PL185760B1 - Skrzynka - Google Patents

Abstract

1. Skrzynka zawierajaca drzwi, pola- czone za pomoca zawias z oscieznica znamienna tym, ze drzwi (11) m aja usy- tuowane na swym obrzezu, pomiedzy za- wiasami (12), co najmniej jedne widelki (30), stanowiace jedna calosc z tymi drzwiami (11), zas w tych widelkach (30) osadzona jest obrotowo os (31), która sta- nowi jedna calosc z oscieznica (13). F IG.2 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest skrzynka, zwłaszcza przeznaczona do pomieszczenia urządzeń elektrycznych.

185 760

Tego typu skrzynki zawierają zazwyczaj drzwi, połączone przegubowo za pomocą zawiasów z ościeżnicą, zespoloną trwale z ich podporą.

Gdy drzwi mają stosunkowo dużą wysokość, a może to zachodzić wtedy, kiedy urządzenia elektryczne są umieszczone w kilku rzędach, niezbędne jest - w celu wyeliminowania niespodziewanego powstania szczeliny pomiędzy ich zawiasami - zastosowanie w położeniu pośrednim między tymi ostatnimi dodatkowego połączenia przegubowego.

Obecnie takie dodatkowe połączenie przegubowe zakłada użycie na ościeżnicy i/lub na drzwiach oddzielnego elementu, który jako różny od tej ościeżnicy i/lub tych drzwi powinien być osadzony na jednej i/lub na drugich.

Ma to miejsce zwłaszcza w rozwiązaniu przedstawionym we francuskim zgłoszeniu patentowym, które zostało złożone dnia 16 marca 1994 r. pod nr 94 03061 i opublikowane pod nr 2.717.633.

Układ ten jest zadowalający, jednakże ze względu na koszt własny stosowanego oddzielnego elementu i na koszty jego zamontowania jest on stosunkowo drogi.

Jest to tym uciążliwsze, że stosowanym elementem dodatkowym jest tulejka zawiasowa, osadzona na ościeżnicy, zaś dla współpracy z komplementarną tulejką zawiasową, przewidzianą w tym celu na drzwiach, należy dołączyć do niej ośkę, co dodatkowo komplikuje montaż całości.

Celem wynalazku jest ogólnie opracowanie układu, umożliwiającego uzyskanie przy mniejszym koszcie żądanego dodatkowego połączenia przegubowego i dającego prócz tego inne korzyści.

Skrzynka zawierająca drzwi, połączone za pomocą zawias z ościeżnicą, według wynalazku charakteryzuje się tym, że pomiędzy zawiasami drzwi mająjako jedną całość na swym obrzeżu co najmniej jedne widełki, za pośrednictwem których współpracują one obrotowo z osią, która sama stanowi jedną całość z ościeżnicą,

Korzystnie widełki zawierają w przybliżeniu równoległe do siebie dwa palce, a mianowicie palec zewnętrzny, którego powierzchnia zewnętrzna zachowuje w przybliżeniu ciągłość z powierzchnią zewnętrzną drzwi, oraz palec wewnętrzny, który wystaje na powierzchni wewnętrznej drzwi.

Korzystnie drzwi mają odgięty brzeg, zaś palec wewnętrzny widełek jest sprzężony z wykrojem, stanowiącym przerwę lokalną w tym odgiętym brzegu.

Korzystnie widełki są usytuowane w całości wewnątrz obrysu drzwi.

Korzystnie wklęsłość widełek jest skierowana całkowicie równolegle do drzwi.

Korzystnie skrzynka zawiera tylko jedne widełki, usytuowane na połowie wysokości drzwi.

Korzystnie widełki, jakie mają drzwi, są uformowane wraz z tymi drzwiami.

Korzystnie oś, jaką ma ościeżnica, jest z nią połączona za pośrednictwem dwóch stopek, które są usytuowane odpowiednio na obu jej końcach.

Korzystnie dla przepuszczenia stopek, stanowiących podporę osi, drzwi mają od strony ich powierzchni wewnętrznej dwie szczeliny, które są usytuowane odpowiednio z obu stron palca wewnętrznego widełek.

Korzystnie ościeżnica ma uskok do wstawienia odgiętego brzegu drzwi, zaś oś jest ukształtowana lokalnie w postaci występu na wprost uskoku.

Korzystnie stopki stanowiące podporę osi są połączone z ościeżnicą z odstępem od jej zewnętrznego obwodu i są usytuowane w kierunku tego zewnętrznego obwodu.

Korzystnie dno uskoku ościeżnicy ma w przekroju poprzecznym obrys, którego co najmniej jedna cześć jest okrągła, a oś jest wycentrowana względem części okrągłej tego obrysu.

Korzystnie oś, jaką ma ościeżnica, jest uformowana wraz z tą ostatnią.

Korzystnie na wprost osi ościeżnica ma w swym uskoku wybranie, do ukształtowania tej osi.

Korzystnie ościeżnica ma oś na każdym ze swych dwóch stojaków.

Główną cechą skrzynki według wynalazku jest to, że pomiędzy zawiasami drzwi mają jako jedną całość na swym obrzeżu co najmniej jedne widełki, za pośrednictwem których współpracują one obrotowo z osią, która ze swej strony stanowi jedną całość z ościeżnicą.

185 760

Zatem dla uzyskania żądanego dodatkowego połączenia przegubowego nie jest konieczne osadzenie żadnego oddzielnego elementu ani na drzwiach, ani też na ościeżnicy.

Przeciwnie, części składowe tego połączenia przegubowego przybywają bezpośrednio z produkcji wraz drzwiami i ościeżnicą.

Wynika stąd minimalizacja inwestycji, niezbędnych do wytworzenia skrzynki, oraz kosztów tego wytworzenia. Wynika stąd również uproszczenie montażu tej skrzynki.

Podczas osadzania na miejscu drzwi skrzynki wystarcza ich nasadzenie za pośrednictwem widełek na oś ościeżnicy bez udziału jakiejkolwiek ośki.

Należy podkreślić ponadto, że w wymienionym już powyżej francuskim zgłoszeniu patentowym nr 2.717.633 część zawias, wyposażająca drzwi skrzynki, działa głównie na wewnętrznej powierzchni tych drzwi, a nie na ich obrzeżu.

Podobnie jest w zgłoszeniu patentu brytyjskiego nr 2.134.591, w którym ponadto - jeśli są utworzone przez widełki - odpowiednie części zawiasowe, to należą one do głównych zawias danych drzwi i zaskakują na siłę na osie, niesione przez ościeżnicę, z którą te drzwi są połączone przegubowo.

Przeciwnie, przedmiot niniejszego zgłoszenia patentowego dotyczy zastosowania dodatkowego połączenia przegubowego pomiędzy zawiasami głównymi danych drzwi, a widełki, tworzące to dodatkowe połączenie przegubowe, działają na obrzeżu tych drzwi i nachodzą swobodnie, bez jakiegokolwiek zaskakiwania, na oś, przewidzianą dla nich na ościeżnicy odpowiedniej skrzynki.

Wynika stąd duża prostota wykonania i stosowania oraz duża efektywność.

Przedmiot wynalazku uwidoczniono w przykładzie wykonania na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia skrzynkę według wynalazku w widoku perspektywicznym; fig. 2 przedstawia drzwi tej skrzynki i ościeżnicę, z którą te drzwi są połączone przegubowo, w większej skali, w rozłożonym widoku perspektywicznym; fig. 3 i 4 przedstawiają szczegóły z fig. 2, wyznaczone ramkami HI i IV na tej figurze 2, w większej skali, dotyczącej drzwi; fig. 5 i 6 przedstawiają znowu szczegóły z fig. 2, wyznaczone tym razem przez ramki V i VI na tej fig. 2, w skali fig. 3 i 4, lecz dotyczącej ościeżnicy; fig. 7 i 8 przedstawiają drzwi w przekroju poprzecznym wzdłuż odpowiednio osi VII-VII i VIII-VIII na fig. 4, w jeszcze większej skali, w widokach częściowych; fig. 9 przedstawia ościeżnicę w przekroju poprzecznym wzdłuż osi IX-IX na fig. 5, w skali fig. 7 i 8, w widoku częściowym; fig. 10A i 10B przedstawiają dwie kolejne fazy montażu drzwi w ościeżnicy, w oparciu o fig. 7 i 9, w widokach częściowych w przekroju poprzecznym; fig. 11 przedstawia widok częściowy w przekroju osiowym, analogicznym do przekrojów na fig. 10A, 10B, w przypadku położenia zamknięcia drzwi.

Jak to uwidoczniono na tych figurach, skrzynka 10 według wynalazku zawiera drzwi 11, połączone przegubowo za pośrednictwem zawias 12 z ościeżnicą 13, zespoloną trwale z jej ramą 14.

W przedstawionej postaci wykonania otwieranie drzwi 11 przeprowadza się od lewej strony do prawej wzdłuż strzałki F1 na fig. 1. Zawiasy 12 ciągną się zatem na końcach prawego boku pionowego tych drzwi 11. Stosownie do tego w pobliżu swego lewego boku pionowego drzwi 11 są zaopatrzone w uchwyt 15. Ponieważ ten uchwyt 15 nie stanowi istoty wynalazku, nie będzie tu opisany. Można go skojarzyć z nie przedstawionym zamkiem.

W przedstawionej postaci wykonania drzwi 11 są nieco zakrzywione wzdłuż osi pionowej, a na swej powierzchni wewnętrznej mają wystający w sposób ciągły brzeg odgięty 16 wzdłuż każdego z ich boków poziomych oraz brzeg odgięty 17 wzdłuż każdego z ich boków pionowych.

Brzegi odgięte 16 są płaskie, natomiast brzegi odgięte 17 są szeroko zaokrąglone, przynajmniej jeśli chodzi o ich powierzchnię zewnętrzną.

W przedstawionej postaci wykonania zawiasy 12 stanowią jedną całość z drzwiami 11 i w odniesieniu do siebie wystają one w sąsiedztwie danego końca brzegów odgiętych 16, tj. na końcu tych brzegów odgiętych 16, przeciwległym względem uchwytu 15.

Jak to jest lepiej widoczne w przypadku jednej z nich na fig. 3, zawiasami 12 są proste czopy walcowe. Ich swobodny koniec może być płaski, jak to jest przedstawione na fig. 3. Może on być jednak również zaokrąglony w kształcie półkuli.

185 760

Prócz tego w celu ułatwienia ewentualnego wyjęcia drzwi 11 z zawias, przynajmniej jedna z zawias 12 może działać na końcu nie uwidocznionego, odkształcalnego sprężyście języczka według takich układów jakie są opisane w patencie francuskim, który został złożony dnia 19 czerwca 1990 r. pod nr 90 07656 i opublikowany pod nr 2.663.495.

W przedstawionej postaci wykonania przewidziany jest wystający na drugim końcu brzegów odgiętych 16, tj. na końcu tych brzegów odgiętych 16, położonym od strony uchwytu 15, zamiast i na miejscu zawiasy 12, klocek oporowy 18, który służy do umożliwienia, przez zaskoczenie, utrzymywania drzwi 11 w ościeżnicy 13 w położeniu zamknięcia, i który działa na końcu odkształcalnego sprężyście języczka 19, jak to uwidoczniono.

Wreszcie w przedstawionej postaci wykonania przewidziany jest w pewnej odległości od każdego z końców brzegów odgiętych 16 garb 20, który wystając także na takim brzegu odgiętym 16, jest przeznaczony ze swej strony do umożliwienia centrowania w ościeżnicy 13 drzwi 11 w położeniu zamknięcia. Ten garb 20 jest przykładowo zaokrąglony w kształcie półkuli, jak to uwidoczniono.

Drzwi 11 są wykonane korzystnie z tworzywa syntetycznego, zwanego sztucznym, przez prasowanie. Podobnie jest w przedstawionej postaci wykonania w przypadku ościeżnicy 13.

W ramowej postaci ogólnej ta ościeżnica 13 zawiera dwie poprzeczki 22, które biegną w zasadzie poziomo, oraz dwa stojaki 23, które biegną w zasadzie pionowo.

W celu zespolenia z ramą 14 zawiera ona w sposób ciągły dokoła swego wewnętrznego obwodu odgięty brzeg 24 wzdłuż każdej ze swych poprzeczek 22 oraz odgięty brzeg 25 wzdłuż każdego ze swych stojaków 23.

Dla połączenia przegubowo drzwi 11 z ościeżnicą 13 ta ostatnia ma otwór 26 na każdym z końców swych poprzeczek 22.

W przedstawionej postaci wykonania ten otwór 26 jest otoczony na połowie swego obwodu garbem 27 (fig. 6), przy czym w położeniach, diametralnie przeciwległych względem siebie, ten garb 27 zawiera dwa przedłużenia 28, które obramowują otwór 26 i z których każde jest zukosowane.

Na jednym z końców poprzeczek 22 otwory 26 współpracują nasadowe z zawiasami 12 drzwi 11, a na drugim z końców poprzeczek 22 współpracują one nasadowo z klockami oporowymi tych drzwi.

Dla ewentualnego zadziałania zasuwy zamka ościeżnica 13 zawiera ponadto na każdym ze swych stojaków 23 otwór 29, tworzący tarczkę zasuwkową który ciągnie się w zasadzie na odpowiednim odgiętym brzegu 25.

W myśl wynalazku drzwi 11 mają jako jedną całość na swym obrzeżu, pomiędzy zawiasami 12, widełki 30, za pośrednictwem których współpracują one obrotowo z osią 31, która ze swej strony stanowi jedną całość z ościeżnicą 13.

W przedstawionej postaci wykonania drzwi 11 zawierają tylko jedne widełki 30 pomiędzy ich zawiasami 12, przy czym te widełki 30 działają w przybliżeniu w połowie wysokości pomiędzy tymi ostatnimi, na poziomie uchwytu 15.

Ze względu na ewentualną zmianę kierunku otwierania drzwi 11, co wymaga odwrócenia tych drzwi 11 o 180°, widełki 30 przewidziane są tylko na jednym z ich boków pionowych. Jednakże ościeżnica 13 ma odpowiednio do tego oś 31 na każdym ze swych stojaków 23, jak to jest widoczne na fig. 2.

W przedstawionej postaci wykonania widełki 30 tych drzwi 11, zawierają - w przybliżeniu równolegle do siebie - dwa palce 32, 33 (fig. 4 i 7), a mianowicie z jednej strony palec zewnętrzny 32, który jest utworzony przez same drzwi 11 i którego powierzchnia zewnętrzna zachowuje w przybliżeniu ciągłość z powierzchnią zewnętrzną tych drzwi 11, z drugiej zaś strony palec wewnętrzny 33, który z kolei wystaje na powierzchni wewnętrznej drzwi 11.

W praktyce palec wewnętrzny 33 ciągnie się dzięki wykrojowi 34, który przerywa w danym miejscu odpowiedni odciągnięty brzeg 17 drzwi 11.

Z przyczyn, które zostaną ujawnione dalej, odpowiednio z obu stron tego palca wewnętrznego 33 występują dwie szczeliny 35 pomiędzy palcem 33 a odpowiednimi krawędziami bocznymi wykroju 34.

185 760

W przedstawionej postaci wykonania te szczeliny 35 wchodzą nieco w powierzchnię wewnętrzną drzwi 11, wyznaczając w niej palec zewnętrzny 32.

W przedstawionej postaci wykonania widełki 30 mają wewnątrz ślepe dno półwalcowe i dwie części boczne, które są w przybliżeniu równoległe do siebie, jednak rozchodzą się nieco, oddalając się od ślepego dna.

Ich wklęsłość jest skierowana w całości równolegle do drzwi 11 lub, ściślej, równolegle do płaszczyzny środkowej tych drzwi 11.

Jako całość widełki 30, jakie· mają drzwi 11, pochodzą wraz z tymi ostatnimi z procesu formowania. Widełki 30 ciągną się w całość wewnątrz obrysu drzwi 11 i z przodu są one prawie niewidoczne. Są one widoczne jedynie w widoku z boku, a zatem nie mają niemal wpływu na wygląd estetyczny całości.

Obydwie osie 31, jakie ma ościeżnica 13, mają identyczny układ i są symetryczne do siebie względem płaszczyzny pionowej, która przechodząc przez środek poprzeczek 22, jest do nich prostopadła.

Każda z tych osi ma wysokość co najmniej równą wysokości widełek 30, korzystnie zaś nieco większą od tej ostatniej.

W przedstawionej postaci wykonania każda z tych dwóch osi 31 łączy się z ościeżnicą 13 za pośrednictwem dwóch stopek 36, które są równoległe do siebie i każda z nich występuje odpowiednio na jej dwóch końcach.

W praktyce obydwie stopki 36, niosące w ten sposób oś 31, wystają z ościeżnicy 13 i dla ich przepuszczenia drzwi 11 mają odpowiednio do tego od strony swej powierzchni wewnętrznej dwie szczeliny 35.

W przedstawionej postaci wykonania ościeżnica 13 ma na każdym ze swych stojaków 23 dla wstawienia odpowiedniego odgiętego brzegu 17 drzwi 11 - uskok 37, a dno 38 tego uskoku 37 ma w przekroju poprzecznym obrys, którego przynajmniej część jest okrągła.

Jak to uwidoczniono, to dno 38 jest np. najpierw okrągłe w kształcie ćwiartki okręgu, a następnie płaskie, będąc wówczas równoległym do drzwi 11 (fig. 5 i 9).

Każda z osi 31 biegnie lokalnie z występem na wprost odpowiedniego uskoku 37.

Ściślej, stopki 36, niosące taką oś 31, łączą się z ościeżnicą 13 z odstępem od jej zewnętrznego obwodu, na początku odpowiedniego uskoku 37, oraz ciągną się one w kierunku tego obwodu zewnętrznego.

W praktyce każda z osi 31 jest wycentrowana względem okrągłej części obrysu przekroju poprzecznego dna 38 danego uskoku 37.

Osie 31 i niosące je stopki 36 pochodzą z procesu formowania wraz z ościeżnicą 13.

Wskutek tego na wprost każdej z osi 31 ościeżnica 13 ma w swym odpowiednim uskoku 37 wybranie 39, które przechodzi na wylot przez ten uskok 37 i jest przydatne do uformowania takiej osi 31.

Aby ułatwić dodatkowo to formowanie, każda z osi 31 ma w diametralnie przeciwległych względem siebie położeniach - w przedstawionej postaci wykonania - dwa spłaszczenia 40, które są w przybliżeniu równoległe do siebie i w przybliżeniu prostopadłe do płaszczyzny ogólnej ościeżnicy 13, z uskokiem 41, wklęsłym na tym z tych spłaszczeń 40, które jest zwrócone w stronę zewnętrznego obwodu ościeżnicy 13.

Dla osadzenia w ościeżnicy 13, drzwi 11 ustawia się w przybliżeniu prostopadle do jej płaszczyzny ogólnej, jak to uwidoczniono na fig. 10A. Za pośrednictwem widełek 30 nasadza się je następnie na odpowiednią oś 31 ościeżnicy 13 wzdłuż strzałki F2 na fig. 10A, aż przez zaskoczenie zapadkowe odpowiednie zawiasy 12 zaczną współpracować z otworami 26, przewidzianymi w tym celu w ościeżnicy 13. Widełki 30 drzwi 11 współpracują wówczas z daną osią 31 ościeżnicy 13, jak to uwidoczniono na fig. 10B. Można wtedy zamknąć drzwi 11. Aby to uczynić, wystarcza obrócić je do samej ościeżnicy 13 wzdłuż strzałki F3 na fig. 11.

Jest zrozumiałe, że wynalazek nie ogranicza się do opisanej i przedstawionej na rysunku postaci wykonania, lecz obejmuje wszelkie odpowiednie warianty wykonawcze.

W szczególności można przewidzieć wzdłuż wysokości drzwi szereg par widełek z równą im - odpowiednio do tego - liczbą osi w ościeżnicy.

185 760

185 760

185 760

FIG. 1OA FIG. IOB

U

185 760

FIG.2-

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims (15)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Skrzynka zawierająca drzwi, połączone za pomocą zawias z ościeżnicą, znamienna tym, że drzwi (11) mają, usytuowane na swym obrzeżu, pomiędzy zawiasami (12), co najmniej jedne widełki (30), stanowiące jedną całość z tymi drzwiami (11), zaś w tych widełkach (30) osadzona jest obrotowo oś (31), która stanowi jedną całość z ościeżnicą (13).
2. 2. Skrzynka według zastrz. 1, znamienna tym, że widełki (30) zawierają, w przybliżeniu równoległe do siebie dwa palce (32, 33), a mianowicie palec zewnętrzny (32), którego powierzchnia zewnętrzna zachowuje w przybliżeniu ciągłość z powierzchnią zewnętrzną drzwi (11), oraz palec wewnętrzny (33), który wystaje na powierzchni wewnętrznej drzwi (11).
3. 3. Skrzynka według zastrz. 2, znamienna tym, że drzwi (11) mają odgięty brzeg (17), zaś palec wewnętrzny (33) widełek (30) jest sprzężony z wykrojem (34), stanowiącym przerwę lokalną w tym odgiętym brzegu (17).
4. 4. Skrzynka według zastrz. 1, znamienna tym, że widełki (30) są usytuowane w całości wewnątrz obrysu drzwi (11).
5. 5. Skrzynka według zastrz. 1, znamienna tym, że wklęsłość widełek (30) jest skierowana całkowicie równolegle do drzwi (11).
6. 6. Skrzynka według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera tylko jedne widełki (30), usytuowane na połowie wysokości drzwi (11).
7. 7. Skrzynka według zastrz. 1, znamienna tym, że widełki (30), jakie mają drzwi (11), są uformowane wraz z tymi drzwiami (11).
8. 8. Skrzynka według zastrz. 1, znamienna tym, że oś (31), jaką ma ościeżnica (13), jest z nią połączona za pośrednictwem dwóch stopek (36), które są usytuowane odpowiednio na obu jej końcach.
9. 9. Skrzynka według zastrz. 3 albo 8, znamienna tym, że dla przepuszczenia stopek (36), stanowiących podporę osi (31), drzwi (11) mają od strony ich powierzchni wewnętrznej dwie szczeliny (35), które są usytuowane odpowiednio z obu stron palca wewnętrznego (33) widełek (30).
10. 10. Skrzynka według zastrz. 3 albo 8, znamienna tym, że ościeżnica (13) ma uskok (37) do wstawienia odgiętego brzegu (17) drzwi (11), zaś oś (31) jest ukształtowana lokalnie w postaci występu na wprost uskoku (37).
11. 11. Skrzynka według zastrz 10, znamienna tym, że stopki (36) stanowiące podporę osi (31) są połączone z ościeżnicą (13) z odstępem od jej zewnętrznego obwodu i są usytuowane w kierunku tego zewnętrznego obwodu.
12. 12. Skrzynka według zastrz. 10, znamienna tym, że dno (38) uskoku (37) ościeżnicy (13) ma w przekroju poprzecznym obrys, którego co najmniej jedna część jest okrągła, a oś (31) jest wycentrowana względem części okrągłej tego obrysu.
13. 13. Skrzynka według zastrz. 1, znamienna tym, że oś (31), jaką ma ościeżnica (13), jest uformowana wraz z tą ościeżnicą (13).
14. 14. Skrzynka według zastrz. 10, znamienna tym, że na wprost osi (31) ościeżnica (13) ma w swym uskoku (37) wybranie (39), do ukształtowania tej osi (31).
15. 15. Skrzynka według zastrz. 1, znamienna tym, że ościeżnica (13) ma oś (31) na każdym ze swych dwóch stojaków (23).