PL180720B1 - Torebka do zaparzania - Google Patents

Abstract

Torebka do zaparzania zawierająca dwa arkusze z porowatego materiału, połączone szczelnie ze sobą dookoła obrzeża w postać pojemnika zawierającego substancję do zaparzania oraz sznurek, którego końce wystają na zewnątrz, poza obrzeże pojemnika, zaś pozostała część sznurka jest usytuowana w pojemniku, znamienna tym, że arkusze (1) są dodatkowo połączone ze sobą w co najmniej jednym obszarze łączenia (6), który jest usytuowany w odległości od obrzeża (3), w kierunku do wewnątrz pojemnika (4), przy czym końce sznurka (7) sączęściowo usytuowane w obrzeżu (3) pojemnika (4), zaś pozostała część sznurka (7) jest zapętlona wewnątrz pojemnika (4) wokół dodatkowych obszarów połączenia (6).

Description

Przedmiotem wynalazku jest torebka do zaparzania.

Tego typu torebki są stosowane zwłaszcza do zaparzania herbaty, kawy i tym podobnych substancji.

Znane sątorebki do herbaty w postaci szczelnych, porowatych torebek, w których są umieszczone liście herbaty, przy czym torebki umieszcza się we wrzącej wodzie, na przykład w filiżance albo w kubku, w celu zaparzenia herbaty. Zazwyczaj, przed wypiciem napoju usuwa się torebkę z filiżanki, która niestety zawiera dużo płynu, wyciekającego z niej na zewnątrz. Dlatego zwykle wyciska się torebkę, do względnie suchego stanu. Jednak ta metoda usuwania nadmiaru płynu z torebki nie jest szczególnie skuteczna. Trudno jest usunąć płyn jednocześnie zapewniając, że pozostanie on cały w filiżance albo kubku.

Z opisu zgłoszeniowego WO91/13580 znana j est torebka do zaparzania w postaci połączonych ze sobą arkuszy materiału porowatego, połączonych ze sobą w postać pojemnika. Torebka jest wyposażona w sznurek, który jest przymocowany do jednego jej boku. Za pomocą tego sznurka torebka jest ściskana. Do sznurka jest zamocowana etykietka.

Jeśli torebka nie jest zaopatrzona w etykietę, wtedy muszą być dostarczone inne środki do naciskania na nią Sama etykieta ma tendencj e do nasycania się wydalanym płynem i dlatego występuje kapanie płynu z torebki. Ponadto, działanie wyciskające ma miejsce wyłącznie pomiędzy przeciwległymi punktami na krawędzi torebki i dlatego nie jest bardzo skuteczne i nie powoduje usunięcia całego pozostałego płynu z torebki do zaparzania.

Z opisu patentowego US-A-3415656 znana jest torebka zawierająca dwa arkusze z porowatego materiału, połączone szczelnie ze sobą dookoła obrzeża w postać pojemnika zawierającego substancję do zaparzania. Torebka zawiera sznurek, którego końce wystająna zewnątrz, poza obrzeże pojemnika, zaś pozostała część sznurkajest usytuowana w pojemniku. Sznurek jest ułożony wewnątrz torebki, tak, że otaczają a po pociągnięciu ściska. Przeciwległe końce sznurka korzystnie pociągane są od siebie, w celu zaciśnięcia pętli i ściśnięcia torebki. Sznurek jest dokładnie ustawiony w obrzeżu, a obrzeże szczelnie zamknięte, w celu utworzenia kanału. Taka torebka jest niezwykle trudna do wytwarzania w zautomatyzowanym procesie produkcji.

Z opisu zgłoszeniowego WO 92/6903 znana jest torebka mająca zamocowaną parę sznurków do pociągania, które są umieszczone we wnętrzu torebki, pomiędzy jej ściankami. Sznurki przechodzą poprzez pierwszy punkt na obrzeżu torebki, a następnie w poprzek wnętrza torebki, do punktu zaczepienia w miejscu usytuowanym przeciwległe, na obrzeżu torebki. Każdy sznurek do pociągania jest zamocowany poprzez wciśnięcie go pomiędzy dwoma uszczelnionymi częściami ścianek. Pociąganie sznurków w przeciwnych kierunkach ściąga ścianki torebki do siebie i w ten sposób powoduje zapadanie się torebki, w celu wyciśnięcia z niej pozostałości płynu.

Torebka do zaparzania, według wynalazku, zawierająca dwa arkusze z porowatego materiału, połączone szczelnie ze sobą dookoła obrzeża w postać pojemnika zawierającego substancję do zaparzania oraz sznurek, którego końce wystająna zewnątrz, poza obrzeże pojemnika, zaś pozostała część sznurkajest usytuowana w pojemniku, charakteryzuje się tym, że arkusze są dodatkowo połączone ze sobą w co najmniej jednym obszarze łączenia, który jest usytuowany w odległości od obrzeża, w kierunku do wewnątrz pojemnika, przy czym końce sznurka są częściowo usytuowane w obrzeżu pojemnika, zaś pozostała część sznurka jest zapętłona wewnątrz pojemnika wokół dodatkowych obszarów połączenia.

Korzystne jest, gdy pomiędzy arkuszami sąusytuowane co najmniej dwa, oddalone od siebie, nieciągłe dodatkowe obszary połączenia, przy czym sznurek jest zapętlony dookoła każdego

180 720 z nich, a w szczególności gdy dodatkowe obszary połączenia arkuszy stanowią nieciągłe, małe wysepki, które mają zaokrąglone naroża.

Korzystne jest gdy sznurek ma pojedynczą długość i wystaje z pojemnika torebki, w oddalonych od siebie punktach, usytuowanych na obrzeżu oraz jest ułożony dookoła dwóch dodatkowych obszarów połączenia, które są usytuowane wewnątrz pojemnika torebki po przekątnej, w pobliżu przeciwległych naroży torebki.

W szczególności torebka ma cztery dodatkowe obszary połączenia usytuowane w pobliżu każdego naroża obrzeża pojemnika, zaś sznurek ma postać pętli i jest ułożony pomiędzy każdym dodatkowym obszarem połączenia i obrzeżem, a jego końce są skrzyżowane wewnątrz pojemnika, wzdłuż obrzeża z którego wystająna zewnątrz.

Korzystne jest gdy sznurek ma końce zaopatrzone w etykietki, a w szczególności gdy końce sznurka są zamocowane do pojedynczej etykietki, mającej oznaczone linie przerwania.

Korzystne jest gdy pojedyncza etykietka ma perforację lub rozcięcie wzdłuż linii środkowej, a zwłaszcza gdy etykietka posiada wymiary zbliżone do wymiarów torebki.

Korzystne jest gdy obrzeże ma dwa punkty przerwania dla końców sznurka.

Korzystne jest gdy ułożenie sznurka w pojemniku oraz usytuowanie dodatkowych obszarów połączenia jest symetryczne względem płaszczyzny symetrii przechodzącej przez środek torebki do zaparzania, a zwłaszcza gdy obrzeże ma dwa tunele na końce sznurka.

Korzystne jest gdy torebka ma kształt prostokątny, a pomiędzy arkuszami są usytuowane dwa, oddalone od siebie, dodatkowe obszary połączenia, umieszczone na przeciwległych narożach wzdłuż jednej krawędzi bocznej obrzeża, zaś końce sznurka mającego jedną długość, wystają z oddalonych od siebie punktów, usytuowanych na obrzeżu, wzdłuż krawędzi bocznej pojemnika torebki, przeciwległej do dwóch dodatkowych obszarów połączenia, przy czym pozostała część sznurka jest ułożona dookoła dwóch dodatkowych obszarów połączenia, wewnątrz pojemnika.

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest zmniejszona tendencja do rozdzierania torebki podczas usuwania płynu. Ponadto, połączenie ścianek ze sobą w dodatkowych obszarach połączenia utrzymuje sznurek wewnątrz pojemnika i ułatwia działanie wyciskające. Takie połączenie jest bardziej wytrzymałe w porównaniu do znanych połączeń. Unika się również potrzeby zamocowania części pośredniej sznurka w obrzeżu podczas uszczelniania, co wymaga względnie małych tolerancji umiejscowienia sznurka i może potencjalnie uszkodzić uszczelnienie.

Proponowane usytuowanie sznurka umożliwia bardziej skuteczne ściskanie torebki do zaparzania, podczas ściągania końców sznurka.

Pociąganie końców sznurka w przeciwnych kierunkach powoduje ściskanie torebki w dwóch wymiarach, dzięki czemu płyn może być skutecznie z niego wydalony. Wyposażenie końców sznurka w etykietki ułatwia chwytanie sznurka.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia pierwszy przykład wykonania torebki do zaparzania według niniejszego wynalazku, fig. 2- kolejny wariant torebki do zaparzania przedstawionej na fig. 1, fig. 3 - inny przykład wykonania torebki do zaparzania według niniejszego wynalazku, zaś fig. 4 - następny przykład wykonania torebki do zaparzania według niniejszego wynalazku.

Przedstawiona na fig. 1 torebka 2 do zaparzania ma postać dwóch arkuszy 1 z porowatego materiału, które są połączone ze sobą wzdłuż obrzeża 3, w celu utworzenia pojemnika 4 do przechowywania substancji zaparzanej 5, która jest umieszczona pomiędzy ściankami torebki 2. Ścianki arkuszy 1 korzystnie są z dowolnego, porowatego materiału stosowanego przy wytwarzaniu takich torebek, zwłaszcza z papieru. Połączenie ze sobą ścianek arkuszy jest wykonane znanym sposobem, korzystnie poprzez zgrzewanie.

Substancja zaparzana 5 umieszczona wewnątrz pojemnika 4 korzystnie zawiera 2,5 grama herbaty, albo dowolnej innej substancji przeznaczonej do zaparzenia.

Ścianki arkuszy 1 są połączone ze sobą w dwóch dodatkowych obszarach połączenia 6, usytuowanych w odległości od obrzeża 3, w kierunku do wewnątrz pojemnika 4.

180 720

Dodatkowe obszary połączenia 6 są ukształtowane jako nieciągłe, małe wysepki mające korzystnie zaokrąglone naroża.

Torebka 1 jest zaopatrzona w sznurek 7 do pociągania, którego końce wystająna zewnątrz poza obrzeże pojemnika 4, zaś pozostała część sznurka 7 jest zapętlona wewnątrz pojemnika 4, wokół dodatkowych obszarów połączenia 6. Końce sznurka sączęściowo usytuowane w obrzeżu 3 pojemnika 4. Sznurek przechodzi do pojemnika 4 przez obrzeże 3 w punkcie 8, tworzy pętlę dookoła obszarów połączenia 6, w pobliżu przeciwległego obrzeża 3, a następnie wychodzi z pojemnika 4 przez obrzeże 3 w punkcie 9, znajdującym się po tej samej stronie co punkt wejściowy 8, ale oddalonym od niego. W tym przykładzie wykonania, sznurek 7 posiada dwa swobodne końce, które sąprzymocowane do dwóch warstw papieru, stanowiących oddzielne etykietki 10. Korzystnie na końcach sznurka 7 nie ma etykietek 10.

Uszczelnienie na obrzeżu 3 w punkcie wejścia 8 i wyjścia 9 sznurka 7 może być nieszczelne albo przerwane, w celu umożliwienia sznurkowi 7 przesuwania się w obrzeżu.

Podczas użytkowania, torebkę 2 umieszcza się wewnątrz korzystnie kubka zawierającego gorącą wodę, w której jest zaparzana substancja, przy czym końce sznurka 7 z etykietką 10 wiszą z boku kubka. Po zakończeniu zaparzania, torebkę 2 usuwa się chwytając etykietkę 10 i sznurek 7, a pozostałości płynu wyciska się z torebki 2 pociągając etykietkę 10, przy czym końce sznurka 7 przemieszczają się w przeciwnych kierunkach. W celu bardziej skutecznego usuwania płynu, końce sznurka 7 korzystnie ciągnie się w przeciwnych kierunkach poprzecznych, jak to oznaczono strzałkami 11. Pociąganie sznurka 7 powoduje przemieszczanie się dodatkowych obszarów połączenia 6 oraz punktów 8 i 9 w kierunku do siebie, zaś pętla sznurka 7 zmniejsza swój rozmiar. Działanie to powoduje także ściąganie ścianek pojemnika 4 do wewnątrz tak, że pojemnik 4 zapada się, w ten sposób wydalając płyn z pojemnika 4. Należy zauważyć, że to zapadanie się ścianek pojemnika 4 wywiera siłę, powodującą wyciśnięcie z niego płynu, a nie działanie sznurka na substancję zaparzaną5. Ponieważ sam sznurek 7 swobodnie porusza się w torebce 2 i nie jest nieruchomo przymocowany do żadnej ze ścianek, zmniejszone jest ryzyko uszkodzenia ścianek albo ich rozdarcia podczas pociągania sznurka 7. Sznurek 7 jest utrzymywany wewnątrz pojemnika 4 przez połączenie ścianek w dodatkowych obszarach połączenia 6. Takie połączenie ścianek jest bardziej wytrzymałe w porównaniu do połączenia sznurka 7 bezpośrednio ze ściankami.

Na figurze 2 przedstawiono inny przykład wykonania torebki 2 do zaparzania według niniejszego wynalazku, w którym sznurek 7 znajdujący się na zewnątrz torebki 2 jest krótszy, a przymocowana do niego pojedyncza etykietka 10 ma wymiar zbliżony do wymiaru torebki 2. Oba końce sznurka 7 sąprzymocowane do pojedynczej etykietki 10, która jest częściowo rozcięta wzdłuż linii środkowej 12 tak, że podczas używania etykietka 10 korzystnie jest rozdarta, a następnie użyta do ciągnięcia sznurka 7, w celu wydalenia płynu z torebki 2. Korzystnie stosuje się większą etykietkę 10 w celu zapakowania, w estetyczny sposób, torebki 2, oraz może być podłożem dla torebki 2 do zaparzania, podczas przenoszenia jej po użyciu w celu wyrzucenia.

Na figurze 3 przedstawiono kolejny przykład wykonania torebki 2 mającej dwa dodatkowe obszary połączenia 6, usytuowane wewnątrz pojemnika 4. W tym przypadku, sznurek 7 wchodzi i wychodzi z pojemnika 4 w przeciwległych punktach 8, 9 znajdujących się na jego obrzeżu 3. Usytuowane wewnątrz pojemnika 4 dwa dodatkowe obszary połączenia 6, są usytuowane w dwóch narożnikach, w których nie wchodzi ani nie wychodzi sznurek 7. Poprzez pociąganie sznurka 7 w przeciwnych kierunkach, pętla ze sznurka 7 zaciska się pomiędzy dodatkowymi obszarami połączenia 6 i obrzeżem 3, a torebka 2 zapada się.

Kolejny przykład wykonania, w którym torebka 2 ma cztery dodatkowe obszary połączenia 6 znajdujące się wewnątrz pojemnika 4, jest przedstawiony na fig. 4. W tym przykładzie wykonania, w każdym narożu pojemnika 4 jest zapewniony dodatkowy obszar połączenia 6, a sznurek 7 jest usytuowany dookoła każdego dodatkowego obszaru połączenia 6, pomiędzy dodatkowymi obszarami połączenia 6 i obrzeżem 3. Sznurek 7 krzyżuje się wewnątrz pojemnika 4, w ten sposób tworząc całkowitą pętlę dookoła krawędzi pojemnika 4. Pociąganie końców sznurka 7 w przeciwnych kierunkach powoduje więc ściąganie sznurka 7, zaś torebka 2 zapada

180 720 się. W tym przykładzie wykonania, sznurek 7 posiada małą pojedynczą etykietkę 10, połączoną z jego oboma końcami, która jest częściowo przecięta wzdłuż linii 12.

Należy zauważyć, że ilość dodatkowych obszarów połączenia 6 wewnątrz pojemnika 4 nie jest wartością krytyczną dopóki sznurek 7 korzystnie jest efektywnie zapętlony tak, aby umożliwić w sposób skuteczny zapadanie się torebki 2 podczas używania. Im mniejsza jest ilość dodatkowych obszarów połączenia 6, tym łatwiejsze jest wytwarzanie torebki do zaparzania.

Tak jak przy wytwarzaniu tradycyjnych torebek 2 do zaparzania, substancja zaparzana 5 korzystnie jest umieszczona na ciągłym arkuszu porowatego materiału, a inny ciągły arkusz jest z nim łączony, po czym dwa arkusze są zgrzewane ze sobą za pomocą rolek zgrzewających.

W niniejszym wynalazku, sznurek 7 jest ułożony pomiędzy dwoma indywidualnymi arkuszami przed etapem zgrzewania, a następnie arkusze zgrzewa się ze sobą w dodatkowych obszarach połączenia 6, wewnątrz torebki 2.

180 720

FIG. 4

180 720

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims (14)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Torebka do zaparzania zawierająca dwa arkusze z porowatego materiału, połączone szczelnie ze sobądookoła obrzeża w postać pojemnika zawierającego substancję do zaparzania oraz sznurek, którego końce wystająna zewnątrz, poza Obrzeże pojemnika, zaś pozostała część sznurka jest usytuowana w pojemniku, znamienna tym, że arkusze (1) są dodatkowo połączone ze sobą w co najmniej jednym obszarze łączenia (6), który jest usytuowany w odległości od obrzeża (3), w kierunku do wewnątrz pojemnika (4), przy czym końce sznurka (7) są częściowo usytuowane w obrzeżu (3) pojemnika (4), zaś pozostała część sznurka (7) jest zapętlona wewnątrz pojemnika (4) wokół dodatkowych obszarów połączenia (6).
2. 2. Torebka według zastrz. 1, znamienna tym, że pomiędzy arkuszami (1) są usytuowane co najmniej dwa, oddalone od siebie, nieciągłe dodatkowe obszary połączenia (6), przy czym sznurek (7) jest zapętlony dookoła każdego z nich.
3. 3. Torebka według zastrz. 1, znamienna tym, że dodatkowe obszary połączenia (6) arkuszy (1) stanowią nieciągłe, małe wysepki.
4. 4. Torebka według zastrz. 3, znamienna tym, że nieciągłe, małe wysepki mają zaokrąglone naroża.
5. 5. Torebka według zastrz. 1, znamienna tym, że sznurek (7) ma pojedynczą długość i wystaje z pojemnika (1) torebki (2), w oddalonych od siebie punktach (8, 9), usytuowanych na obrzeżu (3) oraz jest ułożony dookoła dwóch dodatkowych obszarów połączenia (6), które są usytuowane wewnątrz pojemnika (4) torebki (1) po przekątnej, w pobliżu przeciwległych naroży torebki (2).
6. 6. Torebka według zastrz. 1, znamienna tym, że ma cztery dodatkowe obszary połączenia (6) usytuowane w pobliżu każdego naroża obrzeża (3) pojemnika (4), zaś sznurek (7) ma postać pętli i jest ułożony pomiędzy każdym dodatkowym obszarem połączenia (6) i obrzeżem (3), a jego końce są skrzyżowane wewnątrz pojemnika (4), wzdłuż obrzeża (3), z którego wystają na zewnątrz.
7. 7. Torebka według zastrz. 1 albo 2, albo 5, albo 6, znamienna tym, że sznurek (7) ma końce zaopatrzone w etykietki (10).
8. 8. Torebka według zastrz. 7, znamienna tym, że końce sznurka (7) są zamocowane do pojedynczej etykietki (10) mającej oznaczone linie przerwania (12).
9. 9. Torebka według zastrz. 8, znamienna tym, że pojedyncza etykietka (10) ma perforację lub rozcięcie wzdłuż linii środkowej.
10. 10. Torebka według zastrz. 8, znamienna tym, że etykietka (10) posiada wymiary zbliżone do wymiarów torebki (2).
11. 11. Torebka według zastrz. 1 albo 5, albo 6, znamienna tym, że obrzeże (3) ma dwa punkty przerwania dla końców sznurka (7).
12. 12. Torebka według zastrz. 1 albo 2, albo 5, albo 6, znamienna tym, że ułożenie sznurka (7) w pojemniku (4) oraz usytuowanie dodatkowych obszarów połączenia (6) jest symetryczne względem płaszczyzny symetrii przechodzącej przez środek torebki (2) do zaparzania.
13. 13. Torebka według zastrz. 1 albo 5, albo 6, znamienna tym, że obrzeże (3) ma dwa tunele na końce sznurka (7).
14. 14. Torebka, według zastrz. 1 albo 5, znamienna tym, że ma kształt prostokątny, a pomiędzy arkuszami (1) sąusytuowanedwa, oddalone od siebie, dodatkowe obszary połączenia (6), umieszczone na przeciwległych narożach wzdłuż jednej krawędzi bocznej obrzeża (3), zaś końce sznurka (7) mającego jedną długość, wystająz oddalonych od siebie punktów (8, 9), usytuowanych na obrzeżu (3), wzdłuż krawędzi bocznej pojemnika (4) torebki (2), prze-

    180 720 ciwległej do dwóch dodatkowych obszarów połączenia (6), przy czym pozostała część sznurka jest ułożona dookoła dwóch dodatkowych obszarów połączenia (6), wewnątrz pojemnika (4).

    * * *