PL191492B1 - Oprawa kablowa - Google Patents

Abstract

1. Oprawa kablowa, zlozona z dwóch czesci oslonowych, które po zlaczeniu tworza za- mknieta przestrzen dla kabla z przynajmniej jednym portem wejsciowym wyposazonym w scianke, oraz z umieszczonej miedzy obrze- zami czesci oslonowych uszczelki, która po zlozeniu oprawy uszczelnia jej wnetrze, zna- mienna tym, ze przynajmniej jedna jej czesc oslonowa (1, 2) wyposazona jest w zamykajaca ja od zewnatrz usuwalna scianke (8, 9), która po usunieciu tworzy miedzy czesciami oslono- wymi (1, 2) port wejsciowy (12) dla kabli, przy czym umieszczona miedzy obydwiema cze- sciami oslonowymi (1, 2) uszczelka (6) tworzy z usuwalna scianka (8, 9) czesci oslonowej (1, 2) zestyk uszczelniajacy. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest oprawa kablowa, przeznaczona do ochrony złącz kablowych, zakończeń kabli, lub innych części kabli zasilających, telewizyjnych, telefonicznych i komunikacyjnych, w tym kabli światłowodowych.

Ze stanu techniki znane są różne rozwiązania techniczne opraw przeznaczonych do uszczelnienia złącz kablowych. W czasie instalacji, albo zmiany rozkładu zainstalowanych już kabli, wymagane jest wykonanie połączeń między kablami na określonej długości, z której usuwany jest płaszcz ochronny. Oprawa kablowa pełni w tym przypadku uszczelnienia mostkującego płaszcze ochronne łączonych kabli. Oprócz funkcji uszczelniającej, oprawy służą ponadto do zwiększenia wytrzymałości mechanicznej, zwłaszcza na rozciąganie osiowe. Oprawy mogą być użyte do uszczelnienia złącz między kablami typu koniec do końca, albo bardziej złożonych złącz. Na przykład, kable zawierające dużą liczbę przewodów (zarówno elektrycznych, jak i światłowodowych) mogą być podzielone na dwie, lub większą liczbę mniejszych wiązek przewodów.

Czasami konieczne jest zainstalowanie oprawy wokół złącza, albo końcówki kabla, do których dostęp jest niemożliwy. W takich przypadkach, oprawa nie może mieć konstrukcji zamykanej w sposób trwały wokół kabla, lecz konstrukcję typu owijanego. Znane oprawy kablowe typu owijanego mają postać sprężystych tulei, albo rurek z podłużną szczeliną. Natomiast znane oprawy o trwałej konstrukcji, które mogą być zainstalowane w dowolnym obszarze między końcami kabli, składają się ze stosunkowo sztywnych części, najczęściej w postaci rynienek, o podobnym, lub różnym kształcie, łączonych ze sobą zawiasowo, za pomocą taśm, albo ruchomych zawiasów. Krawędź obwodowa jednej części oprawy opiera się najczęściej o krawędź drugiej części, które po złączeniu tworzą zamkniętą walcową, albo prostopadłościenną wolną przestrzeń, w której umieszczane jest uszczelniane złącze kablowe. Inne znane oprawy o trwałej konstrukcji składają się z płytki podłożowej, oraz z nakładanej na nią wypukłej pokrywy.

Pomimo tego, że opracowano wiele różnych konstrukcji dwuczęściowych opraw, to pozostało jeszcze szereg nierozwiązanych zagadnień. Oprawy tego typu winny być instalowane łatwo i szybko, najczęściej przez niewykwalifikowany personel w trudnych warunkach, a ponadto spełniać stawiane oprawom ostre wymagania. Czas życia opraw winien być porównywalny z czasem życia izolowanych kabli, i wynosić przynajmniej 20 lat. Kable instalowane są najczęściej na zewnątrz budynków, gdzie poddawane są działaniu dużych zmian temperatury i wilgoci. W celu odzwierciedlenia długoczasowych właściwości opraw opracowano szereg różnych testów, mających zastosowanie do różnych kabli w różnych warunkach. Typowe testy obejmują zwiększanie ciśnienia w oprawie, poddawanie jej cyklicznym zmianom temperatury, oraz działaniu środowiska o dużej wilgotności. Oprawa o dobrych właściwościach uszczelniających nie powinna wykazywać jakichkolwiek nieszczelności po określonej liczbie testów. Niedogodnością dwuczęściowych sztywnych opraw kablowych jest konieczność umieszczenia w ich wnętrzu, a także w portach wejściowych i wyjściowych materiału uszczelniającego. Najbardziej wrażliwą częścią oprawy jest bowiem obszar, w których stykają się ze sobą: materiał uszczelniający z częściami oprawy, oraz materiał uszczelniający między wewnętrzną ścianką oprawy, a kablami. Uzyskanie pewnego uszczelnienia w takich punktach potrójnych jest w praktyce stosunkowo trudne do zrealizowania.

Oprawy kablowe winny być również tanie w wytwarzaniu, co oznacza, że nie powinny być one oferowanie o różnych konstrukcjach, przystosowanych do różnych konfiguracji kabli, ich złącz i końcówek. Oprawa kablowa winna być bowiem przystosowana do złącza liniowego między kablami, złącza nakładkowego, w którym kable leżą jeden obok drugiego, a także do innych konfiguracji, takich jak rozgałęźnych, w których z jednej strony oprawy wchodzi jeden kabel, zaś z przeciwległej strony -wychodzą dwa kable. W celu przystosowania oprawy do uszczelnienia wielu złącz kablowych, konieczne jest zastosowanie w oprawie czterech zespołów uszczelniających porty wejściowe, po dwa z każdej strony. Oprawy wyposażone w cztery zespoły uszczelniające są jednak stosunkowo kosztowne w wytwarzaniu. Każdy taki zespół winien mieć takie właściwości, aby mógł być zastosowany nie tylko w portach wejściowych oprawy, ale również w portach niewykorzystanych. Prezentowany wynalazek rozwiązuje powyższe zagadnienia w sposób niezwykle prosty i skuteczny.

Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych A. P. nr US 5322973 znana jest napowietrzna oprawa złącza kablowego, której obudowa składa się z segmentów skrzynkowych, oraz z segmentów skrzydłowych, które podnoszone są w celu uzyskania dostępu do złącza. W portach wejściowych dla kabli na każdym końcu oprawy osadzone są współosiowo zespoły uszczelniające zaopatrzone w falistą

PL 191 492 B1 powierzchnię zewnętrzną, umożliwiającą uzyskanie otworów o wymiarach dostosowanych do jednego, dwóch, albo trzech kabli.

W opisie patentowym Stanów Zjednoczonych A. P. nr US 4805979 przedstawiona jest oprawa złącza włókien światłowodowych, złożona z podstawy do której przymocowane są kable światłowodowe, oraz z zamykającej ją pokrywy. W miejscu połączenia podstawy z pokrywą, wokół kabli umieszczone są zespoły uszczelniające.

Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych A. P. nr US 4492816 znana jest oprawa złącza kablowego, złożona z dwóch części skorupowych, połączonych ze sobą wzdłuż stykających się ze sobą kołnierzy. Między przylegającymi do siebie kołnierzami znajdują się kanały, w których umieszczony jest materiał uszczelniający, na przykład w postaci pasty. Przeciwległe końce oprawy wyposażone są w szczęki zaciskane na kablach wchodzących do oprawy. Między szczękami znajduje się komora, połączona z kanałami uszczelniającymi za pomocą kanału biegnącego wokół całego obwodu szczęki od strony komory.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 1813201 znana jest dwuczęściowa oprawa kablowa z tworzywa sztucznego przeznaczona do ochrony złącz kabli elektrycznych. Oprawa zaopatrzona jest w cztery stożkowe porty wejściowe, po dwa z każdej strony. Wewnątrz oprawy, na końcu każdego portu wejściowego znajdują się półpierścieniowe ścianki z otworem dostosowywanym do średnicy przechodzącego przez port kabla, oraz stanowiące z oprawą integralną całość. Każda z dwóch części oprawy kablowej jest na swych łączonych ze sobą powierzchniach czołowych zaopatrzona w podłużne rowki, w których umieszczana jest masa klejąca, na przykład stanowiąca mieszankę silikonu i kauczuku, która wiąże w sposób trwały łączone części oprawy. Taka sama masa klejąca umieszczana jest w przestrzeni stożkowych portów wejściowych, ograniczonych od wewnątrz ścianką. Złączone ze sobą obydwie części oprawy skręcane są śrubami.

W europejskim opisie patentowym nr EP 0543350 opisana jest oprawa kablowa złożona z podstawy, oraz z połączonej z nią śrubami pokrywy. Na złączu między podstawą i pokrywą znajdują się różne prowadnice kablowe.

Z opisu patentowego Wielkiej Brytanii nr GB 1260273 znana jest obudowa dla połączeń elektrycznych, złożona z cylindrycznej części centralnej, oraz z części końcowych, tworzących uszczelnienie między częścią centralną, a kablami wchodzącymi do wnętrza obudowy. Części końcowe zaopatrzone są w zaślepione początkowo porty dla kabli, których końcówki odcinane są przed wprowadzeniem do obudowy kabli. Porty dla kabli wykonane są z materiału termokurczliwego, zapewniającego uzyskanie uszczelnienia między kablami i obudową.

W opisie patentowym Stanów Zjednoczonych A. P. nr US 5109467 przedstawiona jest szafka połączeniowa dla włókien światłowodowych, mająca postać skrzynki zamkniętej pokrywą. Ścianki boczne skrzynki zaopatrzone są w szczeliny zakryte usuwanymi zaślepkami, przez które wprowadzane są do wnętrza szafki włókna światłowodowe. Szafka jest w stanie zamkniętym uszczelniona.

Pomimo dużej liczby rozwiązań opraw kablowych, każda z nich nie rozwiązała w pełni wszystkich problemów związanych ze skutecznym uszczelnieniem łączonych kabli. Na przykład, niektóre ze znanych opraw nie uszczelniają w pełni kabli, albo ich złącz, inne nie są w pełni dostosowane do ochrony złącz kablowych przed różnymi czynnikami środowiskowymi, są złożone konstrukcyjne i kosztowne w wytwarzaniu, zaś jeszcze inne - nie są dostosowane do kabli o różnych średnicach, albo rozmieszczanych w różnych konfiguracjach.

Celem wynalazku jest opracowanie takiej konstrukcji oprawy kablowej, która zapewni bardzo skuteczne, długoczasowe uszczelnienie kabli o różnych średnicach i konfiguracjach, oraz szybką i prostą instalację, a tym samym wyeliminuje niedogodności znanych dotychczas opraw kablowych.

Istotę wynalazku stanowi oprawa kablowa, złożona z dwóch części osłonowych, które po złączeniu tworzą zamkniętą przestrzeń dla kabla z przynajmniej jednym portem wejściowym wyposażonym w ściankę, oraz z umieszczonej między obrzeżami części osłonowych uszczelki (wykonanej ze sprężystego materiału, jak z kauczuku, lub z syntetycznego elastomeru), która po złożeniu oprawy uszczelnia jej wnętrze. Oprawa kablowa charakteryzuje się tym, że przynajmniej jedna jej część osłonowa wyposażona jest w zamykającą ją od zewnątrz usuwalną ściankę, która po usunięciu tworzy między częściami osłonowymi port wejściowy dla kabli, przy czym umieszczona między obydwiema częściami osłonowymi uszczelka tworzy z usuwalną ścianką części osłonowej zestyk uszczelniający.

Jedna z części osłonowych może mieć postać podstawy, zaś druga pokrywy, albo też, obydwie części mogą mieć postać rynienek, które po złączeniu tworzą zamkniętą przestrzeń na kable, zwłaszcza ich zakończeń, albo złącz. Każda z części osłonowych może mieć w przekroju poprzecznym kształt

PL 191 492 B1 półkola, półelipsy, albo prostokąta. Po złączeniu ze sobą obydwu części osłonowych, utworzona zamknięta przestrzeń ma w przekroju poprzecznym kształt koła, elipsy, albo prostokąta, korzystnie z zaokrąglonymi narożami. Każda z części osłonowych jest korzystnie wytwarzana jako jedna całość w procesie formowania. Oczywiście każda z części osłonowych może się składać z kilku oddzielnych części, jednak ze względu na trwałość uszczelnienia, nie jest to najkorzystniejsze rozwiązanie.

Uszczelka znajduje się w ogólności między kołnierzami, albo między ściankami czołowymi części osłonowych oprawy, w pobliżu krawędzi zewnętrznych, albo z dala od nich. Kołnierze części osłonowych są skierowane na zewnątrz oprawy, oraz mają korzystnie otwory, przez które przechodzą łączniki. Otwory te znajdują się na zewnątrz uszczelki, gdyż w przeciwnym przypadku powstały by ścieżki wnikania do wnętrza oprawy szkodliwych czynników środowiskowych, jak wilgoci.

Zastosowana uszczelka tworzy korzystnie ciągłą, zamkniętą ścieżkę wokół całego obrzeża oprawy, oraz jest najkorzystniej wykonana jako jedna całość. Po złączeniu ze sobą obydwu części osłonowych, uszczelka zapewnia uszczelnienie całego wnętrza oprawy. Jeżeli wnętrze oprawy znajduje się pod ciśnieniem, wówczas jej części osłonowe są korzystnie łączone ze sobą, na przykład za pomocą śrub, co zapobiega rozłączeniu się oprawy.

W celu uzyskania kompletnego uszczelnienia oprawy, zwykle konieczne jest zastosowanie dodatkowego uszczelnienia między wchodzącymi kablami, a częściami osłonowymi oprawy. Do tego celu stosuje się zespół uszczelniający w postaci pierścienia, którego zewnętrzna powierzchnia tworzy uszczelnienie z wewnętrzną powierzchnią oprawy, natomiast wewnętrzna powierzchnia - z zewnętrzną powierzchnią kabli. Oprawa kablowa wyposażona jest w zespół uszczelniający port wejściowy, osadzony w komorze utworzonej przynajmniej w jednej części osłonowej (korzystnie w dwóch) w sąsiedztwie portu wejściowego, przy czym uszczelka biegnąca wzdłuż podłużnych boków komory styka się zarówno ze ściankami wewnętrznymi obydwu części osłonowych jak i z zespołem uszczelniającym.

Oprawa wyposażona jest korzystnie przynajmniej w dwie usuwalne ścianki, które po usunięciu tworzą dwa, umieszczone obok siebie porty wejściowe. Oprawa jest najkorzystniej wyposażona w cztery porty wejściowe, po dwa na każdym jej końcu. Oprawa kablowa może być dostarczana odbiorcom z przynajmniej jednym otwartym portem, to znaczy bez usuwanej ścianki. Dokładne rozmieszczenie usuwalnych ścianek zależy jednak od konfiguracji kabli, która ma być zastosowana w oprawie.

Oprawa wyposażona jest korzystnie w dwa, umieszczone obok siebie porty, które w zależności od potrzeby mogą być zamknięte, albo nie. Przynajmniej jedna z części osłonowych zaopatrzona jest w komory znajdujące się w sąsiedztwie każdego portu, w których osadzone są zespoły uszczelniające, przy czym uszczelka biegnąca wzdłuż podłużnych boków komór styka się zarówno ze ściankami wewnętrznymi obydwu części osłonowych jak i z każdym zespołem uszczelniającym, natomiast uszczelka biegnąca wzdłuż podłużnych boków między komorami składa się z dwóch oddzielnych części. W alternatywnym rozwiązaniu oprawy, między komorami biegnie uszczelka jednoczęściowa.

Oddzielne części uszczelki są korzystnie połączone ze sobą w obszarze złącznym wewnętrznych końców komór. Obydwie części osłonowe oprawy zaopatrzone są w otwory przez które przetknięte są łączniki. Otwory te znajdują się na zewnątrz oddzielnych części uszczelki i obszaru złącznego. Taka konstrukcja oprawy zapobiega wnikaniu do wnętrza oprawy szkodliwych czynników środowiskowych.

Usuwalne ścianki są korzystnie integralną częścią jednej z części osłonowych. Krawędzie usuwalnych ścianek ograniczone są przynajmniej częściowo osłabionymi liniami i/lub innym widocznym znacznikiem. Usuwalne ścianki mogą również stanowić oddzielne części, które są mocowane uszczelniająco do oprawy w czasie późniejszym. Port wejściowy utworzony jest korzystnie w obydwu częściach osłonowych oprawy, wyposażonych w usuwalne ścianki.

Aby uzyskać dobre uszczelnienie między zespołem uszczelniającym i częściami osłonowymi, te drugie są korzystnie tak ukształtowane w sąsiedztwie portu wejściowego, że znajdująca się w tym obszarze komora na zespół uszczelniający jest wklęsła. Jakiekolwiek nieregularności krzywizny komory mogą doprowadzić do niewłaściwego uszczelnienia. Jeżeli zespół uszczelniający jest przeznaczony do uszczelnienia jednego wchodzącego kabla, wówczas jego obrys ma kształt okręgu. Oprawa jest korzystnie przeznaczona do uszczelnienia przynajmniej dwóch kabli, najkorzystniej rozmieszczonych jeden obok drugiego. W tym przypadku, zespół uszczelniający nie ma kształtu pojedynczego pierścienia, lecz podwójnego, z wypełnionymi między nimi trójkątnymi przestrzeniami. Obrys zewnętrzny takiego zespołu uszczelniającego jest w tym przypadku eliptyczny. Jeżeli natomiast zespół uszczelniający przeznaczony jest do uszczelnienia czterech kabli, wówczas jego zewnętrzny obrys może mieć kształt okręgu. Komory oprawy kablowej, w których osadzane są zespoły uszczelniające, winny mieć kształt odpowiadający kształtowi zespołów uszczelniających, to znaczy mieć w przekroju poprzecznym

PL 191 492 B1 kształt koła, albo elipsy. Komory mogą być wyposażone w elementy mocujące, takie jak występy, albo kołnierze, które zapobiegają osiowemu przemieszczaniu się zespołów uszczelniających.

Zespół uszczelniający oprawy, przez który przechodzą kable do wnętrza oprawy, składa się korzystnie, w kierunku osiowym, z zewnętrznej części końcowej, z wewnętrznej części końcowej, z umieszczonego między tymi częściami materiału uszczelniającego, oraz z łącznika przesuwającego do siebie części końcowe, które z kolei ściskają w kierunku osiowym materiał uszczelniający, powodując jego promieniowe rozszerzenie i utworzenie zestyku z kablami i ścianką wewnętrzną oprawy wokół komory. W ogólności, obydwie części końcowe i materiał uszczelniający zespołu uszczelniającego mają osiowe otwory na kable, albo też w promieniowe szczeliny. Materiał uszczelniający nie musi być zaopatrzony w osiowe otwory, gdyż mogą być one utworzone przez przebicie materiału uszczelniającego kablem.

Zespół uszczelniający port wejściowy zaopatrzony jest korzystnie w dwa otwory, przez które przechodzą do wnętrza oprawy dwa kable.

Łącznik przeznaczony do przesunięcia do siebie końcowych części zespołu uszczelniającego może mieć postać śruby z nakrętką, z których jedna część składowa przymocowana jest do jednej części końcowej, zaś druga część składowa łącznika - do drugiej części końcowej zespołu uszczelniającego. Przesunięcie do siebie części końcowych następuje podczas obrotu łącznika. Zespół uszczelniający jest ponadto wyposażony w sprężysty element, na przykład w śrubową sprężynę napierającą na jedną z części końcowych. Celem sprężystego elementu jest utrzymywanie materiału uszczelniającego przez cały czas w stanie ściśnięcia nawet w przypadku, gdyby z upływem czasu nastąpił jego wyciek.

Materiał uszczelniający zespołu uszczelniającego stanowi kauczuk, mastyks, albo korzystnie żel, stanowiący najkorzystniej kompozycję polimerową z ciekłymi wypełniaczami, której odkształcenie penetracyjne przy zanurzeniu stożka sody na głębokość 0,1 mm wynosi od 30 do 400, wydłużenie względne przy zerwaniu w temperaturze pokojowej jest większe od 100%, natomiast odkształcenie sprężyste wynosi przynajmniej 100%. Kompozycja polimerowa może zawierać trójwymiarowe usieciowione molekuły, albo też wykazywać właściwości podobne do tych, jakie wykazują te molekuły.

Korzystnymi kompozycjami są te, które zawierają przynajmniej 500, korzystnie przynajmniej 1000, ale nie więcej niż 5000 części wagowych ciekłego wypełniacza na 100 części wagowych kopolimerów blokowych, lub innych polimerów. Żele są korzystnie wykonane z kopolimerów blokowych opartych na styrenie i olefinach, takich jak etylen i butylen. Szczególnie korzystnymi kopolimerami są blokowe kopolimery styreno-etyleno-propyleno-styrenowe.

Uszczelka oprawy kablowej wykonana jest ze sprężystego materiału, korzystnie z kauczuku, albo syntetycznego elastomeru. Uszczelka może mieć kauczukową strukturę całkowicie wypełnioną, albo pustą w środku, względnie być wykonana z pianki kauczukowej, albo z żelu kauczukowego. Te materiały mogą być użyte w połączeniu z innymi materiałami, takimi jak mastyks, albo żel. W tym ostatnim przypadku, jeden komponent pełni funkcję elementu sprężystego, natomiast drugi, bardziej odkształcalny - elementu tworzącego dokładny zestyk z różnymi powierzchniami. Uszczelka może być osadzona w rowku jednej, albo obydwu części osłonowych oprawy. W razie potrzeby, w rowku każdej części osłonowej może być umieszczona inna uszczelka, które po złączeniu obydwu części osłonowych tworzą ze sobą zestyk. Zastosowana uszczelka jest korzystnie ciągła na całej swej długości (przed usunięciem jej części po odcięciu usuwalnej ścianki oprawy), tworząc uszczelnienie w obszarze usuwalnych ścianek, oraz wzdłuż boków komór w obszarze przylegającym do portów wejściowych. W najkorzystniejszym rozwiązaniu oprawy kablowej, uszczelka umieszczona początkowo w rowku części osłonowej (albo każda uszczelka umieszczona w rowku każdej części osłonowej) jest na całej swej długości nieprzerwana. W niektórych przypadkach jest jednak wskazane zastosowanie oddzielnych uszczelek w każdym końcu oprawy.

Zaletą oprawy kablowej według wynalazku jest bardzo skuteczne, długoczasowe uszczelnienie kabli o różnych średnicach i konfiguracjach, uproszczona instalacja, która może być wykonana nawet przez niewykwalifikowany personel w trudnych warunkach dostępowych do kabli, a także niskie koszty jej wytwarzania. Oprawa kablowa może być uszczelniona przed jej instalacją, a tworzenie portów wejściowych dla kabli realizowane jest w zależności od potrzeby tuż przed instalacją.

Wynalazek w przykładach rozwiązania konstrukcyjnego wyjaśniony jest na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia fragment oprawy kablowej z rozsuniętymi częściami, w widoku perspektywicznym, fig.2 -tę samą oprawę z uwidocznioną uszczelką, w widoku perspektywicznym, fig. 3A i B - uszczelkę przed i po usunięciu jej części, w widoku z góry, fig. 4A i B - fragment oprawy kablowej z zespołem uszczelniającym w czasie instalacji, w widoku perspektywicznym, fig. 5A, B, C i D - złożoną oprawę kablową z różną konfiguracją kabli wejściowych i wyjściowych, w widoku perspektywicznym, a fig. 6

PL 191 492 B1 do 10 - odmiany uszczelki i części osłonowych oprawy kablowej, w przekroju poprzecznym, w widoku perspektywicznym z częściowym przekrojem, oraz w widoku z góry.

Przedstawiona na fig. 1 dwuczęściowa oprawa kablowa według wynalazku składa się z dolnej części osłonowej 2, mającej postać prawie płaskiej (lekko zakrzywionej) podstawy, oraz z łączonej z nią górnej części osłonowej 1, mającej postać kopułowej pokrywy, która po złączeniu z dolną częścią osłonową 2 zamyka przestrzeń 3 na złącza kablowe. Do schodkowego obszaru 5 dolnej części osłonowej 2 przymocowane są obrotowo podstawki 4 (zwane również tackami) ze złączkami dla włókien światłowodowych. Po rozłączeniu obydwu części osłonowych 1i 2 oprawy, prawie płaska dolna część osłonowa 2 ułatwia dostęp do znajdujących się na niej podstawek 4 ze złączkami światłowodowymi.

Oprawa kablowa wyposażona jest w uszczelkę 6 biegnącą wokół obrzeża dolnej części osłonowej 2.

Górna i dolna część osłonowa 1 i 2 oprawy wyposażone są w usuwane ścianki 8 i 9, które po odcięciu piłą 10, nożem, albo drutem tnącym 11 tworzą porty wejściowe 12 dla kabli, w sąsiedztwie których znajdują się komory 13 na zespoły uszczelniające 14 porty wejściowe 12 (na fig. 1 przedstawiony jest jeden taki zespół uszczelniający). Wzdłuż przeciwległych podłużnych boków 15 i 16 oraz 17 i 18 obydwu komór 13 biegnie uszczelka 6, która po osadzeniu w komorze 13 zespołu uszczelniającego 14 styka się nie tylko z częściami osłonowymi 1i 2 oprawy, ale również i z zespołem uszczelniającym 14.

Zespół uszczelniający 14 składa się, w kierunku osiowym, z zewnętrznej części końcowej 19, z wewnętrznej części końcowej 20, oraz z umieszczonego między nimi materiału uszczelniającego 21. Części zewnętrzne 19 i 20, oraz materiał uszczelniający 21 mają otwory 22, przez które przetknięte są kable wchodzące do zamkniętej przestrzeni 3 oprawy. Zespół uszczelniający 14 jest ponadto wyposażony w łącznik 23, służący do przesunięcia do siebie obydwu jego części końcowych 19 i 20 i ściśnięcia w kierunku osiowym znajdującego się między nimi materiału uszczelniającego 21. Nagwintowana część łącznika 23 osadzona jest w zewnętrznej części końcowej 19, natomiast druga nagwintowana część w wewnętrznej części końcowej 20. Przesunięcie do siebie obydwu części końcowych 19 i 20 zespołu uszczelniającego 14 następuje podczas wkręcania jednej części łącznika 23 w drugą. Zespół uszczelniający 14 wyposażony jest w element sprężysty 24, na przykład w sprężynę śrubową, która po przesunięciu do siebie części końcowych 19 i 20 utrzymuje w stanie ściśnięcia materiał uszczelniający 21. Element sprężysty 24 winien się odchylać na tyle dużą odległość, aby po wycieku części materiału uszczelniającego 21 mógł on nadal utrzymywać w stanie ściśniętym pozostałą część tego materiału.

Po przesunięciu do siebie obydwu części końcowych 19 i 20 zespołu uszczelniającego 14, znajdujący się między nimi materiał uszczelniający 21 rozszerza się w kierunku promieniowym na zewnątrz, tworząc przy tym uszczelnienie z wewnętrznymi ściankami części osłonowych 1 i 2 oprawy, oraz w kierunku promieniowym do wewnątrz, tworząc uszczelnienie z kablami przechodzącymi przez otwory 22 zespołu uszczelniającego 14. Dzięki takiej konstrukcji oprawy kablowej, w obszarze zestyku materiału uszczelniającego 21 z uszczelką 6 utworzony zostaje tak zwany potrójny punkt uszczelniający 25. Ten punkt jest punktem krytycznym każdej znanej oprawy kablowej.

Obydwie części osłonowe 1 i 2 oprawy kablowej są ponadto wyposażone w żebra wzmacniające i kołnierze, służące do połączenia ze sobą i ześrubowania części osłonowych 1 i 2. Części osłonowe 1 i 2 mogą być ponadto wyposażone w inne, służące do ich połączenia elementy, na przykład w zatrzaski, kliny, albo kanały.

Uszczelka 6 (fig. 2) umieszczona jest między obydwiema częściami osłonowymi 1 i 2 oprawy tak, aby jej ścieżka była odzwierciedleniem zarysu przeciwległych podłużnych boków 15 i 16, oraz 17 i 18 obydwu komór 13. Dolna część osłonowa 2 oprawy wyposażona jest w różne elementy, na przykład w podłużne występy, służące do lokalizacji uszczelki 6 w oprawie.

Biegnąca między komorami 13 (to jest wzdłuż ich podłużnych boków 16 i 17) uszczelka 6 składa się w tym przypadku z dwóch oddzielnych części, z których każda biegnie wzdłuż jednego podłużnego boku jednej komory 13. To rozwiązanie jest alternatywne do rozwiązania integralnej, jednoczęściowej uszczelki 6 w obszarze między komorami 13. Integralna uszczelka 6 może się okazać kłopotliwa w instalacji, jeżeli w oprawie będą zainstalowane dwa zespoły uszczelniające 14 (nieuwidocznione na rysunku). Te dwie oddzielne części uszczelki 6 są następnie łączone ze sobą w obszarze złącznym 26, tworząc tym samym ciągłą uszczelkę przynajmniej w obszarze złącznym 26. Obydwie części osłonowe 1 i 2 oprawy są na końcu instalacji łączone ze sobą za pomocą łączników, na przykład śrub przechodzących przez otwory 27 między komorami 13 na zewnątrz uszczelki 6, dzięki czemu wyeliminowana została możliwość wnikania przez te otwory do wnętrza oprawy szkodliwych czynników środowiskowych.

PL 191 492 B1

Na fig. 3A przedstawiona jest uszczelka 6 w swym pierwotnym kształcie przed zainstalowaniem w oprawie, natomiast na fig. 3B - ta sama uszczelka 6 po usunięciu jej części 28, służącej pierwotnie do uszczelnienia obszaru między usuwalnymi ściankami 8 i 9 oprawy, które po odcięciu tworzą porty wejściowe 12 dla kabli.

Jeden port wejściowy 12 dla kabli oprawy według fig. 4A, jest przed złożeniem oprawy otwarty, natomiast drugi - zamknięty usuwalnymi ściankami 8 i 9, które w razie potrzeby mogą zostać usunięte. Port wejściowy 12 oprawy może zostać otwarty przez odcięcie zamykających go pierwotnie usuwalnych części 8 i 9, albo też, oprawa może zostać wytworzona już z otwartym portem wejściowym 12, gdyż do instalacji oprawy zawsze jest potrzebny przynajmniej jeden otwarty port wejściowy 12. Oprawa kablowa po złożeniu, to jest po osadzeniu w niej uszczelki 6, zainstalowaniu w jej otwartym porcie wejściowym 12 zespołu uszczelniającego 14, oraz po zamocowaniu, przedstawiona jest na fig. 4B.

Na fig. 5A, B, C i D przedstawione są różne przykładowe konfiguracje złącz kablowych, dla których ma zastosowanie oprawa kablowa według wynalazku. Oprawa według fig. 5A uszczelnia liniowe złącze kablowe typu jeden kabel wejściowy - jeden kabel wyjściowy. W oprawie według fig. 5B znajduje się złącze nakładkowe, przy czym kabel wejściowy i kabel wyjściowy przechodzą przez ten sam port wejściowy. Jeżeli oprawa w tym rozwiązaniu ma pierwotnie otwarty jeden port wejściowy, wówczas w czasie instalacji nie zachodzi potrzeba otwierania jakiegokolwiek portu wejściowego. Zespół uszczelniający, przez który przechodzą te dwa kable, jest w rozważanym przypadku zaopatrzony w dwa otwory. Kable złącza nakładkowego mogą oczywiście wchodzić i wychodzić z oprawy dwoma sąsiednimi portami wejściowymi. Inne niektóre możliwe konfiguracje połączeń kablowych, dla których może mieć zastosowanie oprawa kablowa, przedstawione są na fig. 5C i D. Jeden z niewykorzystanych portów wejściowych zespołu uszczelniającego (jak na fig. 5A) może być zaślepiony.

Figury 6 do 10 przedstawiają różne konstrukcje uszczelki 6 i dostosowanych do nich części osłonowych 1 i 2 oprawy kablowej według wynalazku. Uszczelka 6 jest korzystnie wykonana z wytłaczanego elastomeru, na przykład z kauczuku. Na fig. 6A przedstawiona jest uszczelka 6 i rozsunięte części osłonowe 1 i 2 oprawy według fig. 1. Uszczelka 6 osadzana jest w podobnych do siebie, korzystnie stanowiących lustrzane odbicie rowkach 29a i 29b odpowiednio górnej i dolnej części osłonowej 1 i 2 oprawy. Każdy rowek 29a i 29b zaopatrzony jest we wnękę 30 biegnącą poza płaszczyzną utworzoną między ściankami brzegowymi 7 części osłonowych 1 i 2 oprawy, korzystnie prostopadle do tej płaszczyzny. Uszczelka 6 wyposażona jest w kołnierze 31, wystające z jej obydwu stron w kierunku wnęk 30 części osłonowych 1 i 2 oprawy. Zaletą takiego osadzenia uszczelki 6 w obydwu częściach osłonowych 1 i 2 jest wyeliminowanie możliwości jej bocznego przesunięcia, zwłaszcza w przypadku, kiedy nie został zainstalowany zespół uszczelniający 14. Ta cecha jest szczególnie pożądana w przypadku wystawania uszczelki 6 do wnętrza oprawy w celu uzyskania potrójnego punktu uszczelniającego 25 (fig. 1). Przynajmniej jeden kołnierz 31 uszczelki 6 jest korzystnie wyposażony w języczek 32, za pomocą którego uszczelka 6 tworzy z wnęką 30 pasowane połączenie wciskowe. Takie połączenie może być uzyskane z dolną częścią osłonową 2 oprawy, podczas gdy górna część osłonowa 1 pozycjonowana jest na uszczelce 6 wystającej z dolnej części osłonowej 2. Kołnierze 31 uszczelki 6 i wnęki 30 części osłonowych 1 i 2 są tak zaprojektowane, aby po rozłączeniu obydwu części osłonowych 1 i 2 uszczelka 6 pozostała w jednej z tych części. Może to być uzyskane za pomocą połączeń wciskowych między kołnierzami 31 uszczelki 6 i wnękami 30 części osłonowych 1 i 2 oprawy, z których jedno jest ciaśniejsze od drugiego, albo też za pomocą jednego takiego połączenia wciskowego. W najkorzystniejszym rozwiązaniu oprawy kablowej, wnęki 30 obydwu części osłonowych 1 i 2 są identyczne, natomiast pozostanie uszczelki 6 w jednej z części po rozłączeniu oprawy jest wynikiem innego kształtu jednego z kołnierzy 31 uszczelki 6.

Uszczelka 6 oprawy kablowej według wynalazku może być sprężyście odkształcalna na boki (fig. 6B), dzięki czemu w czasie instalacji może zostać odpowiednio wygięta do właściwego kształtu (fig. 6C), odpowiadającemu ścieżce wzdłuż podłużnych boków 15, 16, 17 i 18 komór 13 oprawy według fig. 1. Uszczelka 6 może być wygięta do kształtu o promieniu krzywizny 1 cm, a nawet mniejszym.

Na fig. 7A przedstawiona jest uszczelka 6 między złączonymi ze sobą częściami osłonowymi 1 i 2 oprawy, która tworzy z materiałem uszczelniającym 21 zespołu uszczelniającego 14 według fig. 1 potrójny punkt uszczelniający 25. Natomiast na fig. 7B przedstawiona jest uszczelka 6 między złączonymi ze sobą częściami osłonowymi 1 i 2 oprawy przy braku zespołu uszczelniającego 14. Uszczelka 6 tworzy w tym przypadku część ścianki wewnętrznej oprawy. Takie uszczelnienie oprawy kablowej według wynalazku ma szczególne zalety wówczas, kiedy nie wszystkie porty wejściowe 12 oprawy są wykorzystane i pozostają zakryte usuwalnymi ściankami 8 i 9.

PL 191 492 B1

Na fig. 8A do D przedstawiony jest sposób instalacji uszczelki 6 w oprawie kablowej. Najpierw w dolnej części osłonowej 2 oprawy osadza się uszczelkę 6, na którą nasadza się górną część osłonową 1, a następnie, obydwie części osłonowe 1i 2 dociska się do siebie.

W przedstawionym na fig. 9A i B rozwiązaniu oprawy kablowej według wynalazku, uszczelka 6 i części osłonowe 1 i 2 są tak zaprojektowane, że po złożeniu oprawy uszczelka 6 wypełnia prawie całkowicie powiększone (o około 20%) rowki 29a i 29b części osłonowych 1i 2 oprawy. Powiększone rowki 29a i 29b są wynikiem łukowych ścianek wewnętrznych 33 obydwu części osłonowych 1i 2.

W kolejnej, przedstawionej na fig. 10 odmianie oprawy kablowej, jej uszczelka 6 ma puste wnętrze 34, które zmniejsza siłę ściskającą wymaganą do jej instalacji.

W ogólnym rozwiązaniu oprawy kablowej według wynalazku, uszczelka 6 wyposażona jest w jeden, albo więcej kołnierzy biegnących nieprzerwanie na całym jej obwodzie, eliminując tym samym możliwość jej przesunięcia do wewnątrz, albo na zewnątrz oprawy w płaszczyźnie połączenia ze sobą obydwu części osłonowych 1 i 2. Dolna i górna część osłonowa 2 i 1 oprawy zaopatrzone są w rowki 29a i 29b,w których osadzona jest uszczelka 6, te zaś, zaopatrzone są we wnęki 30 leżące poza płaszczyzną połączenia ze sobą części osłonowych 1i 2 oprawy, w które wchodzą kołnierze 31 uszczelki 6.

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Oprawa kablowa, złożona z dwóch części osłonowych, które po złączeniu tworzą zamkniętą przestrzeń dla kabla z przynajmniej jednym portem wejściowym wyposażonym w ściankę, oraz z umieszczonej między obrzeżami części osłonowych uszczelki, która po złożeniu oprawy uszczelnia jej wnętrze, znamienna tym, że przynajmniej jedna jej część osłonowa (1, 2) wyposażona jest w zamykającą ją od zewnątrz usuwalną ściankę (8, 9), która po usunięciu tworzy między częściami osłonowymi (1, 2) port wejściowy (12) dla kabli, przy czym umieszczona między obydwiema częściami osłonowymi (1, 2) uszczelka (6) tworzy z usuwalną ścianką (8, 9) części osłonowej (1, 2) zestyk uszczelniający.
2. 2. Oprawa według zastrz. 1, znamienna tym, że wyposażona jest w zespół uszczelniający (14) port wejściowy (12), osadzony w komorze (13) utworzonej przynajmniej w jednej części osłonowej (1,2) w sąsiedztwie portu wejściowego (12), przy czym uszczelka (6) biegnąca wzdłuż podłużnych boków (15, 16; 17, 18) komory (13) styka się zarówno ze ściankami wewnętrznymi obydwu części osłonowych (1, 2) jak i z zespołem uszczelniającym (14).
3. 3. Oprawa według zastrz. 2, znamienna tym, że zespół uszczelniający (14), przez który przechodzą kable do wnętrza oprawy składa się, w kierunku osiowym, z zewnętrznej części końcowej (19), z wewnętrznej części końcowej (20), z umieszczonego między tymi częściami materiału uszczelniającego (21), oraz z regulowanego łącznika (23) przesuwającego do siebie obydwie części końcowe (19, 20), oraz ściskającego w kierunku osiowym materiał uszczelniający (21), stykający się z kablami i ścianką wewnętrzną oprawy wokół komory (13).
4. 4. Oprawa według zastrz. 4, znamienna tym, że materiał uszczelniający (21) zespołu uszczelniającego (14) stanowi żel.
5. 5. Oprawa według zastrz. 1, znamienna tym, że ma przynajmniej dwie usuwalne ścianki (8, 9), które po usunięciu tworzą dwa, umieszczone obok siebie porty wejściowe (12).
6. 6. Oprawa według zastrz. 1, znamienna tym, że wyposażona jest przynajmniej w dwa, umieszczone obok siebie porty wejściowe (12), przy czym przynajmniej jedna z części osłonowych (1, 2) zaopatrzona jest w komory (13) znajdujące się w sąsiedztwie każdego portu wejściowego (12), w których osadzone są zespoły uszczelniające (14), przy czym uszczelka (6) biegnąca wzdłuż podłużnych boków (15, 16; 17, 18) komór (13) styka się zarówno ze ściankami wewnętrznymi obydwu części osłonowych (1, 2) jak i z każdym zespołem uszczelniającym (14), oraz składa się z dwóch oddzielnych części w obszarze między komorami (13) wzdłuż podłużnych boków (16, 17).
7. 7. Oprawa według zastrz. 6, znamienna tym, że zespół uszczelniający (14), przez który przechodzą kable do wnętrza oprawy składa się, w kierunku osiowym, z zewnętrznej części końcowej (19), z wewnętrznej części końcowej (20), z umieszczonego między tymi częściami materiału uszczelniającego (21), oraz z regulowanego łącznika (23) przesuwającego do siebie obydwie części końcowe (19, 20), oraz ściskającego w kierunku osiowym materiał uszczelniający (21), stykający się z kablami i ścianką wewnętrzną oprawy wokół komory (13).

   PL 191 492 B1
8. 8. Oprawa według zastrz. 7, znamienna tym, że materiał uszczelniający (21) zespołu uszczelniającego (14) stanowi żel.
9. 9. Oprawa według zastrz. 6, znamienna tym, że oddzielne części uszczelki (6) połączone są ze sobą w obszarze złącznym (26) wewnętrznych końców komór (13), przy czym obydwie części osłonowe (1, 2) zaopatrzone są w otwory (27) znajdujące się między komorami (13) na zewnątrz oddzielnych części uszczelki (6) i obszaru złącznego (26), przez które przetknięte są łączniki.
10. 10. Oprawa według zastrz. 2 albo 6, znamienna tym, że komora (13) na zespół uszczelniający (14) jest w sąsiedztwie portu wejściowego (12) wklęsła.
11. 11. Oprawa według zastrz. 2 albo 6, znamienna tym, że zespół uszczelniający (14) port wejściowy (12) zaopatrzony jest w dwa otwory, przez które przechodzą do wnętrza oprawy dwa kable.
12. 12. Oprawa według zastrz. 1, znamienna tym, że jej usuwalne ścianki (8, 9) są integralną częścią przynajmniej jednej części osłonowej (1, 2), a ich krawędzie ograniczone są, przynajmniej częściowo, osłabionymi liniami, względnie widocznym znacznikiem.