PL198029B1 - Łącznik mocujący osprzęt do podłoża, zestaw mocujący osprzęt do podłoża, zawierający łącznik i klamrę, zestaw mocujący osprzęt do podłoża, zawierający łącznik i gwóźdź oraz sposób mocowania osprzętu do podłoża za pomocą zestawu mocującego - Google Patents

Abstract

1. Lacznik mocuj acy osprz et do pod lo za za pomoc a klamry maj acej dwa ramiona, zawiera- j acy dwie prowadnice ramion klamry, zna- mienny tym, ze miedzy prowadnicami znajduje sie odkszta lcalny element (18), który stanowi amortyzuj acy stoper dla wspomnianej klamry. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest łącznik mocujący osprzęt do podłoża, zestaw mocujący osprzęt do podłoża, zawierający łącznik i klamrę, zestaw mocujący osprzęt do podłoża, zawierający łącznik i gwóźdź oraz sposób mocowania osprzętu do podłoża za pomocązestawu mocującego.

W szczególności, łącznik jest przeznaczony do mocowania na lekkim podłożu o niewielkiej wytrzymałości mechanicznej typu okładzina gipsowa obłożona dwoma arkuszami papieru, lecz także do mocowania na zwartych, bardzo twardych podłożach takich jak beton.

Ze stanu techniki znane są sposoby mocowania osprzętu, na przykład kanałów, w których umieszczone są przewody elektryczne, na podłożu wykonanym z gipsu. W tym celu stosuje się łącznik chwytający element umożliwiający jego unieruchomienie względem podłoża. Łącznik mocuje się do podłoża za pomocą klamry. Można w tym celu zastosować automatyczne narzędzie wbijające klamrę za pomocą tłoka napędzanego sprężonym gazem.

Klamra odpowiednia do takiego zastosowania została ujawniona w zgłoszeniu patentowym FR 9 915 964 złożonym przez Zgłaszającego niniejsze zgłoszenie. Klamra zawiera poprzecznie łączącą główkę oraz dwa sprężyste ramiona prostopadłe do główki. Ramiona klamry są tak wygięte, że tworzą wspólnie kształt litery X z częścią zbieżną i krańcem rozbieżnym. Ten kształt powoduje powiększanie się kąta rozbieżności w miarę wbijania klamry. Takie rozwiązanie daje w efekcie lepsze zakotwienie klamry.

Znany jest także zacisk służący do mocowania przewodów lub rur na podłożu wykonanym z płyt gipsowych. Tworzy on łącznik posiadający dwie prowadnice klamry. Rozwiązanie to zostało ujawnione w publikacji międzynarodowej WO 8503560. Prowadnice łącznika są rozbieżne.

Zauważono jednakże, że łącznik ulega czasami uszkodzeniu w wyniku uderzenia przy wbijaniu automatycznym urządzeniem wbijającym. Tak więc potrzebne jest opracowanie środków zapobiegających powstawaniu tego rodzaju osłabienia łącznika.

Celem wynalazku jest wprowadzenie klamry zawierającej środki prowadzące klamrę oraz pochłaniające nadmiar energii.

Celem prezentowanego wynalazku jest także poprawienie zakotwienia łącznika w podłożu w przypadku zastosowania klamry, a zwłaszcza klamry takiej jak ta ujawniona we francuskim zgłoszeniu patentowym FR 9 915 964.

Łącznik według wynalazku, mocujący osprzęt do podłoża za pomocą klamry mającej dwa ramiona, zawierający dwie prowadnice ramion klamry, charakteryzuje się tym, że między prowadnicami znajduje się odkształcalny element, który stanowi amortyzujący stoper dla wspomnianej klamry.

Korzystnie, wewnątrz elementu odkształcalnego znajduje się kanał prowadzący na gwóźdź.

Element odkształcalny korzystnie ma na zewnątrz kształt cylindryczny.

Łącznik korzystnie zawiera gniazdo na główkę gwoździa lub główkę łączącą klamry.

Element odkształcalny może wystawać z dna gniazda.

Łącznik korzystnie zawiera środki prowadzące dla krańca prowadnicy gwoździa lub prowadnicy klamry.

Wspomniane środki prowadzące korzystnie stanowi kołnierz.

Element odkształcalny korzystnie wystaje we wnętrzu kołnierza.

Łącznik korzystnie zawiera zgrubienie centrujące go w otworze wykonanym w mocowanym osprzęcie.

Łącznik korzystnie ma kształt dostosowany do klamry mającej dwa wygięte ramiona, przy czym zewnętrzna średnica krańcu elementu jest większa, niż najkrótsza odległość pomiędzy ramionami klamry.

Zestaw według wynalazku, mocujący osprzęt do podłoża, zawierający łącznik i klamrę, przy czym łącznik zawiera dwie prowadnice ramion klamry, charakteryzuje się tym, że między prowadnicami łącznika znajduje się odkształcalny element, który stanowi amortyzujący stoper dla wspomnianej klamry, zaś ramiona klamry są wygięte, a jej krańce są umieszczone w otworach wejściowych wspomnianych dwóch prowadnic.

Zestaw według wynalazku, mocujący osprzęt do podłoża, zawierający łącznik i gwóźdź, przy czym łącznik zawiera kanał na gwóźdź, charakteryzuje się tym, że kanał na gwóźdź znajduje się w odkształcalnym elemencie, który stanowi amortyzujący stoper dla gwoździa umieszczonego we wspomnianym kanale.

PL 198 029 B1

Sposób według wynalazku, mocowania osprzętu do podłoża za pomocą zestawu mocującego i automatycznego narzędzia wbijającego, wyposażonego w prowadnicę prowadzącą klamry lub gwoździe, w którym łącznik umieszcza się w otworze osprzętu znajdującego się na podłożu, charakteryzuje się tym, że do prowadnicy, która zawiera centralny kanał prowadzący gwóźdź i dwa wewnętrzne rowki umieszczone wzdłuż kanału i prowadzące klamrę, wkłada się klamrę lub gwóźdź, które wbija się dociskając je do elementu, który odkształca się amortyzując docisk klamry lub gwoździa.

Powodem dla którego zastosowano takie rozwiązanie, jest fakt, iż znaną techniką jest także mocowanie osprzętu na betonie. W tym celu zwykle stosuje się łączniki z odpowiednimi kołkami lub gwoździami, ponieważ standardowa klamra uległaby odkształceniu nie wchodząc w beton.

Łącznik wykorzystywany do mocowania osprzętu w podłożu typu betonowego jest ujawniony w zgłoszeniu patentowym o numerze FR 9 914 131 złożonym w imieniu Zgłaszającego. Łącznik ten zawiera w szczególności kanał na kołek mocujący tworzący komin prowadzący i amortyzujący uderzenia.

Na miejscu budowy, podczas mocowania kanału na przewody elektryczne, często spotyka się podłoże wykonane z gipsu lub innych podobnych materiałów, jak również podłoża twarde typu betonowego. Sytuacja taka zmusza pracownika do posiadania pod ręką różnego rodzaju urządzeń mocujących wykorzystywanych do mocowania danego przewodu. Urządzenie mocujące według wynalazku można zastosować do obu rodzajów podłoża, w zależności od potrzeb, przy minimalnej ilości czynności dostosowawczych.

Oznacza to również, że na miejscu budowy należy zgromadzić niewiele różnych części, co daje oczywiste korzyści w odniesieniu do wydajności pracy i kosztów.

Wynalazek daje użytkownikowi także korzyści wynikające z faktu posiadania pojedynczego łącznika odpowiedniego dla wszystkich typów podłoża, co ułatwia wytwarzanie urządzeń mocujących oraz czyni je tańszymi w produkcji. Upraszczają także pracę pracowników na miejscu budowy, co zawsze jest cechą pożądaną.

Zaletą sposobu według wynalazku jest redukcja liczby wymaganych czynności dostosowanych, jakie musi wykonywać pracownik na miejscu budowy.

Przedmiot wynalazku został przedstawiony w korzystnym przykładzie wykonania na rysunku na którym: fig. 1 przedstawia łącznik według wynalazku w przekroju poprzecznym wzdłuż linii I-I z fig. 2; fig. 2 przedstawia łącznik z fig. 1 w widoku z góry; fig. 3 przedstawia urządzenie zawierające łącznik oraz umieszczoną w nim klamrę przed użyciem; fig. 4 przedstawia urządzenie zakotwione w podłożu; fig. 5 przedstawia schematycznie w przekroju prowadnicę zdolną do przyjęcia gwoździa lub klamry.

Łącznik 1, przedstawiony na fig. 1 i 2 jest wykonany z tworzywa sztucznego takiego jak polipropylen. Zawiera platformę 2 o kształcie odpowiednim do planowanego zastosowania. W przedstawionym przykładzie, ma ona kształt zasadniczo prostokątny o dwóch bokach w postaci łuków okręgu. Platforma jest grubsza w części centralnej, w której zawiera dwa przelotowe kanały lub prowadnice 4 i 6, których kierunki są wzajemnie rozbieżne, patrząc od góry. Przedstawiony łącznik może być wykorzystywany równie dobrze z centralnym gwoździem jak i klamrą. Należy zauważyć, że platforma zawiera także centralny kanał 8 przechodzący na wylot przez platformę, pod kątem prostym do jej płaszczyzny. Kanał 8 otoczony jest okrągłym gniazdem 10. Gniazdo przecina obie prowadnice 4 i 6, a jego dno znajduje się na poziomie płaszczyzny platformy 2. Ściana 12 gniazda 10 jest podwyższona przez pierścieniowy kołnierz 14 tworzący przestrzeń, której dno 16 leży w płaszczyźnie prostopadłej do osi kanału 8, prowadnice 4 i 6 dochodzą do dna 16.

Kanał 8 jest przedłużony przez element 18, który wystaje z dna 11 gniazda. W przedstawionym przykładzie wykonania element 18 posiada kształt komina. Szczyt 181 komina 18 znajduje się nieznacznie poniżej wolnej krawędzi 141 kołnierza, jednakże powyżej płaszczyzny 16. Płaszczyzna 181 leży pomiędzy płaszczyzną 16, a płaszczyzną 141. Element 18 jest cylindryczny, a jego ściana posiada stosunkowo niewielką grubość.

Zewnętrzna średnica d jest mniejsza niż odległość pomiędzy osiami dwóch prowadnic w miejscu, w którym przecinają one zarówno płaszczyznę 16 jak i płaszczyznę 11.

Od spodu, od strony z której wystaje klamra bądź gwóźdź, łącznik zawiera zgrubienie 22 wystające z płaszczyzny 21, które opiera się o mocowany osprzęt. Zgrubienie 22 musi być osadzone w otworze wykonanym w mocowanym elemencie. Służy ono zarówno do wyśrodkowania łącznika względem osprzętu przed jego zamocowaniem na właściwym miejscu, jak do utrzymania go i unieruchomienia podczas montażu.

PL 198 029 B1

Figura 3 przedstawia łącznik 1 wyposażony w klamrę 30. Klamra została ujawniona we francuskim zgłoszeniu patentowym FR 9 915 964 złożonym przez Zgłaszającego. Posiada ona poprzeczną główkę łączącą 32 oraz dwa ramiona 34 i 36 prostopadłe do główki. Ramiona tworzą kształt litery X: zawierają one dwie części odpowiednio 341, 342 oraz 361, 362. Części 341 i 361 są zbieżne. Natomiast części 342 i 362 są rozbieżne. Tak więc pomiędzy ramionami powstaje przewężenie. Gdy klamra znajduje się w położeniu przedstawionym na fig. 3, najkrótsza odległość (a) pomiędzy ramionami jest mniejsza, niż zewnętrzna średnica (d) przy wejściu do komina 18. Krańce 342 i 362 ramion są częściowo osadzone w prowadnicach 4 i 6. Klamra jest ściśnięta i podlega wewnętrznym naprężeniom usiłującym odchylić ramiona na zewnątrz. W rezultacie, wstępnie osadzone krańce naciskają na części ścian prowadnic 4 i 6, które znajdują się najdalej od osi łącznika. W rezultacie na szczycie 181, ramiona nie dotykają komina 18.

Na rysunku nie przedstawiono urządzenia mocującego, w którym osadzony byłby gwóźdź, niemniej jednak wynalazek obejmuje także takie urządzenie. W takim przypadku, w kanale 8 znajduje się częściowo osadzony gwóźdź.

Figura 4 przedstawia klamrę osadzaną w podłożu (S). Dociska ona łącznik do osprzętu (P), który jest unieruchomiony względem podłoża (S). Jak można zauważyć, zgrubienie 22 jest osadzone w otworze w elemencie (P), tak, że go obejmuje. Główka 32 klamry ściska komin 18, który odkształcając się spełnił swoją rolę amortyzującego stopera.

Figura 5 przedstawia schematycznie kraniec prowadnicy 40 na gwóźdź lub klamrę. Prowadnicę tę mocuje się do automatycznego narzędzia wbijającego, które nie jest przedstawione ale jest znane ze stanu techniki. Prowadnica 40 posiada centralny otwór 42, w którym może być umieszczony przeznaczony do osadzenia gwóźdź. Wzdłuż tego otworu, mogą być wycięte dwa proste rowki, te dwa rowki 44 i 45 pełnią rolę gniazda klamry.

Sposób mocowania osprzętu (P) do podłoża obejmuje wybranie zmontowanego wcześniej urządzenia mocującego - łącznik z klamrą lub łącznik z gwoździem - w zależności od rodzaju podłoża. Przy założeniu, że podłożem jest gips, wybrane zostanie urządzenie przedstawione na fig. 3. Klamrę wkłada się w rowki 44-45 prowadnicy aż do położenia, w którym nie oprze się ona o kołnierz, a następnie zatrzyma na płaszczyźnie 16 łącznika. Łącznik jest umieszczony wraz ze zgrubieniem 22 w otworze osprzętu (P) i wszystkie części są dociskane do podłoża (S). Gdy klamra zostanie dobita do podłoża przez tłok narzędzia wbijającego, jej ramiona rozchylają się w prowadnicach 4 i 6. Wysokość komina jest tak dobrana, że gdy klamra przesuwa się, jej ramiona stykają się z jego zewnętrzną krawędzią. Szerokość komina jest większa niż wolna przestrzeń pomiędzy ramionami, komin będzie więc wyginającą przyłożoną do ramion, które rozszerzą się nawet dalej, zapewniając w ten sposób lepsze zakotwienie łącznika w podłożu.

Po wbiciu klamry, główka jest dociśnięta do komina, który ugina się i jeśli energia klamry jest wystarczająco duża, odkształca się trwale. Odkształcając się, element przyjmuje energię i spowalnia ruch klamry. Jak można zauważyć na fig. 4, komin został odkształcony i pochłonął energię uderzenia.

Jeśli pracownik zdecyduje, iż korzystniejsze jest zastosowanie narzędzia wbijającego gwoździe, po prostu umieszcza takie narzędzie z gwoździem w prowadnicy, główka gwoździa uderza o komin, który się odkształca pochłaniając energię w taki sam sposób, jak poprzednio.

Wynalazek obejmuje także przykład wykonania w którym platforma może być stosowana wyłącznie z klamrą. W tym przypadku nie ma kanału prowadzącego na gwóźdź, a więc element 18 nie jest wydrążony. Może on być przynajmniej częściowo pełny. Ten przykład wykonania nie został przedstawiony.

Claims (9)

1. Łącznik mocujący osprzęt do podłoża za pomocą klamry mającej dwa ramiona, zawierający dwie prowadnice ramion klamry, znamienny tym, że między prowadnicami znajduje się odkształcalny element (18), który stanowi amortyzujący stoper dla wspomnianej klamry.

2. Łącznik według zastrz. 1, znamienny tym, że wewnątrz elementu (18) znajduje się kanał prowadzący na gwóźdź.

3. Łącznik według zas^z. 1 I ub 2, znamienny tym, że el^rr^nt ((8) ma na zewnątrz kształt cylindryczny.

PL 198 029 B1

4. Łącznikwedług zastrz. 1albo 2, z namiennytym. że zawieragniazdo ( 10)nagłówkęgwoździa lub nłwoęę łączącą klamry.

5. Łącznik według zastrz. 0, nnaminnny tym, żr element (0 8) oystajd a daa (0 0) gniazda (00).

6. Łącznik według zastrz. 0, nnaminnny tym, że zawiera środki prowadzące dla krańca prowadnicy noźździa (40) lub prowadnicy klamry.

7. Łąccnikwoeługznstrz.6, znnmiennytym. że wospmniasa śroźOiprowoaonccstasawi kkłnierz (04).

8. Łącznik według zastrz. 7, nnaminnny tym, że element (08) wystaje we wnętrzu kołnierza (04).

9. Łącznik według zastrz. 0, nnaminnny tym, że zawiera zgrubienie (22) centrujące go w otworze wykonanym w mocowanym osprzęcie.

00. Łąccnikwoeług znstrz. 1,znymiennytym, żż ma kkzZaa doźtoźowosadoklamry(30)mając cej dwa wygięte ramiona, przy czym zewnętrzna średnica krańcu elementu (08) jest większa, niż najkrótsza odległość pomiędzy ramionami klamry.

0 0. Zedtaw maozjącc Dos^zę do ppołoóż, zawierającc i klamrę, przz cczm zza wiera dwie prowadnice ramion klamry, nnaminnny tym, że między prowadnicami łącznika (0) znajduje się odkształcalny element (08), który stanowi amortyzujący stoper dla wspomnianej klamry, zaś ramiona klamry (30) są wygięte, a jej krańce są umieszczone w otworach wejściowych wspomnianych dwóch prowadnic (4, 6).

02. Zedtaw maozjącc oźzrznt do ppołoóż, zawierzjącc i gwówźd, prez cczm cza wiera kanał na gwóźdź, nnaminnny tym, że kanał (8) na gwóźdź znajduje się w odkształcalnym elemencie (08), który stanowi amortyzujący stoper dla gwoździa umieszczonego we wspomnianym kanale.

03. Sp^post) maocwosia dźzrzntu dd ppodłoż cz dpmaoz dadtawo maozjącceg i csgomaSyycnago narzędzia wbijającego, wyposażonego w prowadnicę prowadzącą klamry lub gwoździe, w którym łącznik umieszcza się w otworze osprzętu znajdującego się na podłożu, nnaminnny tym, że do prowadnicy (40), która zawiera centralny kanał (42) prowadzący gwóźdź i dwa wewnętrzne rowki (44, 45) umieszczone wzdłuż kanału i prowadzące klamrę, wkłada się klamrę lub gwóźdź, które wbija się dociskając je do elementu (0 8), który odkształca się amortyzując docisk klamry lub gwoździa.