NL9401294A - Werkwijze en inrichting voor het verlagen van de geheugeneisen in een weergeefsysteem met actieve en gereduceerde lijnadressering. - Google Patents

Description

Werkwijze en inrichting voor het verlagen van de geheugeneisen in een weergeefsysteem met actieve en gereduceerde liinadressering.

Gebied van de uitvinding

Deze uitvinding heeft in het algemeen betrekking op adresseringsme-thoden voor het adresseren van weergeef inrichtingen en meer in het bijzonder op een werkwijze en inrichting voor het verlagen van geheugeneisen in actief geadresseerde weergeefinrichtingen.

Achtergrond van de uitvinding

Een voorbeeld van een direkt gemultiplexte rms (effectieve waarde) reagerende elektronische weergeefinrichting is de bekende vloeibare kristal weergeef inrichting (LCD). In een dergelijke weergeefinrichting is nematisch vloeibaar kristalmateriaal aangebracht tussen twee evenwijdige glasplaten met elektroden die op elk oppervlak in contact met het vloeibare kristalmateriaal zijn aangebracht. De elektroden zijn in het bijzonder in vertikale kolommen op één plaat gerangschikt en horizontale rijen op de andere plaat voor het besturen van een beeldelement (pixel) waar een kolom- en rij-elektrode elkaar overlappen.

Bij rms-reagerende weergeefinrichtingen reageert de optische toestand van een pixel in hoofdzaak op het kwadraat van de aan de pixel toegevoerde spanning, dat wil zeggen het spanningsverschil aangelegd op de elektroden aan tegenover elkaar liggende zijden van de pixel. LCD's hebben een inherente tijdconstante die de tijdsperiode bepaalt, die vereist is voor het terugkeren van de optische toestand van een pixel naar een evenwichtstoestand nadat de optische toestand is gewijzigd door het veranderen van de aan de pixel toegevoerde spanning. Recente technologische vooruitgangen hebben LCD's opgeleverd met tijdconstanten (ongeveer 16,7 milliseconden), die de in vele videobuizen toegepaste frameperiode benaderen. Door een dergelijke korte tijdconstante kan de LCD snel reageren en is in het bijzonder voordelig voor het vertonen van beweging zonder merkbaar vlekken of flikkeren van het weergegeven beeld.

Conventionele, direkt gemultiplexte adresseringsmethoden voor LCD's hebben een probleem, wanneer de weergeeftijdconstante de frameperiode benadert. Het probleem treedt op omdat conventionele, direkt gemultiplexte adresseringsmethoden elke pixel eens per frame onderwerpen aan een selectie-impuls van korte duur. Het spanningsniveau van de selectie-impuls is in het bijzonder 7-13 maal hoger dan de rms-spanningen gemid deld over de frameperiode. De optische toestand van een pixel in een LCD die een korte tijdsperiode bezit, heeft de neiging terug te keren naar een evenwichtstoestand tussen selectie-impulsen met als gevolg een verminderde beeldcontrast, omdat het menselijke oog de resulterende helder-heidsovergangen integreert op een waargenomen tussengelegen niveau. Bovendien kan het hoge niveau van de selectie-impuls uitrichtinstabilitei-ten in sommigen typen LCD's veroorzaken.

Teneinde aan de hierboven beschreven problemen tegemoet te komen is een actieve adresseringsmethode voor het besturen van rms-reagerende elektronische weergeefinrichtingen ontwikkeld. Bij de actieve adresseringsmethode worden de rij-elektroden continu bestuurd met signalen omvattende een reeks van periodieke impulsen met een gemeenschappelijke periode T die met de frameperiode overeenkomt. De rij-signalen zijn onafhankelijk van het weer te geven beeld en zijn bij voorkeur orthogonaal en genormaliseerd, dat wil zeggen orthonormaal. De term "orthogonaal" betekent dat indien de amplitude van een aan één van de rijen toegevoerd signaal wordt vermenigvuldigd met de amplitude van een aan een andere van de rijen toegevoerd signaal, de integraal van dit produkt over de frameperiode nul is. De term "genormaliseerd" betekent dat alle rij-signalen dezelfde rms-spanning (effectieve waarde) hebben geïntegreerd over de frameperiode T.

Gedurende elke frameperiode worden een aantal signalen voor de ko-lomelektroden berekend en opgewekt uit de collectieve toestand van de pixels in elk van de kolommen. De kolomspanning op elk tijdstip t gedurende de frameperiode is evenredig aan de som verkregen door elke pixel in de kolom te beschouwen, waarbij een pixelwaarde die de optische toestand voorstelt (hetzij -1 voor volledig "aan", +1 voor volledig "uit", of waarden tussen -1 en +1 voor proportioneel corresponderende grijstinten) van de pixel wordt vermenigvuldigd met de waarde van het rij-signaal van de pixel op het tijdstip t en waarbij de daardoor verkregen produkten bij de som worden opgeteld. In feite kunnen de kolomspanningen worden afgeleid door het transformeren van elke kolom van een matrix van inkomende beelddata door middel van de orthonormale signalen gebruikt voor het besturen van de rijen van de weergeefinrichting.

Indien wordt aangestuurd op de hierboven beschreven actieve adresse-ringswijze, kan mathematisch worden aangetoond, dat aan elke pixel van de weergeefinrichting een rms-spanning gemiddeld over de frameperiode wordt toegevoerd en dat de rms-spanning evenredig is aan de pixelwaarde voor het frame. Het voordeel van de actieve adressering is dat deze het sterke contrast herstelt in het weergegeven beeld, omdat in plaats van het toevoeren van een enkelvoudige selectie-impuls van hoog niveau aan elke pixel gedurende de frameperiode, bij actieve adressering een aantal se-lectie-impulsen van een veel lager niveau (2-5 maal de rms-spanning) verspreid over de frameperiode wordt toegepast. Bovendien verlaagt het veel lagere niveau van de selectie-impulsen wezenlijk de waarschijnlijkheid van uitlijninstabiliteiten. Als gevolg daarvan kunnen door toepassing van een actieve adresseringsmethode, rms reagerende elektronische weergeefinrichtingen, zoals LCD's, toegepast in draagbare radio-inrich-tingen, beelddata met videosnelheden weergeven zonder vlekken of flikkeren. Bovendien kunnen LCD's bestuurd door middel van een actieve adresseringsmethode, beelddata weergeven met meervoudige tinten zonder contrast-problemen die bij LCD's voorkomen, die worden bestuurd door middel van conventionele gemultiplexte adresseringsmethoden.

Een nadeel van het toepassen van actieve adressering is het gevolg van het grote aantal berekeningen vereist voor het opwekken van kolom- en rij-signalen voor het besturen van een rms-reagerende weergeefinrichting. Bijvoorbeeld vereist een weergeefinrichting met 480 rijen en 640 kolommen nagenoeg 230.400 (# rijen2) bewerkingen eenvoudig voor het genereren van de kolomwaarde voor een enkele kolom gedurende één frameperiode. Hoewel het uiteraard mogelijk is om bij deze snelheid berekeningen uit te voeren, hebben dergelijke complexe en snel uitgevoerde berekeningen een grote hoeveelheid vermogensverbruik en een grote geheugencapaciteit nodig. Daarom is een werkwijze, aangeduid met "gereduceerde lijnadressering'' ontwikkeld.

Bij gereduceerde lijnadressering worden de rijen van een weergeefinrichting gelijkelijk verdeeld en gescheiden geadresseerd. Indien bijvoorbeeld een weergeefinrichting met 480 rijen en 640 kolommen wordt toegepast om beelddata weer te geven, zal de weergeefinrichting kunnen worden verdeeld in acht groepen van zestig (60) rijen die elk gedurende 1/8 van de frametijd worden geadresseerd, zodat slechts 60 (in plaats van 480) orthonormale signalen vereist zijn voor het aansturen van de rijen. Tijdens bedrijf worden kolommen van een orthonormale matrix die representatief is voor de orthonormale signalen, gebruikt voor rijen van de verschillende segmenten gedurende verschillende tijdsperioden. Gedurende de verschillende tijdsperioden worden de kolommen van de weergeefinrichting aangestuurd door middel van rijen van een "getransformeerde beelddatama-trix", die representatief is voor de beelddata die vooraf is getransformeerd, zoals hierboven is beschreven, onder toepassing van orthonormale signalen. Bij gereduceerde lijnadressering echter, kan de getransformeerde beelddatamatrix worden getransformeerd door toepassing van het kleinere stel orthonormale signalen, dat wil zeggen door toepassing van 60 or-thonormale signalen in plaats van 480 orthonormale signalen. Meer specifiek wordt de beelddatamatrix verdeeld in segmenten van 60 rijen en elk segment wordt getransformeerd volgens een onafhankelijke transformatie onder toepassing van de 60 orthonormale signalen om de getransformeerde beelddatamatrix te verkrijgen.

Bij toepassing van de beschreven gereduceerde lijnadresseringsmetho-de zijn nagenoeg 3600, dat wil zeggen 602 bewerkingen vereist voor het opwekken van de kolomspanningen voor een enkele kolom gedurende elke seg-menttijdsperiode. Omdat de frameperiode verdeeld is in acht segmenten, is het totale aantal bewerkingen voor het opwekken van de kolomspanningen voor een enkele kolom gedurende de frameperiode nagenoeg 28.800, dat wil zeggen 8* 3600. Daarom vereist in het hierboven beschreven voorbeeld het opwekken van kolomwaarden voor het besturen van een enkele kolom van een 480 x 640 weergeefinrichting over een gehele frameperiode onder toepassing van gereduceerde lijnadressering slechts een achtste van de bewerkingen die nodig zouden zijn voor het opwekken van kolomspanningen wanneer de weergeefinrichting als geheel wordt geadresseerd. Het is duidelijk dat de gereduceerde lijnadresseringsmethode daarom minder vermogen, minder geheugen en minder tijd vereist voor het uitvoeren van de vereiste bewerkingen,

Omdat de signalen voor het aansturen van de rijen en kolommen van de weergeefinrichting in de tijd zijn verdeeld wanneer gereduceerde lijnadressering wordt toegepast, moeten echter alle kolomsignalen voor het aansturen van de kolommen van de weergeefinrichting over een gehele frameperiode worden afgeleid en in een geheugen worden opgeslagen voorafgaand aan het aansturen van de weergeefinrichting. Daarom kan afhankelijk van de afmeting van de weergeefinrichting de grootte van het geheugen die nodig is voor de opslag van signalen behoorlijk groot zijn en de geheu-geneisen zijn niet verlaagd ten opzichte van de eisen van conventionele actieve adresseringstechnieken, In feite kan in sommige chips die tegenwoordig worden gebruikt voor het aansturen van weergeefinrichting onder toepassing van actieve adresseringstechnieken, het geheugen dat vereist is voor het berekenen en opslaan van de kolomsignalen tot 90% van de chip in beslag nemen.

Aldus bestaat er behoefte aan een werkwijze en inrichting voor het reduceren van de geheugencapaciteit die vereist is voor het afleiden en opslaan van kolomsignalen voor het aansturen van de kolommen van een actief geadresseerde weergeefinrichting.

Samenvatting van de uitvinding

Een werkwijze voor het aansturen van een weergeefinrichting, waarvan de rijen zijn verdeeld in ten minste eerste en tweede segmenten, omvat de stap van het gedurende een eerste aantal sequentiële tijdsleuven aansturen van een eerste aantal rijen behorend tot het eerste segment met eerste spanningen die behoren bij een eerste substel van functies opgenomen in een volledig stel van orthonormale functies. De werkwijze omvat voorts de stap van het gedurende het eerste aantal sequentiële tijdsleuven aansturen van een tweede aantal rijen die tot het tweede segment behoren, met tweede spanningen die behoren bij een resterende functie opgenomen in het volledige stel orthonormale functies, waarbij de resterende functie niet is opgenomen in het eerste substel van functies.

Een datacommunicatie-ontvanger ontvangt en slaat een stel beelddata op en geeft daarbij behorende beelden op een weergeefinrichting weer, die rijen bevat die in eerste en tweede segmenten zijn verdeeld. De datacommunicatie-ontvanger omvat een database voor het opslaan van een stel orthonormale functies en rij-aanstuurinrichtingen die met de database zijn gekoppeld voor het aansturen van het eerste segment van de weergeefinrichting met eerste spanningen die bij een eerste substel van orthonormale functies behoren en voor het aansturen van het tweede segment van de weergeefinrichting met tweede spanningen die behoren bij een resterende functie behorend tot het stel orthonormale functies gedurende een eerste aantal sequentiële tijdsleuven. De rij-aanstuurinrichtingen sturen ook het eerste segment aan met de tweede spanningen die bij de resterende functie behoren en sturen het tweede segment aan met de bij het eerste substel van orthonormale functies behorende eerste spanningen gedurende een tweede aantal sequentiële tijdsleuven.

Korte beschrijving van de tekeningen

Figuur 1 is een orthografisch vooraanzicht van een gedeelte van een conventionele vloeibare kristalinrichting.

Figuur 2 is een orthografische doorsnede langs de lijn 2-2 van figuur 1 van het gedeelte van de conventionele vloeibare kristalweergeefinrichting.

Figuur 3 is een matrix van Walsh-functies volgens de uitvinding.

Figuur 4 toont aanstuursignalen corresponderend met de Wals-functies van figuur 3 volgens de uitvinding.

Figuur 5 is een orthografisch vooraanzicht van een conventionele vloeibare kristalinrichting die is onderverdeeld in segmenten die volgens conventionele gereduceerde lijnadresseringstechnieken worden geadresseerd.

Figuur 6 is een elektrisch blokschema van een elektronische inrichting omvattende een vloeibare kristalweergeefinrichting die volgens de uitvinding wordt geadresseerd.

Figuur 7 toont kolommatrices behorend bij kolomspanningen en rijmatrices behorend bij rijspanningen voor het aansturen van een vloeibare kristalweergeefinrichting met twee segmenten die volgens de uitvinding worden geadresseerd.

Figuur 8 toont rijmatrices behorend bij rijspanningen voor het aansturen van een vloeibare kristalweergeefinrichting met een aantal y segmenten, elk omvattende een aantal x rijen die volgens de uitvinding worden geadresseerd.

Figuur 9 toont kolommatrices behorende bij kolomspanningen voor het aansturen van kolommen van een vloeibare kristalweergeefinrichting volgens de uitvinding.

Figuren 10-12 zijn stroomdiagrammen die de werking van een bestu-ringsinrichting illustreren, die is opgenomen in de elektronische inrichting van figuur 6, wanneer een vloeibare kristalweergeefinrichting wordt aangestuurd, waarvan de rijen zijn verdeeld in segmenten volgens de uitvinding.

Beschrijving van een bii voorkeur toe te passen uitvoeringsvorm

De figuren 1 en 2 tonen een orthografisch vooraanzicht en een doorsnede van een gedeelte van een bekende vloeibare kristalweergeefinrichting (LCD) 100 met eerste en tweede transparante substraten 102, 206 waartussen zich een ruimte bevindt die is gevuld met een laag van een vloeibaar kristalmateriaal 202. Een omtreksafdichting 204 verhindert dat het vloeibare kristalmateriaal uit de LCD 100 ontsnapt. De LCD 100 omvat voorts een aantal transparante elektroden, omvattende rij-elektroden 106 die op het tweede transparante substraat 206 zijn aangebracht en kolom-elektroden 104 die zijn geplaatst op het eerste transparante substraat 102. In elk punt waar een kolomelektrode 104 een rij-elektrode 106 overlapt, zoals de overlapping 108 kunnen aan de overlappende elektroden 104, 106 toegevoerde spanningen de optische toestand van het vloeibare kristalmateriaal 202 daartussen besturen, waardoor een bestuurbaar beeldele ment wordt gevormd, hierna "pixel" genoemd. Hoewel een LCD het bij voorkeur toe te passen weergeefelement volgens de voorkeursuitvoeringsvorm van de uitvinding is, zal het duidelijk zijn dat andere typen weergeef-elementen even goed kunnen worden gebruikt, vooropgesteld dat dergelijke andere typen weergeefelementen optische eigenschappen vertonen, die reageren op het kwadraat van de aan elke pixel toegevoerde spanning overeenkomstig de effectieve waarde (rms)-responsie van een LCD.

In de figuren 3 en 4 zijn een matrix van acht bij acht (derde orde) van Walsh-functies 300 en de daarbij behorende Walsh-golven 400 volgens de bij voorkeur toe te passen uitvoeringsvorm van de uitvinding getoond. Walsh-functies zijn zowel orthogonaal als genormaliseerd, dat wil zeggen orthonormaal en zijn daarom bij voorkeur bruikbaar in een actief geadresseerd weergeef systeem, zoals in het kort is besproken in de achtergrond van de uitvinding. Het is voor een deskundige duidelijk, dat andere klassen van functies, zoals pseudo-willekeurige binaire reeksen (PRBS) functies of discrete cosinustransformatie (DCT) functies ook in actief geadresseerde weergeefsystemen kunnen worden toegepast.

Wanneer Walsh-functies in een actief geadresseerd weergeefsysteem worden gebruikt, worden spanningen met door de Walsh-golven 400 voorgestelde niveaus uniek toegevoerd aan een geselecteerd aantal elektroden van de LCD 100. Bijvoorbeeld zouden de Walsh-golven 404, 406 en 408 kunnen worden toegevoerd aan de eerste (bovenste) respectievelijk tweede en derde rij-elektroden 106 enz. Op deze wijze zou elk van de Walsh-golven 400 uniek worden toegevoerd aan een corresponderende van de rij-elektroden 106. Bij voorkeur wordt de Walsh-golf 402 niet in een LCD toepassing gebruikt, omdat de Walsh-golf 402 de LCD 100 met een ongewenste gelijkspanning zou voorspannen.

Opgemerkt wordt dat de waarden van de Walsh-golven 400 constant zijn gedurende elke tijdsleuf t. De duur van de tijdsleuf t voor de acht Walsh-golven 400 is een achtste van de duur van één complete cyclus van Walsh-golven 400 vanaf de start 410 tot aan het einde 412. Wanneer Walsh-golven worden toegepast voor het actief adresseren van een weergeefin-richting, wordt de duur van één complete cyclus van de Walsh-golven 400 gelijkgesteld aan de frameduur, dat wil zeggen de tijdsduur om één volledig stel van data te ontvangen voor het besturen van alle pixels 108 van de LCD 100. De acht Walsh-golven 400 kunnen uniek acht rij-elektroden 106 aansturen (zeven indien de Walsh-golf 402 niet wordt gebruikt). Het is duidelijk dat een praktische weergeefinrichting veel meer rijen bezit. Bijvoorbeeld zijn weergeefinrichtingen met vierhonderdtachtig (480) rijen en zeshonderdveertig (640) kolommen thans uitgebreid toegepast in "laptop" computers. Omdat Walsh-functiematrices beschikbaar zijn in complete stellen bepaald door de macht van twee en omdat de eis van orthonormali-teit voor het actief adresseren niet toestaat dat meer dan één elektrode uit elke Walsh-golf wordt aangestuurd, zou een Walsh-functiematrix van 512 bij 512 ( 29 x 29) vereist zijn om een weergeef inrichting met 480 rij-elektroden 106 aan te sturen. In dit geval is de tijdsduur van de tijd-sleuf t 1/512 van de frameduur. Vierhonderdtachtig Walsh-golven zouden worden gebruikt voor het aansturen van 480 rij-elektroden 106, terwijl de resterende 32, bij voorkeur de eerste Walsh-golf 402 bevattende, die een basisgelijkstroom hebben, ongebruikt zouden blijven.

De kolommen van de LCD 100 worden tegelijkertijd aangestuurd door middel van kolomspanningen afgeleid door het transformeren van de beeld-data, die kan worden voorgesteld door een matrix van beelddatawaarden, onder toepassing van orthonormale functies die representatief zijn voor de Walsh-golven 400. Deze transformatie kan bijvoorbeeld worden uitgevoerd door toepassing van matrixvermenigvuldiging, Walsh-transformaties, modificaties van Fourier transformaties of andere dergelijke algoritmen. Overeenkomstig actieve adresseringsmethoden benadert de rms-spanning die aan elk van de pixels van de LCD 100 gedurende een frameduur worden toegevoerd- een inverse transformatie van de kolomspanningen, waardoor de beelddata op de LCD 100 worden gereproduceerd.

Figuur 5 is een illustratie van een conventioneel actief geadresseerde LCD, zoals de LCD 100, die volgens gereduceerde lijnadresserings-technieken wordt aangestuurd, waardoor het benodigde vermogen voor het aansturen van de LCD 100 wordt gereduceerd zoals hierboven in het kort bij de achtergrond van de uitvinding is beschreven. Zoals getoond is de LCD 100 onderverdeeld in segmenten, die elk een gelijk aantal rijen bevatten. Slechts voor illustratieve doeleinden, is getoond dat de LCD 100 slechts acht kolommen en acht rijen bezit, die gelijkelijk zijn verdeeld in twee segmenten 500, 502, elk van vier rijen. De twee segmenten 500, 502 worden gescheiden geadresseerd onder toepassing van matrices van orthonormale functies, zoals Walsh-functies. Omdat elk segment 500, 502 slechts vier rijen bevat, behoeft de matrix 504 die voor het aansturen van elk segment 500 , 502 wordt gebruikt, slechts vier orthonormale functies te bevatten, die elk vier waarden hebben. Bovendien wordt de matrix 504 van gereduceerde afmeting gebruikt voor het transformeren van sub-stellen van beelddata, die bij voorkeur de vorm heeft van een beelddata-matrix. Voor het betreffende voorbeeld, waarbij een LCD 100 van acht bij acht wordt onderverdeeld in twee segmenten 500, 502, wordt de orthonorma-le functiematrix 504 eerst toegepast voor het transformeren van de eerste vier rijen van de beelddatamatrix en daarna om de tweede vier rijen van de beelddata te transformeren, waardoor een getransformeerde beelddatamatrix 506 wordt gegenereerd, die kolomwaarden bevat voor het aansturen van kolommen van de LCD 100.

Tijdens bedrijf worden (niet getoonde) rij-aanstuurinrichtingen gebruikt om gedurende een eerste tijdsperiode de eerste vier rijen van de LCD 100 aan te sturen met rijspanningen behorend bij de waarden in de eerste kolom van de orthonormale matrix 504. Bijvoorbeeld wordt gedurende de eerste tijdsperiode de rij 1 aangestuurd met de spanning al, de rij 2 met de spanning a2, de rij 3 met de spanning a3 en de rij 4 met de span ning a4. Tegelijkertijd worden de kolommen aangestuurd met spanningen behorend bij waarden aanwezig in de eerste rij van de getransformeerde beelddatamatrix 506. Gedurende de tweede tijdsperiode worden de tweede vier rijen van de LCD 100 aangestuurd met rijspanningen behorend bij de waarden in de eerste kolom van de orthonormale matrix 504. In het bijzonder wordt de rij 5 met de spanning al, de rij 6 met de spanning a2, de rij 7 met de spanning a3 en de rij 8 met de spanning a4 aangestuurd.

Tegelijkertijd worden de kolommen van de LCD 100 aangestuurd met spanningen behorend bij de waarden in de vijfde rij van de getransformeerde beelddatamatrix 506 zoals getoond is. Gedurende de derde tijdsperiode worden de eerste vier rijen van de LCD 100 aangestuurd, op dit moment met rijspanningen behorend bij de waarden in de tweede kolom van de orthonormale matrix 504. Tegelijkertijd worden de kolommen aangestuurd met spanningen behorend bij de waarden in de tweede rij van de getransformeerde beelddatamatrix 506. Deze bewerking wordt voortgezet, totdat na acht tijdsperioden de rijen van elk van de segmenten zijn geadresseerd met alle kolommen van de orthonormale matrix 504 en de kolommen van de LCD 100 zijn geadresseerd met alle rijen van de getransformeerde beelddatamatrix 506.

Bij de gereduceerde lijnadressering, wordt het aantal bewerkingen dat nodig is voor het aansturen van de kolommen van een weergeefinrich-ting grotendeels verminderd in vergelijking tot het aantal dat nodig is wanneer een gehele weergeefinrichting als totaliteit wordt geadresseerd. Daarom vereist een gereduceerde lijnadressering minder vermogen dan conventionele actieve adressering. Echter zijn de geheugeneisen voor gereduceerde lijnadressering behoorlijk hoog, omdat alle kolomsignalen, dat wil zeggen de gehele getransformeerde beelddatamatrix 506 moeten worden afge leid en opgeslagen voorafgaand aan het adresseren van de LCD 100. Voor een kleine weergeefinrichting zal de opslag van alle kolomsignalen niet al te veel ruimte innemen, maar voor grotere weergeef inrichtingen kan de opslag van kolomsignalen gemakkelijk tot 90% van een chip in beslag nemen, die de kolomsignalen genereert. Als gevolg daarvan moet een elektronische inrichting, waarbij een weergeefinrichting wordt toegepast, die wordt aangestuurd onder toepassing van conventionele gereduceerde lijn-adresseringstechnieken groot genoeg zijn om niet slechts voldoende geheugencapaciteit te hebben voor de opslag van werkparameters en subroutines, maar ook voor alle kolomsignalen voor het adresseren van de gehele inrichting gedurende een totale frameduur.

Figuur 6 is een elektrisch blokschema van een elektronische inrichting die beelddata ontvangt en deze op een LCD 600 weergeeft, waarvan de rijen zodanig in segmenten zijn onderverdeeld, dat de LCD 600 kan worden geadresseerd volgens de uitvinding, waardoor geheugenruimte en vermogen nodig voor het berekenen en opslag van kolomwaarden worden verminderd. Wanneer de elektronische inrichting zoals getoond, een radiocommunica-tie-inrichting 605 is, is de op de LCD 600 weer te geven beelddata opgenomen in een radiofrequente signaal, dat door een ontvanger 608 in de radiocommunicatie-inrichting 605 wordt ontvangen en gedemoduleerd. Een decodeerinrichting 610 die met de ontvanger 608 is gekoppeld decodeert het radiofrequente signaal om de beelddata op conventionele wijze daaruit te winnen en een met de decodeerinrichting 6l0 gekoppelde besturingsin-richting 615 verwerkt de beelddata verder.

Met de besturing 6l5 is een tijdschakeling 620 voor het tot stand brengen van de tijdsturing van het systeem gekoppeld. De tijdschakeling 620 kan bijvoorbeeld een (niet getoond) kristal en (niet getoonde) conventionele oscillatorschakelingen bevatten. Bovendien slaat een geheugen, zoals een slechts leesbaar geheugen (ROM) 625 systeemparameters en sys-teemsubroutines op, die door de besturingsinrichting 615 worden uitgevoerd. De systeemparameters kunnen bijvoorbeeld omvatten het aantal y segmenten waarin de LCD 600 is verdeeld, het aantal x rijen behorend tot elk segment en z, de meest nabij gelegen macht van twee groter dan x. De subroutines kunnen bijvoorbeeld een kolommatrixsubroutine omvatten die wordt uitgevoerd voor het opwekken van kolomwaarden voor het adresseren van kolommen van de LCD 600 en voorts een adresseringssubroutine die wordt uitgevoerd voor het adresseren van zowel de kolommen als de rijen van de LCD 600. Een lees- en schrijf geheugen (RAM) 63Ο dat ook met de besturingsinrichting 615 is gekoppeld, wordt gebruikt voor het opslaan van de inkomende beelddata als een beelddatamatrix en voor het tijdelijk opslaan van andere variabelen, zoals de gegenereerde kolomwaarden in de vorm van een kolommatrix voor elk segment afgeleid gedurende de werking van de radiocommunicatie-inrichting 605· Bovendien slaan tellers 632, 634 die met de besturingsinrichting 615 zijn gekoppeld, tellerwaarden op, die worden verhoogd gedurende het adresseren van de LCD 600.

Bij voorkeur omvat de radiocommunicatie-inrichting 605 voorts een orthonormale matrixdatabase 635 voor het opslaan van een stel orthonorma-le functies in de vorm van een matrix. De orthonormale functies kunnen zoals hierboven is beschreven, bijvoorbeeld Walsh-functies zijn, DCT-functies of PRBS-functies, waarvan het aantal groter moet zijn dan het aantal rijen in elk segment van de LCD 600. Volgens de uitvinding is het aantal rijen in elk segment van de LCD 600 niet gelijk aan een macht van twee, waardoor wordt verzekerd dat wanneer Walsh-functies worden toegepast, het aantal Walsh-functies groter is dan het aantal rijen in elk segment, omdat Walsh-functies matrices zijn die in volledige stellen bepaald door machten van twee beschikbaar zijn.

Bij voorkeur is het stel orthonormale functies gescheiden in een stel "gebruikte" functies opgeslagen in de vorm van een "gebruikte functie" -matrix voor het adresseren van sommige segmenten van de LCD 600, en een resterende of overblijvende functie voor het adresseren van andere segmenten van de LCD 600, zoals hierna in detail zal worden beschreven. De gebruikte-functiematrix omvat bij voorkeur een aantal orthonormale functies dat gelijk is aan het aantal x rijen per segment en de resterende orthonormale functie is een overblijvende orthonormale functie niet begrepen in de gebruikte-functiematrix. Volgens de bij voorkeur toe te passen uitvoeringsvorm van de uitvinding zijn de coëfficiënten van de resterende functie gedeeld door een schaalfactor p, die wordt bepaald door het aantal rijen in de LCD 600 en het aantal segmenten waarin de LCD 600 is verdeeld. Als alternatief zal in plaats van het toepassen van een schaalfactor voor de resterende functie voorafgaand aan de opslag in de database 635. de resterende functie kunnen worden opgeslagen in een niet-geschaalde vorm, en daarna eenvoudig kunnen worden geschaald door de besturingsinrichting 615 voorafgaand aan het gebruik. Echter kan omdat niet kan worden geanticipeerd dat de afmeting van de LCD 600 of het aantal daarin begrepen segmenten gedurende het gebruik van de LCD 600 zal wijzigen, tijd worden bespaard door het schalen van de coëfficiënten van de resterende functie voorafgaand aan de opslag daarvan.

De schaalfactor p wordt gebruikt voor het instellen van een "selec- tieverhouding" van de LCD 600. Zoals voor een deskundige bekend is, bepaalt de selectieverhouding het contrast van het weergegeven beeld. De maximaal mogelijke selectieverhouding wordt bereikt door het aansturen van een weergeefinrichting met conventionele actieve adresseringstechnie-ken en wordt bepaald door de formule:

waarbij R de selectieverhouding is en N het in de weergeefinrichting aanwezige aantal rijen is. Het is duidelijk dat voor een weergeefinrichting met tweehonderdveertig (240) rijen die wordt aangestuurd met conventionele actieve adresseringstechnieken, de selectieverhouding gelijk is aan 1,06677·

Volgens de bij voorkeur toe te passen uitvoeringsvorm van de uitvinding is de selectieverhouding voorts afhankelijk van het aantal segmenten waarin de LCD 600 is verdeeld en de schaalfactor p waarmee coëfficiënten van de resterende functie zijn gedeeld. De selectieverhouding voor een weergeefinrichting die volgens de uitvinding wordt aangestuurd, wordt bepaald door de formule

waarbij R de selectieverhouding is, y het aantal segmenten is waarin de weergeefinrichting is verdeeld, x het aantal rijen in elk segment is, en p de schaalfactor is. Voor een aanvaardbaar contrast is de selectieverhouding bij voorkeur groter dan 1,045· Daarom kan aangezien het aantal segmenten en het aantal rijen in elk segment bekend zijn, de schaalfactor p op geschikte wijze zodanig worden gekozen, dat de selectieverhouding groter is dan 1,045- Bij wijze van voorbeeld is voor een weergeefinrichting met tweehonderdveertig (240) rijen verdeeld in acht (8) segmenten van dertig (30) rijen elk, de selectieverhouding gelijk aan 1,04092, indien de schaalfactor acht (8) is gekozen, dat wil zeggen R = 1,04092 voor p = 8. Voor deze weergeefinrichting zou dan de resterende in de RAM 630 opgeslagen functie een overblijvende orthonormale functie zijn, waarvan de coëfficiënten door acht zijn gedeeld. Het zal duidelijk zijn dat in bepaalde omstandigheden, de schaalfactor p gelijk kan zijn aan één (1) en nog kan resulteren in een selectieverhouding van groter dan 1,045·

De radiocommunicatie-inrichting 605 omvat voorts een transformatie-schakeling 640 voor het opwekken van kolomwaarden voor het adresseren van de kolommen van de LCD 600 volgens de bij voorkeur toe të'passen uitvoeringsvorm van de uitvinding. De transformatieschakeling 640 die via de besturingsinrichting 615 met de database 635 van orthonormale functies is gekoppeld, transformeert substellen van de beelddata onder toepassing van de orthonormale functies in de gebruikte-functiematrix, waardoor een stel kolomwaarden wordt opgewekt, dat in de RAM 63Ο als een kolommatrix is opgeslagen. Het zal voor een deskundige duidelijk zijn dat omdat het aantal functies in een volledig stel orthonormale functies groter is dan het aantal rijen in elk LCD segment, dezelfde kolomwaarden zouden resulteren indien het volledige stel orthonormale functies in plaats van het stel gebruikte functies zal worden gebruikt voor het transformeren van de substellen van de beelddata. Volgens de uitvinding zijn de substellen van beelddata rijen van de beelddatamatrix, die corresponderen met de rijen in de segmenten van de LCD 600, zoals hierna meer in detail zal worden toegelicht.

De transformatieschakeling 640 transformeert de beelddata bij voorkeur onder toe-passing van een algoritme, zoals een snelle Walsh-trans-formatie, een mo-dificatie van een snelle Fourier transformatie of ma-trixvermenigvuldiging. Wanneer matrixvermenigvuldiging wordt toegepast, kan de transformatie worden benaderd door de volgende vergelijking

waarbij I het substel van de tranformering beelddatamatrix voorstelt, OM een matrix gevormd uit het stel orthonormale functies en CV de kolomwaarden gegenereerd door de vermenigvuldiging van de beelddata met de orthonormale functies.

Voor de LCD 600 met y segmenten die elk x rijen omvatten, is de frameduur verdeeld in y tijdsperioden, hierna segmenttijden genoemd. Voorafgaand aan de eerste segmenttijd worden de rijen van de beelddatamatrix die corresponderen met de rijen in het eerste LCD segment, getransformeerd onder toepassing van hetzij de gebruikte functies alleen of het gehele stel orthonormale functies om getransformeerde beelddata te genereren, die wordt opgeslagen in de vorm van een kolommatrix. Gedurende de eerste segmenttijd worden de kolommen van de LCD 600 aangestuurd met spanningen die bij de waarden in de kolommatrix behoren. Tegelijkertijd worden de rijen in het eerste segment aangestuurd met spanningen die behoren bij de functies in de gebruikte-functiematrix en alle andere rijen worden aangestuurd met spanningen die behoren bij de geschaalde resterende functie. Voorafgaand aan de tweede segmenttijdf worden de rijen van de beelddatamatrix die overeenkomen met de rijen in het tweede LCD segment getransformeerd onder toepassing van de gekozen orthonormale functies, dat wil zeggen de gebruikte functies of het gehele stel, en worden opgeslagen als een tweede kolommatrix. Op dit tijdstip kan de voorafgaande kolommatrix gemakkelijk worden verwijderd uit de RAM 630, waardoor geheugenruimte wordt uitgespaard. Gedurende de tweede segment-tijd worden de kolommen van de LCD 600 aangestuurd met spanningen die behoren bij de waarden in de tweede kolommatrix, die thans in de RAM 630 is opgeslagen. Tegelijkertijd worden de rijen in het tweede segment aangestuurd met spanningen die behoren bij de gebruikte functies en alle andere rijen worden aangestuurd met de spanningen die bij de geschaalde resterende functie behoren. Deze procedure wordt voortgezet, totdat alle segmenten van de LCD 600 zijn geadresseerd zoals beschreven.

Volgens de uitvinding zijn voorts met de besturingsinrichting 615 kolomaanstuurinrichtingen 648 gekoppeld voor het besturen van de kolommen van de LCD 600 met spanningen die behoren bij de kolomwaarden die daaraan worden toegevoerd door de besturingsinrichting 615. Bovendien ontvangen rij-aanstuurinrichtingen 650 die met de besturingsinrichting 615 zijn gekoppeld, de orthonormale functies en de geschaalde resterende functie daaruit en sturen de rijen van de LCD 600 met de geschikte spanningen.

Het zal duidelijk zijn dat de besturingsinrichting 615, de ROM 625, de RAM 630, de tellers 632, 634, de database 635 voor de orthonormale matrix en de transformatieschakeling 640 kunnen worden geïmplementeerd in een digitale signaalprocessor (DSP) 646, zoals de DSP56OOO gefabriceerd door Motorola, Ine. In alternatieve uitvoeringsvormen van de uitvinding kunnen de genoemde elementen echter worden geïmplementeerd met hard-be-drade logika die equivalente functies kan uitvoeren. De kolomaanstuurinrichtingen 648 kunnen worden geïmplementeerd door toepassing van model nr. SED1779DOA kolomaanstuurinrichtingen gefabriceerd door Seiko Epson Corporation en de rij-aanstuurinrichtingen 65Ο kunnen worden geïmplementeerd met model nr. SED1704 rij-aanstuurinrichtingen, ook gefabriceerd door Seiko Epson Corporation. Andere rij-aanstuurinrichtingen en kolomaanstuurinrichtingen die op soortgelijke wijze werken, kunnen even goed worden gebruikt.

In figuur 7 zijn matrices met de spanningen gebruikt bij het adresseren van een LCD 600' getoond. Slechts voor illustratieve doeleinden is getoond dat de LCD 600' twee segmenten 705. 710 bevat, elk met drie rijen. Gedurende de eerste segmenttijd worden de rijen van het eerste segment 705 geadresseerd met spanningen die behoren bij de-gebruikte-func-tiematrix 715· Tegelijkertijd worden de rijen van het tweede segment 710 geadresseerd met spanningen die behoren bij de geschaalde resterende functie, waarvan de coëfficiënten zijn getoond als a4/p, b4/p, c4/p en d4/p. Bovendien worden gedurende de eerste segmenttijd de kolommen van de LCD 600' geadresseerd met spanningen die behoren bij een eerste kolomma-trix 712 met een aantal rijen dat gelijk is aan z, dat de meest nabij gelegen macht van twee is groter dan het aantal x van de rijen in elk segment 705. 710 van de LCD 600'. Voor dit voorbeeld is het aantal rijen in de eerste kolommatrix 712 vier (4), aangezien vier (4) de meest nabij gelegen macht van twee is groter dan drie (3). die het aantal rijen in elk segment 705. 710 is. De eerste kolommatrix 712 is zoals hierboven is beschreven, vooraf berekend door het transformeren van de eerste drie rijen van de beelddatmatrix onder toepassing van de gebruikte-functiema-trix en wordt daarna in de RAM 63Ο opgeslagen.

Bij voorkeur is de eerste segmenttijd gelijkelijk verdeeld in een aantal sequentiële tijdsleuven, gedurende welke opeenvolgende coëfficiënten van zowel de gebruikte functies als de geschaalde resterende functie worden toegevoerd aan de rijen van de LCD 600'. Het aantal sequentiële tijdsleuven gedurende elke segmenttijd is bij voorkeur gelijk aan z, de meest nabij gelegen macht van twee groter dan het aantal x van de rijen in elk segment. Daarom is voor dit voorbeeld het aantal sequentiële tijdsleuven in elke segmenttijd gelijk aan vier (4). Gedurende een eerste tijdsleuf worden de rijen in het eerste segment 705 geadresseerd met de eerste kolom van de gebruikte-functiematrix 715· Tegelijkertijd worden de rijen in het tweede segment 710 geadresseerd met de eerste geschaalde coëfficiënt van de resterende functie. De kolommen van de LCD 600' worden geadresseerd met de eerste rij van de eerste kolommatrix 712 gedurende de eerste sequentiële tijdsleuf. Vervolgens worden gedurende de tweede tijdsleuf de rijen in het eerste segment 705 geadresseerd met de tweede kolom van de gebruikte-functiematrix 715 en de rijen in het tweede segment 710 worden geadresseerd met de tweede geschaalde coëfficiënt van de resterende functie. Tegelijkertijd worden de kolommen van de LCD 600' geadresseerd met de tweede rij van de eerste kolommatrix 712. Deze procedure wordt voortgezet, totdat de eerste segmenttijd is verlopen, op welk mo ment de kolommen zullen zijn geadresseerd met alle rijen van de eerste kolommatrix 712, de rijen van het eerste segment 705 zullen zijn geadresseerd met alle kolommen van de gebruikte-functiematrix en de rijen van het tweede segment 710 zullen zijn geadresseerd met alle coëfficiënten van de resterende functie.

Voorafgaand aan de tweede segmenttijd wordt een tweede kolommatrix 718 gegenereerd door het transformeren van de tweede drie rijen van de beelddatamatrix onder toepassing van de gebruikte-functiematrix. Deze tweede kolommatrix 718 vervangt de eerste kolommatrix 712 in de RAM 630. Gedurende de vier sequentiële tijdsleuven van de tweede segmenttijd worden de kolommen van de LCD 600’ sequentieel geadresseerd met de vier rijen van de kolommatrix 718· De rijen van het tweede segment 710 worden sequentieel geadresseerd met de kolommen van de gebruikte-functiematrix 715 terwijl de rijen van het eerste segment 705 sequentieel worden geadresseerd met de coëfficiënten van de resterende functie.

Op deze wijze behoeft slechts een enkele kolommatrix van gereduceerde afmeting op elk moment in de RAM 630 te worden opgeslagen. Als gevolg daarvan kan de RAM 630 veel kleiner zijn dan in inrichtingen waarbij de conventionele gereduceerde lijnadresseringstechnieken worden toegepast. Bij weergeefinrichtingen die door middel van conventionele gereduceerde lijnadresseringstechnieken worden geadresseerd, moet een kolommatrix voor het adresseren van de kolommen gedurende de gehele frametijd worden berekend en opgeslagen gedurende de volledige frametijd omdat daaruit afgeleide signalen over de tijd moeten worden verdeeld, teneinde het beeld met een aanvaardbaar contrast weer te geven. Hoewel voor het hierboven beschreven voorbeeld deze kolom slechts 'acht rijen van getransformeerde beelddata zou omvatten, zouden grotere weergeefinrichtingen veel meer opgeslagen data vereisen. Bijvoorbeeld zou een weergeefinrichting met 240 rijen een kolommatrix moeten opslaan, die 240 rijen van getransformeerde data gedurende de gehele frameperiode moet bevatten. Het is daarom duidelijk dat de adresseringsmethode volgens de uitvinding minder ruimte in het geheugen vereist dan conventionele adresseringsmethoden, omdat de signalen voor het adresseren van de LCD 600’ niet over de tijd zijn verdeeld. Voorts verzekert deze werkwijze dat het kwadraat van de effectieve spanning toegevoerd aan elke pixel een lineaire relatie heeft tot de pixelwaarde, zoals vereist bij actieve adresseringssystemen.

In sommige situaties, zoals wanneer kleurenbeelden worden weergegeven, moeten correctiefactoren worden berekend en aan de getransformeerde beelddata worden toegevoegd alvorens de kolommen van de weergeefinrich- ting met de kolommatrix worden geadresseerd. Deze correctiefactoren worden in het bijzonder berekend door toepassing van een overblijvende or-thonormale functie die niet nodig is voor conventionele adressering van de kolommen. In gevallen waarin correctiefactoren nodig zijn, moet daarom het aantal rijen in elk segment van een weergeefinrichting'die volgens de uitvinding wordt geadresseerd, twee of meer gehele-getalwaarden afliggen van de meest nabij gelegen grotere macht van twee. Bijvoorbeeld zou een weergeefinrichting met 12 rijen kunnen worden verdeeld in twee segmenten van elk zes rijen, waardoor twee ongebruikte orthonormale functies overblijven: één voor het berekenen van correctief actoren en één voor het gebruik als de resterende functie. Het zal duidelijk zijn dat indien correctiefactoren nodig zijn, deze weergeefinrichting van 12 rijen niet zou kunnen worden verdeeld in vier segmenten van elk drie rijen, aangezien hierdoor slechts een enkele ongebruikte overblijvende orthonormale functie zal resteren. Schakelingen en technieken voor het berekenen en implementeren van correctiefactoren zijn beschreven in de Amerikaanse octrooiaanvrage getiteld "Method and Apparatus for Driving an Electronic Display" door Herold, gemachtigde referentienr. PT00843U, die is overgedragen aan Motorola, Ine., en die hierin als referentie is opgenomen.

Een deskundige zal inzien dat bij een alternatieve uitvoeringsvorm van deze uitvinding het aantal rijen in elk segment gelijk zou kunnen zijn aan een macht van twee. In deze omstandigheid zal het stel orthonormale functies echter moeten worden verhoogd tot de volgende grotere macht van twee, waardoor het aantal rijen in elke kolommatrix sterk wordt vergroot. Bij dezelfde aanname zal het aantal rijen in elk segment zodanig kunnen zijn, dat geen extra resterende functie beschikbaar bleef voor het berekenen van correctiefactoren. Het stel orthonormale functies zal weer eenvoudig kunnen worden verhoogd tot de volgende macht van twee, teneinde "resterende" functies te creëren. Deze werkwijze zou echter niet moeten worden gebruikt tenzij noodzakelijk, aangezien deze de geheugencapaciteit die nodig is voor het opslaan van kolomwaarden gedurende elke segmenttijd verhoogt. Wanneer weergeefinrichtingen met grotere segmenten worden aangestuurd, kan deze geheugenruimtetoename behoorlijk dramatisch zijn, waardoor sommige voordelen zouden omkeren, die zouden optreden wanneer slechts één of twee resterende functies beschikbaar zijn.

In de figuren 8 en 9 zijn matrices voor het volgens de uitvinding aansturen van kolommen en rijen van een weergeefinrichting van elke afmeting getoond. De rijmatrices voor het aansturen van de weergeefinrichting met y segmenten van elk x rijen, waarbij z de meest nabij gelegen macht van twee groter dan x is, zijn in figuur 8 getoond. De rijmatrices omvatten bij voorkeur een matrix van gebruikte-orthonormale functies 715' voor het sequentieel aansturen van elk opeenvolgend segment van de weergeefin-richting gedurende opeenvolgende segmenttijden, die elk gelijk zijn aan de frameduur gedeeld door y. Zoals te zien is is het aantal orthonormale functies in de gebruikte-functiematrix 715' gelijk aan het aantal rijen in elk segment van de weergeef inrichting. Bovendien is een matrix van geschaalde coëfficiënten in de rijmatrices opgenomen. Zoals hierboven is beschreven worden alle rijen van de weergeef inrichting die niet in het actuele segment zijn begrepen, dat wil zeggen het segment dat door de gebruikte-functiematrix 715’ wordt aangestuurd, aangestuurd met geschaalde coëfficiënten van een resterende orthonormale functie die niet is begrepen in de gebruikte-functiematrix 7^5'· De coëfficiënten van de resterende functie worden bij voorkeur geschaald door middel van een schaalfactor p die gekozen is voor het verkrijgen van een selectieverhou-ding die groter is dan 1,045, zodanig dat het weergegeven beeld een goed contrast heeft. Het blijkt dat zowel de gebruikte functies als de resterende functie z coëfficiënten bevat en elke segmenttijd gelijkelijk wordt verdeeld in z sequentiële tijdsleuven.

Figuur 9 toont kolommatrices die worden gebruikt voor het aansturen van kolommen van de weergeefinrichting gedurende de frameduur. Gedurende elke segmenttijd wordt een verschillende kolommatrix die z rijen van getransformeerde beelddatawaarden bevat, toegevoerd aan de kolommen van de weergeefinrichting. Zoals hierboven is beschreven sturen gedurende elke segmenttijd de rijen van de actuele kolommatrix de kolommen van de weergeefinrichting aan gedurende de z sequentiële tijdsleuven waarin de segmenttijd is verdeeld. Zoals in figuur 9 is getoond is slechts een enkele kolommatrix nodig gedurende elke segmenttijd. Daarom wordt slechts een gedeelte van de kolomwaarden in plaats van het gehele stel waarden voor de gehele frameduur opgeslagen gedurende elke tijd, waardoor op voordelige wijze de geheugenruimte wordt gereduceerd die nodig is voor het opslaan van de kolomwaarden.

Deze werking kan beter worden begrepen door verwijzing naar de figuren 10-12, die stroomdiagrammen illustreren van de werking van de bestu-ringsinrichting 615 (figuur 6) wanneer de LCD 600 volgens de uitvinding wordt aangestuurd, waarbij de LCD 600 y segmenten van x rijen omvat. Bij voorkeur ontvangt de besturingsinrichting 615 in de stap 800 (figuur 10) uit de ontvanger 608 beelddata die wordt opgeslagen in de stap 805 in de RAM 63Ο in de vorm van een beelddatamatrix. In responsie op de ontvangst en opslag van de beelddata initieert de besturingsinrichting 615 in de stap 810 de teller 732, waardoor de tellerwaarde N gelijk aan 1, dat wil zeggen N = 1 wordt ingesteld. Daarna voert de besturingsinrichtig 615 in de stappen 815, 820 kolommatrix-subroutines en adresserings-subroutines uit voor het weergeven van de beelddata op de LCD 600.

Met verwijzing naar figuur 11 begint de kolommatrix-subroutine met de stap 825, wanneer de besturingsinrichting 615 rijen van de beelddata-matrix ophaalt, die overeenkomt met rijen van de LCD 600 in het segment N (segment 1 op dit punt). Bovendien haalt de besturingsinrichting 615 in de stap 830 de gebruikte-functiematrix op uit de database 635 (figuur 6) voor de orthonormale functie. De rijen van de beelddatamatrix en de gebruikte-functiematrix worden in de stap 835 toegevoerd aan de transforma-tieschakeling 640, in responsie waarop de transformatieschakeling 640 de rijen van de beelddatamatrix transformeert om een kolommatrix met z rijen te genereren, waarbij z de meest nabij gelegen macht van twee groter dan x is. In de stappen 840, 845 ontvangt de besturingsinrichting 615 de kolommatrix N (kolommatrix 1) en slaat deze op in de RAM 630. Op dit moment kan elke voorafgaande kolommatrix in de stap 85Ο gemakkelijk worden verwijderd uit de RAM 630.

Figuur 12 toont de adressering-subroutine die hierna wordt uitgevoerd. In de stap 860 initieert de besturingsinrichting 615 de teller 634, waardoor de tellerwaarde M op één, dat wil zeggen Μ = 1 wordt ingesteld, waarna de rijen en kolommen van de LCD 600 in de stap 865 worden geadresseerd. De stap 865 vertoont de bewerkingen die gedurende de M-de tijdsleuf van de segmenttijd N worden uitgevoerd, die voor de actuele tellerwaarden M en N de eerste tijdsleuf van de segmenttijd 1 is. Gedurende deze eerste tijdsleuf wordt de M-de (eerste) rij van de kolommatrix N (kolommatrix 1) toegevoerd aan de kolombesturingsinrichtingen 648 (figuur 6) voor het aansturen van de kolommen van de LCD 600. Bovendien wordt de M-de (eerste) kolom van de gebruikte-functiematrix toegevoerd aan de rij-aanstuurinrichtingen 65Ο voor het aansturen van de rijen van de LCD 600 in het segment N (segment 1). De rijen van de LCD 600 die niet in het segment N (segment 1) zijn begrepen, worden aangestuurd met de M-de (eerste) geschaalde coëfficiënt van de resterende functie. Daarna wordt in de stap 870 de tellerwaarde M verhoogd, dat wil zeggen M=M+1. De besturingsinrichting 615 bepaalt dan in de stap 875 of M=(z+1), dat wil zeggen of alle sequentiële tijdsleuven in de actuele segmenttijd zijn opgetreden. Wanneer de waarde van M aangeeft dat alle sequentiële tijdsleuven niet zijn opgetreden, wordt de stap 865 herhaald voor de M-de (tweede) tijdsleuf van de segmenttijd (segmenttijd 1). Gedurende deze tijdsleuf worden de kolomaanstuurinrichtingen 648 voorzien van de M-de (tweede) rij van de kolonunatrix N (kolommatrix 1). De rij-aanstuurinrich-tingen 65Ο worden voorzien van de M-de (tweede) kolom van de gebruik-te-functiematrix voor het aansturen van de rijen in het „segment N (segment 1) van de LCD 600. Bovendien worden aan de rij-aanstuurinrichtingen 65Ο de M-de (tweede) geschaalde coëfficiënt van de resterende functie toegevoerd voor het aansturen van alle rijen van de LCD 600, die niet in het segment N (segment 1) zijn begrepen. Vervolgens wordt in de stap 870 de tellerwaarde M weer verhoogd, dat wil zeggen M=M+1. Deze bewerking wordt voortgezet totdat in de stap 875 de rijen en kolommen zijn geadresseerd voor alle z sequentiële tijdsleuven in de actuele segmenttijd.

Wanneer alle sequentiële tijdsleuven binnen de actuele segmenttijd zijn opgetreden, bepaalt de besturingsinrichting 615 in de stap 880 of alle segmenttijden binnen de frameduur zijn opgetreden, dat wil zeggen of N=y. Wanneer de waarde van N aangeeft dat niet alle segmenttijden zijn opgetreden, wordt de tellerwaarde N verhoogd, dat wil zeggen N=N+1 in de stap 885 en de werking van de besturingsinrichting 6l5 wordt in de stap 825 van de kolommatrix-subroutine (figuur 11) hervat.

De kolommatrix-subroutine wordt daarna herhaald voor N=2, met als gevolg het in de stap 845 genereren en opslaan van een tweede kolommatrix (kolommatrix 2) in de RAM 630 en het verwijderen van de kolommatrix 1 uit de RAM 63Ο in de stap 840. Vervolgens wordt de adressering-subroutine herhaald voor alle z sequentiële tijdsleuven in de tweede segmenttijd. Gedurende deze tweede segmenttijd worden in de stap 865 de kolommen van de LCD 600 sequentieel geadresseerd met z rijen van de kolommatrix N (kolommatrix 2) en de rijen van de LCD 600 in het segment N (segment 2) worden aangestuurd met de z kolommen van de niet gebruikte-functiematrix. Bovendien worden de rijen van de LCD 600 die niet in het segment N (segment 2) zijn begrepen, achtereenvolgens aangestuurd met de z geschaalde coëfficiënten van de resterende functie. Deze cyclische werking wordt voortgezet totdat N=y, dat wil zeggen alle segmenttijden zijn opgetreden hetgeen het einde van de frameduur betekent.

Samengevat wordt de hierboven beschreven adresseringsmethode toegepast voor het aansturen van LCD's die zijn verdeeld in een aantal segmenten elk met een gelijk aantal rijen, waarbij het aantal rijen bij voorkeur niet gelijk is aan een macht van twee. Gedurende elke segmenttijd, dat wil zeggen de frameduur gedeeld door het aantal segmenten, worden de kolommen van de LCD aangestuurd met een kolommatrix afgeleid door het transformeren van een enkel substel van de beelddata. Deze kolommatrix omvat een aantal rijen dat gelijk is aan de meest nabij gelegen macht van twee groter dan het aantal rijen in elk segment. Tegelijkertijd worden de rijen in het segment van de LCD behorend bij de actuele segmenttijd aangestuurd met een specifiek stel van orthonormale functies, terwijl de andere rijen worden aangestuurd met geschaalde coëfficiënten van een resterende orthonormale functie niet begrepen in het stel. Aangezien de segmenttijden sequentieel optreden, wordt elke voorafgaande kolommatrix verwijderd en wordt een volgende kolommatrix gegenereerd opgeslagen en toegevoerd aan de kolommen van de LCD.

Op deze wijze behoeft op elk moment slechts een enkele kolommatrix van gereduceerde afmeting in het geheugen te worden opgeslagen. Als gevolg daarvan kan het geheugen van een elektronische inrichting volgens de uitvinding veel kleiner zijn dan in inrichtingen waarbij gebruik wordt gemaakt van conventionele gereduceerde lijnadresseringstechnieken. In conventionele weergeef inrichtingen moet een kolommatrix voor het adresseren van de kolommen gedurende de gehele frametijd worden berekend en opgeslagen. Deze kolommatrix omvat een aantal rijen dat gelijk is aan het aantal rijen in de gehele weergeefinrichting en kan daarom behoorlijk groot zijn. Bijvoorbeeld zou een weergeefinrichting met 240 rijen een opslag van een kolommatrix vereisen, die 2^0 rijen van getransformeerde data voor de gehele frameperiode omvat. Het is daarom duidelijk dat de adresseringsmethode volgens de uitvinding de toepassing van veel minder ruimte in het geheugen vereist dan conventionele adresseringsmethoden.

Het zal thans duidelijk zijn dat is voorzien in een werkwijze en inrichting voor het reduceren van de hoeveelheid geheugenruimte die nodig is voor het opslaan van signalen gebruikt voor het aansturen van actief geadresseerde weergeefinrichting.

Claims (6)

1. Datacommunicatie-ontvanger (605) voor het ontvangen en opslaan van een stel beelddata en voor het weergeven van daarmee corresponderende beelden op een weergeef inrichting (600) met rijen, die in eerste en tweede segmenten (705, 710) zijn verdeeld, welke datacommunicatie-ontvanger (605) omvat: een database (635) voor het opslaan van een stel orthonormale functies; en rij-aanstuurinrichtingen (650) die met de database (635) zijn gekoppeld voor het gedurende een eerste aantal sequentiële tijdsleuven aansturen van het eerste segment (705) van de weergeefinrichting (600) met eerste spanningen die behoren tot een eerste substel orthonormale functies en het tweede segment (710) van de weergeefinrichting (600) met tweede spanningen behorende tot een resterende functie begrepen in het stel orthonormale functies en voor het gedurende een tweede aantal sequentiële tijdsleuven aansturen van het eerste segment (705) met de tweede spanningen behorend bij de resterende functie en het tweede segment (710) met eerste spanningen behorende tot het eerste substel orthonormale functies.

2. Datacommunicatie-ontvanger (605) volgens conclusie 1, voorts omvattende: een ontvanger (608) voor het ontvangen van een radiofrequent signaal en het daaruit afleiden van het stel beelddata; een transformatieschakeling (640) die met de database (635) en met de ontvanger is gekoppeld voor het transformeren van een eerste substel beelddata onder toepassing van een tweede substel orthonormale functies waarbij een eerste stel getransformeerde beelddata wordt gegenereerd en voor het transformeren van een tweede substel beelddata onder toepassing van het tweede substel orthonormale functies, waarbij een tweede stel getransformeerde beelddata wordt gegenereerd; een geheugen (630) dat met de transformatieschakeling (640) is gekoppeld voor het opslaan van het eerste stel getransformeerde beelddata gedurende het eerste aantal sequentiële tijdsleuven en voor het opslaan van het tweede stel getransformeerde beelddata gedurende het tweede aantal sequentiële tijdsleuven; en kolomaanstuurinrichtingen (648) die met het geheugen (630) zijn gekoppeld voor het aansturen van kolommen van de weergeefinrichting (600) met derde spanningen die behoren bij het eerste stel getransformeerde beelddata gedurende het eerste aantal sequentiële tijdsleuven en voor het aansturen van de kolommen met vierde spanningen behorend bij het tweede stel getransformeerde beelddata gedurende het tweede aantal sequentiële tijdsleuven.

3· Datacommunicatie-ontvanger (605) volgens conclusie 2, waarbij de transformatieschakeling (640) het eerste en tweede substel beelddata transformeert door het uitvoeren van Walsh-transformaties onder toepassing van het tweede substel orthonormale functies.

4. Datacommunicatie-ontvanger (605) volgens conclusie 2, waarbij coëfficiënten van de resterende functie zijn gedeeld door een schaalfac-tor bepaald door het aantal rijen in de eerste en tweede segmenten (705. 710).

5. Datacommunicatie-ontvanger (605) volgens conclusie 2, voorts omvattende een besturingsinrichting (615) die met het geheugen (630) is gekoppeld voor het verwijderen van het eerste stel getransformeerde beelddata uit het geheugen (630) na het eerste aantal sequentiële tijdsleuven.

6. Datacommunicatie-ontvanger (605) voor het ontvangen en opslaan van een stel beelddata en voor het weergeven van daarmee corresponderende beelden op een weergeefinrichting (600) met rijen die zijn verdeeld in eerste en tweede segmenten (705. 710), welke datacommunicatie-ontvanger (605) omvat: een ontvanger (608) voor het ontvangen van een radiofrequent signaal en het daaruit afleiden van het stel beelddata; een database (635) voor het opslaan van een stel orthonormale functies ; rij-aanstuurinrichtingen (65Ο) die met de database (635) zijn gekoppeld voor het gedurende een eerste aantal sequentiële tijdsleuven aansturen van het eerste segment (705) van de weergeefinrichting (600) met eerste spanningen die bij een eerste substel orthonormale functies behoren en het tweede segment (710) van de weergeefinrichting (600) met tweede spanningen die bij een resterende functie behoren, die in het stel orthonormale functies is begrepen en voor het gedurende een tweede aantal sequentiële tijdsleuven aansturen van het eerste segment (705) met de tweede spanningen behorende bij de resterende functie en het tweede segment (710) met de eerste spanningen die tot het eerste substel orthonormale functies behoren; een transformatieschakeling (640) die met de database (635) en de ontvanger (608) is gekoppeld voor het transformeren van een eerste sub- stel beelddata onder toepassing van een tweede substel orthonormale functies, waarbij een eerste stel getransformeerde beelddata wordt gegenereerd en voor het transformeren van een tweede substel beelddata onder toepassing van het tweede substel orthonormale functies, waarbij een tweede stel getransformeerde beelddata wordt gegenereerd; een geheugen (630) die met de transformatieschakeling (640) is gekoppeld voor het opslaan van het eerste stel getransformeerde beelddata gedurende het eerste aantal sequentiële tijdsleuven en voor het opslaan van het tweede stel getransformeerde beelddata gedurende het tweede aantal sequentiële tijdsleuven; en kolomaanstuurinrichtingen (648) die met het geheugen (630) zijn gekoppeld voor het aansturen van kolommen van de weergeefinrichting (600) met derde spanningen behorende bij het eerste stel getransformeerde beelddata gedurende het eerste aantal sequentiële tijdsleuven en voor het aansturen van de kolommen met vierde spanningen behorende bij het tweede stel getransformeerde beelddata gedurende het tweede aantal sequentiële tijdsleuven.