PL182801B1

PL182801B1 - Rura przyłączeniowa do cieczoszczelnego połączenia z rurą kanałową

Info

Publication number: PL182801B1
Application number: PL97323495A
Authority: PL
Inventors: Funke@Hans@Günter; Funke@Norbert
Original assignee: Sendenhorst Kunststoffroehren
Priority date: 1996-03-25
Filing date: 1997-03-11
Publication date: 2002-03-29
Also published as: ES2159127T3; CZ345897A3; WO1997036128A1; DE59703655D1; US6015169A; SK149697A3; ATE201756T1; CZ294885B6; EP0828964A1; EP0828964B1; SK283001B6; PL323495A1; DK0828964T3

Abstract

1. Rura przylaczeniowa do cieczoszczelnego polaczenia z rura kanalowa, w której scianie jest wykonany otwór odgalezny, posia- dajaca korpus, w którym znajduja sie co najmniej dwie, rozmiesz- czone nad soba w pewnym odstepie, obwodowe komory uszczelniajace, w których osadzony jest element uszczelniajacy oraz pierscien dystansowy, wyposazony w nakladany kolnierz przy- porzadkowany do zewnetrznej powierzchni rury kanalowej, zna- mienna tym, ze pierscien dystansowy stanowi pierscien ustalajacy (3), który jest osadzony na korpusie (21, 28) za pomoca elementów mocujacych (22, 27, 35), z których jeden element (22) stanowi pier- scien zewnetrzny umieszczony na jednym koncu korpusu (21), dru- gi element (27) stanowi promieniowe zebro, a trzeci element (35) stanowi prowadzace wybranie, i ze co najmniej w jednej z komór uszczelniajacych (25), znajdujacej sie w obszarze bliskim powierz- chni wewnetrznej rury kanalowej (1), jako element uszczelniajacy (5 , 105) osadzony jest pierscien uszczelniajacy, który jest wyposa- zony w co najmniej jeden pierscien samouszczelniajacy (51, 142, 143) o zarysie odpowiadajacym tej komorze uszczelniajacej (25), a w co najmniej jednej z komór uszczelniajacych (24), zwróconych do powierzchni zewnetrznej (11) rury kanalowej (1), jako element usz- czelniajacy (4) sluzy wprowadzany elastyczny material wypelniajacy, wypelniajacy szczelnie szczelinowa komore (1424), siegajaca od ko- mory uszczelniajacej (24) az do powierzchni sciany (14) otworu odgaleznego (13), przy czym korpus (21, 28) wraz z pierscieniem zew- netrznym (22) jest wykonany z tworzywa sztucznego. Fig. 2 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest rura przyłączeniowa, do cieczoszczelnego połączenia z rurą kanałową, w której ścianie wykonany jest otwór odgałęźny.

Z opisu DE-U-29601 453 znana jest rura przyłączeniowa do rury doprowadzającej. Rura przyłączeniowa posiada część wtykową, która zawiera obwodowe gumowe uszczelnienie. Po wykonaniu otworu odgałęźnego w rurze doprowadzającej część wtykową wprowadza się w otwór odgałęźny. Końce uszczelnienia gumowego dociskane do wewnętrznej ściany rury doprowadzającej, wykonanej z betonu, przyjmują funkcję uszczelniającą.

Niedogodnością takiego rozwiązania jest to, że działanie uszczelniające i mocujące rury przyłączeniowej w otworze odgałęźnym zależy od elastycznych właściwości gumowego materiału uszczelniającego. Znaczna chropowatość betonu może zmniejszać szczelność, a gazy powstające w rurze doprowadzającej mogą wysadzić część wtykową, tak jak np. korek z butelki szampana.

Połączenie rury przyłączeniowej z rurą kanałową jest znane z opisu DE-U-29514 881. Na końcu rury przyłączeniowej umieszczona jest obwodowa komora uszczelniająca, w której osadzony jest pierścień uszczelniający. Pierścień uszczelniający posiada krawędź wy stającą poza komorę uszczelniającą. Rurę przyłączeniową wsuwa się całkowicie w otwór odgałęźny, znajdujący się w rurze kanałowej, po czym pociąga się rurę przyłączeniową, aż do chwili utworzenia szczelnego połączenia. Pierścień zaciskowy, pod którym osadzony jest pierścień ustalający zapewnia zamocowanie pierścienia uszczelniającego. Rowek znajdujący się na rurze przyłączeniowej, w którym zazębione jest żebro pierścienia ustalającego, zapewnia prawidłowe przyleganie pierścienia ustalającego do powierzchni rury kanałowej.

Połączenie rury przyłączeniowej z rurąkanałową także jest znane jest z opisu DE-A- 3 446 360. Dla uzyskania połączenia pomiędzy otworem odgałęźnym w rurze kanałowej a rurąprzyłączeniową, jest ona wyposażona we wkładkę, której przeznaczony do osadzania w otworze koniec, w postaci skierowanego na zewnątrz kołnierza, ma średnicę zewnętrzną odpowiadającą średnicy otworu. Drugi koniec, w który wchodzi przewód odgałęźny ma zewnętrzny gwint. Wkładka ma średnicę zewnętrzną mniejszą od średnicy zewnętrznej kołnierza i koniec zaopatrzony w gwint. Ponadto rura przyłączeniowa posiada pierścień zaciskowy. W tworzącą się komorę uszczelniającą wkładany jest pierścień uszczelniający o kształcie litery L, mocowany za pomocąpierścienia zaciskowego. Niedogodnościąjest to, że uszczelniające połączenie zapewnione jest tylko przez zamocowanie poszczególnych części rury zewnętrznej. Pierścień uszczelniający przylega tylko do zewnętrznej powierzchni ruty kanalizacyjnej i wystaje do wnętrza otworu.

Z opisu AT-C-332 815 znany jest pierścień uszczelniający do połączenia pomiędzy szybikami kanałowymi a prostopadłymi do nich rurami.

Niedogodnościąjest to, że pierścień uszczelniający musi odpowiadać rozmiarom otworu szybiku kanałowego, gdyż on przylega do zewnętrznej i wewnętrznej powierzchni rury kanałowej. Tak specjalnie wykonany pierścień uszczelniający spełnia jednocześnie funkcje rury dopływowej.

182 801

Z opisu EP-A-0 603 775 znany jest sposób szczelnego łączenia rury kanałowej z rurą przyłączeniową. Rura przyłączeniowa ma na jednym swym końcu komorę uszczelniającą, w której osadzany jest pierścień uszczelniający. W rurze kanałowej jest wykonany otwór odgałęźny, w który wsuwa się najpierw rurę przyłączeniową z komorą uszczelniającą i to tak daleko, że uzyskuje się samouszczelnienie poprzez ciągnięcie rury do góry i następnie zamocowanie pomocą pierścienia zaciskowego, rura przyłączeniowa utrzymywana jest szczelnie w otworze odgałęźnym. Występujące zwiększone ciśnienie we wnętrzu rury kanałowej nie jest w stanie wycisnąć z otworu odgałęźnego w kanale tak zamocowanej rury przyłączeniowej. Dodatkowo, wprowadza się spienione tworzywo sztuczne, które wypełnia przestrzeń utworzona przez rurę przyłączeniową i otwór odgałęźny, tworząc piankowy element uszczelniaj ąco-mocujący. Element ten chroni jedynie wewnętrzną ścianę otworu i znajdujące się tam zbrojenie, oraz uszczelnia rurę przyłączeniową od zewnątrz i utrzymuje się w otworze.

Z opisu EP-A-0479172 znane jest złącze wtykowe, które posiada kielich rury oraz ostry koniec rury, jako część wtykową, a także pierścień uszczelniający z tworzywa elastomerowego. Przez wtłaczanie powietrza lub innego środka plastycznego albo trwale elastycznego pierścień uszczelniający osadzony w rowku na ostrym końcu zostaje rozszerzany tak, że uszczelnia resztkową szczelinę, istniejącąpomiędzy kielichem i ostrym końcem rury. Przed pierścieniem uszczelniającym umieszczony jest samouszczelniający pierścień wstępny, który przejmuje obciążenia ścinające, mogące powodować przeciążenia uszczelnienia. Tego rodzaju rozwiązanie można zastosować z dużą trudnością tylko dla złączy wtykowych. Pierścień uszczelniający musi posiadać część bazową odpowiadającą szerokości rowka, oraz dwie boczne krawędzie styczne do powierzchni rowka, a także odkształcalną część przednią, przy czym w stanie nienaprężonym część przednia musi być tak ukształtowana, że obie łukowate części brzegowe mają tę samą wysokość co powierzchnia ostrego końca, podczas gdy łukowata część wewnętrzna znajduje się wewnątrz rowka.

Zadaniem wynalazku jest ulepszenie rury przyłączeniowej, polegające na pewniejszym osadzania, a zwłaszcza zamocowaniu rury przyłączeniowej w otworze odgałęźnym rury kanałowej.

Zadanie to zostało rozwiązane dzięki temu, że pierścień dystansowy stanowi pierścień ustalający, który jest osadzony na korpusie za pomocą elementów mocujących, z których jeden element stanowi pierścień zewnętrzny, umieszczony na jednym końcu korpusu, drugi element stanowi promieniowe żebro, a trzeci element stanowi prowadzące wybranie, i że co najmniej w jednej z komór uszczelniających znajdującej się w obszarze bliskim powierzchni wewnętrznej rury kanałowej jako element uszczelniający osadzony jest pierścień uszczelniający, który jest wyposażony w co najmniej jeden pierścień samouszczelniający o zarysie odpowiadającym tej komorze uszczelniającej, a w co najmniej jednej z komór uszczelniających, zwróconych do powierzchni zewnętrznej rury kanałowej, jako element uszczelniający służy wprowadzany elastyczny materiał wypełniający, szczelnie szczelinową komorę, sięgąjącąod komory uszczelniającej aż do powierzchni ściany otworu odgałęźnego, przy czym korpus wraz z pierścieniem zewnętrznym jest wykonany z tworzywa sztucznego.

Korzystnie materiałem wypełniającym jest elastyczna, natychmiast pęczniejąca dwuskładnikowa żywica poliuretanowa.

Według wynalazku pierścień uszczelniający składa się z korpusu, w którym uformowany jest wargowy pierścień samouszczelniający, przy czym w korpusie umieszczone są w pewnym odstępie względem siebie, pierwszy i drugi pierścień samouszczelniający z tym, że pomiędzy pierwszym i drugim pierścieniem samouszczelniającym usytuowane jest wybranie o przekroju poprzecznym w kształcie części okręgu.

Korzystnie, komory uszczelniające mają zarys, którego długość rozwinięcia odpowiada odpowiada następującemu wzorowi y = 1/2 (D · ^D² - (d· sina)²) lub wzorowi

182 801 y =π · d a stanowi kąt obwodowy od 0 do 360°

D stanowi szerokość w świetle rury kanałowej d stanowi szerokość w świetle rury przyłączeniowej.

Według wynalazku korpus na powierzchni wewnętrznej przeciwległej do komór uszczelniających, ma co najmniej jeden pierścieniowy rowek przyłączeniowy, w którym osadzony jest pierścień uszczelniający, a na powierzchni wewnętrznej, przynajmniej na części obwodu, jest usytuowane żebro ograniczające.

Korzystnie korpus jest wykonany jako korpus lity lub jako korpus dwuścienny.

Według wynalazku pierścień ustalający jest wykonany z tworzywa sztucznego, z metalu, zwłaszcza z metalu o uszlachetnionej powierzchni, albo z betonu, a pierścień uszczelniający oraz przyłączeniowy pierścień uszczelniający wykonane są z miękkiego elastycznego materiału, zwłaszcza z gumy.

Według wynalazku tworzywo sztuczne jest polichlorkiem winylu.

Zalety według wynalazku polegajązwłaszcza na tym, że rurę przyłączeniową wtyka się tak jak korek, w przygotowany otwór odgałęźny rury kanałowej. Zamocowany przy rurze przyłączeniowej pierścień ustalający, którego kołnierz jest przyporządkowany do zewnętrznej powierzchni rury kanałowej, zapewnia, że rura przyłączeniowa zostanie osadzona we właściwym położeniu. Wskutek tego wargowy pierścień samouszczelniający, który osadzony jest w komorze uszczelniającej, osadzony zostaje we właściwym położeniu i jest dopasowany do wewnętrznej powierzchni otworu odgałęźnego. Ukształtowany jako zagięty wargowy pierścień samouszczalniający, ułatwia wsuwanie w otwór odgałęźny. Gdy rura przyłączeniowa zostanie wsunięta w otwór odgałęźny, to wargowy pierścień samouszczelniający stanowi pierwszy aktywny opór przeciwstawiający się jej wyciągnięciu. Elastyczność pierścienia zapewnia jego szczelne przyleganie. Poza tym ułatwione jest wprowadzanie materiału wypełniającego.

Po osadzeniu rury przyłączeniowej komorę uszczelniającą napełnia się materiałem wypełniającym tak, że wypełniona zostaje szczelnie szczelinowa komora pomiędzy rurą przyłączeniową i ścianą otworu odgałęźnego.

Jako materiał wypełniający stosuje się elastyczną natychmiast pęczniejącą dwuskładnikową żywicę poliureyanową, pozbawioną zewnętrznych zmiękczaczy i innych lotnych związków. Taka żywica zapewnia to, że materiał wypełniający nadaje uszczelnieniu właściwości elastyczne podobne do powietrza, nie ma jednak jego lotności. Wskutek tego, że materiał wypełniający wypełnia w ustalonej ilości komorę szczelinową, to występujące wydłużanie się betonu oraz materiału użytego do wyboru rury przyłączeniowej, może być kompensowane bez ujemnego wpływu na jakość uszczelnienia.

Korpus rury przyłączeniowej, może posiadać wiele komór uszczelniających, rozmieszczonych obwodowo w pewnych względem siebie odstępach. Co najmniej górną komorę wypełnia się elastycznym materiałem wypełniającym, a co najmniej w najniższej komorze umieszcza się pierścień uszczelniający, wystający poza komorę uszczelniającą.

Najprostszy zarys stanowi obwodowy okrąg wokół rury przyłączeniowej. Taki zarys można zastosować, gdy rura kanałowa ma stosunkowo dużą grubość.

Korzystne jest, gdy korpus rury przyłączeniowej razem z obwodowym pierścieniem zewnętrznym wykonane są jednolicie z tworzywa sztucznego, zwłaszcza z polichlorku winylu (PCV). Stosować można również inne tworzywa sztuczne, np. PE. Pierścień ustalający położenie również może być wykonany z tworzywa sztucznego. Można również zastosować metal, zwłaszcza metal o uszlachetnionej powierzchni. Pierścień ustalający położenie można także wykonać z betonu. Materiały te nadają się zwłaszcza dobrze do specjalnego kształtowania, związanego z funkcją realizowaną przez daną część. Korpus rury przyłączeniowej może być wykonany jako korpus lity lub dwuścienny. Korpus lity dotyczy rur przyłączeniowych o grubości ściany od 10 do 40 mm, korzystnie 20 mm.

182 801

Wykonanie korpusu rury przyłączeniowej jako litego ma tę zaletę, że komory uszczelniające mogą być umieszczone jako dwa, w odstępie od siebie, obwodowo przebiegające rowki zgodnie z krzywizną ściany. Na wewnętrznej można wtedy uformować komorę pierścienia przyłączeniowego w postaci pierścieniowego rowka.

Pierścienie uszczelniające i przyłączeniowy pierścień uszczelniający, wykonane sąz podatnego, elastycznego materiału. Nadaje się w tym celu zwłaszcza guma. Można jednak zastosować również sztuczne tworzywo o odpowiedniej miękkości i twardości.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia szczelne połączenie przy zastosowaniu dwuskładniowej żywicy poliuretanowej jako elementu uszczelniającego pomiędzy rurą kanałową i rurą przyłączeniową, w widoku perspektywicznym i częściowym przekroju, fig. 2 - przekrój przez linie Π-ΙΙ na fig. 1, fig. 3 - rurę przyłączeniową stosowaną w połączeniu według fig. 1 w schematycznym przekroju, a fig. 4 inną postać wykonania pierścienia uszczelniającego dla rury przyłączeniowej. Zgodnie z fig. 1 i 2 betonowa rura 1 o grubości S ma powierzchnię zewnętrzną 11 oraz powierzchnię wewnętrzną 12. Betonowa rura 1, takjak i inne rury kanałowe wchodzące w skład sieci kanalizacyjnej, może mieć różny promień R, zgodnie z poniższą tabelą:

Tabela

Średnica znamionowa rury betonowej 1 w mm	DN 300	DN400	DN 500/600	DN 700/1200
Rozmiar R w mm	220	277	340	610

Promieniom rur R i szerokościom w świetle D odpowiada grubość ściany S zgodnie z odpowiednią normą.

W tego rodzaju betonowej rurze 1 wykonany jest otwór odgałęźny 13, np. w miejscu, gdzie przewidziane jest usytuowanie rury odgałęźnej prowadzącej od głównego ciągu kanalizacyjnego do poszczególnej posesji. Średnica otworu odgałęźnego 13 zależy od rozmiaru rury przyłączeniowej 2. Specjalne urządzenia nawiercające zapewniają, że otwór odgałęźny 13 ma gładkąpowierzchnię ściany 14. Miarodajnym dla powierzchni i szorstkości jest materiał zastosowany przy wyrobie betonu. Jeżeli betonowa rura 1 posiada wykładzinę wewnętrzną, nie przedstawioną, to ona również rozciąga się w otworze odgałęźnym 13.

Rura przyłączeniowa 2, służąca do przyłączania do rury kanalizacyjnej 1, ma korpus 21,28 (fig. 2 i 3), który może być wykonany jako korpus wydrążony np. dwuścianowy lub jako korpus lity, na jednym końcu posiada on obwodowy pierścień zewnętrzny 22. Korpus 21,28 i przylegający do niego pierścień zewnętrzny 22 wykonane sąz tworzywa sztucznego, korzystnie polichlorku winylu.

Na przeciwległym do pierścienia 22 końcu korpus 21,28 ma na swej powierzchni wewnętrznej 2rżebro ograniczające 29. Napowierzchni zewnętrznej 2Tznajduje się rowek 24 do osadzania uszczelnienia, a poniżej, ograniczony żebrem pośrednim, znajduje się drugi rowek 25, przeznaczony również do osadzania uszczelnienia. Rowki 24 i 25 wykonane sąjako krzywizna R24, względnie R25 rury 1 o grubości ściany S. Powierzchnia krzywizny 23 odpływu korpusu 28 posiada podobnie przebiegającąkrzywiznę 23. Gdyby korpus 21,28 rury przyłączeniowej 2 rozciąć i rozwinąć jako wydrążony cylinder, to powstałby zarys zgodny ze wzorem:

y = 1/2 (D · ^D² - (d· sina)²) i/lub y = π· d gdzie astanowi kąt obwodowy od 0 do 360°, D szerokość w świetle rury kanałowej 1 d szerokość w świetle rury przyłączeniowej 2.

182 801

Zaletą takiego zarysu jest to, że uniemożliwione jest wystawanie rury przyłączeniowej do środka rury kanałowej. Jeżeli stosuje się rurę kanałową o okrągłym przekroju poprzecznym, to zakrzywienie ściany odpowiada średnicy rury kanałowej. Zakrzywienie ściany można przy tym tak dobrać, że można je stosować dla rur kanałowych o różnej średnicy. Tak więc zakrzywienie ściany dla rury o promieniu 50 cm można tak dobrać, że objęte są nim rury o średnicy znamionowej od 40 do 60 cm.

Rowki 24i25 służące do osadzania uszczelnień oraz powierzchnia krzywizny 23 odpływu, zgodnie z krzywizną R23, mają więc przebieg sinusoidalny.

W rowku 25 jako obwodowe uszczelnienie służy pierścień uszczelniający 5, do którego przylega wargowy pierścień samouszczelniający 51.

W rowku 25 jako obwodowy pierścień uszczelniający może być także osadzony pierścień uszczelniający 105, którego przekrój poprzeczny przedstawiony jest szczegółowo na fig. 4. Na korpusie 141, ograniczonym przez powierzchnię wewnętrzną 144 i przeciwległe do niej powierzchnie zewnętrzne 145 i 146, uformowane są dwa wargowe pierścienie samouszczelniające 142 il43. Pierścień samouszczelniający 142 ukształtowany jest na podobieństwo zadartego nosa. Od powierzchni zewnętrznej 145, ograniczającej korpus 141 odchodzi zaokrąglona część 148 i przechodzi w ostry koniec; mający prosty odcinek. Natomiast pierścień wargowy 143, od powierzchni zewnętrznej 146 przebiega prawie równolegle do prostej powierzchni pierścienia wargowego 143, i przechodzi w ostry koniec, który ograniczony jest przez płasko usytuowaną powierzchnię tak, że pomiędzy pierścieniem wargowym 142 i pierścieniem wargowym 143 jest usytuowane wybranie 147 o półkolistym przekroju poprzecznym. Wybranie 147 i zaokrąglona część 148 umożliwiają odpowiednie odkształcanie się wargowym pierścieniom samouszczelniającym 142 il43. Wspomniane zaokrąglenia stwarzająjednak możliwość, że wewnętrzna siła sprężysta materiału, z którego wytworzony jest pierścień uszczelniający 105, może się w pełni uwydatnić.

Podobnie jak pierścień uszczelniający 5, również pierścień uszczelniający 105 wykonany jest z elastomeru, zwłaszcza z gumy. Odstęp pomiędzy dwoma ostrymi końcami pierścieni wargowych 142 i 143 jest w odpowiednim stosunku do długości wewnętrznej powierzchni 144 korpusu uszczelniającego. Długość powierzchni 144 wynosi od 37 do 48 mm, a odpowiednio odstęp pomiędzy ostrymi końcami pierścieni samouszczelniających 142 i 143 wynosi 8,8 do 12 mm. Szerokość powierzchni zewnętrznej 145,146 korpusu wynosi 5 do 8 mm. Wymiary części pierścienia uszczelniającego 105 zależą od rozmiarów rury przyłączeniowej 2. Oczywiście podane wymiary mogąbyć mniejsze lub większe aż do 90%.

Jak przedstawiono na fig. 2 i 3, na zewnętrznej powierzchni 2Γ korpusu 21, 28 rury przyłączeniowej 2 usytuowane jest żebro 27. Żebro 27 zawiera prowadzące wybranie 35 dla pierścienia ustalającego 3. Za pomocą wybrania 35 pierścień ustalający 3 zamocowany jest na zewnętrznej dolnej powierzchni odgraniczającej 22.2. Żebro 27 może być także umieszczone przy pierścieniu ustalającym 3 a prowadzące wybranie 35, w korpusie 21,28. Przeciwległa zewnętrzna powierzchnia górna 22.1 przylega przy tym do pierścienia ustalającego 3, który składa się z pierścieniowego korpusu 31, zakończonego kołnierza 33. Kołnierz 33 dopasowany jest do przebiegu powierzchni zewnętrznej 11 betonowej rury 1. Pierścieniowy kotpus 31 na swej zewnętrznej stronie ma w odstępach umieszczone żebra wsporcze 34, które połączone są z kołnierzem 33 i sięgają aż do jego powierzchni końcowej 32. W ten sposób pierścień ustalający 3 wspiera się ze wszystkich storn na dolnej powierzchni ograniczającej 22.2 pierścienia zewnętrznego 22.

Na swej powierzchni wewnętrznej 2 Γ korpus 21,28 rury przyłączeniowej 2 ma pierścieniowy, obwodowy rowek przyłączeniowy 26, w którym osadzony jest pierścień uszczelniający 6. Na wysokości rowka 24, przeznaczonego do osadzania uszczelnienia, umieszczone jest przynajmniej częściowo przelotowe, pierścieniowe żebro ograniczające 29. Żebro ograniczające 29 stanowi przy tym pierścień uformowany na powierzchni wewnętrznej 21' Ze względu na technikę rysunku odtworzony jest on jako trochę zakrzywiony.

Pierścień ustalający 3 poprzez żebro 27 jest nasuwany aż do dolnej powierzchni ograniczającej 22.2 pierścienia zewnętrznego 22. Żebro 27 ma najwyżej długość odpowiadająca wyso8

182 801 kości pierścieniowego korpusu 31. W rowek 25 oraz rowek przyłączeniowy 26 wprowadza się pierścień uszczelniający 5 i przyłączeniowy pierścień uszczelniający 6.

Tak przygotowaną rurę przyłączeniową 2 według wynalazku wsuwa się tak jak korek w otwór odgałęźny 13, przygotowany w betonowej rurze 1. Podczas procesu wsuwania wargowe pierścienie samouszczelniające 142 i 143, względnie 51 przechylająsiędotyłu. W pierścieniu uszczelniającym 105 ułatwione jest to przez zaokrągloną część 148 i wybranie 147 w kształcie części koła. Przy wkładaniu pierścienia uszczelniającego 5 ułatwia to trójkątne wybranie pomiędzy wargowym pierścieniem samouszczelniającym 51 i korpusem 21. Przez takie jednostronne ukształtowanie wargowe pierścienie samouszczelniające 142, 143 i 51 poddają się optymalnie oporowi powstającemu przy wsuwaniu tak, że szorstkość betonu w otworze odgałęźnym 13 nie przedzkadza wsuwaniu pierścieni samouszczelniających 142, 143, względnie 51.

Istotne jest to, że zamocowany pierścień ustalający 3 zapewnia, że rura przyłączeniowa 2 zostanie wsunięta we właściwym położeniu. Dzięki temu, że kołnierz 33 ma kształt odpowiadający zewnętrznej powierzchni betonowej rury 1, to rura przyłączeniowa 2 w stanie wsuniętym zawsze przyjmuje położenie końcowe. Za pomocą tej istotnej funkcji prowadzenia, pierścienie samouszczelniające 142, 143 pierścienia uszczelniającego 105 i lub pierścień samouszczelniający 51 pierścienia uszczelniającego 5 sąpewnie dociskane do powierzchni ściany 14 otworu odgałęźnego 13. Dociśnięcie pierścieni samouszczelniających 142,143, względnie 51 do szorstkiej powierzchni ściany 14 otworu odgałęźnego 13 powoduje to, że wyciągnięcie rury przyłączeniowej 2 z otworu odgałęźnego 13 jest praktycznie uniemożliwione. Pierścień samouszczelniający 51 wskutek przylegania na dużej powierzchni działa uszczelniające we wszystkie strony względem powierzchni ściany 14 otworu, a poza tym powstaje dodatkowy efekt zazębiania się.

Gdy rura przyłączeniowa 2 zostanie ostatecznie usytuowana, to przez otwór 41 wypełnia się rowek uszczelniający 24 elastyczną dwuskładnikową poliuretanową żywicą 4, która sięga aż do powierzchni ściany 14 komory szczelinowej 1424. Gdy wprowadzi się tyle żywicy poliuretanowej 4, że komora 1424 zostaje wypełniona, to proces napełniania kończy się.

Podczas procesu napełniania, przez wielokrotne napełnianie mogą ukształtować się występy dociskowe oznaczone jako 42 i 43, zwiększające działanie mocujące i uszczelniające.

Istotne jest to, że stosuje się elastyczną, natychmiast gęstniej ącą dwuskładnikową poliuretanową żywicę 4, która pozbawiona jest rozpuszczalników, osobnych zmiękczaczy i innych lotnych związków. Ta żywica 4 posiada następujące dane techniczne:

Parametry reakcji:

Lepkość dynamiczna mieszaniny przy 15°C

Czas reakcji przy 25°C

Twardość D - według Shóre'a ok. 20 · 10¹ Pa· S 8-9 min 54

Parametry materiałowe:

Gęstość przy 15°C kg/m³

Temperatura zapłonu (DIN 517580) C°

Lepkość kinematyczna przy 15°C mPa · s

Składnik A

990

140

520 ± 100

Składnik B ok. 1170 170 500±100

Składnik A jest mieszaniną różnych polieterypolioli i dodatków uszlachetniających, które ze składnikiem B reagują tworząc elastyczny poliuretan. Przez intensywne mieszanie z wodą można mieszaninę częściowo spienić. Wskutek dużej lepkości mieszaniny, w normalnym użytkowaniu woda zostaj e wyparta, i niej est przyjmowana przez mieszaninę. Składnik B jest prepolimerem na bazie 4,4^,-difenylometanodiizocyjanianu z dodatkami.

182 801

Podczas przetwarzania składniki polioli dobrze się mieszają. Oba składniki A i B w stosunku objętościowym 1:1 tłoczy się, poprzez pompę dwuskładnikową i doprowadzające węże lub kartusze typu 2K albo kartusze współosiowe, do mieszacza statycznego o średnicy 5 do 10 mm i tam miesza się ze sobą, a następnie za pomocąprzewodu wprowadza się otworem 41 do wnętrza komory szczelinowej.

Jeśli napełnianie żywicą 4 zostanie zakończone, to przewód usuwa się z otworu napełniającego 41 i zamyka się go elementem zamykającym w postaci korka lub zaworu. Istotne jest, aby wprowadzona żywica 4 zacisnęła się uszczelniająco-mocująco pomiędzy rurą przyłączeniową 2 i otworem odgałęźnym 13. Wyciągnięcie rury przyłączeniowej 2 z otworu odgałęźnego 13 jest teraz niemożliwe. Przez zastosowanie zasady dwukomorowego uszczelnienia pierścieniowego, przy której pierścień uszczelniający 5 i elastyczna dwuskładnikowa poliuretanowa żywica 4 usytuowane są jedno nad drugim, utworzone zostało w prosty i skuteczny sposób trwałe uszczelnienie pomiędzy rurą przyłączeniową 2 i rurą betonową 1.

Gdy rura przyłączeniowa 2 zostanie połączona cieczoszczelnie z betonową rura 1, w rurę przyłączeniową2 osadza się rurę odgałęźną stanowiącąpołączenie pomiędzy danym obiektem i betonową rurą 1, służącą jako główny kanał odpływowy. Obwodowe żebro ograniczające 29 zapewnia prawidłowe osadzenie rury odgałęźnej. Przy wkładaniu rury odgałęźnej w rurę przyłączeniową2, pierścień uszczelniający 6 układa się uszczelniająco wokół rury odgałęźnej, przy czym również jego samouszczelniający pierścień wargowy przejmuje działanie stabilizujące i uszczelniające. Korpus 21 rury przyłączeniowej 2 wykonany jako korpus lity 28, ze względu na swą sztywność jest przystosowany zarówno do transportu jak i trudnych warunków przy osadzaniu w betonowej rurze 1. Jego gładka i przelotowa powierzchnia zewnętrzna 21' zapewnia dodatkowo stabilność w otworze odgałęźnym 13, gdyż wspiera się częściowo o jego ścianę 14'.

Również gładka i przelotowa powierzchnia 22 umożliwia łatwe prowadzenie, a przede wszystkim dobre zamocowanie rury odgałęźnej. Wskutek tego uniemożliwione jest przekręcanie się poszczególnych części cieczoszczelnego połączenia tak, że odgałęzienie, utworzone za pomocąrury przyłączeniowej 2, króćca lub innych elementów rurowych według wynalazku, jest stale szczelne. Ta optymalna szczelność została utworzona przez zastosowanie zasady dwukomorowego uszczelnienia, przy czym uzyskuje się to w prosty sposób i na stałe.

182 801

™

182 801

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Rura przyłączeniowa do cieczoszczelnego połączenia z rurą kanałową, w której ścianie jest wykonany otwór odgałęźny, posiadająca korpus, w którym znajdują się co najmniej dwie, rozmieszczone nad sobą w pewnym odstępie, obwodowe komory uszczelniające, w których osadzony jest element uszczelniający oraz pierścień dystansowy, wyposażony w nakładany kołnierz przyporządkowany do zewnętrznej powierzchni rury kanałowej, znamienia tym, że pierścień dystansowy stanowi pierścień ustalający (3), który jest osadzony na korpusie (21,28) za pomocą elementów mocujących (22,27,35), z których jeden element (22) stanowi pierścień zewnętrzny umieszczony na jednym końcu korpusu (21), drugi element (27) stanowi promieniowe żebro, a trzeci element (35) stanowi prowadzące wybranie, i że co najmniej w jednej z komór uszczelniających (25), znajdującej się w obszarze bliskim powierzchni wewnętrznej rury kanałowej (1), jako element uszczelniający (5,105) osadzonyjest pierścień uszczelniający, który jest wyposażony w co najmniej jeden pierścień samouszczelniający (51,142,143) o zarysie odpowiadającym tej komorze uszczelniającej (25), a w co najmniej jednej z komór uszczelniających (24), zwróconych do powierzchni zewnętrznej (11) rury kanałowej (1), jako element uszczelniający (4) służy wprowadzany elastyczny materiał wypełniający, wypełniający szczelnie szczelinową komorę (1424), sięgającą od komory uszczelniającej (24) aż do powierzchni ściany (14) otworu odgałęźnego (13), przy czym korpus (21,28) wraz z pierścieniem zewnętrznym (22) jest wykonany z tworzywa sztucznego.
2. Rura według zastrz. 1, znamienna tym, że materiałem wypełniającym (4) jest elastyczna, natychmiast pęczniejąca dwuskładnikowa żywica poliuretanowa.
3. Rura według zastrz. 1, znamienna tym, że pierścień uszczelniający (5,105) składa się z korpusu (141), w którym uformowany jest wargowy pierścień samouszczelniający (51, 142,143).
4. Rura według zastrz. 3, znamienna tym, że w korpusie (141) umieszczone sąw pewnym odstępie względem siebie, pierwszy i drugi pierścień samouszczelniający (142,143).
5. Rura według zastrz. 4, znamienna tym, że pomiędzy pierwszym i drugim pierścieniem samouszczelniąjącym (142, 143) usytuowane jest wybranie (147) o przekroju poprzecznym w kształcie części okręgu.
6. Rura według zastrz. 1, znamienna tym, że komory uszczelniające (24,25) mają zarys, którego długość rozwinięcia odpowiada następującemu wzorowi y = 1/2 (D · ^D² - (d· sina)²) gdzie a stanowi kąt obwodowy od 0 do 360°

D stanowi szerokość w świetle rury kanałowej (1) d stanowi szerokość w świetle rury przyłączeniowej (2).
7. Rura według zastrz. 1, znamienna tym, że komory uszczelniające (24,25) mają zarys, którego długość rozwinięcia odpowiada następującemu wzorowi y = π· d gdzie d stanowi szerokość w świetle rury kanałowej (1)
8. Rura według zastrz. 1, znamienna tym, że korpus (21,28) na powierzchni wewnętrznej (21*) przeciwległej do komór uszczelniających (24,25), ma co najmniej jeden pierścieniowy rowek przyłączeniowy (26), w którym osadzonyjest pierścień uszczelniający (6).

182 801
9. Rura według zastrz. 8, znamienny tym, że na powierzchni wewnętrznej (21), przynajmniej na części obwodu, jest usytuowane żebro ograniczające (29).
10. Rura według zastrz. 1, znamienna tym, że korpus jest wykonywany jako korpus lity (28) lub jako korpus dwuścienny (21).
11. Rura według zastrz. 1, znamienna tym, że pierścień ustalający (3) jest wykonany z tworzywa sztucznego, z metalu, zwłaszcza z metalu o uszlachetnionej powierzchni albo z betonu.
12. Rura według zastrz. 1, znamienny tym, że pierścień uszczelniający (5, 105) oraz przyłączeniowy pierścień uszczelniający (6) wykonane są z miękkiego elastycznego materiału, zwłaszcza z gumy.
13. Rura według zastrz. 1, znamienna tym, że tworzywo sztuczne jest polichlorkiem winylu.

* * *