PL196903B1

PL196903B1 - Narzędzie do zakładania spinacza chirurgicznego

Info

Publication number: PL196903B1
Application number: PL360624A
Authority: PL
Inventors: William Kennefick; Laurel Rogers; Christopher Mcdowell
Original assignee: Codman & Shurtleff; Codman & Shurtleff Inc
Priority date: 2000-09-22
Filing date: 2001-09-21
Publication date: 2008-02-29
Also published as: PL362473A1; US20020087162A1; PL360624A1; AU2001292899A1; WO2002024079A9; WO2002024097A1; WO2002024079A1; US20020052607A1; US6840943B2; AU2001292984A1; WO2002024081A1; AU2001294640A1; EP1318760A1; WO2002024081A9; WO2002024097A9; US20020050463A1; EP1333761A1; US6699253B2

Abstract

1. Narz edzie do zak ladania spinacza chirur- gicznego zawieraj ace pod lu zny korpus z ko ncami wewn etrznym i zewn etrznym i z wewn etrznym otworem osiowym, umieszczony w otworze osiowym korpusu i ruchomy w nim osiowo t lok z ko ncem zewn etrznym w s asiedztwie ko nca zewn etrznego korpusu oraz, w korpusie, szcze- lin e z ko ncami wewn etrznym i zewn etrznym rozci agaj ac a si e wzd lu znie od ko nca zewn etrz- nego korpusu, przy czym koniec zewn etrzny szczeliny jest usytuowany przy ko ncu ze- wn etrznym korpusu, a otwór osiowy korpusu przy ko ncu zewn etrznym korpusu jest wymiarowo dostosowany do suwliwego utrzymywania spina- cza chirurgicznego, znamienne tym, ze korpus (12) ma otwór (100) polaczony z ko ncem we- wn etrznym szczeliny (98), przy czym otwór (100) jest szerszy od szczeliny (98). PL PL PL PL

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (21) Numer zgłoszenia: 360624 (²²) Data zgłoszema: ²¹·⁰⁹.2⁰⁰¹ (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:

21.09.2001, PCT/US01/29711 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

28.03.2002, WO02/24079 PCT Gazette nr 13/02 (11) 196903 (13) B1 (5) ) IntCI.

A61B 17/064 (2006.01) (54)

Narzędzie do zakładania spinacza chirurgicznego

	(73) Uprawniony z patentu:
(30) Pierwszeństwo:	CODMAN & SHURTLEFF, INC.,Raynham,US
22.09.2000,US,60/234,491	(72) Twórca(y) wynalazku:
(43) Zgłoszenie ogłoszono: 20.09.2004 BUP 19/04	William Kennefick,Plymouth,US Laurel Rogers,N.Attleboro,US Christopher McDowell,Raynham,US
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 29.02.2008 WUP 02/08	(74) Pełnomocnik: Lewicka Katarzyna, POLSERVICE, Kancelaria Rzeczników Patentowych Sp. z o.o.

(57) 1. Narzędzie do zakładania spinacza chirurgicznego zawierające podłużny korpus z końcami wewnętrznym i zewnętrznym i z wewnętrznym otworem osiowym, umieszczony w otworze osiowym korpusu i ruchomy w nim osiowo tłok z końcem zewnętrznym w sąsiedztwie końca zewnętrznego korpusu oraz, w korpusie, szczelinę z końcami wewnętrznym i zewnętrznym rozciągającą się wzdłużnie od końca zewnętrznego korpusu, przy czym koniec zewnętrzny szczeliny jest usytuowany przy końcu zewnętrznym korpusu, a otwór osiowy korpusu przy końcu zewnętrznym korpusu jest wymiarowo dostosowany do suwliwego utrzymywania spinacza chirurgicznego, znamienne tym, że korpus (12) ma otwór (100) połączony z końcem wewnętrznym szczeliny (98), przy czym otwór (100) jest szerszy od szczeliny (98).

PL 196 903 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest narzędzie do zakładania spinacza chirurgicznego.

Znane są narzędzia do zakładania spinaczy chirurgicznych w celu mocowania szwów, płytek kostnych i tkanki łącznej. Spinacz chirurgiczny jest wstawiany w otwór w kości i zwykle przez przyłożenie pewnej siły podlega rozprężeniu.

Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych Ameryki nr US 5,389,861, na nazwisko Green, znane jest narzędzie do zakładania spinacza chirurgicznego, które zawiera naciskany sprężyną wycofywany tłok z przegubowym elementem wyzwalającym dla zwalniania tłoka w celu jego wysunięcia w przód i wbicia do oporu w miejsce spinacza chirurgicznego. Niedogodnością tego narzędzia jest konieczność równoczesnego jego uchwycenia i wciśnięcia dźwigni spustowej.

Z opisu zgłoszeniowego Stanów Zjednoczonych Ameryki nr US 5,741,268 A, na nazwisko Schutz, znane jest narzędzie do zakładania spinacza chirurgicznego w kształcie podłużnego korpusu z wewnętrznym otworem osiowym, w którym jest umieszczony ruchomy w nim osiowo tłok. W korpusie jest wykonana szczelina rozciągająca się wzdłużnie od końca zewnętrznego korpusu. Otwór osiowy korpusu przy końcu zewnętrznym korpusu jest wymiarowo dostosowany do suwliwego utrzymywania spinacza chirurgicznego. Wewnątrz narzędzia znajduje się sprężyna napierająca na tłok poprzez element pośredni zawierający wcięcia. Do powierzchni zewnętrznej narzędzia jest przymocowana ruchoma dźwignia i sprężyna.

Z kolei, w opisie patentowym US 5,398,861 ujawniono narzędzie do zakładania spinaczy chirurgicznych, którego korpus ma otwór osiowy w jego części zewnętrznej o średnicy o wartości dostosowanej do wartości średnicy spinacza chirurgicznego.

Dla ułatwienia dostępu do spinaczy chirurgicznych, pożądanym jest dostarczenie narzędzia do zakładania spinacza chirurgicznego, którego konstrukcja umożliwiłaby pewne przenoszenie spinaczy chirurgicznych, bez ich wypadania, i jednocześnie łatwe ich chwytanie przez narzędzie.

Narzędzie do zakładania spinacza chirurgicznego, według wynalazku, zawiera podłużny korpus z końcami wewnętrznym i zewnętrznym i z wewnętrznym otworem osiowym, umieszczony w otworze osiowym korpusu i ruchomy w nim osiowo tłok z końcem zewnętrznym w sąsiedztwie końca zewnętrznego korpusu oraz, w korpusie, szczelinę z końcami wewnętrznym i zewnętrznym rozciągającą się wzdłużnie od końca zewnętrznego korpusu, przy czym koniec zewnętrzny szczeliny jest usytuowany przy końcu zewnętrznym korpusu, a otwór osiowy korpusu przy końcu zewnętrznym korpusu jest wymiarowo dostosowany do suwliwego utrzymywania spinacza chirurgicznego, a charakteryzuje się tym, że korpus ma otwór połączony z końcem wewnętrznym szczeliny, przy czym otwór jest szerszy od szczeliny.

Korzystnie, szczelina ma szerokość około 0,36 mm (0,014 cala) dla spinacza chirurgicznego o średnicy zewnętrznej około 1.50 mm (0,059 cala).

Otwór osiowy przy końcu zewnętrznym korpusu jest wymiarami dobrany tak, że suwliwie mieści się w nim część spinacza chirurgicznego, a szczelina umożliwia utrzymywanie tej części spinacza chirurgicznego przez jej ściskanie. Średnica wewnętrzna otworu osiowego przed wycięciem szczeliny wynosi, korzystnie, około 0,0595 cala (1,51 mm) a średnica zewnętrzna spinacza chirurgicznego wynosi około 0,0590 cala (1,5 mm), i szczelina ma szerokość 0,014 cala (0,36 mm). Korzystne jest, jeżeli szczelina ma koniec zewnętrzny, przy końcu zewnętrznym korpusu i przeciwległy koniec wewnętrzny, przy czym, koniec wewnętrzny szczeliny uchodzi do otworu szerszego od szczeliny, zmniejszając naprężenia na korpusie przy końcu wewnętrznym szczeliny. Korzystne jest, jeżeli tłok jest popychany sprężyną w stronę końca zewnętrznego korpusu, a zwalniany zaczep na korpusie ogranicza przemieszczanie na zewnątrz tłoka, dzięki czemu zwolnienie zaczepu pozwala na przemieszczenie przez sprężynę tłoka na zewnątrz aż do uderzenia i zainstalowania spinacza chirurgicznego.

Podczas zakładania spinacza chirurgicznego, jest on podtrzymywany wewnątrz narzędzia do zakładania spinacza chirurgicznego, według wynalazku. Wcześniej, część spinacza chirurgicznego jest wprowadzana w otwór osiowy korpusu przez koniec zewnętrzny korpusu, przy czym korpus obkurcza się wokół części zatyczki spinacza chirurgicznego utrzymując zatyczkę wewnątrz korpusu. Dla założenia spinacza chirurgicznego, tłok jest przemieszczany na zewnątrz aż do oporu i dzięki temu zakłada spinacz chirurgicznego. Korzystne jest, jeżeli spinacz chirurgiczny ma pewną liczbę rozciągających się osiowo płatów, i cylindryczną zatyczkę w ich sąsiedztwie. Zatyczka jest wprowadzana przez tłok pomiędzy płaty, z rozchyleniem płatów i rozparciem spinacza chirurgicznego. Korzystne jest, jeżeli spinacz chirurgiczny jest ukształtowany z materiału biologicznie wchłanianego.

PL 196 903 B1

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, którego fig. 1 przedstawia w widoku z góry narzędzie do zakładania spinaczy chirurgicznych, według niniejszego wynalazku, fig. 2 przedstawia przekrój wzdłuż linii 2-2 na fig. 1, fig. 3 w szczegółowym rzucie perspektywicznym przedstawia przycisk spustowy do narzędzia z fig. 1, fig. 4 stanowi widok perspektywiczny spinacza chirurgicznego do stosowania w narzędziu z fig. 1, fig. 5 przedstawia przekrój wzdłuż linii 5-5 z fig. 4, fig. 6 stanowi widok od góry płytki nakładanej z użyciem spinacza chirurgicznego według fig. 4, fig. 7 stanowi widok z góry kasety utrzymującej wiele spinaczy chirurgicznych z fig. 4, fig. 8 przedstawia przekrój wzdłuż linii 8-8 z fig. 7, fig. 9 przedstawia szczegółowy przekrój wzdłuż linii 9-9 fig. 7, fig. 10 przedstawia widok perspektywiczny kasety z fig. 7, fig. 11 przedstawia przekrój wzdłuż linii 11-11 z fig. 1, fig. 12 w widoku od góry przedstawia wiertło do wiercenia w czaszce otworów do umieszczenia w każdym z nich spinacza z fig. 4, a fig. 13 przedstawia przekrój wzdłuż linii 13-13 z fig. 12.

Opis szczegółowy

Figury 1 i 2 przedstawiają narzędzie do zakładania spinacza chirurgicznego 10, według niniejszego wynalazku, do zakładania nitów, zwłaszcza nitów mocujących płytki czaszkowe. Ma ono na ogół podłużny cylindryczny korpus 12, tłok 14 przytrzymywany sprężyną 16 i mechanizm zwalniający 18. Przez korpus 12 przechodzi otwór osiowy 20 o zmiennej średnicy. Na końcu wewnętrznym 22 korpusu 12 część pierwsza 24 otworu osiowego 20 ma średnicę stosunkowo dużą, mieszcząc sprężynę 16, która jest nawinięta wokół tłoka 14 wewnątrz części pierwszej 24. Część pośrednia 26 otworu ma średnicę ciasno dopasowaną do tłoka 14.

Na końcu zewnętrznym 28 korpusu 12 część zewnętrzna 30 otworu osiowego 20 ma średnicę małą, mieszcząc hartowaną szpilkę ustalającą 32, która wystaje osiowo z końca zewnętrznego 34 tłoka 14. Korzystne jest, jeżeli szpilka ustalająca 32 jest integralną częścią tłoka 14, lecz w odróżnieniu od tego, może stanowić część oddzielną zamocowaną do tłoka 14.

Między kołnierzem lub zaciskiem unieruchamiającym 36 wokół tłoka 14 a podkładką 38 i zaciskiem unieruchamiającym na końcu wewnętrznym 22 korpusu 12 jest zamknięta sprężyna 16. Tłok 14 wychodzi na zewnątrz korpusu 12 przez podkładkę 38 i zacisk unieruchamiający 14.

Na końcu wewnętrznym 42 tłoka 14 znajduje się uchwyt 44 do ręcznego wycofywania tłoka 14. Wewnętrzna połowa korpusu 12 jest zaopatrzona w żłobki poprawiające łatwość chwytania, a w pobliżu końca zewnętrznego 28 korpusu 12 znajduje się współosiowy kołnierz 48 również do poprawienia łatwości chwytania narzędzia 10 do zakładania spinacza chirurgicznego, zwłaszcza nitów, i łatwości operowania nim. Spłaszczenie 49 na kołnierzu 48 uniemożliwia obracanie się narzędzia 10, zmniejszając tym samym prawdopodobieństwo, że potoczy się ono po powierzchni, na której się znajduje. Koniec zewnętrzny 28 korpusu 12 zwęża się w wąską końcówkę 50 umożliwiającą precyzyjne kierowanie narzędzia 10. Szpilka ustalająca 32 jest unieruchomiona wewnątrz otworu współosiowego 52 w końcu zewnętrznym tłoka 34.

Obwodowy rowek 54 otacza tłok 14 w pobliżu jego końca zewnętrznego 34. Do wnętrza korpusu 12 prowadzi otwór promieniowy 56 w sąsiedztwie rowka 54 i sięga poza otwór osiowy 20 lecz nie wchodzi całkowicie w głąb korpusu 12. Przedstawiony na fig. 3 mechanizm zwalniający 18 zawiera przycisk wyzwalający 58 znajdujący się w otworze 56 i sprężynę śrubową 60 między końcem otworu 56 a sprężyną śrubową 60 między końcem otworu 56 a przyciskiem 58, który naciska wstępnie na przycisk na zewnątrz otworu 56. Przycisk 58 ma otwór promieniowy 62, przez który przechodzi tłok 14. Kołnierz promieniowy 64 wewnątrz otworu 62 jest dostosowany konstrukcyjnie do zazębienia z obwodowym rowkiem 54 na tłoku 14.

Kiedy uchwyt 44 jest wycofany, powodując wycofanie do wewnątrz tłoka 14, a kołnierz 64 przesuwa się po powierzchni tłoka 14 aż do natrafienia przezeń na obwodowy rowek 54, w który pod działaniem sprężyny 60 ześlizguje się kołnierz 64. To działanie powoduje zablokowanie tłoka 14 w położeniu wycofania, ponieważ jego ruch na zewnątrz jest ograniczony przez styk kołnierza 64 i rowka 54. Nacisk do wewnątrz wywierany na przycisk 58 powoduje odprzężenie kołnierza 64 od obwodowego rowka 54 i umożliwia napędzanie przez sprężynę 16 tłoka 14 do przodu, czyli na zewnątrz. Powoduje to przesunięcie się na zewnątrz szpilki ustalającej 32 do położenia zrównanego z końcem zewnętrznym korpusu 12.

Figury 4 i 5 przedstawiają nit 66 do stosowania z narzędziem 10. Nit 66 ma okrągłą główkę 68, od której odchodzą osiowo trzy płaty 70. W przeciwnym kierunku od główki 68 odchodzi cylindryczna zatyczka 72, i połączona jest z główką 68 za pośrednictwem odłamywanego połączenia 74. Płaty 70 są zakrzywione tak, że połączenie tych trzech płatów tworzy ogólnie układ rurkowy. Przyłożenie siły w kierunku osiowym do zatyczki 72 powoduje złamanie jej odłamywanego połączenia 74 z główką 68

PL 196 903 B1 i umożliwia wprowadzenie jej osiowo, do położenia między płatami 70 i spowodowanie rozchylenia płatów 70.

Figura 6 przedstawia płytkę czaszkową 76 do umieszczenia na czaszce pacjenta, albo człowieka, albo zwierzęcia (nie pokazany). Ma ona płaski korpus planarny 78 z kilkoma odchodzącymi od niego okrągłych rozszerzeń 80, z których każde ma otwór przelotowy z pogłębieniem stożkowym 82. Od płytki 76 odchodzi tabliczka 84, która pełni kilka funkcji. Tabliczka 84 może zawierać informację o numerze modelu, rozmiarze, materiale, dacie, i inne istotne informacje, jak również wskazywać, która strona płytki 76 ma być zwrócona ku górze od czaszki pacjenta (nie pokazana). Zapewnia również miejsce dla uchwycenia ręką przez użytkownika przy przytrzymywaniu i manipulowaniu płytką 76 podczas zakładania. Łamliwe połączenie 86 między tabliczką 84 a resztą płytki 16 umożliwia łatwe usunięcie tabliczki 84 z płytki 76 po umieszczeniu płytki 76. Wiele innych konfiguracji jest dla specjalisty oczywistych.

Na fig. 7 do 10, nity 66 są rozmieszczone do użytku w kasecie 88. Kaseta 88 ma podstawę 90 z odchodzącą ku dołowi ścianką obwodową 92, i zbiorem wykonanych w niej gniazd 94. Korzystne jest, jeżeli gniazda 94 wchodzą w podstawę 90. W tym zbiorze gniazd 94 znajduje się zestaw nitów 66, zatyczkami 72 zwróconych w górę na zewnątrz gniazd 94. Pokrycie folią przylega do podstawy 90 na co najmniej części powierzchni tej podstawy 90 tworzącej gniazda 94 dla przytrzymywania nitów 66 w gniazdach 94. Korzystne jest, jeżeli pokrycie foliowe 96 ma nacięcie 97, zarysowanie lub pewne inne osłabienie, przy każdym z gniazd 94 umożliwiające dostęp do nitów 66 przez pokrycie foliowe 96 za pomocą samego narzędzia 10 (na fig. 8 do 10 nie pokazane), jakkolwiek możliwe jest zastosowanie odpowiedniego materiału umożliwiającego wejście przezeń bez stosowania szczelin ani tym podobnych.

Figura 11 przedstawia zewnętrzną końcówkę 50 korpusu 12 narzędzia 10. Zawiera ona co najmniej jedną osiową szczelinę 98 rozciągające się w pobliżu końca zewnętrznego 28 i kończące się w pewnym otworze 100. Na końcu zewnętrznym otworu osiowego 20 stosuje się również fazowanie 102. W jednym z korzystnych przykładów wykonania wynalazku dla zatyczki 72 nitu 66, fig. 4, o średnicy zewnętrznej wynoszącej 0,0590 cala (1,50 mm), część zewnętrzna 30 otworu osiowego 20 narzędzia 10 ma średnicę wewnętrzną wynoszącą 0,0595 cala (1,51 mm), a średnica zewnętrzna końcówki 50 wynosi 0,140 cala (3,56 mm). Szczelina 98 umożliwia lekkie kurczenie się materiału końcówki 50, i zmniejszenie efektywnej średnicy wewnętrznej części zewnętrznej otworu osiowego 20, przy czym otwór 100 zmniejsza naprężenia pojawiające się podczas zginania narzędzia 10.

Korzystne jest, jeżeli nit 66 i płytka 76 są ukształtowane z materiału biologicznie wchłanianego, na przykład, polilaktydu, jak kopolimer poli(laktydy-koglikolidu) (85:15) (mol/mol). Korzystniej, nit 66 może być kształtowany z PLLA a płytki z 50/50 D, LPLA mieszanego z 95/5 PCL/PDO w proporcji 01:9, jak to pełniej ujawniono w opisach patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki o numerach US 5,641,501 i 5,705,181, które włącza się do niniejszego dokumentu przez przywołanie. Korzystne jest, jeżeli korpus 12 narzędzia 10 jest kształtowany z materiału mocnego, jak stal nierdzewną, jednakowoż może się do tego nadawać wiele innych materiałów, włącznie z polimerami. Korzystne jest, jeżeli korpus 12 narzędzia 10 waży znacznie więcej niż tłok 14, co zmniejsza odbicie przy zwalnianiu tłoka 14. Szpilka ustalająca 32, a zwłaszcza, kiedy szpilka ustalająca 32 i tłok 14 są integralne, jest ukształtowana, korzystnie z hartowanej stali lub stali nierdzewnej, lecz oczywiście mogą się do takiego zastosowania nadawać inne twarde materiały. Kaseta 88 jest ukształtowana, korzystnie, z odpowiedniego polimeru, lecz również może być ukształtowana z innych materiałów.

Dla użycia narzędzia 10, użytkownik chwyta za uchwyt 42 i wycofuje tłok 14 aż do zazębienia się kołnierza 64 mechanizmu zwalniającego 18 z obwodowym rowkiem 54 tłoka 14, i zatrzymania tłoka 14 w położeniu wycofania. Końcówka 50 narzędzia 10 jest wprowadzana przez jedno z nacięć 97 w celu uchwycenia przez tłok 14 jednego z nitów 66 przez część zewnętrzną 30 otworu osiowego 20. Fazowanie 102 ułatwia wejście zatyczki 72 w część zewnętrzną 30 otworu osiowego 20 i skurczenie się końcówki 50, dzięki czemu szczelina 98 wspomaga chwytanie przez końcówkę 50 zatyczki 72. Następnie, przez jeden z przelotowych otworów 82 płyty w otworze czaszki (nie pokazana) umieszcza się nit 66, i narzędzie 10 do zakładania spinacza chirurgicznego, korzystnie, nitu jest dopychane w przeciwną stronę z pewną siłą, na przykład, równą dwom funtom siły (9 N). Naciśnięcie przycisku 58 zwalnia z zazębienia tłok 14 i kołnierz 64 umożliwiając przemieszczenie wprzód, na zewnątrz, szpilki ustalającej 32 do dopchnięcia do zatyczki 72 ze złamaniem jej odłamywanego połączenia z główką 58 oraz wsunięcie jej pomiędzy płaty 70, a przez spowodowanie ich rozparcia osadzenia nitu 66.

PL 196 903 B1

Figury 12 i 13 przedstawiają wiertło kostne 110, które stanowi proste i eleganckie rozwiązanie problemu centrowania i wiercenia w czaszce pacjenta otworów, w których osadzane są nity 66 (na fig. 12 nie pokazane), po nałożeniu płytki czaszkowej 76 (również nie przedstawionej na fig. 12). Wiertło 110 ma podłużne narzędzie wiertarskie 112 z końcem wewnętrznym 114 mającym powierzchnię sprzęgającą 116 do sprzężenia z uchwytem wiertarskim (nie pokazany). Zamiast tego można stosować odpowiednią powierzchnię sprzęgającą. Na przykład, można zastosować dwuczęściową zaślepkę (nie pokazana), która wchodzi ciasno w rurę, zamiast stosowania, jak pokazano, prawej i lewej połówki. Koniec zewnętrzny 118 narzędzia wiertarskiego 112 ma spiralne krawędzie skrawające 120, lecz zamiast tego można stosować inne kształty powierzchni skrawających. Pierwszy kołnierz promieniowy 122 odchodzi promieniowo na zewnątrz od narzędzia wiertarskiego 112, a drugi kołnierz promieniowy 124 odchodzi promieniowo na zewnątrz od narzędzia wiertarskiego w pobliżu pierwszego kołnierza promieniowego 122. Dwa okna 123 pozwalają na uchodzenie materiału urobionego przy wierceniu, na zewnątrz od wiertła 110, i są rozmieszczone tak, że odprowadzają materiał urobiony przez wiertło, zanim dotrze do, i ewentualnie zakłóci działanie sprężyny 140.

Rurowa obudowa 126 z biegnącym przez nią osiowym otworem przelotowym 128 mieści osadzone w osiowo w jej osiowym otworze przelotowym 128 narzędzie wiertarskie 112. Koniec wewnętrzny 130 obudowy 126 dotyka drugiego kołnierza promieniowego 124, i tym samym ogranicza przemieszczenie na zewnątrz narzędzia wiertarskiego w obudowie 126. Pierwsza średnica 132 otworu przelotowego 128 przy końcu wewnętrznym 130 obudowy jest ściśle dopasowana do średnicy narzędzia wiertarskiego 112 zapewniając pasowanie suwliwe. Średnica środkowa 134 otworu przelotowego 128 jest ściśle dopasowana do średnicy pierwszego kołnierza promieniowego 122 z pasowaniem suwliwym. Średnica zewnętrzna 136 otworu przelotowego 128 jest ściśle dopasowana do średnicy narzędzia wiertarskiego z pasowaniem suwliwym, a zmiana średnicy otworu przelotowego 128 od średnicy środkowej do średnicy zewnętrznej 136 tworzy promieniowy występ oporowy 138. Wokół narzędzia wiertarskiego 112 rozmieszczona jest sprężyna śrubowa 140 działająca między występem oporowym 138 a pierwszym kołnierzem promieniowym 122 działając na obudowę w kierunku na zewnątrz wzdłuż narzędzia wiertarskiego 112.

Koniec zewnętrzny 142 obudowy 126 ma ścięcie 144 o kącie dopasowanym do ścięcia otworów 82 w płytce czaszkowej 76 (patrz fig. 6). Przez wciśnięcie końca zewnętrznego 142 w ścięty uchwyt 144, narzędzie wiertarskie 112 jest centrowane w otworze 82 umożliwiając dokładne wywiercenie. Zetknięcie się drugiego kołnierza promieniowego 124 i wewnętrznego końca 130 obudowy ogranicza drogę narzędzia wiertarskiego 112 w kierunku na zewnątrz obudowy 126, a zatem ogranicza głębokość otworu utworzonego przez narzędzie wiertarskie 112.

Jakkolwiek wynalazek opisano w odniesieniu do jego konkretnego przykładu wykonania, to dla specjalisty jest oczywiste, że wynalazek nie ogranicza się do tego przykładu wykonania, i że możliwe jest dokonanie przez specjalistę modyfikacji, zwłaszcza w świetle powyższego opisu. Możliwe są zmiany i modyfikacje, powyższego opisu wynalazku bez odchodzenia od jego idei.

Lista elementów składowych

- narzędzie

- korpus

- tłok

- sprężyna

- mechanizm zwalniający

- otwór osiowy

- koniec wewnętrzny (korpusu 12)

- pierwsza część (otworu 20)

- część pośrednia

- koniec zewnętrzny (korpusu 12)

- część zewnętrzna (otworu 20)

- szpilka ustalająca

- koniec zewnętrzny (tłoka 14)

- zacisk unieruchamiający

- podkładka

42 - koniec wewnętrzny (tłoka 14)

- uchwyt

PL 196 903 Β1

4648 - kołnierz

- spłaszczenie

- wąska końcówka

- współosiowy otwór

- obwodowy rowek

- otwór

- przycisk wyzwalający

- sprężyna śrubowa

- otwór

- kołnierz

- nit

- główka

- płat

- zatyczka

- odłamywane połączenie

- płytka czaszkowa

- korpus planarny

- okrągłe rozszerzenie

- przelotowy otwór

- tabliczka

- łamliwe połączenie

- kaseta

- podstawa

- ścianka obwodowa

- gniazdo

- pokrycie foliowe

- nacięcia

- szczelina

100 - otwór

102 - fazowanie

104106108110- wiertło

112- narzędzie wiertarskie

114- koniec wewnętrzny

116- powierzchnia sprzęgająca

118- koniec zewnętrzny (narzędzia wiertarskiego 112) 120 - spiralne narzędzia skrawające

122 - pierwszy kołnierz promieniowy

123 - okno

124 - drugi kołnierz promieniowy

126 - obudowa

128 - otwór przelotowy

130 - koniec wewnętrzny (obudowy 126)

132 - pierwsza średnica (otworu przelotowego 128) 134 - średnica środkowa (otworu przelotowego 128) 136 - średnica zewnętrzna (otworu przelotowego 128)

138 - występ oporowy

140 - sprężyna śrubowa

142 - koniec zewnętrzny (obudowy 126)

144 - uchwyt

PL 196 903 B1

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Narzędzie do zakładania spinacza chirurgicznego zawierające podłużny korpus z końcami wewnętrznym i zewnętrznym i z wewnętrznym otworem osiowym, umieszczony w otworze osiowym korpusu i ruchomy w nim osiowo tłok z końcem zewnętrznym w sąsiedztwie końca zewnętrznego korpusu oraz, w korpusie, szczelinę z końcami wewnętrznym i zewnętrznym rozciągającą się wzdłużnie od końca zewnętrznego korpusu, przy czym koniec zewnętrzny szczeliny jest usytuowany przy końcu zewnętrznym korpusu, a otwór osiowy korpusu przy końcu zewnętrznym korpusu jest wymiarowo dostosowany do suwliwego utrzymywania spinacza chirurgicznego, znamienne tym, że korpus (12) ma otwór (100) połączony z końcem wewnętrznym szczeliny (98), przy czym otwór (100) jest szerszy od szczeliny (98).
2. Narzędzie według zastrz. 1, znamienne tym, że szczelina (98) ma szerokość około 0,36 mm (0,014 cala) dla spinacza chirurgicznego o średnicy zewnętrznej około 1,50 mm (0,059 cala)