PL188311B1 - Przyrząd do pobierania krwi - Google Patents

Abstract

Przyrzad do pobierania krwi, zawierajacy przeznaczony do zamkniecia rurki próbnika kapturek rurkowy, który posiada w kopulce plytkowa, przebijana, opierajaca sie na przyl- dze elastyczna przepone, przy czym wnetrze kopulki wykorzystane jest do zaglebienia prze- pony, znamienny tym, ze z jednej strony prze- pona (5) jest um ieszczona w otworze (3) ko- pulki z m ozliw ie najmniejszym naprezeniem wstepnym zapewniajacym tylko szczelne osa- dzenie w kopulce (2 ) i przepona ta przy pobie- raniu krwi pozostaje w tej pozycji, a z drugiej strony kopulka (2 ) jest uksztaltowana z mankie- tem sciankowym (7) zagietym od zewnatrz do wewnatrz na jej wierzcholku ( 6 ) i przytrzymu- jacym ja w polozeniu zapobiegajacym nie- szczelnem u ustawieniu skosnemu wskutek uniesienia przepony (5) przy wyciaganiu igly próbnikowej ( 1 2 ) ze wzgledu na w ieksze ob- ciazenie podczas bezposredniej adaptacji. PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest przyrząd do pobierania krwi, zawierający przeznaczony do zamknięcia rurki próbnikowej kapturek rurkowy, który posiada w kopułce płytkową, przebijaną, opierającą się na przyldze elastyczną przeponę, która jest zagłębiona we wnętrzu kopułki i jest umieszczona w pozycji oddalonej od górnego obrzeża kopułki.

W znanym z niemieckiego opisu patentowego nr DE 29 48 653 C2 przyrządzie do pobierania krwi przepona jest umieszczona tuż przy górnym zakończeniu kopułki. Jest ona tam ustalona i wstępnie naprężona poprzez zawinięcie górnego zakończenia kopułki albo przez wciśnięcie dodatkowej wkładki płytkowej. Okazało się jednak, że gdyby kropla krwi pozostała na przeponie zamocowanej przy górnym obrzeżu kopułki, czego nie można wykluczyć podczas pobierania krwi przy wyciąganiu igły próbnikowej, to istnieje niebezpieczeństwo zetknięcia się z taką kroplą osoby pobierającej krew.

W mającym wymienione na wstępie cechy rozwinięciu konstrukcyjnym przyrządu do pobierania krwi przewiduje się, że przepona jest tak zagłębiona w istniejącym otworze kopułki, że nie można zetknąć się z zewnątrz z kroplą krwi pozostającą na płytkowej przeponie. Stałe usytuowanie, to jest ustalenie i zaciśnięcie przepony w tym zagłębionym położeniu uzyskuje się poprzez działanie siły bocznej lub skierowanej od obwodu kopułki, mianowicie poprzez odkształcenie kopułki w strefie przylgi przepony. Nie można jednak zapewnić szczelności przyrządu do pobierania krwi w przypadku bezpośredniej adaptacji, gdy do analizy laboratoryjnej krwi przebija się mechanicznie igłą próbnikową przepony uszeregowanych rurek napełnionych krwią pobraną od pacjentów do badania laboratoryjnego. Gdy taką igłę wyciąga się potem z przepony, występuje znacznie wyższe w porównaniu z igłą do pobierania krwi tarcie między igłą próbnikową i przeponą obejmującą ją w przebitym otworze. Wskutek tego tarcia może dojść do zmiany położenia przepony przy wyciąganiu igły próbnika. Wówczas przepona nie będzie już przylegać całym obwodem do ścianki wewnętrznej kopułki, a więc krew może wypłynąć z rurki próbnikowej.

Gdybyśmy chcieli zapewnić stabilne usytuowanie przepony poprzez większe naprężenie wstępne podczas wstawiania przepony, to nie można wykluczyć, że doszłoby do osłabienia przepony, jak też wysokie naprężenie początkowe mogłoby wpłynąć niekorzystnie na właściwości przepony wykonanej korzystnie z gumy. W szczególności nie można byłoby wykluczyć jeszcze wyższego oporu przenikania igły przy pobieraniu krwi, co zwiększyłoby ból pacjenta przy pobieraniu krwi, i mogłoby ewentualnie dojść do przebicia żyły. W przypadku bezpośredniej adaptacji, to znaczy mechanicznego pobierania krwi w laboratorium z wielu umieszczonych obok siebie rurek próbnikowych napełnionych krwią, utrudnienie stanowią jeszcze inne właściwości, takie jak o wiele większa średnica igły niż w przypadku igły do pobierania krwi od pacjenta, jakość powierzchni igły oraz prędkość wprowadzania do rurki próbnikowej i wyprowadzania z niej igły używanej do bezpośredniej adaptacji. Występuje tu o wiele większe niebezpieczeństwo przemieszczenia przepony z jej przewidzianej pozycji, a w niekorzystnym przypadku nawet całkowitego wyciągnięcia z kapturka rurki, przy czym w każdym przypadku może dojść wówczas do wypływu krwi.

Celem wynalazku jest opracowanie konstrukcji kapturka rurkowego dla tego rodzaju przyrządu do pobierania krwi, który będzie pozbawiony wymienionych wad.

Przyrząd do pobierania krwi, zawierający przeznaczony do zamknięcia rurki próbnika kapturek rurkowy, który posiada w kopułce płytkową, przebijaną, opierającą się na przyldze elastyczną przeponę, przy czym wnętrze kopułki wykorzystane jest do zagłębienia przepony, według wynalazku charakteryzuje się tym, że z jednej strony przepona jest umieszczona w otworze kopułki z możliwie najmniejszym naprężeniem wstępnym zapewniającym tylko szczelne osadzenie w kopułce i przepona ta przy pobieraniu krwi pozostaje w tej pozycji, a z drugiej strony kopułka jest ukształtowana z mankietem ściankowym zagiętym od zewnątrz do wewnątrz na jej wierzchołku i przytrzymującym ją w położeniu zapobiegającym nieszczelnemu ustawieniu skośnemu wskutek uniesienia przepony przy wyciąganiu igły próbnikowej ze względu na większe obciążenie podczas bezpośredniej adaptacji.

Punkt wyjścia dla powyższego rozwiązania stanowi stwierdzenie faktu, że ustalenie przepony jedynie poprzez szczelne osadzenie, jak na przykład tylko poprzez lekkie odkształcenie kopułki w strefie przylegania przepony, wymaga działania tylko nieznacznej siły z zewnątrz na ściankę kopułki w strefie przylgi przepony, tak że nie występują niekorzystne oddziaływania lub zmiany właściwości przepony utrudniające jej przebicie. Pod pojęciem szczelności rozumie się przy tym to, że w razie użycia jako układ podciśnieniowy, to znaczy przy bezpośrednim pobieraniu krwi u pacjenta, nie może dostać się do rurki powietrze zewnętrzne, a po pobraniu krwi nie ma jej wypływu.

Gdyby z powodu większego obciążenia zwłaszcza przy bezpośredniej adaptacji miało dojść do uniesienia albo przemieszczenia przepony, to jest ona dobrze przytrzymywana w kopułce i może przestawić się tylko w takie położenie skośne, w którym przyrząd do pobierania krwi jest jeszcze szczelny. Luz albo odstęp od mankietu, wykluczający nieszczelne położenie skośne, można łatwo określić obliczeniowo i ograniczyć do minimum. Ściankę kopułki wywija się od zewnątrz do wewnątrz tak, że w efekcie podczas wyciągania igły mankiet taki spełnia funkcję niezawodnego przytrzymywacza, korzystnie tak, że między zakończeniem mankietu i przeponą oraz między średnicą wewnętrzną kopułki i średnicą zewnętrzną mankietu pozostaje dostatecznie dużo wolnego miejsca, do którego może spływać ewentualna kropla krwi. ,

Środki według wynalazku umożliwiają jednocześnie uzyskanie dalszych korzyści przy pobieraniu krwi. Mankiet ściankowy zawężający średnicę wewnętrzną kopułki wyklucza z jeszcze większą pewnością możliwość zetknięcia się palca osoby obsługującej przyrząd z pozostającą na przeponie kroplą krwi. Można byłoby to uzyskać przykładowo również wtedy, gdyby mankiet ściankowy nie był usytuowany równolegle do ścianki kopułki, lecz został zagięty do wewnątrz pod kątem prostym albo pod małym nachyleniem. Zawężona przez mankiet ściankowy średnica wewnętrzna sprzyja ponadto centrycznemu wprowadzaniu igły próbnikowej, która dzięki temu nie trafia swoim zaostrzonym końcem na przylgę przepony, co mogłoby spowodować uszkodzenie ostrza igły. Zaleca się więc zwymiarowanie zwężenia średnicy wewnętrznej zależnie od średnicy otworu przelotowego istniejącego w przyldze przepony, to znaczy zawsze zbieżnie z tym otworem i bez odskoku. Ponadto mankiet ściankowy przeciwdziała także możliwemu wypływowi krwi z otworu kopułki, na przykład w razie poziomego odłożenia rurki próbnikowej z nasadzonym lub nakręconym kapturkiem rurkowym. Krew zbiera się wtedy we wnęce pierścieniowej ukształtowanej między mankietem i ścianką kopułki. Wnęka taka przechwytuje kroplę krwi spływającą po przeponie promieniowo, to znaczy na zewnątrz, co dzięki efektowi kapilarnemu uzyskuje się już przy małym luzie między krańcem mankietu i powierzchnią przepony, i blokuje jej wypływ z kopułki.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, który przedstawia schematycznie przyrząd do pobierania krwi w dużym powiększeniu, w widoku z częściowym przekrojem.

Kapturek rurkowy 1 nakręcany albo nasadzany na rurkę próbnikową znanego, nie pokazanego na rysunku przyrządu do pobierania krwi posiada kopułkę 2, której wewnętrzny otwór 3 jest wykorzystany jako gniazdo dla zagłębionej w nim przepony 5 opierającej się na przyldze 4. Z wierzchołka 6 kopułki nad przeponą 5 na części długości jest zagięty do wewnątrz mankiet ściankowy 7 tak, że wolny kraniec 8 mankietu kończy się z luzem lub w odstępie 9 od powierzchni przepony 5.

Część wierzchołkowa 10 kopułki wywinięta w mankiet ściankowy 7 zwęża otwór wewnętrzny 3 do pozostającej jeszcze średnicy 11 centralnej części przekroju tak, że wprowadzana kaniula albo igła próbnikowa 12 nie może trafić swoim ostrzem na przylgę 4. Jednocześnie ogranicza ona otwartą u dołu wnękę pierścieniową 14 ukształtowaną między wewnętrzną ścianką 13 kopułki oraz wywiniętym i przebiegającym w przybliżeniu równolegle mankietem ściankowym 7. W razie odłożenia kapturka rurkowego 1 na podłoże z przekręceniem w płaszczyźnie rysunku o 90° w lewo albo w prawo, to znaczy w kierunku jego osi wzdłużnej 15, kropla krwi pozostająca ewentualnie na powierzchni przepony może spływać promieniowo na zewnątrz albo na bok i trafia do wnęki 14, gdzie jest zablokowana możliwość wypłynięcia z wierzchołka kopułki 2. Tak więc nie ma możliwości zetknięcia się z tą krwią.

Wolny kraniec 8 mankietu dzięki odstępowi 9, który daje się ewentualnie zmniejszyć do minimum, przytrzymuje przeponę 5 unoszącą się zwłaszcza z powodu większego obciążenia przy wyciąganiu igły próbnikowej 12 w przypadku bezpośredniej adaptacji i pozwala jej tylko na zajęcie określonego położenia skośnego, w którym przyrząd do pobierania krwi albo przepona są jeszcze szczelne i przepona jest ustabilizowana w kapturku albo wewnętrznym otworze 3 w jej pozycji zagłębionej.

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (1)

1. Zastrzeżenie patentowe

   Przyrząd do pobierania krwi, zawierający przeznaczony do zamknięcia rurki próbnika kapturek rurkowy, który posiada w kopułce płytkową, przebijaną, opierającą się na przyldze elastyczną przeponę, przy czym wnętrze kopułki wykorzystane jest do zagłębienia przepony, znamienny tym, że z jednej strony przepona (5) jest umieszczona w otworze (3) kopułki z możliwie najmniejszym naprężeniem wstępnym zapewniającym tylko szczelne osadzenie w kopułce (2) i przepona ta przy pobieraniu krwi pozostaje w tej pozycji, a z drugiej strony kopułka (2) jest ukształtowana z mankietem ściankowym (7) zagiętym od zewnątrz do wewnątrz na jej wierzchołku (6) i przytrzymującym ją w położeniu zapobiegającym nieszczelnemu ustawieniu skośnemu wskutek uniesienia przepony (5) przy wyciąganiu igły próbnikowej (12) ze względu na większe obciążenie podczas bezpośredniej adaptacji.