PL196542B1 - Sposób i urządzenie do synchronizacji i wyszukiwania komórek w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym - Google Patents

Abstract

1. Sposób synchronizacji i wyszukiwania komórek w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym, w któ- rym przetwarza si e odebrany sygna l telekomunikacyjny reprezentuj acy kombinacj e sygna lów synchronizacji dla komórek tego systemu, a sygna ly synchronizacji poddaje si e kodowaniu zgodnie ze wspólnym kodem synchronizacji, znamienny tym, ze w korelatorze (405) poddaje si e kore- lacji odebrany sygna l telekomunikacyjny ze wspólnym kodem synchronizacji i tworzy si e sygna l detekcji synchro- nizacji, nast epnie w estymatorze (430), drugim korelato- rze (435) i w w ezle sumacyjnym ( S) usuwa si e z . . . . . . . . . 19. Urz adzenie do synchronizacji i wyszukiwania komó- rek w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym, zw laszcza terminal stosowany w bezprzewodowym syste- mie telekomunikacyjnym zawieraj acym zbiór informacji o komórkach, do którego przesy lane s a sygna ly synchroni- zacji kodowane zgodnie ze wspólnym kodem synchroniza- cji, przy czym terminal jest zaopatrzony w modu l odbiornika do odbioru sygna lu telekomunikacyjnego reprezentuj acego kombinacj e sygna lów synchronizacji, znamienny tym, ze terminal (300) jest zaopatrzony w korelator (405) po laczony z nadbiornikiem (370), a korelator (405) . . . . . . . . . . . . . . . . PL PL PL PL

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 196542 (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: 350861 ⁽¹³⁾ (22) Data zgłoszenia: 03.03.2000 ^{(51) Int.Cl.}

H04B 7/26 (2006.01) (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego: H04B 1/707 (2006.01)

03.03.2000, PCT/US00/05669 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

21.09.2000, WO00/55992 PCT Gazette nr 38/00

Sposób i urządzenie do synchronizacji i wyszukiwania komórek w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym

(30) Pierwszeństwo: 17.03.1999,US,09/271,074	(73) Uprawniony z patentu: ERICSSON, INC.,Research Triangle Park,US
(43) Zgłoszenie ogłoszono: 10.02.2003 BUP 03/03	(72) Twórca(y) wynalazku: Tony Ottosson,Morrisville,US Yi-Pin Eric Wang,Cary,US
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 31.01.2008 WUP 01/08	(74) Pełnomocnik: Plewa Elżbieta, PATPOL Sp. z o.o.

(57) 1. Sposób synchronizacji i wyszukiwania komórek w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym, w którym przetwarza się odebrany sygnał telekomunikacyjny reprezentujący kombinację sygnałów synchronizacji dla komórek tego systemu, a sygnały synchronizacji poddaje się kodowaniu zgodnie ze wspólnym kodem synchronizacji, znamienny tym, że w korelatorze (405) poddaje się korelacji odebrany sygnał telekomunikacyjny ze wspólnym kodem synchronizacji i tworzy się sygnał detekcji synchronizacji, następnie w estymatorze (430), drugim korelatorze (435) i w węźle sumacyjnym (Σ) usuwa się z .........

19. Urządzenie do synchronizacji i wyszukiwania komórek w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym, zwłaszcza terminal stosowany w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym zawierającym zbiór informacji o komórkach, do którego przesył ane są sygnał y synchronizacji kodowane zgodnie ze wspólnym kodem synchronizacji, przy czym terminal jest zaopatrzony w moduł odbiornika do odbioru sygnału telekomunikacyjnego reprezentującego kombinację sygnałów synchronizacji, znamienny tym, że terminal (300) jest zaopatrzony w korelator (405) połączony z nadbiornikiem (370), a korelator (405) ................

PL 196 542 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób i urządzenie do synchronizacji i wyszukiwania komórek w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym.

Systemy telekomunikacji bezprzewodowej są zwykle wykorzystywane do zapewnienia abonentom łączności głosowej i transmisji danych. Rozpowszechnione są na całym świecie analogowe systemy radiotelefonii komórkowej, oznaczone jako AMPS (Advanced Mobile Phone System - rozwinięty system telefonii przenośnej), ETACS, NMT-450 (Nordic Mobile Telephone - skandynawski system telefonii przenośnej) oraz NMT-900. Cyfrowe systemy radiotelefonii komórkowej, na przykład zgodne z pół nocno-amerykań skim standardem IS-54 lub europejskim standardem GSM (Global System for Mobile Communications - ogólnoświatowy system łączności przenośnej), są stosowane od początku lat 90-tych. Bardziej współcześnie wprowadzono szeroki zakres bezprzewodowych usług cyfrowych, określanych ogólnie jako PCS (Personal Communications Services - usługi telekomunikacji osobistej), które zawierają zaawansowane cyfrowe systemy komórkowe zgodne ze standardami, takimi jak IS-136 oraz IS-95, niskoenergetycznymi systemami typu DECT (Digital Enhanced Cordless Telecomunications - udoskonalony standard telekomunikacyjny w cyfrowej telekomunikacji bezprzewodowej) oraz usługi telekomunikacyjne typu CDPD (Cellular Digital Packed Data - komórkowe pakiety danych cyfrowych). Te i inne systemy zostały opisane w publikacji „The Mobile Communications Handbook (Poradniku łączności ruchomej), którego edytorem jest Gibson, a wydany został przez CRC Press (1996).

Na pos. I rysunku przestawiono typowy naziemny system radiotelefonii komórkowej 20, który zawiera co najmniej jeden terminal ruchomy 22, w postaci radiotelefonu, komunikujący się z wieloma komórkami 24 obsługiwanymi przez stacje bazowe 26 oraz zawiera centrum przełączające telefonii ruchomej MTSO (Mobile Telephone Switching Office) 28. Chociaż na pos. I przedstawiono jedynie trzy komórki 24, typowa sieć komórkowa może zawierać setki komórek 24, więcej niż jedno centrum MT-SO 28 oraz może obsługiwać tysiące radiotelefonów 22.

Komórki 24 służą jako węzły w systemie radiotelefonii komórkowej 20, za pomocą których zestawia się łącza między terminalami ruchomymi (radiotelefonami) 22 a MTSO 28, poprzez stacje bazowe 26 obsługujące komórki 24. Każda komórka 24 jest przydzielona do co najmniej jednego specjalnego kanału sterującego i co najmniej jednego kanału rozmownego. Kanał sterujący jest kanałem wydzielonym, służącym do przesyłania informacji identyfikacji komórki i informacji o przywołaniu.

Kanały rozmowne przenoszą informacje głosowe i danych. W systemie radiotelefonii komórkowej 20 może być zestawione dupleksowe radiowe łącze telekomunikacyjne między dwoma terminalami ruchomymi 22 lub między terminalem ruchomym 22 a telefonem stacjonarnym 32 poprzez publiczną komutowaną sieć telefoniczną PSTN (Public Switched Telephone Network) 34. Zadaniem stacji bazowej 26 jest utrzymywanie łączności radiowej między komórką 24 a terminalami ruchomymi 22. W tym przypadku, stacja bazowa 26 peł ni rolę stacji przekaź nikowej dla sygnał ów danych i sygnał ów głosowych 30.

Oczywiście „komórki” mogą mieć inną konfigurację niż wszechkierunkowe komórki 24 przedstawione na pos. I. Na przykład, obszar pokrycia modelowo przedstawiony jako obszar o kształcie sześciokątnym, obsługiwany przez stację bazową 26, może być w rzeczywistości podzielony na trzy sektory wykorzystujące oddzielne anteny kierunkowe mocowane na stacji bazowej 26, przy czym antena sektorowa ma charakterystyki przebiegające w trzech różnych kierunkach. Każdy z tych sektorów może być sam traktowany jako „komórka”. Oczywiście możliwe są inne konfiguracje komórki, włączając w to na przykład komórki nakładające się na siebie, mikrokomórki, pikokomórki itp.

Jak przedstawiono na pos. II rysunku, do realizacji funkcji podobnych do realizowanych przez naziemne stacje bazowe, może być wykorzystany satelita 42. Na przykład, do obsługiwania obszarów, na których występuje małe zaludnienie lub do obszarów, na których trudne warunki topograficzne powodują, że stosowanie infrastruktury konwencjonalnej telefonii przewodowej lub naziemnej telefonii komórkowej jest technicznie i ekonomicznie nieuzasadnione. System radiotelefonii satelitarnej 40 zawiera zwykle co najmniej jednego satelitę 42, który służy jako przekaźnik lub transponder między co najmniej jedną stacją naziemną 44 a terminalami 23. Satelita 42 realizuje łączność radiotelefoniczną przez łącza dwukierunkowe 46 do terminali 23 i stacji naziemnej 44. Stacja naziemna 44 może być następnie połączona do publicznej komutowanej sieci telefonicznej PSTN 34 umożliwiającej łączność między radiotelefonami satelitarnymi i łączność między radiotelefonami satelitarnymi a konwencjonalnymi naziemnymi radiotelefonami komórkowymi albo telefonami przewodowymi. System radiotelefonii

PL 196 542 B1 satelitarnej 40 może wykorzystywać pojedynczą wiązkę anteny pokrywającą cały obszar obsługiwany przez system lub, jak to pokazano, może być zaprojektowany tak, że tworzy wiele minimalnie zachodzących na siebie wiązek 48, z których każda obsługuje inny geograficzny obszar pokrycia 50 w strefie obsługi systemu. Obszary pokrycia 50 pełnią funkcję podobną do komórek 24 naziemnego systemu radiotelefonii komórkowej 20, przedstawionego na pos. I.

Tradycyjne analogowe systemy komórkowe zwykle wykorzystują do tworzenia kanałów telekomunikacyjnych system oparty na dostępie wielokrotnym z podziałem częstotliwości FDMA (Frequency Division Multiple Access). Znane jest, że sygnały łączności radiotelefonicznej, w postaci zmodulowanej fali, przesyłane są w określonych z góry pasmach częstotliwości w widmie częstotliwości nośnych. W typowym systemie FDMA, każde z tych dyskretnych pasm częstotliwości pełni funkcję kanału, przez który radiotelefon komórkowy komunikuje się z komórką, za pośrednictwem stacji bazowej lub satelity, obsługujących komórkę.

Ze wzrostem liczby abonentów narastają problemy związane z ograniczeniem dostępnego pasma częstotliwości. Zwiększenie liczby abonentów w systemie radiotelefonii komórkowej wymaga bardziej efektywnego wykorzystania ograniczonego dostępnego pasma częstotliwości, aby zapewnić większą ilość kanałów, przy jednoczesnym zachowaniu jakości połączeń. Problemy te są zwielokrotnione przez nierównomierne rozłożenie ilości abonentów w poszczególnych komórkach systemu. Większa liczba kanałów może być potrzebna dla szczególnych komórek, aby obsłużyć potencjalnie większą liczbę abonentów w określonym przedziale czasowym. Na przykład, komórka w obszarze zurbanizowanym może obejmować setki lub tysiące abonentów w jakimś przedziale czasowym, która to liczba może łatwo przekroczyć liczbę dostępnych kanałów w komórce.

Dlatego konwencjonalne systemy komórkowe stosują ponowne użycie częstotliwości dla zwiększenia potencjalnej pojemności kanałów w każdej komórce i zwiększenia wydajności spektralnej. Ponowne wykorzystanie częstotliwości pociąga za sobą przydzielenia pasm częstotliwości dla każdej komórki, przy czym komórki wykorzystujące te same częstotliwości są oddzielone geograficznie od siebie tak, aby umożliwić jednoczesne używanie tych samych częstotliwości przez radiotelefony w różnych komórkach, bez wzajemnych interferencji. W ten sposób wiele tysięcy abonentów może być obsługiwanych przez system mający jedynie kilkaset przydzielonych pasm częstotliwości.

Inną techniką, za pomocą której można dalej zwiększyć pojemność kanału i efektywność spektralną, jest zastosowanie techniki wielodostępu w dziedzinie czasu TDMA (Time Division Multiple Access). System wykorzystujący TDMA może być implementowany przez podział pasm częstotliwości, stosowanych w konwencjonalnym systemach FDMA, na występujące po sobie szczeliny czasowe. Łączność w paśmie częstotliwości zwykle odbywa się w powtarzających się strukturach ramek TDMA, które zawierają wiele szczelin czasowych. Przykładami systemów wykorzystujących TDMA są systemy zgodne z podwójnym standardem analogowo/cyfrowym IS-54B wykorzystywanym w USA, w którym każde z pasm częstotliwości tradycyjnego analogowego widma komórkowego jest podzielone na 3 szczeliny czasowe oraz systemy zgodne ze standardem GSM, które dzielą każ de z wielu pasm częstotliwości na 8 szczelin czasowych. W takich systemach TDMA każdy użytkownik łączy się ze stacją bazową za pomocą pakietów danych cyfrowych przesyłanych w czasie szczelin czasowych przydzielonych użytkownikowi.

Jeszcze inną techniką potencjalnie zwiększającą pojemność systemu jest zastosowanie techniki „rozszerzonego widma” CDMA (Code Division Multiple Access - dostęp wielokrotny z podziałem kodowym). W systemie wykorzystującym techniki poszerzonego widma, kanał może być określony przez modulację sygnału nośnej modulowanej danymi za pomocą unikatowego kodu rozszerzającego, tzn. kodu, który rozszerza pierwotną nośną modulowaną danymi do części poszerzonej widma częstotliwości, w którym działa system telekomunikacyjny. Dane mogą być odtworzone z przesłanego sygnału przez jego demodulację z wykorzystaniem tego samego kodu rozszerzającego. Ponieważ przesyłany sygnał jest rozszerzony na szerokość pasma poszerzonego, komunikacja poszerzonego widma jest mniej podatna na koherentne źródła szumu, które mogłyby zagłuszyć odbiór innych sygnałów telekomunikacyjnych. Stosowanie kodów rozszerzających dla kanałów pozwala wielu użytkownikom na skuteczne zajmowanie tych samych szerokości pasm częstotliwości, bez występowania nadmiernych zakłóceń.

Konwencjonalne systemy łączności z widmem rozszerzonym zwykle wykorzystują tak zwaną modulację widma rozszerzonego z „kluczowaniem bezpośrednim”. W takiej modulacji, modulowana danymi nośna jest bezpośrednio modulowana kodem lub sekwencją rozszerzającą, przed przesłaniem jej nośnikiem telekomunikacyjnym, np. łączem powietrznym. Kod rozszerzający zawiera zwykle se4

PL 196 542 B1 kwencję „chipsów” pojawiających się z szybkością, która jest zwykle dużo większa od szybkości transmisji bitów przesyłanych danych.

Odbiornik widma poszerzonego z kluczowaniem bezpośrednim zawiera zwykle lokalny generator sekwencji, który lokalnie wytwarza replikę sekwencji rozszerzającej. Lokalnie generowana sekwencja jest wykorzystana do odtworzenia informacji z przesłanego sygnału z poszerzonym widmem, który jest modulowany zgodnie z taką samą sekwencją rozszerzającą. Jednakże, zanim informacja w przesłanym sygnale będzie mogła być odtworzona, lokalnie generowana sekwencja rozszerzająca musi być zsynchronizowana z sekwencją rozszerzającą, która moduluje przesyłany sygnał.

Synchronizacja terminali jest powszechnie uzyskiwana przez wysyłanie sygnału synchronizacji w każdej komórce, której terminal może uzyskać odniesienie czasowe do synchronizacji operacji usuwania sekwencji rozszerzającej. Na przykład, w odpowiednim systemie IS-95, w każdej komórce systemu transmituje się „kanał pilotowy” zawierający stałą nośną modulowaną przez znaną sekwencję, z odpowiednim przesunięciem czasowym zastosowanym w odpowiedniej komórce. W innych systemach, takich jak systemy wykorzystujące szerokopasmową technikę CDMA, zwykły kod synchronizacji (albo kod ze zwykłego zbioru kodów synchronizacji) wstawia się w szczeliny czasowe wyznaczone w ramkach danych kanału „w dół” w znanych lokalizacjach. Sekwencja ta, zwana czasami „pierwszym kodem synchronizacji” FSC (First Synchronization Code) lub „podstawowym kodem synchronizacji” PSC (Primary Synchronization Code) jest wykrywana przez terminal i używana do wspomagania terminala przy określaniu szczeliny czasowej.

Ponieważ terminal działa w bezprzewodowym systemie komórkowym, zwykle stara się zidentyfikować nowe komórki, zwykle sąsiednie komórki, z którymi mógłby się komunikować, gdyby jakość sygnału łącza między terminalem i komórką, z którą się aktualnie komunikuje, uległa degradacji. Na przykład, terminal aktualnie realizujący rozmowę za pośrednictwem stacji bazowej, obsługującą jedną komórkę, zwykle potrzebuje zidentyfikować inne stacje bazowe, do których rozmowa może być przełączona, ponieważ terminal przemieszcza się w systemie. Terminale wychodzące z trybu uśpienia mogą być również zaangażowane w operacje wyszukiwania komórek, ponieważ sygnały synchronizacji zbioru „komórek kandydatek” zidentyfikowanych przez terminal przed przejściem w tryb uśpienia mogły ulec degradacji albo nawet całkowicie zaniknąć, podczas gdy terminal był uśpiony.

Opisane powyżej sygnały synchronizacji są powszechnie używane w operacjach wyszukiwania komórek. Na przykład, w proponowanych systemach WCDMA (Wideband Code Division Multiple Access - szerokopasmowy dostęp wielokrotny z podziałem kodowym), stacja bazowa przesyła przez kanał „w dół właściwy dla danej komórki „długi” (np. 40 960 chipowy) kod szyfrujący, który służy do identyfikacji komórki. Kody szyfrujące są zwykle dzielone na grupy, aby uczynić wyszukiwanie komórki bardziej efektywnym. Aby zidentyfikować grupę, do której należy komórka, stacja bazowa zwykle wysyła wtórny kod synchronizacji SSC (Secondary Synchronization Code), związany z grupą, do której należy komórka, równolegle do podstawowego kodu synchronizacji PSC. SSC ma zwykle okres jednej ramki, a w związku z tym zapewnia odniesienie do wyznaczenia granic ramki. W ostatnio zaproponowanych systemach WCDMA, funkcje SSC są zawarte w PSC, przez przesyłanie PSC w jednym zbiorze uprzednio określonych wzorców w ramce sygnału synchronizacji, przy czym wzorzec reprezentuje grupę kodów szyfrujących, do której należy komórka.

Dla przeprowadzenia wyszukiwania komórek w systemie, w którym podstawowy kod synchronizacji PSC jest przesyłany w ustalonym położeniu na początku szczeliny ramki danych, terminal najpierw identyfikuje granice szczeliny kandydatki, przez korelację odebranego sygnału ze zwykłym podstawowym kodem synchronizacji (FSC lub PSC) w określonym z góry przedziale czasu, np. 30 ms. Generowane korelacje są sprawdzane dla określenia wartości szczytowych, co wskazuje na obecność PSC. Gdy granice szczeliny kandydatki zostały zidentyfikowane, rozpoczyna się drugi etap, w którym terminal koreluje odebrany sygnał z każdym wtórnym kodem synchronizacji SSC, wykorzystując granice szczeliny kandydatki. Jeżeli zostanie znaleziona wystarczająca korelacja między odebranym sygnałem a jednym z wtórnych kodów synchronizacji SSC, wskazująca na prawdopodobieństwo, że komórka związana z SSC wykorzystuje długi kod, który jest elementem grupy związanej z SSC, terminal może następnie korelować odebrany sygnał ze względnie małym zbiorem długich kodów. W ten sposób, komórka związana z sygnałem synchronizacji może być skutecznie identyfikowana, bez korelacji odebranego sygnału ze wszystkimi możliwymi długimi kodami. Taka procedura wyszukiwania komórek jest opisana szczegółowo w Wersji 1.0 „Specyfikacji interfejsu powietrznego dla systemu ruchomego 3G” (Specification of Air-Interface for 3G Mobile System), wydanej przez Stowarzyszenie Przemysłu Radiowego i Biznesu ARIB (Association of Radio Industries and Businesses, 14 stycznia 1999 oraz

PL 196 542 B1 w pracy „Wydajność i złożoność technik uzyskiwania szybkiej identyfikacji sektora w systemach asynchronicznych CDMA” (Performance and Complexity of Techniques for Achiving Fast Sector Identification In an Asynchronous CDMA System”, autorstwa Ostberga i innych, opublikowanej w materiałach konferencyjnych Wireless Multimedia Conference, Japonia, listopad 1998.

Opisana powyżej procedura wyszukiwania komórki może podlegać negatywnym wpływom charakterystyk środowiska propagacji radiowej. Na przykład, ponieważ ta sama wspólna sekwencja synchronizacji jest zwykle przesyłana przez stacje bazowe obsługujące wszystkie komórki systemu, sygnały synchronizacji wysyłane przez stacje mogą ze sobą interferować, co może utrudnić identyfikację granic szczelin dla poszczególnych sygnałów synchronizacji związanych z poszczególnymi komórkami. Problem ten może ulec pogorszeniu w kanałach rozpraszających, gdzie składniki odbioru wielodrożnego mogą powodować dodatkowe interferencje.

W publikacji EP 0795971 przedstawiono rozwiązanie, w którym w dodatkowym wyposażeniu stacji bazowej, kanał sterujący dla informacji sterującej transmisją i kanał łączności dla każdej ruchomej stacji zostają rozłożone za pomocą różnych kodów synchronizacji, zanim zostają złożone przez działanie przełącznika, aby przełączyć wyjście sumatora do wyjścia generatora kodu synchronizacji. Ponadto, kod synchronizacji jest wprowadzany do sygnału jako długość symbolu i sygnał jest transmitowany poprzez ustanowiony kanał. Poza tym, w dodatkowym wyposażeniu wielu stacji bazowych, kod synchronizacji i jego okres transmisji są jednakowe, a taktowanie transmisji jest asynchroniczne i niezależne. Korelator synchronizacji w dodatkowym wyposaż eniu ruchomej stacji utrzymuje wartość korelacji fazy w okresie transmisji kodu synchronizacji, z wykorzystaniem kodu synchronizacji i rozstrzyga o stacji bazowej, która transmituje kod synchronizacji o najwyższej pozycji szczytowej korelacji względem najbliższej i dodatkowo wydziela taktowanie symbolu z pozycji szczytowej.

W opisie patentowym EP 0 876 002 przedstawiono odbiornik CDMA, pracuj ą cy w technice wielodostępu ze zwielokrotnieniem kodowym, w którym usuwa się sygnał pilotujący z odebranego sygnału. Sygnał pilotujący jest zdefiniowany przez swoje parametry wielościeżkowe (amplitudy, przesunięcie fazy i opóźnienia) oraz sekwencję podpisu. Ponieważ ta informacja jest znana w terminalu odbiorczym użytkownika, to sygnały pilotujące interferujących składowych wielościeżkowych odebranego sygnału pasma podstawowego zostają wykryte i usunięte przed demodulacją pożądanej składowej wielościeżkowej. Sygnał pilotujący może być usunięty przed albo tuż po etapie akumulacji danych. Usuwanie sygnału pilotującego może być włączone lub wyłączone, w zależności od wykrytego poziomu sygnału ścieżki.

Sposób synchronizacji i wyszukiwania komórek w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym, w którym przetwarza się odebrany sygnał telekomunikacyjny reprezentujący kombinację sygnałów synchronizacji dla komórek tego systemu, a sygnały synchronizacji poddaje się kodowaniu zgodnie ze wspólnym kodem synchronizacji, według wynalazku charakteryzuje się tym, że w korelatorze poddaje się korelacji odebrany sygnał telekomunikacyjny ze wspólnym kodem synchronizacji i tworzy się sygnał detekcji synchronizacji, następnie w estymatorze, drugim korelatorze i w węźle sumacyjnym usuwa się z sygnału detekcji synchronizacji składową sygnału detekcji synchronizacji związaną ze znanym sygnałem synchronizacji, dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami, a następnie w akumulatorze i w detektorze taktowania określa się sygnał wzajemnej synchronizacji na podstawie sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami.

Korzystnie, podczas etapu usuwania składowej sygnału detekcji synchronizacji w akumulatorze i detektorze taktowania realizuje się korelację estymowanego odebranego znanego sygnał u synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji oraz usuwa się z sygnału detekcji synchronizacji sygnał korelacji estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji, dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami, przy czym w akumulatorze, w etapie określania sygnału wzajemnej synchronizacji, akumuluje się sygnał detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami w pewnym przedziale czasu, w detektorze taktowania przeprowadza się detekcję wartości szczytowej akumulowanego sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami, oraz generuje się sygnał wzajemnej synchronizacji na podstawie wykrytej wartości szczytowej.

Korzystnie, podczas realizacji korelacji estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji poddaje się filtracji reprezentację znanego sygnału synchronizacji z estymatą kanału, przez który przesyła się znany sygnał synchronizacji, dla utworzenia estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji oraz koreluje się estymowany odebrany znany sygnał synchronizacji z kodem synchronizacji.

PL 196 542 B1

Korzystnie, podczas usuwania składowej sygnału detekcji synchronizacji w akumulatorze akumuluje się sygnał detekcji synchronizacji w określonym przedziale czasu, w detektorze taktowania identyfikuje się wartość szczytową w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji, nie związaną ze znanym sygnałem synchronizacji, a ponadto podczas określania sygnału wzajemnej synchronizacji określa się sygnał wzajemnej synchronizacji na podstawie zidentyfikowanej wartości szczytowej.

Korzystnie, podczas identyfikowania wartości szczytowej identyfikuje się wartość szczytową w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji, nie zwią zaną ze znanym sygnał em synchronizacji i speł niają c ą okreś lone z góry kryterium.

Korzystnie, podczas identyfikowania wartości szczytowej identyfikuje się wiele wartości szczytowych w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji, nie związanych ze znanym sygnałem synchronizacji oraz wybiera się wartość szczytową z wielu wartości szczytowych zgodnie z kryterium wyboru, przy czym podczas określania sygnału wzajemnej synchronizacji określa się taktowanie sygnału synchronizacji na podstawie wybranej wartości szczytowej.

Korzystnie, znany sygnał synchronizacji zawiera sygnał synchronizacji związany z poprzednio identyfikowaną komórką.

Korzystnie, znany sygnał synchronizacji zawiera sygnał synchronizacji związany z komórką, z którą terminal aktualnie się komunikuje przez kanał uż ytkowy.

Korzystnie, przed usuwaniem składowej sygnału detekcji synchronizacji identyfikuje się zbiór sygnałów synchronizacji związanych ze zbiorem komórek kandydatek, a podczas etapu usuwania usuwa się z sygnału detekcji synchronizacji składową sygnału detekcji synchronizacji, odpowiadającą sygnałowi synchronizacji związanemu z komórką, ze zbioru komórek kandydatek i tworzy się sygnał detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami.

Korzystnie, podczas identyfikowania zbioru znanych sygnałów synchronizacji odbiera się sygnał telekomunikacyjny z nośnika sygnału telekomunikacyjnego, identyfikuje się sygnał synchronizacji z odebranego sygnału telekomunikacyjnego, identyfikuje się komórkę, z którą zidentyfikowany sygnał synchronizacji jest związany oraz dodaje się komórkę do zbioru komórek kandydatek, jeżeli zidentyfikowany sygnał synchronizacji, związany z identyfikowaną komórką, spełnia określone z góry kryterium.

Korzystnie, odpowiedni sygnał synchronizacji zawiera porcję kodowaną zgodnie ze wspólnym kodem synchronizacji.

Korzystnie, wspólny sygnał synchronizacji przesyła się w każdej komórce przez kanał pilotowy.

Korzystnie, etapy korelowania, usuwania i określania realizuje się w terminalu bezprzewodowym w odpowiedzi na sygnał informujący o wyjściu terminala z trybu czuwania.

Korzystnie, przed etapem korelowania wyprowadza się terminal ze stanu czuwania, odbiera się sygnał telekomunikacyjny z nośnika telekomunikacyjnego oraz szacuje się zbiór komórek kandydatek na podstawie odebranego sygnału telekomunikacyjnego, przy czym dodatkowo koreluje się odebrany sygnał telekomunikacyjny dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji, jeżeli estymowane komórki kandydatki nie spełniają określonego z góry kryterium, przy czym w etapie usuwania akumuluje się sygnał detekcji synchronizacji w pewnym przedziale czasu i identyfikuje się wartość szczytową w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji, nie związaną ze znanym sygnałem synchronizacji, związanym z jedną z komórek kandydatek, a prócz tego w etapie określania sygnału wzajemnej synchronizacji określa się sygnał wzajemnej synchronizacji na podstawie zidentyfikowanej wartości szczytowej, przy czym dodatkowo identyfikuje się nową komórkę kandydatkę związaną ze zidentyfikowaną wartością szczytową z określonego sygnału wzajemnej synchronizacji, związanego ze zidentyfikowaną wartością szczytową.

Korzystnie, etapy korelowania, usuwania i określania realizuje się w terminalu bezprzewodowym, gdy terminal znajduje się w trybie aktywnym.

Korzystnie, przed usuwaniem składowej sygnału detekcji synchronizacji znanego sygnału synchronizacji określa się składową związaną ze znanym sygnałem synchronizacji, na podstawie przynajmniej jednej z następujących informacji: sygnału wzajemnej synchronizacji znanego sygnału synchronizacji, charakterystyki kanałowej kanału, przez który odbierany jest w terminalu znany sygnał synchronizacji, kształtu impulsu związanego ze znanym sygnałem synchronizacji, jaki został odebrany w terminalu, strat w ś cież ce zwią zanej ze znanym sygnał em synchronizacji, jaki został odebrany w terminalu oraz kodu związanego ze znanym sygnałem synchronizacji.

Korzystnie, podczas usuwania składowej sygnału detekcji synchronizacji realizuje się korelację estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji,

PL 196 542 B1 usuwa się korelację estymowanego odebranego pierwszego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji z sygnału detekcji synchronizacji dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami, akumuluje się sygnał detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami w określonym przedziale czasu, identyfikuje się wartość szczytową akumulowanego sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami, niezwiązaną z drugim znanym sygnałem synchronizacji, przy czym podczas określania sygnału wzajemnej synchronizacji określa się sygnał wzajemnej synchronizacji na podstawie wykrytej wartości szczytowej.

Korzystnie, jeden z dwóch sygnałów synchronizacji koduje się dalej zgodnie z kodem synchronizacji specyficznym dla komórki, przy czym po określeniu sygnału wzajemnej synchronizacji określa się kod synchronizacji specyficzny dla komórki, w oparciu o określony sygnał wzajemnej synchronizacji i tak identyfikuje się komórkę związaną z kodem synchronizacji specyficznym dla komórki.

Urządzenie do synchronizacji i wyszukiwania komórek w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym, zwłaszcza terminal stosowany w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym zawierającym zbiór informacji o komórkach, do którego przesyłane są sygnały synchronizacji kodowane zgodnie ze wspólnym kodem synchronizacji, przy czym terminal jest zaopatrzony w moduł odbiornika do odbioru sygnału telekomunikacyjnego reprezentującego kombinację sygnałów synchronizacji, według wynalazku jest charakterystyczne tym, że terminal jest zaopatrzony w korelator połączony z nadbiornikiem, a korelator jest dostosowany do generowania sygnału korelacji odebranego sygnału telekomunikacyjnego ze wspólnym kodem synchronizacji dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji, ponadto terminal jest zaopatrzony w estymator, drugi korelator i węzeł sumacyjny połączony z korelatorem, przy czym estymator, drugi korelator i węzeł sumacyjny są dostosowane do usuwania składowej sygnału detekcji synchronizacji związanej ze znanym sygnałem synchronizacji z sygnału detekcji synchronizacji i do tworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami oraz akumulator i detektor taktowania, połączone z estymatorem, drugim korelatorem i węzłem sumacyjnym, przy czym akumulator i detektor taktowania są dostosowane do generowania sygnału wzajemnej synchronizacji na podstawie sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami.

Korzystnie, urządzenie zawiera estymator, drugi korelator do generowania sygnału korelacji estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji oraz węzeł sumacyjny połączony z akumulatorem, dostosowane do usuwania sygnału korelacji estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji z sygnału detekcji synchronizacji dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami, przy czym akumulator do akumulowania sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami w pewnym przedziale czasu, jest połączony z detektorem taktowania do detekcji wartości szczytowej w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami, oraz detektor wtórnego kodu synchronizacji i detektor kodu szyfrowania połączone z detektorem taktowania, do określania sygnału wzajemnej synchronizacji, na podstawie wykrytej wartości szczytowej.

Korzystnie, akumulator i detektor taktowania do generowania sygnału korelacji estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji są dodatkowo zaopatrzone w estymator do filtrowania reprezentacji znanego sygnału synchronizacji z oszacowaniem kanału, przez który znany sygnał synchronizacji jest przesyłany, dla utworzenia estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji oraz drugi korelator połączony z estymatorem, do korelowania estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji z kodem synchronizacji.

Korzystnie, estymator, drugi korelator i węzeł sumacyjny są dodatkowo zaopatrzone w akumulator do kumulowania sygnału detekcji synchronizacji w określonym przedziale czasu, detektor szczytowy połączony z akumulatorem, do identyfikowania wartości szczytowej w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji, niezwiązanej ze znanym sygnałem synchronizacji, przy czym akumulator i detektor taktowania do określania sygnału wzajemnej synchronizacji są zaopatrzone w detektor taktowania do określania sygnału wzajemnej synchronizacji, na podstawie zidentyfikowanej wartości szczytowej.

Korzystnie, detektory do identyfikowania wartości szczytowej są zaopatrzone w detektor szczytowy nieznanego sygnału synchronizacji do identyfikowania wartości szczytowej w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji, nie związanej ze znanym sygnałem synchronizacji i spełniającej określone z góry kryterium.

Korzystnie, moduły detektora do identyfikowania wartości szczytowej są zaopatrzone w moduł do identyfikowania wielu wartości szczytowych w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji niezwiązanych ze znanym sygnałem synchronizacji oraz moduł selekcyjny połączony z modułem do identyfikowania wielu wartości szczytowych, do wybierania wartości szczytowej z wielu wartości szczyto8

PL 196 542 B1 wych zgodnie z kryterium wyboru, przy czym akumulator i detektor taktowania do określania sygnału wzajemnej synchronizacji są zaopatrzone w drugi detektor taktowania do określania sygnału wzajemnej synchronizacji na podstawie wybranej wartości szczytowej.

Korzystnie, urządzenie dodatkowo jest zaopatrzone w moduł pamięci do zapamiętywania danych identyfikacyjnych komórki, a znany sygnał synchronizacji zawiera sygnał synchronizacji związany z zapamiętanymi danymi identyfikacyjnymi komórki.

Korzystnie, urządzenie dodatkowo jest zaopatrzone w moduł identyfikacyjny do identyfikacji zbioru sygnałów synchronizacji przesyłanych dla zbioru komórek kandydatek, przy czym moduł eliminatora zawiera moduł do usuwania składowej sygnału detekcji synchronizacji odpowiadającej sygnałowi synchronizacji związanemu z komórką ze zbioru komórek kandydatek, z sygnału detekcji synchronizacji dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami.

Korzystnie, moduł identyfikacyjny do identyfikowania zbioru znanych sygnałów synchronizacji jest zaopatrzony w moduł odbiornika do odbioru sygnału telekomunikacyjnego z nośnika sygnału telekomunikacyjnego połączony z modułem identyfikacyjnym do identyfikowania sygnału synchronizacji w odebranym sygnale telekomunikacyjnym, przy czym modu ł identyfikacyjny sygnału połączony jest z moduł em identyfikacyjnym komórki, z któr ą zidentyfikowany sygna ł synchronizacji jest zwią zany, ponadto z modułem identyfikacyjnym komórki połączony jest moduł agregujący do dodawania zidentyfikowanej komórki do zbioru komórek kandydatek, jeżeli zidentyfikowany sygnał synchronizacji związany z identyfikowaną komórką spełnia określone z góry kryterium.

Korzystnie, urządzenie dodatkowo jest zaopatrzone w sterownik do przełączania urządzenia między trybami aktywnym i uśpienia, przy czym moduł odbiornika, moduł korelacji, eliminatora i moduły generatora są połączone ze sterownikiem do przełączania urządzenia pomiędzy trybami, przy czym sterownik w odpowiedzi na sygnał wejściowy urządzenia jest dostosowany do generowania sygnału przełączenia, przy czym moduły przechodzą odpowiednio do stanu odbioru sygnału telekomunikacyjnego, do generowania sygnału korelacji odebranego sygnału telekomunikacyjnego ze wspólnym kodem synchronizacji, do generowania sygnału korelacji z usuniętymi zakłóceniami oraz do generowania sygnału wzajemnej synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami.

Korzystnie, urządzenie jest dodatkowo zaopatrzone w moduł selekcyjny do określania składowej związanej ze znanym sygnałem synchronizacji na podstawie znajomości przynajmniej jednej z poniższych informacji: sygnału wzajemnej synchronizacji znanego sygnału synchronizacji, charakterystyki kanałowej kanału, przez który odbierany jest w urządzeniu znany sygnał synchronizacji, kształtu impulsu związanego ze znanym sygnałem synchronizacji, jaki został odebrany w terminalu, straty dla ścieżki związanej ze znanym sygnałem synchronizacji, jaki został odebrany w terminalu oraz kodu związanego ze znanym sygnałem synchronizacji.

Korzystnie, moduł eliminatora jest zaopatrzony w moduł generatora do generowania sygnału korelacji estymowanego odebranego pierwszego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji, połączony z eliminatorem do usuwania sygnału korelacji estymowanego odebranego pierwszego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji, z sygnału detekcji synchronizacji dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami oraz połączony z modułem eliminatora moduł agregujący do akumulowania sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami w określonym przedziale czasu, ponadto moduł agregujący jest połączony z modułem detektora do identyfikowania wartości szczytowej w sygnale detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami niezwiązanej ze znanym drugim znanym sygnałem synchronizacji, przy czym moduł generatora sygnału wzajemnej synchronizacji jest zaopatrzony w moduł generatora do określania sygnału wzajemnej synchronizacji na podstawie wykrytej wartości szczytowej.

Korzystnie, urządzenie dodatkowo jest zaopatrzone w moduł kodowania jednego z dwóch sygnałów synchronizacji zgodnie z kodem synchronizacji specyficznym dla komórki, jak również jest zaopatrzone w moduł detektora do określania kodu synchronizacji specyficznego dla komórki na podstawie określonego sygnału wzajemnej synchronizacji identyfikującego komórkę związaną z kodem synchronizacji specyficznym dla komórki.

Urządzenie do synchronizacji i wyszukiwania komórek w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym, zwłaszcza urządzenie końcowe do przetwarzania odebranego sygnału telekomunikacyjnego reprezentującego kombinację sygnałów synchronizacji dla komórek bezprzewodowego systemu telekomunikacji, gdzie sygnały synchronizacji są kodowane zgodnie ze wspólnym kodem synchronizacji, według wynalazku jest charakterystyczne tym, że jest zaopatrzone w korelator do generowania sygnału korelacji odebranego sygnału telekomunikacyjnego ze wspólnym kodem synchronizacji dla

PL 196 542 B1 utworzenia sygnału detekcji synchronizacji, estymator, drugi korelator i węzeł sumacyjny, połączone z korelatorem, do usuwania składowej sygnału detekcji synchronizacji związanej ze znanym sygnałem synchronizacji, z sygnału detekcji synchronizacji dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami, oraz akumulator i detektor taktowania sygnału synchronizacji wzajemnej, do określania sygnału wzajemnej synchronizacji na podstawie sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami.

Korzystnie, urządzenie zawiera estymator odebranego znanego sygnału synchronizacji do generowania sygnału estymacji odebranego znanego sygnału synchronizacji, drugi korelator, połączony z estymatorem odebranego znanego sygnał u synchronizacji, do generowania sygnał u korelacji estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji oraz węzeł sumacyjny, połączony z korelatorem i drugim korelatorem, do usuwania korelacji sygnału estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji z sygnału detekcji synchronizacji, dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami, przy czym moduł generatora sygnału wzajemnej synchronizacji jest zaopatrzony w moduł akumulacyjny połączony z modułem eliminatora do akumulowania sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami przez określony okres czasu, detektor szczytowy połączony z modułem akumulacyjnym do detekcji wartości szczytowej w sygnale detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami oraz moduł generatora sygnału wzajemnej synchronizacji połączony z detektorem szczytowym do określania sygnału wzajemnej synchronizacji na podstawie wykrytej wartości szczytowej.

Korzystnie, moduł eliminatora zakłóceń zawiera moduł akumulacyjny połączony z pierwszym modułem korelacji do akumulowania sygnału detekcji synchronizacji w pewnym przedziale czasu, detektor szczytowy połączony z modułem akumulacyjnym do detekcji wartości szczytowej w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji, nie związanej ze znanym sygnałem synchronizacji, przy czym moduł generatora sygnału wzajemnej synchronizacji połączony jest z detektorem szczytowym do określania sygnału wzajemnej synchronizacji na podstawie wartości szczytowej.

Korzystnie, urządzenie jest zaopatrzone w moduł eliminatora zakłóceń do usuwania składowej związanej ze znanym sygnałem synchronizacji na podstawie znajomości przynajmniej jednej z informacji: sygnału wzajemnej synchronizacji znanego sygnału synchronizacji, charakterystyki kanałowej kanału, przez który odbierany jest w terminalu znany sygnał synchronizacji, kształtu impulsu związanego ze znanym sygnałem synchronizacji, jaki został odebrany w terminalu, straty dla ścieżki związanej ze znanym sygnałem synchronizacji, jaki został odebrany w terminalu oraz kodu związanego ze znanym sygnałem synchronizacji.

Korzystnie, moduł eliminatora zakłóceń jest zaopatrzony w moduł estymacji odebranego znanego sygnału synchronizacji do generowania sygnału estymacji odebranego znanego sygnału synchronizacji, drugi moduł korelacji połączony z modułem estymacji odebranego znanego sygnału synchronizacji do generowania sygnału korelacji estymowanego odebranego pierwszego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji, moduł eliminatora połączony z pierwszym modułem korelacji i drugim modułem korelacji, do usuwania sygnału korelacji estymowanego odebranego pierwszego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji z sygnału detekcji synchronizacji, dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami, moduł akumulacyjny połączony z modułem eliminatora, do akumulowania sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami przez pewien okres czasu oraz detektor szczytowy połączony z modułem akumulacyjnym, do detekcji wartości szczytowej w sygnale detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami nie związanej z drugim znanym sygnałem synchronizacji oraz układ określania sygnału wzajemnej synchronizacji do określaniu sygnału wzajemnej synchronizacji na podstawie wykrytej wartości szczytowej.

W sposobie według wynalazku odebrany sygnał telekomunikacyjny, reprezentujący kombinację sygnałów synchronizacji przesyłanych do komórek w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym, jest korelowany ze wspólnym kodem synchronizacji, na przykład pierwszym kodem synchronizacji (FSC) lub podstawowym kodem synchronizacji (PSC) stosowanym w systemie WCDMA. Element związany ze znanym sygnałem synchronizacji, takim jak sygnał synchronizacji wysyłany przez stację bazową obsługującą komórkę znajdującą się na liście „sąsiadek w terminalu odbierającym, zostaje usunięty z korelacji dla utworzenia korelacji usuniętych interferencji, która może być wykorzystana do określania taktowania, np. granic szczeliny, sygnału synchronizacji. Informacja taktowania może być następnie wykorzystana do określenia tożsamości komórki, do której wysyła się sygnał synchronizacji, na przykład, przez zapewnienie podstawy synchronizacji dla określenia kodu grupowego szyfrowania

PL 196 542 B1 lub wtórnego kodu synchronizacji (SSC), który z kolei jest wykorzystany do detekcji głównej (długiego) kodu szyfrowania, specyficznego dla komórki. Techniki usuwania sygnałów interferencyjnych i wyznaczania taktowania, zgodnie z wynalazkiem, mogą być również stosowane, na przykład do określania taktowania sygnału synchronizacji, takiego jak sygnał kanału pilota, transmitowany w systemach IS-95.

Sposób i urządzenie, według wynalazku, oferują usprawnione techniki określania synchronizacji i wyszukiwania komórki, które są potencjalnie bardziej efektywne od konwencjonalnych technik wyszukiwania. Usuwanie składowych sygnału związanych ze znanymi sygnałami synchronizacji może wspomagać wykrycie granic szczeliny żądanego sygnału synchronizacji, a tym samym może przyspieszyć proces wyszukiwania komórki. Zgodnie z dodatkowymi aspektami wynalazku, komórki zidentyfikowane w procesie wyszukiwania komórki, mogą z kolei zapewnić lepszą informację o potencjalnie interferujących sygnałach synchronizacji, która może być wykorzystana do doskonalenia procesu usuwania sygnałów interferencyjnych.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania został zobrazowany na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat blokowy bezprzewodowego terminala stosowanego w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym, fig. 2 - schemat blokowy urządzenia do identyfikacji komórki, fig. 3 - sieć działań określania taktowania sygnału synchronizacji i identyfikacji odpowiadającej mu komórki, fig. 4 - schemat blokowy urządzenia do identyfikacji komórki, fig. 5 - sieć działań okreś lania taktowania sygnału synchronizacji i identyfikacji odpowiadającej mu komórki, w drugim przykładzie wykonania, zaś fig. 6 przedstawia sieć działań ilustrującą przykładowe działania identyfikowania komórki kandydatki, po wyjściu z trybu uśpienia.

Opisane sposoby i urządzenie do określania taktowania sygnału synchronizacji, dotyczą zwłaszcza sygnałów synchronizacji przesyłanych w kanale docelowym systemu WCDMA lub kanału pilota systemu IS-95. Opisano tu także sposoby i urządzenie do identyfikacji komórek w oparciu o określone taktowanie. Używane tu określenie „komórka” odnosi się do obiektu zarządzania mobilnością, określonego w systemie komórkowym, z którym łączą się terminale. Komórki mogą zawierać komórki obsługiwane przez odpowiednie pojedyncze stacje bazowe o zasięgu wszechkierunkowym, „komórki sektorowe” obsługiwane przez stacje bazowe mające sektorowe szyki antenowe oraz różne inne konfiguracje zasięgu.

Stosowane są określenia „komórka kandydatka”, „zbiór kandydatek” i podobne. Oczywiście, chociaż w systemie IS-95 określenia „komórki kandydatki” mogą być ograniczone do komórek, które terminal identyfikuje jako kandydatki do przełączenia, ograniczenie takie nie jest tu stosowane. W niniejszym opisie określenie „kandydatka” ogólnie odnosi się do komórek, które mają sygnały synchronizacji, które zostały zidentyfikowane, a więc mogą być wykorzystane w opisanych tu technikach eliminacji sygnałów interferencyjnych.

Na figurze 1 przedstawiono terminal bezprzewodowy 300, w którym może być zrealizowany sposób według wynalazku. Terminal 300 zawiera antenę 310 do odbioru sygnałów wysokiej częstotliwości. Terminal 300 zapewnia interfejs użytkownika w postaci wyświetlacza 320 do wyświetlania informacji, takich jak: wybierane numery, krótkie wiadomości, spisy katalogów, itp. oraz klawiatury 340 do wprowadzania wybieranych numerów i akceptowania innych sygnałów wejściowych użytkownika dla sterowania terminala 300. Interfejs użytkownika zawiera również głośnik 330 do generowania sygnałów akustycznych i mikrofon 350 do odbierania informacji głosowej od użytkownika. Terminal 300 zawiera również sterownik 360, który steruje i/lub monitoruje wyświetlacz 320, klawiaturę 340, głośnik 330, mikrofon 350 i nadbiornik 370 związany z anteną 310. Sterownik 360 może zawierać na przykład mikroprocesor, mikrosterownik lub inne urządzenia przetwarzające dane, które jest w stanie wprowadzać i wykonywać instrukcje komputera dla przeprowadzania określania taktowania, wyszukiwania komórek i innych funkcji tu opisanych.

Na figurze 2 przedstawiono schemat blokowy przykładowego urządzenia identyfikującego komórki 400, które może być realizowane, na przykład, przy użyciu sterownika 360 i nadbiornika 370 z fig. 1. Sygnał odebrany, na przykład, przez antenę 310 z fig. 1 i przetworzony przez nadbiornik 370 na odebrany sygnał pasma podstawowego jest korelowany w korelatorze 405 ze wspólnym kodem synchronizacji, tzn. kodem użytym dla podstawowego lub pierwotnego kodu synchronizacji (PSC lub FSC) stosowanego w systemie WCDMA, wytwarzając sygnał detekcji synchronizacji. Korelator 405 może obejmować, na przykład, korelator przesuwny lub inny znany konwencjonalny korelator.

Komponent odpowiadający korelacji estymaty odebranego znanego sygnału synchronizacji zostaje następnie odjęty od sygnału detekcji synchronizacji, wytworzonego przez korelator 405 i doprowadzony do akumulatora 410. Odjęty komponent może być wygenerowany przez korelowanie w druPL 196 542 B1 gim korelatorze 435 wspólnego kodu synchronizacji z oszacowanym odebranym znanym sygnałem synchronizacji wytworzonym przez estymator odebranego sygnału synchronizacji 430. Estymator odebranego sygnału synchronizacji 430 i drugi korelator 435 korzystnie wytwarzają korelację, która aproksymuje wynik korelowania znanego sygnału synchronizacji wytworzonego przez uprzednio zidentyfikowaną komórkę, jako odebrany przez terminal, ze wspólnym kodem synchronizacji. Na przykład, estymata znanego sygnału może być tworzona przy wykorzystaniu estymaty kanału 402 dla kanału, przez który jest przekazywana znana sekwencja synchronizacji. Należy zauważyć, że może być również wykorzystana informacja o właściwościach znanego sygnału synchronizacji, innych niż estymata kanału, takich jak moc sygnału, strata połączenia i kodowanie zastosowane do znanego sygnału synchronizacji.

Odjęty komponent od sygnału detekcji synchronizacji, wytworzonego przez korelator 405, może być generowany w inny sposób, niż ten pokazany na fig. 2. Na przykład, funkcje estymatora odebranego sygnału synchronizacji 430 i drugiego korelatora 435 mogą być połączone. Obliczenia, np. autokorelacje kodu wyszukiwania, stosowane do utworzenia odjętego komponentu, mogą być wstępnie wyliczone i zapamiętane w terminalu.

Skumulowana korelacja tworzona przez akumulator 410 jest następnie podawana do detektora taktowania 415, na przykład detektora wartości szczytowej, który identyfikuje wartości szczytowe w skumulowanej korelacji, które mogą odpowiadać granicom szczeliny, w pobliż u której przesył any jest wspólny kod synchronizacji. Zidentyfikowane w ten sposób granice szczeliny kandydatki mogą być następnie doprowadzone do detektora wtórnego kodu synchronizacji 420, który, na przykład, koreluje odebrany sygnał ze zbiorem wtórnych kodów synchronizacji (SSCs) lub „grupą kodów” i wykrywa SSC mające najwyższą korelację z odebranym sygnałem. Wykryty SSC może następnie być wykorzystany przez detektor sekwencji szyfrowanej 425 do identyfikacji sekwencji szyfrowanej, specyficznej dla komórki lub „długiego kodu”, w zbiorze kodów szyfrowania związanego z wykrytym SSC, identyfikując w ten sposób komórkę związaną z sygnałem synchronizacji. Estymaty odebranych sygnałów synchronizacji, związanych z komórkami w ten sposób zidentyfikowanymi, zostają następnie wygenerowane, skorelowane ze wspólną sekwencją synchronizacji i odjęte od korelacji odebranego sygnału, dla jeszcze dokładniejszego określenia taktowania i identyfikacji komórki.

Na figurach 3, 5 i 6 przedstawiono sieci działań ilustrujące przykładowe operacje do określania taktowania sygnału synchronizacji i do identyfikowania komórki związanej z sygnałem synchronizacji. Należy rozumieć, że bloki sieci działań oraz kombinacja bloków sieci działań, mogą być realizowane przez instrukcje programu komputerowego, które mogą być załadowane do komputera lub do innego programowalnego urządzenia przetwarzającego dane, takiego jak sterownik 360 terminala 300 z fig. 1, aby stworzyć taką maszynę, że instrukcje, które są wykonywane w komputerze lub w innym programowalnym urządzeniu przetwarzającym dane, wykreują elementy do realizacji funkcji określonych w bloku albo w blokach sieci działań. Instrukcje programu komputerowego mogą być również załadowane do komputera lub innego programowalnego urządzenia przetwarzającego dane, dla spowodowania szeregu etapów działań, które mają być wykonane w komputerze lub w innym programowalnym urządzeniu przetwarzającym dane, aby spowodować utworzenie takiego procesu implementowanego w komputerze, ż e instrukcje, które są wykonywane w komputerze lub innym programowalnym urzą dzeniu, zapewnią etapy realizacji poszczególnych funkcji w bloku lub blokach sieci działań.

Odpowiednio, bloki sieci działań przedstawionych na fig. 3, 5, 6 wspierają kombinacje środków do przeprowadzania określonych funkcji lub kombinacji etapów dla przeprowadzenia określonych funkcji. Należy także rozumieć, że każdy blok sieci działań z fig. 3, 5, 6 i kombinacje jej bloków mogą być implementowane za pomocą systemów komputerowych specjalnego przeznaczenia, które realizują określone funkcje lub etapy, lub kombinacje komputerów specjalnego przeznaczenia i instrukcji komputerowych.

W odniesieniu do fig. 3, przykł adowe operacje, dla okreś lenia taktowania sygnał u synchronizacji i identyfikowania komórki zwią zanej z sekwencją synchronizacji, zawierają korelowanie odebranego sygnału ze wspólnym kodem synchronizacji (blok 505). Generowana jest również korelacja estymowanego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji (blok 510). Korelacja estymowanego znanego sygnału synchronizacji zostaje następnie usunięta z korelacji odebranego sygnału, dla generowania korelacji z usuniętymi zakłóceniami odebranego sygnału ze wspólnym kodem synchronizacji (blok 515). Korelację z usuniętymi zakłóceniami następnie akumuluje się w pewnym okresie czasu (blok 520) i określa się granice szczeliny dla sygnału synchronizacji na podstawie akumulowanej korelacji z usuniętymi zakłóceniami, np. przez wykrycie wartości szczytowej (blok 525).

PL 196 542 B1

Kontynuując wyszukiwanie komórek, odebrany sygnał jest następnie korelowany ze zbiorem SCC lub grupą kodów szyfrowania, dla określenia SSC użytego do przesłania sygnału synchronizacji i identyfikacji granic ramki, w oparciu o wykryte granice szczeliny (blok 530). Zidentyfikowany SSC jest następnie użyty do prowadzenia detekcji kodu szyfrowania (blok 535).

Można zauważyć, że urządzenie identyfikujące 400 z fig. 2 i operacje z fig. 3 są szczególnie korzystne dla usuwania zakłóceń związanych z sygnałami synchronizacji, przesyłanymi przez stacje bazowe obsługujące komórki, z którymi terminal aktualnie się komunikuje, zwane czasami „zbiorem aktywnym” terminala. Dla takich komórek terminal zwykle ma bardziej szczegółową informację o charakterystykach kanału, związaną z komórką użytej sekwencji szyfrowania, itd. Informacja ta jest korzystnie wykorzystana, na przykład w konstruowaniu oszacowania odebranego sygnału synchronizacji tworzonego przez estymator 430 z fig. 2.

Na figurze 4 przedstawiono przykładowy schemat blokowy urządzenia do identyfikowania komórki 600 w innym wykonaniu według wynalazku. Podobnie do urządzenia 400 z fig. 2, urządzenie 600 z fig. 4 może również być implementowane z wykorzystaniem sterownika 360 i nadbiornika 370 z fig. 1. Odebrany sygnał jest korelowany ze wspólnym kodem synchronizacji, np. kodem użytym do pierwotnego lub pierwszego kodu synchronizacji (PSC lub FSC) użytym w systemie WCDMA, w korelatorze 605. Korelacja uzyskana w ten sposób jest gromadzona w akumulatorze 610. Detektor szczytowy 615 wykrywa wartości szczytowe w akumulowanej korelacji, które nie są związane ze znanym sygnałem synchronizacji, tzn. sygnałem synchronizacji przesłanym do poprzednio identyfikowanej komórki.

Możliwe jest zastosowanie różnych technik w detektorze szczytowym 615 dla określenia, czy wartość szczytowa w skumulowanej korelacji jest związana ze znanym sygnałem synchronizacji. Na przykład, w pierwszym przejściu granice szczeliny kandydatki mogą być identyfikowane dla wartości szczytowych w skumulowanej korelacji, które spełniają określone z góry kryteria. Identyfikacja komórki (np. wykrycie SSC, po którym występuje wykrycie kodu szyfrowania) może być przeprowadzona dla każdej zidentyfikowanej wartości szczytowej, dla identyfikacji komórek kandydatek. Lokalizacje wartości szczytowych, związanych z komórkami kandydatkami, mogą być następnie użyte w detektorze szczytowym 615, do identyfikacji wartości szczytowych, które nie są związane z komórkami kandydatkami, ponieważ wartości szczytowe wynikające z nieznanych sygnałów synchronizacji, zasadniczo nie będą pokrywały się lokalizacjami związanymi z komórkami kandydatkami.

Ponieważ wartości szczytowe związane z komórkami kandydatkami mogą się powoli zmieniać w kolejnych korelacjach gromadzonych przez akumulator 610, terminal dla uaktualniania lokalizacji wartości szczytowych może wymagać weryfikacji w sposób nieciągły, ciągłej obecności znanych sygnałów synchronizacji, związanych z lokalizacjami tych szczytów. Dla wielu komórek kandydatek i odpowiadających lokalizacji wartości szczytowych, procedura uaktualniania może być usprawniona przez nieciągłą weryfikację wybranych podzbiorów lokalizacji wartości szczytowych, z wykorzystaniem pełnej rozwiniętej procedury identyfikacji komórki.

W nawiązaniu do fig. 4, wartości szczytowe, związane z nieznanym sygnałem synchronizacji, zostają doprowadzone do detektora synchronizacji 620, np. detektora granic szczeliny, który wytwarza granice szczeliny kandydatki. Granice szczeliny kandydatki są użyte przez dekoder wtórnego kodu synchronizacji 625, który koreluje odebrany sygnał ze zbiorem wtórnych kodów synchronizacji (SSC) lub „grupy kodów” i wykrywa SSC mające największą korelację z odebranym sygnałem. Wykryty SSC jest następnie wykorzystany przez detektor kodu szyfrowania 630 do identyfikacji kodu szyfrowania (kod długi) w zbiorze kodów szyfrowania związanych z wykrytym SSC. Komórki zidentyfikowane w ten sposób są następnie użyte do kierowania procesem wyboru wartości szczytowych do usuwania zakłóceń, przeprowadzanym przez detektor szczytowy 615.

Na figurze 5 przedstawiono przykładowe operacje 700 określania taktowania sygnału synchronizacji i identyfikowania komórki z nim związanej, zgodnie z innym przykładem wykonania według wynalazku. Odebrany sygnał jest korelowany ze wspólnym kodem synchronizacji (blok 705).

Korelację akumuluje się przez pewien okres czasu (blok 710), wykrywa się wartość szczytową, która nie jest związana ze znanym sygnałem synchronizacji (blok 715) oraz określa się granicę szczeliny na podstawie wykrytej wartości szczytowej (blok 720). Określona granica szczeliny jest następnie wykorzystana do kierowania korelacją ze zbiorem wtórnych kodów synchronizacji dla identyfikacji grupy kodów szyfrowania i do określenia granic ramki (blok 725).

PL 196 542 B1

Zidentyfikowana grupa kodów i granic ramki są następnie wykorzystane w korelowaniu odebranego sygnału z wybraną liczbą kodów szyfrowania, do identyfikacji komórki związanej z wykrytym sygnałem synchronizacji (blok 730).

Oczywiście techniki identyfikacji przedstawione na fig. 4 i 5 są szczególnie korzystne w usuwaniu sygnałów interferencyjnych związanych z sygnałami synchronizacji, o których terminal ma ograniczoną informację. Na przykład, urządzenie 600 i operacje 700 są korzystnie stosowane do usuwania sygnałów interferencji z sygnałów synchronizacji przesyłanych przez stacje bazowe obsługujące komórki, z którymi terminal nie komunikuje się, a więc ma ograniczoną informację. Technika usuwania przedstawiona na fig. 4 i 5 może być również powiązana z technikami przedstawionymi na fig. 2 i 3. Na przykład, techniki usuwania z fig. 2 i 3 mogą być użyte do usunięcia komponentów korelacji odebranego sygnału, które są związane z sygnałami synchronizacji, dla których terminale mają szczegółową informację o warunkach kanału, kodzie szyfrowania itp., podczas gdy uproszczone techniki z fig. 4 i 5 mogą być uż yte do usunięcia komponentów związanych z sygnałami, dla których terminal ma informację ograniczoną.

Należy rozumieć, że sposoby i urządzenia według wynalazku mają również zastosowanie do określania taktowania sygnału synchronizacji i identyfikacji komórki w środowiskach innych niż środowiska zgodne z WCDMA, opisane w odniesieniu do fig. 2-5. Na przykład, techniki zgodne z wynalazkiem mają zastosowanie do określania taktowania sygnału synchronizacji kanału pilotowego, używanego w systemie telekomunikacji bezprzewodowej, zgodnym z IS-95.

Rozwiązanie według wynalazku ma również zastosowanie do określania taktowania i wyszukiwania komórki w ostatnio zaproponowanych systemach WCDMA, w których SSC jest wyeliminowany przez wykorzystania wzorca transmisji PSC w ramce, jako środka do identyfikacji grup kodów i granic ramki. W takich systemach, na przykład, techniki usuwania sygnałów interferencji, zgodnie z wynalazkiem mogą być użyte do określania tak taktowania, jak i pozycji PSC w ramce synchronizacji.

Można również rozumieć, że rozwiązanie według wynalazku ma również zastosowanie do systemów, które transmitują sygnały synchronizacji, które są kodowane zgodnie z więcej niż jednym wspólnym kodem. Na przykład, system może przesyłać sygnał synchronizacji kodowany za pomocą podstawowego kodu synchronizacji wybranego ze wspólnego zbioru podstawowych kodów synchronizacji. W takim przypadku, na przykład wielokrotna korelacja i równoległe usuwanie interferencji mogą być przeprowadzone zamiast pojedynczych korelacji i usunięć, przedstawionych na fig. 2 i 4 oraz może być przeprowadzone usunięcie interferencji dla każdej z równoległych korelacji.

Techniki synchronizacji i taktowania opisane powyżej mogą być stosowane, gdy terminal aktywnie komunikuje się z co najmniej jedną stacja bazową. Terminal w trybie uśpienia może również wymagać zaangażowania w wyszukiwaniu komórki, aby uaktualnić listę komórek, z którymi może się komunikować. Należy rozumieć, że terminal w trybie uśpienia może, na przykład, być zaangażowany w jednej lub obu technikach wyszukiwania komórki, opisanych powyż ej w odniesieniu do fig. 2-5.

Przykładowe operacje 800 dla przeprowadzenia uproszczonego wyszukiwania komórek po wyjściu z trybu uśpienia zostały przedstawione na fig. 6. Po wyjściu z trybu uśpienia (blok 805) terminal odbiera sygnał telekomunikacyjny (blok 810). Terminal próbuje weryfikować jakość sygnałów synchronizacji, związanych z komórkami na liście komórek kandydatek (blok 815).

Na przykład, może być użyte kryterium jakości oparte na liczbie komórek kandydatek i jakości sygnału sygnałów synchronizacji z nimi związanych, przy czym wymagany jest silniejszy sygnał ze zmniejszeniem liczby komórek kandydatek oraz wymagana jest mniejsza jakość sygnału ze zwiększeniem liczby komórek kandydatek. Będziemy rozumieli, że mogą być zastosowane również inne kryteria.

Jeżeli sygnały związane z komórkami kandydatkami są akceptowalne, terminal powraca do trybu uśpienia (blok 840). Jeżeli tak nie jest, odebrany sygnał jest korelowany ze wspólną sekwencją synchronizacji (blok 820), korelacja jest akumulowana (blok 825), a wartości szczytowe wykryte w skumulowanej korelacji (blok 830). Jeż eli wszystkie zidentyfikowane warto ś ci szczytowe są zwią zane z poprzednio zidentyfikowanymi komórkami kandydatkami, terminal powraca do trybu uśpienia (blok 840). Jeżeli wartość szczytowa nie jest związana ze znaną kandydatką, przeprowadza się wyszukiwanie komórki na podstawie zidentyfikowanej wartości szczytowej, a określona w ten sposób komórka jest dodana do listy kandydatek (blok 835), przed powrotem terminala do trybu uśpienia (blok 840).

PL 196 542 B1

Claims (36)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób synchronizacji i wyszukiwania komórek w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym, w którym przetwarza się odebrany sygnał telekomunikacyjny reprezentujący kombinację sygnałów synchronizacji dla komórek tego systemu, a sygnały synchronizacji poddaje się kodowaniu zgodnie ze wspólnym kodem synchronizacji, znamienny tym, że w korelatorze (405) poddaje się korelacji odebrany sygnał telekomunikacyjny ze wspólnym kodem synchronizacji i tworzy się sygnał detekcji synchronizacji, następnie w estymatorze (430), drugim korelatorze (435) i w węźle sumacyjnym (Σ) usuwa się z sygnału detekcji synchronizacji składową sygnału detekcji synchronizacji związaną ze znanym sygnałem synchronizacji, dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami, a następnie w akumulatorze (410) i detektorze taktowania (415) określa się sygnał wzajemnej synchronizacji na podstawie sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że podczas etapu usuwania składowej sygnału detekcji synchronizacji w akumulatorze (410) i detektorze taktowania (415) realizuje się korelację estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji oraz usuwa się z sygnału detekcji synchronizacji sygnał korelacji estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji, dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami, przy czym w akumulatorze (410), w etapie określania sygnału wzajemnej synchronizacji, akumuluje się sygnał detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami w pewnym przedziale czasu, w detektorze taktowania (415) przeprowadza się detekcję wartości szczytowej akumulowanego sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami oraz generuje się sygnał wzajemnej synchronizacji na podstawie wykrytej wartości szczytowej.
3. 3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, ż e podczas realizacji korelacji estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji poddaje się filtracji reprezentację znanego sygnału synchronizacji z estymatą kanału, przez który przesyła się znany sygnał synchronizacji, dla utworzenia estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji oraz koreluje się estymowany odebrany znany sygnał synchronizacji z kodem synchronizacji.
4. 4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że podczas usuwania składowej sygnału detekcji synchronizacji w akumulatorze (410) akumuluje się sygnał detekcji synchronizacji w określonym przedziale czasu, w detektorze taktowania (415) identyfikuje się wartość szczytową w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji, nie związaną ze znanym sygnałem synchronizacji, a ponadto podczas określania sygnału wzajemnej synchronizacji określa się sygnał wzajemnej synchronizacji na podstawie zidentyfikowanej wartości szczytowej.
5. 5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, ż e podczas identyfikowania wartości szczytowej identyfikuje się wartość szczytową w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji, nie związaną ze znanym sygnałem synchronizacji i spełniającą określone z góry kryterium.
6. 6. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, ż e podczas identyfikowania wartości szczytowej identyfikuje się wiele wartości szczytowych w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji, nie związanych ze znanym sygnałem synchronizacji oraz wybiera się wartość szczytową z wielu wartości szczytowych zgodnie z kryterium wyboru, przy czym podczas określania sygnału wzajemnej synchronizacji określa się taktowanie sygnału synchronizacji na podstawie wybranej wartości szczytowej.
7. 7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, ż e znany sygnał synchronizacji zawiera sygnał synchronizacji związany z poprzednio identyfikowaną komórką.
8. 8. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, ż e znany sygnał synchronizacji zawiera sygnał synchronizacji związany z komórką, z którą terminal aktualnie się komunikuje przez kanał użytkowy.
9. 9. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że przed usuwaniem składowej sygnału detekcji synchronizacji identyfikuje się zbiór sygnałów synchronizacji związanych ze zbiorem komórek kandydatek, a podczas etapu usuwania usuwa się z sygnału detekcji synchronizacji składową sygnału detekcji synchronizacji, odpowiadającą sygnałowi synchronizacji związanemu z komórką, ze zbioru komórek kandydatek i tworzy się sygnał detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami.
10. 10. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że podczas identyfikowania zbioru znanych sygnałów synchronizacji odbiera się sygnał telekomunikacyjny z nośnika sygnału telekomunikacyjnego, identyfikuje się sygnał synchronizacji z odebranego sygnału telekomunikacyjnego, identyfikuje się komórkę, z którą zidentyfikowany sygnał synchronizacji jest związany oraz dodaje się komórkę do zbioru komórek kandydatek, jeżeli zidentyfikowany sygnał synchronizacji, związany z identyfikowaną komórką, spełnia określone z góry kryterium.

    PL 196 542 B1
11. 11. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że odpowiedni sygnał synchronizacji zawiera porcję kodowaną zgodnie ze wspólnym kodem synchronizacji.
12. 12. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wspólny sygnał synchronizacji przesyła się w każ dej komórce przez kanał pilotowy.
13. 13. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że etapy korelowania, usuwania i określania realizuje się w terminalu bezprzewodowym w odpowiedzi na sygnał informujący o wyjściu terminala z trybu czuwania.
14. 14. Sposób według zastrz. 13, znamienny tym, że przed etapem korelowania terminal wyprowadza się ze stanu czuwania, odbiera się sygnał telekomunikacyjny z nośnika telekomunikacyjnego oraz szacuje się zbiór komórek kandydatek na podstawie odebranego sygnału telekomunikacyjnego, przy czym dodatkowo koreluje się odebrany sygnał telekomunikacyjny dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji, jeżeli estymowane komórki kandydatki nie spełniają określonego z góry kryterium, przy czym w etapie usuwania akumuluje się sygnał detekcji synchronizacji w pewnym przedziale czasu i identyfikuje się wartość szczytową w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji, nie zwią zaną ze znanym sygnałem synchronizacji, związanym z jedną z komórek kandydatek, a prócz tego w etapie określania sygnału wzajemnej synchronizacji określa się sygnał wzajemnej synchronizacji na podstawie zidentyfikowanej wartości szczytowej, przy czym dodatkowo identyfikuje się nową komórkę kandydatkę związaną ze zidentyfikowaną wartością szczytową z określonego sygnału wzajemnej synchronizacji, związanego ze zidentyfikowaną wartością szczytową.
15. 15. Sposób według zastrz . 1, znamienny tym, że etapy korelowania, usuwania i określania realizuje się w terminalu bezprzewodowym, gdy terminal znajduje się w trybie aktywnym.
16. 16. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przed usuwaniem składowej sygnału detekcji synchronizacji znanego sygnału synchronizacji określa się składową związaną ze znanym sygnałem synchronizacji, na podstawie przynajmniej jednej z następujących informacji: sygnału wzajemnej synchronizacji znanego sygnału synchronizacji, charakterystyki kanałowej kanału, przez który odbierany jest w terminalu znany sygnał synchronizacji, kształtu impulsu związanego ze znanym sygnałem synchronizacji, jaki został odebrany w terminalu, strat w ścieżce związanej ze znanym sygnałem synchronizacji, jaki został odebrany w terminalu oraz kodu związanego ze znanym sygnałem synchronizacji.
17. 17. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że podczas usuwania składowej sygnału detekcji synchronizacji realizuje się korelację estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji, usuwa się korelację estymowanego odebranego pierwszego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji z sygnału detekcji synchronizacji dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami, akumuluje się sygnał detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami w określonym przedziale czasu, identyfikuje się wartość szczytową akumulowanego sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami, nie związaną z drugim znanym sygnał em synchronizacji, przy czym podczas okreś lania sygna ł u wzajemnej synchronizacji określa się sygnał wzajemnej synchronizacji na podstawie wykrytej wartości szczytowej.
18. 18. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jeden z dwóch sygnałów synchronizacji koduje się dalej zgodnie z kodem synchronizacji specyficznym dla komórki, przy czym po określeniu sygnału wzajemnej synchronizacji określa się kod synchronizacji specyficzny dla komórki, w oparciu o określony sygnał wzajemnej synchronizacji i tak identyfikuje się komórkę związaną z kodem synchronizacji specyficznym dla komórki.
19. 19. Urządzenie do synchronizacji i wyszukiwania komórek w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym, zwłaszcza terminal stosowany w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym zawierającym zbiór informacji o komórkach, do którego przesyłane są sygnały synchronizacji kodowane zgodnie ze wspólnym kodem synchronizacji, przy czym terminal jest zaopatrzony w moduł odbiornika do odbioru sygnału telekomunikacyjnego reprezentującego kombinację sygnałów synchronizacji, znamienne tym, że terminal (300) jest zaopatrzony w korelator (405) połączony z nadbiornikiem (370), a korelator (405) jest dostosowany do generowania sygnału korelacji odebranego sygnału telekomunikacyjnego ze wspólnym kodem synchronizacji dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji, ponadto terminal (300) jest zaopatrzony w estymator (430), drugi korelator (435) i węzeł sumacyjny (Σ) połączony z korelatorem (405), przy czym estymator (430), drugi korelator (435) i węzeł sumacyjny (Σ) są dostosowane do usuwania składowej sygnału detekcji synchronizacji związanej ze znanym sygnałem synchronizacji z sygnału detekcji synchronizacji i do tworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami oraz akumulator (410) i detektor taktowania (415) połączone z estymatorem (430), drugim korelatorem (435) i wę z ł em sumacyjnym (Σ ), przy czym akumula16

    PL 196 542 B1 tor (410) i detektor taktowania (415) są dostosowane do generowania sygnału wzajemnej synchronizacji na podstawie sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami.
20. 20. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że zawiera estymator (430), drugi korelator (435) do generowania sygnału korelacji estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji oraz węzeł sumacyjny (Σ) połączony z akumulatorem (410), dostosowane do usuwania sygnału korelacji estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji z sygnału detekcji synchronizacji dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami, przy czym akumulator (410) do akumulowania sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami w pewnym przedziale czasu jest połączony z detektorem taktowania (415) do detekcji wartości szczytowej w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami oraz detektor wtórnego kodu synchronizacji (420) i detektor kodu szyfrowania (425) połączone z detektorem taktowania (415), do określania sygnału wzajemnej synchronizacji, na podstawie wykrytej wartości szczytowej.
21. 21. Urządzenie według zastrz. 20, znamienne tym, że akumulator (410) i detektor taktowania (415) do generowania sygnału korelacji estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji są dodatkowo zaopatrzone w estymator (430) do filtrowania reprezentacji znanego sygnału synchronizacji z oszacowaniem kanału, przez który znany sygnał synchronizacji jest przesyłany, dla utworzenia estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji, oraz drugi korelator (435) połączony z estymatorem (430), do korelowania estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji z kodem synchronizacji.
22. 22. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że estymator (430), drugi korelator (435) i wę zeł sumacyjny (Σ ) są dodatkowo zaopatrzone w akumulator (610) do kumulowania sygna ł u detekcji synchronizacji w określonym przedziale czasu, detektor szczytowy (615) połączony z akumulatorem (610), do identyfikowania wartości szczytowej w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji, nie związanej ze znanym sygnałem synchronizacji, przy czym akumulator (410) i detektor taktowania (415) do określania sygnału wzajemnej synchronizacji są zaopatrzone w detektor taktowania (620) do określania sygnału wzajemnej synchronizacji, na podstawie zidentyfikowanej wartości szczytowej.
23. 23. Urządzenie według zastrz. 22, znamienne tym, że detektory do identyfikowania wartości szczytowej są zaopatrzone w detektor szczytowy nieznanego sygnału synchronizacji (615) do identyfikowania wartości szczytowej w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji, nie związanej ze znanym sygnałem synchronizacji i spełniającej określone z góry kryterium.
24. 24. Urządzenie według zastrz. 22, znamienne tym, że moduły detektora do identyfikowania wartości szczytowej są zaopatrzone w moduł do identyfikowania wielu wartości szczytowych w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji nie związanych ze znanym sygnałem synchronizacji oraz moduł selekcyjny połączony z modułem do identyfikowania wielu wartości szczytowych, do wybierania wartości szczytowej z wielu wartości szczytowych zgodnie z kryterium wyboru, przy czym akumulator (410) i detektor taktowania (415) do określania sygnału wzajemnej synchronizacji są zaopatrzone w drugi detektor taktowania (620) do określania sygnału wzajemnej synchronizacji na podstawie wybranej wartości szczytowej.
25. 25. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że dodatkowo jest zaopatrzone w moduł pamięci do zapamiętywania danych identyfikacyjnych komórki, a znany sygnał synchronizacji zawiera sygnał synchronizacji związany z zapamiętanymi danymi identyfikacyjnymi komórki.
26. 26. Urządzenie według zastrz. 25, znamienne tym, że dodatkowo jest zaopatrzone w moduł identyfikacyjny do identyfikacji zbioru sygnałów synchronizacji przesyłanych dla zbioru komórek kandydatek, przy czym moduł eliminatora zawiera moduł do usuwania składowej sygnału detekcji synchronizacji odpowiadającej sygnałowi synchronizacji związanemu z komórką ze zbioru komórek kandydatek, z sygnału detekcji synchronizacji dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami.
27. 27. Urządzenie według zastrz. 26, znamienne tym, że moduł identyfikacyjny do identyfikowania zbioru znanych sygnałów synchronizacji jest zaopatrzony w moduł odbiornika do odbioru sygnału telekomunikacyjnego z nośnika sygnału telekomunikacyjnego połączony z modułem identyfikacyjnym do identyfikowania sygnału synchronizacji w odebranym sygnale telekomunikacyjnym, przy czym moduł identyfikacyjny sygnału połączony jest z modułem identyfikacyjnym komórki, z którą zidentyfikowany sygnał synchronizacji jest związany, ponadto z modułem identyfikacyjnym komórki połączony jest moduł agregujący do dodawania zidentyfikowanej komórki do zbioru komórek kandydatek, jeżeli zidentyfikowany sygnał synchronizacji związany z identyfikowaną komórką spełnia określone z góry kryterium.

    PL 196 542 B1
28. 28. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że dodatkowo jest zaopatrzone w sterownik (360) do przełączania urządzenia między trybami aktywnym i uśpienia, przy czym moduł odbiornika, moduł korelacji, eliminatora i moduły generatora są połączone ze sterownikiem (360) do przełączania urządzenia pomiędzy trybami, przy czym sterownik (360) w odpowiedzi na sygnał wejściowy urządzenia jest dostosowany do generowania sygnału przełączenia, przy czym moduły przechodzą odpowiednio do stanu odbioru sygnału telekomunikacyjnego, do generowania sygnału korelacji odebranego sygnału telekomunikacyjnego ze wspólnym kodem synchronizacji, do generowania sygnału korelacji z usuniętymi zakłóceniami oraz do generowania sygnału wzajemnej synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami.
29. 29. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że dodatkowo zaopatrzone jest w moduł selekcyjny do określania składowej związanej ze znanym sygnałem synchronizacji na podstawie znajomości przynajmniej jednej z poniższych informacji: sygnału wzajemnej synchronizacji znanego sygnału synchronizacji, charakterystyki kanałowej kanału, przez który odbierany jest w urządzeniu znany sygnał synchronizacji, kształtu impulsu związanego ze znanym sygnałem synchronizacji, jaki został odebrany w terminalu, straty dla ścieżki związanej ze znanym sygnałem synchronizacji, jaki został odebrany w terminalu oraz kodu związanego ze znanym sygnałem synchronizacji.
30. 30. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że moduł eliminatora jest zaopatrzony w moduł generatora do generowania sygnał u korelacji estymowanego odebranego pierwszego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji, połączony z eliminatorem do usuwania sygnału korelacji estymowanego odebranego pierwszego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji, z sygnału detekcji synchronizacji dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami oraz połączony z modułem eliminatora moduł agregujący do akumulowania sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami w określonym przedziale czasu, ponadto moduł agregujący jest połączony z modułem detektora do identyfikowania wartości szczytowej w sygnale detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami nie związanej ze znanym drugim znanym sygnałem synchronizacji, przy czym moduł generatora sygnału wzajemnej synchronizacji jest zaopatrzony w moduł generatora do określania sygnału wzajemnej synchronizacji na podstawie wykrytej wartości szczytowej.
31. 31. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że dodatkowo jest zaopatrzone w moduł kodowania jednego z dwóch sygnałów synchronizacji zgodnie z kodem synchronizacji specyficznym dla komórki, jak również jest zaopatrzone w moduł detektora do określania kodu synchronizacji specyficznego dla komórki na podstawie określonego sygnału wzajemnej synchronizacji identyfikującego komórkę związaną z kodem synchronizacji specyficznym dla komórki.
32. 32. Urządzenie do synchronizacji i wyszukiwania komórek w bezprzewodowym systemie telekomunikacyjnym, zwłaszcza urządzenie końcowe do przetwarzania odebranego sygnału telekomunikacyjnego reprezentującego kombinację sygnałów synchronizacji dla komórek bezprzewodowego systemu telekomunikacji, gdzie sygnały synchronizacji są kodowane zgodnie ze wspólnym kodem synchronizacji, znamienne tym, że jest zaopatrzone w korelator (405) do generowania sygnału korelacji odebranego sygnału telekomunikacyjnego ze wspólnym kodem synchronizacji dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji, estymator (430), drugi korelator (435) i węzeł sumacyjny (Σ), połączone z korelatorem (405), do usuwania składowej sygnału detekcji synchronizacji związanej ze znanym sygnałem synchronizacji, z sygnału detekcji synchronizacji dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami oraz akumulator (410) i detektor taktowania (415) sygnału wzajemnej synchronizacji, do określania sygnału wzajemnej synchronizacji na podstawie sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami.
33. 33. Urządzenie według zastrz. 32, znamienne tym, że zawiera estymator odebranego znanego sygnału synchronizacji (430) do generowania sygnału estymacji odebranego znanego sygnału synchronizacji, drugi korelator (435), połączony z estymatorem odebranego znanego sygnału synchronizacji (430), do generowania sygnału korelacji estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji oraz węzeł sumacyjny (Σ), połączony z korelatorem (405) i drugim korelatorem (435), do usuwania korelacji sygnał u estymowanego odebranego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji z sygnału detekcji synchronizacji, dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami, przy czym moduł generatora sygnału wzajemnej synchronizacji jest zaopatrzony w moduł akumulacyjny połączony z modułem eliminatora do akumulowania sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami przez określony okres czasu, detektor szczytowy połączony z modułem akumulacyjnym do detekcji wartości szczytowej

    PL 196 542 B1 w sygnale detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami oraz moduł generatora sygnału wzajemnej synchronizacji połączony z detektorem szczytowym do określania sygnału wzajemnej synchronizacji na podstawie wykrytej wartości szczytowej.
34. 34. Urządzenie według zastrz. 32, znamienne tym, że moduł eliminatora zakłóceń zawiera moduł akumulacyjny połączony z pierwszym modułem korelacji do akumulowania sygnału detekcji synchronizacji w pewnym przedziale czasu, detektor szczytowy połączony z modułem akumulacyjnym do detekcji wartości szczytowej w akumulowanym sygnale detekcji synchronizacji, nie związanej ze znanym sygnałem synchronizacji, przy czym moduł generatora sygnału wzajemnej synchronizacji połączony jest z detektorem szczytowym do określania sygnału wzajemnej synchronizacji na podstawie wartości szczytowej.
35. 35. Urządzenie według zastrz. 32, znamienne tym, że jest zaopatrzone w moduł eliminatora zakłóceń do usuwania składowej związanej ze znanym sygnałem synchronizacji na podstawie znajomości przynajmniej jednej z informacji: sygnału wzajemnej synchronizacji znanego sygnału synchronizacji, charakterystyki kanałowej kanału, przez który odbierany jest w terminalu znany sygnał synchronizacji, kształtu impulsu związanego ze znanym sygnałem synchronizacji, jaki został odebrany w terminalu, straty dla ścieżki związanej ze znanym sygnałem synchronizacji, jaki został odebrany w terminalu oraz kodu związanego ze znanym sygnałem synchronizacji.
36. 36. Urządzenie według zastrz. 32, znamienne tym, że moduł eliminatora zakłóceń jest zaopatrzony w moduł estymacji odebranego znanego sygnału synchronizacji do generowania sygnału estymacji odebranego znanego sygnału synchronizacji, drugi moduł korelacji połączony z modułem estymacji odebranego znanego sygnału synchronizacji do generowania sygnału korelacji estymowanego odebranego pierwszego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji, moduł eliminatora połączony z pierwszym modułem korelacji i drugim modułem korelacji, do usuwania sygnału korelacji estymowanego odebranego pierwszego znanego sygnału synchronizacji ze wspólnym kodem synchronizacji z sygnału detekcji synchronizacji, dla utworzenia sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami, moduł akumulacyjny połączony z modułem eliminatora, do akumulowania sygnału detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami przez pewien okres czasu oraz detektor szczytowy połączony z modułem akumulacyjnym, do detekcji wartości szczytowej w sygnale detekcji synchronizacji z usuniętymi zakłóceniami nie związanej z drugim znanym sygnałem synchronizacji, oraz układ określania sygnału wzajemnej synchronizacji do określaniu sygnału wzajemnej synchronizacji na podstawie wykrytej wartości szczytowej.