PL188019B1 - Urządzenie do odśrodkowego odlewania - Google Patents

Abstract

1. Urządzenie do odśrodkowego odlewania, zwłaszcza tulei, zawierające stół obrotowy o pionowej osi obrotu, na którym znajdują się, rozmieszczone w powtarzalnych odstępach, wirówki o poziomych osiach obrotu, współpracujące okresowo z ustawionymi wokół stołu obrotowego, stacjonarnymi stanowiskami roboczymi, znamienne tym, że wirówki (2) są ustawione na stole obrotowym (1) w taki sposób, że ich osie obrotu (3) tworzą z przynależną im osią symetrii (4) stołu obrotowego kąt (a) będący, korzystnie, kątem ostrym, a ponadto osie obrotu wirówek tworzą podczas okresowej współpracy ze stacjonarnym stanowiskiem roboczym obsługi kokil (13) kąt prosty i stanowiąjednocześnie współosiowe przedłużenie osi pozostałych, również współpracujących z nimi okresowo, stacjonarnych stanowisk roboczych, które korzystnie, tworzą: stanowisko nanoszenia powłok (40) oraz stanowisko zalewania metalem (41).

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do odśrodkowego odlewania, zwłaszcza tulei, które znajdzie zastosowanie w odlewniach zmechanizowanych przy produkcji tulei metalowych.

Znane są w odlewnictwie, przykładowo z polskiego opisu patentowego nr 154 752, karuzelowe urządzenia do odśrodkowego odlewania krótkich tulei żeliwnych. Zawierają one stół obrotowy z rozmieszczonymi na jego powierzchni wirówkami, ustawionymi promieniowo i posiadającymi własny napęd. Wewnątrz każdej z wirówek znajduje się kokila - chłodnica, przeznaczona do odlewania i chłodzenia odlewu tulei. Wokół stołu natomiast rozmieszczone zostały, również promieniowo, manipulatory, przeznaczone do wykonywania poszczególnych operacji technologicznych. Stół obrotowy, napędzany poprzez mechanizm maltański, ustawia kolejno wirówki pod poszczególne manipulatory. Wykonywane przez nie czynności technologiczne, od uzbrajania i zamykania kokil, następnie nanoszenia powłoki, zalewanie, chłodzenie i wyjmowanie gotowego surowego odlewu, tworzą w sumie pełny proces technologiczny.

Urządzenia te, mimo stosowania ich w odlewniach, są obarczone określonymi niedogodnościami. Wynikają one z faktu, iż każda kokila wraz ze swą chłodnicą jest na stałe zwarta z jedną, przynależną jej wirówką. W tym układzie, wszystkie czynności technologiczne są prowadzone w wirówce przy poziomym położeniu kokili. Powoduje to utrudnienia przy wyciąganiu odlewów z kokil oraz, co jest bardzo mocno odczuwalne, z przygotowaniem jej do ponownego zalania ciekłym metalem. Stałe, poziome położenie kokil ogranicza również w zdecydowany sposób możliwości wprowadzenia dodatkowych czynności technologicznych,

188 019 zmierzających do poprawy jakości odlewów. Również i zastosowanie pośredniego chłodzenia, jakim jest użycie chłodnic, powoduje wydłużenie jego czasu, co jest niezwykle kłopotliwe przy ciągłej produkcji. Wszystkie te niedogodności niekorzystnie wpływają na cykl produkcyjny i koszty eksploatacyjne.

W celu uniknięcia przedstawionych niedogodności postawiono przed wynalazkiem zadanie techniczne polegające na opracowaniu urządzenia do odśrodkowego odlewania, zwłaszcza tulei, w którym kokile nie byłyby związane na stałe z jedną wirówką i jednocześnie w trakcie trwania procesu technologicznego mogły zmieniać swe położenie.

Cel ten osiągnięto dzięki temu, że w urządzeniu do odśrodkowego odlewania, zwłaszcza tulei, wirówki są ustawione na stole obrotowym w taki sposób, że ich osie obrotu tworzą z przynależną im osią stołu obrotowego kąt ostry, a ponadto osie obrotu wirówek tworzą podczas okresowej współpracy ze stacjonarnym stanowiskiem roboczym obsługi kokil kąt prosty i stanowią jednocześnie współosiowe przedłużenie osi pozostałych, również współpracujących z nimi okresowo, stacjonarnych stanowisk roboczych, które tworzą: stanowisko nanoszenia powłok oraz stanowisko zalewania metalem. Poza tym stacjonarne stanowisko robocze obsługi kokil zawiera roboczy stół obrotowy o pionowej osi obrotu, który obejmuje swym zasięgiem konstrukcja nośna, wyposażona w ustawiony przesuwnie i prostopadle do osi współpracującej z nim wirówki, manipulator wymiany kokil i, trwale przytwierdzony do górnej części konstrukcji nośnej, manipulator czyszczenia kołnierzy oraz, że roboczy stół obrotowy jest wyposażony w rozmieszczone w powtarzalnych odstępach na jego powierzchni, uchwyty kokilowe z wymiennymi obejmami kokilowymi, współpracujące okresowo z rozmieszczonymi wokół niego, stanowiskami operacyjnymi, które tworzą: stanowisko wypychania odlewów, stanowisko czyszczenia kokili i stanowisko wykonywania rdzeni. Ponadto w korpusie nośnym wirówki znajduje się, osiowo umocowany w ścianie czołowej, przesuwny i indywidualnie wał, zakończony przesuwnym kołnierzem chwytnym. który współpracuje z umieszczonym również osiowo na przeciwległej ścianie czołowej, obrotowym kołnierzem chwytnym.

Cechą charakterystyczną opisanego powyżej urządzenia jest ukośne, nie promieniowe ustawienie wirówek na stole roboczym. Dzięki temu, wirówki, znajdujące się w obszarze działania poszczególnych stacjonarnych stanowisk roboczych, zajmują korzystne położenie współosiowe ze współpracującym stanowiskiem lub też, jak w przypadku stanowiska roboczego obsługi kokil, położenie prostopadłe. Ułatwia to bowiem w zasadniczy sposób dojście poszczególnych manipulatorów do wirówek i kokil. Tym samym umożliwia na stosowanie mniej rozbudowanych, prostszych konstrukcji, co z kolei ma wpływ na obniżenie kosztów eksploatacyjnych. Również i proces technologiczny, jaki można prowadzić z opisanym urządzeniem, zapewnia uzyskanie jakościowo lepszych odlewów, gdyż wszystkie operacje związane z przygotowaniem kokil można prowadzić na zewnątrz, poza wirówką, na specjalnie przystosowanych stanowiskach operacyjnych. Ponadto udogodnienia technologiczne i eksploatacyjne wypływają z samej wirówki. Jej budowa zezwala bowiem na bardzo łatwe wyjmowanie i wkładanie kokili. Możliwym jest również, co jest nader istotne ze względów eksploatacyjnych, na indywidualne prowadzenie procesu technologicznego, w zakresie wielkości odlewu i prędkości wirowania w każdej wirówce. W ten sposób można wykonywać na jednym urządzeniu i w tym samym czasie różne odlewy. Powstaje więc możliwość wykonania odlewów tulei w niewielkiej serii, co do tej pory było w odlewniach zmechanizowanych raczej nie praktykowane.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, którego fig. 1 przedstawia urządzenie do odśrodkowego odlewania, zwłaszcza tulei w widoku z góry, fig. 2 - urządzenie w przekroju wzdłuż linii I -I oznaczonej na fig. 1, fig. 3 - wirówkę w przekroju wzdłuż linii II - II oznaczonej na fig. 1.

Urządzenie do odśrodkowego odlewania, zwłaszcza tulei, zawiera stół obrotowy 1 o pionowej osi obrotu. Jest on osadzony na jednym centralnym łożysku i napędzany skokowo cylindrem hydraulicznym. Jego dokładne ustawienie w poszczególnych pozycjach roboczych zapewnia, ulokowany w części dolnej stoku, typowy mechanizm pozycjonowania. Na stole obrotowym, w powtarzalnych odstępach, zostało ustawionych dziesięć wirówek 2, o pozio4

188 019 mych osiach obrotu 3. Tworzą one z przynależnymi im, osiami symetrii 4 stołu obrotowego ostry kąt a. Każda z tych wirówek posiada korpus nośny 5, trwale połączony ze stołem obrotowym. Wewnątrz korpusu znajduje się, osiowo umocowany w ścianie czołowej, przesuwny wał 6, napędzany, poprzez przekładnię pasową 7, przez swój, odrębny, silnik elektryczny 8 przymocowany do korpusu nośnego. Na końcu wału, znajdującym się wewnątrz korpusu nośnego, został osadzony kołnierz chwytny przesuwny 9. Może on przesuwać się osiowo, wraz z całym wałem, w wyniku działania cylindra napędowego 10, sprzężonego z wałem i znajdującego się poza korpusem nośnym. Podobny kołnierz chwytny obrotowy 11, współpracujący z kołnierzem 9, jest umocowany osiowo na przeciwległej ścianie czołowej. Oba te kołnierze chwytne podtrzymują kokilę 12, która znajduje się pomiędzy nim i jest dociśnięta przez kołnierz chwytny przesuwny do kołnierza chwytnego obrotowego przez cylinder napędowy.

Obok stołu obrotowego znajduje się stacjonarne stanowisko robocze obsługi kokil 13. Jest ono ustawione w ten sposób, że podczas okresowej współpracy z wirówką 2 ich osie tworzą ze sobą kąt prosty. Zasadniczym zespołem tego stanowiska jest roboczy stół obrotowy 14, posiadający budowę i napęd podobne do budowy i napędu stołu obrotowego 1. Stół 14 jest wyposażony w rozmieszczone w powtarzalnych odstępach na jego powierzchni, sześć uchwytów kokilowych 15, w których znajdują się wymienne obejmy kokilowe 16, dostosowane swymi wewnętrznymi wymiarami do zewnętrznych wymiarów podtrzymywanej kokili 12. Ponad roboczym stołem obrotowym znajduje się konstrukcja nośna 17 stanowiska obsługi kokil. Podtrzymuje ona manipulator wymiany kokil 18, który przesuwa się ruchem posuwisto-zwrotnym po prowadnicach wzdłuż osi stanowiska 13. Głównym elementem manipulatora jest głowica 19, łącząca czynnościowo wirówkę 2 z uchwytem kokilowym 15 znajdującym się w pobliżu stołu obrotowego 1 i w osi stacjonarnego stanowiska roboczego obsługi kokil. Do konstrukcji nośnej, w jego górnej części, położonej najbliżej stołu obrotowego, przytwierdzony jest trwale manipulator czyszczenia kołnierzy 20. Jest on wyposażony w układ dźwigni 21 napędzanych siłownikiem hydraulicznym 22 i zakończonych parą szczotek listwo wych 23. Współpracują one okresowo z oboma kołnierzami chwytnymi 9 i 11 wirówki 2.

W skład stacjonarnego stanowiska roboczego obsługi kokil 13 wchodzą również, rozmieszczone wokół roboczego stołu obrotowego, następujące stanowiska operacyjne: stanowisko wypychania odlewu tulei 24, stanowisko czyszczenia kokil 25 oraz stanowisko wykonania rdzeni 26. Wszystkie te stanowiska operacyjne są rozmieszczone tak wokół roboczego stołu obrotowego, że po kolejnym skoku stołu osie uchwytów kokilowych 15 znajdują się w ich osiach roboczych. To dokładne ustawienie roboczego stołu obrotowego uzyskuje się dzięki działania typowego mechanizmu pozycjonowania 27 umieszczonego pod stołem.

Stanowisko operacyjne wypychania odlewu tulei 24 posiada kolumnę 28 wyposażoną w ramieniowo-tłokowy wypychacz odlewu tulei 29, ustawiony ponad uchwytem kokilowym 15 roboczego stołu obrotowego. Natomiast pod stołem znajduje się rynna, dochodząca do zsypu 30, umieszczonego ponad wózkiem 31 znajdującym się na torowisku w dole odbiorczym 32.

Stanowisko operacyjne czyszczenia kokil 25 również posiada kolumnę nośną 33. Na niej to podwieszono dwie, ponad roboczym stołem obrotowym i pod nim, okrągłe szczotki 34. Ich zewnętrzne średnice są dostosowane do średnicy czyszczonej powierzchni cylindrycznej kokil, a same poruszają się - napędzane własnym napędem - w pionie góra - dół.

Kolejne stanowisko operacyjne to stanowisko wykonywania rdzeni 26. Wykonywane są tutaj cylindryczne rdzenie, które stanowią integralną część kokili. Przylegają one bowiem całą swą powierzchnią zewnętrzną do powierzchni wewnętrznej kokili a ich powierzchnia wewnętrzna stanowi swoistą formę odlewniczą dla odśrodkowo odlewanej tulei. Stanowisko to posiada zabudowę nośną 35, która podtrzymuje strzelarkę masy rdzeniowej 36 oraz zbiornik masy rdzeniowej 37. Urządzenia te są podwieszone ponad roboczym stołem obrotowym, przy czym sama rdzeniarka jest ulokowana dodatkowo w osi, współpracującego z nią, uchwytu kokilowego. Natomiast pod stołem, ale również w osi uchwytu kokilowego, znajduje się podgrzewany wkład sworzniowy 38 poruszany pionowo w osi przez siłownik podnoszący 39. Kształt zewnętrzny wkładu sworzniowego, który w procesie wykonywania rdzenia znajduje

188 019 się wewnątrz kokili i w jej osi, odpowiada kształtowi wewnętrznemu rdzenia, a co za tym idzie kształtowi zewnętrznemu odlewu tulei.

Wokół stołu obrotowego 1, oprócz stacjonarnego stanowiska roboczego obsługi kokil, rozmieszczone są pozostałe stacjonarne stanowiska robocze, niezbędne do wykonania pełnego procesu technologicznego. Te stanowiska tworzą: stanowisko nanoszenia powłok 40 oraz stanowisko zalewania ciekłym metalem 41. Cechą charakterystyczną obu wspomnianych stanowisk jest to, że ich osie, w momencie wykonywania operacji technologicznej, stanowią współosiowe przedłużenie współpracujących z nimi wirówek. Pierwsze ze stanowisk, to jest stacjonarne stanowisko robocze nanoszenia powłok posiada zbiornik materiału pokrywającego 42. Jest on sprzężony z zespołem pompowym 43, zakończonym końcówką tryskacza 44. Końcówka ta, poruszająca się w osi wirówki, jest napędzana siłownikiem wprowadzającym, dzięki temu, po uzyskaniu odpowiedniego sygnału, końcówka tryskacza może być wprowadzona do wnętrza kokili w celu pokrycia jej powierzchni materiałem pokrywającym, a następnie wyprowadzona.

Natomiast podstawowym elementem konstrukcyjnym stacjonarnego stanowiska roboczego zalewania ciekłym metalem 41 jest piec elektryczny 45. Współpracuje on z manipulatorem zalewania 46, wyposażonym w dozownik 47. Za dozownikiem umocowany jest lejek zalewowy 48, znajdujący się w osi współpracującej wirówki. Lejek zalewowy do wnętrza kokili jest wprowadzany i wyprowadzany cylindrem przesuwu 49, wchodzącym również w skład manipulatora zalewania.

Cykl pracy urządzenia do odśrodkowego odlewania, zwłaszcza tulei, rozpoczyna się z chwilą, gdy stół obrotowy 1 zajmuje pozycję, w której wirówki 2 znajdują się w obszarze działania poszczególnych stacjonarnych stanowisk roboczych. W tej pozycji w wirówce 2, stojącej przy stacjonarnym stanowisku roboczym obsługi kokil 13, następuje odsunięcie pokrywy zewnętrznej. Umożliwia to tym samym dostęp do, znajdującej się w niej, kokili 12. Jednocześnie, manipulator wymiany kokil 18, który zajmował pozycję wyczekiwania - znajdując się w położeniu maksymalnie odsuniętym od wirówki, przesuwa się do tej wirówki - zajmując pozycję roboczą. Zajęcie tej pozycji powoduje uruchomienie głowicy 19. Jej obejma, przez otwór w korpusie nośnym 5 wchodzi do wirówki 2 i chwyta kokilę 12 z odlewem tulei. Wykonanie tych czynności wywołuje sygnał, który uruchamia cylinder napędowy 10. Jego tłoczysko cofając się nieco, odsuwa również nieco wał 6 z kołnierzem chwytnym przesuwnym 9. W tym momencie kokila zawisa na kołnierzu chwytnym obrotowym 11 i obejmie głowicy 19. W dalszej kolejności głowica manipulatora wymiany kokil odsuwa kokilę od kołnierza chwytnego obrotowego i wynosi ją poza wirówkę. Oczywiście wszystkie powyżej opisane czynności odbywają się w sytuacji, gdy wirówka nie pracuje, a więc gdy nie działa silnik elektryczny 8. Głowica 19 w dalszej kolejności obraca unoszoną kokilę do położenia pionowego i przenosi w pozycję współosiową z uchwytem kokilowym 15. Jest to uchwyt w stole roboczym obrotowym 14 położony najbliżej stoku obrotowego 1. Kokila zostaje w tym uchwycie umieszczona a głowica manipulatora wymiany kokil odsuwa się do krańcowego tylnego położenia, umożliwiając wykonanie przez roboczy stół obrotowy jednego skoku. W rezultacie tego skoku i działania mechanizmu pozycjonowania 27 przed głowicą 19 znalazł się uchwyt kokilowy, z kokilą przygotowaną do włożenia do wirówki. Natomiast uchwyt kokilowy z kokilą i odlewem tulei znalazł się w obszarze działania stanowiska operacyjnego wypychania odlewu tulei 24.

W trakcie trwania skoku stołu roboczego zostaje uruchomiony manipulator czyszczenia kołnierzy 20. Siłownik hydrauliczny 22 popycha układ dźwigu 21 i wprowadza je do otwartej wirówki 2 pozbawionej kokili 12. Para szczotek listwowych 23 przesuwając się po obu kołnierzach chwytnych 9 i 11 zdziera z nich zanieczyszczenia, przygotowując je tym samym do ponownej pracy, po starannym oczyszczeniu kołnierzy, zwłaszcza chwytnych powierzchni stożkowych, manipulator wraca do pierwotnego położenia na konstrukcji nośnej 17.

Wykonanie tej operacji pozwala na ponowne uruchomienie głowicy manipulatora wymiany kokil, która, wykonując w odwrotnej kolejności wszystkie opisane już czynności, przenosi pustą kokilę do wirówki, sam zaś manipulator 19, po zajęciu przez swą głowicę normalnej pozycji, cofa się do tyłu, zajmując ponownie pozycje wyczekiwania. Równocześnie z wy6

188 019 cofaniem się manipulatora wymiany kokil następuje zasunięcie pokrywy zewnętrznej wirówki oraz uruchomienie jej, poprzez włączenie silnika elektrycznego 8, w tym samym czasie zostaje uruchomiony stół obrotowy 1, który wykonuje jeden skok. Również i w tym przypadku, uzyskanie powtarzalnego położenia stołu, zapewnia jego mechanizm pozycjonowania. W rezultacie tego ruchu stołu obrotowego, w obszarze stacjonarnego stanowiska obsługi kokil znalazła się kolejna wirówka z odlewem tulei jest ona poddawana tym czynnościom, które opisano powyżej. Natomiast kokila pusta, w wyniku tego ruchu, znalazła się wraz ze swą wirówką w obszarze działania stacjonarnego stanowiska roboczego nanoszenia powłok 40. Dzięki temu, że oś wirówki stanowi swoiste współosiowe przedłużenie osi stanowiska roboczego 40. Siłownik wprowadzający wprowadza do środka kokili końcówkę tryskacza 44. Po uruchomieniu zespołu pompowego 43 materiał pokrywający, wypływający ze zbiornika 42, wylatujący z końcówki tryskacza pokrywa całą powierzchnię wewnętrzną, którą stanowi powierzchnia rdzenia, wirującej kokili. Uzyskanie właściwej powłoki ochronnej jest limitowane czasem natryskiwania. Po jego upływie przestaje pracować zespół pompowy, a siłownik wprowadzający sprowadza końcówkę tryskacza do pozycji wyjściowej. Jest to równoznaczne z zakończeniem tej operacji.

Kolejny skok stołu roboczego 1 wprowadza tak przygotowaną kokilę, wirującą w swej wirówce, w obszar działania stacjonarnego stanowiska roboczego zalewania ciekłym metalem 41. Podobnie jak i na poprzednim stanowisku, współosiowe ustawienie wirówki i stacjonarnego stanowiska 41, zezwala na łatwe wprowadzenie do wirującej kokili, przez cylinder przesuwu 49, lejka zalewowego 48 manipulatora zalewania 46. Odmierzony przez dozownik 47, a płynący przez lejek zalewowy 48, ciekły metal wpływa do wirującej kokili, tworząc odlew tulei. Po wlaniu, technologicznie założonej, pozycji metalu manipulator zalewania wycofuje się do położenia wyjściowego, a stół roboczy 1 wykonuje następny skok. Wirówka z wirującą kokilą znajduje się obecnie w strefie chłodzenia, która obejmuje następnych siedem pozycji. Na tym stanowisku zostaje również uruchomione schładzanie kokili natryskiem wodnym. Natrysk jest regulowany czasem otwarcia zaworu wodnego, przy stałym strumieniu wody, i jest uzależniony od temperatury kokili.

Praca na poszczególnych stacjonarnych stanowiskach roboczych, rozlokowanych wokół stołu roboczego, jest tak skorelowana, że poszczególne operacje lub czynności odbywają się jednocześnie. Oznacza to, że praca wszystkich stacjonarnych stanowisk roboczych odbywa się w tym samym czasie i, że stół roboczy dokonuje kolejnego skoku dopiero po zakończeniu pracy przez wszystkie stacjonarne stanowiska.

Jak już wspomniano powyżej na stacjonarnym stanowisku roboczym obsługi kokil 13 wykonywane są operacje związane z wybiciem z kokil gotowych odlewów i przygotowaniem ich do ponownego zalania ciekłym metalem. Przebieg pierwszych z nich, to jest wyjście z wirówki kokili z odlewem tulei i włożenie tam następnej, przygotowanej do naniesienia, już opisano. W ich rezultacie uchwyt kokilowy 15, zawierający kokilę z odlewem tulei, znalazł się w obszarze działania stanowiska operacyjnego wypychania odlewu tulei 24. Tutaj na odlew tulei działa wypychacz odlewu 29. Wypycha on odlew wraz z pokruszoną masą rdzeniową z unieruchomionej w uchwycie kokilowym, kokili na znajdującą się pod roboczym stołem obrotowym, rynnę. Pokruszona masa spada przez zsyp 30 do wózka 31. Wózek ten po napełnieniu masą zostaje przepchany w dole odbiorczym 32 poza zasięg działania zsypu i przewieziony do miejsca wysypu odpadów. Odlewy tulei układane są ręcznie na zawieszce choinkowej, a następnie całość jest wywożona do składowiska gotowych odlewów. Po wypchnięciu odlewu ramieniowo - tłokowy wypychacz odlewu, przesuwając się po kolumnie 28, wycofuje się do góry. Zajęcie przez niego górnego położenia jest równoznaczne z wykonaniem przez roboczy stół obrotowy kolejnego skoku. Opisywany uchwyt kokilowy z pustą kokilą znajduje się w rezultacie w obszarze działania stanowiska operacyjnego czyszczenia kokil 25. Dwie okrągłe szczotki 34, działające od góry i od dołu, zostają wprowadzone do kokili, czyszcząc je powierzchnią od pozostałości rdzenia, w następnej kolejności, poruszane własnym napędem, zostają wyprowadzone na zewnątrz i zajmują pierwotne, wyjściowe położenia. Zajęcie tych pozycji, również i w tym przypadku, uruchamia sygnał, wywołujący kolejny skok roboczego stołu obrotowego i przestawienie uchwytu kokilowego z kokilą w obszar sta188 019 nowiska operacyjnego wykonywania rdzeni 26. Na stanowisku tym kokila znajduje się bezpośrednio pod strzelarką masy rdzeniowej 37. W tym momencie jej zbiornik strzałowy został już napełniony, technologicznie założoną, porcją masy rdzeniowej. Strzelarka zostaje więc opuszczona w dół, do zetknięcia się z kokilą, i jednocześnie, do kokili od dołu, siłownik podnoszący 39 wprowadza podgrzewany wkład sworzniowy 38. Sprzężone z nim ruchome dno zamyka kokilę od dołu, a wkład sworzniowy wraz z powierzchnią wewnętrzną kokili tworzą ściany rdzenicy - kokili. Do powstałej w ten sposób przestrzeni strzelania jest masa rdzeniowa utwardzana na „gorąco”. W procesie wiązania wykorzystuje się bowiem ciepło zawarte w kokili oraz ciepło zawarte w podgrzewanym wkładzie rdzeniowym. Wstępne utwardzenie masy rdzeniowej, a więc powstanie rdzenia w kształcie cylindra ściśle przylegającego do powierzchni wewnętrznej kokili, umożliwia: opuszczenie podgrzewanego wkładu sworzniowego wraz z ruchomym dnem w dół oraz strzelarki - uniesienie do góry. Po tych czynnościach roboczy stół obrotowy 14 wykonuje kolejny skok. Uchwyt kokilowy wraz z kokilą i rdzeniem znajdują się na kolejnej, jednej z dwóch, pozycji, gdzie rdzeń utwardza się do końca i gdzie można prowadzić czynności kontrolujące. Po dwóch kolejnych skokach roboczego stołu obrotowego uchwyt z zawartością znajdzie się w miejscu, skąd manipulator wymiany kokil 18 przeniesie kokilę do pustej wirówki. W czasie, gdy uchwyt kokilowy z rdzenicą i świeżo wykonanym rdzeniem zostaje przesunięty na następną pozycję, zbiornik strzałowy strzelarki 36 zostaje zasypany masą rdzeniową przesypywaną ze zbiornika masy rdzeniowej 37.

Wszystkie operacje, przeprowadzane w obrębie stacjonarnego stanowiska roboczego obsługi kokil, są ze sobą również skorelowane, a czasy ich wykonywania dostosowane do czasów pracy pozostałych stacjonarnych stanowisk roboczych, w rezultacie uzyskuje się płynną pracę całego urządzenia do odśrodkowego odlewania, zwłaszcza tulei.

188 019

WYKAZ oznaczeń na rysunku

1. stół obrotowy

2. wirówki

3. oś obrotu wirówki

4. oś symetrii stołu obrotowego

5. korpus nośny wirówki

6. wał wirówki

7. przekładnia pasowa

8. silnik elektryczny

9. kołnierz chwytny przesuwny

10. cylinder napędowy

11. kołnierz chwytny obrotowy

12. kokila

13. stacjonarne stanowisko robocze obsługi kokil

14. roboczy stół obrotowy

15. uchwyty kokilowe

16. wymienne obejmy kokilowe

17. konstrukcja nośna

18. manipulator wymiany kokil

19. głowica manipulatora wymiany kokil

20. manipulator czyszczenia kołnierzy

21. układ dźwigni

22. siłownik hydrauliczny

23. szczotki listwowe

24. stanowisko operacyjne wypychacza odlewu tulei

25. stanowisko operacyjne czyszczenia kokil

26. stanowisko operacyjne wykonywania rdzeni

27. mechanizm pozycjonowania

28. kolumna

29. ramieniowo - tłokowy wypychacz

30. odlew tulei

31. wózek

32. dół odbiorczy

33. kolumna nośna

34. okrągłe szczotki

35. zabudowa nośna

36. strzelarka masy rdzeniowej

37. zbiornik masy rdzeniowej

38. wkład sworzniowy

39. siłownik podnoszący

40. stacjonarne stanowisko robocze nanoszenia powłoki

41. stacjonarne stanowisko robocze zalewania ciekłym metalem

42. zbiornik materiału

43. zespół pompowy

44. końcówka tryskacza

45. piec elektryczny

46. manipulator zalewania

47. dozownik

48. lejek zalewowy

49. cylinder przesuwu

188 019

Fig.2

Fig.3

188 019

Fig.1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (3)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie do odśrodkowego odlewania, zwłaszcza tulei, zawierające stół obrotowy o pionowej osi obrotu, na którym znajdują się, rozmieszczone w powtarzalnych odstępach, wirówki o poziomych osiach obrotu, współpracujące okresowo z ustawionymi wokół stołu obrotowego, stacjonarnymi stanowiskami roboczymi, znamienne tym, że wirówki (2) są ustawione na stole obrotowym (1) w taki sposób, że ich osie obrotu (3) tworzą z przynależną im osią symetrii (4) stołu obrotowego kąt (a) będący, korzystnie, kątem ostrym, a ponadto osie obrotu wirówek tworzą podczas okresowej współpracy ze stacjonarnym stanowiskiem roboczym obsługi kokil (13) kąt prosty i stanowią jednocześnie współosiowe przedłużenie osi pozostałych, również współpracujących z nimi okresowo, stacjonarnych stanowisk roboczych, które korzystnie, tworzą: stanowisko nanoszenia powłok (40) oraz stanowisko zalewania metalem (41).
2. 2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że stacjonarne stanowisko robocze obsługi kokil (13) zawiera znany roboczy stół obrotowy (14) o pionowej osi obrotu, który obejmuje swym zasięgiem konstrukcja nośna (17), wyposażona w ustawiony przesuwnie i prostopadle do osi współpracującej z nim wirówki (2), manipulator wymiany kokil (18) i trwale przytwierdzony do górnej części konstrukcji nośnej, manipulator czyszczenia kołnierzy (20) oraz, że roboczy stół obrotowy jest wyposażony w rozmieszczone w powtarzalnych odstępach na jego powierzchni, uchwyty kokilowe (15) z wymiennymi obejmami kokilowymi (16), współpracując okresowo z rozmieszczonymi wokół niego, stanowiskami operacyjnymi, które korzystnie tworzą: stanowisko wypychania odlewów (24), stanowisko czyszczenia kokili (25) i stanowisko wykonywania rdzeni (26).
3. 3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że w korpusie nośnym (5) wirówki (2) znajduje się, osiowo umocowany w ścianie czołowej, przesuwny i indywidualnie napędzany wał (6), zakończony przesuwnym kołnierzem chwytnym (9), który współpracuje z umocowanym również osiowo na przeciwległej ścianie czołowej, obrotowym kołnierzem chwytnym (11).