PL172574B1 - Sposób i instalacja do przeróbki opakowan zawierajacych pozostalosci PL PL - Google Patents

Abstract

1 Sposób przeróbki opakowan zawierajacych pozostalo- sci, z odzyskiwaniem surowców wtórnych, zwlaszcza pojemników cisnieniowych do wytwarzania pianek poliuretanowych z uzyciem gazów wytlaczajacych polegajacy na etapach, prowadzonych w zasadzie w atmosferze gazu wytlaczajacego i/lub par rozpuszczal- nika wprowadzania opakowan do pojemnika roboczego z jedno- czesnym ich otwieraniem poprzez siekanie oraz odprowadzania pozostalosci opakowan z pojemnika roboczego, znamienny tym, ze ekstrahuje sie rozpuszczalne pozostalosci za pomoca rozpusz- czalnika, uzyskany roztwór zawierajacy pozostalosci przenosi sie z pojemnika roboczego do zbiornika szlamowego zateza sie roztwór zawierajacy pozostalosci w zbiorniku szlamowym odparowujac rozpuszczalnik, nastepnie skrapla sie odparowywany rozpuszczal- nik 1 zawraca sie go do pojemnika roboczego, zas pozostalosci po wystarczajacym wzbogaceniu, odprowadza sie ze zbiornika szlamo- wego w postaci stezonej 12 Instalacja do przeróbki opakowan zawierajacych pozo- stalosci ze sluza wlotowa 1 wylotowa, urzadzeniem do otwierania wprowadzonych przez sluze opakowan, 1 co najmniej jednym prze- wodem doprowadzajacym swiezy rozpuszczalnik 1 co najmniej jednym przewodem doprowadzajacym gaz ochronny, przewodem odprowadzajacym rozpuszczalnik zawierajacy rozpuszczalne pozo- stalosci opakowan, przenosnikiem do stalych pozostalosci opako- wan 1 co najmniej jednym skierowanym na urzadzenie do otwierania opakowan, urzadzeniem natryskowym do spryskiwania rozpusz- czalnikiem, znamienna tym, ze pod urzadzeniem (12) do otwiera- nia opakowan umieszczony jest ekstrakcyjny, zbiorczy pojemnik (13) dla otwartych opakowan, polaczony przewodem (17) rozpuszczal- nika zawierajacego rozpuszczone pozostalosci opakowan z urzadze- niem odparowujacym (19) do oddestylowania rozpuszczalników, które jest polaczone z urzadzeniem (20) do skraplania destylowanego rozpuszczalnika, do którego dolaczony jest przewód powrotny (22) skroplonego rozpuszczalnika do pojemnika zbiorczego (13)............ F I G 2 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób oraz instalacja do przeróbki opakowań zawierających pozostałości.

Wynalazek dotyczy sposobu przeróbki zużytych lub uszkodzonych opakowań zawierających pozostałości, z odzyskiwaniem surowców wtórnych, zwłaszcza opakowań ciśnieniowych (opakowań aerozolowych), przeznaczonych do wytwarzania pianki poliuretanowej przy pomocy gazu wytłaczającego, przez ekstrakcję rozpuszczalnikiem, jak też urządzenia do przeprowadzania tego sposobu.

Opakowania zawierające pozostałości, na przykład w postaci opakowań aerozolowych całkowicie lub częściowo opróżnionych, powstają w dużych ilościach i będą stanowić coraz większy problem w dziedzinie usuwania odpadów. Odkładania na składowiskach zabrania się ze względu na ochronę środowiska, ponieważ zawarte w nich pozostałości mogą się dostawać do atmosfery, do gruntu lub do wód gruntowych i mogą tam prowadzić do poważnych strat. Odpowiednio odnosi się to do spalania, które zwłaszcza w przypadku produktów chemiczno-technicznych często jest niezupełne i wytwarza duże ilości substancji szkodliwych, które mogą być związane tylko za pomocą kosztownych środków, jeśli w ogóle jest to możliwe. Spalanie prowadzi wprawdzie do znacznego zmniejszenia objętości odpadów, ale nie prowadzi do rozwiązania problemów ujemnego oddziaływania na środowisko.

Poniżej ten problem zostanie bliżej objaśniony na przykładzie usuwania odpadowych zawierających prepolimery opakowań aerozolowych do wytwarzania pianek poliuretanowych.

Pianki poliuretanowe znajdują zastosowanie rozciągające się na wiele obszarów. Zwłaszcza w budownictwie są one szeroko stosowane do uszczelniania i izolacji, tak jak i w innych dziedzinach techniki. Z reguły pianki poliuretanowe są pobierane z opakowań aerozolowych , które zawierają prepolimer poliuretanu wraz z potrzebnym gazem wytłaczającym i ewentualnie również potrzebnymi dodatkami. Te opakowania aerozolowe pozostają pod ciśnieniem i nie mogą być ponownie używane, dlatego też muszą być usuwane. Z drugiej strony stanowią one problem odpadów, które nie są dostępne dla normalnego usuwania odpadów. Do tego, opakowania aerozolowe, zwłaszcza ze starszej produkcji z reguły zawierają fluorowane chlorowęglowodory, które, jak się uważa, uszkadzają atmosferyczną warstwę ozonową i dlatego nie mogą się dostać do atmosfery.

W ramach starań o ograniczanie ilości odpadów domowych i przemysłowych są coraz częściej omawiane i zalecane środki, zmuszające producentów do odbierania opakowań ich produktów po zużyciu i do ich ponownego stosowania lub usuwania przez nich samych. Dzięki tym środkom stało się potrzebne szukanie dróg przemysłowej obróbki takich odpadów.

Przy obróbce odebranych opakowań aerozolowych do wytwarzania pianek poliuretanowych wyniknęło wiele problemów, które dotychczas stały na przeszkodzie ponownemu przerabianiu gospodarczemu i odzyskiwaniu. Na przykład część odebranych opakowań znajduje się pod nieznacznym ciśnieniem z powodu pozostałego w nich gazu wytłaczającego, co stwarza problem zarówno przy otwieraniu jak i przy spalaniu. Ponadto opakowania posiadają różny stan napełnienia, który obejmuje zakres od przeterminowanych opakowań z praktycznie całkowitym napełnieniem prepolimerem, który z powodu zablokowanego zaworu nie może być wydobyty, do praktycznie całkowicie opróżnionych opakowań z przylegającymi do obrzeży resztkami

172 574 prepolimeru w stanie od nie usieciowanego do usieciowanego. Te różne stany były dotychczas przeszkodą dla jednorodności obróbki z odzyskiwaniem pozostałości.

Z niemieckiego opisu patentowego DE-A-3817273 znany jest sposób rozdrabniania pojemników znajdujących się pod ciśnieniem, na przykład opakowań rozpylaczy, w którym rozdrabnianie zachodzi przy nadciśnieniu gazu obojętnego, rozdrabniane części pojemników zostają oddzielone od zawartych substancji w warunkach nadciśnienia i substancje te są wychwytywane w strefie nadciśnienia. W urządzeniu do przeprowadzania sposobu mogą być zainstalowane nad mechanizmem tnącym dysze rozpylające środek chemiczny oddziałujący na substancje zawarte w zbiorniku. Rodzaj środka chemicznego nie jest podany.

Opisany sposób obróbki nie polega więc ani na ekstrakcji za pomocą rozpuszczalnika ani na pracy w parach rozpuszczalnika.

W niemieckim opisie patentowym DE-A-4017319 ujawniono sposób i urządzenie do utylizacji opakowań, przy czym pod pojęciem opakowań są rozumiane, zwłaszcza opakowania z resztkami farb i lakierów. W sposobie tym rozdrabnia się opakowania i uwalnia je od resztek zawartych substancji, przy czym przeprowadza się je przez urządzenie rozdrabniające i przesiewacz bębnowy i doprowadza do nich ogrzany gaz. Uzyskuje się oczyszczone materiały opakowań.

Występujące przy rozdrabnianiu opakowań i procesie oczyszczania resztki zawartych substancji, ewentualnie po spryskaniu rozpuszczalnikiem, wychwytuje się osobno, i ewentualnie z zastosowanym rozpuszczalnikiem doprowadza się do odpowiedniego usuwania odpadów. Odzyskiwanie resztek zawartych substancji nie jest przewidziane, odzyskiwanie zastosowanych rozpuszczalników również nie.

W niemieckim opisie patentowym DE 3713477, opisano urządzenie do rozdrabniania zbiorników, zwłaszcza puszek metalowych, które zawierają substancje napędowe i/lub substancje resztkowe.

Urządzenie zawiera narzędzia rozdrabniające napędzane silnikami, ze szczelnie zamkniętą dla powietrza zasuwą nad przestrzenią roboczą, która również jest hermetycznie zamknięta i posiada otwór wlotowy dla gazu ochronnego, urządzenie wychwytujące dla składników rozdrabnianych zbiorników, które jest szczelnie przyłączone do przestrzeni roboczej i przewód odprowadzający gazy odlotowe, który wychodzi z przestrzeni roboczej. Resztki zbiorników są zbierane razem z innymi zawartymi materiałami niegazowymi.

Ekstrakcja za pomocą rozpuszczalników, które są prowadzone w obiegu kołowym, jak również odzyskiwanie wyekstrahowanych materiałów nie są ujawnione.

Dotychczas opakowania aerozolowe były przerabiane w urządzeniach, które pozostawały w atmosferze zwykłego gazu obojętnego ze względu na zagrożenie eksplozją jakie przyjmowano dla sposobu, przy czym określenie obojętny odnosi się do niepalnego. Takimi gazami obojętnymi są azot i argon. Podczas prób okazało się jednak, że zastosowanie azotu powoduje niezwykle silny wzrost gospodarki gazem i wpływa niekorzystnie na osadzanie pozostałości gazu wytłaczającego. Obecność dużych ilości azotu wymaga, zwłaszcza obecność instalacji do kondensacji o dużej wydajności i w związku z tym drogich, aby osiągnąć wystarczające stopnie osadzania. Z drugiej jednak strony wymagane jest utrzymywania urządzenia w atmosferze gazu obojętnego dla zapobieżenia eksplozjom.

Zadaniem wynalazku jest dlatego dostarczenie sposobu, za pomocą którego opakowania, na przykład pojemniki, które zawierają prepolimer poliuretanu, zwłaszcza do wytwarzania pianki, ale także do celów klejenia, mogą być przerabiane i zawarte w nich surowce wtórne odzyskiwane bez niekontrolowanego uwalniania zawartych w nich szkodliwych dla zdrowia i środowiska substancji i bez obciążania przebiegu procesu dużymi ilościami pobranego azotu. Jednocześnie sposób powinien odpowiadać wymaganiom bezpieczeństwa pracy pod względem ochrony przed wybuchem.

Sposób przeróbki opakowań zawierających pozostałości, z odzyskiwaniem surowców wtórnych, zwłaszcza pojemników ciśnieniowych do wytwarzania pianek poliuretanowych z użyciem gazów wytłaczających polegający na etapach, prowadzonych w zasadzie w atmosferze gazu wytłaczającego i/lub par rozpuszczalnika: wprowadzania opakowań do pojemnika roboczego z jednoczesnym ich otwieraniem poprzez siekanie oraz odprowadzania pozostałości opakowań z pojemnika roboczego, odznacza się według wynalazku tym, że ekstrahuje się

172 574 rozpuszczalne pozostałości za pomocą rozpuszczalnika, uzyskany roztwór zawierający pozostałości przenosi się z pojemnika roboczego do zbiornika szlamowego i zatęża się roztwór zawierający pozostałości w zbiorniku szlamowym odparowując rozpuszczalnik, następnie skrapla się odparowywany rozpuszczalnik i zawraca się go do pojemnika roboczego, zaś pozostałości po wystarczającym wzbogaceniu, odprowadza się ze zbiornika szlamowego w postaci stężonej.

Korzystnie opakowania przy siekaniu skrapia się rozpuszczalnikiem.

Korzystnie stałe pozostałości siekania odprowadza się z pojemnika roboczego, poprzez śluzę, przenośnikiem, korzystnie przenośnikiem ślimakowym.

Korzystnie ferromagnetyczne pozostałości siekania odprowadza się z pojemnika roboczego stosując separację magnetyczną.

Korzystnie pozostałości siekania podczas odprowadzania skrapia się rozpuszczalnikiem.

Korzystnie jako rozpuszczalniki stosuje się estry, ketony, alifatyczne i/lub aromatyczne węglowodory o temperaturze wrzenia do około 200°C.

Korzystnie jako rozpuszczalnik stosuje się aceton lub toluen.

Korzystnie rozpuszczalnik odparowuje się ze zbiornika szlamowego pod obniżonym ciśnieniem.

Korzystnie gazy zawarte w opakowaniach, zwłaszcza gaz wytłaczający i ewentualnie rozpuszczalnik oddziela się i pozyskuje.

Korzystnie gazy skrapla się.

Korzystnie sposób prowadzi się w atmosferze uwolnionego gazu wytłaczającego jako gazu ochronnego, zwłaszcza w atmosferze propanu, butanu, eteru dwumetylowego, fluorowanych węglowodorów i/lub CO2.

Instalacja do przeróbki opakowań zawierających pozostałości ze śluzą wlotową i wylotową, urządzeniem do otwierania wprowadzonych przez śluzę opakowań, i co najmniej jednym przewodem doprowadzającym świeży rozpuszczalnik i co najmniej jednym przewodem doprowadzającym gaz ochronny, przewodem odprowadzającym rozpuszczalnik zawierający rozpuszczalne pozostałości opakowań, przenośnikiem do stałych pozostałości opakowań i co najmniej jednym skierowanym na urządzenie do otwierania opakowań, urządzeniem natryskowym do spryskiwania rozpuszczalnikiem, charakteryzuje się według wynalazku tym, że pod urządzeniem do otwierania opakowań umieszczony jest ekstrakcyjny, zbiorczy pojemnik dla otwartych opakowań, połączony przewodem rozpuszczalnika zawierającego rozpuszczone pozostałości opakowań z urządzeniem odparowującym do oddestylowania rozpuszczalników, które jest połączone z urządzeniem do skraplania destylowanego rozpuszczalnika, do którego dołączony jest przewód powrotny skroplonego rozpuszczalnika do pojemnika zbiorczego, zaś do urządzenia odparowującego dołączone jest urządzenie do odzyskiwania rozpuszczonych materiałów z opakowań, przy czym przenośnik do stałych pozostałości opakowań stanowi przenośnik ślimakowy wchodzący do pojemnika zbiorczego.

Korzystnie powyżej przenośnika ślimakowego do stałych pozostałości opakowań są umieszczone, skierowane na niego dysze natryskowe.

Korzystnie instalacja ma zespół suszący dołączony do przenośnika ślimakowego.

Korzystnie powyżej urządzenia do otwierania opakowań jest umieszczona co najmniej jedna dysza natryskowa.

Korzystnie poniżej urządzenia do otwierania opakowań jest umieszczona co najmniej jedna dysza natryskowa.

Pod pojęciem gaz ochronny lub gaz wytłaczający będą rozumiane według wynalazku takie gazy, które w konwencjonalnych opakowaniach ciśnieniowych (opakowaniach aerozolowych), zwłaszcza tych do wytwarzania pianki poliuretanowej, są używane jako środek wytłaczający i pianotwórczy. Są nimi zwłaszcza propan, butan, eter dwumetylowy, fluorowęglowodory, jak fluorometan 1 fluoroetan (na przykład R 134a i R 152a) jak też fluorochlorowęglowodory, o ile są one jeszcze używane i dopuszczalne, CO2, N2O i tak dalej. Azot i argon są tylko o tyle wprowadzane, o ile są one uwalniane z puszek ciśnieniowych i są tam składnikiem mieszanin gazów wytłaczających. Gazy wytłaczające w węższym znaczeniu, jak są one używane według wynalazku , są gazami wytłaczającymi z przerabianych puszek ciśnieniowych, przy czym rozumie się, że w fazie rozruchu sposobu muszą być stosowane gazy wytłaczające z innych źródeł, aby urządzenie znajdowało się w atmosferze gazów obojętnych. Szczególnie do tego odpowiednie są R 134a i R 152a. Większy lub mniejszy wkład do wytworzenia atmosfery gazu obojętnego wnosi także rozpuszczalnik ekstrahujący, który jest zawarty w atmosferze odpowiednio do ciśnienia swych par. Domieszanie CO2 w ilości do 50% może być pożądane z powodu ochrony przed eksplozją.

Wskazano na to, że techniczne bezpieczeństwo pracy polega na tym, że pracuje się w zamkniętym układzie powyżej granicy wybuchowości uczestniczących substancji palnych i podatnych na eksplozję, o ile nie polega ono na całkowitym wyparciu tlenu przez niepalny gaz.

Korzystnie, przerabiane opakowania są doprowadzane przez śluzę do pojemnika roboczego. Może to nastąpić za pomocą konwencjonalnej śluzy, która gwarantuje, że pojemnik roboczy pozostaje zamknięty w stosunku do otoczenia.

O ile opakowania nie są jeszcze otwarte,zostają ona ąelnwootwarte przy śluzowaniu. Towarzyszy temu korzystnie jednoczesne rozdrabnianie, na przykład w urządzeniu rozdrabniającym skonstruowanym w tym celu. Poniżej to rozdrabnianie będzie określane jako siekanie.

Szczególnie korzystnie, otwieranie lub siekanie opakowań następuje przy spryskiwaniu rozpuszczalnikiem. Zapobiega się przez to po pierwsze pienieniu i ponadto, ewentualnie wprowadzana woda, zostaje wchłonięta przez rozpuszczalnik i rozprowadzona, zanim może ona wejść w niekontrolowaną reakcję z zawartością, co jest szczególnie ważne przy materiałach wrażliwych na wilgoć, zwłaszcza prepolimerach poliuretanów sieciujących pod wpływem wilgoci.

Posiekane opakowania zostają następnie odprowadzone do przestrzeni roboczej przenośnikiem, zwłaszcza przenośnikiem ślimakowym, który jest odpowiedni do rozdzielania ciał stałych i roztworów. Jeśli opakowania stanowią materiały ferromagnetyczne, wchodzi też w rachubę odprowadzanie z zastosowaniem separacji magnetycznej. Kombinacje obu sposobów przenoszenia mogą być także celowe, zwłaszcza wtedy, kiedy opakowania z blachy białej zaopatrzone są w części z tworzyw sztucznych, co ma wielokrotnie miejsce w przypadku opakowań aerozolowych.

Ekstrakcja pozostałości w otwartych lub rozdrobnionych opakowaniach następuje w pojemniku roboczym za pomocą rozpuszczalnika dostosowanego każdorazowo do pozostałości. Odpowiednimi rozpuszczalnikami są w każdym przypadku takie, jakie były zastosowane przy wytwarzaniu początkowej zawartości opakowań i/lub są jeszcze zawarte w samych opakowaniach.

Ekstrakcja może po pierwsze następować przez to, że otwarte i/lub rozdrobnione opakowania wpadają do pojemnika roboczego wypełnionego rozpuszczalnikiem i pozostają tam przez pewien czas zanim nie zostaną odprowadzone. Równolegle do tego lub alternatywnie opakowania, już podczas rozdrabniania i/lub podczas procesu przenoszenia mogą być spryskiwane lub przemywane świeżym rozpuszczalnikiem. Celowe jest doprowadzanie do zetknięcia opakowań z rozpuszczalnikiem we wszystkich trzech etapach, a więc spryskiwanie zarówno podczas rozdrabniania i przenoszenia, jak też doprowadzanie do zetknięcia z rozpuszczalnikiem znajdującym się w pojemniku roboczym, na przykład w leju przyjmującym przenośnika ślimakowego.

Bezpośrednio po odprowadzeniu, stałe pozostałości są później, w dolnej kolejności, suszone i odprowadzane poprzez śluzę jak też dodatkowo sortowane i doprowadzane do ponownego użytkowania.

Jako rozpuszczalniki szczególnie odpowiednie są zwykłe estry, ketony, alifatyczne i aromatyczne węglowodory i ich pochodne, zwłaszcza takie które mają temperaturę wrzenia do około 200°C. Jeśli przerabia się pojemniki z prepolimerami poliuretanu, jako rozpuszczalniki wchodzą w rachubę zwłaszcza aceton i toluen.

Przy przeróbce opakowań rozproskowyoh, ciśnieniowych i aerozolowych uzyskuje się większe ilości gazów wytłaczających, których uchodzenie do atmosfery jest niepożądane. O ile te gazy wytłaczające nie są potrzebne do zobojętniania atmosfery, są one wychwytywane i kondensowane za pomocą odpowiednich środków. Taka kondensacja może następować po pierwsze przez sprężanie przy skraplaniu, poza tym jednak także przez kondensację w niskich temperaturach. Te środki są stosowane, zwłaszcza w przypadku gazów wytłaczających dających się skraplać, zwłaszcza niskowrzących fluoroohlurowęglowudarów lub także palnych węglowodorów, takich jak propan lub butan.

172 574

Według wynalazku, zawierający pozostałości roztwór otrzymany w pojemniku roboczym przesyła się na przykład przez przepompowanie do zbiornika szlamowego, w którym roztwór zostaje bardziej zagęszczony. W tym celu roztwór zostaje doprowadzony do podwyższonej temperatury i rozpuszczalnik odparowany od szlamu, przy czym może być celowa praca pod obniżonym ciśnieniem, dla obniżenia temperatury wrzenia i uniknięcia przemieszczania pozostałości. Oddestylowane rozpuszczalniki zostają zagęszczone i, ewentualnie po potrzebnym oczyszczeniu przez destylację, zawrócone do procesu. Pozostałości w szlamie zbiornika szlamowego, po odpowiednim zatężeniu zostają odprowadzone i doprowadzone do dalszego użytkowania.

Dla przypadku, w którym sposób według wynalazku stosuje się do przeróbki opakowań aerozolowych z prepolimerem poliuretanu, celowe jest dodawanie zwykłego środka rozcieńczającego, dla podwyższenia płynności gromadzącego się w zbiorniku szlamowym prepolimeru. Taki środek rozcieńczający powinien mieć wyższą temperaturę wrzenia niż każdorazowo zastosowany rozpuszczalnik. Szczególnie odpowiedni do tego celu jest fosforan trójetylowy lub świeży surowiec, podobny do surowców, które początkowo wypełniały opakowanie.

Sposób według wynalazku przeprowadza się w atmosferze gazu ochronnego. Gazami ochronnymi są już wymienione gazy wytłaczające i CO2, gazy spalinowe zawierające CO2 i tym podobne, przy czym chodzi przede wszystkim o wyparcie tlenu z obszaru procesu, aby uniknąć mieszanin wybuchowych. W przypadku zastosowania dodatku gazu wytłaczającego z zapasu, jak CO2, R 134a i R 152a celowe jest wprowadzenie ich do obiegu, przy czym w odpowiednich etapach uwolnione środki wytłaczające i odparowane rozpuszczalniki są oddzielane.

Szczególna zaleta sposobu według wynalazku polega na tym, że jest on prowadzony w sposób ciągły i przy tylko niewielkich modyfikacjach może być zastosowany do wielu znajdujących się na rynku opakowań ciśnieniowych i aerozolowych.

Jest na przykład możliwe przerabianie sposobem według wynalazku pozostałości zawierających prepolimer poliuretanu z opakowań aerozolowych i innych pojemników i odzyskiwanie ich w postaci nadającej się do zużytkowania, a jednocześnie uzyskiwanie surowca pojemników w stosunkowo czystej postaci, który nadaje się do ponownego zastosowania lub przechowywania. Wzbogacający się w zbiorniku szlamowym podczas prowadzenia sposobu według wynalazku, prepolimer w postaci stężonej może być stosowany do wielu celów, na przykład rozpuszczony w toluenie lub innym rozpuszczalniku jako klej, jako spoiwo w kompozytach lub jako łącznik adhezyjny przy wytwarzaniu części form z produktów odzyskanych, jak płyty z tworzywa sztucznego z granulowanych starych opon.

Przy prowadzeniu sposobu według wynalazku najpierw są dodawane pozostałości zawarte w pojemnikach lub opakowaniach aerozolowych do pojemnika roboczego i przeprowadzone do roztworu w znajdującym się tam rozpuszczalniku. Przez wprowadzanie pozostałości do pojemnika roboczego i zawracanie odparowanego rozpuszczalnika wzrasta zawarta w nim objętość ponad objętość roboczą, przy tym roztwór z pojemnika roboczego jest przesyłany do zbiornika szlamowego. Łącznie w pojemniku roboczym znajduje się stała objętość rozpuszczalnika i rozpuszczonej pozostałości.

Zbiornik szlamowy jest tak ogrzewany przez odpowiednie medium, że znajdujący się w nim roztwór wrze i w sposób ciągły odparowuje rozpuszczalnik. Rozpuszczalnik ten jest skraplany za pomocą odpowiedniego medium chłodzącego i zawracany do pojemnika roboczego bezpośrednio lub pośrednio, tak że jest tam do dyspozycji stale świeży rozpuszczalnik do rozpuszczania wprowadzonych pozostałości. W ten sposób pozostałości wprowadzone do pojemnika roboczego są permanentnie ekstrahowane rozpuszczalnikiem. Ekstrakty wzbogacają się w zbiorniku szlamowym, ponieważ rozpuszczalnik jest tam stale odpędzany i po wystarczającym wzbogaceniu są z niego pozyskiwane. Pozostałe w pojemniku roboczym nierozpuszczalne pozostałości są z niego od czasu do czasu usuwane.

Szczególnie korzystnie sposób według wynalazku może być zastosowany do odzyskiwania prepolimeru z opakowań aerozolowych do wytwarzania pianki poliuretanowej. Opakowanie aerozolowe może być przy tym opróżniane poprzez adapter do pojemnika roboczego, korzystne jest jednak otwieranie i ekstrakcja w samym pojemniku roboczym. Korzystnie opakowania

172 574 aerozolowe są w pojemniku roboczym rozdrabniane w odpowiednim do tego urządzeniu, zwłaszcza w siekaczu. Pozostałości z rozdrobnienia mogą być usuwane z pojemnika roboczego za pomocą magnesu, ponieważ opakowania aerozolowe składają się z reguły z blachy białej, ale mogą też być usuwane za pomocą przenośnika ślimakowego jak to wyżej wspomniano.

Jako rozpuszczalniki do ekstrakcji wchodzą w rachubę zwłaszcza estry, ketony, alifatyczne lub aromatyczne węglowodory lub ich pochodne o temperaturze wrzenia około 200°C. Szczególnie odpowiednie są estry alkilowe kwasów jednokarboksylowych i ketony, każdorazowo zawierające do 8 atomów węgla, jak też alkilobenzeny zawierające do 10 atomów węgla. Szczególnie korzystne są aceton, butanon, toluen i ksylole. Jeśli ekstrahowany prepolimer ma być następnie stosowany do kleju, poleca się zastosowanie toluenu, ponieważ kleje na bazie poliuretanu najczęściej są stosowane w roztworze toluenowym. Ponadto roztwory prepolimeru poliuretanu w toluenie mają stosunkowo niewielką lepkość.

Do kolby szlamowej może być dodawany środek rozcieńczający, który polepsza łub zapewnia płynność przesyłanych i wzbogacanych tam prepolimerów .Jeśli środek rozcieńczaj ący jest dodawany już na początku ekstrakcji, musi on mieć temperaturę wrzenia wyższą niż rozpuszczalnik, aby nie wzbogacał się podczas ekstrakcji. Zwykle stosowanymi rozcieńczalnikami dla prepolimerów są fosforany trój alkilowe, zwłaszcza fosforan trójetylowy lub inne surowce odpowiadające surowcowi wyjściowemu.

Według wynalazku, środek wytłaczający zawarty jeszcze w opakowaniu aerozolowym z reguły fluorowane chlorowęglowodory, częściowo chlorowcowane węglowodory, eter dwumetylowy, propan, butan, i tak dalej - jest również zbierany i, jeśli nie służy on do tworzenia atmosfery gazu obojętnego w urządzeniu, jest pozyskiwany. W tym celu strumień gazowy pochodzący z pojemnika roboczego może być sprężany, tak że znajdujące się w nim gazy wytłaczające są skraplane. Alternatywnie środki wytłaczające mogą być skraplane przez chłodzenie i zbierane w obwodzie chłodzącym.

Sposób według wynalazku nadaje się zarówno do prowadzenia okresowego jak też ciągłego. Z powodu, przecież znacznych, kosztów inwestycyjnych poleca się prowadzenie eksploatacji ciągłej.

Wynalazek dotyczy następnie instalacji do przeróbki opakowań zawierających pozostałości. Instalacja taka zawiera śluzę wlotową, urządzenie do otwierania doprowadzonych przez śluzę opakowań, pojemnik zbiorczy do otwartych opakowań, co najmniej po jednym doprowadzeniu dla świeżego rozpuszczalnika i gazu ochronnego, wylot dla rozpuszczalnika zawierającego rozpuszczalne pozostałości opakowań, przenośnik dla stałych pozostałości opakowań jak też co najmniej jedno urządzenie wtryskowe do wtryskiwania rozpuszczalnika, skierowane na urządzenie do otwierania opakowań. Następnie dołączone są urządzenia peryferyjne do pozyskiwania stałych i rozpuszczonych materiałów opakowań, do odzyskiwania rozpuszczalników jak też rozdzielacz dla ewentualnie uwolnionych z opakowań gazów wytłaczających.

Stosowane w instalacji urządzenie do otwierania doprowadzonych przez śluzę opakowań stanowi korzystnie konwencjonalny siekacz z dwoma, obracającymi się w przeciwne strony bębnami wyposażonymi w noże tnące. Istotne jest, że taki siekacz albo każde urządzenie odpowiednie do otwierania opakowań, podczas procesu otwierania jest spryskiwane rozpuszczalnikiem, aby pozostałości uwolnione podczas otwierania wchłonąć bezpośrednio do rozpuszczalnika. W ten sposób unika się spieniania zawartości, jeśli zawiera ona gaz wytłaczający, ale także sklejania. Jednocześnie przez spryskiwanie rozprowadza się wodę, która przywarła do opakowań lub do nich się wdarła, sklejania. Jednocześnie przez spryskiwanie rozprowadza się wodę, która przywarła do opakowań lub do nich się wdarła, tak że nie dochodzi do niekontrolowanej reakcji tej wody z uwolnioną zawartością opakowań. Jest to szczególnie ważne przy przeróbce opakowań, które zawierają prepolimer poliuretanu, który w obecności wilgoci ulega niekontrolowanemu sieciowaniu co może prowadzić do zaklejenia urządzenia otwierającego. W obecności wystarczających ilości rozpuszczalnika może być tak znacznie obniżone stężenie wprowadzonej wody, że niekontrolowana reakcja nie jest już możliwa. Biegnące jednak reakcje sieciowania utrzymują się wówczas w ramach dopuszczalnych.

Korzystnie co najmniej jedno urządzenie spryskujące znajduje się powyżej urządzenia otwierającego. Szczególnie korzystnym jest, jeśli podczas procesu otwierania urządzenie

172 574 otwierające jest zasilane od góry i od dołu rozpuszczalnikiem każdorazowo z co najmniej jednego urządzenia spryskującego. Po otwarciu, opakowania dostają się, wraz z rozpuszczalnikiem na nie wtryśniętym, do pojemnika zbiorczego i pojemnika ekstrakcyjnego, z którego ciekłe lub rozpuszczone składniki są odprowadzane przewodem, a stałe pozostałości opakowań przenoszone.

Korzystnie urządzenie przenoszące składa się ze ślimaka przenoszącego, który wchodzi do dolnej części pojemnika zbiorczego i wynosi znajdujące się tam stałe składniki. Ten przenośnik ślimakowy jest korzystnie spryskiwany świeżym rozpuszczalnikiem z jednej lub większej ilości dysz natryskowych, aby zmyć roztwór pozostałości opakowań przylegający do wynoszonych części stałych. Przemyty materiał przenoszony jest następnie, korzystnie po przejściu przez urządzenie suszące, poprzez śluzę wylotową z urządzenia, w celu doprowadzenia go do dalszego sortowania i zastosowania.

Rozpuszczalnik stosowany w instalacji według wynalazku jest w sposób celowy prowadzony w obiegu zamkniętym. W tym celu trzeba rozpuszczalnik z pojemnika ekstrakcyjnego i zbiorczego odbierać w sposób ciągły, uwolnić go przez destylację od rozpuszczonych substancji z zawartości opakowań i po skropleniu zawrócić do urządzenia poprzez system przewodów, które doprowadzają go ponownie poprzez urządzenia natryskowe i ewentualnie urządzenie myjące.

Zgodnie z wynalazkiem, instalacja pracuje z gazem ochronnym jak to na wstępie zdefiniowano. Gaz ochronny, jeśli nie pochodzi z samych opakowań, jest doprowadzany poprzez przewód korzystnie w obszarze urządzenia otwierającego i ponownie odprowadzany z ekstrakcyjnego pojemnika zbiorczego i/lub zespołu suszącego. Dla zmniejszenia kosztów, gaz ochronny może być prowadzony w obiegu zamkniętym. Jest więc celowe umieszczenie w obiegu zamkniętym gazu ochronnego urządzenia do oddzielania od aerozoli wilgoci prowadzonej z gazami ochronnymi i porwanej części rozpuszczalnika.

Celowe jest zasilanie śluz gazem obojętnym poprzez oddzielne przewody, przy czym tu i tylko tu jest wprowadzany korzystnie azot, argon lub CO2, aby zapobiec wydostawaniu się do otoczenia gazów, które są tam niepożądane.

Wynalazek jest bliżej objaśniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia instalację do przetwarzania odpadów w skali laboratoryjnej, dla ilustracji, fig. 2 instalację techniczną do przeróbki opakowań według wynalazku i fig. 3 przedstawia szczegółowo instalację z fig. 2.

Figura 1 pokazuje, w skali laboratoryjnej, aparaturę do przetwarzania odpadów dla środków wytwarzających piankę poliuretanową. W trójszyjnej kolbie 1 z doprowadzeniem 2 i przelewem 4, oraz z wystającą rurą kończącą się w chłodnicy zwrotnej 3, znajduje się rozpuszczalnik ekstrahujący, do którego jest doprowadzana, poprzez doprowadzenie 2 i nie pokazany adapter, zawartość niecałkowicie opróżnionych opakowań aerozolowych do wytwarzania pianki poliuretanowej. Wydrążony magnes 10, który jest poruszany przez mieszadło magnetyczne, zapewnia ciągłe mieszanie.

Poprzez przelew 4 dostaje się z kolby 1 do kolby szlamowej 6 roztwór w ilości, która zależy od ilości materiału wprowadzanego do trójszyjnej kolby 1 poprzez doprowadzenie 2. Kurek odcinający 5 zapewnia, że doprowadzanie roztworu może być przerwane. Kolba szlamowa 6 jest tak ogrzewana przez łaźnię grzewczą 7, że znajdujący się w niej roztwór wrze i odparowany rozpuszczalnik oddestylowuje przez rurę 8 biegnącą do chłodnicy zwrotnej 3. Skroplony w chłodnicy zwrotnej 3, nie zawierający ekstraktu, rozpuszczalnik skapuje ponownie do roboczej kolby 1, bierze ram znów udział w ekstrakcji i powoduje jednocześnie przenoszenie roztworu do kolby szlamowej 6.

Przykła d. Przeprowadzenie sposobu według wynalazku w wyżej opisanej aparaturze zaczyna się przygotowaniem roboczej kolby 1, do której wprowadza się aceton jako rozpuszczalnik. Równolegle do tego do kolby szlamowej 6 dodaje się niewielką ilość środka rozcieńczającego, tak, że gromadzący się tam prepolimer pozostaje ciekły.

Następnie zostaje zapoczątkowany obieg zamknięty. Kolbę szlamową 6 ogrzewa się do temperatury wynoszącej około 90°C i włącza się chłodnicę zwrotną i mieszadło magnetyczne. Po około 15 minutach ustala się równowaga z układem obiegu zamkniętego, to znaczy, że tyle samo

172 574 rozpuszczalnika ile odparowuje z kolby szlamowej 6 poprzez destylacyjny mostek 8 skrapla się w niej i skapuje do roboczej kolby 1. Z niej rozpuszczalnik zawraca poprzez przelew 4 i odcinający kurek 5 do kolby szlamowej 6. Obieg jest zamknięty.

Skoro tylko zostaje ustalona równowaga, do roboczej kolby 1, poprzez rurę wlotową 2 i nie pokazany adapter wprowadza się piankę poliuretanową. Tam pianka natychmiast się rozpuszcza, prepolimer przechodzi do roztworu, a gaz wytłaczający uchodzi przez chłodnicę 3, na której górnym końcu oddziela się go przez - nie pokazany - obieg chłodzący. Wprowadzona objętość prepolimeru przepływa jako rozcieńczony roztwór poprzez przelew 4 do kolby szlamowej 6. Tam prepolimer wzbogaca się w ilości, w jakiej poprzez doprowadzającą rurę 2 jest wtryskiwana pianka poliuretanowa do roboczej kolby 1 i w roztworze rozcieńczonym przesyłana do kolby szlamowej. Łatwo lotny rozpuszczalnik znajduje się natomiast w obiegu zamkniętym i jest wciąż na nowo zawracany z kolby szlamowej do kolby roboczej.

Przy końcu operacji, w kolbie szlamowej 6 tworzy się mieszanina prepolimeru z rozpuszczalnikiem, którajest wysoko wzbogacona w prepolimer. Przez zamknięcie kurka odcinającego 5 można zapobiec wpływaniu nowego roztworu do kolby szlamowej, tak że poprzez dalsze prowadzenie destylacji prepolimer ten może być dalej zagęszczany. Prepolimer jest usuwany z kolby szlamowej, kiedy osiągnie on żądane stężenie lub stopień wzbogacenia.

Naturalnie w kolbie szlamowej wzbogacają się nie tylko składniki prepolimeru z opakowań aerozolowych, lecz także zawarte tam dodatki i katalizatory. O ile produkt zostanie ponownie zastosowany do tworzenia poliuretanów, to te dodatkowo substancje nie przeszkadzają; do innych celów mogą one jednak zostać co najmniej częściowo usunięte przez destylację pod normalnym ciśnieniem lub w próżni albo przez ekstrakcję rozpuszczalnikami, które nie rozpuszczają prepolimeru i z nim nie reagują.

Figura 2 pokazuje schematycznie przebieg procesu w instalacji według wynalazku, do odzyskiwania prepolimeru z opakowań zawierających prepolimer, zwłaszcza opakowań aerozolowych. Sposób może być jednak zastosowany z oczywistymi dla fachowca zmianami także do przeróbki innych opakowań.

Instalacja pokazana na fig. 2 składa się z trzech odcinków, przeróbki mechanicznej, odzyskiwania prepolimeru i odzyskiwania środka wytłaczającego. Podczas obróbki mechanicznej dostarczone opakowania dostają się najpierw do magazynu przyjęć i trafiają do stacji nadawczej, gdzie opakowania są uwalniane od obcych materiałów i części z tworzyw sztucznych jak też są wstępnie suszone. Poprzez dozowanie z ważeniem doprowadzane są one poprzez wlotową śluzę 11 do urządzenia 12 do otwierania opakowań, w którym podczas siekania są spryskiwane rozpuszczalnikiem i przesyłane do roboczego pojemnika zbiorczego 13. W tym pojemniku zbiorczym posiekane opakowania są przemywane rozpuszczalnikiem i oddzielane od składników rozpuszczalnych. Składniki stałe są przenoszone przez przenośnik ślimakowy 14, przy stałym spryskiwaniu rozpuszczalnikiem i następnie doprowadzane do zespołu suszącego 15, a następnie śluzę 16 odprowadzane z pi^<^<^«csu. Rozpuszczalnik odparowany w urządzeniu suszącym jest skraplany i zawracany do procesu. Na końcu, po odprowadzeniu ze śluzy, rozdrobnione surowce są sortowane według materiałów i zawracane do ponownego wykorzystania.

Zebrany w pojemniku zbiorczym 13 rozpuszczalnik z rozpuszczonymi w nim pozostałościami jest doprowadzany poprzez przewód 17 do zbiorczego pojemnika 18, z którego roztwór dostaje się do urządzenia odparowującego 19. Tu jest, ewentualnie pod zmniejszonym ciśnieniem, oddestylowywany rozpuszczalnik. Pozostałość po destylacji jest oddzielana, obrabiana i kondycjonowana w zależności od dalszego celu jej zastosowania i zawracana do obiegu gospodarczego. Pozostałość nie znajdujące już zastosowania mogą być doprowadzane ewentualnie do spalania lub jako koncentrat do składowania.

Rozpuszczalnik oddestylowany z urządzenia odparowującego 19 jest skraplany w urządzeniu 20 do skraplania i poprzez zasobnik 21 i przewód powrotny 22 jest zawracany do obiegu. Straty rozpuszczalnika są wyrównywane przez świeży rozpuszczalnik. Skroplony rozpuszczalnik dociera z zasobnika 21 poprzez urządzenia natryskowe (patrz fig. 3) skierowane na urządzenie 12 do otwierania opakowań i przenośnik ślimakowy 14, ponownie do pojemnika zbiorczego 13.

172 574

Rozdrabnianie w urządzeniu 12 do otwierania opakowań następuje tak jak ekstrakcja i destylacja w atmosferze gazu ochronnego, który jest doprowadzany przewodem 24. W normalnym przypadku zbierający się podczas pracy instalacji gaz wytłaczający wystarcza do pokrycia zapotrzebowania na gaz ochronny. Zasilanie poprzez przewód 24 jest szczególnie tam potrzebne, gdzie są obrabiane opakowania w dużym stopniu opróżnione lub gdy urządzenie jest uruchamiane. Część gazu gromadząca się przy rozdrabnianiu jest zawracana wraz ze strumieniem gazu ochronnego, poprzez przewód 25 i ewentualnie poprzez zespół 25a do oddzielania aerozoli i suszenia do skraplacza 26. Tam w pierwszym zespole 26a najpierw oddziela się wprowadzone razem rozpuszczalniki i doprowadza je do zasobnika 27, który jest połączony poprzez przewód 28 ze zbiornikiem rozpuszczalnika 21 urządzenia 20 do skraplania i następnie w drugim zespole 26b skrapla się i pozyskuje gaz wytłaczający i gromadzi go w zbiorniku 29, o ile nie pozostaje on w urządzeniu jako gaz ochronny. Do skraplania gazu wytłaczającego mogą być także doprowadzane udziały gazu obojętnego gromadzące się przy odparowywaniu rozpuszczalnika. Część środka wytłaczającego zostaje zawrócona z kondensacji do przeróbki i ewentualnie uzupełniona z zasobnika 35 poprzez przewód 24. Śluzy 11 i 16 są każdorazowo zasilane azotem ze zbiornika 30 gazu ciekłego poprzez przewody 32 i 34, albo po przejściu przez wyparkę 31 albo przez wymiennik ciepła drugiego zespołu 26b.

Korzystnie kondensacja środka wytłaczającego przewodu 25 następuje w skraplaczu drugiego stopnia 26b za pomocą świeżego i zimnego do ciekłego azotu, doprowadzonego ze zbiornika 30 gazu ciekłego przewodem 33, który następnie przewodami 34 i 23 doprowadzany jest do śluz 11 i 16. Nieskroplone i nieszkodliwe składniki gazu wytłaczającego zostają odprowadzane do powietrza przez przyłącze w układzie do kondensacji, w miejscu 35, o ile zapotrzebowanie urządzenia na gaz ochronny jest pokryte.

Figura 3 pokazuje instalację według wynalazku do mechanicznej przeróbki opakowań zawierających pozostałości. Zawiera ona zasilane materiałem urządzenie śluzowe 11, które poprzez zasuwę 11a jest napełniane przerabianymi opakowaniami i poprzez druga zasuwę 11b oddaje zgromadzone opakowania do właściwej instalacji. Śluza 11 jest zasilana poprzez przewód 23 azotem.

Poniżej śluzy 11 znajduje się urządzenie 12 do otwierania opakowań w postaci rozdrabniacza zawierającego dwa bębny, napędzane silnikiem M i obracające się w przeciwnych kierunkach, które rozdrabniają zgromadzone opakowania za pomocą umieszczonych na nich noży lub tym podobnych. Powyżej urządzenia rozdrabniającego znajdują się dwie dysze natryskowe 41a i 41b, przez które rozpuszczalnik jest podawany na górną stronę obracających się bębnów. Podobnie rozpuszczalnik jest podawany na posiekane opakowania za pomocą dysz natryskowych 42a i 42b umieszczonych ukośnie poniżej bębnów urządzenia rozdrabniającego.

Dysze natryskowe 41a, 41b jak też 42a i 42b są zasilane poprzez przewód powrotny 22 i przewód 22b świeżym rozpuszczalnikiem, który po spryskaniu dostaje się wraz z rozdrobnionym materiałem do ekstrakcyjnego pojemnika zbiorczego 13 znajdującego się poniżej urządzenia 12 do otwierania opakowań w postaci rozdrabniacza. W pojemniku 13 znajduje się mieszanina ekstrakt-rozpuszczalnik wraz ze stałymi składnikami opakowań. Napędzane silnikiem mieszadło 44 zapewnia wewnętrzny kontakt stałych pozostałości opakowań i rozpuszczalnika i efektywną ekstrakcję. Ekstrakt jest oddzielany z pojemnika zbiorczego 13 przewodem 17 za pomocą napędzanej silnikiem pompy 45 i zawracany do zasobnika 18 pokazanego na fig. 2, dla odzyskiwania perpolimeru.

Dla odprowadzenia stałych pozostałości opakowań z pojemnika 13 służy przenośnik ślimakowy 14, który swym dolnym końcem jest zanurzony w mieszaninie ekstrakt-rozpuszczalnik. Aby otrzymać stałe pozostałości opakowań wolne od ekstraktu, są one przenoszone przenośnikiem ślimakowym przez strefę przemywania z umieszczonymi w niej i skierowanymi na ślimak dyszami natryskowymi 43. Dysze natryskowe 43 zasilane są świeżym rozpuszczalnikiem poprzez przewód powrotny 22 i przewód 22a rozpuszczalnika. Rozpuszczalnik wtryśnięty na przenośnik ślimakowy 14 dostaje się do pojemnika zbiorczego 13.

Stałe pozostałości opakowań przenoszone przenośnikiem ślimakowym 14 dostają się poprzez lej załadowczy do zespołu suszącego 15, w którym taśma przenośnikowa 46 przenosi stałe pozostałości poniżej urządzenia grzewczego 47. Stąd przenoszony materiał dostaje się do

172 574 śluzy wyładowczej 16. Śluza 16 jest uszczelniona przez zasuwę 16a w kierunku urządzenia i przez zasuwę 16b w kierunku przetwarzania ciał stałych. Poprzez przewód 23a do śluzy może być doprowadzany azot.

Instalacja zawiera przenośnik taśmowy 48, za pomocą którego materiał jest przenoszony pod oddzielaczem magnetycznym 49. Za pomocą oddzielacza magnetycznego przenoszony materiał jest sortowany według swych własności magnetycznych.

Instalacja według wynalazku przedstawiona na fig. 3 j ako taka - za wyj ątkiem śluz - pracuje w atmosferze gazu ochronnego. Gaz ochronny jest doprowadzany przewodem 24 do urządzenia rozdrabniającego i rozchodzi się w całym urządzeniu. Gaz ochronny uchodzący z urządzenia, obciążony rozpuszczalnikiem i niewielkimi ilościami azotu jest odprowadzany poprzez przewód 25 z pojemnika zbiorczego 13 i/lub poprzez przewód 25a z zespołu suszącego 15 stałych pozostałości opakowań. Może być celowe prowadzenie gazu ochronnego w obiegu zamkniętym, jeśli zbieranie się gazu z opakowań ciśnieniowych jest niewielkie.

Korzystnie wszystkie przewody są wyposażone w zawory, które, jeśli regulacja prowadzonych nimi materiałów jest potrzebna, mogą być napędzane silnikiem. Dotyczy to, zwłaszcza przyłączy dla rozpuszczalnika do dysz natryskowych i urządzeń myjących, których praca może być wyłączana jeśli kończy się podawanie materiału lub przenoszenie stałych pozostałości.

W wyżej podanym opisie określenia środek wytłaczający, gaz wytłaczający, gaz ochronny i gaz obojętny mogą być używane zastępczo o ile praca dotyczy właściwego urządzenia. O ile chodzi o urządzenia śluzowe, pod pojęciem gaz ochronny lub obojętny są rozumiane konwencjonalne gazy ochronne takie jak azot i argon.

172 574

FIG. 2

172 574

Wprowadzenie materiału σ -o

ΓΜ

LH f\i

172 574

FIG. 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims (16)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób przeróbki opakowań zawierających pozostałości, z odzyskiwaniem surowców wtórnych, zwłaszcza pojemników ciśnieniowych do wytwarzania pianek poliuretanowych z użyciem gazów wytłaczających polegający na etapach, prowadzonych w zasadzie w atmosferze gazu wytłaczającego i/lub par rozpuszczalnika: wprowadzania opakowań do pojemnika roboczego z jednoczesnym ich otwieraniem poprzez siekanie oraz odprowadzania pozostałości opakowań z pojemnika roboczego, znamienny tym, że ekstrahuje się rozpuszczalne pozostałości za pomocą rozpuszczalnika, uzyskany roztwór zawierający pozostałości przenosi się z pojemnika roboczego do zbiornika szlamowego zatęża się roztwór zawierający pozostałości w zbiorniku szlamowym odparowując rozpuszczalnik, następnie skrapla się odparowywany rozpuszczalnik i zawraca się go do pojemnika roboczego, zaś pozostałości po wystarczającym wzbogaceniu, odprowadza się ze zbiornika szlamowego w postaci stężonej.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że opakowania przy siekaniu skrapia się rozpuszczalnikiem.
3. 3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stałe pozostałości siekania odprowadza się z pojemnika roboczego, poprzez śluzę, przenośnikiem, korzystnie przenośnikiem ślimakowym.
4. 4. Sposób według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że ferromagnetyczne pozostałości siekania odprowadza się z pojemnika roboczego stosując separację magnetyczną.
5. 5. Sposób według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że pozostałości siekania podczas odprowadzania skrapia się rozpuszczalnikiem.
6. 6. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że jako rozpuszczalniki stosuje się estry, ketony, alifatyczne i/lub aromatyczne węglowodory o temperaturze wrzenia do około 200°C.
7. 7. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że jako rozpuszczalnik stosuje się aceton lub toluen.
8. 8. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że rozpuszczalnik odparowuje się ze zbiornika szlamowego pod obniżonym ciśnieniem.
9. 9. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że gazy zawarte w opakowaniach, zwłaszcza gaz wytłaczający i ewentualnie rozpuszczalnik oddziela się i pozyskuje.
10. 10. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że gazy skrapla się.
11. 11. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że prowadzi się go w atmosferze uwolnionego gazu wytłaczającego jako gazu ochronnego, zwłaszcza w atmosferze propanu, butanu, eteru dwumetylowego, fluorowanych węglowodorów i/lub CO2.
12. 12. Instalacja do przeróbki opakowań zawierających pozostałości ze śluzą wlotową i wylotową, urządzeniem do otwierania wprowadzonych przez śluzę opakowań, i co najmniej jednym przewodem doprowadzającym świeży rozpuszczalnik i co najmniej jednym przewodem doprowadzającym gaz ochronny, przewodem odprowadzającym rozpuszczalnik zawierający rozpuszczalne pozostałości opakowań, przenośnikiem do stałych pozostałości opakowań i co najmniej jednym skierowanym na urządzenie do otwierania opakowań, urządzeniem natryskowym do spryskiwania rozpuszczalnikiem, znamienna tym, że pod urządzeniem (12) do otwierania opakowań umieszczony jest ekstrakcyjny, zbiorczy pojemnik (13) dla otwartych opakowań, połączony przewodem (17) rozpuszczalnika zawierającego rozpuszczone pozostałości opakowań z urządzeniem odparowującym (19) do oddestylowania rozpuszczalników, które jest połączone z urządzeniem (20) do skraplania destylowanego rozpuszczalnika, do którego dołączony jest przewód powrotny (22) skroplonego rozpuszczalnika do pojemnika zbiorczego (13), zaś do urządzenia odparowującego (19) dołączone jest urządzenie do odzyskiwania rozpuszczonych materiałów z opakowań, przy czym przenośnik do stałych pozostałości opakowań stanowi przenośnik ślimakowy (14) wchodzący do pojemnika zbiorczego (13).

    172 574
13. 13. Instalacja według zastrz. 12, znamienna tym, że powyżej przenośnika ślimakowego (14) do stałych pozostałości opakowań są umieszczone, skierowane na niego dysze natryskowe (43).
14. 14. Instalacja według zastrz. 12 albo 13, znamienna tym, że ma zespół suszący (15) dołączony do przenośnika ślimakowego (14).
15. 15. Instalacja według zastrz. 12, znamienna tym, że powyżej urządzenia (12) do otwierania opakowań jest umieszczona co najmniej jedna dysza natryskowa (41a, 41b).
16. 16. Instalacja według zastrz. 12, znamienna tym, że poniżej urządzenia (12) do otwierania opakowań jest umieszczona co najmniej jedna dysza natryskowa (42a, 42b).