PL194555B1

PL194555B1 - Sposób wytwarzania kompozycji nawierzchniowej

Info

Publication number: PL194555B1
Application number: PL01360782A
Authority: PL
Inventors: Patrizio Andriolo
Original assignee: Atofina Res
Priority date: 2000-10-24
Filing date: 2001-10-24
Publication date: 2007-06-29
Also published as: KR20030048069A; ATE515536T1; CN1238429C; ZA200302604B; JP4129392B2; HUP0302749A2; EP1345991A1; SK288142B6; WO2002034835A1; HU229094B1; AU2002214026A1; JP2004512413A; CN1471560A; SK6052003A3; US20040054038A1; CA2425978C; PL360782A1; CA2425978A1; KR100582480B1; US6872763B2

Abstract

1. Sposób wytwarzania kompozycji nawierzchniowej, znamienny tym, ze bezposrednio, bez wstepnego dyspergowania, kontaktuje sie bitum z elastomerem i czynnikiem wulkanizujacym uzy- tym w postaci stalych granulek lub tabletek, przy czym czynnik wulkanizujacy zawiera skladnik siar- kowy i spoiwo. PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania kompozycji nawierzchniowej i szczególnie korzystnie stosowany jest do wytwarzania nawierzchni dróg.

Sposoby wytwarzana kompozycji bitumicznych są znane.

Jest znane wprowadzanie do tych kompozycji elastomerycznych polimerów, w celu poprawiania właściwości użytkowych nawierzchni dróg, wytwarzanych z tych kompozycji. Wprowadzenie do kompozycji elastomeru umożliwia odkształcanie się wytworzonej nawierzchni pod naciskiem (np. kiedy jedzie po niej pojazd), a następnie powrót do stanu pierwotnego. Wydłuża to znacząco czas eksploatacji nawierzchni.

Jest też znane dodawanie do składników kompozycji siarki lub związków zawierających siarkę. Struktura całej masy nawierzchni zostaje usieciowana (wulkanizacja), co w konsekwencji powoduje wzmocnienie nawierzchni.

Wytwarzanie znanych kompozycji nawierzchniowych przeprowadza się zwykle w dwóch etapach: w pierwszym etapie elastomer dodaje się do bitumu i dokładnie rozprowadza się go, a w drugim dodaje się środka wulkanizującego i przeprowadza się sieciowanie masy. Sposoby dwuetapowe są znane między innymi z publikacji: WO 98/47966, WO 92/11321, WO 90/02776, WO 93/18092 oraz WO 96/15193.

Również dwuetapowy sposób wytwarzania kompozycji nawierzchniowej ujawniono w patencie europejskim EP 424420. Zgodnie z tym ujawnieniem elastomeryczny polimer (SBS) dysperguje się w bitumie w temperaturze około 140-180°C. Po całkowitym zdyspergowaniu SBS w bitumie, dodaje się czynnika wulkanizującego, zawierającego siarkę, donor siarki oraz inne dodatki. Wszystkie składniki miesza się przez 100-150 min przy temperaturze 140-180°C, aż do utworzenia finalnego produktu.

We francuskim zgłoszeniu patentowym FR 2 737 216 ujawniono jednoetapowy sposób wytwarzania kompozycji nawierzchniowej z bitumu. Zgodnie z tym sposobem stosuje się wstępną mieszaninę gotową do użycia, która to mieszanina wstępna zawiera SBS w postaci sproszkowanej i sproszkowane czynniki sieciujące. Sama mieszanina wstępna i pozostałe składniki kompozycji są zatem proszkami.

Z omówionymi powyżej sposobami związane jest wiele niedogodności. Procesy dwustopniowe są bardzo czasochłonne i wymagają niezależnego przechowywania, a następnie kolejnego wprowadzania do układu reakcyjnego dużej liczby składników, przeważnie w postaci proszków. Wymagają ścisłego przestrzegania wielu parametrów, co powoduje, że są podatne na powstawanie błędów, zwiększających bardzo koszty produkcji. Przede wszystkim jednak, podstawowe składniki kompozycji, elastomer i czynnik sieciujący należy doprowadzić do postaci sproszkowanej, co bardzo podnosi koszty produkcji finalnego produktu.

Procesy jednostopniowe przezwyciężają tylko niektóre z problemów, występujących przy procesach prowadzonych dwustopniowo. Przede wszystkim mieszanina wstępna, jest wytwarzana ze składników, z których każdy jest w postaci proszku. Proces wymaga ciągłego mieszania. Technologie z użyciem proszków, zwłaszcza w przypadku siarki i związków zawierających siarkę, stwarzają niebezpieczeństwo powstania pożaru i/lub wybuchu, a zatem wymagają kosztownych zabezpieczeń gwarantujących bezpieczeństwo.

Kosztowne i bardzo uciążliwe jest też przechowywanie i magazynowanie składników proszkowych. Proszki bardzo łatwo ulegają zbrylaniu i powstawaniu tzw. „placka, co niezwykle potem utrudnia ich przetwarzanie.

Celem wynalazku jest rozwiązanie problemów związanych ze znanymi technologiami i opracowanie sposobu wytwarzania kompozycji nawierzchniowej, bardziej bezpiecznego i łatwiejszego niż według tych znanych technologii. Celem tym jest też sposób wytwarzania kompozycji, która ma lepsze właściwości w odniesieniu do stabilności, składowania i starzenia.

Zgodnie z wynalazkiem sposób wytwarzania kompozycji nawierzchniowej, charakteryzuje się tym, że bezpośrednio, bez wstępnego dyspergowania, kontaktuje się bitum z elastomerem oraz z czynnikiem wulkanizującym użytym w postaci stałych granulek lub tabletek, przy czym czynnik wulkanizujący zawiera składnik siarkowy i spoiwo.

Korzystnie według wynalazku składniki kompozycji kontaktuje się w temperaturze 120-200°C. Korzystnie stosuje się 1-10 części wagowych elastomeru z 90-99 częściami wagowymi bitumu.

Korzystnie według wynalazku stosuje się 0,01-10% wag. czynnika wulkanizującego w stosunku do całkowitego ciężaru bitumu i elastomeru.

PL 194 555 B1

W sposobie według wynalazku korzystnie stosuje się elastomer, który zawiera kopolimer styren-butadien-styren (SBS), uwodorniony SBS, kopolimer styren-izopren-styren (SIS), kopolimer styren-etylen-butadien-styren (SEBS) i/lub poliizobutadien (PIB) oraz spoiwo, którego temperatura topnienia lub mięknięcia jest niższa od temperatury topnienia składnika siarkowego i które to spoiwo stanowi materiał złożony z cząstek stałych zebranych razem, tworzących zbrylenia. Czynnik wulkanizujący stosuje się korzystnie w postaci stałych granulek lub tabletek i ogranicza się zagrożenie wybuchowe i narażanie zdrowia.

W sposobie według wynalazku czynnik wulkanizujący, stosowany do wulkanizowania bitumu, ma postać granulek, powstałych przez zdyspergowanie składnika siarkowego i spoiwa. Przez granulki należy w kontekście niniejszego opisu rozumieć produkt w postaci cząstek zebranych razem, tworzących większe zbrylenia. Zbrylenia te nie są szczególnie ograniczone pod względem kształtu albo wielkości pod warunkiem tylko, że nie są to niebezpieczne postacie proszku. Zbrylenia mogą być utworzone przez wytłaczanie lub prasowanie, a szczególnie korzystnie mogą mieć postać tabletek lub pigułek.

Stosowanie granulowanego czynnika wulkanizującego zapobiega niebezpieczeństwom związanym ze stosowaniem proszkowych składników kompozycji nawierzchniowych i jest wykorzystywane w jednoetapowym sposobie wytwarzania kompozycji zawierającej elastomer i bitum, stanowiącej materiał na nawierzchnie dróg. Przez proces jednoetapowy rozumiany jest tu proces, w którym elastomer i czynnik wulkanizujący są dodawane do bitumu razem. Procesy dwuetapowe wymagają, by elastomer i bitum były dokładnie zdyspergowane przed dodaniem czynnika wulkanizującego.

Zupełnie nieoczekiwanie stwierdzono, że zmiana postaci czynnika wulkanizującego w sposobie według wynalazku oprócz zalet przedstawionych powyżej, poprawia stabilność wytwarzanych kompozycji nawierzchniowych i poprawia ich odporność na starzenie. Kompozycje te są korzystnie stosowane przy układaniu i/lub naprawie dróg, chodników lub ścieżek, albo innych nawierzchni przeznaczonych dla pojazdów.

Stosowany, czynnik wulkanizujący zawiera spoiwo i czynnik siarkowy, których proporcje nie są specjalnie ograniczone, pod warunkiem tylko, że spoiwo występuje w ilości wystarczającej, by umożliwić powstawanie granulek. W korzystnym przykładzie wykonania czynnik wulkanizujący zawiera przynajmniej 20% wag. spoiwa. Korzystniej czynnik wulkanizujący zawiera 20-90% wag. spoiwa i 10-80% wag. składnika siarkowego. Czynnik wulkanizujący może jednak również zawierać 0-30% wag. dalszych dodatków. Korzystnie składnik siarkowy zawiera 10-100% wag. siarki pierwiastkowej i 0-90% wag. związku zawierającego siarkę. Składnik siarkowy może zatem zawierać donor siarki, przykładowo: dibutyloditiokarbaminian cynku (ZDBC), sól cynkową merkaptobenzotiazolu (ZMBT) albo sulfinamid. Korzystne związki zawierające siarkę i donory siarki są ujawnione w publikacji Rubber Handbook, wydanej przez Szwedzki Instytut Technologii Gumy.

Jedynym ograniczeniem dla rodzajów stosowanego spoiwa jest warunek, aby nadawało się do granulowania czynnika siarkowego. Korzystnie stosuje się spoiwo, które ma temperaturę topnienia (i/lub temperaturę mięknienia) poniżej temperatury topnienia siarki, aby ułatwić przetwarzanie masy. W korzystnych przykładach wykonania spoiwo zawiera wosk, żywicę węglowodorową, kopolimer etylenu i estru akrylowego. Korzystniejsze spoiwa zawierają polietylen (PE), monostearynian glikolu (GMS), alkohol etylowinylowy (EVA) oraz kopolimery etylenu i estrów akrylowych.

Szczególnie korzystnym czynnikiem wulkanizującym jest pierwiastkowa siarka, a szczególnie korzystnym spoiwem jest alkohol etylowinylowy.

Czynnik wulkanizujący korzystnie zawiera dalsze dodatki. Dodatki te nie są szczególnie ograniczone i mogą być dodawane w celu polepszenia mieszania i/lub ułatwienia przetwarzania. Mogą być one również wybrane tak, by polepszać jakość powierzchni, zwłaszcza jakość nawierzchni drogi. Mogą to być czynniki zwiększające kleistość, elastomery, bitumy, tlenek cynku i/lub kwas stearynowy.

Wytwarzanie czynnika wulkanizującego, polega na wytłaczaniu lub prasowaniu składnika siarkowego wraz ze spoiwem, w temperaturze poniżej temperatury topnienia składnika siarkowego, tak aby wytworzyć granulki tego czynnika.

Prasowanie lub wytłaczanie są dobrze znanymi procesami. Są one korzystnie prowadzone w temperaturze 110°C lub niższej, ponieważ przy około 119°C siarka topi się. Jednakże, jeśli składnik siarkowy jako całość ma wyższą temperaturę topnienia, wówczas mogą być stosowane odpowiednio wyższe temperatury przetwórstwa.

PL 194 555 B1

W sposobie wytwarzania kompozycji nawierzchniowej zazwyczaj stosuje się 1-15 części wag.

elastomeru z 85-99 częściami wag. bitumu. Korzystnie stosuje się 0,01-10% wag., a jeszcze korzystniej 0,1-5% wag. czynnika wulkanizującego w stosunku do całkowitego ciężaru bitumu i elastomeru.

Elastomer stosowany w sposobie wytwarzania kompozycji nawierzchniowej powinien spełniać warunki stawiane powszechnie elastomerom stosowanym w znanych kompozycjach nawierzchniowych i zazwyczaj stosowanym elastomerem jest polimer kauczukowy. W korzystnym przykładzie realizacji elastomer zawiera kopolimer styren-butadien-styren (SBS), uwodorniony SBS, kopolimer styren-izopren-styren (SIS), kopolimer styren-etylen-butadien-styren (SEBS) i/lub poliizobutadien (PIB).

Kompozycje nawierzchniowe wytwarza się zazwyczaj przed ich przetransportowaniem na miejsce docelowe. Po wytworzeniu składuje je do trzech dni w temperaturze około 180°C, aby powstrzymać bitum przed zestaleniem się. Przy tak wysokich temperaturach niezwykle zatem ważna jest stabilność kompozycji. Ważne jest ponadto, aby w kompozycjach takich następowało możliwie małe rozdzielenie faz. Kompozycje nawierzchniowe wytwarzane sposobem według wynalazku wykazują szczególnie wysoką stabilność, co potwierdzają zamieszczone dalej wyniki badań (próba pierścienia i kuli).

Przykłady

W następujących przykładach wykorzystywano jako bitumy bitum z Wenezueli (bitum A) o penetracji 87 przy 25°C oraz bitum ze Środkowego Wschodu (bitum B) o penetracji 74 przy 25°C. Dodatkowo przebadano 5 bitumów chińskich. Mają one wartości penetracji przy 25°C odpowiednio 75, 58, 78, 83 dla SH1, SH2, SH3 i SH4. Test penetracji jest standardowym ogólnie znanym w przemyśle testem, w którym mierzy się głębokość wchodzenia igły w bitum. Pomiary przeprowadzano według znormalizowanego testu ASTM D-5-73 po rewizji 95. Wszystkie te bitumy wykorzystywano do badań laboratoryjnych.

Elastomerem stosowanym w badaniach laboratoryjnych był Finaprene® 503 (SBS - polimer styrenowo-butadienowy 31/69% wag.). Elastomerami stosowanymi w przemysłowych kompozycjach drogowych były Finaprene® 503 (SBS - liniowy polimer styrenowo-butadienowy 31/69% wag.), Finaprene® 401 (promieniowy polimer styrenowo-butadienowy o małej masie cząsteczkowej 20/80% wag.) oraz Finaprene® 411X (promieniowy polimer styrenowo-butadienowy o dużej masie cząsteczkowej 30/70% wag.).

Czynnik wulkanizujący zawierał albo:

(a) sproszkowaną siarkę, (b) wytworzone przez wytłaczanie granulki z siarki i EVA 70/30% wag.; albo (c) wytworzone przez prasowanie granulki (80/20% wag. siarka/ZDBC)/EVA przy stosunku 70/30% wag., (d) wytworzone przez wytłaczanie granulki EVA/siarka/ZDBC/ZMBT/PIB w proporcjach 30/62/3/3/2% wag.

P r zykła d 1

Jest to przykład według niniejszego wynalazku

Bitum A ogrzano do 180°C i dodano w postaci zgranulowanej 3% wag. materiału o nazwie Finaprene® 503 równocześnie z 0,1% wag. czynnika wulkanizującego (c) w postaci zgranulowanej w stosunku do całkowitego ciężaru bitumu i elastomeru. Po 120 minutach mieszanina była jednorodna. Stabilność składowania była dobra (nie było rozdzielenia faz) i potwierdziła skuteczność wulkanizacji.

P r zykła d 2

Jest to przykład według niniejszego wynalazku

Bitum B ogrzano do 180°C i dodano w postaci zgranulowanej 5% wag. materiału o nazwie Finaprene® 503 równocześnie z 0,1% wag. czynnika wulkanizującego (b) w postaci zgranulowanej w stosunku do całkowitego ciężaru bitumu i elastomeru. Po 120 minutach mieszanina była jednorodna. Stabilność składowania była dobra (nie było rozdzielenia faz) i potwierdziła skuteczność wulkanizacji.

P r zykła d 3

Jest to przykład porównawczy wykorzystujący sposób według FR 2 737 216

Bitum B ogrzano do 180°C i dodano 5% wag. Finaprene® 503 w postaci proszku równocześnie z 0,1% wag. czynnika wulkanizującego (a) w postaci proszku w stosunku do całkowitego ciężaru bitumu i elastomeru. Po 120 minutach mieszanina była jednorodna. Stabilność składowania była gorsza niż w przykładach 1 i 2.

PL 194 555 B1

Stabilność i test starzenia przy użyciu sposobu pierścień-kula

Badano stabilność wyrobów z przykładu 2 i z porównawczego przykładu 3. Zastosowano wewnętrzny standardowy sposób oparty na sposobie pierścienia i kuli (ASTM-D36). Kompozycję nawierzchniową nałożono na pierścień po jego wykonaniu, a następnie pierścień ten zanurzono w gorącym oleju. Zapisano temperaturę, przy której kompozycja odpada od pierścienia. Kompozycję składowano w wysokiej temperaturze przez 3 dni i powtórzono badanie. Jeżeli stabilność jest dobra, kompozycja utrzymuje swą kleistość, a wartość temperatury idealnie pozostaje możliwie bliska pierwotnie zmierzonej wartości temperatury. Im większy jest spadek temperatury, tym mniejsza jest stabilność kompozycji i gorsze jej właściwości starzenia.

Wyniki dla kompozycji z przykładów 2 i 3 przedstawiono poniżej w tabeli 1.

T ab ela 1

Czas mieszania (min.)	Spadek temperatury (°C)
	Przykład 2	Przykład 3
120	7	10
180	5	10

Tabela 1 podaje, że przy czasach mieszania 2h i 3h różnica temperatury kompozycji według przedmiotowego wynalazku jest mniejsza w porównaniu z kompozycją najbliższą według stanu techniki. Dzięki temu uzyskuje się polepszenie właściwości starzenia i stabilności kompozycji według wynalazku.

P r z y k ł a d 4 - 7

W przykładach tych kilka kompozycji nawierzchniowych przygotowano z chińskich bitumów SH1, SH2, SH3 i SH4 z różnymi elastomerami w różnych ilościach i ewentualnie z różnymi ilościami ciężkiego ekstraktu furfurolowego. Kompozycje według przedmiotowego wynalazku przygotowano z 0,1% wag. czynnika wulkanizującego d) w postaci zgranulowanej, a przykłady porównawcze przygotowano bez czynnika wulkanizującego. Kompozycje te i wyniki zestawiono w tablicach 2-5. W tych przykładach mierzono ciągliwość znormalizowanym sposobem według IP 32/55, lepkość kinematyczną asfaltu mierzono znormalizowanym sposobem ASTM D 2170, a odnawianie sprężystości mierzono sposobem znormalizowanym według DIN V 52021-1.

T ab ela 2 Bitum SH1

Skład	% wag.	% wag.	% wag.
1	2	3	4
Bitum SH1	96,5	96,4	95,5
Finaprene® 503	-	-	-
Finaprene® 401	3,5	3,5	4,5
Czynnik wulkanizujący	-	0,1	-
Ciężki ekstrakt furfurolowy	-	-	-
Właściwości
Temperatura próby pierścienia i kuli °C	68	70	80
Penetracja
5°C - 1/10 mm	10	11	13
15°C - 1/10 mm	18	20	18
25°C - 1/10 mm	51	55	54

PL 194 555 B1 cd. tabeli 2

1	2	3	4
Lepkość
135°C - Pa.s	1,22	1,47	1,54
150°C - Pa.s	0,72	0,84	0,89
Ciągliwość
5°C - cm	13	14	20
13°C - cm	60	80	60
25°C - cm	62	87	58
Odzyskanie sprężystości - %	92	95	97
Stabilność przy składowaniu (48 h przy 163°C)	Nie	Tak	Nie

T a b e l a 3 Bitum SH2

Skład	% wag.	% wag.	% wag.	% wag.	% wag.
Bitum SH2	97,5	97,4	96,5	96,4	95,5
Finaprene® 503	-	-	-	-	-
Finaprene® 401	2,5	2,5	3,5	3,5	4,5
Czynnik wulkanizujący	-	0,1	-	0,1	-
Ciężki ekstrakt furfurolowy	-	-	-	-	-
Właściwości
Temperatura próby pierścienia i kuli °C	53	55	67	69	74
Penetracja
5°C - 1/10 mm	9	10	9	10	9
15°C - 1/10 mm	16	10	15	17	16
25°C - 1/10 mm	47	44	43	51	44
Lepkość
135°C - Pa.s	1,16	1,16	1,31	1,52	1,76
150°C - Pa.s	0,63	0,70	0,79	0,85	0,98
Ciągliwość
5°C - cm	6	1	8	8	14
13°C - cm	24	41	52	58	60
25°C - cm	97	>130	54	82	53
Odzyskanie sprężystości - %	35	58	93	93	98
Stabilność przy składowaniu (48 h przy 163°C)	Nie	Tak	Nie	Tak	Nie

PL 194 555 B1

T ab ela 4 Bitum SH3

Skład	%	%	%	%	%	%	%	%	%	%	%	%
wag.	wag.	wag.	wag.	wag.	wag.	wag.	wag.	wag.	wag.	wag.	wag.
Bitum SH3	96,5	96,4	95,5	97,5	97,4	97,5	97,5	96,5	96,4	96,5	96,5	95,5
Finaprene® 503	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Finaprene® 401	-	-	-	2,5	2,5	2,5	2,5	3,5	3,5	3,5	3,5	4,5
Czynnik wulkanizujący	-	0,1	-	-	0,1	-	-	-	0,1	-	-	-
Ciężki ekstrakt furfurolowy	-	-	-	-	-	5%	10%	-	-	5%	10%	-
Właściwości
Temperatura próby pierścienia i kuli °C	52	54	93	50	52	48	45	70	72	65	58	76
Penetracja
5°C - 1/10 mm	13	12	11	11	10	-	-	10	12	-	-	10
15°C - 1/10 mm	22	23	22	21	20	-	-	21	21	-	-	21
25°C - 1/10 mm	57	69	53	66	60	88	124	58	57	74	110	53
Lepkość
135°C - Pa.s	1,03	1,12	1,28	0,89	0,99	0,86	0,67	1,18	1,30	0,95	0,79	1,51
150°C - Pa.s	0,63	0,66	0,79	0,55	0,59	-	-	0,67	0,78	-	-	0,82
Ciągliwość
5°C - cm	20	32	39	11	11	22	57	22	19	46	77	26
13°C - cm	71	73	102	37	54	-	-	49	74	-	-	66
25°C - cm	>140	>140	103	110	>130	-	-	52	65	-	-	52
Odzyskanie sprężystości - %	68	68	98	28	60	65	58	98	95	95	95	100
Stabilność przy składowaniu (48 h w 163°C)	Nie	Tak	Nie	Tak	Nie	Tak	Tak	Nie	Tak	Tak	Tak	Nie

T ab ela 5 Bitum SH4

Skład	% wag.	% wag.	% wag.	% wag.	% wag.	% wag.
1	2	3	4	5	6	7
Bitum SH4	97	96,9	96,5	96,4	96	95,9
Finaprene® 503	-	-	-	-	-	-
Finaprene® 401	3	3	3,5	3,5	4	4
Czynnik wulkanizujący	-	0,1	-	0,1	-	0,1
Właściwości
Temperatura próby pierścienia i kuli °C	57	59	73	74	80	82
Penetracja
5°C - 1/10mm	10	12	14	11	11	11
15°C - 1/10 mm	23	20	22	23	19	19
25°C - 1/10 mm	68	57	43	6	58	55
Lepkość
135°C - Pa.s	1,0	1,16	1,09	1,10	1,2	1,47
150°C - Pa.s	0,61	0,65	0,72	0,77	0,74	0,86

PL 194 555 B1 cd. tabeli 5

1	2	3	4	5	6	7
Ciągliwość
5°C - cm	15	21	16	41	25	27
13°C - cm	46	51	70	96	72	84
25°C - cm	54	109	55	7	56	70
Odzyskanie sprężystości - %	78	73	95	98	98	98
Stabilność przy składowaniu (48h przy 163°C)	Tak	Tak	Nie	Tak	Nie	Tak

Wyniki przedstawione w tabelach 2-5 wyraźnie wykazują, że wszystkie kompozycje bitumiczne przygotowane według przedmiotowego wynalazku miały doskonałą stabilność składowania. Ponadto, zgodnie z potrzebą, temperatura badania pierścień-kula była wyższa dla kompozycji według przedmiotowego wynalazku. Lepkość była również większa dla kompozycji z zastosowaniem czynnika wulkanizującego według wynalazku, co powoduje lepszą adhezję i ciągliwość. Trzeba zauważyć w tabeli 4, że większą ciągliwość można otrzymać przez dodanie 5-10% wag. ciężkiego ekstraktu furfurolowego, ale temperatury badania pierścień-kula, która jest niższa i kosztem wartości penetracji, która jest większa.

P r zyk ł a dy p r z em ysł o we

Zaproponowano dwie kompozycje drogowe z chińskim bitumem SH2, elastomerem Finaprene® 503 i kompozycją wulkanizującą d) w postaci granulek oraz odpowiednio w postaci proszku. Niewielka różnica wartości temperatury zaobserwowana przy badaniach laboratoryjnych dla przykładów 1 i 2 została potwierdzona dla przykładów przemysłowych. Można to zobaczyć w tabeli 6, gdzie podano temperaturę badania pierścień-kula w funkcji starzenia dla tego samego czynnika wulkanizującego w postaci granulek i w postaci proszku.

Tabela 6

Różnica temperatury w badaniu pierścień-kula po starzeniu

Czynnik wulkanizujący	Granulki	Proszek
DT(°C)
1 dzień w 180°C	2,3	5,6
2 dni w 180°C	3,3	6,0
3 dni w 180°C	3,3	5,7

Zastrzeżenia patentowe

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wytwarzania kompozycjj nawierzchniowejj znamienny tym, że bezpośrednio, bie:^ wstępnego dyspergowania, kontaktuje się bitum z elastomerem i czynnikiem wulkanizującym użytym w postaci stałych granulek lub tabletek, przy czym czynnik wulkanizujący zawiera składnik siarkowy i spoiwo.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że kontaktowanie składników przeprowadza się w temperaturze 120-200°C.
3. Sposób według z^^sr^. 2, znamienny tym, że stosuje się 1-10 części w^^^c^\^\^(^j^ z 90-99 częściami wagowymi bitumu.
4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że stosuje się 0,01-10°% wag. czynnika wulkanizującego w stosunku do całkowitego ciężaru bitumu i elastomeru.
5. Sposób według zas^z. 1, znamienny tym, że stosie się elastomerr ktory zawieeakopollmer styren-butadien-styren (SBS), uwodorniony (SBS), kopolimer styren-izopren-styren (SIS), kopolimer styren-etylen-butadien-styren (SEBS) i/lub poliizobutadien (PIB).

PL 194 555 B1
6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się spoiwo, którego temperatura topnienia lub mięknięcia jest niższa sd temperatury topnienia składnika siszksweos i które stanowi materiał złsesny z cząstek stałych zebranych razem, tworzących zbrylenia.
7. Sposób według 1, znamienny tym, że ssosuje sśę czynnik wulkanizujący w possaci stałych granulek lub tabletek i ogranicza się zagrożenie wybuchowe i narażanie zdrowia.