PL180394B1 - Oprawa oswietleniowa PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Oprawa oswietleniowa, zwlaszcza do oswietlenia posredniego swiatlem rozpro- szonym, z wydluzonym, symetrycznym do pionowej, srodkowej plaszczyzny klo- szem, oslaniajacym wiekszosc padajacego w dól swiatla, z dwoma swietlówkami umieszczonymi symetrycznie i w równych od plaszczyzny srodkowej odleglosciach i z ulokowanymi w kloszu blisko i równo- legle do kazdej ze swietlówek odblysni- kami, co najmniej po jednym kazdej z nich przyporzadkowanym, znamienna tym, ze kazdy z odblysników (30) widoczny w przekroju pionowym, jako wychodzacy z punktu (32) na górnej polowie obwodu odpowiadajacej mu swietlówki (28), rów- nomiernie odchyla sie ku górze, wzdluz wypuklej krzywej, oddalajac sie od plasz- czyzny srodkowej (26). Fig. 1 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest oprawa oświetleniowa, zwłaszcza do oświetlania pośredniego światłem rozproszonym.

W przypadku tzw. krótko-podwieszanej lampy wiszącej, odległość między sufitem i dolnym obrzeżem oprawy oświetleniowej musi być możliwie najmniejsza. Oprawy oświetleniowe tego typu stosuje się w takich pomieszczeniach, w których sufit znajduje się na wysokości mniejszej, niż 2,5 m. Istnieje jednak problem wynikający stąd, że poniżej oprawy oświetleniowej należy pozostawić swobodne przejście do wysokości około 2,2 m.

180 394

Jeśli jednak lampę zawiesi się zbyt krótko pod sufitem, wówczas może wystąpić wysoka luminancja, nie zalecana przy oświetleniu wnętrz. Taki sam problem występuje w przypadku lamp stojakowych, lokowanych na bardzo wysokich stojakach, jeśli oprawa oświetleniowa lampy znajduje się w bliskiej odległości od sufitu.

Znane są powszechnie oprawy oświetleniowe, w szczególności z wydłużonym kloszem, symetrycznym do pionowej, środkowej płaszczyzny, który osłania większość padającego w dół światła. Oprawa ma dwie świetlówki umieszczone symetrycznie i w równych odległościach od płaszczyzny środkowej oprawy, przy czym w kloszu blisko i równolegle do każdej z tych świetlówek znajdują się odbłyśniki, przyporządkowane każdej z nich. Jakkolwiek znane są liczne lampy tego typu, także z różnie ukształtowanymi odbłyśnikami, np. opisane w opisach wzorów użytkowych DE-GM 74 14 939 i DE-GM 89 08 742 oraz w CH-PS 193 757, jednak problem uprzednio wymieniony nie jest jeszcze wystarczająco rozwiązany. Istnieją także takie lampy, w których odbłyśnik jest usytuowany poniżej każdej ze świetlówek, odbijając światło ze świetlówki ku górze, jak to ujawniono w opisie wzoru użytkowego DE-GM 7 414 939.

Zadaniem wynalazku jest więc takie udoskonalenie oprawy oświetleniowej lampy, należącej do grupy opraw wymienionych uprzednio, aby zminimalizować luminancję na suficie w obszarze bezpośrednio nad taką oprawą, kierując jednocześnie największą część emitowanego światła w kierunkach na boki i ukośnie ku górze, dla uzyskania dobrego i równomiernego oświetlenia w całym pomieszczeniu.

Tak postawione zadanie w pełni zrealizowano poprzez skonstruowanie oprawy oświetleniowej zgodnej z wynalazkiem.

Oprawa oświetleniowa, zwłaszcza do oświetlenia pośredniego światłem rozproszonym, z wydłużonym, symetrycznym względem pionowej, środkowej płaszczyzny kloszem, osłaniającym co najmniej większość padającego w dół światła, z dwoma świetlówkami umieszczonymi symetrycznie i w równych od płaszczyzny środkowej odległościach i z ulokowanymi w kloszu blisko i równolegle do każdej ze świetlówek odbłyśnikami, co najmniej po jednym każdej z nich przyporządkowanym zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się tym, że każdy z odbłyśników, widoczny w przekroju pionowym, jako wychodzący z punktu na górnej połowie obwodu odpowiadającej mu świetlówki, równomiernie odchyla się ku górze, wzdłuż wypukłej krzywej, oddalając się w kierunku od płaszczyzny środkowej.

Punkt na górnej połowie obwodu każdej z świetlówek jest przesunięty w stosunku do linii wierzchołkowej świetlówki w kierunku ku płaszczyźnie środkowej klosza oprawy oświetleniowej.

Ukształtowanie każdego z odbłyśników jest takie, że ich powierzchnia po stronie zwróconej ku płaszczyźnie środkowej klosza oprawy jest lekko wypukła, zaś powierzchnia po stronie przeciwnej jest wklęsła.

Każdy z odbłyśników na krańcu oddalonym od odpowiadającej mu świetlówki ma powierzchniowe zagięcie, odchylające się w kierunku od płaszczyzny środkowej klosza oprawy oświetleniowej lampy.

W obszarze między dwoma odbłyśnikami i dwoma świetlówkami znajduje się odbłyśnik dodatkowy. Jest on ulokowany symetrycznie w stosunku do płaszczyzny środkowej klosza oprawy i posiada przynajmniej dwie płaskie powierzchnie odbijające. Każda z nich współpracuje z jednym z odbłyśników w obszarze, wyznaczonym przez kąt ostry, rozszerzający się ku górze, przy czym każda z płaskich powierzchni odbijających dodatkowego odbłyśnika na jej dolnym krańcu ma wygięcie, zwrócone ku płaszczyźnie środkowej klosza oprawy oświetleniowej.

Wewnętrzna powierzchnia klosza oprawy lampy w obszarach wewnętrznego odbicia światła od każdego z odbłyśników jest matowa, dzięki zredukowanemu współczynnikowi odbicia w stosunku do współczynnika odbicia światła od powierzchni lustrzanej odbłyśnika.

Część górna klosza oprawy oświetleniowej jest przezroczysta.

Oprawa zawiera krótki oprawowy trzonek, dla zawieszania oprawy oświetleniowej pod sufitem, w odstępie od powierzchni sufitowej, albo ma zespół mocujący do mocowania oprawy na wysokim stojaku, znacznie bliżej sufitu pomieszczenia, niż jego podłogi.

180 394

Najważniejszą cechą wynalazku jest więc uzyskanie optymalnej geometrii wzajemnego usytuowania odbłyśników i źródeł emitujących światło. Ponieważ widoczne od wewnątrz i zewnątrz odbłyśniki są umocowane ukośnie ku górze, bezpośrednio ponad świetlówkami, większa część wiązki światła odchyla się bocznie ku górze w szerokim zakresie kątowym, natomiast jedynie światło skierowane ku górze - na wewnętrzną stronę odbłyśników, zwróconą w kierunku środkowej płaszczyzny oprawy oświetleniowej dostatecznie oświetla powierzchnię sufitową usytuowaną bezpośrednio powyżej oprawy oświetleniowej.

Pozostałe środki techniczne określające konstrukcję lampy, takie jak: szczególna geometria ukształtowania powierzchni odbłyśników ; umieszczenie w zadanym miejscu, na drodze wiązki światła pochodzącej ze świetlówek i odbitej od odbłyśników, dodatkowego odbłyśnika o celowo wybranej geometrii; zredukowanie współczynnika odbicia światła w znany sposób po stronie wewnętrznej dolnej części klosza w miejscach odpowiednio zadanych, czy też wykonanie części górnej klosza jako przepuszczającej światło, stanowią podrzędne cechy wynalazku i dowodzą jego prostej realizowalności przemysłowej.

Wynalazek jest bliżej objaśniony na podstawie rysunku, na którym przedstawiono korzystne przykłady jego wykonania, przy czym fig. 1 - przedstawia schematycznie przekrój poprzeczny wzdłuż osi pionowej, krótko pod sufitem podwieszonej oprawy oświetleniowej, wykonanej zgodnie z wynalazkiem, fig. 2 - przedstawia szkic poglądowy wykonania oprawy oświetleniowej według fig. 1, fig. 3 - jest szkicem poglądowym oprawy oświetleniowej pokazanej na fig. 1, usytuowanej na wysokim stojaku, znajdującej się blisko sufitu.

Jak to ilustruje rysunek - fig.1, ponieważ odległość A od sufitu 10 pomieszczenia do dolnej krawędzi 12 klosza oprawy oświetleniowej powinna być możliwie mała z przyczyn podanych uprzednio, stosunkowo płaski klosz 14 oprawy oświetleniowej umocowano w niewielkiej odległości od sufitu 10, używając krótkiego trzonka 16 i prawie stożkowej rozety sufitowej 18. Dolna część 20 klosza, wykonana z materiału nieprzepuszczającego światło, jest lekko wypukła w kierunku ku dołowi, przy czym materiał ten może także posiadać otwory, np. jako blacha z dziurkami lub z wycięciami umożliwiającymi alternatywne przepuszczanie większej lub mniejszej ilości światła w dół w pomieszczeniu. Krawędzie części dolnej 20 klosza 14 oprawy oświetleniowej zaginają się ku górze wzdłuż odcinków 22. W korzystnym wykonaniu przedłużeniem tych odcinków 22 jest górna część 24 klosza 14 oprawy oświetleniowej wykonana jako przezroczysta.

Klosz 14 oprawy oświetleniowej jest usytuowany symetrycznie względem płaszczyzny środkowej 26 przechodzącej wzdłuż niego pionowo. W jednakowych odstępach od płaszczyzny środkowej 26, na tej samej wysokości nad częścią dolną 20 klosza, tzn. w przybliżeniu na poziomie zagiętych odcinków 22 klosza są umieszczone świetlówki 28, usytuowane równolegle, po dwu stronach płaszczyzny środkowej 26. Ponad każdą ze świetlówek znajduje się jeden odbłyśnik 30, wykonany zazwyczaj jako płaska listwa wygięta wklęsło w dół, którego dolna krawędź prawie przylega do górnej połowy obwodu świetlówki w punkcie 32, lub jest umieszczona w niewielkiej od niej odległości. W przedstawionym na rysunku wykonaniu punkt 32 jest nieco przesunięty w stosunku do linii wierzchołkowej 34 każdej ze świetlówek 28 w kierunku do płaszczyzny środkowej 26.

Każdy z odbłyśników 30 na swojej krawędzi krańcowo oddalonej od przyporządkowanej mu świetlówki ma skierowane skośnie ku dołowi i na zewnątrz zagięcie 36, przewidziane dla jego wzdłużnego usztywnienia. Stosunkowo płaskie odbłyśniki 30 są nieco wypukłe ku górze i do wewnątrz, tj. w kierunku do płaszczyzny środkowej 26 oraz lekko wklęsłe na zewnątrz i ku dołowi.

W obszarze między dwoma odbłyśnikami 30 i dwoma świetlówkami 28 ulokowano dodatkowy odbłyśnik 38, usytuowany symetrycznie względem płaszczyzny środkowej 26 i który wraz z naprzeciw usytuowanymi odbłyśnikami 30 tworzy skierowaną ku górze i ku wnętrzu płaską powierzchnię odbijającą 40 po każdej z dwu stron płaszczyzny środkowej 26; przy czym powierzchnie te wyznaczają kąt ostry, który rozchyla się ku górze. Widziany w pionowym przekroju poprzecznym, kąt ten ma wierzchołek na krańcu odbłyśnika 30 zbliża się do środka, bez postrzegania jego zakrzywienia. Każda z płaskich powierzchni

180 394 odbijających 40 ma na swej krawędzi dolnej wygięcie 42 zwrócone w kierunku płaszczyzny środkowej 26.

Każdy z odbłyśników 30 jest przewidziany przede wszystkim dla uzyskania odchylenia jak największej części strumienia światła pierwotnie wyemitowanego przez świetlówki 28 do zwróconego na boki i ku górze, obszaru kątowego B, zaznaczonego na rysunku linią przerywaną. Dolne ograniczenie 44 tego obszaru kątowego B wyznacza położenie górnego krańca zagiętego odcinka 22 krawędzi dolnej części klosza, natomiast górne ograniczenie 46 obszaru kątowego B wyznacza przebieg zakrzywienia krawędzi zagięcia 36 odbłyśnika. Poprzez zmianę szerokości zagiętego odcinka 22 i zagięcia 36 oraz zakrzywienia odbłyśnika 30 i usytuowania punktu 32 można zmieniać w pewnych granicach rozwarcie obszaru kątowego B.

Światło ze świetlówki 28, emitowane ku górze i do wewnątrz, tzn. w kierunku sufitu i ku płaszczyźnie środkowej 26 wchodzi w obszar kątowy C, przede wszystkim zwrócony ku sufitowi 10. Poprzez dobranie położenia punktu 32 można regulować udział tego światła w całym strumieniu emitowanym przez świetlówki 28. Jedno zewnętrzne ograniczenie 48 obszaru kątowego C wyznacza stopień wypukłości zakrzywienia wewnętrznej powierzchni odbłyśnika 30, a drugie jego zewnętrzne ograniczenie 50 wyznacza ustawienie płaskiej powierzchni odbijającej 40 dodatkowego odbłyśnika 38.

Reszta światła ze świetlówek 28 kieruje się ku dołowi - ku wewnętrznej powierzchni części dolnej 20 klosza 14 oprawy oświetleniowej. Stąd światło częściowo zostaje odbite ku górze i niewielka jego część może zostać skierowana ku dołowi np. poprzez otwory lub im podobne wycięcia w blaszanym kloszu. Wygięcia 42 środkowego odbłyśnika dodatkowego 38 przewidziano dla uzyskania efektu równomiernego rozjaśnienia części dolnej 20 klosza, przez co stwarza się wrażenie równomiernego oświetlenia przy obserwacji od dołu oprawy oświetleniowej.

W celu eliminacji silnej luminancji w odbłyśniku 30 (strona wklęsła), współczynnik odbicia w obszarach wewnętrznego odbicia 52 na wewnętrznej powierzchni klosza 14 oprawy oświetleniowej (obszar widocznego odbicia odbłyśnika 30 dla kierunku obserwacji D) można w zadanym zakresie zredukować.

Zapobiega się wówczas silnym olśnieniom w trakcie poziomej obserwacji oprawy oświetleniowej z boku, zgodnie z kierunkiem zaznaczonym na rysunku strzałką D.

Pokazana na fig. 2 oprawa oświetleniowa, zrealizowana według wynalazku, zgodnie z przykładem jej wykonania przedstawionym w przekroju na fig. 1, jest krótko, proporcjonalnie do wysokości pomieszczenia, zawieszona pod jego sufitem 10 natomiast na fig.3 przedstawiono taką samą oprawę oświetleniową, zainstalowaną na wysokim stojaku 17, ustawionym stopką 15 na podłodze 13.

Lampa z kloszem oprawy oświetleniowej, wykonana zgodnie z wynalazkiem, jest prosta w projektowaniu i w procesie wytwarzania w skali przemysłowej, a jej optyczne walory powiększają możliwości jej instalowania także w niskich pomieszczeniach.

180 394

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Oprawa oświetleniowa, zwłaszcza do oświetlenia pośredniego światłem rozproszonym, z wydłużonym, symetrycznym do pionowej, środkowej płaszczyzny kloszem, osłaniającym większość padającego w dół światła, z dwoma świetlówkami umieszczonymi symetrycznie i w równych od płaszczyzny środkowej odległościach i z ulokowanymi w kloszu blisko i równolegle do każdej ze świetlówek odbłyśnikami, co najmniej po jednym każdej z nich przyporządkowanym, znamienna tym, że każdy z odbłyśników (30) widoczny w przekroju pionowym, jako wychodzący z punktu (32) na górnej połowie obwodu odpowiadającej mu świetlówki (28), równomiernie odchyla się ku górze, wzdłuż wypukłej krzywej, oddalając się od płaszczyzny środkowej (26).
2. 2. Oprawa według zastrz. 1, znamienna tym, że punkt (32) na górnej połowie obwodu świetlówki (28) jest przesunięty w stosunku do linii wierzchołkowej (34) świetlówki w kierunku ku płaszczyźnie środkowej (26) klosza (14) oprawy oświetleniowej.
3. 3. Oprawa według zastrz. 1, znamienna tym, że każdy z odbłyśników (30) jest lekko wypukły po stronie zwróconej ku płaszczyźnie środkowej (26) klosza (14) oprawy oświetleniowej, zaś jego powierzchnia po stronie przeciwnej jest wklęsła.
4. 4. Oprawa według zastrz. 1 albo 2 albo 3, znamienna tym, że każdy z odbłyśników (30) na krańcu oddalonym od odpowiadającej mu świetlówki(28) ma powierzchniowe zagięcie (36) odchylone w kierunku od płaszczyzny środkowej (26) klosza (14) oprawy oświetleniowej.
5. 5. Oprawa według zastrz. 1, znamienna tym, że w obszarze między dwoma odbłyśnikami (30) i dwoma świetlówkami (28) znajduje się odbłyśnik dodatkowy (38), ulokowany symetrycznie w stosunku do płaszczyzny środkowej (26) klosza (14) oprawy oświetleniowej, posiadający przynajmniej dwie płaskie powierzchnie odbijające, z których każda współpracuje z jednym z odbłyśników (30), w obszarze obejmującym kąt ostry, rozszerzający się ku górze.
6. 6. Oprawa według zastrz. 5, znamienna tym, że każda z płaskich powierzchni odbijających (40) dodatkowego odbłyśnika na jej dolnym krańcu ma wygięcie (42) zwrócone ku płaszczyźnie środkowej (26) klosza (14) oprawy oświetleniowej.
7. 7. Oprawa według zastrz. 1, znamienna tym, że wewnętrzna powierzchnia klosza (14) w obszarach wewnętrznego odbicia (52) światła od każdego z odbłyśników (30) jest matowa.
8. 8. Oprawa według zastrz. 1, znamienna tym, że część górna (24) klosza (14) oprawy oświetleniowej jest przezroczysta.
9. 9. Oprawa według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera krótki oprawowy trzonek (16) dla zawieszenia oprawy oświetleniowej w odstępie (A) od powierzchni sufitowej.
10. 10. Oprawa według zastrz 1, znamienna tym, że zawiera zespół mocujący oprawę oświetleniową na wysokim stojaku (17), znacznie bliżej sufitu (10) pomieszczenia niż podłogi.