Przedmiotem wynalazku jest srodek grzybobój¬ czy oraz sposób wytwarzania nowych fluorowanych pochodnych 1-triazolilobutanu stanowiacych sub¬ stancje czynna srodka.Wiadomo, ze chlorowane i bromowane pochodne 1-triazolilobutanu wykazuja dobre wlasciwosci grzybobójcze (opis RFN DOS nr 2 632 603). Wia¬ domo równiez, ze l-(4-chloroienylo)-4,4-dwumetylo- -2-(l,2,4-triazolilo-l)-pentanon-3 wykazuja dobra ak¬ tywnosc grzybobójcza (opis RFN DOS nr 2 734 426).Dzialanie tych zwiazków, zwlaszcza w nizszych dawkach i stezeniach, nie zawsze jest w pelni za¬ dowalajace.Stwierdzono, ze o wiele lepsze wlasciwosci grzy¬ bobójcze wykazuja nowe fluorowane pochodne 1-triazolilobutanu o ogólnym wzorze 1, w którym Az oznacza grupe 1,2,4-triazolilowa-l lub 1,2,4-tria- zolilowa-4, B oznacza grupe ketonowa lub grupe CH(OH), X oznacza atom wodoru lub fluoru, Z oz¬ nacza atom chlorowca, grupe alkilowa, nitrowa, cyjanowa, alkoksykarbonylowa lub ewentualnie podstawiony rodnik fenylowy, a n oznacza 0, 1, 2 lub 3, oraz ich produkty addycji z kwasami lub solami metali.Zwiazki o wzorze 1, w którym B oznacza grupe CH(OH) posiadaja dwa asymetryczne atomy wegla, moga wiec wystepowac w postaci dwóch izomerów geometrycznych (treo.i erytro), które moga pow¬ stawac w róznych stosunkach ilosciowych. W oby¬ dwu przypadkach wystepuja one jako izomery 15 20 25 30 optyczne. Wszelkie izomery objete sa zakresem wynalazku.Fluorowane pochodne 1-triazolilobutanu o wzo¬ rze 1 otrzymuje sie w ten sposób, ze chlorowcoete- roketony o wzorze 2, w którym X, Z i n maja zna¬ czenie wyzej podane, a Hal oznacza atom chlorowca, korzystnie chloru lub bromu, poddaje sie reakcji z 1,2,4-triazolem w obecnosci srodka wiazacego kwas i ewentualnie w obecnosci rozcienczalnika i otrzymane pochodne ketonowe ewentualnie redu¬ kuje sie.Do tak otrzymanych zwiazków o wzorze 1 mozna ewentualnie nastepnie przylaczac kwas lub sól me¬ talu.Nowe fluorowane pochodne 1-triazolilobutanu wykazuja silne wlasciwosci grzybobójcze. Niespo¬ dziewanie nowe zwiazki wykazuja znacznie silniej¬ sze dzialanie niz znane chlorowane i bromowane pochodne 1-triazolilobutanu, które sa im najblizsze pod wzgledem budowy chemicznej i kierunku dzialania, i niz znany 1 - (4 - chlorofenylo) - 4;4- -dwumetylo-2-(l,2,4-triazolilo-l)-pentanon-3. Nowe substancje stanowia wiec istotne wzbogacenie tech¬ niki.Nowe fluorowane pochodne 1-triazolilobutanu sa ogólnie okreslone wzorem 1. We wzorze tym Z oznacza korzystnie chlorowiec, rodnik alkilowy o 1—4 atomach wegla, grupe nitrowa, cyjanowa, alkoksykarbonylowa, o 1—4 atomach wegla w czesci alkilowej oraz ewentualnie podstawiony 121 391121 391 chlorowcem rodnik fenylowy, Az, B, X korzystnie znaczenie wyzej podane. i n maja c. d. tabeli 1 Szczególnie korzystne sa fluorowane pochodne 1-triazolilobutanu o wzorze 1, w którym Z ozna¬ cza fluor, chlor, brom, jod, rodnik metylowy, ety¬ lowy, grupe nitrowa, cyjanowa, metoksykarbony- lowa, etoksykarbonylowa, fenylowa lub chlorofe- nylowa, n oznacza 0, 1 lub 2, a Az, B i X maja znaczenie wyzej podane.Szczególnie korzystne sa zwiazki wymienione w przykladach oraz zwiazki zebrane w tabeli 1.Y i A l '-U j i r -Zn./.< , j-t^i , * .! 1— 2-F ,3-F 4-F 2-C1 3-Cl 2-Br 3-Br 2-CH3 4-CHa wzór 17 wzór 28 wzór 29 2-NO2 4-CN 4L-COOCH3 4-COOC2Hfi 4-J 4-C1, 2-CH3 4-GH3, 2-C1 — 2-F 3-F 4-F 2-C1 3-Cl 2-Br 3-Br 2-CH3 4-CH3 wzór 27 wzór 28 wzór 29 2-NO2 4-CN 4-COOCH3 4-COOC2H5 4-J 4-C1, 2-CH3 4-CH3, 2-C1 — 2-F 3-F 3-Cl ~ —^ - 2* ,, *l .«. ** I |Ta bela 1 iazki 0 wzorze 1 tr^T^r H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H H F , F F F B 3 CO CO CO CO CO CO CO CO CO CO CO co co co có co co co co co CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CHOPH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) co CO CO CO Az ~ 4 " 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 10 15 30 35 1 2-Br 3-Br 4-Br 2-CH3 4-CH3 wzór 27 wzór 29 2-NO2 4-NO2 4-CN ^ 4-OOOCHa 4-COOC2H5 4-J 4-C1, 2-CH3 — 2-F 3-F 3-Cl 2-Br 3-Br 4-Br 1 2-CH3 4-CH3 wzór 27 wzór 29 2-N02 4-NO2 4-CN 4-COOCH3 4-OOOC2H5 U-j 4-Cl,2-CH3 4-CH3,2-Cl L 2 F F ' ' F F F f" F F F F F F F .F F F F F F F F F F F F F F F • F 1 F F F F 3 CO CO CO CO CO CO CO co co co co co co co CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) 4 1 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1 1,2,4-triazol-l-il' 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il 1,2,4-triazol-l-il. 50 55 60 » W przypadku stosowania na przyklad 1-bromo- -l-(4-chlorofenoksy)-3,3-dwumetylo-4-fluorobutano- nu-2 i 1,2,4-triazolu jako zwiazków wyjsciowych przebieg reakcji mozna przedstawic za pomoca schematu 1.W przypadku stosowania na przyklad l-(4-chlo- rofenoksy)-3,3-dwumetylo-4-fluoro-l-(l,2,4-.triazoli- lo-l)-butanonu-2 oraz borowodorku sodowego jako zwiazków wyjsciowych przebieg reakcji redukcji mozna przedstawic za pomoca schematu 2.Stosowane jako zwiazki wyjsciowe chlorowcp- eteroketony sa ogólnie okreslone wzorem 2. We wzorze tym X, Z i n korzystnie oznaczaja grupy wymienione juz jako korzystne przy omawianiu zwiazków o wzorze 1.Chlorowcoeteroketony o wzorze 2 nie sa jeszcze znane. Mozna je otrzymywac znanymi metodami (np. opis RFN DOS nr 2 632 603) w ten sposób, ze np. znane fenole o wzorze 3, w którym Z i n maja znaczenie wyzej podane, poddaje sie reakcji z chlo- rowcoketonami o wzorze 4, w którym X ma zna¬ czenie wyzej podane, a HaP oznacza atom chloru lub bromu. Pozostaly jeszcze aktywny atom wodo¬ ru wymienia sie nastepnie w znany sposób na chlorowiec,121 391 5 6 Chlorowcoketony o wzorze 4 równiez nie sa jeszcze znane. Mozna je jednak otrzymac znanymi metodami w ten sposób, ze fluoropochodne 3,3- -dwumetylobutanonu-2 o wzorze 5, w którym X ma znaczenie wyzej podane, poddaje sie reakcji z chlorem lub bromem w obecnosci obojetnego roz¬ puszczalnika organicznego, takiego jak eter lub chlorowane weglowodory, w temperaturze pokojo¬ wej, albo ze zwyklymi srodkami chlorujacymi, na przyklad z chlorkiem sulfurylu, w temperaturze 20—60°C.Fluoropochodne 3,3-dwumetylobutanonu-2 o wzo¬ rze 5 równiez nie sa jeszcze znane. Otrzymuje sie je przez reakcje estrów kwasu sulfonowego o wzo¬ rze 6, w którym R oznacza rodnik alkilowy o 1—4 atomach wegla, zwlaszcza rodnik metylowy, albo rodnik arylowy o 6—12 atomach wegla, zwlaszcza rodnik fenylowy lub tolilowy, a Y oznacza atom wodoru lub grupe -O-SO2-R, z fluorkami metalu, na przyklad z fluorkiem sodu i potasu, w obecnosci polarnego rozpuszczalnika organicznego, takiego jak glikol dwu-, trój- lub czteroetylenowy, w tem¬ peraturze 80—250°C.Estry kwasu sulfonowego o wzorze 6 sa po czesci znane (J. Org. Chem. 35, 2391/1970). Nie opisane dotychczas zwiazki mozna otrzymywac znanymi metodami z odpowiednich hydroksybutanonów i sulfochlorków w obecnosci zasad (np. Houben- Weyl, Methoden der Org. Chemie, tom IX, str. 388 i 663).Jako rozcienczalniki w reakcji wytwarzania zwiazków o wzorze 1 stosuje sie obojetne rozpusz¬ czalniki organiczne, takie jak ketony, np. dwuety- loketon, a zwlaszcza aceton i metyloetyloketon, nitryle, na przyklad propionitryl, zwlaszcza aceto- nitryl, alkohole, na przyklad etanol lub izopropa¬ nol, etery, na przyklad czterowodorofuran lub dioksan, benzen, toluen, formamidy, na przyklad zwlaszcza dwumetyloformamid, oraz chlorowco¬ wane weglowodory.Proces prowadzi sie w obecnosci srodka wiaza¬ cego kwas. Mozna tu stosowac wszelkie zwykle uzywane nieorganiczne lub organiczne akceptory kwasów, takie jak weglany metali alkalicznych, na przyklad weglan ,sodu, weglan potasu i wodoro¬ weglan sodu, albo nizsze trzeciorzedowe alkiloami- ny, cykloalkiloaminy lub aralkiloaminy, na przy¬ klad trójetyloamina, N,N-dwumetylocykloheksylo- amina, dwucykloheksyloamina, N,N-dwumetylo- benzyloamina, ponadto pirydyna i dwuazabicyklo- oktan.Korzystnie stosuje sie odpowiedni nadmiar tria- zolu.Temperatura reakcji moze zmieniac sie w szero¬ kim zakresie. Na ogól reakcje prowadzi sie w tem¬ peraturze okolo 20—150°C, korzystnie 60—120°C.Przy uzyciu rozpuszczalnika reakcje prowadzi sie korzystnie w temperaturze . wrzenia stosowanego rozpuszczalnika.Do reakcji na 1 mol zwiazków o wzorze 2 wpro¬ wadza sie korzystnie 2 mole triazolu i 1—2 mole srodka wiazacego kwas. W celu wyodrebnienia zwiazków o wzorze 1 rozpuszczalnik oddestylowuje sie, pozostalosc roztwarza w rozpuszczalniku orga¬ nicznym i przemywa woda. Faze organiczna suszy sie nad siarczanem sodu i uwalnia od rozpuszczal¬ nika w prózni. Pozostalosc oczyszcza sie droga destylacji lub przekrystalizowania albo przez utwo¬ rzenie soli i przekrystalizowanie. 5 Redukcje prowadzi sie w znany sposób, np. przez reakcje z kompleksowymi wodorkami, ewentualnie w obecnosci rozcienczalnika, albo przez reakcje z izopropanolanem glinu w obecnosci rozcienczal¬ nika. 10 W przypadku prowadzenia reakcji z komplekso¬ wymi wodorkami, jako rozcienczalniki stosuje sie polarne rozpuszczalniki organiczne. Naleza tu ko¬ rzystnie alkohole, takie jak metanol, etanol, buta¬ nol, izopropanol, oraz etery, takie jak eter dwu- 15 etylowy lub czterowodorofuran. Reakcje prowadzi sie na ogól w temperaturze 0—30°C korzystnie 0—20°C. Na 1 mol ketonu o wzorze 1 stosuje sie okolo 1 mola kompleksowego wodorku, takiego jak borowodorek sodu lub glinowodorek litu. W celu 20 wyodrebnienia zredukowanych zwiazków o wzo¬ rze 1 pozostalosc roztwarza sie w rozcienczonym kwasie solnym, po czym alkalizuje i ekstrahuje rozpuszczalnikiem organicznym. Dalsza obróbke prowadzi sie w znany sposób. 25 Jezeli reakcje prowadzi sie przy uzyciu izopro- panolanu glinu, to jako rozcienczalniki stosuje sie korzystnie alkohole, takie jak izopropanol, albo obojetne weglowodory, takie jak benzen. Tempera¬ tura reakcji moze sie zmieniac w szerokim zakre- 30 sie, na ogól reakcje prowadzi sie w temperaturze 20—120°C, zwlaszcza 50—100°C. Do reakcji na 1 mol ketonu o wzorze 1 stosuje sie okolo 0,3— —2 mole izopropanolanu glinu. W celu wyodreb¬ nienia zredukowanego zwiazku o wzorze 1, nadmiar rozpuszczalnika usuwa sie w prózni i. otrzymane zwiazki glinu rozklada sie rozcienczonym kwasem siarkowym lub lugiem sodowym, Dalsza obróbke prowadzi sie w znany sposób.Do wytwarzania soli addycyjnych z kwasami zwiazków o wzorze 1 mozna stosowac wszelkie fizjologicznie dopuszczalne kwasy, korzystnie kwa¬ sy chlorowcowodorowe, np. kwas chlorowodorowy i kwas bromowodorowy, zwlaszcza kwas chlorowo¬ dorowy, ponadto kwas fosforowy, kwas azotowy, •kwas siarkowy, mono-.i dwufunkcyjne kwasy kar¬ boksylowe i hydroksykarboksylowe, np. kwas octo¬ wy, kwas maleinowy, kwas bursztynowy, kwas fumarowy, kwas winowy, kwas cytrynowy, kwas salicylowy, kwas sorbowy, kwas mlekowy, jak równiez kwasy sulfomowe, np. kwas p-toluenosul- fonowy i kwas 1,5-naftalenodwusulfonowy.Sole zwiazków o wzorze 1 mozna otrzymywac w prosty sposób zwyklymi metodami wytwarzania soli, na przyklad przez rozpuszczanie zwiazków o wzorze 1 w odpowiednim rozpuszczalniku orga¬ nicznym i dodawanie, kwasu, np. kwasu chlorowo¬ dorowego, oraz wyodrebniac w znany sposób, np. droga saczenia, jak równiez ewentualnie oczyszczac przez przemywanie za pomoca obojetnego rozpusz- en czalnika organicznego, albo droga przekrystalizo- wania.Do wytwarzania kompleksów z solami metali zwiazków o wzorze 1 stosuje sie korzystnie sole metali II—IV grupy glównej i I, II oraz IV—VII 65 podgrupy ukladu okresowego, przy czym jako 45 50 557 121 391 8 przyklady wymienia sie miedz, cynk, mangan, magnez, cyne, zelazo i nikiel. Jako aniony soli bierze sie pod uwage jony wywodzace sie od fizjo¬ logicznie dopuszczalnych kwasów. Naleza tu ko¬ rzystnie kwasy chlorowcowodorowe, np. kwas chlo¬ rowodorowy i kwas bromowodorowy, ponadfo kwas fosforowy, kwas azotowy i kwas siarkowy.Kompleksy z solami metali zwiazków o wzorze 1 mozna wytwarzac w prosty sposób znanymi meto¬ dami, np. przez rozpuszczenie soli metali w alko¬ holu, np. etanolu i dodawanie zwiazku o wzorze 1.Kompleksy z solami metalu mozna Wyodrebniac w znany sposób, np. droga saczenia i ewentualnie oczyszczac przez przekrysta!izowanie.Nowe substancje czyntte'wykazuja silne dziala¬ nie mikrobój&e i moga byc w praktyce stosowane do zwalczania niepozadanych mikroorganizmów.Substancje te nadaja sie wiec do stosowania jako srodki ochrony roslin. . * ~ • Srodki grzybobójcze w dziedzinie ochrony roslin stosuje sie zwlaszcza do zwalczania Plasmodiopho- romycetes, Oomycetes, Oiytrioliomycetes, Zygomy- cetes, Ascomycetes, Basidiomycetes, Deuteromyce- tes.Dobra tolerancja nowych substancji czynnych przez ^rosliny w stezeniach niezbednych do zwal¬ czania schorzen roslinnych pozwala na traktowa¬ nie nadziemnych czesci roslin, materialu sadzenio¬ wego i siewnego, jak równiez gleby.Jako srodki ochrony roslin nowe substancje czynne mozna r powodzeniem stosowac do zwal¬ czania maczniaka ogórkowego (Erysiphe cichora- cearum) oraz schorzen zbóz, na przyklad macz¬ niaka zbozowego, rdzy zbozowej i maczniaka jecz¬ mienia. Nalezy podkreslic, ze nowe substancje czyn¬ ne wykazuja nie tylko dzialanie zapobiegawcze, lecz sa równiez aktywne systemicznie. Tak wiec mozna chronic rosliny przed grzybica, jezeli sub¬ stancje czynna doprowadza sie poprzez glebe i ko¬ rzenie "albo poprzez nasiona nadziemnych czesci roslin'.Substancje czynne mozna przeprowadzac w zna¬ ne preparaty takie jak roztwory, emulsje, zawie¬ siny, proszki, pianki, pasty, granulaty, aerozole, substancje naturalne i syntetyczne impregnowane substancja czynna, drobne kapsulki w substan¬ cjach polimerycznych i w otoczkach do nasion, ponadto preparaty z palna wkladka, takie jak na¬ boje, ladunki i spirale dymne i inne oraz prepa¬ raty ULV do mglawicowego rozpylania na zimno i cieplo.Preparaty te mozna wytwarzac w znany sposób, na przyklad przez zmieszanie substancji czynnej z rozcienczalnikami, a wiec cieklymi rozpuszczalni¬ kami, znajdujacymi sie pod cisnieniem skroplo¬ nymi gazami i/lub stalymi nosnikami, ewentualnie z zastosowaniem srodków powierzchniowo czyn¬ nych, na przyklad emulgatorów i/lub dyspergato- rów i/Tib srodków pianotwórczych. W przypadku stosowania Wody jako rozcienczalnika mozna sto¬ sowac na przyklad rozpuszczalniki organiczne jako srodki ulatwiajace • rozpuszczanie. Jako ciekle rozpuszczalniki stosuje sie na ogól zwiaz¬ ki aromatyczne, takie jak ksylen, toluen, albo afrnbnaftaleny, chlorowane zwiazki aromatyczne lub chlorowane weglowodory alifatyczne, takie jak chlorobenzeny, chloroetyleny lub chlorek metylenu, weglowodory alifatyczne, takie jak cykloheksan lub parafiny, na przyklad frakcje ropy naftowej, alko- 5 hole, takie jak butanol lub glikol oraz ich etery i estry, ketony, takie jak aceton, metyloetyloketon, metyloizobutyloketon lub cykloheksanon, rozpusz¬ czalniki silnie polarne, takie jak dwumetyloforma- mid i sulfotlenek dwumetylowy, oraz woda. io Jako skroplone gazowe rozcienczalniki i nosniki stosuje sie ciecze, które sa gazami w normalnej temperaturze i pod normalnym cisnieniem, takie jak gazy aerozolotwórcze na przyklad chlorowco- weglowodory,, a takze butan, propan, azot i dwu- i5 tlenek wegla. Jako stale nosniki stosuje'sie natu¬ ralne maczki skalna takie jak kaoliny, glinki, talk, kreda, kwarc, atapulgit, montmorylonit lub ziemia okrzemkowa i syntetyczne maczki mineralne, takie jak kwas krzemowy o wysokim stopniu rozdrob- 20 nienia, tlenek glinu i krzemiany. Jako stale nos¬ niki dla granulatów stosuje sie skruszone i frakcjo¬ nowane maczki naturalne, takie jak kalcyt, mar¬ mur, pumeks, sepiolit, dolomit oraz syntetyczne granulaty z maczek nieorganicznych i organicz- 25 nych, jak równiez granulaty z materialu organicz¬ nego, takiego jak trociny, iupiny orzechów koko¬ sowych, kolby kukurydzy i lodygi tytoniu. Jako emulgatory i/lub srodki pianotwórcze stosuje sie emulgatory niejonotwórcze i anionowa takie jak 30 estry polioksyetylenu i kwasów tluszczowych, etery polioksyetylenu i alkoholi tluszczowych, na przy¬ klad etery alkiloarylopoliglikalawe, alkilosulfonia- ny, siarczany alkilowe, arylosulfoniany oraz hydro¬ lizaty bialka. Jako dyspergatory stosuje sie na 35 przyklad ligninowe lugi posulfitowe i metylocelu- loze. Preparaty moga zawierac srodki zwieksza¬ jace przyczepnosc, takie jak karboksymetylocelu- loza, polimery naturalne i syntetyczne, sproszko¬ wane, ziarniste lub w postaci lateksu, takie jak 40 guma arabska, alkohol poliwinylowy i polioctan winylu.Mozna równiez dodawac barwniki, takie jak pig¬ menty nieorganiczne, na przyklad tlenek zelaza, tlenek tytanu, blekit zelazowy i barwniki oxga- 45 niczne, takie jak barwniki alizarynowe, azolome- taloftalocyjaninowe, a takze substancje sladowe, takie jak sole zelaza, manganu, boru, miedzi, ko¬ baltu, molibdenu i cynku.Preparaty zawieraja na ogól Q,l—95a/o wagowych 50 substancji czynnej, korzystnie 0,5—90% wagowych.Nowe substancje czynne w preparatach lub w róznych postaciach uzytkowych moga wystepowac w mieszaninie z innymi znanymi substancjami czynnymi, takimi jak srodki grzybobójcze, bak- 55 teriobójcze, owadobójcze, roztoczobójcze, nicienio- bójcze, chwastobójcze, substancje chroniace przed zerowaniem ptaków, substancje wzrostowe, sub¬ stancje odzywcze dla roslin i srodki polepszajace strukture gleby.Substancje czynne mozna stosowac same, w pos¬ taci koncentratów albo w postaci uzyskanych z nich przez dalsze rozcienczanie form uzytkowych, takich jak emulsje, zawiesiny, proszki, pasty i gra¬ nulaty. Srodki stosuje sie w znany sposób, np. ^ droga podlewania, zanutzania, spryskiwania, roz-121 391 10 pylania, rozpylania mglawicowego, odymiania, wstrzykiwania, szlamowania, smarowania, opyla¬ nia, rozsypywania, zaprawiania na sucho, zaprawia¬ nia na wilgotno, zaprawiania na mokro, zaprawia¬ nia w zawiesinie i inkrustowania.Przy traktowaniu czesci roslin stezenie substan¬ cji czynnej w postaciach uzytkowych moze zmie¬ niac sie w szerokim zakresie. Na ogól stezenie to wynosi 1—0,0001% wagowych, zwlaszcza 0,5— —0,001%.Do traktowania nasion stosuje sie na ogól 0,001— —50 g na kg nasion, korzystnie 0,01—10 g.Do traktowania gleby stosuje sie substancje czynna w stezeniu 0,00001—0,1% wagowych, ko¬ rzystnie 0,00001—0,02% w miejscu dzialania.Nastepujace przyklady blizej wyjasniaja wyna¬ lazek. W przykladach tych jako substancje porów¬ nawcze wystepuja nastepujace zwiazki: A = wzór 7, B = wzór 8, C = wzór 9, D = wzór 10, E = wzór 11, F = wzór 12.Przyklad I. Test na traktowanie pedów (maczniak zbozowy — grzybica uszkadzajaca liscie) — dzialanie zapobiegawcze.W celu uzyskania korzystnego preparatu sub¬ stancji czynnej miesza sie 0,25 czesci wagowych substancji czynnej z 25 czesciami wagowymi dwu- etyloformamidu i 0,06 czesciami wagowymi emul¬ gatora (eter alkiloarylopoliglikolowy) i dodaje 975 czesci wagowych wody. Koncentrat rozciencza sie woda do uzyskania zadanego stezenia koncowego w cieczy do opryskiwania.W celu zbadania dzialania zapobiegawczego jed- nolistne mlode rosliny jeczmienia gatunku Amsel spryskuje sie do orosienia preparatem substancji czynnej. Po wysuszeniu rosliny jeczmienia opyla sie zarodnikami Erysiphe graminis var. hordei.Po 6 dniach przetrzymywania roslin w tempera¬ turze 21—22°C i wilgotnosci powietrza 80—90% ocenia sie stopien pokrycia roslin pecherzykami maczniaka. Stopien porazenia wyraza sie w pro¬ centach w stosunku do nietraktowanych roslin kontrolnych, przy czym 0% oznacza brak poraze¬ nia, a 100% oznacza porazenie równe nietraktowa- nej próbie kontrolnej. Substancja czynna jest tym aktywniejsza, im mniejsze jest porazenie macznia- kiem.W tescie tym bardzo dobre dzialanie, przewyz¬ szajace dzialanie znanych zwiazków A, B, C i D wykazuja zwiazki o nastepujacych nr kodowych: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 14, 15, 17 i 18.Przyklad II. Testowanie maczniaka jeczmie¬ nia (Erysiphe graminis var.hordei — grzybica pedów zbozowych) — dzialanie systemiczne.Substancje czynne stosuje sie w postaci sprosz¬ kowanego srodka do traktowania nasion. Srodek ten sporzadza sie przez zmieszanie substancji czyn¬ nej z mieszanina równych czesci wagowych, talku i ziemi okrzemkowej, uzyskujac drobno sproszko¬ wana mieszanine o zadanym stezeniu substancji czynnej.W celu traktowania materialu siewnego nasiona jeczmienia wytrzasa sie z preparatem substancji czynnej w zamknietej butelce szklanej. Nasiona wysiewa sie w ilosci 3X12 ziaren w doniczkach na glebokosci 2 cm do mieszaniny 1 czesci objetoscio¬ wej gleby standardowej Fruhstorfer i 1 czesci objetosciowej piasku kwarcowego. Kielkowanie i wzrost prowadzi sie w korzystnych warunkach w cieplarni. W 7 dni po wysiewie, gdy rosliny 5 jeczmienia rozwina pierwszy lisc, opyla sie je swiezymy zarodnikami Erysiphe graminis var. hordei i hoduje w temperaturze 21—22°C przy 80—90% wzglednej wilgotnosci powietrza, stosujac 16-godzinne naswietlanie. W ciagu 6 dni na lisciach io tworza sie typowe pecherzyki maczniaka. Stopien porazenia wyraza sie w procentach w stosunku do nietraktowanych roslin kontrolnych, przy czym 0% oznacza brak porazenia, a 100% oznacza stopien porazenia równy nietraktowanej próbie kontrolnej. 15 Substancja czynna jest tym aktywniejsza, im mniejszy jest stopien porazenia maczniakiem.W tescie tym np. zwiazki o nastepujacych nume¬ rach kodowych wykazuja bardzo dobre dzialanie, przewyzszajace dzialanie znanych zwiazków B, C 20 i *E: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 10, 14, 15, i 17.Przyklad III. Testowanie Erysiphe (ogórki) — dzialanie zapobiegawcze.Rozpuszczalnik: 4,7 czesci wagowych acetonu Emulgator: 0,3 czesci wagowych eteru alkiloarylo- 25 poliglikolowego Woda: 95,0 czesci wagowych.Substancja czynna w ilosci niezbednej do uzys¬ kania cieczy do opryskiwania o zadanym stezeniu substancji czynnej miesza sie z podana iloscia roz- 30 puszczalnika i koncentrat rozciencza sie podana iloscia wody zawierajacej wymienione dodatki: Ciecza do opryskiwania spryskuje sie do orosienia mlode rosliny ogórka o okolo 3 lisciach asymila- cyjnych. Rosliny ogórka pozostawia sie do osusze- 35 nia w cieplarni na okres 24 godzin. Nastepnie w celu zakazenia opyla sie je zarodnikami grzyba Erysiphe cichoracearum, po czym rosliny przecho¬ wuje sie w cieplarni w temperaturze 23—24°C przy wzglednej wilgotnosci powietrza okolo 75%. 40 Po uplywie 12 dni okresla sie stopien porazenia roslin ogórka. Uzyskane wartosci szacunkowe prze¬ licza sie na wielkosci procentowe, przy czym 0% oznacza brak porazenia, a 100% oznacza, ze rosliny zostaly calkowicie porazone.W tescie tym np. zwiazki o nastepujacych nr ko¬ dowych wykazuja bardzo dobre dzialanie, prze¬ wyzszajace dzialanie znanego zwiazku F: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 14, 15, 16 i 17.Nastepujace przyklady blizej wyjasniaja sposób wytwarzania substancji czynnych srodka wedlug Wynalazku.Przyklad IV. Zwiazek o wzorze 13 (nr ko¬ dowy 1). 87 g (0,27 mola) l-bromo-l-(4-chlorofenoksy)-3,3- -dwumetylo-4-iluoro-2-butanonu rozpuszcza sie w 200 ml acetonu i wkrapla do wrzacego roztworu 46 g (0,66 mola) 1,2,4-triazolu w 200 ml acetonu.Po 1-godzinnym ogrzewaniu pod chlodnica zwrotna rozpuszczalnik usuwa sie w prózni, pozostalosc roz¬ twarza w chlorku metylenu, kilkakrotnie przemy- 60 • „ . ¦ , ¦ . wa woda i suszy faze organiczna nad siarczanem sodu. Nastepnie rozpuszczalnik usuwa sie w prózni, a pozostalosc krystalizuje z eteru naftowego.Otrzymuje sie 75 g (89% wydajnosci teoretycznej) 65 l-(4-chlorofenoksy)-3,3-dwumetylo-4-fluoro-l -(1,2,4- 5011 121 391 12 -triazolilo-l)-2-butanonu o temperaturze topnienia 60—93°C.Substancje wyjsciowe wytwarza sie w sposób -nastepujacy: Zwiazek o wzorze 14. "175 g (0,71 mola) l-(4-chlorofenoksy)-3,3-dwume- tylo-4-fluoro-2-butanonu rozpuszcza sie w 500 ml chlorku metylenu i w temperaturze 20—30°C, mie¬ szajac i chlodzac, wkrapla sie 114 g (0,71 mola) bromu. Miesza sie dalej w ciagu 2 godzin w tem¬ peraturze 20°C, ostroznie zadaje 200 ml wody, faze w chlorku metylenu kilkakrotnie przemywa sie woda z lodem i suszy nad siarczanem sodu. Po od¬ destylowaniu rozpuszczalnika w prózni pozostalosc przekrystalizowuje sie z cykloheksanem. Otrzy¬ muje sie 180 g (78% wydajnosci teoretycznej) l-bromo-l-(4-chlorofenoksy)- 3,3-dwumetylo-4 - fluo- ro-2-butanonu o temperaturze topnienia 73—75°C.Zwiazek o wzorze 15.Bo mieszanej mieszaniny 102 g p-chlorofenolu i 110 g (0,79 mola) sproszkowanego weglanu potasu w 500 ml acetonu wkrapla sie, chlodzac, w tempera¬ turze 20—30°C 157 g (0,79 mola) l-bromo-3,3-dwu- metylo-4-fluoro-2-butanonu. Miesza sie dalej w ciagu 2 godzin w temperaturze 20°C, odsacza nie¬ organiczna sól, a przesacz zateza. Pozostalosc des¬ tyluje sie w wysokiej prózni. Otrzymuje sie 175 g (90% wydajnosci teoretycznej) l-(4-chlorofenoksy)- -3,3-dwumetylo-4-fluoror2-butanonu o temperatu¬ rze wrzenia 112—119°C/0,05 mm Hg.Zwiazek o wzorze 16.Do mieszaniny 354 g (3 mole) 3,3-dwumetylo-4- -fluoro-2-butanonu i 2000 ml eteru wkrapla sie powoli w temperaturze 20—30°C, chlodzac i mie¬ szajac, 480 g bromu. Zóltawy roztwór miesza sie jeszcze w ciagu 1 godziny w temperaturze 20°C, po czym ostroznie zadaje sie 500 ml wody. Faze eterowa oddziela sie, kilkakrotnie przemywa woda i suszy nad siarczanem sodu. Po oddestylowaniu rozpuszczalnika pozostalosc destyluje sie w prózni strumieniowej pompki wodnej. Otrzymuje sie 472 g (80% wydajnosci teoretycznej) l-bromo-3,3-dwume- tylo-4^fluoro-2-butanonu o temperaturze wrzenia 80—90°C/11 mm Hg.Zwiazek o wzorze 17.Do znajdujacej sie w trójszyjnej kolbie zao¬ patrzonej w mieszadlo i chlodnice zawiesiny 23,2 g (0,4 mola) suchego fluorku potasu w 400 ml desty¬ lowanego glikolu czteroetylenowego wkrapla sie w temperaturze 160°C i pod cisnieniem 20 mbar 38,8 g (0,2 mola) metanosulfonianu 2,2-dwumetyló- -2-ketobutylowego w ciagu 2 godzin i miesza dalej przez 2 godziny. W obnizajacej sie chlodnicy i przy¬ laczonym dalej niskotemperaturowym zbiorniku wydestylowany produkt reakcji kondensuje sie i zbiera. Otrzymuje sie 20,9 g (89&/o wydajnosci teoretycznej) 3,3-dwumetyio*-4-fluoro-2-butanonu o temperaturze wrzenia 130—134°C.ZwiazcI: o wzorzfe 18. 232 g (2 mole) S^-dwumetylo^-hydroksy-^-buta1- nonu (wytwarzanie Beilstein H 1 E III 3239, IV 4030 i B\ill. Soc. Chim. France 1964, 284^) poddaje sia reakcji w 700 ml absolutnej pirydyny w tem¬ peraturze 0—5°C z 229 g (2 mole) metanosulfo- chlorku. Po utrzymywaniu mieszaniny w ciagu 12 godzin w temperaturze 20°C rozciencza sie ja chlorkiem metylenu i wytrzasa z lodowata woda.Faze organiczna suszy sie, uwalnia w prózni od rozpuszczalnika i poddaje frakcjonowaniu na ko- 5 lumnie. Otrzymuje sie 332 g (86% wydajnosci teoretycznej) metanosulfonianu 2,2-dwumetylo-3- -ketobutylu o temperaturze wrzenia 106—120CC/ /J,12 mm H^.P r z y k la d V. Zwiazek o wzorze 19 (nr koda- io wy 2). 55 g (0,176 mola) l-(4-chlorofenoksy)-4-fluoro-3,3- -dwumetylo-l-(l,2,4-triazolilo-l)-2-butanonu (przy¬ klad IV) rozpuszcza sie w 250 ml metanolu i za¬ daje porcjami 3 g (0,08 mola) borowodorku sjdo- 15 wego. Mieszanine reakcyjna miesza sie dalej w ciagu 1 godziny, po czym nastawia stezonym kwa¬ sem solnym wartosc pH na 3. Po oddestylowaniu rozpuszczalnika w prózni pozostalosc zadaje sie woda i wytrzasa z chlorkiem metylenu. Polaczone 20 fazy organiczne suszy sie nad siarczanem sodu i zateza w prózni. Pozostalosc krystalizuje sie z eteru naftowego. Otrzymuje sie 40 g (72% wy¬ dajnosci teoretycznej) l-(4-chlorofenoksy)-4-fluoro- -3,3-dwumetylo-l-(l,2,4-triazolilo-l)-2-butanolu c 25 temperaturze topnienia 103—112°C.Przyklad VI. Zwiazek o wzorze 20 (nr ko¬ dowy 3) i zwiazek o wzorze 21 (nr kodowy 21). 82 g (0,286 mola) 3,3-dwufluorometylo-l-bromo- -l-(4-chlorofenoksy)-butanonu-2 i 41,5 g (0,588 mola) 30 triazolu wprowadza sie do 600 ml acetonitrylu, ogrzewa sie w ciagu 5 godzin do temperatury 50°C, usuwa rozpuszczalnik w prózni strumieniowej pompki wodnej, a pozostalosc roztwarza sie w 1 litrze chlorku metylenu, dwukrotnie * przemywa 35 porcjami po 1000 ml wody, faze organiczna suszy nad siarczanem sodu i oddestylowuje rozpuszczal¬ nik. Pozostalosc roztwarza sie w 500 ml eteru dwu- izopropylowego, a osad odsysa sie. Otrzymuje sie 6 g 3,3 - dwufluorometylo-l-(4-chlorofenoksy)-l- 40 -(l,2,4-triazolilo-4)-butanonu-2 (nr kodowy 3) o temperaturze topnienia 119—122°C. Lug macie¬ rzysty poddaje sie destylacji. Otrzymuje sie 3.2,1 g (40% wydajnosci teoretycznej) 3,3-dwufluoromety- lo-l-(4-chlorofenoksy)-l-(l,2,4 - triazolilo-1) - butano- i5 nu-2 (nr kodowy 4) o temperaturze wrzenia 160— —166°C/0,2 mm Hg.Substancje wyjsciowe wytwarza sie w sposób nastepujacy: Zwiazek o wzorze 22..Q Zwiazek ten otrzymuje sie analogicznie do przy¬ kladu IV przez reakcje 3,3-dwufluorometylo-l,(4- -chlorofenoksy)-butanonu-2 z bromem.Zwiazek o wzorze 23.Zwiazek ten otrzymuje sie analogicznie do przy- kladu IV przez reakcje p-chlorofenolu z 3,3-dwu- fluorometylo-l-bromobutanonem-2.Zwiazek" o wzorze 24.Zwiazek ten otrzymuje sie analogicznie do* przy¬ kladu IV przez reakcje 3,3-dwufluorometylobuta- n nonu-2 z bromem. h) Zwiazek o wzorze 25.Do kolby trójszyjnej zaopatrzonej w mieszadlo, wkraplacz i chlodnice Liebiga z chlodzonym od¬ bieralnikiem wprowadza sie 400 ml glikolu czte- 55 rcetylenowego i 46,4 g (0,8 mola) fluorku potasu121 391 13 14 i ogrzewa do temperatury 170°C. Do przedluzacza chlodnicy Liebiga przylacza sie strumieniowa pompke wodna (cisnienie okolo 20—30 mbar). Nas¬ tepnie w ciagu 45 minut wprowadza sie 57,6 g (0,2 mola) bis-metanosulfonianu 2-acetylo-2-metylo- propano-l,3-diolu rozpuszczonego w 100 ml glikolu czteroetylenowego. Powstajacy 3,3-dwufluoromety- lobutanon-2 oddestylowuje sie w czasie reakcji do chlodzonego odbieralnika. Po zakonczeniu wkrap- lania destyluje sie jeszcze w ciagu 1 godziny w temperaturze 175°C. Zebrany destylat poddaje sie nastepnie ponownej destylacji. Otrzymuje sie 14 g (okolo 51,5% wydajnosci teoretycznej) 3,3-dwuflu- orometylobutanonu-2 o temperaturze wrzenia 43— --46°C/12 mm Hg.Zwiazek o wzorze 26. 66 g (0,5 mola) 3-ketóV2,2-bis-(hydroksymetyloJ- -butanu (wytwarzanie Beilstein H 1, E III 3306, IV 4132 i J. Chem. Soc. Londyn, 1932, 2671) roz¬ puszcza sie w 300 ml 1,2-dwuchloro-etanu, wkrapla 114,5 g (1 mol) chlorku kwasu metanosulfonowego i w temperaturze 0—5°C wkrapla 158 g (2 mole) pirydyny. Nastepnie miesza sie dalej w ciagu 15 godzin w temperaturze pokojowej i mieszanine przenosi do 600 ml wody z lodem i 100 ml stezo¬ nego kwasu solnego, przy czym wydziela sie cialo stale, które odsysa sie. Faze wodna ekstrahuje sie za pomoca 1000 ml chlorku metylenu. W fazie chlorku metylenu rozpuszcza sie cialo stale, faze organiczna suszy nad siarczanem sodu, rozpuszczal¬ nik oddestylowuje w prózni strumieniowej pompki wodnej i pozostalosc zawiesza w 200 ml eteru.Pozostalosc odsysa sie i przemywa 100 ml eteru.Otrzymuje sie 100 g (okolo 70°/o wydajnosci teore¬ tycznej) bis-metanosulfonianu 2-acetylo-2-metylo- propano-l,3-diplu o temperaturze topnienia 105— 108°C.Analogicznie mozna otrzymywac zwiazki o wzo¬ rze 1 zebrane w tabeli 2.Tabela 2 Zwiazki o wzorze 1 c. d. tabeli 2 Nr kodo¬ wy zwiaz ku 1 Zn 2 B 3 X 4 1,2,4- -tria- zol-1- -yl- h:b 4-yl 5 Tempera¬ tura top¬ nienia w °C albo tem¬ peratura wrzenia w °a /mm Hg 9 10 11 12 13 11 4-Br 2,4-Cl2 4-C1 wzór 28 4-F 2,4-Cl2 wzór 28 4-F wzór 28 2,4-Cl2 CO CO CO :o CO CO CO CO CO CH(OH) 1 H H H F F H H F F H 1-yl 1-yl 1-*1 1-yl • 1-yl 4-yi 4-yl 4-yl 4-yl 1-yl 1 131 (xHCl) 213 (roz¬ klad) (x 1/2 NDS) 260—65 (x 1/2 NDS) 110 (x 1/2 NDS) 144—46/0,2 139 194 108 150 142—52 10 15 20 25 30 40 45 50 55 1 1 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30_ 31~ 32 33 34 35 36. 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 ! 2 4-Br wzór 28 4-C1 4-F 2-C1 2,4-Cl2 2-a, 4-CH3 2-Cl 2,4-Cl2 2-C1 2,4-Cl2 4-C1 4-F 2,4-Cl2 4-Br wzór 29 wzór 28 3-C1 4-Br wzór 29 3-C1 4-Cl, 2-CH, 4-CH3 4-N02 2-F 4-CH3 4-COOCH, 4-COOC2H5 4-CN 3-Br 2-Br 3-Br | 3,4^C12 | 3 CH(OH) CH(OH) CH CH(OH) CO CO CO CO CO CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CO CO CO CO CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CH(OH) CO CH(OH) CO CO CO CO co co . CH(OH) co 1 1 4 ~H~ F F F F F F F F F F F F F F F F F F F F F F F F F .F F F 1 F F F F 1 1 ' 5 t^t 1-yl 1-yl 1-yl 1-yl i-yl i-yl 4-yl 4-yl 1-yl 1-yl 1-yl i-yl 1 l-yl i-yi i-yi i-yi i-yl i-yi i-yi i-yi i-yi i-yi i-yl i-yi i-yi i-yi i-yl i-yl , i-yl i-yi i-yi i-yi | . 6 117—40 120 98 95—97 157—60/0,3 167/0,3 162/0,3 122—26 134—40 96—102 90—95 124 89—91 91—99 167—70/0,1 80—94 75—80 169—73/0,5 1 140—43 165—68 98—104 108 109—11 84—86 175 (x HC1) 150—55/0,1 olej 178—80/0,2 olej IGO—$3/0,06 162—65/0,1 113 60—63 NDS=kwas 1,5-naftaleriodwusulfonowy Zastrzezenia patentowe 1. Srodek grzybobójczy, znamienny tym, ze jako substancje czynna zawiera przynajmniej jedna fluorowana pochodna 1-triazolilobutanu o wzorze 1, w którym Az oznacza grupe 1,2,4-triazolilowa-l albo l,2,4-triazolilowa-4, B oznacza grupe ketonowa albo grupe CH(OH), X oznacza atom wodoru lub fluoru, Z oznacza atom chlorowca, grupe alkilowa, nitrowa, cyjanowa, alkoksykarbonylowa lub ewen¬ tualnie podstawiony rodnik fenylowy, a n oznacza 0, 1, 2 lub 3, oraz ich addukty z kwasami lub so¬ lami metali oraz nosnik lub rozcienczalnik. 2. Sposób wytwarzania fluorowanych pochodnych 1-triazolilobutanu o wzorze 1, w którym podstaw¬ niki maja znaczenie podane w zastrz. 1, znamienny tfm, ze chlorowcoketony o wzorze 2, w którym X, Z i n maja znaczenie wyzej podane, a Hal ozna¬ cza atom chlorowca, korzystnie chloru lub bromu, poddaje sie reakcji z 1,2,4-triazplem w obecnosci srodka wiazacego kwas i ewentualnie w obecnosci rozcienczalnika i otrzymane pochodne ketonowe ewentualnie redukuje sie znanymi metodami i ewentualnie nastepnie prowadzi sie reakcje addy- cji z kwasem lub sola metalu,121331 ChLF I ' O —CH —B —C— CH Az WZOR 1 CH2X CH2F Hal'—CH,— CO —C —CH, CH2X WZOR k •O — CH — CO I Hal WZOR 2 CH2F — C—CH, CH2X CH2F CH,— CO— C— CH, CH2X WZOR 5 —OH WZOR 3 x Cl CH7-0 — SO,— R i L ' CH,—CO —C —CH.CH2Y WZOR 6 CH, Cl-(O) —° —CH—CO- N u ¦C —CH?Cl I CH, WZOR 7 CH, Cl-\0 — O— CH — CO— C — CH9Br x HCl rN -N CH3 WZOR 8 CH, S03H Cl —(O)-0-CH-C0-C-CH2Cl x 1/2 [OTO O CH3 M U SO3H WZOR 9121 391 / Cl HO CH, Cl—(O) — 0 — CH —CH — C — CH2C1 CH, Cl-<0 —0 —CH—CO-C-CH.F N U WZÓR 10 CH, f^ WZÓR 13 CH.CH.C[— (O)- 0— CH—CO — C—CH2Cl CH, -® CH, — 0 —CH—CO —C —CH,F I i 2 WZÓR 11 Br WZÓR U CH, ci-<0 — CH,—CH—CO—C(CH-), I Oj N U WZÓR 12 CH3 Cl-(O)-0-CH2-C0-C-CH2F CH, WZÓR 15 CH3 Br—CH,— CO — C— CH,F CH, WZÓR 15 CH.CH3—CO—C —CH,F I 2 CH, WZÓR 17 CH, Cri3— lO- C- CH2- O -SO,- CH, I 2 j CH.WZÓR 18121 391 Cl- <° OH O —CH — CH N u WZOR 19 CH.¦C — CH2F CH, CH2F Cl—(O)—O —CH —CO— C —CH.¦ Br WZOR 22 CH2F CH2F CH2F ci-<0 0_CH-CO —C —CH3 Cf— (O)— 0-'CH2—CO- C-CH, N N WZOR 20 CH2F CH2F WZOR 23 CH2F CH2F Cl—(O) O —CH —CO— C — CH.Br — CH2— CO— C — CH- II II N- WZOR 21 CH2F CH2F WZOR 24 CH2F CH3—CO — C —CH3 CH2F WZOR 25 CH2—O —S02—CH3 CH,— CO — C— CH, CH2—O —S02—CH3 WZOR 26 WZOR 27 WZOR 28 WZOR 29121 391 CH, P- °—(Ó) O-CH —CO —C —CH2F + HN ~| Br CH, + zasada - HBr ci-(0 CH, O—CH —CO —C—CH2F O N U CH, SCHEMAT 1 o.-(, ChL O— CH—CO —C — CH,F I I N U + NaBH4 ci-<0 OH O —CH—CH- u ii CH, C —CH2F CH, SCHEMAT 2 PL PL PL