NL8400779A - Kathodestraalbuis. - Google Patents

Description

^ 4 > 4 ^ EHN 10.966 1 N.V. Philips' Gloeilampenfabrieken te Eindhoven '^thodestraalhuis"

De uitvinding heeft betrekking op een kathodestraalbuis, bevattende in een geevakueerde omhulling middelen voor het opwekken van tenminste twee elektronenbundels die volledig cp of vrijwel volledig cp een beeldscherm warden gekonvergeerd en over dit beeld-5 scherm worden afgebogen, waarbij een raster wordt beschreven, en iedere elektronen bundel door tenminste één focusseerlens qp het beeldscherm tot een trefvlék wordt gefocusseerd.

Dergelijke kathodestraalbuizen worden gebruikt als kleuren-televisiébeeldbuizen, als kleuren-DGD-beeldbuizen voor het weergeven van 10 symbolen en/of figuren (DGD = Data Graphic Display) als buizen met een grote weergeefsnelheid voor het weergeven van computer gegevens of als proj ectietelevisiebeeldbuizen.

Een dergelijke kathodestraalbuis is bekend uit het Amerikaanse octrooischrift 3.906.279 {PHN 6669), dat als hierin opgencsien kan wórden 15 beschouwd. Hierin is een elektronenkanonsysteem beschreven voor het opwekken van drie elektronenbundels, welk systeeem drie met hun assen evenwijdige5 en in êên vlak gelegen elektronenkanonnen bevat. Door het excentrisch plaatsen van de laatste elektrodes van de buitenste elektronenkanonnen, wordt in de focusseerlenzen van deze elektronen-20 kanonnen een tweepoolcarponent aan het lens veld toegevoegd, waardoor de buitenste elektronenbundels naar de middelste elektronenbundel toe worden gebogen, zodat de drie eléktronenbundels op het beelscherm konvergeren.

In het Amerikaanse octrooischrift 4.291.251 (PHN 9215), 25 dat als hierin cpgencmen kan worden beschouwd, is. een kathodestraalbuis met een soorgelijk elektronenkanonsysteem beschreven, waarin de buitense eléktronenbundels niet in de focusseerlenzen worden gekonver-geerd, maar in het triode-deel van de twee buitenste elektronenkanonnen.

Het triode-deel van een éLéktronenkanon wordt gevormd door de kathode, 30 de stuurelektrode (g-1) en de eerste anode (g-2).

In het Amerikaanse octrooischrift 3.011.090, dat eveneens als hierin cpgencmen kan worden beschouwd, is een kathodestraalbuis beschreven met een elektronenkanonsysteem met elektronenkanonnen, waarvan 84 0 0 7 7 9 ' ·' 3 ï \ * 1 PHN 10.966 2 de evenwijdige assen op een gelijke afstand van elkaar zijn gelegen.

De laatste cilindervormige elektrode van het elektronenkanonsysteem is voor de drie elektronenbundels gemeenschappelijk en vormt samen met de elektrische geleidende wandbedekking op de binnenwand van de hals 5 van de kathodestraalbuis een alle bundels konvergerende elektronenlens. De effectieve diameter van deze konvergentielens is gelegen tussen de diameter van de laatste cilindervormige elektrode en de binnendiameter van de hals met de elektrisch geleidende wandbedekking. Op dit laatste zal later nog verder worden ingegaan., 10 In het Amerikaanse octrooischrift 3.748.514 dat als hierin opgenoman kan worden beschouwd, is een kathodes traalbuis beschreven waarin het elektronenkanonsysteem een lange spiraalelektrode bevat voor het versnellen van een groot aantal elektronenbundels, zodanig dat ruimteladingsafstoting van de bundels onderling wordt gekompenseerd.

15 In het laatste deel van deze spiraalelektrode worden de elektronenbundels allen tegelijk gekonvergeerd op en gefokuseerd op en vervolgens afgebogen over het beeldscherm. De konverentie en fokussering is magnetisch en geschiedt net behulp van een fokusseerspoel rond het aan de beeldschermzijde gelegen deel van de spiraalelektrode. Een 20 nadeel van deze buis is, dat alle elektronenbundels tegelijk door een en dezelfde lens worden gefokuseerd.,en gekonvergeerd. Fokussering en konvergentie zijn dus gekoppeld, waardoor dynamische konvergentie onmogelijk wordt.

De wijzen van konvergeren zoals beschreven in de Amerikaanse 25 octrooischriften 3.906.279,4.291.251 en 3.011.090 hebben tot gevolg, dat de sferische aberratie in de elektronenbundels toeneemt. De konvergentie volgens het Amerikaanse octrooi 3.906.279 vindt bovendien gekoppeld met de fokussering plaats.

De uitvinding beoogt dan ook een kathodes traalbuis aan te 30 geven waarin de sferische aberratie ten gevolg van de konvergentie minimaal is waarin de fokussering van de· elektronenbundels en de konvergentie afzonderlijk en, indien nodig dynamisch instelbaar zijn.

Een kathodestraalbuis van de in de eerste alinea genoemde soort wordt volgens de uitvinding gekenmerkt, doordat alle uit de 35 fokusseeclenzen tredende elektronenbundels tenminste voor een deel door een voor alle elektronenbundels gemeenschappelijke spiraallens met een lengte 1 ^ 2D worden gekonvergeerd, waarin 1 de spiraallengte is en D de spiraaldiameter.

8400779 £ ï « EHN 10.966 3

Bij een aantal van de tot nu toe tekende spiraalelektrodes, bijvoorbeeld de elektrode beschreven In het reeds genoemde Amerikaanse octrooischrift 3.748.514, was de lengte 1 vele malen groter dan de diameter D, waardoor meer een versnellende anode dan een elektronenlens 5 Ttërd verkregen. Door 1 ^ 2D te kiezen kan een voldoende sterke lenswsrking worden verkregen.

Bij het gebruik van een lens voor het konvergeren van een aantal elektronenbundels, kunnen deze bundels worden beschouwd als deelstralen van één grote bundel die gefokusseerd wordt. Door toepassing 10 van een spiraallens, bijvoorbeeld cp de binnenwand van de hals van kathodestraalbuis, is de lensdiameter zo groot mogelijk en bijvoorbeeld gelijk aan de binnendiameter van de hals. *In het reeds genoemde Amerikaanse octrooischrift 3.011.090 is de effektieve diameter van de lens, zoals reeds gezegd, gelegen tussen de diameter van de laatste 15 cilindervonnige elektrode en de binnendiameter van de hals voorzien-van de elektrisch geleidende wandbedekking. Deze effektieve diameter is dus kleiner dan dié van een spiraallens op de halswand, waardoor de sferische aberratie tengevolge van de lens volgens’ het Amerikaanse octrooischrift groter is. De sferische aberratie in de elektronenbundels tengevolge 20 van spiraallens volgens de uitvinding wordt niet alleen verkleind door de relatief grote lensdiameter, maar ook door de aanwezigheid van de spiraal, aangezien daarmee door de lengte van de spiraal de veldgradiënt in de lens klein gehouden kan worden. Als de elektronenbundels nu in vergelijking met de tot nu toe bekende lenzen qp een relatief kleine 25 en ongeveer gelijke afstand van de lensas zijn gelegen, heeft de geringe sferische aberratie van deze konvergentielens, die tot uitdrukking zal komen als een cctna fout in de trefvüiekken van de buitenste elektronenbundels qp het beelscherm,nagenoeg geen storende invloed cp de elektronenbundels.

30 In het Amerikaanse octrooischrift 3.452.246 is een spiraallens beschreven voor het focusseren van één elektronenbundel en niét voor het kovergeren van enkele reeds ieder voor zich gefocusseerde elektronen-bundels.

Een eerste voorkeursuitvoeringsvorm van een kathodes traalbuis.

35 volgens de uitvinding wordt gekenmerkt, doordat de uit de fdkusseer-lenzen tredende elektronenbundels in hoofdzaak evenwijdig aan elkaar lopen en in hoofdzaak door de spiraallens werden geconvergeerd, waarbij een brandpunt van de spriaallens op of nagenoeg qp het beeldscherm is 8400779 « * I t 1 EHN 10.966 4 gelegen.

De fokussering van iedere elektronenbandel vindt in hoofdzaak door de fokusseerlenzen plaats. Als een konvergentielens met een brandpuntsafstand f en een fokusseerlens met een brandpuntsafstand f 5 op ongeveer gelijke afstand Q van het beeldscherm zijn gelegen, kon-vergeert de konvergentielens evenwijdige elektronenbundels op het scherm als f = Q. De fokusseerlenzen fokusseren de elektronenbundels op het beelscherm, waarbij de vlak na. de kathode gevormde bundelknoop, de zogenaamde "cross-over", op het beeldscherm wordt afgebeeld. Voor 10 afbeelding van een. voorwerp (b.v. "cross-over") kan de vergroting M geschreven worden als

Ms 1 - 2

Substitutie van f * Q geeft

fc = 1 - M

m omdat M tussen -2 en -7 is gelegen voor de meeste in de praktijk toegepaste elektronenkanonnen volgt, dat de fokusseerlens altijd sterker is dan de konvergentielens. Het verschil wordt groter voor grotere waarden 20 van M.

Een tweede voorkeursuitvoeringsvorm van de kathodestraalbuis.' volgens de uitvinding wordt gekenmerkt doordat de uit de fokusseerlenzen tredende elektronenbundels konvergeren en deze konvergentie wordt gekorrigeerd door de spiraallens, zodat de elektronenbundels op of 25 nagenoeg op het beeldscherm konvergeren.

De korrektie van de konvergentie kan dynamisch tijdens de afbuiging geschieden, zodat bijvoorbeeld ook niet-zelfkonvergerende spoelen kunnen worden toegepast. De spiraallens kan een bi- of uni-potentiaalspiraal-lens zijn. De bi-potentiaalspiraallens kan een versnellende of vertragende 30 lens zijn. De uni-potentiaalspiraallens bestaat uit een spiraalelektrode met een aftakking waaraan een zodanige potentiaal wordt aangelegd, dat de potentiaalgradiënt in een deel van de spiraal wordt omgekeerd. Een voordeel van een dergelijke uni-potentiaalspiraallens is, dat de potentiaal op de laatste elektrode van het elektronenkanonsysteem gelijk 35 kan zijn aan de potentiaal op het beeldscherm, zodat de elektrodes van het elektronehkanonsysteem pp de gebruikelijke potentialen bedreven kunnen worden. De aftakking behoeft niet in het midden van de spiraalelektrode te worden aangebracht.

8400779

* V

t 1 ma 10.966 5

De uitvinding wordt nu bij wijze van voorbeeld nader toegelicht aan de hand van een tekening/ waarin figuur 1 een langsdoorsnede van een kleurenbeeldbius volgens de uitvinding laat zien/ 5 figuur 2 het kanvergeren met behulp van een spiraallens narter toelicht aan de hand van een grafiek waarin de gemeten relatieve trefvlekpos ities x(mrti) als funktie van de elektrische spanning V (kV) over een spiraallens zijn weergegeven, 3 figuur 3 een langsdoorsnede laat zien van een hals van een kathode-10 straal tuis volgens de uitvinding met een bi-potentiaal-spiraal- lens, figuur 4 een langsdoorsnede laat zien van een hals van een kahtodestraal-buis volgens de uitvinding met een uni-potentiaal-spiraallens en 15 figuur 5 een langsdoorsnede laat zien van een hals van een kathodestraal-tuis' volgens de uitvinding met een bi-potentiaal-spiraallens voor dynamische konvergentiekorrektie.

Figuur 1 laat in een langsdoorsnede schematisch een kathode-straalhuiS/ in dit geval een kleurenbeeldbuis, volgens de uitvinding zien.

20 De orhulling 1 van deze beeldbuis is samengesteld uit een beeldvenster 2, een konus 3 en een hals 4. In deze hals is een elektronenkanonsysteem 5 aangebracht dat drie elektronenkanonnen 6, 7 en 8 bevat die respéktieve-lijkdfe'elektronenbundels 9, 10 en 11 opwekken. De as van het middelste elektronenkanon 7 valt samen met de huis as 12. Op de binnenzijde van 25 het beeldvenster 2 is het beeldscherm 13 aangebracht. Dit beeldscherm is samengesteld uit een groot aantal trio's van in hoofdzaak evenwijdige stroken bestaande uit luminescerend materiaal. Elk trio bevat in dezelfde volgorde een rood luminescerende strook, een groen luminescerende strook en een blauw luminescerende strook. Vlak voor het beeldscherm is 30 een kleurenselektie— elektrode 14 (bijvoorbeeld een schaduwmasker) aangebracht, die voorzien is van een groot aantal aan de stroken evenwijdige rijen langwerpige qpeningen 15. De eléktrönenbundels worden in twee onderling loodrechte richtingen over het beeldscherm 13 af gebogen met behulp van het afbuigspoelenstelsel 16. Elk van de 35 elektronenkanonsen 6, 7 en 8 is aan zijn aan de beeldschermzijde gelegen uiteinde voorzien van een fokusseerlens, waarmee de elektronenbundels op het beelscherm worden gefokusseerd. De elektronenbundels warden qp het beelscherm geconvergeerd met behulp van spiraallens 17. Omdat 8400779 EHN 10,966 6 V * ten gevolge van de konvergentie de elektronenbundels een kleine hoek met elkaar maken ter plaatse van de kleurenselektie-elektrode 14, vallen de elektronenbundels onder die hoek door de openingen 15 en ieder slechts op stroken luminescerend materiaal van één kleur. De 5 konvergentie van de elektronenbundels kan uitsluitend met de spiraallens 17 geschieden, zoals nog aan de hand van de figuren 3 en 4 zal worden toegelicht. Het is echter ook mogelijk, zoals aan de hand van figuur 2 en figuur 5 wordt toegelicht, al gedeeltelijk konvergerende elektronenbundels te laten konvergeren met de spiraallens. De uitvinding, 10 het konvergeren van elektronenbundels met behulp van een spiraallens , is natuurlijk niet beperkt tot kleurenbeeldbuizen waar de trefvlékken van de drie eléktronenbundels op het beeldscherm op elkaar moeten vallen. In meerbundelbuizen is het vaak nodig een aantal elektronenbundels zodanig te konvergeren, dat de tref vlekken op een kleine 15 gedefinieerde afstand van ekaar gelegen zijn, bijvoorbeeld een lijnafstand. Daarvoor is een spriaallens bijzonder geschikt. De vinding kan in principe worden toegepast in meerbundelbuizen met twee of meer elektronenbundels, De tref vlekken kunnen bij dergelijke buizen in een rij of matrix zijn gelegen, die over het beeldscherm wordt afgebogen.

20 De spiraallens 17 is met zijn aan het beelscherm gelegen uiteinde 18 elektrisch verbonden met de elektrisch, geleidende binnén-dekking 19 van de konus 3, die weer met de aluminium bedekking (hier niet getoond) van het beelscherm 13, het hoogspanningskontakt 22 en de kleurselektiemiddelen 14 is verbonden. Het andere uiteinde 20 van de 25 spitaallens 17 is met een kontaktveer 21 met het kanonuiteinde 23 en de laatste elektroden van de fokusseerlenzen elektrische verbonden.

In figuur 2 zijn de gemeten relatieve trefvlékposities x (itm) voor de trefvlekken R (ood), G(roen) en B (lauw) als funktie van de spanning V (kV) over de spiraallens weergegeven bij een beeldbuis 30 van het type zoals weergegeven in figuur 1. Voor deze metingen werd een beeldbuis gebruikt waarbij een uni-potentiaal-spiraallens; op de binnenzijde van de beeldbuishals 4 (fig. 1) met een diameter van 36 rnn en een binnendiameter van 32 mm was aangebracht. De spiraallens had een lengte van 30 mm. De spiraallens bestond uit 75 windingen met 35 een breedte van 0,35 mm en een spoed van 0,4 mm. De totale weerstand bedroeg 10 XI . Dit betekent een vennogensdissipatie van ongeveer 0,6 W bij een spanning van 25 kV over de spiraal. Dergelijke spiraallen--zen kunnen uit bekende materialen worden vervaardigd waaruit ook • 8 4 o o 7 7 g , » * ^ EHN 10.966 7 elektrische weerstanden worden vervaardigd, zoals metalen, elektrisch geleidende emailles en glazen etc. Een spiraallens bevat meestal 2 a 3 windingen per mm. Het aantal windingen per mm is echter niet kritisch, daar het bij een spiraallens cm de^ot^ti^al^ad^it gaat.

5 De afstand van het midden C van de spiraallens'' bedroeg bij deze buis 205 mm. Het toegepast elektronenkanon was een "in-line" elektronenkanon zoals wordt gebruikt in de kleurenbeeldbuizen van het type 30-ftX van Philips (zie "30 AX Self-algning 110° in line color-t.v. display", I.E.E.E. Trans. Cans. El., CE 24 (1978) 481). De afstand van dit kanon 10 tot het midden C van de spiraallens bedroeg 32 mm. Tijdens de metingen ward de laatste elektrode van het elektronenkanon en het daarmee elektrisch verbonden uiteinde van de spiraallens op 10 kV gehouden.

Uit de metingen volgt, dat bij V = 10 kV, waarbij dus geen spanning 3 over de spiraal stond, zowel de trefvlekken R en G als B op een 15 afstand van elkaar van ongeveer 1,5 rrm waren gelegen. Door het verhogen of verlagen van de spanning V over deze bi-potentiaal- spiraallens, was w het mogelijk de drie elektronenbundels te laten konvergeren, door er respektievelijk een versnellende of vertragende lens van te maken.

Figuur 3 laat een langsdoorsnede zien van een hals 28 van een 20 kathodes traalbuis met een elektronenkanonsysteem gevolgd door een bi-potentiaal-spiraallens. De verbindingen van de aansluitpennen 29 met de elektrodes van het elektronenkanonsysteem zijn voor de duidelijkheid in deze figuur weggelaten. De binnendiameter D van de halS bedraagt 28 irm. De lengte 1 van de spiraal is eveneens 28 itm. Het 25 elektronenkanonsysteem 30 bevat drie geïntegreerde elektronenkanonnen.

De kathodes 31 bevinden zich in de eerste roosters 32 die pp hun beurt in het tweede rooster 33 zijn gemonteerd, dat voor de drie eléktronen-kanonnen gemeenschappelijk is. De kathodes, eerste roosters en tweede roosters zijn met behulp van keramisch materiaal 27 aan elkaar 30 bevestigd. De bevestiging van de andere elektrodes geschiedt qp de gebruikelijke wijze met hier niet getoonde glasstaafjes. Tussen de tegenover elkaar gelegen openingen in de gemeenschappelijke elektrodes 34 en 35 worden door het aanleggen van spanningen de fokusseerlenzen voor de drie elèktronenbundels 36, 37 en 38 gevormd. Bij de diverse 35 elektrodes zijn de aangelegde spanningen aangegeven. De uit het eléktronenkanonsysteom 30 tredende evenwijdige elektronenbundels worden door de bi-potentiaal-spiraallens 39 geconvergeerd, zodat de trefvlekken van de drie bundels qp het 280 mm verder van het centrum C

8400779 £ PHN 10.966 8 . , · van de spiraallens langs bundel 37 gelegen beeldscherm op elkaar vallen. De spanning over de spiraallens bedraagt bij konvergentie 17 kV.

Figuur 4 laat op aan figuur 3 analoge wijze een langsdoorsnede 5 zien van een hals 28 van een kathodestraalbuis met een elektronenkanonsysteem gevolgd door een uni-potentiaal-spiraallens. De verbindingen van de aansluitpennen 29 met de elektrodes van het elektronenkanonsysteem zijn voor de duidelijkheid in deze figuur weer weggelaten. De binnendiameter D van de hals bedraag 28 mm. De lengte 1 van de spiraal 10 bedraagt eveneens 28 irm. Het elektronenkanonsysteem 30 is identiek aan dat beschreven bij figuur 3. Bij de diverse elektrodes zijn weer de aangelegde spanningen aangegeven. De uit het elektronenkanonsysteem 30 tredende evenwijdige elektronenburdels worden door een uni-potentiaal-spiraallens 40 gekonvergeerd, zodat de tref vlekken van de drie bundels 15 qp het 280 irm verder van het centrum C van de spiraallens langs bundel 37 gelegen beeldscherm op elkaar vallen. De spiraallens is van een aftakking voorzien in de vorm van een elektrische glasdoorvoer ,41 .

De uni-potentiaal-spiraallens wordt verkregen door éen hogere of lagere potentiaal (hier 13 kV) vergeleken met de spanningen op de 20 spiraaluiteinden (hier 25 kV) aan deze aftakking aan te leggen.

Figuur 5 laat op aan de figuren 3 en 4 analoge wijze een langsdoorsnede zien van een hals 28 van een kathodestraalbuis met een bi-potentiaal-spiraallens. De verbindingen van de aansluitpennen 29 met de elektrodes van het elektronenkanonsysteem zijn voor de duidelijk-25 heid in deze figuur weer weggelaten. De binnendiameter D van de hals bedraagt 28 mm. De lengte 1 van de spiraal bedraagt eveneens 28 mm.

Het elektronenkanonsysteem 51 is een systeem met gescheiden elektronenkanonnen zoals beschreven in het Amerikaanse octrooischrift 4.291.251.

De konvergentie van de elektronenbundels 52, 53 en 54 wordt in dit 30 geval verkregen door de uiteinden 70 van de elektrodes 55 en 56 die tegenover de elektrodes 57 en 58 zijn gelegen, en die normaal een hoek van 90° met de kanonas maken, een hoek van ongeveer 87° met de kanonas te laten maken. In de eerste roosters 59 bevinden zich de kathodes 60. De elektronenbundels worden gefokusseerd met behulp van 35 lensvelden tussen de elektrodes 56 en 62, de elektrodes 61 en 63 en de elektrodes 55 en 64. De elektrodes 62, 63 en 64 zijn bevestigd aan een centreerbeker 65 die elektrisch is verbonden met behulp van een kontaktveer 66 met de elektrisch geleidende wandbedekking 67. De 8400779 f r PHN 10.966 9 · spiraallens 68 is aangebracht tussen deze bedekking 67 en de wandbedekking 69 van de konus, die met de aluminiumbedekking van het keelscherm is verbonden. Wandbedekking 69 is eveneens met het hoogspanningskontakt 22 (zie figuur 1) verbonden en wordt op een spanning van 25 kV gehouden.

5 Door nu de spanning cp de andere zijde van de spiraallens 68 tijdens de afbuiging te variëren (bijvoorbeeld 20-25 kV) is het mogelijk de konvergentie over het gehele keelscherm dynamisch te laten plaatsvinden. Het is in dat geval niet meer nodig zelfkonvergerende afbuigspoelen toe te passen, aan walk spoeltype het nadeel kleeft dat afbufgdefokusse-10 ring in vertikale richting plaatsvindt. Het is natuurlijk zonder meer mogelijk de in figuur 5 getoonde bi-potentiaal-spiraallens door een uni-potentiaallens zoals getoond in figuur 4 te vervangen. De uitvinding is natuurlijk niet beperkt tot spiraallenzen die cp de binnenwand van een buishals zijn aangebracht. Zo zijn er doosvormige kathodestraal-15 buizen bekend, waarin een dergelijke spiraallens op de binnenwand van een cilinder uit isolatiemateriaal (bijvoorbeeld glas) kan worden aangebracht die in de doosvormige omhulling coaxiaal met het eléktronenkanonsysteem is gemonteerd.

20 25

A

30 1 8400779 35

Claims (10)

1. Kathodestraalbuis, bevattende in een geëvacueerde omhulling middelen voor het opwekken van tenminste twee elektronenbundels die volledig of vrijwel volledig op een beelscherm. worden gekonvergeerd en over dit beeldscherm worden afgebogen waarbij een raster wordt 5 beschreven, en iedere elektronenbundel door tenminste één fokusseerlens op het beeldscherm tot een tref vlek wordt gefokusseerd, met het kenmerk, dat alle uit de fokusseerlenzen tredende elektronenbundels tenminste voor een deel door een voor alle elektronenbundels gemeenschappelijke spiraallens met een lengte 1 2D worden gekonvergeerd, waarin 1 de 10 spiraallengte is en D de spiraaldiameter.

2. Kathodestraalbuis volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de uit de fokusseerlenzen tredende elektronenbundels in hoofdzaak evenwijdig aan elkaar lopen en in hoofdzaak door de spiraallens warden gekonvergeerd, waarbij een brandpunt van de spiraallens qp of nagenoeg 15 op het beelscherm is gelegen.

3. Kathodestraalbuis volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de uit de fokusseerlenzen tredende elektronenbundels konvergeren en deze konvergentie wordt gekorrigeerd door de spiraallens, zodat de elëktronenbundels qp of nagenoeg op het beeldscherm kanvergeren.

4. Kathodestraalbuis volgens conclusie 3, net het kenmerk, dat de korrektie van de konvergentie dynamisch tijdens de afbuiging geschiedt.

5. Kathodestraalbuis volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de spiraallens een bi-potentiaallens is.

6. Kathodestraalbuis volgens een der conclusies 1 t/m 4, met het kenmerk, dat de spiraallens een. uni-potentiaallens is, bestaande uit een spiraalelektrode met een aftakking waaraan een zodanig potentiaal wordt aangelegd dat de potentiaalgradiënt in een deel van de lens wordt omgekeerd.

30 Kathodestraalbuis volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de omhulling voorzien is van een cilindrische hals waarin de genoemde middelen zijn gecentreerd en de spiraallens zich qp de binnenwand van deze hals uitstrekt.

8. Kathodestraalbuis volgens een der voorgaande conclusies, met 35 het kenmerk, dat het een kleuren-DGD-beeldbuis is (DGD = Data Graphic Display).

9. Kathodestraalbuis volgens, een der conclusies 1 t/m 7, met het kenmerk, dat het een projectie-televisie-beeldbuis is. 8400779 EHN 10.966 11 ✓· if- -&>

10. Kathodestraalbuis volgens een der conclusies 1 t/m 7, 8 of 9, itet het kenmerk, dat de spixaallens op de binnenwand van een cilinder uit isolatiemateriaal is aangebracht die in de geëvakueerde omhulling van de buis is bevestigd. 5 10 15 20 25 30 35 8400779