PL178524B1

PL178524B1 - Zespół wykończeniowy do elewacji

Info

Publication number: PL178524B1
Application number: PL95309143A
Authority: PL
Inventors: Torben Bregenhoj; Erik Bystrup; Hans O. Pedersen; Morten W. Thomsen
Original assignee: Rasmussen Kann Ind As
Priority date: 1994-06-16
Filing date: 1995-06-16
Publication date: 2000-05-31
Also published as: ES2127495T3; EP0687783A1; FI105712B; EP0687783B1; ATE174990T1; FI952919A; PL309143A1; SI0687783T1; NO952369L; FI952919A0; DK70194A; NO304609B1; DK172261B1; DE69506787T2; NO952369D0; DE69506787D1

Description

Przedmiotem wynalazku jest zespół wykończeniowy do elewacji, zawierający elementy elewacyjne zamykające otwory elewacji o dowolnych rozmiarach, zaopatrzone w stałe części okienne, panele, przesuwne części okienne, składane części okienne, ewentualnie okienka wykuszowe, przy czym elementy elewacyjne obejmują również konstrukcję ramową z kształtowników wydrążonych, złożoną z poziomych i pionowych członów głównych o jednakowych przekrojach poprzecznych, oraz z poziomych rygli łączących konstrukcję ramową z częściami okiennymi, panelami, przesuwnymi częściami okiennymi, składanymi częściami okiennymi i oknami wykuszowymi.

Zespoły tego typu stosowane są do wykonywania elewacji budynków, jak również do renowacji elewacji budynków istniejących.

Zespoły wykończeniowe chroniące przed czynnikami atmosferycznymi, stosowane do renowacji istniejących.; budynków wielopiętrowych, znane są np. z dokumentów GB-A-961136, GBA-2220694, WO 87/06291 i EP-A-0474582.

W dokumencie EP-A-0474582 opisano balkonowy zespól wykończeniowy, w którym zastosowano główną konstrukcję ramową oraz rygle przystosowane do łączenia z częściami okiennymi, w którym poprzez szczególny projekt wydrążonych kształtowników, zwykle aluminiowych, z podwójnym rowkiem uzyskano rozległe możliwości montażu rozmaitych dodatkowych jednostek.

Zespół wykończeniowy do elewacji, według wynalazku zawiera elementy elewacyjne zamykające otwory elewacji o dowolnych rozmiarach, zaopatrzone w stałe części okienne, panele, przesuwne części okienne, składane części okienne, ewentualnie okienka wykuszowe, przy czym elementy elewacyjne obejmują również konstrukcję ramową z kształtowników wydrążonych, złożoną z poziomych i pionowych członów głównych o jednakowych przekrojach poprzecznych, oraz z poziomych rygli łączących konstrukcję ramową z częściami okiennymi, panelami, przesuwnymi częściami okiennymi, składanymi częściami okiennymi i oknami wykuszowymi.

Zespół według wynalazku charakteryzuje się tym, że poziome rygle stanowią kształtowniki wydrążone o różnych przekrojach poprzecznych, przy czym wszystkie przekroje mają środkową część w kształcie klina, której pusta przestrzeń zamknięta jest tylną ścianką o przekroju profilowanym, zaś część środkowa zaopatrzona jest w zintegrowane elementy sprzęgające, łączące rygle z głównymi, pionowymi członami konstrukcji ramowej, przy czym elementy sprzęgające rozmieszczone są w pustej przestrzeni części środkowej w stałej konfiguracji geometrycznej, niezależnej od kształtu przekroju poprzecznego poszczególnych rygli.

Korzystnie, tylna ścianka ma przekrój falisty, zaś zwrócony na zewnątrz, spiczasty koniec części środkowej jest wyposażony w kapinos, który może mieć kształt przystosowany do zawieszania elementów dodatkowych, w szczególności skrzynek na kwiaty.

Elementy sprzęgające mają korzystnie kształt umożliwiający wprowadzenie śrub.

W korzystnym wariancie realizacji wynalazku, elementy sprzęgające są umieszczone w konfiguracji trójkąta równoramiennego, w której dwa z elementów sprzęgających znajdują się przy krawędziach górnej i dolnej ścianki tylnej, zaś trzeci element sprzęgający stanowi tulejkę umieszczoną zasadniczo w płaszczyźnie symetrii trójkąta i połączoną ze ścianką części w kształcie klina.

Również korzystnie, odcinki rygli zaopatrzone są w końcówki adaptacyjne, umożliwiające dopasowanie przekroju poprzecznego przyciętych rygli do klinowo ukształtowanych członów pionowych, natomiast górna i/lub dolna ścianka części w kształcie klina zaopatrzona jest w rowki, w których znajdują się krawędzie stałych części okiennych, paneli i/lub składanych albo przesuwnych części okiennych.

Według innego, korzystnego wariantu, główne człony konstrukcji ramowej usytuowane pod kątem prostym względem siebie, są połączone kątowo na ukos i za pomocą wkrętów, zasadniczo prostopadle do połączenia kątowego pomiędzy obsadami zamocowanymi w odpowiednich członach.

Korzystnie, człony główne usytuowane pod kątem prostym względem siebie, są zmontowane za pomocą narożnej części w kształcie litery L, której odcinki łączące skierowane są wzglę4

178 524 dem siebie pod kątem, zaś przekrój poprzeczny jest dopasowany do przekroju poprzecznego członów głównych.

Zaletą zespołu według wynalazku jest to, że elementy elewacyjne mogą być, zależnie od potrzeb, przystosowane do zamykania różnej wielkości otworów elewacyjnych pomiędzy pionowymi a poziomymi członami konstrukcyjnymi, przy czym montaż jest prosty, zaś zespół zawiera stosunkowo niewiele rozmaitych rodzajów kształtowników, dopasowanych do paneli i części okiennych.

Dzięki temu, że zastosowano jednakowe człony główne konstrukcji ramowej, przy czym człony pionowe są w prosty sposób łączone z rozmaitymi rodzajami rygli o rozmaitych szerokościach, wynalazek umożliwia projektowanie różnorodnych elewacji z panelami, różnymi częściami okiennymi i bez potrzeby stosowania specjalnych jednostek dodatkowych. Z tego względu projekt elewacji jest uproszczony i tańszy, przy zachowaniu znacznej swobody projektowania architektonicznego.

W związku z tym, że rygle mają klinowo ukształtowaną część środkową, która tworzy zamkniętą pustą przestrzeń i ma zwróconą do wewnątrz ściankę tylną o przekroju profilowanym, mogą one być zaprojektowane tak, aby na zewnątrz wyglądały jedynie jak wąskie paski w elewacji, przy czym ściana tylna zwrócona do wnętrza budynku wygląda atrakcyjnie dzięki jej profilowanemu przekrojowi.

Przedmiot wynalazku przedstawiono w przykładzie wykonania na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia rzut poziomy elementu elewacyjnego w zespole wykończeniowym według wynalazku, fig. 2 - pierwsze rozwiązanie połączenia dwóch głównych członów konstrukcji ramowej pod kątem prostym do siebie, fig. 3 i 4 - narożną część L, która może być stosowana w alternatywnym projekcie połączenia, fig. 5-9 - rozmaite rodzaje rygli, fig. 10 - rozwiązanie połączenia pomiędzy ryglem a pionowym głównym członem konstrukcji ramowej, fig. 11 - projekt okienek wykuszowych.

Na fig. 1 przedstawiono rozwiązanie elementu elewacyjnego, zawierającego ramę głó^wn^ zawierającą poziome główne człony 1 i 2 i pionowe główne człony 3 i 4. W pokazanym rozwiązaniu element elewacyjny jest podzielony za pomocą dwóch rygli 5 i 6 na trzy części zawierające dolny panel 7, górny panel 8 i znajdującą się pomiędzy nimi czteroskrzydłową przesuwną część okienną 9.

Rama główna i rygle są zaprojektowane jako kształtowniki wydrążone, które korzystnie są 'wykonane z aluminium, jakkolwiek również można stosować kształtowniki z tworzyw sztucznych.

Jak przedstawiono na fig. 2, wszystkie główne człony konstrukcji ramowej 1-4 mają ten sam przekrój poprzeczny, zawierający środkową część z pustą przestrzenią mającą górną ściankę 10 zwróconą w stronę panelu lub części okiennej w elemencie elewacyjnym, ściankę dolną 11 zwróconą w stronę układu konstrukcyjnego, zewnętrzną boczną ściankę 12 i wewnętrzną boczną ściankę 13. W pokazanym rozwiązaniu, przekrój wykonany jest z górną ścianką nachyloną zewnętrznie ku dołowi, przez co część wydrążona ma kształt lekko klinowy.

Po stronie dolnej ściany 11 wystają żebra 14, 15, które kończą się kołnierzami krawędziowymi 16, 17, które w przypadku członów poziomych stanowią element mocujący je do konstrukcji nośnej. Pomiędzy żebrami 14, 15 znajdują się kanały 19, 20, które w członach pionowych mogą być stosowane do odprowadzania wody.

Przy górnej stronie górnej ścianki 10 zaprojektowano dwa rowki 21, których zwrócone w górę otwory zwężone są poprzez wystające do wewnątrz części krawędziowej 22. Rowki 21 stanowią obsadę szyby, panelu lub części okiennej połączonej z głównym członem konstrukcji ramowej.

Przy zewnętrznej ściance 12 i wewnętrznej ściance 13, człon główny ma odpowiednio wystający na zewnątrz i wystający do wewnątrz wypust 23 i 24, mające wywinięte części krawędziowe 25 tworzące rowki lub kanały 26, 27 wykorzystywane do łączenia członu głównego z ryglem, co będzie wyjaśnione poniżej.

W rozwiązaniu pokazanym na fig. 2, w którym w rzut członu głównego wrysowany jest jego przekrój poprzeczny, główne człony 2 i 3, skierowane pod kątem prostym do siebie, są kątowo połączone na ukos, przy czym w członach tych zamocowane są specjalne obsady

178 524 i 29 z nachylonymi otworami, z których jeden jest otworem nagwintowanym na prostopadły wkręt 30.

Jako alternatywne rozwiązanie, główne człony konstrukcji ramowej mogą być montowane bez stosowania połączenia kątowego na ukos, za pomocą narożnej części 31 w kształcie litery L, jak przedstawiono na fig. 3 i 4. Narożna część 31 w kształcie litery L zawiera dwie sekcje łączące 33, 34 pod kątem do siebie, przy czym sekcje te mają przekrój odpowiadający przekrojowi profilu członów głównych. W każdej z sekcji łączących, zaprojektowano dwa otwory śrubowe 35, dla nie przedstawionych na rysunku np. samonacinających gwint śrub, wkręcanych do rowków śrubowych 36, które w związku z wytłoczeniem głównych profili ramowych są utworzone w ich wgłębionej części.

Jak przedstawiono na fig. 4, narożna część 31 może mieć zastosowane wystające wypusty 37 i 38 na przylegających powierzchniach końcowych zwróconych do odpowiednich członów głównych, które to wypusty przy połączeniu są umieszczone wewnątrz wywiniętych części krawędziowych 26 występów 23 i 24 głównych członów konstrukcji ramowej.

W rozwiązaniach rozmaitych rygli, przedstawionych na fig. 5-9, stosowanych w zespole według wynalazku, zastosowano analogiczne oznaczenia numerowe, przy czym pierwsza cyfra w oznaczniku wskazuje numer figury, zaś druga cyfra identyfikuje dany element.

Wspólną cechą rygli zaprojektowanych jako kształtowniki wydrążone jest to, że są one wyposażone w klinowo ukształtowaną część 51, 61, itd, ograniczoną przez zewnętrznie ku dołowi nachyloną górną ściankę 52, 62, itd., i zewnętrznie w górę nachyloną dolną ściankę 53, 63, itd., jak równocześnie falistą ścianką tylną 54, 64 itd., przy zwróconym na zewnątrz spiczastym końcu klinowo ukształtowanej środkowej części zaprojektowano kapinos 55, 65, itd., która może być również wykorzystywana do zawieszania nie przedstawionych na rysunku elementów dodatkowych, w szczególności skrzynek na kwiaty.

We wszystkich przedstawionych przykładach, elementy sprzęgające, które mają zasadnicze znaczenie dla istoty wynalazku, służące do łączenia rygli z członami pionowymi konstrukcji ramowej, są rozmieszczone w konfiguracji trójkątnej, przy czym dwa elementy sprzęgające 56, 66, itd. i 57, 67, itd. umieszczone są przy górnej i dolnej krawędzi falistej ścianki tylnej 54, 64 itd., zaś trzeci element sprzęgający, zaprojektowany jako tulejka 58, 68 itd., umieszczony jest zasadniczo w płaszczyźnie symetrii , wspomnianego trójkąta i połączony jest ze ścianką klinowo ukształtowanej części środkowej 51,61 itd.

Jak przedstawiono na rysunku, w górnej ściance 52, 62 itd. i/lub dolnej ściance 53, 63 itd. klinowo ukształtowanej części środkowej 51, 61 itd. rygli znajdują się rowki, w które wprowadzane są krawędzie stałych części okiennych, paneli i/lub składanych lub przesuwnych części okiennych, jak wynika z poniższego opisu.

Rygiel 50, pokazany na fig. 5, który może mieć stosunkowo niewielką szerokość jest zatem, zarówno w ścianie górnej 52 jak w ścianie dolnej 53 wyposażony w rowki 101, w których umieszczone są zewnętrzne obsady szyb 102 stałej części okiennej 103, która w tym przypadku jest przedstawiona jako dwuwarstwowa tafla izolacyjna. Jak widać, rowek 101 może być zaprojektowany jako rowek podwójny, który daje możliwość alternatywnego zakładania obsady szyby 102 dla podtrzymania jednowarstwowej tafli. Po zewnętrznej stronie wystającej do góry nad częścią środkową rygla, części tylnej ścianki 54 znajduje się rowek 105 na wewnętrzną uszczelkę 104 szyby. Między uszczelką 104 a wystającą w górę częścią ścianki tylnej 54 znajduje się kanał na skroploną wodę.

Ponadto, w rozwiązaniu z fig. 5, tulejka 58 jest połączona z przednią ścianką rygla przy kapinosie 55.

Rygle 60 i odpowiednio 70, przedstawione na fig. 6 i 7 służą odpowiednio jako górne i dolne poziome główne człony konstrukcji ramowej, dla czteroskrzydłowego przesuwnego okna taflowego w rodzaju przedstawionym również na fig. 1. Rowki 106 na poszczególne skrzydła przesuwnego okna taflowego są utworzone poprzez wystające ku dołowi żebra 107 z dolnej ścianki 63 rygla 60 na fig. 6 i wystające w górę z górnej ścianki 72 żebra 108 rygla 70 na fig. 7. Na przeciwnych ściankach rygli 60 i 70, to jest na górnej ściance 62 na fig. 6 i na dolnej ściance 63 na fig. 7 utworzono rowki 101, jak w rozwiązaniu na fig. 5, na zewnętrzną obsadę szyby 102 stałej części okiennej lub panelu 103.

178 524

W rozwiązaniu pokazanym na fig. 6, tulejkę 68 zaprojektowano na dolnej ściance 63, zaś tulejka 78 w rozwiązaniu z fig. 7, podobnie jak w rozwiązaniu na fig. 5, jest połączona z przednią ścianką klinowo ukształtowanej środkowej części 71 rygla, przy kapinosie 75. Podobnie, rozwiązania przedstawione na fig. 8 i 9 można stosować jako górny i dolny poziomy główny człon konstrukcji ramowej, dla składanej części okiennej 109, która przy górnej krawędzi i dolnej krawędzi jest połączona z prowadnicą ruchu w postaci ślizgowych bloków 110, ewentualnie w połączeniu z rolką 111. Dla pomieszczenia tych środków prowadzących ruch, zastosowano rowki 112 i 113 przy dolnej ściance 83 rygla 80, na fig. 8, i przy górnej ściance 92 rygla 90, na fig. 9.

Podobnie jak na fig. 5, również w tym przypadku zaprojektowano przy przeciwległych ściankach środkowej części rygla, to jest na górnej ściance 82, na fig. 8, i na dolnej ściance 93, na fig. 9, rowki 101 na zewnętrzną obsadę szyby 102 stałej części okiennej lub panelu 103.

Również, w rozwiązaniach przedstawionych na fig. 8 i 9, tulejka odpowiednio 88 i 98 jest połączona z przednią ścianką środkowej części odpowiednio 81 i 91, umieszczonej przy kapinosie odpowiednio 85 i 95.

We wszystkich tych rozwiązaniach, elementy sprzęgające 56-58, 66-68 itd., rozmieszczone są w stałej konfiguracji geometrycznej. Są one przeznaczone do wprowadzenia śrub, które wkręca się poprzez występy 23 i 24 głównego członu ramy wzdłuż osi 114 i 115, wskazanych przerywaną linią na fig. 10, w elementy sprzęgające w postaci nagwintowanych tulejek, oznaczonych 116 na fig. 10. Dla umożliwienia regulacji długości rygli poprzez proste przecinanie prostopadłe do osi podłużnej, w miejscu połączenia pomiędzy głównym członem konstrukcji ramowej i zakończeniem 117 rygla jest wkładana końcówka adaptacyjna 118, która od strony zwróconej w stronę rygla ma przekrój dopasowany do przekroju rygla, zaś bok zwrócony do pionowego członu konstrukcji ramowej jest dostosowany do jego profilu. Okazało się, że poprzez tego rodzaju sposób montażu uzyskuje się bardzo mocne połączenie, które umożliwia stosowanie rygli o stosunkowo dużej rozpiętości.

Rozwiązania rygli, pokazane na fig. 5-10, stanowią tylko przykładowe ilustracje możliwości odmian. Na fig. 11 pokazano, w jaki sposób może być zaprojektowane okienko wykuszowe 119 za pomocą rygli 120 o zwiększonej szerokości w porównaniu z rozwiązaniami na fig. 5-10. Część elementu elewacyjnego, która jest umieszczona poniżej okienka wykuszowego, może w tym rozwiązaniu stanowić stałą część okienną 21.

178 524

FIG. 4

FIG. 5

178 524

FIG. 6

FIG.7

178 524

FIG.8

CT
Ul	i

l	r	—\|)
	Hi	_J

FIG. <9

178 524

FIG. 1

178 524

FIG. II

178 524

FIG. I h

/6 /9 20 Π

FIG.2

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zespół wykończeniowy do elewacji, zawierający elementy elewacyjne zamykające otwory elewacji o dowolnych rozmiarach, zaopatrzone w stałe części okienne, panele, przesuwne części okienne, składane części okienne, ewentualnie okienka wykuszowe, przy czym elementy elewacyjne obejmują również konstrukcję ramową z kształtowników wydrążonych, złożoną z poziomych i pionowych członów głównych o jednakowych przekrojach poprzecznych, oraz z poziomych rygli łączących konstrukcję ramową z częściami okiennymi, panelami, przesuwnymi częściami okiennymi, składanymi częściami okiennymi i oknami wykuszowymi, znamienny tym, że poziome rygle (5, 6) stanowią kształtowniki wydrążone o różnych przekrojach poprzecznych, przy czym wszystkie przekroje mają środkową część (51,61, 71, 81, 91) w kształcie klina, której pusta przestrzeń zamknięta jest tylną ścianką (54, 64, 74, 84, 94) przekroju profilowanym, zaś część (51, 61, 71, 81, 9l) zaopatrzona jest w zintegrowane, sprzęgające elementy (56-58, 66-68, 76-78, 86-88, 96-99), łączące rygle (5, 6) z głównymi, pionowymi członami ramy, przy czym sprzęgające elementy (56-58, 66-68, 76-78, 8688, 96-99) rozmieszczone są w pustej przestrzeni części środkowej (51, 61, 71, 81, 91) w stałej konfiguracji geometrycznej, niezależnej od kształtu przekroju poprzecznego poszczególnych rygli.
2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że tylna ścianka (54, 64, 74, 84, 94) ma przekrój falisty.
3. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że zwrócony na zewnątrz, spiczasty koniec części (51,61,71, 81,91) jest wyposażony wkapinos.
4. Zespół według zastrz. 3, znamienny tym, że kapinos (55, 65, 75, 85, 95) ma kształt przystosowany do zawieszania elementów dodatkowych, w szczególności skrzynek na kwiaty.
5. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że sprzęgające elementy (56-58, 66-68, 7678,86-88,96-99) mają kształt umożliwiający wprowadzenie śrub.
6. Zespół według zastrz. 1 albo 5, znamienny tym, że sprzęgające elementy (56-58, 6668, 76-78, 86-88, 96-99) są umieszczone w konfiguracji trójkąta równoramiennego, w której dwa sprzęgające elementy (56, 57, 66, 67, 76, 77, 86, 87, 96, 97) znajdują, się przy krawędziach górnej i dolnej tylnej ścianki (54, 64, 74, 84, 94), zaś trzeci sprzęgający element (58, 68, 78, 88, 98) stanowi tulejkę umieszczoną zasadniczo w płaszczyźnie symetrii trójkąta i połączoną ze ścianką części (51,61,71,81,91) w kształcie klina.
7. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że odcinki (50, 60, 70, 80, 90) rygli (5, 6) zaopatrzone są w adaptacyjne końcówki (118), umożliwiające dopasowanie przekroju poprzecznego przyciętych rygli do klinowo ukształtowanych członów pionowych.
8. Zespół według zastrz. 1 albo 3, znamienny tym, że górna i/lub dolna ścianka części (51, 61, 71, 81, 91) w kształcie klina zaopatrzona jest w rowki, w których znajdują się krawędzie stałych części okiennych, paneli i/lub składanych albo przesuwnych części okiennych.
9. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że główne człony (1, 2, 3, 4), usytuowane pod kątem prostym względem siebie, są połączone kątowo na ukos i połączone za pomocą wkrętów (30), zasadniczo prostopadle do połączenia kątowego pomiędzy obsadami (28, 29) zamocowanymi w odpowiednich członach (12, 3 4).
10. Zespół według zastrz. 1 albo 9, znamienny tym, że główne człony (1, 2, 3, 4), usytuowane pod kątem prostym względem siebie, są zmontowane za pomocą narożnej części (31) w kształcie litery L, której odcinki łączące skierowane są względem siebie pod kątem, zaś przekrój poprzeczny jest dopasowany do przekroju poprzecznego głównych członów (1,2,3,4).

* * *

178 524