NL2000336C2 - Spirocyclische derivaten. - Google Patents

Description

Spirocyclische derivaten Gebied van de uitvinding 5 Deze uitvinding heeft betrekking op spirocyclische de rivaten, en op werkwijzen voor de bereiding van tussenpro-ducten die worden gebruikt bij de bereiding van samenstellingen die zulke derivaten bevatten en de toepassingen van zulke derivaten.

10 De spirocyclische derivaten volgens de onderhavige uitvinding zijn PDE7-remmers en zij bezitten een aantal therapeutische toepassingen, vooral bij de behandeling van pijn, in het bijzonder neuropatische pijn.

15 Achtergrond van de uitvinding

Fosfodiesterasen (PDEs) zijn een familie van enzymen die verscheidene cellulaire signaalprocessen beïnvloeden door middel van het proces van het hydrolyseren van de se-20 condaire boodschappermoleculen cAMP en cGMP tot de overeenkomstige inactieve 5'-monofosfaatnucleotiden en daardoor hun fysiologisch niveau reguleren. De secondaire boodschappers cAMP en cGMP zijn voor de regulering van talrijke intracellulaire processen verantwoordelijk. Er 25 zijn ten minste 11 families van PDE's, waarbij sommige (PDE3, 4, 7 en 8) specifiek voor cAMP zijn, en andere voor cGMP (PDE5, 6 en 9) .

PDE7 is één lid van de PDE-familie en omvat 2 subklas-seleden, PDE7 A en B. Het mRNA van PDE7 wordt in verschil-30 lende weefsels en celtypen, waarvan bekend is dat deze belangrijk zijn bij de pathogenese van verschillende ziekten zoals aan T-cel verwante aandoeningen, tot expressie gebracht. In het bijzonder worden PDE7A en de splice-varianten ervan in geactiveerde T-cellen (L. Li, C. Yee en 2000336 2 J.A. Beavo, Science (1999), 283, 848-851) en in B- lymfocyten opgereguleerd. (R. Lee, S. Wolda, E. Moon, J. Esselstyn, C. Hertel en A. Lerner, Cell. Signal (2002), 14, 277-284), auto-immuunziekte (L. Li c.s., zie hierbo- 5 ven) en luchtwegziekte (S.J. Smith c.s., Am, J. Physiol. Lung. Cell. Mol. Physiol. (2003), 284, L279-L289) . Bijge volg kan men verwachten dat selectieve remmers van PDE7 een brede toepassing hebben zowel als immunosuppressanten als van behandeling van ademhalingsaandoeningen, bijvoor-10 beeld chronische obstructieve pulmonale aandoening en astma (N.A. Glavas, C. Ostenson, J.B. Schaefer, V. Vasta en J.A. Beavo, PNAS (2001), 98, 6319-6324).

Onderzoeken bij ratten hebben aangetoond dat PDE7 mRNA wijd verspreid blijkt te zijn in de hersenen van ratten in 15 zowel neuronale als niet-neuronale celpopulaties. De hoogste gehaltes worden in de bulbus olfactorius, olfactori-sche knobbel, hippocampus, cerebellum, mediale habenula-kern, glandula pinealis, area postrema en choroide plexus waargenomen. PDE7A mRNA wordt ook op ruime schaal in ander 20 niet-hersenweefsel gedetecteerd. Deze resultaten stemmen overeen met de waarneming dat PDE7A betrokken is bij de regulering van de signaaltransductie van cAMP bij veel hersenfuncties en suggereert dat PDE7A een effect op het geheugen, de depressie en het braken kan hebben (X. Miró, 25 S. Pérez-Torres, J.M. Palacios, P. Puigdomènach, G. Men-god, Synapse (2001), £0, 201-214). Een verband met de ziekte van Alzheimer is ook gesuggereerd (S. Pérez Torres c.s., Experimental Neurology, (2003) 182, 322-334). Bovendien is PDE7 ook betrokken bij vruchtbaarheidsaandoeningen 30 (WO 01/83772) en leukemie (R. Lee c.s., Cell Signalling (2002) 14, 277-284) .

PDE7A is uit gist (T. Michaeli c.s. J. Biol. Chem. (1993) 268, 12925-12932), de mens (P. Han, Z. Xiaoyan en M. Tamar, J. Biol. Chem. (1997) 272, 16152-16157), mui- 3 zen (T. Bloom en J.A. Beavo, Proc. Natl. Acad. Sci. USA (1996), 93, 14188-14192) geïsoleerd, en opregulering van PDE7A-gehaltes wordt bij humane T-lymfocyten (M. lchimura en H. Kase. Biochem. Biophys. Res. Commun.

5 (1993), 193, 985-990) waargenomen.

PDE7B, het tweede lid van de PDE7-familie, deelt 70% aminozuurhomologie met PDE7A in het katalytische eindstan-dige C-domein (het eindstandige N-domein is het regulerende domein dat de fosforyleringsplaats bevat, die over de 10 PDE-familie wordt behouden). PDE7B is specifiek voor cAMP en is uit muizen (aanwinstennummer - AJ251858) en humane (aanwinstennummer - AJ251860) bronnen gekloond (C. Gardner, N. Robas, D. Cawkill en M. Fidock, Biochem. Biophys. Res. Commun. (2000), 272, 186-192). Er is aangetoond dat 15 het in een ruime verscheidenheid aan weefsels tot expressie wordt gebracht: nucleus caudatus, putamen en lobus occipitalis van de hersenen en periferaal in het hart, klier van de eierstokken en de hypofyse, nier en lever en dunne darm en thymus, bovendien in skeletspieren, colon, blaas, 20 uterus, prostaat, maag, bijnier en schildklier. Er is ook aangetoond dat PDE7B een onderscheid maakt tussen verscheidene algemene PDE-remmers (J.M. Hetman, S.H. Soder-ling, N.A. Glavas en J.A. Beavo, PNAS (2000), 97_, 472-476) . Veel standaard PDE-remmers, zoals zaprinast, 25 rolipram en miltrinon remmen echter niet specifiek PDE7B.

Remmers van PDE7 zijn bekend voor hun toepassing bij de behandeling van verscheidene aan PDE7 verwante ziekten. In bijvoorbeeld WO 02/074754 worden verbindingen met de formules: 4 * en en hun toepassing bij de behandeling van aan PDE7 verwante aandoeningen, zoals aan T cellen verwante ziekten, auto-5 immuunziekten, osteoartritis, multiple sclerose, osteoporose, chronische obstructieve pulmonale ziekte, astma, kanker, verworven immunodeficiëntie-syndroom, allergie of inflammatoire darmziekten beschreven.

In WO 2004/026818 worden verbindingen met de formule: 10 R2-9 [—(CHJt, CXx TT6 R1 en hun toepassing bij de behandeling van aan PDE7 verwante aandoeningen beschreven.

15 In WO 2006/092691 wordt de toepassing van PDE7-remmers bij de behandeling van neuropatische pijn beschreven.

Wij hebben verrassenderwijs gevonden dat een klasse van verbindingen die binnen de algemene beschrijving van WO 02/074754 valt, maar niet specifiek in dit document is 20 beschreven of toegelicht, onverwacht superieure farmacoki-netische eigenschappen bezit, wanneer deze wordt vergeleken met de meest gelijkende verbinding die in WO 02/074754 wordt toegelicht. Men verwacht dat deze verbindingen een verminderde klaring uit het lichaam vertonen en het vermo 5 gen hebben om een therapeutisch effect te bereiken, wanneer zij één keer per dag worden toegediend.

Samenvatting van de uitvinding 5

Door de uitvinding wordt een verbinding met formule (I) verschaft: HO,C^a^B^o r^>| )m

yCX

R

(·) 10 waarin: m 0, 1 of 2 is; X O, S of N-CN is; R F, Cl of CN is; 15 A een C3_6-cycloalkyleengroep is die eventueel met een C1-4-alkylgroep is gesubstitueerd;

En B een enkele binding of een Ci-2-alkyleengroep is; of een farmaceutisch aanvaardbaar zout, solvaat, polymorf 20 of precursor daarvan.

Korte beschrijving van de tekeningen

Fig. 1 is een grafiek van concentratie / tijd, die de ge-25 middelde, voor de dosis genormaliseerde, farmacokinetische profielen van de verbindingen volgens de voorbeelden 1 en 6 2 volgens de onderhavige uitvinding illustreert, evenals die van de verbinding volgens voorbeeld 75 volgens WO 02/074754 (verbinding A) , na 1 mg/kg intraveneuze toediening; 5 Fig. 2 geeft röntgendiffractiegrafieken van een poeder (PXRD) voor waargenomen (A) en gesimuleerde (B) patronen voor het azijnzuursolvaat van de verbinding volgens voorbeeld 2;

Fig. 3 is een grafiek van massaverlies bij verwarmen onder 10 gebruikmaking van thermogravimetrische analyse (TGA) van het azijnzuursolvaat van de verbinding volgens voorbeeld 2 (waarbij het weergegeven massaverlies van 15,05% gelijk is aan 1 molequivalent azijnzuur};

Fig. 4 geeft PXRD-patronen weer voor de met silicium gedo-15 teerde niet-gesolvateerde vorm (vorm A) van de verbinding volgens voorbeeld 2 (A) , en het azijnzuursolvaat van deze verbinding vóór TGA- (B) en na TGA-analyse (C);

Fig. 5 geeft het PXRD-patroon weer van de niet-gesolvateerde vorm (vorm A) van de verbinding volgens voorbeeld 20 2, relatief gecorrigeerd voor de siliciumstandaard;

Fig. 6 is een differentiële scanning calorimetrie (DSC)-grafiek voor de niet-gesolvateerde kristallijne vorm (vorm A) van de verbinding volgens voorbeeld 2;

Fig. 7 geeft PXRD-diagrammen weer voor de kristallijne 25 niet-gesolvateerde vorm (vorm A) en het dimethylaceetami-de- (DMAC) (B), pyridine- (C), tetrahydrofuran- (THF) (D), dimethylsulfoxide- (DMSO) (E) en azijnzuursolvaat (F) van de verbinding volgens voorbeeld 2;

Fig. 8 is een TGA-grafiek van het pyridinesolvaat van de 30 verbinding volgens voorbeeld 2, waarbij het weergegeven massaverlies van 17,3% equivalent is met een 1:1 verhouding van oplosmiddel tot verbinding;

Fig. 9 is een TGA-grafiek van het tetrahydrofuransolvaat van de verbinding volgens voorbeeld 2, waarbij het totale 7 massaverlies van 14,7% met een 1:1 verhouding van de verbinding tot het oplosmiddel THF overeenkomt (waarbij de stapsgewijze aard van het verlies van het oplosmiddel bij verwarmen mogelijk op de aanwezigheid van een tussenvorm 5 van het hemi-THF-solvaat duidt);

Fig. 10 is een TGA-grafiek van het dimethylaceetamidesol-vaat van de verbinding volgens voorbeeld 2, waarbij het totale massaverlies van 33,0% equivalent aan een 2:1 verhouding van oplosmiddel tot verbinding is; 10 Fig. 11 PXRD-patronen voor het pyridinesolvaat (A) , het pyridinesolvaat na TGA (B) en vorm A (C) van de verbinding volgens voorbeeld 2 weergeeft;

Fig. 12 PXRD-patronen voor het tetrahydrofuransolvaat (A), het THF-solvaat na TGA (B) en vorm A (C) van de verbinding 15 volgens voorbeeld 2 weergeeft;

Fig. 13 PXRD-patronen voor het dimethylaceetamidesolvaat (A) , het dimethylaceetamidesolvaat na TGA (B) en vorm A (C) van de verbinding volgens voorbeeld 2 weergeeft; en Fig. 14 PXRD-patronen voor het dimethylsulfoxidesolvaat 20 (A), het DMSO-solvaat na drogen onder vacuüm (B) en vorm A

(C) van de verbinding volgens voorbeeld 2 weergeeft.

Gedetailleerde beschrijving van de voorkeursuitvoeringsvormen 25

In de context van de onderhavige uitvinding duidt de term "alkyleen" op een tweewaardige verzadigde koolwaterstof keten met 1 of 2 koolstof atomen. Voorbeelden van al-kyleengroepen omvatten methyleen, ethyleen en methylmethy-30 leen, waarbij aan methyleen de voorkeur wordt gegeven.

De term "cycloalkyleen" duidt op een tweewaardige, verzadigde carbocyclische ring met 3-6 koolstofatomen. Voorbeelden van cycloalkyleengroepen omvatten cyclopropy-leen (bv. 1,1-cyclopropyleen en cis- en trans-1,2- 8 cyclopropyleen), cyclobutyleen (bv. 1,1-cyclobutyleen, cis- en trans-1,2-cycloblutyeen, en cis- en trans-1,3-cyclobutyleen), cyclopentyleen (bv. 1,1-cyclopentyleen, cis- en trans-1,2-cyclopentyleen, en cis- en trans-1,3-5 cyclopentyleen) en cyclohexyleen (bv. 1,1-cyclohexyleen, cis- en trans-1,2-cyclohexyleen, cis- en trans-1,3-cyclohexyleen) en cis- en trans-1,4-cyclohexyleen). Voorkeursvoorbeelden omvatten cyclobutyleen en cyclohexyleen, met meer voorkeur cyclobutyleen, met nog meer voorkeur 10 1,3-cyclobutyleen, en met de meeste voorkeur trans-1,3- cyclobutyleen.

De term "alkyl" duidt op een eenwaardige, vertakte of onvertakte, verzadigde koolwaterstofketen met 1-4 koolstof atomen. Voorbeelden van alkylgroepen omvatten methyl, 15 ethyl, n-propyl, isopropyl, n-butyl, isobutyl, sec-butyl en tert-butyl. Voorkeursvoorbeelden omvatten methyl en ethyl, vooral methyl.

De cycloalkyleengroep is eventueel met een C1-4-alkylgroep gesubstitueerd. Bij voorkeur is de alkylsubsti-20 tuent, indien deze aanwezig is, een methyl- of ethylgroep, met meer voorkeur een methylgroep. De alkylsubstituent kan, indien deze aanwezig is, op elke plaats aan de ring aanwezig zijn, maar de alkylsubstituent is bij voorkeur op de 1-plaats aanwezig (d.w.z., dezelfde plaats als de car-25 bonzuurgroep).

Bij voorkeur is m 1 of 2, met meer voorkeur 1.

Bij voorkeur is X O of N-CN, met meer voorkeur O.

Bij voorkeur is R F of Cl, met meer voorkeur Cl.

Bij voorkeur is A een cyclobutyleen- of cyclohexyleen- 30 groep die eventueel met een methylgroep is gesubstitueerd. Met meer voorkeur is A een cyclobutyleengroep. Met nog meer voorkeur is A een 1,3-cyclobutyleengroep, vooral een trans-1,3-cyclobutyleengroep.

9

Bij voorkeur is B een enkele binding of een methyleen-groep. Met meer voorkeur is B een enkele binding.

Verbindingen volgens de uitvinding waaraan vooral de voorkeur wordt gegeven, omvatten die verbindingen, waarbij 5 elke variabele in formule (I) uit de geschikte en/of voor-keursgroepen voor elke variabele wordt gekozen. Verbindingen volgens de uitvinding waaraan nog meer voorkeur wordt gegeven, omvatten die verbindingen, waarbij elke variabele in formule (I) uit de groepen waaraan meer de voorkeur 10 wordt gegeven of groepen waaraan de meeste voorkeur wordt gegeven voor elke variabele, wordt gekozen.

Aan de onderstaande verbindingen wordt vooral de voorkeur gegeven: cis-3- [ (8'-chloor-2'-oxo-2', 3 '-dihydro-1 'H-spiro [cyclo-15 hexaan-1,4 ’-chinazoline] —5'—yl) oxy] cyclobutaancarbonzuur; trans-3- [ (8 '-chloor-2 ’-oxo-2', 3’-dihydro-1 'H-spiro [cyclo-hexaan-1,4'-chinazoline] -5-yl) oxy] cyclobutaancarbonzuur; 3- [ (8 ‘-f luor-2'-oxo-2', 3’-dihydro-'H-spiro [cyclohexaan-1,4 '-chinazoline] -5'-yl) oxymethyl] cyclobutaancarbonzuur; 20 trans-3-[ (8'-cyaan-2'-oxo-2', 3'-dihydro- Ή-spiro [cyclohexaan-1, 4 -chinazoline] -5'-yl) oxy] cyclobutaancarbonzuur; 1— [ (8 -fluor-2 -oxo-2', 3 -dihydro-1 'H-spiro [cyclohexaan- 1,4 -chinazoline] -5 -yl) oxymethyl] cyclobutaancarbonzuur; trans-3-[(8 -chloor-2 -oxo-2', 3 -dihydro-l H-spiro[cyclo-25 heptyl-1,4 -chinazoline]-5 -yl)oxy]cyclobutaancarbonzuur; trans-3- [ (8'-chloor-2'-oxo-2’, 3'-dihydro-l'H-spiro[cyclo-pentyl-1,4 -chinazoline]-5 -yl)oxy]cyclobutaancarbonzuur; en farmaceutisch aanvaardbare zouten, solvaten en precursors daarvan.

30 Aan de onderstaande verbindingen wordt vooral de voor keur gegeven: cis-3-[(8 -chloor-2 -oxo-2 ,3 -dihydro-lH-spiro[cyclohexaan-1, 4 -chinazoline]-5 -yl)oxy]cyclobutaancarbonzuur; 10 trans-3- [ (8-chloor-2 -oxo-2’, 3-dihydro-lH-spiro [cyclo-hexaan-1,4-chinazoline] -5-yl) oxy] cyclobutaancarbonzuur; en farmaceutisch aanvaardbare zouten, solvaten, polymorfen en precursors daarvan.

5 Aan de verbinding trans-3-[(8'-chloor-2-oxo-2’, 3- dihydro-1'H-spiro[cyclohexaan-1,4'-chinazoline]-5'-yl)oxy] -cyclobutaancarbonzuur, en farmaceutisch aanvaardbare zouten, solvaten, polymorfen en precursors daarvan, vooral in de niet-gesolvateerde kristallijne vorm (vorm A), die 10 hieronder wordt beschreven, en als het azijnzuursolvaat, dat hieronder wordt beschreven, wordt de meeste voorkeur gegeven.

Bij één uitvoeringsvorm omvat de uitvinding de verbinding trans-3- [ (8'-chloor-2’-oxo-2', 3’-dihydro-l'H-spiro- 15 [cyclohexaan-1,4 -chinazoline] -5 -yl) oxy] cyclobutaancarbonzuur, in een niet-gesolvateerde kristallijne vorm (vorm A) die door de onderstaande röntgendiffractiepieken in de poedervorm (2Θ, in graden ± 0,1°C) wordt gekenmerkt, onder gebruikmaking van Cu-Ka-straling (golflengte = 1,5406 A) 20 bepaald: 6,3, 17,8, 21,5, 22,1, 22,4 en 26,3.

Bij een andere uitvoeringsvorm omvat de uitvinding de verbinding trans-3-[ (8 -chloor-2,-oxo-2',3’-dihydro-l,H- spiro[cyclohexaan-1,4’-chinazoline]-5 '-yl)oxy]cyclobutaancarbonzuur, als een azijnzuursolvaat, dat door de onder-25 staande röntgendiffractiepieken in de poedervorm (2Θ, in graden ± 0,1°C) wordt gekenmerkt, onder gebruikmaking van Cu-Ka-straling (golflengte = 1,5406 A) bepaald: 8,3, 10,8, 16,6, 17,1, 19,5, 20,5 en 23,7.

De uitvinding omvat verder een farmaceutische samen-30 stelling van een verbinding met formule (I) , hetzij in zijn breedste betekenis, hetzij in een voorkeursuitvoeringsvorm, hetzij een farmaceutisch aanvaardbaar zout, po-lymorf of precursor daarvan, en een farmaceutisch aan- 11 vaardbare drager of farmaceutisch aanvaardbaar verdun-ningsmiddel.

De uitvinding omvat verder een verbinding met formule (I) , hetzij in zijn breedst betekenis hetzij in een voor-5 keursuitvoeringsvorm, of een farmaceutisch aanvaardbaar zout, solvaat, polymorf of precursor daarvan, voor toepassing als een geneesmiddel.

De uitvinding omvat verder een verbinding met formule (I) , hetzij in zijn breedste betekenis of een voorkeurs-10 uitvoeringsvorm, hetzij een farmaceutisch aanvaardbaar zout, solvaat, polymorf of precursor daarvan, bij de bereiding van een geneesmiddel voor de behandeling van ziekten of aandoeningen waarvoor therapie door middel van een PDE7-remmer relevant is.

15 De uitvinding omvat verder een werkwijze voor het be handelen van een ziekte of aandoening waarvoor therapie door middel van een PDE7-remmer relevant is, omvattende het toedienen van een werkzame hoeveelheid van een verbinding met formule (I), hetzij in zijn breedste zin hetzij 20 in een voorkeursuitvoerinsvorm, of een farmaceutisch aanvaardbaar zout, solvaat, polymorf of precursor daarvan.

De verbindingen met formule (I), die PDE7-remmers zijn, zijn mogelijk geschikt bij de behandeling van een reeks aandoeningen. De behandeling van pijn, vooral neuro-25 patische pijn, is een voorkeurstoepassing.

Fysiologische pijn is een belangrijk beschermings-mechanisme, dat is gevormd om te waarschuwen voor het gevaar van mogelijk schadelijke stimuli uit het externe milieu. Het systeem werkt door middel van een specifieke 30 reeks primaire sensorische neuronen en wordt door middel van schadelijke prikkels via periferale transductiemecha-nismen geactiveerd (zie Millan, 1999, Prog. Neurobiol., 57, 1-164 voor een overzicht). Deze sensorische vezels staan als nociceptoren bekend en zijn typische axonen met 12 een kleine diameter met een lage geleidingssnelheid. Noci-ceptoren coderen de intensiteit, duur en kwaliteit van schadelijke stimuli en ingevolge hun topografisch georganiseerde uitsprong ten opzichte van het ruggenmerg, de 5 plaats van de stimulus. De nociceptoren vindt men op de nociceptieve zenuwvezels, waarvan er twee hoofdtypen zijn, Δ-deltavezels (gemyelineerd) en C-vezels (niet gemyeli-neerd). De werkzaamheid die door middel van nociceptorin-voer wordt gegenereerd, wordt na complexe bewerking in de 10 dorsale hoorn, hetzij rechtstreeks, hetzij via relaisker-nen uit de hersenstam, naar de ventrobasale thalamus en vervolgens naar de cortex overgedragen, waar de gewaarwording van de pijn wordt gegenereerd.

Pijn kan in het algemeen als acute of chronische pijn 15 worden geclassificeerd. Acute pijn begint plotseling en is kortdurend (gewoonlijk twaalf weken of korter). De pijn gaat gewoonlijk met een specifieke oorzaak gepaard, zoals een specifiek letsel en is vaak scherp en ernstig. De pijn is van het soort dat na specifiek letsel dat het resultaat 20 is van een operatie, een behandeling van het gebit, een verrekking of een verstuiking, kan optreden. Acute pijn resulteert in het algemeen niet in een persistente, psychologische reactie. Daarentegen is chronische pijn een langdurige pijn, die normaliter langer dan drie maanden 25 duurt en tot significante psychologische en emotionele problemen leidt. Veel voorkomende voorbeelden van chronische pijn zijn neuropatische pijn (bv. pijnlijke diabeti-sche neuropathie, postherpetische neuralgie), carpaal tun-nelsyndroom, rugpijn, hoofdpijn, kankerpijn, artritische 30 pijn en chronische postchirurgische pijn.

Wanneer een aanzienlijk letsel aan lichaamweefsel optreedt, via ziekte of trauma, worden de eigenschappen van de nociceptoractivering veranderd en is er gevoel in de periferie, plaatselijk rondom het letsel en centraal waar 13 de nociceptoren eindigen. Deze effecten leiden tot een verhoogd gevoel van pijn. Bij acute pijn kunnen deze mechanismen geschikt zijn bij het bevorderen van beschermend gedrag dat beter in staat stelt herstelprocessen te laten 5 plaatsvinden. De normale verwachting zou zijn, dat het gevoel tot het normale gevoel terugkeert zodra het letsel is genezen. Bij veel chronische pijntoestanden echter duurt de overgevoeligheid langer dan het genezingsproces en komt vaak voor vanwege letsel aan het zenuwsysteem. Dit letsel 10 leidt vaak tot abnormaliteiten in sensorische zenuwvezels in verband met slecht aanpassingsvermogen en afwijkende activiteit (Woolf & Salter, 2000, Science, 288, 1765- 1768).

Klinische pijn is aanwezig wanneer ongemak en abnorma-15 le gevoeligheid een belangrijke plaats innemen bij de symptomen van de patiënt. Patiënten hebben de neiging zeer heterogeen te zijn en kunnen verschillende pijnsymptomen vertonen. Zulke symptomen omvatten: 1) spontane pijn die mat, brandend of stekend kan zijn; 2) overdreven pijnreac-20 ties op schadelijke prikkels (hyperalgesie) ; en 3) pijn die door normaal onschadelijke prikkels wordt geproduceerd (allodynie - Meyer c.s. 1994, Textbook of Pain, 13-44) . Hoewel patiënten die aan verschillende vormen van acute en chronische pijn lijden soortgelijke symptomen kunnen heb-25 ben, kunnen de onderliggende mechanismen verschillend zijn en kunnen bijgevolg verschillende behandelingsstrategieën vereisen. Pijn kan bijgevolg ook volgens van elkaar verschillende pathofysiologie, waaronder nociceptieve, ontsteking en neuropatische pijn, in een aantal verschillende 30 subtypen worden verdeeld.

Nociceptieve pijn wordt door middel van weefselletsel of door middel van sterke prikkels met de mogelijkheid om letsel te veroorzaken geïnduceerd. De aanvoer van pijn wordt door middel van transductie van prikkels door middel 14 van nociceptoren op de plaats van letsel geactiveerd en activeren neuronen in het ruggenmerg op het niveau van hun eindpunt. Dit wordt vervolgens van het ruggenmerg naar de hersenen doorgegeven, waar de pijn wordt waargenomen (Mey-5 er c.s., 1994, Textbook of Pain, 13-44). De activering van nociceptoren activeert twee typen afferente zenuwvezels. Gemyeliniseerde A-deltavezels brengen snel over en zijn verantwoordelijk voor scherpe en stekende pijngevoelens, terwijl niet-gemyeliniseerde C-vezels met een lagere snel-10 heid overbrengen en een matte of voortdurende pijn transporteren. Matige of ernstige acute nociceptieve pijn is een belangrijke eigenschap van pijn van trauma van het centraal zenuwstelsel, verrekking/verstuiking, brandwonden, myocardiaal infarct en acute pancreatitis, postopera-15 tieve pijn (pijn na een type van een chirurgische ingreep) , posttraumatische pijn, nierkoliek, kankerpijn en rugpijn. Kankerpijn kan chronische pijn zijn zoals aan tumor verwante pijn (bv. botpijn, hoofdpijn, gezichtspijn of viscerale pijn) of pijn in verband met kankertherapie (bv. 20 postchemotherapiesyndroom, chronisch postchirurgisch pijnsyndroom of poststralingssyndroom). Kankerpijn kan ook als reactie op chemotherapie, immunotherapie, hormoontherapie of radiotherapie optreden. Rugpijn kan optreden vanwege uitpuilende of gebroken intervertebrale schijven of abnor-25 maliteiten van de lumbale facetgewrichten, sacro-iliacale gewrichten, paraspinale spieren of het posteriore longitudinale ligament. Rugpijn kan op natuurlijke wijze overgaan, maar bij sommige patiënten, waarbij de pijn meer dan 12 weken duurt, wordt de pijn een chronische aandoening 30 die vooral verzwakkend kan zijn.

Neuropatische pijn wordt tegenwoordig als pijn gedefinieerd, die door middel van een primaire laesie of dys-functie in het zenuwsysteem wordt geïnitieerd of veroorzaakt. Zenuwbeschadiging kan door middel van trauma en 15 ziekte worden veroorzaakt en aldus omvat de term 'neuropa-tische pijn' veel aandoeningen met diverse etymologieën. Deze omvatten, maar zijn niet beperkt tot, periferale neuropathie, diabetische neuropathie, postherpetische neural-5 gie, trigeminale neuralgie, rugpijn, kankerneuropathie, HIV-neuropathie, fantoompijn, carpaal tunnelsyndroom, centrale postberoerte pijn en pijn in verband met chronische alcoholisme, hypothyroïdisme, uremie, multiple sclerose, ruggenmergletsel, de ziekte van Parkinson, epilepsie en 10 vitaminegebrek. Neuropatische pijn is pathologisch aangezien de pijn geen beschermende rol bezit. De pijn is vaak aanwezig lang nadat de oorspronkelijke reden is verdwenen, en duurt gewoonlijk jaren, waarbij de kwaliteit van het leven van een patiënt aanzienlijk afneemt (Woolf en Manni-15 on, 1999, Lancet, 353, 1959-1964) . De symptomen van neuropatische pijn zijn moeilijk te behandelen, aangezien zij zelfs bij patiënten met dezelfde ziekte vaak heterogeen zijn (Woolf & Decosterd, 1999, Pain Supp., 6, S141-S147;

Woolf en Mannion, 1999, Lancet, 353, 1959-1964) . Zij om- 20 vatten spontane pijn, die continu kan zijn, en paroxysmale of abnormale opgewekte pijn, zoals hyperalgesie (verhoogde gevoeligheid voor een schadelijke prikkel) en allodynie (gevoeligheid voor een normaal schadelijke prikkel).

Het ontstekingsproces is een complexe reeks biochemi-25 sche en cellulaire gebeurtenissen, die als reactie op weefselbeschadiging of de aanwezigheid van vreemde stoffen wordt geactiveerd, die zwelling en pijn tot gevolg heeft (Levine en Taiwo, 1994, Textbook of Pain, 45-56). Artriti-sche pijn is de meest voorkomende ontstekingspijn. Reuma-30 toïde ziekte is een van de meest voorkomende chronische ontstekingsaandoeningen in de ontwikkelde landen en reuma-toïde artritis is een veel voorkomende oorzaak van arbeidsongeschiktheid. De exacte etiologie van reumatoïde artritis is onbekend, maar de gangbare hypothese sugge- 16 reert dat zowel genetische als microbiologische factoren belangrijk kunnen zijn (Grennan & Jayson, 1994, Textbook of Pain, 397-407). Er wordt geschat dat bijna 16 miljoen Amerikanen symptomatische osteoartritis (OA) of degenera-5 tieve gewrichtsziekte hebben, waarvan de meesten 60 jaar of ouder zijn, en men verwacht dat dit aantal tot 40 miljoen toeneemt als de leeftijd van de bevolking toeneemt, waardoor dit een publiek gezondheidsprobleem van enorme omvang wordt (Houge & Mersfelder, 2002, Ann Pharmacother., 10 36, 679-688; McCarthy c.s., 1994, Textbook of Pain, 387- 395) . De meeste patiënten met osteoartritis zoeken medische aandacht vanwege de ermee verbonden pijn. Artritis heeft een aanzienlijke invloed op de psychosociale en fysieke functie en het is bekend als voornaamste oorzaak van 15 invaliditeit in het latere leven. Ankylose spondylitis is ook een reumatische ziekte die artritis van de ruggengraat en de sacro-iliacale gewrichten veroorzaakt. De ziekte varieert van intermitterende episoden met rugpijn die tijdens het gehele leven optreden tot een ernstige chronische 20 ziekte die de ruggengraat, periferale gewrichten en andere lichaamsorganen aanvalt.

Een ander type ontstekingspijn is viscerale pijn die pijn in verband met inflammatoire darmziekten (IBD) omvat. Viscerale pijn staat in verband met de viscera, die de or-25 ganen van de buikholte omvatten. Deze organen omvatten de geslachtsorganen, de milt en een gedeelte van het spijs-verteringssysteem. Pijn in verband met de viscera kan in digestieve viscerale pijn en niet-digestieve viscerale pijn worden verdeeld. Vaak voorkomende gastro-intestinale 30 (GI) aandoeningen die pijn veroorzaken, omvatten functionele darmziekte (FBD) en inflammatoire darmziekte (IBD). Deze GI-aandoeningen omvatten een ruime reeks van ziektetoestanden die tegenwoordig slechts matig worden beheerst, waaronder, met betrekking tot FBD, gastro-esofageale re- 17 fluxziekte, dyspepsie, prikkelbare-darmsymdroom (IBS) en functioneel abdominaal pijnsyndroom (FABS), en, met betrekking tot IBD, de ziekte van Crohn, ileitis en colitis ulcerosa, waarbij alle ziekten regelmatig viscerale pijn 5 veroorzaken. Andere typen viscerale pijn omvatten de pijn in verband met dysmenorroe, cystitis en pancreatitis en bekkenpijn.

Opgemerkt wordt, dat sommige typen pijn meervoudige etymologieën bezitten en aldus in meer dan een gebied kun-10 nen worden geclassificeerd, bv. rugpijn en kankerpijn bezitten beide nociceptieve en neuropatische componenten. Andere typen pijn omvatten: pijn die het resultaat is van spier-skelet-aandoeningen, waaronder myalgie, fibromyalgie, spon-15 dylitis, seronegatieve (niet-reumatoïde) artropathie- en, niet-articulaire reuma, dystrofinopathie, glycoge-nolyse, polymyositis en pyomyositis; hartpijn en vasculaire pijn, waaronder pijn die door angina, myocardiaal infarct, mitrale stenose, pericar-20 ditis, Raynaud-fenomeen, sclerodermie en skelet-spier- ischemie wordt veroorzaakt; hoofdpijn, zoals migraine (waaronder migraine met aura en migraine zonder aura), clusterhoofdpijn, spanning-hoofdpijn gemengd met hoofdpijn en hoofdpijn in ver-25 band met vasculaire aandoeningen; en orofaciale pijn, waaronder kiespijn, oorpijn, burning mouth syndrome en temporomandibulaire myofasciale pijn.

30 De verbindingen met formule (I) volgens de onderhavige uitvinding zijn ook geschikt bij de behandeling van aandoeningen anders dan pijn. De verbindingen met formule (I) volgens de onderhavige uitvinding zijn vooral geschikt bij de behandeling van aan T-cel verwante ziekten, auto- 18 immuunziekten, multiple sclerose, osteoporose, chronische obstructieve pulmonale ziekte, astma, kanker, verworven immuundeficiëntie syndroom (AIDS), allergie en inflamma-toire darmziekten.

5 De uitvinding omvat verder de toepassing van een ver binding met formule (I), hetzij in zijn breedste betekenis hetzij in een voorkeursuitvoeringsvorm, hetzij een farmaceutisch aanvaardbaar zout, solvaat of precursor daarvan, bij de bereiding van een geneesmiddel voor de behandeling 10 van een aandoening of stoornis die uit pijn (vooral neuro-patische pijn), aan T-cel verwante ziekten, auto-immuunziekten, multiple sclerose, osteoporose, chronische obstructieve pulmonale ziekte, astma, kanker, verworven immuundeficiëntie syndroom (AIDS), allergie en inflamma-15 toire darmziekte wordt gekozen.

De uitvinding omvat verder een werkwijze voor het behandelen van een ziekte of aandoening die uit pijn (vooral neuropatische pijn), aan T-cel verwante ziekten, auto-immuunziekten, multiple sclerose, osteoporose, chronische 20 obstructieve pulmonale ziekte, astma, kanker, verworven immuundeficiëntie syndroom (AIDS), allergie of inflamma-toire darmziekte wordt gekozen, omvattende het toedienen van een werkzame hoeveelheid van een verbinding met formule (I), hetzij in zijn breedste betekenis hetzij in een 25 voorkeursuitvoeringsvorm, hetzij een farmaceutisch aanvaardbaar zout, solvaat of precursor daarvan.

Farmaceutisch aanvaardbare zouten van de verbindingen met formule (I) omvatten de zuuradditiezouten en basische zouten daarvan.

30 Geschikte zuuradditiezouten worden uit zuren bereid die niet-toxische zouten vormen. Voorbeelden omvatten acetaat-, adipaat-, aspartaat-, benzoaat-, besylaat-, bicar-bonaat/carbonaat-, bisulfaat/sulfaat-, boraat-, camsylaat-,citraat-, cyclamaat-, edisylaat-, esylaat-, formiaat-, 19 fumaraat-, gluceptaat-, gluconaat-, glucuronaat-, hexaflu-orfosfaat-, hibenzaat-, waterstofchloride/chloride-, wa-tertofbromide/bromide-, waterstofjodide/jodide-, isethio-naat-, lactaat-, malaat-, maleaat-, malonaat-, mesylaat-, 5 methylsulfaat-, naftylaat-, 2-napsylaat-, nicotinaat-, nitraat-, oroteaat-, oxalaat-, palmitaat-, pamoaat-, fosfaat /bifosfaat/diwaterstof fosfaat- , pyroglutamaat-, sacha-raat-, stearaat-, succinaat-, tannaat-, tartraat-, tosylaat-, trifluoracetaat- en xinofoaatzouten.

10 Geschikte basische zouten worden uit basen bereid, die niet-toxische zouten vormen. Voorbeelden omvatten de aluminium-, arginine-, benzathine-, calcium-, choline-, diethylamine-, diolamine-, glycine-, lysine-, magnesium-, meglumine-, olamine-, kalium-, natrium-, tromethamine- en 15 zinkzouten.

Halfzouten van zuren en basen kunnen eveneens worden gevormd, bijvoorbeeld hemisulfaat- en hemicalciumzouten.

Voor een overzicht van geschikte zouten, zie: Handbook of Pharmaceutical Salts: Properties, Selection, and Use, 20 door Stahl en Wermuth (Wiley-VCH, 2002) .

Farmaceutisch aanvaardbare zouten van verbindingen met formule (I) kunnen door middel van een of meer van de onderstaande drie werkwijzen worden bereid: (i) door middel van het omzetten van de verbinding met 25 formule (I) met het gewenste zuur of de gewenste base; (ii) door middel van het verwijderen van een zuur- of base-labiele beschermgroep van een geschikte precursor van de verbinding met formule (I) of door middel van de ringopening van een geschikte cyclische precursor, bijvoor- 30 beeld een lacton of lactam, onder gebruikmaking van het gewenste zuur of de gewenste base; of {iii) door middel van het omzetten van één zout van de verbinding met formule (I) tot een ander zout door middel 20 van het omzetten met een geschikt zuur of base of door middel van een geschikte ionenuitwisselingskolom.

Alle drie reacties worden normaliter in oplossing uitgevoerd. Het resulterende zout kan neerslaan en door mid-5 del van filtratie worden verzameld of kan door middel van indampen van het oplosmiddel worden gewonnen. De mate van ionisatie in het resulterende zout kan van volledig geïoniseerd tot praktisch niet-geïoniseerd variëren.

De verbindingen volgens de uitvinding kunnen in een 10 continuüm van vaste toestanden in het bereik van volledig amorf tot volledig kristallijn voorkomen. De term 'amorf' duidt op een toestand, waarbij het materiaal op het moleculaire niveau geen regelmaat over grote afstand heeft en, afhankelijk van de temperatuur, de fysische eigenschappen 15 van een vaste stof of een vloeistof kan bezitten. Normaliter geven zulke materialen geen onderscheidende röntgen-diffractiepatronen en, hoewel zij de eigenschappen van een vaste stof vertonen, worden zulke materialen formeel als een vloeistof beschreven. Bij verwarmen treedt een veran-20 dering van vaste naar vloeibare eigenschappen op, die door middel van een verandering van de toestand, normaliter tweede orde ('glasovergang') wordt gekenmerkt. De term 'kristallijn' duidt op een vaste fase, waarbij het materiaal een regelmatig geordende interne structuur op het mo-25 leculaire niveau bezit en een onderscheidend röntgendif-fractiepatroon met gedefinieerde pieken verschaft. Zulke materialen vertonen, wanneer zij voldoende worden verwarmd ook de eigenschappen van een vloeistof, maar de verandering van vaste stof naar vloeistof wordt door middel van 30 een faseverandering, normaliter eerste orde ('smeltpunt') gekenmerkt.

De verbindingen volgens de uitvinding kunnen in niet-gesolvateerde en gesolvateerde vormen voorkomen. De term 'solvaat' wordt in dit document gebruikt om een moleculair 21 complex, omvattende de verbinding volgens de uitvinding en een of meer farmaceutisch aanvaardbare oplosmiddelmolecu-len, bijvoorbeeld ethanol, te beschrijven. De term 'hy-draat' wordt gebruikt, wanneer genoemd oplosmiddel water 5 is. De onderhavige uitvinding omvat zowel de niet-gesolvateerde als alle gesolvateerde vormen.

Een tegenwoordig aanvaard classificatiesysteem voor organische hydraten is een systeem dat hydraten, waarbij de watermoleculen door middel van tussenliggende organi-10 sche moleculen van direct contact met elkaar zijn geïsoleerd, kanaalhydraten, of met metaalionen gecoördineerde hydraten - zie Polymorphism in Pharmaceutical Solids, door K.R. Morris (onder redactie van H.G. Brittain, Marcel Dekker, 1995). Hydraten op een geïsoleerde plaats zijn hydra-15 ten, waarbij de watermoleculen door middel van tussenliggende organische moleculen van direct contact met elkaar zijn geïsoleerd. Bij kanaalhydraten liggen de watermoleculen in roosterkanalen, waarbij zij op andere watermoleculen aanwezig zijn. Bij met metaalionen gecoördineerde hy-20 draten zijn de watermoleculen aan het metaalion gebonden.

Wanneer het oplosmiddel of water sterk is gebonden, bezit het complex een goed gedefinieerde stoïchiometrie die onafhankelijk van de vochtigheid is. Wanneer het oplosmiddel of het water echter zwak is gebonden, zoals in 25 kanaalsolvaten en hygroscopische verbindingen, is het wa-ter/oplosmiddelgehalte van de vochtigheid en droogomstandigheden afhankelijk. In zulke gevallen is niet-stoïchio-metrie de norm.

Hierna omvatten alle referenties naar verbindingen met 30 formule (I) referenties naar zouten en solvaten daarvan en naar solvaten van zouten daarvan.

De verbindingen volgens de uitvinding omvatten verbindingen met formule (I) zoals hierboven is gedefinieerd, waaronder alle polymorfen en kristalvormen daarvan, pre 22 cursors en isomeren daarvan (waaronder optische, geometrische en tautomere isomeren) zoals hierna gedefinieerd en met isotoop gelabelde verbindingen met formule (I).

Zoals aangegeven vallen de zogenaamde 'precursors' van 5 de verbindingen met formule (I) ook binnen de bescher-mingsomvang van de uitvinding. Aldus kunnen bepaalde derivaten van verbindingen met formule (I) die zelf weinig of geen farmacologische werkzaamheid bezitten, wanneer zij in of op het lichaam worden toegediend, bijvoorbeeld door 10 middel van hydrolytische splitsing, tot verbindingen met formule (I) met de gewenste werkzaamheid worden omgezet. Zulke derivaten worden als "precursors" aangeduid. Verdere informatie over de toepassing van precursors kan men vinden in: Precursors as Novel Delivery Systems, deel 14, ACS 15 Symposium Series (T. Higuchi en W. Stella) en in: Biore-versible Carriers in Drug Design, Pergamon Press, 1987 (onder redactie van E.B. Roche, American Pharmaceutical Assocation).

Precursors volgens de uitvinding kunnen bijvoorbeeld 20 worden bereid door middel van het vervangen van geschikte groepen die in de verbindingen met formule (I) aanwezig zijn door bepaalde groepen die deskundigen als 'pro-groepen' bekend zijn, zoals in bijvoorbeeld Design of Precursors, door H. Bundgaard (Elsevier, 1985) is beschreven. 25 De verbindingen met formule (I) volgens de onderhavige uitvinding bevatten een carbonzuurgroep (-COOH). Bijgevolg omvatten geschikte precursors esters daarvan, waarbij het waterstofatoom van de carbonzuurgroep van de verbinding met formule (I) door een esterrest is vervangen. De term 30 "esterrest" betekent een estergroep die door middel van een biologische werkwijze zoals hydrolyse in vivo kan worden gesplitst, waarbij een verbinding met formule (I) met de vrije carbonzuurgroep of een zout daarvan wordt gevormd .

23

Of een verbinding een dergelijke precursor is of niet kan bijvoorbeeld door middel van het toedienen ervan door middel van een intraveneuze injectie aan een proefdier, zoals een rat of een muis, worden bepaald, en vervolgens 5 het bestuderen van de lichaamsvloeistoffen van het dier om te bepalen of de verbinding met formule (I) of een farmaceutisch aanvaardbaar zout daarvan wel of niet kan worden gedetecteerd.

Voorkeurvoorbeelden van de estergroep omvatten: 10 C:-2o-alkylgroepen, die vertakte of onvertakte alkylgroepen kunnen zijn zoals, methyl, ethyl, n-propyl, isopropyl, n-butyl, isobutyl, sec-butyl, tert-butyl, n-pentyl, isopen-tyl, neopentyl, hexyl, heptyl, octyl, nonyl, decyl, unde-cycl, dodecyl, tridecyl, tetradecyl, pentadecyl, hexade-15 cyl, heptadecyl, octadecyl, nonadecyl en icosanyl, vooral Ci-12-alkylgroepen, bij voorkeur Ci-e-alkylgroepen, met meer voorkeur Ci-6-alkylgroepen, en met de meeste voorkeur C1-4-alkylgroepen zoals die groepen welke hierboven zijn toegelicht; 20 Ci-10-halogeenalkylgroepen (gedefinieerd als een alkyl- groep die met een of meer halogeenatomen is gesubstitueerd, bij voorkeur fluor- of chlooratomen, met meer voorkeur fluoratomen) , bij voorkeur Ci_8-halogeenalkylgroepen, met meer voorkeur Ci-6-halogeenalkylgroepen, en met de 25 meeste voorkeur Ci-4-halogeenalkylgroepen, zoals mono-, di-of trifluormethyl, mono-, di- of trichloormethyl, broomme-thyl, 2-fluorethyl, 2,2-difluorethyl, 2,2,2-trifluorethyl, 2-chloorethyl, 2,2-dichloorethyl, 2,2,2-trichloorethyl, perfluorethyl, perfluorpropyl en perfluorbutyl; 30 Ci-io-hydroxyalkylgroepen (gedefinieerd als een alkyl- groep die met een hydroxy (-OH) -gro«p), bij voorkeur Ci-$-hydroxyalkylgroepen, met meer voorkeur Ci-6-hydroxyalkyl-groepen, en met de meeste voorkeur Ci-4-hydroxyalkylgroepen 24 zoals hydroxymethyl, 1- of 2-hydroxyethyl, 1-, 2- of 3- hydroxypropyl, en 1-, 2-, 3- of 4-hydroxybutyl; (Ci-io-alkoxy) Ci-io-alkylgroepen (gedefinieerd als een alkylgroep die met een alkoxygroep is gesubstitueerd), bij 5 voorkeur (Ci-6-alkoxy) Ci_6-alkylgroepen, met meer voorkeur (Ci-4-alkoxy) Ci-4-alkylgroepen, en met de meeste voorkeur (Ci-4-alkoxy) methylgroepen, zoals de methoxymethyl-, 1,1-dimethyl-l-methoxymethyl-, ethoxymethyl-, propoxymethyl-, isopropoxymethyl-, butoxymethyl- en t-butoxymethylgroep; 10 Ci_6-geakoxyleerde (Ci_6-alkoxy) methylgroepen, zoals de 2-methoxyethoxymethylgroep; halogeen (Ci-6-alkoxy) methylgroepen, zoals de 2,2,2-trichloorethoxymethyl- en bis (2-chloorethoxy)methylgroep; C3_6-cycloalkylgroepen, zoals de cyclopropyl-, cyclobu-15 tyl-, cyclopentyl-, cyclohexyl-, cycloheptyl- en cyclo-octylgroep; aralkylgroepen, bijvoorbeeld: Ci_G-alkylgroepen die met 1-3 C6-Ci4-arylgroepen zijn gesubstitueerd (waarbij het aryl gedeelte uit fenyl, naftyl, antryl en fenantryl wordt 20 gekozen), zoals de benzyl-, α-naftylmethyl-, β-naftyl-methyl-, difenylmethyl-, trifenylmethyl-, α-naftyldifenyl-methyl- en 9-antrylmethylgroep; en Ci-6-alkylgroepen, die met 1-3 gesubstitueerde C6-i4-arylgroepen zijn gesubstitueerd, waarbij een of meer van de arylgroepen met een of 25 meer (bij voorkeur 1-3, en met meer voorkeur met slechts 1) Ci-6-alkyl-, Ci-6-alkoxy-, nitro-, halogeen- of cyaansub-stituenten is gesubstitueerd, zoals de 4-methylbenzyl-, 2,4,6-trimethylbenzyl-, 3,4,5-trimethylbenzyl-, 4-methoxy-benzyl-, 4-methoxyfenyldifenylmethyl-, 2-nitrobenzyl, 4- 30 nitrobenzyl-, 4-chloorbenzyl-, 4-broombenzyl- en 4-cyaan-benzylgroep; vooral de benzylgroep; tetrahydropyranyl- of tetrahydrothiopyranylgroepen, waarbij de tetrahydropyranyl- of tetrahydrothiopyranyl-groep eventueel met een substituent kan zijn gesubstitu 25 eerd die uit halogeen en Ci_6-akoxy wordt gekozen, zoals de tetrahydropyran-2-yl-, 3-broomtetrahydropyran-2-yl-, 4-methoxytetrahydropyran-4-yl-, tetrahydrothiopyran-2-yl- en 4-methoxytetrahydrothiopyran-4-ylgroep; 5 tetrahydrofuranyl- of tetrahydrothiofuranylgroepen, waarbij de tetrahydrofuranyl- of tetrahydrothiofuranyl-groep eventueel met een substituent kan zijn gesubstitueerd die uit halogeen en Ci-e-alkoxy wordt gekozen, zoals de tetrahydrofuran-2-yl- en tetrahydrothiofuran-2-ylgroep; 10 C2-io~alkenylgroepen, zoals de vinyl-, propenyl-, bute- nyl-, pentenyl-, hexenyl-, heptenyl-, octenyl-, nonenyl-en decenylgroep; en C2-io-alkynylgroepen, zoals de ethynyl-, propynyl-, bu-tynyl-, pentynyl-, hexynyl-, heptynyl-, octynyl-, nonynyl-15 en decynylgroep.

Verdere voorbeelden van vervangingsgroepen volgens de voorgaande voorbeelden en voorbeelden van andere typen precursors kan men in de voornoemde referenties vinden.

Bepaalde verbindingen met formule (I) kunnen bovendien 20 zelf als precursors van andere verbindingen met formule (I) fungeren.

Verbindingen met formule (I) die een of meer asymmetrische koolstofatomen bevatten, kunnen als twee of meer stereo-isomeren voorkomen. Als de verbindingen met formule 25 (I) een cycloalkyleengroep bevatten, zijn cis/trans- isomeren mogelijk wanneer de CO2H- en B-groepen zich niet aan hetzelfde koolstofatoom bevinden. Wanneer structuur-isomeren via een lage energiebarrière onderling verwisselbaar zijn, kan tautomere isomerie ('tautomerie') optreden. 30 Dit kan de vorm van protontautomerie aannemen bij verbindingen met formule (I) die een cyclisch ureum, thioureum of cyaanguanidinegroep bevatten, of zogenaamde valentie-tautomerie bij verbindingen die een aromatische groep be- 26 vatten. Hieruit volgt dat een enkele verbinding meer dan een type isomerie kan vertonen.

Omvat binnen de beschermingsomvang van de onderhavige uitvinding zijn alle stereo-isomeren, diastereo-isomeren 5 (vooral cis/trans-isomeren) en tautomere vormen van de verbindingen met formule (I), waaronder verbindingen met meer dan een type isomerie, en mengsels van een of meer daarvan. Eveneens omvat zijn zuuradditiezouten of basische zouten, waarbij het tegenion optisch actief is, bijvoor-10 beeld d-lactaat of 1-lysine, of racemisch, bijvoorbeeld, dl-tartraat of dl-arginine.

Cis/trans-isomeren kunnen door middel van gebruikelijke werkwijzen die deskundigen algemeen bekend zijn, worden gescheiden, bijvoorbeeld chromatografie en fractionele 15 kristallisatie.

Gebruikelijke werkwijzen voor de scheiding/isolatie van afzonderlijke enantiomeren omvatten chirale synthese van een geschikte, optisch zuivere precursor of resolutie van het racemaat (of het racemaat van een zout of deri-20 vaat) onder gebruikmaking van bijvoorbeeld chirale hoge-drukvloeistofchromatografie (HPLC).

Daarnaast kan het racemaat (of een racemische precursor) met een geschikte, optisch zuivere verbinding, bijvoorbeeld een alcohol, of, in het geval waarbij de verbin-25 ding met formule (I) een zure of basische groep bevat, een base of zuur zoals 1-fenylethylamine of wijnsteenzuur, worden omgezet. Het resulterende diastereomere mengsel kan door middel van chromatografie en/of fractionele kristallisatie worden gescheiden en een of beide van de diaste-30 reo-isomeren kan door middel van werkwijzen die deskundigen algemeen bekend zijn tot het (de) overeenkomstige zuivere enantiomeer (enantiomeren) worden omgezet.

Chirale verbindingen volgens de uitvinding (en chirale precursors daarvan) kunnen onder gebruikmaking van chroma- i 27 tografie, normaliter HPLC, over een asymmetrische hars met een mobiele fase bestaande uit een koolwaterstof, normaliter heptaan of hexaan, met in het bereik van 0 tot 50 vol.% isopropanol, normaliter in het bereik van 2% tot 5 20%, en in het bereik van 0 tot 5 vol% alkylamine, norma liter 0,1% diethylamine, in enantiomeer verreikte vorm worden verkregen. Concentreren van het eluaat verschaft het verreikte mengsel.

Wanneer een racemaat kristalliseert, zijn kristallen 10 van twee verschillende typen mogelijk. Het eerste type is de racemische verbinding (werkelijk racemaat) waarnaar hierboven wordt verwezen, waarbij één homogene kristalvorm die beide enantiomeren in equimolaire hoeveelheden bevat, wordt geproduceerd. Het tweede type is het racemische 15 mengsel of conglomeraat, waarbij twee kristalvormen in equimolaire hoeveelheden worden geproduceerd, waarbij elke kristalvorm een enkel enantiomeer omvat.

Hoewel beide van de kristalvormen die in een racemisch mengsel aanwezig zijn identieke fysische eigenschappen be-20 zitten, kunnen zij verschillende fysische eigenschappen bezitten vergeleken bij het werkelijke racemaat. Racemische mengsels kunnen door middel van gebruikelijke werkwijzen die deskundigen bekend zijn - zie bijvoorbeeld Stereochemistry of Organic Compounds door E.L. Eliel en S.H. 25 Wilen (Wiley, 1994), worden gescheiden.

De onderhavige uitvinding omvat alle farmaceutisch aanvaardbare met isotoop gelabelde verbindingen met formule (I) , waarbij een of meer atomen door atomen met hetzelfde atoomgetal, maar met een atoommassa of massagetal 30 anders dan de atoommassa of massagetal dat in de natuur overheerst, worden vervangen.

Voorbeelden van isotopen die geschikt zijn voor opname in de verbindingen volgens de uitvinding omvatten isotopen van waterstof, zoals 2H en 3H, koolstof, zoals X1C, 13C en 28 14C, chloor, zoals 36C1, fluor, zoals 18F, jodium, zoals 123I en 125I, stikstof, zoals 13N en 15N, zuurstof, zoals 150, 170 en 180, fosfor, zoals 32P, en zwavel zoals 35S.

Bepaalde met isotoop gelabelde verbindingen met formu-5 le (I), bijvoorbeeld die verbindingen met een radioactief isotoop, zijn geschikt bij geneesmiddelonderzoek en/of bij verdelingsonderzoek bij substraatweefsel. De radioactieve isotopen tritium, d.w.z. 3H, en koolstof-14, d.w.z. 14C, zijn met het oog op hun gemak van opname en gemakkelijke 10 wijzen van detectie vooral voor dit doeleinde geschikt.

Substitutie met zwaardere isotopen zoals deuterium, d.w.z. 2H, kan bepaalde therapeutische voordelen verschaffen die het resultaat zijn van grotere metabolische stabiliteit, bijvoorbeeld een verhoogde halfwaarde tijd of ver-15 minderde doseringsvereisten, en derhalve kan in sommige omstandigheden aan deze verbindingen de voorkeur worden gegeven.

Substitutie met positronemitterende isotopen, zoals η0, 18F, 350 en 13N kunnen geschikt zijn bij positron- 20 emissie-topografie (PET)-onderzoek voor het onderzoeken van de bezettingsgraad van de substraatreceptor.

Met isotoop gelabelde verbindingen met formule (I) kunnen in het algemeen door middel gebruikelijke werkwijzen die deskundigen bekend zijn of door middel van werk-25 wijzen analoog aan de werkwijzen welke bij de begeleidende voorbeelden en bereidingen onder gebruikmaking van een geschikt met een isotoop gelabeld reagens in plaats van het eerder gebruikte niet-gelabelde reagens worden bereid.

Farmaceutisch aanvaardbare solvaten volgens de uitvin-30 ding omvatten die solvaten, waarbij het oplosmiddel voor de kristallisatie met een isotoop kan zijn gesubstitueerd, bv. D2O, d6-aceton en d6-DMS0.

Eveneens binnen de beschermingsomvang van de uitvinding vallen tussenproducten met formule (I) zoals hierbo- 29 ven is gedefinieerd, alle zouten, solvaten en complexen daarvan en alle solvaten en complexen van zouten daarvan zoals hierboven is gedefinieerd voor verbindingen met formule (I). De uitvinding omvat alle polymorfen van de voor-5 noemde verbindingen en kristalvormen daarvan.

Wanneer verbindingen met formule (I) volgens de uitvinding worden bereid, staat het de deskundige vrij om routinematig de vorm van de verbinding met formule (I) te kiezen die de beste combinatie van eigenschappen voor dit 10 doeleinde verschaft. Zulke eigenschappen omvatten het smeltpunt, oplosbaarheid, bewerkbaarheid en opbrengst van het tussenproduct en het resulterende gemak waarmee het product na isolatie kan worden gezuiverd.

De verbindingen met formule (I) dienen voor hun bio-15 farmaceutische eigenschappen, zoals oplosbaarheid en stabiliteit in oplossing (over een pH-bereik), permeabiliteit, enz. te worden beproefd, teneinde de meest geschikte doseringsvorm en toedieningsroute voor de behandeling van de voorgestelde indicatie te kiezen.

20 Verbindingen volgens de uitvinding die voor farmaceu tische toepassing zijn beoogd, kunnen als kristallijne of amorfe producten worden toegediend. Zij kunnen bijvoorbeeld door middel van werkwijzen zoals precipitatie, kristallisatie, vriesdrogen, sproeidrogen of drogen door mid-25 del van indampen als vaste proppen, poeders of folies worden verkregen. Drogen door middel van microgolven of radiofrequentie kan voor dit doeleinde worden gebruikt.

Zij kunnen afzonderlijk of in combinatie met een of meer andere verbindingen volgens de uitvinding of in com-30 binatie met een of meer andere geneesmiddelen (of als een combinatie daarvan) worden toegediend. In het algemeen worden zij als een formulering tezamen met een of meer farmaceutisch aanvaardbare hulpstoffen toegediend. De term 'hulpstof' wordt in dit document gebruikt om een bestand- 30 deel anders dan de verbinding(en) volgens de uitvinding te beschrijven. De keuze van de hulpstof hangt in grote mate af van factoren zoals de betreffende wijze van toedienen, het effect van de hulpstof op de oplosbaarheid en de sta-5 biliteit, en de aard van de doseringsvorm.

Farmaceutische samenstellingen die geschikt zijn voor de afgifte van de verbindingen volgens de onderhavige uitvinding en de werkwijzen voor hun bereiding zijn deskundigen duidelijk. Zulke samenstellingen en werkwijzen voor 10 hun bereiding kan men bijvoorbeeld in: Remington's Pharmaceutical Sciences, 19® druk (Mack Publishing Company, 1995) vinden.

Orale toediening 15 De verbindingen volgens de uitvinding kunnen oraal worden toegediend. Orale toediening kan slikken omvatten, zodat de verbinding het gastro-intestinale kanaal binnenkomt, en/of buccale, linguale of sublinguale toediening, waardoor de verbinding rechtstreeks vanuit de mond de 20 bloedstroom binnenkomt.

Formuleringen die voor orale toediening geschikt zijn, omvatten vaste, halfvaste en vloeibare systemen zoals tabletten; zachte of harde capsules die multi- of nanodeel-tjes, vloeistoffen of poeders bevatten; zuigtabletten 25 (waaronder tabletten die met vloeistof zijn gevuld); kauw-tabletten; gels; snel dispergerende doseringsvormen; folies; ovules; sprays en buccale/muco-adhesieve pleisters.

Vloeibare formuleringen omvatten suspensies, oplossingen, siropen en elixirs. Zulke formuleringen kunnen als 30 vulmiddelen bij zachte of harde capsules (die van bijvoorbeeld gelatine of hydroxypropylmethylcellulose zijn bereid) worden toegepast en omvatten normaliter een drager, bijvoorbeeld water, ethanol, polyethyleenglycol, propy-leenglycol, methylcellulose of een geschikte olie, en een 31 of meer emulgerende middelen en/of suspendeermiddelen. Vloeibare formuleringen kunnen ook door middel van de re-constitutie van een vaste stof, bijvoorbeeld van een sachet, worden bereid.

5 De verbindingen volgens de uitvinding kunnen ook bij sneloplossende, sneldesintegrerende doseringsvormen, zoals die welke in Expert Opinion in Therapeutic Patients, 1_1 (6), 981-986, door Liang en Chen (2001) zijn beschreven, worden toegepast.

10 Voor dosering in tabletvorm kan, afhankelijk van de dosering, het geneesmiddel in het bereik van 1 gew.% tot 80 gew.% van de doseringsvorm, bij voorkeur het bereik van 5 gew.% tot 60 gew.% van de doseringsvorm worden samengesteld. Naast het geneesmiddel bevatten de tabletten in het 15 algemeen een desintegratiemiddel. Voorbeelden van desinte-gratiemiddelen omvatten natriumzetmeelglycolaat, natrium-carboxymethylcellulose, calciumcarboxymethylcellulose, croscarmellosenatrium, crospovidon, polyvinylpyrrolidon, methylcellulose, microkristallijne cellulose, met klein 20 alkyl gesubstitueerde hydroxypropylcellulose, zetmeel, ge-pregelatiniseerd zetmeel en natriumalginaat. In het algemeen omvat het desintegratiemiddel in het bereik van 1 gew.% tot 25 gew.%, bij voorkeur in het bereik van 5 gew.% tot 20 gew.% van de doseringsvorm.

25 Bindmiddelen worden in het algemeen gebruikt om de ta- bletformulering een cohesieve kwaliteit te verlenen. Geschikte bindmiddelen omvatten microkristallijne cellulose, gelatine, suikers, polyethyleenglycol, natuurlijke en synthetische gommen, polyvinylpyrrolidon, gepregelatiniseerd 30 zetmeel, hydroxypropylcellulose en hydroxypropylmethylcel-lulose. Tabletten kunnen ook verdunningsmiddelen, zoals lactose (monohydraat, gesproeidroogd monohydraat, water-vrij en dergelijke), mannitol, xylitol, dextrose, sucrose, 32 sorbitol, microkristallijne cellulose, zetmeel en diba-sisch calciumfosfaatdihydraat, bevatten.

Tabletten kunnen eventueel ook oppervlakte-actieve stoffen, zoals natriumlaurylsulfaat en polysorbaat 80, en 5 vloeireguleringsmiddelen zoals siliciumdioxide en talk, omvatten. Wanneer aanwezig, kunnen oppervlakte-actieve stoffen in het bereik van 0,2 gew.% tot 5 gew.% van de tablet omvatten, en vloeireguleringsmiddelen kunnen in het bereik van 0,2 gew.% tot 1 gew.% van de tablet omvatten.

10 Tabletten kunnen in het algemeen ook glijmiddelen, zo als magnesiumstearaat, calciumstearaat, zinkstearaat, na-triumstearylfumaraat en mengsels van magnesiumstearaat met natriumlaurylsulfaat bevatten. Glijmiddelen omvatten in het algemeen in het bereik van 0,25 gew.% tot 10 gew.%, 15 bij voorkeur in het bereik van 0,5 gew.% tot 3 gew.% van de tablet.

Andere mogelijke bestanddelen omvatten antioxidanten, kleurpreparaten, smaakstoffen, conserveermiddelen en smaakmaskerende middelen.

20 Karakteristieke tabletten bevatten maximaal ongeveer 80% geneesmiddel, in het bereik van ongeveer 10 gew.% tot ongeveer 90 gew.% bindmiddel, in het bereik van ongeveer 0 gew.% tot ongeveer 85 gew.% verdunningsmiddel, in het bereik van ongeveer 2 gew.% tot ongeveer 10 gew.% desinte-25 greermiddel en in het bereik van ongeveer 0,25 gew.% tot ongeveer 10 gew.% glijmiddel.

Mengsels van tabletten kunnen rechtstreeks of door middel van een wals worden samengeperst, waarbij tabletten worden gevormd. Mengsels van tabletten of gedeelten van 30 mengsels kunnen daarnaast nat, droog of in de smelt worden gegranuleerd, in de smelt gestold, of vóór het tabletteren geëxtrudeerd. De eindformulering kan een of meer lagen omvatten en kan bekleed of niet-bekleed zijn; de formulering kan zelfs ingekapseld zijn.

33

De formulering van tabletten wordt in Pharmaceutical Dosage Forms: Tablets, deel 1, door H. Lieberman en L.

Lachman (Marcel Dekker, New York, 1980) besproken.

Eetbare orale folies voor humane of veterinaire toe-5 passing zijn normaliter buigzame, in water oplosbare of in water zwelbare dunne foliedoseringsvormen die snel kunnen oplossen of muco-adhesief zijn en normaliter een verbinding met formule (I), een folievormend polymeer, een bindmiddel, een oplosmiddel, een bevochtigingsmiddel, een 10 weekmaker, een stabilisator of emulgator, een middel dat de viscositeit modificeert en een oplosmiddel omvatten. Sommige bestanddelen van de formulering kunnen meer dan een functie vervullen.

De verbinding met formule (I) kan in water oplosbaar 15 of onoplosbaar zijn. Een in water oplosbare verbinding omvat normaliter in het bereik van 1 gew.% tot 80 gew.%, bij voorkeur in het bereik van 20 gew.% tot 50 gew.%, van de opgeloste stoffen. Minder oplosbare verbindingen kunnen een groter gedeelte van de samenstelling omvatten, norma-20 liter maximaal 88 gew.% van de opgeloste stoffen. Daarnaast kan de verbinding met formule (I) in de vorm van korrels die uit meerdere deeltjes bestaan, voorkomen.

Het folievormende polymeer kan uit natuurlijke poly-sachariden, eiwitten of synthetische hydro-colloïden be-25 staan en is normaliter in het bereik van 0,01 tot 99 gew.%, bij voorkeur in het bereik van 30 tot 80 gew.%, aanwezig.

Andere mogelijke bestanddelen omvatten antioxidanten, kleurpreparaten, smaakstoffen en smaakversterkers, conser-30 veermiddelen, speekselstimulerende middelen, koelmiddelen, co-oplosmiddelen (waaronder oliën), verzachtende middelen, vulmiddelen, anti-schuimmiddelen, oppervlakte-actieve stoffen en smaakmaskerende middelen.

34

Folies volgens de uitvinding worden normaliter bereid door middel van evaporatieve droging van de dunne waterige folies die op een afpelbare ruglaag of papier zijn aangebracht. Dit kan in een droogoven of droogtunnel, normali-5 ter een gecombineerde opdraagmachine-droger, of door middel van vriesdrogen of drogen onder vacuüm, worden uitgevoerd.

Vaste formuleringen voor orale toediening kunnen voor onmiddellijke en/of gemodificeerde afgifte worden geformu-10 leerd. Formuleringen voor gemodificeerde afgifte omvatten vertraagde, gereguleerde, gepulseerde, geregelde, gerichte en geprogrammeerde afgifte.

Geschikte, gemodificeerde afgifteformuleringen voor het doeleinde van de uitvinding zijn in het Amerikaanse 15 octrooischrift 6.106.864 beschreven. Details van andere geschikte afgiftetechnologieën zoals dispersies met een hoge energiewaarde en osmotische en beklede deeltjes kan men in Pharmaceutical Technology On-line, 25 (2), 1-14, door Verna c.s. (2001) vinden. De toepassing van kauwgom 20 om gereguleerde afgifte te verkrijgen, wordt in WO 00/32298 beschreven.

Parenterale toediening

De verbindingen volgens de uitvinding kunnen ook 25 rechtstreeks in de bloedstroom, in de spieren of in een intern orgaan worden toegediend. Geschikte werkwijzen voor parenterale toediening omvatten intraveneuze, intra-arteriële, intraperitoneale, intrathecale, intraventricu-laire, intra-urethrale, intrasternale, intracraniale, in-30 tramusculaire, intrasynoviale en subcutane toediening. Geschikte inrichtingen voor parenterale toediening omvatten naald- (waaronder micronaald) injectoren, naaldvrije in-jectoren en infuuswerkwijzen.

35

Parenterale formuleringen zijn normaliter oplossingen in water die hulpstoffen zoals zouten, koolhydraten en buffermiddelen (bij voorkeur voor een pH-bereik van 3 tot 9) kunnen bevatten, maar voor sommige toepassingen kunnen 5 zij meer geschikt als een steriele niet-waterige oplossing of als een gedroogde vorm worden geformuleerd, en tezamen met een geschikt vehiculum zoals steriel, pyrogeenvrij water worden gebruikt.

De bereiding van parenterale formuleringen onder ste-10 riele omstandigheden, bijvoorbeeld door middel van lyofi-lisatie, kan gemakkelijk worden volbracht onder gebruikmaking van farmaceutische standaardtechnieken die deskundigen algemeen bekend zijn.

De oplosbaarheid van verbindingen met formule (I) die 15 bij de bereiding van parenterale oplossingen worden gebruikt, kan onder gebruikmaking van geschikte formule-ringswerkwijzen, zoals de opname van oplosbaarheidverho-gende middelen, worden verhoogd.

Formuleringen voor parenterale toediening kunnen voor 20 onmiddellijke en/of gemodificeerde afgifte worden geformuleerd. Formuleringen voor gemodificeerde afgifte omvatten vertraagde, gereguleerde, gepulseerde, geregelde, gerichte en geprogrammeerde afgifte. Aldus kunnen de verbindingen volgens de uitvinding als een suspensie of als een vaste 25 stof, halfvaste stof of thixotrope vloeistof voor toediening als een geïmplanteerd depot worden geformuleerd, waarbij gemodificeerde afgifte van de werkzame verbinding wordt verschaft. Voorbeelden van zulke formuleringen omvatten met geneesmiddel beklede stents en halfvaste stof-30 fen en suspensies van met geneesmiddel geladen poly(dl-melkzuur-coglycolzuur(PGLA)microsferen.

Topische toediening 36

De verbindingen volgens de uitvinding kunnen ook to-pisch, (intra) dermaal of transdermaal aan de huid of het slijmvlies worden toegediend. Kenmerkende formuleringen voor dit doeleinde omvatten, gels, hydrogels, lotions, op-5 lossingen, crèmes, zalven, stuifpoeders, dressings, schuimen, folies, huidpleisters, wafers, implantaten, wondgaas, vezels, bandages en micro-emulsies. Liposomen kunnen ook worden gebruikt. Kenmerkende dragers omvatten alcohol, water, minerale olie, vloeibare vaseline, witte vaseline, 10 glycerol, polyethyleenglycol en propyleenglycol. Penetra-tieversterkers kunnen worden opgenomen - zie bijvoorbeeld J. Pharm. Sci., 8(3 (10), 955-958, door Finnin en Morgan (oktober 1999).

Andere werkwijzen van topische toediening omvatten af-15 gifte door middel van elektroporatie, iontoforese, fonofo-rese, sonoforese en injectie door middel van een micro-naald of naaldvrije injectie (bv. Powderject™, Bioject™ enz.).

Formuleringen voor topische toediening kunnen voor on-20 middellijke en/of gemodificeerde afgifte worden geformuleerd. Formuleringen voor gemodificeerde afgifte omvatten vertraagde, gereguleerde, gepulseerde, geregelde, gerichte en geprogrammeerde afgifte.

25 Toediening door middel van inademing en intranasale toediening

De verbindingen volgens de uitvinding kunnen ook in-tranasaal of door middel van inademing worden toegediend, normaliter in de vorm van een droge poeder (hetzij afzon-30 derlijk, hetzij als een mengsel, bijvoorbeeld als een droog mengsel met lactose, hetzij als een deeltje van een gemengde bestanddelen, bijvoorbeeld met fosfolipiden gemengd, zoals fosfatidylcholine) uit een droge poederinha-ler, als een aërosolspray uit een houder onder druk, pomp, 37 spray, verstuiver (bij voorkeur een verstuiver onder gebruikmaking van elektrodynamica, waarbij een fijne nevel wordt geproduceerd), of een nebulisator, met of zonder de toepassing van een geschikt drijfgas, zoals 1,1,1,2-5 tetrafluorethaan of 1,1,1,2,3,3,3-heptafluorpropaan, of als neusdruppels. Voor intranasale toepassing kan de poeder een bio-adhesief middel, bijvoorbeeld chitosan of cy-clodextrine, omvatten.

De houder onder druk, pomp, spray, verstuiver of nebu-10 lisator bevat een oplossing of suspensie van de verbinding (en) volgens de uitvinding, omvattende bijvoorbeeld ethanol, ethanol in water, of een geschikt alternatief middel voor het dispergeren, solubiliseren, of het verlengen van de afgifte van de werkzame stof, (een) drijf-15 gas(sen) als oplosmiddel en eventueel een oppervlakte-actieve stof, zoals sorbitantrioleaat, oliezuur of een oligomelkzuur.

Vóór toepassing in een droge poeder- of suspensiefor-mulering wordt het geneesmiddel tot een grootte verkleind 20 die geschikt is voor afgifte door middel van inhalatie (normaliter minder dan 5 micron). Dit kan door middel van een geschikte verpulveringswerkwijze, zoals malen door middel van een spiraalstraal, malen door middel van wer-velbedstraal, superkritische vloeistofbewerking waarbij 25 nanodeeltjes worden gevormd, homogenisatie onder hoge druk of sproeidrogen, worden volbracht.

Capsules (bereid uit bijvoorbeeld gelatine of hydroxy-propylmethylcellulose), blisters en patronen voor toepassing bij een inhaler of insufflator kunnen worden geformu-30 leerd en bevatten een poedermengsel van de verbinding volgens de uitvinding, een geschikte drager voor de poeder zoals lactose of zetmeel en een modificator voor de prestatie zoals 1-leucine, mannitol of magnesiumstearaat. De lactose kan watervrij zijn of in de vorm van het monohy- 38 draat voorkomen, bij voorkeur het laatste. Andere geschikte hulpstoffen omvatten dextran, glucose, maltose, sorbitol, xylitol, fructose, sucrose en trehalose.

Een geschikte formulering voor een oplossing voor toe-5 passing bij een verstuiver onder gebruikmaking van elektrodynamica teneinde een fijne nevel te produceren, kan in het bereik van 1 μg tot 20 mg van de verbinding volgens de uitvinding per activering bevatten en het volume voor de activering kan van 1 μΐ tot 100 μΐ variëren. Een kenmer-10 kende formulering kan een verbinding met formule (I), pro-pyleenglycol, steriel water, ethanol en natriumchloride omvatten. Alternatieve oplosmiddelen die in plaats van propyleenglycol kunnen worden gebruikt, omvatten glycerol en polyethyleenglycol.

15 Geschikte smaakstoffen, zoals menthol en levomenthol, of zoetstoffen zoals sacharine of sacharinenatrium, kunnen aan die formuleringen volgens de uitvinding worden toegevoegd, welke voor toediening door middel van inademing en intranasale toediening zijn beoogd.

20 Formuleringen voor toediening door middel van inade ming en intranasale toediening kunnen voor onmiddellijke en/of gemodificeerde afgifte onder gebruikmaking van bijvoorbeeld PGLA worden geformuleerd. Formuleringen voor gemodificeerde afgifte omvatten vertraagde, gereguleerde, 25 gepulseerde, geregelde, vertraagde en geprogrammeerde afgifte .

Rectale/intravaginale toediening

De verbindingen volgens de uitvinding kunnen rectaal 30 of vaginaal worden toegediend, bijvoorbeeld in de vorm van een zetpil, pessarium of klisteerspuit. Cacaoboter is een gebruikelijke drager voor een zetpil, maar verscheidene alternatieven kunnen geschikt worden gebruikt.

39

Formuleringen voor rectale/vaginale toediening kunnen voor onmiddellijke en/of gemodificeerde afgifte worden geformuleerd. Formuleringen voor gemodificeerde afgifte omvatten vertraagde, gereguleerde, gepulseerde, geregelde, 5 gerichte en geprogrammeerde afgifte.

Toediening via het oog/oor

De verbindingen volgens de uitvinding kunnen ook rechtstreeks aan het oog of oor worden toegediend, norma-10 liter in de vorm van druppels van een gemicroniseerde suspensie of oplossing in een isotonische, steriele zoutoplossing waarvan de pH-waarde is ingesteld. Andere formuleringen die voor toediening aan het oog en oor geschikt zijn, omvatten zalven, gels, biologisch afbreekbare (bv. 15 absorbeerbaar wondgaas met gel, collageen) en niet-biologische afbreekbare (bv. siliconen) implantaten, wafers, lenzen en deeltjesvormige of vesiculaire systemen, zoals niosomen of liposomen. Een polymeer zoals verknoopt polyacrylzuur, polyvinylalcohol, hyaluronzuur, een poly-20 meer van cellulose, bijvoorbeeld hydroxypropylmethylcellu-lose, hydroxyethylcellulose of methylcellulose, of een he-teropolysacharidepolymeer, bijvoorbeeld gellangom, kan tezamen met een conserveermiddel, zoals benzalkoniumchlori-de, worden opgenomen. Zulke formuleringen kunnen ook door 25 middel van iontoforese worden afgegeven.

Formuleringen voor toedienen door middel van het oog/oor kunnen voor onmiddellijke en/of gemodificeerde afgifte worden geformuleerd. Formuleringen voor gemodificeerde afgifte omvatten vertraagde, gereguleerde, gepul-30 seerde, geregelde, gerichte of geprogrammeerde afgifte.

Andere werkwijzen

De verbindingen volgens de uitvinding kunnen met op losbare macromoleculaire eenheden, zoals cyclodextrine en 40 geschikte derivaten daarvan of polyethyleenglycolbevatten-de polymeren worden samengevoegd, teneinde hun oplosbaarheid, mate van oplossen, smaakmaskering, biobeschikbaar-heid en/of stabiliteit voor toepassing bij elk van de 5 voornoemde wijzen van toediening te verbeteren.

Complexen van geneesmiddel en cyclodextrine blijken bijvoorbeeld in het algemeen geschikt voor de meeste dose-ringsvormen en toedieningsroutes. Zowel inclusie- als niet-inclusie-complexen kunnen worden gebruikt. Als een 10 alternatief voor rechtstreekse complexvorming met het geneesmiddel kan het cyclodextrine als een hulpstof worden gebruikt, d.w.z. als een drager, verdunningsmiddel of so-lubilisator. Gewoonlijk worden voor deze doeleinden α-, β-en γ-cyclodextrinen gebruikt, waarvan men voorbeelden in 15 WO 91/11172, WO 94/02518 en WO 98/55148 kan vinden.

Kit van onderdelen

Aangezien het gewenst kan zijn een combinatie van werkzame verbindingen toe te dienen, bijvoorbeeld met het 20 doel een bepaalde ziekte of aandoening te behandelen, valt het binnen de beschermingsomvang van de onderhavige uitvinding dat twee of meer farmaceutische samenstellingen, waarvan ten minste één een verbinding volgens de uitvinding bevat, geschikt kunnen worden gecombineerd in de vorm 25 van een kit die voor gelijktijdig toedienen van de samenstellingen geschikt is.

Aldus omvat de kit volgens de uitvinding twee of meer afzonderlijke farmaceutische samenstellingen, waarvan ten minste één een verbinding met formule (I) volgens de uit-30 vinding omvat, en middelen voor het afzonderlijk bewaren van genoemde samenstellingen, zoals een houder, fles met schaalverdeling of foliepakket met schaalverdeling. Een voorbeeld van een dergelijke kit is de bekende blisterver- 41 pakking die voor het verpakken van tabletten, capsules en dergelijke wordt gebruikt.

De kit volgens de uitvinding is vooral geschikt voor het toedienen van verschillende doseringsvormen, bijvoor-5 beeld orale en parenterale toediening, voor het toedienen van de afzonderlijke samenstellingen met verschillende tussenpozen voor de dosering, of voor het afstellen van de dosis van de afzonderlijke samenstellingen tegen elkaar. Teneinde de compliantie te helpen, omvat de kit normaliter 10 aanwijzingen voor het toedienen en kan met een zogenaamde geheugenhulp worden verschaft.

Dosering

Voor het toedienen aan humane patiënten ligt de totale 15 dagelijkse dosis van de verbindingen volgens de uitvinding normaliter in het bereik van 10 mg tot 1000 mg, natuurlijk afhankelijk van de wijze van toedienen. Orale toediening kan bijvoorbeeld een totale dagelijkse dosis in het bereik van 10 mg tot 1000 mg vereisen, terwijl een intraveneuze 20 dosis in het bereik van 10 mg tot 1000 mg kan vereisen. De totale dagelijkse dosis kan in enkelvoudige of afzonderlijke doses worden toegediend en kan, naar de oordeelkundigheid van de arts, buiten het kenmerkende bereik vallen, dat in dit document wordt gegeven.

25 Deze doseringen zijn op een gemiddelde humane patiënt met een gewicht van ongeveer 60-70 kg gebaseerd. De arts is gemakkelijk in staat doses te bepalen voor patiënten wier gewicht buiten dit bereik valt, zoals kleine kinderen en ouderen.

30 Om misverstanden te voorkomen, omvatten referenties in dit document naar "behandeling" referenties naar curatieve, palliatieve en profylactische behandeling.

Alle verbindingen met formule (I) kunnen door middel van de werkwijzen die bij de algemene werkwijzen die hier- 42 onder zijn beschreven of door middel van de kenmerkende werkwijzen die bij het gedeelte van de voorbeelden en het gedeelte van de bereidingen zijn geschreven of door middel van routinemodificaties daarvan worden bereid. De onderha-5 vige uitvinding omvat ook een of meer van deze werkwijzen voor het bereiden van de verbindingen met formule (I) naast de nieuwe tussenproducten die hierbij worden gebruikt .

10 Algemene werkwijzen

De onderstaande afkortingen worden gebruikt: DMF = dimethylformamide DMSO = dimethylsulfoxide 15 TEMPO = 2,2,6, 6-tetramethylpi.peridine-N-oxide THF = tetrahydrofuran DCM = dichloormethaan

De verbindingen met formule (I) kunnen worden bereid 20 zoals in het onderstaande schema 1 wordt weergegeven.

___ b (a) ___ β 0>) PoM'% I*] )m PO A'' 'OH ~ PO A"· XG -i » $ φςχ,

(VI) R H

(IV)

Ml )- HO,C. Λ )m

<o XSa (d) ï kX

-— IMT Γ -- Λ^ΝΗ

UA (AA

* H A

w (I) 43

Schema 1

In schema 1 is P een beschermgroep voor de hydroxylgroep, waarvan geschikte voorbeelden in "Protective Groups in Or-5 ganic Synthesis" door T.W. Greene en P. Wuts, Wiley and Sons, 1991, worden beschreven, en is LG een geschikte uittredende groep, zoals halogeen, (Ci-6-halogeenalkyl) sul-fonyloxy (bv. methaansulfonyloxy) , (Ci-6-halogeenalkyl) -sulfonyloxy (bv. trifluormethaansulfonyloxy) of benzeen-10 of tolueensulfonyloxy (bv. p-tolueensulfonyloxy). Bij voorkeur is P benzyl en is LG p-tolueensulfonyloxy.

Stap (a) : De verbinding met formule (III) kan uit verbinding (II) en een geschikt reagens dat in staat is een hydroxylgroep in een uittredende groep om te zetten, norma-15 liter een sulfonylerend reagens (bv. methaansulfonylchlo-ride of p-tolueensulfonylchloride) in aanwezigheid van een base (bv. triethylamine of pyridine) in een geschikt oplosmiddel (bv. pyridine of dichloormethaan) gedurende 15 minuten tot 24 uur bij een temperatuur in het traject van 20 0°C tot kamertemperatuur worden bereid.

Voorkeursomstandigheden zijn: 1 eq. verbinding (II) in dichloormethaan, 1,2 eq. p-tolueensulfonylchloride, 2 eq. pyridine bij kamertemperatuur gedurende 18 uur.

Stap (b) : De verbinding met formule (IV) kan uit verbin- 25 ding (III) en de hydroxyl verbinding met formule (VI) in een geschikt oplosmiddel (bv. DMF, DMSO) in aanwezigheid van een geschikte base (bv. CS2CO3, K2CO3) , eventueel in aanwezigheid van een kroonether (bv. 18-kroon-6), overnacht bij 50-120°C worden bereid.

30 Voorkeursomstandigheden zijn: 1 eq. verbinding (VI), 1,1 eq. verbinding (III), 1,2 eq. CS2CO3 in DMF bij 80°C gedurende 24 uur.

Verbindingen met formule (VI) worden in het algemeen in WO 02/074754 beschreven. Kenmerkende verbindingen met 44 formule (VI), waarbij X O is, m 1 is en R Cl is, kunnen worden bereid zoals in Bioorg. Med. Chem. Lett., (2004), 14 (18), 4627-32 is beschreven of zoals in onderstaand schema 5 is geschetst.

5 Stap (c) : De verbinding met formule (IV) kan door middel van de reactie met een ontschermingsmiddel in een geschikt oplosmiddel worden ontschermd, waarbij de verbinding met formule (V) wordt verkregen. Geschikte reagentia en werkwijzen worden in "Protective Groups in Organic Synthesis" 10 (waarnaar hierboven wordt verwezen) beschreven. Wanneer P benzyl is, omvatten voorbeelden van geschikte reagentia boortrichloride of ijzer(III)chloride.

Voorkeursomstandigheden zijn: 1 eq. verbinding (IV) in dichloormethaan, 4 eq. BCI3 bij kamertemperatuur gedurende 15 18 uur.

Stap (d) : De verbinding met formule (I) kan door middel van oxidatie van de verbinding met formule (V) onder gebruikmaking van een oxidatiemiddel in een geschikt oplosmiddel worden bereid. Kenmerkende reagentia en omstandig-20 heden omvatten katalytisch chroomtrioxide en perjoodzuur (H5I06) in een oplosmiddel zoals acetonitril bij een temperatuur in het traject van kamertemperatuur tot 50°C gedurende 18-36 uur, of daarnaast NaOCl plus NaClC>2 in aanwezigheid van katalytisch TEMPO in een oplosmiddel zoals 25 acetonitril bij een temperatuur in het traject van 0°C kamertemperatuur gedurende 18-36 uur.

Voorkeursomstandigheden zijn: 1 eq. verbinding (V), 2,5 eq. perjoodzuur, 0,02 eq. Cr03 in 0,75% waterig acetonitril, 24 uur bij 40°C.

30 De verbindingen met formule (I) kunnen daarnaast door middel van oxidatie van de verbindingen met formule (V) bij een tweestapsreactie via de aldehyden met formule (VII) worden bereid zoals in schema 2 is weergegeven.

45 HO^A'^O 0 h^A-% 0 )m H02C"A"B''n *»

110^0 —ia>—> fpV^H

Th"^* Tif^*

R R H R

. 00 (VII) (I)

Schema 2 5 Stap (a) : Oxidatie van de alcohol (V) tot het aldehyd (VII) wordt normaliter onder gebruikmaking van NaOCl met katalytisch TEMPO in een geschikt oplosmiddel, bv. aceto-nitril, aceton bij een temperatuur in het traject van 0°C tot kamertemperatuur gedurende 2-18 uur uitgevoerd, of 10 daarnaast onder gebruikmaking van het zwaveltrioxide-pyridine-complex met DMSO in een oplosmiddel zoals THF bij een temperatuur in het traject van 0°C tot kamertemperatuur gedurende 2-18 uur.

Stap (b) : Verdere oxidatie van het aldehyd (VII) tot het 15 zuur (I) wordt normaliter onder gebruikmaking van NaCl02 in aanwezigheid van kaliumfosfaat in een oplosmiddel zoals 1-butanol in water bij een temperatuur in het traject van 0°C tot kamertemperatuur gedurende 2-18 uur uitgevoerd, of daarnaast onder gebruikmaking van trichloorisocyanuurzuur 20 met katalytisch TEMPO in een geschikt oplosmiddel, bv. aceton of acetonitril, bij een temperatuur in het traject van 0°C tot kamertemperatuur gedurende 2-18 uur.

Verbindingen met formule (II) zijn uit de literatuur bekend. Verbindingen met formule (II), waarin A een cis-25 1,3-cyclobutyleengroep is en B een enkele binding is, kun nen bijvoorbeeld worden bereid zoals in J. Chem. Soc., Perkin Trans. 1, (1995), 18^, 2281-7 is beschreven.

Daarnaast kunnen verbindingen met formule (Ib), die verbindingen met formule (I) zijn waarbij A een cis- of t 46 trans-1,3-cyclobutyleengroep is en B een enkele binding is, door middel van standaardwerkwijzen, zoals in schema 3 wordt weergegeven, uit verbinding (VIII) of verbinding (IX) worden bereid. Transverbindingen (II) en (X) kunnen 5 door middel van inversie onder gebruikmaking van de Mits-unobu-reactie analoog aan die welke in Synthesis, (1981), 1 is beschreven, uit respectievelijk cisverbindingen (II) en (X) worden verkregen.

1 * X KoX

HO Y-i (a) °"rn (b) I

% 0H

(VIII) (IX) R" Λ r#co2—<0>—o l) )m

<c> 0 v- «» v XSxT

(XI) LS j?* (VI) (la) ho2c-<X^o Q) ’’ ----

I H

R

10 <“»

Schema 3

In schema 3 is Ra een estergroep, waarvan geschikte voor-15 beelden hierboven worden beschreven met een verwijzing naar precursors en in: "Protective Groups in Organic Synthesis" (zie hierboven) (bv. (Ci_6) alkyl, benzyl of ( + )- of (-)-methyl), en is LG een uittredende groep zoals halogeen, (Ci-6-alkyl) sulfonyloxy (bv. methaansulfonyloxy) , 47 (Ci-6-halogeenalkyl)sulfonyloxy (bv. trifluormethaansulfo-nyloxy) of benzeen- of tolueensulfonyloxy (bv. p-tolueen-sulfonyloxy).

Stap (a) : De verbinding met formule (IX) kan door middel 5 van de reactie van verbinding (VIII) met een geschikte alcohol met formule RaOH (bv. methanol, t-butanol, benzylal-cohol of (-)-menthol) onder een verscheidenheid van omstandigheden worden bereid, waarvan geschikte voorbeelden in "Protective Groups in Organic Synthesis" (zie hierbo-10 ven) worden beschreven.

Voorkeursomstandigheden zijn: 1 eq. verbinding (VIII), 1,1 eq. 1,l’-carbonyldiimidazool, in ethylacetaat gedurende 1 uur onder koken onder terugvloeikoeling, gevolgd door 1 eq. RaOH bij kamertemperatuur gedurende 4 uur.

15 Stap (b) : Reductie van verbinding (IX) tot de alcohol (X) kan onder gebruikmaking van een geschikt reductiemiddel, bv. natriumboorhydride of L-Selectride®, in een geschikt oplosmiddel zoals THF worden uitgevoerd.

Voorkeursomstandigheden zijn: 1 eq. verbinding (IX), 0,5 20 eq. NaBH4 in 20:1 THF:methanol bij 0°C gedurende 20 min.

Stap (c) : De verbinding met formule (XI) kan onder ge bruikmaking van reagentia en omstandigheden die gelijk zijn aan die welke bij schema 1, stap (a) zijn beschreven uit verbinding (X) worden bereid.

25 Voorkeursomstandigheden zijn: 1 eq. verbinding (X), 1,05 eq. p-tolueensulfonylchloride in pyridine in het traject van 0°C tot kamertemperatuur.

Stap (d) : De verbinding met formule (Ia) kan onder ge bruikmaking van reagentia en omstandigheden die gelijk 30 zijn aan die welke bij schema 1, stap (b) zijn beschreven uit verbinding (XI) en de hydroxylverbinding met formule (VI) worden bereid.

48

Voorkeursomstandigheden zijn: 1,2 eq. verbinding (XI), 1,0 eq. verbinding (VI), 1,5 eq. CS2CO3 in DM F bij 80°C gedu rende 18 uur.

Stap (e) : De verbinding met formule (Ia) kan worden gehy- 5 drolyseerd, waarbij de verbinding met formule (Ib) wordt verschaft. Deze reactie kan onder een verscheidenheid van omstandigheden worden volbracht, waarvan geschikte voorbeelden in "Protective Groups in Organic Synthesis" (zie hierboven) worden beschreven. Voorkeursomstandigheden 10 zijn: verbinding (Ia), 2 eq. NaOH in 1:1 ethanol:water bij 60°C gedurende 2 uur.

Verbinding (VIII) wordt in J. Org. Chem., (1981), 53, 3841-43 beschreven en verbinding (IX), waarin Ra een me-thylgroep is, wordt in J. Org. Chem., (1994), 59, 2132-34 15 beschreven.

Λ HatvL

o o (VIII) (IX)

Verbindingen met formule (ld), die verbindingen met 20 formule (I) zijn waarin B een methyleengroep is, kunnen worden bereid zoals in schema 4 is weergegeven.

49 (a) «O^A^,. (b) Ran A (c) NC^CH2 -- Y CH2-- ^ --

0 O

(XII) (XIII) (XIV)

RsO^ ^OH (d) ReO^^ ^LG (e) T " T -Tri—"

o o ö«Cj L

AX* w) (XV) (XVI» VV"· 0 >™ m ho>c-a—o 0 )- v& ' w

R R

(Ic) (|d)

Schema 4

In schema 4 is Ra een estergroep, waarvan geschikte 5 voorbeelden hierboven zijn beschreven met betrekking tot precursors en in "Protective Groups in Organic Synthesis" (zie hierboven) (bv. (Ci-6) alkyl of benzyl), en is LG een uittredende groep zoals halogeen of (Ci-6-alkyl) sulfonyloxy (bv. methaansulfonyloxy) , (Ci_6-halogeenalkyl)sulfonyloxy 10 (bv. trifluormethaansulfonyloxy) of benzeen- of tolueen- sulfonyloxy (bv. p-tolueensulfonyloxy). Bij voorkeur is Ra benzyl en is LG p-tolueensulfonyloxy. Verbindingen met formule (XII) kunnen in de handel worden verkregen.

Stap (a): De verbinding met formule (XIII) kan door middel 15 van hydrolyse van de verbinding met formule (XII) onder zure of basische omstandigheden, bv. natriumhydroxide in water met een geschikt co-oplosmiddel zoals methanol, ethanol of 1,4-dioxaan, of waterstofchloride of zwavelzuur in water met eventueel een geschikt co-oplosmiddel zoals 20 ethanol of 1,4-dioxaan, worden bereid.

50

Voorkeursomstandigheden zijn: 1 eq. verbinding (XII), 4 eq. NaOH, in 1:1 ethanol: water, gedurende 2,5 uur koken onder terugvloeikoeling.

Stap (b) : De verbinding met formule (XIV) kan door middel 5 van de omzetting van de verbinding met formule (XIII) met een geschikte alcohol met formule RaOH (bv. methanol, tert-butanol, benzylalcohol) onder een verscheidenheid van omstandigheden worden bereid, waarvan voorbeelden in "Protective Groups in Organic Synthesis" (zie hierboven) wor-10 den beschreven. Voorkeursomstandigheden zijn: 1 eq. ver binding (XIII), 1,1 eq. 1,1'-carbonyldiimidazool in ethylacetaat gedurende ongeveer 1 uur gevolgd door 1,2 eq. benzylalcohol bij kamertemperatuur gedurende 18 uur.

Stap (c) : De verbinding met formule (XV) kan door middel 15 van behandeling van de verbinding met formule (XIV) met een hydroboratiemiddel zoals boraan-dimethylsulfide, ca-techolboraan of 9-borabicyclo[3.3.1]nonaan (9-BBN) in een geschikt oplosmiddel zoals THF in het temperatuurtraject van 0°C tot kamertemperatuur, gevolgd door in situ oxida-20 tie met een oxidatiemiddel zoals waterstofperoxide, natri-umperboraat of trimethylamine-N-oxide bij een temperatuur in het traject van kamertemperatuur tot 60°C, worden bereid .

Voorkeursomstandigheden zijn: 1 eq. verbinding (XIV), 0,5 25 eq. boraan-dimethylsulf ide, in THF bij kamertemperatuur gedurende 1 uur gevolgd door 1,2 eq. natriumperboraat en verwarmen op 60°C gedurende 1 uur.

Stap (d) : De verbinding met formule (XVI) kan onder ge bruikmaking van reagentia en omstandigheden die gelijk 30 zijn aan die welke bij schema 1, stap (a) zijn beschreven uit de verbinding met formule (XV) worden bereid. Voorkeursomstandigheden zijn: 1 eq. verbinding (XV), 1,3 eq. p-tolueensulfonylchloride, 2,6 eq. pyridine in DCM bij 51 een temperatuur in het traject van 0°C tot kamertemperatuur .

Stap (e) : De verbinding met formule (Ic) kan onder ge bruikmaking van reagentia en omstandigheden die gelijk 5 zijn aan die welke bij schema 1, stap (b) zijn beschreven uit de verbinding me formule (XVI) en de hydroxylverbin-ding met formule (VI) worden bereid.

Voorkeursomstandigheden zijn: 1,2 eq. verbinding (XVI), 1,0 eq. verbinding (VI), 1,5 eq. CS2CO3 in DMF bij 80°C ge-10 durende 18 uur.

Stap (f) : De verbinding met formule (Ic) kan worden gehy- drolyseerd, waarbij de verbinding met formule (ld) wordt verkregen. Deze reactie kan onder een verscheidenheid van omstandigheden worden volbracht, waarvan geschikte voor-15 beelden in "Protective Groups in Organic Synthesis" (zie hierboven) worden beschreven.

Voorkeursomstandigheden zijn: verbinding (Ic), overmaat

NaOH in 1:1 ethanol:water bij 60°C gedurende 2 uur. Verbindingen met formule (VI) worden in het algemeen in WO 20 02/074754 beschreven. Kenmerkende verbindingen met formule (Vla), die verbindingen met formule (VI) zijn waarin X O of S is, kunnen worden bereid zoals in Bioorg. Med. Chem. Lett., (2004), 3^4 (18), 4627-32 is beschreven, of zoals in onderstaand schema 5 wordt weergegeven.

25 52 OR6 ORb (S (XX _ w , l A B C3)m (XVII) (XVIII) °

rO*” rCT

|l A L -.. fi NH

ΓΗ S^N^X

R i H

(XIX)

Schema 5 5 In schema 5 is Rb (Ci-6) alkyl of benzyl.

Stap (a) : Verbindingen met formule (XVIII) kunnen door middel van de omzetting van een aniline (XVII) met natrium- of kaliumcyanaat of -thiocyanaat in een geschikt oplosmiddel of mengsel van oplosmiddelen, bijvoorbeeld 10 dichloormethaan of azijnzuur:water in aanwezigheid van een zuur zoals maleïnezuur of azijnzuur worden bereid. Daarnaast kunnen de verbindingen met formule (XVIII) door middel van een reactie van een aniline (XVII) met trimethyl-silylisocyanaat of -thiocyanaat in een oplosmiddel zoals 15 dichloormethaan gevolgd door in situ hydrolyse in water worden bereid.

Voorkeursomstandigheden wanneer X O is zijn: 1 eq. verbinding (XVII) in azijnzuur:water (9:1) gevolgd door 1,2 eq. kaliumcyanaat druppelsgewijs toegevoegd in water en gedu-20 rende 1 uur op 40°C gehouden.

Stap (b) : Verbindingen met formule (XIX) kunnen door middel van de reactie van een ureum met formule (XVIII) en het geschikte keton in aanwezigheid van een dehydratiemid- 53 del zoals polyfosforzuur of het reagens van Eaton (7,5% P205 in methaansulfonzuur) bij een temperatuur in het traject van 50 tot 100°C worden bereid.

Voorkeursomstandigheden zijn: 1 eq. verbinding (XVIII), 5 het reagens van Eaton (30 g/g) bij 60°C, gevolgd door 2 eq. keton en gedurende 1 uur verwarmen op 80°C.

Stap (c) : De verbinding met formule (Via) kan door middel van de reactie van een verbinding met formule (XIX) met een Lewiszuur zoals boortribromide in een geschikt oplos-10 middel zoals dichloormethaan bij kamertemperatuur of door middel van de reactie met een sterk zuur bij hoge temperatuur, bijvoorbeeld waterstofbromide bij 110°C, worden bereid.

Voorkeursomstandigheden zijn: 1 eq. verbinding (XIX), 20 15 eq. 48% waterstofbromide in water, gedurende 4 dagen bij 110°Cin azijnzuur.

De PDE7-remmers met formule (I) kunnen geschikt met een andere farmacologisch actieve verbinding, of met twee of meer andere farmacologisch actieve verbindingen, worden 20 gecombineerd, vooral bij de behandeling van pijn. Een PDE7-remmer met formule (I) bijvoorbeeld, of een farmaceutisch aanvaardbaar zout, solvaat of precursor daarvan, zoals hierboven is gedefinieerd, kan gelijktijdig, sequentieel of afzonderlijk worden toegevoegd in combinatie met 25 een of meer middelen die uit: opiaatanalgetica, bv. morfine, heroïne, hydromorfon, oxymorfon, levorfanol, levallorfan, methadon, meperidine, fentanyl, cocaïne, codeïne, dihydrocodeïne, oxy-30 codon, hydrocodon, propoxyfeen, nalmefene, nalorfine, naloxon, naltrexon, buprenorfine, butorfanol, nalbufi-ne en pentazocine; een niet-steroïdaal anti-inflammatoir geneesmiddel (NSAID), bv. aspirine, diclofenac, diflusinal, etodo- 54 lac, fenbufen, fenoprofen, flufenisal, flurbiprofen, ibuprofen, indomethacine, ketoprofen, ketorolac, me-clofenamiczuur, mefenamzuur, meloxicam, nabumeton, naproxen, nimesulide, nitroflurbiprofen, olsalazine, ox-5 aprozine, fenylbutazon, piroxicam, sulfasalazine, su- ! lindac, tolmetine of zomepirac; . een barbituraatsedatief, bv. amobarbital, aprobarbi- tal, butabarbital, butabital, mefobarbital, metharbi-tal, methohexital, pentobarbital, fenobarbital, se-10 cobarbital, talbutal, theamylal of thiopental; een benzodiazepine met een sedatieve werking, bv. chloordiazepoxide, chlorazepaat, diazepam, flurazepam, lorazepam, oxazepam, temazepam of triazolam; een Hi-antagonist met een sedatieve werking, bv. difen-15 hydramine, pyrilamine, promethazine, chloorfeniramine of chloorcyclizine; . een sedativum zoals glutethimide, meprobamaat, me- thaqualon of dichloralfenazon; . een relaxans voor de skeletspier, bv. baclofen, caris- 20 oprodol, chloroxazon, cyclobenzapine, methocarbamol of orfenadrine; een NMDA-receptorantagonist, bv. dextromethorfan (( + )- 3-hydroxy-N-methylmorphinan) of het metaboliet ervan dextrorfan ((+)-3-hydroxy-N-methylmorphinan), ketami-25 ne, memantine, pyrrolochinoline-kinine, cis-4- (fosfonomethyl)-2-piperidinecarbonzuur, budipine, EN-3231 (MorphiDex®, een combinatieformulering van morfine en dextromethorfan), topiramaat, neramexaan of per-zinfotel, waaronder een NR2B-antagonist, bv. ifenpro-30 dil, traxoprodil of (-)-(R)—6—{2 —[4-(3-fluorfenyl)-4- hydroxy-l-piperidinyl]-l-hydroxyethyl-3,4-dihydro-2(1H)-chinoline; een alfa-adrenergicum, bv. doxazosine, tamsulosine, clonidine, guanfacine, dexmetatomidine, modafinil of 55 4-amino-6,7-dimethoxy-2-(5-methaansulfonamido-l,2,3,4-tetrahydroisochinol-2-yl)-5-(2-pyridyl)chinazoline; een tricyclisch antidepressivum, bv. desipramine, imipramine, amitriptyline of nortriptyline; 5 . een anticonvulsivum, bv. carbamazepine, lamotrigine, topiratmaat of valproaat; een tachykinine (NK)-antagonist, vooral een NK-3-, NK- 2- of NK-l-antagonist, bv. (aR, 9R)-7-[3,5-bis(tri-fluormethyl)benzyl]-8,9,10,ll-tetrahydro-9-methyl-5-10 (4-methylfenyl)-7H-[1,4]diazocino[2,1-g] [1,7]-naftyri- dine-6-13-dion (TAK-637), 5-[[(2R, 3S)-2-[(1R)-1-[3,5- bis(trifluormethyl)fenyl]ethoxy-3-(4-fluorfenyl)-4-morfolinyl]methyl]-1,2-dihydro-3H-l,2,4-triazool-3-on (MK-869), aprepitant, lanepitant, dapitant of 3— [ [2 — 15 methoxy-5-(trifluormethoxy)fenyl]methylamino]-2-fenyl- piperidine (2S,3S); . een muscarineantagonist, bv. oxybutynine, tolterodine, propiverine, tropsiumchloride, darifenacine, solifen-acine, temiverine en ipratropium; 20 . een selectieve COX-2-remmer, bv. celecoxib, rofecoxib, parecoxib, valdecoxib, deracoxib, etoricoxib of lumi-racoxib; een koolteer analgeticum, vooral paracetamol; . een neurolepticum, zoals droperidol, chloorpromazine, 25 haloperidol, perfenazine, thioridazine, mesoridazine, trifluoperazine, flufenazine, clozapine, olanzapine, risperidon, ziprasidon, quetiapine, sertindool, ariprazool, sonepiprazool, blonanserine, iloperidon, perospiron, raclopride, zotepine, bifeprunox, asenapi-30 ne, lurasidon, amisulpride, balaperidon, palindore, eplivanserine, osanetant, rimonabant, meclinertant,

Miraxion® of sarozotan; een vanilloidreceptoragonist (bv. resinferatoxine) of -antagonist (bv. capsazepine); 56 . een bèta-adrenergicum zoals propranolol; een lokaal anestheticum zoals mexiletine; . een corticosteroid zoals dexamethason; een 5-HT-receptoragonist of -antagonist, vooral een 5-5 HTiB/iD-agonist zoals eletriptan, sumatriptan, naratrip- tan, zolmitriptan of rizatriptan; een 5-HT2A-receptorantagonist zoals RT( + )-alfa-(2,3-dimethoxyfenyl)-1-[2-(4-fluorfenylethyl)]-4-piperidinemethanol (MDL-100907); 10 . een cholinerg (nicotine)analgeticum, zoals ispronicli- ne (TC-1734), (E)-N-methyl-4-(3-pyridinyl)-3-buteen-l- amine (RJR-2403), (R)-5-(2-azetidinylmethoxy)-2- chloorpyridine (ABT-594) of nicotine;

Tramadol®; 15 . een PDEV-remmer, zoals 5-[2-ethoxy-5-(4-methyl-l- piperazinylsulfonyl)fenyl]-l-methyl-3-n-propyl-l,6-dihydro-7H-pyrazolo[4,3-d]pyrimidine-7-on (sildena fil), (6R,12aR)-2,3,6,7,12,12a-hexahydro-2-methyl-6-(3,4-methyleendioxyfenyl) pyrazino [21, l1: 6,1] pyrido [3, 4-20 b]indool-1,4-dion (IC-351 of tadalafil), 2-[2-ethoxy- 5-(4-ethylpiperazine-l-yl-l-sulfonyl)fenyl]-5-methyl- 7-propyl-3H-imidazo[5,1-f] [1,2,4]triazine-4-on (var-denafil), 5-(5-acetyl-2-butoxy-3-pyridinyl)-3-ethyl-2- (l-ethyl-3-azetidinyl)-2,6-dihydro-7H-pyrazolo[4,3-25 d]pyrimidine-7-on, 5-(5-acetyl-2-propoxy-3-pyridinyl)- 3-ethyl-2-(l-isopropyl-3-azetidinyl)-2,6-dihydro-7H-pyrazolo[4,3-d]pyrimidine-7-on, 5-[2-ethoxy-5- (4- ethylpiperazine-l-ylsulfonyl) pyridine-3-yl]-3-ethyl-2-[2-methoxyethyl]-2,6-dihydro-7H-pyrazolo[4,3-d]pyrimi-30 dine-7-on, 4-[(3-chloor-4-methoxybenzyl)amino]-2- [(2S)-2-(hydroxymethyl)pyrrolidine-l-yl]-N-(pyrimidine-2-ylmethyl)pyrimidine-5-carbonamide, 3-(1-methyl-7-oxo-3-propyl-6,7-dihydro-lH-pyrazolo[4,3- 57 d]pyrimidine-5-yl)-N-[2-(l-methylpyrrolidine-2-yl)ethyl]-4-propoxybenzeensulfonamide; . een alfa-2-delta-ligand zoals gabapentine, pregabali-ne, 3-methylgabapentine, (la,3a,5a)(3-aminomethyl-5 bicyclo[3.2.0]hept-3-yl)azijnzuur, (3S, 5R)-3-amino- methyl-5-methylheptaanzuur, (3S, 5R)-3-amino-5-methyl-heptaanzuur, (3S,5R)-3-amino-5-methyloctaanzuur, (2S,4S)-4-(3-chloorfenoxy)proline, (2S,4S)-4-(3—fluor-benzyl) proline, [(IR,5R,6S)-6-(aminomethyl)bicyclo- 10 [3.2.0]hept-6-yl]azijnzuur, 3-(1-aminomethylcyclo- hexylmethyl)-4H-[1.2.4]oxadiazool-5-on, C-[1-(1H- tetrazool-5-ylmethyl)cycloheptyl]methylamine, (3S, 4S)-(l-aminomethyl-3,4-dimethylcyclopentyl)azijnzuur, (3S,5R)-3-aminomethyl-5-methyloctaanzuur, (3S, 5R)-3- 15 amino-5-methylnonaanzuur, (3S, 5R)-3-amino-5-methyl- octaanzuur, (3R, 4R,5R)-3-amino-4,5-dimethylheptaanzuur en (3R,4R,5R)-3-amino-4,5-dimethyloctaanzuur.

. een cannabinoïde; . metabotropisch-glutamaat-subtype-l-receptor (mGluRl)-20 antagonist; een serotonineheropnameremmer zoals sertraline, ser-traline-metaboliet demethylsertraline, fluoxetine, norfluoxetine (fluoxetine-desmethylmetaboliet), flu-voxamine, paroxetine, citalopram, citaloprammetaboliet 25 desmethylcitalopram, escitalopram, d, 1-fenfluramine, femoxetine, ifoxetine, cyanodothiepine, litoxetine, dapoxetine, nefazodon, cericlamine en trazodon; een noradrenaline (norepinefrine)-heropnameremmer, zoals maprotiline, lofepramine, mirtazepine, oxaprotili-30 ne, fezolamine, tomoxetine, mianserine, buproprion, bupoprionmetaboliet hydroxybuproprion, nomifensine en viloxazine (Vivalan®), vooral een selectieve noradre-naline-heropnameremmer zoals reboxetine, vooral (S,S)— reboxetine; 58 . een duale serotonine-noradrenaline-heropnameremmer, zoals venlafaxine, venlafaxinemetaboliet O-desmethyl-venlafaxine, clomipramine, clomipraminemetaboliet des-methylclomipramine, duloxetine, milnacipran en imipra-5 mine; een induceerbare stikstofoxidesynthase (iNOS)-remmer zoals S—[2—[(1-iminoethyl)amino]ethyl]-L-homocysteine, S-[2-[(1-iminoethyl)amino]ethyl]-4,4-dioxo-L-cysteine, S-[2-[(1-iminoethyl)amino]ethyl]-2-methyl-L-cysteine, 10 (2S,5Z)-2-amino-2-methyl-7-[(1-iminoethyl)amino]-5- heptaanzuur, 2-[[(IR,3S)-3-amino-4-hydroxy-l-(5- thiazolyl)butyl]thio]-5-chloor-3-pyridinecarbonitril; 2-[[(IR,3S)-3-amino-4-hydroxy-l-(5-thiazolyl)butyl]-thio]-4-chloorbenzonitril, (2S, 4R)-2-amino-4-[[2- 15 chloor-5-(trifluormethyl)fenyl]thio]-5-thiazool- butanol, 2-[[(IR, 3S) -3-amino-4-hydroxy-l-(5-thia- zolyl)butyl]thio]-6-(trifluormethyl)-3-pyridinecarbo-nitril, 2-[[(lR,3S)-3-amino-4-hydroxy-1-(5-thiazolyl)-butyl]thio]-5-chloorbenzonitril, N-[4-[2-(3-chloor- 20 benzylamino)ethyl]fenyl]thiofeen-2-carbonamide of gua- nidinoethyldisulfide; een acetylcholine-esterase-remmer zoals donepezil; . een prostaglandine-E2-subtype-4 (EP4)-antagonist zoals N- [ ({2-[4-(2-ethyl-4,6-4,6-dimethyl-lH-imidazo[4,5-c]-25 pyridine-l-yl)fenyl]ethyl}amino)carbonyl]-4-methyl- benzeensulfonamide of 4-[(IS)-1-({[5-chloor-2-(3-fluorfenoxy)pyridine-3-yl]carbonyl}amino)ethyl]benzoë-zuur; . een leukotrieen-B4-antagonist, zoals 1-(3-bifenyl-4-30 ylmethyl-4-hydroxychromaan-7-yl)cyclopentaancarbonzuur (CP-105696), 5-(2-(2-carboxyethyl)-3-[6-(4-methoxy- fenyl)-5E-hexenyl]oxyfenoxy]valeriaanzuur (ONO-4057) of DPC-11870, 59 een 5-lipoxygenase-remmer, zoals zileuton, 6—[(3— fluor-5-[4-methoxy-3,4,5,6-tetrahydro-2H-pyran-4-yl]-fenoxymethyl]-l-methyl-2-chinolon (ZD-2138) of 2,3,5-trimethyl-6-(3-pyridylmethyl)-1,4-benzochinon (CV- 5 6504); . een natriumkanaalblokker, zoals lidocaïne; een 5-HT3-antagonist, zoals ondansetron; en de farmaceutisch aanvaardbare zouten en solvaten daarvan worden gekozen.

10

Het vermogen van de verbindingen met formule (I) om PDE7 te remmen, kan onder gebruikmaking van het onderstaande testvoorschrift worden bepaald.

PDE7A- en PDE7B-enzymen katalyseren de hydrolyse van 15 3', 5 -cyclisch adenosinemonofosfaat (cAMP) tot het 5 - adenosinemonofosfaat, 5AMP. In een plaat met veel putjes werden PDE-enzym, [3H]-cAMP en de te beproeven verbindingen bij kamertemperatuur geïncubeerd. De incubatie werd door middel van het toevoegen van in de handel verkrijgba-20 re scintillatie-proximity-assay (SPA)-korrels van yttrium-silicaat met zinksulfaat beëindigd. De yttriumsilicaatkor-rels binden bij voorkeur lineaire nucleotiden, aldus bindt het product van de enzymreactie, [3H]-5'AMP, aan de korrels, waarbij een lichtsignaal wordt geproduceerd, dat 25 door middel van een scintillatieteller wordt gedetecteerd. De hoeveelheid van het geproduceerde signaal correleert rechtstreeks met de hoeveelheid gevormd product, en aldus de werkzaamheid van het enzym. Het maximale signaal wordt verkregen wanneer enzym en substraat afzonderlijk worden 30 geïncubeerd. Het achtergrondsignaal wordt uit putjes hetzij zonder enzym, hetzij uit putjes met een supramaximale concentratie van een bekende PDE7A/B-remmer bepaald. Elke gezuiverde charge van enzym wordt op kwaliteit gecontroleerd en de Km, Vmax en specifieke activiteit ervan worden 60 vóór toepassing bij het onderzoek van de remming van de verbinding uit kinetisch onderzoek bepaald. De remming van het enzym, door middel van een proefverbinding, wordt ten opzichte van het maximum en achtergrondresponsies bere-5 kend. Onder gebruikmaking van deze gegevens wordt de waarde van het percentage remming berekend ten opzichte van de maximale en minimale verkregen waarden.

Bereiding van de functionerende oplossingen 10

Een buffervoorraad van 1000 ml werd bereid uit de bestanddelen die in de onderstaande tabel 1 worden weergegeven: 15 20 25 61

Reagens Bron Eindconcen- Concentratie van < tratie raadoplossing HEPES (buffer) Sigma 50 mM 1

MgCl2 Sigma 5 mM 1

Pluronic® (oppervlakte- Sigma 0,025% 5% actieve stof)

Millipore® 18 πιΩ gezui- Millipore verd water

Tabel 1 62

De voorraadbuffer werd bij kamertemperatuur op pH = 7,4 ingesteld en vervolgens door een filter van 0,2 μιη gefiltreerd. De voorraadbuffer is gedurende 1 maand vanaf de be-reidingsdatum bij 4°C stabiel.

5 Op de dag van het experiment werd runderalbumineserum (BSA, verkrijgbaar bij Sigma) aan het vereiste volume buffer toegevoegd, waarbij een eindoplossing van 0,00625% BSA werd verkregen. Deze werd als volgt verkregen door middel van het bereiden van een voorraadoplossing van 10% BSA: 10

Bereiding van een voorraadoplossing van 10% BSA

1 g BSA werd in 10 ml gezuiverd water opgelost, door middel van inversie gemengd teneinde homogeniteit te garanderen en in geschikt gelabelde buizen in volumes van 100 μΐ 15 verdeeld. De oplossing van 10% BSA is gedurende maximaal 6 maanden stabiel bij -20°C.

Een portie van de voorraad van de voorraadoplossing van 10% BSA werd uit de opslag verwijderd en men liet bij kamertemperatuur ontdooien voordat dit portie werd gebruikt 20 om, zoals in de onderstaande tabel 2 is weergegeven, de functionerende oplossing van BSA te vormen:

Bereiding van 10 ml functionerende testbuffer van BSA

Reagens Volume Eindconcentratie BSA

1 x buffervoorraad 9,99 ml 10% BSA-voorraad 6,25 μΐ 0,00625% 25

Tabel 2

Bereiding van de standaardverbinding en controleoplossingen De verbinding volgens voorbeeld 75 volgens WO 30 02/074754, 5'-carboxypropoxy-8'-chloorspiro[cyclohexaan-l- 63 4 - (3', 4’-dihydro) chinazoline] -2' (l'H) -on (hierna als "verbinding A" aangeduid) werd als de standaard gebruikt.

4 mM voorraadoplossing die in 100% DMSO werd bereid, kan bij 4°C worden opgeslagen. Het volume van DMSO kan als 5 volgt worden berekend: gewicht van de verbinding volume DMSO (ml) = x 250 molecuulgewicht van de verbinding 10

De 30x Max controle is een oplossing van 100% DMSO. De 30x Min controle wordt bereikt onder gebruikmaking van een 30 μΜ van verbinding A in 100% DMSO, waarbij geen enzymactivi-teit wordt verkregen. 5 ml van een 30 μΜ oplossing van ver-15 binding A kan door middel van het toevoegen van 4,962 ml 100% DMSO aan 37,5 μΐ 4 mM verbinding A worden bereid.

Werkwij ze

Op de testdag werd de lx uiteindelijke testbuffer be-20 reid zoals eerder gedetailleerd is beschreven en totdat deze nodig is op ijs bewaard.

Kinetisch onderzoek

Voor elke nieuwe enzymcharge werd de Km bepaald, en de 25 hoeveelheid enzym die vereist is om ~1000 cpm signaal in 45 min te verkrijgen, terwijl in het lineaire gedeelte van de kromme van het verloop van de reactie werd gebleven, werd bepaald. In het ideale geval wordt <10% van beschikbaar [3H]-cAMP gedurende het verloop van de test gehydrolyseerd. 30

Enzymoplossing

De optimalisering van deze test is uitgevoerd onder gebruikmaking van cellysaat dat PDE7A- en PDE7B-enzym met 64 volledige lengte bevatte. De concentratie van het enzym in dit monster van het cellysaat is ondanks een charge-tot-charge variatie van de concentratie/activiteit onbekend, aldus wordt de specifieke activiteit van het cellysaat als 5 een maat gebruikt om er zeker van te zijn dat dezelfde activiteit per putje wordt gebruikt.

Bereiding van PDE7A/B-enzym

Voorraadenzym van PDE7 werd bereid en bij -20°C in por-10 ties van geschikte grootte bewaard teneinde het aantal vries/ontdooi-cycli te verminderen. De onderstaande tabel 3 geeft de volumes weer die zijn vereist om 9 ml van een PDE7A/B-enzymoplossing te bereiden. PDE7A wordt tot 1/8000 en PDE7B tot 1/10.000 verdund.

15 20 25 30 65

Enzym Verdunning Volume van PDE7- Volume van buf voorraad/verdunde fer + BSA (μΐ) oplossing (μΐ) PDE7B 1:100 5~ 495 verdunning van voorraad 1:40 verdunning van boven- 25 975 staande oplossing PDE7A Deze enzymoplossing wordt verder verdund wanneer al de testbesta plaat zijn gedispergeerd, d.w.z., 14 μΐ enzymoplossing is in een t< 30 μΐ gedispergeerd, waarbij een totale 1/8000 enzymverdunning word PDE7B 1:100 5 495 verdunning van voorraad 1:50 verdunning van boven- 20 980 PDE7B staande oplossing

Deze enzymoplossing wordt verder verdund wanneer al de testbesta plaat zijn gedispergeerd, d.w.z., 14 μΐ enzymoplossing is in een t< 30 μΐ gedispergeerd, waarbij een totale 1/10.000 enzymverdunning wo

Tabel 3 66

Zodra de enzymoplossing was bereid, werd zij vóór gebruik op ijs bewaard.

Bereiding van 50 nM adenosine-3', 5 -cyclisch fosfaat (cAMP)-5 substraatoplossing

Het substraat bestaat uit een mengsel van niet-gelabeld cAMP en cAMP dat met radioactief tritium ( [3H]-cAMP) is gemerkt. De specificaties van de voorraad van [3H]-cAMP bepalen de gebruikte volumes.

10 De bereiding van 9 ml substraatoplossing onder gebruik making van een [3H]-cAMP voorraad die 1 mCi/ml en 24 Ci/mmol (bijgevolg 41,66 μΜ) bedraagt, wordt hieronder beschreven:

Km voor de enzymcharges tot op heden is als volgt: 15

PDE7A - 20 nM PDE7B - 100 nM

De test vereist dat 15 μΐ substraatoplossing in een totaal testvolume van 30 μΐ wordt gedispergeerd, d.w.z., een 20 tweevoudige verdunning van de testplaat vindt plaats.

De eindtest [cAMP] van ~25 nM is vereist, aldus werd ~50 nM [3H] -cAMP bereid.

9 ml substraatoplossing werd door middel van het mengen van 10,8 μΐ [3H]-cAMP (verkrijgbaar bij Amersham) met 8975 25 μΐ testbuffer bereid.

De exacte concentratie cAMP werd bepaald door middel van het nemen van 3 monsters van 15 μΐ in flesjes voor vloeistofscintillatietelling. 4 ml Starscint® (een scintil-latiecocktail, verkrijgbaar bij Perkin Elmer), werd vervol-30 gens toegevoegd en de buizen werden door middel van een dpm-programma met een β-teller geteld.

De concentratie radioligand wordt door middel van de onderstaande vergelijking bepaald: 67 [Radioligand] (Μ) =_PPM_ (2.22x10 ) X (specifieke activiteit) x (volume van monster) (dpm/Ci) Van radioligand geteld (Ci/Mol) (L)

De concentratie wordt vervolgens door 2 gedeeld, waardoor een tweevoudige verdunning in de testplaat wordt verkregen.

5

Bereiding van 6,6 mq/ml yttriumsilicaat-PDE-SPA-korrels

Fosfodiesterase-SPA-korrels (yttriumsilicaat) zijn bij Amersham verkrijgbaar.

Volgens de aanbevelingen van de fabrikant werd het me-10 dicijnflesje met korrels onder gebruikmaking van 28 ml gedestilleerd of gedeïoniseerd water (~20 mg/ml) gereconsti-tueerd. De gereconstitueerde korrels zijn gedurende 1 maand stabiel wanneer zij bij 2-8°C worden opgeslagen. Teneinde de korrels voor de test te bereiden, werden de gereconsti-15 tueerde korrels drie keer in steriel, dubbel gedestilleerd water (~6,6 mg/ml) verdund. De korrels kunnen bezinken, en werden gedurende het dispergeren constant geroerd/geschud.

30 μΐ van de ~6,6 mg/ml korrels werden aan de 30 μΐ test toegevoegd, waarbij een eindconcentratie van de kor-20 reis van ~0,2 mg/putje werd verkregen.

Verdunningen van de verbinding en de "achtergrond" van de putjes werden 30 keer sterker gemaakt dat bij de testplaat is vereist om het mogelijk te maken dat 1 μΐ verbinding van de verbinding met 29 μΐ van de andere testbestand-25 delen (14 μΐ enzym en 15 μΐ radioligand) worden verdund. Aldus dient voor de eindconcentratie van 10 μΜ van de test de verbinding 300 μΜ in de toevoegplaat voor de verbinding te zijn. 4 mM van de voorraad van de verbinding wordt in 100% DMSO (of wordt bij 4 mM van de poeder samengesteld) 68 verschaft. Dit vereist dat een verdunning van 1/13,33 in DMSO uitgevoerd dient te worden.

Voorschrift van de test 5 1 μΐ proefverbinding werd onmiddellijk vóór het toevoe gen van het testreagens naar een geschikte testplaat met veel putjes overgedragen, 14 μΐ enzymoplossing werd vervolgens aan de testplaat toegevoegd, gevolgd door 15 μΐ sub-straatoplossing (d.w.z.: uiteindelijk testvolume 30 μΐ, met 10 een uiteindelijke concentratie voor het screenen van 1 μΜ) . De plaat werd vervolgens onder gebruikmaking van een af-sluitmiddel voor de plaat afgesloten en gedurende 45 min bij kamertemperatuur op de schudmachine voor de plaat geïn-cubeerd.

15 30 μΐ yttriumsilicaat-PDE4-SPA-korrels werd vervolgens toegevoegd, waarbij een constant roeren van de korrels werd gegarandeerd, waarbij een gelijkmatige verdeling van de testplaat werd verkregen. De plaat werd vervolgens onder gebruikmaking van een afsluitmiddel voor de plaat afgeslo-20 ten en gedurende 30 min bij kamertemperatuur op de schudmachine voor de plaat geincubeerd. Vervolgens liet men de korrels gedurende 30 min bezinken voordat de platen gedurende 1 min bij 200 g werd gedraaid.

De platen werden vervolgens door middel van een ge-25 schikte radioactieve teller, bijvoorbeeld NXT-TopCount™ (verkrijgbaar bij Perkin Elmer) onder gebruikmaking van het desbetreffende voorschrift (30 s afleestijd per putje) afgelezen .

De gegevens werden onder gebruikmaking van het kleinste 30 kwadraten algoritme voor een sigmoïdale kromme aangepast.

De IC50-waarde werd onder gebruikmaking van de Cheng-Prussof-vergelijking tot de Κι-waarde omgezet: 69 IC 50 Κι= _ 1 + fradiolioandl K„

De remmende activiteit voor PDE7 van de verbindingen volgens de voorbeelden 1-7 werd volgens het bovenstaande 5 voorschrift beproefd. De verkregen Ki-waarden worden in de onderstaande tabel 4 weergegeven:

Voorbeeld nr. K± PDE7A Ki PDE7B

(nM) (nM) ï 179 471 2 37Ï 13,4 3 15,6 108 4 11,1 144 5 276 1420 6 NT 17,6 7 19,8 14Ö

Tabel 4 10 NT = niet beproefd

Samenvatting van de gegevens van de humane hepatocyt

De humane, hepatische, metabolische stabiliteit van de verbindingen volgens de voorbeelden 1-7 volgens de onderha-15 vige uitvinding werden bij het hieronder beschreven model bepaald. De verbinding volgens voorbeeld 75 volgens WO 02/074754, 5'-carboxypropoxy-8'-chloorspiro [cyclohexaan-1-4'-(3', 4'-dihydro) chinazoline]-2‘-(1 ’H) -on (hierna als "verbinding A" aangeduid) , waarvan men aanneemt dat deze het 70 best de stand der techniek weergeeft, werd als vergelijking gebruikt.

Werkwij ze 5 Hepatocyten werden als een in-vitro-systeem gebruikt om het hepatische metabolisme te volgen aangezien deze intacte cellen alle hepatische enzymen bevatten die men in vivo aantreft, waaronder fase-I-enzymen, zoals cytochroom-P450-oxidasen (CYPs), aldehydoxidasen en monoamineoxidasen 10 (MAOs), en fase-II-enzymen, zoals UDP-glucuronyltrans-ferasen en sulfotransferasen. Cryo-geconserveerde humane hepatocyten werden uit 5 donoren bereid en in Williams'E-media gesuspendeerd. 4-(2-hydroxyethyl)-1-piperazine-ethaansulfonzuur (HEPES) werd aan een eindconcentratie van 15 50 mM toegevoegd en de pH-waarde werd op 7,4 ingesteld.

Proefsubstraten werden in DMSO opgelost en werden aan de hepatocyten toegevoegd, waarbij een substraatconcentratie van 1 μΜ werd verkregen, met een eindconcentratie van DMSO bij de incubatie minder dan 0,1%. De experimenten werden 20 bij 37°C in platen met 96 of 384 putjes met een hepatocyt-dichtheid van 0,5 miljoen levensvatbare cellen/ml uitgevoerd. Bemonsteringsti jden van 10, 20, 30, 60, 90 en 120 minuten werden gebruikt en de kwantitatieve analytische bepaling werd door middel van LC-MS/MS uitgevoerd. De intrin-25 sieke klaring (schijnbaar) werd berekend onder gebruikmaking van de formule: CLint, app = [-helling / 0,5 M cellen/ml] . 1000 μΐ/ml = μΙ/min/M cellen.

De humane, hepatische, metabolische stabiliteit van de verbindingen volgens de onderhavige uitvinding werd volgens 30 71 het bovenstaande voorschrift beproefd. De intrinsieke kla-ringswaarden worden in de onderstaande tabel 5 weergegeven:

Verbinding Humane hepatocyten CLint (μΙ/min/M cellen)

Verbinding A 25

Voorbeeld 1 <5

Voorbeeld 2 <5

Voorbeeld 3 <5

Voorbeeld 4 <5

Voorbeeld 5 <5

Voorbeeld 6 <5

Voorbeeld 7 <5 5 Tabel 5

De gegevens die in de bovenstaande tabel 5 worden weergegeven, geven een duidelijk onderscheid, met betrekking tot de intrinsieke, hepatische, metabolische stabiliteit, 10 tussen de verbindingen volgens de voorbeelden 1-7 volgens de onderhavige aanvrage en de verbinding uit de stand der techniek, verbinding A, die het meest hierop lijkt. Het is bijgevolg waarschijnlijk, op basis van de bovenstaande gegevens, dat de verminderde hepatische klaring van de ver-15 bindingen volgens de voorbeelden 1-7 volgens de onderhavige aanvrage verbindingen met een verbeterde halveringstijd bij de mens, vergeleken bij verbinding A, als resultaat zullen hebben.

20 Samenvatting van de farmacokinetiek bij ratten IV

De farmacokinetische eigenschappen van de verbindingen volgens de voorbeelden 1 en 2 werden bij het hieronder beschreven ratmodel beproefd. De verbinding volgens voorbeeld 75 volgens WO 02/074754, 5'-carboxypropoxy-8'-chloor- 72 spiro[cyclohexaan-1-4'- (3', 4 -dihydro)chinazoline]-2'(1 H) -on (hierna als "verbinding A" aangeduid), waarvan men aanneemt dat deze het best de stand der techniek weergeeft, werd als een vergelijkende verbinding gebruikt.

5

Werkwij ze

De proefverbindingen werden aan mannelijke ratten (waarbij elke rat één verbinding ontving) , via de ader in de staart, met een dosis van 1 mg/kg (0,008 mg/kg voor de 10 verbinding volgens voorbeeld 1) toegediend. Bloedmonsters werden via een chirurgisch geïmplanteerde canule in de ju-gulaire ader op vooraf bepaalde tijdstippen na het toedienen genomen, en gecentrifugeerd waarbij plasma werd geproduceerd. De plasmamonsters werden door middel van een spe-15 cifieke LC-MS/MS-test voor de kwantitatieve bepaling van geneesmiddel in plasma geanalyseerd. De resulterende krommen van de concentratie tegen de tijd in plasma werden onder gebruikmaking van niet-compartmentele farmacokinetische analyse onderzocht teneinde de dispositie van elke verbin-20 ding te begrijpen. De resulterende uitvoer werd vervolgens, zoals hieronder wordt beschreven, gebruikt om het waarschijnlijke humane farmacokinetische profiel te berekenen.

De gemiddelde, voor dosis genormaliseerde, farmacokine-tische profielen van de verbindingen volgens de voorbeelden 25 1 en 2, evenals dat van verbinding A, na 1 mg/kg intrave neuze toediening worden in de onderstaande tabel 6 en in figuur 1 weergegeven.

30 73

Voorbeeld 1 Voorbeeld 2 Verbinding A Cl (ml/min/kg) 179 077 = 7 füp 0,07 Ö7Ï 0,045

Clu (ml/min/kg) 27 70 Ï56

Vd (ml/min/kg) 0,6 0,7 074 Τχ/2 (uren) 4 11 <ï

Tabel 6

In tabel 6 worden de onderstaande afkortingen gebruikt: 5

Cl is de klaring van de rat; Τχ/2 is de halveringstijd;

Vd is het volume van de verdeling in de rat;

Fup is de ongebonden fractie in het plasma van de rat; en 10 Clu is de ongebonden klaring in het plasma van de rat, waarin Clu = Cl/fup.

Berekening van de humane farmacokinetiek

Op basis van de bovenstaande farmacokinetische gegevens 15 in de rat kunnen de waarschijnlijke humane farmacokinetiek van de verbindingen volgens de voorbeelden 1 en 2, en die van verbinding A, als volgt worden berekend.

Het schatten van de ongebonden klaring in het plasma 20 van de rat (Clu rat) die wordt waargenomen na intraveneuze toediening om de ongebonden klaring in het humane plasma (Clu man) onder gebruikmaking van de onderstaande betrekking te berekenen: 25 Clu man = Clu „t + (BWman / BWrat)0,75 74 waarin BWman & BWrat de gemiddelde lichaamsgewichten van respectievelijk de mens (70 kg) en de rat (0,25kg) zijn, en de eenheden van de klaring zijn in ml/min.

5 . Het omzetten van Clu man teneinde de totale bloedklaring bij de mens (Clman) te berekenen:

Clman = [ (Clu man) * fup] / B:P

10 waarin fup de vrije fractie van ongebonden geneesmiddel in plasma is en B:P de bloed tot plasma verhouding in humaan bloed is.

. Een schatting van de humane halveringstijd wordt voor 15 elke verbinding gegeven, die onder gebruikmaking van de onderstaande betrekking is verkregen: T1/2 = [ln (2) * Vd] / Cl 20 waarin Ti/2 de geschatte humane halveringstijd in uren is, Vd het volume van de verdeling bij de mens is (aangenomen als 0,2 1/kg, vanwege de fysicochemie van deze reeks) en Cl de humane klaring is.

25 Een samenvatting van de geschatte humane farmacokinetiek wordt in de onderstaande tabel 7 gegeven.

30 75

Voorbeeld 1 Voorbeeld 2 Verbinding A Clu rat (ml/min/kg) 27 70 156 fup 0,07 0,01 0,003

Clu (ml/min/kg) 0,8 0,2 1,9 TTp 076 ÖT7 076

Geschatte T1/2 (uren) 3 10 1

Tabel 7

De gegevens die in de bovenstaande tabellen 6 en 7 wor-5 den weergegeven, tonen een duidelijk onderscheid aan, met betrekking tot zowel de waargenomen farmacokinetiek bij de rat als de voorspelde humane farmacokinetiek, tussen de verbinding volgens voorbeeld 2 volgens de onderhavige aanvrage, wanneer deze wordt vergeleken met de meest overeen-10 komende verbinding A uit de stand der techniek. Dit wordt duidelijk gemaakt bij de geschatte humane halveringstijd die op 10 uur voor de verbinding volgens voorbeeld 2 wordt geschat, vergeleken met verbinding A die bij de mens waarschijnlijk een halveringstijd van ongeveer 1 uur bezit.

15 Het is bijgevolg waarschijnlijk, op basis van de boven staande gegevens, dat de farmacokinetiek van de verbinding volgens voorbeeld 2 volgens de onderhavige aanvrage gelijk is aan één of twee keer per dag doseren in de kliniek. De farmacokinetiek van de verbinding volgens voorbeeld 1 vol-20 gens de onderhavige aanvrage kan gelijk zijn aan twee of drie keer per dag doseren. Dit betekent een significante verbetering van de meest overeenkomende verbinding A uit de stand der techniek, die vanwege haar korte halveringstijd onwaarschijnlijk geschikt is voor toediening op een soort-25 gelijke wijze.

De werkzaamheid van een verbinding met formule (I) volgens de onderhavige uitvinding bij de behandeling van neu- 76 ropatische pijn kan volgens het onderstaande beproevings-voorschrift worden bepaald.

Dieren: Mannelijke Sprague Dawley ratten (gemiddeld gewicht 500 g) worden in groepen van 12 gehuisvest. Alle dieren 5 worden een licht/donker-cyclus van 12 uur gehouden (licht aan om 7.00 uur) met voedsel en water ad libitum. Alle experimenten worden door een waarnemer blind voor de behandelingen en in overeenstemming met de Home Office Animals (Scientific Procedures) Act 1986 uitgevoerd.

10

Chronic constriction injury (CCI)-model bij de rat voor neuropatische pijn

De CCI van de grote beenzenuw werd uitgevoerd zoals eerder is beschreven (G.J. Bennett en Y.K. Xie, Pain (1988) 15 3J}, 87-107). De dieren werden met een mengsel van isoflu- oran en 02 verdoofd. De rechter achterdij werd geschoren en met 1% jodium afgebet. De dieren werden vervolgens voor de duur van de werkwijze naar een homeothermische deken overgedragen en de verdoving werd via een neuskegel gedurende 20 de operatie gehandhaafd. De huid werd langs de lijn van het dijbeen weggesneden. De grote beenzenuw werd bij het midden van de dij door middel van botte dissectie door de biceps femoris blootgelegd. Ongeveer 7 mm zenuw wordt proximaal aan de trifurcatie van heup losgemaakt door middel van het 25 inserteren van een verlostang onder de zenuw en de zenuw wordt behoedzaam uit de dij omhoog getrokken. Hechtdraad wordt onder gebruikmaking van een verlostang onder de zenuw getrokken en in een eenvoudige knoop vastgemaakt totdat geringe weerstand wordt bemerkt en vervolgens wordt een dub-30 bele knoop gelegd. De werkwijze wordt herhaald totdat 4 af-bindingsdraden (4-0 zijde) los rondom de zenuw met ongeveer 1 mm tussenruimte zijn geknoopt. De incisie wordt in lagen gesloten en de wond wordt met topische antibiotica behandeld .

77

Door streptozocine (STZ) geïnduceerde diabetesneuropathie bij de rat

Diabetes wordt door middel van een enkele intraperito-neale injectie van streptozotocine (50 mg/kg) geïnduceerd 5 dat vers in 0,9% steriele zoutoplossing is opgelost. De streptozotocine-injectie induceert binnen 3 weken een reproduceerbare allodynie die gedurende ten minste 7 weken duurt (S.R. Chen en H.L. Pan, J. Neurophysiol. (2002), 87, 2726-2733).

10

Bepaling van statische en dynamische allodynie Statische allodynie

Dieren laat men vóór de bepaling van allodynie wennen aan proefkooien met een bodem van gaas. Statische allodynie 15 wordt beoordeeld door middel van het aanbrengen van filamenten van von Frey (Stoeling, Wood Dale, Illinois, V.S.) met een opgaande volgorde van kracht (0,6, 1, 1,4, 2, 4, 6, 8, 10, 15 en 26 gram) op het oppervlak van de voet van de achterpoten. Elk filament van von Frey wordt gedurende 20 maximaal 6 sec, of totdat een terugtrekreactie plaatsvindt, op de poot aangebracht. Zodra een terugtrekreactie op een filament van von Frey wordt vastgesteld, wordt de poot opnieuw beproefd, waarbij met het filament onder de poot die een terugtrekreactie produceerde, wordt begonnen en vervol-25 gens met de overblijvende filamenten met afnemende volgorde van de kracht totdat geen terugtrekking optrad. De grootste kracht van 26 g tilde de poot omhoog evenals het teweegbrengen van een reactie, waarbij aldus het afknijppunt werd verkregen. Bij elk dier wordt op deze wijze beide achterpo-30 ten beproefd. De minste hoeveelheid kracht die is vereist om een reactie teweeg te brengen, wordt als drempelwaarde voor het terugtrekken van de poot (PWT) in grammen geregistreerd. Statische allodynie wordt gedefinieerd indien dieren op een stimulus van, of minder dan, 4 g reageerden, 78 hetgeen onschuldig bij naïeve ratten is (M.J. Field c.s., Pain (1999), 83, 303-11).

Dynamische allodynie 5 Dynamische allodynie wordt door middel van het lichtjes strelen van het oppervlak van de voet van de achterpoot met een katoenen knop bepaald. Teneinde het registreren van de algemene motorische activiteit te vermijden, dient deze werkwijze zorgvuldig te worden uitgevoerd bij ratten die 10 volledig aan de omgeving gewend waren en die niet actief waren. Ten minste twee bepalingen werden op elk tijdstip gedaan, en de gemiddelde waarde geeft de latentie van het terugtrekken van de poot (PWL) weer. Indien binnen 15 s geen reactie wordt waargenomen, wordt de werkwijze beëin-15 digd en aan de dieren wordt deze terugtrektijd toegekend. Een pijnreactie bij het terugtrekken gaat vaak bij herhaald terugwijken of likken van de poot gepaard. Dynamische allodynie wordt als aanwezig beschouwd indien de dieren binnen 8 s vanaf het begin van het strelen op de stimulus met ka-20 toen reageren (Field c.s., 1999, zie boven).

Voorbeelden XH Kernspinresonantiespectra (NMR) waren in alle gevallen consistent met de voorgestelde structuren. Kenmerkende 25 chemische verschuivingen (δ) worden in delen per miljoen (ppm) bij lager veld dan tetramethylsilaan onder gebruikmaking van de gebruikelijke afkortingen voor het toekennen van de belangrijkste pieken weergegeven: bv. s, singlet; d, doublet; t, triplet; q, quartet; m, multiplet en br, breed. 30 De massaspectra (m/z) werden onder gebruikmaking van hetzij elektrospray-ionisatie (ES of ESI) hetzij chemische ionisa-tie onder atmosferische druk (APCI) opgenomen. De onderstaande afkortingen zijn voor de gebruikelijke oplosmidde- 79 len gebruikt: CDCI3, deuterochloroform; D6-DMS0, hexadeu- terodimethylsulfoxide.

Experimenteel gedeelte van röntgendiffractie aan een enkel-5 kristal.

De kristalstructuur van het azijnzuursolvaat van de verbinding volgens voorbeeld 2 werd bij kamertemperatuur onder gebruikmaking van een Bruker SMART APEX Single Crystal X-Ray diffractometer en Μο-Κα-straling bepaald. De 10 intensiteiten werden onder gebruikmaking van SMART v5.622 (controle) en SAINT v6.02 (integratie) software (Bruker AXS Inc., Madison, Wisconsin, V.S., 1994) uit verscheidene be- lichtingsreeksen geïntegreerd, waarbij elke belichting 0,3° in ω bestreek, met een belichtingstijd van 60 s en de tota-15 le gegevensreeks was meer dan een hemisfeer. De gegevens werden onder gebruikmaking van de multiscans-methode (SADABS, programma voor het aanbrengen van een schaalverdeling en correctie van de gegevens van de oppervlakte van de detector, G.M. Sheldrick, University of Göttingen, 1997, op 20 basis van de werkwijze volgens R.H. Blessing, Acta Cryst. 1995, A51, 33-38) voor absorptie gecorrigeerd.

De kristalstructuur werd door middel van rechtstreekse werkwijzen onder gebruikmaking van SHELXS-97, (programma voor het oplossen van de kristalstructuur, G.M. Sheldrick, 25 University of Göttingen, Duitsland, 1997, release 97-2) in de ruimtegroep C2/c opgelost en door middel van de werkwijze van de kleinste kwadraten onder gebruikmaking van SHELX-97 (programma voor de verfijning van de kristalstructuur, G.M. Sheldrick, University of Göttingen, Duitsland, 1997, 30 release 97-2) verfijnd. De werkwijze voor het verfijnen van de kristalstructuur toonde de aanwezigheid van een molecuul van de verbinding volgens voorbeeld 2 en een molecuul azijnzuur binnen de asymmetrische eenheid aan. Derhalve kan 80 deze structuur als een 1:1 azijnzuursolvaat van de verbinding volgens voorbeeld 2 worden aangeduid.

Berekening van het röntgendiffractiepatroon van de poeder 5 volgens voorbeeld 2, stap (b) (azijnzuursolvaat) Kristalstructuur 29 hoeken en relatieve intensiteiten (zie onderstaande tabel 8) werden uit de structuur van het enkelkristal van het azijnzuursolvaat van de verbinding volgens voorbeeld 2 10 onder gebruikmaking van de "Reflex Powder Diffraction" module van Accelrys MS Modelling™ [versie 3.0] berekend. Relevante simulatieparameters waren: golflengte = 1,5406 A (Cu Ka) 15 polarisatiefactor =0,5 pseudo-Voigt-profiel (U = 0,01, V = -0,001 en W = 0,002).

Het berekende patroon geeft het patroon weer van een zuivere fase van het azijnzuursolvaat van de verbinding 20 volgens voorbeeld 2 aangezien het patroon van de structuur van een enkelkristal is verkregen. Een vergelijking van de bepaalde en de berekende patronen wordt in figuur 2 weergegeven, en toont aan dat de massa door middel van de structuur van het enkelkristal wordt weergegeven. Geringe dis-25 crepanties tussen de piekintensiteiten kunnen aan effecten van de voorkeursoriëntatie in het bepaalde patroon worden toegeschreven.

Röntgendiffractie van de poeder 30 Het röntgendiffractiepatroon van de poeder voor de niet-gesolvateerde kristallijne vorm van de verbinding volgens voorbeeld 2 (vorm A) werd onder gebruikmaking van een Bruker-AXS Ltd. D4 röntgendiffractometer voor een poeder, voorzien van een automatische monsterwisselaar, een theta- 81 theta-goniometer, automatische spleet voor de bundeldiver-gentie en een PSD Vantec-1 detector, bepaald. Het monster werd voor analyse bereid door middel van het in eerste instantie doteren met silicium, teneinde nauwkeurig piekposi-5 ties te bepalen, en werd vervolgens op een siliciumwafer met lage achtergrond gemonteerd. Het deeltje werd geroteerd terwijl het deeltje met koper-K-alfai-röntgenstralen (golflengte = 1,5406 A) met de röntgenbuis die bij 40 kV/30 mA werkte, werd bestraald. De analyses werden met de goniome-10 ter uitgevoerd, die in de continue modus werkte en die voor een telling van 0,2 s per stap van 0,018° over een thetabe- reik van 2° tot 55° was ingesteld. De PXRD-patronen voor de onder vacuüm gedroogde solvaatmonsters werden ook onder gebruikmaking van dezelfde parameters voor deze diffractome-15 ter verzameld, maar deze monsters waren niet met silicium gedoteerd.

Alle andere röntgendiffractiepatronen voor de poeders werden voor monsters opgenomen, die op een vlakke siliciumwafer waren gemonteerd, onder gebruikmaking van een Bruker 20 AXS Ltd. D8 Advance powder X-ray diffractometer die van Go-bel-spiegeloptiek, een voetstuk voor een enkel monster en een gevoelige detector voor de positie (PSD) was voorzien. Elk deeltje werd met koper-K-alfai-röntgenstralen (golflengte = 1,5406 A) door middel van de röntgenbuis bestraald die 25 bij 40 kV/40 mA werkte. De analyses werden met de goniometer uitgevoerd, die in continue scanmodus werkte en die voor een telling van 0,2 s per 0,014° stap over een bereik van 3° tot 35° 2Θ was ingesteld.

30 Differentiële scanning calorimetrie (DSC) DSC-bepalingen werden onder gebruikmaking van een Perkin Elmer Diamond Differential Scanning Calorimeter uitgevoerd. Het monster werd met 20°C/minuut van omgevingstempe 82 ratuur tot 300°C in een geventileerde aluminium pan van 50 μΐ verwarmd. Het stroomgas was stikstof bij 40 ml/min.

Thermografische analyse (TGA) 5 TGA-bepalingen van de solvaten werden onder gebruikma king van het TA-instrument TGA2950 Hi-Res Thermogravimetric Analyser onder gebruikmaking stikstofgas bij een snelheid van 75 cm3/min van omgevingstemperatuur tot de desolvatie-temperatuur (150°C-180°C) bij een verwarmingssnelheid van 10 20°C/min uitgevoerd. Het monster werd vervolgens voor de erop volgende PXRD-analyse tot kamertemperatuur afgekoeld.

Voorbeeld 1 cis-3- [ (8 -chloor-2'-oxo-2', 3 -dihydro-l’H-spiro [cyclohexaan-15 1,4' -chinazoline] -5'-yl) oxy] cyclobutaancarbonzuur

Cl H

Aan een oplossing van de alcohol volgens bereiding 8 20 (50 mg, 0,14 mmol) in 99,25:0,75 acetonitril : water (2 ml) werd een oplossing van perjoodzuur (82 mg, 0,359 mmol) en chroom(VI)oxide (1,6 mg, 0,016 mmol) in 99,25:0,75 acetonitril : water (2 ml) toegevoegd, waarbij de reactietempera-tuur onder 5°C werd gehouden. Het reactiemengsel werd gedu-25 rende 18 uur bij kamertemperatuur geroerd. Het reactiemengsel werd gefiltreerd en de rest werd met 99,25:0,75 acetonitril : water, 2 N waterstofchloride : methanol (5:1), water en methanol gewassen. De rest werd onder vacuüm ge- 83 droogd, waarbij de titelverbinding als een witte vaste stof werd verkregen (28 mg, 0,077 mmol, 55%).

1H-NMR (400 MHz, D6-DMS0) : δ 1,17 (m, 1H) , 1,40-1, 65 (m, 5H) , 1,79 (m, 2H) , 2,16 (m, 2H) , 2,48 (m, 2H) , 2,72 (m, 5 3H), 4,64 (m, 1H), 6,43 (d, 1H), 7,0 (s, 1H), 7,21 (d, 1H) , 7,90 (s, 1H) en 12,26 (bs, 1H).

LRMS m/z (APCI): 365 [M+H]+ en 406 [M+CH3CN+H] +.

Voorbeeld 2 10 trans-3- [ (8 -chloor-2 -oxo-2', 3 -dihydro-l H-spiro [cyclo-hexaan-1,4 -chinazoline] -5'-yl) oxy] cyclobutaancarbonzuur

Cl H

15 Werkwijze A

Aan een oplossing van de alcohol volgens bereiding 11 (2,05 g, 5,84 mmol) in acetonitril met 0,75% water (50 ml) werd een oplossing van chroom(VI) oxide (12 mg, 0,11 mmol) en perjoodzuur (3,33 g, 14,6 mmol) toegevoegd, en het reac-20 tiemengsel werd gedurende 96 uur bij 40°C geroerd. Water (100 ml) werd toegevoegd en de suspensie werd gedurende 2 uur geroerd. Het resulterende precipitaat werd door middel van filtratie verzameld, me water gewassen en onder vacuüm gedroogd, waarbij de titelverbinding (1,90 g, 5,2 mmol, 25 89%) werd verkregen.

:H-NMR (400 MHz, D6-DMS0) : δ 1,2 (m, 1H) , 1,2 (m, 2H) , 1,6 (m, 2H) , 1,8 (m, 2H) , 2,3 (m, 2H) , 2,6 (m, 2H) , 3,1 (m, 1H), 3,2 (s, 1H) , 4,0 (bs, 1H) , 4,8 (m, 1H) , 6,4 (d, 1H) , 7,0 (s, 1H), 7,2 (d, 1H) en 7,9 (s, 1H).

84 LRMS m/z (APCI) 365 [MH]+.

Werkwijze B Stap (a) 5 trans-3- [ (8'-chloor-2'-oxo-2', 3-dihydro-lH-spiro [cyclo-hexaan-1, 4’-chinazoline] -5 -yl) oxy] cyclobutaancarbonzuur-tert-butylester

HjC-Ach^'o O

Cl H

10

De verbinding volgens bereiding 27, stap (b) (34,1 g, 130 mmol) werd in DM F (300 ml) gesuspendeerd en de suspensie werd tot 35°C verwarmd. Cesiumcarbonaat (63 g, 190 mmol) werd in één portie toegevoegd. De verbinding volgens 15 bereiding 22 werd in DM F (90 ml) opgelost en aan het reac-tiemengsel toegevoegd. Het reactiemengsel werd gedurende 1 uur op 90°C verwarmd en gedurende 8 uur op deze temperatuur gehouden. Het reactiemengsel werd tot 73°C afgekoeld en water (160 ml) werd toegevoegd terwijl de temperatuur hoger 20 dan 65°C werd gehouden. De resulterende suspensie werd tot 35°C afgekoeld, waarna ethylacetaat (260 ml) in één portie werd toegevoegd. Nadat tot kamertemperatuur was afgekoeld, werd de suspensie gefiltreerd en het product werd met ethylacetaat (2 x 100 ml) gewassen. De resulterende witte 25 vaste stof werd gedurende 16 uur op 60°C onder vacuüm gedroogd, waarbij de titelverbinding als een witte vaste stof werd verkregen (44 g, 105 mmol, 82%).

1H-NMR (300 MHz, CDC13) : δ 1,3 (m, 1H) , 1,4 (m, 1H) , 1,5 (s, 9H) , 1,6 (m, 1H) , 1,7 (bm, 1H) , 1,8 (bm, 2H) , 1,8 (bm, 1H) , 30 2,4 (m, 2H), 2,6 (t, 2H) , 2,7 (m, 2H), 3,1 (m, 1H), 3,2 (m, 85 1H), 4,8 (m, 1H), 5,5 (s, 1H) , 6,2 (d, 1H) , 6,9 (s, 1H) en 7.1 (d, 1H) .

LC-MS (ESI): 22,6 min, 11,8 (%) {cis-isomeer} m/z 422 [MH+] ; 23.1 min, 88,2 (%) {trans-isomeer} m/z 422 [MH+] .

5

Stap (b) trans-3- [ (8'-chloor-2 '-oxo-2', S'-dihydro-lH-spiro [cyclo-hexaan-1,4'-chinazoline] -5 -yl) oxy] cyclobutaancarbonzuur-azij nzuursolvaat 10 “ U. o ζτχ i i fi 0 · h,caoh

Het product volgens stap (a) (207 g, 0,492 mol) werd in azijnzuur (3100 ml) gesuspendeerd en tot 60°C verwarmd. 48% 15 waterstofbromide (4,93 mol) werd druppelsgewijs toegevoegd, waarbij de temperatuur op 60°C werd gehouden. De oplossing werd gedurende 30 min bij 60°C geroerd. Water (700 ml) werd druppelsgewijs toegevoegd, waarbij de temperatuur hoger dan 55°C werd gehouden. De suspensie werd tot 20°C afgekoeld en 20 gedurende een verdere 30 min geroerd, waarna de suspensie werd gefiltreerd, met azijnzuur : water (2000 ml) en water (1000 ml) werd gewassen voordat het filtraat overnacht bij 60°C in een vacuümoven werd gedroogd, waarbij een witte vaste stof van de titelverbinding als een azijnzuursolvaat 25 werd verkregen (153,6 g, 73,5%).

1H-NMR (400 MHz, D6-DMSO) : δ 1,2 (m, 1H) , 1,2 (m, 2H) , 1,6 (m, 2H) , 1,8 (m, 2H) , 1,9 (s, 3H) , CJi3COOH) , 2,3 (m, 2H) , 2,6 (m, 2H), 3,1 (m, 1H) , 3,2 (s, 1H) , 4,0 (bs, 1H) , 4,8 86 (m, 1H), 6,4 (d, 1H), 7,0 (s, 1H), 7,2 (d, 1H), 7,9 (s, 1H) en 9,9 (s, 1H, CH3COOH) .

LC-MS (ESI): 18,0 min, 1,65 (%) {cis-isomeer} m/z 365 [MH+] ; 18,3 min, 98,4 (%) {trans-isomeer} m/z 365 [MH+] .

5 Het bovenstaande azijnzuursolvaat bleek met een 1:1 stoïchiometrie te kristalliseren, zoals door middel van de kristalstructuur ervan door middel van de werkwijze van de röntgendiffractie aan een enkelkristal is aangetoond. Fig. 2 geeft het bepaalde röntgendiffractiepatroon van een poe-10 der (PXRD) (A) weer voor een charge van het bovenstaande azijnzuursolvaat alsook het gesimuleerde PXRD-patroon (B) dat uit de structuur van het enkelkristal is berekend. Men kan zien dat de piekposities voor de twee patronen zeer goed overeenstemmen. Een verschil in relatieve intensiteit 15 en breedte van de diffractiepieken kan aan respectievelijk de voorkeursoriëntatie en de effecten van de deeltjesgrootte worden toegeschreven.

De kenmerkende 2Θ röntgendiffractiepieken en hun relatieve intensiteit voor het bovengenoemde azijnzuursolvaat worden 20 in de onderstaande tabel 8 weergegeven.

20/° Intensiteit % 20/° Intensiteit % 8,3 58,5 20,5 36,8 10,8 18,3 21,8 18,4 16.6 52,5 22,9 12,5 17.1 22,7 23,1 12,4 17.7 14,6 23,7 ÏÖÖ 19.2 14 24,7 21,2 19,5 24,1 26,3 10,4

Tabel 8 87

Het azijnzuursolvaat bleek thermisch bij ongeveer 115°C te desolveren, zoals door middel van thermogravimetrische analyse (TGA) werd weergegeven, waarbij een scherp gewichtsverlies van ~15% bij deze temperatuur werd waargeno-5 men, die gelijk is aan één molequivalent azijnzuur. De TGA-grafiek wordt in fig. 3 weergegeven. Na de desolvatie her-kristalliseerde het bovengenoemde solvaat tot de gedesol-veerde vorm A (beschreven bij de onderstaande stap (c) ) , zoals door middel van de PXRD-grafieken wordt aangetoond, 10 die in figuur 4 worden weergegeven.

Stap (c) trans-3- [ (8'-chloor-2l-oxo-2l, 3-dihydro-l'H-spiro[cyclo-hexaan-1,4 '-chinazolinej -5 '-yl) oxy] cyclobutaancarbonzuur 15 Het azijnzuursolvaat volgens stap (b), (157 g, 369 mmol) werd overnacht bij kamertemperatuur in water (5200 ml) gesuspendeerd. De suspensie werd vervolgens gefiltreerd en met water (4 x 500 ml) gewassen voordat het filtraat overnacht bij 60°C in een vacuümoven werd gedroogd, waarbij 20 de niet-gesolvateerde titelverbinding als een witte vaste stof werd verkregen (130 g, 357 mmol, 96%).

1H-NMR (400 MHz, D6-DMSO) : δ 1,2 (m, 1H) , 1,2 (m, 2H) , 1,6 (m, 2H) , 1,8 (m, 2H) , 2,3 (m, 2H) , 2,6 (m, 2H) , 3,1 (m, 1H), 3,2 (s, 1H), 4,0 (bs, 1H) , 4,8 (m, 1H) , 6,4 (d, 1H) , 25 7,0 (s, 1H), 7,2 (d, 1H) en 7,9 (s, 1H).

LRMS m/z (APCI) 365 [MH]+.

Deze verbinding bleek eveneens in een niet-gesolva teerde vorm (vorm A) met een kenmerkend röntgendiffractie-patroon van een poeder (PXRD), dat in fig. 5 wordt weerge-30 geven, te kristalliseren. De kenmerkende 20 röntgendiffrac-tiepieken en hun relatieve intensiteit worden in de onderstaande tabel 9 weergegeven. Deze kristallijne vorm bezit een smeltpunt van 250°C, zoals door middel van differentië- 88 le scanning calorimetrie (DSC) werd bepaald, en in fig. 6 toegelicht.

2θ/° Intensiteit % 2Θ/0 Intensiteit % 6,3 24,6 24,8 17,9 9,7 14,6 25,3 11,3 13.6 20,0 25,5 13,7 _____ 13,4 26, 3 48,8 16,2 20,0 28,2 11,2 17.8 47,5 28,5 22,0 18,5 15,9 29,8 14,7 18.7 18,3 31,3 12,1 18.9 13,7 31,8 13,5 19.4 12,9 36,4 12,8 21.5 100,0 37,9 18,2 22,1 31,5 38,8 15,2 22,4 57,5 48,7 10,4 22.7 13,0 _ 5 Tabel 9

De verbinding volgens voorbeeld 2 bleek eveneens met dimethylaceetamide (DMAC), pyridine, tetrahydrofuran (THF) en dimethylsulfoxide (DMSO) als solvaten te kristalliseren. 10 Elk van deze solvaten bezit een kenmerkend PXRD-patroon, zoals in fig. 7 wordt weergegeven.

TGA-bepalingen van deze solvaten wezen uit dat de pyridine- en THF-solvaten een 1:1 stoïchiometrie bezitten (figuren 8 en 9) , terwijl het DMAC-solvaat een stoïchiometrie 15 van 2:1 van oplosmiddel tot verbinding blijkt te bezitten (fig. 10). De fragiele aard van het DMSO-solvaat houdt in, dat de stoïchiometrie ervan niet kon worden bepaald.

89

Na desolvatie herkristalliseerde elk van de pyridine-, THF-, DMAC- en DMSO-solvaten tot de watervrije vorm A, zoals door middel van PXRD-analyse wordt aangetoond, die in respectievelijk de figuren 11, 12, 13 en 14 wordt weergege-5 ven.

Voorbeeld 3 3- [ (8,-Fluor-2,"OXO-2', 3-dihydro-l'H-spiro [cyclohexaan-1,4 chinazoline]-5-yl)oxymethyl]cyclobutaancarbonzuur 10

F

(a) 3-[ (8'-Chloor-2'-oxo-2', 3'-dihydro-l H-spiro [cyclohexaan- 1, 4 -chinazoline] -5 -yl) oxymethyl] cyclobutaancarbonzuur- 15 benzylester

F

8'-Fluor-5'-hydroxy-1'H-spiro [cyclohexaan-1,4 '-china-20 zoline] -2’ (3'H) -on (140 mg, 0,56 mmol) (bereid zoals in WO 2004/026818, tussenproduct c, is beschreven) en cesiumcar-bonaat (301 mg, 0, 925 mmol) werden in DM F (2 ml) samengevoegd, een oplossing van de verbinding volgens bereiding 15 (220 mg, 0,588 mmol) in DMF (2 ml) werd toegevoegd en het 25 mengsel werd gedurende 18 uur bij 80°C geroerd. Water (35 ml) werd vervolgens toegevoegd en het product werd met 90 ethylacetaat (2 x 25 ml) geëxtraheerd. De samengevoegde organische extracten werden met een verzadigde zoutoplossing gewassen en boven magnesiumsulfaat gedroogd. Afdampen van het oplosmiddel verschafte de titelverbinding, een bruine 5 gom, als een ~ 5:4 mengsel van de cis- en trans-isomeren (204 mg, 80%).

1H-NMR (400 MHz, CDC13) : δ 1,29 (m, 1H) , 1,66 (m, 7H) , 2,21 (m, 2H) , 2,41 (m, 2H) , 2,59 (m, 2H) , 2,8 en 2,90 (2 x m, 1H) , 3,2 (m, 1H) , 3,96 en 4,00 (2 x d, 2H) , 5,13 (2 x s, 10 2H), 6,6 (m, 1H), 6,95 (m, 1H) en 7,33 (m, 5H).

LRMS m/z (ES) 453 [MH]+.

(b) 3- [ (8,-Fluor-2'-oxo-2', 3'-dihydro-l'H-spiro [cyclohexaan- 1,4 ’-chinazoline] -5'-yl) oxymethyl] cyclobutaancarbonzuur 15 Het product volgens stap (a) (200 mg, 0, 442 mmol) werd in methanol (2 ml) opgelost, 2 M NaOH (2 ml, 4,0 mmol) werd toegevoegd en de bruine emulsie werd gedurende 1,5 uur bij 60°C geroerd voordat werd afgekoeld. 2 N HC1 (2 ml, 4,0 mmol) werd toegevoegd en de resulterende suspensie werd ge-20 durende 1,5 uur geroerd. De crème vaste stof werd door middel van filtratie verzameld, goed met water gewassen, waarbij de titelverbinding (136 mg, 85%) na drogen onder vacuüm werd verkregen.

Chirale HPLC over Chiralpak AD-H, 15% isopropanol : 85% 25 hexaan + 0,1% trifluorazijnzuur vertoonde een verhouding van 43:57 van de isomeren (retentietijden 13,69 en 15,27 min) .

1H-NMR (400 MHz, CDC13) : δ 1,16 (m, 1H) , 1,43 (m, 2H) , 1,57 (m, 3H), 1,76 (m, 2H), 2,05 (m, 2H) , 2,28 (m, 2H) , 2,43 (m, 30 2H) , 2,68 (2 x m, 1H), 3,03 (2 x m, 1H), 3,88 en 3,97 (2 x d, 2H), 6,48 (m, 1H) , 6,76 (m, 1H) , 6,98 (m, 1H) , 8,79 (s, 1H) en 12,06 (br, 1H).

LRMS m/z (ES) 363 [MH]+.

91

Voorbeeld 4 trans-3-[ (8 -Cyaan-2 -oxo-2', 3 -dihydro-l'H-spiro [cyclo-hexaan-1,4 -chinazoline]-5 -yl)oxy]cyclobutaancarbonzuur %

CN

5

Door middel van de werkwijze volgens voorbeeld 1, waarbij van de verbinding volgens bereiding 16 werd uitgegaan (101 mg, 0,296 mmol) en onder gebruikmaking van chroom(VI)-10 oxide (0,5 mg, 0,005 mmol) en perjoodzuur (167 mg, 0,733 mmol) werd de titelverbinding verkregen (76 mg, 72%).

1H-NMR (400 MHz, D6-DMSO) δ: 1,1-1,85 (m, 8H) , 2,3-2,7 (m, 6H) , 3,10 (m, 1H), 4,92 (m, 1H) , 6,47 (d, 1H) , 7,14 (s, 1H), 7,51 (d, 1H) en 8,51 (s, 1H).

15 LC-MS: retentietijd = 2,49 min (100%), LRMS (ESI) m/z 356 [MH+] .

Voorbeeld 5 1- [ (8'-Fluor-2'-oxo-2 ’, 3'-dihydro-l'H-spiro [cyclohexaan-1,4 ’-20 chinazoline] -5'-yl) oxymethyl] cyclobutaancarbonzuur

F H

92 (a) 1— [ (8 -Fluor-2 -oxo-2', 3’-dihydro-l'H-spiro [cyclohexaan- 1,4'-chinazoline]-5-yl)oxymethyl]cyclobutaancarbonzuur-methylester H»5 p ^8·:

5 Ï H

Aan een oplossing van 8 -fluor-5'-hydroxy-l'H-spiro-[cyclohexaan-1,4'-chinazoline]-2' (3 H) -on (120 mg, 0,48 mmol) (in WO 2004/026818 beschreven) in DMF (1 ml) werd bij 10 kamertemperatuur cesiumcarbonaat (234 mg, 0,72 mmol) toegevoegd en het mengsel werd gedurende 10 min geroerd voordat een oplossing van de verbinding volgens bereiding 18 (172 mg, 0,58 mmol) in DMF (1 ml) werd toegevoegd. Het reactie-mengsel werd gedurende 18 uur op 80°C verwarmd en vervol-15 gens tot kamertemperatuur afgekoeld. Het mengsel werd met ethylacetaat (20 ml) en water (20 ml) verdund, de organische laag werd gescheiden en de waterlaag werd met ethylacetaat (20 ml) geëxtraheerd. De samengevoegde organische lagen werden met water (2 x 20 ml) en een zoutoplossing (2 20 x 20 ml) gewassen, boven magnesiumsulfaat gedroogd, gefiltreerd en onder vacuüm ingedampt. De lichtbruine olie werd met diethylether (10 ml) getritureerd, waarbij de titelver-binding als een lichtbruine vaste stof werd verkregen (140 mg van een solvaat met 0,3 mol DMF, 0,35 mmol, 73%) .

25 1H-NMR (400 MHz, D6-DMSO) : 8 1,16 (m, 1H) , 1,35 (m, 2H) , 1,49 (m, 3H), 1,72 (m, 2H) , 1,90 (m, 1H) , 2,03 (m, 3H) , 2,26 (m, 2H) , 2,42 (m, 2H) , 3,60 (s, 3H) , 4,22 (s, 2H) , 6,52 (dd, 1H), 6,79 (s, 1H), 7,01 (t, 1H) en 8,85 (s, 1H).

93 (b) 1- [ (8 -Fluor-2 -oxo-2', 3-dihydro-l'H-spiro [cyclohexaan- 1,4 -chinazoline] -5-yl) oxymethyl] cyclobutaancarbonzuur

Aan een gedeeltelijke oplossing van het product volgens stap (a) (140 mg, 0,35 mmol) in methanol/water (1:1, 2 ml) 5 werd natriumhydroxide (28 mg, 0,70 mmol) toegevoegd en het reactiemengsel werd gedurende 24 uur bij 50°C geroerd. Het reactiemengsel werd tot kamertemperatuur afgekoeld en gedurende een verdere 6 dagen geroerd voordat met een 2 N oplossing van waterstofchloride in water (2 ml) werd behan-10 deld. De resulterende crème vaste stof werd door middel van filtratie verzameld, met water gewassen en onder vacuüm gedroogd, waarbij de titelverbinding werd verschaft (83 mg, 0,23 mmol, 65%).

1H-NMR (400 MHz, D6-DMS0) : δ 1,25 (m, 1H) , 1,37 (m, 2H) , 15 1,49 (m, 3H) , 1,71 (m, 2H) , 1,90 (m, 1H) , 2,01 (m, 3H) , 2,38 (m, 4H) , 4,18 (s, 2H) , 6,52 (dd, 1H) , 6,71 (s, 1H) , 7,00 (dd, 1H), 8,78 (s, 1H) en 12,43 (s, 1H) .

LRMS m/z (ESI) 377 [M+H]+.

20 Voorbeeld 6 trans-3 - [ (8'-Chloor-2'-oxo-2', 3'-dihydro-l'H-spiro [cyclo-heptyl-1,4'-chinazoline] -5'-yl) oxy] cyclobutaancarbonzuur

H0\\ Q

(a) trans-3-[(8 -Chloor-2'-oxo-2', 3-dihydro-lH-spiro [cyclo- heptyl-1,4 -chinazoline] -5'-yl) oxy] cyclobutaancarbonzuur-ethylester 25 94 ^°V ζ~\ %

Cl H

Aan een suspensie van de verbinding volgens bereiding 20 (100 mg, 0,36 mmol), kaliumcarbonaat (57 mg, 0,41 mmol) 5 en 18-kroon-6 (110 mg, 0,41 mmol) in dimethylformamide (3 ml) werd een oplossing van 3-(tolueen-4-sulfonyloxy)-cis-cyclobutaancarbonzuurethylester (bereid door middel van een werkwijze analoog aan de verbinding volgens bereiding 22) (123 mg, 0,41 mmol) in dimethyl formamide (1 ml) toegevoegd 10 en het reactiemengsel werd gedurende 18 uur bij 80°C ge roerd. Het mengsel werd tot kamertemperatuur afgekoeld en twee keer uit water (30 ml) in ethylacetaat (2 x 20 ml) geëxtraheerd. De samengevoegde organische lagen werden met een zoutoplossing (2 x 20 ml) gewassen, boven magnesiumsul-15 faat gedroogd, gefiltreerd, en onder vacuüm ingedampt. Van de olieachtige rest werd opnieuw methanol afgedampt en de rest werd met diethylether getritureerd, waarbij de titel-verbinding als een crème vaste stof werd verkregen (75 mg, 0,18 mmol, 51%).

20 1H-NMR (400 MHz, D6-DMS0) : δ 1,19 (t, 3H) , 1, 43-1,77 (m, 10H) , 2,24 (m, 2H) , 2,38 (m, 2H) , 2,63 (m, 2H) , 3,14 (m, 1H) , 4,09 (q, 2H) , 4,82 (m, 1H) , 6,36 (d, 1H) , 7,17 (d, 1H), 7,29 (s, 1H) en 8,05 (s, 1H).

LRMS m/z (ESI) 407 [MH]+.

25 95 (b) trans-3-[ (8l-Chloor-2’-oxo-2', S'-dihydro-l'H-spiro [cyclo-heptyl-1, 4 -chinazoline] -5 -yl) oxy] cyclobutaancarbonzuur

Aan een suspensie van de verbinding volgens stap (a) (70 mg, 0,17 mmol) in methanol (1 ml) werd een oplossing 5 van natriumhydroxide (14 mg, 0,35 mmol) in water (1 ml) toegevoegd en de resulterende suspensie werd gedurende 2 uur bij 40°C geroerd. De methanol werd onder vacuüm verwijderd en de pH-waarde van de resulterende oplossing werd door middel van het druppelsgewijs toevoegen van 2 N HCl in 10 water (5 ml) op ~ 1 ingesteld. De resulterende vaste stof werd gefiltreerd en met isopropanol (1,5 ml) gewassen, waarbij de titelverbinding als een witte vaste stof werd verkregen (25 mg, 0,066 mmol, 40%).

^-NMR (400 MHz, D6-DSMSO) : δ 1,43-1,77 (m, 10H) , 2,23 (m, 15 2H) , 2,34 (m, 2H) , 2,61 (m, 2H) , 3,06 (m, 1H) , 4,81 (q, 1H), 6,36 (d, 1H), 7,17 (d, 1H) , 7,29 (s, 1H), 8,05 (s, 1H) en 12,35 (s, 1H).

LRMS m/z (ESI) 755 [2M-H]".

20 Voorbeeld 7 trans-3- [ (8 ’-Chloor-2'-oxo-2', 3'-dihydro-1 'H-spiro [cyclo-pentyl-1,4'-chinazoline] -5'-yl) oxy] cyclobutaancarbonzuur

Vg ócx

l H

25 (a) trans-3- [ (8l-Chloor-2'-oxo-2', 3'-dihydro-l'H-spiro [cyclo-pentyl-1,4’-chinazoline]-5 -yl)oxy]cyclobutaancarbonzuur-tert-butylester 96

° IJ

ίΑΑ, ι ·

Aan een gedeeltelijke oplossing van de verbinding volgens bereiding 24 (300 mg, 1,14 mmol) in DMF (3 ml) werd 5 cesiumcarbonaat (559 mg, 1,72 mmol) toegevoegd, en het re-actiemengsel werd gedurende 10 min op 40°C verwarmd voordat een oplossing van de ruwe verbinding volgens bereiding 22 (523 mg, 1,60 mmol) in DMF (3 ml) in één portie werd toegevoegd. Het reactiemengsel werd gedurende een verdere 9 uur 10 op 80°C verwarmd en men liet tot kamertemperatuur afkoelen. Water (3 ml) werd vervolgens aan het reactiemengsel toegevoegd, gevolgd door ethylacetaat (5 ml) , en er werd getracht het resulterende precipitaat te verzamelen, maar dit had geen succes. Volledig oplossen volgde snel en het reac-15 tiemengsel werd onder vacuüm tot 2 ml geconcentreerd, water (5 ml) werd toegevoegd om kristallisatie te induceren, en het resulterende product werd afgefiltreerd en onder vacuüm gedroogd, waarbij de titelverbinding (310 mg, 0,76 mmol, 67%) . LC-MS toonde aan dat 10% uitgangsfenol nog aanwezig 20 was. Dit materiaal werd zonder verdere zuivering bij stap (b) gebruikt.

LRMS m/z (ESI) 407 [M+H]\ (b) trans-3-[ (S-Chloor^-oxo^', 3-dihydro-lH-spiro [cyclo-25 pentyl-1,4 -chinazoline] -5 -yl) oxy] cyclobutaancarbonzuur

Aan een oplossing van het product volgens stap (a) (310 mg, 0,76 mmol) in azijnzuur (3 ml) werd bij 60°C 48% water-stofbromide in water (0,5 ml) toegevoegd en het reactiemengsel werd gedurende 30 min bij kamertemperatuur geroerd.

97

Het mengsel werd door middel van het druppelsgewijs toevoegen van water (0,1 ml) afgeschrikt totdat enige troebeling werd waargenomen. Men liet het reactiemengsel tot kamertemperatuur afkoelen voordat het resulterende precipitaat werd 5 gefiltreerd, waarbij een lichtbruine vaste stof werd ver kregen (130 mg). De zuivering werd door middel van herkris-tallisatie in azijnzuur (1,5 ml) / water (0,1 ml) vol bracht, warbij de titelverbinding als een gebroken-wit vaste stof werd verkregen (35 mg, 0,09 mmol, 9%).

10 1H-NMR (400 MHz, D6-DMSO) : 6 1,70 (m, 4H) , 1,82 (m, 2H) , 2,27 (m, 2H) , 2,60 (m, 2H) , 3,04 (m, 2H) , 4,81 (m, 1H) , 6,35 (d, 1H), 7,18 (d, 1H) , 7,30 (s, 1H) , 7,98 (s, 1H) en 12,14 (s, 1H).

LRMS (ESI) m/z 351 [M+H]+.

15

Bereidingen Bereiding 1 3-[(Benzyloxy)methyl]-2,2-dichloorcyclobutanon 20 cr°ip.o

Cl

Zinkpoeder (6,54 g, 0,1 mol) werd in water (30 ml) ge-25 suspendeerd en argon werd gedurende 15 min door de suspensie geborreld voordat koper (II)sulfaat (780 mg, 3,1 mmol) werd toegevoegd. Het reactiemengsel werd gedurende 30 min bij kamertemperatuur onder argon geroerd. Het mengsel werd onder een stroom argon gefiltreerd, en de vaste stof werd 30 met water (100 ml) en aceton (100 ml) gewassen en gedurende 4 uur onder vacuüm gedroogd. Het resulterende zink/koper-koppel werd onder argon in diethylether : 1,2- 98 dimethoxyethaan (70 ml : 10 ml) gesuspendeerd en allylben-zylether (4,6 ml, 30 mmol) werd toegevoegd. Een oplossing van trichlooracetylchloride (9 ml, 81 mmol) in diethylether : 1,2-dimethoxyethaan (58 ml : 7 ml) werd gedurende 45 min 5 druppelsgewijs toegevoegd, en het reactiemengsel werd gedurende 48 uur onder terugvloeikoeling gekookt. Het reactiemengsel werd door Celiet® gefiltreerd en de zouten werden met diethylether (3 x 70 ml) gewassen. Het filtraat werd onder vacuüm ingedampt en de rest werd opnieuw in hexaan 10 (150 ml) opgelost. De achterblijvende vaste stof werd door middel van filtratie verwijderd en het filtraat werd met een verzadigde oplossing van natriumbicarbonaat in water (2 x 100 ml) en een zoutoplossing (80 ml) gewassen, boven mag-nesiumsulfaat gedroogd, gefiltreerd en onder vacuüm inge-15 dampt. Het ruwe materiaal werd door middel van kolomchroma-tografie over silicagel gezuiverd, waarbij met 10-25% hexaan : diethylether werd geëlueerd. De titelverbinding werd als een gele olie verkregen (7,03 g, 27,3 ramol, 91%).

1H-NMR (CDCla, 400 MHz): δ 3,11-3,21 (m, 2H) , 3,48 (m, 1H) , 20 3,70 (m, 1H), 3,85 (m, 1H) , 7,35 (m, 5H) en 4,58 (s, 2H) .

Bereiding 2 3-[(Benzyloxy)methyl]cyclobutanon (Χ°Λ 25

Aan een oplossing van het dichloorcyclobutanon volgens bereiding 1 (5,98 g, 23,08 mmol) in methanol die met ammo-niumchloride (90 ml) was verzadigd, werd zinkpoeder (9,25 30 g, 142 mmol) toegevoegd en het reactiemengsel werd gedurende 2 uur bij kamertemperatuur geroerd. Ammoniumchloride werd toegevoegd en het reactiemengsel werd gedurende een 99 verdere 6 uur bij kamertemperatuur geroerd. Het mengsel werd door Celiet® gefiltreerd en de zouten werden met diethylether (50 ml) gewassen. Het filtraat werd onder vacuüm geconcentreerd en de rest werd over diethylether (200 5 ml) en water (100 ml) verdeeld. Het mengsel werd gefiltreerd en de organische fase werd met water gewassen, boven magnesiumsulfaat gedroogd, gefiltreerd en onder vacuüm ingedampt. De titelverbinding werd als een gele olie verkregen (3,7 g, 19,5 mmol, 84%).

10 1H-NMR (CDC13, 400 MHz): δ 2,69 (m, 1H) , 2,90 (m, 2H) , 3,11 (m, 2H), 3,60 (d, 2H), 4,56 (s, 2H) en 7,34 (m, 5H).

Bereiding 3 cis-3-[(Benzyloxy)methyl]cyclobutanol 15

OH

$ o0

Aan een oplossing van het cyclobutanon volgens bereiding 2 (1,166 g, 6,13 mmol) in tetrahydrofuran, die bij 20 -70°C werd geroerd, werd druppelsgewijs een oplossing van 1 M lithium-tri-sec-butylboorhydride in tetrahydrofuran (40 ml) toegevoegd, waarbij de reactietemperatuur lager dan -65°C werd gehouden. Men liet het reactiemengsel gedurende 18 uur tot kamertemperatuur opwarmen. Het reactiemengsel 25 werd met een verzadigde oplossing van natriumbicarbonaat in water (25 ml) afgeschrikt en vervolgens tot 5°C afgekoeld. Een oplossing van 30% waterstofperoxide in water (4 ml) werd druppelsgewijs toegevoegd, waarbij de reactietemperatuur lager dan 10°C werd gehouden. Het mengsel werd uit wa-30 ter in ethylacetaat (50 ml) geëxtraheerd en de samengevoegde organische fasen werden met een zoutoplossing (30 ml) 100 gewassen, boven magnesiumsulfaat gedroogd, gefiltreerd en onder vacuüm ingedampt. Het ruwe materiaal werd door middel van kolomchromatografie gezuiver, waarbij met 25-50% ethylacetaat : pentaan werd geëlueerd, waarbij een kleur- 5 loze olie werd verkregen (1,05 g, 5,5 mmol, 89%). 1H-NMR toonde aan dat een 15:1 verhouding van cis- : trans- isomeren was verkregen.

1H-NMR (CDCl3m 400 MHz): δ 1,70 (m, 2H) , 2,10 (m, 1H) , 2,46 (m, 2H) , 3,45 (d, 2H) , 4,15 (q, 1H) , 4,52 (s, 2H) en 7,33 10 (m, 5H) .

Bereiding 4 trans-3-[(benzyloxy)methyl]cylobutyl-4-nitrobenzoaat cr»O.0V, ^no2 15

Een oplossing van diethylazodicarboxylaat (2 g, 11,5 mmol) in tetrahydrofuran (5 ml) werd bij 0°C druppelsgewijs aan een geroerde oplossing van de cyclobutylalcohol volgens 20 bereiding 3 (1,05 g, 5,47 mmol), 4-nitrobenzoëzuur (1,82 g, 10,9 mmol) en trifenylfosfine (3,016 g, 11,5 mmol) in tetrahydrofuran (20 ml) toegevoegd. Het reactiemengsel werd gedurende 18 uur bij kamertemperatuur geroerd. Het oplosmiddel werd onder vacuüm afgedampt en de rest werd opnieuw 25 in diethylether (30 ml) opgelost. De achterblijvende vaste stof werd door middel van filtratie verwijderd, en het fil-traat werd onder vacuüm ingedampt. Het ruwe materiaal werd door middel van kolomchromatografie over silicagel gezuiverd, waarbij met 1:10 tot 1:3 ethylacetaat : pentaan werd 30 geëlueerd, waarbij een kleurloze olie werd verkregen (1,64 101 g, 4,8 mmol, 88%). 1H-NMR toonde aan dat een 15:1 verhouding van trans- : cis-isomeer was verkregen.

1H-NMR (CDC13, 400 MHz): δ 2,40 (m, 4H) , 2,67 (m, 1H) , 3,53 (d, 2H), 4,57 (s, 2H), 5,36 (q, 1H) , 7,37 (m, 5H), 8,20 (d, 5 2H) en 8,29 (d, 2H).

Bereiding 5 trans-3-[(benzyloxy)methyl]cyclobutanol cr»^ 10

Aan een oplossing van de p-nitroester volgens bereiding 4 (1,64 g, 4,8 mmol) in 1,4-dioxaan (35 ml) werd een oplos sing van natriumhydroxide (385 mg, 9,6 mmol) in water (25 15 ml) toegevoegd, en het reactiemengsel werd gedurende 30 min bij kamertemperatuur geroerd. Azijnzuur (0,4 ml, 7 mmol) werd toegevoegd en het mengsel werd onder vacuüm geconcentreerd. De rest werd uit een verzadigde oplossing van natriumbicarbonaat in water in ethylacetaat (20 ml) geëxtra-20 heerd, boven magnesiumsulfaat gedroogd, gefiltreerd en onder vacuüm ingedampt. De titelverbinding werd als een gele olie verkregen (850 mg, 4,4 mmol, 92%).

1H-NMR (CDCI3, 400 MHz): δ 2,08 (m, 2H) , 2,20 (m, 2H) , 2,47 (m, 1H), 3,47 (d, 2H) , 4,39 (q, 1H) , 4,52 (s, 2H) en 7,34 25 (m, 5H) .

30 102

Bereiding 6 trans-3-[(benzyloxy)methyl]cyclobutyl-p-tolueensulfonaat 5 p-Tolueensulfonylchloride (1,18 g, 6,2 mmol) werd bij 0°C portiegewijs aan een geroerde oplossing van de cyclobu-tanol volgens bereiding 5 (850 mg, 4,42 mmol) in pyridine (5 ml) toegevoegd, en het reactiemengsel werd gedurende 18 10 uur bij kamertemperatuur geroerd. Het oplosmiddel werd onder vacuüm geconcentreerd en de rest werd opnieuw in ethylacetaat (30 ml) opgelost, met 2 N waterstofchloride (30 ml), een verzadigde oplossing van natriumbicarbonaat in water (30 ml) en een zoutoplossing (30 ml) gewassen, boven 15 magnesiumsulfaat gedroogd, gefiltreerd en onder vacuüm ingedampt. Het ruwe materiaal werd door middel van kolomchro-matografie over silicagel, waarbij met dichloormethaan werd geëlueerd, gezuiverd. De titelverbinding werd als een kleurloze olie verkregen (1,53 g, 4,4 mmol).

20 1H-NMR (CDC13, 400 MHz): δ 2,15 (m, 2H) , 2,31 (m, 2H), 2,44 (s, 3H), 2,49 (m, 1H) , 3,4 (d, 2H) , 4,49 (s, 2H) , 4,93 (q, 1H), 7,32 (m, 7H) en 7,75 (d, 2H).

25 30 103

Bereiding 7 5'-({cis-3-[(Benzyloxy)methyl]cyclobutyl}oxy)-8-chloor-l'H-spiro[cyclohexaan-1,4’-chinazoline]-2'(3'h) -on

5 1 H

8 '-Chloor-5'-hydroxy-1'H-spiro [cyclohexaan-1,4'-chinazoline]-2'(3'H)-on (bereid zoals in Bioorg. Med. Chem. Lett., (2004), 14_ (18), 4627-4632, is beschreven), kalium- 10 carbonaat (400 mg, 2,9 mmol) en 18-kroon-6 (767 mg, 2,9 mmol) werden in dimethylf ormamide (8 ml) samengevoegd en het reactiemengsel werd tot 80°C verwarmd. Een oplossing van het tosylaat volgens bereiding 6 (1 g, 2,9 mmol) in di-methylformamide werd in 3 porties toegevoegd, en het meng-15 sel werd gedurende een verdere 18 uur op 80°C verwarmd. Het reactiemengsel werd over ethylacetaat (100 ml) en water (150 ml) verdeeld, en de vaste stof werd door middel van filtratie verzameld. De fasen werden gescheiden en de waterfase werd opnieuw met ethylacetaat geëxtraheerd, met een 20 zoutoplossing verdund en opnieuw in ethylacetaat geëxtraheerd. De samengevoegde organische fasen werden onder vacuum geconcentreerd en de rest werd met water en methanol ge-tritureerd. De samengevoegde ruwe producten werden door middel van kolomchromatografie over silicagel gezuiverd, 25 waarbij met dichloormethaan tot dichloormethaan : ethylacetaat (1:1) werd geëlueerd, waarbij de titelverbinding als een gebroken-witte vaste stof werd verkregen (685 mg, 1,156 mmol, 64%).

1H-NMR (De-DMSO, 400 MHz): 6 1,1 (m, 1H) , 1,4 (m, 2H) , 1,6 30 (m, 3H) , 1,7 (m, 2H) , 1,8 (m, 2H) , 2,3 (m, 1H) , 2,5 (m, 104 4H), 3,4 (s, 2H), 4,4 (s, 2H) , 4,6 (m, 1H) , 6,4 (d, 1H) , 7,0 (s, 1H), 7,2 (d, 1H), 7,3 (m, 5H) en 7,8 (s, 1H).

Bereiding 8 5 S'-Chloor-S'-t [cis-3- (hydroxymethyl) cyclobutyl] oxy)-lH-spiro [cyclohexaan-1,4’-chinazoline] -2' (3'h) -on σ h 10 Een oplossing van 2 M boortrichloride-dimethylsulfide- complex in dichloormethaan (1,8 ml, 3,6 mmol) werd aan een suspensie van de benzylalcohol volgens bereiding 7 (400 mg, 0,9 mmol) in dichloormethaan (10 ml) toegevoegd, en het re-actiemengsel werd overnacht bij kamertemperatuur geroerd.

15 Een verzadigde oplossing van natriumbicarbonaat in water (10 ml) werd toegevoegd, en het mengsel werd gedurende 5 min geroerd. Dichloormethaan en water werden toegevoegd en de resulterende vaste stof werd door middel van filtratie verzameld. De titelverbinding werd als een witte vaste stof 20 verkregen (230 mg, 0,657 mmol, 73%).

XH-NMR (D6-DMSO, 400 MHz): δ 1,17 (m, 1H) , 1,42 (m, 2H) , 1,57 (m, 3H), 1,82 (m, 4H) , 2,05 (m, 4H) , 2,45 (m, 4H) , 3,38 (t, 2H), 4,58 (m, 2H) , 6,41 (d, 1H) , 6,99 (s, 1H) , 7,20 (d, 1H) en 7,88 (s, 1H). LRMS m/z (APCI) 351 [MH]+.

25 1 30 i 105

Bereiding 9 cis-3-[(Benzyloxy)methyl]cyclobutyl-p-tolueensulfonaat 5

Pyridine (14,3 ml, 176 mmol) en p-tolueensulfonyl-chloride (20,2 g, 105,9 mmol) werden bij 5°C onder roeren aan een oplossing van de alcohol volgens bereiding 3 (17 g, 88,4 mmol) in dichloormethaan (90 ml) toegevoegd, en het 10 reactiemengsel werd gedurende 18 uur bij kamertemperatuur geroerd. Het reactiemengsel werd met dichloormethaan (50 ml) verdund, met 2 N waterstof chloride (50 ml) en een verzadigde oplossing van natriumbicarbonaat in water (50 ml) gewassen, boven magnesiumsulfaat gedroogd, gefiltreerd en 15 onder vacuüm ingedampt. Het ruwe materiaal werd door middel van kolomchromatografie over silicagel gezuiverd, waarbij met pentaan : ethylacetaat (19:1, 9:1 en 4:1) werd geëlu- eerd. De titelverbinding werd als een kleurloze olie verkregen (24,8 g, 71,6 mmol, 81%).

20 1H-NMR (CDCI3, 400 MHz): δ 1,95 (m, 2H) , 2,1 (m, 1H) , 2,35 (m, 2H) , 2,45 (s, 3H) , 3,4 (m, 2H) , 4,5 (s, 2H) , 4,7 (m, 1H), 7,3 (m, 7H) en 7,8 (m, 2H).

LRMS m/z (ESI) 347 [MH]+.

25 30 106

Bereiding 10 5'- ({trans-3- [ (Ben zyloxy) methyl ] cyclobutyl} oxy) - 8'-l'Inspires [cyclohexaan-1,4'-chinazoline]-2'(3'H) -on

Qft

5 έΐ H

Werkwijze A

Cesiumcarbonaat (730 mg, 2,24 mmol) werd aan een geroerde suspensie van 8'-chloor-5 -hydroxy-l'H-spiro [cyclo-10 hexaan-1,4’-chinazoline] -2' (3'H) -on (500 mg, 1,87 mmol) in dimethylformamide (2 ml) toegevoegd, en het reactiemengsel werd tot 80°C verwarmd. Na 5 min werd een oplossing van het tosylaat volgens bereiding 9 (710 mg, 2,05 mmol) in dime thylformamide (1 ml) toegevoegd en het reactiemengsel werd 15 gedurende 18 uur op 80°C verwarmd. Het mengsel werd uit een zoutoplossing (60 ml) in ethylacetaat (1 x 80 ml, 2 x 30 ml) geëxtraheerd, met een zoutoplossing (3 x 100 ml) gewassen, boven magnesiumsulfaat gedroogd, gefiltreerd en onder vacuüm ingedampt. De titelverbinding werd als een enigszins 20 onzuivere, crème, vaste stof verkregen (800 mg, 0,96 mmol, 96%) .

Werkwijze B

Aan een oplossing van 8-chloor-5’-hydroxy-lH-spiro-25 [cyclohexaan-1,4’-chinazoline] -2' (3’H) -on (950 mg, 3,56 mmol) in dimethylformamide (12 ml) werden bij 80°C onder roeren kaliumcarbonaat (590 mg, 4,27 mmol) en 18-kroon-6 (1,1 g, 4,27 mmol) toegevoegd. Het reactiemengsel werd gedurende 10 min geroerd voordat een oplossing van het 30 tosylaat volgens bereiding 9 (1,48 g, 4,27 mmol) in dime- 107 thylformamide (3 ml) werd toegevoegd. Het reactiemengsel werd gedurende 24 uur op 80°C verwarmd. Het mengsel werd in water : methanol (75 ml : 25 ml) uitgegoten, gedurende 10 min geroerd en het resulterende precipitaat werd door mid-5 del van filtratie verzameld en met methanol gewassen. De vaste stof werd in dichloormethaan opgelost, door Celiet® gefiltreerd, en het resulterende filtraat werd onder vacuüm ingedampt, waarbij de titelverbinding als een 9:1 mengsel van trans- : cis-isomeren werd verkregen (887 mg, 2,0 mmol, 10 56%).

^-NMR (CDC13, 400 MHz): δ 1,3 (m, 1H) , 1,5-1,9 (m, 9H) , 2,4 (m, 3H) , 2,6 (m, 2H) , 3,5 (d, 2H) , 4,6 (s, 2H) , 4,75 (m, 1H), 5,85 (bs, 1H), 6,25 (d, 1H) , 7,05 (bs, 1H) , 7,1 (d, 1H) en 7,3-7,4 (m, 5H).

15 LRMS m/z (ESI) 441 [MH]+.

Bereiding 11 8'-Chloor-5 -{ [trans-3- (hydroxymethyl) cyclobutyl) oxy}-1H-spiro[cyclohexaan-1,4 -chinazoline]-2'(3 H) -on 20

Cl H

Een 2 M oplossing van het boortrichloride-dimethyl-sulfide-complex in dichloormethaan (15 ml) werd druppelsge-25 wijs aan een oplossing van de benzylether volgens bereiding 10 (3,5 g, 7,9 mmol) in dichloormethaan (80 ml) toegevoegd, en het reactiemengsel werd gedurende 18 uur bij kamertemperatuur geroerd. Het mengsel werd in een verzadigde oplossing van natriumbicarbonaat in water (200 ml) uitgegoten en 30 geroerd totdat het schuimen ophield. Het mengsel werd in 108 dichloormethaan (1 x 200 ml en 2 x 100 ml) geëxtraheerd, met een zoutoplossing (50 ml) gewassen, boven magnesiumsul-faat gedroogd, gefiltreerd en onder vacuüm ingedampt. Het ruwe materiaal werd uit acetonitril geherkristalliseerd, 5 waarbij de titelverbinding als een 91:9 verhouding van trans- : cisproducten werd verkregen (2,33 g, 6,65 mmol, 84%) .

1H-NMR (CDC13, 400 MHz): δ 1,3 (m, 1H) , 1,5 (m, 2H) , 1,8 (m, 5H) , 2,4 (m, 4H) , 2,6 (m, 3H) , 3,8 (d, 2H) , 4,8 (m, 1H) , 10 5,7 (bs, 1H), 6,25 (d, 1H) , 7,0 (bs, 1H) en 7,1 (d, 1H) .

LRMS m/z (ESI) 361 [MH]+.

Bereiding 12 3-Methyleencyclobutaancarbonzuur 15 rf™* o

Kaliumhydroxide (17,37 g, 214,7 mmol) werd in water (20 ml) opgelost en ethanol (20 ml) werd toegevoegd. Wanneer 20 deze oplossing was afgekoeld, werd zij aan 3-methyleen-cyclobutaancarbonitril (5,0 g, 53,7 mmol) toegevoegd en de resulterende oplossing werd gedurende 2,5 uur onder terug-vloeikoeling gekookt, men liet de oplossing afkoelen en de oplossing werd onder vacuüm tot een crème vaste stof inge-25 dampt. De vaste stof werd in water (15 ml) opgelost en in een ijsbad afgekoeld, geconcentreerd HC1 werd tot pH = 1 toegevoegd en met diethylether (3 x 20 ml) geëxtraheerd. De etherextracten werden boven magnesiumsulfaat gedroogd en onder vacuüm ingedampt, waarbij de titelverbinding als een 30 lichtgele vloeistof werd verkregen (5,6 g, 93%).

109 "H-NMR (CDCI3, 400 MHz): 5 2,95 (m, 2H) , 3,02 (m, 2H) , 3,17 (m, 1H) en 4,82 (m, 2H) (1 uitwisselbaar proton niet waar genomen) .

5 Bereiding 13 3-Methyleencyclobutaancarbonzuurbenzylester

O

10 Een suspensie van 1, l'-carbonyldiimidazool (1,59 g, 9,81 mmol) in ethylacetaat (5 ml) werd in porties aan een oplossing van het product volgens bereiding 12 (1 g, 8,9 mmol) in ethylacetaat (5 ml) toegevoegd. Een matige schuimvorming werd waargenomen. Het mengsel werd gedurende ongeveer 1,5 15 uur bij kamertemperatuur geroerd, benzylalcohol (1,11 ml, 10,7 mmol) werd toegevoegd en het roeren werd overnacht voortgezet. De oplossing werd met diethylether (20 ml) verdund, met water (2 x 10 ml) gewassen, boven magnesiumsul-faat gedroogd en onder vacuüm tot een kleurloze vloeistof 20 ingedampt, die door middel van filtreren door 10 g Si02 werd gezuiverd, waarbij met dichloormethaan werd geëlueerd, waarbij de titelverbinding als een kleurloze olie werd verkregen (1,246 g, 69%).

1H-NMR (CDCI3, 400 MHz): δ 2,92 (m, 2H) , 3,02 (m, 2H) , 3,16 25 (m, 2H), 4,80 (m, 2H), 5,15 (s, 2H) en 7,36 (m, 5H).

LRMS m/z (ESI) 203 [MH]+.

30

Bereiding 14 3-(Hydroxymethyl)cyclobutaancarbonzuurbenzylester 110 °~i o 5

Boraan-dimethylsulfide (0,07 ml, 0,72 mmol) werd met THF (1 ml) verdund en bij kamertemperatuur druppelsgewijs aan een geroerde oplossing van de verbinding volgens bereiding 13 (300 mg, 1,48 mmol) in THF (1 ml) toegevoegd. De 10 kleurloze oplossing werd gedurende 1 uur bij kamertemperatuur geroerd en vervolgens werd een oplossing van natrium-perboraat (145 mg, 1,78 mmol) in water (1 ml) met een zodanige snelheid druppelsgewijs toegevoegd dat het schuimen beheerst werd. Zodra het toevoegen was voltooid, werd het 15 mengsel met 1,4-dioxaan (1 ml) verdund, en de resulterende oplossing werd gedurende 1 uur op 60°C verwarmd, afgeschrikt door middel van het toevoegen van water (5 ml) en met ethylacetaat (10 ml) geëxtraheerd. Het ethylacetaatex-tract werd boven magnesiumsulfaat gedroogd en onder vacuüm 20 ingedampt, waarbij een kleurloze olie werd verkregen (226 mg, 69%) , die als zodanig bij de volgende stap werd gebruikt .

1H-NMR (CDC13, 400 MHz): δ 2,05 (m, 2H) , 2,33 (m, 2H), 2,45 (m, 1H) , 3,11 (m, 1H) , 3,62 (dd, 2H) , 5,13 (d, 2H) en 7,35 25 (m, 5H) .

30

Ill

Bereiding 15 3- (p-Tolueensulfonyloxymethyl)cyclobutaan-l-carbonzuur- benzylester \ CH.

5

Een oplossing van p-tolueensulfonylchloride (309 mg, 1,62 mmol) in dichloormethaan (2 ml) werd bij kamertemperatuur druppelsgewijs aan een geroerde oplossing van de ver-10 binding volgens bereiding 14 (275 mg, 1,25 mmol) en pyridi ne (0,26 ml, 3,25 mmol) toegevoegd, en het roeren werd gedurende 3 dagen voortgezet. Het mengsel werd over dichloormethaan (20 ml) en water (2 x 20 ml) verdeeld, het dichloormethaanextract werd boven magnesiumsulfaat gedroogd 15 en onder vacuüm tot een kleurloze olie ingedampt, die door middel van kolomchromatografie over silicagel werd gezuiverd, waarbij met dichloormethaan tot 1:1 diethylether : dichloormethaan werd geëlueerd, waarbij de titelverbinding als een kleurloze olie werd verkregen (226 mg, 48%).

20 1H-NMR (CDC13, 400 MHz): δ 2,02 (m, 2H) , 2,25-2,41 (m, 2H) , 2,44 (s, 3H), 2,55-2,75 (m, 1H), 3,07 (m, 1H), 4,00 (2 x d, 2H) , 5,10 (d, 2H), 7,34 (m, 7H) en 7,78 (m, 2H) .

25 112

Bereiding 16 5'-{[trans-3-(Hydroxymethyl)cyclobutyl]oxy}-2'-oxo-2', 3 -dihydro-l'H-spiro[cyclohexaan-l, 4'-chinazoline]-8 carbonitril %

CN

Natriumcyanide (27,9 mg, 0,57 mmol) gevolgd door nik-kelbromide (62,3 mg, 0,285 mmol) werden aan een suspensie 10 van de verbinding volgens bereiding 11 (100 mg, 0,285 mmol) in N-methylpyrrolidinon (1,5 ml) toegevoegd, en het reac-tiemengsel werd gedurende 10 min op 200°C in een magnetron-reactor verhit. Het mengsel werd over diethylether (2 x 20 ml) en water (10 ml) verdeeld, de samengevoegde organische 15 extracten werden boven magnesiumsulfaat gedroogd en onder vacuüm geconcentreerd, waarbij de titelverbinding als een lichtoranje / rode vaste stof werd verkregen (27,8 mg). 1H-NMR (400 MHz, CDC13) : δ 1,4-1,85 (m, 9H) , 2,3-2,7 (m, 6H) , 3,73 (d, 2H) , 4,83 (m, 1H) , 5,60 (s, 1H) , 6,33 (d, 20 1H), 6,98 (s, 1H) en 7,36 (d, 1H).

LC-MS: referentietijd = 2,54 min (100%), LRMS m/z 342 [MH+] .

25

Bereiding 17 1-(Hydroxymethyl)cyclobutaancarbonzuurmethylester 113 <V-°h CH3 5

Aan een oplossing van 1,1-cyclobutaandicarbonzuur-dimethylester (verkrijgbaar bij Lancaster Synthesis Ltd,

Verenigd Koninkrijk) (2,0 g, 11,6 mmol) in tetrahydrofuran (20 ml) werd bij kamertemperatuur lithium-tri-tert-butoxy-10 aluminiumhydride (25,5 ml van een 1 M oplossing in tetrahydrof uran, 25,5 mmol) gedurende 10 min druppelsgewijs toegevoegd. Het reactiemengsel werd gedurende 3 uur behoedzaam onder terugvloeikoeling gekookt, tot kamertemperatuur afgekoeld en gedurende 18 uur geroerd. De resulterende suspen-15 sie werd met een verzadigde oplossing van ammoniumchloride in water (30 ml) verdund, en gedurende 15 min voor het filtreren krachtig geroerd. De vaste stof werd met diethyl-ether (50 ml) gewassen, de organische laag werd afgescheiden en de waterlaag werd met diethylether (50 ml) geëxtra-20 heerd. De samengevoegde organische extracten werden boven magnesiumsulfaat gedroogd, gefiltreerd en onder vacuüm ingedampt, waarbij de titelverbinding als een kleurloze olie werd verkregen (1,8 g).

25 j 30

Bereiding 18 1-(p-Tolueensulfonyloxymethyl)cyclobutaancarbonzuurmethyl- ester 114 CH, 5 3

Aan een oplossing van de ruwe verbinding volgens bereiding 17 (1,6 g, 11,0 mmol) in dichloormethaan (5 ml) werd p-tolueensulfonylchloride (4,2 g, 22,0 mmol) toegevoegd, 10 gevolgd door pyridine (2,7 ml, 33,0 mmol) en de oplossing werd gedurende 18 uur bij kamertemperatuur geroerd. Het re-actiemengsel werd vervolgens met dichloormethaan (30 ml) verdund en met 2 N HC1 in water (2 x 25 ml) en een verzadigde oplossing van natriumbicarbonaat in water (50 ml) ge-15 wassen, boven magnesiumsulfaat gedroogd en onder vacuüm ingedampt. De ruwe oranje olie (5 g) werd door middel van flitschromatografie over silicagel gezuiverd, waarbij met ethylacetaat : pentaan (1:5) werd geëlueerd, waarbij de ti-telverbinding als een kleurloze olie werd verkregen (1,7 g, 20 5,7 mmol, 49%).

1H-NMR (CDC13, 400 MHz): 8 1,96 (m, 4H) , 2,40 (m, 2H), 2,45 (s, 3H) , 3,62 (s, 3H) , 4,24 (s, 2H) , 7,35 (d, 2H) en 7,79 (d, 2H).

25 30 115

Bereiding 19 8'-Chloor-5'-methoxy-l'H-spiro[cycloheptyl-l/ 4'-chinazoline] -2' (3'H)-on

H3C

Γχχ

S 4 H

Een oplossing van 2-chloor-5-methoxyfenylureum (WO 02/074754, tussenproduct 5) (17,9 g, 89 mmol) in cyclohep- tanon (60 ml, 0,51 mol) werd gedurende 20 min bij 100°C 10 druppelsgewijs aan polyfosforzuur (213 g) toegevoegd (een exotherme reactie tot 127 °C werd waargenomen) en er werd gedurende 1 uur verwarmd. Het mengsel werd onder roeren in water (3 liter) en ethylacetaat (1 liter) uitgegoten. De resulterende vaste stof werd door middel van filtratie ver-15 zameld, goed met ethylacetaat gewassen en gedroogd. De gedroogde vaste stof werd in chloroform opgelost, met een oplossing van natriumbicarbonaat in water gewassen, boven na-triumsulfaat gedroogd en onder vacuüm geconcentreerd, waarbij de titelverbinding als een witte vaste stof werd ver-20 kregen (10,2 g, 34 mmol, 39%).

Het tweefasische filtraat werd gescheiden en de ethyl-acetaatfase werd met water en een zoutoplossing gewassen, boven natriumsulfaat gedroogd en geconcentreerd. De rest werd met t-butylmethylether getritureerd en de resulteren-25 de, witte, vaste stof werd door middel van filtratie verzameld, met verdere t-butylmethylether gewassen en gedroogd, waarbij een tweede portie van de titelverbinding werd verkregen (9,0 g, 30,6 mmol, 34%).

116 XH-NMR (400 MHz, CDCI3) : δ 1, 53-1, 84 (complex, 10H) , 2,46 (m, 2H) , 3,81 (s, 3H) , 5,33 (br, 1H) , 6,46 (d, 1H) , 7,03 (br, 1H) en 7,18 (d, 1H).

LRMS m/z 295 [M+H]+.

5

Bereiding 20 8'-Chloor-5'-hydroxy-l'H-spiro[cycloheptaan-1,4'-china-zoline]-2' (3 H)-on οηΓ )

ci H

10

Aan een oplossing in dichloormethaan (500 ml) van de verbinding volgens bereiding 19 (19,0 g, 64,6 mmol) werd een 1 M oplossing van boortribromide in dichloormethaan 15 (129 ml, 129 mmol) toegevoegd en het mengsel werd gedurende 3 dagen bij kamertemperatuur geroerd. Het reactiemengsel werd in water (1,5 liter) en ethylacetaat (1 liter) uitgegoten. De witte vaste stof werd door middel van filtratie verzameld, de fasen werden gescheiden en de organische fase 20 werd boven natriumsulfaat gedroogd en onder vacuüm geconcentreerd, waarbij een bruine vaste stof werd verkregen. De gefiltreerde, witte, vaste stof werd uit ethanol geherkris-talliseerd, waarbij de titelverbinding werd verkregen (7,4 g, 26,4 mmol, 41%). De moederloog van de herkristallisatie 25 werd met de bruine vaste stof samengevoegd en het mengsel werd in ethanol geroerd, gefiltreerd en gedroogd, waarbij een tweede charge van het product werd verkregen (7,0 g, 25 mmol, 39%).

117 1H-NMR (400 MHz, D6-DMSO) : δ 1,38-1,78 (complex, 10H), 2,26 (m, 2H) , 6,40 (d, 1H) , 7,02 (d, 1H) , 7,20 (br, 1H) , 7,80 (br, 1H) en 9,84 (br, 1H).

5 Bereiding 21 cis-3-Hydroxycyclobutylcarbonzuur-tert-butylestester y^hO-o»

10 Werkwijze A

tert-Butyl-3-oxocyclobutaancarbonzuur (J. Org. Chem. (1993), 5_8, 110) (3,10 g, 18,2 mmol) werd onder stikstof in tetrahydrofuran : methanol (20:1, 30 ml) opgelost en tot 5°C afgekoeld. Natriumboorhydride (345 mg) werd in porties 15 toegevoegd, en de resulterende heldere oplossing werd gedurende 15 min bij 5°C geroerd voordat de oplossing door middel van het druppelsgewijs toevoegen van water (135 ml) en vervolgens ethylacetaat (135 ml) werd verdund. De waterfase werd afgescheiden en met ethylacetaat (2 x 25 ml) gewassen. 20 De samengevoegde organische fasen werden met een zoutoplossing (20 ml) gewassen, boven magnesiumsulfaat gedroogd en onder vacuüm gedroogd, waarbij de titelverbinding als een enigszins gele olie werd verkregen (3,05 g, 17,7 mmol, 97%) .

25 1H-NMR (CDC13, 400 MHz): δ 1,46 (s, 9H) , 2,12 (m, 2H) , 2,55 (m, 3H) en 4,17 (m, 1H).

GC-analyse (monster in acetonitril) : retentietijd 4,57 min (oppervlakte 91,5%).

30 118

Werkwijze B

3-Oxocyclobutaancarbonzuur (J. Org. Chem. (1993), 58, 110) (10,0 g, 88 nunol) werd in dichloormethaan (20 ml) op gelost en tot 5°C afgekoeld. 4-Dimethylaminopyridine (8,6 5 g, 70 mmol) werd portiegewijs toegevoegd, gevolgd door tert-butanol (13,0 g, 176 mmol) in één portie. Een 1 M oplossing van Ν,Ν’-dicyclohexylcarbodiimide in dichloormethaan (96 ml, 96 mmol) werd druppelsgewijs toegevoegd, waarbij de temperatuur in het traject van 0°C tot 5°C werd gehouden. 10 De resulterende suspensie werd tot kamertemperatuur verwarmd en overnacht geroerd. Na de filtratie werd het fil-•traat bij 5°C druppelsgewijs aan 2 M waterstofchloride (50 ml) toegevoegd. De resulterende fasen werden gescheiden en de onderste organische laag liet men tot kamertemperatuur 15 opwarmen en deze laag werd met water (50 ml) en een verzadigde oplossing van natriumbicarbonaat in water (50 ml) gewassen. De onderste organische fase werd door middel van destillatie geconcentreerd en vervolgens werd het oplosmiddel door tetrahydrofuran verwisseld. Het eindvolume bedroeg 20 30 ml. Methanol (6 ml) werd toegevoegd. Ondertussen werd natriumboorhydride (1,65 g, 44 mmol) in tetrahydrofuran (39 ml) gesuspendeerd en tot 5°C afgekoeld. De tussentijdse te-trahydrofuranoplossing werd druppelsgewijs aan de suspensie van natriumboorhydride toegevoegd, waarbij de temperatuur 25 in het traject van 0°C tot 5°C werd gehouden. Het reactie-mengsel werd vervolgens gedurende 2 uur bij 0-5°C geroerd. Water werd druppelsgewijs toegevoegd, waarbij de temperatuur in het traject van 0°C tot 5°C werd gehouden. Ethyl-acetaat (75 ml) werd toegevoegd en de fasen scheidden zich. 30 De onderste waterlaag liet men tot kamertemperatuur opwarmen en deze laag werd met ethylacetaat (37 ml) gewassen. De samengevoegde organische lagen werden geconcentreerd en verder met een zoutoplossing (37 ml) , gevolgd door water (37 ml) gewassen. De bovenste organische laag werd onder 119 vacuüm verwijderd, waarbij de titelverbinding als gele olie werd verkregen (10,1 g, 58,6 mmol, 67%).

1H-NMR (CDC13, 400 MHz): δ 1,46 (s, 9H) , 2,12 (m, 2H) , 2,55 (m, 3H) en 4,17 (m, 1H).

5 GC-analyse: retentietijd 9,02 min (cis-isomeer) (oppervlakte 87,5%), retentietijd 9,07 min (trans-isomeer) (oppervlakte 10,0%).

Bereiding 22 10 3-(p-Tolueensulfonyloxy)cyclobutaancarbonzuur-tert-butyl- ester A °"VLach’ 15

Werkwijze A

De verbinding volgens bereiding 21 (3,02 g, 17,35 mmol) werd onder stikstof in pyridine opgelost en tot 0°C afge-20 koeld. p-Tolueensulfonylchloride (3,5 g, 18,4 mmol) werd in één portie toegevoegd en de oplossing werd gedurende 72 uur bij kamertemperatuur geroerd. De resulterende roze oplossing die het witte gesuspendeerde materiaal bevatte, werd onder vacuüm geconcentreerd, over 2 N HC1 in water (30 ml) 25 en ethylacetaat (30 ml) verdeeld, en de waterlaag werd opnieuw met ethylacetaat (15 ml) gewassen. De samengevoegde organische lagen werden met 2 N HC1 in water (15 ml), een verzadigde oplossing van natriumbicarbonaat in water (15 ml) en een zoutoplossing (30 ml) gewassen, gedroogd en on-30 der vacuüm geconcentreerd, waarbij de titelverbinding als 120 een oranje olie werd verkregen (5,15 g, 15,7 mmol, 90%), die bij staan stolde.

1H-NMR (400 MHz, CDC13) : δ 1,43 (s, 9H), 2,32-2,57 (complex, 5H) , 2,46 (s, 3H) , 4,73 (m, 1H) , 7,35 (d, 2H) en 7,79 (d, 5 2H) .

LC-MS: retentietijd van het cis-isomeer 21,78 min (81%), LRMS (ESI) m/z 327 [MH+], retentietijd van het trans-isomeer 22,08 min (7,3%), LRMS (ESI) m/z 327 [MH+] .

10 Werkwijze B

De verbinding volgens bereiding 21 (10,0, 58 mmol) werd onder stikstof in pyridine (25 ml) opgelost en tot 0°C afgekoeld. p-Tolueensulfonylchloride (16,6 g, 87 mmol) werd in pyridine (25 ml) opgelost en druppelsgewijs toegevoegd, 15 waarbij de temperatuur in het traject van 0°C tot 5°C werd gehouden. Men liet het reactiemengsel tot kamertemperatuur opwarmen en er werd overnacht geroerd.

Het reactiemengsel werd tot een vaste stof geconcentreerd en in ethylacetaat (50 ml) gesuspendeerd. De suspen-20 sie werd tot 0-5°C afgekoeld, met 2 M waterstofchloride (75 ml) gewassen en de twee fasen scheidden zich. De onderste waterfase werd met ethylacetaat (50 ml) teruggeëxtraheerd. De samengevoegde organische fasen werden met water (50 ml) en een oplossing van natriumbicarbonaat in water (50 ml) 25 gewassen. De organische fase werd geconcentreerd en tot 0°C-5°C afgekoeld. N,N-Dimethylethyleendiamine (3,5 g, 40 mmol) werd druppelsgewijs toegevoegd. Het reactiemengsel werd met 2 M waterstofchloride (75 ml) gewassen. De bovenste organische fase werd met water (75 ml) en een zoutop-30 lossing (75 ml) gewassen. De organische fase werd tot een lichtgele olie geconcentreerd, die bij staan kristalliseerde (15,5 g, 47 mmol, 82%).

121 XH-NMR (400 MHz, CDC13) : δ 1,43 (s, 9H), 2,32-2,57 (complex, 5H), 2,46 (s, 3H), 4,73 (m, 1H) , 7,35 (d, 2H) en 7,79 (d, 2H) .

GC-analyse: retentietijd 15,98 min (cis-isomeer) (opper-5 vlakte 94,1%), retentietijd 15,82 min (trans-isomeer) (oppervlakte 5,9%).

Bereiding 23 8'-Chloor-5’-methoxy-l'H-spiro[cyclopentyl-l, 4’-chinazoline] -10 2' (3 H) -on H3C I-1

fiïïT"H

Caa I H ci

Aan 2-chloor-5-methoxyfenylureum (WO 02/074754, tussen-15 product 5) (22,04 g, 0,11 mol) werd het reagens van Eaton (een 7,7 gew.% oplossing van fosfor(V)oxide in methaansul-fonzuur) (440,8 ml) toegevoegd, gevolgd door cyclopentanon (19,5 ml, 0,22 mol) en de resulterende oplossing werd gedurende 4 uur op 85°C verwarmd. Het reactiemengsel werd tot 20 ~5°C afgekoeld en water werd zorgvuldig toegevoegd, waarbij de temperatuur in het traject van 20 tot 30°C werd gehouden. Dichloormethaan (in totaal 400 ml) en een zoutoplossing (200 ml) werden vervolgens toegevoegd en de fasen scheidden zich. De waterfase werd met dichloormethaan (2 x 25 100 ml) gewassen, de organische extracten werden samenge voegd en onder vacuüm ingedampt, waarbij een donkere olie werd verkregen, die over een silicagelkolom werd gezuiverd, waarbij met dichloormethaan : methanol (95:5 tot 90:10) werd geëlueerd, waarbij het product als een donkerbruine 122 vaste stof werd verkregen. De vaste stof werd met diethyl-ether en pentaan getritureerd, door middel van filtratie verzameld en gedroogd, waarbij de titelverbinding als een bruine vaste stof werd verkregen (27,17 g, 0,1 mol, 92%).

5 1H-NMR (400 MHz, CDCI3) : δ 1,7-1,8 (m, 6H), 2,4-2,5 (m, 2H), 3,7 (s, 3H) , 5,75 (br s, 1H) , 6,4 (d, 1H) , 7,05 (s, 1H) en 7,15 (d, 1H).

LRMS m/z (APCI) 267 [M+H]+.

10 Bereiding 24 8’-Chloor-5 -hydroxy-lH-spiro[cylcopentaan-1,4'-china-zoline]-2' (3 H)-on 15

Aan de verbinding volgens bereiding 23 (25 g, 0,093 mol) werd in één portie azijnzuur (250 ml) toegevoegd, gevolgd door 48% waterstofbromide in water (207 ml, 1,86 mol) en de resulterende oplossing werd gedurende 7 dagen bij 20 115°C geroerd. Het reactiemengsel werd tot 100°C afgekoeld en water (207 ml) werd druppelsgewijs toegevoegd. Het mengsel werd onder vacuüm geconcentreerd, waarbij een bruine vaste stof neersloeg die door middel van filtratie werd verzameld en met water (2 x 100 ml) werd gewassen. Een 25 tweede portie product werd bij het staan van het filtraat verkregen. De samengevoegde porties product werden door middel van het drie keer suspenderen met tolueen (150 ml) en verwijderen onder vacuüm van het oplosmiddel gedroogd, waarbij een grijze vaste stof werd verkregen die op silica- 123 gel werd voorgeabsorbeerd en door middel van kolomchromato-grafie werd gezuiverd, waarbij met dichloormethaan : methanol (98:2 naar 95:5 naar 80:20) werd geëlueerd. De product-fracties werden onder vacuüm geconcentreerd en de resulte-5 rende vaste stof werd met pentaan getritureerd en gefiltreerd, waarbij de titelverbinding als een bruine vaste stof werd verkregen (10 g, 0,0396 mol, 42%).

1H-NMR (400 MHz, D6-DMS0) δ 1,6-1,8 (m, 6H) , 2,3-2,4 (m, 2H), 6,4 (d, 1H), 7,11 (d, 1H) , 7,2 (s, 1H) , 7,8 (s, 1H) en 10 9, 9 (s, 1H) .

LRMS m/z (ESI) 253 [M+H]+.

Bereiding 25 (2-Chloor-5-methoxyfenyl)ureum 15 OMe

Cl 2-Chloor-5-methoxyaniline-waterstofchloride (26 g, 134 mmol) werd aan azijnzuur (117 ml) en water (13 ml) toege- 20 voegd. De suspensie werd tot 30°C verwarmd. Een oplossing van kaliumcyanaat (13 g, 161 mmol) in water (104 ml) werd druppelsgewijs toegevoegd. Na 1 uur verwarmen op 40°C werd het reactiemengsel tot 20°C afgekoeld, gefiltreerd en met water (78 ml) gewassen. Het product werd overnacht onder 25 vacuüm bij 60°C gedroogd, waarbij de titelverbinding als een witte vaste stof werd verkregen (21,8 g, 81%).

1H-NMR (300 MHz, D6-DMS0) : δ 3,71 (s, 3H) , 6,41 (s, 2H) , 6,53 (d, 1H), 7,26 (d, 1H), 7,85 (s, 1H) en 7,98 (s, 1H) . LC-MS (ESI): 10,9 min, 99,4 (%), m/z 201 [MH+] .

124

Bereiding 26 8 '-Chloor-5'-methoxyspiro[cyclohexaan-1,4’-chinazoline]-2'(l'H)-on

ΜθΟ J

W*

Cl 5

De verbinding volgens bereiding 25 (5,0 g, 25 mmol) werd aan het reagens van Eaton (7% g/g oplossing van P2O5 in methaansulfonzuur) (150 g) toegevoegd, waarbij een oplos-10 sing werd gevormd die vervolgens tot 60°C werd verwarmd. Cyclohexanon (4,9 g, 50 mmol) werd gedurende 10 min toegevoegd en het reactiemengsel werd vervolgens tot 80°C verwarmd en gedurende 1 uur op die temperatuur gehouden. Het reactiemengsel werd vervolgens tot 5°C afgekoeld en water 15 (150 ml) werd toegevoegd. Het reactiemengsel werd vervol gens met dichloormethaan (100 ml) geëxtraheerd en de bovenste waterlaag werd met dichloormethaan (2 x 10 ml) gewassen. De samengevoegde organische fasen werden geconcentreerd voordat 2-propanol (110 ml) werd toegevoegd. Het re-20 actiemengsel werd verder bij atmosferische druk geconcentreerd, waarbij het residuale dichloormethaan werd verwijderd. Het reactiemengsel werd afgekoeld, waarbij het product kristalliseerde dat gedurende één uur bij 5°C werd geroerd. Het product werd door middel van filtratie verzameld 25 en met 2-propanol (15 ml) gewassen voordat het gedurende 18 uur bij 50°C werd gedroogd, waarbij de titelverbinding als een witte vaste stof werd verkregen (5,2 g, 19 mmol, 76%).

125 XH-NMR (300 MHz, D6-DMSO) : δ 1,2 (m, 1H) , 1,4 (m, 2H) , 1,5 (m, 1H) , 1,6 (m, 2H) , 1,7 (m, 1H) , 1,8 (m, 1H) , 2,4 (t, 2H), 3,79 (s, 3H), 6,64 (d, 1H), 6,97 (s, 1H), 7,26 (d, 1H) en 7,91 (s, 1H) .

5 LC-MS (ESI): 18,5 min, 97,4 (%), m/z 281 [MH+] .

Bereiding 27 S'-Chloor-S'-hydroxyspiro[cyclohexaan-1,4 -chinazoline]-2’ (1'H)-on 10 ΟΗ[ j

Caa, I H α

Stap (a) 8 -Chloor-5 -hydroxyspiro[cyclohexaan-1, 4 -chinazoline]-15 2' (1H)-on-azijnzuursolvaat

De verbinding volgens bereiding 26 (350 g, 1,24 mol) werd in azijnzuur (3500 ml) gesuspendeerd. Waterstofbromide (48% g/g in water) (2800 ml, 24,8 mol) werd bij kamertemperatuur aan de suspensie toegevoegd. De suspensie werd ver-20 volgens gedurende 4 dagen onder terugvloeikoeling gekookt en geroerd. Het reactiemengsel werd tot 100°C afgekoeld en water (2800 ml) werd gedurende 1 uur druppelsgewijs toegevoegd. De suspensie werd tot 10°C afgekoeld, gedurende één uur geroerd voordat de suspensie werd gefiltreerd, met wa-25 ter (1100 ml) gewassen en overnacht in de vacuümoven gedroogd, waarbij de titelverbinding als een witte vaste stof werd verkregen (344 g, 1,28 mol, 103%).

126 1H-NMR (De-DMSO, 300 MHz): δ 1,2 (m, 1H) , 1,4 (m, 2H) , 1,5 (m, 1H) , 1,6 (m, 2H) , 1,7 (m, 1H) , 1,8 (m, 1H) , 1,9 (s, 3H,

Ci/3COOH), 2,4 (t, 2H), 6,45 (d, 1H) , 6,95 (s, 1H) , 7,1 (d, 1H) , 7,75 (s, 1H) en 9,9 (s, 1H, CH3COOH) .

5 LC-MS (ESI): 14,2 min, 99,1 (%), m/z 267 [MH+] .

Stap (b) 8 '-Chloor-5-hydroxyspiro[cyclohexaan-1,4’-chinazoline]-2' (l’H)-on 10 Het azijnzuursolvaat volgens stap (a) (330 g, 1,24 mol) werd gedurende 6 uur bij kamertemperatuur in aceton (730 ml) gesuspendeerd. Het product werd vervolgens door middel van filtratie verzameld, met aceton (330 ml) gewassen voordat het product gedurende 18 uur bij 60°C werd gedroogd, 15 waarbij de niet-gesolvateerde titelverbinding als een witte vaste stof (238 g, 0,89 mol, 72%) werd verkregen.

1H-NMR (De-DMSO, 300 MHz): δ 1,2 (m, 1H) , 1,4 (m, 2H), 1,5 (m, 1H), 1,6 (m, 2H) , 1,7 (m, 1H) , 1,8 (m, 1H) , 2,4 (t, 2H) , 6,45 (d, 1H), 6,95 (s, 1H) , 7,1 (d, 1H) en 7,75 (s, 20 1H) .

25 30 2000336

Claims (18)

1. Verbinding met formule (I): [A]^nh R H 5 « waarin: m 0, 1 of 2 is; X O, S of N-CN is;

10. F, Cl of CN is; A een C3-6-cycloalkyleengroep is die eventueel met een Cx-4-alkylgroep is gesubstitueerd; en B een enkele binding of een Ci_2-alkyleengroep is; 15 of een farmaceutisch aanvaardbaar zout, solvaat, poly- morf of product daarvan.

2. Verbinding volgens conclusie 1, waarbij m 1 is.

3. Verbinding volgens conclusie 1 of conclusie 2, waarbij X O is.

4. Verbinding volgens een der conclusies 1-3, waarbij R Cl is. 25 2000336

5. Verbinding volgens een der conclusies 1-4, waarbij A een cyclobutyleengroep is.

6. Verbinding volgens conclusie 5, waarbij A een 1,3- 5 cyclobutyleengroep is.

7. Verbinding volgens conclusie 6, waarbij A een trans-1,3-cyclobutyleengroep is.

8. Verbinding volgens een der conclusies 1-7, waarbij B een enkele binding is.

9. Verbinding die uit: cis-3-[ (8'-chloor-2'-oxo-2',3'-dihydro-l’H-spiro[cyclo-15 hexaan-1,4'-chinazoline] —5' —yl) oxy] cyclobutaan- carbonzuur; trans-3 - [ (8'-chloor-2'-oxo-2', 3'-dihydro-l'H-spiro-[cyclohexaan-1,4'-chinazoline] —5' —yl) oxy] cyclobutaan-carbonzuur; 20 3- [ (8 -fluor-2'-oxo-2', 3-dihydro-l'H-spiro[cyclo- hexaan-1,4 -chinazoline]-5'-yl) oxymethyl] cyclobutaan-carbonzuur; trans-3 - [ (8 -cyaan-2'-oxo-2', 3-dihydro-l'H-spiro-[cyclohexaan-1,4-chinazoline] -5'-yl) oxy] cyclobutaan-25 carbonzuur; 1- [ (8 -fluor-2 -oxo-2*, 3 -dihydro-l H-spiro [cyclo-hexaan-1,4 -chinazoline] -5 -yl) oxymethyl] cyclobutaan-carbonzuur; trans-3 - [ (8'-chloor-2'-oxo-2’, 3'-dihydro-l'H-spiro-30 [cycloheptyl-1,4 -chinazoline] -5'-yl) oxy] cyclobutaan- carbonzuur; trans-3- [ (8'-chloor-2'-oxo-2', 3'-dihydro-l'H-spiro-[cyclopentyl-1,4'-chinazoline] -5'-yl) oxy] cyclobutaan-carbonzuur; of een farmaceutisch aanvaardbaar zout, solvaat, poly-morf of precursor daarvan wordt gekozen. 10.Farmaceutische samenstelling, omvattende een verbin-5 ding volgens een der conclusies 1-9, of een farmaceu tisch aanvaardbaar zout, solvaat, polymorf of precursor daarvan, en een farmaceutisch aanvaardbare drager of farmaceutisch aanvaardbaar verdunningsmiddel. 10 11.Verbinding volgens een der conclusies 1-9, of een far maceutisch aanvaardbaar zout, solvaat, polymorf of precursor daarvan, voor toepassing als een geneesmiddel . 15 12.Toepassing van een verbinding volgens een der conclu sies 1-9, of een farmaceutisch aanvaardbaar zout, solvaat, polymorf of precursor daarvan bij de bereiding van een geneesmiddel voor de behandeling van ziekten of aandoeningen, waarvoor therapie door middel van een

20 PDE7-remmer relevant is.

13. Toepassing volgens conclusie 12, waarbij de ziekte of aandoening uit pijn, aan T-cel verwante ziekten, auto-immuunziekten, multiple sclerose, osteoporose, chroni- 25 sche obstructieve pulmonale ziekte, astma, kanker, verworven immunodeficiëntie-syndroom (AIDS), allergie of darmontsteking wordt gekozen.

14. Toepassing volgens conclusie 13, waarbij de ziekte of 30 aandoening pijn is.

15. Toepassing volgens conclusie 14, waarbij de pijn neu-ropatische pijn is.

16. Werkwijze voor het behandelen van een ziekte of aandoening, waarvoor therapie door middel van een PDE7-remmer relevant is, omvattende het toedienen van een werkzame hoeveelheid van een verbinding volgens een of 5 meer der conclusies 1-9, of een farmaceutisch aan vaardbaar zout, solvaat, polymorf of precursor daarvan .

17. Werkwijze volgens conclusie 16, waarbij de ziekte of 10 aandoening uit pijn, aan T-cel verwante ziekten, auto- immuunziekten, multiple sclerose, osteoporose, chronische obstructieve pulmonale ziekte, astma, kanker, verworven immunodeficiëntie-syndroom (AIDS), allergie of darmontsteking wordt gekozen. 15

18. Werkwijze volgens conclusie 17, waarbij de ziekte of aandoening pijn is.

19. Werkwijze volgens conclusie 18, waarbij de pijn neuro- 20 patische pijn is. 25 30 2000336