PL197392B1 - Wspornik korpusu synchronicznego urządzenia synchronizującego - Google Patents

Abstract

1. Wspornik korpusu synchronicznego urz adzenia syn- chronizuj acego w przek ladniach zmianowych stopniowych, z jarzmem i prowadnic a nasuwow a, przy czym prowadnica nasuwowa jest usytuowana na jarzmie bez mo zliwo sci obrotu, a wspornik posiada co najmniej jeden element ustalaj acy, usytuowany promieniowo od zewn atrz do we- wn atrz jarzma, a element ustalaj acy mocuje element doci- skowy przynajmniej zabezpieczaj ac go przed wypadni e- ciem, przesuwny wzd luznie i prowadzony wzd luz osi wzd luznej wspornika, element zatrzaskowy, wystaj acy promieniowo z elementu ustalaj acego i co najmniej jeden element spr ezynowy, znamienny tym, ze element ustala- j acy (5) przechodzi przez wybranie (4), usytuowane jako promieniowo przelotowe w prowadnicy nasuwowej (3) oraz wzd luz osi wzd luznej wspornika (1), a z do jarzma (2), element ustalaj acy (5) jest otwarty przynajmniej na po- wierzchni czo lowej jarzma (2), dzi eki czemu przynajmniej element dociskowy (6) podczas jego montowania we wsporniku (1) jest osadzony w elemencie ustalaj acym (5) od strony powierzchni czo lowej, element zatrzaskowy (8) jest prowadzony przesuwnie wzd luz wybrania (4) i przy- najmniej cz esciowo wchodzi promieniowo do wewn atrz, w element dociskowy (6), przy czym element zatrzaskowy (8) przylega ze wst epnym napr ezeniem do prowadnicy nasuwo- wej (3) osi agni etym za pomoc a elementu spr ezynowego. PL PL PL PL

Description

RZECZPOSPOLITA

POLSKA

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (12) OPIS PATENTOWY (21) Numer zgłoszenia: 358330 ⁽22) Data ^zgł°^szeni^a: 12.04.2001 ⁵¹)^lntCL

F16D 23/06 (2006.01) (86) Date ⁱ numer znoszenia mⁱę^dz^ynaro^dowe^go: F^16D23/°² (²°°⁶.°¹)

12.04.2001, PCT/EP01/04253 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

22.11.2001, WO01/88401 PCT Gazette nr 47/01 (54) Wspornik korpusu synchronicznego urządzenia synchronizującego

(30) Pierwszeństwo: 18.05.2000,DE,10024528.5	(73) Uprawniony z patentu: INA-SCHAEFFLER KG,Herzogenrauch,DE
(43) Zgłoszenie ogłoszono: 09.08.2004 BUP 16/04	(72) Twórca(y) wynalazku: Gerald Buer,MOhlhausen,DE Ernst Rockelein,Burgebrach,DE Wilfried Soyka,Herzogenrauch,DE
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 31.03.2008 WUP 03/08	(74) Pełnomocnik: Misztak Irena, PATPOL Sp. z o.o.

(57) 1. Wspornik korpusu synchronicznego urządzenia synchronizującego w przekładniach zmianowych stopniowych, z jarzmem i prowadnicą nasuwową, przy czym prowadnica nasuwowa jest usytuowana na jarzmie bez możliwości obrotu, a wspornik posiada co najmniej jeden element ustalający, usytuowany promieniowo od zewnątrz do wewnątrz jarzma, a element ustalający mocuje element dociskowy przynajmniej zabezpieczając go przed wypadnięciem, przesuwny wzdłużnie i prowadzony wzdłuż osi wzdłużnej wspornika, element zatrzaskowy, wystający promieniowo z elementu ustalającego i co najmniej jeden element sprężynowy, znamienny tym, że element ustalający (5) przechodzi przez wybranie (4), usytuowane jako promieniowo przelotowe w prowadnicy nasuwowej (3) oraz wzdłuż osi wzdłużnej wspornika (1), aż do jarzma (2), element ustalający (5) jest otwarty przynajmniej na powierzchni czołowej jarzma (2), dzięki czemu przynajmniej element dociskowy (6) podczas jego montowania we wsporniku (1) jest osadzony w elemencie ustalającym (5) od strony powierzchni czołowej, element zatrzaskowy (8) jest prowadzony przesuwnie wzdłuż wybrania (4) i przynajmniej częściowo wchodzi promieniowo do wewnątrz, w element dociskowy (6), przy czym element zatrzaskowy (8) przylega ze wstępnym naprężeniem do prowadnicy nasuwowej (3) osiągniętym za pomocą elementu sprężynowego.

PL 197 392 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest wspornik korpusu synchronicznego urządzenia synchronizującego w przekładniach zmianowych stopniowych, z jarzmem i prowadnicą nasuwową, przy czym prowadnica nasuwowa jest zamocowana na jarzmie bez możliwości obrotu, wspornik posiada co najmniej jeden element ustalający, usytuowany promieniowo od zewnątrz do wewnątrz jarzma, a element ustalający mocuje element dociskowy, przynajmniej zabezpieczając go przed wypadnięciem, przesuwny wzdłużnie i prowadzony wzdłuż osi wzdłużnej wspornika, element zatrzaskowy, wystający promieniowo z elementu ustalającego i co najmniej jeden element sprężynowy.

Tego rodzaju wspornik jest opisany w opisie DE 198 32 729 A1. Wspornik, określany tam jako korpus synchroniczny, jest utworzony z dwóch odcinków. Odcinki te, jako części pojedyncze, są wytwarzane korzystnie w procesie kształtowania bezwiórowego i posiadają odpowiednio połówkę prowadnicy nasuwowej, jarzma i piasty. Pomiędzy odcinkami, od strony czołowej, jest umieszczony element ustalający. Przy tym element ustalający jest ukształtowany jako nieprzelotowy, przy czym otwór, poprzez prowadnicę nasuwową, jest skierowany promieniowo na zewnątrz. W elemencie ustalającym jest osadzony zespół konstrukcyjny, utworzony z elementu ciśnieniowego, elementu zatrzaskowego i sprężyny. Zespół konstrukcyjny jest prowadzony wzdłużnie przesuwnie w elemencie ustalającym i jest niezawodnie ustalany. Element zatrzaskowy przynajmniej częściowo wystaje z otworu elementu ustalającego dla umożliwienia współdziałania z nasuwką przesuwną, przesuwaną wzdłużnie na prowadnicy nasuwowej. Zespół konstrukcyjny jest niezawodnie zabezpieczony w elemencie ustalającym za pomocą nakładek dociskających, ułożonych przeciwnie w kierunku wzdłużnym. Przy tym nakładki dociskowe wchodzą w wybrania. Wybrania są usytuowane wzajemnie naprzeciwlegle, odpowiednio w jednym z odcinków. Nakładki dociskowe przechodzą przez wybrania. Zakończenia nakładek dociskowych, wystające na powierzchni czołowej z jarzma wspornika, współpracują z elementem urządzenia synchronizującego, przykładowo z pierścieniem synchronicznym.

Typ wsporników korpusów synchronicznych urządzenia synchronizującego, opisany w opisie DE 198 32 729 A1, charakteryzuje się niskimi kosztami wytwarzania, a zwłaszcza niskim ciężarem, niewielkim zużyciem materiału do ich produkcji i stosunkowo niewielkimi nakładami na montaż. Opisany wspornik można łatwo zamontować. Przy tym przed połączeniem obu odcinków montowany jest zespół konstrukcyjny. Sprężyna i element zatrzaskowy są mocowane w elemencie dociskowym, ukształtowanym w postaci tulei i są zabezpieczone przed wypadnięciem. Następnie tak utworzony zespół konstrukcyjny jest osadzony jednym ze swoich zakończeń naciskowych w wybraniach jednego z odcinków. Drugi odcinek jest przyłożony powierzchnią czołową do uprzednio wymienionego odcinka. Przy tym drugie zakończenie naciskowe wchodzi w wybranie ostatnio wymienionego odcinka. W końcu odcinki są łączone ze sobą i wspornik zostaje zmontowany. Opisane wsporniki posiadają nie tylko jeden z tych zespołów konstrukcyjnych, lecz są zaopatrzone w szereg zespołów konstrukcyjnych lub elementów dociskowych, przeważnie trzy lub cztery elementy, rozmieszczone na obwodzie wspornika, i ustalone w elementach ustalających.

W chwili opracowania niniejszego rozwiązania, zadaniem wynalazku było obniżenie kosztów wytwarzania wspornika. Opisany wspornik wyżej wymienionego rodzaju posiada zadowalające właściwości. Tak więc poszukiwano rozwiązań, prowadzących do obniżenia kosztów montażu. Koszty montażu w odniesieniu do całkowitych kosztów wspornika są stosunkowo wysokie. Jeżeli nastąpi obniżenie kosztów montażu, wówczas będzie można taniej wytwarzać cały wspornik.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie wspornika korpusu synchronicznego urządzenia synchronizującego dla przekładni zmianowych stopniowych, którego montaż będzie jeszcze tańszy, zwłaszcza w produkcji masowej.

Zadanie to rozwiązano według wynalazku dzięki temu, że element ustalający przechodzi przez wybranie, usytuowane jako promieniowo przelotowe w prowadnicy nasuwowej oraz wzdłuż osi wzdłużnej wspornika, aż do jarzma, element ustalający jest otwarty przynajmniej na powierzchni czołowej jarzma, dzięki czemu przynajmniej element dociskowy podczas jego montowania we wsporniku jest osadzony w elemencie ustalającym od strony powierzchni czołowej, element zatrzaskowy jest prowadzony przesuwnie wzdłuż wybrania i przynajmniej częściowo wchodzi promieniowo do wewnątrz, w element dociskowy, przy czym element zatrzaskowy przylega ze wstępnym naprężeniem do prowadnicy nasuwowej, osiąganym za pomocą elementu sprężynowego. Tak więc element ustalający jest usytuowany w prowadnicy nasuwowej i w jarzmie. Przy tym jarzmo posiada wybranie usytuowane wzdłużnie, to znaczy w kierunku przesuwania nasuwki przesuwnej. Począwszy od wybrania, element

PL 197 392 B1 ustalający jest usytuowany w prowadnicy dosuwowej, przechodząc promieniowo do wewnątrz, do jarzma. W kierunku wzdłużnym, to jest na co najmniej jednej powierzchni czołowej wspornika, element ustalający jest otwarty. Otwór w elemencie ustalającym lub w powierzchni czołowej jarzma jest tak duży, że przynajmniej element dociskowy podczas jego montowania we wsporniku jest osadzany w elemencie ustalającym przez otwór od strony powierzchni czołowej. Jednym końcem element zatrzaskowy jest osadzony promieniowo przesuwnie w elemencie dociskowym. Drugi koniec elementu dociskowego jest osadzony w wybraniu i jest prowadzony przesuwnie wzdłuż wybrania. Na element zatrzaskowy oddziałuje element sprężynowy i wstępnie napręża element zatrzaskowy względem korpusu nasuwki, przykładowo względem brzegów wybrania. Przy tym element sprężynowy podpiera się na jarzmie wspornika lub na elemencie dociskowym. Element dociskowy jest prowadzony bocznie, to jest w kierunku obwodowym, w elemencie ustalającym, lecz może być przesuwny również wzdłuż osi wzdłużnej wspornika. Przy tym stosowane są elementy dociskowe o dowolnym kształcie i wytwarzane za pomocą różnych procesów. Element sprężynowy i element dociskowy może być stosowany pojedynczo, lub elementy te mogą być zmontowane w postaci zespołu konstrukcyjnego. W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku, stosuje się element dociskowy z prowadnicą dla elementu sprężynowego. Element sprężynowy jest prowadzony za pomocą siły sprężyny wstępnie naprężonego elementu sprężynowego przynajmniej promieniowo do wewnątrz, do ściany z elementem ustalającym, a tym samym jest dociskany do jarzma i jest prowadzony bez oddziaływania siły sprężyny. Oddziaływanie wstępnie naprężonej sprężyny z elementem zatrzaskowym, zanurzonym w wybraniu, powoduje unieruchomienie elementu zatrzaskowego sprężyny i elementu naciskowego w elemencie ustalającym. W normalnych warunkach, podczas manipulacji wstępnie zmontowanym wspornikiem elementy te nie mogą się wysunąć.

Wspornik z elementem dociskowym i elementem zatrzaskowym może być montowany jako zespół konstrukcyjny, dzięki temu, że element dociskowy, razem z elementem zatrzaskowym i elementem sprężynowym jest wsuwany lub zatrzaskiwany jako wstępnie zmontowany zespół lub zestawione luźno przez wetknięcie od strony czołowej we wstępnie opisany otwór w elemencie ustalającym. Przy tym element zatrzaskowy jest zatrzaskiwany pod wpływem działania sprężyny w wybraniu, przy czym element dociskowy jest naprężony względem ścianki jarzma za pomocą siły sprężyny. Jednak korzystnie element zatrzaskowy jest osadzony pojedynczo lub razem ze sprężyną, od strony zewnętrznej przez wybranie, w elemencie dociskowym, ustalonym już poprzez powierzchnię czołową we wsporniku. Element zatrzaskowy wystaje z wybrania przynajmniej na tyle, że na element zatrzaskowy może oddziaływać nasuwka przesuwna, osadzona w prowadnicy nasuwowej. Z reguły nasuwka przesuwna przesuwa się na prowadnicy nasuwowej z położenia zatrzaskiwania w kierunku wzdłużnym. W położeniu zatrzaskiwania, element zatrzaskowy zostaje zablokowany w nasuwce przesuwnej ze wstępnym naprężeniem i dzięki temu utrzymuje nasuwkę przesuwną w położeniu neutralnym. Gdy nasuwka przesuwna zostanie przesunięta, wówczas oddziałuje ona na element zatrzaskowy i przesuwa go w wybraniu w kierunku wzdłużnej osi wspornika. Ponieważ element zatrzaskowy jest częściowo osadzony w elemencie dociskowym, to jednocześnie również element dociskowy jest przesuwany w kierunku wzdłużnym w elemencie ustalającym i oddziałuje przykładowo na pierścień synchroniczny.

We wsporniku według wynalazku, w zależności od przypadku zastosowania, stosuje się różne postaci wykonania elementów zatrzaskowych, elementów sprężynowych i elementów dociskowych. Przy tym element dociskowy może być ukształtowany jako element lity lub jako wypraska z elementem ustalającym dla elementu sprężynowego i elementu zatrzaskowego, element sprężynowy może składać się z jednej lub szeregu sprężyn stalowych w różnych postaciach wykonania, a element zatrzaskowy przykładowo może mieć postać trzpienia. W korzystnej postaci wykonania, element zatrzaskowy może mieć postać kulki, element sprężynowy może mieć postać sprężyny śrubowej, a element dociskowy w postaci tulei jest kształtowany z blachy i jest zaopatrzony w nakładki dociskające, skierowane wzdłużnie do wzdłużnej osi środkowej wspornika. Dzięki temu uzyskuje się szczególnie tanią odmianę wspornika według wynalazku. Kulki i sprężyny śrubowe o zróżnicowanych wymiarach są częściami standardowymi. Element dociskowy, ciągniony z blachy lub kształtowany, można wytwarzać w warunkach znacznej oszczędności materiału i czasu wykonania, zwłaszcza w przypadku produkcji masowej. Nakładki dociskające, skierowane wzdłuż osi wzdłużnej wspornika, są wytwarzane oddzielnie i mocowane na elemencie dociskowym w postaci tulei lub są ukształtowane w postaci jednej części z częścią ciągnioną.

PL 197 392 B1

W dalszej postaci wykonania wybranie jest ukształtowane w postaci podłużnego otworu. Dzięki temu droga elementu zatrzaskowego w kierunku wzdłużnym jest ograniczona. Jednak możliwe jest również, że, patrząc w kierunku obwodowym, wybranie przecina w sposób ciągły prowadnicę nasuwową, a więc droga ta nie jest ograniczona od strony powierzchni czołowej.

Dalszą postać wykonania stanowi wspornik korpusu synchronicznego, w którym element zatrzaskowy jest ukształtowany jako kulka, element sprężynowy jest ukształtowany jako sprężyna śrubowa, a element dociskowy jest ukształtowany w postaci tulei. W tym wsporniku kulka, obciążona sprężyną, przylega przynajmniej do ułożonych wzdłużnie i równolegle względem siebie brzegów wybrania, przy czym największa swobodna odległość między wzajemnie naprzeciwległymi brzegami jest mniejsza od największej średnicy kulki przynajmniej o wymiar ugięcia elementu sprężystego, i przy czym wymiar ugięcia odpowiada sumie wielkości, o jaką średnica kulki elastycznie zmienia się pod wpływem dobicia, jak również wybranie elastycznie sprężynuje na brzegach, jeśli kulka zaskoczy podczas montażu od zewnątrz przez wybranie w elemencie ustalającym.

Według dalszej postaci wykonania, największa swobodna odległość między wzajemnie naprzeciwległymi brzegami jest mniejsza od największej średnicy kulki przynajmniej o wymiar ugięcia elementu sprężystego, wynoszący najwyżej 0,2 mm.

Wspornik w postaciach wykonania według wynalazku, jest montowany w krótkim okresie czasu, ponieważ element dociskowy z elementem zatrzaskowym może być osadzony dopiero po wykonaniu korpusu wspornika z piastą, jarzmem i prowadnicą nasuwową.

W dalszej postaci wykonania wspornika według wynalazku, przynajmniej jarzmo jest utworzone z co najmniej dwóch odcinków, wytworzonych z blachy na drodze obróbki plastycznej. Przy tym odcinki są usytuowane wzajemnie naprzeciwlegle, wzdłużnie osi wzdłużnej wspornika, a jarzmo posiada pustą przestrzeń. Przy tym pusta przestrzeń jest ograniczona przynajmniej od strony powierzchni czołowej przez odcinki. W przypadku tego rodzaju wspornika, odcinki wytworzone z blachy przylegają swoimi ściankami bezpośrednio do siebie od strony powierzchni czołowej lub są umieszczone w pewnej odległości od siebie w kierunku wzdłużnym. Ścianki mogą być stosunkowo cienkie. Dlatego też do wytworzenia tego rodzaju wspornika potrzebna jest niewielka ilość materiału. Wspornik w tej postaci wykonania charakteryzuje się wysokim wskaźnikiem wytrzymałości przy zginaniu i skręcaniu, a także może być wytwarzany w sposób łatwy i tani.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wspornik według wynalazku, w widoku głównym, fig. 2 - wspornik według fig. 1, w przekroju wzdłuż linii II-II, a fig. 3 - odcinek wspornika według fig. 1, w widoku z góry.

Na fig. 1-3 jest przedstawiony wspornik 1 nie przedstawionego korpusu synchronicznego urządzenia synchronizującego. Jarzmo 2 wspornika 1 jest utworzone z dwóch odcinków 2a i 2b, wytworzonych z blachy poprzez obróbkę plastyczną. Odcinki 2a, 2b są umieszczone wzajemnie naprzeciwlegle, wzdłuż osi wzdłużnej wspornika. Jarzmo posiada pustą przestrzeń 2c, która jest ograniczona w jednym kierunku, od strony powierzchni czołowej, przez odcinek 2a, a w drugim kierunku przez odcinek 2b. Prowadnica nasuwowa 3 jest zamocowana na jarzmie. Prowadnica nasuwowa 3 posiada rozmieszczone równomiernie na obwodzie trzy wybrania 4, przez które przechodzi odpowiednio element ustalający 5 od zewnątrz aż do jarzma 2. Element ustalający 5 jest utworzony w jarzmie 2 przez wybrania, usytuowane od strony powierzchni czołowej i dlatego jest otwarty w obu kierunkach wzdłużnych na powierzchniach czołowych wspornika 1.

W każdym elemencie ustalającym 5 jest osadzony element dociskowy 6. Element dociskowy 6 jest zaopatrzony w nakładki dociskające 6a, wystające z boku i usytuowane w kierunku wzdłużnym. W elemencie dociskowym 6, jako element sprężynowy 7 jest zamocowana sprężyna śrubowa. W każdym elemencie dociskowym 6 jest umieszczony element zatrzaskowy 8, utworzony w postaci kulki 9. Wspornik 1 jest ukształtowany jako zespół przed montażem. W celu zmontowania wspornika 1 do postaci zespołu gotowego do montażu, do elementu ustalającego 5 od strony powierzchni czołowej, za pomocą nakładek 6a, ułożonych w kierunku wzdłużnym do wspornika 1, jest wsunięty odpowiednio element dociskowy 6. Element sprężynowy tkwi już w elemencie dociskowym 6 lub przy wsuwaniu elementu dociskowego 6 od zewnątrz przez wybranie 4 jest osadzony w elemencie dociskowym 6. Następnie kulka 9 jest montowana od zewnątrz prze wybranie 4 w elemencie dociskowym 6. W tym celu kulka 9 musi zostać wciśnięta przy użyciu pewnej siły montażowej w wybranie 4, ponieważ największa swobodna odległość między wzajemnie naprzeciwległymi brzegami jest mniejsza od największej średnicy kulki przynajmniej o wymiar ugięcia elementu sprężystego. Swobodna odległość i średnica kulki 9 są dopasowane do siebie w ten sposób, że pod wpływem oddziaływania siły montażowej,

PL 197 392 B1 brzegi 4a wtórnie odkształcają się sprężyście w taki sposób lub średnica kulki tak dalece zmienia się pod wpływem dobicia, lub też oba elementy wtórnie odkształcają się plastycznie, albo też następuje ich ugięcie do tego stopnia, że kulka 9 wsuwa się z zatrzaśnięciem przez wybranie 4 do elementu dociskowego 6, zagłębiając się we wsporniku 1. Podczas tego procesu zostaje naprężony również element sprężynowy 7.

Element sprężynowy 7 dociska kulkę 9 do brzegów 4a wybrania 4 w prowadnicy nasuwowej 3. W drugim kierunku element sprężynowy 7 opiera się na spodzie elementu dociskowego 6, ukształtowanego w postaci tulei. Z tego powodu element dociskowy 6 jest naprężony promieniowo do wewnątrz względem jarzma 2. Siła sprężyny jest mniejsza od wymienionej na wstępie siły montażowej. Za pomocą elementu sprężynowego 7 kulka 9 nie może zostać przeciśnięta od wewnątrz przez wybranie 4. Dzięki temu element dociskowy 6 z elementem sprężynowym 7 i elementem zatrzaskowym 8 jest zabezpieczony we wsporniku 1 przed wypadnięciem. Ponadto, jak wynika z fig. 3, wybranie 4 jest ukształtowane jako podłużny otwór. Powierzchnie na obu zakończeniach podłużnego otworu stanowią ograniczniki ruchu, które ograniczają ruch wzdłużny elementu zatrzaskowego 8, a tym samym elementu dociskowego 6.

Claims (6)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Wspornik korpusu synchronicznego urządzenia synchronizującego w pi^^^l^ł;^c^rn^(^th zmianowych stopniowych, z jarzmem i prowadnicą nasuwową, przy czym prowadnica nasuwowa jest usytuowana na jarzmie bez możliwości obrotu, a wspornik posiada co najmniej jeden element ustalający, usytuowany promieniowo od zewnątrz do wewnątrz jarzma, a element ustalający mocuje element dociskowy przynajmniej zabezpieczając go przed wypadnięciem, przesuwny wzdłużnie i prowadzony wzdłuż osi wzdłużnej wspornika, element zatrzaskowy, wystający promieniowo z elementu ustalającego i co najmniej jeden element sprężynowy, znamienny tym, że element ustalający (5) przechodzi przez wybranie (4), usytuowane jako promieniowo przelotowe w prowadnicy nasuwowej (3) oraz wzdłuż osi wzdłużnej wspornika (1), aż do jarzma (2), element ustalający (5) jest otwarty przynajmniej na powierzchni czołowej jarzma (2), dzięki czemu przynajmniej element dociskowy (6) podczas jego montowania we wsporniku (1) jest osadzony w elemencie ustalającym (5) od strony powierzchni czołowej, element zatrzaskowy (8) jest prowadzony przesuwnie wzdłuż wybrania (4) i przynajmniej częściowo wchodzi promieniowo do wewnątrz, w element dociskowy (6), przy czym element zatrzaskowy (8) przylega ze wstępnym naprężeniem do prowadnicy nasuwowej (3) osiągniętym za pomocą elementu sprężynowego.
2. 2. Wsi^ś^i^nńlk według zastrz. 1, tym. że wybranie (-4) jest ukształtowane w postaci podłużnego otworu.
3. 3. Wspomikweeługzastrz. 1, w którym eeement zatrzaskowyjess ukszzałtowanyjakokulka, eeement sprężynowy jest ukształtowany co najmniej jako sprężyna śrubowa, a element dociskowy jest ukształtowany w postaci tulei, znamienny tym, że kulka (9), obciążona sprężyną, przylega przynajmniej do ułożonych wzdłużnie i równolegle względem siebie brzegów (4a) wybrania (4), przy czym największa swobodna odległość między wzajemnie naprzeciwległymi brzegami (4a) jest mniejsza od największej średnicy kulki (9) przynajmniej o wymiar ugięcia elementu sprężystego i przy czym wymiar ugięcia odpowiada sumie wielkości, o jaką średnica kulki (9) elastycznie zmienia się pod wpływem dobicia, jak również wybranie (4) elastycznie sprężynuje na brzegach (4a), jeśli kulka (9) zaskoczy podczas montażu od zewnątrz przez wybranie (4) w elemencie ustalającym (5).
4. 4. Wspornik według zas^z. 3, znamienny tym, że wymiar ugięciaelementu sprężyssego wynosi najwyżej 0,2 mm.
5. 5. Wspornik według zas^z. 1, znamienny tym, że przynajmnie- larzmo (2) less u uwarzone z co najmniej dwóch odcinków (2a, 2b), wytworzonych z blachy na drodze obróbki plastycznej, przy czym odcinki (2a, 2b) są usytuowane wzajemnie naprzeciwlegle, wzdłuż osi wzdłużnej wspornika (1), a jarzmo (2) posiada pustą przestrzeń (2c), przy czym pusta przestrzeń (2c) jest ograniczona przynajmniej od strony powierzchni czołowej przez odcinki (2a, 2b).
6. 6. Wspornik według zas^z. 1, znamiennytym, że θΙ^-^^γΤ sprężynowy 1 ess prowadzony w elemencie dociskowym (6) i opiera się na elemencie dociskowym.