Przedmiotem wynalazku jest wyrzutnia elektro¬ nowa lampy elektronopromieniowej, zwlaszcza dla odbiornika telewizyjnego, posiadajaca ulepszony obszar, formujacy wiazke. Wynalazek znajduje za¬ stosowanie w wielu róznych typach lamp elektro¬ nopromieniowych, które z kolei moga byc wyko¬ rzystywanie w wielu róznych typach odbiorników telewizyjnych. Wynalazek moze byc równiez za¬ stosowany w wielu róznych typach wyrzutni elek¬ tronowych, jednakze w nastepujacym opisie wyna¬ lazek jest opisany odnosnie rzedowej wyrzutni elektronowej, która jest stosowana w lampie elek¬ tronopromieniowej z maska szczelinowa i ekra¬ nem liniowym i ma samobiezny zespól odchyla¬ nia, który z kolei jest stosowany w odbiorniku telewizyjnym.Rzedowa wyrzutnia elektronów jest przeznaczo¬ na do wytwarzania co najmniej dwóch i korzystnie trzech wiazek elektronów we wspólnej plaszczyz¬ nie i do kierowania wiazek wzdluz torów zbiezno¬ sci na maly obszar plamki na ekranie; Samobiez¬ ny zespól odchylania jest zaprojektowany przy za¬ lozeniu specyficznych niejednorodnosci pola, tak ze automatycznie utrzymuje wiazki w zbieznosci przy wybieraniu osnowy obrazu telewizyjnego bez potrzeby zastosowania elementów zbieznosci poza samym zespolem odchylania.Jakosc wyrzutni elektronowej jest wskazywana przez srednice plamki na powierzchni ekranu po¬ budzanej przez wiazke elektronów z wyrzutni. 10 15 20 25 30 Wiadomo, ze jakosc pogarsza sie w wyniku ope¬ racji kulistych i zjawisk zwiazanych z ladunkiem przestrzennym. Te zjawiska wystepuja w róznych czesciach wyrzutni elektronowej, obejmujacych obszary formowania wiazki i ogniskowania wiazki w wyrzutni elektronowej.Znana jest wyrzutnia elektronowa przedstawiona w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ame¬ ryki nr 4 234 814, w której obszar formujacy wiaz¬ ke w wyrzutni elektronowej jest ulepszony dzieki zastosowaniu siatki elektronujacej G2 o grubosci 0,508 mm, w przeciwienstwie do stosowanych sia¬ tek o grubosci 0,127 mm. Chociaz ta wyrzutnia elektronowa z gruba siatka ekranujaca G2 wy¬ twarza wiazke elektronów zapewniajaca plamke o malej srednicy, pozadane sa bardzo dalsze ulep¬ szenia co do wymiarów plamki.Wedlug wynalazku wyrzutnia elektronowa lam¬ py elektronopromieniowej, zwlaszcza dla odbior¬ nika telewizyjnego, zawiera ulepszony obszar formujacy wiazke i obszar ogniskujacy wiazke.Obszar formujacy wiazke zawiera elektrody for-, mujace wiazke obejmujace katode, siatke steru¬ jaca w poblizu katody i dwie siatki ekranujace.Pierwsza siatka ekranujaca jest umieszczona w poblizu siatki sterujacej a druga siatka ekranu¬ jaca jest umieszczona pomiedzy pierwsza siatka ekranujaca i obszarem ogniskujacym wiazke. W. jednym wykonaniu pierwsza siatka ekranujaca ma wyzszy potencjal elektryczny niz druga siatka 13$ 253138 253 ekranujaca. W inaym wykonaniu druga siatka ekranujaca jest dolaczona elektrycznie do siatki sterujacej. W zalecanym wykonaniu siatka steru¬ jaca i druga siatka ekranujaca sa elektrycznie uziemione. Równiez w zalecanym wykonaniu pier¬ wsza siatka ekranujaca jest zasilana elektrycznie az do uzyskania wyzszego potencjalu niz druga siatka ekranujaca.Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przy¬ kladach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wyrzutnie elektronowa wedlug wyna¬ lazku w rzucie glównym poziomie, fig. 2— jedno wykonanie wyrzutni elektronowej z fig. 1, poka¬ zujace siatke ekranujaca G2', w wzdluznym rzucie pionowym, czesciowo w przekroju, fig. 3 — siatke * ekranujaca G2' wyrzutni z fig. 2 w rzucie piono¬ wym, fig. 4 — schematyczne przedstawienie ob¬ szaru formujacego wiazke wyrzutni z fig. 2, po¬ kazujace linie pola elektrostatyczne o jednakowym potencjale i glówne wiazki elektronów emitowane z katody, fig. 5 — wykres przedstawiajacy sredni¬ ce wiazki na ekranie kineskopu w funkcji sredni¬ cy wiazki w plaszczyznie odchylania dla róznych napiec dostarczanych do elektrod, *przy czym po¬ kazano tablice z napieciami zwiazanymi z danymi punktami, fig. 6 — wykres radialnego pola elek¬ trostatycznego dzialajacego na wiazke elektronów usytuowana w odleglosci 0,076 mm od osi w fun¬ kcji odleglosci wzdluz wyrzutni elektronów oraz fig. 7 — wykres osiowego pola elektrostatycznego dzialajacego na wiazki elektronów w funkcji od¬ leglosci wzdluz wyrzutni elektronów.Fig. 1 przedstawia lampe elektronopromieniowa 10 majaca balon szklany zawierajacy panel 12 z prostokatna plyta czolowa i rurowa szyjka 14 polaczone poprzez prostokatny lej 16. Panel 12 zawiera plyte czolowa 18 ekranu i obwodowa scia¬ ne boczna 20. Mozaikowy, trójkolorowy ekran lu- minescencyjny 22 jest umieszczony na wewnetrznej powierzchni plyty czolowej 18. Ekran jest korzyst¬ nie ekranem liniowym z liniami luminoforu leza¬ cymi prostopadle do przewidzianego kierunku wy¬ bierania wysokoczestotliwosciowego. Wielootworo- wa maska cieniowa 24 selekcji kolorów typu szczelinowego jest zamontowana w sposób rucho¬ my za pomoca konwencjonalnych elementów w uprzednio okreslonej zaleznosci przestrzennej wzgledem ekranu 22. Rzedowa wyrzutnia elek¬ tronowa 26 wedlug wynalazku (i pokazana sche¬ matycznie liniami kreskowanymi) jest zamonto¬ wana centralnie w szyjce 14 w celu wytwarzania i kierowania trzech wiazek elektronów 28 wzdluz wspólplaszczyznowych torów zbieznosci poprzez maske 24 do ekranu 22.Lampa z fig. 1 jest przeznaczona dó zastosowa¬ nia z zewnetrznym, magnetycznym zespolem od¬ chylania 30 umieszczonym wokól szyjki 14 i leja 16 w poblizu ich polaczenia w celu wybierania trzech wiazek elektronów 28 poziomo i pionowo w prostokatnej osnowie obrazu telewizyjnego na ekranie 22. Zespól jest korzystnie samobiezny.Oprócz ulepszen opisanych ponizej, wyrzutnia elektronowa 26 moze byc trój wiazkowa, rzedowa, typu podobnego do przedstawionego w opisie pa- 10 15 10 25 30 as 40 45 50 55 63 3 772 554 lub w opisie patentowym Stanów Zjed¬ noczonych Ameryki nr 4 234 814.Lampa 10 moze byc zastosowana w odbiorniku telewizyjnym takifh jak ujawniony w RCA Tele- vision Service Data, file 1931, C-7, Chassis CTC 101 Series, opublikowanym przez RCA Corporation, Consumer Electronice w 1981 r.Wszystkie modyfikacje urzadzen opisanych w tej publikacji w celu uzyskania rodzajów pobudzania opisanych ponizej sa mozliwe do wykonania przez znawców tej dziedziny.Fig. 2 jest rzutem pionowym, w czesciowym przekroju wzdluznym centralnym, trójwiazkowej wyrzutni elektronowej 26 w plaszczyznie prosto¬ padlej do plaszczyzny wspólplaszczyznowych wia¬ zek. W ten sposób struktura dotyczaca jedynie pejedynczej z. trzech wiazek jest przedstawiona na rysunku. Wyrzutnia elektronowa 2& jest typu dwupotencjalowego i zawiera dwa szklane prety wsporcze 32, na których sa zamocowane rózne elektrody. Elektrody zawieraja dwa obszary, ob¬ szar formujacy wiazke i obszar ogniskujacy Wia¬ zke. Elektrody w obszarze formujacym wiazke za¬ wieraja trzy równomiernie rozmieszczone wspól plaszczyznowe katody 34 (jedna jest pokazana), siatke sterujaca Gl 36 i dwuczesciowa siatke ekra¬ nujaca zawierajaca—pierwsza - -'elektrode^ €fr~ 3£- i druga elektrode G2' 39. Elektrody w obszarze ogniskujacym wiazke zawieraja pierwsza soczew¬ ke czyli elektrode ogniskujaca G3 40 oraz so¬ czewke czyli elektrode ogniskujaca 42. Ekranuja¬ ca elektrycznie czasza 44 jest zamocowana do elektrody G4. Wszystkie te elektrody sa ustawio¬ ne w linii na osi A—A srodkowej wiazki i zamo¬ cowane w okreslonym zwiazku przestrzennym wzdluz szklanych pretów 32 w wymienionej ko¬ lejnosci. Elektrody ogniskujace G3 i G4- sluza rów¬ niez jako elektrody przyspieszajace w dwupoten- cjalowej wyrzutni 26.'W wyrzutni elektronowej 26 jest pokazanych wiele elementów magnetycznych 46 zamocowanych na podstawie ekranujacej czaszy 44 w celu kore¬ kcji znieksztalcen przecinkowych osnowy obrazu telewizyjnego wytwarzanego przez wiazki elektro¬ nów, gdy sa one wybierane na ekranie 22. Ele¬ menty magnetyczne 46 korekcji znieksztalcen przecinkowych moga byc przykladowo typu przed¬ stawionego w wymienionym opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3 772 554.Rurowa katoda 34 wyrzutni elektronowej 26 zawiera plaska powierzchnie emitujaca 48 na jej koncowej scianie. Elektrody Gl, G2 i G2* zawiera¬ ja poprzeczne plyty, które maja ustawione w linii otwory 54, 55 i 56 odpowiednio w kazdej z nich, Elektroda G3 zawiera dwa wydluzone, prostokatne elementy w ksztalcie czasz, zamocowane na ich otwartych koncach. Pierwszy z tych elementów elektrody G3 ma poprzeczna sciane 58 lezaca w poblizu elektrody G2' i posiadajaca otwór 60.Elektroda G4, podobnie jak elektroda G3, zawiera dwa prostokatne elementy w ksztalcie czasz, za¬ mocowane na ich otwartych koncach. Obie elek¬ trody G3 i G4 maja odpowiednie otwory 62 i 64 tentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr « w ich lezacych naprzeciw ciebie koncach, rniedzy138253 którymi jest^ usytuowana glówna soczewka ognis¬ kujaca wyrzutni elektronowej.W jednym wykonaniu wynalazku wyrzutni 26 zostaly zastosowane wymiary przedstawione na tablicy I.Tablica 1. odleglosc katody Gl (goraca) grubosc katody Gl srednica otworu katody Gl odleglosc Gl—G2 grubosc katody G2 odleglosc G2r-G2' grubosc elektrody G2' srednica otworu 55 elektrody srednica otworu 56 elektrody odleglosc G2'^G3 srednica otworu 60 elektrody dlugosc elektrody G3 srednica soczewki G3 srednica soczewki G4 odleglosc G3—G4 G2 G2' G3 mm 0,076 0,127 0,635 0,279 0,254 0,127 0,152 0,635 0,635 0,737 1,524 23,495 5,436 5,766 1,270 Fig. 3 przedstawia dalsze szczególy dotyczace plyty 39 elektrody G2\ Poza ich róznymi grubo¬ sciami, elektroda G2 jest podobna do elektrody G2\ jesli chodzi o konstrukcje. Elektroda G2' jest pokazana jako plaska plyta, lecz moze zawierac cna rózne wytloczenia w celu zwiekszenia wytrzy- rnalosci. Plyta 39 elektrody G2* ma trzy ustawio¬ ne w linii otwory 56, 56' i 56", które sa ustawione w linii wzgledem torów wiazek elektronów. Ply¬ ta 39 zawiera równiez dwie czesci 39* w ksztalcie pazurów, które sa zwykle osadzone w dwóch szklanych preiach wsporczych 32, 15 20 25 35 Otwory 56, 56* i 56" elektrody G2V sa korzystnie kolowe w przekroju, chociaz moga byc wykorzy¬ stane inne ksztalty przekrojów poprzecznych.Ksztalt kolowy otworów jest korzystny, poniewaz w idealnym przypadku jest wymagana na ekra¬ nie kolowa plamka wiazki. Zgodnie z tym jest pozadane wprowadzenie ograniczonego astygma- tyzmu do obszaru formujacego wiazke tak, ze niepozadany rozblysk plamki wiazki moze byc wyeliminowany bez zaklócen ksztaltu intensywne¬ go rdzenia plamki wiazki od jej wymaganej sy¬ metrii kolowej.W zalecanym wykonaniu wyrzutni elektronowej 26, plytka 39 elektrody G2* i siatka sterujaca 36 elektrody Gl sa dolaczone do potencjalu uziemie¬ nia. Fig. 4 pokazuje linie elektrostatyczne o jedna¬ kowym potencjale w obszarze formujacym wiazke wyrzutni elektronowej 26, gdy sa dostarczane na¬ stepujace napiecia: (VK) 47,5 woltów, G2 (V£ 628 woltów, G3 (yg) 6900 woltów i Gl oraz G2' (Vi=V^) 0 woltów. Ulepszone wyniki przy wyko¬ rzystaniu tego zalecanego wykonania mozna una¬ ocznic przez porównanie uzyskanych srednic wia¬ zek z jednej strony z uziemionymi elektrodami Gl i G2' i z drugiej strony z potencjalem elektro¬ dy G2' równym potencjalowi elektrody G2. Ten ostatni przypadek (gdy Va,=V2) daje wyniki bar¬ dzo podobne do wyników uzyskiwanych dla wy¬ rzutni z gruba elektroda G2, jak opisano w wyzej wymienionym opisie patentowym Stanów Zjedno¬ czonych nr 4 234 814. Tablica II pr^H&tawia sred¬ nice wiazki na ekranie, Ds, i srednice wiazki w plaszczyznie odchylania, DB, dla tych dwóch zes¬ polów potencjalów elektrycznych dla trzech róz¬ nych napiec przyspieszajacych (V4) i pradu wiazki 3,5 mA.V4=22kV Ds(mm) DB(mm) V2,=iVi = 0 3,01 2,00 v2 = v2 4,07 1,98 Tablica II V4 = 25 kV D&{mm) DB(mm) 2,76 1,62 3,51 1,86 V4 - 30 kV Ds 2,26 1,60 2,70 1,75 Chociaz w zalecanym wykonaniu wynalazku V2 = V2, szerszy zakres wynalazku obejmuje in¬ ne rodzaje pobudzania elektrod formujacych wia¬ zke. Ten szerszy zakres zostanie teraz wyjasniony w oparciu o fig. 5.Fig. 5 jest wykresem obliczonej srednicy wiazki elektronów na ekranie kineskopu, Ds, w funkcji srednicy-wiazki elektronów w plaszczyznie odchy¬ lania DB, dla róznych napiec dostarczanych do elektrod G2, G2' i G3* Tablica na fig. 5 przedstawia specyficzne na¬ piecia, które daly dziewiec punktów danych na wy¬ kresie. Jezeli napiecie V2 dostarczane do elektrody G2'jest zmniejszone od 2121woltów, zarówno sredni¬ ca wiazki na ekranie i srednica wiazki w plaszczyz¬ nie odchylania maleja. Jednakze gdzies miedzy pun¬ ktami 5 i 6 srednica wiazki rozpoczyna wzrastac, jesli chodzi o wymiary, podczas gdy srednica wia¬ zki na ekranie nadal maleje. Srednica wiazki na ekranie jest w minimum w poblizu punktu 7, gdzie napiecie na elektrodzie G2' jest równe — 81 50 55 60 «5 woltów. Zmniejszajac nadal napiecie na elektro¬ dzie G2* (tzn. zasilajac ja bardziej) powoduje sie wzrost krzywej prawie liniowo do punktu 9, który zamyka petle na krzywej miedzy punkta¬ mi 2 i 3. Zbadanie wykresu pokazuje, ze dla przedstawionej tutaj szczególnej struktury wy¬ rzutni, optymalne wymiary wiazki wystepuja w obszarze punktów 6 i 7. Praca w kazdym z tych punktów daje rózne korzysci. W przypadku zasilania elektrody G2' — 81 woltami, najmniej¬ sza srednica wiazki jest na ekranie. Jednakze w pewnych przypadkach jest bardziej pozadane uzys¬ kanie mniejszej srednicy wiazki w plaszczyznie odchylania. Praca w punkcie 6, gdzie srednica wiazki na ekranie jest wieksza mniej niz 0,1 mm anizeli w punkcie 7, jest fkorzystna szczególnie ze (wzgledu na to, ze zadne napiecie nie musi byc dostarczane do elektrody G2*. Nalezy zaznaczyc, ze w punkcie 3 napiecie V2 elektrody G2 jest rów¬ ne napieciu V2, elektrody G2\ Jest to podobne do przypadku posiadania jednoczesciowej, grubej138 253 elektrody G2. Przed niniejszym wynalazkiem punkt 3 przedstawial zakres osiagniec uzyskiwa¬ nych w przypadku wyrzutni elektronowej z gruba elektroda G2.Aktualnie mierzone srednice wiazki na ekranie, Ds, dla kineskopu majacego ulepszona wyrzutnie elektronowa, w której obie elektrody Gl i G2* by¬ ly uziemione i napiecie przyspieszajace V4 bylo 25 kV, sa pokazane w tablicy III.Tablica III Prad wiazki Srednica wiazki I DR 3,5 mA 3,00 mm 1,0 1,70 0,25 1,17 Fig. 6 jest wykresem radialnego pola elektro¬ statycznego oddzialujacego na wiazke elektronów, która jest przesunieta o 0,076! mm od srodkowej osi podluznej wyrzutni, w funkcji odleglosci wzdluz wyrzutni. Celem tego wykresu jest zepew- nienie jednego mozliwego wyjasnienia, dlaczego jest uzyskiwana lepsza wyrzutnia, gdy elektroda G2' jest uziemiona. Krzywa oznaczona V2, = Va jest dla przypadku, gdzie kazda elektroda G2iG2' jest polaczona elektrycznie lub wystepuje poje¬ dyncza, gruba elektroda G2.Krzywa ta osiaga okolo — 157 woltów (mm dla radialnego pola przy elektrodzie G2 i okolo +492 woltów/mm dla radialnego pola przy elektrodzie G2'» W wyniku tego radialne pole elektrostatyczne powoduje ro^perzenie wiazek elektronów w pobli¬ zu elektrody G2, jezeli pole jest ujemne, lecz zwe- znie w poblizu elektrody G2\ jezeli pole radial¬ ne jest dodatnie. Oba te efekty zostaja zwiekszo¬ ne, gdy obie elekrody G2' i Gl sa uziemione, jak pokazano przez krzywa oznaczona Vi = Vi = 0. Ta ostatnia krzywa osiaga dla radialnego pola elek¬ trostatycznego wartosc okolo — 275 woltów/mm w poblizu elektrody G2 i wartosc radialnego po¬ la elektrostatycznego okolo +689 woltów/min przy elektrodzie G2\ Zauwazono, ze czysty efekt zwiekszonego ujemnego pola iprzy elektrodzie GA daje zmniejszenie kata wzgledem osi, która zew¬ netrzne elekrody, tak jak pokazano na fig. 4, tworza przy przechodzeniu przez obszar elektrody G2.Poniewaz ten kat jest zmniejszony, zewnetrzne elektrody tworza mniejsza czesc kata po prze¬ cieciu i dlatego tworza mniejsza wiazke. Jest to w tym punkcie, gdzie ladunek przestrzenny staje sie równiez glównym czynnikiem, który uwzgle¬ dnia zwiekszone dodatnie pole przy elektrodzie G2* i dalej dziala w kierunku utrzymania elektronów w zakresie mniejszej wiazki. Te efekty moga zo¬ stac zwiekszone nastepnie przez zastosowanie ujemnego napiecia na elektrodzie G2* co równiez przewidziano w niniejszym wynalazku.Fig. 7 jest wykresem osiowego pola elektrosta¬ tycznego oddzialujacego na wiazki elektronów w wyrzutniach, gdzie V2? = V2 i V2' = Vx = 0. Krzy¬ wa vy = V2 lezy calkowicie ponizej osi pola ze¬ rowego, wskazujac ze osiowe pole elektrostatycz¬ ne zawsze powoduje przyspieszenie elektronów od katody w kierunku ekranu. Jednakze krzywa Vj' = Vj = 0 jest zasadniczo rózna. Chociaz wyste¬ puje tu ogólne osiowe pole elektrostatyczne dla elektronów przyspieszajacych od katody, wyste¬ puje tu równiez mala czesc pola osiowego powyzej zera, rozpoczynajac w poblizu srodkowej czesci 5 elektrody G2 idac az do przestrzeni miedzy elektro¬ dami G2 i G2\ która ma przeciwne osiowe pole elektrostatyczne dla opózniania przyspieszenia elektronów. Uwaza sie, ze jest to pierwsza wy¬ rzutnia majaca jakies osiowe pole elektrostatycz- m ne, które opóznia przyspieszanie elektronów w ob¬ szarze formujacym wiazke. Ten skutekymoze byc dalej uwydatniony przez dostarczenie ujemnego napiecia do elektrody G2', co pokazano przez wy¬ kres na fig. 5. n Nalezy zaznaczyc, ze przy projektowaniu opisa¬ nych tutaj wykonan wyrzutni moze byc dokona¬ nych wiele odmian. Dla przykladu, odleglosc siat¬ ki moze byc zmieniana przy zmianach grubosci siatki lub przy zmianach srednicy otworu lub od- 20 wrotnie. Wiekszosc tych odmian, gdy nie dotycza one niniejszego wynalazku, jest objetych wiedza znawców tej dziedziny.Zastrzezenia patentowe 25 1. Wyrzutnia elektronowa lampy elektronopro¬ mieniowej, zwlaszcza dla odbiornika telewizyjne¬ go, zawierajaca elektrody formujace wiazke i elek¬ trody ogniskujace wiazke, znamienna tym, ze elek¬ trody formujace wiazki zawieraja katode (34),. n siatke sterujaca (36) w poblizu katody i dwie siat¬ ki ekranujace (38, 39X przy czym pierwsza siatka ekranujaca (38) lezy w poblizu boku siatki steru¬ jacej (36) przeciwleglego do katody a druga siatka ekranujaca (39) lezy miedzy pierwsza siatka ekra- 30 nujaca (38) i elektrodami (40, 42) ogniskujacymi wiazke oraz druga siatka ekranujaca (39) i siatka sterujaca (36) sa polaczone elektrycznie. 2. Wyrzutnia wedlug zastrz. 1, znamienna tym, ze siatka sterujaca (36) i druga siatka ekranujaca 40 (39) sa uziemione elektrycznie. 3. Wyrzutnia elektronowa lampy elektronopro¬ mieniowej, zwlaszcza dla odbiornika telewizyjne¬ go, zawierajaca elektrody formujace wiazke i elek¬ trody ogniskujace wiazke, znamienna tym, ze elek- 13 trody formujace wiazki zawieraja katode (34), siatke sterujaca (36) w poblizu i dwie siatki ekra¬ nujace (38, 39), przy czym pierwsza siatka ekranu¬ jaca (38) lezy w poblizu boku siatki sterujacej przeciwleglego do katody a druga siatka ekranu- 50 jaca (39) lezy miedzy pierwsza siatka ekranujaca i elektrodami ogniskujacymi wiazke, natomiast wyrzutnia (26) zawiera element do elekrycznego zasilania elektrod, a pierwsza elektroda ekranuja-, ca (38) jest zasilana elektrycznie do potencjalu 55 wyzszego niz druga siatka ekranujaca (39). 4. Wyrzutnia wedlug zastrz. 3, znamienna tym, ze druga siatka ekranujaca (39) ma ujemny poten¬ cjal elektryczny. 5. Wyrzutnia wedlug zastrz. 3, znamienna tym, G0 ze druga-siatka ekranujaca (39) i siatka steruja¬ ca (36) znajduja sie na tym samym potencjale elektrycznym. 6. Wyrzutnia wedlug zastrz. 5, znamienna tym, ze siatka sterujaca (36) i druga siatka ekranuja- 65 ca (39) sa uziemione elektrycznie,138 253 1,5 1.4 1.5 1.6 1.7 1.8 1.9 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 Fig. 5138 253 Fig. 4 20 15 10 5 0 -5 -10 M I-ci- 1 ' i - i 1 i i \ i ' i i i i i i 1 1 i T"Mr—i— |—-G2- 1 V2'-V? —r*—i—i—r—- ¦H h i 1 V2'--V1-0^ 1 ' v / i i -—T*~-r—rj-n— 52'- -^ , 1 i ii 20 30 40 Fig. 6 50 -50 -100 -150 l 1 ] 1 — f Ll— -Gl- J-r—i—i—r— J—— G2 —— i V2*-V1-0 1 \y* 1 ( V2^V2 ! —r—i—i—i— 3 -c H ; 1 \I /V i \ / V \ 3 "-T '\ L^n—rn— —r_T-T-T^ 50 20 30 40 * Fig. 7 50 Zakl. Graf. Radom — 80:736 05 egz. A4 Cena 100 xi PL PL PL PL