PL173556B1

PL173556B1 - Głowica dozownika do aerozolu piankowego

Info

Publication number: PL173556B1
Application number: PL94311966A
Authority: PL
Inventors: Bernhard Grunenberg; Hans D. Harbort; Lutz Maske
Original assignee: Henkel Kgaa
Priority date: 1993-06-11
Filing date: 1994-06-07
Publication date: 1998-03-31
Also published as: US5725155A; ES2106548T3; DE9308745U1; CZ288543B6; DE59404225D1; EP0703739A1; CA2164937A1; WO1994028759A1; HU217194B; SK154295A3; HU9503119D0; GR3025367T3; JPH08511182A; DK0703739T3; CZ302395A3; ATE158699T1; HUT73114A; EP0703739B1; PL311966A1

Description

Przedmiotem wynalazku jest głowica dozownika do aerozolu piankowego stosowanego w gospodarstwie domowym.

Aerozole piankowe są używane w gospodarstwie domowym na przykład do czyszczenia dywanów, wanien i podobnych obiektów, ale także w dziedzinie kosmetyki do pielęgnacji włosów i ciała. Wiadomo, że składniki czynne do tego rodzaju pianek aerozolowych są destylowane z węglowodorów i fluorowanych węglowodorów chlorowanych. Fluorowane węglowodory chlorowane są ze względu na ochronę środowiska coraz częściej eliminowane. Węglowodory natomiast są palne i dlatego też nasuwają wątpliwości co do możliwości ich stosowania.

Jako nie wzbudzające obaw propelenty aerozolowe brane są pod uwagę takie dające się sprężać gazy jak azot lub sprężone powietrze. Podczas gdy węglowodory po rozprężeniu stają

173 556 się substancjami płynnymi, nie ma to miejsca w wypadku azotu lub sprężonego powietrza. Stąd jest rzeczą trudną utrzymanie na wystarczającym poziomie ciśnienia tego rodzaju propelentów aerozolowych wraz ze zużywaniem się składników czynnych, aby zapewnić w dalszym ciągu skuteczne rozpylanie. Zresztą trudno jest otrzymać z tego rodzaju sprężonych czynników pośredniczących pożądane pianki aerozolowe, przy użyciu konwencjonalnych układów zawórgłowica dozownika.

Z opisu zgłoszenia patentowego RFN nr 36 44 237 wiadomo jest, że pianki do golenia lub podobne wytwarza się w ten sposób, że za zaworem zamykającym opakowanie kanał wylotowy uchodzi do komory zbiorczej pianki. Ścianę zamykającą komory zbiorczej tworzy siatka, przed którą usytuowany jest odchylacz. Wielkość oczka w siatce wynosi 1 mm lub nieco mniej.

W opisie niemieckiego wzoru użytkowego nr DE-U-8712658 przedstawiono konstrukcję głowicy dozownika aerozolu piankowego z dwoma otworami dławiącymi usytuowanymi jeden za drugim. Drugi otwór ma mniejszy przekrój poprzeczny niż pierwszy, tak że przy drugim otworze powstaje spiętrzenie ciśnienia, które uniemożliwia zasysanie powietrza przez otwory promieniowe. Przeciwnie, przez te otwory promieniowe może wypływać płyn. Przy końcu rurowego odcinka kanału wyposażonego w otwory dławiące usytuowane jest sito.

Tego rodzaju głowica dozownika nie jest w stanie, w pożądany sposób, wytworzyć pianki za pomocą nierozpuszczalnego propelentu aerozolowego w postaci gazowej.

Przedmiotem wynalazku jest głowica dozownika do aerozolu piankowego w postaci jednoczęściowego korpusu osadzona na opakowaniu zawierającym roztwór składnika czynnego. Korpus ten posiada otwór dławiący o stosunkowo małym przekroju poprzecznym, usytuowany na przednim zakończeniu kanału przepływowego, a w ścianie kanału przepływowego za otworem dławiącym znajduje się co najmniej jeden otwór połączony z atmosferą, którego przekrój jest wyraźnie większy niż otworu dławiącego. Na tylnym zakończeniu kanału jest umieszczona siatka o drobnych oczkach lub sitko. Rozwiązanie według wynalazku charakteryzuje się tym, że kanał końcówki stanowi osadzenie trzonka zaworu opakowania zawierającego nierozpuszczalny gazowy propelent aerozolowy. Końcówka ta posiada otwór dławiący, i za pomocą kilku żeber poprzecznych, rozmieszczonych w odstępach, w kierunku obwodowym połączona jest z częścią w kształcie kapturka lub kołpaka, powyżej której znajduje się rurowy kanał przepływowy. Otwór dławiący usytuowany jest między żebrami poprzecznymi, a część w kształcie kołpaka znajduje się w pewnym odstępie od górnej krawędzi opakowania.

Korzystnie, w części o kształcie kołpaka, u wlotu do kanału przepływowego, usytuowany jest stożkowy otwór przelotowy i żebra poprzeczne są połączone ze stożkową ścianą, przy czym głowica obejmuje cztery żebra poprzeczne, ukształtowane na zewnętrznej stronie końcówki rozszerzają się stopniowo w kierunku części o kształcie kołpaka.

Otwór posiada średnicę od 0,2 mm do 1,5 mm, przeważnie około 0,6 mm.

Sitko jest ukształtowane w pierścieniu wykonanym z tworzywa sztucznego, który jest osadzony poprzez wprasowanie w wybraniu na górnym zakończeniu kanału, przy czym sitko jest umieszczone na zakończeniu tulei, osadzonej na wydrążonej cylindrycznej części posiadającej boczne otwory i otwór dławiący, a wielkość oczka sitka jest mniejsza niż 0,2 mm.

Dzięki takiemu rozwiązaniu płynny składnik czynny płynie przez otwór dławiący ze stosunkowo dużą prędkością i porywa z bocznego otworu w ścianie kanału przepływowego otaczające powietrze, co powoduje zawirowanie i spienienie składnika czynnego. Zawirowany i nasycony powietrzem strumień, trafia na końcu kanału na siatkę lub sitko o drobnych oczkach, przez co zależnie od odległości od skrapianego obiektu powstaje piana zwarta lub piana powierzchniowa.

Poza tym, w zależności od rodzaju dyszy wypływowej, powietrze otaczające jest włączane do spieniania składnika czynnego, a ilość gazowego propelentu aerozolowego może być zmniejszona. Dlatego w głowicy dozownika stosownie do wynalazku, azot lub sprężone powietrze występują w opakowaniu aerozolowym jeszcze w wystarczającej ilości i przy wystarczającym ciśnieniu także wtedy, gdy prawie cały składnik czynny został wykorzystany.

Przedmiot wynalazku został przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przekrój przez schematycznie przedstawioną głowicę dozownika stosownie do wynalazku, fig. 2 - przekrój podobny do przedstawionego na fig. 1 z innym

173 556 ukształtowaniem górnej części głowicy dozownika, fig. 3 - przekrój przez głowicę wykonaną inaczej według wynalazku, fig. 4 - widok z góry na głowicę dozownika przedstawioną na fig. 3.

Opisana głowica dozownika 10 przedstawia jednoczęściowy element konstrukcyjny 12 z tworzywa sztucznego z dolną częścią w kształcie kapturka 14 i górną częścią w kształcie tulei 16.

W części o kształcie kapturka 14 usytuowana jest współśrodkowo, skierowana w dół końcówka w kształcie wydrążonego walca 20, która współdziała z nie pokazanym zaworem opakowania aerozolowego, na którym osadzonajest głowica dozownika 10. Głowica dozownika 10 może na przykład współdziałać z trzonkiem zaworu aerozolowego, jak pokazano za pomocą 18.

W pobliżu górnej części ukształtowanej w formie kapturka części 14, część 16 w kształcie tulei jest oddzielona za pomocą ściany poprzecznej 22, w której znajduje się otwór dławiący 24. Średnica otworu dławiącego wynosi na przykład 0,46 mm. Bezpośrednio w pobliżu ściany poprzecznej 22, do wnętrza kanału 28 uchodzi kilka otworów 26, które są wykonane w tulei 16. Osie otworów 26 są skierowane ukośnie ku górze.

W górnym zakończeniu tulei 16 jest przewidziane wybranie w kształcie pierścienia kołowego 28, w którym osadzony jest pierścień z tworzywa sztucznego 30, wykonany wspólnie z sitkiem 32 o drobnych oczkach. Wielkość oczka w sitku, które jest wykonane z tworzywa sztucznego lub metalu wynosi na przykład 0,2 mm lub mniej.

Głowica dozownika służy do wytwarzania pianek aerozolowych, gdy są one używane do czyszczenia na przykład dywanów i wanien lub jako kosmetyki. Opakowanie aerozolowe napełnia się odpowiednim składnikiem czynnym (roztwór środka powierzchniowo czynnego), który znajduje się pod ciśnieniem rozpuszczalnego w wodzie propelentu aerozolowego, jak na przykład powietrze lub azot. Naciśnięcie palcem głowicy dozownika 10 otwiera zawór aerozolowy; składnik czynny przepływa wraz z powietrzem przez stosunkowo ciasny otwór dławiący 24 i dzięki temu jest silnie przyspieszany. W ten sposób powietrze z otoczenia jest zasysane przez otwory 26 wywołujące efekt strumienicowy, jak pokazano za pomocą strzałki 34. Mieszanina składnika czynnego i zasysanego powietrza trafia ze stosunkowo dużą prędkością na sitko 32, przy czym na oczkach sitka wytwarza się pożądana piana.

Odstęp pomiędzy sitkiem 32 i otworem dławiącym 24 można zmieniać. W każdym wypadku należy przewidzieć, aby odległość od sitka 32 do otworu dławiącego 24, względnie otworów 26, była jak najmniejsza.

Ze względu na to, że na fig. 2 przedstawiono te same części co na fig. 1, używa się tych samych rysunków wzorcowych, na których na fig. 2 wprowadzono indeks a. Głowica dozownika 10a jest ukształtowana jako dwuczęściowa. Dolna część 13 jest skonstruowana podobnie jak część konstrukcyjna 12 na fig. 1 z wyjątkiem zmniejszonej średnicy części 40, wykonanej w kształcie rury lub tulei części 16a. Służy ona do osadzenia tulei 42, która stanowi część o większej średnicy wewnętrznej, tak że kanał 28a w zasadzie posiada stałą średnicę wewnętrzną. Na tulei 42 znajduje się siatka 32a, zamocowana na przykład za pomocą klejenia lub spawania. Części 42,13 mogą być połączone ze sobą za pomocą prasowania wtłaczanego dokładnego j ak również sklejone lub zespawane.

Głowica dozownika 50 na fig. 3 jest wykonana również jako jednoczęściowy korpus 52 i wytworzona z tworzywa sztucznego. Posiada ona dolną część 54 w kształcie kapturka lub kołpaka, oraz górną część 56 w kształcie tulei lub rury.

W części 54 znajduje się końcówka 58 w kształcie wydrążonego walca, która współdziała z nie pokazanym zaworem opakowania aerozolowego, na którym jest osadzona głowica dozownika 50. Końcówka 58 może na przykład współdziałać z trzonkiem zaworu aerozolowego, jak to zostało już opisane w związku z fig. 1.

Przejście od wnętrza części 54 w kształcie kołpaka, do kanału 60 części 56 w kształcie rury, jest stożkowe, jak to przedstawiono za pomocą 62. Na powierzchni stożkowej części 62 są uformowane cztery żebra poprzeczne, rozmieszczone w jednakowych odstępach, z których dwa żebra 64 względnie 66, są uwidocznione na fig. 3. Żebra poprzeczne sięgają w dół do ściany zewnętrznej części 58 w kształcie rury; za ich pośrednictwem jest ona połączona z rurowączęścią 56. Przez otwory powstające pomiędzy żebrami poprzecznymi powietrze może płynąć wzdłuż strzałki 68.

173 556

Część 58 w kształcie rury jest w górnej części zamknięta ścianą 70, w której przewiduje się otwór dławiący 72, o średnicy wynoszącej przykładowo 0,6 mm.

Sposób działania głowicy dozownika na fig. 3 jest taki sam jak na fig. 1. Przez otwór dławiący 72 pod ciśnieniem płynie składnik czynny, przez co powietrze jest porywane do wnętrza części 54 w kształcie kołpaka i wpływa do kanału 60. Siatka, która na fig. 3 nie jest pokazana, jest osadzona w wewnętrznym wybraniu 74 na zakończeniu części 56 w kształcie rury.

Jak wynika z fig. 4, na zewnętrznej stronie części 54 w kształcie kołpaka, można zauważyć parę leżących na przeciwko siebie skrzydełek 76, na których górnej części przewidziano w przekroju poprzecznym rowki o kształcie trójkątnym, które leżą na łuku koła. Skrzydełka 76 służą do uchwycenia głowicy dozownika, na przykład za pomocą palca wskazującego i środkowego, w celu naciśnięcia głowicy dozownika w kierunku opakowania i uruchomienia nie pokazanego zaworu aerozolowego.

FIG. 2

-10a

FIG. 3 7C

FIG. 4

173 556

FIG. 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Głowica dozownika do aerozolu piankowego, w postaci jednoczęściowego korpusu osadzona na opakowaniu zawierającym roztwór składnika czynnego, przy czym korpus ten posiada otwór dławiący o stosunkowo małym- przekroju poprzecznym usytuowany na przednim zakończeniu kanału przepływowego, a w ścianie kanału przepływowego za otworem dławiącym znajduje się co najmniej jeden otwór połączony z atmosferą, którego przekrój jest wyraźnie większy niż otworu dławiącego Ί na tylnym zakończeniu kanału jest umieszczona siatka o drobnych oczkach lub sitko, znamienna tym, że kanał końcówki (58) stanowi osadzenie trzonka zaworu opakowania zawierającego nierozpuszczalny gazowy propelent aerozolowy, a końcówka (58) posiada otwór dławiący (72), i za pomocą kilku żeber poprzecznych (64, 66) rozmieszczonych w odstępach, w kierunku obwodowym połączona jest częścią (54) w kształcie kapturka lub kołpaka, powyżej której znajduje się rurowy kanał przepływowy (60), przy czym otwór (72) usytuowany jest między żebrami poprzecznymi (64, 66), a część (54) w kształcie kołpaka znajduje się w pewnym odstępie od górnej krawędzi opakowania.
2. Głowica dozownika według zastrz. 1, znamienna tym, że w części (54) w kształcie kołpaka, u wlotu do kanału przepływowego (60) usytuowany jest stożkowy otwór przelotowy (62) i żebra poprzeczne (64, 66) są połączone ze stożkową ścianą.
3. Głowica dozownika według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że obejmuje cztery żebra poprzeczne (64, 66).
4. Głowica dozownika według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że żebra poprzeczne (64,66) są ukształtowane na zewnętrznej stronie końcówki (58) i rozszerzają się stopniowo w kierunku części (54) w kształcie kołpaka.
5. Głowica dozownika według zastrz. 1, znamienna tym, że otwór dławiący (72) posiada średnicę od 0,2 mm do 1,5 mm, przeważnie około 0,6 mm.
6. Głowica dozownika według zastrz. 1, znamienna tym, że sitko (32) jest ukształtowane w pierścieniu (30) z tworzywa sztucznego, który jest osadzony w wybraniu (28), na górnym zakończeniu kanału (16, 60).
7. Głowica dozownika według zastrz. 6, znamienna tym, że pierścień (30) jest wprasowany w wybranie (28).
8. Głowica dozownika według zastrz. 6, znamienna tym, że sitko (32) jest umieszczone na zakończeniu tulei, osadzonej na wydrążonej cylindrycznej części posiadającej boczne otwory i otwór dławiący.
9. Głowica dozownika według zastrz. 6, znamienna tym, że sitko (32) posiada wielkość oczka mniejszą niż 0,2 mm.