PL188564B1

PL188564B1 - Urządzenie do wprowadzania i usuwania jednostronnych elementów mocujących

Info

Publication number: PL188564B1
Application number: PL99330810A
Authority: PL
Inventors: Burton Kozak; Ira Kozak
Original assignee: Eazypower Corp
Priority date: 1998-01-14
Filing date: 1999-01-13
Publication date: 2005-02-28
Also published as: RU2225786C2; EP0930132A3; ZA99195B; DE69935876D1; CA2258440C; EP0930132B1; TW378169B; NO990138D0; ES2286870T3; EP0930132A2; BR9900044A; CO4810325A1; AU749361B2; NZ333720A; AU1132599A; PL330810A1; DE69935876T2; AR014291A1; ATE360506T1; CR5954A

Abstract

1. Narzedzie do wprowadzania i usu- wania jednostronnych elementów mocuja- cych, majace trzon i kolnierz do polacze- nia z trzonem, przy czym wewnatrz kol- nierza znajduje sie zaglebienie dla lba jed- nostronnego elementu mocujacego, zna- mienne tym, ze zaglebienie (48) ma wiele plaskich scian (50) przebiegajacych zasad- niczo równolegle do osi wzdluznej kolnie- rza (22), które to sciany (50) maja wiele krawedzi (68), rozlaczalnie sprzegalnych z czesciami obwodu lba (13) jednostron- nego elementu mocujacego (12) podczas obrotu kolnierza (22). Fig. 1 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest narzędzie do wprowadzania i usuwania jednostronnych elementów mocujących. Narzędzie to znajduje zastosowanie zwłaszcza do wprowadzania i usuwania jednostronnych elementów mocujących, których łby mają płaskie części i wypukłe części usytuowane zasadniczo w średnicowo przeciwległych ćwiartkach.

Jednostronne elementy mocujące są znane. Zwykle te elementy mocujące mają właściwości, które umożliwiają przejście gwintowanej części trzonu elementu mocującego, zazwyczaj typu wkrętu, przez otwór w jednej konstrukcji i wkręcenie w usytuowaną w sąsiedztwie drugą konstrukcję, aż łeb elementu mocującego zostanie sprzężony z pierwszą konstrukcją. Gdy łeb jest już sprzężony z pierwszą konstrukcją, bardzo trudno jest usunąć jednostronny element mocujący, ponieważ usytuowane naprzeciw siebie na średnicy płaskie i wypukłe części mają kształt tworzący zagłębienie, które przyjmuje wkrętak i umożliwia mu siłowe wprowadzenie elementu mocującego w drugą konstrukcję, kiedy wkrętak jest obracany zgodnie z ruchem wskazówek zegara, ale uniemożliwia usuwanie elementu mocującego za pomocą wkrętaka, kiedy wkrętak ten jest obracany w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.

Konwencjonalne jednostronne elementy mocujące nie są niczym więcej niż konwencjonalnym wkrętem z okrągłym łbem, którego średnicowo przeciwległe ćwiartki są obrobione płasko przez skrawanie. Ten okrągły łeb znacznie zwiększa problem wyciągania jednostronnego elementu mocującego. Jednostronne elementy mocujące są bardzo skuteczne, jeśli chodzi o uniemożliwienie osobom nieupoważnionym lub wandalom rozłączenie konstrukcji połączonych za pomocą takich elementów mocujących. Jednakże istnieją okoliczności wymagające realizacji trudnego zadania usunięcia jednostronnych elementów mocujących.

Znane urządzenia do usuwania wykorzystują cechy takie jak szczęki do chwytania boków łba elementu mocującego w celu usunięcia go. Przykłady takich urządzeń przedstawiono w opisach patentowych US nr 5.551.320 i 5.533.426. Urządzenia te nie nadają się do stosowania tam, gdzie boki łba elementu mocującego nie są dostępne. Inne znane urządzenie do usuwania stanowi narzędzie posiadające parę końcówek do sprzężenia z parą przyjmujących te końcówki zagłębień w łbie jednostronnego elementu mocującego. Urządzenie takie przedstawione jest w opisie patentowym US nr 5.450.776. Urządzenie to zawiera ponadto kołnierz z asymetrycznymi promieniowymi rowkowaniami do chwytania obwodu łba elementu mocującego. Takie współdziałanie końcówka-zagłębienie i kołnierz-łeb zapewnia oparcie niezbędne do zwiększenia do maksimum działania każdej siły obrotowej przyłożonej do narzędzia do usuwania elementu mocującego. Zastosowanie tego urządzenia jest ograniczone do usuwania elementów mocujących o specjalnej konstrukcji. Urządzenie to nie może działać optymalnie wtedy, gdy w grę wchodzi konwencjonalny element mocujący, taki jak opisano powyżej.

Celem wynalazku jest opracowanie taniego, szybko ustawialnego narzędzia do wprowadzania i usuwania jednostronnych elementów mocujących mających łby z płaskimi częściami oraz z zaokrąglonymi lub wypukłymi częściami, usytuowanymi w średnicowo przeciwległych ćwiartkach. Narzędzie powinno również ułatwiać usuwanie gdy łeb elementu mocującego jest zagłębiony.

Narzędzie do wprowadzania i usuwania jednostronnych elementów mocujących, mające trzon i kołnierz do połączenia z trzonem, przy czym wewnątrz kołnierza znajduje się zagłębienie dla łba jednostronnego elementu mocującego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zagłębienie ma wiele płaskich ścian przebiegających zasadniczo równolegle do osi wzdłużnej kołnierza, które to ściany mają wiele krawędzi, rozłączalnie sprzęgalnych z częściami obwodu łba jednostronnego elementu mocującego podczas obrotu kołnierza.

Korzystnie, trzon ma wzdłużną oś oraz płaskie powierzchnie chwytowe.

Płaskie powierzchnie chwytowe stanowi, ewentualnie, wiele płaskich zewnętrznych ścian przebiegających zasadniczo równolegle do osi wzdłużnej trzonu.

188 564

W szczególności, płaskie ściany tworzą zasadniczo kształt sześciokąta w widoku od strony końca trzonu.

Korzystnie, oś wzdłużna kołnierza i oś wzdłużna trzonu są równoległe i przesunięte względem siebie, a tak mimośrodowo usytuowany trzon ma płaskie powierzchnie chwytowe.

Trzon i kołnierz stanowią, w szczególności, jedną całość.

Kołnierz ma, ewentualnie, kanał dla rozłącznego połączenia z trzonem.

Kołnierz ma, w szczególności, zasadniczo cylindryczną ściankę zewnętrzną. Ewentualnie, kołnierz ma ściankę zewnętrzną zawierającą płaskie sekcje.

Korzystnie, trzon ma sprzęgający koniec do umieszczania trzonu blisko średnicowo przeciwległych płaskich części powierzchni górnej łba elementu mocującego, który to sprzęgający koniec posiada występy do sprzęgania trzonu ze średnicowo przeciwległymi wypukłymi częściami powierzchni górnej łba elementu mocującego, przy czym trzon ma wiele płaskich zewnętrznych ścian przebiegających zasadniczo równolegle do osi wzdłużnej trzonu, natomiast kołnierz ma kanał do osiowego ustawiania trzonu i elementu mocującego.

W szczególności, każdy z występów ma kształt zasadniczo kwadratowy w widoku od strony sprzęgającego końca trzonu.

Korzystnie, kanał przechodzący przez kołnierz jest ukształtowany dla rozłącznego połączenia kołnierza z trzonem, przy czym wzdłużna oś kanału jest zasadniczo ustawiona w linii z wzdłużną osią elementu mocującego.

W szczególności, kanał jest niewspółosiowy z osią wzdłużną kołnierza.

Sprzęgający koniec trzonu ma, ewentualnie, średnicowo przeciwległe wklęsłe zagłębienia dla średnicowo przeciwległych wypukłych części powierzchni górnej łba elementu mocującego.

Ewentualnie, krawędzie płaskich ścian przebiegają zasadniczo równolegle do osi wzdłużnej kołnierza, przy czym każda z tych krawędzi jest utworzona przez połączenie płaskiej ściany z łukową ścianą.

W szczególności, płaskie ściany są ukierunkowane prostopadle do współpracującej części obwodowej łba elementu mocującego, przy czym płaskie ściany rozciągają się w bok w stopniu umożliwiającym sprzęganie współpracującej części obwodowej łba elementu mocującego.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony, w przykładach wykonania, na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia narzędzie według wynalazku, w widoku perspektywicznym z przodu, fig. 2 - kołnierz narzędzia z fig. 1, w przekroju wzdłuż linii 2-2, fig. 3 - konwencjonalny element mocujący, który ma być usuwany za pomocą narzędzia z fig. 1, w widoku z boku, fig. 4 element mocujący z fig. 3, w widoku z góry, fig. 5 - trzon narzędzia według wynalazku, wprowadzony poprzez kołnierz i sprzężony z konwencjonalnym zagłębionym jednostronnym elementem mocującym, w przekroju, fig. 6 - trzon i kołnierz z fig. 5, ale z częściowo wyciągniętym wpuszczonym jednostronnym elementem mocującym, w przekroju, fig. 7 - kołnierz narzędzia według wynalazku, w widoku od dołu wzdłuż linii 7-7 z fig. 1, fig. 8 - narzędzie według wynalazku, w przekroju wzdłuż linii 8-8 z fig. 5, fig. 9 - narzędzie według wynalazku, w przekroju wzdłuż linii 9-9 z fig. 5, fig. 10 - kołnierz sprzężony z obwodem łba konwencjonalnego jednostronnego elementu mocującego z owalnie ukształtowanym obwodem łba, w widoku z góry, fig. 11 - inny przykład wykonania narzędzia według wynalazku, w przekroju, fig. 12 - alternatywną konstrukcję narzędzia z fig. 11, w przekroju, a fig. 13 przedstawia inny przykład wykonania narzędzia według wynalazku, w przekroju.

Na rysunkach, a zwłaszcza na fig. 1, 2 i 3 przez 10 oznaczono ogólnie narzędzie do wprowadzania i usuwania jednostronnych elementów mocujących konwencjonalnego typu. Element mocujący 12 może być typu gwintowanego wkręta, posiadającego zasadniczo pierścieniowy łeb 13 z płaskimi, średnicowo przeciwległymi częściami 14 górnej powierzchni łba i wypukłymi średnicowo przeciwległymi częściami 16 górnej powierzchni łba.

Narzędzie 10 jest wykonane ze sztywnego materiału i zawiera trzon 20 i kołnierz 22, który, z możliwością wyjmowania, przyjmuje trzon 20 poprzez kanał 24. W celu ułatwienia manipulowania zwykłymi obrotowymi narzędziami, trzon 20 może być skonfigurowany z uwzględnieniem pierwszego lub chwytowego końca 26 jak konwencjonalnego typu wiertło o kształcie zasadniczo sześciokątnym. Ten sześciokątny kształt wynika z sześciu płaskich

188 564 ścian 25 utworzonych na powierzchni trzonu 20, przy czym każda ściana ma znacznie większe wymiary długości w stosunku do wymiarów bocznych. Pierwszy lub uchwytowy koniec 26 zawiera również zagłębienie 28 usytuowane obwodowo, w celu przyjmowania rozłączalnie obrotowego narzędzia. Trzon 20 zawiera ponadto drugi koniec 30 przeznaczony do sprzężenia z elementem mocującym, umieszczony na obu górnych częściach 14 łba 13 elementu mocującego 12.

Sprzęgający koniec 30 trzonu 20 zawiera dwa średnicowo przeciwległe i połączone ze sobą występy 36, z których każdy ma kształt zasadniczo kwadratowy lub romboidalny, jeżeli patrzeć na trzon 20 od strony końca sprzęgającego. Występy 36 mają płaską dolną ścianę 38, która jest usytuowana przy płaskich częściach 14 elementu mocującego 12. Występy 36 wynikają z dwóch łukowych zagłębień 40, wykonanych przez obróbkę skrawaniem lub inaczej uformowanych w sprzęgającym końcu 30 w przeciwległych bocznych ścianach 25 trzonu 20. Zagłębienia 40 mają kształt, który przystająco styka się z trzonową częścią 41 wypukłych części 16 łba 13 elementu mocującego. Stykanie się zagłębień 40 i trzonowych części 41 łba 13 elementu mocującego umożliwia trzonowi 20 wyciąganie elementu mocującego 12, jeżeli do uchwytowego końca 26 trzonu 20 zostanie przyłożona wystarczająca siła obrotowa.

Chociaż trzon 20 nadaje się do usuwania elementu mocującego 12 niezależnie od tego czy element mocujący 12 jest usytuowany równo z powierzchnią, czy też jest typu wpuszczanego, jak na fig. 5 i 6. Im większy jest kontakt płaskiej dolnej ściany 38 występów 36 z płaskimi częściami 14 i 16 elementu mocującego 12, tym mniejsza siła obrotowa jest potrzebna do wyciągnięcia elementu mocującego 12. Trzon 20 działa najskuteczniej wtedy, gdy oś wzdłużna trzonu 20 jest usytuowana zgodnie z wzdłużną osią elementu mocującego 12. Podczas wyciągania elementu mocującego 12 trzon 20 ma tendencję do bicia lub przemieszczania się poza ustawienie osiowo zgodne z elementem mocującym 12. Właściwość tę można zlikwidować przez zastosowanie kołnierza 22 do stabilizowania trzonu 20 przy usuwaniu elementów mocujących 12 usytuowanych równo z powierzchnią lub zagłębionych.

Na fig. 5 i 8 kołnierz 22 ma cylindryczną zewnętrzną ścianę 42, górną ścianę 44, która przyjmuje trzon 20 poprzez kanał 24, oraz dolną ścianę 46, która zawiera zagłębienie 48 do przyjmowania elementu mocującego 12 podczas usuwania.

Zagłębienie 48 złożone jest z wielu płaskich ścian 50 oraz z takiej samej liczby łukowych ścian 52 (patrz fig. 7) przebiegających równolegle do osi wzdłużnej kołnierza 22. Korzystnie, wokół wewnętrznej obwodowej ściany zagłębienia ukształtowane jest sześć płaskich ścian i sześć ścian łukowych. Zagłębienie 48 zawiera miskową część 54, która jest połączona z kanałem 24, umożliwiając wzdłużne wprowadzanie trzonu 20 poprzez cały kołnierz 22.

Kołnierz 22 zawiera obszar tworzący otwór 56, który ma zewnętrzną część 58 w kształcie ściętego stożka oraz wewnętrzną gwintowaną część 60 o kształcie cylindrycznym, by przyjmować z możliwością wyjmowania śrubę ustalającą 62, która jest obracana za pomocą gniazda 64 na klucz. Ta śruba ustalająca jest dokręcana silnie do wprowadzonego trzonu 20, aby utrzymać wzdłużne położenie kołnierza 22 na powierzchni trzonu 20. Śruba ustalająca 62 jest dokręcana za pomocą konwencjonalnego klucza do gniazd sześciokątnych. Klucz ten wchodzi suwliwie w gniazdo sześciokątne 64, nieco większe od klucza.

Taka konstrukcja śruby ustalającej umożliwia ustawienie trzonu 20 względem kołnierza 22 w wielu położeniach. Przykładowo trzon ten można ustawić tak, że końcowe powierzchnie występów 36 są współbieżne lub współpłaszczyznowe z dolną ścianą 46 kołnierza w sytuacjach, gdzie element mocujący jest zamontowany równo z powierzchnią. Alternatywnie, trzon ten można ustawić tak, aby wystawał poza płaszczyznę utworzoną przez zwisającą krawędź lub dolną ścianę 46 kołnierza w sytuacjach, gdzie trzeba wyciągnąć wpuszczony element mocujący lub mieć dostęp do niego.

Jak pokazano na fig. 1, 2 i 9, płaskie ściany 50 zagłębienia 48 kołnierza 22 mają zasadniczo kształt prostokątny z wymiarem wzdłużnym znacznie większym niż wymiar boczny. Te płaskie ściany 50 w liczbie sześciu są usytuowane tak, że pierwsza boczna krawędź 66 każdej ściany jest prostopadła do linii stycznej do obwodu łba 13 elementu mocującego. Boczne krawędzie 66 mają promieniowy odstęp wystarczający do umieszczenia pierwszej wzdłużnej krawędzi 68 każdej płaskiej ściany 50 w fizycznym kontakcie z obwodem łba 13 elementu

188 564 mocującego. Wymiar pierwszej wzdłużnej krawędzi 68 jest wystarczający do utrzymania fizycznego kontaktu z częścią obwodu łba 13 elementu mocującego podczas wyciągania całego elementu mocującego 12. Każda wzdłużna krawędź 68 ma takie wymiary, aby przecinała się z miskową częścią 54 zagłębienia 48 elementu mocującego, tworząc przy tym drugą boczną krawędź zgodną ze względnie łukowym kształtem miskowej części 54 oraz tworząc drugie wzdłużne krawędzie 72 płaskich ścian 50 o wymiarze nieco mniejszym niż pierwsze wzdłużne krawędzie 68.

Sześć łukowych ścian 52 przebiega wzdłużnie od dolnej ściany 46 kołnierza 22 do miskowej części 54 zagłębienia 48 i bocznie w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, jeżeli patrzeć na dolną ścianę 46 kołnierza 22 (patrz fig. 5) od drugiej wzdłużnej krawędzi 72 jednej sąsiedniej płaskiej ściany 50 ku pierwszej wzdłużnej krawędzi 68 drugiej sąsiedniej płaskiej ściany 50. Jeżeli patrzeć na kołnierz 22 od strony dolnej ściany 46, wówczas widać, że łukowe ściany 52 są ukształtowane pod kątami ostrymi, utworzonymi przez pierwsze względnie krótkie ramię 74 i nieco dłuższe ramię 76. Części łukowych ścian odpowiadające długim ramionom 76 są połączone z pierwszymi wzdłużnymi krawędziami 68 płaskich ścian 50, by tworzyć ostre grzbiety, które ostatecznie chwytają obwodowe części elementu mocującego 12, gdy ten element mocujący 12 jest wyciągany z konstrukcji. Małe części łukowych ścian 52, odpowiadające krótkim ramionom 74, umożliwiają powstanie większych, bardziej stopniowo łukowych części łukowych ścian 52, odpowiadających długim ramionom 76.

Ta stopniowo zaginająca się część łukowej ściany 52 umożliwia obrót kołnierza 22 podczas sprzężenia z łbem 13 elementu mocującego. Obrót jest umożliwiony w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, jeżeli patrzeć na dolną ścianę 46 kołnierza 22. Gdyby jednak kołnierz powinien być obracany w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara podczas sprzęgania z łbem 13 elementu mocującego, wówczas wzdłużne grzbiety utworzone przez pierwszą wzdłużną krawędź 68 płaskich ścian 50 połączonych z łukowymi ścianami 52, wgryzają się w obwodowe części łba 13 elementu mocującego, wyciągając przez to element mocujący 12.

Podczas działania, trzon 20, posiadający sprzęgający koniec 30 z dwoma średnicowo przeciwległymi występami 36 odchodzącymi od niego, jest umieszczany przy średnicowo przeciwległych płaskich częściach 14 łba 13 konwencjonalnego jednostronnego elementu mocującego wkręconego w konstrukcję. Jeżeli element mocujący 12 jest wpuszczony w konstrukcję, jak pokazano na fig. 5, wówczas do wyciągania elementu mocującego 12 można wykorzystać sam trzon 20 w położeniu przedstawionym szczegółowo na fig. 6.

Gdy element mocujący 12 osiągnie położenie pokazane na fig. 6, trzon 20 może być stosowany w połączeniu z kołnierzem 22 (i przymocowany do tego kołnierza przez wkręt ustalający 62) tak, że łeb 13 elementu mocującego wchodzi w kołnierzowe zagłębienie 48 kołnierza 22. Przy takim połączeniu dolna ściana 46 kołnierza 22 sprzęga się z powierzchnią konstrukcji, z której element mocujący 12 jest usuwany. Kołnierz 22 jest wykorzystywany do utrzymania osiowego ustawienia osi wzdłużnych trzonu 20 i elementu mocującego 12 oraz do chwytania łba 13 elementu mocującego przez sześć wzdłużnych grzbietów 68 przebiegających równolegle do osi wzdłużnej kołnierza 20. Przy obrocie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, jeżeli patrzy się na połączenie trzon-kołnierz od strony pierwszego końca 26 trzonu 20, trzon i przymocowany kołnierz umożliwiają łatwe wyciągnięcie elementu mocującego 12 aż jego łeb dojdzie do miskowej części 54 zagłębienia 48, po czym element mocujący 12 zostaje całkowicie usunięty.

Chociaż w przedstawionym przykładzie wykonania zastosowano sześć grzbietów 68 do chwytania obwodowych części łba 13 elementu mocującego, to jednak do wyciągania elementu mocującego 12 można wykorzystać większą lub mniejszą liczbę. Stosowanie sześciu grzbietów 78 nadaje jednak zagłębieniu 48 kształt przypominający konwencjonalne gniazdo lub klucz o znormalizowanym kształcie sześciokątnym.

Na fig. 11 przedstawiono, w widoku z boku, przekrój innego przykładu wykonania narzędzia 110 według wynalazku. Trzon 112 i kołnierz 114 zostały integralnie uformowane w jeden zespół konstrukcyjny. Kanał 24 i wkręt ustalający 62 usunięto, ale dolna ściana 46

188 564 kołnierza i zagłębienie 48 z płaskimi i łukowymi ścianami 50 i 52 mają takie same kształty i wzdłużne grzbiety 68, jak przedstawiono powyżej.

Urządzenie 110 jest wykorzystywane do usuwania elementów mocujących 12 wtedy, gdy elementy mocujące są montowane równo z powierzchnią (w porównaniu z zagłębionym elementem mocującym, patrz fig. 6) konstrukcji. Dokładniej, cały łeb 13 elementu mocującego jest odsłonięty i może być uchwycony przez grzbiety 68. Urządzenie obrotowe przymocowane do sześciokątnej części końcowej 116 trzonu 112 zapewnia potrzebną siłę obrotową do wyciągnięcia elementu mocującego 12. To narzędzie 110 nadaje się do usuwania elementu mocującego 12 bez pomocy trzonu z występami, jak szczegółowo opisano powyżej, dzięki odpowiedniej konfiguracji konwencjonalnego łba jednostronnego elementu mocującego.

Alternatywna konstrukcja llOa integralnie uformowanego przykładu wykonania narzędzia 110 przedstawiona jest na fig. 12. Alternatywna konstrukcja 1 lOa ma trzon 112a posiadający wzdłużną oś 118 przestawioną, ale równoległą względem wzdłużnej osi 120 kołnierza 114a. Przemieszczenie trzonu 112a do położenia mimośrodowego przy łączeniu trzonu 112a z kołnierzem 114a powoduje przyłożenie większej siły do małej części obwodu kołnierza 114 i blisko umieszczonych grzbietów 68, kiedy urządzenie obrotowe napędza trzon 112a. Odpowiednio zwiększona siła wgryzania jest wtedy wywierana na część obwodu łba 13 elementu mocującego fizycznie stykającą się z odpowiednimi grzbietami 68 odbierającymi zwiększoną siłę od kołnierza 114a, umożliwiając przez to uchwycenie przez kołnierz 114a i wyciągnięcie elementu mocującego 12. Takie mimośrodowe umieszczenie trzonu może być również wykorzystywane w tych konfiguracjach, gdzie trzon jest suwliwie przyjmowany przez kołnierz, jak pokazano na fig. 1.

Standardowa procedura bębnowania, w celu wykończenia wyrobów metalowych, nie powinna być stosowana przy wytwarzaniu kołnierza 22. Powodowałoby to bowiem usunięcie ostrych krawędzi, które ułatwiają wgryzanie się w łeb elementu mocującego, i wyciąganie byłoby trudniejsze. Kołnierz i trzon powinny być tylko obrabiane cieplnie.

Na fig. 13 przedstawiono, w widoku z boku, przekrój jeszcze innego przykładu wykonania narzędzia według wynalazku. Narzędzie 210 zawiera trzon 20, opisany szczegółowo powyżej, i zmodyfikowany kołnierz 212. Kołnierz 212 zawiera dolną część 214 z gładkimi powierzchniami wewnętrznymi w porównaniu z takim samym obszarem kołnierza 22 opisanym powyżej. Kołnierz 212 zawiera również górną część 216 połączoną integralnie z dolną częścią 214. Trzon 20, górna i dolna część 216 i 211, mają osie wzdłużne usytuowane zgodnie. Górna część 216 zawiera wnękę 218 mieszczącą sprężynę 220, której górny koniec 221 jest sprzężony z ustalającym zaciskiem 222 przymocowanym do trzonu 20, aby mocować przez to trzon 20 do kołnierza 212. Wnęka jest zasadniczo cylindryczna ze średnicą nieco większą niż boczny wymiar zagłębienia 224 w dolnej części 214, przez co powstaje dolna ściana 226, z którą sprzęga się dolny koniec 228 sprężyny 220. Górna część 216 zawiera ponadto zagłębienie 217, które umożliwia wprowadzenie trzonu 20 wzdłużnie poprzez kołnierz 212, aż dolny koniec 230 trzonu będzie usytuowany stosunkowo blisko i równolegle do dolnej płaskiej ściany 232 kołnierza 212.

Podczas działania narzędzie 210 umieszcza się na jednostronnym elemencie mocującym 12 tak, że zagłębienie 224 przyjmuje montowany powierzchniowo łeb 13 elementu mocującego, dolna ściana 232 kołnierza 212 sprzęga się z konstrukcją, do której element mocujący 12 jest przymocowany, a dolna ściana 230 trzonu 20 jest usytuowana przy łbie 13 elementu mocującego. Do górnego końca 234 trzonu 20 mocuje się narzędzie obracające. To narzędzie obracające popycha trzon 20 do dołu ze ściskaniem sprężyny 220 aż dolna ściana 230 trzonu 20 zetknie się z płaskimi częściami 14 elementu mocującego 12. Narzędzie obracające obraca następnie trzon 20 w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, aż element mocujący 12 zostanie wyciągnięty, po czym wyjmuje się narzędzie obracające. Sprężyna 220 powraca następnie do położenia, przy którym jej górny koniec 221 dociska ustalający zacisk 222 do wewnętrznej górnej ściany 236 górnej części 216 kołnierza 212, co powoduje zepchnięcie trzonu 20 do jego pierwotnego położenia. Trzon 20 jest zatem samoczynnie odsuwany od usuniętego elementu mocującego, natomiast element mocujący 12 pozostaje w dolnej części 214 kołnierza 212.

188 564

Nieoczekiwanie, w odróżnieniu od wewnętrznych powierzchni kołnierzy opisanych powyżej, dolna część 214 kołnierza 212 nie musi mieć obwodowej ściany wewnętrznej obejmującej płaskie i łukowe ściany do wgryzania w obwód łba elementu mocującego, w celu zapewnienia wystarczającego momentu obrotowego do usunięcia elementu mocującego. Alternatywny przykład realizacji z gładkimi wewnętrznymi powierzchniami obwodowymi zapewnia raczej wystarczający moment obrotowy wprowadzania i usuwania elementu mocującego, zwłaszcza kiedy oś wzdłużna trzonu 234 nie jest współosiowa z osią wzdłużną kołnierza 212.

Chociaż wymienione wyżej przykłady wykonania wykorzystują trzon do sprzężenia kołnierza z obrotowym urządzeniem, występ sprzęgający, który odstaje od zapadki i służy do wprowadzenia go w zagłębienie wycentrowane w górnej ścianie 44 kołnierza 22, może być wykorzystywany do utworzenia połączenia zapadki i gniazda do wyciągania konwencjonalnych jednostronnych elementów mocujących 12, jak opisano powyżej. W takich przypadkach narzędzie do usuwania elementu mocującego, którego występ sprzęgający jest integralnie uformowany z jego kołnierzem, zapewnia dodatkowo łatwość używania przez personel.

188 564

Fig. 7

188 564

Fig. 11

116

110a

224 230

232

188 564

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Narzędzie do wprowadzania i usuwania jednostronnych elementów mocujących, mające trzon i kołnierz do połączenia z trzonem, przy czym wewnątrz kołnierza znajduje się zagłębienie dla łba jednostronnego elementu mocującego, znamienne tym, że zagłębienie (48) ma wiele płaskich ścian (50) przebiegających zasadniczo równolegle do osi wzdłużnej kołnierza (22), które to ściany (50) mają wiele krawędzi (68), rozłączalnie sprzęgalnych z częściami obwodu łba (13) jednostronnego elementu mocującego (12) podczas obrotu kołnierza (22).
2. Narzędzie według zastrz. 1, znamienne tym, że trzon (20) ma wzdłużną oś oraz płaskie powierzchnie chwytowe.
3. Narzędzie według zastrz. 2, znamienne tym, że płaskie powierzchnie chwytowe stanowi wiele płaskich zewnętrznych ścian (25) przebiegających zasadniczo równolegle do osi wzdłużnej trzonu (20).
4. Narzędzie według zastrz. 3, znamienne tym, że płaskie ściany (25) tworzą zasadniczo kształt sześciokąta w widoku od strony końca trzonu (20).
5. Narzędzie według zastrz. 1, znamienne tym, że oś wzdłużna kołnierza (22) i oś wzdłużna trzonu (20) są równoległe i przesunięte względem siebie, a tak mimośrodowo usytuowany trzon (20) ma płaskie powierzchnie chwytowe.
6. Narzędzie według zastrz. 2 albo 3, albo 4, albo 5, znamienne tym, że trzon (20) i kołnierz (22) stanowią jedną całość.
7. Narzędzie według zastrz. 1 albo 5, znamienne tym, że kołnierz (22) ma kanał (24) dla rozłącznego połączenia z trzonem (20).
8. Narzędzie według zastrz. 1 albo 5, znamienne tym, że kołnierz (22) ma zasadniczo cylindryczną ściankę zewnętrzną.
9. Narzędzie według zastrz. 1 albo 5, znamienne tym, że kołnierz (22) ma ścianę zewnętrzną (42), zawierającą płaskie sekcje.
10. Narzędzie według zastrz. 5, znamienne tym, że trzon (20) ma sprzęgający koniec (30) do umieszczania trzonu (20) blisko średnicowo przeciwległych płaskich części (14) powierzchni górnej łba (13) elementu mocującego (12), który to sprzęgający koniec (30) posiada występy (36) do sprzęgania trzonu (20) ze średnicowo przeciwległymi wypukłymi częściami (16) powierzchni górnej łba (13) elementu mocującego (12), przy czym trzon (20) ma wiele płaskich zewnętrznych ścian (25) przebiegających zasadniczo równolegle do osi wzdłużnej trzonu (20), natomiast kołnierz (22) ma kanał (24) do osiowego ustawiania trzonu (20) i elementu mocującego (12).
11. Narzędzie według zastrz. 10, znamienne tym, że każdy z występów (36) ma kształt zasadniczo kwadratowy w widoku od strony sprzęgającego końca (30) trzonu (20).
12. Narzędzie według zastrz. 10, znamienne tym, że kanał (24) przechodzący przez kołnierz (22) jest ukształtowany dla rozłącznego połączenia kołnierza (22) z trzonem (20), przy czym wzdłużna oś kanału (24) jest zasadniczo ustawiona w linii z wzdłużną osią elementu mocującego (12).
13. Narzędzie według zastrz. 12, znamienne tym, że kanał (24) jest niewspółosiowy z osią wzdłużną kołnierza (22).
14. Narzędzie według zastrz. 10, znamienne tym, że sprzęgający koniec (30) trzonu (20) ma średnicowo przeciwległe wklęsłe zagłębienia (40) dla średnicowo przeciwległych wypukłych części (16) powierzchni górnej łba (13) elementu mocującego (12).
15. Narzędzie według zastrz. 1, znamienne tym, że krawędzie (68) płaskich ścian (50) przebiegają zasadniczo równolegle do osi wzdłużnej kołnierza (22), przy czym każda z tych krawędzi (68) jest utworzona przez połączenie płaskiej ściany (50) z łukową ścianą (52).
16. Narzędzie według zastrz. 1 albo 15, znamienne tym, że płaskie ściany (50) są ukierunkowane prostopadle do współpracującej części obwodowej łba (13) elementu mocującego (12),

188 564 przy czym płaskie ściany (50) rozciągają się w bok w stopniu umożliwiającym sprzęganie współpracującej części obwodowej łba (13) elementu mocującego (12).