PL176136B1 - Legar - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest stosowany w budownictwie legar wykonany z trwałego materiału z płaskimi bokami zaopatrzony w szereg przelotowych pionowych otworów rozmieszczonych w pewnej odległości od siebie i przechodzących przez cały legar od góry do dołu. Otwory mają gwint o z góry określonym skoku w który wkręcane są okrągłe, cylindryczne, dystansowe trzpienie, które wyrównują poziom legara. Każdy dystansowy i poziomujący trzpień ma zewnętrzny gwint o tym samym skoku co przelotowe otwory i jest wkręcany w zewnętrzny przelotowy otwór legara za pomocą odpowiedniego klucza. Średnica dystansowych, poziomu176 136 jących trzpieni wynosi od 10-40 mm, korzystnie od 15-25 mm. Trzpienie są wkręcane od góry legara, wychodzą na zewnątrz i tworzą szczelinę pomiędzy powierzchnią podparcia i legarem oraz poziomują zewnętrzną powierzchnię legara. Dystansowe i poziomujące trzpienie są mocno połączone gwintem z otworem legara, a ich górny koniec znajduje się poniżej górnej, płaskiej powierzchni legara lub jest do niej styczny.

Sposób ustawiania pionowych, wielowarstwowych ścian został opisany w patencie U.S. Nr 4.360.939. W rozwiązaniu tym zastosowano tulejki z gwintem mieszczącym wkręcane do środka gwintowane trzpienie. Tulejki są przymocowane do pionowej powierzchni płyty ściennej i za pomocą gwintowanych trzpieni ustawia się od wewnątrz przerwę od drugiej równoległej płyty ściennej, którą opiera się o rozstawione w tulejkach trzpienie. Po zamontowaniu płyt przerwę wypełnia się materiałem izolacyjnym. Tego typu rozwiązanie nie może być jednak zastosowane do poziomowania legarów, gdyż po ułożeniu legara na podłożu nie ma możliwości regulacji jego poziomu z uwagi na brak dostępu do gwintowanych trzpieni, które mogą być ustawiane tylko od wewnątrz.

Podczas układania podłogi stosuje się na przykład legary drewniane, które układa się bezpośrednio na podłożu i wówczas cyrkulacja powietrza pod podłogą jest bardzo mała, albo wcale nie występuje. Powoduje to powstawanie wilgoci i pleśni, a ponadto podłogowe legary leżą bezpośrednio na podłożu i gdy jest ono wilgotne, to legary mogą absorbować wilgoć i wówczas butwieją i gniją. Powoduje to konieczność rekonstruowania podłóg i wykonywania prześwitu wentylacyjnego, co jest bardzo kosztowne. Poziom podłogi zależy również od wymiarów układanych legarów i dlatego wykonywane są legary o różnych grubościach w celu umożliwienia ułożenia podłogi na określonej wymaganej wysokości. Powierzchnia podparcia legarów jest zwykle nierówna, co stwarza trudności ułożenia legarów na właściwym poziomie.

Celem wynalazku jest wyeliminowanie opisanych powyżej problemów oraz opracowanie legara pod którym będzie cyrkulowało powietrze i który można będzie łatwo zamontować i spoziomować oraz wytwarzać go bezpośrednio na budowie, to znaczy w miejscu w którym jest układany. ,

Legar stosowany w budownictwie według wynalazku o długim stabilnym korpusie z płaską górną i dolną powierzchnią w którym jest wiele okrągłych otworów rozmieszczonych względem siebie, przy czym otwory te mają gwint o określonym skoku, zaopatrzony w wiele dystansowych podpierających i poziomujących okrągłych trzpieni z zewnętrznym gwintem o tym samym skoku, których główka ma u góry otwór dla klucza wkładanego z góry i służącego do przykręcania i odkręcania trzpieni a ich średnica wynosi, 10-40 mm, korzystnie 15-25 mm, przy czym trzpienie te są wkręcane w otwory tak, aby wystawały poniżej dolnej powierzchni legara, tworząc szczelinę pomiędzy powierzchnią podparcia i legarem i poziomując górną powierzchnię legara, podczas gdy górny odcinek trzpienia jest mocno połączony gwintem z legarem, a jego główka znajduje się poniżej górnej powierzchni legara lub jest do niej styczna, charakteryzuje się tym, że korpus legara ma przelotowe otwory z gwintem wykonanym bezpośrednio w ścianie korpusu, a podpierające i poziomujące dystansowe trzpienie mają gwint wzdłuż całej swej długości, która jest tak dobrana, że połączony z korpusem legara odcinek trzpienia ma przynajmniej 10 mm, korzystnie przynajmniej 20 mm długości, podczas gdy wystający z legara dolny odcinek trzpienia ma długość przynajmniej 1 mm, korzystnie przynajmniej 5 mm i tworzy szczelinę powietrza, przy czym dystansowy i poziomujący trzpień jest rozmieszczony wzdłuż środkowej osi górnej powierzchni korpusu legara i przechodzi pod kątem prostym przez górną i dolną powierzchnię i/lub jest rozmieszczony w dwóch rzędach po obu stronach środkowej osi korpusu legara, który korzystnie ma wiele płyt podpierających izolację umieszczoną pomiędzy dwoma równoległymi legarami.

Odległość pomiędzy dwoma przylegającymi przelotowymi otworami korzystnie wynosi od 5 do 200 cm, najkorzystniej od 30 do 60 cm.

Każda płyta podpierająca izolację korzystnie ma odcinek łączący dwa równoległe boki, umieszczony obrotowo do dolnej powierzchni korpusu legara i obracany o 90° z pozycji spoczynkowej do podpierającej oraz ma pionowe końce po obu stronach korpusu, przy czym płyta ta korzystnie jest podatna na odkształcenia.

Trzpień korzystnie ma dla współpracującego z nim odpowiedniego klucza otwór z sześciokątnym gniazdem, który korzystnie jest przelotowy lub ma ograniczoną głębokość i ma w dolnym odcinku wąski otwór dla gwoździa lub śruby, które kotwią osiowo dystansowy i poziomujący trzpień w powierzchni podparcia.

Każda podpierająca płyta korzystnie ma kształt skrzydeł z dwoma równoległymi odcinkami w kształcie litery U zagiętymi do siebie w poprzek pod kątem prostym dla podparcia materiału izolacyjnego umieszczonego pomiędzy dwoma legarami, przy czym odcinek w kształcie litery U jest przeznaczony do podnoszenia legara, a odcinek łączący dwa równoległe boki jest połączony z dolną powierzchnią legara.

Wynalazek został szczegółowo opisany w przykładzie jego wykonania pokazanym na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok z boku legara według wynalazku, fig. 2 - widok z góry legara pokazanego na fig. 1 i fig. 3 - widok końca legara pokazanego na fig. 1.

Legar ma korpus 1, który jest prosty i długi. Korpus 1 ma w przekroju prostokątny kształt z płaską górną powierzchnią 2 i równoległą do niej dolną powierzchnią 3. Osie pionowych przelotowych otworów są rozmieszczone wzdłuż centralnej osi C.

Korpus legara ma wiele okrągłych, pionowych przelotowych otworów 4 rozmieszczonych w z góry określonej od siebie odległości i przechodzących na wylot przez górną powierzchnię 3 korpusu 1. Odległość pomiędzy dwoma kolejnymi przelotowymi otworami 4 wynosi około 5-200 cm, korzystnie około 30-60 cm. Wybrana odległość pomiędzy dwoma kolejnymi otworami jest taka sama na całej długości korpusu 1.

Ściany przelotowych otworów 4 mają gwint 5 o z góry ustalonym skoku, który korzystnie wykonany jest bezpośrednio w korpusie 1 legara. Dzięki temu eliminuje się konieczność stosowania specjalnych wkładek, a wiercenie i gwintowanie przelotowych otworów 4 można prosto i szybko wykonywać, korzystnie, w tym samym miejscu. Przewiercone przelotowe otwory 4 można gwintować od górnej powierzchni 2 do dolnej powierzchni 3 korpusu 1 legara.

Legar ma ponadto wiele dystansowych podpierających i poziomujących trzpieni 6 w postaci okrągłych, prostych, cylindrycznych wałków. Każdy dystansowy i poziomujący trzpień ma zewnętrzny gwint 7 o takim samym skoku jak gwint 5 w ścianie otworu i ma u góry otwór 8 dla nie pokazanego klucza, który wkłada się od góry 2 i obraca nim trzpień. Dystansowy i poziomujący trzpień ma gwint 7 na całej bocznej długości. W pokazanym wykonaniu wynalazku dystansowy i poziomujący trzpień 6 ma u góry sześciokątne gniazdo 9 w które wkłada się odpowiedni klucz. Sześciokątne gniazdo 9 ma określoną głębokość lub jest przelotowe. Dystansowy i poziomujący trzpień 6 ma w główce 10 wąski przelotowy otwór 11 przeznaczony dla gwoździa lub śruby, które wbija się lub wkręca w powierzchnię podparcia 14 w celu zakotwienia podpierającego i poziomującego trzpienia 6 w tej powierzchni i przeciwdziałania jego odkręceniu się oraz konieczności ponownego ustawienia trzpienia. W alternatywnym wykonaniu główka trzpienia może mieć poprzeczne rowki dla śrubokręta lub sześciokątny otwór i dodatkowo poprzeczne rowki.

Dystansowy i poziomujący trzpień 6 jest wkręcany w przelotowy otwór 4 legara, a jego dolny odcinek 12 wychodzi z korpusu 1 legara i tworzy pomiędzy powierzchnią podparcia 14 i korpusem 1 legara szczelinę powietrza 13 oraz ustawia na wymaganej wysokości górną powierzchnię 2 korpusu 1. Pozostała część trzpienia 6, to jest jego górna część 15 jest mocno przykręcona wewnątrz korpusu 1, a jego główka 16 jest umieszczona poniżej lub na wysokości płaszczyzny 2 korpusu 1. Średnica dystansowego i poziomującego trzpienia 6 jest tak obrana, aby jego połączenie z legarem wytrzymywało spoczywającą na nim masę. W tym celu gwintowane połączenie musi mieć odpowiednią wielkość zapewniającą mocne połączenie nawet w przypadku, gdy główka 16 trzpienia 6 znajduje się poniżej górnej powierzchni 2 korpusu legara. Odpowiednia średnica trzpienia 6 wynosi 10-40 mm, korzystnie 15-25 mm. Ponadto długość dystansowego i poziomującego trzpienia 6 jest tak dobrana, ze uzyskuje się mocne gwintowane połączenie, nawet w przypadku gdy główka 16 trzpienia 6 znajduje się w pewnej odległości od górnej powierzchni 2 korpusu legara. Oznacza to, że znajdujący się wewnątrz otworu odcinek 15 jest wystarczająco długi mając na uwadze wybraną jego średnicę i projektowaną maksymalną wysokość podnoszenia. Odcinek ten jest odpowiednio o 3 cm dłuższy od odległości pomiędzy górną powierzchnią 2 i dolną powierzchnią 3 korpusu 1 legara, zmierzoną po zamontowaniu

176 136 trzpienia. Długość trzpienia 6 może być większa i wówczas po zamontowaniu wystaje on z korpusu ponad jego górną powierzchnię 2. Wystający odcinek może być odcięty piłą i wówczas górna powierzchnia 2 zostaje wyrównana.

W przypadku gdy dystansowe i poziomujące trzpienie 6 są ustawione w swym maksymalnym położeniu, to długość odcinka 15 znajdującego się w korpusie legara powinna wynosić przynajmniej 10 mm, korzystnie przynajmniej 20 mm zależnie od wielkości masy która będzie spoczywała na korpusie 1 legara i trzpieniu 6 w ekstremalnych warunkach użytkowania. Wystający dolny odcinek 12 ma długość przynajmniej 1 mm, korzystnie przynajmniej 5 mm, w celu utworzenia szczeliny powietrza pod każdym legarem.

W pokazanym na rysunkach wykonaniu wynalazku dystansowe i poziomujące trzpienie 6 są rozmieszczone wzdłuż środkowej osi górnej powierzchni wzdłużnej korpusu legara. W alternatywnym wykonaniu mogą być one rozmieszczone w dwóch rzędach po obydwu stronach legara, jeżeli jego szerokość umożliwia takie rozmieszczenie. Umożliwia to poprzeczne poziomowanie górnej powierzchni 2 układanych legarów na powierzchni podparcia.

Legary mają również płyty 17 podpierające materiały izolacyjne. W pokazanym wykonaniu mają one kształt prostokątnych, deformowanych płyt metalowych, których _ szerokość jest mniejsza lub taka sama jak szerokość korpusu 1 legara, a długość jest większa' od szerokości legara. Płyty te mają po obydwu stronach korpusu legara wolne odcinki 18, 19 służące do podparcia arkuszy izolacji. Długość odcinków 18, 19 wynosi korzystnie 3 cm. Każda płyta 17 jest przymocowana do dolnej powierzchni 3 korpusu legara za pomocą centralnej śruby 20 utrzymującej płytę 17 i umożliwiającej jej przekręcenie o 90° z pozycji spoczynkowej do pozycji prostopadłej do legara w której podpiera izolację.

Według innego korzystnego wykonania płyt podpierających każda płyta ma zagięty profil w kształcie litery U z dwoma równoległymi bocznymi odcinkami w postaci dwóch skrzydeł, które wystają poprzecznie na zewnątrz od siebie pod kątem prostym i podpierają materiał izolacyjny ułożony pomiędzy dwoma legarami. Dwa odcinki w kształcie litery U umieszczone są na zewnątrz korpusu 1 legara i połączone razem dwoma poziomymi odcinkami połączonymi z dolną powierzchnią korpusu 1 legara. Zagięte profile są korzystnie wykonane z metalowej blachy wygiętej pod kątem prostym wzdłuż czterech naciętych linii. Niektóre z płyt 17 mogą być chwilowo stosowane do podparcia legara w górnym położeniu, tak samo jak dystansowe i poziomujące trzpienie 6 rozmieszczone wzdłuż środkowej osi C. W tym celu płyty 17 zostają odwrócone do podpierającego położenia, a ich końcowe odcinki 18, 19, zagięte są do dołu i tworzą nogi podpierające chwilowo legar na powierzchni podłogi. Ustawia się następnie legar we właściwym położeniu i zagina końcowe odcinki do góry tak, aby podtrzymywały izolacyjne płyty rozmieszczone pomiędzy legarami. Jeżeli legar jest ułożony wzdłuż ściany w niewielkiej od niej odległości, to końcowe odcinki 18, 19 płyty 17 zagina się do góry wzdłuż boku korpusu 1 legara.

Legar według wynalazku jest łatwy do wykonania i może być stosowany do różnego rodzaju podłóg, sufitów i ścian, i układany na różnego rodzaju powierzchniach. Korpus 1 legara może być wykonany z dowolnych odpowiednich materiałów takich jak drewno, plastyk lub metal, to jest stal, które mają wystarczającą wytrzymałość. Legar może być masywem lub może być pusty w środku. W tym drugim przypadku grubość ścian przelotowych otworów 4 musi być wystarczająca do nagwintowania i trwałego gwintowanego połączenia z trzpieniem 6. Dystansowe i poziomujące trzpienie 6 są wykonane z twardego plastyku o odpowiedniej wytrzymałości na zgniatanie i odporności na starzenie się.

Gdy stosuje się wykonane z drewna lub z plastyku, to mogą mieć one różną długość, gdyż można je uciąć zwykłą piłką na miejscu budowy. Urządzenia dystansowe i poziomujące mogą być również montowane na miejscu, przy czym legary mogą już mieć przewiercone otwory lub otwory można wiercić na budowie.

/4 '6 12 20 17 13

Ρ

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims (7)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Legar stosowany w budownictwie o długim stabilnym korpusie z płaską górną i dolną powierzchnią w którym jest wiele okrągłych otworów rozmieszczonych względem siebie, przy czym otwory te mają gwint o określonym skoku zaopatrzony w wielu dystansowych podpierających i poziomujących okrągłych trzpieni z zewnętrznym gwintem o tym samym skoku których główka ma u góry otwór dla klucza wkładanego z góry i służącego do przykręcania i odkręcania trzpieni a ich średnica wynosi 10-40 mm, korzystnie 15-25 mm, przy czym trzpienie te są wkręcane w otwory tak, aby wystawały poniżej dolnej powierzchni legara tworząc szczelinę pomiędzy powierzchnią podparcia i legarem i poziomując górną powierzchnię legara, podczas gdy górny odcinek trzpienia jest mocno połączony gwintem z legarem, a jego główka znajduje się poniżej górnej powierzchni legara lub jest do niej styczna, znamienny tym, że korpus (1) ma przelotowe otwory (4) z gwintem (5) wykonanym bezpośrednio w ścianie korpusu, a podpierające i poziomujące dystansowe trzpienie (6) mają gwint (7) wzdłuż całej swej długości, która jest tak dobrana, że połączony z korpusem 1 legara odcinek (15) ma przynajmniej 10 mm, korzystnie przynajmniej 20 mm długości podczas gdy wystający z legara dolny odcinek (12) ma długość przynajmniej 1 mm, korzystnie przynajmniej 5 mm i tworzy szczelinę (13) powietrza, przy czym dystansowy i poziomujący trzpień (6) jest rozmieszczony wzdłuż środkowej osi (C) górnej powierzchni korpusu legara i przechodzi pod kątem prostym przez górną i dolną powierzchnię (2,3) i/lub jest rozmieszczony w dwóch rzędach po obu stronach środkowej osi (C) korpusu (1) legara, który korzystnie ma wiele płyt (17) podpierających izolację umieszczoną pomiędzy dwoma równoległymi legarami.
2. 2. Legar według zastrz. 1, znamienny tym, że odległość pomiędzy dwoma przyległymi przelotowymi otworami (4) wynosi od 5 do 200 cm, korzystnie od 30 do 60 cm.
3. 3. Legar według zastrz. 1, znamienny tym, że każda płyta (17) ma odcinek łączący dwa równoległe boki, zamocowany do dolnej powierzchni (3) korpusu (1) legara obrotowo o 90° z pozycji spoczynkowej do podpierającej oraz ma pionowe końce (18, 19) po obu stronach korpusu (1).
4. 4. Legar według zastrz. 3, znamienny tym, że płyta (17) jest podatna na odkształcenia.
5. 5. Legar według zastrz. 1, znamienny tym, że trzpień (6) ma otwór (8) z sześciokątnym gniazdem (9) dla współpracującego odpowiedniego klucza.
6. 6. Legar według zastrz. 5, znamienny tym, że sześciokątny otwór (8) jest przelotowy lub ma ograniczoną głębokość i ma w dolnym odcinku (10) wąski otwór (11) dla gwoździa lub śruby, które kotwią osiowo dystansowy i poziomujący trzpień (6) w powierzchni podparcia (14).
7. 7. Legar według zastrz. 1, znamienny tym, że każda podpierająca płyta (17) ma kształt skrzydeł z dwoma równoległymi odcinkami w kształcie litery U zagiętych do siebie w poprzek pod kątem prostym dla podparcia materiału izolacyjnego umieszczonego pomiędzy dwoma legarami, przy czym odcinek w kształcie litery U jest przeznaczony do podnoszenia legara, a odcinek łączący dwa równoległe boki jest połączony z dolną powierzchnią legara.