PL172380B1 - Bandaz elastyczny PL - Google Patents

Abstract

1 . Bandaz elastyczny posiadajacy wzór w postaci co najmniej dwóch elementów geo- metrycznych, przyjmujacych okreslony ksztalt gdy bandaz jest rozciagany na okre- slona wielkosc, znamienny tym. ze co naj- mniej dwa elementy geometryczne maja ksztalt malych i duzych prostokatów (2, 3) rozmieszczonych naprzemiennie, przy czym jedne z krótszych boków prostokatów du- zych i malych (2,3) sa usytuowane równole- gle do wzdluznej osi bandaza i w jednej linii, stanowiacej centralna linie aplikacyjna, umieszczonej w polowie odleglosci pomie- dzy wzdluznymi krawedziami bandaza, zas dluzsze boki tych prostokatów (2, 3) sa ulo- zone poprzecznie do osi bandaza. FIG.1 (19) PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest bandaż elastyczny stosowany zwłaszcza przy schorzeniach wymagających wywierania określonego nacisku na ciało.

Znane są bandaże elastyczne stosowane jako opatrunek np. przy wrzodach nóg, które na skutek odpowiedniego rozciągnięcia przywierają do rany.

Optymalny nacisk jest określony przez personel medyczny lub pielęgniarski zgodnie z naturą i rozmiarami rany. Wywierany nacisk oblicza się jako funkcję stopnia rozciągnięcia bandaża i obwodu kończyny, na którą ma być on nałożony. Dla określenia tego nacisku pielęgniarki posługują się następującą tabelą.

Tabela 1

Rozciągnięcie	2 Wywierany nacisk (N/cm )
	Obwód kończyny (cm)
	18-26	27-35	36-50
50%	36-25	24-18
75%	50-37	37-28	28-19

A więc dla zapewnienia wymaganego nacisku pielęgniarka musi najpierw zmierzyć lub ocenić obwód kończyny pacjenta, a następnie założyć bandaż z właściwym stopniem rozciągnięcia. Jest to trudne zadanie do wykonania z odpowiednią dokładnością i najczęściej uzyskuje się nieprawidłowy ucisk.

W Journal of WoundCare, Sept./Oct. 1992, (str. 23 i dalej) ujawniono bandaż z nadrukiem w postaci podobnych prostokątów, które na skutek rozciągania, przyjmują kształt kwadratów. Wadą tego rozwiązaniajest to, że pielęgniarka musi w dalszym ciągu szacować obwód kończyny,

172 380 a następnie dobierać rozciągnięcie, które da wymagany nacisk na kończynę. Ponieważ rozciągnięcie, przy którym prostokąty mają kształt kwadratów będzie odpowiednie tylko dla danego rozmiaru kończyny, a więc wizualna pomoc ma ograniczone zastosowanie.

Kolejną wadąjest to, że nadruk na bandażu tworzy niejednorodną nierówną powierzchnię, która może podrażniać ranę lub powodować inne szkodliwe efekty. Istnieje również ryzyko, że farba drukarska lub inna substancja, stosowana do znakowania, może wywołać reakcje alergiczne u niektórych pacjentów.

Farba drukarska jest zwykle nieelastyczna, a zatem może pękać podczas rozciągania bandaża, zaś cząsteczki farby mogą opadać zanieczyszczając ranę.

Bandaż elastyczny, według wynalazku, w postaci taśmy, na której jest umieszczony wzór zawierający co najmniej dwa, powtarzające się elementy geometryczne, przyjmujące kształt gdy taśma jest rozciągana na określoną wielkość, charakteryzuje się tym, że dwa powtarzające się elementy geometryczne mają kształt małych i dużych prostokątów rozmieszczonych naprzemiennie na taśmie, przy czym jedne z krótszych boków prostokątów dużych i małych są usytuowane równolegle do wzdłużnej osi bandaża i w jednej linii, stanowiącej centralną linię aplikacyjną, umieszczonej w połowie odległości pomiędzy wzdłużnymi krawędziami taśmy, zaś dłuższe boki tych prostokątów są ułożone poprzecznie do osi taśmy.

Korzystnie w kierunku linii aplikacyjnej taśma ma rozciągliwość, przy której pod wpływem przyłożonej poprzecznie do szerokości taśmy siły o wielkości 1N i 1,5 N, prostokąty duże i małe mają postać kwadratu.

Korzystnie taśma jest uciskowa i ma siłę nacisku około 53,33 N/cm².

Korzystnie prostokąty duże i małe są ze sobą połączone.

Korzystnie elementy geometryczne są wdziane w strukturę taśmy.

Korzystnie elementy geometryczne stanowią włókna o kolorze kontrastującym z pozostałą częścią taśmy bandaża.

Zaletą rozwiązania jest to, że rozciągnięcie, w którym prostokąt staje się kwadratem, jest wyraźnie wykrywane przez użytkownika w sposób powtarzalny. Pacjent może sam dokonać nałożenia bandaża, wiedząc do jakich rozmiarów można naciągnąć taśmę, nie powodując nadmiernego ucisku na ranę.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia fragment bandaża w stanie nie rozciągniętym, fig. 2 przedstawia fragment bandaża rozciągniętego do pierwszej wartości, fig. 3 - bandaż rozciągnięty do drugiej, większej wartości rozciągnięcia.

Zgodnie z fig. 1, elastyczny bandaż 1 ma postać taśmy o szerokości około 10 cm, wykonanej z elastycznej dzianiny. Korzystnie, bandaż jest wykonany z elastomeru Lycra, zmieszanego z włóknami bawełnianymi i wiskozowymi lub z nylonu.

Na bandażu 1 umieszczony jest w sposób widoczny geometryczny wzór, składający się z szeregu naprzemiennie rozmieszczonych małych i dużych prostokątów 2, 3. Dłuższe boki małych prostokątów 3 i dużych prostokątów 2, usytuowane są prostopadle do podłużnej osi bandaża 1, zaś krótsze boki są równoległe do tej osi. Wzór prostokątów 2,3 jest wdziany żółtymi włóknami, podczas gdy reszta materiału jest korzystnie w kolorze ciała.

Duże i małe prostokąty 2,3 mają krótkie boki ułożone w jednej linii. Współliniowe krótkie boki tworzą razem ciągłą linię, ułożoną wzdłuż bandaża. Korzystnie, ciągła linia boków jest umieszczona w połowie odległości między wzdłużnymi krawędziami bandaża i jest centralną linią aplikacyjną zwykle zaznaczaną na taśmie bandaża. Linia aplikacyjna jest ważna, gdyż nacisk wywierany na ciało pod bandażem zależy od stopnia przykrycia danego miejsca przez bandaż, przy czym zwykle stosuje się przykrycie 50%.

Oczywiście, korzystnym jest zastosowanie każdego innego wzoru geometrycznego w postaci rombów, zbioru punktów itd.

Chociaż dwa elementy we wzorze są ogólnie wystarczające np. dla wskazania dwu wartości ekstremalnych zakresu rozciągania lub dwu określonych wartości przyłożonej siły rozciągającej, można oczywiście umieścić na taśmie bandaża kolejne elementy. Korzystnie są to prostokąty o trzech różnych wielkościach wskazujące trzy różne, określone wielkości rozciągnięcia.

172 380

Wzór geometryczny korzystnie stanowi nadruk na bandażu. Jednakże preferowane jest, aby wzór był częścią struktury wyrobu, tj. powinien być częścią dzianiny lub tkaniny. Zapobiega i „o i..u r„i,y.m_ 1---j„.ic o m_w___ g hju ζΛΐι^αΔαυιριι luzanwm w giuuuau auż ιακiunc utiau^d 1 cuuuuujc problem fizjologicznych reakcji na używaną farbę.

Zgodnie z korzystnym przykładem wykonania mniejsze prostokąty 2 mają wymiar 11 mm x 7,5 mm, natomiast większe prostokąty 3-21 mm x 12 mm. Kiedy bandaż i jest rozciągany, krótsze boki prostokątów 2, 3 wydłużają się. Kiedy bandaż jest rozciągnięty do pierwszej wartości rozciągnięcia, jak przedstawiono na fig. 2, które w tym przypadku występuje przy pięćdziesięcioprocentowym rozciągnięciu, dłuższe i krótsze boki mniej szych prostokątów 2 stają się w przybliżeniu równe, a przez to mniejsze prostokąty stają się kwadratami. Podobnie, gdy bandaż jest rozciągnięty do drugiej, większej wartości, korzystnie rozciągnięcie stanowi 75%, większe prostokąty 3 stają się kwadratami, jak pokazano na fig. 3. Gdy na bandaż działa siła rozciągająca o wielkości 1N rozciągnięty bandaż wywiera nacisk na ciało pacjenta o stosunkowo szczupłej kończynie rzędu 53,33 N/cm². Zatem, dla takiego pacjenta, aby przyłożyć nacisk 53,33 N/cm² bandaż 1 jest rozciągany, aż mniejsze prostokąty 3 staną się kwadratami, a więc potrzebne jest przyłożenie siły o wielkości 1N. Dla uzyskania większego nacisku, na przykład 90,66 N/cm2, bandaż jest rozciągany dotąd, aż większe prostokąty 2 będą miały kształt kwadratu, tj. przyłożona zostanie siła 1,5 N. Dla uzyskania nacisku pośredniego, bandaż jest rozciągany w stopniu pośrednim pomiędzy ekstremalnymi wielkościami poza punkt, w którym mniejsze prostokąty 3 staną się kwadratami, ale zanim większe prostokąty 2 staną się kwadratami. Dla pacjenta o stosunkowo tęgiej kończynie, nacisk jest uzyskiwany przy użyciu siły o drugiej wielkości, pod wpływem której prostokąty 2 stają się kwadratami.

Zamiana prostokątów w kwadraty zapewnia osobę bandażującą, że uzyskiwany jest właściwy nacisk na bandażowane ciało, np. 53,33 N/cm2 lub więcej. Wystarczy jedynie tylko jakościowe oszacowanie obwodu kończyny.

FIG. 2

FIG. 3

FIG. 1

2		2		2		2
	3		3		3		3

2 “ 1

2

3

2 ~ ł

Mb'

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 2,00 zł

Claims (6)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Bandaż elastyczny posiadający wzór w postaci co najmniej dwóch elementów geometrycznych, przyjmujących określony kształt gdy bandaż jest rozciągany na określoną wielkość, znamienny tym, że co najmniej dwa elementy geometryczne mają kształt małych i dużych prostokątów (2, 3) rozmieszczonych naprzemiennie, przy czym jedne z krótszych boków prostokątów dużych i małych (2, 3) są usytuowane równolegle do wzdłużnej osi bandaża i w jednej linii, stanowiącej centralną linię aplikacyjną, umieszczonej w połowie odległości pomiędzy wzdłużnymi krawędziami bandaża, zaś dłuższe boki tych prostokątów (2, 3) są ułożone poprzecznie do osi bandaża.
2. 2. Bandaż według zastrz. 1, znamienny tym, że w kierunku linii aplikacyjnej taśma ma rozciągliwość, przy której, pod wpływem przyłożonej poprzecznie do szerokości bandaża siły o wielkości 1 N i 1,5 N, prostokąty duże i małe (2, 3) mają postać kwadratu.
3. 3. Bandaż według zastrz. 1, znamienny tym, że jest bandażem uciskowym o sile nacisku około 53,33 N/cm².
4. 4. Bandaż według zastrz. 1, znamienny tym, że prostokąty duże i małe (2, 3) są ze sobą złączone.
5. 5. Bandaż według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy geometryczne są wdziane w strukturę bandaża.
6. 6. Bandaż według zastrz. 5, znamienny tym, że elementy geometryczne stanowią włókna o kolorze kontrastującym z pozostałą częścią bandaża.