NL1039360C2

NL1039360C2 - Inrichting voor het behandelen of het voorkomen van aandoeningen die verband houden met een onbalans van het bekken.

Info

Publication number: NL1039360C2
Application number: NL1039360A
Authority: NL
Inventors: Robert Leonard Krullaards
Original assignee: Robert Leonard Krullaards
Priority date: 2012-02-07
Filing date: 2012-02-07
Publication date: 2013-08-08
Also published as: AU2013217805A1; EP2811963A2; US20140378277A1; MY185223A; WO2013119112A2; AU2013217805B2; ZA201406092B; EP2811963B1; WO2013119112A3; SG11201404723RA

Description

Inrichting voor het behandelen of het voorkomen van aandoeningen die verband houden met een onbalans van het bekken 5 Beschrijving

Gebied van de uitvinding 10 De uitvinding heeft betrekking op een inrichting voor het behandelen of voorkomen van aandoeningen die het gevolg zijn van een onbalans van het bekken, omvattende een steunelement, waarbij het steunelement een eerste zijde omvat waarvan de vorm is aangepast om op een ondergrond te rusten, en een tweede zijde omvat waarvan de vorm zodanig is dat wanneer de eerste zijde op de 15 ondergrond rust een eerste ophoging, een tweede ophoging en een tussendeel worden gevormd, waarbij de eerste ophoging hoger is dan de tweede ophoging, het tussendeel de eerste ophoging geleidelijk in de tweede ophoging doet overgaan, en het tussendeel een ten opzichte van de ondergrond hellend bovenvlak omvat, waarbij in een gebruikstoestand het steunelement met zijn eerste zijde op de 20 ondergrond rust en zodanig ten opzichte van een voet van een op de ondergrond staand individu is gepositioneerd dat het steunelement zich zodanig onder een groot deel van een voetholte van de voet bevindt dat de eerste ophoging zich onder een eerste voetholtedeel bevindt, welk eerste voetholtedeel zich middenmediaal van de voetholte bevindt, en de tweede ophoging zich onder een tweede voetholtedeel 25 bevindt.

Achtergrond van de uitvinding 30 Er zijn vele aandoeningen die verband houden met een onbalans van het bekken, zoals aandoeningen die verband houden met organen in de nabijheid van het bekken maar ook aandoeningen die verband houden met organen in de nabijheid 1039360 2 van de wervelkolom. De balans of onbalans van het bekken is namelijk van grote invloed op de stand van de wervelkolom. Wanneer het bekken in onbalans is, is de wervelkolom vaak eveneens in onbalans. Het in balans brengen van het bekken kan derhalve resulteren in het in balans brengen van de wervelkolom, en daarbij 5 aandoeningen die verband houden met organen in de nabijheid van de wervelkolom voorkomen of behandelen. De uitvinder heeft zelfs aanwijzingen dat aandoeningen die verband houden met het autonome zenuwstelsel eveneens het gevolg kunnen zijn van een onbalans van het bekken.

10 Bestaande methodes voor het behandelen of het voorkomen van aandoeningen die verband houden met de stand van de wervelkolom hebben onder meer betrekking op het corrigeren van de houding en het onderling immobiliseren van ruggenwervels door middel van een chirurgische ingreep. Bij deze methodes wordt het wel of niet in balans zijn van het bekken niet of nauwelijks in overweging genomen. Deze 15 methodes maken aannames over de geschikte stand van de wervelkolom, welke veronderstelde stand niet overeen hoeft te komen met de intrinsiek juiste stand van de wervelkolom, dat wil zeggen de stand waarvan het specifieke individu de meeste voordelen ondervindt en welke samengaat met een gebalanceerd bekken.

20 Bekende methodes en inrichtingen voor het behandelen en voorkomen van aandoeningen die, onder anderen, betrekking hebben op de stand van de wervelkolom, zijn gericht op het stimuleren van drukpunten in de voet. Een bekende methode heeft betrekking op acupressuur van de voet, met andere woorden op het beïnvloeden van energiebanen, bijvoorbeeld energiebanen die door de voet lopen.

25 Met dergelijke methodes kunnen eventueel symptomen van de hierboven beschreven aandoeningen kortdurend worden verminderd maar het effect is niet voor lange duur omdat de methode niet resulteert in een veranderde stand van het bekken en/of de wervelkolom.

30 Een inrichting die betrekking heeft op laatstgenoemde methode, is bekend uit CN 2181930 (Y). De bedoeling van deze inrichting is om de voetholte te masseren of te prikkelen middels structuren die op een ophoging aanwezig zijn. Deze ophoging is 3 zodanig dat deze in de meeste gevallen onder de voetholte past zonder de voetholte noemenswaardig te verhogen.

Uit WO 0074627 (A1) is een inrichting bekend waarbij een ophoging enige druk op 5 een middenmediaal deel van een voetholte uitoefent en dit deel daarbij, afhankelijk van de vorm van de voet, kan verhogen. Hierin wordt een maximale hoogte van het steunelement van maximaal 1,9 cm aangegeven. De druk uitgeoefend op de voetholte is hierbij relatief laag en over de gehele voetholte min of meer gelijk verdeeld. Verder wordt in dit octrooidocument beschreven dat het doel van de 10 inrichting is om de architectuur van de voet te verbeteren teneinde de toestand van de rest van het lichaam te verbeteren. Een dergelijke inrichting is derhalve met name bedoeld voor individuen waarvan de vorm van de voet niet optimaal is, bijvoorbeeld voor individuen met platvoeten. Voor een gemiddelde normale voet is de hoogte van deze ophoging in hoofdzaak gelijk aan de ruimte tussen de 15 ondergrond en de voetholte. Deze inrichting is dus met name voor het stimuleren van een goede stand van de voet.

Andere inrichtingen omvattende ophogingen voor het masseren van de voetholte zijn bekend uit JP2005058683 (A) en KR100835206 (B1).

20

Uit US1981379 is een inrichting met bolvormige ophogingen bekend. De bedoeling van een dergelijke inrichting is om door de hoge ophogingen de beenderen in de voet opnieuw te rangschikken zodat ze weer in hun natuurlijke stand gaan staan. De bolvormige ophoging drukt de beenderen uit elkaar. Het staan op een dergelijke 25 inrichting kan daarom niet comfortabel zijn en zal zelfs pijnlijk zijn. Het is dus voor een individu niet mogelijk om zodanig ontspannen op een dergelijke inrichting te staan dat er spieren in het lichaam van een gespannen toestand naar een ontspannen toestand kunnen overgaan teneinde de stand van het bekken te verbeteren, zie hieronder voor meer detail over de werking van de inrichting volgens 30 de onderhavige uitvinding. Het is zelfs juist de bedoeling van deze in US1981379 beschreven inrichting om spieren, met name de voet- en beenspieren, te oefenen, met andere woorden aan te spannen, zodat deze spieren sterker worden. Er wordt 4 geen melding gemaakt van effecten op aandoeningen die in verband worden gebracht met een onbalans van het bekken.

Andere inrichtingen met een voor de voetholte bedoelde ophoging omvatten 5 steunzolen. De ophogingen in dergelijke inrichtingen zijn bedoeld om de voetholte omhoog te houden tot een stand die voor de voet wenselijk en enigszins natuurlijk is. De ophoging heeft een vorm die lijkt op die van een ruimte tussen een ondergrond en een wenselijke stand van een voetholte. Deze wenselijke stand is een natuurlijke stand en heeft daarnaast geen therapeutische bedoeling. Dat deel 10 van het oppervlak van een inlegzool dat contact maakt met een voetholte heeft niet een zodanig hellend vlak dat een bepaald deel van de voetholte duidelijk meer wordt verhoogd dan een nabij gelegen ander deel van de voetholte. De maximale helling van het hierboven beschreven oppervlak van de inlegzool is ongeveer 25 graden. De inlegzool zal op de gehele voetholte een in hoofdzaak gelijkmatige druk 15 uitoefenen. Een inlegzool zal alleen bij platvoeten de voetholte aanzienlijk verhogen en deze verhoging zal geleidelijk over de voetholte zijn verdeeld.

Er is geen inrichting bekend welke voor de voetholte bedoelde ophogingen omvat waarbij een specifiek gebied van de voetholte aanzienlijk wordt verhoogd om een 20 therapeutisch effect te bewerkstelligen en een ander gebied van de voetholte slechts wordt ondersteund teneinde een stabiele en aangename stand mogelijk te maken teneinde bepaalde spieren en/of spiergroepen te ontspannen. Verder is er geen inrichting met voor de voetholte bedoelde verhogingen bekend waarvan is aangetoond dat het een gunstig effect heeft op de stand van het bekken en op 25 aandoeningen die het gevolg zijn van een onbalans van het bekken. Een inrichting die de genoemde aandoeningen op een relatief eenvoudige wijze kan behandelen of voorkomen is dan ook wenselijk.

5

Samenvatting van de uitvinding

De uitvinding verschaft daartoe een inrichting voor het behandelen of voorkomen van aandoeningen die het gevolg zijn van een onbalans van het bekken, 5 omvattende een steunelement, waarbij het steunelement een eerste zijde omvat waarvan de vorm is aangepast om op een ondergrond te rusten, en een tweede zijde omvat waarvan de vorm zodanig is dat wanneer de eerste zijde op de ondergrond rust een eerste ophoging, een tweede ophoging en een tussendeel worden gevormd, waarbij de eerste ophoging hoger is dan de tweede ophoging, het 10 tussendeel de eerste ophoging geleidelijk in de tweede ophoging doet overgaan, en het tussendeel een ten opzichte van de ondergrond hellend bovenvlak omvat, waarbij in een gebruikstoestand het steunelement met zijn eerste zijde op de ondergrond rust en zodanig ten opzichte van een voet van een op de ondergrond staand individu, is gepositioneerd dat het steunelement zich zodanig onder een 15 groot deel van een voetholte van de voet bevindt dat de eerste ophoging zich onder een eerste voetholtedeel bevindt, welk eerste voetholtedeel zich middenmediaal van de voetholte bevindt, en de tweede ophoging zich onder een tweede voetholtedeel bevindt, waarbij de eerste ophoging in gebruikstoestand een bovenvlak met een oppervlak van 0,5 - 5 cm2 omvat en in gebruikstoestand het eerste voetholtedeel 0,8 20 - 3 cm verhoogt ten opzichte van de stand van het eerste voetholtedeel wanneer het individu op de ondergrond zou staan zonder dat het steunelement zich in zijn gebruikstoestand bevindt, de tweede ophoging in gëbruikstoestand een bovenvlak met een oppervlak van 5-16 cm2 omvat en in gebruikstoestand het tweede voetholtedeel 0,05 tot 0,4 cm verhoogt ten opzichte van de stand van het tweede 25 voetholtedeel wanneer het individu op de ondergrond zou staan zonder dat het steunelement zich in zijn gebruikstoestand bevindt, en de hellingshoek van het bovenvlak van het tussendeel ten opzichte van de ondergrond 30 - 65 graden is.

In deze aanvraag wordt onder de term “bekken” het geheel van de twee 30 bekkenhelften met daartussen het staartbeen verstaan.

6

De uitvinder heeft proefondervindelijk vastgesteld dat het staan op een ondergrond waarbij een inrichting zoals hierboven beschreven zich in een gebruikstoestand bevindt, een positief effect heeft op de balans van het bekken en daaruit volgend een positief effect heeft op de genoemde aandoeningen. Er zijn vele bekende 5 aandoeningen die verband houden met een onbalans van het bekken, zoals aandoeningen die verband houden met organen in de nabijheid van het bekken maar ook aandoeningen die verband houden met organen in de nabijheid van de wervelkolom. Zoals hierboven al is gesteld, is de balans of onbalans van het bekken namelijk van grote invloed op de stand van de wervelkolom. Het in balans brengen 10 van het bekken kan derhalve resulteren in het in balans brengen van de wervelkolom, en daarbij aandoeningen die verband houden met organen in de nabijheid van de wervelkolom voorkomen of behandelen. Enkele voorbeelden van de hierboven beschreven aandoeningen zijn galblaasaandoeningen, leveraandoeningen, maagaandoeningen, nierproblemen, diabetes, 15 hartritmestoornissen, longfunctiestoornissen, reuma, sommige vormen van steriliteit, obstipatie, dikkedarmontsteking, spataderen, incontinentie, impotentie, lage rugpijn, slechte bloedsomloop in de benen, aandoeningen in het sacro-illiacale gebied, beklemmingen van zenuwen en daarbij horende uitstraling, en dergelijke. De uitvinder heeft bovendien ondervonden dat met de inrichting volgens de uitvinding 20 ook andere aandoeningen die verband houden met het autonome zenuwstelsel, zoals verstoorde zweetsecrectie, verstoorde doorbloeding, huidaandoeningen zoals eczeem en psoriasis, en dergelijke, met succes behandeld kunnen worden.

Dit positieve effect op de hierboven genoemde aandoeningen wordt met name 25 gezien nadat een individu op een geschikte wijze op het steunelement heeft gestaan en eventueel met beide benen nog een lichte buiging heeft gemaakt, waarbij gedurende de buiging de hiel op de grond blijft staan.

Het is mogelijk dat wanneer het individu een houding heeft die verschilt van de 30 staande houding, bijvoorbeeld een liggende houding, het steunelement, wanneer dit tegen de voetholte wordt gehouden, eenzelfde effect heeft.

7

De theorie die hieraan ten grondslag ligt, is dat door de peesplaat of een deel daarvan aanzienlijk te verhogen en een ander deel van de voet zodanig te ondersteunen dat een individu met een ontspannen houding op het steunelement kan staan, een bepaalde spier, met name de iliopsoas spier, of spiergroep zich 5 ontspant, welke spier of spiergroep daarvóór een gebalanceerd bekken onmogelijk maakte. Door het ontspannen van deze een of meer spieren wordt het bekken, en eventueel vervolgens de wervelkolom, in korte tijd, gebruikelijk binnen 15 seconden, in balans gebracht.

10 Wanneer de wervelkolom en/of het bekken een intrinsiek goede stand hebben, dat wil zeggen in balans zijn, functioneren zenuwbanen die langs de wervelkolom en/of het bekken lopen beter. Dit heeft een positief effect op organen of weefsels die middels deze zenuwbanen met de wervelkolom in verbinding staan. De stand van het bekken kan vóór en na het staan op de inrichting worden gemeten.

15

De functie van de eerste ophoging is dat specifiek het eerste voetholtedeel kan worden verhoogt doordat deze ophoging in het eerste voetholtedeel drukt. Deze druk zou een onaangename druksensatie kunnen geven en mogelijk het individu uit balans/evenwicht kunnen brengen, of kunnen resulteren in de verkramping of te 20 hoge spanning van een spier. De functie van de tweede verhoging en/of het tussendeel is om dit te voorkomen. Deze laatst genoemde onderdelen maken het mogelijk dat terwijl het eerste voetholtedeel wordt verhoogd het individu op het zelfde moment een stabiele en ontspannen stand kan aannemen. Deze stabiele en ontspannen stand is belangrijk voor de werking van de inrichting, zoals hierboven 25 beschreven.

Met de term “voet” wordt een voet van een volwassene of een kind bedoeld. Met de term “individu” wordt een mens bedoeld.

30 Het bereik van de verhoging van het eerste voetholtedeel van 0,8 - 3 cm is van toepassing op een volwassen voet en eveneens op een voet van een kind. Een andere wijze voor het aangeven van de verhoging, welke meer rekening houdt met 8 de lengte van de voet, is 0,07 tot 0,12 maal de lengte van de voet. Het steunelement dat is aangepast aan een volwassen voet met een lengte van 25 cm kan bijvoorbeeld resulteren in een verhoging van het eerste voetholtedeel in het bereik van 1,75 tot 3 cm en een steunelement dat is aangepast aan een kindervoet 5 van 16 cm kan bijvoorbeeld resulteren in een verhoging van het eerste voetholtedeel in het bereik van 1,12 tot 1,92.

Met de term “voetholte” wordt dat deel van een voet bedoeld dat grenst aan de ruimte tussen de voet en een ondergrond, welke ruimte wordt gevormd wanneer de 10 voet op deze ondergrond staat.

De eerste ophoging is in gebruikstoestand bij voorkeur in hoofdzaak star zodat het de relatief grote krachten van het individu dat op het steunelement staat kan weerstaan en het eerste voetholtedeel kan verhogen. Het in gebruikstoestand naar 15 de voetholte gekeerde bovenvlak van de eerste ophoging is bij voorkeur een glooiend oppervlak, eventueel heeft dit oppervlak een zachte bedekking.

Het steunelement is bij voorkeur vervaardigd voor een in hoofdzaak normale voet. Voor voeten met een te holle of een te platte voetholte zal de eerste ophoging 20 andere afmetingen moeten hebben. Voor deze voeten dient de eerste ophoging respectievelijk hoger en lager gemaakt te worden. Hiermee wordt het verschil tussen een steunelement volgens de onderhavige uitvinding en een inlegzool weerspiegeld. Bij een inlegzool is de gewenste stand van de voet bij voorkeur de stand van een gezonde of gemiddelde voet. De hoogte van de ophoging bedoeld 25 voor de voetholte is bij een inlegzool daarom min of meer hetzelfde, en min of meer onafhankelijk van de vorm van de voet, terwijl de hoogte van de eerste ophoging van het steunelement volgens de onderhavige uitvinding, teneinde met verschillend gevormde voeten een vergelijkbaar effect te sorteren, juist aangepast dient te worden aan de vorm van de voet. Een ander verschil is dat het bovenvlak van een 30 inlegzool aansluit bij de vorm van de voetholte en de vorm van het bovenvlak van de tweede zijde van het steunelement volgens de onderhavige uitvinding juist afwijkt van die van een voetholte.

9

Een voorkeuruitvoeringsvorm van de inrichting volgens de onderhavige uitvinding omvat vervormingsmiddelen voor het vormen van het steunelement uit een vervormbaar deel, zoals blaasmiddelen of hydraulische middelen.

5

Het vervormbare deel kan als de vereiste eigenschappen van een steunelement hebben en verder worden gevormd om het steunelement passend te maken voor een voet maar het kan ook een deel zijn dat nog niet de vereiste eigenschappen van een steunelement heeft maar door de vervormingsmiddelen tot een 10 steunelement wordt gevormd. Bij voorkeur is het vervormbare deel vervaardigd uit flexibel materiaal zodat de vorming resulteert in een steunelement met een enigszins glooiend bovenvlak. De eerste ophoging, het tussendeel en/of de tweede ophoging kunnen eventueel afzonderlijk van elkaar vormbaar zijn. De inrichting kan zodanig zijn ontworpen dat de vervormingsmiddelen het steunelement optimaal 15 kunnen maken voor de betreffende voet. Eventueel zijn de vormingsmiddelen gekoppeld aan een signaal afkomstig van de druksensoren of van de weegmiddelen, welk signaal aangeeft dat de scheefstand van het bekken is opgeheven of welk signaal een bepaalde grenswaarde aangeeft. Wanneer de inrichting twee steunelementen omvat zijn de vormingsmiddelen bij voorkeur in staat 20 om de steunelelementen onafhankelijk van elkaar te vormen.

In een andere voorkeuruitvoeringsvorm van de inrichting volgens de onderhavige uitvinding omvat deze twee steunelementen, een afstandshouder en verbindingsmiddelen, waarbij deze zodanig zijn ontworpen dat bij verbinding de 25 afstand tussen de twee steunelementen 0,5-15 cm is en de steunelementen zodanig zijn gepositioneerd dat de eerste ophogingen naar elkaar toe zijn gericht. Bij voorkeur liggen de eerste ophogingen, de tussendelen, en de tweede ophogingen in hoofdzaak op een lijn. De uitvinder heeft door experimenten ondervonden dat wanneer de afstand tussen de steunelementen groter is dan 15 30 cm het gewenste resultaat niet wordt bereikt. Het gewenste resultaat wordt eveneens niet gehaald wanneer de steunelementen bijvoorbeeld zodanig zijn gepositioneerd dat het individu met een voet voor de andere voet, of met zijn voeten 10 in een V vorm, moet staan,. Het is voor de behandeling belangrijk dat het individu stabiel kan staan. De afstand van 4 cm is bijvoorbeeld geschikt voor een kind terwijl een afstand van 8 cm geschikt is voor een volwassenen man.

5 De verbindingsmiddelen kunnen onderling samenwerkende inhammen die op elkaar aangrijpen maar ook eventueel klittenband of andere verbindingsmiddelen zoals kleefmiddelen omvatten.

Bij voorkeur voorkomt de afstandhouder dat de steunelementen door het gewicht 10 van het individu naar elkaar toe worden gedrukt en hun functie niet meer goed kunnen uitoefenen.

De afstandshouder omvat bij voorkeur twee in gebruikstoestand dwars op de ondergrond verlopende afsteunwanden voor het afsteunen van de naar elkaar 15 toegekeerde mediale zijkanten van beide voeten. Het individu kan door deze afsteunwanden beter de juiste positie op de steunelementen bepalen.

Het is een mogelijkheid dat de binnenzool van een schoen als de ondergrond voor het steunelement volgens de onderhavige uitvinding dient. Het steunelement 20 volgens de onderhavige uitvinding kan derhalve in een, eventueel aangepaste, schoen worden geplaatst.

In een andere voorkeuruitvoeringsvorm van de inrichting volgens de onderhavige uitvinding omvat deze een plaat voor het vormen van de ondergrond.

25

De plaat is met name nuttig om een gestandaardiseerde opstelling van steunelementen mogelijk te maken. De steunelementen kunnen onlosmaakbaar met de plaat zijn verbonden. Een andere mogelijkheid is dat de lichamen losmaakbaar met de plaat zijn verbonden zodat het type steunelement aan de voet van het 30 individu kan worden aangepast. Steunelementen die zijn aangepast voor kinderen, voor volwassenen, voor volwassenen met platvoeten, en dergelijke, kunnen naar 11 wens met de plaat worden verbonden. Bij voorkeur is de afstand tussen de lichamen in overeenstemming met het type steunelement instelbaar.

De plaat en de steunelementen kunnen één geïntegreerd geheel vormen. De eerste 5 zijde van het steunelement is dan een denkbeeldig vlak door de inrichting welk denkbeeldig vlak gelijk loopt met het bovenoppervlak van de plaat en ten opzichte waarvan het steunelement de ophogingen en het tussendeel vormt. Het bovenoppervlak van de plaat en van de steunelementen kan uit een stuk zijn vervaardigd.

10

In weer een andere voorkeuruitvoeringsvorm van de inrichting volgens de onderhavige uitvinding is in ten minste de eerste ophoging een druksensor geïntegreerd.

15 Het voordeel hiervan is dat kan worden gecontroleerd of het individu op de juiste wijze op het steunelement staat. Bij voorkeur is de druksensor in staat om een waarde van de druk te bepalen. Een drukwaarde bepaling kan een indicatie geven over de vorm van de voet en over de toestand van het bekken, wel of niet in balans, of de wervelkolom. Hiervoor dienen uiteraard meerdere gegevens bekend te zijn, 20 zoals het gewicht van het individu, en dergelijke.

Bij voorkeur omvat het steunelement meerdere druksensoren die bij voorkeur allen een drukwaarde kunnen bepalen teneinde een beeld te geven van de drukverdeling in de voetholte terwijl het individu, al dan niet op een geschikte wijze, op de 25 inrichting staat. Voor zover bekend is bij de uitvinder, is er nog geen inrichting bekend waarbij de druk wordt gemeten van dat deel van de voet dat normaal niet de ondergrond raakt. De inrichting omvat bij voorkeur een geheugen om deze drukmetingen te kunnen bewaren. Een behandeling kan meerdere sessies omvatten waarin elke keer een drukwaarde kan worden bepaald. De bepalingen van 30 de drukwaarde kunnen nuttig zijn om het verloop van de behandeling te volgen. De elektronicaonderdelen voor de een of meer druksensoren en een eventueel geheugen, zoals hierboven beschreven, zijn bij voorkeur in de afstandshouder 12 ondergebracht. Wanneer de inrichting twee steunelementen omvat, verdient het de voorkeur dat de inrichting eveneens een rekeneenheid omvat voor het bepalen van het verschil tussen de meetwaarden van de verschillende druksensoren links en rechts. Een onbalans in het bekken gaat namelijk meestal gepaard met een 5 scheefstand. Een gelijke drukverdeling links en rechts zou kunnen betekenen dat het bekken in balans is. Er zou eventueel een signaal afgegeven kunnen worden wanneer dat het geval is. Het individu en de behandelaar weten dan dat de inrichting een positief effect heeft gehad op de balans van het bekken.

10 De inrichting omvat bij voorkeur tevens weegmiddelen. Het voordeel hiervan is dat de functie van een weegschaal, namelijk het bepalen van het lichaamsgewicht, gecombineerd kan worden met het behandelen of voorkomen van de genoemde aandoeningen. Bovendien zijn gegevens over het gewicht van een individu belangrijk in relatie tot de hoogte van de voetholte en een eventuele drukwaarde 15 bepaling. Bovengenoemde waarden kunnen worden gebruikt voor het diagnosticeren van een aandoening of toestand en voor het volgen van een individu gedurende een behandeling.

In weer een andere voorkeuruitvoeringsvorm van de inrichting volgens de 20 onderhavige uitvinding omvat deze een eerste steunelement, een tweede steunelement, en een eerste plaatdeel en een tweede plaatdeel voor het vormen van de ondergrond voor respectievelijk het eerste steunelement en een eerste voet, en het tweede steunelement en een tweede voet, waarbij de inrichting tevens weegmiddelen omvat, waarbij de weegmiddelen een eerste weegeenheid en een 25 tweede weegeenheid omvatten die functioneel in verbinding staan met respectievelijk het eerste plaatdeel en het tweede plaatdeel. Dat wil zeggen dat de eerste weegeenheid zodanig dat deel van het lichaam dat op de ene voet steunt weegt en de tweede weegeenheid zodanig dat deel van het lichaam dat op de andere voet steunt weegt, dat de gewichten opgeteld het gewicht van het individu 30 vormen. Wanneer deze gewichten niet gelijk zijn zou dit een indicatie kunnen zijn voor een scheefstand van het bekken. Het voordeel van de voorkeuruitvoeringsvorm met de twee weegeenheden is dat deze scheefstand tot 13 uitdrukking kan worden gebracht in verschillende waarden per weegeenheid, dat wil zeggen dat de ene weegeenheid een hoger gewicht aangeeft dan de andere weegeenheid. Wanneer de waarden van beide weegeenheden gelijk worden, is dat een aanwijzing dat het bekken in balans is gebracht en dat de scheefstand is 5 opgeheven. Er zou eventueel een signaal afgegeven kunnen worden wanneer dat het geval is. Het individu en de behandelaar weten dan dat de inrichting een positief effect heeft gehad op de balans van het bekken. Bij voorkeur is de afstandhouder voorzien van een display voor het aangeven van de verschillende waarden.

10 De inrichting omvat bij voorkeur tevens een hoogtesensor voor het bepalen van de stand van het eerste voetholtedeel wanneer het individu op de ondergrond zou staan zonder dat het steunelement zich in zijn gebruikstoestand bevindt. Tezamen met de een of meer druksensoren kan een hoogtesensor van belang zijn voor de diagnostiek van de hierboven genoemde aandoeningen. Bovendien kan door het 15 bepalen van de hierboven aangegeven hoogte in overweging worden genomen welk steunelement het meest geschikt is. Een hoogtesensor kan bijvoorbeeld gebaseerd zijn op infra rood straling.

De inrichting omvat bij voorkeur tevens trilmiddelen voor het laten trillen van het 20 steunelement. Het is mogelijk dat het trillen van het steunelement een positief effect heeft op de werking daarvan.

Net als de hierboven beschreven waarden is bepaling van de lichaamstemperatuur van belang. De inrichting volgens de onderhavige uitvinding omvat daarom bij 25 voorkeur tevens middelen voor het bepalen van de lichaamstemperatuur, bij voorkeur de lichaamstemperatuur in de voet, om een indicatie te kunnen geven over de bloedsomloop in de voet. De middelen voor het bepalen van de lichaamstemperatuur kunnen gebaseerd zijn op infra rood straling, waarbij geen contact wordt gemaakt met het lichaam, of gebaseerd zijn op contactsensoren of op 30 materiaal waarvan de kleur verandert bij een veranderende temperatuur.

14

Bij voorkeur omvat de inrichting voor de sensoren en weegmiddelen die hierboven zijn genoemd, mits aanwezig, een geheugen. Zodat de gegevens die horen bij een individu voor vergelijking bewaard kunnen worden.

5

Korte beschrijving van de figuren

De uitvinding wordt in het navolgende toegelicht aan de hand van een niet- beperkende voorkeuruitvoeringsvorm van de inrichting volgens de uitvinding. Daarin 10 toont: figuur 1 een schematische weergave van een bovenaanzicht van een steunelement; 15 figuur 2 een schematische weergave van een dwarsdoorsnede door het steunelement langs de lijn A-A van figuur 1; figuur 3 een schematische weergave van een dwarsdoorsnede door het steunelement langs de lijn B-B van figuur 1; 20 figuur 4 een schematische weergave van een bovenaanzicht van een steunelement waarbij de posities van druksensoren zijn weergegeven; 25 figuur 5 een schematische weergave van een dwarsdoorsnede door de inrichting omvattende een plaat en een afstandshouder, vergelijkbaar met de dwarsdoorsnede zoals in figuur 3; figuur 6 een schematische weergave van een onderzijde van een voet; figuren 7 A-F een schematische weergave van een aanzicht op een voet wel (7C) of niet (7A) staande op een inrichting uit de stand der 30 15 techniek en wel (7F) of niet (7D) staande op een inrichting volgens de onderhavige uitvinding, en de respectievelijke inrichtingen zelf; 5 figuren 8 A-D een schematische weergave van een doorsnede van een voet, staande op respectievelijk een inrichting uit de stand der techniek (8B) en een inrichting volgens de onderhavige uitvinding (8D) en staande op een ondergrond zonder inrichting (8A en 8C), en 10 figuur 9 een balkgrafiek waarin de gemiddelde scheefstand van het bekken wordt uitgezet en het verschil in effect van een steunzool (C) en een steunelement (D) op deze scheefstand wordt weergegeven.

15

Beschrijving van een voorkeuruitvoerinasvorm van de uitvinding

Figuur 1 toont een bovenaanzicht op de tweede zijde (5) van een steunelement (2) van een voorkeuruitvoeringsvorm van een inrichting volgens de onderhavige 20 uitvinding. In deze figuur is de rangschikking van de eerste ophoging (6), de tweede ophoging (7) en het tussendeel (8) en de onderlinge verhouding van hun bovenvlakken weergegeven. Het bovenaanzicht van het steunelement (2) heeft de vorm van een halve cirkel, waarbij de eerste ophoging (6) zich in het centrum bevindt, en het tussendeel (8) zich radiaal vanaf de eerste ophoging (6) uitstrekt en 25 de tweede ophoging (7) zich radiaal vanaf het tussendeel (8) uitstrekt. De met “a” aangeduide afmeting is in deze uitvoeringsvorm op ware grootte ongeveer 10 cm. De met “b” aangeduide afmeting is in deze uitvoeringsvorm op ware grootte ongeveer 6 cm.

30 Figuren 2 en 3 tonen de relatieve hoogtes van de eerste ophoging (6), de tweede ophoging (7) en het tussendeel (8). In figuur 2 is met stippellijn de hoek tussen de 16 raaklijn van het bovenvlak van het tussendeel (8) en de ondergrond nagebootst. Te zien is dat de hellingshoek (a) van het bovenvlak van het tussendeel (8) ongeveer 35 graden is. In figuur 2 is tevens te zien dat in deze uitvoeringsvorm de hellingshoek van het bovenvlak van de rand van het steunelement (2) en een deel 5 van de tweede ophoging (7) ten opzichte van de ondergrond enigszins scherper is dan de hierboven besproken onder a weergegeven hellingshoek. De met “c” aangeduide afmeting is in deze uitvoeringsvorm op ware grootte ongeveer 3 cm.

Figuur 4 toont een bovenaanzicht zoals in figuur 1, waarbij de positie van 10 druksensoren (16) is weergegeven. Zodanig gepositioneerde druksensoren (16) kunnen informatie geven over de stand van het individu op het steunelement (2) en over de vorm van de voet die op het steunelement (2) staat.

Figuur 5 toont een voorkeuruitvoeringsvorm omvattende een eerste steunelement 15 (2a), een tweede steunelement (2b), en een eerste plaatdeel (20a) en een tweede plaatdeel (20a) voor het vormen van de ondergrond voor respectievelijk het eerste steunelement (2a) en een eerste voet, en het tweede steunelement (2b) en een tweede voet. Tussen de twee steunelementen (2a en 2b), die zodanig zijn gepositioneerd dat de eerste ophogingen (6) naar elkaar toe zijn gericht, bevindt 20 zich een afstandshouder (18). Deze voorkeuruitvoeringsvorm is zodanig ontwikkeld dat de steunelementen (2a en 2b) eenvoudig met de in hoofdzaak loodrecht ten opzichte van de ondergrond (4) verlopende zijkanten van de afstandshouder (18) zijn verbonden, bijvoorbeeld met kleefmiddelen. De afstandhouder (18) creëert een afstand, aangeduid met “d”, die op waren grootte ongeveer 5 cm is. De met “e” 25 aangeduide afmeting tussen een rand van de plaat (20) en de andere tegenoverliggende rand van de plaat (20), dwars door de steunelementen (2) is in deze uitvoeringsvorm op ware grootte ongeveer 50 cm, groot genoeg om twee voeten waartussen zich een afstand van ongeveer 5 cm bevindt, te plaatsen. Te zien is dat de plaat (20) op voetjes (21) rust. Deze uitvoeringsvorm omvat tevens 30 weegmiddelen, waarbij de weegmiddelen een eerste weegeenheid (25a) en een tweede weegeenheid (25b) omvatten die functioneel in verbinding staan met respectievelijk het eerste plaatdeel (20a) en het tweede plaatdeel (20b).

17

Figuur 6 toont een onderzijde van een voet (22) met daarop aangegeven waar ongeveer het eerste voetholtedeel (13) is gesitueerd, welk eerste voetholtedeel (13) door de eerste ophoging 0,8 - 3 cm wordt verhoogd ten opzichte van de stand van 5 het eerste voetholtedeel (13) wanneer het individu op de ondergrond zou staan zonder dat het steunelement zich in zijn gebruikstoestand bevindt, en waar ongeveer het tweede voetholtedeel (14) is gesitueerd, welk tweede voetholtedeel (14) 0,05 tot 0,4 cm wordt verhoogt ten opzichte van de stand van het tweede voetholtedeel (14) wanneer het individu op de ondergrond zou staan zonder dat het 10 steunelement (2) zich in zijn gebruikstoestand bevindt, en dat deel van de onderzijde van de voet dat normaal gesproken altijd afsteunt op een ondergrond wanneer de voet op een ondergrond staat (24). Deze hierboven genoemde verhogingen zijn zodanig dat het eerste voetholtedeel (13) substantieel wordt verhoogd, waardoor dit deel een in verhouding aanzienlijk hoge druk ondervindt, en 15 het tweede voetholtedeel (14) wordt ondersteund en in verhouding tot het resterende deel van de voet dat afsteunt op een ondergrond geen noemenswaardige hoge druk ondervindt. Het gebied tussen het eerste voetholtedeel (13) en het tweede voetholtedeel (14) is een gebied waar de verhoging geleidelijk van de verhoging door de eerste ophoging tot de verhoging 20 door de tweede ophoging verloopt, zoals ook te zien is in figuur 7 en 8.

De figuren 7 A-F tonen het verschil tussen een inrichting volgens de stand van de techniek (23), bijvoorbeeld een steunzool, en een voorkeursvorm van de inrichting volgens de onderhavige uitvinding, met betrekking tot de verhoging van het eerste 25 voetholtedeel (13), met andere woorden een middenmediaal deel van de voetholte van een voet (22). In figuur 7B en 7E is te zien dat de maximale hoogte van de het steunelement (2) volgens de onderhavige uitvinding in verhouding hoger is dan de inrichting uit de stand der techniek (23). Het is de bedoeling om een voet (22) te tonen die een normale, gezonde stand heeft. Zoals in de figuren 7A-C te zien is, 30 ondersteunt de inrichting volgens de stand van de techniek (23) de voetholte en houdt deze in zijn normale, gezonde stand. Het is duidelijk in figuur 7F te zien, waarin de voet (22) van een individu op het steunelement (2) volgens de 18 onderhavige uitvinding staat, dat het eerste voetholtedeel (13), met andere woorden het middenmediale deel van de voetholte (13), wordt verhoogd. In deze toestand van de voet (22) zal de peesplaat worden ingedrukt. Ook te zien is dat de voetholte in de richting van de voor- en achterzijde van de voet (22) weer wordt ondersteund, 5 zoals vergelijkbaar met de inrichting volgens de stand van de techniek, zoals is te zien in figuur 7C. Te zien is in figuur 7F dat de eerste ophoging (6) en het tussendeel (8) de voetholte verhogen en de tweede ophoging (7) de voetholte ondersteunt.

10 Figuren 8A, 8B, 8C en 8D tonen dwarsdoorsneden van een voet (22) dwars op de richting waarin de voet (22) zich uitstrekt en ter hoogte van het eerste voetholtedeel, dat wil zeggen ongeveer het midden van de voet, zie ook figuur 6. Figuren 8A en 8C tonen de vorm van de voet (22) van een individu wanneer deze zonder enig andere inrichting onder de voetholte op een ondergrond staat. Het is de bedoeling om een 15 voet (22) te tonen die een normale, gezonde stand heeft. De inrichting volgens de stand van de techniek (23), zoals bijvoorbeeld een steunzool, ondersteunt de voetholte en houdt deze in zijn normale, gezonde stand. Het is duidelijk in figuur 8D te zien, waarin de voet (22) van een individu op het steunelement (2) volgens de onderhavige uitvinding staat, dat het eerste voetholtedeel (13) wordt verhoogd. Ook 20 te zien is dat de voetholte in de richting van de laterale zijde van de voet (22) weer wordt ondersteund, zoals vergelijkbaar met de inrichting volgens de stand van de techniek, te zien in figuur 8B. Te zien is in figuur 8D dat de eerste ophoging (6) de voetholte duidelijk verhoogt en de tweede ophoging (7) de voetholte ondersteunt.

25 Figuur 9 toont een balkgrafiek waarin de gemiddelde scheefstand is uitgezet, waarbij de scheefstand is gemeten met een Palm bekkenmeter, zoals beschreven in “The Accuracy of the Palpation Meter (PALM) for Measuring Pelvic Crest Heigth Difference and Leg Length Discrepancy”, Journal of Orthopaedic & Sports Physical Therapy, vol 23, nr. 6, June 2003. De lichtgrijze balken (de linker balken) 30 vertegenwoordigen de gemiddelde waardes van de scheefstand bij een groep van 14 mannen en de donkergrijze balken (de rechter balken) vertegenwoordigen de gemiddelde waardes van de scheefstand bij een groep van 16 vrouwen. ‘A’ geeft de 19 gemiddelde scheefstand weer van de groep vrouwen en mannen als ze met schoenen op een ondergrond staan. ‘B’ geeft de gemiddelde scheefstand weer van de groep vrouwen en mannen als ze zonder schoenen op een ondergrond staan.

De groep mannen en vrouwen hebben 15 seconden op steunzolen gestaan. Het 5 effect daarvan op de scheefstand wordt door ‘C’ weergegeven. Te zien is dat dit geen effect heeft. De met ‘D’ aangeduide balken geven de gemiddelde scheefstand weer nadat de groep op een inrichting volgens de uitvinding omvattende twee steunelementen op een afstand van 5 cm hebben gestaan. Deze figuur laat heel duidelijk zien dat nadat de groepen mannen en vrouwen op de inrichting volgens de 10 uitvinding hadden gestaan, de scheefstand nagenoeg was verdwenen. Dit betekent dat het bekken van de mannen en vrouwen eerst in onbalans was en door de inrichting volgens de uitvinding in balans is gebracht.

1039360

Claims

1. Inrichting (1) voor het behandelen of voorkomen van aandoeningen die het gevolg zijn van een onbalans van het bekken, omvattende een steunelement 5 (2), waarbij het steunelement (2), een eerste zijde (3) omvat waarvan de vorm is aangepast om op een ondergrond (4) te rusten, en een tweede zijde (5) omvat waarvan de vorm zodanig is dat wanneer de eerste zijde (3) op de ondergrond (4) rust een eerste ophoging (6), een 10 tweede ophoging (7) en een tussendeel (8) worden gevormd, waarbij de eerste ophoging (6) hoger is dan de tweede ophoging (7), het tussendeel (8) de eerste ophoging (6) geleidelijk in de tweede ophoging (7) doet overgaan, en het tussendeel (8) een ten opzichte van de ondergrond (4) hellend bovenvlak (9) omvat, 15 waarbij in een gebruikstoestand het steunelement (2) met zijn eerste zijde (3) op de ondergrond (4) rust en zodanig ten opzichte van een voet (10) van een op de ondergrond (4) staand individu is gepositioneerd dat het steunelement (2) zich zodanig onder een groot deel van een voetholte (12) van de voet (10) bevindt dat de eerste ophoging (6) zich onder een eerste voetholtedeel (13) 20 bevindt, welk eerste voetholtedeel (13) zich middenmediaal van de voetholte (12) bevindt, en de tweede ophoging (7) zich onder een tweede voetholtedeel (14) bevindt, met het kenmerk, dat de eerste ophoging (6) in gebruikstoestand een bovenvlak met een oppervlak 25 van 0,5 - 5 cm2 omvat, en in gebruikstoestand het eerste voetholtedeel (13) 0,8 - 3 cm verhoogt ten opzichte van de stand van het eerste voetholtedeel (13) wanneer het individu op de ondergrond (4) zou staan zonder dat het steunelement (2) zich in zijn gebruikstoestand bevindt, de tweede ophoging (7) in gebruikstoestand een bovenvlak met een 30 oppervlak van 5-16 cm2 omvat, en in gebruikstoestand het tweede voetholtedeel (14) 0,05 tot 0,4 cm verhoogt ten opzichte van de stand van het tweede voetholtedeel (14) wanneer het individu op de ondergrond (4) zou 1 03 9 3 60 staan zonder dat het steunelement (2) zich in zijn gebruikstoestand bevindt, en de hellingshoek (a) van het bovenvlak van het tussendeel (8) ten opzichte van de ondergrond (4) 30 - 65 graden is. 5

2. Inrichting (1) volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat deze vervormingsmiddelen voor het vormen van het steunelement uit een vervormbaar deel omvat, zoals blaasmiddelen of hydraulische middelen.

3. Inrichting (1) volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat deze twee steunelementen (2), een afstandshouder (18) en verbindingsmiddelen (19) omvat, waarbij deze zodanig zijn ontworpen dat bij verbinding de afstand tussen de twee steunelementen (2) 0,5-15 cm is en de steunelementen (2) zodanig zijn gepositioneerd dat de eerste ophogingen (6) naar elkaar toe zijn 15 gericht.

4. Inrichting (1) volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat deze twee steunelementen (2) en een plaat (20) omvat voor het vormen van de ondergrond (4). 20

5. Inrichting (1) volgens een van de voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat ten minste in de eerste ophoging (6) een druksensor (16) is geïntegreerd.

6. Inrichting (1) volgens een van de voorgaande conclusies, met het kenmerk, 25 dat deze tevens weegmiddelen omvat.

7. Inrichting (1) volgens een van de voorgaande conclusies, met het kenmerk dat deze een eerste steunelement (2a), een tweede steunelement (2b), en een eerste plaatdeel (20a) en een tweede plaatdeel (20a) voor het vormen 30 van de ondergrond voor respectievelijk het eerste steunelement (2a) en een eerste voet, en het tweede steunelement (2b) en een tweede voet, omvat, waarbij de inrichting tevens weegmiddelen omvat, waarbij de weegmiddelen een eerste weegeenheid (25a) en een tweede weegeenheid (25b) omvatten die functioneel in verbinding staan met respectievelijk het eerste plaatdeel (20a) en het tweede plaatdeel (20b).

8. Inrichting (1) volgens een van de voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat deze tevens een hoogtesensor omvat voor het bepalen van de stand van het eerste voetholtedeel (13) wanneer het individu op de ondergrond (4) zou staan zonder dat het steunelement (2) zich in zijn gebruikstoestand bevindt.

9. Inrichting (1) volgens een van de voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat deze tevens trilmiddelen omvat voor het laten trillen van het steunelement (2).

10. Inrichting (1) volgens een van de voorgaande conclusies, met het kenmerk, 15 dat deze tevens middelen voor het bepalen van de lichaamstemperatuur omvat. 1 03 93 60