NL9002289A - Voertuig. - Google Patents

Description

Titel: Voertuig.

De uitvinding heeft betrekking op een voertuig omvattende één enkel wiel, een op het binnenoppervlak van dat wiel aangrijpende steunrol, tenminste twee op afstand van elkaar op het wiel aangrijpende geleide-organen en een stijve lastdrager die de verbinding vormt tussen de steunrol en de geleide-organen.

Een dergelijk voertuig is in 1882 als velocipède in de Verenigde Staten van Amerika bekend geworden. Om het wiel van de bekende velocipède de vereiste stijfheid te geven is het omgeven door een wiel van veel grotere diameter en is tussen de twee wielen een groot aantal spaken aangebracht. Het aldus gevormde rijwiel wordt daardoor onhandig groot en zwaar. In het bijzonder zal het op- en afstappen problemen geven. Mede hierom is alleen de tweewieler verder ontwikkeld tot de huidige fiets.

Met de uitvinding wordt beoogd deze bezwaren te vermijden en hiertoe is het wiel een spaakloze hoepel waarvan de stijfheid voor een deel is afgeleid van de stijfheid van de stijve lastdrager doordat twee of meer van de geleide-organen op het buitenoppervlak van de hoepel aangrijpen.

De stijve lastdrager kan bestaan uit een frame of een zelfdragend element zoals een cabine of laadbak.

In een conventioneel spaakwiel vormt de velg met de spaken en de naaf één integraal geheel. Deze constructie dient de uitwendige krachten die op het wiel werken over te brengen op de weg. De nuttige last die op de as werkt is onder normale omstandigheden de grootste uitwendige belasting op het wiel. In de velg ontstaat een buigend moment dat groter is naar mate minder spaken worden toegepast. Bij toepassing van de uitvinding ontstaan in de hoepel geen buigende momenten om de last op de weg over te brengen. De last-dragende constructie belanceert als het ware op de steunrol. De hoepel dient slechts voldoende stijfheid te bezitten om deze balancerende constructie in evenwicht te houden. Dit evenwicht kan worden verstoord ten gevolge van lastverplaatsingen, oneffenheden in de weg en dergelijke. De geleide-organen dienen de ronddraaiende hoepel ten opzichte van de lastdrager te fixeren. Met andere woorden wordt door de aangrijping van de met de stijve lastdrager verbonden geleide-organen op het buitenoppervlak van de hoepel bereikt dat de hoepel op deze aangrij-pingsplaatsen niet naar buiten kan uitwijken. Om ook het naar binnen uitwijken van de hoepel tegen te gaan verdient het de voorkeur dat de geleide-organen bestaan uit twee rollen waartussen de hoepel doorloopt.

In geval de stijve lastdrager bestaat uit een frame kan in dat frame een niet-zelfdragende cabine zijn geplaatst.

Toepassing van elastisch materiaal voor de hoepel heeft het voordeel dat energieverlies bij hoepelvervorming door wegoneffenheden tot een minimum kan worden beperkt.

Toepassing van de uitvinding als rijwiel vergt enige vaardigheid van de berijder, vergelijkbaar met de vaardigheid nodig voor het berijden van een conventionele fiets. Besturing van het rijwiel geschiedt uitsluitend door gewichtsverplaatsing. Stabiliteit tijdens het rijden wordt verkregen door het gyroscopische effect van de draaiende hoepel. Door een juiste cadans kan de berijder ongewenste schommelingen, energieverlies en dergelijke tijdens het rijden tegengaan.

Bij toepassing als rijwiel bestaat de mogelijkheid de hoepel met de hand aan te drijven, in het algemeen zal het echter de voorkeur verdienen dat de hoepel door een trapas of motor wordt aangedreven.

Ook kan het voertuig een kruiwagen zijn waarbij de stijve lastdrager een voor vracht bestemde bak is. Niet uitgesloten is dat de stijve lastdrager bestaat uit een frame waarin een niet-zelfdragende laadbak is opgenomen.

De uitvinding zal nu aan de hand van de schematische figuren nader worden toegelicht, waarbij de figuren 1 en 2 respectievelijk een zijaanzicht en een vooraanzicht van een rijwiel en de figuren 3 en 4 respectievelijk een zijaanzicht en een vooraanzicht van een kruiwagen zijn.

Het in de figuren 1 en 2 weergegeven rijwiel bestaat uit een hoepel 1 uit veerkrachtig materiaal, zoals verenstaal, een stijf frame 2 dat bij zijn onderzijde is verbonden met een op het binnenoppervlak van de hoepel aangrijpende steunrol 3 en dat bij twee op afstand van elkaar gelegen punten is verbonden met twee geleide-organen 4, elk bestaande uit twee geleiderollen 4a, 4b. De hoepel loopt tussen deze geleiderollen door en wordt daardoor verhinderd op de plaatsen van de geleide-organen naar binnen en naar buiten te buigen.

Op het frame is een zitje 5 voor de berijder van het rijwiel bevestigd en om het frame is een cabine 6 aangebracht. Deze cabine heeft aan de onderzijde openingen 7 voor het doorlaten van de benen van de berijder en aan de bovenzijde een wegklapbaar dak 8 uit transparant materiaal.

Op een ten opzichte van de cabine gelagerde trapas is een aandrijfwiel 9 aangebracht dat door een bij fietsen algemeen bekend samenstel van cranks en trappers kan worden aangedreven. Het aandrijfwiel is door een snoer 10 met een buitenste geleiderol 4a verbonden, zodat de draaiing van het aandrijfwiel op de hoepel kan worden overgebracht. Uiteraard zou het aandrijfwiel ook direkt op het buitenoppervlak van de hoepel kunnen aangrijpen in welk geval de snaaroverbrenging kan vervallen. In plaats van de cranks en trappers kan gebruik gemaakt worden van een hulpmotor. Onder de cabine kan aan de voorzijde nog een wieltje 11 zijn aangebracht.

In plaats van de combinatie van stijf frame en cabine kan de stijve lastdrager ook bestaan uit één integrale constructie een zogenaamde zelfdragende cabine.

De figuren 3 en 4 tonen de toepassing van het uitvindingsprincipe op een kruiwagen. De cabine is hierbij uitgevoerd als zelfdragende laadbak. Voordelen zijn dat men minder last van bodemoneffenheden heeft en, indien op het steunwiel (of een geleidewiel) een rem werkt, het kantelen van de kruiwagen door verder rollen van de hoepel, wordt vergemakkelijkt.

Wezenlijk voor de uitvindingsgedachte is dat een met menskracht of raotorkracht voortbewogen constructie wordt verschaft bestaande uit een hoepel draaiend om een lastdragende constructie die tesamen met één of meer steunrollen en twee of meer geleide-organen, die op het buitenoppervlak van de hoepel aangrijpen en een integraal geheel vormt waaraan de hoepel de noodzakelijke stijfheid ontleend.

Claims (8)

1. Voertuig omvattende één enkel wiel (1), een op het binnenoppervlak van dat wiel aangrijpende steunrol (3). tenminste twee op afstand van elkaar op het wiel aangrijpende geleide-organen (4), en een stijve lastdrager (2) die de verbinding vormt tussen de steunrol (3) en de geleide-organen (4), met het kenmerk, dat het wiel (1) een spaakloze hoepel is waarvan de stijfheid voor een deel is afgeleid van de stijfheid van de stijve lastdrager (2) doordat twee of meer van de geleide-organen (4) op het buitenoppervlak van de hoepel aangrijpen.

2. Voertuig volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de geleide-organen (4) bestaan uit twee rollen (4a, 4b) waartussen de hoepel doorloopt.

3. Voertuig volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat de stijve lastdrager bestaat uit een frame (2) dat in een cabine (6) is geplaatst.

4. Voertuig volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat de stijve lastdrager bestaat uit een zelfdragende cabine of bak.

5. Voertuig volgens conclusie 3 of 4, met het kenmerk, dat de cabine een wegklapbaar of wegschuifbaar dak (8) heeft.

6. Voertuig volgens één van de voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de hoepel (1) is vervaardigd uit sterk elastisch materiaal, zoals verenstaal.

7* Voertuig volgens één van de voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat het voertuig ter aandrijving van de hoepel een trapas of motor heeft.

8. Voertuig volgens conclusie 3 of 4, met het kenmerk, dat het voertuig een kruiwagen is, voorzien van een voor vracht bestemde bak die hetzij in een als frame uitgevoerde lastdrager is geplaatst hetzij een zelfdragende bak vormt.