PL170095B1 - Urządzenie do ustalania położenia pokrywy luku ładowni pojazdu, zwłaszcza statku - Google Patents

Abstract

1. Urządzenie do ustalania położenia pokrywy luku ładowni pojazdu, zwłaszcza statku, posiadające filar zamocowany w podwójnym dnie i umieszczony w poprzek statku, który to filarma umieszczony centralnie element krzyżakowy i trzpienie ustalająco-ograniczające umieszczone symetrycznie względem elementu krzyżakowego, po obu jego stronach i współpracujące z otworem w płycie prowadzącej pokrywy luku, znamienne tym, że ma co najmniejjeden element ustalająco-hamujący (10) z co najmniej jedną powierzchnią klinową i z występami zderzakowymi (13) umieszczony w owalnym otworze (9) płyty prowadzącej (7) między jego powierzchnią prostoliniową a powierzchnią klinową górnej części trzpienia ustalająco-ograniczającego (8) filara (4) oraz między powierzchniami prowadzącymi (15,16) pionowych prowadnic (11) umieszczonych w otworze (9) i zamocowanych na płycie prowadzącej (7) za pomocą blach wsporczych (14), przy czym ruch pionowy elementu ustalająco-hamującego (10)jest ograniczony górną powierzchnią płyty prowadzącej (7), na której opiera się element ustaląjąco-hamujący (10) za pomocą występów zderzakowych (13) a dolną powierzchnią płyty zderzakowej (12) połączonej poprzez element pośredni (17) z płytą górną (18) pokrywy luku (2).

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do ustalania położenia pokrywy luku ładowni pojazdu, zwłaszcza statku.

Do niedawna, ładownie statku były dzielone poprzecznymi ścianami wbudowanymi na stałe w dno statku. Luki zamykane były pokrywami opuszczanymi przy pomocy znanych urządzeń zamykających. Obecnie, coraz częściej ładownie statku dzieli się filarami zamocowanymi w podwójnym dnie i ustawionymi w jednym rzędzie, wzdłuż linii środkowej statku. Górne części tych filarów w postaci krzyżaka i trzpieni klinowych służąjako punkty podparcia i ustalają położenie pokryw luków ładowni. W znanym rozwiązaniu płyta prowadząca pokrywę luku jest osadzona bezpośrednio na klinowym trzpieniu ustalająco-ograniczającym. Brak odpowiednio dużego luzu między elementami prowadzącymi i ograniczającymi w znanych urządzeń ustalających położenie pokryw luków powoduje, że nałożenie na siebie odpowiednich elementów konstrukcji sprawia wiele kłopotów. W drugiej strony, nadmierne zwiększenie luzu powoduje między pokrywą luku a ładownią szczeliny, przez którą przedostaje się do ładowni woda.

Celem wynalazku jest opracowanie niezawodnego urządzenia, które umożliwi łatwiejsze i pewniejsze ustalanie położenia pokryw luków ładowni na statku.

Urządzenie według wynalazku ma co najmniej jeden element ustalająco-hamujący z co najmniej jedną powierzchnią klinową i z występami zderzakowymi umieszczony w owalnym otworze płyty prowadzącej, między jego powierzchnią prostoliniową a powierzchnią klinową górnej części trzpienia ustalająco-ograniczającego filara oraz między powierzchniami prowadzącymi pionowych prowadnic umieszczonych w otworze płyty prowadzącej i zamocowanych na niej za pomocą blach wsporczych. Ruch pionowy elementu ustalająco-hamującego jest ograniczony górną powierzchnią płyty prowadzącej, na której opiera się element ustalająco-hamujący za pomocą występów zderzakowych a dolną powierzchnią płyty zderzakowej połączonej poprzez element pośredni z płytą górną pokrywy luku. Trzpień ustalająco-ograniczający może mieć jedną lub dwie powierzchnie klinowe.

170 095

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest niezawodność i łatwość zamykania luków ładowni, przy zapewnieniu szczelności oraz prostota, małe wymiary i niewielkie koszty urządzenia.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia ogólny widok statku z filarami i pokrywami luków, na których ustawiony jest ładunek w postaci kontenerów, fig. 2 - ten sam statek w widoku z góry, fig. 3 - szczegół konstrukcji urządzenia ukazujący możliwość odchylania się końców sąsiadujących ze sobą filarów, fig. 4 - górną część filara z elementem krzyżakowym i narożnikiem pokrywy luku osadzonej na trzpieniu ustalająco-ograniczającym, w widoku z boku, fig. 5 - tą samą część konstrukcji co fig. 4, ale w widoku z góry, fig. 6 - górną część filara i narożnik pokrywy luku w szczegółowym widoku z boku, w położeniu, gdy filar jest przechylony w lewo, fig. 7 - ten sam fragment konstrukcji, co na fig. 6, ale w położeniu podstawowym, fig. 8 - to samo co na fig. 7, ale w widoku z góry.

Urządzenie według wynalazku znajduje szczególne zastosowanie na statku 1. Służy ono do ustalenia położenia pokrywy luku 2 ładowni, na której ustawia się następnie ładunek, na przykład w postaci kontenerów 3. Urządzenie to montowane jest na filarach 4, które swoimi dolnymi końcami wbudowane są na stałe w podwójne dno statku 1. Filary 4 są ustawione w jednym rzędzie, na lini środkowej statku 1 i mają za zadanie wspieranie pokryw luków 2 ładowni. Górne części filarów 4 nie są połączone z kadłubem statku 1. Filary 4 zastępują stosowane do niedawna tradycyjne ściany poprzeczne. Szerokość filara 4 (jego wymiar w poprzek statku 1) jest wielokrotnie większa, niżjego grubość (wymiar wzdłuż statku 1). Dzięki swemu przekrojowi filar 4 daje się odchylać w kierunku wzdłużnym statku 1, nawet o kilka centymetrów, co bardzo ułatwia załadunek w porcie.

W przykładzie wykonania, pokrywy luków 2 są umieszczone w grupach zawierających po sześć pokryw luków 2 w ustawieniu: dwie pokrywy luków 2 obok siebie i trzy pokrywy luków 2 jedna za drugą. W pokładzie statku 1 powstaje prostokątny otwór dla pokryw luków 2. Krawędzie tego otworu są wykonane tak, że wspierają pokrywy luków 2. Pokrywy luków 2a, 2b, 2e, 2f w narożnikach grupy są wspierane przez dwa sąsiadujące ze sobą boki otworu luku. Element krzyżakowy 19 filara 4 wspiera tylko po jednym narożniku tych czterech pokryw luków 2. Środkowe pokrywy luków 2c i 2d są wsparte tylko przez jeden bok otworu luku. Filar 4 podtrzymuje więc dwa sąsiednie narożniki pokryw luków 2c i 2d. W położeniu podstawowym narożniki pokryw luków 2a, 2b, 2c, 2d wsparte są symetrycznie przez ten sam filar 4. Narożniki pokryw luków 2c, 2d, 2e, 2f wsparte są symetrycznie przez inny filar 4. Każda pokrywa luku 2 ma urządzenie ograniczające 6 siłę poprzeczną i siłę wzdłużną z boku statku. To urządzenie ograniczające 6 utrzymuje pokrywy luków 2 w ich położeniu poprzecznym względem statku 1 i w kierunku wzdłużnym po bokach statku 1. Urządzenia ograniczające 6 znajdują się wzdłuż dłuższego boku ładowni. Na stronach poprzecznych pokryw luków 2a i 2b, przy końcu grupy pokryw luków 2, znajduje się urządzenie 5 do likwidowania siły wzdłużnej na linii środkowej statku 1. Urządzenie to uniemożliwia ruch wzdłużny pokryw luków 2. Ponadto, pokrywy luków 2 są przytrzymywane przez trzpienie ustalająco-ograniczające 8, przeciw działaniu sił wzdłużnych w linii środkowej statku 1. Trzpienie ustalająco-ograniczające 8 są umieszczone na górnej stronie filara 4, wzdłuż jego dłuższego boku, symetrycznie względem elementu krzyżakowego 19, po obu jego stronach. Ostrze trzpienia ustalająco-ograniczającego 8 wystaje powyżej końca filara 4. W przykładzie wykonania, trzpień ustaląjąco-ograniczający 8 ma dwa symetryczne, klinowe ostrza o prostokątnym przekroju poprzecznym. Ostrze to może być lekko zaokrąglone. Możliwe są również inne powierzchnie przekrojów, na przykład kwadratowy lub okrągły.

Na górnej stronie każdego filara 4 umieszczone są symetrycznie cztery trzpienie ustalająco-ograniczające 8, których usytuowanie zostało wybrane tak, by w położeniu podstawowym pokrywy luków 2 ładowni położone na tych trzpieniach ustaląjąco-ograniczających 8 były usytuowane blisko siebie, dzięki czemu osiąga się dobre uszczelnienie. Ponadto, pokrywy luków 2 są szczelnie dociśnięte do swych powierzchni osadzenia.

Powierzchnią osadzenia dla trzpienia ustalająco-ograniczającego 8 jest przyspawana na dolnej stronie narożnika pokrywy luku 2 gruba płyta prowadząca 7, oparta na filarze 4.

170 095

W płycie prowadzącej 7 znajduje się otwór 9 o przekroju owalnym lub innym. Odpowiednie boki otworu 9 w kierunku poprzecznym filara 4 są prostoliniowe i wzajemnie równoległe. Kierunkiem poprzecznym filara 4 jest kierunek poprzeczny statku 1. Odstęp miedzy bokami otworu 9 jest większy niż grubość trzpienia ustalająco-ograniczającego 8, aby w położeniu podstawowym pomiędzy trzpień ustalająco-ograniczający 8 a oba boki otworu 9 można było włożyć dwa elementy ustalająco-hamujące 10 z powierzchnią klinową. Te klinowe elementy ustalające-hamujące 10 sąusytuowane symetrycznie naprzeciw siebie, po obu stronach trzpienia ustalająco-ograniczającego 8, tak że ich powierzchnie klinowe są usytuowane naprzeciw siebie, a pokrywa luku 2 przylega szczelnie swym spodem do boków luków ładowni. W kierunku grubości filara 4 trzpień ustalająco-ograniczający 8 i klinowe elementy ustalająco-hamujące 10 są węższe niż otwór 9, dzięki czemu pokrywę luku 2 można przesuwać względem trzpienia ustalająco-ograniczającego 8 w kierunku wzdłużnym statku 1. Kąt a klina elementu ustalającohamującego 10 jest w przybliżeniu taki sam jak kąt klina ostrza trzpienia ustalająco-ograniczającego 8. Kąt a nie może być zbyt mały, bo element klinowy ustalająco-hamujący 10 musiałby być zbyt długi, a w takim przypadku trzeba byłoby zapewnić więcej miejsca w kierunku pionowym. Kąt a nie może być również zbyt duży, bo siły wzdłużne powstające podczas rejsu mogłyby podnosić element ustalająco-hamujący 10. Na płycie prowadzącej 7 zamocowane są za pomocą blach wsporczych 14 pionowe prowadnice 11 z pionowymi powierzchniami prowadzącymi 15 i 16, których położenie, zarówno w kierunku poprzecznym filara 4, jak i w kierunku jego grubości, określają elementy ustalająco-hamujące 10. W kierunku grubości filara 4 elementy ustalająco-hamujące 10 przylegają do prostoliniowych odcinków powierzchni bocznych otworu 9. Można zastosować tylko dwie prowadnice 11 dla jednego narożnika pokrywy luku 2, przy czym obie prowadnice 11 maj ą powierzchnie prowadzące 15 i 16 dla obu elementów ustalająco-hamujących 10. Alternatywnie można zastosowć cztery prowadnice 11, przy czym dla każdego elementu ustalająco-hamującego 10 stosuje się wtedy dwie prowadnice 11, jak pokazano na fig. 8.

Element ustalająco-hamujący 10 ma w widoku z góry przekrój prostokątny, przy czym dłuższy bok jest usytuowany w kierunku poprzecznym filara 4. Krótsze boki są tak ukształtowane, że pasują one do powierzchni prowadzących 15 i 16 prowadnic 11. Części elementu ustalająco-hamującego 10, które przylegają do powierzchni prowadzących 15 i 16 niesąklinowe, lecz proste. Na górnej części elementu ustalająco-hamującego 10 znajdują się dwa występy zderzakowe 13, które opierając się na powierzchni płyty prowadzącej 7 powodują, że element ustalająco-hamujący 10 nie może opaść zbyt głęboko. W kierunku wzdłużnym statku 1 element ustalająco-hamujący 10 ma przekrój prostokątny, przy czym boki górny i dolny są poziome, a boki, które przylegają do powierzchni prowadzących 15 i 16 są pionowe. W widoku z boku element ustalająco-hamujący 10 zwęża się od góry do dołu, tak że jedna strona jest pionowa, a druga klinowa. Strona pionowajest prowadzona przez wewnętrzną powierzchnię otworu 9, która leży w kierunku poprzecznym filara 4. Na drugim końcu prowadnicy 11 znajduje się pozioma płyta zderzakowa 12, która ogranicza ruch elementu ustalająco-hamującego 10 do góry. Poziome położenie płyty zderzakowej 12 dobiera się starannie, tak aby poprzeczne pochylenie filara 4 miało określoną wartość maksymalną. Oprócz tej wartości maksymalnej, poziome położenie płyty zderzakowej 12 zależy od kąta a klina. Wartość maksymalna, o której mowa zależy od wielkości statku i luków ładowni, dlatego też wartość tę trzeba ustalać oddzielnie dla każdego przypadku. Płyta zderzakowa 12 połączona jest z płytą górną 18 pokrywy luku 2 ładowni za pomocą pośredniego elementu 17.

Urządzenie według wynalazku działa w następujący sposób. Stan początkowy przedstawia fig. 6. Górna część filara 4 jest przesunięta ze swego położenia podstawowego w lewo o odcinek L. Prawy bok pokrywy luku 2 leży przy krawędzi otworu w pokładzie statku 1 i pokrywa luku 2 nie może poruszać się w lewo, ponieważ trzpień ustalająco-ograniczający 8 jest centrowany w otworze 9. Kiedy pokrywa luku 2 zostanie opuszczona powierzchnia klinowa elementu ustalająco-hamującego 10a trafia na powierzchnię klinową trzpienia ustalająco-ograniczającego 8 i ruch do góry klinowego elementu ustalająco-hamującego 10a zostaje zatrzymany. Kiedy odcinek L jest równy lub mniejszy niż odległość maksymalna, pokrywa luku 2 zostaje opuszczona do

170 095 swego podparcia, a element ustalająco-hamujący 10a pozostaje u góry, ponieważ jest on wsparty o trzpień ustalająco-ograniczający 8. W zależności od odcinka L element ustalająco-hamujący 10a może pozostać na dowolnej wysokości pomiędzy swymi położeniami końcowymi. Przy maksymalnej długości odcinka L element ustalająco-hamujący 10a pozostaje w swym górnym położeniu końcowym, a przy zerowej długości odcinka L pozostaje on w swym dolnym położeniu końcowym. Drugi element ustalająco-hamujący 10b, wsparty przez wstępy zderzakowe 13, leży na płycie prowadzącej 7, tak że powstaje szczelina pomiędzy powierzchnią klinową elementu ustalająco-hamującego 10 a powierzchnią trzpienia ustalająco-ograniczającego 8. W tym stanie statek 1 jest gotowy do rejsu. Jeżeli górna część filara 4 zostanie przesunięta o odcinek L w prawo, element ustalająco-hamujący 10b pozostanie w swym górnym położeniu, a element ustalająco-hamujący 10a znajdzie się w swym dolnym położeniu.

Podczas rejsu statek 1 przechyla się pod działaniem fal i wiatru, przy czym ładunek może poruszać się lub też mogą nastąpić niewielkie odkształcenia statku 1. Możliwe jest również, że ruch taki odbywa się w sposób ciągły. Kiedy koniec filara 4 porusza się w kierunku swego położenia podstawowego, to znaczy w prawo na fig. 6, pokrywa luku 2 ładowni nie może się przesuwać, ponieważjest unieruchomiona przez ograniczające urządzenie 5. W takim przypadku element ustalająco-hamujący 10a może bez przeszkód opaść pod wpływem siły ciężkości, równocześnie z ruchem końca filara 4, przez co stale wypełnia on szczelinę powstałą pomiędzy elementami ustalająco-hamującym 10 a powierzchnią klinową trzpienia ustalająco-ograniczającego 8. Na skutek tego stopniowo osiągane jest położenie podstawowe pokazane na fig. 7. To położenie podstawowe jest zachowane, aż do podniesienia pokrywy luku 2 ładowni. Dopóki pokrywa luku 2 ładowni znajduje się na swym miejscu, koniec filara 4 nie może przemieścić się ze swego położenia podstawowego, ponieważ siły boczne nie mogą unieść elementy ustalającohamujące 10 ze względu na stosunkowo niwielki kąt α klina.

Urządzenie według wynalazku może być realizowane w ramach zastrzeżeń patentowych na różne sposoby. To samo zadanie może realizować spychany sprężyną klinowy trzpień, który wciska się w klinowy otwór w takiej samej kolejności, w jakiej następuje wzajemne centrowanie otworu i trzpienia. Trzpień taki może znajdować się na górnym końcu filara i może być popychany sprężyną do góry w sytuacji opisanej powyżej. Trzpień ten może również znajdować się w pokrywie luku ładowni i wciskać się w otwór przy końcu filara. Ponadto, opisane powyżej elementy klinowe mogą być spychane sprężyną lub być wyposażone w napęd hydrauliczny, pneumatyczny lub elektryczny.

170 095

Fig. 5

170 095

170 095

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 2,00 zł

Claims (2)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie do ustalania położenia pokrywy luku ładowni pojazdu, zwłaszcza statku, posiadające filar zamocowany w podwójnym dnie i umieszczony w poprzek statku, który to filar ma umieszczony centralnie element krzyżakowy i trzpienie ustalająco-ograniczające umieszczone symetrycznie względem elementu krzyżakowego, po obu jego stronach i współpracujące z otworem w płycie prowadzącej pokrywy luku, znamienne tym, że ma co najmniej jeden element ustalająco-hamujący (10) z co najmniej jedną powierzchnią klinową i z występami zderzakowymi (13) umieszczony w owalnym otworze (9) płyty prowadzącej (7) między jego powierzchnią prostoliniową a powierzchnią klinową górnej części trzpienia ustalająco-ograniczającego (8) filara (4) oraz między powierzchniami prowadzącymi (15, 16) pionowych prowadnic (11) umieszczonych w otworze (9) i zamocowanych na płycie prowadzącej (7) za pomocą blach wsporczych (14), przy czym ruch pionowy elementu ustalająco-hamującego (10) jest ograniczony górną powierzchnią płyty prowadzącej (7), na której opiera się element ustalająco-hamujący (10) za pomocą występów zderzakowych (13) a dolną powierzchnią płyty zderzakowej (12) połączonej poprzez element pośredni (17) z płytą górną (18) pokrywy luku (2).
2. 2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że trzpień ustalająco-ograniczający (8) ma co najmniej jedną powierzchnię klinową.