BE1027827A1

BE1027827A1 - Twee-componentenadhesief voor steenstripverlijming

Info

Publication number: BE1027827A1
Application number: BE20195873A
Authority: BE
Inventors: Mario Meulemans
Original assignee: Fourny Nv
Priority date: 2019-12-06
Filing date: 2019-12-06
Publication date: 2021-06-29
Also published as: BE1027827B1

Abstract

In een eerste aspect betreft de onderhavige uitvinding een twee-componentenadhesief, omvattende minstens een eerste en een tweede reactieve component, de eerste component omvattende één of meerde vernetbare epoxyharsen en de tweede component omvattende één of meerdere verharders, waarbij het genoemde epoxyhars een diglycidylether, glycidylester, glycidylamine, cycloalifatisch epoxide, glycidylisocyanuraat, of combinaties ervan omvat, en waarbij de genoemde verharder een polyamine omvat, waarbij de eerste en/of tweede component een thixotropeermiddel omvat, welk thixotropeermiddel een concentratie heeft in de eerste en/of tweede component begrepen tussen 1,0 en 20,0 m%. Een tweede en derde aspect betreffen respectievelijk het gebruik van het twee-componentenadhesief voor het verlijmen van steenstrips op een substraat en een werkwijze hiervoor.

Description

TWEE-COMPONENTENADHESIEF VOOR STEENSTRIPVERLIJMING

TECHNISCH DOMEIN De uitvinding heeft betrekking op een adhesief. Meer bepaald bevindt de uitvinding zich in het technisch deelgebied van epoxy twee-componentenadhesieven.

STAND DER TECHNIEK Bij het afwerken van diverse private en/of industriële bouwprojecten wordt tegenwoordig courant gekozen voor een afwerking met steenstrips. Niet alleen zijn steenstrips esthetisch, met een uiterlijk vergelijkbaar met volle bakstenen, bovendien kunnen ze veelzijdig worden ingezet, bijvoorbeeld voor het afwerken van uitwendig geplaatste isolatieplaten. Met de steeds strenger wordende isolatienormen vormt het gebruik van isolatieplaten een eenvoudige manier om de isolatiewaarde van bestaande gebouwen te verhogen. Afwerking met steenstrips is hier een vaak gemaakt keuze die zowel esthetisch als ruimtebesparend is. Het aanbrengen van steenstrips op beton of andere bouwmaterialen is echter niet altijd eenvoudig en stelt hoge eisen aan het gebruikte adhesief die vaak erg specifiek zijn, afhankelijk van het substraat waarop de steenstrips bevestigd worden. Voor de verlijming van steenstrips op isolatiepanelen kan een gemodificeerd silaanpolymeer (MS-polymeer) worden gebruikt, zoals beschreven in EP 2 565 003. Dit MS-polymeer heeft echter als nadeel dat het erg snel uithardt en slechts weinig open tijd laat. In het bijzonder voor bouwprojecten, waar grote oppervlakken bekleed worden met steenstrips, is dit nadelig. De reologische eigenschappen van dit adhesief zijn bijgevolg niet voorzien op het semi- of volautomatisch aanbrengen van steenstrips, waarbij het aanbrengen snel en efficiënt dient te verlopen, met waarborging van een lange open tijd, doch waarbij het adhesief na aanbrengen goed blijft zitten op het substraat, en onmiddellijk een hoge kleefkracht heeft. Het MS- polymeer zoals beschreven in EP ‘033 is bovendien minder geschikt voor verlijming op beton, vezelcement of hout. Alternatief kan een twee-component epoxylijm worden gebruikt, zoals bekend uit onder meer US 2007/0264506. US ‘506 gaat echter niet in op de reologische eigenschappen van dit adhesief, noch op de beschikbare open tijd. Voor het efficiënt verljmen van steenstrips in bouwtoepassingen is het echter belangrijk dat het adhesief enerzijds eenvoudig aan te brengen is en dat anderzijds de hechtingscapaciteit onmiddellijk na aanbrengen al gemaximaliseerd wordt, dit om het verschuiven en/of wegdrijven van aangebrachte steenstrips te minimaliseren. Bovendien zijn epoxylijmen doorgaans vrij rigide, terwijl toepassing in bouwprojecten enige flexibiliteit na uitharding vereist. Er is bijgevolg nood aan een veelzijdig adhesief met aangepaste reologie, welk enerzijds gemakkelijk aan te brengen en/of te verpompen is, doch onmiddellijk na het aanbrengen een goede kleefkracht vertoont teneinde het verschuiven en/of wegdrijven van steenstrips te minimaliseren. Na uitharding is het adhesief bij voorkeur nog enigszins flexibel.

De huidige uitvinding beoogt minstens een oplossing te vinden voor enkele van bovenvermelde problemen of nadelen.

SAMENVATTING VAN DE UITVINDING Tot dit doel verschaft de huidige uitvinding een twee-componentenadhesief volgens conclusie 1. Het twee-componentenadhesief volgens de onderhavige uitvinding omvat minstens een eerste en een tweede reactieve component, de eerste component omvattende één of meerde vernetbare epoxyharsen en de tweede component omvattende één of meerdere verharders, waarbij het genoemde epoxyhars een diglycidylether, glycidylester, glycidylamine, cycloalifatisch epoxide, glycidylisocyanuraat, of combinaties ervan omvat. De genoemde verharder omvat hierbij een polyamine. De eerste en/of tweede component van het twee- componentenadhesief volgens de onderhavige uitvinding omvat hierbij een thixotropeermiddel, welk thixotropeermiddel een concentratie heeft in de eerste en/of tweede component begrepen tussen 1,0 en 20,0 m%.

Het twee-componentenadhesief met een samenstelling volgens de onderhavige uitvinding vertoont een optimale pseudoplasticiteit voor het verlijmen van bouwmaterialen. Het adhesief wordt hierbij aangebracht in zijn eerder vloeibare vorm, terwijl het adhesief na aanbrenging een meer stroperige vorm aanneemt. Hierdoor is het adhesief tijdens het aanbrengen vlot en nauwkeurig te doseren, en is het bovendien ook op grotere oppervlakken gemakkelijk aan te brengen. Onmiddellijk na het aanbrengen blijft het adhesief stevig zitten op de materialen, dit onder invloed van de toegenomen viscositeit en optimale benatting.

Voorkeursvormen van het twee-componentenadhesief worden weergegeven in de volgconclusies 2 tot en met 13. Een specifieke voorkeursvorm betreft een contactadhesief volgens conclusie 3, waarbij het thixotropeermiddel is gekozen uit de groep van silica, silicasilylaat, silicadimethylsilylaat, cyclopentasiloxaan, of combinaties ervan. Deze thixotropeermiddelen zijn compatibel met zowel de eerste als de tweede component van het onderhavige epoxy twee-componentenlijmsysteem, en het gebruik ervan bewerkstelligt het gewenste thixotrope effect reeds bij vrij lage concentraties, zowel in de afzonderlijke componenten als in het mengsel ervan. Een tweede aspect van de onderhavige uitvinding betreft een gebruik van een twee- componentenadhesief volgens conclusie 14, voor het verlijmen van steenstrips op een substraat. Gebruik van een twee-componentenadhesief volgens onderhavige uitvinding voor het verlijmen van steenstrips op een substraat verloopt uitzonderlijk efficiënt ten gevolge van de thixotrope eigenschappen van de eerste en/of tweede component van het twee-componentenadhesief. Voorkeursvormen van dit gebruik worden weergegeven in de volgconclusies 15 tot enmet 17. Een derde aspect betreft een werkwijze voor het verlijmen van steenstrips op een substraat volgens conclusies 18 en 19.

GEDETAILLEERDE BESCHRIJVING De onderhavige uitvinding betreft in een eerste aspect twee-componentenadhesief omvattende minstens een eerste en een tweede reactieve component, de eerste component omvattende één of meerdere vernetbare epoxyharsen en de tweede component omvattende één of meerdere verharders. De eerste en/of tweede component van het twee-componentenadhesief volgens de onderhavige uitvinding omvat hierbij een thixotropeermiddel. Tenzij anders gedefinieerd hebben alle termen die gebruikt worden in de beschrijving van de uitvinding, ook technische en wetenschappelijke termen, de betekenis zoals ze algemeen begrepen worden door de vakman in het technisch veld van de uitvinding. Voor een betere beoordeling van de beschrijving van de uitvinding, worden de volgende termen expliciet uitgelegd. “Een”, “de” en “het” refereren in dit document aan zowel het enkelvoud als het meervoud tenzij de context duidelijk anders veronderstelt. Bijvoorbeeld, “een segment” betekent een of meer dan een segment. Wanneer “ongeveer” of “rond” in dit document gebruikt wordt bij een meetbare grootheid, een parameter, een tijdsduur of moment, en dergelijke, dan worden variaties bedoeld van +/-20% of minder, bij voorkeur +/-10% of minder, meer bij voorkeur +/-5% of minder, nog meer bij voorkeur +/-1% of minder, en zelfs nog meer bij voorkeur +/-0.1% of minder dan en van de geciteerde waarde, voor zoverre zulke variaties van toepassing zijn in de beschreven uitvinding. Hier moet echter wel onder verstaan worden dat de waarde van de grootheid waarbij de term “ongeveer” of “rond” gebruikt wordt, zelf specifiek wordt bekendgemaakt. De termen “omvatten”, “omvattende”, “bestaan uit”, “bestaande uit”, “voorzien van”, “bevatten”, “bevattende”, “inhouden”, “inhoudende” zijn synoniemen en zijn inclusieve of open termen die de aanwezigheid van wat volgt aanduiden, en die de aanwezigheid niet uitsluiten of beletten van andere componenten, kenmerken, elementen, leden, stappen, gekend uit of beschreven in de stand der techniek. Het citeren van numerieke intervallen door de eindpunten omvat alle gehele getallen, breuken en/of reële getallen tussen de eindpunten, deze eindpunten inbegrepen.

Het twee-componentenadhesief volgens de onderhavige uitvinding omvat minstens een eerste en een tweede reactieve component, de eerste component omvattende één of meerdere vernetbare epoxyharsen en de tweede component omvattende één of meerdere verharders, waarbij het genoemde epoxyhars een diglycidylether, glycidylester, glycidylamine, cycloalifatisch epoxide, glycidylisocyanuraat, of combinaties ervan omvat. De genoemde verharder omvat hierbij een polyamine. De eerste en/of tweede component van het twee-componentenadhesief volgens de onderhavige uitvinding omvat hierbij een thixotropeermiddel, welk thixotropeermiddel een concentratie heeft in de eerste en/of tweede component begrepen tussen 1,0 en 20,0 m%.

Onder de term “adhesief” wordt in de context van de onderhavige uitvinding een lijm of kleefmiddel verstaan. Meer algemeen zijn adhesieven hulpstoffen welke het mogelijk maken twee of meer voorwerpen, delen, onderdelen en/of materialen, bij voorkeur permanent, aan elkaar te bevestigen. In het bijzonder met de term “twee- 5 componentenadhesief” wordt een adhesief aangeduid dat uit twee of meer componenten bestaat, waarbij de beoogde verkleving slechts wordt verkregen na het samenbrengen van beide componenten tot een mengsel, welke na onderling reactie een gefixeerd geheel vormen.

De maximaal beschikbare tijd tussen het vermengen van de componenten van een twee-componentenadhesief, het aanbrengen ervan op de te verlijmen onderdelen en het effectief in contact brengen van deze delen, met een permanente bevestiging als gevolg, wordt verder ook de “open tijd” genoemd.

De termen “epoxyharsen” en “verharders” betreffen respectievelijk thermohardende epoxide-polymeren, en substanties welke het uitharden van deze epoxide-polymeren induceren en / of versnellen. Samen vormen zij een twee-componentenadhesief, ofwel een twee-componenten epoxyharssysteem, volgens de onderhavige uitvinding. In deze context worden epoxyharsen ook “vernetbaar” genoemd, daar zij onder invloed van genoemde verharders een sterk vernette structuur vormen, welke bindende, adhesieve en/of fixerende eigenschappen heeft.

Met de term “thixotropeermiddel” wordt elke substantie aangeduid welke een stof, in het bijzonder een vloeistof, van thixotrope of pseudoplastische eigenschappen kan voorzien. “Thixotropie”, ofwel “pseudoplasticiteit”, kan hierbij worden begrepen als de eigenschap waarbij de viscositeit van een stof, in het bijzonder een vloeistof, afneemt naarmate een schuifspanning op deze stof wordt uitgeoefend, i.e. onder statische omstandigheden heeft de stof een hogere viscositeit dan wanneer zij onder invloed staat van een schuifspanning. Zo kan een stof met thixotrope eigenschappen in statische omstandigheden eerder stroperig zijn, terwijl zij onder invloed van een schuifkracht eerder vloeibaar wordt.

De thixotropie of pseudoplasticiteit van een twee-componentenadhesief is bepalend is voor het toepassingsgebied. Zo vertoont het twee-componentenadhesief met een samenstelling volgens de onderhavige uitvinding een optimale pseudoplasticiteit voor het verljmen van bouwmaterialen. Het adhesief wordt hierbij aangebracht in zijn eerder vloeibare vorm, terwijl het adhesief na aanbrenging een meer stroperige vorm aanneemt.

Hierdoor is het adhesief tijdens het aanbrengen vlot en nauwkeurig te doseren, en is het bovendien ook op grotere oppervlakken gemakkelijk aan te brengen.

Onmiddellijk na het aanbrengen blijft het adhesief stevig zitten op de materialen, dit onder invloed van de toegenomen viscositeit en optimale benatting.

Dit heeft als voordeel dat ook op oppervlakken welke onder zekere helling staan, tot zelfs verticaal georiënteerd zijn, het risico op afvloeien van het aangebrachte adhesief onder invloed van de zwaartekracht wordt geminimaliseerd.

Dit is in het bijzonder voordelig voor het verlijmen van materialen in bouwtoepassingen, bijvoorbeeld voor het aanbrengen van betegeling of andere bekleding op verticaal of schuin opstaande wanden.

Bij voorkeur heeft het thixotropeermiddel een concentratie in de eerste en/of tweede component begrepen tussen 1,0 en 10,0 m%. Genoemde concentratie van het thixotropeermiddel bewerkstelligt een optimaal evenwicht tussen de viscositeit gedurende en onmiddellijk na het aanbrengen.

Meer bij voorkeur heeft het thixotropeermiddel een concentratie in de eerste component begrepen tussen 1,0 en 10,0 m%, en een concentratie in de tweede component begrepen tussen 1,0 en 10,0 m%. De verkregen thixotropie laat hierbij evenwel toe het twee- componentenadhesief zowel manueel, semiautomatisch als volautomatisch aan te brengen.

Een mogelijke vorm van manuele aanbrenging betreft doseren van het twee-componentenadhesief uit cartouches.

Mogelijke vormen van semi- of volautomatische aanbrenging omvatten geautomatiseerde pomp- en doseringssystemen waarbij de lijm wordt verpompt uit grote vaten.

Het is duidelijk voor de vakman dat de wijze van aanbrengen kan gekozen worden in functie van het toepassingsgebied.

Zo draagt manuele aanbrenging de voorkeur bij gedetailleerd werk, en kan semi- of volautomatische aanbrenging het bekleden van grote wandoppervlaktes met een zekere wandbekleding, bv. steenstrip, aanzienlijk worden versneld.

Dankzij het thixotrope effect verschuiven de aangebrachte materialen minimaal tot niet tijdens het uitharden van het manueel, semi- of volautomatisch aangebrachte adhesief, wat een uitzonderlijk nauwkeurig en kwalitatief resultaat met zich meebrengt.

In sommige uitvoeringsvormen is de concentratie aan thixotropeermiddel in de eerste component begrepen tussen 2,0 en 8,0 m%. De thixotropie van deze component omvattende het epoxyhars is hierbij ideaal voor aanbrengen ervan en het opeenvolgend vermengen ervan met de tweede component.

Bij voorkeur is de concentratie aan thixotropeermiddel in de eerste component begrepen tussen 2,0 en

5,0 m%, meer bij voorkeur tussen 2,0 en 4,0 m%, nog meer bij voorkeur tussen 2,0 en 3,5m%, nog meer bij voorkeur tussen 2,0 en 3,0m%. In sommige uitvoeringsvormen is de concentratie aan thixotropeermiddel in de tweede component begrepen tussen 2,0 en 8,0 m%. De thixotropie van deze component omvattende de verharder is hierbij ideaal voor aanbrengen ervan en het opeenvolgend vermengen ervan met de eerste component. Bij voorkeur is de concentratie aan thixotropeermiddel in de tweede component begrepen tussen 5,0 en 8,0 m%, meer bij voorkeur tussen 6,0 en 8,0 M%, nog meer bij voorkeur tussen 6,0 en 7,0 m%. Het thixotropeermiddel heeft volgens sommige uitvoeringsvormen een concentratie in de eerste component begrepen tussen 2,0 en 3,0 m%, en een concentratie in de tweede component begrepen tussen 6,0 en 7,0 m%. Volgens een verdere of andere uitvoeringsvorm is het thixotropeermiddel gekozen uit de groep van silica, silicasilylaat, silicadimethylsilylaat, cyclopentasiloxaan, of combinaties ervan. Deze thixotropeermiddelen zijn compatibel met zowel de eerste als de tweede component van het onderhavige epoxy twee- componentenljmsysteem, en het gebruik ervan bewerkstelligt het gewenste thixotrope effect reeds bij vrij lage concentraties, zowel in de afzonderlijke componenten als in het mengsel ervan.

Het epoxyhars heeft volgens sommige uitvoeringsvormen een totale concentratie in de eerste component begrepen tussen 40,0 en 50,0 m%. Genoemde concentratie draagt bij aan een goede kleefkracht zonder de viscositeit van het adhesief onnodig te verhogen. Binnen deze concentratierange wordt een optimaal evenwicht tussen de gewenste kleefkracht en thixotrope eigenschappen van het twee- componentenadhesief verkregen. Bij voorkeur is de totale concentratie aan epoxyhars in de eerste component begrepen tussen 40,0 en 55,0 m%, meer bij voorkeur tussen 40,0 en 50,0 m%, nog meer bij voorkeur tussen 45,0 en 50,0 m%.

Volgens een verdere of andere uitvoeringsvorm omvat het epoxyhars een diglycidylether gekozen uit de groep van bisfenol A diglycidylether, bisfenol F diglycidylether, bisfenol A/F diglycidylether, epoxide novolac, epoxide-0-cresol novolac, 1,3-propaandiglyicylether, 1,4-butaan-diglycidylether, 1,6- hexaandiglycidylether, polyalkyleenoxide-glycidylether, of combinaties ervan.

Epoxyharsen uit deze groep zijn erg polyvalent inzetbaar en laten verlijming van een verscheidenheid aan substraten en materialen toe. Geschikte materialen omvatten, doch zijn niet gelimiteerd tot, beton, vezelcement, hout, geëxpandeerd polystyreen

(EPS), polyisocyanuraat (PIR) en/of polyurethaan (PUR). Bij voorkeur is het epoxyhars gekozen uit de groep van bisfenol A diglycidylether, bisfenol F diglycidylether en/of bisfenol A/F diglycidylether. De kleefkracht is hierbij optimaal en gaat bovendien onmiddellijk in na het aanbrengen van het adhesief op een substraat. Hierdoor is het overbodig om de te verlijmen materialen tijdelijk te fixeren middels bepaalde hulpmiddelen, daar zij reeds onmiddellijk na het aanbrengen sterk aan elkaar geadheerd zijn en het verschuiven en/of wegdrijven ervan wordt geminimaliseerd. Het uitharden van het twee-componentenadhesief is evenwel een traag proces, waardoor ook na het aanbrengen van beide te verljmen materialen nog enige bewegingsvrijheid en mogelijkheid tot aanpassen bestaat. Sommige uitvoeringsvormen van het twee-componentenadhesief omvatten de verharder in een totale concentratie in de tweede component begrepen tussen 2,5 en 40,0 m%. Genoemde concentratie aan verharder in de tweede component garandeert een goede uitharding van het twee-componentenadhesief na aanbrengen, doch laat voldoende open tijd zodat het verlijmen van materialen middels dit adhesief voldoende gespreid kan verlopen. Met name in bouwtoepassingen waar grote oppervlakken worden bekleed, met bv. steenstrips of andere wandbekleding, is dergelijk grote open tijd wenselijk. Bij voorkeur is de totale concentratie van de verharder in de tweede component begrepen tussen 20,0 en 40,0 m%. Genoemde concentratie waarborgt voldoende open tijd, doch laat een versneld en efficiënt verlijmingsproces toe. Meer bij voorkeur is de totale concentratie van de verharder in de tweede component begrepen tussen 25,0 en 35,0 m%, nog meer bij voorkeur tussen 30,0 en 35,0 m%.

Met "polyamine" wordt een verbinding bedoeld die twee of meer primaire aminogroepen heeft. De verharder omvat volgens sommige uitvoeringsvormen een polyamine gekozen uit de groep van alifatische polyamines, cycloalifatische polyamines, aralifatische polyamines, polyamidoamines, gemodificeerde polyamines, aromatische polyamines, benzylische amines, of combinaties ervan. Bij voorkeur is de verharder gekozen uit de groep van diethyleentriamine, triethyleentetramine trimethylhexamethyleen-diamine, 1,2-cyclohexyldiamine, isoforondiamine, m- xylyleendiamine, methyleendianiline, 4,4-diaminodifenylsulfon, diethyleentriaminefenol Mannich-base, of combinaties ervan. Keuze van de polyamines draagt bij aan een significant lange open tijd, wat wenselijk is in het kader van het verljmen van bouwmaterialen over middelgrote tot grote oppervlakken.

In de context van de onderhavige uitvinding, wordt met de term "Mannich-base” een beta-amino-keton aangeduid, dat wordt gevormd in de reactie van een amine, een aldehyde en een organisch zuur.

De eerste en/of tweede component hebben volgens sommige uitvoeringsvormen van het onderhavige twee-componentenadhesief een viscositeit begrepen tussen 2500000 en 3500000 cP bij 20 °C.

De “viscositeit” van een substantie is een maatstaf voor de weerstand die de substantie biedt tegen geleidelijke vervorming onder invloed van schuifspanning of trekspanning. Viscositeit kan worden gemeten middels verschillende viscometers of reometers, bijvoorbeeld een glazen, capillaire viscometer, zoals gekend in de huidige stand der techniek. Aangezien de weerstand tegen vervorming, of meer bepaald bij vloeistoffen tegen stroming, onder invloed van schuifspanning of trekspanning temperatuurafhankelijk is, wordt viscositeit steeds uitgedrukt in combinatie met de meettemperatuur. In het kader van de onderhavige uitvinding wordt gebruik gemaakt van een “Brookfield DVE viscometer”, welke gebruik maakt van een spindel ondergedompeld in het adhesief, welke spindel wordt geroteerd omheen een gekalibreerde veer. De weerstand van het adhesief tegen de spindel wordt gemeten middels de vervorming van de veer. Deze vervorming wordt optisch bepaald. Het meetbereik van de Brookfield DVE viscometer is afhankelijk van de rotatiesnelheid van de spindel, de grootte en de vorm van de spindel, de houder waarin de spindel roteert, en het volledige koppel van de gekalibreerde veer. Viscositeit wordt uitgedrukt in de eenheden milliPascal-seconde (mPa.s), ofwel centipoise (CP).

De eerste en/of tweede component van het adhesief, met een viscositeit tussen 2500000 en 3500000 cP bij 20 °C zijn hierdoor bij normale gebruikstemperaturen steeds voldoende vlot te verpompen, aan te brengen, te manipuleren, vorm te geven, te verdelen en / of te bewaren in hiertoe geschikte recipiënten, zoals flessen, potten, tubes, spuiten of lijmworsten. Onder invloed van de thixotrope eigenschappen van het twee-componentenadhesief kan de viscositeit tijdelijk verlagen, wat het aanbrengen verder vergemakkelijk. Eens aangebracht neemt de viscositeit opnieuw toe. Bij voorkeur hebben de eerste en/of tweede component van het twee- componentenadhesief een viscositeit begrepen tussen 2800000 en 3200000 cP bij 20 °C. Meer bij voorkeur is de viscositeit ervan begrepen tussen 2900000 en 3100000 cP bij 20 °C.

Volgens sommige uitvoeringsvormen verschilt de viscositeit van de eerste component maximaal 500000 cP bij 20 °C van de viscositeit van de tweede component.

Dit heeft als voordeel dat de eerste en/of tweede component van het twee- componentenadhesief gemakkelijk te vermengen zijn, wat het verlijmingsproces aanzienlijk vereenvoudigt, en de noodzaak aan specifieke materialen om het vermengen van deze componenten te bevorderen, bv. een mixer, wegneemt.

Bij voorkeur verschilt de viscositeit maximaal 250000 cP bij 20 °C.

Meer bij voorkeur verschilt de viscositeit maximaal 200000 cP bij 20 °C.

Nog meer bij voorkeur verschilt de viscositeit maximaal 150000 cP bij 20 °C.

Meest bij voorkeur is de viscositeit van de eerste component in hoofdzaak gelijk aan de viscositeit van de tweede component.

Dit heeft als voordeel dat de verpompbaarheid van beide componenten, alsook het mengsel ervan, aanzienlijk wordt verbeterd.

De verkregen open tjd is volgens sommige uitvoeringsvormen begrepen tussen 10 en 60 minuten, bij voorkeur tussen 10 en 60 minuten, nog meer bij voorkeur tussen 10 en 45 minuten.

Dit is voornamelijk voordelig bij verlijming van bouwmaterialen op middelgrote tot grote oppervlakken.

Hierbij kan het adhesief worden aangebracht over het volledige oppervlak en kunnen daarna de te verlijmen materialen worden aangebracht, waarbij de benatting gedurende lange tijd optimaal blijft en vroegtijdig uitreageren wordt vermeden.

Volgens een verdere of andere uitvoeringsvorm omvat de eerste component een hechtingspromotor gekozen uit de groep van epoxysilaan, epoxysiloxaan, aminosilaan, aminosiloxaan, of combinaties ervan.

De hechtingspromotor heeft hierbij een concentratie in de eerste component begrepen tussen 0,1 en 5,0 m%. Met de term "hechtingspromotor” wordt elke substantie aangeduid welke in staat is de hechting van een adhesief te vergroten.

De hechtingspromotoren zoals hierin beschreven bevorderen de hechting van het twee-componentenadhesief op een veelvoud aan verschillende materialen, waardoor het adhesief een uitzonderlijk breed toepassingsgebied kent.

Geschikte materialen omvatten, doch zijn niet gelimiteerd tot, beton, vezelcement, hout, geëxpandeerd polystyreen (EPS), polyisocyanuraat (PIR) en/of polyurethaan (PUR). Bij voorkeur heeft de hechtingspromotor een concentratie in de eerste component begrepen tussen 0,2 en 1,0 m%.

Volgens een verdere of andere uitvoeringsvorm omvat de tweede component een flexibiliteitspromotor, welke een concentratie heeft in de tweede component begrepen tussen 2,5 en 10,0 M%.

Met de term "flexibiliteitspromotor” wordt elke substantie aangeduid welke in staat is de flexibiliteit van een adhesief na uitharding te vergroten. Het twee- componentenadhesief volgens de onderhavige uitvinding verkrijgt onder invloed van de aanwezige flexibiliteitspromotor een permanente flexibiliteit na uitharding, wat een bijzonder voordelige eigenschap is voor het verlijmen van bouwmaterialen zoals betegeling, steenstrips etc., zowel binnen als buiten. Dankzij de flexibiliteit van het uitgeharde adhesief, zijn de aangebrachte bouwmaterialen in staat beperkt te bewegen, uit te zetten en/of in te krimpen onder invloed van externe factoren, bv. weersomstandigheden, zonder dat hierbij breuk in het gefixeerde adhesief optreedt. Dit geeft aanleiding tot een uitzonderlijk duurzaam verlijmingsresultaat. Bijzonder voordelig is de flexibiliteit zoals hierin beschreven bij toepassing in houtskeletbouw. De flexibiliteitspromotor is bij voorkeur benzylalcohol.

Volgens sommige uitvoeringsvormen omvat de tweede component tussen 2,5 en 25,0 m% cement. Het twee-componentenadhesief omvattende cement is in het bijzonder geschikt voor het verlijmen van bouwmaterialen, waarbij het cement het twee-componentenadhesief een zekere porositeit verleent, de weersbestendigheid verder verbetert en de hechting op courante bouwmaterialen zoals beton en metselwerk verbetert. Bovendien kan het twee-componentenadhesief omvattende cement additioneel worden gebruikt voor bv. het voegwerk tussen steenstrips. Bij voorkeur omvat de tweede component tussen 5,0 en 15,0 m% cement, meer bij voorkeur tussen 8,0 en 12,0 m%, nog meer bij voorkeur tussen 9,0 en 11,0 M%. Volgens sommige uitvoeringsvormen omvat de eerste component een vulstof in een concentratie begrepen tussen 30,0 en 70,0 m%. De term “vulstof” duidt op een component welke bijdraagt aan de massa en / of het volume van een adhesief zonder de bindende eigenschappen ervan negatief te beïnvloeden. Vulstoffen zijn doorgaans anorganisch en onoplosbaar in water. Geschikte vulstoffen volgens de onderhavige uitvinding omvatten bij voorkeur calciumcarbonaat, bariumsulfaat, ijzeroxides, roet, titaandioxide, of combinaties ervan. Meer bij voorkeur is de vulstof calciumcarbonaat.

Toevoeging van een vulstof volgens de onderhavige uitvinding is dusdanig een kostenefficiënte manier om het volume en/ of de massa van een adhesief te verhogen zonder de concentratie aan, de vaak duurdere, epoxyharsen te verhogen.

Volgens sommige uitvoeringsvormen omvat de tweede component een vulstof in een concentratie begrepen tussen 5,0 en 15,0 m%, bij voorkeur tussen 8,0 en 12,0 m%. De vulstof aanwezig in de onderhavige concentratie laat toe de densiteit van de tweede component te sturen opdat een correcte stoichiometrie wordt bekomen tussen de aanwezige epoxyharsen in de eerste component en de aanwezige verharders in de tweede component. Het twee-componentenadhesief omvat mogelijks één of meerdere antioxidanten. De term “antioxidant” beslaat een chemische verbinding welke in staat is om schadelijke, vrije radicalen te neutraliseren. Ze worden doorgaans aan producten, zoals levensmiddelen of polymeren, toegevoegd om de oxidatiereactie met zuurstof uit omgevingslucht tegen te gaan. Hierdoor wordt de levensduur en / of houdbaarheid van deze producten verlengd. In het onderhavige adhesief verlengt deze antioxidant de levensduur van het adhesief na applicatie, waarbij de verlijming optimaal intact blijft.

Volgens sommige uitvoeringsvormen omvat het twee-componentenadhesief één of meerdere additieven gekozen uit de groep van hoogvernette aminepolymeren, hypervernette polyesters, of combinaties ervan. Deze additieven laten toe de viscositeit, met name de initiële viscositeit, van het twee-componentenadhesief verder te optimaliseren. Een tweede aspect van de onderhavige uitvinding betreft het gebruik van een twee- componentenadhesief volgens één der voorgaande uitvoeringsvormen voor het manueel, semiautomatisch of volautomatisch verljmen van steenstrips op een substraat. “Steenstrips” zijn steenschijven met een beperkte dikte, bv. tussen 2 en 3 cm, gezaagd van originele gevelstenen. Steenstrips worden courant gebruikt voor renovatietoepassingen van buiten- en binnenmuren. De geringe dikte heeft bij plaatsing op buitengevels het voordeel dat de normale detaillering van ramen en deuren behouden blijft. Bijgevolg dient bestaand schrijnwerk niet ingrijpend aangepast te worden. Bij plaatsing op binnenmuren zorgt de geringe dikte bovendien voor een beperkt ruimteverlies. Gevoegd hebben steenstrips hetzelfde uitzicht als gewoon metselwerk met volle gevelstenen. Gebruik van een twee-componentenadhesief volgens onderhavige uitvinding voor het verlijmen van steenstrips op een substraat verloopt uitzonderlijk efficiënt ten gevolge van de thixotrope eigenschappen van de eerste en/of tweede component van het twee-componentenadhesief. Het twee-componentenadhesief wordt hierbij aangebracht in een eerder vloeibare vorm, terwijl het adhesief na aanbrenging een meer stroperige vorm aanneemt. Hierdoor is het adhesief tijdens het aanbrengen vlot en nauwkeurig te doseren, en is het bovendien ook op grotere substraatoppervlakken gemakkelijk aan te brengen. Onmiddellijk na het aanbrengen blijft het adhesief stevig zitten op het substraat, dit onder invloed van de toegenomen viscositeit en optimale benatting. Steenstrips kunnen hierna worden aangebracht binnen een ruime open tijd, waarbij het risico op afvloeien van het adhesief minimaal is, ook op oppervlakken welke onder zekere helling staan, tot zelfs verticaal georiënteerd zijn. Na aanbrengen van de steenstrips is er een onmiddellijk hoge verkleving en blijven de steenstrips stevig zitten op de aangebrachte plaats. Verschuiven en/of wegdrijven van steenstrips na aanbrenging ervan is hierbij minimaal. Dit is in het bijzonder voordelig voor het verlijmen van steenstrips op verticaal of schuin opstaande wanden.

In sommige uitvoeringsvormen worden steenstrips ter plaatse op een bouwwerf op een substraat verlijmd. In sommige uitvoeringsvormen worden steenstrips verlijmd in een productiesite op prefab materialen. Dergelijke prefab materialen worden pas nadien op een bouwwerf gebruikt. Onderscheid wordt gemaakt tussen manuele, semiautomatische en automatische aanbrenging. Dankzij het thixotrope effect verschuiven de aangebrachte steenstrips minimaal tot niet tijdens het uitharden van het manueel, semi- of volautomatisch aangebrachte adhesief, wat een uitzonderlijk nauwkeurig en kwalitatief resultaat met zich meebrengt. Een mogelijke vorm van manuele aanbrenging betreft doseren van het twee-componentenadhesief uit cartouches. Mogelijke vormen van semi- of volautomatische aanbrenging omvatten geautomatiseerde pomp- en doseringssystemen waarbij de lijm wordt verpompt uit grote vaten. Het is duidelijk voor de vakman dat de wijze van aanbrengen kan gekozen worden in functie van het toepassingsgebied. Zo draagt manuele aanbrenging de voorkeur bij gedetailleerd werk, en kan semi- of volautomatische aanbrenging het bekleden van grote wandoppervlaktes met steenstrip aanzienlijk worden versneld.

Gebruik van het twee-componentenadhesief voor de verljming van steenstrips volgens de onderhavige uitvinding is bijzonder voordelig ten aanzien van de flexibiliteit na uitharding van het adhesief. Dankzij de flexibiliteit van het uitgeharde adhesief, zijn de aangebrachte steenstrips en/of voegwerk in staat beperkt te bewegen, uit te zetten en/of in te krimpen onder invloed van externe factoren, bv.

weersomstandigheden, zonder dat hierbij breuk in het gefixeerde adhesief optreedt. Dit geeft aanleiding tot een uitzonderlijk duurzaam verljmingsresultaat, waarbij materiaalbreuk (i.e. breuk van de steenstrips) bij voorkeur eerder optreedt dan breuk in de adhesieve laag.

De eerste en tweede component van het twee-componentenadhesief worden hierbij volgens sommige uitvoeringsvormen toegepast in een verhouding begrepen tussen 2:3 en 3:2 op volumebasis. Idealiter worden de eerste en tweede component danig gedoseerd opdat de stoichiometrie tussen de reactieve componenten wordt gerespecteerd. Hierbij wordt een open tijd gerealiseerd tussen 10 en 60, bij voorkeur tussen 20 en 60, meer bij voorkeur tussen 30 en 60 minuten. De verkregen reactiviteit tussen de eerste en tweede component is evenwel danig hoog dat de steenstrips onmiddellijk na het aanbrengen voldoende geadheerd worden aan het substraat opdat het verschuiven en/of wegdrijven ervan minimaal is.

In sommige uitvoeringsvormen, en in specifieke situaties kan er evenwel voor geopteerd worden om af te wijken van de ideale stoichiometrie. Bij voorkeur worden de eerste en tweede component van het twee- componentenadhesief toegepast in een verhouding begrepen tussen 4:5 en 5:4 op volumebasis, meer bij voorkeur wordt een verhouding van 1:1 tussen de eerste en de tweede component gerespecteerd. Volgens een verdere of andere uitvoeringsvorm bedekt het twee- componentenadhesief de steenstrips met een dekkingsgraad begrepen tussen 50,0 en 80,0 %. Gebruik van het twee-componentenadhesief voor de verlijming van steenstrips laat een zuinige en kostenefficiënte dosering toe, waarbij reeds optimale hechting wordt verkregen binnen genoemde dekkingsgraad. Bij voorkeur bedekt het twee-componentenadhesief de steenstrips met een dekkingsgraad begrepen tussen 60,0 en 80,0 %, meer bij voorkeur tussen 65,0 en 75,0 %.

Volgens een verdere of andere uitvoeringsvorm omvat het substraat een materiaal gekozen uit de groep van beton, vezelcement, hout, geëxpandeerd polystyreen (EPS), polyisocyanuraat (PIR), polyurethaan (PUR), of combinaties ervan. Deze substraten zijn courant aangewende bouwmaterialen, welke uitzonderlijk geschikt zijn voor bekleding met steenstrips. Steenstrips kunnen op deze substraten worden aangebracht op een bouwwerf, of alternatief prefab op een productiesite. De met steenstrips beklede substraten zijn geschikt voor het esthetisch en kwalitatief afwerken van bouwprojecten, en kunnen idealiter worden ingezet voor een snelle en kwalitatieve verbetering van de isolatiewaarde.

De bindingssterkte van het twee-componentenadhesief tussen de steenstrips en een mogelijk substraat kan worden gekwantificeerd volgens teststandaard ETAG 004,

85.1.3 en 85.1.4. Hierbij wordt de maximale kracht bepaald vooraleer materiaalbreuk optreedt van de steenstrips, tussen het adhesief en de steenstrips en/of tussen het adhesief en het substraat. In sommige uitvoeringsvormen wordt een bindingssterkte verkregen begrepen tussen 500 en 1000 kPa, bij voorkeur tussen 600 en 1000 kPa, nog meer bij voorkeur tussen 700 en 1000 kPa. Een derde aspect van de onderhavige uitvinding betreft een werkwijze voor het verlijmen van steenstrips op een substraat omvattende de stappen: (a) voorzien van een eerste reactieve component van een twee-componentenadhesief, welke eerste component één of meerdere vernetbare epoxyharsen omvat, genoemd epoxyhars omvattende een diglycidylether, glycidylester, glycidylamine, cycloalifatisch epoxide, glycidylisocyanuraat, of combinaties ervan; (b) voorzien van een tweede reactieve component van het twee-componentenadhesief, welke tweede component één of meerdere verharders omvat, genoemde verharder omvattende een polyamine; (c) het mengen van de eerste en de tweede reactieve component, (d) het gelijktijdig en/of opeenvolgend aanbrengen van het gemengde twee-componentenadhesief op het substraat en/of op de steenstrips; en (e) het aanbrengen van de steenstrips op het substraat; waarbij de eerste en/of tweede component een thixotropeermiddel omvat in een concentratie begrepen tussen 1,0 en 20,0 M%. De werkwijze volgens de onderhavige uitvinding laat een uiterst sterke en efficiënte verljming toe van steenstrips op een veelvoud aan substraten. Het aangewende — twee-componentenadhesief beschikt over thixotrope eigenschappen in diens eerste en/of tweede component, waarbij het twee-componentenadhesief wordt aangebracht in een eerder vloeibare vorm, terwijl het adhesief na aanbrenging een meer stroperige vorm aanneemt. Hierdoor is het adhesief tijdens het aanbrengen vlot en nauwkeurig te doseren, en is het bovendien ook op grotere substraatoppervlakken gemakkelijk aan te brengen. Onmiddellijk na het aanbrengen blijft het adhesief stevig zitten op het substraat, dit onder invloed van de toegenomen viscositeit en optimale benatting. Steenstrips kunnen hierna worden aangebracht binnen een ruime open tijd, waarbij het risico op afvloeien van het adhesief minimaal is, ook op oppervlakken welke onder zekere helling staan, tot zelfs verticaal georiënteerd zijn. Na aanbrengen van de steenstrips is er een onmiddellijk hoge verkleving en blijven de steenstrips stevig zitten op de aangebrachte plaats. Verschuiven en/of wegdrijven van steenstrips na aanbrenging ervan is hierbij minimaal. Dit is in het bijzonder voordelig voor het verlijmen van steenstrips op verticaal of schuin opstaande wanden. Onderscheid wordt gemaakt tussen manuele, semiautomatische en automatische aanbrenging. Een mogelijke vorm van manuele aanbrenging betreft doseren van het twee-componentenadhesief uit cartouches. Mogelijke vormen van semi- of volautomatische aanbrenging omvatten geautomatiseerde pomp- en doseringssystemen waarbij de lijm wordt verpompt uit grote vaten. Het is duidelijk voor de vakman dat de wijze van aanbrengen kan gekozen worden in functie van het toepassingsgebied. Zo draagt manuele aanbrenging de voorkeur bij gedetailleerd werk, en kan semi- of volautomatische aanbrenging het bekleden van grote wandoppervlaktes met steenstrip aanzienlijk worden versneld. De eerste en tweede component van het twee-componentenadhesief worden hierbij volgens sommige uitvoeringsvormen toegepast in een verhouding begrepen tussen 2:3en 3:2 op volumebasis. Idealiter worden de eerste en tweede component danig gedoseerd opdat de stoichiometrie tussen de reactieve componenten wordt gerespecteerd. Hierbij wordt een open tijd gerealiseerd tussen 10 en 60, bij voorkeur tussen 20 en 60, meer bij voorkeur tussen 30 en 60 minuten. De verkregen reactiviteit tussen de eerste en tweede component is evenwel danig hoog dat de steenstrips onmiddellijk na het aanbrengen voldoende geadheerd worden aan het substraat opdat het verschuiven en/of wegdrijven ervan minimaal is. In sommige uitvoeringsvormen, en in specifieke situaties kan er evenwel voor geopteerd worden om af te wijken van de ideale stoichiometrie.

Bij voorkeur worden de eerste en tweede component van het twee- componentenadhesief toegepast in een verhouding begrepen tussen 4:5 en 5:4 op volumebasis, meer bij voorkeur wordt een verhouding van 1:1 tussen de eerste en de tweede component gerespecteerd.

Volgens een verdere of andere uitvoeringsvorm bedekt het twee- componentenadhesief de steenstrips met een dekkingsgraad begrepen tussen 50,0 en 80,0 %. Gebruik van het twee-componentenadhesief voor de verlijming van steenstrips laat een zuinige en kostenefficiënte dosering toe, waarbij reeds optimale hechting wordt verkregen binnen genoemde dekkingsgraad.

Bij voorkeur bedekt het twee-componentenadhesief de steenstrips met een dekkingsgraad begrepen tussen 60,0 en 80,0 %, meer bij voorkeur tussen 65,0 en 75,0 %. Volgens een verdere of andere uitvoeringsvorm omvat het substraat een materiaal gekozen uit de groep van beton, vezelcement, hout, geëxpandeerd polystyreen (EPS), polyisocyanuraat (PIR), polyurethaan (PUR), of combinaties ervan.

Deze substraten zijn courant aangewende bouwmaterialen, welke uitzonderlijk geschikt zijn voor bekleding met steenstrips.

Steenstrips kunnen op deze substraten worden aangebracht op een bouwwerf, of alternatief prefab op een productiesite.

De met steenstrips beklede substraten zijn geschikt voor het esthetisch en kwalitatief afwerken van bouwprojecten, en kunnen idealiter worden ingezet voor een snelle en kwalitatieve verbetering van de isolatiewaarde.

Bij voorkeur is het twee-componentenadhesief een adhesief volgens één van de uitvoeringsvormen uit het eerste aspect van de onderhavige uitvinding.

Het aangewende adhesief is bijzonder voordelig ten aanzien van de flexibiliteit na uitharding van het adhesief.

Dankzij de flexibiliteit van het uitgeharde adhesief, zijn de aangebrachte steenstrips en/of voegwerk in staat beperkt te bewegen, uit te zetten en/of in te krimpen onder invloed van externe factoren, bv. weersomstandigheden, zonder dat hierbij breuk in het gefixeerde adhesief optreedt.

Dit geeft aanleiding tot een uitzonderlijk duurzaam verljmingsresultaat, waarbij materiaalbreuk (i.e. breuk van de steenstrips) bij voorkeur eerder optreedt dan breuk in de adhesieve laag.

In wat volgt, wordt de uitvinding beschreven a.d.h.v. niet-limiterende voorbeelden die de uitvinding illustreren, en die niet bedoeld zijn of geïnterpreteerd mogen worden om de omvang van de uitvinding te limiteren.

VOORBEELDEN Voorbeeld 1: twee-componentenadhesief voor het verlijmen van steenstrips op beton Beton, in het bijzonder prefabbeton, is een courant gebruikt materiaal in de bouwsector. Een geschikte manier om prefab beton op esthetische wijze af te werken, zowel binnen als buiten, is het aanbrengen van steenstrips.

Steenstrips zijn echter doorgaans moeilijk te verlijmen op beton, zeker wanneer het oppervlak waarop zij verlijmd worden een minder gunstige oriëntatie heeft, bv. verticale wanden. Het onderhavige twee-componentenadhesief biedt hiervoor een efficiënte oplossing, waarbij de thixotrope eigenschappen van het adhesief zorgen voor een gemakkelijke verdeling van het adhesief over het beton, en waarbij de steenstrips nagenoeg onmiddellijk stevig geadheerd worden aan het betonsubstraat.

Categorie Component oe ‘Reactievecomponent! epoxyhars bisfenol A diglycidylether bisfenol F diglycidylether bisfenol A/F diglycidylether thixotropeermiddel silica hechtingspromotor epoxysilaan additief vulstof Reactieve component2 verharder cycloalifatisch polyamine polyamidoamine aralifatisch polyamine thixotropeermiddel silica flexibiliteitspromotor benzylalcohol additief cement vulstof Beide componenten van het twee-componentenadhesief zoals hierin weergegeven hebben een viscositeit van ongeveer 3000000 cP bij 20 °C en een dichtheid van respectievelijk 1,54 g/cm? en 1,34 g/cm3. De componenten zijn goed verpompbaar en gemakkelijk te vermengen dankzij hun thixotrope eigenschappen. Hierbij wordt de viscositeit bij verpompen tijdelijk verlaagd. Onmiddellijk na het aanbrengen van het twee-componentenadhesief op het betonsubstraat, neemt de viscositeit opnieuw toe, wat een stevige aanhechting van de te verlijmen steenstrips garandeert. Hierbij wordt een open tijd tussen 10 en 60 minuten verkregen.

Evenwel zijn beide componenten voldoende reactief opdat een goede adhesie tussen het beton en de steenstrips mogelijk is. Een dekkingsgraad van ongeveer 70 % adhesief op het steenstripoppervlak is hierbij reeds voldoende om een efficiënte hechting te waarborgen.

Na uitharding behoudt het twee-componentenadhesief een zekere flexibiliteit, wat aanleiding geeft tot een uiterst duurzame verlijming. Een uitstekende weerbestendigheid draagt bij aan de duurzaamheid van het verlijmingsresultaat. De bindingssterkte van het twee-componentenadhesief tussen de steenstrips en het beton wordt gekwantificeerd volgens ETAG 004, 85.1.3 en 85.1.4 op ongeveer 700 kPa. Voorbeeld 2: twee-componentenadhesief voor het verlijmen van steenstrips Adhesieven volgens onderhavige uitvinding zijn geschikt voor verlijming van steenstrips op een veelvoud aan substraten, en waarborgen een kwalitatieve verlijming op beton, alsook vezelcement, hout, geëxpandeerd polystyreen (EPS), polyisocyanuraat (PIR) of polyurethaan (PUR).

Categorie Component Reactieve component 1 epoxyhars bisfenol A diglycidylether bisfenol F diglycidylether thixotropeermiddel silicasilylaat hechtingspromotor epoxysilaan additief vulstof Reactieve component2 verharder cycloalifatisch polyamine polyamidoamine Mannich base thixotropeermiddel silicasilylaat flexibiliteitspromotor _ benzylalcohol additief cement vulstof Het adhesief zoals hierin beschreven wordt gekenmerkt door een uitstekende thixotropie, een aanzienlijk lange open tijd en hoge kleefkracht. Beide componenten van het twee-componentenadhesief hebben een viscositeit van ongeveer 3000000 cP bij 20 °C en een dichtheid van respectievelijk 1,50 g/cm? en 1,41 g/cm3. Het handmatig, semi- of volautomatisch aanbrengen van het twee-componentenadhesief en het opeenvolgend verlijmen van steenstrips verloopt uiterst efficiënt dankzij de optimaal verkregen open tĳd tussen 10 en 45 minuten en de thixotrope eigenschappen van het adhesief.

De bindingssterkte van het twee-componentenadhesief tussen de steenstrips en elk van de genoemde substraten wordt gekwantificeerd volgens teststandaard ETAG 004, 85.1.3 en 85.1.4 tussen 500 en 1000 kPa.

Claims

CONCLUSIES

1. Twee-componentenadhesief, omvattende minstens een eerste en een tweede reactieve component, de eerste component omvattende één of meerde vernetbare epoxyharsen en de tweede component omvattende één of meerdere verharders, waarbij het genoemde epoxyhars een diglycidylether, glycidylester, glycidylamine, cycloalifatisch epoxide, glycidylisocyanuraat, of combinaties ervan omvat, en waarbij de genoemde verharder een polyamine omvat, met het kenmerk, dat de eerste en/of tweede component een thixotropeermiddel omvat, welk thixotropeermiddel een concentratie heeft in de eerste en/of tweede component begrepen tussen 1,0 en 20,0 m%.

2. Twee-componentenadhesief volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het thixotropeermiddel een concentratie heeft in de eerste component begrepen tussen 1,0 en 10,0 m%, en een concentratie heeft in tweede component begrepen tussen 1,0 en 10,0 m%.

3. Twee-componentenadhesief volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat het thixotropeermiddel is gekozen uit de groep van silica, silicasilylaat, silicadimethylsilylaat, cyclopentasiloxaan, of combinaties ervan.

4, Twee-componentenadhesief volgens één der voorgaande conclusies 1-3, met het kenmerk, dat het epoxyhars een totale concentratie in de eerste component heeft begrepen tussen 40,0 en 50,0 m%.

5. Twee-componentenadhesief volgens één der voorgaande conclusies 1-4, met het kenmerk, dat het epoxyhars een diglycidylether omvat gekozen uit de groep van bisfenol A diglycidylether, bisfenol F diglycidylether, bisfenol A/F diglycidylether, epoxide novolac, epoxide-o-cresol novolac, 1,3- propaandiglyicylether, 1,4-butaan-diglycidylether, 1,6-hexaandiglycidylether, polyalkyleenoxide-glycidylether, of combinaties ervan, bij voorkeur gekozen uit de groep van bisfenol A diglycidylether, bisfenol F diglycidylether en/of bisfenol A/F diglycidylether.

6. Twee-componentenadhesief volgens één der voorgaande conclusies 1-5, met het kenmerk, dat de verharder een totale concentratie in de tweede component heeft begrepen tussen 2,5 en 40,0 m%, bij voorkeur begrepen tussen 20,0 en 40,0 m%.

7. Twee-componentenadhesief volgens één der voorgaande conclusies 1-6, met het kenmerk, dat de verharder een polyamine omvat gekozen uit de groep van alifatische polyamines, cycloalifatische polyamines, aralifatische polyamines, polyamidoamines, gemodificeerde polyamines, aromatische polyamines, benzylische amines, of combinaties ervan, bij voorkeur gekozen uit de groep van diethyleentriamine, triethyleentetramine trimethylhexamethyleen-diamine, 1,2-cyclohexyldiamine, isoforondiamine, m-xylyleendiamine, methyleendianiline, 4,4-diaminodifenylsulfon, diethyleentriaminefenol Mannich-base, of combinaties ervan.

8. Twee-componentenadhesief volgens één der voorgaande conclusies 1-7, met het kenmerk, dat de eerste en/of tweede component een viscositeit hebben begrepen tussen 2500000 en 3500000 cP bij 20 °C, bij voorkeur tussen 2800000 en 3200000 cP bij 20 °C.

9, Twee-componentenadhesief volgens één der voorgaande conclusies 1-8, met het kenmerk, dat de eerste component een hechtingspromotor omvat gekozen uit de groep van epoxysilaan, epoxysiloxaan, aminosilaan, aminosiloxaan, of combinaties ervan, welke hechtingspromotor een concentratie heeft in de eerste component begrepen tussen 0,1 en 5,0 m%, bij voorkeur tussen 0,2 en 1,0 m%.

10. Twee-componentenadhesief volgens één der voorgaande conclusies 1-9, met het kenmerk, dat de tweede component een flexibiliteitspromotor omvat, bij voorkeur benzylalcohol, welke flexibiliteitspromotor een concentratie heeft in de tweede component begrepen tussen 2,5 en 10,0 M%.

11.Twee-componentenadhesief volgens één der voorgaande conclusies 1-10, met het kenmerk, dat de tweede component tussen 2,5 en 25,0 m% cement omvat, bij voorkeur tussen 5,0 en 15,0 m%.

12.Twee-componentenadhesief volgens één der voorgaande conclusies 1-11, met het kenmerk, dat de eerste component een vulstof omvat in een concentratie begrepen tussen 30,0 en 70,0 m%.

13. Twee-componentenadhesief volgens één der voorgaande conclusies 1-12, met het kenmerk, dat de eerste en/of tweede component een additief omvat gekozen uit de groep van hoogvernette aminepolymeren, hypervernette polyesters, of combinaties ervan.

14. Gebruik van een twee-componentenadhesief volgens één der conclusies 1-13 voor het manueel, semiautomatisch of volautomatisch verljmen van steenstrips op een substraat.

15.Gebruik volgens conclusie 14, waarbij de eerste en tweede component van het tweedelig adhesief worden toegepast in een verhouding begrepen tussen 2:3 en 3:2 op volumebasis, bij voorkeur tussen 4:5 en 5:4 op volumebasis.

16.Gebruik volgens conclusie 14 of 15, waarbij het tweedelig adhesief de steenstrips bedekt met een dekkingsgraad begrepen tussen 50,0 en 80,0 %.

17.Gebruik volgens één der conclusies 14-16, waarbij het substraat een materiaal omvat gekozen uit de groep van beton, vezelcement, hout, geëxpandeerd polystyreen (EPS), polyisocyanuraat (PIR), polyurethaan (PUR), of combinaties ervan.

18. Werkwijze voor het verlijmen van steenstrips op een substraat omvattende de stappen: (a) voorzien van een eerste reactieve component van een twee- componentenadhesief, welke eerste component één of meerdere vernetbare epoxyharsen omvat, genoemd epoxyhars omvattende een diglycidylether, glycidylester, glycidylamine, cycloalifatisch epoxide, glycidylisocyanuraat, of combinaties ervan; (b) voorzien van een tweede reactieve component van het twee- componentenadhesief, welke tweede component één of meerdere verharders omvat, genoemde verharder omvattende een polyamine; (c) het mengen van de eerste en de tweede reactieve component, (d) het gelijktijdig en/of opeenvolgend aanbrengen van het gemengde twee- componentenadhesief op het substraat en/of op de steenstrips; en (e) het aanbrengen van de steenstrips op het substraat; waarbij de eerste en/of tweede component een thixotropeermiddel omvat in een concentratie begrepen tussen 1,0 en 20,0 m%.

19. Werkwijze volgens conclusie 18, waarbij het twee-componentenadhesief een adhesief is volgens één der conclusies 1-13.