NL8304021A - Stabiele waterige dispersie van een polymeer alsmede de bereiding en toepassing van een dergelijke dispersie. - Google Patents

Description

' "W

'«a*.· ACO 1913

Stabiele waterige dispersie van een polymeer alsmede de bereiding en toepassing van een dergelijke dispersie.

De uitvinding betreft een waterige dispersie van een polymeer van een of meer alkenisch onverzadigde verbindingen.

5 De uitvinding beoogt onder meer een waterige polymeerdispersie te verschaffen, waarvan het gedispergeerde polymeer een zeer geringe deeltjesgrootte bezit, bijvoorbeeld een deeltjesgrootte van 30-400 nm, bij voorkeur van 50-200 nm. Op basis van deze polymeerdispersie kan een fysisch drogende dan wel moffelbare bekledingssamenstelling worden bereid. Na 10 droging van de polymeerdispersie wordt een bekledingslaag met een zeer hoge glans verkregen, die een goede buitenduurzaamheid en bestendigheid tegen water en vocht bezit. Een ander voordeel is dat de polymeerdispersie een geringe viscositeit bezit.

De waterige dispersie volgens de uitvinding wordt nu hierdoor gekenmerkt 15 dat de dispersie gestabiliseerd is met een geïoniseerde carboxylische polyester met een zuurgetal van 40-150, een hydroxylgetal van 0-150 en een getalgemiddeld moleculair gewicht van 500-10000 en welke polyester het adduct is van een polycarbonzuuranhydride met 4-17 koolstofatomen aan een verzadigde uitgangspolyester opgebouwd uit een twee- of raeerwaardige hy-20 droxyverbinding met 2-9 koolstofatomen en een twee- of meerwaardige car-boxylverbinding met 2-40 koolstofatomen en met een hydroxylgetal van 20-200, waarbij het bindmiddel van de dispersie bestaat voor 1-99 gew.% uit het polymeer van een of meer alkenisch onverzadigde verbindingen en voor 1-99 gew.% uit de carboxylische polyester.

25 De uitgangspolyester kan volgens de uitvinding worden bereid door poly-condensatie van een of meer alifatische en/of cycloalifatische twee- of meerwaardige hydroxyverbindingen met 2-9 koolstofatomen en desgewenst eenwaardige hydroxyverbindingen met een of meer alifatische, cycloalifatische en/of aromatische twee- of meerwaardige carboxylverbindingen met 30 2-40 koolstofatomen en desgewenst eenwaardige carboxylverbindingen, waar onder mede worden begrepen de derivaten van dergelijke hydroxy- of car- 8 3 0 4 0 2 1 - 2 - ACO 1913 boxylverbindingen zoals epoxyverbindingen, esters, zuuranhydriden of zuurcbloriden.

Geschikte twee- of meerwaardige hydroxyverbindingen met 2-9 koolstofato-men zijn onder meer ethyleenglycol, diethyleenglycol, triethyleenglycol, 5 propyleenglycol, dipropyleenglycol, 2,2-dimethylpropaandiol-l,3, propeen-oxyde, buteenoxyde, 2-methyl-2-propylpropaandiol-l,3f 1,2-butaandiol, 1,3-butaandiol, 1,4-butaandiol, 2,2,4-trimethylpentaandiol-l,3, 2,2,4-trimethylhexaandiol-l,6, 2,4,4-triraethylhexaandiol-l,6, dimethylol-propionzuur, de neopentylglycolester van hydroxypivalinezuur (Esterdiol 10 204), pentaandiol-1,5, hexaandiol-1,6, 2-ethylhexaandiol-l,6, 1,4-dime- thylolcyclohexaan, 1,4-dihydroxycyclohexaan, glycerol, 2,3-epoxy-l-propa-nol, triraethylolethaan, trimethylolpropaan, pentaerythritol en sorbitol. Bij voorkeur worden twee- of driewaardige hydroxyverbindingen met 2-7 koolstofatomen toegepast, in het bijzonder dihydroxyverbindingen met 2-6 15 koolstofatomen zoals ethyleenglycol, propyleenglycol-1,2, pentaandiol-1,5 of hexaandiol-1,6. Geschikte eenwaardige hydroxyverbindingen zijn onder meer benzylalkohol, laurylalkohol, octylalkohol, linoleylalkohol, stea-rylalkohol en cetylalkohol.

Geschikte twee- of meerwaardige carboxylverbindingen zijn onder meer 20 oxaalzuur, malonzuur, barnsteenzuur of het anhydride daarvan, glutaar- zuur, adipinezuur, azelainezuur, trimethyladipinezuur, sebacinezuur, ge-dimeriseerde vetzuren, hexahydroftaalzuur, o-ftaalzuur of het anhydride daarvan, dichloorftaalzuur, isoftaalzuur, tereftaalzuur, dimethylterefta-laat, methylorthohexahydroftaalzuur, trimellietzuur of het anhydride 25 daarvan en pyromellietzuur. Bij voorkeur wordt een (cyclo)alifatische of aromatische di- of tricarbonzuur met 2-12 koolstofatomen of het anhydride daarvan toegepast. Geschikte eenwaardige carboxylverbindingen zijn onder meer valeriaanzuur, heptaanzuur, 2-ethylhexaanzuur, pelargonzuur, isono-naanzuur, laurinezuur, palmitinezuur, stearinezuur, cerotinezuur, cyclo-30 pentaancarbonzuur, cyclopentaanpropionzuur, cyclohexaancarbonzuur, ben- zoezuur en p-tert.butylbenzoëzuur.

De polycondensatiereactie ter bereiding van de uitgangspolyester wordt gewoonlijk uitgevoerd bij een temperatuur van 140e-300°C, bij voorkeur bij 180°-260°C, en in een inerte atmosfeer van bijvoorbeeld stikstof 35 en/of kooldioxyde. Het bij de polycondensatie vrijkomende water kan op gebruikelijke wijze worden verwijderd, bijvoorbeeld door destillatie on- 8304021 * é - 3 - ACO 1913 der verminderde druk of door azeotropische destillatie onder gebruikmaking van een organisch oplosmiddel, bijvoorbeeld tolueen of xyleen. Deze oplosmiddelen kunnen desgewenst na beëindiging van de polycondensatie door destillatie uit de polyesterhars worden verwijderd.

5 De polycondensatiereactie wordt zolang voortgezet totdat de uitgangspoly-ester het vereiste hydroxyIgetal van 20-200 en bij voorkeur van 35-130 bezit. Het zuurgetal van de uitgangspolyester is bij voorkeur ten hoogste 5, meer in het bijzonder 0-3. Het zuurgetal en het hydroxy Igetal worden uitgedrukt in mg KOH per g uitgangspolyester.

10 Desgewenst kan een veresteringskatalysator in het polycondensatiemengsel aanwezig zijn, bijvoorbeeld zwavelzuur, p-tolueensulfonzuur, benzeensul-fonzuur, naftaleensulfonzuur, een sulfonzure kationenuitwisselaar of een metaalverbinding, bijvoorbeeld dibutyltindilauraat of loodacetaat, bij voorkeur dibutyltinoxyde.

15 Het getalgemiddelde moleculaire gewicht van de uitgangspolyester is bij voorkeur 800-3800.

Het adduct volgens de uitvinding van een polycarbonzuuranhydride met 4-17 koolstofatomen en de hiervoor beschreven uitgangspolyester kan op elke geschikte, op zich bekende wijze geschieden, bijvoorbeeld door de uit- 20 gangspolyester te smelten of eventueel op te lossen in een geschikt inert oplosmiddel en vervolgens te mengen met het betreffende polycarbonzuuranhydride. Het reactiemengsel wordt gewoonlijk zolang verwarmd bij een temperatuur van in het algemeen 100°-220eC, bij voorkeur 120e-170eC totdat het gevormde adduct het gewenste zuurgetal bezit.

25 Geschikte polycarbonzuuranhydriden zijn onder meer anhydriden van dicar-bonzuren zoals ftaalzuur, 3-sulfonyl-ftaalzuur, nitroftaalzuur en acetyl-ftaalzuur; tricarbonzuren zoals trimellietzuur en tetracarbonzuren zoals pyromellietzuur. Bij voorkeur worden anhydriden van di- of tricarbonzuren met 4-10 koolstofatomen toegepast.

30 Bij voorkeur bezit de carboxylische polyester een zuurgetal van 45-75, een getalgemiddeld moleculair gewicht van 1000-4000 of een hydroxylgetal van 0-120.

De uitvinding heeft tevens betrekking op een werkwijze voor de bereiding van een met een carboxylische polyester gestabiliseerde waterige disper- 83 C ¢- 0 2 1 - 4 - ACO 1913 sie van een polymeer van een of meer alkenisch onverzadigde verbindingen, waarbij men 1-99 gewichtsdelen van de alkenisch onverzadigde verbinding (en) polymeriseert door middel van een radicaalinitiator in tegenwoordigheid van 99-1 gewichtsdelen van een geïoniseerde carboxylische polyester 5 met een zuurgetal van 40-150, een hydroxylgetal van 0-150 en een getalge-middeld moleculair gewicht van 500-10000 en welke polyester het adduct is van een polycarbonzuuranhydride met 4-17 koolstofatomen aan een verzadigde uitgangspolyester opgebouwd uit een twee- of meerwaardige hydroxyver-binding met 2-9 koolstofatomen en een twee- of meerwaardige carboxylver-10 binding met 2-40 koolstofatomen en met een hydroxylgetal van 20-200.

Geschikte voorbeelden van alkenisch onverzadigde verbindingen die volgens de werkwijze volgens de uitvinding tot een in een waterige fase gedisper-geerd polymeer kunnen worden gepolymeriseerd zijn onder meer de mono-, di- of poly(meth)acrylzure esters van één- of meerwaardige alkoholen met 15 1 tot 18 koolstofatomen, bijvoorbeeld de (meth)acrylzure esters van me thanol, ethanol, propanol, n-butanol, butanol-2, 2-ethylhexanol, dodecyl-alkohol, hexadecylalkohol, ethyleenglycol, propyleenglycol, butaandiol, hexaandiol, octaandiol, 1,4-dihydroxycyclohexaan, glycerol, trimethylol-ethaan, trimethylolpropaan, pentaerythritol en dipentaerythritol; nitril-20 len, bijvoorbeeld acrylnitril en methacrylnitril; vinylaromatische verbindingen zoals styreen, a-methylstyreen en divinylbenzeen; en verbindingen zoals vinylchloride, vinylacetaat, vinylpropionaat, vinylideen-fluoride, vinylideenchloride, butadieen-1,3, isopreen, chloropreen, vi-nylacrylaat en de methylether van metbylacrylamiöoglycolaat. Mengsels van 25 monomeren zijn toepasbaar. Bij voorkeur wordt een mengsel van een of meer monoalkenisch onverzadigde verbindingen en 0-30, meer in het bijzonder 0-15, gew.%, betrokken op het totale mengsel, van een of meer di- of po-lyalkenisch onverzadigde verbindingen toegepast. Gewoonlijk wordt zoveel van een hydroxylgroepbevattend monomeer toegepast dat het bereide poly-30 meer een hydroxylgetal van 0-150, bij voorkeur 0-120, bezit. Het polymeer bezit in het algemeen een getalgemiddeld moleculair gewicht van 50000-250000 en een glasovergangspunt van de tweede orde (Tg) tussen -40° en +70® C.

De polymerisatie kan volgens op zich bekende methoden plaatsvinden onder 35 toepassing van een vrije-radicaalinitiator bij een temperatuur van in het 8304021

X

- 5 - ACO 1913 algemeen ten hoogste 180°C, bij voorkeur 20-150°C. Geschikte vrije-radi-caalinitiatoren zijn onder meer peroxiden zoals di-tert. butylperoxide, benzoylperoxide; hydroperoxiden zoals tert. butylhydroperoxide, cumeen-hydroperoxide/ cyclohexanonhydroperoxide? en verbindingen zoals water-5 stofperoxide en N,N*-bisazoisobutyronitril en perzouten zoals kaliumper-sulfaat.

De initiator of een mengsel van initiatoren wordt gewoonlijk toegepast in een hoeveelheid van 0,05-7 gew.%, bij voorkeur 0,2-3 gew.%, betrokken op de hoeveelheid alkenisch onverzadigd monomeer.

10 Bij voorkeur bevat de waterige dispersie 5-60 gewichtsdelen van de car-boxylische polyester en 40-95 gewichtsdelen van het polymeer van een of meer alkenisch onverzadigde verbindingen.

Volgens de uitvinding polymeriseert men de alkenisch onverzadigde verbinding (en) in tegenwoordigheid van de geïoniseerde carboxylische polyester.

15 Geschikte basische verbindingen om de carboxylische polyester te ioniseren zijn onder meer anorganische hydroxydes bijvoorbeeld ammoniak of li-thiumhydroxyde, of primaire, secundaire of tertiaire aminen, bijvoorbeeld monoethylamine, monobutylamine, dimethylamine, dimethylethanolamine, di-ethylamine, triethylamine, diethanolamine, methyldiethanolaraine of tri-20 ethanolamine, of mengsels van twee of meer van de hier bedoelde verbindingen. Het is gewoonlijk niet noodzakelijk dat alle carboxylgroepen van de polyester worden geneutraliseerd om een voldoende ionisering van de polyester te verkrijgen. Praktisch worden gewoonlijk 30-100%, bij voorkeur 60-100% van de carboxylgroepen geneutraliseerd. De pH van de oplos-25 sing bedraagt gewoonlijk 4 1/2-8 1/2, bij voorkeur 5 1/2-7.

De waterige dispersie volgens de uitvinding kan op velerlei gebieden worden toegepast, bijvoorbeeld als een fysisch drogende bekledingscompositie of als een moffelbare compositie in de vorm van een zgn. "coil coating" of in bijvoorbeeld de automobielsector.

30 Wordt de waterige dispersie gebruikt als basis voor een moffelbare bekledingscompositie, dan dient het bindmiddel van de waterige dispersie een hydroxylgetal van 40-150, bij voorkeur van 60-120 te bezitten en bevat de 8304021 - 6 - ACO 1913 compositie tevens een verhardingsmiddel voor het bindmiddel. Gebruikelijke verknopingsmiddelen zijn onder meer in het algemeen N-raethylol- en/of N-methylolethergroepbevattende aminoplasten, verkregen door reactie van een aldehyde/ bijvoorbeeld formaldehyde, met een amino- of amidogroepbe-5 vattende verbinding zoals melamine, ureum, Ν,Ν'-ethyleenureum, dicyaandi-amide en benzoguanamine; voor de bereiding van dergelijke verbindingen zie bijvoorbeeld Houben-Weyl, Methoden der organischen Chemie; Band 14/2, blz. 319-371 (1963). Bij voorkeur zijn de hiervoor beschreven verbindingen geheel of gedeeltelijk veretherd met alcoholen met 1 tot 6 koolstof-10 atomen, bijvoorbeeld met methanol, ethanol, n-propanol, isopropanol, n-butanol, isobutanol, amylalcohol, hexanol of mengsels van de hiervoor bedoelde alcoholen. In het bijzonder wordt toegepast een methylolmelamine met 4 tot 6 methylolgroepen per molecule melamine waarbij tenminste 3 me-thylolgroepen veretherd zijn met methanol, ethanol, een propanol of met 15 een butanol, of een met een butanol veretherd condensatieprodukt van formaldehyde en N,N' -ethyleendiureum. Meer in het bijzonder wordt een hex-aalkoxymethylmelamine toegepast, waarbij de alkoxygroep 1 tot 4 koolstof-atomen bevat. In plaats van of naast de bovenbeschreven verhardingsmidde-len kunnen andere geschikte middelen worden toegepast, bijvoorbeeld al 20 dan niet geblokkeerde isocyanuraatverbindingen of al dan niet geblokkeerde, alifatische, cycloalifatische of aromatische twee-, drie- of meerwaardige isocyanaten.

Geschikte isocyanaten zijn bijvoorbeeld hexaraethyleendiisocyanaat, 2.2.4- trimethylhexaandiisocyanaat-l,6, 2,4,4-triraethylhexaandiisocya- 25 naat-1,6, cyclohexaan-l,4-diisocyanaat, isophorondiisocyanaat, het adduct van 1 molecule butaandiol-1,4 en 2 moleculen isophorondiisocyanaat, het adduct van 1 molecule butaandiol-1,4 en 2 moleculen hexamethyleendiiso-cyanaat, dicyclohexylmethaan-4,4’-diisocyanaat, xylyleendiisocyanaat, 1.3.5- trimethyl-2,4-bis(isocyanatomethyl) benzeen, tolueendiisocyanaat, 30 difenylmethaan-4,41-diisocyanaat, het adduct van 3 moleculen hexaraethy leendiisocyanaat en 1 molecule water, het adduct van 1 molecule triraethy-lolpropaan en 3 moleculen isophorondiisocyanaat, het adduct van 1 molecule trimethylolpropaan en 3 moleculen tolueendiisocyanaat en het adduct van 1 molecule pentaerythritol en 4 moleculen hexaraethyleendiisocyanaat.

35 Voor de eventuele blokkering van de isocyanaat- of isocyanuraatverbinding kan elk daarvoor gebruikelijk of geschikt blokkeringsmiddel worden toegepast.

8304021 - 7 - ACO 1913

Het verhardingsmidde 1 is in de bekledingscompositie in een zodanige hoeveelheid aanwezig dat de molaire verhouding van de reactieve groepen van het verknopingsmiddel tot die van het hydroxylgroepenbevattende polymeer ligt tussen 0/6 en 1/5 en bij voorkeur tussen 0,7 en 1,3.

5 De bekledingssamenstelling kan desgewenst één of meer pigmenten, kleurstoffen en gebruikelijke hulpstoffen, additieven en oplosmiddelen bevatten, bijvoorbeeld pigraentdispergeermiddelen, thixotropiebevorderende middelen, middelen ter beïnvloeding van de Theologische eigenschappen, weekmakers, matteringsmiddelen en verbindingen die de verhardingsreactie be-10 vorderen, zoals p-tolueensulfonzuur of geblokkeerde produkten van dergelijke versnellers. Toepasbare pigmenten omvatten de gebruikelijke soorten, te weten zure, neutrale of basische pigmenten, welke organisch dan wel anorganisch van aard kunnen zijn. Desgewenst kunnen de pigmenten voorbehandeld zijn ter modificering van de eigenschappen. Geschikte pig-15 inenten zijn onder meer titaandioxyde, ijzeroxydrood, loodchroraaat, roet en ftalocyaninpigmenten. Onder de term pigmenten worden hier tevens metallieke pigmenten, zoals aluminium en roestvrij staal begrepen. De gewichtsverhouding van pigment tot het totale bindmiddel ligt in het algemeen tussen 0 en 0,8 en bij voorkeur tussen 0 en 0,7.

20 Geschikte saraenvloeiingsmiddelen zijn onder meer 2-ethylhexanol en de bu-tylethers van ethyleenglycol en diethyleenglycol.

De bekledingscompositie kan op elke geschikte wijze op het substraat worden aangebracht, bijvoorbeeld door (elektrostatisch) spuiten, kwasten, gieten, dompelen of met de walsrol, in een of meer lagen, doch een andere 25 applicatiemethode, bijvoorbeeld elektroforese, is vanzelfsprekend eveneens mogelijk. Als substraat kan bijvoorbeeld dienen een metaal of een legering, een kunststof, een elastomeer, hout, glas enz.

De uitvinding wordt nader toegelicht aan de volgende voorbeelden. Onder "delen" worden hierin "gewichtsdelen" en onder "%" wordt hierin "gewichts-30 procent" verstaan.

83 04 0 2.1 - 8 - A CO 1913

Bereiding (geïoniseerde) carboxylische polyesters

Voorbeeld A

In een reactor voorzien van een roerder, een thermometer en een waterafvoer worden met elkaar gemengd 2689 dalen pentaandiol-1/5, 6,5 delen di-5 butyltinoxide, 3728 delen isoftaalzuur en 210 g xyleen en wordt vervolgens het mengsel verhit op een temperatuur van 230°C onder azeotropische verwijdering van het gevormde water totdat het zuurgetal van het mengsel minder dan 2 bedraagt.

De bereide hydroxypolyester wordt vervolgens afgekoeld tot een tempera-10 tuur van 150°C en gemengd met 642 delen trimellietzuuranhydride. De temperatuur van het mengsel wordt zolang op 150°C gehouden totdat het zuurgetal van de verkregen carboxylische polyester A 60-62 bedraagt.

Voorbeeld B

De bereidingswijze van Voorbeeld A wordt herhaald,· echter onder toepas-15 sing van de componenten in de volgende hoeveelheden: 2195 delen pentaan-diol-1,5, 5,5 delen dibutyltinoxide, 3261 delen isoftaalzuur en 545 delen trimellietzuuranhydride. De bereide carboxylische polyester B bezat een zuurgetal van 60-62.

Voorbeeld C

20 Voorbeeld B werd herhaald, echter onder toepassing van 232 delen propy-leenglycol-1,2 en 720 delen hexaandiol-1,6, 3,2 delen dibutyltinoxide, 1228 delen adipinezuur en 227 delen trimellietzuuranhydride. Er werd een carboxylische polyester C met een zuurgetal van 61,5 verkregen.

Voorbeeld D

25 Voorbeeld B werd herhaald, echter onder toepassing van 210 delen pentaan-diol-1,2, 6,0 delen dibutyltinoxide, 1176 delen isoftaalzuur en 461 delen trimellietzuuranhydride. Er werd een carboxylische polyester D met een zuurgetal van 122 en een hydroxylgetal van ca. 0 verkregen.

8304021 - 9 - ACO 1913

Vborbeeld E

1262 delen van de volgens Voorbeeld A bereide polyester werden verwarmd op een temperatuur van 85°-90°C, waarna onder roeren gedurende 15 minuten daaraan 116 delen dimethylethanolaraine werden toegevoegd. Hierna werden 5 1121 delen gedeioniseerd water toegevoegd en werd de verkregen dispersie gehomogeniseerd.

Voorbeeld F

Voorbeeld E werd herhaald, echter onder toepassing van 150 delen van de volgens Voorbeeld C bereide polyester, 18 delen diraethylethanolamine en 10 500 delen gedeioniseerd water.

Voorbeeld G

Voorbeeld E werd herhaald, echter onder toepassing van 125 delen van de volgens Voorbeeld D bereide polyester, 32 delen methyldiethanolamine en 500 delen gedeioniseerd water.

15 Voorbeeld H

Voorbeeld E werd herhaald, echter onder toepassing van 400 delen van de volgens "Vborbeeld B bereide polyester, 37 delen dimethylethanolamine en 300 delen gedeioniseerd water.

Vborbeeld 1 20 300 delen van de volgens Voorbeeld E verkregen polyesteroplossing en 350 delen gedeioniseerd water werden met elkaar gemengd in een polymerisatie-reactor. Aan het mengsel werden 5,0 delen van een 70% dispersie van tert. butylhydroperoxide in water toegevoegd en werd het geheel op een temperatuur van 100eC gebracht. Bij deze temperatuur werden gedurende 2 1/2 uur 25 onder roeren 260 delen butylmethacrylaat en 90 delen hydropropylmethacry-laat toegevoegd en werd hierna de reactie nog gedurende 1/2 uur voortgezet. Er werd een polyacrylaatlatex met een vaste-stofgehalte van 41%, een deeltjesgrootte van 80-200 nm en met een viscositeit van 59 seconden verkregen.

8304 0 2 1 , . w * - 10 - ACO 1913

Voorbeeld 2

De volgens Voorbeeld F verkregen polyesteroplossing werd verwarmd op een temperatuur van 90°-100e en hieraan werd vervolgens gedurende 2 1/2 uur onder roeren een mengsel van 260 delen butylmethacrylaat, 90 delen hy-5 droxypropylmethacrylaat en 10,0 delen benzoylperoxide toegevoegd. Daarna werd de reactie nog gedurende 40 minuten bij een temperatuur van 95eC voortgezet. Er werd een polyacrylaatlatex met een vaste-stofgehalte van 49%, een deeltjesgrootte van 60-250 nm en met een viscositeit van 47 seconden verkregen.

10 Voorbeeld 3

Voorbeeld 1 werd herhaald, echter onder toepassing van de volgens Voorbeeld G verkregen polyesteroplossing, 2 delen kaliumpersulfaat en 375 delen butylmethacrylaat. Er werd een polyacrylaatlatex met een vaste-stofgehalte van 49,8%, een deeltjesgrootte van 40-70 nm en met een 15 viscositeit van 72 seconden verkregen.

Voorbeeld 4

In een polymerisatiereactor werd de volgens Voorbeeld H verkregen polyesteroplossing gemengd met 2,2 delen kaliumpersulfaat en werd het geheel op een temperatuur van 75e-80°C gebracht. Bij deze temperatuur werden ge-20 durende 3 uur onder roeren 300 delen styreen toegevoegd en werd hierna nog de reactie gedurende 1 uur voortgezet. Er werd een polystyreenlatex met een vaste-stofgehalte van 60-140 nm en met een viscositeit van 62 seconden verkregen. De latex vertoonde na gedurende 8 maanden op kamertemperatuur bewaard te zijn geen enkel teken van destabilisatie. 1 8304021

Alle volgens de Voorbeelden bereide latices werden in een laagdikte van 70-75 ym (in droge toestand) aangebracht op een aluminium paneel. Na droging vertoonde de bekledingslaag een glans van 85-93% onder een hoek van 60°.

Claims (12)

11. ACO 1913

1. Waterige dispersie van een polymeer van een of meer alkenisch onverzadigde verbindingen, met het kenmerk dat de dispersie gestabiliseerd is met een geïoniseerde carboxylische polyester 5 met een zuurgetal van 40-150, een hydroxylgetal van 0-150 en een getalgemiddeld moleculair gewicht van 500-10000 en welke polyester het adduct is van een polycarbonzuuranhydride met 4-17 koolstofatomen aan een verzadigde uitgangspolyester opgebouwd uit een twee- of meerwaardige hydroxyverbinding met 2-9 10 koolstofatomen en een twee- of meerwaardige carboxylverbinding met 2-40 koolstofatomen en met een hydroxylgetal van 20-200, waarbij het bindmiddel van de dispetsie bestaat voor 1-99 gew. % uit het polymeer van een of meer alkenisch onverzadigde verbindingen en voor 1-99 gew.% uit de carboxylische polyester.

2. Polymeerdispersie volgens conclusie 1, met het kenmerk dat de uitgangspolyester is opgebouwd uit een twee- of driewaardige hydroxyverbinding met 2-7 koolstofatomen.

3. Polymeerdispersie volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk dat de uitgangspolyester is opgebouwd uit een (cyclo)alifatisch of 20 aromatisch di- of tricarbonzuur met 2-12 koolstofatomen of het anhydride daarvan.

4. Polymeerdispersie volgens conclusie 1, met het kenmerk dat de uitgangspolyester een hydroxylgetal van 35-130 bezit.

5. Polymeerdispersie volgens conclusie 1, met het kenmerk dat de 25 uitgangspolyester een zuurgetal van ten hoogste 5 bezit.

6. Polymeerdispersie volgens conclusie 1, met het kenmerk dat de uitgangspolyester een getalgemiddeld moleculair gewicht van 800-3800 bezit. 1 2 8304021 Polymeerdispersie volgens conclusie 1, met het kenmerk dat de 2 30 carboxylische polyester het adduct is van een anhydride van een V >

12. ACO 1913 di- of tricarbonzuur met 4-10 koolstofatomen en de uitgangs-polyester.

8. Polymeerdispersie volgens conclusie 1, met het kenmerk dat de carboxylische polyester een zuurgetal van 45-75, een getalge- 5 middeld moleculairgewicht van 1000-4000 of een hydroxylgetal van 0-120 bezit.

9. Polymeerdispersie volgens conclusie 1, met het kenmerk dat het polymeer van een of meer alkenisch onverzadigde verbindingen is bereid door polymerisatie van een mengsel van een of meer mono- 10 alkenisch onverzadigde verbindingen en 0-30 gew. %, betrokken op het totale mengsel, van een of meer di- of polyalkenisch onverzadigde verbindingen.

10. Polymeerdispersie volgens conclusie 9, met het kenmerk dat het polymeer een hydroxylgetal van 0-150 bezit.

11. Werkwijze voor de bereiding van een met een carboxylische poly ester gestabiliseerde waterige dispersie van een polymeer van een of meer alkenisch onverzadigde verbindingen, waarbij men 1-99 gewichtsdelen van de alkenisch onverzadigde verbinding(en) polymeriseert door middel van een vrije-radicaalinitiator in te-20 genwoordigheid van 99-1 gewichtsdelen van een geïoniseerde car boxylische polyester met een zuurgetal van 40-150, een hy-droxylge.tal van 0-150 en een getalgemiddeld moleculair gewicht van 500-10000 en welke polyester het adduct is van een polycar-bonzuuranhydride met 4-17 koolstofatomen aan een verzadigde 25 uitgangspolyester opgebouwd uit een twee- of meerwaardige hy- droxyverbinding met 2-9 koolstofatomen en een twee- of meerwaardige carboxylverbinding met 2-40 koolstofatomen en met een hydroxylgetal van 20-200. 1 8304021 Physisch drogende dan wel moffelbare bekledingscorapositie op 30 basis van de waterige polymeerdispersie volgens een der conclu sies 1-10.