PL178852B1 - Boja załadowczo-rozładowcza - Google Patents

Abstract

1. Boja zaladowczo-rozladowcza, przeznaczona do stosowania na wodach plytkich, zawierajaca za- kotwiczany w dnie morza czlon srodkowy, majacy przewód przeznaczony do podlaczania do przewodu transferowego przenoszacego plynne medium, zas na czlonie srodkowym jest obrotowo zamocowany czlon zewnetrzny, przeznaczony do wyjmowalnego monto- wania w przestrzeni przyjmujacej statku, znamienna tym, ze z czlonem srodkowym (2) jest polaczona dol- na konstrukcja podporowa (15), przy czym do czlonu srodkowego (2) jest przymocowana przynajmniej jed- na lina cumownicza (2 1), odchodzaca zewnetrznie od boi (1) i majaca modul sprezystosci o wielkosci wysta- rczajacej do podzwigniecia boi (1 ) z dna morza. Fig. 1 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest boja załadowczo-rozładowcza, przeznaczona do stosowania na wodach płytkich.

Z norweskiej publikacji nr 175 421 jest znana boja załadowczo-rozładowcza, która jest umieszczona w otwartej w dół przestrzeni przyjmującej w statku pływającym, przy czym boja taka zawiera człon środkowy, przeznaczony do zakotwiczania do dna morskiego i mający przewód dla przeniesienia płynnego medium z lub do przewodu transferowego sprzężonego z dołem członu środkowego, oraz człon zewnętrzny, obrotowo zamocowany na członie środkowym dla umożliwienia obrotu statku wokół członu środkowego, gdy człon zewnętrzny jest zamontowany w przestrzeni przyjmującej statku. Ta znana boja ma w zamierzeniu służyć, zwłaszcza do załadunku bądź wyładunku węglowodorów (oleju i gazu) na morzu. Człon zewnętrzny boi stanowi człon wyporowy, który powoduje, że boja nie jest w użytku, to pływa zanurzona w wybranej odległości pod poziomem morza, przy czym wyporność boi odpowiada wadze układu kotwiczącego boi. W czasie użytkowania, boja jest podnoszona przy pomocy przymocowanej do

178 852 niej liny podnoszącej, a zewnętrzny człon boi jest przymocowany w przestrzeni przyjmującej przy dnie statku, na przykład tak zwanego tankowca wahadłowego. Konstrukcja takiej boi pozwala na to, by statek w czasie operacji załadunku-rozładunku obracał się wokół zakotwiczonego w dnie morza członu środkowego boi pod wpływem wiatru, fal i prądów wodnych. A zatem, boja taka stanowi zanurzony w wodzie obrotowy korpus, a technika załadunku z zastosowaniem takiej boi jest nazywana technikąSTŁ (STL=Submerged Turret Loading. Załadunek Wieży Zanurzonej). Technika ta umożliwia proste i szybkie zarówno połączenie jak i rozłączenie pomiędzy statkiem a boją, nawet przy złej pogodzie ze stosunkowo wysokimi falami. Co więcej, boja taka może pozostawać połączona ze statkiem przy każdej pogodzie, i daje możliwość szybkiego rozłączenia w przypadku wystąpienia ekstremalnych warunków pogodowych.

Jednakże w praktyce często potrzebne jest przeprowadzenie załadunku bądź rozładunku węglowodorów na wodach płytkich, na przykład w pobliżu rafinerii olejowej. Również w takich sytuacjach byłoby pożądane móc zastosować technikę STL, częściowo z powodu praktycznych korzyści wspomnianych powyżej, na przykład w rejonach o stosunkowo wysokich różnicach pływów i/lub silnych prądach wodnych, a częściowo ze względów ekonomicznych, na przykład w celu umożliwienia zaoszczędzenia większych inwestycji w związku z budową urządzeń nabrzeżnych i temu podobnych. Potrzeba taka istnieje również z powodu faktu, iż buduje się dziś statki, w których boja stanowi jedyny układ załadowczo-rozładowczy, który stosuje się, gdy statek nie stoi przy nabrzeżu.

Celem wynalazku jest opracowanie konstrukcji boi załadowczo-rozładowczej, nadającej się do stosowania na wodach płytkich, z możliwością stosowania techniki STL.

Boja załadowczo-rozładowcza, przeznaczona do stosowania na wodach płytkich, zawierająca zakotwiczany w dnie morza człon środkowy, mający przewód do podłączania do przewodu transferowego przenoszącego płynne medium, zaś na członie środkowym jest obrotowo zamocowany człon zewnętrzny, do wyjmowalnego montowania w przestrzeni przyjmującej statku według wynalazku charakteryzuje się tym, że z członem środkowym jest połączona dolna konstrukcja podporowa, przy czym do członu środkowego jest przymocowana przynajmniej jedna lina cumownicza, odchodząca zewnętrznie od boi do podźwignięcia boi z dna morza.

Dolna konstrukcja podporowa korzystnie zawiera pierścieniowy korpus podporowy oraz liczne wsporniki, mające dolne końce przymocowane do korpusu podporowego i górne końce połączone z członem środkowym, przy czym te wsporniki zbiegają się razem w kierunku ku członowi środkowemu.

Liny cumownicze są połączone z członem środkowym poprzez przeguby i występy, mają długość 0,5-2 km i mają postać łańcuchów kotwicznych, względnie są wykonane z materiału syntetycznego. Dolny koniec członu środkowego jest połączony zrurąprzejściową do podłączania do przebiegającego poziomo końcowego odcinka przewodu transferowego. Rura przejściowa jest zakrzywiona pod kątem 90° i ma kołnierze, przeznaczone do łączenia z odpowiednimi kołnierzami przy dolnym końcu członu środkowego i przy końcowym odcinku przewodu transferowego. Zamocowany obrotowo na członie środkowym zewnętrzny człon jest wyposażony w zespół pławny o regulowanej wyporności. Zespół pławny zawiera liczne komory pławne, umieszczone we wnętrzu zewnętrznego członu.

Przez określenie „wody płytkie” należy rozumieć miejsca, w których głębokość wody normalnie może być w zakresie 25-60 metrów. Lina cumownicza może wówczas korzystnie mieć długość w zakresie 0,5-2 km i wykorzystuje się wewnętrzną sprężystość układu lin kotwiczących. Cumy mogą zatem stanowić druty albo wspólny łańcuch kotwiczny, zaś złącza łańcucha wzdłuż długości liny zapewniają niezbędną sprężystość, wymaganą do umożliwienia podniesienia boi z dna do statku miejscowego. Alternatywnie, można zastosować cumy z materiału syntetycznego, mającego określonąwewnętrzną sprężystość, dzięki czemu można zastosować liny krótsze niż około 0,5 km.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia częściowo przekrojowy rzut boczny boi według wynalazku, fig. 2 - widok boi według wynalazku zarówno w położeniu przydennym, jak i umieszczonej w przestrzeni

178 852 przyjmującej statku; a fig. 3 - widok statku z fig. 2 z długimi linami cumowniczymi boi według wynalazku.

Przedstawiona na fig. 1 boja 1 według wynalazku składa się z członu środkowego 2 w postaci wydrążonego wału, mającego przewód 3 dla prowadzenia medium (np. produktów ropy naftowej), przenoszonego poprzez boję 1, oraz zewnętrznego członu 4, który przy pomocy odpowiednich zespołów łożyskowych 5,6 jest obrotowo zamocowany na członie środkowym 2 i ma możliwość wyjmowalnego montowania w przestrzeni przyjmującej statku (patrz fig. 2). Człon środkowy 2 przy górnym końcu jest wyposażony w krętlik 5 i zawór 8 dla połączenia z układem rur (nie przedstawionym), umieszczonym na statku w połączeniu miejscowym z jego zbiornikami. Zewnętrzny człon 4 zawiera główny stożkowaty odcinek 9, dolny pierścień adaptacyjny 10 dla przenoszenia sił załadowczych na przestrzeń przyjmującą, oraz górny blokujący kołnierz 11, uchodzący w elementy blokujące znajdujące się w przestrzeni przyjmującej statku. W górnym końcu boi 1 sąumieszczone występy 12 do połączenia tak zwanej dźwigającej uzdy 13, która łączy się z (nie przedstawioną) liną podnoszącą boi 1 dla podnoszenia boi, przy jej wprowadzaniu do przestrzeni przyjmującej statku. Co więcej, zewnętrzny człon 4 boi 1 wyposażony jest w wiele komór 14, które korzystnie mogą być zaprojektowane tak, aby można było regulować wyporność boi.

Opisana wyżej konstrukcja boi we wszystkich szczegółach odpowiada konstrukcji boi według wspomnianej wyżej norweskiej publikacji nr 175 421.

Według wynalazku tego rodzaju znana boja wyposażona jest w dolną konstrukcję podporową 15, która jest połączona z członem środkowym 2 boi dla podparcia boi na dnie morza 16, gdy boja nie jest używana. W przedstawionym przykładowym wykonaniu, konstrukcja podporowa 15 zawiera pierścieniowy korpus podporowy 17 oraz wiele wsporników 18, których dolne końce są przymocowane, np. poprzez zespawanie, z korpusem podporowym 17, i których górne końce przymocowane są do wzmocnionej części utrzymującej 19 członu środkowego 2 boi przy dolnym jej końcu, przy czym te wsporniki 18 zbiegająsię w kierunku ku członowi środkowemu 2. Przy odpowiednich wymiarach korpusu podporowego 17 i wsporników 18 uzyskuje się stabilne i solidne podparcie boi.

Do części utrzymującej 19 są dołączone liczne złączki sprzęgające 20, a dokładniej występy 22 dla podłączenia odpowiednich lin cumowniczych 21, odchodzących na zewnątrz boi 1 w pośrednich przestrzeniach pomiędzy wspornikami 18 przy ich górnych końcach. Złączki sprzęgające 20 mogą składać się z elementów U-kształtnych, które są obrotowo zamocowane do występów 22 przy pomocy zawiasowych sworzni a liny cumownicze 21 mogą być połączone ze złączkami sprzęgającymi 20 poprzez przeguby 23, mające oś prostopadłą do osi obrotu zawiasowych sworzni. A zatem liny cumownicze 21 połączone są z członem środkowym 2 boi 1 poprzez przeguby umożliwiające ich ruch zarówno w płaszczyźnie pionowej jak i poziomej bez narażania części utrzymującej 19 członu środkowego 2 na oddziaływanie momentów zginających.

Jako przykład, można zastosować osiem lin cumowniczych 21 i odpowiedmąliczbę występów 22, rozmieszczonych wokół części usztywniającej w przestrzeniach pośrednich pomiędzy ośmioma wspornikami 18.

Jak przedstawiono na fig. 1 dolny koniec członu środkowego 2 boi 1 jest połączony poprzez rurę przejściową24 z-w przedstawionym przykładowym wykonaniu - zasadniczo poziomo przebiegającym końcowym odcinkiem 26 przewodu transferowego 25. Przewód transferowy 25 może stanowić na przykład giętką pionową rurę, która w przedstawionym przykładowym wykonaniu, sprzężona jest z członem rurowym 24 poprzez odcinek 26 w postaci członu usztywniającego. Człon rurowy 24 pokazany na fig. 1 jest zakrzywiony pod kątem 90° i jest wyposażony w końcowe kołnierze 27,28 dla połączenia z odpowiednimi kołnierzami końcowymi przy dolnym końcu członu środkowego 2 i przy końcu przewodu transferowego 25.

Pokazana na fig. 2 boja 1 jest przedstawiona w położeniu nieczynnym, w którym jest umieszczona na dnie morza 16, oraz w położeniu roboczym, w którym jest wprowadzona do przestrzeni przyjmującej w dnie statku 30, na przykład dla przeniesienia oleju ze zbiorników

178 852 załadunkowych (nie przedstawionych dalej) na statku poprzez przewód transferowy 25 do nabrzeżnej instalacji zbiornikowej.

Jak pokazano na fig. 2, zanurzona, otwarta w dół przestrzeń przyjmująca 31 znajduje się w dnie statku przy jego odcinku dziobowym. Ponad przestrzeniąprzyjmującą31 znajduje się wał 32, przebiegający od przestrzeni przyjmującej 31 ażnapokład33 statku tak, że boja 1 może być dźwignięta i wprowadzona do przestrzeni przyjmującej 31 przy pomocy liny 34, która przechodzi przez odpowiednią ramę prowadniczą 35 do zespołu wciągarki 36. W przestrzeni przyjmującej 31 statku znajduje się odpowiedni zespół blokujący dla zwalnialnego zamocowania boi 1 w przestrzeni przyjmującej 31, a także odpowiedni zespół sprzęgający dla połączenia przewodu boi z układem rur prowadzących do zbiorników zasobnikowych statku, transportującego dane medium.

Statek tego typu jest znany na przykład z norweskiej publikacji nr 175420.

Na figurze 3 przedstawiono widok poglądowy statku 30, w którym boja jest wprowadzona do przestrzeni przyjmującej w odcinku dziobowym statku, a liny cumownicze 21 boi odchodzą na zewnątrz od boi na stosunkowo dużąodległość, zanim zewnętrzne odcinki lin (obszar poza rysunkiem) spoczną na dnie morza na stosunkowo długiej odległości przed odpowiednimi punktami zakotwiczenia.

178 852

178 852

CM di

LL to co

178 852

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Boja załadowczo-rozładowcza, przeznaczona do stosowania na wodach płytkich, zawierająca zakotwiczany w dnie morza człon środkowy, mający przewód przeznaczony do podłączania do przewodu transferowego przenoszącego płynne medium, zaś na członie środkowym jest obrotowo zamocowany człon zewnętrzny, przeznaczony do wyjmowalnego montowania: w przestrzeni przyjmującej statku, znamienna tym, że z członem środkowym (2) jest połączona' dolna konstrukcja podporowa (15), przy czym do członu środkowego (2) jest przymocowana przynajmniej jedna lina cumownicza (21), odchodząca zewnętrznie od boi (1) i mająca moduł sprężystości o wielkości wystarczającej do podźwignięcia boi (1) z dna morza.
2. 2. Boja według zastrz. 1, znamienna tym, że dolna konstrukcja podporowa (15) zawiera pierścieniowy korpus podporowy (17) oraz liczne wsporniki (18), mające dolne końce przymocowane do korpusu podporowego (17) i górne końce połączone z członem środkowym (2), przy czym te wsporniki (18) zbiegają się razem w kierunku ku członowi środkowemu (2).
3. 3. Boja według zastrz. 1, znamienna tym, że liny cumownicze (21) są połączone z członem środkowym (2) poprzez przeguby (23) i występy (22).
4. 4. Boja według zastrz. 1, znamienna tym, że liny cumownicze (21) mają długość 0,5-2 km.
5. 5. Boja według zastrz. 1, znamienna tym, że liny cumownicze (21) mają postać łańcuchów kotwicznych.
6. 6. Boja według zastrz. 1, znamienna tym, że liny cumownicze (21) są wykonane z materiału syntetycznego.
7. 7. Boja według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że dolny koniec członu środkowego (2) jest połączony z rurąprzejściową(24), przeznaczoną do podłączania do przebiegającego poziomo końcowego odcinka (26) przewodu transferowego (25).
8. 8. Boja według zastrz. 7, znamienna tym, że rura przejściowa (24) jest zakrzywiona pod kątem 90°, i ma kołnierze (27, 28), przeznaczone do łączenia z odpowiednimi kołnierzami przy dolnym końcu członu środkowego (2) i przy końcowym odcinku (26) przewodu transferowego (25).
9. 9. Boja według zastrz. 1, znamienna tym, że zamocowany obrotowo na członie środkowym (2) zewnętrzny człon (4) jest wyposażony w zespół pławny o regulowanej wyporności.
10. 10. Boja według zastrz. 9, znamienna tym, że zespół pławny zawiera liczne komory pławne (14), umieszczone we wnętrzu zewnętrznego członu (4).