PL193357B1 - Układ iluminacyjny oświetlany brzegowo - Google Patents

Abstract

1. Uklad iluminacyjny oswietlany brzegowo, zawierajacy plyte przenoszaca swiatlo oraz zródlo swiatla, przy czym zródlo swiatla jest umieszczone w sasiedztwie brzegu plyty prze- noszacej swiatlo i przylega do brzegu tej plyty oraz co najmniej jedna z dwóch przeciwleglych powierzchni plyty przenoszacej swiatlo ma na sobie znakowania, znamienny tym, ze znako- wania mieszczace sie w zakresie wymiarowym dlugosci od 0,1 do 10 mm, sa rozmieszczone przypadkowo wewnatrz kazdego co najmniej jednego nominalnego obszaru powierzchnio- wego, co najmniej jednej powierzchni. PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest układ iluminacyjny oświetlany brzegowo.

Układy iluminacyjne oświetlane brzegowo, które mają podstawową cechę taką, że źródło światła jest umieszczone obok brzegu płyty przenoszącej światło, są układami dobrze znanymi. Technika wykonywania jest tu typowa, płyta przenosząca światło jest poddawana obróbce powierzchniowej przynajmniej na jednej z jej powierzchni, takiej obróbce, że światło wnikające brzegiem tej płyty jest odbijane w sposób nieregularny, albo jest rozpraszane. Zatem to światło rozchodzi się wszerz, równomiernie przez iluminowaną powierzchnię. Jednym ze sposobów obróbki powierzchni jest nakładanie podłoża z materiału odbijającego światło i rozpraszającego światło, albo bezpośrednio na powierzchnię, albo, jak to ujawniono w opisie patentu EP-A-0549679, na przezroczystą błonę, która jest wtedy przyklejona do powierzchni. W tym zgłoszeniu patentowym płyta przenosząca światło jest poddawana obróbce powierzchniowej na obu jej powierzchniach. Materiał odbijający światło jest w postaci cętek. Te cętki mogą być wytrawiane, malowane, albo wykonywane sitodrukiem, bezpośrednio na powierzchni płyty przenoszącej światło, albo na powierzchni przezroczystej błony przyklejonej do powierzchni tej płyty. Zagęszczenie tych cętek może być powiększane w kierunku oddalania się od brzegu, przy którym jest zamocowane źródło światła, poprzez powiększanie ilości cętek na jednostkę powierzchni i poprzez zmniejszanie szczelin między nimi, albo przez powiększanie rozmiaru cętek i przy utrzymywaniu nie zmieniających się szczelin pomiędzy cętkami.

Jedną z wad powyższego układu jest to, że jeżeli cętkowy wzór rozchodzący się wszerz płyty przenoszącej światło jest zakłócony, lub poprzerywany w pewien sposób, wtedy wizualnie, odpowiednio do tego, iluminacja układu wydaje się być zakłócona. Na przykład, jeżeli pewna sekcja cętkowego wzoru jest starta lub zaplamiona, wtedy iluminacja może wydawać się poprzerywana odpowiednio tam gdzie wystąpiło to starcie, lub zaplamienie, na powierzchni płyty przenoszącej światło.

Dalszą wadą powyższego układu jest indywidualna cecha płyty przenoszącej światło, obrobionej powierzchniowo na obu jej powierzchniach. Może tam występować całkowite zachodzenie na siebie niektórych cętek znajdujących się na górnej powierzchni płyty i niektórych cętek znajdujących się na dolnej powierzchni płyty. To powoduje pojawienie się wzorów złożonych z obwódek, które ukazują się obserwatorowi tak iluminowanego znaku podświetlanego z brzegu, jako lekko zaciemnione łaty na powierzchni znaku. Przez pojawianie się obwódek rozumie się opaski, pierścienie lub inne wzory, jasne lub ciemne na przemian.

Niniejszy wynalazek przedstawia układ iluminacyjny oświetlany brzegowo, zawierający płytę przenoszącą światło oraz źródło światła, przy czym źródło światła jest umieszczone w sąsiedztwie brzegu płyty przenoszącej światło i przylega do brzegu tej płyty oraz co najmniej jedna z dwóch przeciwległych powierzchni płyty przenoszącej światło ma na sobie znakowania, według wynalazku charakteryzuje się tym, że znakowania mieszczące się w zakresie wymiarowym długości od 1 do 10 mm są rozmieszczone przypadkowo wewnątrz każdego, co najmniej jednego nominalnego obszaru powierzchniowego, co najmniej jednej powierzchni.

Przedmiotem wynalazku jest także to, że obie przeciwległe powierzchnie płyty przenoszącej światło mają na sobie znakowania. Ponadto obszar powierzchniowy pokrycia ze znakowaniami, w każdym nominalnym obszarze powierzchniowym zawiera się w przedziale pomiędzy 0,1% i 99%.

W innym przypadku obszar powierzchniowy pokrycia ze znakowaniami, w każdym nominalnym obszarze powierzchniowym, zawiera się w przedziale pomiędzy 1%.

Każdy nominalny obszar powierzchniowy jest o innym rozmiarze.

Obszar powierzchniowy pokrycia ze znakowaniami jest taki sam w każdym nominalnym obszarze powierzchniowym.

W innej wersji obszar powierzchniowy pokrycia ze znakowaniami jest różny w każdym nominalnym obszarze powierzchniowym.

Znakowania mieszczą się w zakresie wymiarowym długości od 0,3 mm do 3 mm. Znakowania mają postać nieregularną i są naniesione sitodrukiem bezpośrednio na powierzchnię płyty przenoszącej światło.

Płyta przenosząca światło jest z materiału przezroczystego. Może to być szkło lub plastyk, ale zaleca się żeby to był plastyk, a dokładniej żeby to była płyta z czystej żywicy akrylowej. Płyta może być dowolnego kształtu, na przykład okrągła, kwadratowa, prostokątna, trójkątna, cylindryczna, nieregularna. Korzystnie jest, gdy jest prostokątna.

PL 193 357 B1

Możliwe jest stosowanie wielu rodzajów źródeł światła, ale zalecane jest stosowanie rur fluorescencyjnych. Średnica rury fluorescencyjnej może się wahać od typowo 6mm, zwykle odnosi się to do rury T2, do 25 mm, odnoszącej się do rury T8. Odległość od brzegu tafli przenoszącej światło do grzbietu rury jest korzystnie pomiędzy 1 mm i 2 mm. Alternatywnym rozwiązaniem, w stosunku do rury fluorescencyjnej, jest rura świetlna szczelinowa. Ten typ rury świetlnej ma szklaną ściankę, pokrytą od wewnątrz powłoką odblaskową z pokryciem fluorescencyjnym na jej wierzchu. Szczelina jest na części tej rury, na przykład na kącie 30° wydzielonym z kąta pełnego 360° wokół wnętrza rury, i jest to część rury bez pokrycia. To otwarcie szczelinowe biegnie na długości rury i jest tak ustawione, że kierunkuje światło pochodzące ze źródła światła znajdującego się przy brzegu płyty przenoszącej światło. Za każdą rurą fluorescencyjną jest zwykle umieszczony odbłyśnik, który może być wykonywany z dowolnego materiału posiadającego zdolność do odbijania światła, na przykład z lustrzanego aluminium. Korzystnie jest, gdy płyta przenosząca światło jest powiązana wzajemnie ze źródłem światła, poprzez stałe nieruchome zamocowanie.

Powierzchnia przynajmniej jednej ze stron, płyty przenoszącej światło, może zawierać jeden tylko nominalny obszar, albo może być na niej wiele nominalnych obszarów. Ten jeden tylko nominalny obszar, albo wiele nominalnych obszarów, mogą pokrywać część powierzchni płyty przenoszącej światło, albo całkowity obszar powierzchniowy tej płyty. Każdy z tych nominalnych obszarów może mieć te same wymiary, albo alternatywnie, one mogą być o różnych wymiarach. Na przykład przy prostokątnej płycie przenoszącej światło długość każdego nominalnego obszaru może być w przybliżeniu równa długości brzegu płyty przylegającego do źródła światła, a szerokość każdego nominalnego obszaru może być odległością taką samą, albo odległością zmieniającą się wzdłuż długości płyty przenoszącej światło, w miarę oddalania się od źródła światła.

Każdy z nominalnych obszarów ma znakowania, które są rozmieszczone wewnątrz niego przypadkowo. Te znakowania mogą być kształtu dowolnego, na przykład mogą być kwadratowe, okrągłe, prostokątne, trójkątne, lub nieregularne, albo mogą być kombinacją różnych kształtów. Korzystnie jest, gdy mają one postać nieregularną, na przykład mają postać ogólnie wydłużonych, nieregularnie ukształtowanych struktur, bazujących na kwadratach i/lub wielokątach. Znakowania mogą mieć jednakowy rozmiar, albo mogą mieć różne wymiary, które mieszczą się w zakresie wymiarów długości od 0,1 mm do 10 mm, a bardziej korzystnie w zakresie od 0,3 mm do 3 mm. Korzystnie jest, gdy szerokość ich mieści się w zakresie od 0,5 mm do 1 mm. Znakowania mogą być przeświecające lub nieprzezroczyste, a korzystnie jest, gdy są one w jasnych kolorach. Przez prześwitywanie my rozumiemy zdolność do przenoszenia promieni światła, również z ich rozpraszaniem. Przez nieprzezroczystość my rozumiemy w istocie brak zdolności do przenoszenia promieni światła, ale przy zdolności ich rozpraszania.

Te znakowania mogą być wytrawiane, malowane, albo wykonywane sitodrukiem, bezpośrednio na powierzchni płyty przenoszącej światło, albo na powierzchni przezroczystej błony, która wówczas sama jest przyklejona do powierzchni tej płyty. Korzystnie jest, gdy znakowania są wykonywane sitodrukiem, bezpośrednio na powierzchni płyty przenoszącej światło. Przykładem nanoszenia sitodrukiem farby drukarskiej jest sitodruk stochastyczny. Pewnym prostym sposobem zdefiniowania sitodruku stochastycznego jest przyrównanie go do sitodruku podłoża złożonego z regularnych cętek. Dla wybranego nominalnego obszaru podłoża, złożonego z regularnych cętek, jest tam stowarzyszone z nim pokrycie farbą drukarską nałożoną na płytę przenoszącą światło. Przy sitodruku stochastycznym każda cętka w tym pokryciu farbą drukarską jest poprzerywana, używając do tego celu programu komputerowego, na wiele mniejszych przypadkowych znakowań (te mniejsze znakowania są znakowaniami istniejącej aplikacji). Te mniejsze znakowania są rozłożone przypadkowo we wzorze znajdującym się w oznaczonym nominalnym obszarze. One mogą mieć jednakowy rozmiar, albo mogą mieć różne wymiary. To jest tak, jak omówiono w publikacji autorstwa J. Mulvey, zamieszczonej w Screen Process, lipiec 1995, str. 14.

Obszar pokrycia ze znakowaniami, na przykład takimi jak to ma miejsce przy obróbce powierzchni pokrytej farbą drukarską przez sitodruk, obejmuje korzystnie od 0,1% do 99%, bardziej korzystnie od 1% do 40%, a najlepiej 5% do 30%, wszystkich przypadkowych znakowań wewnątrz każdego nominalnego obszaru. Obszar pokrycia ze znakowaniami, na powierzchni płyty przenoszącej światło, może pozostać taki sam dla każdego nominalnego obszaru, na całym obszarze płyty. Na przykład płyta może mieć pewną liczbę nominalnych obszarów, które mogą być o jednakowych, lub o rozmaitych rozmiarach, a każdy nominalny obszar może mieć 10% pokrycia ze znakowaniami. W dalszym przykładzie, zagęszczenie znakowań wewnątrz każdego nominalnego obszaru jest

PL 193 357B1 wzrastające, w kierunku oddalania się od brzegu płyty przenoszącej światło, przy którym jest umieszczone źródło światła. Zagęszczenie znakowań może być wzrastające przy wzrastającym rozmiarze znakowań, i/lub wzrastającej liczbie znakowań dla każdego nominalnego obszaru, w kierunku oddalania się od źródła światła.

Na przykład, dla układu oświetlanego z brzegu z pojedynczym źródłem światła, może być wiele nominalnych obszarów, każdy posiadający długość równą w przybliżeniu długości brzegu płyty przylegającego do źródła światła, i każdy posiadający szerokość, która może być odległością taką samą, albo odległością zmieniającą się wzdłuż długości płyty przenoszącej światło, w miarę oddalania się od źródła światła. Pierwszy obszar ma pokrycie ze znakowaniami obejmujące 3%, i to pokrycie stopniowo wzrasta w każdym nominalnym obszarze, aż do nominalnego obszaru, który jest najbardziej oddalony od brzegu płyty przenoszącej światło, przy którym jest umieszczone źródło światła, mającego obszar pokrycia ze znakowaniami obejmujący 20%.

Uzyskiwana iluminacja ogólna może być podobna to tej, lub większa niż ta, która jest osiągana kiedy podłoże cętkowe jest regularne.

Układ iluminacyjny oświetlany brzegowo, opisany w niniejszym wynalazku, może być używany jako urządzenie podświetlające, albo jako źródło światła, na przykład do podświetlania od tyłu wystaw, a także może być zmodyfikowany i wykorzystywany jako podświetlane półki, na przykład w szafach chłodniczych.

Poszczególne postaci wynalazku będą teraz opisywane, w następujących dalej przykładach, z odniesieniem się do towarzyszącego opisowi rysunku.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok przekroju przez układ podświetlania wystawy, według wynalazku, fig. 2 - przykład wzoru z przypadkowym znakowaniem, na jednej powierzchni płyty przenoszącej światło, fig. 3 - widok poziomy startej podświetlającej płyty przenoszącej światło, z obróbką powierzchniową na obu powierzchniach, według wynalazku, a fig. 4 - widok poziomy startej podświetlającej płyty przenoszącej światło, z obróbką powierzchniową na obu powierzchniach, dla celów porównawczych.

P r z y k ł a d 1.

Na fig. 1 płyta przenosząca światło 10 jest płytą prostokątną o wymiarach 420 mm x 610 mm x x 10 mm, wykonaną z odlewanego przezroczystego polimetakrylanu metylu (PMMA), która została obrobiona, przez naniesienie techniką sitodruku bezpośrednio na obie jej przeciwległe powierzchnie 11, 12, znakowań z białej farby drukarskiej. Na każdej powierzchni wydrukowane znakowania są takie jak pokazano na fig. 2 i mieszczą się w przedziale wymiarowym długości od 0,3 mm do 3 mm. Źródła światła są rurami fluorescencyjnymi 13, 14, produkcji firmy Sylvania Luxline Plus Daylight Delux, przy czym oba mają moce wyjściowe 18 W, współczynnik oddawania barw (Ra) równy 86, temperaturę barwową 6500°K, a średnice ich równe są 25 mm. Rury, każda z nich, są umieszczone w sąsiedztwie jednego z brzegów płyty przenoszącej światło, i otoczone przez odbłyśnik 15, 16 z lustrzanego aluminium.

P r z y k ł a d 2.

Obrobiona powierzchniowo płyta przenosząca światło z fig. 1, została pościerana na jej wierzchniej powierzchni 11. Starcie dotyczy 6 znakowań (17-22 łącznie) i ma konfigurację trójkątną. Fig. 3 ilustruje startą płytę podświetlaną, z widoczną od góry wierzchnią powierzchnią.

P r z y k ł a d 3 - porównawczy.

Płyta przenosząca światło, z przykładu 1, została zamieniona na płytę przenoszącą światło o takich samych wymiarach, obrobioną powierzchniowo przez naniesienie techniką sitodruku bezpośrednio na obie jej powierzchnie, podłoża w postaci regularnych cętek z białej farby drukarskiej. Poziom pokrycia farbą drukarską wynosi od około 3%, wzrastając do 16% wzdłuż drogi przenikania światła o długości 210 mm, w oddaleniu od każdego z dwóch źródeł światła w postaci rur fluorescencyjnych 13, 14. Przez długość drogi przenikania światła rozumie się najdalszą odległość, na długości powierzchni po jednej stronie tej płyty, przez którą światło jest emitowane. Dla dwóch źródeł światła przylegających do przeciwległych brzegów tej płyty, długość drogi przenikania światła jest połową odległości pomiędzy dwiema rurami świetlnymi). Cętki są kołowe i w takich jednakowych odległościach od siebie, że każda ma najbliższego sąsiada oddalonego o 1,9 mm. Płyta przenosząca światło została pościerana tak jak w przykładzie 2. Fig. 4 ilustruje startą (23-23 łącznie) płytę podświetlaną, z widoczną od góry wierzchnią powierzchnią.

Można łatwo zauważyć, patrząc na fig, 3 i 4, że odbierane wizualnie przerwanie iluminacji spowodowane przez ścieranie, jest dużo łatwiejsze do zidentyfikowania w przykładzie porównawczym na

PL 193 357 B1 fig. 4. Na fig. 3 nie ma oznak istnienia jakichkolwiek ciemnych plam, którym mogłyby być przypisywane wzory z pojawiających się obwódek.

Claims (11)

1. Układ iluminacyjny oświetlany brzegowo, zawierający płytę przenoszącą światło oraz źródło światła, przy czym źródło światła jest umieszczone w sąsiedztwie brzegu płyty przenoszącej światło i przylega do brzegu tej płyty oraz co najmniej jedna z dwóch przeciwległych powierzchni płyty przenoszącej światło ma na sobie znakowania, znamienny tym, że znakowania mieszczące się w zakresie wymiarowym długości od 0,1 do 10 mm, są rozmieszczone przypadkowo wewnątrz każdego co najmniej jednego nominalnego obszaru powierzchniowego, co najmniej jednej powierzchni.

2. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że obie przeciwległe powierzchnie płyty (10) przenoszącej światło mają na sobie znakowania.

3. Układ według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że obszar powierzchniowy pokrycia ze znakowaniami, w każdym nominalnym obszarze powierzchniowym, zawiera się w przedziale pomiędzy 0,1% i 99%.

4. Układ według zastrz. 3, znamienny tym, że obszar powierzchniowy pokrycia ze znakowaniami, w każdym nominalnym obszarze powierzchniowym, zawiera się w przedziale pomiędzy 1% i 40%.

5. Układ według zastrz. 1 albo 4, znamienny tym, że każdy nominalny obszar powierzchniowy ma taki sam rozmiar.

6. Układ według zastrz. 1 albo 4, znamienny tym, że każdy nominalny obszar powierzchniowy jest o innym rozmiarze.

7. Układ według zastrz. 1 albo 4, znamienny tym, że obszar powierzchniowy pokrycia ze znakowaniami jest taki sam w każdym nominalnym obszarze powierzchniowym.

8. Układ według zastrz. 1 albo 4, znamienny tym, że obszar powierzchniowy pokrycia ze znakowaniami jest różny w każdym nominalnym obszarze powierzchniowym.

9. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że znakowania mieszczą się w zakresie wymiarowym długości od 0,3mm do 3mm.

10. Układ według zastrz. 1 albo 2, albo 9, znamienny tym, że znakowania mają postać nieregularną.

11. Układ według zastrz. 1 albo 2, albo 4, albo 9, znamienny tym, że znakowania są naniesione sitodrukiem bezpośrednio na powierzchnię płyty (10) przenoszącej światło.