PL194635B1 - Wyłącznik elektryczny z wymienialnym zespołem wyzwalającym - Google Patents

Abstract

1. Wylacznik elektryczny z wymienialnym zespolem wyzwalaja- cym, majacy obudowe, mechanizm uruchamiajacy usytuowany w obudowie, rozwierne styki umieszczone w obudowie i posiadajace dwa styki skonstruowane tak, by byly otwierane, przy czym mecha- nizm uruchamiajacy, otwierajacy rozwierne styki, jest sprzezony z tymi stykami, zespól wyzwalajacy umieszczony przy obudowie i sprzezony z mechanizmem uruchamiajacym w celu rozwierania styków rozwiernych, przy czym zespól wyzwalajacy ma wewnetrzny przewód z zewnetrznym zaciskiem polaczonym z przewodem zewnetrznym na zewnatrz obudowy, ramkowy przewód umieszczo- ny elektrycznie pomiedzy stykami rozwiernymi a wewnetrznym przewodem zespolu wyzwalajacego, oraz odlaczalne elementy laczace do spinania wewnetrznego przewodu zespolu wyzwalaja- cego i przewodu ramkowego, posiadajace czesc dostepna z ze- wnatrz obudowy, przy czym elementy laczace zawieraja nakretke i srube, natomiast przewód ramkowy i wewnetrzny przewód zespolu wyzwalajacego maja odpowiednie otwory, przez które przechodzi wymieniona sruba, a nakretka jest nakrecona na te srube w celu uchwycenia przewodu ramkowego i wewnetrznego przewodu zespolu wyzwalajacego pomiedzy nimi, natomiast wewnetrzny przewód zespolu wyzwalajacego oraz przewód ramkowy zachodza na siebie, znamienny tym, ze zespól wyzwalajacy (24) jest przesuwny w pierwszym kierunku (812), natomiast jeden z otworów (810, 811) sposród otworu (810) przewodu ramkowego (802) i otworu (811) we- wnetrznego przewodu (180) zespolu wyzwalajacego (24) jest czesciowo otwarty, przy czym jeden z przewodów (180, 802) sposród wewnetrzne- go przewodu (180) zespolu wyzwalajacego (24) i przewodu ramkowego (802) ma uprzednio umieszczona na nim nakretke (164), która to nakretka (164) jest nakrecona na srube (182) z zewnatrz obudowy w kierunku (804) poprzecznym do pierwszego kierunku (812). PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest wyłącznik elektryczny z wymienialnym zespołem wyzwalającym.

Kompaktowe wyłączniki są znane np. z opisu patentowego US nr 5.910.760 (Malingowski i in.). Wyłączniki kompaktowe zawierają zestaw głównych styków rozwiernych, z których jeden jest zwykle nieruchomy, a jeden jest ruchomy w celu automatycznego rozwierania przy wystąpieniu przeciążenia lub prądu zwarciowego w sieci, którą wyłącznik ma zabezpieczać. Główne styki rozwierne są rozwierane w wyniku działania zatrzaskowego mechanizmu uruchamiającego, który jest połączony z dźwignią uruchamiającą usytuowaną na zewnątrz wyłącznika. Dźwignia ta może służyć do ręcznego wyzwalania wyłącznika lub do resetowania i zwierania styków wyłącznika po ich samoczynnym rozwarciu. Resetowanie jest potrzebne, ponieważ trzeba mechanicznie przywrócić taki stan wyłącznika, by mógł zostać natychmiast ponownie rozwarty, gdyby usterka, która spowodowała poprzednio wyzwolenie, nie została usunięta. Resetowanie przygotowuje wyłącznik do tego działania. Wyłączniki kompaktowe mają zespoły wyzwalające, które są często wkładane w obudowę wyłącznika w sposób umożliwiający ich wyjęcie. Zespół wyzwalający ma ponadto co najmniej dwa zadania, z których jednym jest wyzwalanie cieplne, a drugim jest wyzwalanie magnetyczne. Zespół wyzwalający zawiera obrotowy drążek wyzwalający, którego obrócenie powoduje, że działanie wyzwalające w mechanizmie uruchamiającym automatycznie rozwiera styki wyłącznika. Ten obrotowy drążek wyzwalający jest zwykle poruszany jednym z dwóch sposobów. Pierwszy sposób jest odpowiedzią na magnetyczne wyzwalanie wyłącznika. Występuje on wtedy, gdy natężenie prądu elektrycznego płynącego poprzez rozwierane główne styki wyłącznika jest tak duże, że możliwe jest poważne uszkodzenie, a zatem potrzebne jest bardzo szybkie rozwarcie wyłącznika. W takim przypadku rdzeń elektromagnetyczny, który wytwarza strumień magnetyczny proporcjonalny do natężenia prądu elektrycznego płynącego poprzez rozwierne styki główne, przyciąga ruchomą kotwicę, której ruch w końcu powoduje przemieszczenie się drążka wyzwalającego, aby przez to spowodować wyzwolenie. Drugi rodzaj wyzwolenia występuje w odpowiedzi na stosunkowo niewielkie natężenie prądu przeciążenia, które ostatecznie spowoduje przegrzanie przewodów elektrycznych w zabezpieczanym obwodzie, ale nie wymaga natychmiastowego działania wymaganego przy zwarciu, a zatem nie potrzeba omówionego poprzednio działania magnetycznego. W takim przypadku element bimetaliczny jest nagrzewany przez grzejnik, który przewodzi prąd elektryczny płynący poprzez rozwierne styki główne. Gdy element bimetaliczny wygina się lub przemieszcza, działa on na drążek wyzwalający, powodując jego wygięcie i odpowiednie przemieszczenie, aż wreszcie zostanie osiągnięty punkt, w którym drążek wyzwalający powoduje automatycznie odblokowanie i wyzwolenie wyłącznika. Zarówno mechanizm wyzwalania magnetycznego jak i mechanizm wyzwalania cieplnego zwykle wymagają początkowej kalibracji.

W jednej połowie okresu przemienny prąd elektryczny płynie poprzez wyłącznik od obciążenia poprzez kołnierz zaciskowy do zacisku obciążenia wyłącznika i dalej do zespołu wyzwalającego, gdzie przepływa przez uprzednio wspomniany grzejnik, który z kolei jest szeregowo dołączony do elektromagnetycznego członu urządzenia wyzwalania magnetycznego. Następnie jest on połączony giętkim kablem z jednym końcem ramienia styku ruchomego i dalej z głównym stykiem na ramieniu styku ruchomego. Kiedy ramię stykowe jest zamknięte, jest ono zamknięte na styku nieruchomym, który jest wsparty zwykle na przewodzie w kształcie litery U, który z kolei jest połączony z zaciskiem liniowym i dalej z kołnierzem zacisku liniowego, a wreszcie z linią elektryczną. Ponadto wyłącznik zwykle ma komorę łukową pomagającą w zmniejszaniu elektrycznego wyładowania łukowego pomiędzy stykami rozwiernymi podczas rozwierania, by wygaszać taki łuk. Wyłącznik ma również konstrukcję silnika szczelinowego, która jest wykorzystywana do magnetycznego współdziałania z prądem elektrycznym płynącym w ramieniu styku rozwiernego, by przyspieszyć magnetycznie otwieranie ramienia stykowego. Mechanizm uruchamiający zwykle złożony jest z szeregu dźwigni i łączników, które są połączone z oddzielnym głównym ramieniem styku ruchomego, mechanizmem dźwigniowym i poprzez urządzenie zatrzaskowe z wymienionym drążkiem wyzwalającym. Opis i działanie całej powyższej konstrukcji znajduje się w wymienionym powyżej opisie patentowym US nr 5.910.760.

Jak wspomniano, każdy wyłącznik zwykle zawiera zespół wyzwalający, który jest zintegrowany z obudową wyłącznika w procesie wytwarzania i który powoduje wyzwalanie wyłącznika albo na skutek przeciążenia powodującego wyzwalanie magnetyczne, albo na skutek przeciążenia powodującego wyzwalanie cieplne. Przykład takiego zespołu wyzwalającego można znaleźć w wymienionym opisie patentowym US nr 5.901.760. Zastosowanie zespołu wyzwalającego tego rodzaju zwykle wymaga zamontowania zespołu wyzwalającego od strony płyty czołowej. Wymaga to pozostawienia swobodPL 194 635 B1 nego dostępu do obszaru powyżej śrub montażowych wyłącznika, co często oznacza stratę miejsca w wyłączniku. Byłoby korzystne, gdyby można było opracować zespół wyzwalający, przy którym takie puste miejsce nie byłoby już potrzebne, a zespół taki mógłby być umieszczony w wyłączniku bardzo późno w procesie wytwarzania, nawet po zmontowaniu głównej ramy wyłącznika.

Z opisu EP 76 719 A jest znany wyłącznik mający obudowę, mechanizm uruchamiający usytuowany w obudowie i rozwierne styki umieszczone w obudowie, przy czym mechanizm uruchamiający jest sprzężony z rozwiernymi stykami. Wyłącznik ma również zespół wyzwalający umieszczony przy obudowie i sprzężony z mechanizmem uruchamiającym w celu rozwierania styków rozwiernych, przy czym zespół wyzwalający ma przewód z zewnętrznym zaciskiem łączonym z przewodem zewnętrznym na zewnątrz obudowy, ramkowy przewód umieszczony pomiędzy stykami rozwiernymi a zewnętrznym przewodem zespołu wyzwalającego, oraz odłączalne elementy do spinania wewnętrznego przewodu zespołu wyzwalającego i przewodu ramkowego mające część dostępną z zewnątrz obudowy.

Wyłącznik elektryczny z wymienialnym zespołem wyzwalającym, mający obudowę, mechanizm uruchamiający usytuowany w obudowie, rozwierne styki umieszczone w obudowie i posiadające dwa styki skonstruowane tak, by były otwierane, przy czym mechanizm uruchamiający, otwierający rozwierne styki, jest sprzężony z tymi stykami, zespół wyzwalający umieszczony przy obudowie i sprzężony z mechanizmem uruchamiającym w celu rozwierania styków rozwiernych, przy czym zespół wyzwalający ma wewnętrzny przewód z zewnętrznym zaciskiem połączonym z przewodem zewnętrznym na zewnątrz obudowy, ramkowy przewód umieszczony elektrycznie pomiędzy stykami rozwiernymi a wewnętrznym przewodem zespołu wyzwalającego, oraz odłączalne elementy łączące do spinania wewnętrznego przewodu zespołu wyzwalającego i przewodu ramkowego, posiadające część dostępną z zewnątrz obudowy, przy czym elementy łączące zawierają nakrętkę i śrubę, natomiast przewód ramkowy i wewnętrzny przewód zespołu wyzwalającego mają odpowiednie otwory, przez które przechodzi wymieniona śruba, a nakrętka jest nakręcona na tę śrubę w celu uchwycenia przewodu ramkowego i wewnętrznego przewodu zespołu wyzwalającego pomiędzy nimi, natomiast wewnętrzny przewód zespołu wyzwalającego oraz ramkowy przewód zachodzą na siebie, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zespół wyzwalający jest przesuwny w pierwszym kierunku, natomiast jeden z otworów spośród otworu przewodu ramkowego i otworu wewnętrznego przewodu zespołu wyzwalającego jest częściowo otwarty, przy czym jeden z przewodów spośród wewnętrznego przewodu zespołu wyzwalającego i przewodu ramkowego ma uprzednio umieszczoną na nim nakrętkę, która to nakrętka jest nakręcona na śrubę z zewnątrz obudowy w kierunku poprzecznym do pierwszego kierunku.

Korzystnie, otwór przewodu ramkowego jest częściowo otwarty.

Ewentualnie, wewnętrzny przewód zespołu wyzwalającego ma uprzednio umieszczoną na nim nakrętkę.

W szczególności, zespół wyzwalający ma osłonę nakrętki.

Ewentualnie osłona nakrętki ma jedną ścianę boczną utworzoną przez wewnętrzny przewód zespołu wyzwalającego.

W szczególności, osłona nakrętki jest usytuowana w tylnej ścianie tylnej części zespołu wyzwalającego.

Wyłącznik według wynalazku jest przedstawiony, w przykładach wykonania, na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok aksonometryczny trójfazowego wyłącznika kompaktowego według wynalazku, fig. 2 - przekrój wyłącznika z fig. 1, pokazujący wyłącznik w stanie zwartym, fig. 3 - widok z boku, podobny do fig. 2, koncentrujący się na mechanizmie poruszającym i zespole wyzwalającym wyłącznika, fig. 4 - przekrój podobny do fig. 2, pokazujący wyłącznik w stanie wyzwolonym, fig. 5 -część zespołu wyzwalającego z fig. 1-4 w wyrwaniu i przekroju przedstawiającym połączenie zacisku obciążenia z wewnętrznymi przewodami wyłącznika, fig. 6 - widok aksonometryczny wyjmowanego zespołu wyzwalającego z fig. 1-4, fig. 7 - widok aksonometryczny od dołu zespołu wyzwalającego z fig. 6 w rozłożeniu na części z pokazaniem konstrukcji połączenia przewodów, a fig. 8 przedstawia widok aksonometryczny z boku podobny do pokazanego na fig. 7.

Na rysunku, a zwłaszcza na fig. 1-4, przedstawiono wyłącznik kompaktowy 10, posiadający główną podstawę 12 i główną pokrywę 14. Do głównej pokrywy 14 przymocowana jest pomocnicza pokrywa 16. Dźwignia 18 przechodzi przez pomocniczą płytkę 22A w pomocniczej pokrywie 16 i usytuowaną zgodnie z nią główną płytkę 22B w głównej pokrywie 14. Uruchamiający mechanizm 20 jest połączony z dźwignią 18 do rozwierania i zwierania głównych styków w sposób opisany dalej. Wy4

PL 194 635 B1 łącznik ma liniowy koniec 15 i obciążeniowy koniec 17. Wyłącznik zawiera demontowany zespół wyzwalający 24. Ten demontowany zespół wyzwalający 24 ma spodni występ 24X, którego przeznaczenie zostanie opisane dalej. Pokazano również zacisk 26 obciążenia, dostępową wnękę 27 prawej strony i dostępową wnękę 31 lewej strony.

Na fig. 2, 3 i 4 pokazano oddzielany ruchomy styk 28 usytuowany na dźwigni 32 ruchomego styku i nieruchomy styk 30 usytuowany na mającej kształt litery U podporze 34 nieruchomego styku. Zacisk liniowy 36 jest usytuowany po lewej stronie na fig. 2, np. na liniowym końcu 15 wyłącznika w zaciskowej wnęce 29. Zacisk 26 obciążenia jest usytuowany po prawej stronie na fig. 2, np. we wnęce 29 zacisku obciążenia. Po lewej stronie na liniowym zacisku 36 usytuowany jest kołnierz 38 zacisku liniowego, który zostanie bardziej szczegółowo opisany dalej, a po prawej stronie usytuowany jest przewód ramkowy 802 łączący mostek zacisku obciążenia z dźwignią styku ruchomego. Do przewodu ramkowego 802 dołączony jest giętki przewód 39, który jest połączony z dźwignią 32 styku ruchomego, jak to pokazano schematycznie. Przewód ramkowy 802, mający ewentualnie postać mostka zacisku obciążenia, jest na swym drugim końcu połączony z wewnętrznym przewodem 180 zespołu wyzwalającego mającym postać bimetalicznego grzejnika, który z kolei jest na swym drugim końcu połączony z zaciskiem 26. W konsekwencji, kiedy rozdzielane główne styki 28 i 30 wyłącznika są zwarte, zamknięty jest obwód poprzez wyłącznik od prawej strony do lewej, zaczynając od przewodu 26 linii poprzez grzejnik bimetaliczny, przewód ramkowy 802, mający ewentualnie postać mostka zacisku obciążenia, giętki przewód 39, ramię 32 styku ruchomego, styk 28 i do styku 30, a dalej poprzez podporę styku nieruchomego lub człon 34 w kształcie litery U do liniowego zacisku 36. Zastosowano uruchamiający mechanizm 20 pomagający w rozwieraniu i zwieraniu rozdzielanych głównych styków 28 i 30. W szczególności ten mechanizm uruchamiający zawiera kołyskę 52, która jest zamocowana przechylnie przy jednym końcu na nieruchomej osi 54 za pomocą otworu 54A w tej kołysce. Kołyska ta zawiera boczny występ 55. Zastosowano górny łącznik 46 i dolny łącznik 48. Są one połączone przechylnie za pomocą osi 50. Zastosowano dolny łącznik do osi 56 mocowania głównego zespołu przechylnego ramienia styku ruchomego, która to oś jest przymocowana za pomocą otworu 56A do ramienia 32 styku ruchomego. Zastosowano również oś 58, za pomocą której górny łącznik 46 jest doprowadzany do fizycznego kontaktu z kołyską 52. Zastosowano również główny zespół 59 przechylania ramienia styku ruchomego, osadzony przechylnie na osi 60. Zastosowano również główny ramowy zatrzask 62, który obraca się na osi 64. Ten główny ramowy zatrzask 62 współpracuje z pomocniczym ramowym zatrzaskiem 68, osadzonym obrotowo na osi 70. Siła wyzwalania wyłącznika dostarczana jest przez napiętą główną sprężynę zwojową 72. Sprężyna ta jest połączona z jarzmem 44 za pomocą słupka 45 mocowania jarzma. Drugi koniec sprężyny 72 jest przymocowany do osi 50 łącznika. Kołyska 52 ma występ 73, który jest uchwycony lub trzymany na miejscu przez główny zatrzask 62, kiedy rozwierne główne styki 28 i 30 są zwarte. Mechanizm poruszający nie może spowodować wyzwolenia wyłącznika, aż do chwili, kiedy główny zatrzask ramkowy 62 zostanie odsunięty od występu 76 kołyski w sposób, który zostanie opisany dalej. Zastosowano sprężynę skrętną 78, która wywiera siłę na oba zatrzaski wystarczającą, by spowodować ich odpowiedni ruch w odpowiednim czasie. Pomocniczy zatrzask ramkowy ma wystający bocznie wyzwalający występ 79, którego przeznaczenie zostanie opisane później. Uruchomienie głównego i pomocniczego zatrzasku ramkowego następuje wyłącznie przez wykorzystanie wyzwalającego tłoka 74, który jest całkowicie zawarty w ruchomym zespole wyzwalającym 24. Ten tłok 74 jest kontrolowany lub unieruchamiany za pomocą zatrzasku 75 tłoka. Pomocniczy ramkowy zatrzask 68 jest uderzany przez powierzchnię oporową 288 poruszającego się tłoka zespołu wyzwalającego. Po rozwarciu rozwiernych głównych styków 30 i 28 powstaje pomiędzy nimi łukowe wyładowanie elektryczne w komorze łukowej 77. Pomocniczy ramkowy zatrzask 68 ma dolną część 89, na której jest usytuowana łukowa zderzakowa powierzchnia 90 dla głównego zatrzasku ramkowego 62. Ponadto, nad tą łukową powierzchnią zderzakową jako część łukowego członu zderzakowego usytuowana jest zatrzaskowa powierzchnia 92.

Chociaż zatrzaski ramkowe, główny i pomocniczy, są usytuowane wewnątrz obudowy 12, tłok 75 zespołu wyzwalającego służy do inicjowania całego wyzwalania z zespołu wyzwalającego 24 do obszaru pomocniczego zatrzasku 68. Alternatywnie, pomocniczy zatrzask 68 może być uruchamiany za pomocą przycisku w sposób, który zostanie opisany dalej. Pomocniczy zatrzask 68 jest uruchamiany, by obrócił się w lewo, jak pokazano na fig. 2, 3 i 4, np. w kierunku 81, wokół swej osi 70. Gdy to nastąpi, łukowa powierzchnia zderzakowa 90 pomocniczego ramkowego zatrzasku 68 obracając się oddala od spodu głównego ramkowego zatrzasku 62, aż boczna powierzchnia zatrzaskowa 92 obróci się do takiego położenia, by spód głównego ramkowego zatrzasku 62 mógł obrócić się w prawo pod

PL 194 635 B1 działaniem siły kołyski 72. Na skutek tego główny zatrzask ramkowy 62 zwalnia występ 76 kołyski 52, dzięki czemu kołyska 52 obraca się do góry wokół swej osi 54 w kierunku 82 pod działaniem siły rozprężającej się sprężyny 72 przez siłę wywieraną przez górny łącznik 46 na oś 58 łączącą kołyskę z górnym łącznikiem. Gdy sprężyna 72 rozpręża się, łączniki górny i dolny opadają, co z kolei powoduje, że dolny łącznik zespołu 56 przechylania ramienia styku ruchomego obraca się do góry w kierunku 86 wokół swej osi 60. To oczywiście powoduje, że ramię 32 styku obraca się podobnie w kierunku 88, rozwierając rozwierne główne styki 28 i 30 i w większości przypadków powodując powstanie łuku elektrycznego pomiędzy nimi. Działanie pomocniczego ramkowego zatrzasku 68 może być zdublowane przez spowodowanie, że odchodzący w bok występ 79, wyzwalający przez nacisk zatrzask pomocniczy, obraca się w kierunku 81, na skutek działania wyzwalającego członu popychającego, który zostanie opisany dalej. Przywracanie pierwotnego położenia wyłącznika odbywa się w sposób znany. Ważną częścią działania pod tym względem jest ruch punktu 76 pomocniczego zatrzasku ramkowego w kierunku przeciwnym wobec kierunku 82 do powierzchni 288 tłoka w sposób opisany dalej. Jednakże, jeśli ruch powierzchni 288 tłoka w prawo wbrew sprężynie tłoka, jak to zostanie opisane dalej, jest uniemożliwiony przez unieruchomienie tłokowego członu 74 w sposób opisany dalej, wówczas wyłącznik nie może zostać przestawiony do pierwotnego położenia. Ważną cechą rozwiązania według wynalazku jest to, że ostateczne sterowanie przywracania pierwotnego położenia wyłącznika i wyzwalania wyłącznika może być przeprowadzane tylko przez wyjmowany zespół wyzwalający 24, a nie przez mechanizm uruchamiający 20.

W przykładzie wykonania wynalazku, pokazanym na fig. 5-8, w tylnej ścianie tylnej części 104 wyzwalającego zespołu 24 umieszczona jest osłona 800 nakrętek wstępnego mocowania. Przewidziano przewód ramkowy 802, mający ewentualnie postać mostka zacisku obciążenia, który łączy wewnętrzny przewód 180 zespołu wyzwalającego, mający postać bimetalicznego grzejnika, z ramieniem 32 styku ruchomego poprzez giętki przewód 39 łączący tylną część ramienia 32 w obszarze obrotowego zespołu 59. Pionowa część 803 mostka zacisku obciążenia jest najlepiej widoczna na fig. 7 jako rozwidlona i posiadająca dwa zęby 803A, które są umieszczane wokół otworu 810 w kształcie litery U. Przewód ramkowy 802, mający ewentualnie postać mostka zacisku obciążenia, może być poruszany do góry w osłonę 800, by ustawić nakrętkę 164 zgodnie z istniejącym otworem 811 w tylnej części wewnętrznego przewodu 180 zespołu wyzwalającego i z mocującą śrubą 182. Mocująca śruba 182 może być dokręcana w kierunku 804 poprzez otwór 810 w kształcie litery U w uprzednio umieszczoną nakrętkę 164 i otwór 811 w tylnym członie wewnętrznego przewodu 180 zespołu wyzwalającego, który to przewód ma postać bimetalicznego grzejnika, by zakończyć jego mocowanie. Ponadto, otwór w kształcie litery U i zęby można również umieścić na drodze śruby 182 z kierunku 812, by jeszcze bardziej uprościć wytwarzanie. Nie potrzeba wtedy mocowania tej konstrukcji wewnątrz samego wyłącznika w początkowej fazie montażu, co jest zaletą rozwiązania według wynalazku. Ponieważ wyzwolenie stanowi koniec całego obciążenia wyłącznika, taki proces montażu jest możliwy, co znacznie zmniejsza stopień skomplikowania produkcji i skraca czas wytwarzania wyłącznika.

Claims (6)

1. Wyłącznik elektryczny z wymienialnym zespołem wyzwalającym. mający obudowę, mechanizm uruchamiający usytuowany w obudowie, rozwierne styki umieszczone w obudowie i posiadające dwa styki skonstruowane tak, by były otwierane, przy czym mechanizm uruchamiający, otwierający rozwierne styki, jest sprzężony z tymi stykami, zespół wyzwalający umieszczony przy obudowie i sprzężony z mechanizmem uruchamiającym w celu rozwierania styków rozwiernych, przy czym zespół wyzwalający ma wewnętrzny przewód z zewnętrznym zaciskiem połączonym z przewodem zewnętrznym na zewnątrz obudowy, ramkowy przewód umieszczony elektrycznie pomiędzy stykami rozwiernymi a wewnętrznym przewodem zespołu wyzwalającego, oraz odłączalne elementy łączące do spinania wewnętrznego przewodu zespołu wyzwalającego i przewodu ramkowego, posiadające część dostępną z zewnątrz obudowy, przy czym elementy łączące zawierają nakrętkę i śrubę, natomiast przewód ramkowy i wewnętrzny przewód zespołu wyzwalającego mają odpowiednie otwory, przez które przechodzi wymieniona śruba, a nakrętka jest nakręcona na tę śrubę w celu uchwycenia przewodu ramkowego i wewnętrznego przewodu zespołu wyzwalającego pomiędzy nimi, natomiast wewnętrzny przewód zespołu wyzwalającego oraz przewód ramkowy zachodzą na siebie, znamienny tym, że zespół wyzwalający (24) jest przesuwny w pierwszym kierunku (812), natomiast jeden z otwo6

PL 194 635 B1 rów (810, 811) spośród otworu (810) przewodu ramkowego (802) i otworu (811) wewnętrznego przewodu (180) zespołu wyzwalającego (24) jest częściowo otwarty, przy czym jeden z przewodów (180,

802) spośród wewnętrznego przewodu (180) zespołu wyzwalającego (24) i przewodu ramkowego (802) ma uprzednio umieszczoną na nim nakrętkę (164), która to nakrętka (164) jest nakręcona na śrubę (182) z zewnątrz obudowy w kierunku (804) poprzecznym do pierwszego kierunku (812).

2. Wyłąccmkwedługzzstrz. 1, z namiennytym. zeotwór(810)przzwoduramkowegg (880) j est częściowo otwarty.

3. Wyłącznikwegług zzsP^:z. 1.znnmienny tym, żewewóętrzny przzwwó ( 108)zzspótuweywelającego (24) ma uprzednio umieszczoną na nim nakrętkę (164).

4. w€^s^U.^^ zzate. 3, pnamienny tym, że zzspóó weywelajecy 122) ma osłonę 1880) nakrętki (164).

5. yyłącznikweSług zzatrz^, znnmiennntym, że osłosę(880)nęSoztki( 1164 nm j eSuęściasę boczną utworzoną przez wewnętrzny przewód (180) zespołu wyzwalającego (24).

6. WyłącznikweSług zzaSz^^nnmiennn tym, że osłosę(280) makrt^ ( jet uupługwesę w tylnej ścianie tylnej części (104) zespołu wyzwalającego (24).