PL181724B1

PL181724B1 - Uklad zawieszenia do mebli PL

Info

Publication number: PL181724B1
Application number: PL96323787A
Authority: PL
Inventors: Patrick Delesie
Original assignee: Patrick Delesie
Priority date: 1995-06-06
Filing date: 1996-06-06
Publication date: 2001-09-28
Also published as: PL323787A1; EP0835069B1; BE1009754A3; EP0835069A1; WO1996039067A1; BE1009587A3; US5975641A; DE69631883D1; AU5888596A; ATE261686T1

Abstract

1 . Uklad zawieszenia do mebli, zwlaszcza mebli do siedzenia lub wypoczynkowych, zawierajacy plyty podpo- rowe ciala usytuowane w tej samej plaszczyznie z których kazda posiada co najmniej jedna pare wydluzonych ele- mentów podporowych, rozmieszczonych wzajemnie równolegle i zorientowanych poprzecznie wzgledem wzdluznego boku ramy przy czym uklad zawiera N ze- spolów posrednich elementów zawieszenia i kazdy po- sredni element zawieszenia pierwszego zespolu (i = 1) tych N zespolów jest polaczony za pomoca laczników przegu- bowych z co najmniej dwoma wydluzonymi elementami podporowymi, zas kazdy posredni element zawieszenia N-tego zespolu z tych zespolów (i=N) laczy co najmniej dwa posrednie elementy zawieszenia (N -1)-ego zespolu do tej ramy za pomoca laczników przegubowych, a kazdy posredni element zawieszenia i-ego zespolu, gdzie 1 < i < N laczy co najmniej dwa posrednie elementy zawieszenia (i - 1 )-ego zespolu z posrednim elementem zawieszenia (i+1)-ego zespolu, znamienny tym, ze kolejne wydluzone elementy podporowe (3) sa polaczone ze soba wzdluz swych wzdluznych boków za pomoca laczników przegu- bowych (20). FIG. 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest układ zawieszenia do mebli. W szczególności przedmiotem wynalazku jest układ zawieszenia do mebli z podparciem dla ciała, a zwłaszcza do mebli do siedzenia lub wypoczynkowych.

Z opisu zgłoszenia patentowego niemieckiego 3230094 oraz z opisu patentowego belgijskiego nr 781040 znany jest układ zawieszenia do mebli, zwłaszcza mebli do siedzenia lub wypoczynkowych, zawierający płyty podporowe ciała usytuowane w tej samej płaszczyźnie, z których każda posiada co najmniej jedną parę wydłużonych elementów podporowych,

181 724 rozmieszczonych wzajemnie równolegle i zorientowanych poprzecznie względem wzdłużnego boku ramy, oraz połączonych za pomocą łączników przegubowych z pośrednimi elementami zawieszenia.

Istniejące łóżka związane są z systemami listew, które podpierają materac lub które wymagają w ogólności miękkiej warstwy pośredniej. Większość istniejących systemów, z wyjątkiem systemu Miltona Luchenskiego (Stany Zjednoczone Ameryki) i J. M. Reau (Francja) zawierają listwy, które spoczywają na podporach, które przemieszczają się tu i tam w elemencie prowadzącym. Wszystkie listwy obracają się na podporach, przy czym ruch podpór odbywa się tylko jednowymiarowo.

W tych wszystkich znanych systemach listwy poruszają się ponadto niezależnie od siebie. Aby iść za ruchem falistym ciała, które stanowi rodzaj ciągu wypukłości i wklęsłości, listwy obracają się w pewnym kierunku, albo pod naciskiem materaca, albo przez elastyczny materiał z którym są one połączone. Stąd w istniejących meblach pojawia się problem braku miękkości.

Istnieją również systemy zawieszenia na sprężynach, które stwarzają jednak poważną, niedogodność wskutek ich zużywania się podczas eksploatacji. Co więcej, w przypadku współzależnych sprężyn działających bezpośrednio jedna na drugą, złe działanie jednej z nich może pociągnąć za sobą złe działanie całego systemu zawieszenia.

Układ zawieszenia do mebli, zwłaszcza mebli do siedzenia lub wypoczynkowych, zawierający płyty podporowe ciała usytuowane w tej samej płaszczyźnie, z których każda posiada ca najmniej jedną parę wydłużonych elementów podporowych, rozmieszczonych wzajemnie równolegle i zorientowanych poprzecznie względem wzdłużnego boku ramy przy czym układ zawiera N zespołów pośrednich elementów zawieszenia i każdy pośredni element zawieszenia pierwszego zespołu (i=l) tych N zespołów jest połączony za pomocą łączników przegubowych z co najmniej dwoma wydłużonymi elementami podporowymi, zaś każdy pośredni element zawieszenia N-tego zespołu z tych zespołów (i=N) łączy co najmniej dwa pośrednie elementy zawieszenia (N-l)-ego zespołu do tej ramy za pomocą łączników przegubowych, a każdy pośredni element zawieszenia i-ego zespołu, gdzie 1 < i < N łączy co najmniej dwa pośrednie elementy zawieszenia (i-l)-ego zespołu z pośrednim elementem zawieszenia (i+l)-ego zespołu, według wynalazku charakteryzuje się tym, że kolejne wydłużone elementy podporowe są połączone ze sobą wzdłuż swych wzdłużnych boków za pomocą łączników przegubowych.

Wydłużone elementy podporowe i pośrednie elementy zawieszenia są utworzone przez jednoczęściowy człon, zaś łączniki przegubowe są utworzone przez człony przegubowe.

Każdy pośredni element zawieszenia jednego i-ego pierwszego zespołu zawiera dwa elementy w kształcie litery T dopasowane do centralnej poziomej części elementu w kształcie litery H, tworzącego drugi pośredni element zawieszenia, zaś N-ty element jest utworzony przez część spodnią ramy, z którą połączony jest przynajmniej jeden element w kształcie litery H.

Pośrednie elementy zawieszenia są zakrzywione i kolejne zespoły pośrednich elementów, zawieszenia są połączone obrotowo.

Łączniki przegubowe, za pomocą których pośrednie elementy zawieszenia są połączone obrotowo względem siebie nawzajem i względem wydłużonych elementów podporowych, są utworzone jako przegubowe wałki, przy czym wydłużone elementy podporowe są zamocowane obrotowo wokół ich osi wzdłużnej.

Łączniki przegubowe pomiędzy wydłużonymi elementami podporowymi są utworzone z co najmniej jednej liny przechodzącej przez wydłużone elementy podporowe.

Łączniki przegubowe łączące pierwszy i N-ty zespoły pośrednich elementów zawieszenia są utworzone z lin, zaś pierwszy zespół pośrednich elementów zawieszenia jest utworzony przez dwie bliźniacze rolki, przy czym to bliźniacze rolki łączą, za pomocą wspomnianych lin pierwszy zespół pośrednich elementów zawieszenia z N-tym zespołem pośrednich elementów zawieszenia, zaś ten N-ty zespół jest utworzony przez dwie oddalone od siebie rolki wzdłuż boków wzdłużnych szyny.

181 724

Układ według wynalazku pozwala na uzyskanie optymalnej wypoczynkowej powierzchni użytkowej dla użytkownika, zapewniając minimalne stłoczenie dzięki nieobecności elementów w dodatkowych płaszczyznach rozmieszczenia. Wydłużone elementy podporowe są ruchome względem siebie w dwojaki sposób i mogą być doprowadzone od przynajmniej jednego stanu nieobciążenia do stanu obciążenia drogą ich nałożonego ruchu falistego. Zatem dzięki układowi według wynalazku uzyskuje się to, że płyta podporowa urządzenia przyjmuje kształt ciała, gdy wchodzi w kontakt z nim, a dokładniej, gdy użytkownik przyjmuje pozycję na płycie podporowej. Płyta podporowa idzie w sposób ciągły za ruchem ciała i uzyskuje się doskonały rozkład nacisku na ciało. Co więcej, ruch elementów pośrednich zawieszenia jest dwojakiego rodzaju w tym sensie, że realizowane jest nałożenie ruchów falistych na różnych poziomach w taki sposób, że elementy podporowe wykonują nałożony ruch falisty, który dopasowuje się dokładnie do ruchu falistego ciała. Dzięki temu układ według wynalazku zapewnia maksymalną wygodę użytkownika przy prostej konstrukcji.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania uwidoczniono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia pierwszy przykład wykonania układu według wynalazku, fig. 2 przedstawia rozwiązanie z fig. 1 w przekroju, fig. 3 przedstawia drugi przykład wykonania układu, fig. 4 przedstawia układ z fig. 3 w przekroju, fig. 5 przedstawia trzeci przykład wykonania układu, fig. 6 układ z fig. 5 w przekroju 4, fig. 7 przedstawia czwarty przykład wykonania układu, fig. 8 układ z fig. 7 w przekroju, fig. 9 przedstawia jeszcze inne rozwiązanie układu według wynalazku w widoku perspektywicznym, na fig. od 10 do 15 przedstawiono szczegóły wariantu rozwiązania, przedstawionego na fig. 9, w rozmieszczeniu i działaniu, na fig. 16 przedstawiono inny wariant rozwiązania według wynalazku w widoku analogicznym jak na fig. 10, na fig. od 17 do 21 przedstawiono rozwiązanie pewnej części układu według wynalazku w widoku szczegółowym, na fig. od 22 do 28 przedstawiono schematycznie warianty rozwiązania układu według wynalazku, na fig. od 29 do 33 przedstawiono inny typ układu według wynalazku, na fig. 34 przedstawiono jeszcze inny typ układu według wynalazku, fig. 35-38 przedstawiają środki odciągowe układu według wynalazku, fig. 39 - 44 przedstawiają jeszcze inną odmianę rozwiązania według wynalazku

Mebel do siedzenia przedstawiony na fig. 1 zawiera oparcie 11 i nie pokazaną część siedzeniową Każdy z tych elementów stanowi płytę podporową 11, 12, jak przedstawiono na fig. 9. Każda płyta podporowa 11, 12 złożona jest z szeregu listew 3, wzajemnie równoległych i rozmieszczonych poziomo, które są korzystnie połączone ze sobą za pomocą połączenia przegubowego 20. Wszystkie listwy połączone są centralnym punktem przegubowym 24 za pomocą układu dźwigniowego 31, 32 i 33. Listwy 3 są połączone bezpośrednio między sobą za pomocą zawiasów 20. Listwy nie muszą wszystkie mieć tego samego kształtu. Mogą one być giętkie, wykonane z drewna, a nawet z innego materiału, przy czym w danym przypadku są pokryte miękkim lub dekoracyjnym materiałem. Listwy 3 mogą także służyć doskonale jako bezpośrednie elementy podporowe dla ciała.

W korzystnym przykładowym rozwiązaniu podstawowym oparcie utworzone jest całkowicie z listew, jak widać na fig. 1. Wyróżnia się tam układ listew podporowych 3 wzajemnie równoległych i poziomych. Za to elementy łącznikowe 31, 32 i 33 utworzone są również z listew, lecz rozmieszczone są poprzecznie względem listew podporowych 3, jak widać na fig. 1.

Listwy podporowe 3 są wzajemnie połączone za pomocą środków połączenia bezpośredniego 120 i w sposób bezpośredni za pomocą listew zawieszenia 31, 32 i 33. Środki połączenia bezpośredniego 120 korzystnie utworzone są przez giętkie elementy typu sznura, które przechodzą na wylot przez każdą listwę podporową 3 na każdej wysokości oparcia 11 i prawie równolegle do jego osi wzdłużnej. Środki połączenia pośredniego utworzone są przez połączenie przegubowe 21, 22, 23 i 24. Mogą one korzystnie być utworzone przez małe osie, gdy służą jako środki przegubowe pomiędzy parą listew 3 i elementem łącznikowym/zawieszenia 31. Połączenia przegubowe 21, .... umieszczone są w sposób usuwalny na każdym końcu listew podporowych 3, w których tkwią mogąc również ulokować się w sposób usuwalny w elemencie zawieszenia 31 odpowiadającym innej części. Co się tyczy środków łącznikowych 22 i 23 przewidzianych do połączenia pomiędzy nimi różnych elementów

181 724 zawieszenia 31, 32 i 33, to mogą one być korzystnie utworzone przez osie tego samego typu, jak wymienione uprzednio, jak widać na fig. 1, z prawie identycznym działaniem. W ten sposób uzyskuje się konstrukcję oparcia 11, która leżąc całkowicie w jednej i tej samej płaszczyźnie nie potrzebuje zupełnie korzyści systemu zawieszenia wielokrotnego dzięki rozmieszczeniu elementów zawieszenia 31, 32 i 33, z boku i z każdej strony listew podporowych 3. Należy nadmienić poza tym, że konstrukcja listew podporowych 3 zwęża się od jednego końca do drugiego oparcia 11, co odpowiada doskonale budowie ciała ludzkiego, które samo także ma dwa końce, głowę i nogi, które zwężają się począwszy od strefy centralnej ciała, włącznie z ramionami. Fotele są w ogólności pomyślane w taki sposób, aby z jednej strony stanowić oparcie 11 odpowiadające prawie górnej połowie ciała, a z drugiej strony siedzenie 12 odpowiadające prawie połowie dolnej ciała. Dla uzyskania fotela według wynalazku, który byłby w harmonii z taką budową, ciała, można korzystnie rozmieścić płytę podporową tworzącą oparcie 11 razem z jej częścią zwężoną listew zwróconych do góry oraz płytą, podporową tworzącą siedzenie 12 z jej częścią zwężonych listew zwróconych do dołu, w taki sposób, aby strefy z szerszymi listwami podporowymi 3 każdej z płyt podporowych 11, 11, były względem siebie przyległe.

Co się tyczy stref bocznych zajętych przez listwy zawieszenia 31, 32 i 33, to mogą one użytecznie pełnić rolę oparcia. Listwy zawieszenia 31, 32 i 33 rozmieszczone w taki sposób są faktycznie doskonale przystosowane do wydłużonej budowy ramion. W ten sposób uzyskuje się gabaryt mebla do siedzenia, który jest jednocześnie doskonale przystosowany do budowy ciała, zapewniając mu efekt zawieszenia wielokrotnego dzięki hierarchicznemu rozmieszczeniu listew zawieszenia 31, 32 i 33.

Poza tym dzięki takiemu rozwiązaniu przykładowemu wynalazku wyciąga się wszelkie korzyści z zupełnie minimalnego stłoczenia mebla do siedzenia. Takie minimalne stłoczenie ze zmniejszoną grubością każdej płyty podporowej 11, 12, niezależnie od tego, czy są one oparciem, czy siedzeniem, uzyskane jest przez rozmieszczenie boczne listew łącznikowych 31, 32 i 33, inaczej niż w znanych systemach wymagających dodatkowego stłoczenia, przez które przestrzeń, oprócz każdej płyty, jest zajęta przez mechanizm. Inna korzyść, którą uzyskuje się również dzięki takiemu rozmieszczeniu bocznemu w tej samej płaszczyźnie, polega na obojętnej równowadze uzyskanej w przeciwieństwie do równowagi typu labilnego, z jakimi ma się do czynienia w niektórych znanych typach, w których elementy zawieszenia są rozmieszczone pod wymienionymi listwami podporowymi.

Takie minimalne stłoczenie ma również korzystny wpływ na ten aspekt mebla do siedzenia znacznie wydłużonego. Inna korzyść polega ponadto na bardzo wielkiej prostocie systemu zawieszenia z łatwością montażu i demontażu, nadzwyczaj dogodnego i szybkiego, co sprawdza się zwłaszcza w praktyce i umożliwia poza tym ułatwiony transport, zwłaszcza w przypadku przemieszczenia się użytkownika. Płaskie rozwiązanie jest doskonale zilustrowane na przekroju przedstawionym na fig. 2.

Oczywiście na tyle, na ile to właśnie plecy stwarzają problem wygody, a znaczna liczba osób zna gruntownie problemy pleców, fotel, w którym tylko płyta podporowa 11 stanowiąca oparcie ma wyżej wymienioną konstrukcję z listew i w którym siedzenie 12 mogłoby być utworzone na przykład z prostej tkaniny, takiej jak płótno, okazałby się być szczególnie korzystny, zwłaszcza w odniesieniu do kosztów, lecz również i ciężaru.

Należy również podkreślić, że dzięki opisanemu systemowi zawieszenia otrzymuje się fotel, który jest całkowicie samoregulujący się. W rzeczywistości dzięki ich wzajemnej współzależności wszystkie elementy 3, 31 .... ustawiają się automatycznie w swoim położeniu, w czasie gdy użytkownik ma usiąść w fotelu i wejść w kontakt z płytami podporowymi 11, 12.

Dokładniej wariant rozwiązania według wynalazku przedstawiony jest również na fig. 3, a w przekroju na fig. 4. Wariant ten bardzo przypomina wariant poprzedni, lecz w nim elementy podporowe 3 utworzone są przez giętkie opaski 53, wykonane na przykład z takiej tkaniny, jak superlekkie płótno. W ten sposób uzyskuje się urządzenie nadzwyczaj lekkie. Odcinek każdej opaski podporowej 53 przedstawiony jest w widoku w przekroju na fig. 4,

181 724 w którym widać również jasno, że w tym wariancie chodzi również o konstrukcję zawieszenia całkiem płaską, tak jak w wariancie opisanym wyżej.

Inny wariant rozwiązania ilustrującego elementy zawieszenia 131, 132 i 133 o różnych budowach, jak wymienione listwy podporowe 153, przedstawiony jest na fig. 7 z widokiem w przekroju częściowym przedstawionym na fig. 8.

Przez wykonanie elastyczne listew typu opasek opisanych wyżej, można skompensować skręt boczny użytkownika, co daje mu więcej możliwości ruchu plecami.

Jeszcze inny wariant rozwiązania przedstawiony jest na fig. 5 i 6. Jest on szczególnie interesujący ponieważ pokazuje wykonanie jednoblokowe całości. Osie przegubowe zastąpione są tu przez zwężone strefy łącznikowe 221 pomiędzy listwami podporowymi 203 z jednej strony i elementami zawieszenia 231, 232 i 233 z drugiej strony. Jeżeli o nie chodzi, to te ostatnie elementy 231, 232 i 233 stanowią obszar wzmocnienia 230 w postaci zgrubienia tworzącego występ. Nadają one wystarczającą sztywność każdemu elementowi zawieszenia, które są silnie obciążone w czasie korzystania z fotela. Dzięki takiemu rozwiązaniu cała płyta podporowa 211 może być wykonana z jednego kawałka, mianowicie drogą prasowania wtryskowego. W efekcie wszystkie elementy podporowe 203 i zawieszenia 231, 232 i 233 łączą się wzajemnie obszarami łącznikowymi 21, 222, 223, 224, za każdym razem zwężonymi, pełniącymi funkcję sprzężenia lub przegubu, takich jak wpisano wyżej. Możliwy jest także nadzwyczaj korzystny i tani sposób wytwarzania, pozwalający na szybkie, rytmiczne wykonywanie fotela wypoczynkowego zapewniającego wygodę porównywalną z wygodą wariantów opisanych wyżej dzięki obecności elementów bocznych zawieszenia 231, 232 i 233. W przypadku tym wykonanie jest również jednopłaszczyznowe, jak przedstawiono w widoku w przekroju przedstawionym na fig. 8. Obszary 221, ...., 224 są korzystnie zwężone wzdłużnie (fig. 5), lecz również także w szerokości, jak widać na fig. 6.

Jako szczególne rozwiązanie monoblokowe można przewidzieć mianowicie rozwiązania z rozdmuchiwaniem, każde dotyczące płyt podporowych 211,.....

Teraz będzie opisany i zilustrowany na fig. 9 i 10 inny wariant rozwiązania, przedstawiony schematycznie na fig. 11 -12 i 22 - 23.

W wariancie opisanym niżej elementy zawieszenia 331, 332 i 333 stanowią konstrukcję, która z natury umożliwia ich połączenie kształtowe, i również, jak wynika z fig. 11 i 12, dla oparcia 311 i dla siedzenia 312 fotela. Można w ten sposób wyróżnić elementy podporowe w postaci listew 303 przedstawionych dla wygody liniami kropkowanymi, z których każda jest umocowana za pomocą podwójnego połączenia przegubowego 320, 320 i parami do pierwszego elementu łącznikowego 331, mającego na przykład kształt litery T i łączącego za każdym razem parę wzajemnie przyległych listew 303, 303. Pierwsze elementy łącznikowe z kolei w kształcie litery T połączone są parami z drugim elementem łącznikowym i zawieszenia 332, mającym korzystnie kształt litery H, w którym mieszczą się kształtowo dwa pierwsze elementy 331 w kształcie litery T po odpowiednio przeciwnych bokach elementu drugiego odpowiadającego elementowi 332. Z kolei elementy drugie w kształcie litery H połączone są z elementem trzecim 333 w kształcie skrzynki łączącej na sztywno dwa podzespoły stanowiące wyżej wspomnianą konstrukcji elementów 332 w kształcie litery H, otoczonych obustronnie elementami 331 w kształcie litery T. W wariancie tym na zhierarchizowanych poziomach odnajduje się jeszcze konstrukcję łącznikową, „po dwa”. Każde z połączeń pomiędzy elementami kolejnych poziomów 331-332, 332-333, jest wykonane korzystnie jako zawiasowe połączenie przegubowe, odpowiednio elementów 321, 322 i 323. Na fig. 12 przedstawiono prostsze rozmieszczenie siedzenia 312 tego wariantu. Ten wariant rozwiązania jest z pewnością bardziej stłoczony, lecz zapewnia tym niemniej odporność na każdą próbę i jest szczególnie przydatny dla większych gabarytów mebla do siedzenia. Na fig. 22 i 23 przedstawiono schematycznie całość przedstawionego wyżej wariantu rozwiązania, i to zarówno w pozycji spoczynku, jak i w pozycji obciążenia B.

Na fig. 10 przedstawiono dokładniej ten wariant rozwiązania w pozycji zgiętej pleców. Figura ta przedstawia widok z boku, z częściowym przerwaniem, siedzenia 311 w pozycji zgiętej, na której widać wyraźnie współpracę ze stłoczeniem pomiędzy pierwszymi elementami pośrednimi połączenia i zawieszenia 331 z jednej strony i odpowiedni181 724 mi elementami drugimi 332. Wynika stąd jasno, że element trzeci 333 tworzący skrzynkę stanowi zabezpieczenie układu zawieszenia urządzenia według wynalazku.

Całość opisanych dotąd wariantów rozwiązań daje wielką korzyść polegającą na całkowitej samoregulacji na tyle, o ile to właśnie zainstalowanie się użytkownika w urządzeniu powoduje odpowiednie ułożenie się elementów podporowych i zawieszenia z naciskiem prawie jednolitym na wszystkie wystawione części ciała, to jest w kontakcie w wyżej wymienionymi elementami urządzenia.

Na fig. 28 przedstawiono układ trzech płyt podporowych 411, 412 i 413, tworzących razem urządzenie wypoczynkowe 400 z zawieszeniem wielopoziomowym o kształcie analogicznym do kształtu opisanego dla innych przedstawionych wyżej wariantów rozwiązań. Wykonanie urządzenia wypoczynkowego z jednej płyty przedstawiono na fig. 27. Podstawa może być również regulowana, zwłaszcza w przypadku urządzenia wypoczynkowego 400.

Jest zrozumiałe, że taka płyta podporowa, jak opisana wyżej, daje się również dostosować do mebli poprzednio istniejących, takich jak siedzenia samochodowe, z dużym ciężarem i inne.

Działanie urządzenia opisane jest niżej.

Użytkownik 1 opiera się całymi swoimi plecami o jeden punkt przegubowy 324. Nacisk przeciwny jest rozłożony równomiernie na całości listew 303 oparcia 311 w taki sposób, że listwy 303 przyjmują doskonale kształt pleców użytkownika. W ten sposób cały układ zachowuje się dokładnie jak taśma gumowa wycieraczki do szyb, która w sposób ciągły przyjmuje kształt wycieranej przedniej szyby pojazdu w czasie pracy wycieraczki (patrz fig. 20 i 21).

Punkty przegubowe tworzą połączenie pomiędzy dwoma elementami, umożliwiając im przemieszczenie względem siebie wokół pewnej osi, która jest stała względem tych elementów lub, gdy jest to konieczne, może się przemieszczać.

Punkt przegubowy może być również utworzony z kilku przegubów, które są zamontowane jeden obok drugiego. Mogą być one wykonane z metalu, twardych tworzyw sztucznych, a nawet z materiału elastycznego (patrz fig. 10, 22 - 23).

W podobny sposób nacisk wychodzi w tym przypadku z jednego punktu przegubowego i rozłożony jest równomiernie na całej długości taśmy do wycierania za pomocą dźwigni przegubowych, co wskazuje na analogię z wycieraczką do szyb pojazdu mechanicznego i co wynika z fig. 20 i 21.

Użytkownik może zmieniać zatem w sposób ciągły swoją postawę w stanie siedzenia, gdy jego plecy i dolna część pleców są wszędzie podparte równomiernie. Żadna postawa lub ruch nie stanowią zatem obciążenia dla mięśni pleców. Kształt oparcia przystosowuje się w sposób ciągły do kształtu pleców. Wynika z tego, że ma się odczucie siedzenia w sposób bardziej miękki na listwach drewnianych, takich jak listwy proponowane według wynalazku w pierwszych wariantach rozwiązań opisanych przy listwach 3, niż na poduszkach, nawet najbardziej miękkich.

W rzeczywistości ciało balansuje tylko na dwóch punktach przegubowych 323', 324. Nawet jeżeli jest ono praktycznie nieruchome, to należy przyjąć, że wbrew wszystkiemu jest ono w ruchu, tylko że w małym stopniu.

Oparcie i siedzenie mogą wychylać się jednocześnie. Gdy znajdują się one w położeniu odchylonym do tyłu, to jest to taka postawa, jak w fotelu salonowym lub wypoczynkowym, a w pozycji wyprostowanej, jak w meblu biurowym. W tym ostatnim przypadku należy przewidzieć każdy rodzaj aktywności siedzącej użytkownika, ponieważ czynności biurowe są wielorakiego rodzaju i takie czynności jak pisanie, praca przy komputerze, rozmowa telefoniczna, każda z nich nakłada na użytkownika przyjmowanie odpowiednio różnej postawy pleców. Dzięki fotelowi według wynalazku oparcie przyjmuje doskonały kształt odpowiadający plecom w zależności od potrzeby chwili i zapewnia im pełne podparcie. Można być również w postawie wyprostowanej, mając plecy odprężone i elastyczne, a nawet w wyciągniętej pozycji siedzącej.

Zawieszenie wykonuje się za pomocą punktów przegubowych, przyłączonych do podstawy. Dla uniknięcia przyjmowania przez płyty podporowe 11, 12 i 13 dziwacznego kształtu

181 724 w stanie nieobciążonym przewiduje się korzystnie odpowiednie środki odciągowe według wynalazku, umożliwiające powrót płyt podporowych i ewentualnie elementów pośrednich zawieszenia w pożądane położenie rozciągania lub nacisku, jak przedstawiono na fig. 35 do 38 za pomocą różnych strzałek amplitud dla dwóch ostatnich figur, pokazujących układ zawieszenia w skrzynce S, S', przy czym nie są one przewidziane w meblach do siedzenia według fig. 35-36 (amplituda jednolita).

Liczba przegubów i elementów pośrednich zawieszenia zależy bezpośrednio od liczby listew, z których złożona jest płyta podporowa, oraz od pożądanej ruchliwości. Połączenia mogą być bardziej złożone i ewentualnie prostsze, niż przedstawione na figurach, w zależności od wymaganych parametrów związanych z ruchliwością listew podporowych.

W zetknięciu ciała z płytą podporową przyjmuje ona kształt ciała w taki sposób, że płyta podporowa w sposób ciągły idzie za ruchem ciała przy jego zmienności postawy, a nacisk na niąjest stale rozłożony równomiernie.

Inna odmiana rozwiązania opisana jest dalej w świetle fig. 25 - 25 i 39 do 44.

W tym wariancie rozwiązania każda płyta podporowa 511, 512 ma ruchliwość nadaną jej za pomocą innego środka zawieszenia.

W przedstawionym przykładzie każda płyta podporowa jest ponadto utworzona z serii listew 503, które połączone są między sobą za pomocą połączeń przegubowych 520. Każda listwa 503 jest przymocowana do jednego, dwóch lub więcej podwójnych rolek 581 (dwie podwójne w ilustrowanym przykładzie), na których mogą odwijać się linki zawieszenia 584, 585 bez zbaczania. Rolki podwójne 581 mogą obracać się niezależnie jedna od drugiej. W danym przypadku rolka lewa i prawa mogą obracać się w tym samym kierunku na jednej wspólnej osi obrotu 599.

Płyta podporowa 511 ciągnięta jest pomiędzy dwiema linkami 584 i 585, które przymocowane są do końca podstawy i wykonują drogę w kształcie zygzaku poprzez rolki 581, odpowiadające listwom i umocowane za pomocą elementu 587 do listew 503 oraz za pomocą rolek 582, które umocowane są do podstawy 590.

Jedna z linek 584 przejmuje siłę, która jest wywierana na płytę podporową, podczas gdy druga linka 585 ciągnie po płycie podporowej przeciw sile podstawy. Każda linka może być naciągana za pomocą środka powrotnego, takiego jak sprężyna 586, co umożliwia łagodzenie zmiany długości.

Dla uniknięcia przyjmowania przez płytę podporo wą w stanie nieobciążonym jakiegokolwiek kształtu, płytę można przymocować do wierzchołka ruchomego wózka. Na podstawie można rozmieścić blokady, które zapobiegają przemieszczaniu się listwy w niepożądanym kierunku. Płytę podporową można doprowadzić do stanu prostego za pomocą naciągniętej linki albo listwy albo podstawy, która jest popychana do dołu przeciw płycie podporowej.

Podstawa może być przymocowana do cokołu przegubowo.

System listew mających prawie taką samą długość działa bez zarzutu przy podpieraniu indywidualnych części ciała, takich jak plecy, siedzenie, nogi, które wywierają prawie na całej swojej długości taki sam nacisk na płytę podporową.

W przypadku mebla do siedzenia typu odpoczynkowego, postępuje się prościej przewidując trzy różne płyty podporowe 411, 412 i 413, wzajemnie odłączone. Jednakże, jeżeli całe ciało ma spoczywać na jednej płycie podporowej, to trzeba wziąć pod uwagę, że plecy wywierają na długości co najmniej 20 cm większy nacisk na jednostkę powierzchni płyty podporowej niż nogi na tej samej długości. Wskutek tego w pozycji leżącej najlżejsze części ciała, to jest nogi i głowa, są wypychane w powietrze. Problemowi temu zaradzono w każdym z wariantów rozwiązań opisanych wyżej, zarówno w tych na bazie listew podporowych zawieszonych za pomocą elementów typu analogicznego, jak i w tych z linkami jako środkami zawieszenia.

W pierwszym systemie punkty przegubowe, które podpierają listwy i elementy pośrednie, są przesunięte w kierunku położenia, skąd pochodzi największy nacisk. Tak samo podciąga się chwilowo ramiona w miejscu, w którym zwiększa się nacisk.

181 724

W innym wariancie rozwiązania z linkami zwęża się listwy 503 i montuje rolki podporowe 582 bliżej siebie w miejscu, w którym nacisk na płytę podporową jest największy. Postępując w ten sposób wszystkie rolki 582 popychane są z prawie takim samym naciskiem względem linek.

Jeżeli pożądane jest stosowanie listew o takiej samej szerokości, to dla każdej części ciała, która wywiera prawie taki sam nacisk na całej swojej długości, stosuje się linki ciągnięte oddzielnie.

Urządzenie według wynalazku może podpierać ciało bezpośrednio i wymagać tylko cienkiej warstwy pokrycia.

Tylko w urządzeniu według wynalazku opisany jest sposób rozwiązania, według którego listwy podporowe połączone są bezpośrednio ze sobą za pomocą odpowiedniego połączenia, a mianowicie połączenia przegubowego, lub linki łączącej.

W wariantach opisanych wyżej nad oparciem przewiduje się sprężynę lub przeciwciężar dla uniknięcia zapadnięcia się oparcia.

Dla uniknięcia tego samego skutku możliwe jest również zawieszenie po każdej stronie mechanizmu szeregu listew. Każda listwa służy jako przeciwciężar dla listwy, która jest zamontowana po drugiej stronie.

Wariant rozwiązania przedstawiony na fig. 34 przedstawia płytę podporową 911 ułożoną w postaci przekładki pomiędzy plecami 901 ucznia 1 i tornistrem uczniowskim lub jakimkolwiek bagażem 950 z twardego materiału syntetycznego. Również w i tym przypadku, z układem teczek uczniowskich bardziej objętościowym i o powierzchni twardszej, jak również bagażem tego samego typu, przekładka dla pleców, które mają nieść ten bagaż, staje się praktycznie niezbędna, jeżeli chce się uniknąć chorób pleców, zwłaszcza u dzieci w wieku pełnego wzrostu. Dobry rozkład nacisku teczki uczniowskiej, która może być wewnątrz załadowana bardzo nierównomiernie, okazuje się być bardzo użyteczny i pozwala na skuteczne przyczynienie się do uniknięcia pojawienia się skoliozy.

181 724

181 724 ~νπτ ί

181 724

FIG. 10

ι

181 724

Fl G. 11

311

352'

181 724

FIG.16

181 724

Pl G 12

181 724

FIG. 21

Fl G. 20

181

ρ | Ci H~

5A &

i i

181Ή⁴

181 724

CM m

O tl-

en m

Ó

L_

181 724

Fl G. 34

181 724

Ο\ ντ

U.

181 724

Ώ7 16, AC

S11 iikm

5?o

1—¹ r £& 5&-

0=7 \|3f= L·-.	2=3 I _·»*»·

73-* iGj 41

520 £51

5S1 <

\

-o - >

/ /

5T>> 570

OT L* X*x±%3 'T

FS2 /£51 Ί55>

o ©'

FIĄ 42.

5%>

\ Si 6 <

~v

F l 4 43 of»²

181 724

Dep<utament Wydawnictw UU RP.NNaład dO 0gz. Cena 6,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Układ zawieszenia do mebli, zwłaszcza mebli do siedzenia lub wypoczynkowych, zawierający płyty podporowe ciała usytuowane w tej samej płaszczyźnie z których każda posiada co najmniej jedną parę wydłużonych elementów podporowych, rozmieszczonych wzajemnie równolegle i zorientowanych poprzecznie względem wzdłużnego boku ramy przy czym układ zawiera N zespołów pośrednich elementów zawieszenia i każdy pośredni element zawieszenia pierwszego zespołu (i=1) tych N zespołów jest połączony za pomocą łączników przegubowych z co najmniej dwoma wydłużonymi elementami podporowymi, zaś każdy pośredni element zawieszenia N-tego zespołu z tych zespołów (i=N) łączy co najmniej dwa pośrednie elementy zawieszenia (N-1)-ego zespołu do tej ramy za pomocą łączników przegubowych, a każdy pośredni element zawieszenia i-ego zespołu, gdzie 1 < i < N łączy co najmniej dwa pośrednie elementy zawieszenia (i-l)-ego zespołu z pośrednim elementem zawieszenia (i+1)-ego zespołu, znamienny tym, że kolejne wydłużone elementy podporowe (3) są połączone ze sobą wzdłuż swych wzdłużnych boków za pomocą łączników przegubowych (20).
2. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że wydłużone elementy podporowe (3) i pośrednie elementy zawieszenia są utworzone przez jednoczęściowy człon, zaś łączniki przegubowe (20) są utworzone przez człony przegubowe.
3. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że każdy pośredni element zawieszenia jednego i-ego pierwszego zespołu (i=1) zawiera dwa elementy w kształcie litery T dopasowane do centralnej poziomej części elementu w kształcie litery H, tworzącego drugi pośredni element zawieszenia (i=2), zaś N-ty element (3=3) jest utworzony przez część spodnią ramy, z którą połączony jest przynajmniej jeden element w kształcie litery H.
4. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że pośrednie elementy zawieszenia są zakrzywione i kolejne zespoły pośrednich elementów, zawieszenia są połączone obrotowo.
5. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że łączniki przegubowe, za pomocą których pośrednie elementy zawieszenia są połączone obrotowo względem siebie nawzajem i względem wydłużonych elementów podporowych, są utworzone jako przegubowe wałki, przy czym wydłużone elementy podporowe są zamocowane obrotowo wokół ich osi wzdłużnej.
6. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że łączniki przegubowe pomiędzy wydłużonymi elementami podporowymi są utworzone z co najmniej jednej liny przechodzącej przez wydłużone elementy podporowe.
7. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że łączniki przegubowe łączące pierwszy i N-ty (N=2) zespoły pośrednich elementów zawieszenia są utworzone z lin, zaś pierwszy zespół pośrednich elementów zawieszenia jest utworzony przez dwie bliźniacze rolki, przy czym to bliźniacze rolki łączą, za pomocą wspomnianych lin pierwszy zespół pośrednich elementów zawieszenia z N-tym zespołem pośrednich elementów zawieszenia, zaś ten N-ty zespół jest utworzony przez dwie oddalone od siebie rolki wzdłuż boków wzdłużnych szyny.