PL193817B1 - Wyłącznik samoczynny różnicowy wielobiegunowy - Google Patents

Abstract

1. Wylacznik samoczynny róznicowy wielobiegu- nowy zawierajacy skrzynke o szerokosci równej wielo- krotnosci modulu podstawowego, w której z jednej strony sa umieszczone równolegle do siebie pary prze- dzialów wylaczania o tej samej szerokosci, z których kazdy wyposazony jest w zacisk wejsciowy i zacisk wyjsciowy, a z drugiej strony równolegle do przedzialów wylaczania jest umieszczony przedzial ochrony róznico- wej, znamienny tym, ze przy pominieciu grubosci scia- nek szerokosc l 1 przedzialów wylaczania (12) wynosi: 3 M 2 l 1 = a szerokosc l 2 przedzialu ochrony róznicowej (15) jest co najwyzej równa wartosci 1 1 2 l n 2 1 l = gdzie: M - modul podstawowy n 1 - ilosc par przedzialów wylaczania (12). PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest wyłącznik samoczynny różnicowy wielobiegunowy.

Takie wyłączniki różnicowe wielobiegunowe zawierają z jednej strony pewną liczbę przedziałów wyłączania, w stosunku jeden na biegun, a z drugiej strony dla całości tych przedziałów wyłączania przedział ochrony różnicowej.

Zatem wynalazek może dotyczyć zarówno wyłączników różnicowych dwubiegunowych, jak i czterobiegunowych.

Z każdym z tych przedziałów jest związany zacisk wejściowy i zacisk wyjściowy ze znajdującymi się pomiędzy nimi stykami przerywającymi, z których przynajmniej jeden jest ruchomy pod kontrolą mechanizmu nazywanego powszechnie „zamkiem”.

Gdy odpowiedni biegun jest fazą, którą należy zabezpieczyć, to sam mechanizm znajduje się pod kontrolą przynajmniej jednego elementu zwalniającego, takiego jak na przykład magnetyczny element zwalniający i ewentualnie termiczny element zwalniający, sterujące otwarciem zestyków przerywających.

Gdy biegun jest punktem zerowym, co ma miejsce w przypadku wyłącznika różnicowego czterobiegunowego, to taki punkt zerowy jest związany z trzema fazami i nie jest zwykle przewidywany żaden element zwalniający, przy czym odpowiedni mechanizm znajduje się wówczas po prostu pod kontrolą mechanizmu którejkolwiek z faz.

W rzeczywistości, gdy chodzi o fazy albo o punkt zerowy, to mechanizmy różnych przedziałów wyłączania są zwykle sprzężone pomiędzy sobą w taki sposób, że sterowanie otwarciem któregokolwiek z nich wywołuje sterowanie tego samego typu dla pozostałych przedziałów.

Skutkiem tego przedział ochrony różnicowej jest wyposażony w defektoskop dostarczający prąd różnicowy w odpowiedzi na defekt, czuły przekaźnik obsługiwany przez ten defektoskop, oraz w mechanizm, także zwykle nazywany „zamkiem, działający w kierunku zwalniania na mechanizm co najmniej jednego z przedziałów wyłączania.

Dokładniej niniejszy wynalazek jest związany z przypadkiem, gdy przedmiotowy przerywacz różnicowy wielobiegunowy stanowi to, co zwykle nazywa się aparatem modułowym.

Jak zatem wiadomo, skrzynka takiego aparatu modułowego zawiera, równolegle względem siebie, dwie główne płaszczyzny czołowe, a jej szerokość, równa odległości rozdzielającej od siebie te główne płaszczyzny czołowe, jest wielokrotnością danego modułu podstawowego wspólnego dla zespołu aparatów modułowych tego samego typu.

Takie aparaty modułowe są również korzystnie rozmieszczone stycznie bokami na tej samej szynie podporowej.

Są one wtedy połączone z nią w płaszczyźnie mocowania, która należy do skrzynki.

W wyłącznikach różnicowych wielobiegunowych, modułowych, przedziały wyłączania są zwykle rozmieszczone równolegle względem siebie i wszystkie mają tę samą szerokość równą modułowi podstawowemu.

Skutkiem tego przedział ochrony różnicowej rozciąga się najczęściej równolegle do przedziałów wyłączania i jest praktycznie sczepiony z nimi na jednym z końców utworzonej przez nie linii, a jego szerokość jest równa trzykrotnemu modułowi podstawowemu.

Z tego wynika, że szerokość całkowita wyłącznika różnicowego czterobiegunowego jest na przykład najczęściej równa siedmiokrotnemu modułowi podstawowemu.

Jednakże zaproponowano rozwiązanie, w którym ta szerokość całkowita sprowadza się do czterokrotnego modułu podstawowego, a zatem na korzyść większej zwartości zespołu.

Zgodnie z tym rozwiązaniem szerokość każdego z przedziałów wyłączania pozostaje równa modułowi podstawowemu, a przedział ochrony różnicowej jest rozłożony wzdłużnie pomiędzy tymi przedziałami wyłączania, jak gdyby objętość do dyspozycji wewnątrz skrzynki była rozdzielona na dwie części płaszczyzną prostopadłą jednocześnie do czołowych płaszczyzn głównych tej skrzynki i do jej płaszczyzny mocowania, przy czym jedna część tej objętości jest rozdzielona fragmentami pomiędzy różne przedziały wyłączania, natomiast druga część jest zajęta wzdłużnie przez przedział ochrony różnicowej.

Jednak w takim rozwiązaniu oś magnetycznego elementu zwalniającego każdego z tych przedziałów wyłączania, jest prostopadła do płaszczyzny mocowania skrzynki, a ponieważ wymiar magnetycznego elementu zwalniającego wzdłuż tej osi jest większy niż poprzecznie do niej, to pozostała

PL 193 817 B1 objętość, wzdłuż tej samej osi, komory zagaszania łuku związanej zwykle ze stykami przerywającymi jest mniejsza.

Poza tym z faktu, że przedział ochrony różnicowej rozciąga się wzdłużnie na całej szerokości skrzynki, poprzecznie względem przedziałów wyłączania, wynika, że zabezpieczające połączenia elektryczne pomiędzy licznymi wewnętrznymi częściami składowymi tych różnych przedziałów są szczególnie złożone i trudne do realizacji.

Z opisu patentowego US 5 510 759 znany jest wyłącznik zawierający skrzynkę o szerokości równej wielokrotności modułu podstawowego. W skrzynce, z jednej strony, są umieszczone równolegle do siebie pary przedziałów wyłączania mające tę samą szerokość. Każdy przedział wyłączania jest wyposażony w zacisk wejściowy i zacisk wyjściowy, a z drugiej strony jest umieszczony, równolegle do przedziałów wyłączania, przedział ochrony różnicowej.

Celem niniejszego wynalazku jest opracowanie wyłącznika, który jest zwarty i łatwy w montażu oraz obsłudze.

Wyłącznik samoczynny różnicowy wielobiegunowy zawierający skrzynkę o szerokości równej wielokrotności modułu podstawowego, w której z jednej strony są umieszczone równolegle do siebie pary przedziałów wyłączania o tej samej szerokości, z których każdy wyposażony jest w zacisk wejściowy i zacisk wyjściowy, a z drugiej strony równolegle do przedziałów wyłączania jest umieszczony przedział ochrony różnicowej, według wynalazku charakteryzuje się tym, że przy pominięciu grubość ścianek szerokości l1 przedziałów wyłączania wynosi:

l=

2M a szerokość l2 przedziału ochrony różnicowej jest co najwyżej równa wartości:

l = ¹ n l ^l2 2 ⁿi^l1 gdzie:

M - moduł podstawowy n1 - ilość par przedziałów wyłączania.

Korzystnie, przy pominięciu grubości ścianek szerokość l2 przedziału ochrony różnicowej jest równa następującej wartości:

_{l =} ¹ _{n l} ^l2 2 ⁿi^l1

Korzystnie, zaciski wejściowe z jednej strony i zaciski wyjściowe z drugiej strony są rozmieszczone w regularnym odstępie równym modułowi podstawowemu M i są one przesunięte względem przedziału wyłączania, z którym są związane.

Korzystnie, dla liczby n1 przedziałów wyłączania wynoszącej cztery, przedziały wyłączania są pogrupowane w pary i jedna para dwóch przedziałów wyłączania jest umieszczona po jednej stronie przedziału ochrony różnicowej, a druga para dwóch przedziałów wyłączania jest umieszczona po przeciwnej stronie tego przedziału ochrony różnicowej, przy czym przedział ochrony różnicowej jest usytuowany w części centralnej wewnętrznej objętości skrzynki, natomiast przedziały wyłączania są usytuowane w częściach bocznych tej objętości wewnętrznej.

Korzystnie, każdy z przedziałów wyłączania zawiera podporę zestyków, zamontowaną obrotowo wokół osi stałej względem skrzynki, na której jest zamontowany obrotowo ich zestyk ruchomy, a dwa przedziały wyłączania tej samej pary mają wspólnie tę samą podporę zestyków.

Korzystnie, dwa przedziały wyłączania tej samej pary mają wspólny element przyczepowy, zamontowany obrotowo wokół stałej osi, oraz wspólny element manewrowy, sterujący poprzez zespół łączników wahliwych i element przyczepowy położeniem podpory zestyków pomiędzy położeniem zwalniania, w którym ich zestyk ruchomy jest oddalony od zestyku stałego położeniem sprzężenia, w którym zestyk ruchomy jest oparty o zestyk stały, przy czym podpora zestyków jest podparta sprężystymi elementami otwarcia oddziaływującymi stale na podporę zestyków w kierunku położenia zwalniania.

Korzystnie, element manewrowy jest związany z dwoma przedziałami wyłączania tej samej pary zawierającej w skrzynce piastę, poprzez którą jest on zamontowany obrotowo na tej skrzynce, przy

PL 193 817 B1 czym dwie piasty przynależne odpowiednio dwóm parom przedziałów wyłączania są przesunięte kątowo względem siebie.

Korzystnie, dwie piasty, z elementami sprzęgającymi pomiędzy nimi, są współliniowe względem siebie.

Korzystnie, element manewrowy związany z dwoma przedziałami wyłączania tej samej pary jest wyposażony w palec, który połączony na sztywno z odpowiednią piastą wystaje poza skrzynkę, przy czym palce odpowiadające odpowiednio dwóm parom przedziałów wyłączania są połączone ze sobą tą samą szyną montażową na zewnątrz skrzynki.

Korzystnie, przedział ochrony różnicowej jest wyposażony w defektoskop połączony z przekaźnikiem, zamontowaną obrotowo wokół jednej osi stałej względem skrzynki, dźwignię zwalniającą, zawierającą ramię, współpracujące z przekaźnikiem oraz w dźwignię uruchamiającą, zamontowaną obrotowo wokół drugiej osi stałej względem skrzynki i różniącą się od pierwszej osi i zawierającą ramię oddziaływania na element, przy czym element stanowi wałek korbowy, który jest zamontowany obrotowo wokół tej samej co i dźwignia uruchamiająca, drugiej osi, i który jest wyposażony z boku, w położeniu mimośrodowym względem tej stałej drugiej osi w dwa palce, przy czym dwa palce, współliniowe względem siebie, są skierowane przeciwnie do siebie i są odchylone od pionu, a każdy z nich styka się z dwoma elementami przyczepowymi, z których każdy odpowiada dwóm parom przedziałów wyłączania.

Korzystnie, stanowiący wałek korbowy element jest wyposażony we wklęsłą piastę, w której jest zainstalowana dźwignia uruchamiająca i która ma wycięcie, a ramię dźwigni uruchamiającej rozciąga się na prawo od odcinka tego wycięcia.

Korzystnie, oś, wokół której jest zamontowana obrotowo dźwignia uruchamiająca przedziału ochrony różnicowej, i oś podpór zestyków przedziałów wyłączania leżą na jednej linii.

Korzystnie, defektoskop zawiera koło toroidalne, na którym są umieszczone cewki i z jednej strony obwód pierwotny, który dla każdego z przedziałów wyłączania zawiera co najmniej jedno uzwojenie sprzęgające pochodzące z tego przedziału wyłączania, a z drugiej strony obwód wtórny, do którego jest przyłączony czuły przekaźnik, przy czym co najmniej jeden z przedziałów wyłączania zawiera pomiędzy swoim zaciskiem wejściowym i swoim zaciskiem wyjściowym magnetyczny element zwalniający i co najmniej dla jednego z przedziałów wyłączania uzwojenie sprzęgające jest umieszczone pomiędzy zaciskiem wejściowym i magnetycznym elementem zwalniającym.

Korzystnie, co najmniej dla jednego z przedziałów wyłączania uzwojenie sprzęgające jest umieszczone bezpośrednio przed zaciskiem wejściowym i bezpośrednio za odpowiednim wejściem magnetycznego elementu zwalniającego.

Korzystnie, dla każdego z przedziałów wyłączania uzwojenie sprzęgające tworzące pierwotny obwód defektoskopu, jest połączone z magnetycznym elementem zwalniającym za pomocą części powrotnej, która jest równoległa do osi tego magnetycznego elementu zwalniającego i która dla całości przedziałów wyłączania rozciąga się na tym samym poziomie.

Korzystnie, oś koła toroidalnego defektoskopu przedziału ochrony różnicowej i oś magnetycznego elementu zwalniającego przedziałów wyłączania są w przybliżeniu prostopadłe do siebie.

Korzystnie, co najmniej jeden z przedziałów wyłączania zawiera magnetyczny element zwalniający, a oś tego magnetycznego elementu zwalniającego jest równoległa do płaszczyzny mocowania skrzynki.

Korzystnie, co najmniej jeden z przedziałów wyłączania zawiera magnetyczny element zwalniający z uzwojeniem rozmieszczonym wokół rdzenia, przy czym uzwojenie jest wykonane z drutu o przekroju prostokątnym, którego dłuższy bok jest równoległy do osi magnetycznego elementu zwalniającego.

Zgodnie z wynalazkiem szerokość przedziałów wyłączania jest zmniejszona do ułamka modułu podstawowego.

Dzięki układowi według wynalazku mechanizm przedziałów wyłączania, to jest ich „zamek”, może być korzystnie typu „zamka”, który, w przypadku wyłącznika dwubiegunowego z fazą zerową, ma szerokość równą modułowi podstawowemu.

Również mechanizm przedziału ochrony różnicowej, może być korzystnie typu mechanizmu, który w przypadku różnicowego urządzenia zwalniającego z fazą zerową ma szerokość ogólną równą podwójnemu modułowi podstawowemu.

Dzięki urządzeniu według wynalazku oś magnetycznego elementu zwalniającego przedziałów wyłączania może być, korzystnie, równoległa do płaszczyzny mocowania skrzynki co zwiększa ilość

PL 193 817 B1 miejsca do dyspozycji komory zagaszania łuku po prawej stronie tego magnetycznego elementu zwalniającego, a zatem zwiększa zdolność wyłączania.

W przypadku przynajmniej jednego z przedziałów wyłączania, a praktycznie w przypadku każdego z nich, pomiędzy zaciskiem wejściowym i wyjściowym i magnetycznym elementem zwalniającym umieszcza się uzwojenie sprzęgające z przeznaczeniem dla przedziału ochrony różnicowej.

Znajduje się ono zatem za magnetycznym elementem zwalniającym.

Wten sposób objętość do dyspozycji przed magnetycznym elementem zwalniającym może być korzystnie całkowicie wykorzystana dla jednej komory wygaszania łuku z dodatkową korzyścią dla zdolności wyłączania.

Zgodnie z opracowaniem takiego układu, w przypadku każdego z przedziałów wyłączania, uzwojenie sprzęgające z przeznaczeniem dla przedziału ochrony różnicowej jest połączone również, korzystnie, z magnetycznym elementem zwalniającym poprzez część powrotną, która jest równoległa do osi tego magnetycznego elementu zwalniającego i która w przypadku całości przedziałów wyłączania rozciąga się na tym samym poziomie.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w widoku perspektywicznym wyłącznik różnicowy wielobiegunowy według wynalazku, fig. 2 - schematycznie w rzucie pionowym ten sam wyłącznik różnicowy wielobiegunowy celem pokazania jego układu wewnętrznego, fig. 3 -w widoku perspektywicznym całość wewnętrznych części składowych tego wyłącznika różnicowego wielobiegunowego patrząc od strony jego zacisków wyjściowych, fig. 4 -te same części składowe w innym widoku perspektywicznym patrząc od strony zacisków wejściowych, fig. 5 -w innej skali i zgodnie ze strzałką V na fig. 3, w widoku z boku, całość wszystkich wewnętrznych części składowych jednego z którychkolwiek przedziałów wyłączania wyłącznika różnicowego wielobiegunowego według wynalazku, fig. 7 - schemat ilustrujący montaż wewnętrzny takiego przedziału wyłączania i jego sprzężenie ze związanym przedziałem ochrony różnicowej, fig. 8 -w widoku perspektywicznym podzespół jednostkowy znajdujący się wewnątrz takiego przedziału wyłączania, patrząc od strony zacisków wejściowych, fig. 9 -w innym widoku perspektywicznym ten sam podzespół jednostkowy, patrząc od strony zacisków wyjściowych, fig. 10 -w widoku perspektywicznym podzespół jednostkowy znajdujący się wewnątrz związanego przedziału ochrony różnicowej, patrząc od strony zacisków wyjściowych, fig. 11 -w widoku perspektywicznym ten sam podzespół jednostkowy, patrząc od strony zacisków wejściowych, fig. 12 -w widoku perspektywicznym jeden z elementów, jaki zawiera podzespół jednostkowy, przedstawiony oddzielnie, patrząc od strony zacisków wyjściowych, fig. 13 -w widoku perspektywicznym dwie piasty zabezpieczające sprzężenie mechaniczne pomiędzy różnymi przedziałami wyłączania wyłącznika różnicowego wielobiegunowego według wynalazku, fig. 14 -w powiększonej skali szczegół jednej z tych piast zaznaczonej przez wkładkę XIX na fig. 13, fig. 15 - schematycznie, analogicznie jak na fig. 2, inny wyłącznik różnicowy wielobiegunowy według wynalazku.

Wyłącznik różnicowy wielobiegunowy 10, 10' według wynalazku zawiera w tej samej skrzynce 11, 11'o szerokości L równej wielokrotności n modułu podstawowego M, z jednej strony pewną liczbę n1 par przedziałów wyłączania 12 o tej samej szerokości l1, które rozciągają się wszystkie równolegle względem siebie i z każdym z nich jest związany zacisk wejściowy 13Ei zacisk wyjściowy 13S, a z drugiej strony przedział ochrony różnicowej 15.

W praktyce taki wyłącznik różnicowy wielobiegunowy 10, 10' jest typu modułowego.

Inaczej mówiąc jego skrzynka 11, 11' ma dwie równoległe względem siebie główne płaszczyzny czołowe 17, pomiędzy którymi mierzy się jej szerokość L.

Wyłącznik różnicowy wielobiegunowy 10, 10' według wynalazku jest praktycznie przeznaczony również do przesuwania po niepokazanej szynie podporowej.

Jego skrzynka 11, 11' ma w tym celu na swojej części, prostopadłej do jej płaszczyzn czołowych 17, płaszczyznę mocowania 18, która, jak widać na fig. 1, jest wyposażona na przykład w swojej środkowej części w rowek 19, za pomocą którego może być ona zaczepiona na szynie podporowej, i dzięki któremu działa jeden albo kilka ruchomych zatrzasków 20 blokujących ją za pomocą mechanizmu zapadkowego na szynie podporowej.

Skrzynka 11, 11' ma oprócz płaszczyzny mocowania 18, z jednej strony dwie płaszczyzny boczne 21E, 21S, które są prostopadłe do płaszczyzny mocowania 18i do płaszczyzn czołowych 17 i na których kończą się odpowiednio zaciski wejściowe 13E i zaciski wyjściowe 13S do okablowania przedziałów wyłączania 12, a z drugiej strony płaszczyznę licową 22, na ogół równoległą do płaszczyzny mocowania 18, jednak mającą w części środkowej wzniesienie to jest występem 24, na którym

PL 193 817 B1 jest zamontowana wychylnie dźwignia manewrowa 25 do dyspozycji użytkownika, począwszy od której są dostępne do zaciskania lub luzowania zaciski wejściowe 13E i zaciski wyjściowe 13S.

Przedziały wyłączania 12 rozciągają się od jednej z płaszczyzn bocznych 21E, 21S do drugiej płaszczyzny bocznej, równolegle do płaszczyzn głównych 17.

Przedział ochrony różnicowej 15 jest ułożony równolegle do przedziałów wyłączania 12, a szerokość l1 przedziałów wyłączania 12 przy pominięciu grubości ścianek, jest prawie równa następującej wartości:

2M zaś szerokość l2 przedziału ochrony różnicowej 15 jest co najwyżej równa wartości następującej:

l = ¹ n l ^l2 2 ⁿi^l1

Korzystnie, szerokość l2 przedziału ochrony różnicowej 15 przy pominięciu grubości ścianek jest równa następującej wartości:

_{l =} ¹ _{n l} ^l2 2 ⁿi^l1

W przedstawionych rozwiązaniach współliniowe względem siebie zaciski wejściowe 13E, i odpowiednio z nimi zaciski wyjściowe 13S, również współliniowe względem siebie, są rozmieszczone w regularnym odstępie równym modułowi podstawowemu M od jednej do drugiej z płaszczyzn głównych 17 w taki sposób, że prostopadle do tych płaszczyzn głównych 17 są one wszystkie przesunięte względem przedziału wyłączania 12, z którym są odpowiednio związane.

W praktyce te z zacisków wejściowych 12E albo wyjściowych 13S, które są na końcach odpowiednich układów liniowych, znajdują się w odległości równej połowie modułu podstawowego M od płaszczyzn czołowych 17 skrzynki 11, 11'.

Na schemacie przedstawionym na fig. 2 zaciski wejściowe 13E i zaciski wyjściowe 13S przedstawiono schematycznie, za pomocą ich osi zaciskania i luzowania A1, dla uproszczenia ich włączenie przedstawiono względem tej osi zaciskania i luzowania A1, zaznaczonej linią na fig. 1.

W rozwiązaniu przedstawionym dokładniej na fig. 1do 14 wyłącznik różnicowy wielobiegunowy według wynalazku jest na przykład wyłącznikiem różnicowym czterobiegunowym 10.

Inaczej mówiąc, liczba n1 przedziałów wyłączania 12, jaką on zawiera, jest równa cztery.

Zatem szerokość l2 przedziału ochrony różnicowej 15 jest równa dwukrotnej szerokości l1 przedziałów wyłączania 12.

Ta szerokość l2 przedziału ochrony różnicowej 15 jest więc równa następującej wartości:

^l2

4M

Korzystnie, przedziały wyłączania 12 są pogrupowane w pary P, P', w stosunku jedna para P dwóch przedziałów wyłączania 12 po jednej stronie przedziału ochrony różnicowej 15 i jedna para P dwóch przedziałów wyłączania 12 po stronie tego przedziału ochrony różnicowej 15 przeciwnej do poprzedniej w taki sposób, że przedział ochrony różnicowej 15 zajmuje część centralną wewnętrznej objętości skrzynki 11, podczas gdy przedziały wyłączania 12 zajmują części boczne tej objętości wewnętrznej.

Organizacja wewnętrzna wyłącznika różnicowego wielobiegunowego 10 czteropolowego według wynalazku jest wtedy korzystnie symetryczna i przesunięcie zacisków wejściowych 13E i wyjściowych 13S względem przedziału wyłączania 12, z którym są one związane, jest korzystnie zminimalizowane, co jest tym bardziej ważne, że ten przedział wyłączania 12 jest oddalony od przedziału ochrony różnicowej 15.

Z tego, co powiedziano wyżej, wynika, że szerokość L odpowiedniej skrzynki 11 jest wtedy równa 4 M.

Inaczej mówiąc, liczba n jest wtedy równa 4.

Tak, jak przedstawiono schematycznie na fig. 2 skrzynka 11, 11' składa się z jednej strony z pięciu łupin skrajnych 26, środkowej 27, pośrednich 28, które rozciągają się od jednej do drugiej z płaszczyzn bocznych 21E, 21S i które, ustawione naprzeciw siebie parami, tworzą parami gniazda

PL 193 817 B1 dla zacisków wejściowych 13E i zacisków wyjściowych 13S, a mianowicie z dwóch łupin skrajnych 26, z których każda tworzy odpowiednio płaszczyzny czołowe 17, łupiny środkowej 27 i obustronnie względem tej ostatniej dwóch łupin pośrednich 28, a z drugiej strony, w celu ograniczenia przedziału ochrony różnicowej 15, z dwóch ścianek działowych 29 równoległych do płaszczyzn czołowych 17, z których każda jest odpowiednio sczepiona w łupinach pośrednich 28.

Te łupiny skrajne 26, środkowa 27 i pośrednie 28 i ścianki działowe 29 wyznaczają ścianki, które mają pewną grubość, przy czym grubość tych ścianek można pomijać.

Wszystkie przedziały wyłączania 12 mają na ogół tę samą budowę.

Zawierają one ogół, z jednej strony ułożony szeregowo pomiędzy zaciskiem wejściowym 13E i zaciskiem wyjściowym 13S, takim jak przedstawiono na fig. 5 i takim jak przedstawiono schematycznie na fig. 7, magnetyczny element zwalniający 30, zestyk stały 31, zestyk ruchomy 32 i termiczny element zwalniający 33, a z drugiej strony, jak przedstawiono schematycznie liniami przerywanymi na fig. 5, mechanizm 35, nazywany zwykle „zamkiem, który pod kontrolą magnetycznego elementu zwalniającego 30 i termicznego elementu zwalniającego 33 powoduje przejście zestyku ruchomego 32 od położenia zamknięcia, w którym opiera się on o zestyk stały 31, taki jak przedstawiono na fig. 5, do położenia otwarcia, w którym, jest on oddalony od zestyku stałego 31.

W przypadku przejścia zestyku ruchomego 32 od położenia otwarcia do położenia zamknięcia mechanizm 35 jest pod kontrolą dźwigni manewrowej 25 do dyspozycji użytkownika.

Poza tym każdy przedział wyłączania 12 jest wyposażony w uzwojenie sprzęgające 36, które także jest umieszczone pomiędzy zaciskiem wejściowym 13E i zaciskiem wyjściowym 13S, które oddziaływują na przedział ochrony różnicowej 15.

Na fig. 5 przedstawiono dla większego uproszczenia tylko część stałą 37E zacisku wejściowego 13E i część stałą 37S zacisku wyjściowego 13S.

Tak, jak widać na fig. 3 i 4, te zaciski wejściowe 13E i zaciski wyjściowe 13S zawierają również część ruchomą 38E, 38S w postaci strzemienia dla zaciśnięcia kabla elektrycznego.

Magnetyczny element zwalniający 30 zawiera uzwojenie 40 rozmieszczone wokół rdzenia 41 do sterowania iglicą 42 oddziałującą na mechanizm 35.

Oś A2 magnetycznego elementu zwalniającego 30, to jest to oś A2, wzdłuż której działa iglica 42. Jest ona praktycznie równoległa zarówno do płaszczyzn czołowych 17 skrzynki 11, jak i do płaszczyzny mocowania 18 tej skrzynki 11. Z zestykami stałym 31 i ruchomym 32, które stanowią zestyki przerywające, jest związana komora zagaszania 43 łuku.

W przedstawionym rozwiązaniu ta komora zagaszania 43 łuku jest umieszczona pomiędzy magnetycznym elementem zwalniającym 30 i płaszczyzną mocowania 18 skrzynki 11.

Jej płytka wejściowa 44 należy do podpory 45 magnetycznego elementu zwalniającego 30, natomiast jej płytka wyjściowa 46 należy do elementu metalowego 47, do którego należy również część nieruchoma 37S zacisków wyjściowych 13S.

Ten element metalowy 47 służy jako podpora termicznego elementu zwalniającego 33, która w danym przypadku jest paskiem bimetalowym, a poprzez oplot 48 ten termiczny element zwalniający 33 jest związany z zestykiem ruchomym 32.

Zgodnie z jednym z aspektów wynalazku uzwojenie 40 magnetycznego elementu zwalniającego 30 jest wykonane z drutu o prostokątnym przekroju poprzecznym, którego największy wymiar jest równoległy do osi A2 magnetycznego elementu zwalniającego 30 (fig. 6). Możliwe jest także jak największe zminimalizowanie wymiarów poprzecznych magnetycznego elementu zwalniającego 30.

Dla wytworzenia mechanizmu 35 każdy z przedziałów wyłączania 12 jest wyposażony w podporę zestyków 49, 49', która jest zamontowana obrotowo dookoła osi A3 stałej w stosunku do skrzynki 11 i na której obrotowo względem niej jest zamontowany zestyk ruchomy 32, w element przyczepowy 50, 50', także zamontowany obrotowo względem tej stałej osi A3, oraz w element manewrowy 52, 52', który za pośrednictwem dźwigni manewrowej 25 jest do dyspozycji użytkownika, i który za pośrednictwem zespołu łączników wahliwych 53, 53, i pod kontrolą elementu przyczepowego 50, 50' powoduje przechodzenie podpory zestyków 49, 49' od położenia zwolnienia, w którym zestyk ruchomy 32 znajduje się w położeniu otwarcia w pewnej odległości od zestyku stałego 31, i od położenia zwolnienia, w którym, zestyk ruchomy 32 znajduje się w położeniu zamknięcia, opierając się o zestyk stały 31, ze sprężystymi elementami otwarcia 54, 54' , związanymi z podporą zestyków 49, 49', które popychają stale podporę zestyków 49, 49' w kierunku położenia zwolnienia.

W praktyce stała oś A3, wspólna dla zestyku ruchomego 32, podpory zestyków 49, 49' i elementu przyczepowego 50, 50', rozciąga się poprzecznie, zgodnie z szerokością przedziału wyłączania 12.

PL 193 817 B1

Dwa przedziały wyłączania 12 tej samej pary P, P' mają wspólnie tę samą podporę zestyków 49, 49', ten sam element przyczepowy 50, 50' i ten sam element manewrowy 52, 52'.

Mają one również wspólnie ten sam zespół łączników wahliwych 53, 53'i ten sam element manewrowy 52, 52'.

Podpora zestyków 49, 49', wspólna dla dwóch przedziałów wyłączania 12 tej samej pary P, P', tworzy z zestykami ruchomymi 32 i elementem przyczepowym 50, 50' podzespół jednostkowy 56, 56'.

Taki podzespół jednostkowy 56 jest przedstawiony oddzielnie na fig. 8 i 9 dla pary P przedziałów wyłączania 12.

Jak widać zatem na fig. 8 i 9 dla tego podzespołu jednostkowego 56, element przyczepowy 50, 50' podzespołów jednostkowych 56, 56' jest wyposażony w występ zaczepowy 57 do włączenia się zespołu łączników wahliwych 53, 53', ściankę izolacyjną 58 do włączenia się iglicy 42, jednego albo drugiego z dwóch magnetycznych elementów zwalniających 30, kołki 59 do włączenia się jednego albo drugiego z dwóch termicznych elementów zwalniających 33 i w, równoległe do stałej osi A3, ramię 60, które, korzystnie, jest wyposażone w osiowy otwór 61 i które służy do włączenia się przedziału ochrony różnicowej 15.

Element manewrowy 52, 52', związany z dwoma przedziałami wyłączania 12 tej samej pary P, P', zawiera piastę 62, 62', za pomocą której jest on zamontowany obrotowo na skrzynce 11, przy czym dwie piasty 62, 62', z których każda odpowiada odpowiednio dwóm parom P, P' przedziałów wyłączania 12, są wprawiane w ruch obrotowy względem siebie.

W praktyce w przedstawionym rozwiązaniu wynalazku te dwie piasty 62, 62' są współliniowe względem siebie, ze znajdującymi się pomiędzy nimi elementami sprzęgającymi 63, 63'.

W praktyce, tak jak przedstawiono na fig. 13 i 14, te dwie piasty 62, 62' są współliniowe względem siebie ze znajdującymi się pomiędzy nimi elementami sprzęgającymi 63, 63'.

Na przykład, jak przedstawiono na fig. 13 i 14, piasta 62' ma fragment 64 o zmniejszonej średnicy, za pomocą którego do sczepia się w wytoczeniu 65 piasty 62, a elementy sprzęgające 63, 63' są utworzone z jednej strony przez dwa sfazowania w postaci wklęsłości na wewnętrznej powierzchni wytoczenia 65 piasty 62 przeciwległych względem siebie, a z drugiej strony przez dwa zgrubienia, rozmieszczone odpowiednio względem wklęsłości i tworzące występ na odcinku o zmniejszonej średnicy 64 piasty 62'.

Łącznie element manewrowy 52, 52' związany z dwoma przedziałami wyłączania 12tej samej pary P, P' jest wyposażony w palec 67, 67', który połączony na sztywno z odpowiednią piastą 62, 62' wystaje poza skrzynkę 11, przy czym wszystkie palce 67, 67' odpowiadające odpowiednio dwóm parom P, P' przedziałów wyłączania 12 są połączone ze sobą na zewnątrz skrzynki 11 poprzez tę samą szynę montażową 68, a całość tworzy dźwignię manewrową 25 do dyspozycji użytkownika.

W przedstawionym rozwiązaniu zespół łączników wahliwych 53, 53', związany z każdą z par P, P' przedziałów wyłączania 12, jest wyposażony z jednej strony w zapadkę 70, 70' , która jest zamontowana obrotowo na odpowiedniej podporze zestyków 49, 49', wokół osi równoległej do osi A3 i w pewnej odległości od niej, i która, poprzez niewidoczny na figurach występ przyczepowy, współdziała przyczepowo z występem zaczepowym 57 odpowiedniego elementu przyczepowego 50, 50', a z drugiej strony w łącznik wahliwy 72, 72', który jest zamontowany przegubowo na piaście 62, 62' odpowiedniego elementu manewrowego 52, 52' , przy pomocy ucha 73, 73' tej piasty 62, 62' , i wokół osi, która jest także równoległa do osi A3.

Wreszcie w przedstawionym rozwiązaniu sprężystymi elementami otwarcia 54, 54' związanymi z podporą zestyków 49, 49' przedziałów wyłączania 12są ściskane sprężyny.

Przedział ochrony różnicowej 15 jest wyposażony w defektoskop 75 do wytwarzania prądu różnicowego w reakcji na defekt, czuły przekaźnik 76, który jest obsługiwany przez ten defektoskop 75, dźwignię zwalniającą 77, która, zamontowana obrotowo względem wokół osi A4, stałej względem skrzynki 11, jest wyposażona w ramię 78, na które może to działać czuły przekaźnik 76, oraz w dźwignię uruchamiającą 79, która zamontowana obrotowo wokół osi A5, stałej względem skrzynki 11 i różniącej się od poprzedniej stałej osi A4, jest wyposażona w ramię 80, za pomocą którego, w celu oddziaływania na mechanizm 35 przedziałów wyłączania 12, może ona działać na opisany poniżej element 81.

Defektoskop 75 wyposażony w koło toroidalne 82, na którym znajdują się cewki, po jednej stronie obwód pierwotny, który dla każdego z przedziałów wyłączania 12 zawiera przynajmniej jedno uzwojenie sprzęgające 36 pochodzące z tego przedziału wyłączania 12, a po drugiej stronie obwód wtórny, niewidoczny na figurach, do którego jest przyłączony czuły przekaźnik 76.

PL 193 817 B1

W przedstawiony rozwiązaniu wynalazku dla każdego z przedziałów wyłączania 12 jest przewidziane praktycznie tylko jedno uzwojenie sprzęgające 36.

W tym rozwiązaniu wynalazku dźwignia zwalniająca 77 i dźwignia uruchamiająca 79 tworzą z elementem 81 podzespół jednostkowy 83, który stanowi mechanizm albo „zamek przedziału ochrony różnicowej 15.

Ich odpowiednie osie A4, A5 są ułożone poprzecznie względem przedziału ochrony różnicowej 15.

Tak jak i oś A3 podpór zestyków 49, 49' przedziałów wyłączania 12, te osie A4, A5 są więc równoległe do płaszczyzny mocowania 18 skrzynki 11 i prostopadłe do jej płaszczyzn czołowych 17.

Korzystnie, oś A5, to jest oś, względem której jest zamocowana obrotowo dźwignia uruchamiająca 79 przedziału ochrony różnicowej 15, znajduje się w jednej linii z osią A3 podpór zestyków 49, 49' przedziałów wyłączania 12.

W przedstawionym rozwiązaniu wynalazku oś A6 koła toroidalnego 82 defektoskopu 75 przedziału ochrony różnicowej 15 jest prawie prostopadła do płaszczyzny mocowania 18 skrzynki 11.

Jest ona zatem prawie prostopadła do osi A2 magnetycznego elementu zwalniającego 30 przedziałów wyłączania 12.

Zgodnie z wynalazkiem, w przypadku co najmniej jednego z przedziałów wyłączania 12, a praktycznie wszystkich, uzwojenie sprzęgające 36 biorące udział w tworzeniu uzwojenia pierwotnego defektoskopu 75 jest umieszczone pomiędzy zaciskiem wejściowym 13E i magnetycznym elementem zwalniającym 30 przedziału wyłączania 12.

Mówiąc dokładniej, w przypadku co najmniej jednego z przedziałów wyłączania 12, a praktycznie wszystkich, takie uzwojenie sprzęgające 36 oddziaływuje bezpośrednio przed zaciskiem wejściowym 13E i bezpośrednio za odpowiednim wejściem magnetycznego elementu zwalniającego 30.

Korzystnie, dla każdego z przedziałów wyłączania 12 uzwojenie sprzęgające 36, biorące udział w tworzeniu pierwotnego uzwojenia defektoskopu 75, jest połączone z magnetycznym elementem zwalniającym 30 poprzez część powrotną 85, która jest równoległa do osi A2 tego magnetycznego elementu zwalniającego 30 i która w przypadku wszystkich przedziałów wyłączania 12 rozciąga się na tym samym poziomie, po stronie magnetycznego elementu zwalniającego 30 przeciwległej do elementu, za którym rozciąga się związana komora zagaszania 43 łuku.

Zgodnie z wynalazkiem element 81 należący do podzespołu jednostkowego 83, który stanowi mechanizm przedziału ochrony różnicowej 15, jest wałkiem korbowym, który jest zamontowany obrotowo dookoła tej samej stałej osi A5, jak dźwignia uruchamiająca 79, i który jest wyposażony z boku, w położeniu mimośrodowym względem tej stałej osi A5, w dwa palce 87, 87'.

Te dwa palce 87, 87', współliniowe względem siebie, są skierowane tyłem do siebie i są odchylone od pionu, przy czym każdy z nich znajduje się odpowiednio w kontakcie z dwoma elementami przyczepowymi 50, 50', z których każdy odpowiada dwóm parom P, P' przedziałów wyłączania 12, dzięki otworowi 61 ramienia 60 tych elementów przyczepowych 50, 50'.

W przedstawionym rozwiązaniu element 81 tworzący wałek korbowy jest wyposażony w płytką piastę, w której jest umieszczona dźwignia uruchamiająca 79 i która ma wycięcie 89, a ramię 80 dźwigni uruchamiającej 79 rozciąga się na prawo od części tego wycięcia 89 celem oddziaływania na element 81 i poprzez niego na element przyczepowy 50, 50' przedziałów wyłączania 12.

Na fig. 15 przedstawiono wariant zastosowania wynalazku do wyłącznika różnicowego dwubiegunowego 10'.

Ponieważ liczba n1 przedziałów wyłączania 12 tego wyłącznika różnicowego dwubiegunowego 10' wynosi dwa, to szerokość l2 przedziału ochrony różnicowej 15 jest równa następującej wartości:

l = ¹ n l =l = ^{2 M l}2 2 ⁿi^l1 ^l1 3

Razem szerokość L odpowiedniej skrzynki 11' jest wtedy równa 2 M.

Inaczej mówiąc liczba n jest wtedy równa dwa.

Poza tym, układy są tego samego typu, jak układy opisane powyżej.

Jeżeli chodzi zwłaszcza o wyłącznik różnicowy czterobiegunowy albo trójbiegunowy z punktem zerowym, to w opisanym i przedstawionym korzystnym wariancie organizacji jest możliwe umieszczenie przedziału ochrony różnicowej na jednym lub drugim końcu linii utworzonej przez przedziały wyłączania.

Podobnie, jeśli chodzi o wyłącznik różnicowy dwubiegunowy, jest możliwe umieszczenie przedziału ochrony różnicowej pomiędzy przedziałami wyłączania.

Claims (18)

1. Wyłącznik samoczynny różnicowy wielobiegunowy zawierający skrzynkę o szerokości równej wielokrotności modułu podstawowego, w której z jednej strony są umieszczone równolegle do siebie pary przedziałów wyłączania o tej samej szerokości, z których każdy wyposażony jest w zacisk wejściowy i zacisk wyjściowy, a z drugiej strony równolegle do przedziałów wyłączania jest umieszczony przedział ochrony różnicowej, znamienny tym, że przy pominięciu grubości ścianek szerokość l1 przedziałów wyłączania (12) wynosi:

^l1⁼

2M a szerokość l2 przedziału ochrony różnicowej (15) jest co najwyżej równa wartości _{l =} ¹ _{n l} ^l2 2 ⁿi^l1 gdzie:

M - moduł podstawowy n1 - ilość par przedziałów wyłączania (12).

2. Wyłącznik według zastrz. 1, znamienny tym, że przy pominięciu grubości ścianek szerokość l2 przedziału ochrony różnicowej (15) jest równa następującej wartości:

_{l =} ¹ _{n l} ^l2 2 ⁿi^l1

3. Wyłącznik według zastrz. 1albo 2, znamienny tym, że zaciski wejściowe (13E) z jednej strony i zaciski wyjściowe (13S) z drugiej strony są rozmieszczone w regularnym odstępie równym modułowi podstawowemu M i sąone przesunięte względem przedziału wyłączania (12), z którym są związane.

4. Wyłącznik według zastrz. 1albo 2, znamienny tym, że dla liczby n1 przedziałów wyłączania (12) wynoszącej cztery, przedziały wyłączania (12) są pogrupowane w pary (P, P') i jedna para (P) dwóch przedziałów wyłączania (12) jest umieszczona po jednej stronie przedziału ochrony różnicowej (15), a druga para (P') dwóch przedziałów wyłączania (12) jest umieszczona po przeciwnej stronie tego przedziału ochrony różnicowej (15), przy czym przedział ochrony różnicowej (15) jest usytuowany w części centralnej wewnętrznej objętości skrzynki (11), natomiast przedziały wyłączania (12) są usytuowane w częściach bocznych tej objętości wewnętrznej.

5. Wyłącznik według zastrz. 4, znamienny tym, że każdy z przedziałów wyłączania (12) zawiera podporę zestyków (49, 49'), zamontowaną obrotowo wokół osi (A3) stałej względem skrzynki (11), na której jest zamontowany obrotowo ich zestyk ruchomy (32), a dwa przedziały wyłączania (12) tej samej pary (P, P') mają wspólnie tę samą podporę zestyków (49, 49').

6. Wyłącznik według zastrz. 5, znamienny tym, że dwa przedziały wyłączania (12) tej samej pary (P, P') mają wspólny element przyczepowy (50, 50'), zamontowany obrotowo wokół stałej osi (A3), oraz wspólny element manewrowy (52, 52'), sterujący poprzez zespół łączników wahliwych (53, 53') i element przyczepowy (50, 50') położeniem podpory zestyków (49, 49') pomiędzy położeniem zwalniania, w którym ich zestyk ruchomy (32) jest oddalony od zestyku stałego (31) położeniem sprzężenia, w którym zestyk ruchomy (32) jest oparty o zestyk stały (31) i przy czym podpora zestyków (49, 49') jest podparta sprężystymi elementami otwarcia (54, 54') oddziaływującymi stale na podporę zestyków (49, 49') w kierunku położenia zwalniania.

7. Wyłącznik według zastrz. 6, znamienny tym, że element manewrowy (52, 52') jest związany z dwoma przedziałami wyłączania (12) tej samej pary (P, P') zawierającej w skrzynce (11) piastę (62, 62'), poprzez którą jest on zamontowany obrotowo na tej skrzynce (11), przy czym dwie piasty (62, 62') przynależne odpowiednio dwóm parom (P, P') przedziałów wyłączania (12) są przesunięte kątowo względem siebie.

8. Wyłącznik według zastrz. 7, znamienny tym, że dwie piasty (62, 62'), z elementami sprzęgającymi (63, 63') pomiędzy nimi, są współliniowe względem siebie.

9. Wyłącznik według zastrz. 7 albo 8, znamienny tym, że element manewrowy (52, 52') związany z dwoma przedziałami wyłączania (12) tej samej pary (P, P') jest wyposażony w palec (67, 67'),

PL 193 817 B1 który połączony na sztywno z odpowiednią piastą (62, 62') wystaje poza skrzynkę (11), przy czym palce (67, 67') odpowiadające dwóm parom (P, P') przedziałów wyłączania (12) są połączone ze sobą tą samą szyną montażową (68) na zewnątrz skrzynki (11).

10. Wyłącznik według zastrz. 6 albo 7, albo 8, znamienny tym, że przedział ochrony różnicowej (15) jest wyposażony w defektoskop (75) połączony z przekaźnikiem (76), zamontowaną obrotowo wokół jednej osi (A4) stałej względem skrzynki (11) dźwignię zwalniającą (77), zawierającą ramię (78), współpracujące z przekaźnikiem (76) oraz w dźwignię uruchamiającą (79), zamontowaną obrotowo wokół drugiej osi (A5) stałej względem skrzynki (11) i różniącą się od pierwszej osi (A4) i zawierającą ramię (80) oddziaływania na element (81), przy czym element (81) stanowi wałek korbowy, który jest zamontowany obrotowo wokół tej samej co i dźwignia uruchamiająca (79) drugiej osi (A5) i który jest wyposażony z boku, w położeniu mimośrodowym względem tej stałej drugiej osi (A5) w dwa palce (87, 87'), przy czym dwa palce (87, 87'), współliniowe względem siebie, są skierowane przeciwnie do siebie i są odchylone od pionu, a każdy z nich styka się z dwoma elementami przyczepowymi (50, 50'), z których każdy odpowiada dwóm parom (P, P' ) przedziałów wyłączania (12).

11. Wyłącznik według zastrz. 10, znamienny tym, że stanowiący wałek korbowy element (81) jest wyposażony we wklęsłą piastę (88), w której jest zainstalowana dźwignia uruchamiająca (79) i która ma wycięcie (89), a ramię (80) dźwigni uruchamiającej (79) rozciąga się na prawo od odcinka tego wycięcia (89).

12. Wyłącznik według zastrz. 5 albo 10, znamienny tym, że oś (A5), wokół której jest zamontowana obrotowo dźwignia uruchamiająca (79) przedziału ochrony różnicowej (15) i oś (A3) podpór zestyków (49, 49') przedziałów wyłączania (12) leżą na jednej linii.

13. Wyłącznik według zastrz. 10 albo 11, znamienny tym, że defektoskop (75) zawiera koło toroidalne (82), na którym są umieszczone cewki i z jednej strony obwód pierwotny, który dla każdego z przedziałów wyłączania (12) zawiera co najmniej jedno uzwojenie sprzęgające (36) pochodzące z tego przedziału wyłączania (12), a z drugiej strony obwód wtórny, do którego jest przyłączony czuły przekaźnik (76), przy czym co najmniej jeden z przedziałów wyłączania (12) zawiera pomiędzy swoim zaciskiem wejściowym (13E) i swoim zaciskiem wyjściowym (13S) magnetyczny element zwalniający (30) i co najmniej dla jednego z przedziałów wyłączania (12) uzwojenie sprzęgające (36) jest umieszczone pomiędzy zaciskiem wejściowym (12E) i magnetycznym elementem zwalniającym (30).

14. Wyłącznik według zastrz. 13, znamienny tym, że co najmniej dla jednego z przedziałów wyłączania (12) uzwojenie sprzęgające (36) jest umieszczone bezpośrednio przed zaciskiem wejściowym (13E) i bezpośrednio za odpowiednim wejściem magnetycznego elementu zwalniającego (30).

15. Wyłącznik według zastrz. 13, znamienny tym, że dla każdego z przedziałów wyłączania (12) uzwojenie sprzęgające (36) tworzące pierwotny obwód defektoskopu (75), jest połączone z magnetycznym elementem zwalniającym (30) za pomocą części powrotnej (85), która jest równoległa do osi (A2) tego magnetycznego elementu zwalniającego (30) i która dla całości przedziałów wyłączania (12) rozciąga się na tym samym poziomie.

16. Wyłącznik według zastrz. 13, znamienny tym, że oś (A6) koła toroidalnego (82) defektoskopu (75) przedziału ochrony różnicowej (15) i oś (A2) magnetycznego elementu zwalniającego (30) przedziałów wyłączania (12) są w przybliżeniu prostopadłe do siebie.

17. Wyłącznik według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej jeden z przedziałów wyłączania (12) zawiera magnetyczny element zwalniający (30), a oś (A2) tego magnetycznego elementu zwalniającego (30) jest równoległa do płaszczyzny mocowania (18) skrzynki (11).

18. Wyłącznik według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej jeden z przedziałów wyłączania (12) zawiera magnetyczny element zwalniający (30) z uzwojeniem (40) rozmieszczonym wokół rdzenia (41), przy czym uzwojenie (40) jest wykonane z drutu o przekroju prostokątnym, którego dłuższy bok jest równoległy do osi (A2) magnetycznego elementu zwalniającego (30).