NL8103419A - Lijntestcircuit voor een abonneetelefoontoestel. - Google Patents

Description

" "..... ;· * ψ Λ Η3Ν 10.102 1 N.V. Philips’ Gloeilampenfabrieken te Eindhoven "Lijntestcircuit voor een abanneetelefoantoestel"

De uitvinding heeft betrekking op een lijntestcircuit voorzien van twee aansluitklennen voor het via het haakcontact aansluiten tussen de aders van een abonneelijn en parallel aan de overige t apparatuur van een qp de abconeelijn aangesloten abonneetoestel, ten 5 behoeve van de lijnstroandetectie van de abanneelijn.

Een dergelijk circuit kan warden toegepast in telefonie-systemen. Het testen door een telefooncentrale cp het al dan niet gesloten zijn van het haakcontact in een abcnneelus kan cp een eerste wijze gebeuren door een vaste spanning aan te brengen tussen de beide 10 aders van de lus en vervolgens de stroon door die lus te meten; het testen kan ook cp een tweede wijze gebeuren door een vaste stroom door de lus te sturen en de spanning over de lus te meten. Bij deze test-wijzen wordt het haakcontact geacht gesloten te zijn als de stroom een zekere vooraf vastgestelde waarde (verder te noemen de minimale 15 detectiestrocra) overschrijdt respectievelijk als de spanning blijft onder een vooraf vastgestelde waarde (verder te noemen de maximale detectiespanning). Bij de eerste testwijze kan de centrale voedingsbron tijdens het testen op de abcnneelus zijn aangesloten via voedingswaer-standen met een hoge waarde t.o.v. de waarde van de voedingsweerstanden 20 via welke de verbinding onder gespreksomstandigheden plaats vindt. Een elektronisch abonneetoestel, dat in deze lus is opgencmen, heeft een hoge weerstand als er een kleine stroom door loopt. Door de aanwezigheid van hoogohmige voedingsweerstanden en de hoge toestelweer-stand is het mogelijk dat bij de eerstgenoemde testwijze de stroom in 25 de abcnneelus bij gesloten haakcontact lager is dan de minimale detec-tiestroon, zodat de centrale de cproep door de abonnee niet herkent.

Bij de tweede genoemde testwijze wordt de detectie verhinderd, doordat de spanning over de abcnneelus, waarin cpgencmsn de toestelelectronica, hoger is dan de maximale detectiespanning, en ook in dit geval wordt 30 de cproep niet herkend.

Het is bekend bovenbeschreven detectieproblemen op te lossen door toepassing van een circuit dat aangesloten wordt direct na het haakcontact en parallel aan de toestelelektranica en dat bij 8103419 \ η \ ΕΗΝ 10.102 2 gelijks tranen beneden een bepaalde waarde .een rèlatief lage weerstand heeft en dat bij grotere gelijkstromen een relatief hoge weerstand heeft.

Een circuit met dergelijke· eigenschappen is bekend uit 5 de Nederlandse octrooiaanvrage nr. 7402575. Een nadeel van dit circuit is zijn gecompliceerde struktuur.. Dit zal behalve een minder economische productie ook een geringere bedrijfszekerheid met zich meebrengen.

De uitvinding beoogt aan bovenstaande bezwaren tegemoet te komen. Daartoe is het lijntestcircuit van de in de aanhef vermelde 10 soort overeenkomstig de uitvinding daardoor gekenmerkt, dat dit circuit een eerste EET-trans is tor en een eerste weerstand bevat, dat de aan-sluitklemmen van het circuit met elkaar gekoppeld zijn via een serie-schakeling van de hoofdstrocmbaan van de transistor en de weerstand en dat de stuurelektrode van de transistor is verbonden met de andere 15 dan de met de hoofdstrocmbaan verbanden zijde van de weerstand, welke weerstand een zodanige waarde heeft dat het circuit onder, normale bedrijfsomstandigheden een stroom geleidt welke gering is ten opzichte van de door de administraties voorgeschreven minimale lijnstrocm. Is het circuit met de juiste polariteit aangesloten, dan doet sluiting van 20 het haakcontact een stroom vloeien door de hoofdstrocmbaan van de transistor. Deze hoofdstrocmbaan van de transistor heeft voor een laag spanningsverschil tussen de elektroden van de. hoofdstrocmbaan, de zogeheten drain en source, een lage weerstand; de· weerstand van het circuit wordt in dit geval vrijwel geheel bepaald door de serie-25: weerstand. Bij een verder oplopend spanningsverschil, tussen drain en source zal de grootte van. de stroom door de hoofdstrocmbaan bij benadering een constante waarde aannemen.

Een verder nadeel van het circuit volgens de genoemde octrooiaanvrage is dat dit circuit op zichzelf niet polariteits-30 ongevoelig is. Hierdoor wordt de toepasbaarheid van dit circuit beperkt. Teneinde aan dit bezwaar tegemoet te kernen bevat het circuit van de in-da aanhef vermelde soort overeenkomstig een verder kenmerk van de uitvinding een tweede FET-transistor en een tweede weerstand welke zodanig zijn aangebracht dat het circuit voor wat betreft de plaatsing 35 en de verbinding der elementen symmetrisch is. ten opzichte van de met de stuurelektrode van de eerste transistor verbonden zijde van de eerste weerstand, zodat de aansluitklenmen van het circuit zijn verbonden met de niet met de weerstanden verbonden elektroden van de 8103419 S' # ÏBN 10.102 3 hoofstrocnibanen van <3e beide trans is toren. Door deze zeef eenvoudige maatregel is een circuit verkregen dat polariteitsangevoelig is en daardoor een ruimere toepasbaarheid heeft. De transistor die verbonden is met die ader van de abanneelus welke een positieve potentiaal 5 heeft t.o.v. de andere ader, werkt boven een bepaalde waarde van de circuitstroom stroanbegrenzend. De tweede transistor is bij de aangenomen polariteit van de circuitspanning geheel epen gestuurd, waardoor deze transistor vrijwel geen belertmsring vormt voor de circuit-strocm. Bij polariteitswisseling van de spanning over het circuit 10 wisselen de beide trans is toren van functie .Bij onderlinge gelijke veerstanden en transistoren vertoont dit circuit een gelijkstroarr-weerstand welke niet afhangt van de richting van de stroom die erdoor loopt.

Het circuit van de in de aanhef vermelde soort is 15 volgens een andere maatregel volgens de uitvinding daardoor gekenmerkt dat het circuit een tweede FET-transistor bevat en dat de stuurelektrode van de eerste transistor via de hoofdstroanbaan van de tweede transistor verbonden is met één van de aansluitklemmen dat de stuurelektrode van de tweede transistor verbonden is· met die hoofdbaanelektrode van de 20 eerste transistor, die met de eerste veerstand verbonden is en dat de andere elektrode van de hoofdstroanbaan van de eerste transistor direct met de andere aansluitklon is verbonden. Door deze maatregel is het mogelijk geworden een polariteitsangevoelig circuit te maken met een -minimaal aantal canpanenten zender de symmetrie in het 25 streem-spanningsgedrag aan te tasten. Het onderhavige circuit vertoont tussen zijn klemmen bij een juiste keuze van de weerstand en de transistoren dezelfde stroem-spanningskarakteristiek als het laatst-beschreven circuit.

De uitvinding en haar voordelen zullen aan de hand van 30 de in de figuren weergegeven uitvoeringsvormen nader werden toegelicht, waarbij overeenkomstige elementen in verschillende figuren met dezelfde verwijzingstekens worden aangeduid. Daarbij toont:

Figuur 1 een abonneetoestel voorzien van een niet-polariteitscngevoelige uitvoeringsvorm van een circuit volgens de 35 uitvinding,

Figuur 2 een polariteitsangevoelige uitvoeringsvorm van een circuit volgens de uitvinding,

Figuur 3 een polariteitsangevoelige uitvoeringsvorm van 8103419 l EHN 10.102 4 een circuit volgens 1de uitvinding net een minimaal aantal coiponenten.

In Figuur 1 is een abonneetoestel voorzien van èen lijn-detectiecircuit volgens de uitvinding weergegeven. Dit circuit 12 is via het haakcontact 10 aangebracht tussen de aders 8 en 9 van de 5 ahonneelijn waarop het abonneetoestel is aangesloten. Vanuit de centrale gezien bevindt circuit 12 2ich achter het haakcontact 10 en is het parallel aangebracht aan de overige apparatuur 11 van het abcnneetoestel.

* Circuit 12 bestaat uit een serieschakeling van achtereenvolgens een eerste aansluitklem 1, de hoofdstrconbaan van een FET-10 transistor 2, een weerstand 3 en tenslotte een tweede aansluitklem 4, welke eveneens verbonden is met de stuurelektrode van transistor 2.

Wordt aansluitklem 1 gebracht qp een spanning die hoger is dan de spanning van aansluitklem 4 dan zal er een stroom door het circuit gaan lopen die over weerstand 3 een spanningsval veroorzaakt; deze 15 spanningsval is gelijk aan het bedrag dat de spanning van de stuurelektrode (de zogeheten gate) lager is dan de spanning van de met weerstand 3 verbonden elektrode. Teneinde de schakeling qp de gewenste wijze te laten functioneren is het noodzakelijk dat de transistor stroom kan geleiden indien de stuurelektrode een negatieve spanning 20 heeft t.o.v, ieder der elektroden van de hoofdstrocmbaan. Bovendien is het vereist-dat de hoofdstrocmbaan van dit trans is tortype een relatief, lage weerstand vertoont bij kleine negatieve stuurspanningen en een relatief hoge weerstand bij grotere: negatieve stuurspanningen.. Omdat veldeffect-transistoren van het depletion type- dit gewenste 25 gedrag vertonen warden in de uitvoeringsvormen van de onderhavig uitvinding deze veldeffekt-transistoren gebruikt. Waar verder in deze beschrijving sprake is van trans is toren zijn deze veldeffekttransis-toren bedoeld. De circuitstrocm wordt bij gegeven circuitspanning bepaald door de som der waarden van weerstand 3 en de weerstand van 30 de hoofdstrocmbaan van de transistor 2. Een geringe stroom veroorzaakt een kleine spanningsval over weerstand 3, dus ook een kleine (negatieve) gatespanning van transistor 2. De hoofdstrconbaan van transistor 2 heeft voor kleine gatespanningen een weerstand die verwaarloosbaar is t.o.v. de waarde van weerstand 3, zodat het strocmspanningsgedrag 35 in geval van geringe circuitstrocm hoofdzakelijk door weerstand 3 wordt bepaald. Wordt het spanningsverschil tussen de aansluitklenmen vergroot dan zal aanvankelijk de circuitstrocm in evenredigheid met het spanningsverschil stijgen, totdat de spanning over de weerstand 3 een zodanige 8103419 H3N 10.102 5 > waarde heeft bereikt dat transistor 2 stroonbegrenzend gaat werken. Verdere spanningsverhoging heeft dan nog slechts een zeer geringe strocmverandering ten gevolge, zodat het circuit in dat geval een zeer hoge differentiële weerstand heeft gekregen. Het circuit wordt 5 zo gedimensioneerd dat de circuitstrocm een vastgestelde maximumwaarde vrijwel bereikt indien de circuitspanning boven een vastgestelde waarde stijgt. Deze spanningswaarde wordt bepaald door de karakteristiek van transistor 2. De maximum circuit stroom wordt bepaald door de verhouding van deze spanningswaarde tot de waarde van weerstand 3. Deze 10 veerstand 3 wordt zo gekozen, dat de maximum circuitstrocm klein is t.o.v. de stroom doer de abanneelus onder gespreksanstandigheden.

In geval van spanningen met een polariteit tegengesteld aan de bovengenoemde wordt de weerstand van het circuit, afhankelijk van de circuitspanning en van de karakteristieken van de gebruikte 15 transistor, óf vrijwel gelijk aan de waarde van weerstand 3 óf gelijk aan de weerstand van de geleidende gate-sourcediode van transistor 2.

In gevallen dat het ongewenst is dat één van beide boven beschreven situaties optreedt, kan het in fig. 2 weergegeven uit-voeringsvocrbeeld van circuit 12 toegepast worden. Het in fig. 2 wser-20 gegeven circuit omvat een serièschakeling van achtereenvolgens aansluit-klem 1, de hoofdstroanbaan van transistor 2, weerstand 3, een weerstand 5, de hoofdstroanbaan van een transistor 6 en tenslotte aansluitklem 4. De stuur elektroden van de trans istoren 2 en 6 zijn verbonden met elkaar en met het verbindingspunt van de beide weerstanden 3 en 5. Is de 25 potentiaal van aansluitklem 1 hoger dan die van aansluitklem 4 dan functioneert de combinatie van transistor 2 en weerstand 3 op dezelfde wijze als beschreven bij fig. 1. De stroom door weerstand 5 veroorzaakt dat de gatespanning van transistor 6 positief wordt t.o.v. de drain-spanning van deze transistor. Hierdoor krijgt de hoofdstroembaan van 30 transistor 6 een weerstand die verwaarloosbaar is t.o.v. de son van de weerstanden 3 en 5, zodat de weerstand tussen de aansluitklenmen van het circuit volgens fig. 2 gevormd wordt door de som van de weerstanden 3 en 5 en de weerstand van de hoofdstroembaan van transistor 2. Dit betekent dat dit circuit voer circuits tranen waarbij transistor 2 nog 35 geheel epen gestuurd is, een weerstand heeft die vrijwel gelijk is aan de son der weerstanden 3 en 5. Grotere circuitspanningen hebben, doordat hierbij transistor 2 stroanbegrenzend gaat werken, slechts kleine strocm-variaties tot gevolg zodat het circuit dan een hoge differentiële weer- 81 0 3 4 1 9 EHN 10.102 6 <r· Ci «· , stand krijgt. Wisselt de spanning over het circuit van polariteit dan nemen de trans is tor en 2 en 6 eikaars functies over, waardoor het circuit polariteitsongevoelig geworden is. Zijn de transistoren en de weerstanden onderling gelijk dan is het gevolg hiervan dat het circuit 5 bij gelijke maar tegengesteld gerichte circuits tranen dezelfde weerstand heeft.

Zonder enige ftmctievermindering kan de schakeling van het circuit volgens fig, 2 vereenvoudigd worden. Dit gebeurt dear de functies van de weerstanden 3 en 5 te combineren in één weerstand met 10 een waarde gelijk aan de waarde van de weerstanden 3 of 5. (¾) deze wijze ontstaat het in fig. 3 weergegeven uitvoeringsvoorbeeld van het circuit 12. Het in fig. 3 weergegeven uitvoeringsvoorbeeld omvat een serieschakeling van achtereenvolgens aansluitklem 1, de hoofdstroem-baan van transistor 2, een serieweerstand 1, de hoofdstroembaan van 15 transistor 6 en tenslotte aansluitklem 4. De stuurelektroden van ieder der transistoren zijn verbanden met die elektrode van de hoofdstroom-baan van de andere transistor, welke met. de weerstand 7 verbonden is. De werking van dit circuit is gelijk aan de werking van het circuit volgens fig. 2 met het verschil dat in de niet-stroombegrenzende fase 20 de weerstand van het circuit volgens fig. 3 de helft is van de weerstand van het circuit, volgens fig. 2 ... Ook. het circuit volgens fig. 3 is dus polariteitsongevoelig.

25 • 30 1 8103419

Claims (3)

1. Circuit voorzien van twee aansluitklsnren voor het via het haakccntact aansluiten tussen de aders van een abcnneelijn en parallel aan de overige apparatuur van een cp de abcnneelijn aangesloten abonneetoestel, ten behoeve van de lijnstroondetectie van 5 de abcnneelijn, met het kenmerk, dat het circuit een eerste. EET-transistar en een eerste weerstand bevat, dat de aansluitklenraan van het circuit met elkaar gekoppeld zijn via een serieschakeling van de hoofdstroaribaan van de transistor en de weerstand, en dat de stuur-eléktrode van de transistor is verbonden met de andere dan de met de 10 hoofdstrocmbaan verbonden zijde van de weerstand, welke weerstand een zodanige waarde heeft dat het circuit onder normale bedrijf sons tardig- 4 heden een strocm geleidt welke gering is ten opzichte van de door de administraties voorgeschreven minimale lijnstrocm.

2. Circuit volgens conclusie 1, naat het kenmerk, dat dit 15 circuit een tweede EET-transistor en een tweede weerstand bevat welke zodanig zijn aangebracht dat het circuit voor wat betreft de plaatsing en de verbinding der elementen syrrmetrisch is ten opzichte van de met de stuurelektrode van de eerste transistor verbanden zijde van de eerste weerstand, zodat de aansluitklenmen van het circuit zijn verbanden met 20 de niet met de weerstanden verbonden elektroden van de hcofdstrocmbanen van de beide trans is teren.

3. Circuit volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het circuit een tweede EET-trans is tor bevat en dat de stuurelektrode van de eerste transistor via de hoofdstroaribaan van de tweede transistor 25 verbonden is met één van de aansluitklemnen, dat de stuurelektrode van de tweede transistor verbonden is met die hoofdstrocmbaanelektrode van de eerste transistor, die met de eerste weerstand verbonden is en dat de andere elektrode van de hoofdstroaribaan van de eerste transistor direkt met de andere aansluitklem is verbonden. 30 ---·—c' -- 8103419 35