GR1010529B - Μεθοδος βιωσιμης και ολοκληρωμενης επεξεργασιας και αξιοποιησης των υπολειμματων που προκυπτουν απο την εξαγωγη του ελαιολαδου, με παραγωγη προϊοντων υψηλης προστιθεμενης αξιας - Google Patents

Abstract

Μέθοδος επεξεργασίας των υπολειμμάτων της ελαιοποίησης της ελιάς με τέτοιο διαδοχικό τρόπο ώστε να αξιοποιούνται παραγωγικά και ολοκληρωμένα όλα τα προϊόντα και τα παραπροϊόντα που περιέχονται στην ελιά. Η μέθοδος βασίζεται τόσο στην αποτελεσματική αποδέσμευση και κροκίδωση των μικροσταγονιδίων ελαίου που είναι προσκολλημένα στα στερεά υπολείμματα όσο και στην αποτελεσματική υδατοδιάλυση των φαινολικών ενώσεων που περιέχονται στην ελιά, χρησιμοποιώντας πυκνό θειικό οξύ. Με τον τρόπο αυτόν διευκολύνεται ο διαχωρισμός των φάσεων κατά την παραλαβή του ελαιολάδου από τα απόβλητα της ελαιοποίησης. Επίσης διευκολύνεται και παραλαβή των φαινολικών χωρίς τα σάκχαρά τους. Τα απόβλητα απαλλαγμένα από τα λιπαρά και τα φαινολικά γίνονται επιδεκτικά σε βιολογικές μεταποιήσεις παραγωγής προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας όπως είναι η παραγωγή μεθανίου και η παραγωγή εδαφοβελτιωτικού μέσω κομποστοποίησης. Αποτέλεσμα αυτής της διαδοχικής επεξεργασίας είναι η βιώσιμη απαλλαγή όλων των περιβαλλοντικών προβλημάτων που δημιουργεί η παραγωγική διαδικασία εξαγωγής του ελαιολάδου από τις ελιές.

Description

Μέθοδος βιώσιμης και ολοκληρωμένης επεξεργασίας και αξιοποίησης των υπολειμμάτων που προκύπτουν από την εξαγωγή του ελαιολάδου, με παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας

Περιγραφή

Η εφεύρεσή μας αυτή αναφέρεται σε μέθοδο επεξεργασίας των υπολειμμάτων της ελαιοποίησης της ελιάς με τέτοιο διαδοχικό τρόπο ώστε να αξιοποιούνται παραγωγικά και ολοκληρωμένα όλα τα προϊόντα και τα παραπροϊόντα που περιέχονται στην ελιά. Αποτέλεσμα αυτής της επεξεργασίας είναι η βιώσιμη απαλλαγή όλων των περιβαλλοντικών προβλημάτων που δημιουργεί η παραγωγική διαδικασία εξαγωγής του ελαιολάδου από τις ελιές.

Ο καρπός της ελιάς αποτελείται από το σάρκωμα με την φλούδα (70% περίπου κ.β.) και το κουκούτσι (30% περίπου κ.β.). Το σάρκωμα περιλαμβάνει τα κύτταρα της ελιάς με τον συνεκτικό ιστό της (κυτταρίνες, ημικυτταρίνες, πεντόζες, πηκτίνες κ.ά.). Εντός των κυττάρων σε ειδικά χυμοτόπια βρίσκεται αποθηκευμένο το ελαιόλδο ως εφεδρική πηγή ενέργειας για τον καρπό. Το ελαιόλαδο αποτελεί περίπου το 20% κ.β. (κατά βάρος) του καρπού της ελιάς. Το κουκούτσι της ελιάς αποτελείται κυρίως από λιγνίνη και κυτταρίνη και μία μικρή ποσότητα 5-10% από λιπαρές ενώσεις (κουκουτσέλαιο).

Για την παραλαβή του ελαιολάδου απαιτείται η διάρρηξη των κυττάρων και των χυμοτοποίων και η έκχυση του περιεχομένου ελαιολάδου στην υδάτινη φάση σε πολύ μικρής διαμέτρου σταγονίδια. Το σάρκωμα περιέχει 80-90% νερό καθώς επίσης και πλήθος τανινών (φαινολικές ενώσεις) οι οποίες, επειδή είναι τοξικές, παράγονται από την ελιά με σκοπό την προστασία της από διάφορες ασθένειες. Έχουν καταμετρηθεί τουλάχιστον ογδόντα διαφορετικές φαινολικές ενώσεις στον καρπό της ελιάς και αποτελούν αντικείμενο τεράστιου φαρμακευτικού και επιστημονικού ενδιαφέροντος καθότι μερικές από αυτές (ελαιοευρωπαϊνη, ελαιασίνη, ελαιοκανθάλη, υδροξυτυροσόλη τυροσόλη κ.ά.) έχουν εξαιρετικές φαρμακευτικές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες ενώ άλλες όπως οι ελαιοκυανίνες έχουν μεγάλο εμπορικό ενδιαφέρον ως οικολογικές χρωστικές. Η κατάταξη προτεραιότητας των φαινολικών ενώσεων με βάση το επιστημονικό (και επομένως το εμπορικό) ενδιαφέρον έχουν ως εξής: ελαιοκανθάλη υδροξυτυροσόλη, ελαιοσύνη ελαιοευρωπαϊνη, τυροσόλη. Χαρακτηριστικό των φαινολικών ενώσεων της ελιάς, και όχι μόνο, είναι ο ισχυρός χημικός δεσμός τους με ένα μόριο σακχάρου που τις συνοδεύει π.χ. η ελαιοευρωπαϊνη η οποία είναι συνδεδεμένη με ένα μόριο γλυκόζης. Σ'αυτόν τον ισχυρό δεσμό σακχάρου - τανίνης (γλυκονική μορφή τανίνης) οφείλεται το γεγονός ότι (α) οι τανίνες είναι προσκολλημένες με γλυκοζιτικούς δεσμούς κυρίως στο ξυλώδες υπόστρωμα λιγνίνης-κυτταρίνης που περιέχεται στην ελιά και έτσι, ενώ οι τανίνες είναι υδατοδιαλυτές δεν απομακρύνονται ποσοτικά στην υδάτινη φάση, (β) όταν εν τέλει διαλυτοποιηθούν στο νερό συμπεριφέρονται σαν ενιαίο μόριο σάκχαρο-τανίνη, (γ) σε υψηλές συγκεντρώσεις μορίων σακχάρου-τανίνης επέρχεται εύκολα πολυμερισμός τους εμφανίζοντας φαινόμενα ζελοποίησης (πήξης) της υδάτινης φάσης δημιουργώντας προβλήματα στην κρυστάλλωση των τανινών. Οι φαινολικές αυτές ενώσεις είναι κυρίως υδατοδιαλυτές και εν μέρει λιποδιαλυτές γι’ αυτό, και κατά την εξαγωγή του ελαιολάδου από την ελιά, αυτές μεταφέρονται κυρίως στην υδάτινη φάση και ένα μικρότερο μέρος τους συγκρατείται στην ελαιώδη φάση. Η μερική διάλυση αυτή των τανινών στην ελαιώδη φάση οφείλεται και πάλι στο γλυκονικό τμήμα των τανινών.

Μαζί με την συλλογή του καρπού της ελιάς, αναπόφευκτα, συλλέγονται και φυλλώματα του ελαιόδενδρου τα οποία καταλήγουν και αυτά στο ελαιοτριβείο. Τα φύλλα αυτά αποτελούν περίπου το 15% κ.β. των καρπών, που οδηγούνται στα ελαιοτριβεία, και τα οποία περιέχουν σημαντικές ποσότητες (1-1 ,5% επί ξηρής βάσεως των φύλλων) αξιόλογων φαινολικών ενώσεων (κυρίως ελαιοευρωπαίνη και υδροξυτυροσόλη).

Συμπερασματικά η ελιά αποτελείται από λάδι 18-22%, πυρηνόξυλο 30-35% και 42-50% πούλπα η οποία αποτελείται από βιόμαζα 20-25% και νερό 75-80%. Επίσης στην ελιά περιέχονται 0,1 -0,5% πλήθος φαινολικών ενώσεων που μερικές από αυτές αποτελούν προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας.

Η εξαγωγή του ελαιολάδου από τις ελιές γίνεται στα ελαιοτριβεία και περιλαμβάνει τις εξής διεργασίες: (α) αποφύλλωση των καρπών και απομάκρυνση των φύλλων, (β) πολτοποίηση του ελαιόκαρπου σε μυλόπετρες (παραδοσιακά) ή σε μηχανικούς σπαστήρες, (γ) την ήπια θέρμανση και αργή ανάδευση (μάλαξη) του ελαιο-πολτού, (δ) τον διαχωρισμό των τριών φάσεων (στερεά, λάδι και υγρά απόβλητα) σε οριζόντιους φυγοκεντρικούς διαχωριστήρες (decanters), (ε) την διαύγαση του ελαιολάδου με απομάκρυνση των αιωρούμενων στερεών σε οριζόντιους φυγοκεντρικούς διαχωριστήρες (basket centrifugation). Η πολτοποίηση του ελαιόκαρπου αποσκοπεί στην διάρρηξη των κυττάρων της ελιάς και έκχυση του ελαιολάδου, που περιέχεται σ'αυτά, στην υγρή φάση υπο μορφή πολύ λεπτών σταγονιδίων. Η μάλαξη αποσκοπεί στην συνένωση των λεπτών σταγονιδίων ελαιολάδου σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερα ώστε κατόπιν να διαχωριστούν ευκολότερα με βαρύτητα από την υπόλοιπη πολτοποιημένη μάζα. Για την διευκόλυνση τόσο της μάλαξης όσο και του φυγοκεντρικού διαχωρισμού του ελαιολάδου χρησιμοποιείται πρόσθετο θερμό νερό. Όσο περισσότερο νερό χρησιμοποιείται τόσο χαμηλότερης οξύτητας ελαιόλαδο λαμβάνεται αλλά όσο υψηλότερη θερμοκρασία χρησιμοποιείται κατά πολτοποίηση, την μάλαξη και την φυγοκέντρηση τόσο περισσότερο αλλά χαμηλότερης ποιότητας ελαιόλαδο λαμβάνεται. Η ποιότητα του παραγόμενου ελαιολάδου χαρακτηρίζεται ως «έξτρα παρθένο» ή «παρθένο» ή απλώς ελαιόλαδο από την περιεκτικότητά του σε οργανικά οξέα (οξύτητα του) καθώς επίσης και την περιεκτικότητά του σε φαινολικές ενώσεις. Η αύξηση της θερμοκρασίας εξαγωγής συσχετίζεται με την ελάττωση της διαλυτότητας των φαινολικών ενώσεων στην λιπαρή φάση δηλαδή με την ελάττωση της ποιότητας του παραγόμενου ελαιόλαδου.

Παραπροϊόντα της διεργασίας ελαιοποίησης αποτελούν τα υγρά απόβλητα (κατσίγαρος) και τα στερεά απόβλητα (πυρήνας) που παράγονται στους φυγοκεντριστήρες διαχωρισμού του ελαιολάδου. Τα ελαιοτριβεία τα οποία παράγουν προϊόντα τριών φάσεων (κατσίγαρο, πυρήνα και ελαιόλαδο ονομάζονται ελαιοτριβεία τριών φάσεων (ΙΙΙ-φασικά). Ο κατσίγαρος αποτελείται από τα υδατικά υγρά που περιέχονται στον ελαιόκαρπο με επί πλέον το νερό που προστέθηκε στην μάλαξη και στην φυγοκέντρηση ενώ ο πυρήνας αποτελείται από τα θραύσματα του κουκουτσιού (πυρηνόξυλο) της πολτοποίησης του καρπού καθώς και της αφυδατωμένης πούλπας του καρπού.

Ο πυρήνας, επειδή περιέχει σημαντικές ποσότητες υπολειμματικού ελαιόλαδου (περίπου 4% κ.β.) που δεν μπορεί να εξαχθεί με φυγοκέντρηση, οδηγείται, υποχρεωτικά (βάσει Νόμου), στα πυρηνελαιουργεία όπου αφού ξηραθεί σε περιστρεφόμενους ξηραντήρες εκχυλίζεται κατόπιν με εξάνιο το οποίο με τη σειρά του αποστάζεται και ανακυκλώνεται ενώ το εναπομείναν ελαιόλαδο β' ποιότητας οδηγείται στην ραφιναρία για καθαρισμό και αναγέννηση. Το εναπομείναν στερεό υπόλειμμα της εκχύλισης διατίθεται στην αγορά ως στερεό καύσιμο (πυρηνόξυλο). Εξ αιτίας της πολύ μεγάλης αέριας ρύπανσης που δημιουργείται κατά την ξήρανση του πυρήνα έχει πλέον απαγορευθεί η ίδρυση νέων πυρηνελαιουργείων και σήμερα ο αριθμός των πυρηνελαιουργείων έχει περιοριστεί σε όλη την επικράτεια σε 19 πυρηνελαιουργεία (κάποτε ήταν 49) με συνολική δυναμικότητα που δεν ξεπερνά το 15% της εθνικής συνολικής παραγωγής του πυρήνα. Ως εκ τούτου το 85-90% του πυρήνα απορρίπτεται στο περιβάλλον ακατέργαστο.

Ο κατσίγαρος που παράγεται στα τριφασικά ελαιοτριβεία ποσοτικά είναι 1,6 φορές το βάρος του ελαιόκαρπου που εισάγεται σ’ αυτά. Περιέχει σημαντικά οργανικά ρυπαντικά φορτία (BOD5= 45,5 g/l, COD -95 g/l, TOC=38,9 g/l) αλλά και τοξικά φορτία (Φαινολικά TPC =10,6 g/l). Επί πλέον περιέχει σημαντικές ποσότητες υπολειμματικού ελαιόλαδου FOG=1 ,5 g/l. Επειδή δεν έχει βρεθεί βιώσιμη και τεχνικά αποδεκτή μέθοδος για την επεξεργασία του κατσίγαρου όλος ο κατσίγαρος τελικά καταλήγει στο περιβάλλον ανεπεξέργαστος. Η προτροπή της Πολιτείας προς τα ελαιοτριβεία είναι η αποθήκευση του κατσίγαρου σε ανοικτές εξατμισιοδεξαμενές με την ελπίδα το περιεχόμενό τους να εξατμιστεί κατά την διάρκεια των εννέα μηνών αργίας του ελαιοτριβείου μέχρι την επόμενη ελαιοκομική περίοδο. Η λύση αυτή αποδείχτηκε ανεφάρμοστη διότι (α) απαιτούνται μεγάλες εκτάσεις γής, (β) το ελαιόλαδο που περιέχεται στον κατσίγαρο επιπλέει και συσσωρευόμενο στην επιφάνεια της δεξαμενής διακόπτει την διαδικασία της εξάτμισης δημιουργώντας αναερόβιες συνθήκες οι όποιες με την σειρά τους, λόγω αναερόβιων βιολογικών δράσεων, δημιουργούν συνθήκες αφόρητης δυσοσμίας σε μεγάλη απόσταση από την δεξαμενή.

Στην επιτακτική απαίτηση επίλυσης των περιβαλλοντικών προβλημάτων που δημιουργεί ο κατσίγαρος εμφανίστηκε μία νέα μέθοδος εξαγωγής του ελαιολάδου που δεν παράγει κατσίγαρο. Κατά την μέθοδο αυτή δεν προστίθεται επί πλέον νερό κατά την διαδικασία της μάλαξης και της φυγοκέντρησης, έτσι ώστε από το decanter λαμβάνονται δύο προϊόντα: το ελαιόλαδο και ο πυρήνας, ένα υδαρές υπόλειμμα με 65%-75% σε υγρασία. Τα ελαιοτριβεία που λειτουργούν με αυτή την μέθοδο ονομάζονται ΙΙ-φασικά και ο παραγόμενος πυρήνας ΙΙ-φασικός. Επειδή ο ΙΙ-φασικός πυρήνας περιέχει σημαντικές ποσότητες υπολειμματικού ελαιολάδου (6-8%) υφίσταται μία περαιτέρω επεξεργασία που περιλαμβάνει: (α) αραίωση του διφασικού πυρήνα (β) κοσκίνισμα για απομάκρυνση του πυρηνόξυλου και (γ) φυγοκέντρηση σε decanter υψηλής περιστροφικής ταχύτητας για την εξαγωγή του υπολειμματικού ελαίου το οποίο ελαττώνεται έως 0.5-0.6%. Η μέθοδος, λόγω της επαναφυγοκέντρησης του υδαρούς ΙΙ-φασικού πυρήνα ονομάστηκε repasso και πρωτοεφαρμόστηκε στην Ισπανία. Γρήγορα επεκτάθηκε σε όλες τις χώρες της Μεσογείου με την ελπίδα ότι θα αποτελέσει λύση όλων των περιβαλλοντικών προβλημάτων των ελαιοτριβείων. Στην Ελλάδα η μέθοδος αυτή εφαρμόστηκε από την Πολιτεία στα νέο-ιδρυόμενα ελαιοτριβεία με εξαναγκασμό με αποτέλεσμα το 30% πλέον των ελαιοτριβείων να έχουν ΙΙ-φασική λειτουργία. Στην πραγματικότητα όμως η διαχείριση του υδαρούς τελικού υπολείμματος μετά το repasso, επαναφέρει εντονότερα το ίδιο πρόβλημα που υπήρχε με την διαχείριση του κατσίγαρου. Επί πλέον η παραγωγή του ελαιολάδου μέσω ΙΙ-φασικών ελαιοτριβείων παρουσιάζει πρόσθετα προβλήματα σε σχέση με το ελαιόλαδο που παράγεται στα IΙΙ-φασικά ελαιοτριβεία: (α) η ποσοτική και ποιοτική απόδοση του ελαιολάδου είναι κατώτερη, (β) το φαινολικό περιεχόμενο του ελαιολάδου είναι μικρότερο, (γ) απαιτείται περισσότερος χρόνος εξαγωγής, (δ) η διαδικασία παραγωγής είναι πλέον κοστοβόρα, (ε) η περιεκτικότητα του πυρηνόξυλου σε ελαιόλαδο δεν μπορεί να ελαττωθεί στις απαιτήσεις του νόμου

Συνολικά και σήμερα ακόμα το πρόβλημα της περιβαλλοντικής διαχείρισης της εξαγωγής του ελαιολάδου από τους καρπούς της ελιάς παραμένει άλυτο. Μια αποτελεσματική λύση θα πρέπει να είναι τεχνικά αποτελεσματική και παράλληλα βιώσιμη. Επειδή η παραγωγή του ελαιολάδου έχει πολύ μικρά περιθώρια κέρδους, θα πρέπει η εφαρμοζόμενη τεχνική να περιλαμβάνει την εξαγωγή ή/και την παραγωγή προϊόντων προστιθέμενης αξίας που θα μπορούσαν να την καταστήσουνε βιώσιμη. Μία τέτοια τεχνική προτείνεται με την παρούσα εφεύρεσή μας.

Εμπορεύσιμα προϊόντα που μπορούν να εξαχθούν από τα υγρά και στερεά υπολείμματα (απόβλητα) της ελαιοκομίας είναι: (α) το περιεχόμενο σ’ αυτά υπολειμματικό ελαιόλαδο το οποίο ανέρχεται σε 25-32% του παραγόμενου ελαιολάδου και (β) οι περιεχόμενες φαινολικές ενώσεις οι οποίες αποτελούν προϊόν υψηλής προστιθέμενης αξίας. Η αναγκαιότητα παραλαβής των δύο αυτών προϊόντων δεν έγκειται μόνο στο γεγονός ότι έχουν σημαντική εμπορική αξία, αλλά και ότι αποτελούν ισχυρούς ανασταλτικούς παράγοντες για οποιαδήποτε βιολογική αξιοποίηση και επεξεργασία της υπολειπόμενης βιομάζας. Μετά την απομάκρυνση του ελαιολάδου και των φαινολικών ενώσεων από τα υπολείμματα της ελαιοκομίας, τα μεν υγρά απόβλητα γίνονται ιδανικό υπόστρωμα για την παραγωγή ενέργειας με αναερόβια χώνευση τα δε στερεά απόβλητα (πυρήνας, φύλλα ελιάς, κλαδέματα ελιάς) μπορούν να συγκομποστοποιηθούν με τα απόβλητα της αναερόβιας χώνευσης και να παράγουν ένα εδαφοβελτιωτικό υψηλής ποιότητας. Η θερμότητα που παράγεται από τις εξώθερμες βιοαντιδράσεις της συγκομποστοποίησης των οργανικών υποστρωμάτων είναι ικανή να εξατμίσει όλες τις περίσσειες ποσότητες νερού του συνόλου των διεργασιών. Έτσι επιτυγχάνεται μία πλήρης αξιοποίηση όλων των υπολειμμάτων της ελαιοποίησης των καρπών της ελιάς με την παράλληλη παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας (ελαιόλαδο, φαινολικές ενώσεις, ενέργεια και εδαφοβελτιωτικό). Το παραγόμενο εδαφοβελτιωτικό επιστρέφοντας στην καλλιέργεια της ελιάς θα μπορούσε να καταστήσει αυτήν ως «καθαρή» καλλιέργεια όπου όλα τα απαραίτητα συστατικά για την ανάπτυξή της ελιάς ανακυκλώνονται πλήρως σ'αυτήν, εκτός του άνθρακα που συμπληρώνεται από το CO2της ατμόσφαιρας και της ηλιακής ενέργειας. Αποτελεί ένα πολύ καλό παράδειγμα κυκλικής οικονομίας.

Οι φαινολικές ενώσεις είναι υδατοδιαλυτές ενώσεις και επομένως θα έπρεπε, κατα τις διαδικασίες εξαγωγής του ελαιολάδου από τον καρπό, να περιέχονται ποσοτικά στον κατσίγαρο. Εντούτοις, επειδή οι φαινολικές ενώσεις είναι συνδεδεμένες με μόρια σακχάρων, εύκολα προσκολλώνται με χημικούς δεσμούς σε στερεά αιωρούμενα σωματίδια που περιέχουν κυτταρίνη, ημικυτταρίνη και λιγνίνη. Το ίδιο συμβαίνει και με τα πολύ μικρού μεγέθους σωματίδια ελαιολάδου. Επομένως ένα σημαντικό μέρος τόσο των φαινολικών ενώσεων όσο και του ελαιολάδου προσκολλούνται στον πυρήνα και στα αιωρούμενα σωματίδια του κατσίγαρου και δύσκολα αποχωρίζονται από αυτά. Μετά από επιστάμενες έρευνες μας διαπιστώσαμε πως χρησιμοποιώντας πυκνό θειικό οξύ επιτυγχάνεται μία πολύ ικανοποιητική ποσοτική μεταφορά, τόσο των φαινολικών ενώσεων όσο και των σταγονιδίων ελαίου, από την στερεά στην υδάτινη φάση. Η μεταφορά αυτή για μεν το ελαιόλαδο οφείλεται στην μεταβολή των φορτίων των μικκυλίων του ελαιολάδου ενώ για τις φαινολικές ενώσεις οφείλεται στην αποκοπή του μορίου του σακχάρου από την φαινολική ένωση και την απελευθέρωσή της. Κατόπιν εύκολα τα μικκύλια του ελαιολάδου συνενώνονται σε μία διαδικασία μάλαξης φτιάχνοντας μεγάλα σταγονίδια, τα οποία απομακρύνονται δια βαρύτητας από την υδάτινη φάση. Η χρήση πυκνού θειικού οξέος αποτελεί κομβικό σημείο της εφεύρεσης μας καθότι με την πρόσθεσή του επιτυγχάνεται ποσοτική εξαγωγή του υπολειμματικού ελαιολάδου και των φαινολικών ενώσεων από τον πυρήνα και τον κατσίγαρο. Μάλιστα οι φαινολικές ενώσεις μετά την εξαγωγή τους με την βοήθεια του πυκνού θειικού οξέος δεν είναι πλέον με την γλυκονική τους μορφή διευκολύνοντας την περαιτέρω διαδικασία παραλαβής τους και προστασίας τους από βιολογικές δράσεις.

Μία κλασική μέθοδος διαχωρισμού των φαινολικών ενώσεων από τα υδατικά τους διαλύματα είναι η δέσμευσή τους από πολύ-διασταυρούμενες πολυεστερικές μη ιονικές ρητίνες.

Μία μονάδα πλήρους επεξεργασίας και αξιοποίησης όλων των αποβλήτων, στερεών και υγρών, που παράγονται από την καλλιέργεια της ελιάς και την εξαγωγή του ελαιολάδου από τους καρπούς της ελιάς σε ΙΙ-φασικά και III-φασικά ελαιοτριβεία, σύμφωνα με την προτεινόμενη εφεύρεσή μας, παρουσιάζεται στο παρατιθέμενο διάγραμμα και περιγράφεται παρακάτω.

Στη μονάδα καταλήγουν: (α) ο πυρήνας ΙΙΙ-φασικών ελαιοτριβείων που ανέρχεται σε σε 45-55% του προς ελαιοποίηση καρπού (β) η ανάλογη ποσότητα κατσίγαρου που ανέρχεται σε 110-165% του προς ελαιοποίηση καρπού και η οποία αποθηκεύεται προσωρινά (αριθμός 1 του διαγράμματος), (γ) II-φασικός πυρήνας που ανέρχεται σε 80-110% του προς ελαιοποίηση καρπού (δ) φύλλα της ελιάς που παράγονται κατά την αποφύλλωση του καρπού στο ελαιοτριβείο και (ε) κλαδέματα της ελιάς που ανέρχονται σε 60% του προς ελαιοποίηση καρπού

Ο ΙΙ-φασικός πυρήνας αναμιγνύεται (αριθμός 2 του σχήματος 1) με τον III-φασικό πυρήνα καθώς και με κατσίγαρο με τέτοια αναλογία ώστε η συγκέντρωση των αιωρούμενων στερεών να γίνει 65-75%. Στην ανάμιξη αυτή συμμετέχει και μέρος ή όλη η ποσότητα των φύλλων ελιάς που εισάγονται στην μονάδα καθώς επίσης προστίθεται 0,5-2 % ποσότητα πυκνού θειϊκού οξέος. Εάν θέλουμε να παραλάβουμε το πυρηνόξυλο που περιέχεται στον πολτό, θα πρέπει ο πολτός να διέλθει από κόσκινο, το οποίο συγκρατεί το ξυλώδες μέρος του πολτού (αριθμός 3 του σχήματος 1). Ο τρόπος αυτός παραλαβής του πυρηνόξυλου, δηλαδή παραλαβή του μετά την προσθήκη του πυκνού θειικού οξέος, διαπιστώθηκε από έρευνα που πραγματοποιήσαμε δίνει το πλεονέκτημα ότι το παραγόμενο πυρηνόξυλο περιέχει λιγότερο από 2,2% ελαιόλαδο.

Ο υδαρής πολτός που δημιουργείται από την προαναφερόμενη ανάμιξη, οδηγείται σε διαδικασία μάλαξης (αριθμός 7 του διαγράμματος) όπου επίσης προστίθεται 0,5-2 % ποσότητα πυκνού θειϊκού οξέος. Κατά την διάρκεια της μάλαξης τα μόρια των φαινολικών ενώσεων απαλλάσσονται από τα σάκχαρά τους και εξάγονται ποσοτικά στην υδάτινη φάση.

Επίσης τα μικκύλια των μικρής διαμέτρου (<2 μ) σταγονιδίων ελαιολάδου, στη διαδικασία ανάμιξης και της μάλαξης, λόγω της παρουσίας του πυκνού θειικού οξέος, χάνουν μερικώς ή ολικώς τα φορτία τους με αποτέλεσμα να διασπούν τον δεσμό τους με τα στερεά του πυρήνα και να συσσωματώνονται εύκολα σε μεγάλες σταγόνες ώστε κατόπιν με φυγοκέντρηση (αριθμός 10 του διαγράμματος) να παραλαμβάνονται ποσοτικά. Το ποσοστό ανάκτησης του ελαιολάδου εξαρτάται από την ταχύτητα περιστροφής του φυγοκεντριστήρα, έτσι για ταχύτητες μεγαλύτερες των 5000 rpm (decanter τύπου repasso) η απόδοση παραλαβής του ελαιολάδου προσεγγίζει το 98%. Κατά την φυγοκέντρηση, παραλαμβάνονται άλλα δυο προϊόντα: (α) ο στερεός πυρήνας που οδηγείται σε διαδικασία συγκομποστοποίησης με τα κονιοποιημένα κλαδέματα και (β) υγρά απόβλητα που οδηγούνται σε δεύτερη κάθετη φυγοκέντρηση, τύπου basket, (αριθμός 9 του διαγράμματος) μαζί με τα υγρά της φυγοκέντρησης (10).

Παράλληλα η ποσότητα του κατσίγαρου που περίσσευσε μετά την αναγκαία αραίωση του πυρήνα στην διεργασία (2), αναμιγνύεται με πυκνό θειικό οξύ σε αναλογία 0.1-1% (αριθμός 6 του διαγράμματος) ώστε να ελευθερωθούν τα σταγονίδια ελαίου που είναι δεσμευμένα στα αιωρούμενα στερεά που βρίσκονται σε κολλοειδή διασπορά στην υδάτινη φάση η οποία κατόπιν οδηγείται σε φυγοκέντρηση (αριθμός 9 του διαγράμματος) για τον διαχωρισμό των τριών φάσεων: της λιπαρής (ελαιόλαδο), της υδάτινης (υγρό απόβλητο) και της στερεός (στερεό απόβλητο). Ο διαχωρισμός αυτός διευκολύνεται σημαντικά από το γεγονός της κροκίδωσης των σταγονιδίων ελαιολάδου τα οποία εξ αιτίας της προσκόλλησης τους στα αιωρούμενα στερεά δημιουργούν φαινόμενα κολλοειδούς διασποράς τους παρεμποδίζοντας τον διαχωρισμό τους δια βαρύτητας.

Τελικά, μετά την διαδικασία της ανάμιξης του κατσίγαρου και του αραιωμένου με κατσίγαρου πυρήνα με πυκνό θειικό οξύ και της φυγοκέντρησής τους, (α) παραλαμβάνεται τουλάχιστον το 70% του ελαιόλαδου που περιέχεται, στα στερεά και στα υγρά απόβλητα των ελαιοτριβείων, (β) παραλαμβάνεται πυρηνόξυλο χαμηλής περιεκτικότητας σε ελαιόλαδο, (γ) παραλαμβάνεται πυρήνας με χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και φαινολικές ενώσεις και (δ) παραλαμβάνονται υγρά απόβλητα με χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρές ενώσεις και εμπλουτισμένα με υδατοδιαλυτές φαινολικές ενώσεις που προϋπήρχαν στον πυρήνα και στον κατσίγαρο. Μάλιστα οι φαινολικές ενώσεις έχουν χάσει σε μεγάλο ποσοστό, λόγω της υδρολυτικής δράσης του πυκνού θειικού οξέος, το γλυκονικό τους τμήμα εμπλουτίζοντας παράλληλα τα υγρά απόβλητα σε διαλυτά σάκχαρα.

Μετά τον διαχωρισμό των υγρών από τα στερεά απόβλητα μέσω φυγοκεντρικών διαδικασιών, τα στερεά απόβλητα οδηγούνται σε διαδικασία συγκομποστοποίησης με τα κονιοποιημένα κλαδέματα ελιάς ενώ τα υγρά απόβλητα οδηγούνται στη μονάδα εξαγωγής ή οξείδωσης των φαινολικών ενώσεων και κατόπιν στην μονάδα αναερόβιας χώνευσης για παραγωγή ενέργειας.

Μετά την παραλαβή του ελαιολάδου από την φυγοκέντρηση (10), ανάλογα με την επιθυμητή εξαγωγή φαινολικών ενώσεων, μέρος των υγρών αποβλήτων διέρχονται από μεμβράνη υπερδιήθησης (αριθμός 17 του σχήματος 1), ενώ τα υπόλοιπα οδηγούνται σε μονάδα χημικής οξείδωσης και κατόπιν αποθήκευσής τους (αριθμός 18 του σχήματος).

Τα διαυγασμένα υγρά απόβλητα που διήλθαν από την μεμβράνη υπερδιήθησης διέρχονται κατόπιν από μη ιονική ρητίνη (αριθμός 23 του σχήματος 1 όπως περιγράφεται στο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μας με αριθμό 20180100507/7-11-2018) η οποία συγκρατεί ποσοτικά τις φαινολικές ενώσεις. Τα υγρά απόβλητα απαλλαγμένα από τις φαινολικές ενώσεις οδηγούνται στην αναερόβια χώνευση μέσω μιας δεξαμενής εξισορρόττησης της παροχής (αριθμός 15 του σχήματος 1). Όταν η ρητίνη κορεστεί με φαινολικές ενώσεις οδηγείται σε διαδικασία αναγέννησης (αριθμός 24 του σχήματος 1) κατά την οποία οι φαινολικές ενώσεις που έχουν συγκρατηθεί απομακρύνονται με έκπλυση με ισχυρά όξινο διάλυμα αιθανόλης ή μεθανόλης με προσθήκη πυκνού θειικού οξέος. Το όξινο αλκοολικό διάλυμα οδηγείται σε διαδικασία απόσταξης (αριθμός 25 του σχήματος 1) όπου παραλαμβάνεται (α) η αλκοόλη (αιθανόλη ή μεθανόλη) και η οποία ανακυκλώνεται καθώς και (β) ένα όξινο συμπύκνωμα φαινολικών ενώσεων το οποίο διατίθεται στο εμπόριο είτε ως έχει (π.χ. ως βιολογικό βιοκτόνο) είτε σε μονάδες εξουδετέρωσης και διαχωρισμού στις επί μέρους φαινολικές ενώσεις.

Τα υγρά απόβλητα που παράγονται από την διαδικασία της φυγοκέντρησης (9) και τα οποία δεν πέρασαν από την μεμβράνη υπερδιήθησης (17), επειδή περιέχουν φαινολικές ενώσεις και έχουν υψηλή τοξικότητα για οποιαδήποτε περαιτέρω βιολογική επεξεργασία, οδηγούνται σε διαδικασία οξείδωσης (αριθμός 18 του σχήματος 1) με αντιδραστήρια fenton (Fe<2+>+ Η2Ο2). Η διαδικασία αυτή αποδεδειγμένα (περιγράφεται αναλυτικά στο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μας με αριθμό 20000100177/26-5-2000) οξειδώνει αποτελεσματικά τις φαινολικές ενώσεις ελαττώνοντας παράλληλα σημαντικά την τοξικότητα του υγρού αποβλήτου σε βιολογικές δράσεις.

Στην δεξαμενή εξισορρόπησης (15) συγκεντρώνονται τα οξειδωμένα απόβλητα (18), τα διηθήματα της υπερδιήθησης (17) καθώς και τα στραγγίσματα των ρητινών (23). Το περιεχόμενο υγρό απόβλητο της εξισορρόπησης (15) περιέχει υψηλές συγκεντρώσεις θειικών και ιόντων σιδήρου και οδηγείται σε διαδικασία αναερόβιας χώνευσης (αριθμός 19 του σχήματος 1) σε αντιδραστήρες κοκκώδους βιολογικής λάσπης τύπου UASB ή ESBG ή SGBR. Οι αντιδραστήρες αυτού του τύπου καθίστανται ιδανικοί για την αναερόβια χώνευση του αποβλήτου αυτού διότι η παρουσία θειικών μετατρέπονται από αναερόβια θειο-βακτήρια σε υδρόθειο το οποίο αντιδρά με τα ιόντα σιδήρου παράγοντας αναντίστρεπτα ιζήματα FexSyτα οποία αποτελούν, όπως έχουμε αποδείξει από ερευνητικές μας εργασίες, ιδανικούς πυρήνες κοκκοποίησης της μικροβιακής αναερόβιας βιομάζας. Έτσι στην αναερόβια χώνευση επιτελείται η απομάκρυνση τόσο των ιόντων σιδήρου όσο και των θειικών καθώς επίσης και η εξουδετέρωση του αποβλήτου. Επί πλέον η παρουσία των ιόντων σιδήρου ευνοεί την ανάπτυξη των αυτότροφων «πορφυρών» βακτηρίων (purple bacters) τα οποία αξιοποιούν το παραγόμενο CO2από τις αναερόβιες βιολογικές δράσεις με αποτέλεσμα η περιεκτικότητα του παραγόμενου βιοαερίου σε μεθάνιο να είναι αυξημένη (>70%) (όπως περιγράφεται στο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μας με αριθμό 1006357/8-4-2009). Το βιοαέριο αποθηκεύεται (αριθμός 26 του σχήματος 1) ώστε να εξισορροπηθεί η παροχή του προς την μονάδα συνδυασμένης παραγωγής θερμικής και ηλεκτρικής ενέργειας Combined Heat and Power (αριθμός 27 του σχήματος 1).

Η έξοδος από την αναερόβια χώνευση συλλέγεται σε δεξαμενή αποθήκευσης (αριθμός 20 του σχήματος 1) από όπου τροφοδοτείται είτε στην μονάδα συγκομποστοποίησης του στερεού μίγματος (αριθμός 11 του σχήματος 1) των στερεών αποβλήτων της φυγοκέντρησης (10) με τα κονιοποιημένα κλαδέματα και φύλλα της ελιάς είτε σε σύστημα υπερδιήθησης UF - αντίστροφης όσμωσης RO (αριθμός 21 και 22 του σχήματος 1) για νερό απόρριψης υψηλής καθαρότητας.

Τα στερεά απόβλητα της φυγοκέντρησης (10) αναμεμιγμένα (αριθμός 11 του σχήματος 1) με τα φύλλα ελιάς και τις παραγόμενες βιολογικές λάσπες της αναερόβιας χώνευσης οδηγούνται σε διαδικασίες θερμόφιλης συγκομποστοποίησης (αριθμός 12 του σχήματος 1). Στη διαδικασία αυτή επέρχεται σημαντική εξάτμιση της περιεχομένης υγρασίας του στερεού υποστρώματος η οποία αναπληρώνεται με υγρά απόβλητα που έχουν αποθηκευτεί στην δεξαμενή αποθήκευσης της διαδικασίας 20. Η διαδικασία συγκομποστοποίησης υγρών και στερεών οργανικών αποβλήτων σαν μία νέα μέθοδος επεξεργασίας υγρών αποβλήτων έχει περιγράφει στο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μας με αριθμό 970100075/26-2-97. Η υγρασία των σωρών κομποστοποίησης πρέπει να παραμένει σταθερή και αυτό ρυθμίζεται είτε με πρόσθεση κονιοποιημένων κλαδεμάτων είτε με τα αποθηκευμένα υγρά απόβλητα (20). Η σωστή ρύθμιση των ισοζυγίων στερεών και υγρών αποβλήτων μπορεί να αφομοιώσει όλη την ποσότητα των υγρών αποβλήτων καθιστώντας την όλη διαδικασία «καθαρή» με μηδενική εκπομπή ρύπων στο περιβάλλον. Η ημερήσια τροφοδοσία των υγρών αποβλήτων στην διαδικασία της συγκομποστοποίησης μπορεί να ανέλθει μέχρι και 5% κ.β. του κομποστοποιού μενού υποστρώματος.

Μετά την θερμόφιλη κομποστοποίση που μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε σε κλειστούς (in vessel) είτε σε ανοικτούς (windraw) βιοαντιδραστήρες συνεχούς ή διαλείποντος έργου, ακολουθεί η σταθεροποίηση (ωρίμανσή) του στερεού υποστρώματος (αριθμός 12 του σχήματος 1) και τέλος η χουμοποίηση του (αριθμός 14 του σχήματος 1) πριν διατεθεί στο εμπόριο σαν κόμποστ.

Η συνολική διαδικασία που περιγράφεται στην παρούσα εφεύρεσή μας αποτελεί καινοτομική συνδυαστική διαχείριση επί μέρους αποδεδειγμένων διαδικασιών έτσι ώστε να καταστήσουν την επεξεργασία των αποβλήτων της παραγωγής του ελαιολάδου μία βιώσιμη ολοκληρωμένη παραγωγική διαδικασία με ταυτόχρονη παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας και με μηδενική εκπομπή ρύπων. Η εφεύρεσή μας αυτή καθιστά την καλλιέργεια της ελιάς ένα σύγχρονο βιοδιυλιστήριο το οποίο χρησιμοποιώντας μόνο την ηλιακή ενέργεια και το CO2της ατμόσφαιρας παράγει πλήθος προϊόντων μεγάλης διατροφικής και φαρμακευτικής αξίας.

Παράδειγμα

8925 tn φύλλων ελιάς, 82125 tn υγρών αποβλήτων ΙΙΙ-ελαιοτριβείων, 15868 tn πυρήνας ΙΙ-φασικών ελαιοτριβείων, 57700 tn πυρήνας ΙΙΙ-φασικών ελαιοτριβείων και 43676 tn ξυλωδών κλαδεμάτων (ελιάς αλλά και άλλων δένδρων) αναμιγνύονται, σε μία μονάδα επεξεργασίας και αξιοποίησης τους με την προαναφερόμενη τεχνολογία. Ο ρυθμός μεταφοράς και ανάμιξής τους γίνεται παράλληλα με τον ρυθμό παραγωγής τους στα ελαιοτριβεία που συνήθως διαρκεί περίπου τρεις μήνες τον χρόνο εκτός από τα κλαδέματα τα οποία συλλέγονται καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου. Η ανάμιξη τους με τις προαναφερόμενες αναλογίες εξασφαλίζουν μία αναγκαία συγκέντρωση αιωρούμενων στερεών μεγαλύτερη από 60% (επιδιώκοντας την άριστη 70%). Το μίγμα με ρυθμό, 2000-2500 tn/d, μεταφέρεται σε σύστημα μάλαξηςφυγοκέντρισης (σύστημα repasso) για τον διαχωρισμό των φάσεων. Στους μαλακτήρες προστίθεται πυκνό θειικό οξύ σε αναλογία περίπου 0,5-2 kg π. H2SO4 για κάθε tn μίγματος. Η πρόσθεση του π. H2SO4 κατά την διαδικασία της μάλαξης αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο της εφεύρεσής μας καθότι με τον τρόπο αυτόν α) διαρρηγνύονται αποτελεσματικά τα κύτταρα που περιέχουν το ελαιόλαδο καθώς και οι χημικοί δεσμοί του με το ξυλώδες (κυτταρίνη ,λιγνίνη) μέρος του καρπού, β) οι μικρές σταγόνες του ελαιολάδου που έχουν αποσπαστεί συνενώνονται διευκολύνοντας τον διαχωρισμό τους από το μίγμα, γ) αποτρέπεται ο πολυμερισμός άλλων συστατικών που περιέχονται στο μίγμα όπως είναι οι πηκτίνες, δ) επέρχεται μερικός εξευγενισμός του ελαιολάδου με αποτροπή της βιοαποσύνθεσης του μίγματος και εμπλουτισμού του ελαιολάδου με πτητικά οξέα, ε)παράλληλα διασπώνται οι γλυκοζιτικοί δεσμοί των φαινολικών ενώσεων με αποτέλεσμα να περνούν ποσοτικά στην υδάτινη φάση οι φαινολικές ενώσεις, όπως έχει περιγράφει στο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μας με αριθμό 20180100507/7-11-2018. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι να παραλαμβάνεται στον φυγοκεντρικό διαχωρισμό 4437 tn υπολειμματικού ελαιολάδου και 44,63 tn φαινολικών ενώσεων. Μετά τον φυγοκεντρικό διαχωρισμό, εκτός από το υπολειμματικό ελαιόλαδο και τις φαινολικές ενώσεις, παραλαμβάνονται και 125361 tn στερεών και 82933 tn υπολειμμάτων τα οποία, επειδή έχουν παραχθεί κατά την διάρκεια των τριών μηνών, πρέπει να αποθηκευτούν ώστε η περαιτέρω βιολογική τους επεξεργασία (αναερόβια χώνευση και κομποστοποίηση) να μπορεί να γίνεται κατά την διάρκεια όλης της χρονιάς. Τα υγρά απόβλητα, αφού διέλθουν από σύστημα υπερδιήθησης και καταλλήλων ρητινών ώστε να επιτευχθεί η απομάκρυνση των φαινολικών ενώσεων, οδηγούνται σε μονάδα αναερόβιας βιολογικής χώνευσης για την αξιοποιησή τους σε παραγωγή ενέργειας. Με τον τρόπο αυτό παράγονται 4480 m<3>/d βιοαέριο η καύση του οποίου σε συνδυασμένο σύστημα παραγωγής ενέργειας αποδίδει 760 KW θερμικής ενέργειας και 500KW ηλεκτρικής ενέργειας. Τα στερεά υπολείμματα, 125361 tn/y από την φυγοκέντριση του αρχικού οξυνισμένου μίγματος αποθηκεύονται και οδηγούνται σε μονάδα κομποστοποίησης με ημερήσια τροφοδοσία 418 tn/d καθ’ όλη την διάρκεια του έτους. Επειδή κατά την διάρκεια της κομποστοποίησης, το προς κομποστοποίηση στερεό υπόστρωμα χάνει σημαντική ποσότητα υγρασίας η οποία πρέπει να αντικαθίσταται γι’ αυτό και τα υγρά απόβλητα που προκύπτουν από την αναερόβια χώνευση τροφοδοτούνται με κατάλληλο ρυθμό στο στερεό υπόστρωμα ώστε να συγκομποστοποιούνται μαζί με αυτό. Τελικά μετά από συγκομποστοποίση 24 τουλάχιστον ημερών παράγεται ένα οργανοχουμικ μενης αξίας με ρυθμό 280 tn/d (συνολι ό εδαφοβελτιωτικό υψηλής προστιθέκά 80000 tn/y)

Claims (10)

ΑΞΙΩΣΕΙΣ

1. Μέθοδος επεξεργασίας και αξιοποίησης των υγρών αποβλήτων (κατσίγαρος) και στερεών αποβλήτων (πυρήνας, φύλλα ελιάς και των κλαδεμάτων της ελιάς) ΙΙ-φασικών και ΙΙΙ-φασικών ελαιοτριβείων με προσθήκη πυκνού θειικού οξέος από 0,1 έως 5% κατά βάρος.

2. Μέθοδος κατά την αξίωση 1 χαρακτηριζόμενη από την αραίωση των στερεών αποβλήτων με κατσίγαρο ώστε η συγκέντρωση των αιωρούμενων στερεών στον πολτό να είναι από 25-35% κατά βάρος

3. Μέθοδος κατά τις αξιώσεις 1 και 2 χαρακτηριζόμενη από την μάλαξη του πολτού και παραλαβή μέσω φυγοκέντρησης ελαιοολάδου και αποβλήτων δύο φάσεων: (α) υγρά υδάτινα απόβλητα και (β) στερεά οργανικά απόβλητα.

4. Μέθοδος κατά τις αξιώσεις 1 , 2 και 3 χαρακτηριζόμενη από την απομάκρυνση των υδατοδιαλυτών φαινολικών ενώσεων από το υγρό υδάτινο απόβλητο κατόπιν διαύγασής του μέσω διήθησης και διελεύσεως από μη ιονική ρητίνη, η αναγέννηση της οποίας επιτυγχάνεται με έκπλυσή της με ισχυρά όξινο αλκοολικό διάλυμα μεθανόλης ή αιθανόλης με θειικό οξύ.

5. Μέθοδος κατά την αξίωση 4 χαρακτηριζόμενη από την παραλαβή συμπυκνώματος φαινολικών ενώσεων με απόσταξη του όξινου αλκοολικού διαλύματος και ανακύκλωση της αποσταζόμενης αλκοόλης.

6. Μέθοδος κατά τις αξιώσεις 1 , 2, 3 και 4 χαρακτηριζόμενη από την οξείδωση του υγρού υδάτινου αποβλήτου με προσθήκη δισθενούς σιδήρου και υπεροξειδίου του υδρογόνου ώστε να οξειδωθούν οι εναπομένουσες φαινολικές ενώσεις.

7. Μέθοδος κατά τις αξιώσεις 1 , 2, 3, 4 και 6 χαρακτηριζόμενη από την αναερόβια χώνευση, σε βιοαντιδραστήρες κοκκώδους βιολογικής λάσπης, του υδάτινου αποβλήτου το οποίο δεν περιέχει ελαιόλαδο, περιέχει ιόντα σιδήρου και θειικών και οι φαινολικές ενώσεις είτε έχουν απομακρυνθεί από αυτό είτε έχουν οξειδωθεί.

8. Μέθοδος κατά τις αξιώσεις 1 , 2, 3, 4, 6 και 7 χαρακτηριζόμενη από την συγκομποστοποίηση των αναεροβίως χωνεμένων υγρών αποβλήτων με τα στερεά απόβλητα και τις αναερόβιες βιολογικές λάσπες εμπλουτισμένα με «purple barters” τα οποία αποδεδειγμένα βελτιώνουν την μικροβιακή δραστηριότητα του εδάφους.

9. Μέθοδος κατά τις αξιώσεις 1, 2, 3, 4, 6, 7 και 8 χαρακτηριζόμενη από την δυνατότητα πρόσθεσης ξυλωδών υλικών, όπως τα κλαδέματα της ελιάς, στην διαδικασία της συγκομποστοποίησης ώστε να διατηρείται σταθερή η συγκέντρωση της υγρασίας κατά την διάρκεια της κομποστοποίησης και παράλληλα να απορροφώνται μεγάλες ποσότητες υγρών αποβλήτων με διαδικασίες βιο-ξήρανσης προσεγγίζον πομπής ρύπων.

10. Μέθοδος κατά τις αξιώσεις 1, 2, 3, την παραγωγή, μετά την συγκομποστο όλων των αποβλήτων και παραπροϊόν παραλαβής του ελαιόλαδου από τους ψηλής ποιότητας εδαφοβελτιωτικού πο τας έτσι τον σκοπό της μηδενικής εκ-

4, 6, 7, 8 και 9 χαρακτηριζόμενη από ποίηση, ωρίμανση και χουμοποίηση, των της καλλιέργειας της ελιάς και της καρπούς της, την παραγωγή ενός υυ μπορεί να χαρακτηριστεί βιολογικό.