PL182817B1 - Sposób i gotowy zestaw do określania ilości procentowej defektywnych cząsteczek wektora w preparacie wektora używanym w terapii genowej - Google Patents

Sposób i gotowy zestaw do określania ilości procentowej defektywnych cząsteczek wektora w preparacie wektora używanym w terapii genowej

Info

Publication number
PL182817B1
PL182817B1 PL96321869A PL32186996A PL182817B1 PL 182817 B1 PL182817 B1 PL 182817B1 PL 96321869 A PL96321869 A PL 96321869A PL 32186996 A PL32186996 A PL 32186996A PL 182817 B1 PL182817 B1 PL 182817B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
vector
cells
gene
tumor
growth
Prior art date
Application number
PL96321869A
Other languages
English (en)
Other versions
PL321869A1 (en
Inventor
Roth@Jack
Zhang@Wei@Wei
Tocque@Bruno
Bracco@Laurent
Original Assignee
Rhone Poulenc Rorer Sa
Univ Texas
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Rhone Poulenc Rorer Sa, Univ Texas filed Critical Rhone Poulenc Rorer Sa
Publication of PL321869A1 publication Critical patent/PL321869A1/xx
Publication of PL182817B1 publication Critical patent/PL182817B1/pl

Links

Classifications

    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C12BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12QMEASURING OR TESTING PROCESSES INVOLVING ENZYMES, NUCLEIC ACIDS OR MICROORGANISMS; COMPOSITIONS OR TEST PAPERS THEREFOR; PROCESSES OF PREPARING SUCH COMPOSITIONS; CONDITION-RESPONSIVE CONTROL IN MICROBIOLOGICAL OR ENZYMOLOGICAL PROCESSES
    • C12Q1/00Measuring or testing processes involving enzymes, nucleic acids or microorganisms; Compositions therefor; Processes of preparing such compositions
    • C12Q1/02Measuring or testing processes involving enzymes, nucleic acids or microorganisms; Compositions therefor; Processes of preparing such compositions involving viable microorganisms
    • C12Q1/18Testing for antimicrobial activity of a material

Landscapes

  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Zoology (AREA)
  • Wood Science & Technology (AREA)
  • Proteomics, Peptides & Aminoacids (AREA)
  • Molecular Biology (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Immunology (AREA)
  • Microbiology (AREA)
  • Biophysics (AREA)
  • Analytical Chemistry (AREA)
  • Physics & Mathematics (AREA)
  • Toxicology (AREA)
  • Biochemistry (AREA)
  • Biotechnology (AREA)
  • General Engineering & Computer Science (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Genetics & Genomics (AREA)
  • Measuring Or Testing Involving Enzymes Or Micro-Organisms (AREA)
  • Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)
  • Medicines Containing Material From Animals Or Micro-Organisms (AREA)
  • Micro-Organisms Or Cultivation Processes Thereof (AREA)

Abstract

1. Sposób okreslania ilosci procentowej defektywnych czasteczek wektora, wybra- nego z grupy zawierajacej adenowirusy, retrowirusy, wirusy krowianki lub wirusy zwiaza- ne z adenowirusami (adeno-associated virus) w próbce roztworu podstawowego tego wektora, znamienny tym, ze stosuje sie roztwór podstawowy, w którym przynajmniej czesc czasteczek wektora niesie gen efektorowy, wybrany z grupy genów supresorowych nowotworów, konstruktów antysensowych i genów kodujacych toksyny, kodujacy produkt, który hamuje wzrost komórek nowotworowych, indukuje apoptoze komórek nowotworo- wych lub zabija komórki nowotworowe; przy czym najpierw kontaktuje sie komórki no- wotworowe z porcja roztworu podstawowego wektora w warunkach pozwalajacych na wprowadzenie roztworu podstawowego do komórek; nastepnie prowadzi sie inkubacje komórek nowotworowych w warunkach pozwalajacych na ich wzrost; po odpowiednim czasie szacuje sie wzrost komórek nowotworowych, przy czym jako komórki nowotwo- rowe stosuje sie komórki pluc, jelita grubego, sutka, trzustki, prostaty, glowy i szyi, lub skóry; nastepnie porównuje sie oraz okresla procentowo wzrost komórek nowotworowych ze wzrostem komórek, które poddano dzialaniu jednego lub wiecej standardowych testo- wych roztworów podstawowych, zawierajacych wektory bedace kontrola pozytywna, nio- sace funkcjonalny gen efektorowy i wektory bedace kontrola negatywna nie niosace funk- cjonalnego genu efektorowego. PL PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób i gotowy zestaw do określania ilości procentowej defektywnych cząsteczek wektora w preparacie wektora używanym w terapii genowej. Wynalazek obejmuje sposób i zestaw, które mogą być używane do określania ilości procentowej adenowirusa zawierającego niefunkcjonalny gen p53 w roztworze podstawowym zawierającym dziki typ genu p53, który ma być użyty w klinicznej terapii genowej.
Wiadomo, że stosowane metody leczenia raka, obejmujące terapię radiacyjną zabiegi chirurgiczne i chemioterapię, mają ograniczoną skuteczność. Np.: tylko z powodu raka płuc, co roku umiera w USA ponad 140 000 ludzi. Ostatnio, śmiertelność z powodu raka płuc stała się wyższa niż śmiertelność spowodowana rakiem sutka u kobiet. Pomimo, że wprowadzenie programów mających na celu zmniejszenie liczby ludzi palących, obniżyło związaną z wiekiem śmiertelność spowodowaną rakiem płuc; ilość zgonów powodowana przez raka płuc pozostanie wysoka jeszcze przez długi okres XXI wieku. Rozwój nowych sposobów leczenia będzie zależał od zrozumienia na poziomie molekularnym biologii powstawania raka płuc.
Wiadomo już, iż szereg różnych odmian nowotworów spowodowana jest, przynajmniej częściowo, anomaliami genetycznymi, które prowadzą bądź do nadekspresji jednego lub większej liczby genów, bądź do ekspresji uszkodzonego lub zmutowanego genu lub genów. Np.: w wielu wypadkach, ekspresja onkogenów prowadzi do rozwoju nowotworu. Onkogeny są to genetycznie zmienione geny, których ekspresja zmutowanego produktu niszczy normalne funkcje komórkowe lub system kontroli funkcjonowania komórki (Spandidos i in.,1989).
Stwierdzono, że wiele spośród dotychczas zbadanych onkogenów jest uaktywnianych na skutek mutacji, często mutacji punktowej, w obrębie regionu kodującego normalnego genu komórkowego, który to gen określany jest mianem protoonkogenu. Mutacje te prowadzą do substytucji aminokwasowych w powstającym produkcie białkowym danego genu. Powstający w ten sposób produkt cechuje się anormalnymi funkcjami biologicznymi, co przyczynia się do rozwoju procesu nowotworzenia (Travali i in., 1990). Mutacje leżące u podstaw procesu nowotworzenia mogą powstać na skutek działania różnych czynników, jak np. mutagenów chemicznych czy promieniowania jonizującego. Jak dotychczas, zidentyfikowano i w różnym stopniu opisano pewną ilość onkogenów i rodzin onkogenów, np. ras, myc, neu, raf, erb, src, fms,jun i abl (Travali i in., 1990; Bishop,1987).
182 817
Uważa się, że podczas normalnego wzrostu komórki, pewne stymulujące wzrost protoonkogeny są równoważone przez hamujące wzrost geny supresorowe (nowotworów). Szereg czynników może wpłynąć na zachwianie równowagi pomiędzy tymi dwiema grupami czynników, co w konsekwencji prowadzi do stanu nowotworzenia (transformacji nowotworowej). Jednym z takich czynników zaburzających są mutacje w genach supresorowych nowotworów (Weinberg,1991).
Jednym z ważnych supresorów nowotworów jest białko komórkowe p53, będące jądrową fosfoproteiną o masie 53 kDa, która kontroluje podział komórki. Mutacje punktowe w genie p53 i utrata tego allelu, znajdującego się na chromosomie 17p, należą do najczęstszych zaburzeń obserwowanych w wypadku nowotworów złośliwych u człowieka. Białko p53 jest silnie konserwowane w toku ewolucji i ulega ekspresji w większości normalnych tkanek. Wykazano udział dzikiego p53 w kontroli cyklu komórkowego (Mercer, 1992), regulacji transkrypcji (Fields i in., 1991) i indukcji apoptozy (Yonish-Rouach i in., 1991; Shaw i in.,1992).
Znany jest szereg zmutowanych alleli p53, gdzie pojedyncze zmiany reszt aminokwasowych prowadzą do syntezy białek, które mają zachwiane zdolności do regulacji wzrostu, co w końcu prowadzi do procesu nowotworzenia (Hollstein i in., 1991). Stwierdzono, że gen p53 jest najczęściej zmutowanym genem w wypadku raka u ludzi (Hollstein i in., 1991; Weinberg, 1991) i jest szczególnie powiązany z nowotworami, których powstanie związane jest z dymem tytoniowym (Hollstein i in.,1991; Zakut-Houri i in., 1985). Udowodniono istnienie nadekspresji zmutowanego p53 w wypadku raka sutka (Casey i in.,1991).
Jednym z bardziej interesujących aspektów terapii genowej nowotworów jest zastosowanie genów supresorowych (nowotworów), takich jak p53. Istnieją doniesienia, że transfekcja dzikiego genu p53 do komórek pochodzących z pewnych typów nowotworów sutka i płuc może przywrócić supresję kontroli wzrostu komórek tych linii (Casey i in.,1992). Mimo, iż bezpośrednia transfekcja DNA nie jest wydajnym sposobem wprowadzania DNA do komórek pacjenta, uzyskane w wyniku tych badań rezultaty umożliwiają stwierdzenie, że wprowadzenie supresorów nowotworów do komórek nowotworowych może stać się wydajną metodą leczenia, jeżeli uda się opracować sposoby wprowadzania do komórek genów supresorowych.
Obecnie bada się i rozwija systemy wprowadzania genów do komórek, które mogą być zastosowane w terapii genowej nowotworów, do wprowadzania do komórek nowotworowych supresorów nowotworów. Wprowadzenie genów do komórek, w oparciu o wektory wirusowe cieszy się szczególnym zainteresowaniem ze względu na wydajność wirusów w infekowaniu żywych komórek, dodatkowo w procesie infekcji wirusowej cały materiał genetyczny wirusa jest wprowadzany do zainfekowanej komórki. W badaniach tych poczyniono już pewne postępy, nP-: stworzenie wektorów retrowirusowych, które mogą służyć jako wektory do wprowadzania przeróżnych genów do komórek. Ostatnio dowiedziono (w badaniach in vitro na zwierzętach) skuteczności systemów opartych na wektorze adenowirusowym i przy zastosowaniu określonych sposobów transferu genów.
W miarę jak rozwijają się coraz bardziej metody terapii genowej nowotworów, możliwe staje się leczenie kliniczne. Będzie to wymagało rozwinięcia produkcji roztworów podstawowych wektora na dużą skalę. Taka produkcja obejmuje stworzenie dużych ilości roztworu podstawowego wektora z pierwotnego roztworu podstawowego wektora, gdzie jako pierwotny roztwór podstawowy wektora określa się roztwór podstawowy o 100% aktywności. Powstaje problem utraty aktywności następujący w trakcie przeskalowania (na dużą skalę). Oczywiste jest zatem, że przed zastosowaniem uzyskanej porcji roztworu podstawowego wektora w procesie leczenia pacjenta, konieczna będzie kontrola jego jakości. Np.: koniecznym będzie upewnienie się, że porcja roztworu podstawowego wektora zawiera ilość aktywnego wektora, która wystarcza do uzyskania pożądanego efektu terapeutycznego. Ważnym problemem zasygnalizowanym przez Narodowe Instytuty Zdrowia (National Institutes of Health - NIH), Doradczy Komitet ds. Zrekombinowanego DNA (Recombinant DNA Advisory Committee - RAC) oraz Federalny Urząd ds. Leków (Federal Drug Administration - FDA) jest biologiczne znaczenie tych mutacji w końcowym klinicznym roztworze podstawowym. Jednak jest wysoce nieprawdopodobnym, aby zmutowane mogły stanowić jakiekolwiek ryzy
182 817 ko dla pacjenta, urzędy nadzorujące będą wymagały analizy jakości klinicznych preparatów wektora. NIH i RAC oznajmiły, że najważniejszym elementem kontroli jakości jest kontrola funkcji biologicznych. Dlatego też istnieje zapotrzebowanie na test umożliwiający oszacowanie procentowej ilości efektywnych wektorów w roztworach podstawowych wektorów, przeznaczonych do użytku klinicznego.
Istnieje zatem wyraźna potrzeba stworzenia sposobu kontroli jakości, który umożliwiłby oszacowanie ilości defektywnego lub terapeutycznie nieaktywnego wektora znajdującego się w jego roztworze podstawowym oraz idącej za tym utraty aktywności biologicznej roztworu podstawowego wektora.
Sposób według wynalazku jest przeznaczony do określania jakości preparatu wektora, który ma być użyty w celach terapeutycznych. Szczególnie do określania ilości procentowej defekty wnych cząsteczek wektora, wybranego z grupy zawierającej adeno wirusy, retro wirusy, wirusy krowianki lub wirusy związane z adenowirusami w próbce roztworu podstawowego tego wektora, w którym przynajmniej część cząsteczek wektora niesie gen efektorowy, wybrany z grupy genów supresorowych nowotworów, konstruktów antysensownych i genów kodujących toksyny, kodujący produkt, który hamuje wzrost komórek nowotworowych, indukuje apoptozę komórek nowotworowych lub zabija komórki nowotworowe.
W sposobie według wynalazku najpierw kontaktuje się komórki nowotworowe z porcją roztworu podstawowego wektora w warunkach pozwalających na wprowadzenie roztworu podstawowego do komórek; następnie prowadzi się inkubację komórek nowotworowych w warunkach pozwalających na ich wzrost; po czym po odpowiednim czasie, szacuje się wzrost komórek nowotworowych, przy czym jako komórki nowotworowe stosuje się komórki płuc, jelita grubego, sutka, trzustki, prostaty, głowy i szyi, lub skóry; następnie porównuje się wzrost komórek nowotworowych ze wzrostem komórek, które poddano działaniu jednego lub więcej standardowych testowych roztworów podstawowych, zawierających wektory będące kontrolą pozytywną, niosące funkcjonalny gen efektorowy i wektory będące kontrolą negatywną nie niosące funkcjonalnego genu efektorowego.
W sposobie według wynalazku wektory będące kontrolą negatywną kodują gen wskaźnikowy, który korzystnie jest genem lucyferazy.
W sposobie według wynalazku wektory są wektorami adenowirusowymi, korzystnie wektory adenowirusowe znajdują się wewnątrz infekcyjnych cząstek adenowirusa.
W sposobie według wynalazku gen efektorowy jest genem supresorowym nowotworu, przy czym gen ten indukuje apoptozę.
W sposobie według wynalazku gen będący supresorem nowotworów jest dzikim genem p53.
W sposobie według wynalazku ilość procentowa wektora defektywnego jest większa niż 0,05%, korzystnie wynosi pomiędzy 0,05% a 10%.
W sposobie według wynalazku okres czasu wzrostu komórek nowotworowych wynosi od 2 do 10 dni, korzystnie od 3 do 5 dni.
Zestaw według wynalazku do określania ilości procentowej defektywnych cząsteczek wektora wybranego z grupy zawierającej adenowirusy, retrowirusy, wirusy krowianki lub wirusy związane z adenowirusami w próbce roztworu podstawowego tego wektora, przy czym przynajmniej część cząsteczek wektora znajdujących się w tym roztworze podstawowym niesie gen efektorowy, wybrany z grupy genów supresorowych nowotworów, konstruktów antysensownych i genów kodujących toksyny, kodujący produkt, który hamuje wzrost komórek nowotworowych, indukuje apoptozę komórek nowotworowych lub zabija komórki nowotworowe, poprzez kontakt komórek nowotworowych z porcją roztworu podstawowego wektora w warunkach pozwalających na wprowadzenie roztworu podstawowego do komórek; inkubację komórek nowotworowych w warunkach pozwalających na ich wzrost; oszacowanie, po odpowiednim czasie, wzrostu komórek nowotworowych, przy czym jako komórki nowotworowe stosuje się komórki płuc, jelita grubego, sutka, trzustki, prostaty, głowy i szyi lub skóry; porównanie wzrostu komórek nowotworowych ze wzrostem komórek, które poddano działaniu jednego lub więcej standardowych testowych roztworów podstawowych, zawierających wektory będące kontrolą pozytywną niosące funkcjonalny gen efektorowy i wektory będące kontrolą negatywną nie niosące funkcjonalnego genu efektorowego; przy
182 817 czym zestaw zawiera przynajmniej dwa pojemniki, które zawierają standardowe testowe mieszaniny roztworów podstawowych wektorów będących kontrolą pozytywną i wektorów będących kontrolą negatywną o określonej ilości procentowej każdego typu wektora.
W zestawie według wynalazku standardowe testowe mieszaniny roztworów podstawowych zawierają jeden lub więcej procent wektorów kodujących gen wskaźnikowy wybrany spośród grup zawieraj ących:0,l%; 0,5%; 1,0%; 2,0%; 5,0%; 10% i 20%.
W zestawie według wynalazku wektory będące kontrolą negatywną niosą gen wskaźnikowy, przy czym gen wskaźnikowy koduje lucyferazę.
W zestawie według wynalazku wektor jest wektorem adenowirusowym.
Pierwszy etap sposobu według wynalazku obejmuje kontakt komórek nowotworowych z roztworem podstawowym wektora, w warunkach, które umożliwiają wprowadzenie wektora do komórek nowotworowych. Roztwór podstawowy wektora może zawierać wirion lub plazmid, który będzie infekował określone komórki nowotworowe przy zastosowaniu takich warunków środowiska, które umożliwiają infekcję. Wektor może zawierać różne elementy regulatorowe, tj. promotory i/lub enhansery. Roztwór podstawowy będzie zawierał od 0 do 100% funkcjonalnego genu efektorowego. Roztwory podstawowe mogą zawierać wektory wirusowe, choć nie tylko. Spośród wektorów wirusowych używane są adenowirusy, retrowirusy, wirusy krowianki i wirusy związane z adenowirusami (adenoassociated virus). Spośród stosowanych komórek nowotworowych najchętniej używane są komórki nowotworowe pochodzące z płuc, jelita grubego, piersi, trzustki, prostaty, głowy, szyi oraz komórki nowotworowe skóry.
W korzystnej odmianie, niniejszy wynalazek dostarcza wektory wchodzące w skład standardowego roztworu podstawowego, które pozbawione są genu efektorowego, tj. tzw. wektory będące kontrolą negatywną. Wektory te zawierają gen lucyferazy. Gen wskaźnikowy dostarcza dowodu na pomyślne wbudowanie do wektora. Np. w korzystnej odmianie, genem stosowanym jako gen wskaźnikowy jest gen lucyferazy. Zastosowanie tego właśnie genu umożliwia proste, wizualne, stwierdzenie czy został on prawidłowo wbudowany. Warunki środowiska wystarczające do zainfekowania komórek nowotworowych wektorem z roztworu podstawowego różnią się zastosowanym w badaniu rodzajem wektora i rodzajem infekowanej komórki nowotworowej. Stosowane są standardowe warunki umożliwiające infekcję, powszechnie znane specjalistom.
Drugi etap sposobu według wynalazku dotyczy inkubacji komórek nowotworowych w warunkach, które pozwalają na wzrost tych komórek. Odpowiedni czas inkubacji zależy od rodzaju komórek nowotworowych i użytego roztworu podstawowego wektora. Najbardziej dogodny okres inkubacji, wystarczający do wzrostu komórek nowotworowych wynosi od 2 do 10 dni. W najkorzystniejszej odmianie stosuje się roztwór podstawowy adenowirusa i komórki nowotworowe SAOS-LM (American Type Culture Collection, Rockville, MD). Czas wystarczający na zahamowanie wzrostu komórek nowotworowych wynosi 3 do 5 dni.
Trzeci etap sposobu według wynalazku dotyczy oszacowania wzrostu komórek nowotworowych po odpowiednim czasie. Wzrost może być określony standardowymi technikami zliczania komórek, powszechnie znanymi specjalistom.
Wreszcie czwarty etap sposobu według wynalazku dotyczy porównania wzrostu komórek nowotworowych zainfekowanych roztworem podstawowym wektora ze wzrostem komórek nowotworowych zainfekowanych testowymi standardowymi roztworami podstawowymi zawierającymi znaną ilość wektora z funkcjonalnym genem efektorowym tj. wektorami stanowiącymi kontrolę pozytywną i negatywną. Określenie - funkcjonalny gen efektorowy odnosi się do genu mającego określone własności terapeutyczne, który to gen wchodzi w skład części cząsteczek wektora znajdujących się w badanym roztworze podstawowym wektora. Określenie geny efektorowe obejmuje geny supresorowe nowotworów, konstrukty antysensowne i toksyny.
W korzystnej odmianie, gen efektorowy o właściwościach terapeutycznych, który wbudowany jest w wektor to supresor nowotworów. Szczególnie wydajnym genem efektorowym jest dziki gen p53.
182 817
W innej korzystnej odmianie statystycznie znacząca wykrywalna ilość wektorów defektywnych wynosi od 0,5 do 10%. Lecz najlepiej jest, gdy statystycznie znacząca wykrywalna ilość wektorów wynosi powyżej 0,5%.
W korzystnej odmianie, niniejszy wynalazek dostarcza zestaw gotowy do przeprowadzenia badania zawierający przynajmniej jeden pojemnik, zawierający standardowy roztwór podstawowy. Standardowy(e) roztwór(y) podstawowy(e) wchodzący(e) w skład zestawu zawierają) znaczną ilość defektywnego składnika wektorowego. W korzystnej odmianie, kompozycja(e) zawieraj ąca(e) defektywne wektory powstaje przez wstawienie w obręb wektora genu lucyferazy. W innej korzystnej odmianie, gotowy zestaw do badań może również zawierać pojemnik, w skład którego wchodzi funkcjonalny gen efektorowy. Dogodnie jest gdy, funkcjonalnym genem efektorowym jest dzika kopia p53 genu będącego supresorem nowotworów. W korzystnej odmianie, gotowy zestaw obejmuje pojemnik testowych standardowych roztworów podstawowych z wektorami kodującymi gen wskaźnikowy w ilości: 0%; 0,1%; 0,5%; 1,0%; 2,0%; 5,0%; 10%; 20%; 100%.
Terapia genowa znajduje coraz szersze zastosowania kliniczne w leczeniu nowotworów. Ze względu na trudności ze specyficznością oddziaływania z wybranym miejscem, mechanizmy procesów na poziomie transferu i ekspresji genów stają się szeroko stosowanym narzędziem w terapii chorób nowotworowych.
Analiza roztworów podstawowych używanych w terapii genowej będzie wymagana zarówno ze względów bezpieczeństwa, jak i skuteczności terapii. Użycie metod molekularnych do analizy roztworów podstawowych wektorów nie jest obecnie wyjściem praktycznym. Zatem analiza musi być oparta na zbadaniu funkcji biologicznych. Jednym ze sposobów standaryzowania funkcji biologicznej jest stworzenie zestawu standardowych roztworów podstawowych zawierających wektor terapeutyczny, który naśladuje różną ilość wektorów podstawowych wektora, zawierających różną ilość wektorów defektywnych. Potencjalnie niebezpieczne jest stworzenie dla celów standaryzacji wektorów defektywnych zawierających zmutowane wersje genów terapeutycznych. Np. zmutowany gen p53 może być potencjalnie niebezpieczny. Dlatego też, stworzono test służący do określania ilości defektywnego wektora w porcji roztworu podstawowego tego wektora, który to test wykorzystuje surogat wektora defektywnego. ,
Obecny wynalazek dostarcza sposobu, który umożliwia określenie stopnia osłabienia funkcji dzikiego genu w roztworze podstawowym wektora z wykorzystaniem wektora defektywnego. Termin wektor defektywny określa wektor, który utracił swą funkcję podczas przygotowywania roztworu podstawowego wektora. Najczęściej wektor defektywny to wektor, który nie ma wbudowanego genu terapeutycznego, lecz może także zawierać gen terapeutyczny, który jest nieaktywny lub zmutowany. Wektor defektywny nie ma wpływu terapeutycznego na komórki nowotworowe, ponieważ nie zachodzi ekspresja genu terapeutycznego. Aby zasymulować obecność wektora defektywnego można zmniejszać znany wektor defektywny tj. wektor stanowiący kontrolę negatywną, z roztworem podstawowym, zawierającym wektor z wrekombinowaną dziką wersją genu efektorowego, tj. wektorem stanowiącym kontrolę pozytywną. Taki wektor stanowiący kontrolę negatywną może prowadzić ekspresję genu wskaźnikowego takiego jak np. gen lucyferazy (Adluc). Adluc służy jako wskaźnik ilości wektora defektywnego znajdującego się w roztworze podstawowym wektora.
Wektory: Sposobami opisanymi w niniejszym wynalazku mogą być badane różne rodzaje wektorów. Wektorami mogą być standardowe wektory ekspresyjne, które zawierają jeden lub więcej genów efektorowych i elementy regulatorowe wymagane do ekspresji genu efektorowego w komórce. Elementy regulatorowe obejmują promotor oraz mogą również obejmować struktury, które wzmacniają transkrypcję genu efektorowego (tzw. enhancery). Elementy regulatorowe mogą również obejmować struktury, które umożliwiają ekspresję genu efektorowego w ograniczonej grupie komórek (promotory tkankowo specyficzne).
Używając w terapii standardowe wektory ekspresyjne stosuje się różne sposoby wprowadzania ich do komórek. Np. wektory te połączone z mikrocząsteczkami lub zmodyfikowane w inny sposób, umożliwiający ich pobranie lub wprowadzenie do komórki docelowej. Rozważa się również możliwość, gdy nagi DNA może, w niektórych sytuacjach, być trans
182 817 portowany przez błonę komórkową w ilości wystarczającej na prowadzenie terapii genowej. Niezależnie od mechanizmu wprowadzenia do wnętrza komórki i od rodzaju wektora, sposób opracowany do badania aktywności roztworu podstawowego wektora będzie się opierał na tej samej zasadzie.
Inny rodzaj wektora to wektor wirusowy. Wektory wirusowe powstały w oparciu o różne grupy wirusów, m.in. adenowirusy, herpeswirusy, retrowirusy, wirusy krowianki i wirusy związane z adenowirusami (adeno-associated virus). Ten typ wektorów ma dwie ważne cechy, które decydują o jego przewadze nad wektorami standardowymi. Po pierwsze, wektory te można zaprojektować tak, aby replikowały się i pakowały w kapsydy tak, jak infekcyjne wirusowe DNA. To pozwala na wykorzystanie normalnego (stworzonego przez samą naturę) wirusowego systemu rozpoznawania komórki docelowej i wnikania do niej. Dodatkowo, elementy regulatorowe wirusa często są kompatybilne z mechanizmami ekspresji genów w komórkach, które to wirusy atakują. Oczywiście, oba te elementy (zarówno te odpowiedzialne za infekcję określonego typu komórek, jak i elementy regulatorowe) mogą być modyfikowane jeżeli zajdzie taka potrzeba.
Gen efektorowy: Gen efektorowy kodowany przez wektor może być genem, który ma zauważalny wpływ biologiczny na komórki nowotworowe. Najczęściej wpływ biologiczny to zahamowanie wzrostu, stymulacja programowanej śmierci komórki (apoptoza) lub zabicie komórki nowotworowej. Różne geny efektarowe mogą charakteryzować się jedną lub kilkoma z wyżej opisanych aktywności biologicznych. Np.: niektóre geny będące supresorami nowotworów będą jednocześnie hamować wzrost komórek nowotworowych, podczas gdy inne będą przywracać komórkom nowotworowym zdolność; do programowanej śmierci. Białko p53 jest klasycznym przykładem supresora nowotworów. Inne supresory nowotworów to: RB, APC, DCC, NF-1, NF-2, WT-1, MEN-II, BRCA1, VHL., FCC i MCC. Onkogeny są bardzo dobrym celem działania dla konstruktorów antysensowych. Obejmują one geny: ras, myc, neu, raf, erb, src,fms,jun, trk, ret, gsp, hst, bel i abl. Geny kodujące toksyny lub geny, które blokują podstawowe ftmkcje komórek mogą hamować wzrost komórek nowotworowych lub zabijać te komórki. Toksyny te obejmują toksynę cholery, krztuśca, dyfterytu, tężca, endotoksynę. Geny, takie jak geny antygenów powierzchniowych komórki czy kinazy tymidynowej, które czynią komórkę wrażliwą na działanie czynników zewnętrznych, również będą umożliwiały zabijanie komórek nowotworowych.
Komórki. Teoretycznie każda komórka nowotworowa powinna być podatna na ten rodzaj analizy. Oczywiście, nowotwór musi być podatny na działanie tego genu efektorowego, który został użyty. Przy zastosowaniu jako genów efektorowych, genów toksycznych lub genów, które czynią komórkę podatną na działanie czynników zewnętrznych, należy spodziewać się skuteczności w stosunku do każdego rodzaju komórek. Konstrukty antysensowe i supresory nowotworów wymagają dalszych badań, które pozwolą na określenie ich skuteczności w odniesieniu do poszczególnych rodzajów nowotworów.
Komórki nowotworowe płuc, sutka, jelita grubego, głowy i szyi, trzustki, osteosarcoma i prostaty są przykładem komórek, które będą podatne na leczenie z zastosowaniem supresora nowotworów p53.
Warunki prowadzenia analizy: Warunki przeprowadzenia analizy mogą być bardzo różne i zależą od wielu czynników. Np. warunki i czas inkubacji komórek będą rożne w różnych badaniach. Jeżeli analiza opiera się na badaniu tempa wzrostu komórek, warunki i czas inkubacji będą dobrane tak, aby móc obserwować wzrost badanych komórek. Jeżeli analiza opiera się na badaniu uśmiercania komórek, warunki i czas inkubacji będą zależeć od tego jaki czas i warunki są niezbędne aby gen efektorowy mógł doprowadzić do śmierci komórki. Jeżeli przy zastosowaniu określonego genu efektorowego konieczne jest obserwowanie takich własności, jak wzrost w miękkim agarze czy tworzenie kolonii, należy zastosować standardowe, powszechnie stosowane w takich sytuacjach warunki i czas inkubacji.
Czułość. Porcja pochodząca z roztworu podstawowego wektora będzie zawierała miliony, czasem nawet biliony cząsteczek wektora. Analiza oparta na badaniu aktywności biologicznej ma znacznie ograniczone możliwości wykrycia wektorów defektywnych stanowiących znikomy procent ogółu próby. W zależności od rodzaju użytego wektora, od rodzaju
182 817 komórek nowotworowych, które mają być poddane leczeniu i od danego sposobu leczenia, wartość progowa, która będzie uznawana za wynik statystycznie znaczący, będzie różna. Osoby prowadzące badania mogą określić wartość progową dla poszczególnych metod badania w prosty sposób tworząc serię standardowych roztworów podstawowych.
Na przykład: osoba wykonująca badanie może zmieszać różne procentowo ilości wektora, będącego kontrolą negatywną i wektora, będącego kontrolą pozytywną (np.: próbkę wyjściowego roztworu podstawowego wektora), oznaczając jako 100% aktywność roztworu podstawowego wektora. Oczywiście pojęcie aktywności jest względne i zależy od badanego konstruktu wektor-gen. Na przykład 100% aktywność roztworu podstawowego wektora, będącego kontrolą pozytywną można określić na podstawie stopnia śmierci komórek nowotworowych, zahamowania ich wzrostu, apoptozy czy w oparciu o ekspresję kodowanego genu. Dodając pewną znaną ilość wektora będącego kontrolą negatywną można będzie zaobserwować znaczącą zmianę w zachowaniu (wzrost, śmierć, itp.) pomiędzy komórkami poddanymi działaniu roztworu podstawowego, zawierającego tylko wektor, będący kontrolą pozytywną a komórkami poddanymi działaniu roztworów składających się z różnej (procentowo) mieszaniny wektorą będącego kontrolą pozytywną i wektora, będącego kontrolą negatywną. Minimalna, znacząca statystycznie różnica w zachowaniu, między tymi dwoma grupami komórek określa stopień czułości danego sposobu badania.
Gotowe zestawy do prowadzenia badań. Jest wysoce pożądanym dostarczenie dla poszczególnych rodzajów wektorów gotowych zestawów, zawierających co najmniej wektor, stanowiący kontrolę negatywną. Standardowo, wektory stanowiące kontrolę negatywną będą kodowały geny markerowe jak np. lucyferazę, która umożliwia użytkownikowi zestawu sprawdzenie ilości wektorą będącego kontrolą negatywną w badanym roztworze podstawowym wektora. Te gotowe zestawy mogą zawierać również płytki lub pojemniki do prowadzenia hodowli kultur komórkowych, rozcieńczania buforów, pojemniki oraz komórki do namnażania wektorą będącego kontrolą negatywną a także instrukcje dotyczące prowadzenia badań.
Adenowirus p-53. W korzystnej odmianie, opracowano metodę badania służącą określeniu aktywności supresorowej w stosunku do nowotworów, konstruktu zawierającego adenowirus p-53 (Adp53). Podczas gdy nie znamy tempa mutowania większości wektorów wirusowych, ocenia się że częstość mylenia się adeninowirusowej polimerazy DNA nie jest większa niż częstość błędu ssaczej polimerazy DNA. Zatem jest możliwe, iż w preparacie zawierającym 1010 cząsteczek konstruktu może być aż 104 kopii adenowirusa, zawierających nieaktywny p53 lub prowadzących ekspresję zmutowanego p53.
W tym przypadku identyfikacja wektorów zmutowanych sposobami molekularnymi, takimi jak np. PCR™ nie jest ani praktyczna, ani wystarczająca. Co więcej, ponieważ nie ma sposobu badawczego umożliwiającej badanie transformacji komórek przy użyciu samej tylko zmutowanej formy p53, byłoby niezbędne stworzenie sposobu badania opartego na wykrywaniu jednoczesnej transformacji komórki zarówno zmutowanym p53 jak i innym onkogenem, takim, jak np. ras(2). Z kolei wyniki takich badań są trudne do oszacowania, co więcej w wypadku wielu komórek taka kombinacja genów nie jest skuteczna. Dodatkowo, taki sposób badania wymagałby zastosowania jako kontroli pozytywnej wektora zawierającego zmutowany p53, a tworzenie takich konstruktów jako potencjalnie niebezpiecznych zostało zabronione przez RAC.
W tej sytuacji sposób badania opiera się na porównaniu aktywności wyjściowego, pierwotnego roztworu podstawowego Adp53 z aktywnością nowo przygotowanej próbki roztworu przyjmuje się, że wyjściowy roztwór podstawowy Adp53 powoduje przy wartości MOI 50:1, w 5-tym dniu hodowli śmierć 100% komórek SAOS (ludzka linia komórkowa posiadająca delecję homozygotyczną p53). Takie wyjściowe roztwory podstawowe eliminują in vivo nowotwory w mysim modelu ludzkiego raka płuc (Fujiwara i in.,1994; Zhang i in., 1993). Dodając do wyjściowego roztworu podstawowego coraz większą ilość wektora defektywnego można stworzyć model powstawania kolejnych próbek roztworu, zawierających różną ilość defektywnego Adp53. Następnie tak uzyskaną próbkę Adp53 bada się pod kątem jej zdolności do zabijania komórek SAOS (badanie prowadzi się przez okres 5 dni) a uzyskane krzywe
182 817 wzrostu porównuje się z krzywymi wzrostu uzyskanymi dla wzorcowych roztworów wektora zawierających różny procent defektywnych cząsteczek wektora.
Przykład: Określanie ilości procentowej defektywnego wektora w próbce pobranej z roztworu podstawowego adenowirusa Adp53
Komórki SAOS-LM hodowano na płytkach w ilości 106 komórek na 60 mm płytkę hodowlaną. Płytki inkubowano przez noc w temp. 37°C. Przed zainfekowaniem wirusem komórki na szalkach policzono. Następnie komórki zainfekowano, MOI=50:1. Stworzono następujące grupy: szalki zaszczepione wyjściowym roztworem podstawowym Adp53, szalki zaszczepione roztworem podstawowym zawierającym 0,1%; 0,5%; 1%; 5%, 10% i 20% Adluc (kontrola pozytywna), szalki zaszczepione serią testowanych roztworów Adp53. We wszystkich grupach badania prowadzono w trzech powtórzeniach. Komórki na każdej szalce były liczone codziennie (dwa zliczenia z każdej szalki) przez 5 dni. Eksperyment wykonano niezależnie 3 razy.
Wyniki przedstawiono na rysunku, na którym Fig. 1 przedstawia krzywe wzrostu komórek SAOS-LM po inkubacji w roztworze Adp53 i Adp53, zawierającym różne ilości Ad/wc. Każdy punkt przedstawia średnią ISD uzyskaną z trzech powtórzeń i Fig. 2 przedstawia rozszerzenie krzywych wzrostu z Fig.l. Każdy punkt przedstawia średnią ISD uzyskaną z trzech powtórzeń.
Na Fig. 1 można zauważyć silne zahamowanie wzrostu komórek SAOS w grupie, której podano wyjściowy podstawowy roztwór Adp53, a także mniejszy stopień zahamowania wzrostu w grupach, które zainfekowano roztworami podstawowymi zawierającymi defektywne cząsteczki wektora. Statystycznie znaczące i powtarzalne różnice we wzroście komórek, można zauważyć w trzecim dniu trwania eksperymentu i stają się one coraz wyraźniejsze do piątego dnia trwania eksperymentu. Na Fig. 2, na przykład, w trzecim dniu eksperymentu średnia ilość komórek na szalkach zainfekowanych wyjściowym roztworem pierwotnym Adp53 wynosiła 25± 4 (±odchylenie standardowe), a średnia ilość komórek na szalkach zainfekowanych roztworem pierwotnym Adp53 zawierającym 1% wektora defektywnego wynosiła 36±4. Różnica jest znacząca, p<0,02, przy czułości tego badania wynosi 1%, bowiem różnica między grupami, które zainfekowano roztworem podstawowym odpowiednio zawierającym 0,5% i 1% wektora defektywnego nie jest znacząca. Zatem obecność 1% defektywnego wektora w preparacie; jest biologicznie znacząca i wykrywalna przy pomocy tej sposobu badania.
Podsumowując, stworzenie standardów biologicznych, zawierających konstrukt zastępujący wektor ze zmutowanym genem p53 doprowadziło do stworzenia sposobu biologicznego wykrywania nieaktywnego wektora. Zestawy składników i sposoby tego wynalazku zostały tu przedstawione w przykładowych zastosowaniach, jest jednak oczywiste, że można wprowadzić różnorodne zmiany do składu, metod, poszczególnych etapów, lub kolejności etapów sposobu to opisanego, nie odchodząc od głównej myśli, idei i zakresu wynalazku. Dokładnej, oczywistym jest, że odczynniki opisane tutaj mogą być użyte w miejsce swoich chemicznych i fizjologicznych odpowiedników, z uzyskaniem tych samych lub podobnych rezultatów. Wszystkie te odpowiedniki i modyfikacje, znane wszystkim specjalistom uznaje się za objęte zakresem i ideą wynalazku, jak określono w załączonych zastrzeżeniach patentowych.
Następujące odnośniki literaturowe, w zakresie, w jakim dostarczają przykładowych metod postępowania lub innych szczegółów uzupełniających do opisanych w niniejszym wynalazku zamieszczono poniżej.
Bishop, Science, 235:305-311,1985.
Casey et al., Growth suppression of human breast cancer cells by the introduction of a wild-type p53 gene, Oncogene, 6:1791-1797,1991.
Fields et al., Science, 249:1046-1049,1990.
Fujiwara et al., Induction of chemosensitivity in human lung cancer cells in vivo by adenovirus-mediated transfer of the wild-type p53 gene, Cancer Res., 54:2287-2291,1994.
Hollstein et al., p53 mutations in human cancers, Science, 253:49-53,1991.
Mercer, Celi cycle regulation and the p53 tumor suppressor protein, Critic. Rev. Eukar.
182 817
Gene Express, 2:251-263,1992.
Spandidos et al., J. Pathol. A 57:1-10,1989.
Travali et al., FASEB, 4:3209-3214,1990.
Weinberg, Tumor suppressor gene, Science, 254:11381145,1991.
Yonish-Rouach et al., Naturę, 352:345-347,1991.
Zhang et al., High-efficiency gene transfer and highlevel expression of wild-type p53 in human lung cancer cells mediated by recombinant adenovirus, Comer Gene Therapy, (in press), 1993.
Liczba komórek χ 10 000
120
100
0%Luc
0.1%Luc
0.5%Luc
1%Luc ao
20%Łue
5%Luc
10%Luc
Dni
FIG. 2
182 817
Liczba komórek x 10 000
FIG. 1
Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 4,00 zł.

Claims (18)

Zastrzeżenia patentowe
1. Sposób określania ilości procentowej defektywnych cząsteczek wektora, wybranego z grupy zawierającej adenowirusy, retrowirusy, wirusy krowianki lub wirusy związane z adenowirusami (adeno-associated virus) w próbce roztworu podstawowego tego wektora, znamienny tym, że stosuje się roztwór podstawowy, w którym przynajmniej część cząsteczek wektora niesie gen efektorowy, wybrany z grupy genów supresorowych nowotworów, konstruktów antysensowych i genów kodujących toksyny, kodujący produkt, który hamuje wzrost komórek nowotworowych, indukuje apoptozę komórek nowotworowych lub zabija komórki nowotworowe; przy czym najpierw kontaktuje się komórki nowotworowe z porcją roztworu podstawowego wektora w warunkach pozwalających na wprowadzenie roztworu podstawowego do komórek; następnie prowadzi się inkubację komórek nowotworowych w warunkach pozwalających na ich wzrost; po odpowiednim czasie szacuje się wzrost komórek nowotworowych, przy czym jako komórki nowotworowe stosuje się komórki płuc, jelita grubego, sutka, trzustki, prostaty, głowy i szyi, lub skóry; następnie porównuje się oraz określa procentowo wzrost komórek nowotworowych ze wzrostem komórek, które poddano działaniu jednego lub więcej standardowych testowych roztworów podstawowych, zawierających wektory będące kontrolą pozytywną, niosące funkcjonalny gen efektorowy i wektory będące kontrolą negatywną, nie niosące funkcjonalnego genu efektorowego.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wektory będące kontrolą negatywną kodują gen wskaźnikowy.
3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że gen wskaźnikowy jest genem lucyferazy.
4. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że wektory są wektorami adenowirusowymi.
5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że wektory adenowirusowe znajdują się wewnątrz infekcyjnych cząstek adenowirusa.
6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że gen efektorowy jest genem supresorowym nowotworu.
7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że gen efektorowy indukuje apoptozę.
8. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że gen będący supresorem nowotworów jest dzikim genem p53.
9. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że ilość procentowa defektywnego wektora jest większa niż 0,05%.
10. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że ilość procentowa defektywnego wektora wynosi pomiędzy 0,05% a 10%.
11. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że okres czasu wzrostu komórek nowotworowych wynosi 2 do 10 dni.
12. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że okres czasu wzrostu komórek nowotworowych wynosi 3 do 5 dni.
13. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że standardowe testowe roztwory podstawowe zawierają jeden lub więcej procent wektorów defektywnych wybranych spośród grup zawierających: 0%; 0,1%; 0,5%;l,0%; 2,0%; 5,0%;10%; 20%;100%.
14. Gotowy zestaw do określania ilości procentowej defektywnych cząsteczek wektora, wybranego z grupy zawierającej adenowirusy, retrowirusy, wirusy krowianki lub wirusy związane z adenowirusami w próbce roztworu podstawowego tego wektora, znamienny tym, że zawiera przynajmniej dwa pojemniki, które zawierają standardowe testowe mieszaniny roztworów podstawowych wektorów będących kontrolą pozytywną i wektorów będących kontrolą negatywną, o określonej ilości procentowej każdego typu wektora, przy czym przynajmniej część cząsteczek wektora znajdujących się w tym roztworze podstawowym niesie
182 817 gen efektorowy, wybrany z grupy genów supresorowych nowotworów, konstruktów antysensowych i genów kodujących toksyny, kodujący produkt, który hamuje wzrost komórek nowotworowych, indukuje apoptozę komórek nowotworowych lub zabija komórki nowotworowe, poprzez kontakt komórek nowotworowych z porcją roztworu podstawowego wektora w warunkach pozwalających na wprowadzenie roztworu podstawowego do komórek; inkubację komórek nowotworowych w warunkach pozwalających na ich wzrost; oszacowanie, po odpowiednim czasie, wzrostu komórek nowotworowych, przy czym jako komórki nowotworowe stosuje się komórki płuc, jelita grubego, sutka, trzustki, prostaty, głowy i szyi, lub skóry; porównanie wzrostu komórek nowotworowych ze wzrostem komórek, które poddano działaniu jednego lub więcej standardowych testowych roztworów podstawowych, zawierających wektory będące kontrolą pozytywną, niosące funkcjonalny gen efektorowy i wektory będące kontrolą negatywną nie niosące funkcjonalnego genu efektorowego.
15. Zestaw według zastrz. 14, znamienny tym, że standardowe testowe mieszaniny roztworów podstawowych zawierają jeden lub więcej procent wektorów kodujących gen wskaźnikowy wybranych spośród grup zawierających: 0,1%; 0,5%; 1,0%; 2,0%; 5,0%; 10% i 20%.
16. Zestaw według zastrz. 14 albo 15, znamienny tym, że wektory będące kontrolą negatywną niosą gen wskaźnikowy.
17. Zestaw według zastrz. 16, znamienny tym, że gen wskaźnikowy koduje lucyferazę.
18. Zestaw według zastrz. 14, znamienny tym, że wektor jest wektorem adenowirusowym.
* * *
PL96321869A 1995-02-17 1996-02-14 Sposób i gotowy zestaw do określania ilości procentowej defektywnych cząsteczek wektora w preparacie wektora używanym w terapii genowej PL182817B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
US08/390,887 US5637456A (en) 1995-02-17 1995-02-17 Rapid test for determining the amount of functionally inactive gene in a gene therapy vector preparation
PCT/US1996/002042 WO1996025515A1 (en) 1995-02-17 1996-02-14 A rapid test for determining the amount of functionally inactive gene in a gene therapy vector preparation

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL321869A1 PL321869A1 (en) 1997-12-22
PL182817B1 true PL182817B1 (pl) 2002-03-29

Family

ID=23544364

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL96321869A PL182817B1 (pl) 1995-02-17 1996-02-14 Sposób i gotowy zestaw do określania ilości procentowej defektywnych cząsteczek wektora w preparacie wektora używanym w terapii genowej

Country Status (17)

Country Link
US (1) US5637456A (pl)
EP (1) EP0811077B1 (pl)
JP (1) JPH11500012A (pl)
KR (1) KR19980702312A (pl)
AT (1) ATE283371T1 (pl)
AU (1) AU700427B2 (pl)
BR (1) BR9607613A (pl)
CA (1) CA2213116A1 (pl)
CZ (1) CZ257597A3 (pl)
DE (1) DE69633913D1 (pl)
HU (1) HUP9802062A3 (pl)
NO (1) NO973770L (pl)
NZ (1) NZ303040A (pl)
PL (1) PL182817B1 (pl)
SK (1) SK283027B6 (pl)
UA (1) UA45492C2 (pl)
WO (1) WO1996025515A1 (pl)

Families Citing this family (12)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
FR2760009A1 (fr) * 1997-02-27 1998-08-28 Atochem Elf Sa Procede de fabrication d'acide acrylique a partir de l'acroleine par reaction redox et l'utilisation d'une composition solide d'oxydes mixtes comme systeme redox dans ladite reaction
US7691370B2 (en) 1998-10-15 2010-04-06 Canji, Inc. Selectivity replicating viral vector
CA2416408A1 (en) * 2000-07-19 2002-01-31 Regents Of The University Of California Methods for therapy of neurodegenerative disease of the brain
FR2821624B1 (fr) * 2001-03-01 2004-01-02 Sod Conseils Rech Applic Nouveau polynucleotide utilisable pour moduler la proliferation des cellules cancereuses
US6908560B2 (en) * 2003-03-12 2005-06-21 Basin Water, Inc. Zero brine, zero rinse water process for treatment of contaminated drinking water for removal of arsenic
EP2208786B1 (en) * 2005-12-13 2018-08-01 Kyoto University Nuclear reprogramming factor
US20090227032A1 (en) * 2005-12-13 2009-09-10 Kyoto University Nuclear reprogramming factor and induced pluripotent stem cells
US8278104B2 (en) * 2005-12-13 2012-10-02 Kyoto University Induced pluripotent stem cells produced with Oct3/4, Klf4 and Sox2
US8129187B2 (en) 2005-12-13 2012-03-06 Kyoto University Somatic cell reprogramming by retroviral vectors encoding Oct3/4. Klf4, c-Myc and Sox2
US9213999B2 (en) * 2007-06-15 2015-12-15 Kyoto University Providing iPSCs to a customer
JP2008307007A (ja) * 2007-06-15 2008-12-25 Bayer Schering Pharma Ag 出生後のヒト組織由来未分化幹細胞から誘導したヒト多能性幹細胞
CA2695522C (en) * 2008-05-02 2019-01-15 Kyoto University Method of nuclear reprogramming

Family Cites Families (7)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US4683202A (en) * 1985-03-28 1987-07-28 Cetus Corporation Process for amplifying nucleic acid sequences
US4975365A (en) * 1987-05-12 1990-12-04 The John Hopkins University Assay for measuring DNA cell repair potential
US5212057A (en) * 1988-10-26 1993-05-18 University Of Florida Biological system for constructing and testing viral vaccines
CA2115742A1 (en) * 1991-08-20 1993-03-04 Ronald G. Crystal Adenovirus mediated transfer of genes to the gastrointestinal tract
FR2688514A1 (fr) * 1992-03-16 1993-09-17 Centre Nat Rech Scient Adenovirus recombinants defectifs exprimant des cytokines et medicaments antitumoraux les contenant.
FR2704234B1 (fr) * 1993-04-22 1995-07-21 Centre Nat Rech Scient Virus recombinants, preparation et utilisation en therapie genique.
SK282843B6 (sk) * 1993-07-13 2002-12-03 Rhone-Poulenc Rorer S. A. Defektný rekombinantný adenovírus a farmaceutický prostriedok s jeho obsahom

Also Published As

Publication number Publication date
ATE283371T1 (de) 2004-12-15
US5637456A (en) 1997-06-10
KR19980702312A (ko) 1998-07-15
CZ257597A3 (cs) 1998-04-15
CA2213116A1 (en) 1996-08-22
NZ303040A (en) 1998-07-28
DE69633913D1 (de) 2004-12-30
JPH11500012A (ja) 1999-01-06
EP0811077A1 (en) 1997-12-10
WO1996025515A1 (en) 1996-08-22
EP0811077B1 (en) 2004-11-24
SK111397A3 (en) 1998-04-08
SK283027B6 (sk) 2003-02-04
AU4924896A (en) 1996-09-04
BR9607613A (pt) 1999-11-30
NO973770D0 (no) 1997-08-15
UA45492C2 (uk) 2002-04-15
HUP9802062A2 (hu) 1998-12-28
AU700427B2 (en) 1999-01-07
NO973770L (no) 1997-10-15
PL321869A1 (en) 1997-12-22
HUP9802062A3 (en) 2001-08-28

Similar Documents

Publication Publication Date Title
Ladenstein et al. Prognostic significance of DNA di‐tetraploidy in neuroblastoma
Cock et al. The influence of nuclear background on the biochemical expression of 3460 Leber's hereditary optic neuropathy
CA2315279A1 (en) 14-3-3.sigma. arrests the cell cycle
PL182817B1 (pl) Sposób i gotowy zestaw do określania ilości procentowej defektywnych cząsteczek wektora w preparacie wektora używanym w terapii genowej
Shibahara et al. Targeted disruption of one allele of the Y‐box binding protein‐1 (YB‐1) gene in mouse embryonic stem cells and increased sensitivity to cisplatin and mitomycin C
Nieuwenhuis et al. BRCA1 and BRCA2 heterozygosity and repair of X-ray-induced DNA damage
Bajpayee et al. Current status of short-term tests for evaluation of genotoxicity, mutagenicity, and carcinogenicity of environmental chemicals and NCEs
McMillan et al. Molecular determinants of radiosensitivity in mammalian cells
Shephard et al. Mutations in liver DNA of lacI transgenic mice (Big Blue) following subchronic exposure to 2-acetylaminofluorene
Landi et al. Repeated analysis of sister chromatid exchange induction by diepoxybutane in cultured human lymphocytes: effect of glutathione S-transferase T1 and M1 genotype
Wei et al. Genetic effect of an InDel in the promoter region of the NUDT15 and its effect on myoblast proliferation in chickens
Stringer et al. Detection of the H-RAS oncogene in human thyroid anaplastic carcinomas
WO2000073420A2 (en) Creation of human tumorigenic cells and uses therefor
Friedlande et al. The role of XbaI polymorphism of the apolipoprotein B gene in determining levels and covariability of lipid and lipoprotein variables in a sample of Israeli offspring with family history of myocardial infarction
Thraves et al. Transformation of human epidermal keratinocytes with fission neutrons
Dulhanty et al. Complementation of the DNA-repair defect in a CHO mutant by human DNA that lacks highly abundant repetitive sequences
Starita et al. A multiplexed homology-directed DNA repair assay reveals the impact of~ 1,700 BRCA1 variants on protein function
Sigurdson et al. Gamma-ray mutagen sensitivity and survival in patients with glioma.
Economidou-Karaoglou et al. Variations in serum alkaline DNase activity: a new means to assess early detection of relapse in patients treated for acute nonlymphoblastic leukemia
Ewuola et al. Insilico analysis of myostatin gene in selected poultry species
Raymond Loci associated with bone strength in laying hens
CN118086385A (zh) 一种鉴别nf基因突变致病性的方法
CN1178557A (zh) 一种在基因治疗载体制剂中测定功能失活基因之数量的快速检验方法
Krontiris Challenges: Clinical applications of oncogene research
Broketa et al. CROATIAN INTERNATIONAL PUBLICATIONS

Legal Events

Date Code Title Description
LAPS Decisions on the lapse of the protection rights

Effective date: 20080214