PL164155B1 - Tasma pasowa do pasów bezpieczenstwa PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1- Tasma pasowa do pasów bezpie- czenstwa, której wlókna elementarne nitek osnowy splecionych z tasma maja co naj- mniej 15 dtex, znamienna tym, ze wlókna elementarne (5) nitek osnowy (4) sa nie- skrecone i miejscowo splatane sprezonym powietrzem w miejscach splatania (7) usytuowanych w stalych odstepach. Fig.2 PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest taśma pasowa do pasów bezpieczeństwa dla pojazdów, zwłaszcza dla samochodów. Taśma pasowa powinna mieć powierzchnie zewnętrzne o możliwie najmniejszym tarciu, ażeby w całym układzie pasa bezpieczeństwa tzn. w urządzeniu nawijającym, przy okuciu kierującym u góry karoserii oraz przy okuciu wtykowym u dołu, mogła przebiegać z możliwie małym tarciem. Tego rodzaju taśmy nazywane są fachowo taśmami typu low-friction. Im mniejsze jest tarcie, tym większa jest część siły sprężyny nawijającej użyteczna do napinania i nawijania. Przy taśmach pasowych o bardzo małym tarciu można stosować słabsze sprężyny niż stosowane zazwyczaj. Takie sprężyny wywierają mniejszy nacisk na korpus chronionej osoby, niż dotychczas stosowane zwykle sprężyny. Zwiększa to komfort użytkowania pasa bezpieczeństwa.

Mniejsze tarcie taśm pasowych ma również znaczenie przy niskich temperaturach zewnętrznych. Sprężyna nawijająca wykonana ze stali sprężynowej, przy niższych temperaturach staje się twardsza i może powodować tylko mniejszy naciąg taśmy pasowej. Również taśma pasowa staje się twardsza i w miejscach, w których musi się zginać (przede wszystkim przy okuciu kierującym) wykonuje większą pracę dla odkształcenia się. Można to prowadzić do tego, że taśma pasowa po jej zdjęciu, nie zwija się całkowicie tak, że część taśmy pasowej zwiesza się przez otwór drzwiowy. Taśma pasowa, może ulec uszkodzeniu, zwłaszcza gdy zostanie zaciśnięta w obrębie zamka drzwi. Ponadto zwisająca pętla taśmy pasowej, może przyczynić się do wypadku kierowcy.

Znane jest zmniejszenie tarcia taśm pasowych przez awiważowanie tzn. nanoszenie środka chemicznego, który przylega do zewnętrznej strony taśmy pasowej i zmniejsza tarcie.

Wadą tej metody jest to, że po pewnym czasie użytkowania awiważ ulega częściowo starciu i nie spełnia już swego zadania tzn. zmniejszenia tarcia taśmy. Również na skutek chemicznego oddziaływania środowiska efekt awiważowania może ulec zniszczeniu. Taśmy pasowe, które dostarczane są dla zastosowania w samochodach, muszą spełniać warunki badania na ścieranie podane w normie St. Zjedn. Am., MVSS, nr 209n ( 571.209), (opublikowana w Federalnym Rejestrze USA, vol. 36, nr 232 z 2, 12, 1971 r.). Według tej normy taśma pasowa zostaje poddana najpierw badaniu na ścieranie. Następnie rozciągana jest ona aż do zerwania i ustalane jest obciążenie niszczące. Musi ono wynosić wtedy co najmniej 75 do 85% pierwotnego obciążenia niszczącego. W innym przypadku taśma pasowa nie dopuszczana jest przez odpowiednie władze państwowe do użytkowania jej na pasy bezpieczeństwa w samochodach. Taśma pasowa, której awiważowanie zostało zniszczone na skutek ścierania, w niedopuszczalnie krótkim czasie zostaje tak osłabiona, że nie wykazuje już koniecznego minimalnego obciążenia niszczącego. Bezpieczeństwo użytkownika nie jest wtedy zapewnione.

164 155

Znane są taśmy pasowe, których włókna elementarne mają 8 do 14 dtex. Aby spełniały one warunki badania na ścieranie, konieczne jest albo awiważowanie, co ma wspomniane wyżej wady, albo skręcanie przy 80 do 100 obrotach na metr.

W brytyjskim opisie patentowym GB 1 430 404, opisana jest taśma pasowa do pasów bezpieczeństwa, wytwarzana z wątku i nitek osnowy, których włókna elementarne - kapilary mają przynajmniej 18 dtex (strona 1, wiersze 36-40). Korzystnie zastrzeżone w tym rozwiązaniu kapilary mają od 22 dtex. Kapilary, oraz nitki osnowy (także wątku) taśmy pasowej są skręcone (strona 1, wiersze 62 do 66). Wadą rozwiązania przedstawionego w wyżej wymienionym opisie jest wysoki nakład poniesiony na skręcanie nitek osnowy. Ponadto ze względu na fakt, że kapilary są grube, utrudnione jest znacznie ich miejscowe splątanie.

Natomiast opis DE 2 902 905 opisuje barwioną w czasie przedzenia przędzę do wytwarzania taśmy pasowej do pasów bezpieczeństwa. Opisana skręcona przędza (strona 9) ma skręcone kapilary skręcone nitki osnowy taśmy pasowej, które tkane są w różnych kolorach lub wzorach. W opisie tym nie są podane żadne normy określające odporność taśm na ścieranie.

Wynalazek stawia sobie za zadanie opracowanie taśmy pasowej do pasów bezpieczeństwa, która w czasie całego okresu użytkowania zachowuje własność małego tarcia, bez potrzeby stosowania awiważowania.

Zadanie to zostało rozwiązane według wynalazku w ten sposób, że włókna elementarne nitek osnowy są nie skręcone i miejscowo splątane sprężonym powietrzem w miejscach splątania usytuowanych w stałych odstępach. Korzystnie według wynalazku odstępy między miejscami splątania włókien elementarnych nitek osnowy wynoszą 5 do 15 cm. Włókna elementarne nitek osnowy mają od 16 do 22 dtex, korzystnie 17 dtex.

Istotną częścią rozwiązania jest to, że nitki osnowy, z których utkana jest taśma pasowa, wytworzone są ze stosunkowo grubych włókien elementarnych (=filament), wskutek czego używa się mniej włókien elementarnych niż dotychczas, do ich wytworzenia.

Korzystne efekty występują już przy włóknach elementarnych o 15 dtex (dezitex = ciężar włókna elementarnego w gramach na 10 000 m długości). Ponieważ awiważowanie nie jest potrzebne, wyeliminowane są jego koszty.

Dla rozwiązania postawionego zadania konieczne jest przy tym przeprowadzenie jednego z dwóch poniższych zabiegów.

Zgodnie z zastrzeżeniem pierwszym włókna elementarne nitek osnowy pozostają nie skręcone. Ma to tę zaletę, że taśma pasowa utkana z takich nitek osnowy wykazuje szczególnie dużą wytrzymałość na zginanie. Taka taśma posiada dużą siłę odskoku. Jeżeli zagnie się koniec takiej taśmy, to odskoczy on znacznie silniej i szybciej niż w taśmie ze skręconymi włóknami elementarnymi nitek osnowowych.

Według zastrzeżenia pierwszego włókna elementarne nitek osnowy zostają miejscowo spętlone za pomocą sprężonego powietrza. Zwiększa się przez to zwartość włókien nitki osnowy, co dla procesu tkania jest ważne. Przez spętlenie nie zwiększa się tarcie nitek tak, że z nitkami nie skręconymi i spętlonymi za pomocą sprężonego powietrza można uzyskać taśmy pasowe o szczególnie małym tarciu.

Rozwiązanie to ma tę zaletę, że unika się nakładów na proces skręcania.

Z nie skręconych i spętlonych powietrzem włókien nitek osnowy, uzyskuje się taśmy pasowe o wysokiej sztywności wzdłużnej. Wynikają z tego korzystne zjawiska takie jak mniejsza praca odkształcania, tzn. praca tarcia przy przebieganiu przez okucia oraz krótsza powierzchnia przylegania na obwodzie w okuciu kierującym a więc także mniejsze tarcie. Przy zastosowaniu tego rozwiązania, miejsca w których nitki osnowy zostają spętlone, znajdują się w odstępach 5 do 15 cm.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia odcinek taśmy pasowej w widoku z góry, fig. 2 - widok perspektywiczny odcinka nitki w powiększeniu.

Na fig. 1przedstawiony jest odcinek taśmy pasowej 1 z jej nie skręconymi nitkami osnowy

4. Przedstawiona struktura powstaje w znany sposób na skutek sposobu tkania. Cała górna powierzchnia taśmy pasowej utworzona jest przez nie skręcone nitki osnowy 4, natomiast nitki wątkowe schowane są zupełnie we wnętrzu tkaniny.

Na fig. 2 przedstawiona jest nie skręcona nitka osnowy 4 która, jak to pokazano, u góry i u dołu ma włókna elementarne 5 przebiegające równolegle. W miejscach splatania 7 włókna elementarne nitek osnowy zostały ze sobą splątane za pomocą sprężonego powietrza, przez co włókna zostały ze sobą powiązane. Takie obszary znajdują się w odstępach co 5 do 15 cm wzdłuż nie skręconej nitki osnowy 4. Z nitek osnowy przedstawionych na fig. 2, utkana zostaje taśma pasowa w znany sposób. Powstaje w ten sposób taśma pasowa o wyższej sztywnej wzdłużnej niż dotychczas, która przy przebiegu przez okucia wykonują mniejszą pracę odkształcenia. Praca odkształcenia wynika z tego, że przy przegięciu w okuciu obszary taśmy pasowej leżące na zewnątrz ulegają wydłużeniu a położone wewnątrz, podlegają ściskaniu. Oznacza to pracę tarcia, a tym samym większy opór względem siły napinającej, sprężyny nawijającej. Taśmy pasowe o wyższej sztywności wzdłużnej według wynalazku, przylegają, w swym kierunku wzdłużnym, na krótszym odcinku do elementu obrotowego okucia kierującego, niż zwykłe taśmy pasowe. Na skutek tego praca odkształcania zostaje zmniejszona, a sprężyna nawijająca zostaje obciążona. Wykonanie i własności tarciowe wątka nie mają tu znaczenia, gdyż nitka wątkowa niknie w tkaninie. Taśma pasowa przetwarzana jest dalej w znany sposób. Nie dokonuje się na niej awiważowania. Podczas, gdy po otarciu lub chemicznym zniszczeniu stosowanego zwykle awiważowania, taśma ściera się, na skutek czego obciążenie niszczące może ulec zmniejszeniu do niedopuszczalnie niskiej wartości, to taśma pasowa według wynalazku, również bez awiważowania wykazuje małe tarcie i ściera się w stopniu znacznie poniżej dopuszczalnej wartości granicznej w objętej wspomnianą normą St. Zjedn. Ameryki.

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz Cena !0 000 zł

Claims (3)

Zastrzeżenia patentowe

1. Taśma pasowa do pasów bezpieczeństwa, której włókna elementarne nitek osnowy splecionych z taśmą mają co najmniej 15 dtex, znamienna tym, że włókna elementarne (5) nitek osnowy (4) są nieskręcone i miejscowo splątane sprężonym powietrzem w miejscach splątania (7) usytuowanych w stałych odstępach.

2. Taśma pasowa według zastrz. 1, znamienna tym, że odstępy między miejscami splątania (7) włókien elementarnych (5) nitek osnowy (4) wynoszą 5 do 15 cm.

3. Taśma pasowa według zastrz. 1, znamienna tym, że włókna elementarne (5) nitek osnowy (4) mają od 16 do 22 dtex, korzystnie 17 dtex.