BE1026091A1 - Een samenstel voor een dentale precisieverankering - Google Patents

Abstract

Een precisieverankering voor het bevestigen van een dentale prothese in de mond van een patiënt omvattende een Matrix (1) component welke in de uitneembare prothese is ingewerkt en een Patrix (2) component als deel van een pijler in de mond. De Matrix (1) heeft een Uitstulping (1b) welke een contact maakt met een Depressie (2a) in het Centrum Contact (3) van de Patrix (2) voor afsteuning en om de totale hoogte te reduceren. De Radius van de Uitstulping (1c) van de Matrix (1) is kleiner dan de Radius van de Depressie (2b) van de Patrix (2) en creëert een Tussenruimte (4) zodat het parallel aligneren van Matrixen (1) over divergerende Patrixen (2) mogelijk is, en alsook een scharnierbeweging tussen Matrix (1) en Patrix (2) toelaat.

Description

EEN SAMENSTEL VOOR EEN DENTALE PRECISIEVERANKERING

TOEPASSINGSGEBIED VAN DE UITVINDING

Deze uitvinding heeft betrekking tot een hulpmiddel voor het verankeren van een gebitsprothese in de mond, algemeen bekend als een precisieverankering. Meer in het bijzonder heeft deze uitvinding betrekking tot componenten van een precisieverankering voor het uitneembaar bevestigen van een gebitsprothese.

Het mannelijke deel is in de mond bevestigd, typisch op implantaten of op stegen die implantaten verbinden of op wortels van tanden. Een passend vrouwelijk deel is verwerkt in de uitneembare tandprothese.

Het mannelijk en vrouwelijk component verbinden zich door middel van een klikmechanisme om de uitneembare tandprothese stevig in de mond te bevestigen.

ACHTERGROND VAN DE UITVINDING

Een sferische mannelijk component van een precisieverankeringen is algemeen patrix genoemd in de dentale industrie.

Een veelgebruikte toepassing van deze precisieverankeringen is dat de patrix deel uitmaakt van een tandheelkundig implantaat of een deel van een pijler is dat in een tandheelkundig implantaat bevestigd is.

Aangezien implantaten vaak divergeren, is het van het grootste belang om de vrouwelijke delen die gewoonlijk matrixen genoemd worden parallel aan elkaar uit te lijnen, zodat de uitneembare tandprothese kan worden geplaatst zonder breuken of abnormale slijtage.

Het is voor de gebruiker belangrijk dat de precisieverankering zo klein mogelijk is om in de uitneembare tandprothese te verwerken zonder de uitneembare tandprothese breukgevoelig te maken of te overdimensioneren.

Vaak zijn slechts twee precisieverankeringen voorzien in de uitneembare tandprothese. Bijtkrachten wordt in dat geval overgebracht naar de kaak door de precisieverankering met de pijlers en door de uitneembare tandprothese op de samendrukbare zachte weefsels.

Het is bekend dat het onderliggende bot van de zachte weefsels resorbeert. Het zachte weefsel en de botresorptie vereisen een scharnierende beweging tussen de patrix en de matrix van de precisieverankering.

Een typische sferische precisie-bevestiging is ontworpen door Dr. Dalla Bona en is commercieel verkrijgbaar als DALBO door Cendres et Métaux SA in Zwitserland. De bolvormige metalen patrix verbindt zich uitneembaar met een matrix die is voorzien van lamellen.

De precisieverankering van DALBO is ook gewijzigd zoals beschreven in EP1021999 door Cendres et Métaux SA in Zwitserland. De hoogte van deze precisieverankering is vaak moeilijk in te werken in de kunststof van

BE2018/0136 de uitneembare tandprothese en zeer divergerende implantaten bemoeilijken het parallelliseren van de matrixen.

Vele andere bolvormige precisieverankeringen met een kunststofmatrix zijn in de handel verkrijgbaar. Een typische uitvoeringsvorm is beschreven in het US5030094 octrooi van Ezio Nardi. De matrix is een elastisch vervormbaar kunststofmateriaal en is omkapseld in een rigide metalen behuizing.

Het kunststof materiaal van de matrix moet voldoende dikte hebben om te vervormen en over de patrix te klikken. Ook is deze precisieverankering vaak moeilijk te verwerken in de kunststof van de uitneembare tandprotheserothese vanwege de hoogte en de parallelle plaatsing van de matrixen op zeer divergerende pijlers is belemmerd.

Een verdere ontwikkeling van de sferische precisieverankering is beschreven in het WO 2015/188148 octrooi van Zest IP Holdings. De matrix bestaat uit een combinatie van een vrouwelijke behuizing en een vrouwelijk inzetstuk.

Het externe bovenoppervlak van het vrouwelijke inzetstuk is in contact met een centrale projectie van het interne bovenoppervlak van de vrouwelijke behuizing. De centrale projectie creëert een concave tussenruimte dat zich radiaal uitstrekt langs een buitenomtrek van het binnenste bovenoppervlak van de holte van de behuizing.

De patrix heeft twee axiaal op elkaar geplaatste afgeplatte bolvormige delen en een afgeplat superieur aspect tegenover het binnenste bovenoppervlak van het vrouwelijke inzetstuk. De straal van de afgeplatte sferoïde patrix is complementair aan de binnenzijde van het concave vrouwelijke inzetstuk, zodat het vrouwelijk inzetstuk kan scharnieren over het mannelijk deel om te compenseren voor divergerende implantaatopzetstukken of implantaten.

Het concept van deze precisieverankering vereist voor de matrix een combinatie van twee componenten om een scharnierbeweging te verkrijgen of om te compenseren voor divergerende pijlers die de kosten en complexiteit voor de gebruiker beïnvloeden.

Het tweecomponentenconcept vereist ook extra hoogte voor de precisiebevestiging. De patrix heeft in het platte buitenste bovenoppervlak een zeskantige interne opening om een passend instrument te ontvangen om het implantaatopzetstuk in het implantaat te schroeven.

Verder bevindt de centrale projectie van de vrouwelijke behuizing zich axiaal boven de opening voor het instrument in de patrix. Gezien de bijtkrachten en de dunne omtrek van het bovenoppervlak van het vrouwelijk deel, wordt de projectie in de opening voor het instrument in de patrix gedrukt. Deze waarschijnlijke vervorming vermindert de beweerde scharniereigenschap tussen patrix en matrix.

GEDETAILLEERDE OMSCHRIJVING VAN DE UITVINDING

De precisieverankering in deze uitvinding omvat een patrix die in het algemeen sferisch is en een depressie heeft in het centrum van het superieure aspect. De precisieverankering in deze uitvinding omvat ook

BE2018/0136 een matrix die over de patrix past en een uitstulping in het midden heeft die contact maakt met het centrum van de depressie van de patrix.

De patrix kan in metaal worden geproduceerd om ingewerkt te worden in een gecementeerde wortelkap. Als alternatief kan de patrix worden vervaardigd in een gietbare kunststof die moet worden verwerkt in de was van een wortelkap en vervolgens in metaal gegoten met verloren was techniek. Als alternatief kan de patrix deel uitmaken van een tandheelkundig implantaat of een opzetstuk voor een tandimplantaat.

De patrix kan ook beschikbaar worden gesteld als een digitaal bestand voor freesdoeleinden en wordt opgenomen in de vaste prothese welke aan de kaak van de patiënt is bevestigd. De patrix heeft bij voorkeur een diameter van 2,25 mm en heeft op zijn superieur aspect een depressie. Deze depressie is bij voorkeur sferisch.

De matrix kan worden geproduceerd in een stijve elastische kunststof, in metaal of in een techno-polymeer zoals Peek. De matrix koppelt met de buitenzijde van de patrix om retentie te verkrijgen, zodat de uitneembare tandprothese door een klikwerking in de mond wordt vastgehouden. Voor de retentie van de matrix met de patrix is de matrix voorzien van bij voorkeur 4 flexibele lamellen.

De straal van de uitstulping in dit octrooi is altijd kleiner - bij voorkeur 0,73 mm - dan de straal van de depressie - bij voorkeur 1,83 mm

Dentale implantaten zijn vaak divergerend en matrixen moeten parallel worden uitgelijnd om abnormale slijtage of breuken te voorkomen.

Het verschil in straal van de depressie en de bijhorende straal van uitstulping creëert een centraal contact en creëert ook voldoende tussenruimte dat zich radiaal langs een buitenomtrek van het binnenste bovenoppervlak van de matrix uitstrekt zodat matrixen tot 20° rondom het centrum contact te scharnieren en zodat de matrixen kunnen parallel aan elkaar in de prothese worden opgenomen wanneer patrixen divergeren en scharnier eigenschappen tot 20° van de tandprothese toelaten wanneer de tandprothese ook op zacht weefsel wordt ondersteund.

Als alternatief kunnen de depressie van de patrix en de uitstulping van de matrix een afgeronde conische uitstulping van de matrix en een afgeronde conische depressie van de patrix zijn.

KORTE BESCHRIJVING VAN DE TEKENINGEN

De kenmerken van de uitvinding zullen duidelijk worden uit de volgende beschrijving van een voorkeursuitvoeringsvorm, gegeven als een nietbeperkend voorbeeld.

FIG 1 is een Matrix

FIG 2 is een Patrix

FIG 3 is een axiale opstelling van een Matrix met een Patrix

FIG 4 is een geïnclineerde opstelling van een Matrix met een Patrix

FIG 5 is een axiale opstelling van een Matrix met een Afgeronde Conische Uitstulping en een Patrix met Afgeronde Conische Depressie.

BE2018/0136

Nummers komen overeen met de volgende beschrijving:

1. Matrix

1a Lamel

1b Uitstulping

1c Radius van de Uitstulping

1d Afgeronde Conische Uitstulping

2. Patrix

2a Depressie

2b Radius van de Depressie

2c Afgeronde Conische Depressie

3. Centrum Contact

4. Tussenruimte

SAMENVATTING VAN DE UITVINDING

Het doel van deze uitvinding is om een precisieverankering beschikbaar te stellen met een minimale hoogte, een minimale breedte, een minimum aan componenten en die in grote mate kan compenseren voor de divergentie van Patrixen (2), typisch op dentale implantaten. In deze uitvinding omvat de precisieverankering een Patrix (2) die in het algemeen sferisch is met een Depressie (2a) in het midden van het superieure aspect.

De precisieverankering in deze uitvinding omvat ook een Matrix (1) die omvat wordt in de uitneembare tandprothese en die over de Patrix (2) past om verwijderbaar te worden verbonden door een klikmechanisme met de Patrix (2). De Matrix (1) heeft een bolvormige Uitstulping (1b) die zich radiaal uitstrekt aan het intern oppervlak en een Centrum Contact (3) heeft met de bolvormige Depressie (2a) van de Patrix (2) wanneer deze zijn geassembleerd. De Radius van de Uitstulping (1c) van de Matrix (1) is kleiner dan de Radius van de Depressie (2b) van de Patrix (2).

Wanneer de Matrix (1) axiaal wordt geassembleerd met de Patrix (2) met de Lamellen (1a) en met het Centrum Contact (3), wordt een Tussenruimte (4) gecreëerd dat zich radiaal langs de bolvormige Uitstulping (1b) uitstrekt. De Tussenruimte (4) maakt een schuine uitlijning mogelijk tot 20° alsook een scharnierbeweging tot 20° van de Matrix (1) bovenop de Patrix (2).

Wanneer de Matrix (1) schuin gemonteerd is met de Patrix (2) met de Lamellen (1a) en met het Centrum Contact (3), laat de Tussenruimte (4) een schuine uitlijning tot 20° toe.

De precisieverankering met Uitstulping (1b) dat deel uitmaakt van de Matrix (1) en Depressie (2a) dat deel uitmaakt van de Patrix (2) vermindert de hoogte en de breedte van de precisieverankering aanzienlijk in vergelijking met andere bekende precisieverankeringen. Deze precisieverankering samenstelling heeft minder componenten nodig die de

BE2018/0136 kosten en de complexiteit beïnvloeden dan vergelijkbare precisieverankeringen die ook een scharnierbeweging mogelijk maken.

De Depressie (2a) van de Patrix (2) kan ook een Afgeronde Conische Depressie (2c) met een bolvormig Centrum Contact (3) zijn en de 5 Uitstulping (1b) van de Matrix (1) kan een Afgeronde Conische Uitstulping (1d) zijn. De Radius (1c) van de Afgeronde Conische Uitstulping (1d) is kleiner dan de Radius (2b) van de tip van de Afgeronde Conische Depressie (2c) van de Patrix (2).

Claims (5)

1. CONCLUSIES

   1. Een tandheelkundige precisieverankering om een patiëntuitneembare tandprothese te bevestigen in de mond, omvattende • een over het algemeen sferisch gevormde Patrix (2) • een passende Matrix (1) met een uitneembare verbinding met de Patrix (2) gekenmerkt doordat de Patrix (2) een Depressie (2a) in het centrum van het boven aspect heeft en de Matrix (1) een Uitstulping (1b) heeft in de inwendige top rakende in een Centrum Contact (3) van de Depressie (2a) van de Patrix (2) en dat de Radius van de Depressie (2b) van de Patrix (2) groter is dan de Radius van de Uitstulping (1c) van de Matrix (1), waardoor een Tussenruimte (4) tussen Matrix (1) en Patrix (2) ontstaat.
2. 2. Een tandheelkundige precisieverankering volgens conclusie 1 gekenmerkt doordat de Tussenruimte (4) tussen Matrix (1) en Patrix (2) een scharnierbeweging mogelijk maakt tot 20° van de Matrix (1) op de Patrix (2)
3. 3. Een tandheelkundige precisieverankering volgens conclusie 1 en 2 gekenmerkt doordat de Tussenruimte (4) tussen Matrix (1) en Patrix (2) een montage met divergentie tot 20° van de Matrix (1) op de Patrix (2) mogelijk maakt.
4. 4. Een tandheelkundige precisieverankering volgens conclusie 1 en conclusie 2 en conclusie 3 gekenmerkt doordat de Matrix (1) gesegmenteerd is in ten minste twee Lamellen (1a).
5. 5. Een tandheelkundige precisieverankering volgens conclusie 1 en conclusie 2 en conclusie 3 en conclusie 4 gekenmerkt doordat de Depressie (2a) van de Patrix (2) een Afgeronde Conische Depressie (2c) is en de Uitstulping (1b) van de Matrix (1) een Afgeronde Conische Uitstulping (1d) is.