Przedmiotem wynalazku jest sposób otrzymywa¬ nia nowych l,l-diokso-3-merkapto-l,4,2-benzoditia- zyn i ich soli o ogólnym wzorze 1, w którym R oznacza wodór lub grupe etylowa, n jest liczba 0, 0,5, 1 lub ", R1 oznacza wodór, potas lub sód, R2 jest wodorem, chlorem, trzeciorzedowa grupa ami¬ nowa lub grupa fenoksylowa, a R3 jest chlorem, grupa metylowa, karboksylowa lub karboksylano- wa, wzgldenie R2 i R8 oznaczaja ugrupowanie -S02N=C(SR1)-S-, w którym R1 posiada wymienio¬ ne wyzej znaczenie. Zwiazki tego typu nie byly dotad znane, a okazalo sie, ze wykazuja one zaska¬ kujace wlasciwosci fizyko-chemiczne, takie na przyklad jak nieoczekiwanie wysoka moc kwasowa lub zdolnosc tworzenia trwalych w srodowisku mocno kwasnym i slabo rozpuszczalnych w wodzie polaczen z metalami alkalicznymi, a takze intere¬ sujace wlasciwosci farmakologiczne.W badaniach na szczurach i myszach stwierdzo¬ no miedzy innymi, ze otrzymane sposobem wedlug wynalazku 1,1 -diokso-3-merkapto-l ,4,2-benzoditia- zyny odznaczaja sie umiarkowana toksycznoscia, wykazuje silne dzialanie radioochronne i diuretycz- ne, umiarkowane dzialanie antyarytmiczne i utrzy¬ mujace sie w czasie 1—72 godzin dzialanie hipo- tensyjne, a w rezultacie moga miec one zastosowa¬ nie w przemysle farmaceutycznym i lecznictwie jako srodki przeciwpromienne, regulujace gospo¬ darke wodno-elektrolitowa ustroju lub dzialajace na uklad krazenia krwi, wzglednie jako - pólpro- 15 20 25 30 dukty w syntezie ich pochodnych o podobnym lub innym dzialaniu farmakologicznym.Wspomniane dzialanie radioochronne badano na przykladzie 3 zwiazków i oceniano na podstawie przezywalnosci szczurów napromieniowanych jedna dawka promieni X w wysokosci 600 R (bezwzgle¬ dne DLioo) lub na podstawie wspólczynnika dawki DRF (doses reduction xactor), tj. stosunku DL5q zwierzat napromieniowanych i otrzymujacych ba¬ dany zwiazek do DL50 zwierzat tylko napromienio¬ wanych. Badane zwiazki i porównawczo cysteami- ne (znany srodek radioochronny) podawano szczu¬ rom dootrzewnowo w dawce 50 mg/kg 30 minut przed napromieniowaniem. Wyniki zestawiono w tablicy 1.Dzialanie diuretyczne oraz wplyw na cisnienie krwi i czynnosc pracy serca badano na przykla¬ dzie l,l-diokso-6-chloro-7-karboksy-l,4,2-benzoditia- zyny i jej soli dipotasowej, które podawano doust¬ nie szczurom rasy Wistar w dawkach jednorazo¬ wych. Stwierdzony przy tym procent wzrostu diu- rezy w czasie 3 godzin od chwili podania dawki 50 mg/kg oraz procentowe wartosci obnizenia cis¬ nienia krwi i czestosci pracy serca w czasie do 72 godzin od chwili podania dawki 100 mg/kg przedstawia Tablica 2.Badanie wplywu l,l-diokso-6-chloro-7-kafboksy- -1,4,2-benzodifezyny na arytmie wykonano testem Lovsona (J. Pharmacol. Exp. Ther. 1968, 160, 22) na myszach szczepu R3 samcach (24^26 g). Czynnosc 134 567V 3 serca oceniano na podstawie EKG w odprowadze¬ niu konczynowym na kardiomonitorze CMK-405, iptujae-czas od zatrzymania oddechu i calkowitego zhfesienia pradów czynnosciowych do linii izoelek- trycznej w EKG. Podajac zwiazek dootrzewnowo w dawce 100 mg/kg stwierdzono, ze wydluza on pzas przezycia zwierzat o 6 minut i 45 sekund.Sposobem wedlug wynalazku zwiazki o ogólnym wzorze 1, w którym R, R1, R2 i Rs maja okreslone wyzej znaczenie, otrzymuje sie wf reakcjach po¬ chodnych benzenosulfonamidu o ogólnym wzorze 2, w którym X jest chlorem, bromem, grupa merkap- tanowa lub fenoksylowa, R2 jest wodorem, chlo¬ rem, trzeciorzedowa grupa aminowa lub fenoksy¬ lowa, a R« oznacza chlor, grupe metylowa, karbo¬ ksylowa, lub sulfoamoilowa, z uzytymi w nadmiarze disiarczkiem wegla i wodorotlenkiem, wzglednie etanolanem potasowym lub sodowym w srodowisku etanolowym. Powstajace w postaci soli produkty reakcji, w którym ilosc zwiazanych atomów potasu lub sodu odpowiada ilosci obecnych w czasteczce grup kwasowych, wyodrebnia sie przez krystali¬ zacje ze srodowiska reakcji, po uprzednim odsacze¬ niu na goraco nierozpuszczalnych produktów ubocz¬ nych, wzglednie przez odsaczenie w mieszaninie z produktami ubocznymi i pózniejsze oczyszczenie przez krystalizacje lub stracenie z roztworów wod¬ nych lub wodno-alkoholowych przy odpowiednim dla wydzielanego zwiazku pH srodowiska lub nad¬ miaru mocnego kwasu.Zakwaszajac zawiesiny lub roztwory wodne zwia¬ zków o ogólnym wzorze 1, w którym R1 oznacza potas lub sód, a R, R2, R8 i n maja okreslone wy¬ zej znaczenie, kwasem solnym do pH 1—2, stwier¬ dzono, ze wymiana kationów metalu na proton ma miejsce tylko w przypadku pochodnych zawieraja¬ cych w czasteczce grupe karboksylanowa (R3= =COOK lub COONa), a przemianie tej towarzyszy zanik absorpcji jonu karboksylanowego i pojawie¬ nie sie charakterystycznych pasm pochlaniania grupy karboksylowej w wykonanych widmach IR (przyklady: IXa—b, XIIIa—b, XIV—XVI).Natomiast w przypadku innych soli objetych ogólnym wzorem 1 okazalo sie, ze wymiana jonu metalu na proton wymaga stosowania znacznych nadmiarów mocnego kwasu. Poznana przy tym zaskakujaca trwalosc tych soli w srodowisku mocno kwasnym (pH 1—2), nie znajdujaca odpo¬ wiednika w trwalosci znanych merkaptanów lub soli sulfonamidów, nie pozwalala na jednoznaczna lokalizacje ladunku anionu, czy tez zwiazanych atomów wodoru lub metalu przy atomach azotu sulfonamidowego lub siarki w pozycji 3. Nalezalo wiec uznac, ze zwiazki objete ogólnym wzorem 1, w którym R, R1, R2, R8 i n maja okreslone wyzej znaczenie, wystepuja w postaci wzajemnie prze¬ ksztalcajacych sie odmian tautomerycznych, które w stanie podstawowym struktur polarnych i anio¬ nu sa optymalnie stabilizowane przez mezomerie, co znajduje tez uzasadnienie w wynikach analizy ich widm IR i NMR.Przeprowadzajac sposobem wedlug wynalazku reakcje sulfonamidów o ogólnym wzorze 2, w któ¬ rym X, R2 i R8 maja okreslone wyzej znaczenie, stwierdzono, ze kerzystny ich przebieg jest uwarun- 4 567 4 - kowany uzyciem znacznych nadmiarów wodoro¬ tlenku potasowego i disiarczku wegla — rzedu 0,5—1 mola na 1 mol sulfonamidu. Stwierdzono równiez, ze zastapienie disiarczku wegla równomo- 3 Iowa iloscia ksantogenianu potasowego z równo¬ czesnym analogicznym obnizeniem zaladunku wo¬ dorotlenku potasowego, a takze zmiany w kolej¬ nosci wprowadzenia do reakcji disiarczku wegla i etanolowego roztworu zasady — warunkujace 10 pierwszenstwo w posrednim powstawaniu soli kwa¬ su ksantogenowego lub soli reagujacego sulfonami¬ du — z reguly nie wplywaja istonie na ilosc i ja¬ kosc otrzymywanych produktów o ogólnym wzo¬ rze 1, w których wydajnosci i jakosc znacznie ob- 15 nizaja sie po zastapieniu etanolu innym alkoholem lub woda. Okazalo sie równiez, ze reakcje tych sulfonamidów nie prowadza do otrzymania produk¬ tów podstawienia obecnych w ich czasteczce ato¬ mów chlorowca anionami kwasów ksantogenowego 20 lub siarkowodorowego, których mozna bylo ocze¬ kiwac przez analogie do znanych reakcji ksantoge- nianów ze zwiazkami zawierajacymi ruchliwe ato¬ my chlorowca.Stwierdzono ponadto, ze otrzymane sposobem 25 wedlug wynalazku zwiazki o ogólnym wzorze 1, w którym R1 jest wodorem, a R, R2, R8 i n maja wyzej okreslone znaczenie, moga byc do celów far¬ maceutycznych przeprowadzone znanymi sposobami w reakcjach zobojetnienia zasadami, w ich sole róz- 30 niace sie stopniem czystosci, iloscia zwiazanych czas¬ teczek rozpuszczalnika, rozpuszczalnoscia w wodzie lub wlasciwosciami farmakologicznymi.Podane przyklady wyjasniaja dokladniej sposób wedlug wynalazku, przy czym: 35 a) otrzymane zwiazki suszono — jezeli nie po¬ dano inaczej — poczatkowo w zwyklej, a nastepnie 2 godziny pod zmniejszonym cisnieniem 1—4 hPa w temperaturze 353,15 K; b) temperatury topnienia (rozkladu) oznaczano 40 wprowadzajac próbki do aparatu w temperaturze 293,15 K.Przyklad I. a. Do roztworu 112,2 g (2 mole) KOH w 1400 cm8 bezw. etanolu wprowadza sie 144,1 g (0,6 mola) 2,4-dichloro-5-metylobenzenosul- 45 fonamidu i mieszajac w temp. 288,15—293,15 K wkrapla sie 76,1 g (1 mol) CS2. Temperature mie¬ szaniny w czasie 2 godzin stopniowo podwyzsza sie do 352,15—353,15 K i kontynuujac ogrzewanie utrzymuje sie w stanie wrzenia 24 godz. Naste- 50 pnie dodaje sie 5 g wegla aktywnego, który po uplywie 30 minut odsacza sie na goraco wraz z mieszanina nierozpuszczalnych produktów reakcji (osad A). Po ochlodzeniu filtratu do 293,15 K od¬ sacza sie pierwsza porcje wlasciwego produktu re- 55 akcji, którego po przemyciu bezwodnym etanolem (3X25 cm8) i wysuszeniu otrzymuje sie 48 g. Po¬ laczone przesacze pokrystaliczne i przemywne mie¬ sza sie z wspomnianym „osadem A" i po 2 godz. ogrzewania w temperaturze wrzenia odsacza sie na 60 goraco osad Ai, a z ochlodzonego filtratu druga porcje 50 g produktu wlasciwego. Tym samym spo¬ sobem, stosujac lugi pokrystaliczne i przemywne do ekstrakcji osadu Ai, wyodrebnia sie kolejna porcje 38 g l,l-diokso-6-chloro-7-metylo-l,4,2-ben- « zoditiazyno-3-tiolanu potasowego, którego lacznieuzyskuje sie 13G g (wyd, 71,a%). Temperatura roz¬ kladu 540,15—5*41,1^ K. Widmo I^KBr(cm_1)' 1580 1450 (ukl aromat.); 2950, 29^0, 2850, 1475, 1380 (CHj); 1535 (C^N); 1350, 1338, 1143 (SO»); 1078 (C-Cl); brak pasma C^S $i;z.y 1035—1020. b. Do. 400 cm* wody dodaje sie 50 g (0,157 mola) l,Kdiakso^"ehlora'7*met^lo-'l,4,2 - benzoditiazyno-3- -tiolanu potasowego i 1,5 g wegla aktywnego, ogrze¬ wa sie de 368,15 K i po uplywie 5 minut poddaje sie filtracji. Po ochlodzeniu filtratu do 313,15— 318,l5iK daje sie 2GQ cm* 36% kwasu solnego i po uplywie &—12 godzin utrzymywania w zwyklej temperaturze odsacza sie zólty osad 1,1-diokso-6- ^chlopQ-^merkapto-7-metylo - 1,4,2 - benzodiU.azyny, której pa przemyciu woda (5X25 cm3) i wysuszeniu otrzymuje sie 41,1 g (wyd. 93,6%), Temperatura topnienia z rozkladem 467,15—468,15 K. Widmo IRKe* 2780 2725 (NH zwi^z-); 2920< 1460, 1382 (CH3); 2440 (SH zwiaz.); 1580, 1445 (ukl. arom:); 1535 (C=N); 1345, 1335, 1162 S02); 1080 (C-Cl; 1035 (C=S).Przyklad II. Do roztworu 337 g (6 moli) KOH w 3200 cm? bezw. etanolu dodaje sie porcjami 432,2 g (1,8 mola) 2,4-diehlQrQ-5rrfne,tylobenzenosul- fonamidu i w temp. 288,15—293,15 K wkrapla sie 228,4 g (3 mole) CS2. Nastepnie w ciagu 2 godzin ogrzewa sie stopniowo do temp. wrzenia 352,15— —353,15 K i kontynuujac ogrzewanie miesza sie w tej temperaturze w czasie kolejnych 30 godzin, po czym ochladza sie do 293,15 K i pozostawia w spokoju na okres okolo 20 godzin. Wydzielony osad odsacza sie, przemywa etanolem (3X50 cm8) i po wysuszeniu oczyszcza sie przez krystalizacje z 1800 cm8 wody. Otrzymuje sie 383,5 g (wyd. 67%) l,l-diokso-6-chloro-7-metylo-l,4,2 - benzoditiazyno-3- -tiolanu potasowego o temp. topnienia z rozkladem 541,15 K, którego widmo IR jest identyczne z przed¬ stawionym dla zwiazku otrzymanego sposobem opi¬ sanym w przykladzie la.Przyklad III. W 1400 om* bezw. etanolu roz- . puszcza sie 46 g (2 mole) s-adu lub 80 g (2 mole) NaOH, dodaje sie 144,1 g (0,6 mola) 2,4-dichloro-5-rnetylo- benzenosulfonamidu i postepujac dalej zgodnie z opisem podanym w przykladzie I otrzymuje sie 96—95,6 g (wyd. 53—52,7%) l,l-diokso-6-chloro-7- -metylo-l,4,2-benzoditiazyno-3-tiolanu sodowego topniejacego z rozkladem w temperaturze 531,15— —533,15 K, z którego po wykwaszeniu stez. kwa¬ sem solnym uzyskuje sie 81,7—80,6 g (wyd. 92,?— —91%) l,l-diokso-6-chloro-7-metylo-3-merkapto- -4,4,2,-benzoditiazyny topniejacej z rozkladem w temperaturze 467,15—469,15 K. Charakterystyczne pasma absorpcji IR zgodne z podanymi w przy¬ kladzie Ib.Przyklad IV. Do goracego roztworu 5,6 g (0,02 mola) l,l-diokso-6-chloro-7-metylo-3-merkap- to-l,4,2-benzoditiazyny w 8 cm8 bezwodnego eta¬ nolu dodaje sie roztwór 2,5 g (0,025 mola) trietylo- aminy 5 cm8 bezw. etanolu. Po ochlodzeniu do' 293,15 K odsacza sie bialy osad, który przemywa sie 2X7 cm8 etanolu i suszy w temp. do 333,15 K.Otrzymuje sie 7,2 g (wyd. 94,4%) l,l-diokso-6-chlo- ro-7-metylo-l,4,2-benzoditiazyno-3-tiolanu trietyio- 15« a amoniowego o temperaturze topnienia 451,i5— —452,15- K. Widmo IRK^r(cm-i): 1583, 1455 (ukl. arom.); 2800—2750 szer., 2675, :480, .2280 (NH+); 2930, 2950, 2§70, 1480, 147Q, 1380 (CH3, CH2); 1418 5 (CH4tN+);. 1535 (C=N); 1340, 1145 (S:Q2); 1075 (C-Cl).Przyklad V. Do zawiesiny 5& g- (0,02 mola) l,l-diokso-6-chloro-7-metylo-3 -merkapto-1,4,2 - ben- zoditiazyny w 11 cm8 bez. etanolu dodaje sie goracy roztwór 0,8 g (0,02 mola) NaOH w 35 cm8 bezw. ^ etanolu, po czym dogrzewa sie do temperatury wrzenia, poddaje sie filtracji z weglem aktywnym i pozostawia do krystalizacji na okres okolo 20 go¬ dzin. Po odsaczeniu osadu, przemyciu bezwodnym etanolem (2,5 cm8) i dokladnym wysuszeniu otrzy- 15 muje sie 4 g (wyd. 66,7%) l,l-diokso-6-chloro-7-me- tylo-l,4,2-benzoditiazyno^3-tiolanu sadowego. Tem¬ peratura topnienia z rozkladem 533,15—535,15 K,' nie wykazuje depresji po Zmieszaniu ze zwiazkiem otrzymanym sposobem opisanym w przykladzie III.Przyklad VI. Do roztworu 16,8 g (0,3 mola) KOH w 320 cm8 bezw. etanolu dodaje sie porcjami 43,2 g (0,18 mola) Z,4-dichloro-5-metylobenzenosui- fonamidu i 48,1 g (0,3 mola) ksantogeniariu pota^so- 25 wego, po czym w ciagu 2 godzin ogrzewa sie do temperatury wrzenia 352,15—353,15 K i kontynuujac ogrzewanie miesza sie w tej temperaturze 30 godz.Nastepnie ochladza sie do 293,15 K i po oplywie okolo 20 godzin odsacza sie wydzielony osad, który 30 po przemyciu etanolem (3X5 cm3) oczyszcza sie przez krystalizacje ze 180 cm8 wody. Otrzymuje sie 38,6 g (wyd. 67,5%) l,l-diokso-ff-chloro-7-metylo- -l,4,2-benzoditiazyno-3-tiolanu potasowego topnie¬ jacego z rozkladem w temperaturze 541,15 K, któ- 35 rego widmo IR jest identyczne z przedstawionym dla zwiazku otrzymanego sposobem opisanym w przykladzie la.Przyklad VII. a. EH* roztworu 123,4 g (2,2 mola) KOH w 800 cm8 begw. etanolu doclaje sie porcjami 135,6 g (0,6 mola) . ,5-dichlorobenzenosul- fonamidu. Po uplywie 30 minut mie3zania wkrapla sie 91,3 g (1,2 mola) CS2, utrzymujac temp. 288,15— —293,15 K. Otrzymana zawiesine ogrzewa sie 28 go¬ dzin w temperaturze wrzenia i poddaje sie filtracji.Z ochlodzonego filtratu (293,15 K) odsacjja sie wy¬ dzielony osad, który przemywa sie etanolem (3X15 cm8). Po wysuszeniu otrzymuje sie 39,9 g (wyd. 19%) solwatu mónoetanolowe&o l,l-diokso-7- -chloro-l ,4,2-benzoditiazyno-3-tiolanu : potasowego o temperaturze topnienia z rozkladem 508,15— —509,15 K. Widmo IRKBr(cm-i: 3570—3220 szer., maks. 3430, 1635 (C2HfcOH) 1600, 1448 (ukl. arom.); 1570 (C=N); 1330, 1175 (S02); 1000 '(C-Cl): brak pasma C=S przy 1035—1020. b. 17,5 g (0,05 mola) solwatu monoetanolowego l,l-diokso-7-chloro -1,4,2 - benzoditiazyno - 3 - tiolanu potasowego i 0,2 g wegla aktywnego wprowadza sie do 260 cm3 wqdy, ogrzewa sie do temp. wrzenia 60 i poddaje filtracji. Po ochlodzeniu do 313,15— —323,15 K dodaje sie 170 cm8 36% kwasu solnego, 12—16 godzin miesza sie w zwyklej temperaturze, po czym odsacza sie wydzielony zólty osad, który przemywa sie 18% kwasem solnym (4X15 cm8), « woda (4 cm8) i heptanem (3X10 cm8). Po doklad-V 134 5 7 nym wysuszeniu otrzymuje sie 11,4 g (85,8%) 1,1- -diokso-7 -chloro-3 - merkapto - 1,4,2 - benzoditiazyny o temp. topnienia 441,15—443,15 K. Widmo IRKBr~ (cm-i): 3100, 2782, 2725 (NH zwiaz.); 2480 (Sil zwiaz.); 1625, 1500, 1450 (ukl. arom.); 1570 (C=N); 5 1332, 1164 (SOa); 1049 (C-Cl)/ 1030 (C=S). c. Do roztworu 5 g (0,019 mola) l,l-diokso-7-chlo- ro-3-merkapto-l,4,2-benzoditiazyny w 10 cm8 bezw. etanolu dodaje sie goracy roztwór 1,7 g (0,03 mola) KOH w 30 cm* bezw. etanolu. Po ochlodzeniu do 10 93,15 K odsacza sie bialy osad, który przemywa sie etanolem (3X5 cm*). Po wysuszeniu otrzymuje sie 6,3 g (wyd. 94,7%) solwatu monoetanolowego l,l-diokso-7-chloro -1,4,2 - benzoditiazyno - 3 - tiolanu potasowego o temperaturze topnienia z rozkladem 15 509,15—510,15 K, którego widmo IR jest zgodne z po¬ danym dla zwiazku otrzymanego sposobem opisa¬ nym w przykladzie VTIa.Przyklad VIII. a. Do roztworu 127,2 g (2,26 2d mola) KOH w 1100 cm8 bezw. etanolu wprowadza sie 104 g (0,34 mola) 2,4-dichlorobenzeno-l,5-disul- fonamidu i mieszajac w temp. 293,15—301,15 K wkrapla sie 86,3 g (1,13 mola) CS2. Nastepnie w ciagu 1 godz. ogrzewa sie do 352,15—354,15 K i w tej 25 temperaturze miesza sie 25 godzin, po czym ochla¬ dza sie i po uplywie 18—24 godzin utrzymywania w spokoju odsacza sie osad, który bez suszenia wprowadza sie do 160 cm8 wody. Otrzymany roz¬ twór zakwasza sie stezonym kwasem solnym do 30 pH 4, równolegle podwyzszajac stopniowo tempera¬ ture do 363,15—368,15 K, po czym miesza sie z we¬ glem .aktywnym i poddaje sie filtracji. Z filtratu, ochlodzonego powoli do temperatury 273,15— — 78,15 K, odsacza sie krystaliczny bialy osad, 35 który przemywa sie woda (2X10 cm8) i etanolem (2X10 cm8). Po wysuszeniu otrzymuje sie 70,2 g (wyd. 43,1%) monohydratu 4,4,5,5--tetraokso-l,4,5,8- -teteatia-3,6-diazantraceno-2,7-ditiolanu dipotasowe¬ go, nie wykazujacego charakterystycznej tempera- 40 tury topnienia lub rozkladu przy ogrzewaniu do 633,15 K. Widmo IRKBr(cm-i): 3530 szer., 3390 szer. 1625 (H20); 1600, 1525 (ukl. arom.); 1650, 1560 (C=N); 1360, 1155 (S02); brak pasma C=S przy 1035—1020. 45 b. Do 80 cm8 wody wprowadza sie 47,9 g (0,1 mola) monohydratu 4,4,5,5-tetraokso-l,4,5,8-tetratia- -3,6-diazantraceno-2,7-ditiolanu dipotasowego, za¬ kwasza sie 18°/o kwasem solnym do pH 2 i po ogrza- 50 niu do 313,15—318,15 K poddaje sie filtracji z we¬ glem aktywnym. Filtrat wkrapla sie do 200 cm3 36% kwasu solnego. Po 6 godzinach mieszania w zwyklej temperaturze t odsacza sie zólty osad, który przemywa sie 15% kwasem solnym (4X20 cm8) - g5 i heptanem (2X20 cm8), a nastepnie suszy sie pod zmniejszonym cisnieniem w temp. do 353,15 K Otrzymuje sie 34,8 g (wyd. 86,4%) monohydratu 4,4,5,5-tetraokso-2,7-dimerkapto-l,4,5,8 - tetratia - 3,6- -diazantracenu nie wykazujacego charakterystycz- w nej temperatury topnienia lub rozkladu przy ogrze¬ waniu do 633,15 K. Widmo IR^r (cm_1)' 3520 szer 3400 szer., 1625 (H20); 3240 (NH zwiaz.); 2600—2420 (NH i SH zwiaz.); 1600, 1480, 1440 (ukl. arom.); 1568, 1535 (C =N); 1S55, 1160 (S02); 1030 (C =S). - 8 Przyklad IX. a. Do roztworu 134,6 g (2,4 mola) KOH w 1400 cm3 bezv. etanolu wkrapla sie w temperaturze do 293,15 K 76,1 g (1 mol) CS2, a nastepnie porcjami dodaje sie 141,4 g (0,6 mola) kwasu 4-chloro-3-sulfoamoilobenzoesowego. Po uplywie 30 minut mieszania ogrzewa, sie i utrzy¬ muje 19 godzin w temperaturze wrzenia 352,15— —354,15 K. Nastepnie dodaje sie 5 g wegla aktyw¬ nego, który po uplywie kolejnych 30 minut ogrze¬ wania odsacza sie wraz z mieszanina nierozpusz¬ czalnych produktów reakcji (osad A) i przecho¬ wuje sie do dalszego przerobu. Po ochlodzeniu fil¬ tratu do 293,15 K odsacza sie krystaliczny osad wlasciwego produktu reakcji, którego po przemy¬ ciu etanolem (2X20 cm3) i wysuszeniu otrzymuje sie 125,2 g (wyd. 5 ,5%). Temperatura topnienia z rozkladem 504,15—505,15 K.Wykorzystujac lugi pokrystaliczne i przemywne do ekstrakcji wspomnianego „osadu A", a naste¬ pnie wyodrebniajac wlasciwy produkt tym samym sposobem, uzyskuje sie jego druga porcje 23,3—29 g o temperaturze topnienia z 'rozkladem 502,15— —504,15 K. Lacznie otrzymuje sie 148,5—154,2 g (wyd. 62,2^64,6%) solwatu monoetanolowego 1,1- -diokso-7-karboksylano-l,4,2-benzoditiazyno-3-tiola¬ nu dipotasowego. Widmo IRKBr(cm—*): 3600— —3100 szer., maks. 3380, 1650 (C2H5OH); 1600, 1400 (COO-); 1585; 1400 (ukl. arom.); 1540, 1532 (C=N); 1360, 1170 (S02); brak pasma C=S przy 1035—1020. b. Roztwór 39,7 g (0,1 mola) solwatu monoetano¬ lowego 1,1-diokso-7-karboksylano-1,4,2-benzoditia- zyno-3-tiolanu dipotasowego w 100 cm8 wody za¬ kwasza sie 18% kwasem solnym do pH 1, ogrzewa sie do 368,15 K i poddaje filtracji z dodatkiem wegla aktywnego. Po ochlodzeniu do 293,15 K od¬ sacza sie krystaliczny osad l,l-diokso-7-karboksy- -l,4,2-benzoditiazyno-3-tiolanu potasowego, którego po przemyciu woda (4X7 cm3), etanolem (10 cm3) i wysuszeniu otrzymuje sie 28 g (wyd. 89,3%).Temperatura topnienia z rozkladem 529,15 K.Widmo IRxBr(cm_1): 2920 szer- 1695 1270 Q%2 (COOH); 1590 (ukl. arom.); 1655 (C=N); 1360, 1155 (S02); brak pasma C=S przy 1035—1020. c. Roztwór 79,5 g (0,2 mola) solwatu monoetano¬ lowego l,l-diokso-7-karboksylano-l,4,2-benzoditia- zyno-3-tiolanu dipotasowego w 140 cm8 wody za¬ kwasza sie 15% kwasem solnym do pH 4, dodaje sie ° g wegla aktywnego, który odsacza sie po 2 godzinach mieszania. Filtrat ochladza sie do 276,15 K i mieszajac dodaje sie 100 cm8 36% kwasu solnego. Wytracony zólty osad odsacza sie po uply¬ wie 2—3 godzin, a nastepnie przemywa 18% kwa¬ sem solnym (20 cm8) i oziebiona woda (3X25 cm8).Po dokladnym wysuszeniu otrzymuje sie 47,1 g (wyd. 85,5%) l,l-diokso-7-karboksyr3-merkapto- -1,4,2-benzoditiazyny topniejacej z rozkladem w temperaturze 490,15—492,15 K. Widmo IRKBr(cm-i); 1588, 1460 (ukl. arom.); 2970 szer., 1685, 1410, 920 (COOH); 2850, 2790, 750 seria 2700—2500 (COOH i NH zwiaz.); 2520, 2440 (SH zwiaz.); 1549 (C=N); 1365, 1350, 1180 (S02); 1025 (C=S). d. Do roztworu 12,5 g (0,04 mola) l,l-diokso-7- -karboksy-1,4,2-benzoditiazyno-3-tiolanu potasowe-9 134 567 10 go w 45 cm8 wody ogrzanej do 343,15 K dodaje sie porcjami 45 cm3 36% kwasu solnego. Mieszajac ochladza sie do 293,15 K, dodaje jeszcze 20 cm3 36% kwasu solnego i po uplywie 6 godzin odsacza sie wydzielony zólty osad, który przemywa sie 18% kwasem solnym (8 cm3) i oziebiona woda (4X8 cm3).Po wysuszeniu otrzymuje sie 9,2 g (wyd. 83,3%) l,l-diokso-7-karboksy-3-merkapto -1,4, - benzoditia- zyny o temperaturze topnienia z rozkladem 492,15— —493,15 K. Charakterystyczne pasma pochlaniania w podczerwieni zgodne z podanymi dla tego zwia¬ zku w przykladzie IXc.Przyklad X. Postepujac wedlug opisu poda¬ nego w przykladzie IXa przy równoczesnym wy¬ dluzeniu czasu reakcji z 19 do 26 godzin i uzyciu 168 g (0,6 mola) kwasu 4-bromo-3-sulfoamoiloben- zoesowego, zamiast podanej tam ilosci analogicznej pochodnej z atomem chloru w pozycji 4, otrzymuje sie 176,3 g (wyd. 73,9%) monoetanolatu 1,1-diokso- -7-karboksylano-l,4,2-benzoditiazyno-3-tiolanu dipo¬ tasowego topniejacego z rozkladem w temperaturze 502,15—505,15 K.Przyklad XI. Do roztworu 3,4 g (0,06 mola) KOH w 45 cm3 wody dodaje sie 13,8 g (0,05 mola) l,l-diokso-7-karboksy-3-merkapto -1,4,2 - benzoditia- zyny (t. t. z rozkl. 490,15—492,15 K i 0,3 g wegla aktywnego, ogrzewa sie do 348,15—353,15 K i pod¬ daje filtracji. Filtrat zakwasza sie 10% kwasem solnym do pH 2,5—3 i po uplywie 10—15 godzin utrzymywania w zwyklej temperaturze odsacza sie krystaliczny osad, z którego po przamyciu woda (3X5 cm8) i dokladnym wysuszeniu otrzymuje sie 11,2 g (wyd. 71,5%) l,l-diokso-7-karboksy-l,4,2-ben- zoditiazyno-3-tiolanu potasowego o temperaturze topnienia z rozkladem 529,15 K. Widmo IR zgodne z opisanym dla tego zwiazku w przykladzie IXb.Przyklad XII. Do 15 cm3 bezw. etanolu do¬ daje sie 5,5 (0,0' mola) l,l-diokso-7-karboksy-3- -merkapto-l,4,2-benzoditiazyny, a nastepnie roz¬ twór 3 g (0,053 mola) KOH w 25 cm8 bezw. etanolu.Mieszanine ogrzewa sie do temperatury wrzenia, po czym pozostawia w spokoju do krystalizacji. Po odsaczeniu, przemyciu etanolem (2X3 cm3) i wy¬ suszeniu otrzymuje sie 6,4 g (wyd. 80,5%) monoeta¬ nolatu l,l-diokso-7-karboksylano-l,4,2-benzoditiazy- no-3-tiolanu dipotasowego o temperaturze topnie¬ nia z rozkladem 507,15—508,15 K. Widmo IR zgodne z przedstawionym dla zwiazku otrzymanego wedlug przykladu IXa.Przyklad XIII. a. Do roztworu 134,6 g (2,4 mola) KOH w 1400 cm3 bezw. etanolu wprowadza sie w temperaturze do 288,15 K 76,1 g (1 mol) CS2, a nastepnie dodaje sie 162,1 g (0,6 mola) kwasu 2,4-dichloro-5-sulfoamoilobenzoesowego i 5 g wegla aktywnego. Po uplywie 30 minut mieszania w zwy¬ klej temperaturze, ogrzewa sie 15 godzin w tempe¬ raturze wrzenia i poddaje filtracji. Z filtratu, pod¬ czas powolnego oziebiania do 288,15 K, wydziela sie krystaliczny osad, który odsacza sie i przemywTa bezw. etanolem (3X50 cm3). Po wysuszeniu otrzy¬ muje sie 18 g (wyd. 84,1%) solwatu monoetanolo- wego l,l-diokso-6-chloro-7-karboksylano-l,4,2-ben- zoditiazyno-3-tiolanu dipotasowego, nie posiadaja¬ cego charakterystycznej temperatury topnienia lub rozkladu. Widmo IRKBr(cm_1): 3470 szer., 1655 (C2H5OH); 1585,1445 (ukl. arom.); 1610,1400 (COO-); 1570, 1535 (C=N); 1380, 1170 (S02); 1080 (C-Cl); brak 5 pasma C=S przy 1035—1020.Przyklad XIV. Do roztworu 19,6 g (0,35 mola) KOH w 230 cm3 bezw. etanolu wkrapla sie w tem¬ peraturze 288,15 K 11,4 g (0,15 mola) CS2r a naste¬ pnie porcjami dodaje sie 32 g (0,1 mola) kwasu 4-chloro-2-morfolino-5-sulfoamoilobenzoesowego. Po uplywie 30 minut mieszania w zwyklej temperatu- b. Roztwór 43,2 g (0,1 mola) solwatu monoetanó- lowego l,l-diokso-6-chloro-7-karboksylano-l,4,2-ben- zoditiazyno-3-tiolanu dipotasowego w 125 cm3 wody zakwasza sie 15% kwasem solnym do pH-3,5—4 l$ i poddaje filtracji z weglem aktywnym. Wkraplajac do filtratu kwas solny do pH 1,5—2 wytraca sie krystaliczny osad, który odsacza sie po oziebieniu mieszaniny do temperatury 283,15 K. Po przemyciu ochlodzona woda (3X15 cm8) i wysuszeniu otrzy- 15 rruje sie 31 g (wyd. 89,1%) 1,1-diokso-6-chloro-^- -karboksy-l,4,2-benzoditiazyno-3-tiolanu l potasowe¬ go, wzglednie 24,8 g (wyd. 71,3%) po ewentualnym dodatkowym oczyszczeniu przez krystalizacje z 110 cm8 wody. Zwiazek nie wykazuje charaktery- 30 stycznej temperatury topnienia lub rozkladu. Wid¬ mo IRKBr(cm-i): 2960 szer., 1715, 1282, 910 (COOH); 1580, 1445 (ukl. arom.); 1570, 1535 (S02); 1088 (C-Cl); brak pasma" C=S przy 1035— —1020. 25 c. Roztwór 43,2 g (0,1 mola) solwatu monoetano- lowego 1,1-diokso-6-chloro-7-karboksylario-l ,4,2-ben- zoditi?zyno-3-tiolanu dipotasowego w 85 cm8-wody zakwasza sie kwasem solnym do pH 3,5, dodaje sie 30 1,5 g wegla aktywnego i po uplywie 1 godziny mie¬ szania poddaje sie filtracji. Filtrat oziebia sie 276,15—278,15 K i mieszajac wkrapla sie 50 cm3 36% kwasu solnego. W tej temperaturze miesza sie jeszcze 2—3 godzin, po czym odsacza sie -wydzie- 35 lony zólty osad, który przemywa sie 10 cm3 18% kwasu solnego, oziebiona woda' (3X15 cm3) i cyklo¬ heksanem lub heptanem (3X15 cm3). Po dokladnym wysuszeniu otrzymuje sie 26,9 g (wyd. 86,7%) 1,1- -diokso-6-chloro-7-karboksy-3- merkapto-1,4,2 - ben- 40 zoditiazyny topniejacej z rozkladem w temperatu¬ rze 492,15—495,15 K. Widmo IRKBr (cmi): 3130, 3095, seria 3000—2500 (COOH i NH); 1715, 1415, 920 (COOH); 2490 (SH zwiaz); 1585, 1440 (ukl. arom.); 1540 (C=N); 1360, 1170 (SOz); 1088 (C-Cl); 1035 45 (C=S). d. Do 80 cm3 wody wprowadza sie 34,8 g (0,1 mola) l,l-diokso-6-chloro-7-karboksy-l,4,2-benzodi- tiazyno-3-tiolanu potasowego i mieszajac wkrapla sie 60 cm3 36% kwasu solnego. Po 6 godzinach mie¬ so szania w zwyklej temperaturze i ochlodzeniu do 278,15 K odsacza sie zólty osad l,l-diokso-6-chloro- -7-karboksy-3-merkapto-l,4,2-benzoditiazyny, której po.przemyciu oziebiona woda (3X20 cm3), heptanem (3X15 cm3) i wysuszeniu otrzymuje sie 27,9 g (wyd. 5i 90%). Temperatura topnienia z rozkladem 507,15— —509,15 K. Widmo IR zgodne z podanym dla zwia¬ zku otrzymanego sposobem opisanym w przykla¬ dzie XIIIc... 60 65134 5«7 11 13 rze ogrzewa sie i 20 godzin utrzymuje sie w temp. wrzenia, po czym pozostawia sie w spokoju na okres 24 godz. Wydzielony osad odsacza sie, prze¬ mywa 10 cm8 etanolu i po wysuszeniu (45,3 g) wprowadza sie do 800 cm* wody. Mieszajac zakwa¬ sza sie ffik kwasem solnym do pil 4,5 dodaje sie 1 g wegla aktywnego i po uplywie 15 minut poda¬ je sie fUtracji. Filtrat powoli zakwasza sia 2% kwa¬ sem soinym do pH 1,3. Po uplywie kilkunastu go- dzótt odsacza sia wydzielony bialy osad, który po j*rze*nyciu woda i wysuszeniu (16 g, t t. l rozkla¬ dam 483,15 K oczyszcza sie przez krystalizacje z 450 Cffc* wedy. Otrzymuje sie 14,7 g (wyd. 40,8%) 1,lH^oh^o^7-k^boksy*3-merkapto-6^morfolino -1,4,2- -benzoditiaz^ny topniejacej z rozkladem w tempe- mturze $94,15-40*45 K.WWmo IRK0r(cm-i): 3330 »mw., 1*62, 1420, 13te, 93* (COOH); 1595, 1450 (ukl. arom.); 2970, 1850, 1470, 721 (CH*); 1560 (C=N); 1312, 1150 (S02; 11$0 (C-O-C). Obnizona czestosc arbwrpeji grupy karbonylowej (1662), brak pasma C**=S przy 1035—1020 oraz szeroka absorpcja z seria palm 2700—2250 (NR+) wskazuja na udzial struktur polarnych uwarunkowanych obecnoscia w czastecz¬ ce protonów kwasowych i trzeciorzedowej grupy aminowej.Przyklad XV. Po roztworu 19,6 g (0,35 mola) &QH w 200 G0i* bezw. etanolu wkrapla sie w tem¬ peraturze 2^8,15 K 11,4 g (0,15 mola) CS2, a naste- pme p^rtjami dodaje sie 31,9 g (0,1 mola) kwasu 4rchlofck2 - piperydyno-5 -sulfoamoilabenzoesowego.Po uplywie 30 minut mieszania w zwyklej tempe¬ raturze ogrzewa sie i 26 godzin utrzymuje sie . w temp. wrzenia, po czym pozostawia sie w spokoju na ©kres ,24 godz. Wydzielony osad odsacza sie. przemywa etanolem (2X10 cm8) i po wysuszeniu (4£gMtemp. topnienia z rozkladem 537,15^538,15 K) wprowadza sie do 300 cm* wody. Mieszajac alka- Iwnuje lic f&k roatworejgfcKOH do pH8s8,a po uply¬ wie \p flairajt zakwasza sie 10°/» kwasem solnym do BU 5,.dodaje sie-2 g wegla aktywnego i po przesa- CZejuu zakwasza sie 3*/o kwasem solnym do pH 1,3.Po 5 godzinach,mieszania w zwyklej temp. odsacza j»te ttffcly osad l,l-diokso-7-karboksy-3-merkapto-6~ -piperydyno-l,4,2-benzoditiazyny, której po prze¬ myciu w_oda (4X10 cm8) i dokladnym wysuszeniu otrzymuje sie Z6,9 g (wyd. 75*/o). Temperatura top¬ nienia z rozkladem 498,15—499,15 K. ^idmo IRKBr- (cm-i); 3360 sier., 1670, 1420, 1280, 940 (COOH); ,2960, 2920, 2855, 1465, 715 (CH2); 1602, 1450 ukl. arom.); 1560 (C=N); 1310, 1150 (S02). Obnizona czeatosc absorpcji grupy karbonylowej (1670 cm'1) oraz szeroka absorpcja z seria pasm w zakresie 2700—2250 (NH+) wskazuje na udzial struktur po¬ larnych uwarunkowanych obecnoscia trzeciorzedo¬ wej grupy aminowej i protonów kwasowych.Przyklad XVI. Wprowadzajac do reakcji 30,5 g (0,1 mola) kwasu 4-chloro-2-pirolidyno-5-sul- foamoilobenzoesowego i postepujac wedlug opisu ppdanego w przykladzie XV otrzymuje sie 12 g (wyd. 34,jB°/o) l,l-dioksó-7-karboksy-3-merkapto-6- piroUdyno-l,4,2-benzoditiazyny o temperaturze top¬ nienia z rozkladem 518,15 K. Widmo IRKBr(cm~i): ?320 szer., 3000—2500 szer., 1662, 1425, 1275, 935 (COOH); 2950, 2865, 2850, 1475, 710 (CH2); 1595, 1455, (ukl. arom.); 1560 (C=N); 1300, 1150 . Ohnizona czystosc absorpcji grupy ka'Torylowej (1662), brak pasma C=S przy 1035-^1020 oraz szeroka absorpcja z seria pasm w zakresie 2770—2200 (NH+) wskazuje na udzial struktur polarnych uwarunkowanych obecnoscia protonów kwasowych i trzeciorzedom we^o azotu aminowego.Przyklad .XVIL Do zawiesiny 7,2 g (0,02 mola) l,l-diokso-7-karl?oksy -3 - merkapto - 6 - piperydyno- -1,4^-beruoditiazyny (otrzymanej wedlug przykla¬ du XV) w 15 cm8 bezwodnego., etanolu dodaje sie ogrzany do 348,15 K roztwór 1,03 g (0,045 mola) sodu w 30 cm* hezw. etanolu, nastepni egrze/wa sie do rozpuszczenia skladników mieszaniny 348,15 K i pozostawia do krystalizacji. Po odsaczeniu osadu, przemyciu bezw. etanolem <4X3 cm3) i wysuszeniu pod normalnym cisnieniem w temperaturze do 313,15 K otrzymuje sie 8,4 g (wyd. 84,9%) solwatu dietanolowego l,l-diokso-7-karboksylano-6'pipery- dyno-l^-benzoditiazyno-S-tiolanu disodowego o temp. topnienia z rozkladem 552,15 K. Widmo IRKBr(cm-i): 3620, 3580, 3480 szer., £350 szer., 2810, 1640 (C2H5OH); 2925, 850 (CH2); 1590, 1450 (ukl. arom.); 1570, 1410 (COO-); 1555, 1535 (C=*N; 1S80, 1360, 1158 (S02).Przy dalszym suszeniu pod zmniejszonym cisnie¬ niem 1,3 hPa, w zaleznosci od czasu i temperatury, zwiazek przeksztalca sie w solwat monoetanolowy o temperaturze topnienia z rozkladem 554J15— —556,15 K (2 godziny w temperaturze 353,15.K lub solwat semietanolowy o temperaturze topnienia z rozkladem 557,15 K. W ich widmach IR obser¬ wuje sie zanik absorpcji przy 1640 cm-1 oraz po¬ szerzenie i zmniejszenie intensywnosci pasm, pocho¬ dzacych od walencyjnych drgan OH etanolu w za¬ kresach 3650—2960 i 2810—2800 cm-1 a pozostaje pasma zachowuja swoje polozenie.Przyklad XIX. Do roztworu 17,8 g (0,317 mola) KOH w 160 «m* bezw. etanolu wprowadza sie w temperaturze 303,15 K 50,6 (0,079 mola) kwa¬ su 2,4-difenoksy-S-suIfoamoikbenzoesowego. Po 30 minutach mieszanina ochladza sie do 288,15 K, wkrapla sie 10,1 g (0,13 mola) CS2, 2 godziny miesza sie w zwyklej temperaturze, a nastepnie 60 godzin w temperaturze wrzenia mieszaniny. Po ochlodze¬ niu 293,15 K odsacza sie osad, który po przemyciu ro 15 20 as 30 35 40 45 50 55 60 Przyklad XVIII. Do zawiesiny 14,26 g (0,06 40 mola) 4-chloro-2-merkapto-;5TmetylQbenzeriosulfQna- midu w 30 cm8 hezw. etanolu dodaje sie roztwór 8,4 g (0,15 mola) KOH w 70 crn* bezw. e/tamolu i mieszajac w temperaturze 278,15-^£83^5 K wkra¬ pla sie (20 minut) 6,9 g. (0,09 mola) GS* Konty- 45 nuujac mieszanie ogrzewa sie i utrzymujac $4 go¬ dziny w temperaturze wraenia, po czym pozosta¬ wia sie w spokoju na okres 16~-#4 gadzin. Osad odsacza sie, przemywa etanolem (3X5 cm*) i po wysuszeniu (12,6 g, temp. topnienia z rozkladem w 539,15—545,15 K) oczyszcza sie przez krystalizacje z 5,0 cm5 wody. ptrzymuje sie 9,9 g (wyd. 78,6°/e) l,l-diokso-6-chloro-7-metylo - l,4,2-benzQditiazyno-3- -tiolanu potasowego topniejacego z rozkladem w temperaturze 543,15 ,K. Widmo IR zgodne z opisa- w nym dla tego zwiazku w przykladzie la.134 567 13 etanolem (3X10 cm*) i wysuszeniu (37 g) wprowa¬ dza sie do 100 cm8 wody. Otrzymany roztwór (pH 8,8) zakwasza sie 10°/o kwasem solnym do pH 2, ogrzewa sie do 368,15—371,15 K i poddaje filtracji z weglem aktywnym (1,5 g). Po ochlodzeniu odsa¬ cza sie osad, który po przemyciu etanolem (2X8 cm3) i woda (3X10 cm3) oczyszcza sie przez krystalizacje z 60 cm3 wody, a nastepnie bez susze¬ nia rozpuszcza sie w 840 cm3 wody, miesza z we¬ glem aktywnym i po przesaczeniu wprowadza sie do 800 cm3 stez. kwasu solnego. Wydzielony zólty osad odsacza sie i przemywa 15°/o kwasem solnym (3X15 cm3). Po dokladnym wysuszeniu otrzymuje sie 13,3 g (wyd. 45,8%) l,l-diokso-6-fenoksy-7-kar- boksy-3-merkapto-l,4,2-benzoditiazyny o temp. topn. z rozkladem 483,15—485,15 K.Widmo IRKBr(cm-i): 3320, 2920, 2800, 2750 (COOH i NH); 1695, 1415, 925 (COOH); 1592, 1582, 1465 (ukl arom.); 1545 (C=N); 1350, 1160 (S02); 1260 (C-O-C); 1025 (C=S).Zastrzezenia patentowe 1. Sposób otrzymywania nowych l,l-diokso-3- -merkapto-l,4,2-benzoditiazyn i ich soli o ogólnym wzorze 1, w którym R oznacza wodór lub grupe etylowa, n jest liczba 0, 0,5, 1 lub 2, R1 oznacza wodór, potas lub sód, R2 jest wodorem, chlorem, trzeciorzedowa grupa aminowa lub grupa fenoksy- lowa, a R3 jest chlorem, grupa metylowa, karboksy¬ lowa lub karboksylanowa, wzglednie R2 i R3 ozna¬ czaja ugrupowanie -S02N=C(SR1)-S-, w którym R1 posiada wymienione wyzej znaczenie, znamienny tym, ze benzenosulfonamidy o ogólnym wzorze '¦¦', w którym X jest chlorem, bromem, grupa merkap- tanowa lub fenoksylowa, R2 jest wodorem, chlo¬ rem, trzeciorzedowa grupa aminowa lub grupa fe¬ noksylowa, a R3 oznacza chlor, grupe metylowa, karboksylowa lub sulfoamoilowa, poddaje sie re¬ akcji z uzytymi w nadmiarze disiarczkiem wegla i wodorotlenkiem, wzglednie etanolanem potaso¬ wym lub sodowym w srodowisku etanolowym i ewentualnie, przez zakwaszenie mocnym kwasem; otrzymana sól przeprowadza sie w postac kwasowa, z której w reakcjach zobojetniania zasadami otrzy- Tabela 1 Wzór 1 R;1 R2 H | Cl H, H, Cl R3 CHa , COOH | -S-C=N-S02- 1 SH n Wzrost przezywalnosci szczurów °/o przy jed¬ norazowym naswietleniu dawka 600 R (LDioo) 0 | 10 0 0 I Cysteamina 20 — — DRF*) — 1 1,30 1,55 1,40 *) doses reduction factor muje sie ewentualnie sole korzystnie farmaceutycz¬ nie dopuszczalne. 2. Sposób otrzymywania nowych l,l-diokso-3- -merkapto-l,4,2-benzoditiazyn i ich soli o ogólnym wzorze 1, w którym R oznacza wodór lub grupe etylowa, n jest liczba 0, 0,5, 1 lub 2, R1 oznacza wodór, potas lub sód, R2 jest wodorem, chlorem, trzeciorzedowa grupa aminowa lub grupa fenoksy¬ lowa, a R3 jest chlorem, grupa metylowa, karbo¬ ksylowa lub karboksylanowa, wzglednie R2 i R3 oznaczaja ugrupowanie -S02N=C(SR1)-S-, w któ¬ rym R1 posiada wymienione wyzej znaczenie, zna¬ mienny tym, ze benzenosulfonamidy o ogólnym wzorze 2, w którym X jest chlorem, bromem, grupa merkaptanowa lub fenoksylowa, R2 oznacza wodór, chlor, trzeciorzedowa grupe aminowa lub fenoksy¬ lowa, a R3 oznacza chlor, grupe metylowa, karbo¬ ksylowa lub sulfoamoilowa, poddaje sie reakcji z uzytymi w nadmiarze ksantogenianem potasowym lub sodowym i wodorotlenkiem, wzglednie etano¬ lanem potasowym lub sodowym w srodowisku eta¬ nolowym i- ewentualnie otrzymana sól przeprowa¬ dza sie w postac kwasowa przez zakwaszenie moc¬ nym kwasem. 10 20 bela bnize] czuró 24 48 72 — 45 50 60 65 Tabela 2 Wzór 1 R1 H K R* Cl Cl R3 COOH COOK nR C2H5 Daw¬ ka p. os mgfki 50 100 50 °/o Wzro¬ stu diu- rezy u szczurów w czasie 3 godz. 99 104 °/o Obnizenia cisnienia krwi szczurów w czasie do 72 godz. h s 1 3 6 1 24 48 72 _ % — 2,0 1,9 11,8 7,5 9,8 2,0 _ °/o Obnizenia czestosci pracy serca szczurów w czasie do 72 godz. h — | 1 1 3 6 24 48 72 _ % — 13,4 0,25 0,25 0,25 7,9 7,9 _134 567 XOrt = "Xx!& = XOt hR0H wzórl ,XX S02NH2 wzór 2 OZGraf. Z.P. Dz-wo, z. 854 (85+15) 4.86 Cena 100 zl PL