PL193265B1 - Studzienka rewizyjna - Google Patents

Abstract

1. Studzienka rewizyjna wykonana z tworzywa sztucznego, zawierająca zbiornik otwarty od góry, przy czym ten zbiornik ma z boku korzystnie wylotowy kanał wodny, znamienna tym, że zasadniczo pierścieniowy kołnierz (8; 18; 27) jest ukształtowany w górnej części (3; 13; 23) zbiornika i wyznacza w niej otwór uchodzący do zbiornika, przy czym gwint (9; 19; 28) jest wykonany na ściance tego kołnierza.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest studzienka rewizyjna wykonana z tworzywa sztucznego, zawierająca zbiornik otwarty od góry, mający korzystnie z boku wylotowy kanał wodny.

Taką studzienkę rewizyjną stanowi misa wykonana z tworzywa sztucznego otwarta od góry i mająca z boków wlotowy kanał wodny i wylotowy kanał wodny.

Studzienki rewizyjne, takie jak zbiorniki na deszczówkę, stanowi kołowy lub cylindryczny zbiornik, który wykonuje się np. poprzez odlewanie odśrodkowe albo formowanie wtryskowe, bądź też montuje się z odcinków rur walcowych. Z jednego boku elementu zbiornika znajduje się wylotowy kanał wodny, służący do połączenia zbiornika deszczówki z rurami kanalizacyjnymi. W zbiorniku na deszczówkę może być szereg takich kanałów odpływowych. Są one zwykle zaopatrzone w zakończenie w postaci końcówki, służące do połączenia studzienki z plastykowymi rurami systemu kanalizacyjnego, za pośrednictwem połączenia tulejowego. Oprócz tego zakończenie w postaci końcówki może być stopniowane tak, aby powstały co najmniej dwie końcówki o różnych średnicach, z których niepotrzebną można odciąć podczas łączenia z instalacją kanalizacyjną.

Część pionowa jest podłączona do studzienki rewizyjnej, a część teleskopowa jest zwykle podłączona do rury pionowej, przy czym zestaw pokryw jest zamocowany do części teleskopowej. Zwykle taka część pionowa jest połączona ze zbiornikiem poprzez dociśnięcie jej do tulei albo do podobnego elementu przyłączeniowego w kołnierzu, który wyznacza otwór w tym zbiorniku. Szczelność studzienki rewizyjnej uzyskuje się poprzez zamontowanie gumowego pierścienia uszczelniającego albo pierścienia tulejowego na górnej części korpusu studzienki rewizyjnej. Ponieważ stosowane pierścienie uszczelniające są kosztowne, słabą efektywność tego znanego rozwiązania można uważać za wadę. Ponadto mechaniczne połączenie pomiędzy studzienką a rurą pionową jest słabe; w szczególności połączenie nie wytrzymuje rozciągania. Połączenie jest narażone na rozciągane w sytuacji, gdy np. zamarznięta ziemia podnosi rurę pionową z korpusu studzienki rewizyjnej.

Celem niniejszego wynalazku jest wyeliminowanie wad związanych z dotychczasowymi rozwiązaniami i dostarczenie nowej konstrukcji studzienki rewizyjnej.

Wynalazek opiera się na pomyśle, że kołnierz otworu w górnej części jest zaopatrzony w gwint, który umożliwia połączenie części pionowej ze zbiornikiem za pomocą połączenia gwintowego.

Istota wynalazku polega na tym, że zasadniczo pierścieniowy kołnierz jest ukształtowany w górnej części zbiornika i wyznacza otwór uchodzący do zbiornika, przy czym gwint jest wykonany na ściance tego kołnierza.

Korzystnie skok gwintu odpowiada zasadniczo skokowi gwintu części pionowej wykonanej wpostaci rury gwintowanej i podłączonej do zbiornika z utworzeniem połączenia gwintowego pomiędzy kołnierzem i częścią pionową.

W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku gwint jest ukształtowany na zewnętrznej powierzchni kołnierza.

Ponadto korzystnie w kołnierzu jest usytuowana uszczelka uszczelniająca połączenie pomiędzy częścią pionową i kołnierzem.

W kolejnym korzystnym przykładzie wykonania wynalazku w kołnierzu jest ukształtowana część kompensacyjna.

Ta część kompensacyjna jest usytuowana na odcinku pomiędzy gwintem kołnierza a zbiornikiem.

Korzystnie kołnierz zaopatrzony w gwint jest odłączalny.

Po odłączeniu część kompensacyjna tworzy część gwintowaną tulei.

Wynalazek zapewnia istotne korzyści. Odpowiednio, połączenie a dobrą wytrzymałość mechaniczną, a zatem połączenie to jest wytrzymałe na rozciąganie. Część gwintowana, której dotyczy wynalazek, może być uszczelniona poprzez zastosowanie np. bardzo prostej i taniej uszczelki gumowej. Połączenie gwintowe dociska część pionową do uszczelki tak, że połączenie staje się bardzo szczelne.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia zbiornik na deszczówkę według wynalazku w pierwszym przykładzie wykonania i w widoku z boku, fig. 2 - zbiornik na deszczówkę w widoku z boku od strony wodnego kanału wylotowego, w drugim przykładzie wykonania, przy czym w części tulejowej zamontowano część gwintowaną, fig. 3 -w widoku z boku studzienkę według wynalazku w trzecim przykładzie, mającą część w postaci zbiornika odlaną z betonu, mającą dwa kanały wodne, wlotowe i wylotowe wykonania.

Figura 1 przedstawia, w postaci widoku z boku, zbiornik 1 na deszczówkę, wykonany z tworzywa sztucznego. Korpus studzienki stanowi zasadniczo zaokrągloną część 2 zbiornika i połączoną

PL 193 265 B1 z nim rurową górną część 3. Zwykle korpus jest wykonany z tworzywa sztucznego, np. z polietylenu, polipropylenu lub polichlorku winylu i może mieć ściankę o konstrukcji jednolitej lub w postaci laminatu. Zbiornik można wykonać np. poprzez formowanie obrotowe tak, że cały korpus jest wykonany jako jedna część. Alternatywnie, część w postaci zbiornika wykonuje się oddzielnie, a część w postaci kołnierza rurowego 7 mocuje się do jego górnej krawędzi drogą spawania lub zgrzewania. Wodny kanał wylotowy 4 znajduje się w bocznej ścianie części 2 zbiornika i jest zapatrzony w końcówkę 5, 6, 7 do połączenia tulejowego z rurami systemu kanalizacyjnego wykonanymi z tworzywa sztucznego. Końcówka może być stopniowana w sposób pokazany na fig. 1tak, że powstają na niej co najmniej dwie, a korzystnie trzy kolejne końcówki o różnych średnicach. Celem wykonania stopniowanej końcówki jest umożliwienie połączenia kanału z rurami kanalizacyjnymi o różnych średnicach. Ich średnice nominalne mogą wynosić np. 200, 160 i 110 mm, zaś stopnie końcówek mają odpowiednio dobrane wymiary. Podczas łączenia z instalacją, zbędną część końcówki odcina się. Końcówkę 5, 6, 7 można połączyć z rurą wyposażoną w tuleję, bądź też tuleję złożoną można wmontować pomiędzy rurę kanalizacyjną i końcówkę. Na końcówkę można założyć pierścień uszczelniający w celu uszczelnienia połączenia.

Górna część 3 studzienki ma otwór 10, który uchodzi do części 2 zbiornika. Kołnierz 8 w górnej części otacza otwór i ma na swojej powierzchni zewnętrznej gwint 9. Skok gwintu jest korzystnie dobrany w taki sposób, aby co najmniej zasadniczo odpowiadał skokowi gwintu części pionowej wykonanej w postaci rury gwintowanej i połączonej ze zbiornikiem tak, aby umożliwić połączenie gwintowe pomiędzy kołnierzem i częścią pionową. Uszczelkę (nie pokazaną) można zamontować w kołnierzu 8 tak, aby uszczelnić rurę pionową w miejscu połączenia z kołnierzem.

Rura pionowa połączona ze studzienką może być znaną rurą stałą albo może mieć konstrukcję teleskopową. Konstrukcję teleskopową można wykorzystać do wyregulowania odległości pomiędzy pokrywą studzienki a studzienką. Zwykle wymagany zakres regulacji wynosi około 30-50 cm.

Mimo, iż gwint 9 na fig.1 jest w zasadzie ukształtowany na zewnętrznej powierzchni kołnierza 8, można go także wykonać na wewnętrznej powierzchni kołnierza, po czym rurę pionową montuje się wewnątrz kołnierza. W tym celu można wykorzystać rurę gwintowaną, mającą rowki otaczające powłokę zewnętrzną z utworzeniem gwintu. Część gwintowana może także mieć inną postać bez stosowania gwintu wykonanego bezpośrednio na zewnętrznej lub wewnętrznej powierzchni rury. Jednym korzystnym sposobem wykonania gwintu jest wykonanie oddzielnej części gwintowanej, którą łączy się z rurą np. drogą spawania lub zgrzewania.

Figura 2 przedstawia konstrukcję studzienki rewizyjnej 11, podobną do przykładu wykonania pokazanego na fig. 1, mającą część w postaci zbiornika 12, kształtkę rurową stanowiącą wodny kanał wylotowy 14 z wielostopniową końcówką ze stopniami 15, 16, i 17, górną część 13 z kołnierzem 18. Ten przykład wykonania wynalazku różni się od poprzedniego tym, że kołnierz 18 jest wyższy i w jego podstawie, tzn. na końcu od strony zbiornika, jest utworzona część kompensacyjna 20. Część kompensacyjna jest usytuowana w odcinku pomiędzy gwintem 19 kołnierza a zbiornikiem 12. Część kompensacyjna jest korzystnie ukształtowana jako część obejmująca złącza tulejowego tak, że tworzy czop po odłączeniu części gwintowanej. W tym przypadku jej średnica wewnętrzna jest korzystnie zasadniczo co najmniej taka sama jak zewnętrzna średnica rury przeznaczonej do podłączenia.

Zaletą przykładu wykonania wynalazku pokazanego na fig. 2 jest to, że rurę pionową można podłączyć do studzienki różnymi sposobami. Według fig. 1, rurę gwintowaną można nakręcić na gwint kołnierza, następnie pierścień uszczelniający zakłada się na górę kołnierza, bezpośrednio przed częścią kompensacyjną. Z drugiej zaś strony, do studzienki można także podłączyć znaną (gładką) rurę, odcinając część kołnierza zaopatrzoną w gwint, bezpośrednio przed częścią kompensacyjną. Następnie rurę pionową wsuwa się do środka tulei.

Aby ułatwić odłączenie części gwintowanej, w punkcie odcinania można ukształtować rowek odcinający. W celu uszczelnienia połączenia tulejowego wewnątrz części kompensacyjnej, można wykonać rowek pod pierścień uszczelniający.

Figura 3 przedstawia kolejny przykład wykonania, tj. studzienkę rewizyjną 21, zawierającą dno 22 studzienki wykonane z tworzywa sztucznego i zatopione w betonie, mającą na górnym obrzeżu 23 kołnierz 27 zaopatrzony w gwint 28, przy czym kołnierz ten otacza otwór 29. Gwinty są ukształtowane na zewnętrznej powierzchni kołnierza. Rury wylotowe 24, 25 i 26 są zainstalowane w pobliżu dna studzienki, przy czym te rury można wykorzystać do podłączenia studzienki do rur kanalizacyjnych 30, 31 korzystając przykładowo z połączenia tulejowego 32, 33. Jak to pokazano na fig. 3 rurę 34 zaopatrzoną w gwint (np. Weholite) można przymocować do kołnierza 27 montując gładki pierścień uszczel4

PL 193 265B1 niający (nie pokazany) wokół kołnierza tak, że profilowana ścianka rury, głównie jej czoło, jest szczelnie dociskana do pierścienia uszczelniającego. W kołnierzu można wykonać znany rowek pod pierścień uszczelniający.

Rozwiązania pochodne od powyższego powinny być uważane za wchodzące w zakres wynalazku. Stosownie do tego, elementy inne niż studzienki winny być uważane za konstrukcje alternatywne. Jako przykład możemy wymienić połączenia rur pionowych ze zbiornikami, z odgałęzieniami połączeń siodłowych rurociągów. Studzienki rewizyjne otwarte w dolnej części winny również być uważane za konstrukcje alternatywne. Alternatywnie, część gwintowaną można także zamontować na końcu tzw. części tulejowej tak, że studzienkę można połączyć z częścią pionową na więcej niż jeden sposób. Studzienka rewizyjna według wynalazku może mieć zmienną liczbę kanałów wlotowych i wylotowych, lecz najbardziej typowym rozwiązaniem jest zastosowanie jednego lub większej liczby kanałów wlotowych i tylko jednego kanału wylotowego.

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Studzienka rewizyjna wykonana z tworzywa sztucznego, zawierająca zbiornik otwarty od góry, przy czym ten zbiornik ma z boku korzystnie wylotowy kanał wodny, znamienna tym, że zasadniczo pierścieniowy kołnierz (8; 18; 27) jest ukształtowany w górnej części (3; 13; 23) zbiornika i wyznacza w niej otwór uchodzący do zbiornika, przy czym gwint (9; 19; 28) jest wykonany na ściance tego kołnierza.
2. 2. Studzienka rewizyjna według zastrz. 1, znamienna tym, że skok gwintu (9; 19; 28) odpowiada zasadniczo skokowi gwintu części pionowej wykonanej w postaci rury gwintowanej i podłączonej do zbiornika z utworzeniem połączenia gwintowego pomiędzy kołnierzem i częścią pionową.
3. 3. Studzienka rewizyjna według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że gwint (9; 19; 28) jest ukształtowany na zewnętrznej powierzchni kołnierza (8; 18; 27).
4. 4. Studzienka rewizyjna według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że w kołnierzu (8; 18; 27) jest usytuowana uszczelka uszczelniająca połączenie pomiędzy częścią pionową i kołnierzem.
5. 5. Studzienka rewizyjna według zastrz. 3, znamienna tym, że w kołnierzu (8; 18; 27) jest usytuowana uszczelka uszczelniająca połączenie pomiędzy częścią pionową i kołnierzem.
6. 6. Studzienka rewizyjna według zastrz. 1 albo 2, albo 5, znamienna tym, że w kołnierzu (18) jest ukształtowana część kompensacyjna (20).
7. 7. Studzienka rewizyjna według zastrz. 3, znamienna tym, że w kołnierzu (18) jest ukształtowana część kompensacyjna (20).
8. 8. Studzienka rewizyjna według zastrz. 6, znamienna tym, że część kompensacyjna (20) jest usytuowana na odcinku pomiędzy gwintem (19) kołnierza (18) a zbiornikiem (12).
9. 9. Studzienka rewizyjna według zastrz. 8, znamienna tym, że kołnierz (18) zaopatrzony w gwint (19) jest odłączalny.
10. 10. Studzienka rewizyjna według zastrz. 9, znamienna tym, że po odłączeniu część kompensacyjna (20) tworzy część gwintowaną (18, 19) tulei.