PL174204B1 - Urządzenie do transportowania i odmierzania rozdrobnionego materiału oraz sposób sterowania urządzeniem do transportowania i odmierzania rozdrobnionego materiału - Google Patents

Abstract

1. Urzadzenie do transportowania rozdrobnionego m aterialu stalego ciecza pod cisnieniem zawierajace pier- wsza ruchoma powierzchnie okreslajaca kanal transpo- rtowy, wlot i wylot, przy czym kanal transportowy jest umieszczone pomiedzy kanalami wlotu a wylotu, zna- mienne tym, ze pierwsza ruchoma powierzchnia jest przesuwana od wlotu (32, 54) do wylotu (34, 56), a kanal wylotowy (34, 56) okreslajacy zbiornik do przytrzymywa- nia, podczas pracy urzadzenia, masy rozdrobnionego ma- terialu (40 ) przenoszonego przez urzadzenie tak, aby utw orzyc ru ch o m a dynam iczna zatyczke do po- wstrzymywania cieczy przed dostaniem sie do koryta transportowego (36, 100) z kanalu wylotowego (34, 56). 25. Sposób sterowania urzadzeniem do transporto- wania rozdrobnionego materialu stalego, przy czym urza- dzenie to posiada wlot, kanal wylotu, koryto transportowe pomiedzy wlotem a kanalem wylotu, przy czym kanal wylotowy je s t, polaczony z ukladem o podwyzszonym cisnieniu, oraz ruchom a powierzchnie zbiezna z korytem transportowym do przesuwania rozdrobnionego materia- lu stalego przez koryto transportowe w kierunku wylotu, znamienny tym, ze najpierw doprowadza sie rozdrobnio- ny material staly (40) i wypelnia sie tym materialem koryto transportowe, po czym tworzy sie przesuwajace sie kumulacyjne wypelnienie zwarte, zlozone z wzajemnie blokujacych sie czastek rozdrobnionego materialu (40) wewnatrz koryta transportowego ( 1 0 0), nastepnie prze- suwa sie wzajemnie blokujace sie czastki rozdrobnionego matenalu (40) z koryta transportowego (100 ), w góre przez wylot tak, aby wypelnic kanal wylotowy (302) roz- drobnionym materialem (40), a jednoczesnie uszczelnia sie uklad o podwyzszonym cisnieniu za pomoca przesu- wajacych sie wzajemnie blokujacych sie czastek rozdrob- nionego materialu. F I G . 4 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do transportowania i odmierzania rozdrobnionego materiału i sposób sterowania urządzeniem do transportowania i odmierzania rozdrobnionego materiału oraz w szczególnych przykładach wykonania ulepszonego urządzenia, przy czym przy rozdrobnionym materiale, które może być zastosowane tak do transportowania, jak i do odmierzania materiału stałego przy dużej różnorodności jego rozmiarów, zarówno w warunkach normalnych, jak i pod ciśnieniem.

Stosowana jest duża różnorodność urządzeń do transportowania lub odmierzania materiałów rozdrobnionych (takich jak, choć nie ograniczając się do nich, węgiel, inne materiały górnicze, wysuszone produkty żywnościowe, inne wysuszone artykuły podawane w formie stałej, cząstkowej). Takie urządzenie transportujące zawiera pasy przenośnikowe, obrotowe zawory, zamykające leje samowyładowcze, zasilacze śrubowe i tym podobne. Przykładowe urządzenia odmierzające lub dawkujące zawierają pasy ważące, wolumetryczne leje samowyładowcze, i tym podobne. W celu zapewnienia jednocześnie odmierzania i transportowania rozdrobnionego materiału, konieczne było zwykle użycie lub połączenie obu typów urządzeń w jeden system.

Jednakże, niektóre ze zgłoszonych uprzednio urządzeń pompujących miały możliwość zarówno transportowania, jak i odmierzania rozdrobnionego materiału. Przykłady tego typu uprzednich rozwiązań zawierają pompy, takie jak pompy zawierające tarcze obrotowe, omówione w wymienionych poniżej zgłoszeniach patentowych U. S. A., z których każdy jest przypisany lub licencjonowany jako przypisany niniejszemu wynalazkowi, oraz z których każdy jest wykorzystany w nim jako odniesienie: zgłoszenie patentowe nr US 4,516,674 (z 14 maja, 1985); nrUS 4,988,239 (z 29 stycznia, 1991; oraz nr US 5,051,041 (z 24 września, 1991). Podczas gdy niektóre z tych uprzednio rozwiązań pomp posiadają pewną możliwość pompowania rozdrobnionego materiału wbrew stosunkowo niskiemu ciśnieniu, pompy takie nie miały możliwości pompowania pod znacząco większym ciśnieniem gazu lub cieczy. Różne aspekty budowy tarcz napędzających są przedstawione w zgłoszeniu patentowym USA nr 07/929.880.

Obecny wynalazca odkrył, iż rozdrobniony materiał stały przechodzący przez system pompujący może zetknąć się z rozmaitymi siłami (np. niepożądanymi składowymi sił napędowych, siłami tarcia lub siłami grawitacji) o różnych pozycjach oraz różnych kierunkach wewnątrz systemu. Siły te mogą hamować lub nawet zatrzymać zwykły przepływ rozdrobnionego materiału stałego w pewnych regionach lub obszarach bezpośrednio we wlocie lub w pobliżu wlotu. Może to ostatecznie powodować wzajemne blokowanie cząstek w poprzek wlotu oraz zatrzymanie przepływu cząstek przez wlot. Fakt ten zostanie zilustrowany na rysunku i opisany przed przykładami wykonania tego wynalazku.

Zdolność urządzenia do przykładania siły napędzającej do danego typu rozdrobnionego materiału zależy od liczby czynników związanych z konstrukcją oraz układem urządzenia. Konstrukcja i układ niektórych poprzednich urządzeń uniemożliwiały ich użycie w pewnych

174 204 zastosowaniach wymagających stosunkowo dużej wielkości siły napędzającej i/lub efektywnego przekazywania siły napędzającej na rozdrobniony materiał. Na przykład, w pewnych zastosowaniach, konieczne może być transportowanie rozdrobnionego materiału wbrew oporowi, na przykład, pionowo w górę wbrew sile grawitacyjnej, w górę po pochyłości, wbrew ciśnieniu i/lub na stosunkowo duże odległości. Dlatego więc, pożądane byłoby zapewnienie urządzenia i sposobu do transportowania i odmierzania szerszej różnorodności rozdrobnionych materiałów z ulepszoną zdolnością do przykładania siły napędzającej do rozdrobnionych materiałów.

Istnieje wiele przypadków, w których pożądane jest transportowanie i odmierzanie rozdrobnionych materiałów pod ciśnieniem (na przykład, gdy ciśnienie gazu i/lub cieczy po stronie wyjściowej jest większe niż ciśnienie gazu i/lub cieczy po stronie wejściowej systemu transportowanego). Korzystne byłoby zaprojektowanie urządzenia, które uniemożliwiałoby pompowanie i odmierzanie zarówno w normalnych warunkach ciśnieniowych jak i wbrew ciśnieniu spowodowanemu przez dostanie się do otoczenia o zwiększonym ciśnieniu (w którym ciśnienie gazu i/lub cieczy otoczenia po stronie wyjściowej urządzenia jest większe niż po stronie wejściowej).

Pewna liczba czynników musi zostać wzięta pod uwagę przy konstruowaniu efektywnego urządzenia do transportowania lub odmierzania materiałów rozdrobnionych. Naprzykład, muszą zostać rozważone ilości, rozmiar oraz typ rozdrobnionego materiału do transportowania. Odległość, na jaką musi być przetransportowany materiał do transportu oraz zmiany w otaczającym go ciśnieniu podczas transportu także muszą zostać wzięte pod uwagę. Pożądane byłoby zaprojektowanie urządzenia pompującego, które umożliwia transportowanie i odmierzanie szerokiej różnorodności materiałów rozdrobnionych zarówno w warunkach normalnych, jak i w warunkach zwiększonego ciśnienia.

Transport i/lub odmierzanie na dużą skalę materiału rozdrobnionego dostarcza specyficznych problemów. Urządzenie transportujące lub system, który umożliwia transportowaniejednego z typów rozdrobnionego materiału, może nie być odpowiedni do transportowania innego typu materiału. Na przykład, węgiel z Kentucky charakteryzuje się dużą zawartością podczas transportowania przez tradycyjne urządzenia, takie jak zasilacze śrubowe i pasy przenośnika. Jednakże, węgiel ze Stanów Zachodnich USA jest bardziej kruchy i może rozpadać się w znacznm stopniu podczas normalnego procesu przenoszenia. Korzystne byłoby dostarczenie urządzenia, które umożliwiałoby przenoszenie wszystkich typów węgla przy minimalnym stopniu rozkładu, zarówno w normalnych warunkach, jak i w warunkach zwiększonego ciśnienia.

Zawartość wody w materiale stałym jest kolejnym czynnikiem, który musi zostać rozważony w czasie konstruowania każdego systemu transportującego. Wiele urządzeń transportujących, które są odpowiednie do transportowania całkowicie suchych cząstek, nie działa właściwie, gdy zwiększy się zawartość wilgoci w rozdrobnionym materiale. To samo dotyczy urządzeń odmierzających. Tradycyjne urządzenie odmierzające, które są przeznaczone do odmierzania suchych cząstek, nie pracują prawidłowo w przypadku cząstek wilgotnych. Korzystne byłoby zaprojektowanie urządzenia transportującego, które umożliwia przenoszenie cząstek stałych niezależnie od zawartej w nich wilgoci, zarówno w warunkach normalnych, jak i w warunkach zwiększonego ciśnienia.

Oczywiste jest zatem, że istnieje potrzeba dostarczeniaurządzenia obsługującego i pompującego materiał stały, które działa jako pojedynczajednostka, w celu zapewnieniajednoczesnego transportu i odmierzania tego materiału, zarówno w warunkach normalnych, jak i w warunkach zwiększonego ciśnienia. Ponadto, urządzenie powinno mieć solidną strukturę.

Urządzenie do transportowania rozdrobnionego materiału stałego cieczą pod ciśnieniem zawierające pierwszą ruchomą powierzchnię określającą kanał transportowy, wlot i wylot, przy czym kanał transportowy jest umieszczone pomiędzy kanałami wlotu a wylotu, charakteryzuje się tym, że pierwsza ruchoma powierzchnia jest przesuwana od wlotu do wylotu, a kanał wylotowy określający zbiornik do przytrzymywania, podczas pracy urządzenia, masy rozdrobnionego materiału przenoszonego przez urządzenie tak, aby utworzyć ruchomą dynamiczną zatyczkę do powstrzymywania cieczy przed dostaniem się do koryta transportowego z kanału wylotowego.

174 204

Korzystnym jest, że urządzenie zawiera ponadto zespół do napędzania i przesuwania wspomnianej pierwszej ruchomej powierzchni pomiędzy wlotem a wylotem w kierunku wylotu.

Korzystnym jest także, że kanał wylotowy posiada rozszerzający się przekrój poprzeczny.

Korzystnym jest również, że kanał wylotowy posiada końcową część dolną sąsiadującą z korytem transportowym, oraz zewnętrzną część końcową przeciwległą do dolnej części końcowej, oraz nachyloną do góry wewnętrzną ściankę.

Korzystnym jest ponadto, że wewnętrzna ścianka rozszerzającego się zbiornika, określa rozszerzający się zbiornik posiadający przekrój poprzeczny, który rozszerza się w kierunku od koryta transportowego.

Kolejną korzyścią jest to, że kanał wylotowy posiada wewnętrzną ściankę określającą rozszerzający się zbiornik posiadający przekrój poprzeczny, który rozszerza się w kierunku od koryta transportowego.

Następną korzyścią jest to, że kanał wylotowy jest sprzężony z korytem transportowym w strefie przyłączenia wylotu, przy czym urządzenie zawiera ponadto upust ciśnieniowy przewidziany w strefie przyłączenia wylotu.

Dalszą korzyścią jest to, że urządzenie zawiera ponadto upust ciśnieniowy w korycie transportowym.

Inną korzyścią jest to, że główny kanał transportowy jest dalej określony przez drugą ruchomą powierzchnię zasadniczo przeciwległą do pierwszej ruchomej powierzchni, przy czym druga ruchoma powierzchnia jest przesuwana pomiędzy wlotem a wylotem w kierunku wylotu.

Jeszcze inną korzyścią jest to, że pierwsza ruchoma powierzchnia zawiera pierwszą powierzchnię pierwszej tarczy obrotowej a druga ruchoma powierzchnia zawiera drugą powierzchnię drugiej tarczy obrotowej, natomiast koryto transportowe jest ponadto określone przez przynajmniej jedną ściankę łukowatą rozciągającą się pomiędzy wlotem a wylotem.

Korzystnym jest, że każda zarówno pierwsza jak i druga ruchome powierzchnie posiadają przynajmniej jedną falistość, określającą skierowaną w stronę odpływu powierzchnię napędzającą do zaczepiania rozdrobnionego materiału.

Korzystnym jest także, że pierwsza ruchoma powierzchnia posiada przynajmniej jedną falistość określającą, skierowaną w stronę odpływu, powierzchnię napędzającą do zaczepiania rozdrobnionego materiału.

Korzystnym jest również, że kanał wylotowy posiada końcową część dolną sąsiadującą z głównym korytem transportowym, zewnętrzną część końcową przeciwległą do dolnej części końcowej, oraz wewnętrzną ściankę odchyloną do góry w celu umożliwienia ściśnięcia rozdrobnionego materiału wewnątrz wylotu poprzez siłę grawitacji, gdy główne koryto transportowe oraz kanał wylotowy zostaną wypełnione rozdrobnionym materiałem, oraz kolejną wewnętrzną ściankę posiadającą przekrój poprzeczny, który rozszerza się na zewnątrz w kierunku zewnętrznej części końcowej.

Korzystnym jest ponadto, że urządzenie zawiera upust ciśnieniowy przewidziany w strefie wlotu pomiędzy kanałem wejściowym i korytem transportowym.

Kolejną korzyścią jest to, że urządzenie zawiera ponadto upust ciśnieniowy przez wspomnianą wewnętrzną ściankę kanału wylotowego.

Dalszą korzyścią jest to, że urządzenie jest przeznaczone do transportowania rozdrobnionego materiału do układu o podwyższonym ciśnieniu zawierającego sprężoną ciecz, przy czym kanał wylotowy posiada pierwszy koniec sprzężony z korytem transportowym oraz drugi koniec, który jest łączony z układem o podwyższonym ciśnieniu, przy czym urządzenie zawiera ponadto jednokierunkowy układ zaworowy do powstrzymywania sprężonej cieczy przed dostaniem się do koryta transportowego przez wylot.

Następną korzyścią jest to, że kanał wylotowy posiada wewnętrzną ściankę, która to wewnętrzna ścianka jest pokryta materiałem o małym tarciu.

Inną korzyścią jest to, że materiał o małym tarciu może stanowić policzteroflouoroetylen.

Jeszcze inną korzyścią jest to, że kanał wylotowy jest sprzężony z odbieranym rozdrobnionym materiałem z głównego koryta transportowego i wyznaczający zbiornik do przytrzymywania, podczas działania urządzenia, masy rozdrobnionego materiału przenoszonego przez

174 204 urządzenie tak, aby utworzyć ruchomą dynamiczną zatyczkę do powstrzymywania cieczy przed dostaniem się jej do głównego koryta transportowego z kanału wylotowego.

Korzystnym jest także, że pierwsza i druga powierzchnie posiadają przynajmniej jedną nieciągłość takustawioną, aby określał aonapierwsząi drugąstrefy ułatwienia transportu zbieżne z głównym korytem transportowym tak, aby rozdrobniony materiał wewnątrz pierwszej i drugiej stref ułatwienia transportu zbiegał się z rozdrobnionym materiałem wewnątrz głównego koryta transportowego, przy czym każda z nieciągłości posiada przynajmniej jedną skierowaną w stronę odpływu powierzchnię napędzającą.

Korzystnym jest, że urządzenie zawiera ponadto zespół napędzający, złożony z zestawu tarcz napędzających i wału, do przesuwania pierwszej i drugiej tarcz obrotowych pomiędzy wlotem i wylotem w kierunku wylotu.

Korzystnym jest także, że kanał wylotowy posiada przekrój poprzeczny rozszerzający się na zewnątrz.

Korzystnym jest ponadto, że kanał wylotowy posiada dolną część końcową sąsiadującą z głównym korytem transportowym, zewnętrzną część końcową przeciwległą do dolnej części końcowej, oraz wewnętrzną ściankę odchyloną do góry.

Korzystnym jest również, że urządzenie jest przeznaczone do transportowania rozdrobnionego materiału do układu o podwyższonym ciśnieniu, zawierającego ciecz o podwyższonym ciśnieniu, oraz tym, że kanał wylotowy posiada pierwszy koniec połączony z głównym korytem transportowym, oraz drugi koniec, który może być łączony z układem o podwyższonym ciśnieniu, przy czym urządzenie zawiera ponadto jednokierunkowy układ zaworowy do powstrzymywania cieczy o podwyższonym ciśnieniu przed dostaniem się do koryta transportowego przez wylot.

Sposób sterowania urządzeniem do transportowania rozdrobnionego materiału stałego, przy czym urządzenie to posiada wlot, kanał wylotu, koryto transportowe pomiędzy wlotem a kanałem wylotu, przy czym kanał wylotowy jest połączony z układem o podwyższonym ciśnieniu, oraz ruchomą powierzchnię zbieżną z korytem transportowym do przesuwania rozdrobnionego materiału stałego przez koryto transportowe w kierunku wylotu, charakteryzuje się tym, że najpierw doprowadza się rozdrobniony materiał stały i wypełnia się tym materiałem koryto transportowe, po czym tworzy się przesuwające się kumulacyjne wypełnienie zawarte, złożone z wzajemnie blokujących się cząstek rozdrobnionego materiału wewnątrz koryta transportowego, następnie przesuwa się wzajemnie blokujące się cząstki rozdrobnionego materiału z koryta transportowego, w górę przez wylot tak, aby wypełnić kanał wylotowy rozdrobnionym materiałem, a jednocześnie uszczelnia się układ o podwyższonym ciśnieniu za pomocą przesuwających się wzajemnie blokujących się cząstek rozdrobnionego materiału.

Korzystnym jest, że układ o podwyższonym ciśnieniu zawiera ciecz o podwyższonym ciśnieniu, oraz tym, że w pobliżu w strefie zagrożonej przeciekiem cieczy do kanału transportowego, a zwłaszcza w sąsiedztwie połączenia pomiędzy korytem transportowym z kanałem wylotowym upuszcza się gaz.

Korzystnym jest także, że układ o podwyższonym ciśnieniu zawiera ciecz o podwyższonym ciśnieniu, oraz tym, że upuszcza się gaz w korycie transportowym.

Jednorodna i stała wielkość przepływu zapewniona przez urządzenie oraz sposób, zgodne z przykładami wykonania niniejszego wynalazku szczególnie dobrze dostosowane są zarówno do transportowania, jak i odmierzania rozdrobnionego materiału o różnych warunkach. Objętość rozdrobnionego materiału rozprowadzanego jest wygodnie i dokładnie określana dzięki odmierzaniu prędkości obrotowej tarcz i odnoszeniu jej do powierzchni przekroju poprzecznego kanału. Podczas operacji odmierzania może zostać użyte tradycyjne wyposażenie monitorujące w celu zapewnienia, że przejście zostanie wypełnione materiałem stałym podczas operacji odmierzania.

Powyżej wymienione jak i wiele innych cech oraz wynikające z nich zalety niniejszego wynalazku staną się lepiej zrozumiałe w odniesieniu do poniższego szczegółowego opisu, gdy zostanie on rozważony w powiązaniu z dołączonym rysunkiem.

174 204

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na tle stanu techniki, na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia schematyczny boczny widok uprzedniego rozwiązania pompy materiałów stałych, z jedną z tarcz usuniętą w celu pokazania wnętrza pompy; fig. 2 schematyczny boczny widok korzystnego przykładu wykonania urządzenia według wynalazku, z jedną tarczą usuniętą w celu pokazania wnętrza pompy, oraz przykładu wykonania korzystnego wlotu wyposażonego w płytki wiążące pomiędzy przeciwległymi powierzchniami wewnętrznymi równoległych tarcz obrotowych; fig. 3 - perspektywiczny widok z częściowym wybraniem rotora napędzającego korzystnego przykładu wykonania urządzenia pokazanego na fig. 2, pokazujący przykład wykonania korzystnego zestawu płytek wiążących przewidzianego pomiędzy równoległymi tarczami obrotowymi; fig. 4 - częściowy przekrój płaszczyzny prostopadłej do osi obrotowej, korzystnego przykładowego wykonania urządzenia, pokazujący przykład korzystnego wlotu zgodnie z innym przykładem wykonania niniejszego wynalazku; fig. 5 perspektywiczny widok, z częściowym wybraniem rotora napędzającego korzystnego przykładowego wykonania urządzenia, pokazanego na fig. 4, pokazujący przykład korzystnego zestawu płytek wiążących przewidzianego pomiędzy równoległymi obrotowymi tarczami; fig. 6 - schematyczny boczny widok jeszcze innego korzystnego przykładowego wykonania urządzenia, z jedną z tarcz usuniętą w celu pokazania wnętrz pompy, oraz przykładu korzystnego wlotu kanału, oraz zestawu płytek wiążących przewidzianych w sąsiedztwie wlotu pomiędzy przeciwległymi wewnętrznymi powierzchniami równoległych tarcz obrotowych; fig. 7 - schematyczny boczny widok innego korzystnego przykładowego wykonania urządzenia, z jedną z tarcz usuniętą w celu pokazania wnętrza pompy, oraz przykładu korzystnego urządzenia jednoznacznie wymuszonego ruchu, zawierającego urządzenie koła zapadkowego przewidziane w sąsiedztwie wlotu; fig. 8 - schematyczny widok rzutu góry jeszcze innego korzystnego przykładowego wykonania urządzenia, pokazujący przykład korzystnego wlotu kanału; oraz fig. 9 - schematyczny boczny widok innego korzystnego przykładowego wykonania urządzenia, z jedną z tarcz usuniętą w celu pokazania wnętrza pompy, oraz przykładu korzystnego układu wlotu kanału; fig. 10 częściowy widok przekroju poprzecznego rotora napędzającego pokazanego na fig. 5, pokazujący cząstki tworzące ścisłe wypełnienie pomiędzy przeciwległymi powierzchniami wewnętrznymi tarcz obrotowych; fig. 11 - widok rzutu jeszcze innego przykładowego wykonania tarczy obrotowej; fig. 12 - widok z częściowym przekrojem poprzecznym tarczy obrotowej pokazanej na fig. 11, według płaszczyzny 12-12; fig. 13 i fig. 14 - schematyczne wymiary tarcz obrotowych i głównego kanału transportowego; fig. 15 i fig. 16 - schematyczne widoki tarcz obrotowych z piastami posiadającymi różne średnice; fig. 17 i fig. 18 - schematyczne widoki tarcz obrotowych określających różne wysokości kanałów; fig. 19 - widok z częściowym bocznym przekrojem innego korzystnego przykładowego wykonania urządzenia, z ulepszoną zdolnością do pompowania do układu o podwyższonym ciśnieniu gazu lub cieczy, zgodnie z innym przykładem wykonania niniejszego wynalazku.

Figura 1 przedstawia pompę materiału stałego typu zawierającego tarcze obrotowe 10, która posiada obudowę (nie pokazaną), wlot 12 oraz wylot 14. Koryto transportowe 16 rozciąga się pomiędzy wlotem 12 a wylotem 14. Koryto transportowe 16 jest uformowane pomiędzy zasadniczo przeciwległymi powierzchniami dwóch obrotowych tarcz (z których jedna pokazana jest pod numerem 17, a druga nie jest pokazana na figurze), przesuwającymi się względem obudowy pomiędzy wlotem 14 a wylotem 16 w stronę wylotu 14, oraz przynajmniej jedną łukowatą ścianką rozciągającą się pomiędzy wlotem 12 a wylotem 14.

Pompa 10 ma tendencję do wywierania siły stycznej lub naporu 18 na rozdrobniony materiał stały 20 w kierunku obrotu 22 tarcz 17. Przy wlocie 12, ów styczny napór 18 dąży do popychania rozdrobnionego materiału stałego 20 na nieruchomą ściankę 24. W rezultacie, rozdrobniony materiał stały 20 po stronie nieruchomej ścianki 24 tworzy masę wolno przesuwających się lub nieruchomych cząstek stałych w obszarze zastoju 28 bezpośrednio przy lub obok wlotu 12.

Ten obszar zastoju 28 może redukować tempo przepływu materiału do pompy (oraz, w ten sposób, redukować tempo pompowania). Narastanie i/lub możliwy spadek masy cząstek w obszarze zastoju może wywoływać wahania tempa przepływu materiału przez pompę, oraz może, w ten sposób, wywierać negatywny wpływ na dokładność odmierzania systemu. W

174 204 systemach pompowania wbrew ciśnieniu gazu lub cieczy lub wbrew tworzonemu ciśnieniu cząstek, może być istotne utrzymywanie wlotu pompy bez zakłóceń tak, aby pompa w każdym momencie pozostawała pełna rozdrobnionego materiału, i w ten sposób działała jako przegroda ciśnieniowa.

Co więcej, w przypadku pewnego typu rozdrobnionych materiałów, zastój cząstek w obszarze zastoju 28 może powodować dalsze problemy. Na przykład, gdy przenoszone są materiały żywnościowe przy pomocy pompy 10, materiał żywnościowy trzymany przez dłuższy okres w obszarze zastoju 28 może się zepsuć lub rozłożyć i spowodować pojawienie się poważnych problemów zdrowotnych. Jako inny przykład, pewne typy materiałów ze stosunkowo dużą zawartością wilgoci, w momencie gdy są utrzymywane przez dłuższy okres w obszarze zastoju 28, mają tendencję do większej giętkości i lepkości, stając się przy tym trudniejsze do obsługiwania. Dlatego więc, pożądane byłoby zapewnienie urządzenia do napędzania lub pompowania rozdrobnionego materiału stałego, które posiada wlot przenoszony do minimalizowania lub powstrzymywania tworzenia się obszaru zastoju 28, w którym cząstki są hamowane lub zatrzymywane.

Poniższy szczegółowy opis dotyczy najlepszego z dotychczas przebadanych przykładów wykonania. Niniejszy opis nie ma charakteru ograniczającego, lecz jest zaprezentowany jedynie w celu ilustracji głównych cech przykładów wykonania wynalazku.

Zgodnie z korzystnymi przykładami wykonania niniejszego wynalazku, przewidziane zostało urządzenie oraz sposoby transportowania i odmierzania rozdrobnionych materiałów, wyposażone w ulepszenia dotyczące wydajności i niezawodności przepływu wejściowego, ulepszoną siłę napędzającą (np. do pompowania wbrew oporowi ze zwiększoną wydajnością i niezawodnością) i/lub pompowanie pod ciśnieniem gazu lub cieczy.

Wynalazca stwierdził, ze pewna ilość czynników ma wpływ na wyższą wydajność pompowania oraz zdolność pompowania do otoczenia o podwyższonym ciśnieniu (w którym ciśnienie gazu lub cieczy od strony wylotu pompy jest większe niż od strony wlotu pompy). To doprowadziło do opisanych tutaj ulepszeń, dzięki którym jeden z tych czynników lub ich kombinacja może wpływać na ulepszenie zdolności systemu pompującego rozdrobniony materiał do pompowania wbrew ciśnieniu gazu lub cieczy, lub na bardziej wydajne pompowanie do otoczenia o ciśnieniu atmosferycznym lub podciśnieniu. Przykłady wykonania mogą być użyte do transportowania szerokiej różnorodności rozdrobnionych materiałów, włączając w to małe i duże cząstki, oraz mieszankę cząstek, zróżnicowanych pod względem zawartości wilgoci, zarówno w warunkach normalnego, jak i podwyższonego ciśnienia.

Różne przykłady niniejszego wynalazku są omawiane poniżej w odniesieniu do struktur typu zawierających obrotowe tarcze, w których dwie odsunięte od siebie, przeciwległe ścianki pary równoległych obrotowych tarcz tworzą ścianki napędzające, z kanałem lub korytem transportowym pomiędzy nimi. Jednakże, zostanie dostrzeżone, że inne przykłady wykonania niniejszego wynalazku mogą działać razem ze ściankami napędzającymi utworzonymi ze struktur innych niż zawierające tarcze obrotowe, takich, jak rozstawione ruchome ścianki, które poruszają się zasadniczo w sposób liniowy oraz określają kanał lub koryto transportowe pomiędzy nimi lub mogą być w te struktury wyposażone.

Urządzenie zgodnie z jednym z przykładów wykonania niniejszego wynalazku, jest pokazane zasadniczo pod numerem 30 na fig. 2. Urządzenie 30 zawiera obudowę (nie pokazaną), rotor napędzający lub zestaw tarcz obrotowych 31, kanał wlotu 32 oraz wylot 34. Zestaw tarcz obrotowych 31 posiada dwie przeciwległe tarcze obrotowe 37 (z których jedna została usunięta z rysunku w celu pokazania wnętrza urządzenia). Zestaw tarcz 31 może być sprzężony z jakimkolwiek odpowiednim systemem napędzającym, takim, jak, lecz nie ograniczając się tylko do tego przypadku, silnik napędzany hydrostatycznie lub elektrycznie (nie pokazany) do obracania tarcz 37 w kierunku wskazanym strzałką 33.

Kanał transportowy 36 jest utworzony pomiędzy zasadniczo przeciwległymi powierzchniami dwóch tarcz obrotowych 37. Jak pokazano na fig. 2, kanał transportowy 36 jest także określony przez przynajmniej jedną ściankę łukowatą 35 rozciągającą się pomiędzy kanałami wlotu 32 a kanałem wylotu 34. Korzystnie, ścianka łukowata 35 jest unieruchomiona względem obudowy i może być nawet utworzona jako część obudowy. Gdy tarcze 37 obracają się,

174 204 powierzchnie tarcz tworzą ścianki lub powierzchnie napędzające wzdłuż kanału transportującego 36, które przesuwają się w stosunku do obudowy w kierunku od wlotu 32 w stronę wylotu 34.

Jak omówiono powyżej, inne przykłady wykonania mogą wykorzystywać ścianki napędzające utworzone z przeciwległych powierzchni innych typów ruchomych ścianek, na przykład, innych niż tarcze obrotowe.

Odnośnie fig. 2, kanał transportowy 36 posiada pierwszy odcinek 38 pomiędzy dwiema obrotowymi tarczami 37 poniżej wlotu 32, gdzie rozdrobniony materiał stały 40 zasilany przez wlot 32 jest wprowadzany na kanał transportowy 36. Jak omówiono powyżej w związku z fig. 1, przed wprowadzeniem ulepszeń tu przedstawionych, niektóre z cząsteczek wprowadzanych na pierwszy odcinek 38 kanału transportowego 36 byłyby napierane lub popychane w obszar zastoju, gdzie masa powolnie poruszających się lub zatrzymanych cząstek byłaby gromadzona. Jednakże, przykłady wykonania niniejszego wynalazku są wyposażone we wloty umożliwiające minimalizowanie lub zapobieganie tworzenia się takiej masy cząstek w obszarze zastoju.

Zgodnie z jednym z przykładów wykonania, najlepiej pokazanym na fig. 2 i fig. 3, został przewidziany zestaw płytek wiążących 42 na pierwszym odcinku 38 pomiędzy dwiema obrotowymi tarczami 37. Zestaw płytek wiążących 42 zawiera dwa płytkowe człony umieszczone pomiędzy dwiema obrotowymi tarczami 37, z których każdy pokrywa część powierzchni odpowiedniej tarczy 37, sąsiadując z pierwszym odcinkiem 38 kanału transportowego 36. W rezultacie, rozdrobniony materiał stały 40 wprowadzany do pierwszego odcinka 38 (pomiędzy dwoma płytkowymi członami zestawu płytek wiążących 42) jest zasadniczo powstrzymywany za pomocą zestawu płytek wiążących od zetknięcia się z powierzchniami napędzającymi tarcz obrotowych 37 w odcinku 38.

Wskutek tego, przy działaniu zestawu płytek wiążących 42, styczny napór lub siła, jaką w przeciwnym wypadku powierzchnie napędzające tarcz wywierałyby na cząstki 40 na pierwszym odcinku 38, nie będą miały miejsca. Pod tym względem, zależnie od swojego kształtu i umieszczenia, zestaw płytek wiążących 42 może minimalizować, lub nawet eliminować, styczny napór, który w przeciwnym wypadku przesuwałby rozdrobniony materiał stały 40 sąsiadujący z obrzeżami tarcz obrotowych 37 w kierunku nieruchomej ścianki 43 wlotu 32. W rezultacie, rozdrobniony materiał stały 40 przepływa gładko przez wlot 32, pomiędzy członami płytkowymi zestawu płytek wiążących 42.

Zauważono, że rozdrobniony materiał stały 40 przesuwający się przez zestaw płytek wiążących 42 styka się z powierzchniami tarcz obrotowych 37 o różnych promieniach oraz w różnych kątach w stosunku do kierunku obrotu wzdłuż dolnego końca 44 zestawu płytek wiążących 42. Odkryto, że zastosowanie odległości h pomiędzy dolnym końcem 44 zestawu płytek wiążących 42 oraz piastą 46 wpływa na jednorodność i konsystencję przepływu rozdrobnionego materiału stałego 40 przez wlot 32 i kanał transportowy 36. Dodatkowo, pozycja zestawu płytek wiążących 42 w stosunku do kanału transportowego 36 oraz kształt zestawu płytek wiążących 42, które pokrywają powierzchnie tarcz obrotowych 37 wpływają na promieniową pozycję (w stosunku do tarcz), przy której cząstki opuszczają zestaw płytek wiążących. Korzystnie, odległości h oraz pozycja i kształt zestawu płytek wzmacniających 42 są wybrane dla optymalnego przepływu. Wybór tych parametrów zależy od typu transportowanych materiałów oraz warunków otoczenia, w których transportowanie miałoby miejsce.

W przykładzie wykonania na fig. 2, zestaw płytek wiążących 42 jest zamocowany do dolnego odcinka końcowego wlotu 32. W alternatywnych przykładach wykonania, zestaw płytek wiążących oraz wlot mogą być utworzone jako integralna jednostka. Co więcej, zestaw płytek wiążących może być przymocowany do innych niż wlot członów strukturalnych. W jednym z przykładów wykonania, zestaw płytek wiążących jest sprzężony z lejem samowyładowczym w celu gromadzenia w nim rozdrobnionego materiału stałego, który to lej jest tak ustawiony, aby doprowadzać rozdrobniony materiał stały do wlotu urządzenia. W innych przykładach wykonania lej samowyładowczy może posiadać środki wibrujące do ułatwiania zasilania rozdrobnionego materiału stałego poza lej samowyładowczy. Zestaw płytek wiążących 42, w tego typu przykładach wykonania, może być sprzężony ze środkami wibrującymi w celu dalszego ułatwienia przepływu rozdrobnionego materiału stałego 40.

174 204

Urządzenie zgodnie z innym przykładem wykonania niniejszego wynalazku jest pokazane zasadniczo pod numerem 50 na fig. 4. Urządzenie 50 zawiera obudowę 52, kanał wlotu 54 oraz kanał wylotowy 56. Zestaw tarcz napędzających 58 jest zamontowany w sposób obrotowy wewnątrz obudowy 52, na wale 60 w celu obracania się wokół osi wału 60. Jakiekolwiek urządzenie napędzające, takie jak, choć nie ograniczając się tylko do tego przypadku, silnik napędzany hydrostatycznie lub elektrycznie (nie pokazany), może być skutecznie sprzężone z zestawem tarcz napędzających 58 (na przykład, przez wał 60) w celu obrotowego napędzania rotora w kierunku wskazanym przez strzałkę 64 na fig. 4.

Figura 5 najlepiej ukazuje, że rotor napędzający lub zestaw tarcz 58 zawiera parę obrotowych tarcz 66 i 68, z których każda posiada wewnętrzną średnicę 70 oraz zewnętrzną średnicę 72. Zestaw tarcz napędzających 58 zawiera ponadto piastę 74. Korzystne jest, gdy tarcze zestawu tarcz napędzających są oddzielone w celu umożliwienia dostępu do wnętrza urządzenia pompującego oraz ułatwienia naprawy bądź zastąpienia części urządzenia.

Tarcze obrotowe 66 i 68 zawierają przeciwległe wewnętrzne powierzchnie 76 i 78. Przeciwległe wewnętrzne powierzchnie 76 i 78 mogą być płaskie lub zawierać liczne nieciągłości 89, co opisano poniżej. Takie powierzchniowe nieciągłości na ściankach napędzających mogą ulepszyć przekazywanie siły napędzającej na rozdrobniony materiał 40, co może dawać w rezultacie dalsze usprawnienie zdolności do pompowania pod ciśnieniem.

Korzystne przykładowo wykonane urządzenie 50 zawiera jeden lub więcej zewnętrzne ślizgi, takie jak te pokazane na fig. 4 pod numerem 90 i 92. W innych przykładach wykonania, pojedyncza nieruchoma ścianka, jak opisano powyżej odnośnie ścianki 35 na fig. 2, może być wykorzystywana jako alternatywa dla ślizgów.

Zewnętrzne ślizgi 90 i 92 są przeznaczone do zamykania kanału transportowego 36 utworzonego pomiędzy powierzchniami tarcz 76 i 78. Każdy z zewnętrznych ślizgów 90 i 92 zawiera nieruchomą wewnętrzną ściankę, odpowiednio 94 i 96. Wewnętrzne ścianki 94 i 96, w układzie z piastą 74 oraz przeciwległymi wewnętrznymi powierzchniami 76 i 78, określają koryto transportowe 100 oraz, stąd, granicę powierzchni przekroju poprzecznego kanału w jakimkolwiek danym punkcie wzdłuż długości kanału od wlotu 54 do wylotu 56.

Oba zewnętrzne ślizgi 90 i 92 są przymocowane do obudowy za pomocą odpowiednich mocujących węzłówek lub przetyczek. Korzystnie, wewnętrzna ścianka, lub wewnętrzne ścianki w przypadku większej niż jeden liczby ślizgów, są dokładnie utworzone tak, aby dostosować się do okrągłego obwodu obrotowych tarcz 66 i 68. W korzystnym przykładzie wykonania, wewnętrzna ścianka ślizgu rozciąga się osiowo (w poprzek ślizgu) poza wewnętrzne powierzchnie, odpowiednio 76 i 78, rotora napędzającego 58 tak, aby nakładać się na wewnętrzne powierzchnie 76 i 78 rotora napędzającego. Ślizg jest umieszczony tak blisko, jak to możliwe, w zakresie dopuszczalnych tolerancji (zależnych od, na przykład, typu i rozmiaru cząstek transportowanego materiału), zewnętrznych średnic 72 wewnętrznych powierzchni 76 i 78. W układzie przedstawionym na fig. 4, ślizg nie ma możliwości promieniowego regulowania w celu przesuwania go bliżej bądź dalej od piasty 74 rotora napędzającego 58 w celu zmiany powierzchni przekroju poprzecznego głównego koryta transportowego 100.

W alternatywnym przykładzie wykonania, ślizg ma taki rozmiar i kształt, aby wpasowywał się pomiędzy przeciwległe wewnętrzne powierzchnie 76 i 78 w celu utworzenia wygiętej zewnętrznej ścianki dla głównego koryta transportowego 100. W tym układzie, promieniowa pozycja ślizgu może zostać ustawiona w kierunku lub z dala od piasty 74 rotora napędzającego 58 tak, aby zmienić powierzchnię przekroju poprzecznego głównego koryta transportowego 100, oraz aby wybrać zasadniczy układ kanału jako jeden spośród kanału zasadniczo rozszerzającego się, kanału zwężającego się lub kanału o stałym przekroju poprzecznym. W tym celu, śrubowy regulator może zostać połączony z jednym lub większą ilością ślizgów. Nastawienie ślizgu do środka lub na zewnątrz pozwala na regulację klinowania lub komasowania materiału stałego, gdy przesuwa się on przez pompę lub, alternatywnie, zapewnia rozszerzanie się lub stały przekrój poprzeczny wzdłuż kanału.

174 204

W innym przykładzie wykonania niniejszego wynalazku, zwężanie lub rozszerzanie się powierzchni przekroju poprzecznego kanału 100 i/lub komasowanie rozdrobnionego materiału stałego 40 jest osiągane przez umieszczenie tarczy obrotowej 66 pod kątem w stosunku do tarczy obrotowej 68 tak, aby odległość pomiędzy przeciwległymi wewnętrznymi powierzchniami 76 i 78 sąsiadującymi z kanałem wlotu 54 była inna, niż odległość pomiędzy przeciwległymi wewnętrznymi powierzchniami 76 i 78 pomiędzy wlotem 54 a wylotem 56. W innych przykładach wykonania, kąt pod którym tarcze obrotowe obracają się w stosunku do siebie może być regulowany. Zmiana kąta modyfikuje stopień zmiany powierzchni przekroju poprzecznego pomiędzy wlotem a wylotem w celu zapewnienia innego zwężenia lub gardzieli lub rozszerzenia w kanale.

Urządzenie 50 zawiera ponadto zestaw płytek wiążących 102 przewidziany w sąsiedztwie wlotu 54 pomiędzy dwiema obrotowymi tarczami 66 i 68. Jak to dobrze widoczne jest na fig. 5, zestaw płytek wiążących 102 zawiera parę członów płytkowych 104, które znajdują się naprzeciwko siebie i pokrywają powierzchnie napędzające dwóch obrotowych tarcz 66 i 68 sąsiadująco z wlotem 54. Każdy człon płytkowy 104 jest ustawiony w sąsiedztwie odpowiedniej tarczy 66 i 68, oraz kończy się na dolnym krańcu 106 w obszarze początkowego zasilania 108 głównego kanału lub koryta transportowego 100. Obszar początkowego zasilania 108 może być zasadniczo określony jako znajdujący się pomiędzy wlotem 54 a częścią piasty 74 okładającą wlot, oraz pomiędzy dwiema obrotowymi tarczami 66 i 68.

Podobnie jak w przypadku zestawu płytek wiążących 42 wyżej omówionych, zestaw płytek wiążących 102 działa zasadniczo w celu powstrzymywania rozdrobnionego materiału stałego 91 wprowadzonego do obszaru początkowego zasilania 108 przed zetknięciem się z częściami powierzchni tarcz obrotowych 66 i 68. Zestaw płytek wiążących 102, stąd, minimalizuje lub eliminuje styczny napór, który w przeciwnym wypadku przesuwałby rozdrobniony materiał stały 91 sąsiadujący z tarczami obrotowymi 66 i 68 w kierunku gardzielowej bocznej ścianki 110 wlotu 54 w celu utworzenia masy wolno przesuwających się lub zatrzymanych cząstek (w obszarze zastoju).

Ponieważ rozdrobniony materiał stały 91 przesuwający się przez zestaw płytek wiążących 102 styka się z powierzchniami tarcz obrotowych 37 w różnych pozycjach promieniowych w stosunku do tarcz 66 i 68, i w różnych pozycjach kątowych w stosunku do kierunku obrotu wzdłuż dolnego krańca 106 zestawu płytek wiążących 102, kolejne ulepszenia w uzyskaniu przepływu o jednorodnej zawartości rozdrobnionego materiału stałego mogą być zapewnione przez wybranie konfiguracji zestawu płytek wiążących 102, zawierającej kąt dolnej krawędzi 106 zestawu płytek wiążących w stosunku do kierunku ruchu tarcz. Kąt i kształt dolnej krawędzi 106 określa, przy jakim promieniu wzdłuż tarcz napędzających cząstki wypływające z jakiejkolwiek danej pozycji wzdłuż dolnej krawędzi 106 opuszczają zestaw płytek wiążących.

Rozmiar rotora napędzającego 58 może być różny, zależnie od typu oraz objętości materiału, który ma być transportowany lub odmierzany. Zazwyczaj, zewnętrzne średnice tarcz obrotowych 66 i 68 mogą znajdować się w zakresie od kilku cali do większej ilości stóp. Mniejsze tarcze obrotowe dobrze nadają się do transportowania i odmierzania stosunkowo małych objętości rozdrobnionego materiału stałego, takiego jak dodatki żywnościowe oraz farmaceutyki. Tarcze większego rozmiaru mogą być używane do transportowania i odmierzania dużych ilości zarówno organicznego jak i nieorganicznego rozdrobnionego materiału stałego, włączając w to produkty żywnościowe, węgiel, żwir i tym podobne. Urządzenie jest równie dobrze przystosowane do transportowania i odmierzania dużych i małych cząstek oraz ich mieszanek, oraz może być używane do transportowania i odmierzania zarówno wilgotnego, jak i suchego materiału rozdrobnionego.

Urządzenie, zgodnie z innym przykładem wykonania niniejszego wynalazku, jest pokazane zasadniczo pod numerem 130 na fig. 6. Urządzenie 130, zawiera wielokolumnowy zestaw kanału wlotu 132, który także określa zestaw wiążący. Zestaw 132 jest umieszczony pomiędzy parą tarcz obrotowych 134, które obracają się w kierunku wskazanym przez strzałkę 135. Zestaw 132 może być przystosowany do wprowadzania jednego typu rozdrobnionego materiału lub wielu typów rozdrobnionych materiałów (inny materiał w każdej z kolumn) jednocześnie do kanału lub koryta transportowego pompy.

174 204

W celu ulepszenia możliwości zapewnienia jednorodnego, spójnego przepływu rozdrobnionego materiału stałego przez urządzenie 130, wielokolumnowy kanałowy zestaw wlotu 132 zawiera powielone kolumny wlotu kanału 132a do 132d, z których każda posiada ścianki (działające jako płytki wiążące jak to omówiono powyżej) sąsiadujące z częścią tarcz 134. Kolumny l32a do 132d kończą się w promieniowo różnych pozycjach wzdłuż tarcz obrotowych 134. W jednym z przykładów wykonania niniejszego wynalazku, kolumna wlotu kanału 132a umieszczona po stronie gardzielowej 136 kończy się w sąsiedztwie obrzeży tarcz obrotowych 134, a kolumna wlotu kanału 132d umieszczona po stronie oparcia 138 kończy się w sąsiedztwie piasty 140. Kolumna wlotu kanału 132b rozciąga się głębiej w przestrzeń pomiędzy obrotowymi tarczami 134, niż kolumna wlotu kanału 132a, zaś kolumna wlotu kanału 132c rozciąga się głębiej niż kolumna wlotu kanału 132b, ale płyciej niż kolumna wlotu kanału 132d. Układ zestawu wlotu kanału 132, przewidujący poszczególne długości kanałów oraz wymiary przekrojów poprzecznych, może być tak dobrany, aby zapewnić pożądany stopień przepływu dla każdego kolumnowego kanału.

Urządzenie, zgodnie z jeszcze innym przykładem wykonania niniejszego wynalazku, jest przedstawione zasadniczo pod numerem 150 na fig. 7. Urządzenie 130 zawiera wlot 152, wylot 153 oraz parę obrotowych tarcz 154, które obracają się w kierunku wskazanym strzałką 155. W celu powstrzymania tworzenia się obszaru zastoju w sąsiedztwie wlotu 152, przykład wykonania z fig. 7 zawiera urządzenie napędzające lub zespoły napędzające do przykładania dalszej siły jednoznacznie wymuszonej (skierowanej w stronę kanału lub koryta transportowego urządzenia) do jakichkolwiek cząstek, które mogą rozpocząć kumulowanie się w obszarze, który w przeciwnym wypadku stałby się obszarem zastoju. W przykładzie wykonania z fig. 7, środki do przykładania kolejnej siły jednoznacznie wymuszonej, zawierają koło łopatkowe 156. Koło łopatkowe 156 może być napędzane za pomocą jakichkolwiek środków napędzających, takich jak silnik (nie pokazany).

W czasie pracy pompy, rozdrobniony materiał stały przesuwany w kierunku strony gardzielowej 158, za pomocą stycznego naporu tarcz jest popychany w sposób jednoznacznie wymuszony poprzez koło łopatkowe do głównego kanału transportowego 160. Korzystnie, prędkość obracania się koła łopatkowego 156jest ustawiana tak, aby uzyskać jednorodny, spójny przepływ rozdrobnionego materiału stałego przez wlot 152, oraz główny kanał transportowy 160. Oczywiste będzie, że podczas gdy przykład wykonania z fig. 7 przedstawia urządzenia koła łopatkowego, takie jak przykładowe zespoły do przykładania dalszej jednoznacznie wymuszonej siły, inne przykłady wykonania mogą używać innej kombinacji takich urządzeń jak rolki napędzające, wibratory, urządzenia pneumatyczne, dmuchawy gazu lub cieczy, i tym podobne.

Urządzenie, zgodnie z innym przykładem wykonania niniejszego wynalazku, jest przedstawione zasadniczo pod numerem 170 na fig. 8. Urządzenie 170 zawiera wlot 172 oraz parę tarcz obrotowych 174, które są obracane w kierunku wskazanym przez strzałkę 175. Wlot 172 posiada tak przewidziany układ przekrojów poprzecznych, aby minimalizować lub eliminować tworzenie się obszarów zastoju przy lub wokół wlotu 172, tak, aby zapewnić jednorodny, spójny przepływ rozdrobnionego materiału stałego przez wlot oraz urządzenie 170. W jednym z przykładów wykonania, wlot 172 posiada szerokość w1 po stronie zewnętrznej średnicy (lub stronie gardzielowej) 176 zasadniczo większą niż szerokość w2 po stronie oparcia 178. Korzystnie, gdy szerokość w1 stopniowo zwęża się w kierunku szerokości w2, która stanowi w przybliżeniu trzecią część szerokości w1. Jednakże, także inne odpowiednie względne wymiary mogą zostać obrane zależnie od typu materiału, który jest transportowany oraz od warunków, w których operacja transportowania na miejsce.

Zilustrowany układ wlotu zapewnia stopień przepływu rozdrobnionego materiału stałego po stronie oparcia 178, który jest zasadniczo mniejszy, niż ten po stronie gardzielowej 176 (dzięki powierzchni przekroju poprzecznego wlotu 172 po stronie oparcia, która jest zasadniczo mniejsza, niż po stronie gardzielowej). W rezultacie, mniejszy procent wszystkich wchodzących cząstek jest poddany stycznemu naporowi, które w przeciwnym wypadku utworzyłyby obszar zastoju. Prawdopodobieństwo utworzenia obszaru zastoju jest w ten sposób redukowane.

Urządzenie, zgodnie z jeszcze innym przykładem wykonania niniejszego wynalazku, jest przedstawione zasadniczo pod numerem 190 na fig.9. Urządzenie 190 zawiera wlot 192, wylot

174 204

196 oraz parę tarcz obrotowych 194, które obracają się w kierunku wskazanym strzałką 196. Główny kanał transportowy 200 jest zasadniczo określony pomiędzy tarczami obrotowymi 194, oraz pomiędzy wlotem 192 a wylotem 198. W tym korzystnym przykładzie wykonania, wlot 192 posiada dolny odcinek 202 zbieżny z głównym korytem transportowym 200 oraz górnym odcinkiem 204, który łączy się z dolnym odcinkiem 202 od strony dopływu przepływu rozdrobnionego materiału stałego. Dolny odcinek 202 posiada boczną ściankę po stronie zewnętrznej średnicy (lub boczną ściankę gardzielową) 206 oraz boczną ściankę oporową 208 przeciwległą do bocznej ścianki gardzielowej 206, oraz umieszczoną od strony dopływu od bocznej ścianki gardzielowej 206. Odkryto, że poprzez utworzenie jednej lub obu ścianek 206 i 208 z częścią wygiętą lub wklęsłą, gdzie owe ścianki napotykają lub przechodzą w poprzek zewnętrznego brzegowego wymiaru tarcz, tendencja rozdrobnionego materiału do zbierania się w obszarze zastoju może zostać zasadniczo zredukowana lub wyeliminowana.

W jednym z przykładów wykonania, boczna ścianka oporowa 208 jest wklęsła i wygina się w kierunku przeciwnym do kierunku obrotu tarcz 196. W innych korzystnych przykładach wykonania, boczna ścianka gardzielowa 206 jest ustawiana pod kątem w celu wyznaczania rozbieżnego wlotu tak, aby przepływ rozdrobnionego materiału stałego przesuwającego się przez wlot 210 był kierowany, w przypadku wchodzenia do głównego kanału transportowego 200, zasadniczo w kierunku przepływu rozdrobnionego materiału stałego w głównym kanale transportowym 200. Stwierdzono, że omawiane powyżej konfiguracje bocznej ścianki oporowej i gardzielowej redukują działanie stycznego naporu, który w przeciwnym wypadku mógłby tworzyć obszar zastoju bezpośrednio przy lub w sąsiedztwie wlotu 210.

Odnośnie fig. 4 i fig. 5, korzystne jest podczas pompowania materiału stałego do systemów o podwyższonym ciśnieniu, aby całkowita powierzchnia przekroju poprzecznego przynajmniej części koryta transportowego 100 oraz wlot 56 były wypełnione materiałem stałym podczas pompowania. To tworzy zaporę przy wylocie pompy, która stanowi przegrodę dla możliwych szkodliwych skutków wstecznego przepływu gazów, cieczy lub materiału stałego z powrotem do pompy przez wylot. Kumulowanie się wzajemnie się blokujących cząstek zapewnia kolejno tworzone kaskadowe wzmocnienie, które przydaje mocy częściom zwartego wypełnienia cząstkowego bliższego wylotowi tak, aby lepiej wytrzymywać wyższe ciśnienie po stronie wylotu urządzenia. Zdolność przykładów wykonania niniejszego wynalazku do ulepszenia przepływu materiału przez wlot pompy zapewnia w ten sposób ulepszoną zdolność do utrzymywania koryta transportowego 100 i wylotu 56 wypełnionych materiałem stałym, oraz, stąd, ulepszoną zdolność do pompowania wbrew ciśnieniu.

Co więcej; zdolność powierzchni napędzających do przekazywania siły napędzającej na przesuwającą się masę cząstek ma na celu zwiększanie zdolności urządzenia do pompowania pod ciśnieniem gazu lub cieczy. Zgodnie z jednym z przykładów wykonania dla ulepszenia przekazywania siły napędzającej, ruchoma powierzchnia napędzająca (lub powierzchnie) posiada przynajmniej jedną nieciągłość posiadającą skierowaną w stronę odpływu powierzchnię napędzającą. Układ falistości (lub nieciągłości) na przeciwległych powierzchniach tarcz może się różnić pomiędzy przykładami wykonania. Korzystne jest, gdy każda nieciągłość określa strefę ułatwienia transportu, która ulepsza zdolność powierzchni napędzającej do blokowania się razem z wzajemnie blokującymi się cząstkami nietrwałego ciała stałego. W innych przykładach wykonania liczne nieciągłości, na przykład równo rozmieszczone, są przewidziane na powierzchni napędzającej.

Na przykład, przeciwległe wewnętrzne powierzchnie 76 i 78 tarcz obrotowych 66 i 68 pokazane na fig. 5 są wyposażone w liczne równo rozmieszczone promieniowo rozciągające się nieciągłości 89. Korzystnie, nieciągłości przeciwległych wewnętrznych powierzchni określają symetryczne koryto do transportowania cząstek, co najlepiej widoczne jest na fig. 10. Ten symetryczny układ osłabia działanie nierównomiernych obciążeń na zestaw nośny (nie pokazany), wspierając rotor napędzający podczas komasowania i transportowania cząstek. Każda nieciągłość 89 określa strefę ułatwienia transportu 254 posiadaj ącą skierowaną w stronę odpływu powierzchnię napędzającą 256, obszar dolny 258 oraz skierowaną w stronę dopływu powierzchnię 260 (co najlepiej widoczne jest na fig. 10).

174 204

Odnośnie fig. 5 i fig. 10, skierowane w stronę odpływu powierzchnie napędzające 256 są prostopadłe do wewnętrznych powierzchni 76 i 78 oraz odginają się wstecznie tak, aby tylny koniec 264 rozciągał się poza wylot (na przykład wylot 56 na fig. 4) w stosunku do napędzającego końca 262, gdy tarcza obrotowa 66 (oraz tarcza 68) przesuwa się pomiędzy wlotem a wylotem. Ten układ wstecznego wygięcia ułatwia odprowadzanie cząstek przy wylocie.

W korzystnym przykładzie wykonania, pokazanym na fig. 5 i fig. 10, szerokość stref ułatwienia transportu 254 wzrasta, gdy strefy ułatwienia transportu 254 rozciągają się od pozycji wewnętrznej średnicy do pozycji zewnętrznej średnicy na tarczy 66 (oraz tarczy 68). Skierowane w stronę dopływu powierzchnie 260 każdej tarczy obrotowej odginają się do góry od dolnego obszaru 258 do wewnętrznej powierzchni tarczy obrotowej.

Układ nieciągłości na przeciwległych wewnętrznych powierzchniach 76 i 78 może przyjmować różnorodne postacie, zgodnie z niniejszym wynalazkiem. W korzystnym przykładzie wykonania tarcz obrotowych pokazanym na fig. 10 i fig. 11, nieciągłości na przeciwległych wewnętrznych powierzchniach 76 i 78 zawierają liczne równo rozmieszczone promieniowo rozciągające się podniesione części 282, z których każda posiada skierowaną w stronę odpływu powierzchnią napędzającą 284 oraz skierowaną w stronę dopływu powierzchnią 286 umieszczoną w stronę dopływu od skierowanej w stronę odpływu powierzchni napędzającej 284, z których każda jest zasadniczo prostopadła do wewnętrznej powierzchni tarczy obrotowej. Podniesione części 282 zawierają także wewnętrzną powierzchnię 288, oraz zewnętrzną powierzchnię 290, z których obie są zbieżne ze skierowaną w stronę odpływu powierzchnią napędzającą 284 oraz skierowaną w stronę dopływu powierzchnią 286, oraz które są zasadniczo prostopadłe do wewnętrznej powierzchni tarczy obrotowej.

Wewnętrzna powierzchnia 288 jest umieszczona na zewnątrz od wewnętrznej średnicy 292 tarczy obrotowej oraz jest zasadniczo prostopadła do promieniowego elementu, z którym się przecina. Zewnętrzna powierzchnia 290 jest umieszczona do wewnątrz od zewnętrznej średnicy 294 tarczy obrotowej oraz jest zasadniczo prostopadła do promieniowego elementu, z którym się przecina. Podniesiona część 282 także zawiera powierzchnię szczytową 296, która jest zasadniczo równoległa do wewnętrznej powierzchni tarczy obrotowej. Szerokość każdej szczytowej powierzchni 296 rozszerza się, gdy szczytowa powierzchnia 296 rozciąga się od wewnętrznej średnicy 292 w pobliże zewnętrznej średnicy 294 tarczy obrotowej tak, aby szerokość wnęki 298 określonej przez sąsiadujące podniesione odcinki 282 pozostawała stała, gdy wnęka 298 rozciąga się od pobliża wewnętrznej średnicy 292 do pobliża zewnętrznej średnicy 294. Podniesiona część 282 jest wstecznie odgięta tak, aby zewnętrzna powierzchnia 290 rozciągała się z dala od wylotu w stosunku do wewnętrznej powierzchni 288, gdy tarcza obrotowa przesuwa się pomiędzy wlotem a wylotem.

Alternatywnie, przeciwległe wewnętrzne powierzchnie mogą zawierać promieniowo przebiegające falistości określające szereg falopodobnych przemiennych grzbietów i niecek. Inne przykłady wykonania mogą używać prostych grzbietów lub bruzd w ściankach tarcz.

Ulepszone wzajemne blokowanie się cząstek nietrwałego ciała stałego z powierzchniami napędzającymi (na przykład, ściankami napędzającymi posiadającymi bruzdy lub inne nieciągłości) ulepsza z kolei zdolność cząstek do tworzenia nietrwałego ciała stałego dla zwartego wypełnienia. W szczególności, masa wzajemnie blokujących się cząstek tworzących nietrwałe ciało stałe zostaje blokowana razem z powierzchniowymi nieciągłościami w ściankach napędzających, jak pokazano na fig. 10, co daje w efekcie ulepszone przekazywanie siły napędzającej oraz, stąd, ulepszoną zdolność cząstek do tworzenia zwartego wypełnienia. Ulepszone właściwości tworzenia zwartego wypełnienia dają w efekcie ulepszoną przegrodę ciśnieniową utworzoną ze zwartych cząstek.

W rozmaitych wyżej opisanych korzystnych przykładach wykonania, siła napędzająca rotora napędzającego (31 lub 58) jest wzmagana poprzez wprowadzenie nieciągłości 89 na przeciwległych wewnętrznych powierzchniach 76 i 78. Siła napędzająca urządzenia może być określona jako zdolność pompowania urządzenia do napędzania rozdrobnionego materiału stałego przez główne koryto transportowe pod z góry określonym ciśnieniem lub jakiemukolwiek z góry określonemu oporowi, bez powodowania’ześlizgnięcia się rozdrobnionego materiału stałego po przeciwległych wewnętrznych powierzchniach 76 i 78. Opory mogą być

174 204 powodowane, na przykład, przez siłę grawitacji, ciecz pod ciśnieniem (gaz lub ciecz) w systemie o podniesionym ciśnieniu, który jest sprzężony z wylotem urządzenia, lub ich kombinacje.

Inne przykłady wykonania używają jednej lub kombinacji wielu innych cech, którepowodują wzrost sił napędzających lub pompowania urządzenia. Na przykład, nieruchoma wewnętrzna ścianka 94 i 96 każdego z zewnętrznych ślizgów 90 i 92 (fig. 5) może być pokryta materiałem o małym tarciu, takim jak, na przykład, policzterofluoroetylen, lub inne materiały o bardzo wysokiej masie cząsteczkowej, w celu zredukowania tarcia pomiędzy rozdrobnionym materiałem stałym a nieruchomą wewnętrzną ścianką 94 i 96. Na skutek zredukowanego tarcia wzrasta siła napędzająca. W innym przykładzie wykonania niniejszego wynalazku, materiał z którego są utworzone wewnętrzne powierzchnie 76 i 78 tarcz obrotowych 66 i 68, może być wybrany spośród materiałów posiadających podwyższony współczynnik tarcia w celu zwiększenia siły napędzającej. W innych przykładach wykonania, tarcie pomiędzy powierzchniami napędzającymi 76, 78 oraz rozdrobnionym materiałem może także zależeć od gładkości lub chropowatości powierzchni. Stąd, siła napędzająca może wzrastać dzięki wzrostowi chropowatości powierzchni napędzających 76 i 78. Alternatywnie, materiał, z którego są utworzone wewnętrzne powierzchnie 76 i 78, może być wybrany spośród materiałów posiadających taką sprężystość, aby ulepszyć zdolność cząstek do wzajemnego blokowania się ze ściankami tarcz oraz ulepszyć skuteczność, z jaką siła napędzająca jest przekazywana na cząstki.

W jeszcze innym przykładzie wykonania niniejszego wynalazku, urządzenie może być wyposażone w rozbieżny kanał wylotowy jak pokazano na fig. 19. Taki rozbieżny kanał wylotowy posiada przekrój poprzeczny, którego powierzchnia wzrasta w kierunku otwarcia na zewnątrz kanału wylotowego. Rozbieżność kanału wylotowego ma tendencję do redukowania ciśnienia ściśniętego rozdrobnionego materiału stałego na wewnętrznych powierzchniach kanału wylotowego w kierunku jego otwarcia na zewnątrz. W efekcie, opór cierny pomiędzy rozdrobnionym materiałem a wewnętrznymi powierzchniami jest redukowany przez kanał wylotowy, wskutek czego ulepszana jest zdolność do napędzania materiału rozdrobnionego.

Co więcej, odkryto, że siła napędzająca wytwarzana przez urządzenie zależy od długości głównego koryta transportowego (na przykład, koryta pomiędzy kanałem wlotowym 54 a kanałem wylotowym 56 nafig. 5), przez które przesuwa się materiał stały. Zazwyczaj, im dłuższe jest główne koryto transportowe w stosunku do szerokości koryta, tym większa jest siła napędzająca urządzenia.

Jak pokazano na fig. 13 i fig. 14, główne koryto transportowe 250 posiada długość napędzającą L, przez którą rozdrobniony materiał stały jest przesuwany za pomocą obracania się rotora napędzającego 18 od wlotu 14 do wylotu 16. Główny kanał transportowy 100 posiada wysokość H powierzchni napędzających tarcz obrotowych 66 i 68, oraz szerokość W, która jest określana pomiędzy przeciwległymi powierzchniami 76 i 78 tarcz obrotowych 66 i 68. Piasta 74 posiada średnicę D. Przekrój poprzeczny głównego koryta transportowego 100 może być jakiegokolwiek odpowiedniego kształtu. W zilustrowanych przykładach wykonania, kształt przekroju poprzecznego koryta 11)0 jest zasadniczo prostokątny lub kwadratowy. W urządzeniu z obrotowymi tarczami, długość napędzająca L zależy od średnicy D piasty 74, tak, że wzrost średnicy D piasty 74 powoduje wzrost długości napędzającej L głównego koryta transportowego 100. To daje w efekcie wzrost stosunku długości koryta L do szerokości koryta W oraz, stąd, wzrost cząstkowej siły napędzającej wytwarzanej przez urządzenie.

Odkryto także, iż siła napędzająca wytwarzana przez urządzenie zależy także od względnych wymiarów długości napędzającej L (która w systemach tarcz obrotowych zależy od średnicy piasty D), wysokości H oraz szerokości W głównego koryta transportowego 100. W szczególności, odkryto, że siła napędzająca jest uzależniona od (i proporcjonalna do) stosunku długości napędzającej L (lub średnicy D) do szerokości W głównego kanału transportowego o kwadratowym przekroju poprzecznym (na przykład, H = W). To znaczy, że gdy stosunek L (lub D) do W wzrasta, to i siła napędzająca wzrasta. Odkryto, że dla kanałów 100 o przekrojach poprzecznych innych niż kwadratowe (na przykład, H nie jest równa W), siła napędzająca jest uzależniona nie tylko od stosunku L (lub D) do W, ale także od (proporcjonalnie) H. To znaczy, że gdy H maleje, to i siła napędzająca maleje.

174 204

Ta cecha jest przedstawiona na przykładach na fig. 15 i fig. 16. Jak pokazano na fig. 15, główne koryto transportowe 100 posiada wysokość H oraz szerokość W, które są równe (na przykład, kształt przekroju poprzecznego koryta jest kwadratowy). Piasta posiada średnicę D1, która określa długość napędzającą L1. Na fig. 16, wysokość H oraz szerokość W głównego koryta transportowego 100 są takie same jak na fig. 16. Innymi słowy, przekrój poprzeczny głównego koryta transportowego 100 jest taki sam na fig. 15 i fig. 16. Jednakże, średnica piasty na fig. 16 jest większa niż podwojona średnica na fig. 15. Długość napędzająca głównego koryta transportowego 100 na fig. 16 jest oznaczona jako L2 i jest większa niż dwukrotna długość na fig. 15. Zgodnie z tym, stosunek średnicy D piasty do szerokości W głównego koryta transportowego dla przykładu wykonania z fig. 15 to D1/W, a dla przykładu wykonania z fig. 16 to D2/W, gdzie wartość D2/W jest ponad dwa razy większa od wartości Dl/W. W efekcie, urządzenie z fig. 16 może produkować zasadniczo większą siłę napędzającą (lub zasadniczo większą zdolność do pompowania wbrew oporowi) niż urządzenie z fig. 15.

Co więcej, jak pokazano na fig. 17, główne koryto transportowe 100 posiada szerokość W, która jest równa szerokości koryta 100 na fig. 18. Piasta posiada średnicę D na fig. 17, która jest także równa średnicy piasty D na fig. 18. Na fig. 17, jednakże, wysokość H1 powierzchni napędzających określających główne koryto transportowe 100 jest większa, niż wysokość H2 na fig. 18. W efekcie, urządzenie na fig. 17 może produkować większą siłę napędzającą (lub większą zdolność pompowania wbrew oporowi) niż urządzenie na fig. 18.

Stąd, biorąc pod uwagę wcześniej wspomniane rozważania, można zauważyć, że wielkość siły napędzającej zależy od przynajmniej jednego ze stosunków: stosunku długości napędzającej L do szerokości W (L/W), stosunku średnicy D piasty do szerokości W (D/W) oraz stosunku długości napędzającej L do powierzchni przekroju poprzecznego S koryta transportowego (L/S). Uszczegóławiając, odkryto, że im większy stosunek L/W, lub stosunek D/W, lub stosunek L/S, tym większa siła napędzająca urządzenia. Stąd uznano, że wielkość siły napędzającej F urządzenia może być określona jako funkcja każdego ze stosunków: stosunku L/W, stosunku D/W, stosunku L/S, oraz wysokości H, według następujących wzorów: F = f (L/W); F = f (D/W)· F = f (L/S); lub F = f (H).

Często zachodzi przypadek, że siła napędzająca F wymagana do szczególnego zastosowania (na przykład, pompowania materiału w górę po pochyłości lub pionowo w górę, pompowania ciśnieniem i/lub pompowaniu na z góry określoną odległość) może być określona z wielu parametrów stosowania (na przykład, kąta pochyłości, wielkości ciśnienia i/lub długości odległości na którą pompowany materiał ma zostać przeniesiony). Stąd, zgodnie z przykładami wykonania niniejszego wynalazku, każda z wartości, lub ich kombinacja, L, D, W, S oraz H jest wybrana tak, aby zapewnić siłę napędzającą F odpowiednią do poszczególnego zastosowania.

Korzystne jest, gdy wartość siły napędzającej F urządzenia jest większa niż całkowite ciśnienie pompowania P, obejmujące ciśnienie rozdrobnionego materiału stałego, ciśnienie zewnętrzne gazu lub cieczy dla przypadków, gdzie urządzenie pompuje do systemu o podwyższonym ciśnieniu, oraz inne opory tak, aby urządzenie skutecznie napędzało rozdrobniony materiał stały bez powodowania zsuwania się rozdrobnionego materiału stałego po powierzchniach tarcz obrotowych. Zgodnie z tym, poniższe relacje mogą zostać ustanowione w sposób następujący: F P; lub f (L/W) P; lub f (D/W) P; f (L/S) P; lub f (H) P. Stąd, zgodnie z przykładami wykonania niniejszego wynalazku, każda z wartości, lub ich kombinacja, L, D, W, S oraz Hjest wybierana tak, aby zapewnić siłę napędzającą F większą niż P.

Ukierunkowanie i układ wylotowego kanału pompy także wpływa na zdolność do przekazywania rozdrobnionego materiału stałego do środowiska wyższego ciśnienia po wyjściowej stronie w stosunku do strony wejściowej. Na przykład, inne ulepszenia w zdolności i skuteczności do pracy przy pompowaniu do systemów o podwyższonym ciśnieniu są uzyskiwane przy zastosowaniu kanału wylotowego, skierowanego w górę, takiego jak pokazany pod numerem 302 w urządzeniu 300 na fig. 19 (jednakowe odnośniki numeryczne zostały użyte dla elementów podobnych do używanych w urządzeniu pokazanym na fig. 4).

174 204

Końcowa część 304 kanału wylotowego 302 jest sprzężona z układem o podwyższonym ciśnieniu 306. Korzystnie, kanał wylotowy 302jest skierowany w górę (to znaczy, koniec kanału wylotowego sprzężony z pompą jest umieszczony niżej niż przeciwległy koniec kanału wylotowego) tak, aby rozdrobniony materiał był napędzany do góry zanim zostanie odprowadzony z kanału wylotowego 302 do systemu o podwyższonym ciśnieniu 306. Na skutek skierowania w górę ścianki lub ścianek kanału wylotowego 302, kanał tworzy w rezultacie zbiornik, który przytrzymuje rozdrobniony materiał 40, gdy rozdrobniony materiał jest przesuwany przez kanał wylotowy 302.

Przesuwanie się rozdrobnionego materiału trzymanego wewnątrz ścianek kanału wylotowego w każdym momencie podczas pompowania jest powodowane przez siłę napędzającą pompy, gdy kolejny rozdrobniony materiał jest napędzany do dolnego końca kanału wylotowego. W tym samym czasie, grawitacja oraz ciśnienie gazu lub cieczy po stronie wylotu działa na rozdrobniony materiał utrzymywany wewnątrz ścianek kanału wylotowego. Przesuwający się rozdrobniony materiał utrzymywany wewnątrz kanału wylotowego w każdym momencie podczas pompowania jest, stąd, komasowany, oraz dąży do wypełniania wnętrza kanału wylotowego. W rezultacie, rozdrobniony materiał tworzy, przesuwającą się lub dynamiczną zatyczkę, która powstrzymuje przejście gazu lub cieczy do kanału napędzającego pompy od strony wylotu.

Co więcej, istnieje tendencja do występowania większego komasowania i ściśnięcia w kierunku dolnego końca kanału wylotowego (to znaczy, bliżej kanału napędzającego), co prowadzi do dalszego wzmocnienia części zwartego wypełnienia blokujących się cząstek w głównym korycie transportowym lub kanale napędzającym 100, co z kolei prowadzi do podnoszenia zdolności pompy do przekazywania siły napędzającej na nietrwałą masę. Na skutek tego kumulacyjnego wpływu kanału wylotowego 302, całkowity system może działać wbrew znacząco wyższemu ciśnieniu po stronie wyjściowej pompy w stosunku do strony wejściowej pompy.

Ten kumulacyjny wpływ jest dalej wzmagany przez ulepszające cechy siły napędzającej, które opisano powyżej (na przykład, w odniesieniu do przykładów wykonania ścianek napędzających posiadających nieciągłości oraz stosunków wymiarowych kanału transportowego). To znaczy, że ulepszona zdolność do przekazywania siły napędzającej pozwala na ulepszone tworzenie zwartego wypełnienia oraz ulepszone przekazywanie rozdrobnionego materiału do kanału wylotowego, co, z kolei, pozwala na utworzenie się dynamicznej zatyczki oraz, stąd, dalszą ulepszoną zdolność do pompowania wbrew ciśnieniu. Stąd, ulepszona zdolność do przekazywania siły napędzającej na rozdrobniony materiał oraz ulepszony układ i/lub ukierunkowanie kanału wylotowego współdziałają ze sobą w sposób kumulacyjny i synergiczny w celu zapewnienia w znaczący sposób ulepszonego urządzenia do pompowania wbrew ciśnieniu.

W korzystnych przykładach wykonania, kanał wylotowy 302 posiada rozszerzający się na zewnątrz przekrój poprzeczny (rozszerzający się w kierunku od końca sprzężonego z korytem przenoszącym lub kanałem napędzającym 100 do końca 304 sprzężonego z systemem o podwyższonym ciśnieniu 306). Ponieważ przekrój poprzeczny kanału wylotowego 302 stopniowo rozszerza się w kierunku końcowej części 304, cząstki stają się mniej skomasowane w kierunku końcowej części 304 kanału wylotowego 302. W efekcie, popychanie rozdrobnionego materiału na wewnętrzną powierzchnię ścianki kanału wylotowego 305, oraz stąd tarcie pomiędzy rozdrobnionym materiałem a ścianką 305, redukuje się w kierunku końcowej części kanału wylotowego 304. W konsekwencji, podczas gdy zdolność wytrzymywania wyższego ciśnienia jest ulepszona poprzez skierowanie w górę wylotu 302, siła napędzająca urządzenia 300 do napędzania cząstek przez kanał wylotowy nie musi być zasadniczo zwiększana.

Długość kanału wylotowego 302 jest korzystnie tak przewidziana, aby wystarczająca ilość materiału została utrzymana w kanale wylotowym 302 w każdym momencie podczas pompowania, w celu podtrzymywania i wytrzymywania wyższego ciśnienia. Ponieważ rozdrobniony materiał, który jest niesiony przez kanał wylotowy 302, wywiera ciśnienie na wewnętrzną powierzchnię ścianki 305, wewnętrzna powierzchnia ścianki 305 powinna być pokryta, w celu zredukowania tarcia pomiędzy rozdrobnionym materiałem a ścianką 305, materiałem o niskim tarciu, takim jak, na przykład policzterofluoroetylen, oraz inne materiały o bardzo wysokiej masie cząsteczkowej.

174 204

Alternatywnie, siła napędzająca urządzenia 300 może zostać zwiększona tak, by rozdrobniony materiał był przesuwany pomimo większych oporów tarcia przy skierowanym w górę wylocie. W efekcie, może zostać utworzone silniejsze kaskadowe wzmocnienie rozdrobnionego materiału do wytwarzania wyższych ciśnień w systemie o podwyższonym ciśnieniu.

Jak widać z powyższego omówienia, kształt i ukierunkowanie kanału wylotowego 302 może mieć istotny wpływ na zdolność i skuteczność urządzenia do przesuwania rozdrobnionego materiału pod ciśnieniem, obejmującym ciśnienie gazu lub cieczy. Zgodnie z tym, kształt i ukierunkowanie kanału wylotowego są korzystnie wybierane spośród optymalnych ciśnieniowych możliwości obsługiwania dla szczególnych operacji pompowania.

Odkryto, że inne ulepszenia w zdolności do działania pod ciśnieniem gazu lub cieczy są uzyskiwane poprzez powstrzymywanie zwiększenia ciśnienia w kanale lub korycie napędzającym (zawierającym większe ciśnienie gazu lub cieczy niż ciśnienie po stronie wlotu urządzenia). Zgodnie z tym, inne przykłady wykonania niniejszego wynalazku zapewniają minimalizowanie upływu ciśnienia od wysokociśnieniowej strony wylotu urządzenia do przewodu lub kanału napędzającego 100. Upuszczanie ciśnienia z różnych miejsc wzdłuż kanału wyjściowego i/lub koryta lub kanału napędzającego może minimalizować lub powstrzymywać zwiększanie ciśnienia koryta lub kanału transportowego 100. Przykłady takich układów upuszczających zostały omówione powyżej.

Zgodnie z innym przykładem wykonania, urządzenie 300jest wyposażone w jednokierunkowy system zaworowy do powstrzymywania sprężonego gazu lub cieczy z systemu o podwyższonym ciśnieniu 306 od wkroczenia do urządzenia 300, w momencie, gdy urządzenie 300 działa z małą ilością lub jest pozbawione rozdrobnionego materiału do wypompowania. Na przykład, w korzystnym przykładzie wykonania, płytka zaworowa 308, zamocowana przegubowo wokół przetyczki 310, jest przewidziana obok zewnętrznej części końcowej 304 wylotu 302. Rozdrobniony materiał odprowadzany z wylotu 302 jest popychany na płytkę zaworową 308 w celu otwarcia płytki zaworowej 308 podczas zwykłego pompowania. Z drugiej strony, gdy urządzenie 300 działa z małą ilością lub bez rozdrobnionego materiału, płytka zaworowa 308 zamyka wylot 302 w celu powstrzymywania doprowadzania sprężonego gazu lub cieczy do głównego koryta transportowego 100 urządzenia 300.

W innym przykładzie wykonania, mogą być przewidziane czujnikowe urządzenia ciśnieniowe (nie pokazane) do monitorowania ciśnienia w głównym korycie transportowym 100 i/lub w kanale wylotowym 302. Monitorowane ciśnienie może być używane do kontrolowania systemu siłownika lub innego odpowiedniego silnika (nie pokazanego) sprzężonego z płytką zaworową 308 tak, aby sprężony gaz lub ciecz nie dostawały się do głównego koryta transportowego 100, gdy urządzenie jest pozbawione rozdrobnionego materiału.

Jak omówiono powyżej, rozdrobniony materiał stały jest zasadniczo komasowany w wylocie 302 podczas pompowania, oraz tworzy kolejno przesuwające się kaskadowe wypełnienie zwarte ze wzajemnie blokujących się cząstek rozdrobnionego materiału stałego lub przesuwającą się dynamiczną zatyczkę w wylocie 302 przeznaczoną do działania jako uszczelnienie (lub częściowe uszczelnienie) wobec sprężonej cieczy systemu o podwyższonym ciśnieniu 306. Jednakże, ciecz lub gaz mogą nadal mieć możliwość przesączania się przez drobne ścieżki utworzone pomiędzy cząstkami rozdrobnionego materiału stałego, oraz prawdopodobnie do wlotu 54.

Jak wspomniano powyżej, w celu powstrzymywania lub zapobiegania przeciekaniu cieczy do wlotu 54, urządzenie 300 może być wyposażone w system upuszczający do upuszczania ciśnienia cieczy. Na przykład, jak pokazano na fig. 19, upust 311 jest przewidziany w wylocie 302 sąsiadująco z głównym korytem transportowym 100 (upust 311 może być ustawiony bliżej koryta 100 niż pokazano na fig. 19), lub na obudowie lub też na ślizgach sąsiadująco z obrzeżami tarcz obrotowych 66 i 68. Upust 311 może być sprzężony z urządzeniem pompującym (nie pokazanym) do wypompowywania cieczy wyciekającej spomiędzy cząstek rozdrobnionego materiału stałego. Alternatywnie, samo ciśnienie cieczy może być wystarczające do aktywowania upustu. Korzystnie, upust 311 jest wyposażony w zawór 312 do wybiorczego zamykania lub otwierania upustu 311. System upustowy może być zapewniony w jakiejkolwiek odpowiedniej pozycji wzdłuż głównego koryta 100. Na przykład, upust może być przewidziany przy zewnę20

174 204 trznym ślizgu 92 lub przy członie oporowym 314. W innych korzystnych przykładach wykonania, szczeliny pomiędzy tarczami i obudową, ślizgami lub piastą mogą zapewniać odpowiednie wyloty upustowe.

Długość kanału transportowego 100 jest korzystnie przewidziana tak, aby wystarczająca ilość kumulowanego, kaskadowego wypełnienia zwartego pojawiła się w kanale w celu podtrzymywania i wytrzymywania wyższego ciśnienia po stronie wylotu pompy. Może to zostać uzyskane w przypadku systemu kanału rozszerzanego, kanału o stałym przekroju poprzecznym lub kanału zwężanego. System kanału rozszerzanego (gdzie główny kanał napędzający rozszerza się od wlotu w stronę wylotu) może być korzystny do pompowania do systemu o podwyższonym ciśnieniu. W szczególności, kanał rozszerzany 100 byłby, w efekcie, rozszerzany w kierunku od wylotu w kierunku wlotu, co powstrzymywałoby jakikolwiek ruch transportowanej masy rozdrobnionego materiału do tyłu przez pompę (w kierunku w stronę wlotu) przez siły wstecznego ciśnienia.

Co więcej, zdolność do powstrzymywania podnoszenia ciśnienia w kanale transportowym w urządzeniu została przewidziana, aby przyczyniać się do zdolności urządzenia do pompowania pod ciśnieniem gazu lub cieczy. Stąd, różne przykłady wykonania niniejszego wynalazku przewidują środki do powstrzymywania podnoszenia ciśnienia w kanale transportowym, a inne przykłady wykonania przewidują wymiary oraz układy urządzenia do ulepszonych operacji ciśnieniowych.

W celu powstrzymania cząstek z pyłu cząstkowego od klinowania się w przestrzeni określonej pomiędzy obudową 52 a zewnętrzną krawędzią każdej tarczy obrotowej 66 i 68, tarcze obrotowe zawierają skos 72 co najlepiej widoczne jest na fig. 12, który odchyla się od obudowy 52, podobnie jak zewnętrzna krawędź rozciąga się na zewnątrz od wewnętrznej powierzchni tarczy obrotowej. Korzystnie, zewnętrzna krawędź jest skośna pod kątem około 45 stopni.

Dren pyłowy 374, z przyłączonym zaworem 376 jest przewidziany w dnie obudowy w celu umożliwienia usuwania pyłu, który może gromadzić się podczas pompowania (fig. 19). Zawór 76 może być pozostawiony otwarty podczas pompowania w celu stałego usuwania pyłu, gdy opada on do drenu przez wewnętrzny kanał zbiorczy (nie pokazany). Alternatywnie, zawór 76 może być pozostawiony zamknięty, a otwierany jedynie, gdy wewnętrzny kanał zbiorczy wypełni się pyłem. Otwieranie i zamykanie zaworu 76 będzie, oczywiście, zależało od zapylenia lub kruchości szczególnego rozdrobnionego materiału stałego, który jest transportowany. Otwieranie i zamykanie zaworu 76 może być sterowane według preferencji użytkownika.

Rozmiar rotora napędzającego może się bardzo różnić, zależnie od typu i objętości materiału, który ma być transportowany lub odmierzany. Zazwyczaj, zewnętrzne średnice obrotowych tarcz 66 i 68 mogą mieć wielkość z zakresu od kilku cali do większej ilości stóp. Mniejsze tarcze obrotowe są dobrze dostosowane do użytku przy transportowaniu i odmierzaniu stosunkowo małych objętości materiału stałego, takiego jak dodatki żywnościowe i farmaceutyki. Większego rozmiaru tarcze mogą być używane do transportowania i odmierzania większych ilości zarówno organicznego jak i nieorganicznego materiału stałego, włączając w to artykuły żywnościowe, węgiel, żwir i tym podobne. Urządzenie jest dobrze przystosowane do transportowania i odmierzania dużych i małych cząstek oraz ich mieszanek, a także małych i dużych objętości, oraz może być używane do transportowania i odmierzania zarówno wilgotnego jak i suchego rozdrobnionego materiału, z takimjedynie ograniczeniem, iż materiał ten nie może być na tyle wilgotny, aby siły lepkości wzrosły tak, że przeszkadzałyby w tworzeniu zwartego wypełnienia.

Chociaż korzystne przykłady wykonania, które zostały pokazane używały pojedynczego rotora napędzającego, możliwe jest także dostarczenie urządzenia transportowego posiadającego zwielokrotnione rotory napędzające, które odbierają materiał z pojedynczego lub zwielokrotnionych wlotów. Użycie zwielokrotnionych rotorów napędzających zapewnia dla materiału zwiększoną przepustowość bez konieczności zwiększania średnicy tarczy rotora.

Wzajemne blokowanie się cząstek materiału stałego powoduje w efekcie jednoznacznie przymusowe przemieszczenie materiału stałego. Zgodnie z tym, pompa może być używana zarówno jako urządzenie transportujące jak i odmierzające. Dzięki jednoznacznie wymuszonemu przemieszczeniu materiału stałego przez pompę, odmierzanie jest osiąganie przez mierzenie

174 204 stopnia obrotu rotora napędzającego, oraz obliczanie wielkości przepływu materiału stałego przez pompę na danej powierzchni przekroju poprzecznego kanału. Podczas użytkowania urządzenia jako pompy odmierzającej, pożądane jest użycie jakiegoś typu tradycyjnego urządzenia wykrywającego dla upewnienia się, że przejście pozostaje wypełnione materiałem stałym przez cały czas podczas odmierzania materiału stałego. Tego typu tradycyjne urządzenia wykrywające zawierają promienie gamma oraz detektory elektryczno-mechaniczne. Takie detektory są dobrze znane w dziedzinie i nie są pokazane na rysunku ani opisane szczegółowo.

Elementy urządzenia są korzystnie wykonane ze stali o wysokiej wytrzymałości lub innego odpowiedniego materiału. Wewnętrzne powierzchnie tarcz napędzających oraz wewnętrzne ścianki ślizgów są korzystnie wykonane z odpornego na ścieranie metalu lub innego odpowiedniego materiału posiadającego cechy nieprzyczepności w celu ułatwienia odprowadzania przy wylocie podczas działania oraz ułatwienia oczyszczania w czasie utrzymywania. W odpowiednich zastosowaniach, wewnętrzne powierzchnie tarcz obrotowych i wewnętrzna ścianka ślizgów mogą być utworzone z materiału o niskim tarciu, takiego jak policzterofluoroetylen.

Po opisaniu przykładów wykonania niniejszego wynalazku, powinno być zrozumiałe dla specjalistów w dziedzinie, że powyższe opisy stanowiąjedynie egzemplifikację, oraz że możliwe są rozmaite warianty, przystosowania i modyfikacje zgodne z zakresem niniejszego wynalazku. Na przykład, chociaż rotor napędzający jest korzystną formą ruchomej powierzchni, nie jest ona niezmienna. Może zostać użyty jakikolwiek typ ruchomej powierzchni, pas przenośnika lub inny system, jeśli tylko zapewnione jest tworzenie zwartego wypełnienia oraz cechy powierzchni skierowanej w stronę odpływu.

Powyższe przykłady wykonania zostały zaprezentowane jedynie w celach ilustracyjnych. Zakres wynalazku jest określony załączonymi zastrzeżeniami, a nie przedstawionym opisem, dopuszczalne są wszystkie zmiany nie wychodzące poza ten zakres.

FIG. 3

174 204

FIG. 4

174 204

FIG. 9

174 204

294 Λ 284

FIG. 11

FIG. 10

s

&

FIG. 12

FIG. 13

-100

FIG. 14

FIG. 16

174 204

FIG. 19

174 204

FIG.1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims (27)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie do transportowania rozdrobnionego materiału stałego cieczą pod ciśnieniem zawierające pierwszą ruchomą powierzchnię określającą kanał transportowy, wlot i wylot, przy czym kanał transportowy jest umieszczone pomiędzy kanałami wlotu a wylotu, znamienne tym, że pierwsza ruchoma powierzchnia jest przesuwana od wlotu (32, 54) do wylotu (34, 56), a kanał wylotowy (3^, 56) określający zbiornik do przytrzymywania, podczas pracy urządzenia, masy rozdrobnionego materiału (40) przenoszonego przez urządzenie tak, aby utworzyć ruchomą dynamiczną zatyczkę do powstrzymywania cieczy przed dostaniem się do koryta transportowego (36,100) z kanału wylotowego (34, 56).
2. 2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera ponadto zespół do napędzania (58,60) i przesuwania wspomnianej pierwszej ruchomej powierzchni pomiędzy wlotem (32, 54) a wylotem (34, 56) w kierunku wylotu (34).
3. 3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że kanał wylotowy (34, 56) posiada rozszerzający się przekrój poprzeczny.
4. 4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że kanał wylotowy (34, 56) posiada końcową część dolną sąsiadującą z korytem transportowym (36), oraz zewnętrzną część końcową przeciwległą do dolnej części końcowej, oraz nachyloną do góry wewnętrzną ściankę.
5. 5. Urządzenie według zastrz. 4, znamienne tym, że wewnętrzna ścianka rozszerzającego się zbiornika, określa rozszerzający się zbiornik posiadający przekrój poprzeczny, który rozszerza się w kierunku od koryta transportowego (36).
6. 6. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że kanał wylotowy (56) posiada wewnętrzną ściankę określającą rozszerzający się zbiornik posiadający przekrój poprzeczny, który rozszerza się w kierunku od koryta transportowego (36).
7. 7. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że kanał wylotowy (56) jest sprzężony z korytem transportowym (36) w strefie przyłączenia wylotu (34), przy czym urządzenie zawiera ponadto upust ciśnieniowy przewidziany w strefie przyłączenia wylotu (34).
8. 8. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera ponadto upust ciśnieniowy w korycie transportowym (36).
9. 9. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że główny kanał transportowy jest dalej określany przez drugą ruchomą powierzchnię (78) zasadniczo przeciwległą do pierwszej ruchomej powierzchni (76), przy czym druga ruchoma powierzchnia (78) jest przesuwana pomiędzy wlotem (32) a wylotem (34) w kierunku wylotu (34).
10. 10. Urządzenie według zastrz. 9, znamienne tym, że pierwsza ruchoma powierzchnia zawiera pierwszą powierzchnię (76) pierwszej tarczy obrotowej (66) a druga ruchoma powierzchnia (78) zawiera drugą powierzchnię drugiej tarczy obrotowej (68), natomiast koryto transportowe (36) jest ponadto określone przez przynajmniej jedną ściankę łukowatą (35) rozciągającą się pomiędzy wlotem (32) a wylotem (34).
11. 11. Urządzenie według zastrz. 9, znamienne tym, że każda zarówno pierwsza jak i druga ruchome powierzchnie (76, 78) posiadają przynajmniej jedną falistość (282), określającą skierowaną w stronę odpływu powierzchnię napędzającą (284) do zaczepiania rozdrobnionego materiału (40).
12. 12. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że wspomniana pierwsza ruchoma powierzchnia (76) posiada przynajmniej jedną falistość (282) określającą, skierowaną w stronę odpływu, powierzchnię napędzającą (284) do zaczepiania rozdrobnionego materiału (40).
13. 13. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że kanał wylotowy (56) posiada końcową część dolną sąsiadującą z głównym korytem transportowym (36), zewnętrzną część

    174 204 końcową przeciwległą do dolnej części końcowej, oraz wewnętrzną ściankę odchyloną do góry w celu umożliwienia ściśnięcia rozdrobnionego materiału wewnątrz wylotu poprzez silę grawitacji, gdy główne koryto transportowe oraz kanał wylotowy (56) zostaną wypełnione rozdrobnionym materiałem (40), oraz kolejną wewnętrzną ściankę posiadającą przekrój poprzeczny, który rozszerza się na zewnątrz w kierunku zewnętrznej części końcowej.
14. 14. Urządzenie według zastrz. 13, znamienne tym, że zawiera ponadto upust ciśnieniowy (311) przewidziany w strefie wlotu pomiędzy kanałem wyjściowym i korytem transportowym (100).
15. 15. Urządzenie według zastrz. 13, znamienne tym, że zawiera ponadto upust ciśnieniowy (311) przez wewnętrzną ściankę (305) kanału wylotowego (302).
16. 16. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że jest przeznaczone do transportowania rozdrobnionego materiału (40) do układu o podwyższonym ciśnieniu zawierającego ciecz o podwyższonym ciśnieniu, przy czym kanał wylotowy (302) posiada pierwszy koniec sprzężony z korytem transportowym (100) oraz drugi koniec (304), który jest łączony z układem o podwyższonym ciśnieniu (306), przy czym urządzenie zawiera ponadto jednokierunkowy układ zaworowy (311, 312) do powstrzymywania sprężonej cieczy przed dostaniem się do koryta transportowego (100) przez wylot.
17. 17. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że kanał wylotowy (34) posiada wewnętrzną ściankę, która to wewnętrzna ścianka jest pokryta materiałem o małym tarciu.
18. 18. Urządzenie według zastrz. 17, znamienne tym, że materiał o małym tarciu może stanowić policzteroflouoroetylen.
19. 19. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że kanał wylotowy (302) jest sprzężony z odbieranym rozdrobnionym materiałem (40) z głównego koryta transportowego (100) i wyznaczający zbiornik do przytrzymywania, podczas działania urządzenia, masy rozdrobnionego materiału (40) przenoszonego przez urządzenie tak, aby utworzyć ruchomą dynamiczną zatyczkę do powstrzymywania cieczy przed dostaniem' się jej do głównego koryta transportowego (100) z kanału wylotowego (302).
20. 20. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że pierwsza i druga powierzchnie (76, 78) posiadają przynajmniej jedną nieciągłość tak ustawioną, aby określała ona pierwszą i drugą strefy ułatwienia transportu zbieżne z głównym korytem transportowym (100) tak, aby rozdrobniony materiał (40) wewnątrz pierwszej i drugiej stref ułatwienia transportu zbiegał się z rozdrobnionym materiałem (40) wewnątrz głównego koryta transportowego (100), przy czym każda z nieciągłości posiada przynajmniej jedną skierowaną w stronę odpływu powierzchnię napędzającą.
21. 21. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że zawiera ponadto zespół napędzający, złożony z zestawu tarcz napędzających (58) i wału (60), do przesuwania pierwszej (66) i drugiej (68) tarcz obrotowych pomiędzy wlotem (54) i wylotem w kierunku wylotu (56).
22. 22. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że kanał wylotowy (56) posiada przekrój poprzeczny rozszerzający się na zewnątrz.
23. 23. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że kanał wylotowy (56) posiada dolną część końcową sąsiadującą z głównym korytem transportowym (100), zewnętrzną część końcową przeciwległą do dolnej części końcowej, oraz wewnętrzną ściankę odchyloną do góry.
24. 24. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że jest przeznaczone do transportowania rozdrobnionego materiału (40) do układu o podwyższonym ciśnieniu, zawierającego ciecz o podwyższonym ciśnieniu, przy czym kanał wylotowy (56) posiada pierwszy koniec połączony z głównym korytem transportowym (100), oraz drugi koniec, który jest łączony z układem o podwyższonym ciśnieniu, przy czym urządzenie zawiera ponadto jednokierunkowy układ zaworowy (58,60) do powstrzymywania cieczy o podwyższonym ciśnieniu przed dostaniem się do koryta transportowego (100) przez wylot.
25. 25. Sposób sterowania urządzeniem do transportowania rozdrobnionego materiału stałego, przy czym urządzenie to posiada wlot, kanał wylotu, koryto transportowe pomiędzy wlotem a kanałem wylotu, przy czym kanał wylotowy jest połączony z układem o podwyższonym ciśnieniu, oraz ruchomą powierzchnię zbieżną z korytem transportowym do przesuwania rozdrobnionego materiału stałego przez koryto transportowe w kierunku wylotu, znamienny tym, że najpierw doprowadza się rozdrobniony materiał stały (40) i wypełnia się tym materiałem

    174 204 koryto transportowe, po czym tworzy się przesuwające się kumulacyjne wypełnienie zwarte, złożone z wzajemnie blokujących się cząstek rozdrobnionego materiału (40) wewnątrz koryta transportowego (100), następnie przesuwa się wzajemnie blokujące się cząstki rozdrobnionego materiału (40) z koryta transportowego (100), w górę przez wylot tak, aby wypełnić kanał wylotowy (302) rozdrobnionym materiałem (40), a jednocześnie uszczelnia się układ o podwyższonym ciśnieniu za pomocą przesuwających się wzajemnie blokujących się cząstek rozdrobnionego materiału.
26. 26. Sposób według zastrz. 25, znamienny tym, że układ o podwyższonym ciśnieniu zawiera ciecz o podwyższonym ciśnieniu, oraz tym, że w pobliżu w strefie zagrożonej przeciekiem cieczy do kanału transportowego a zwłaszcza w sąsiedztwie połączenia pomiędzy korytem transportowym z kanałem wylotowym upuszcza się gaz.
27. 27. Sposób według zastrz. 25, znamienny tym, że układ o podwyższonym ciśnieniu zawiera ciecz o podwyższonym ciśnieniu, oraz tym, że upuszcza się gaz w korycie transportowym.