PL163117B1

PL163117B1 - Koncówka ze spieku weglikowego PL PL

Info

Publication number: PL163117B1
Application number: PL89280686A
Authority: PL
Inventors: Stephen P Stiffler
Original assignee: Kennametal Inc
Priority date: 1988-07-20
Filing date: 1989-07-20
Publication date: 1994-02-28
Also published as: CA1332178C; ES2015172A6; CN1040244A; EP0427758A1; KR900702169A; WO1990001107A1; AU617509B2; EP0427758A4; CN1011995B; US4941711A; JPH03503793A; AU3985189A

Abstract

1. Koncówka ze spieku weglikowego, zawie- rajaca przedni koniec do stykania z ziemia tylny ko- niec do mocowania do konca zelaznego trzonu, która jest obrotowo symetryczna wokól osi wzdluznej prze- biegajacej od przedniego konca do tylnego konca, i w której koniec tylny ma pierscieniowa, zwrócona do tylu powierzchnie zewnetrzna, na której sa usytuowa- ne drugie wystajace elementy, zas od niej do przodu jest wewnetrzne zaglebienie, dopasowane do wystepu na koncu zelaznego trzonu, znamienna tym, ze w wewnetrznym zaglebieniu (23, 23A) tylnego konca sa usytuowane pierwsze wystajace elementy (31), styka- jace sie z koncem (9) zelaznego trzonu (5), przy czym wysokosc pierwszych wystajacych elementów (31) w kierunku prostopadlym do powierzchni zaglebienia (23, 23A) jest mniejsza niz wysokosc drugich wysta- jacych elementów (32) dla zapewnienia zmiennego odstepu zewnetrznej powierzchni (25) 1 wewnetrzne- go zaglebienia (23, 23A) od konca (9) trzonu (5). FIG 2 P L 1 6 3 1 1 7 B 1 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku Jest końcówka za spieku węglikowego, przeznaczona do mocowania w narzędziach wręDowycn oo rooot budowlanym i ziemnych.

w przeszioaci oo robót oudowianych i ziemnycn stosowano wiele róznycn ι^onstruκcll narzędzi wrębowym. Takie narzędzia wrędowe były typowo zakończone wkładkę ze spieku węglika wolframowo-kooaltowego, która była twardo przylutowana do stalowego trzonu narzędzia.

W wymienionym zastosowaniach używano zarówno narzędzi obrotowych jak i narzędzia nieobrotowe. Jedna z wczesnych konstrukc^ oorltowlgl narzędzia wrębowego zawiera końcówkę ze spieku węglikowego, która me piarśclamową powiarzcnnę tylnę z zagłębienia· w niej, do którego je6t przyl^uo^wany twardo przedni koniec ttalowegl trzonu. Przedni koniec stalowego trzonu ma pilΓβcieltowę powierzchnię przednę z przednim wyetępem na niej, który ^ócm wchodzi w zagłębienie /‘.zn. głębokość zagłębienia jest większa niż wysokość tego przedniego wys tępu/.

Spoina lutowanie twardego pomiędzy stelę β spiakias węglllowyl jest więc najgrubsza przy przednim końcu stalowegl występu, a najcieńsza przy zwróconych do siebie pierścienic· wym powlerzlhnlelh spieku węglikowego i stali. Chociaż obrotowo narzędzia wrębowe według powyższej konss rukcc i sę poiwK^rzchnie używane, tc Jadnca spiek węglikowy końcówki Jest podatny na pękania podczas eksploatacj.

Konsmukcję powyższą zastąpiono obrotowym narzędzn^m wrębowym, w którym tylna strona końcówki węglikowej jeat płaska 9lbo ma keztełt gni&zde zaworowego, e w każdym z tych przypadków Jest ona lutowana twardo w zagłębianiu w przednim końcu stβlGl(ego trzonu /patrz przykładowo opisy patentowe USA nr 4 497 520 i 4 216 USS oraz opia zgłoszeniowy RFN nr 2 846 744

Przykład kones^^j narzędżi wrębowych z zaltoβowailθl zagłębienia w tylnej części końcówki węglikowej pokazano w opisie patamowym RPA nr 82/9343) w świadectwie autorskim ZSRR nr 402 655) w lpublklo^tanyl szwedzkim zgłoszeniu patenoo^ym nr U 300 269-0 oraz w opisie letentowym USA nr 4 547 020.

Celem wynalazku J6st opracowanie ulepszonej końcówki ze spieku węglikowego przeznaczonej do stoso^^i^iie jako przedni koniec narzędzia wrębowego.

Końcówkę ze spieku węglikowego, według wynalazku, zawierająca przedni koniec do stykania z zie^ę, tylny koniec do mocowanie do końca żelaznego trzonu, które Jest obrotowo symetryczna wokół osi wzdłużnej przebiegajęcej od poprzedniego końca do tylnego końca, i w której koniec tylny me pierścieniową, zwróconą do tyłu lowίθrzchnią zewnętrzną, na której są usytuowane drugie wystające elementy, ześ od niej do przodu Jest wθwnntrzna zagłębienie, dopasowane do występu tf^zonu, cnarakteryzuje się tym. że w wewnętrznym zagłębieniu tylnego końce eę usytuowane pierwsze wy8tające elementy, przy czym wysokość pierwszych wystających elementów w kier^unku prostopadłym do powierzchni zagłębienia Jest mniejsza niż wysokość drugich wystajęcych al^leitów dla zepewniθnle zmiennego odstępu zewnętrznej powierzchni i wewnntrznego zagłębienia od końce trzonu.

Korzystnie wystające elementy zawierają wiele pierwszych występów utworzonych na wewnętrznym zagłębianiu tylnego końca 1 usytuowanych w odstępach od siebie.

163 117

Korzystnie wewnętrzne zagłębienie zawiera zwróconę promieniowo do wewnętrz powierzchnię, e na niej sę rozmieszczone pierwsze występy.

Korzystnie powwerzchnia zwrócona promieniowo do wewnnęrz ma kształt ściętego stożka.

Korzystnie powwerzchnie zwrócona promieniowo do wθwnętrz ma kształt wypukły.

Korzystnie pierwsze występy sę wykonane w liczbie trzech i sę rozmieszczone na obwoddie w odstępecn w przybliżeniu 120 stopni od siebie.

Korzystnie liczba drugich występów wynosi cztery 1 sę one rozmieszczone na obwodzie w odstępach w przybliżeniu 90 stopni od siebie.

W innej odmianie, końcówka ze spieku węglikowego według wynalazku, zawierająca przedni koniec do stykania z ziemię, tylny koniec do nocowwnla da końca żelaznego trzonu, które Jest obrotowo symetryczne wokół osi wzdłużnej przebiegajęcej od przedniego do tylnego końce, i w której tylny koniec ma piarScianiowę, zwróconę do tyłu pierwszę powierzchnię z drugimi wystającymi drugę powwerzchnię usytuowanę wewnnęrz w kierunku do przodu względem pierwszej powneΓzchęl oraz trzeclę powiθrzchęię zwróconę promieniowo do wewwnęrz, która jest usytuowane pomiędzy pierwszę powwerzchnię i orugę powwerzchnię, charakteryzuje się tym, że na trzeciej powierzchni sę usytuowane w odstępach od siebie pierwsze wystajęce elementy, przy czym wysoko6C pierwszych wystajęcycn elementów w kierunku prostopadłym do trzeciej powierzeni jest unejsza niz wysokosc drugich wystaJęcycę elementów dla zapewniania go odstępu zennętrznej powierzchni i wewnętrznego zagłębienia od końca trzonu.

Korzystnie wystajęce elementy zawieraję wiele pierwszych występów usytuowanych na trzeciej powierzcęnl i rozmieszczonych w odstępecn od siebie.

Korzystnie trzecia powierzcnnie rn kształt ściętego stozke.

Korzystnie trzecia powierzchnia ma kształt wypukky.

Korzystnie UczOa pierwszych występów wynosi trzy i sę one rozmieszczone na w odstępecn w przyoliźeniu 120 stopni od sieDie.

Korzystnie liczba drugicn występów wynosi cztery i sę rozmieszczone na oowodzie w odstępach w przybliżeniu 90 stopni od siebie.

Korzystnie trzecia powierzchnia rn kształt wypu^y.

Końcówka ze spieku węglikowego według wynalazku ma zapewniony równomierny rozkład obciężeń w czasie pracy, dzięki czemu Jej trwałość jest zwiększona.

Przedmiot wynalazku Jest uwidoczniony na rysunku, w przykładach wykonania, na którym fig. 1 przedstawia narzędzie wrębowe w widoku z boku z częściowym przekrojem, fig. 2 spoinę lutowania twardego z fig. 1 w powiększonym przekroju, fig. 3 - tylny koniec końcówki pokazanej na fig. 1 i 2 w widoku od tyłu, fig. 4 - końcówkę w widoku z boku z częściowym przekrojem, fig. & — pół widoku z boku końcówki z fig. 4, fig. 6 - inny przykład wykonanie końcówki w widoku podobnym Jak na fig. 2, fig. 7 - końcówkę z fig. 6 w widoku od tyłu, fig. 8 - Końcówkę z fig. 6 w widoku z boku z częścoowym przekrojem, fig. 9 - jeszcze inny przykład wykonanie końcówki w przekroju wzdłużnym, a fig. 10 - inny przykład wykonanie trzonu narzędzia wrębowego w przekroju wzdłużnym.

Na fig. 1 przedstawiono przykład wykonania obrotowego narzędzia wrębowego 1 z końcówkę 3 ze spieku węglika wolframowo-kobaltowego połęczonę z tr^z^ł^n^m 5 z metalu żelaznego, np. stali, za pomocę spoiny 7 lutowania twardego. Stalowy trzon 5 Jest korzystnie obrotowo symetryczny wokół swej osi wzdłużnej Χ-Χ, która przebiega pomiędzy przednim końcem 9 a tynnym końcem 11 trzonu 5. Tylny koniec 11 stalowego trzonu 5 może mieć luźno osadzony na nim sprężysty człon ustalający 13 dla rozłączalnego mocowwaia narzędzia wrębowego obrotowo w otworze uchwytu konwwenjonalnej maszyny do robót budowlanych lub ziemnych /nie pokazana/·

Przedni koniaj 9 żelaznego trzonu 5 ma pierwszę plarścieniowę, zwróconę do przodu powierzchnię 15, która korzystnie leży w płaszczyźnie pros upadłej do osi wzdłużnej Χ-Χ. Promlanlowo w^i^wnętrz tej pierwszej zwróconej do przodu p^^Wi^rrzchni 15 usytuowany Jest wystąp 17 odchodzęcy od niej do przodu. Przy przednim końcu tego występu 17 usytuowana jest druga zwrócona do przodu pownθΓzjhnia 19, która korzystnie leży w płaszczyźnie prostopadłej do osi wzdłużnej XX. Obie te zwrócone do przodu powWerzchnie, pierwsza i druga, sę połęjzona zwróconę na zewnąęrz pownθrzjhnię 21, która Jest zwężona do wewwąęrz, w kierunku do

163 117 przodu, albo korzystnie ma kształt ściętego stożka i Jest obrotowo symetryczna wokół osi wzdłużnej Χ-Χ. Wssystkm ostre w^i^nntrzne i zewnętrzne naroża sę korzystnie zaokrąglone lub zukosowane.

Wysokość H drugiej powierzchni 19 końca 9 trzonu 5 nad pierwszę powierzchnię 15 wynoai korzystnie w przyoliźeniu 4,5 - 4,8 mm. Naźne jest, by wysokość H była większa niż głębokość 0 zasadniczo komplementarnie ukształtowanego zagłębienia 23 w końcówce 3 ze spieku węglika wolframowo-kobaltowego, tak Ze przy lutowaniu występu 17 do zagłębiania 23, grubość uzyskiwanej spoiny 7 lutowania twardego jest nnnajsze przy zwróconej do przodu drugiej powierzchni 19 niz przy zwróconej do przodu pierścieniowej p^n^n^rzchnl 15.

Na fig. 2 pokazano to dokładanej. Końcówka 3 za spieku węglikowego ma tylnę pierścieniową powierzchnię 25 zwróconą do przedniego końca 9 staoowego tr^^onu 5, a w szczególności zwróconą do skierowanej do przodu, pierścieniowej powierzchni 15 stalowego trzonu £. Promie nowo wawnntrz i przed zwróconą do tyłu pier^śc:^(^m^wę powierzchnią 25 usytuowane Jest zwrócona do tyłu druga lowierzchnla 27. Obie te powierzchnie 25 i 27 są korzystnie płaskie i ko rzystnie leZą w płaszczyźnie pros opadłej do osi wzdłużnej Χ-Χ. Korzystnie między dwiema zwróconymi do tyłu powierzchniami 25 i 27 i korzystnie w połączeniu z nimi usytuowane jest zwrócona do oewontrz, skosna powierzcnnia 29 usytuowana do przodu od pierścieniowej , tylnej powierzchni 25 i nachylona do wθwottrz, korzystnie w kształcie ściętego stożka. Głębokość 0 zagłębienia 23 utworzonego przez lowlerzchnin 27 i 29 wynosi korzystnie od 4,3 mm do 4,5 mm Ważne Jeat, by głębokość 0 zagłębienia była mnnejsza niz wysokość H. Zagłębienie 23 i występ 17 mają takie wymiary, ze przy braku spoiny 7 twardego lutcwanie końcówka 3 jest osadzona na powierzchni 19 trzonu stadnego 5 bez dotykania ^^iwn^rzchni 15 tego trzonu 5.

Na skutek tego otrzymuje się spoinę 7 lutowania twardego, która ma średnią gruboac Tl pomiędzy pierścieniową, zwróconą do tyłu powierzchnię 25 końcówki 3 a pierścieniową, zwróconą do przodu powierzchnią 15 trzonu stadnego 5 większą niż średnia gruooóć T2 pomiędzy zwróconą do tyłu powierzcnnią 27 końcówki 3 a zwróconą do przodu powierzchnią 19 żelaznego trzonu 5.

Grubość Tl wynosi korzystnie 0,2-0,6 mm, a jeszcze korzystniej 0,25-0,41 mm. Grubość T2 wynosi korzystnie 0,02-0,15 mm, a jeszcze korzystniej 0,05-0,10 mm. Korzystna grubość T3 spoiny lutowania twardego pomiędzy zwężającymi się do wawnntrz powierzchniami 29 i 21 zagłębienia 23 końcówki 3 i występu 17 stalowego trzonu 5 wynosi również 0,2-0,6 mi, a korzystniej 0,25-C,40 mm. Korzystnie grubość Tl i T3 są co najmniej trzykrotnie większe niz grubość T2.

W celu utrz^^natla jednakowej grubości T3 spoiny 7 lutu twardego wokół obwodu powierzchni występu 17 korzystnie pomiędzy końcówką 3 i przednim końcem 9 trzonu 5 są usytuowane elementy wystające w postaci Helu pierwszych występów dystansowych 31.

Korzystnie pierwsze występy dystansowe 31 są umieszczone na tylnym końcu końcówki 3, przy czym są one utworzone na i odchodzą od zwężającej się do w^t^nąąrz powierzchni 29 końcówki 3 do stykania się ze zwężającą się powierzchnią 21 występu 17 żelaznego trzonu 5.

W ten sposób pierwsze występy dystansowe 31 urnmollwiają ustawienm końcówki 3 w wycantrowanym położeniu w odstępie od występu 17 żelaznego trzonu 5, ułatwiając tworzenie pomiędzy nimi spoiny 7 lutowania twardego mającej opisany powyżej protil grubości przekroju poprzecznego. Pierwsze wyetępy dystansowe 31 są więc korzystnie częścią końcówki 3, odchodzą promienno do w^i^nnąrz od zwężającej się do oewontrz powierzchni 29 zagłębienia 23 końcówki 3 i są rozmieszczone ne obwodzie tej ^Ηβ^^η 29. Korzystnie zasadniczo trzy pierwsze wysypy ^dystansl^on ³¹ us^ytuowJnn w odst^ach co 120°. Jest to wyraźniej okazane ne fig. 3^,gdzie końcówkę 3 pokazano w widoku z tyłu.

Ponadto, jak pokazano w przykładzie wykonania z fig. 6-8, korzystnie umieszcza się Hele drugich występów dystansowych 32 w elementach wystających. Zwykle pierwsze występy dystansowe 31 zapewniają ustawione końcówki 3 i trzonu 5 z wymuszonym odstępem pomiędzy nim, co zapewnie żądany profil grubości spoiny 7 lutowania twardego. Jednakże pierwsze występy dystansowe 31 są podatne na przestawienie na skutek niedokładnego umieszczenia końcówki 3 na trzonie 5 lub na skutek istnienia odchyleń oymiarów części zwróconych ku sobie powiarzch6

163 117 ni końcówki 3 lub tr^^onu 5. Orugie występy dystansowe 32 zastosowano dla takicn kontygnncji. Te drugie występy dystansowe 32 sę utworzona na i odchodzę od zwróconej do tylu powierzcnni 25 dla um^^^t^zama koócówki 3 na końcu 9 Żelaznego trzonu w takim położeniu z odstępem pomiędzy nim, ze ich odpowiednie osie sę zasadniczo zgodnie. Korzystnie liczba drugich występów dystansowych 32 wynosi cztery i jak pokazano na fig. 7 sę one rozmieszczone na obwoddia w odstępach w przybliżeniu co 90°.

Wielkość pierwszych 1 drugich występów dystansowych 31, 32 korzystnie jest taka, że przy zapewnieniu uzyskania jednakowej grubości T3 spoiny 7 lutowania twardego ma eę one tak duże, by przeszkadzały w utrzymywaniu potrzebnych zależności pomiędzy grubościami spoiny Ti, T2 i T3. Korzystnie maję one kształt kulisty. Występy dystansowe 31 korzystnie maję wysokość w przybliżeniu 0,13 mm - 0,20 mm nad powierzchnię 29, spe^łnujęc wymmaeaie, ze grubość T2 jest mniejsza mz grubość T3. Przy zapewnieniu powyższej zależności pomiędzy grubościami T2 i T3 spoiny 7 uważa eię, ze pękanie końcówki 3 podczas eksploatacji będzie zeniθjszona do minmrnum przy równoczesnym zapewnieniu wytrzymmase, niezawodnej spoiny 7 pomiędzy końcówkę 3 a trzonem stalowym 5, przez co zmniejsza się do minimum straty końcówek 3.

W eltriaatownym przykładzie wykonania /me pokazano/ pierśceemowe powierzchnie 25 1 15 końcówki 3 i trzonu statowego 5 korzystnie sę odchylone do tyłu, w kierunku promienuNym na zewnętrz oc osi wzdłużnej Χ-Χ, utworzęc przez to poιioerzchile w kształcie ściętego stożka. W takim przypadku kęt przychylania od płaszczyzny prostopadłej do osi wzdłużnej Χ-Χ jest mnⁱeJβz^y nto ^kęt nachylenia powierzchni 21 i 2⁹ i jest korzystnie me n^ększy nto 30°.

W tym przykładzie wykonania grubość 0 obliczona z płaszczyzny określonej przez tylnę krawędź powierzchni 25, która pojawia się w miejscu spotkania z powierzchnię cylindrycznę 65 /patrz fig. 4/, Dla ścisłości wysokość H etatowego występu w tej sytuacji będzie obliczona od płaszczyzny określonej przaz najsce, gdzie powlθrzchnla 15 przecina średnicę O3* to znaczy zewnętrznę średnicę powlθΓzcinl 65 końcówki /patrz fig. 4/.

Ponadto korzystnie Jest, aby do łęczenla końcówki 3 z trzonem żelaznym 6 stosować mteriał do lutowania twardego w wysokiej tempaeaturze, tak że wytrzymałość spoiny 7 lutowanie twardego Jest utrzymana w szerokim zakresie tatpθa8Jur, Korzystnymi dla lutowania twardego sę Handy Hi-tmmp 546, Tnmet 549, 080 i 665. Stop Handy Hitamp 546 złożony Jest /w procentach Wagowych/ z 55 ♦/- 1,0 Cu, 6 ♦/- 0,5 Ni, 4 ♦/- 0,5 Mn, 0,15 ♦/- 0,05 Si, przy czym resztę stanowi cynk i zanieczyszczenia w sueaeycznej ilości 0,50. Materiał Handy Hi-temp-Trimet 549 Jest to platβlowene timθt^m po obu stronach, przy stosunku 1-2-1, teama z Handy Hi-tomp 548. Możliwe do przyjęcia spoiny 7 lutowania twardego osięga się przy użyciu płytek z mendy Hi-eemp-549 ukształtowanych w miseczki i wprowadzanych pomiędzy zagłębianie 23 końcówki 3 a występ 17 żelaznego trzonu 5 i następnie lutowanych twardo przez klnoancJonβlię technikę lutowania indukcyjnego, która oprócz lutooenle końcówki 3 z trzonem statonym 5 powoduje również zahartowanie stali, która może być dowolnę znormealznana stelę stosowanę na trzony obrotowych narzędzi wrębowych. Po etapie lutooenle twardego i hartowania stal Jest odpuszczana do twardości Rock^weia C 40-45. Końcówka 3 ze spieku węglikowego może być złożona z dudnej spośród standardowych kompplycJi węglika wolfeaeoookobaltowago stosowanych konwoenJonaliie do robót budowlanych i ziemnych. Stwierdzono, że wyniki możliwe do przyjęcia przy regensTa^i nawierzchni asfaltowej osiąga się stosujęc standardowy gatunek węglika odfeemu zaolerejęcy w przybliżeniu 5,7% Wagowego kobaltu i posiadaJęcy twardość Rockwoala A w przybliżeniu 88,2.

Stykajęc się z ziemię powlerzchiia końcówki 3 mogę mieć dowolne konwennconalne wymiary lub kształty poprzednio używane w tej dziedzinie. Jednakże korzystna konstrukcja pokazana została na fig. 1-5 /również na fig. 6-8/, W tej pokazanej konstrukeci przedni koniec powierzchni stykających się z ziemię ma kulisty wierzchołek 45 o promieniu R^ połęczony z powierzchnię 50 w kształcie ściętego stożka rozchodzęcego się w kierunku od osi syt^meni obrotowej Χ-Χ, przy czym powierzchnia 50 jest usytuowana pod kętem nynoszęcym 90-Αγ względem oei Χ-Χ, a w odległości L2 od wierzchołka 45 przedniego końca powierzchnia 50 osięga maksymalnę średnicę OF powierzchni 50 w kształcie ścięte ego stożka dołęczona Jest część dzwonowa

163 117 posiadająca wklęsłą powierzchnię 60 stykającą się z ziemię, do której tylnego końca dołączona Jest powierzcnnia cylindryczna 65 o jednakowej średnicy. Powlerzchnia wklęsła 60 utworzona Jest przez szereg powierzchni wklęsłych 60A, 60Θ i 60C, z których każda ma inny promień krzywizny, przy czym promenie te maleję w marę przesuwania się do tyłu na długość koócówki 3 /tzn. 60A, 60B, 60C/. Chociaż m^^na zastosować dowolnę liczbę promieni r_n lub łuków A^, korzystnie jest, aoy zastosować przynajmniej trzy promenie /lub łuki/, w celu utworzenia gładkiej, cięgłej pot^n^rzchni 60 /w przykładzie wykonania Rl, R2 i R3 oraz A 1, A2 i A3/.

Tylny koniec wklęsłej lowierzlnnl 60 Jest połączony z cylindryczną powierzchnię 65, która korzystnie ma eredmce °R3' która nie tylko Jest większa niż OP, ale ma wielkość ^^starczającą dla całkowitego luo co najmniej częściowego przykrycia całej przedniej powierzchni 5 stalowβgl trzonu 5, do Którego końcówka 3 Jest lutowane /tzn. nęcej niż 96% średnicy powierzchni przedrnej/. Maksymalne zabezpieczanie przedniego koóca 9 trzonu steh^^ego 5 przed zużyciem jest wtedy zapewnione przez końcówkę 3 z węglika spiekanego, przez co zmnlθJsza się prędkość zużycia przedniego koóca 9 stadnego trzonu 5.

Zastosowanie wklęsłej powierzchni 60 o zmniejszającym sią promarnu Jak pokazano umożliwia wytwarzanie końcom o zwiększonej długości Li przy zapewnieniu maksymalnej wytrzymałości i zasadniczo równomiernego rozkładu naprężeń podczas eksploeaeaCi, aoy w ten sposóc zmniejszyć do minimum pękanie końcówek 3 podczas ek sp^aa aa J i .

wewnętrzne średnice zagłębienia 0r1 i 0_R3 oraz jego kształt można wybrać tak, aby zapewnić zasadniczo równomierną powierzchnię ścianki, zwłaszcza w obszarze sekcj wklęsłej 60. Płaska powieΓZlhnia K^^owa 27 przy przeomim końcu zagłębienia tworzy duży obszar dl? lutowania twardego z przednią powierzchnią końcowę występu na trzonie stalowym. Konstrukcja taka, w połączeniu z małą grubością spoiny 7 lutowania twardego w tym miejscu, zapewnia, ze podczas eksploatacj większość oociązeó dziełejccycn na końcówkę będzie powodować naprężenia ściskające, a nie rozciągająca

W tabeli podano przykłady wymiarów, Które zgłabzajecy uważa za możliwe do przyjęcia. Wyauary te należy stosować wraz z poprzednio podanymi wydarami odnośnie zagłębienia końcówki, występu sta^Hego i grubości spoiny lutowania twardego.

Tabela

Przykładowe wymiary końcówki

Wymiar	• Promień ! /mm/	1 1 ! L	Sredn ice /mm/	1 1 1 -	Ką t /5 topień/	I 1 1 . _J	Długość /mm/
^R1	Ί 1 1	30	1 1 I		1 1 1		1 1 1
^R2	1 1 1	27	ł 1 1		1 1 1		1 1
^R3	1 1 !	9.2	1 1 1		1 1 1		1 1 1
^A1	1 1 1		1 1 1		1 1 1	3,706	1 1 1
^A2	1 1 1		ł 1		1 1 1	11,630	1 1 1
A³	1 1 1		1 1 1		1 1 1	53,672	1 1 1
Rt	1 1 1 1	3,2	1 1 1 1		1 1 I 1		1 1 1 1
At	1 1 ł		1 1 1		1 1 1	50	1 1 1
^L1	1 1 1		1 1 1		1 1 1		1 1 1	17,6
^L2	1 1 t		1 1 1		1 1 1		1 1 1	4,7
^l3	1 1 1		i 1 1		1 1 1		1 1 1	1.8
^df	1 1 1		1 1 1	11	1 1 1 l		1 1 1 l
^dri	1 1 1		1 1 e	7.2	1 1 1		1 1 1

163 117

Tabele - cięg dalszy

	---		----₁—-----------	-—_t-------------	------J-.	Oługośc	------,
Wymiar	1	Promień	i Średnica	i Kęt	I
	1 1	/mm/	^! />/ 1	i /stopień/ 1	1 1	/mm/	-1
°R2	i 1 1 1 1		ł ! 13,5 I	i 1 1 1	1 1 1 1 l
°R3	1 1 1 1		! 19 1	1 1 1 1	1 1 1 1

W miejscach połączenia różnych powierzchni opisanych na końcówce węglikowej mogę znajdować się ukośne ścięcia, zaokrąglenia i/lub spłaszczania, aby ułatwić wytwarzanie 1/lub zwiększyć wytrzymałość konstrukcji, co jest znane fachowcom.

Figury 9 1 10 przedstawiaję odpowiednie z^^t^yfikowane przykłady wykonania końcówki 3A i trzonu 5A narzędzia wręóowago. Te przykłady wykonania końcówki 3A 1 trzonu 5A sę tylko nieznacznie zmodyfikowane w stosunku do przykładów wykonania końcówki 3 i trzonu 5 z fig.2 i 6, w zwięzku z czym zostanę opieane tylko różnice pomiędzy nim,

Zwrócona na zewnątrz powierzchnia 21 na występie 17 tr^^i^nu £ i zwrócona do wewnątrz powierzchnie 25 zagłębienia 23 końcówki 3 na fig. 2 i 6 maję kształt ściętego stożka. W przeciwieństwie oo tego odpowieonie powierzchnie 2lA i 29A na występie 17A i zagłębieniu 23A trzonu 5A i końcówki 3A sę odpowiednio wklęsłe 1 wypuuła. Powierzchnia wypukła 29A na zagłębieniu 23A końcówki 3A ma promień R4 równy w przybliżeniu 12,4 mm i Jest koncentryczna z promieniem R3 na zswnętrznsj powierzchni 55A końcówki 3A. Promień R3 jest taki sam Jak poprzednio. Ponadto promień R5 w mejscu przejścia 67 pomiędzy wypukłę powierzchnię 29A a powierzchnię 27 Jest równy 3 mm. wklęeła powierzchnia 2lA na występie 17A trzonu 5A oraz przejecie 65 pomęozy wklęsłę powierzchnię 2lA a powierzchnię 15 uzupałniaję odpowiednie powierzchnie zagłębienia 23A końcówki 3A. Taka modyfikacja kształtu zagłębienia 23 końcówκι 3 /fig. 2 i 6/, maJęcej powierzchnię 25 w kształcie ściętego stożka do kształtu zagłęoienia 23A końcówki 3A /fig. 3/ z powierzchnię wypukłę 29A zapewnia najbardziej jadnorodnę grubość w pierścieniowej części końcówki 3A otJczajęcsj zagłębienia 23A, przez co wzmacnia się ueri.ał końcówki 3A w tej części. Utworzone sę teraz pierwsze występy dystansowe 31, które odchodzę od zwróconej do wawnnęrz wypukłej powierzchni 25A zagłębienia 23A końcówki 3A do styku ze zwróconę na zswnntΓZ, wklęsłę powierzchnię 2lA na występie 17A trzonu 5A.

163 117

FIG. 9

FIG. 10

163 117

FIG. 6

FIG. 7

163 117

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz.

Cena 10 000 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe ze powierzchnia /29A/ zwróze pierwsze występy /31/

1. Końcówka ze spieku węglikowego, zawierająca przedni koniec do stykanie z ziemię tylny koniec do mocowanie do końca żelaznego trzonu, która Jest obrotowo symetryczna wokół osi wzdłużnej przebiegającej od przedniego końce do tylnego końca, i w której koniec tylny me tlaróciθntowę, zwróconę do tyłu powierzchnię zewnętrzną, na której eę usytuowana drugie wystające elementy, zee od niej do przodu Jest w^i^nnęrzne zagłębianie, dopasowane do występu na końcu żelaznego trzonu, znamienna tym, że w wewnętrznym zagłębieniu /23,

23A/ tylnego końca eę usytuowane pierwsze wyetejęce elementy /31/, etykejęce się z końcem /9/ żelaznego trzonu /5/, przy czym wysokość pierwszych wyetajęcych elementów /31/ w kierunku prtβttpadłym do powierzchni zagłębienia /23, 2.3IA/ jest mniejsza niż wysokość drugich wystających elementów /32/ dle zapewnienie zmiennego odstępu zewnętrzleJ powierzchni /25/

- wewnętrznego zagłębienia /23, 23A/ od końca /9/ trzonu /5/.
2. Końcówka, według zastrz. 1, znamienna t y m, ze wystające elementy zawie'aję wiele piaΓwszycl występów /31/ utworzonych ne wewnętrznym zagłębieniu /23, 23A/ tylnego końce i usytuowenych w odstępach od siebie.
3. Końcówka, według zastrz. 2, znamienna s y m, że wβwnltrzle zagłębienie , 22, 23A/ zewlere zwróconę promieniowo do wawnnęrz powierzchnię /29, 29A/, a na nej sę ^zmieszczone pierwsze występy /31/.
4. Końcówka, według zastrz. 3, znamienne tym, że powiθrzchlia /29/ zwrópromieniowo do wsk^^z me kształt ściętego stożka.
5. Końcówka, według zastrz. 1, znamienna tyr, sona promieniowo do wow^^z ma kształt wypuuły.
6. Końcówka, według zastrz. 2, znamienna tym, sę wykonane w liczbie trzech i eę rozmieszczone ne obwodzie w odstępach w przybliżeniu .20 stopni od siebie.
7. Końcówka, według zastrz. 1, znamienna tym, że liczba drugich występów /32/ wynosi cztery i sę one rozmieszczone na obwodzie w odstępach w przybliżeniu 90 stopni ia siebie.
8. Końcówka ze spieku węglikowego, zawierająca przedni koniec do stykania z ziemię tylny koniec do mocowania do końce żelaznego trzonu, które jeat obrotowo symetryczne wokół ;si wzdłużnej przebiagajęcaJ od przedniego do tylnego końca, i w której tylny koniec me pierścieniową, zwróconę do tyłu piewszę powierzchnię, z drugimi wystającymi elementami, orugę powierzchnię usy^owe^ ϋβκη^ΓΖ w kierunku do przodu względem pierwszej powwerzchoraz trzecię oowierzchnię zwróccnę promieniowo do wek^m, która jess usytuowana pomiędzy pisrwszę powlerzcnnlę i drugę powwerzchnię, znamienna tym, żo na trzeciej :owierzchli /29, 29Ą/ sę usytuowane w odstępach od siebie pierwsze wystajęce elementy /31/ stykające się z końcem /9/ żelaznego tr^zonu /5/, przy czym wysokość pierwszych wystejęcych eJ^^malt^i /31/ w kierunku prostopadłym do trzeciej powierzchni /29, 29Λ/ jest Hajsza niż wysokość drugich wystających elementów /32/ Ole zapewnienie zmiennego odstępu zewnętrznej P^t,i^rzchll /25/ i wθwnntrznego zagłębienia /23, 23A/ od końce /9/ trzonu /5/.
9. końcówka, według zastrz. 4, znamienne tym, ze wysesjęce eleenr^t y zaw.ereję wiele pierwszych występów /31/ usytuowanych na trzeciej por^n^rzchni /29, 29A/ i rozmieszczonych w odstępach od siebie.
10. Końcówka, według zaetrz. 9, znamienna /29/ ma kształt ściętego siotke.
11. Końcówka, według zastrz. 9, znamienna /29A/ ma kształt wypukky.

t w m, że trzecia powierzchnia że trzecia powierzchnie t y i,

163 117
12. Końcówka, według zastrz. 9, znamienna tym, za liczba pierwszych wystę pów /31/ wynosi trzy i są one rozmieszczona na obwodzie w odstępach w przybliżeniu 120 stop ni od siebie.
13. Końcówkę, według zastrz. 6, znamienna tym, za liczba drugich występów /32/ wynosi cztery i są rozmieszczone na obwodzie w odstępach w przybliżeniu 90 stopni od siebie.
14. Końcówka, według zastrz. Θ, znamienna tym, że trzecia powierzchnia /2' ma kształt ściętego stożka.
15. Końcówka, według zastrz. 8, znamienna tym, ze trzecia powierzchnia /29A/ ma kształt wypukły.

e e »