BE1017990A3 - Werkwijze voor het maken van een gravure en gravure gemaakt volgens een dergelijke werkwijze. - Google Patents

Abstract

Deze uitvinding betreft een weinig arbeidsintensieve werkwijze om een goed herkenbare gravure te maken op basis van een illustratie (1) met variabele kleurintensiteit. Deze werkwijze omvat de volgende stappen: -Stap1: het omzetten van de illustratie (1) in een lijnenpatroon (2); -Stap2: het bepalen van vloeiende contouren (3) van de lijnen (2a,2b) uit het lijnenpatroon (2); -Stap3: het met behulp van een freesmachine uit een ondergrond frazen van de zones binnen (4) of buiten (5) deze contouren (3) om tot de gravure te komen. Deze uitvinding betreft verder een met deze werkwijze vervaardigde gravure.

Description

WERKWIJZE VOOR HET MAKEN VAN EEN GRAVURE EN GRAVURE GEMAAKT VOLGENS EEN DERGELIJKE WERKWIJZE

De uitvinding betreft een werkwijze voor het maken van een gravure op basis van een illustratie met variabele kleurintensiteit. Deze uitvinding betreft eveneens een gravure die volgens een dergelijke werkwijze wordt vervaardigd.

Er bestaan reeds meerdere werkwijzen voor het maken van gravures op basis van illustraties met variabele kleurintensiteit.

Gravures kunnen in de eerste plaats handmatig gemaakt worden. Hierbij zal een graveur met behulp van een burijn in bijvoorbeeld een metalen ondergrond een afbeelding uitsnijden. Zo wordt bij een kopergravure in een koperplaat een lijnenpatroon uitgesneden. Analoog kan een staalgravure bekomen worden door een lijnenpatroon uit plaatstaal te snijden. Dergelijke kopergravures of staalgravures werden vaak gebruikt als drukplaat. Staalgravures deden hierbij vaak dienst om postzegels en bankbiljetten te drukken. Men kent ook het gebruik om sierraden en kunstvoorwerpen van inscripties te voorzien. Bij het maken van dergelijke gravures laat een graveur zich vaak inspireren door illustraties met een variabele kleurintensiteit.

Het vergt echter een grote oefening van een vakman om een illustratie met een variabele kleurintensiteit om te kunnen zetten naar een graveerbaar lijnenpatroon dat een, in vergelijking met de illustratie, herkenbare afbeelding oplevert. Dit handmatig maken van een gravure op basis van een illustratie met variabele kleurintensiteit is bovendien een uiterst arbeidsintensieve methode om een schets of tekening om te zetten in een gravure.

Een automatisering van het maken van een gravure op basis van een illustratie met variabele kleurintensiteit werd bekomen met lasergraveren. Bij deze techniek worden puntjes uit een puntenpatroon met een laserstraal in een ondergrond gebrand. Deze ondergrond kan bijvoorbeeld uit meerdere lagen bestaan, waarbij bijvoorbeeld de toplaag in deze puntjes wordt weggebrand. Daarnaast kan de ondergrond bijvoorbeeld uit een kunststof vervaardigd zijn, die bij inbranden van de laserstraal in deze puntjes verkleurt. Het puntenpatroon kan hierbij bijvoorbeeld softwarematig uit een illustratie met variabele kleurintensiteit afgeleid worden, waarbij dan een lasermachine softwarematig wordt aangestuurd om dit puntenpatroon in de genoemde ondergrond te branden.

Bij dit lasergraveren is echter dure laserapparatuur nodig. Bovendien is het niet vanzelfsprekend om hiermee een, in vergelijking met de illustratie, herkenbare afbeelding te bekomen. Het contrast en de herkenbaarheid van het resultaat van dit lasergraveren, is namelijk sterk materiaalafhankelijk. De herkenbaarheid van het resultaat wordt vaak bemoeilijkt doordat de graveerdiepte vrij beperkt is en afhankelijk is van de interactie tussen de laserstraal en de gekozen ondergrond. Vaak dienen chemische additieven toegevoegd te worden om de herkenbaarheid van het resultaat te verbeteren.

Het doel van deze uitvinding is te voorzien in een werkwijze voor het maken van een gravure op basis van een illustratie met variabele kleurintensiteit, die de bovengenoemde nadelen niet vertoont.

Dit doel van de uitvinding wordt bereikt door te voorzien in een werkwijze voor het maken van een gravure op basis van een illustratie met variabele kleurintensiteit, waarbij deze werkwijze de volgende stappen omvat: - Stap 1 het omzetten van de illustratie met variabele kleurintensiteit in een lijnenpatroon; - Stap 2 het bepalen van vloeiende contouren van de lijnen uit het lijnenpatroon; - Stap 3 het met behulp van een freesmachine uit een ondergrond frezen van de zones die binnen deze contouren liggen of van de zones die buiten deze contouren liggen om tot de gravure te komen.

Deze werkwijze is veel minder arbeidsintensief dan de gekende klassieke graveermethodes waarbij handmatig te werk wordt gegaan.

Met deze werkwijze is het contrast en de herkenbaarheid van een bekomen afbeelding ook veel minder materiaalafhankelijk dan bij lasergraveren. De graveerdiepte is met frezen namelijk niet dermate beperkt als bij lasergraveren. Doordat deze graveerdiepte niet dermate beperkt is kunnen ook afbeeldingen met grotere contrasten bekomen worden dan bij lasergraveren. Er kan ook een grotere variatie aan materialen als ondergrond aangewend worden om tot een herkenbaar resultaat te komen.

Om een gravure via frezen te bekomen zou men in principe ook punten kunnen frezen zoals bij lasergraveren. Dit is praktisch echter niet werkbaar, omdat dit heel lang duurt en het voordeel van tijdswinst door een verminderde arbeidsintensiviteit verloren gaat. Door echter de illustratie met variabele kleurintensiteit volgens deze werkwijze om te zetten tot vlot freesbare zones kan een herkenbare afbeelding op een bijzonder voordelige wijze met behulp van frezen bekomen worden.

Bij een voorkeurdragende werkwijze volgens deze uitvinding omvat het lijnenpatroon, of is het lijnenpatroon volledig opgebouwd uit, één of meerdere verzamelingen van hoofdzakelijk evenwijdige lijnen.

Evenwijdige lijnen geven een houvast bij het omzetten van een illustratie met variabele kleurintensiteit naar freesbare zones. Ze zorgen er bovendien voor dat de gravure nog sneller gefreesd kan worden. Zelfs wanneer deze lijnen een variabele dikte hebben en hier en daar onderbroken worden, doordat hun dikte gelijk wordt aan 0, is een dergelijke gravure nog bijzonder vlot freesbaar.

Zo kunnen de lijnen van een bijzonder voorkeurdragende werkwijze volgens deze uitvinding een variabele dikte hebben, waarbij de dikte van een lijn in elk punt van deze lijn functie is van de kleurintensiteit van de illustratie in dat punt. Hierbij kan de dikte van een lijn in elk punt bij een specifieke werkwijze evenredig zijn met de kleurintensiteit van de illustratie met variabele kleurintensiteit.

Voorkeurdragend is de tussenafstand tussen de lijnen van een verzameling hoofdzakelijk evenwijdige lijnen volgens deze uitvinding gelijk.

Nog meer voorkeurdragend hebben de lijnen dan een variabele dikte, waarbij de dikte van een lijn in elk punt minimaal 0 bedraagt en maximaal de tussenafstand tussen twee naburige evenwijdige lijnen bedraagt.

Bij een uiterst voorkeurdragende werkwijze volgens deze uitvinding bedraagt dan de dikte van een lijn in een punt 0 wanneer de kleurintensiteit van de illustratie met variabele kleurintensiteit in dit punt een eerste extremum van deze variabele kleurintensiteit is en bedraagt de dikte van een lijn in een punt de tussenafstand tussen twee naburige evenwijdige lijnen wanneer de kleurintensiteit van de illustratie met variabele kleurintensiteit in dit punt een tweede extremum van deze variabele kleurintensiteit is.

Met een dergelijke werkwijze kan op een bijzonder goed reproduceerbare manier een illustratie met variabele kleurintensiteit omgezet worden in een lijnenpatroon. Dit lijnenpatroon zal zich bovendien steeds bijzonder goed lenen voor het bepalen van zones waarbinnen of waarbuiten een freesmachine dient te frezen om tot een gravure met een, in vergelijking met de illustratie, herkenbare afbeelding te komen. Bij een kleinere tussenafstand tussen evenwijdige lijnen kan op deze manier een herkenbare afbeelding met een fotorealistisch effect bekomen worden. Door optische illusie zal een waarnemer dergelijke lijnen niet langer als lijnen, maar als een beeld met variabele kleurintensiteit waarnemen. Bij zwart-wit lijnen zal een waarnemer de illusie hebben grijswaarden te zien. Bij een grotere tussenafstand tussen deze evenwijdige lijnen bekomt men een meer geabstraheerde vorm van de illustratie, waarbij een afbeelding toch bijzonder goed herkenbaar kan zijn.

Bij voorkeur staan de lijnen van een verzameling hoofdzakelijk evenwijdige lijnen volgens deze uitvinding onder een hoek ten opzichte van de horizontale richting van de illustratie. Deze hoek kan hierbij oordeelkundig in functie van de te verwerken illustratie en de herkenbaarheid ervan gekozen worden. Zo kan een dergelijke hoek het dynamisme van een afbeelding versterken of juist verzwakken. Bij een afbeelding van rennende dieren kan men deze hoek bijvoorbeeld volgens de bewegingsrichting van deze dieren kiezen, waardoor de beweging versterkt wordt. Analoog kan men bijvoorbeeld op basis van een afbeelding van een zee, met behulp van eerder horizontale lijnen de rust van deze zee ondersteunen, terwijl lijnen onder een bepaalde hoek de woeligheid van deze zee kunnen ondersteunen.

Bij een verdere specifieke werkwijze voor het maken van een gravure op basis van een illustratie met variabele kleurintensiteit volgens deze uitvinding, omvat stap 1 de volgende substappen: - Stap 1 a. het omzetten van een illustratie met variabele kleurintensiteit in een illustratie met grijswaarden, waarbij de intensiteit van de grijswaarde in elk punt evenredig is met de kleurintensiteit van de illustratie met variabele kleurintensiteit in dat punt; b. het omzetten van de illustratie met grijswaarden in een lijnenpatroon.

Deze specifieke werkwijze is vooral aangewezen, wanneer de illustratie met variabele kleurintensiteit niet uit grijswaarden bestaat en wanneer bij omzetten van deze illustratie naar een lijnenpatroon de functie, tussen de kleurintensiteit in een bepaald punt en de lijndikte in dat punt, die men vooropstelt voor een lijn die doorheen dat punt loopt aanzienlijk vereenvoudigd wordt bij een transformatie van een functie van kleurintensiteit naar een functie van grijswaarden.

Voorkeurdragend worden stap 1 en/of stap 2 volgens deze uitvinding softwarematig uitgevoerd. Bovendien wordt stap 3 bij voorkeur met een CNC gestuurde freesmachine uitgevoerd.

Op deze manier kan de werkwijze volgens deze uitvinding volledig geautomatiseerd worden, waarbij men op een uiterst vlotte manier een goed reproduceerbare en herkenbare gravure bekomt.

Bij een dergelijke minstens gedeeltelijk geautomatiseerde werkwijze worden volgens deze uitvinding de verschillende stappen bij voorkeur op de volgende specifieke manier uitgevoerd: - Stap 1 de illustratie met variabele kleurintensiteit wordt met behulp van een beeldverwerkingprogramma in het lijnenpatroon omgezet; - Stap 2 de vloeiende contouren van de lijnen uit het lijnenpatroon worden met behulp van een CAM (Computer Aided Manufacturing) programma bepaald;

- Stap 3 de CNC gestuurde freesmachine wordt met behulp van het CAM

programma uit stap 2 aangestuurd.

In het bijzonder is de illustratie met variabele kleurintensiteit bij een werkwijze volgens deze uitvinding een standaard digitale foto.

De ondergrond waaruit volgens deze uitvinding de genoemde zones gefreesd worden om tot de gravure te komen, omvat bij voorkeur een eerste laag uit een eerste kleur en een tweede laag uit een tweede kleur. Deze tweede laag kan hierbij in een specifiek geval een deklaag zijn, die aangebracht is op de eerste laag. De keuze van deze ondergrond wordt verder besproken in de hierna volgende gedetailleerde beschrijving.

Het doel van deze uitvinding wordt verder ook bereikt met behulp van een gravure die met behulp van een werkwijze volgens deze uitvinding vervaardigd is.

Deze uitvinding wordt nu nader toegelicht aan de hand van de hierna volgende gedetailleerde beschrijving van een voorkeurdragende uitvoeringsvorm van een werkwijze voor het maken van een gravure op basis van een illustratie met variabele kleurintensiteit volgens deze uitvinding. De bedoeling van deze beschrijving is uitsluitend verduidelijkende voorbeelden te geven en om verdere voordelen en bijzonderheden van deze uitvoeringsvorm aan te duiden, en kan dus geenszins geïnterpreteerd worden als een beperking van het toepassingsgebied van de uitvinding of van de in de conclusies opgeëiste octrooirechten.

In deze gedetailleerde beschrijving wordt door middel van referentiecijfers verwezen naar de hierbij gevoegde tekeningen, waarbij in figuur 1 schematisch de verschillende stappen van deze voorkeurdragende werkwijze volgens de uitvinding zijn weergegeven; figuren 2 tot en met 5 enkele lijnenpatronen zijn weergegeven, die uit eenzelfde illustratie met variabele kleurintensiteit zijn bekomen, volgens stap 1 van de voorkeurdragende werkwijze, met verschillende instelparameters bij deze stap 1 van deze voorkeurdragende werkwijze; figuur 6 de vloeiende contouren zijn weergegeven van het lijnenpatroon uit figuur 2, die bepaald zijn met stap 2 van deze voorkeurdragende werkwijze; figuur 7 de zones binnen de vloeiende contouren uit figuur 6 in zwart zijn weergegeven; figuur 8 de zones buiten de vloeiende contouren uit figuur 6 in zwart zijn weergegeven.

In figuur 1 zijn de verschillende stappen voor het maken van een gravure op basis van een illustratie (1) met variabele kleurintensiteit volgens de hier beschreven specifieke voorkeurdragende uitvoeringsvorm volgens deze uitvinding weergegeven.

In de eerste stap wordt een illustratie (1) met variabele kleurintensiteit omgezet in een lijnenpatroon (2). Indien deze illustratie (1) niet uit grijswaarden bestaat, wordt deze volgens deze uitvoeringsvorm eerst omgezet in een illustratie (1) met grijswaarden, waarbij de intensiteit van de grijswaarde in elk punt evenredig is met de kleurintensiteit van de illustratie (1) met variabele kleurintensiteit in dat punt.

Het lijnenpatroon (2) dat tijdens stap 1 verder gevormd wordt uit de illustratie (1) met grijswaarden is volgens deze voorkeurdragende uitvoeringsvorm opgebouwd uit één of meerdere verzamelingen van hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a, 2b).

De bekomen lijnen (2a, 2b) zijn voor de duidelijkheid in de hier afgebeelde figuren telkens zwarte evenwijdige lijnen (2a, 2b) op een witte achtergrond. De kleur van deze lijnen (2a, 2b) heeft voor deze werkwijze echter geen belang.

Deze lijnen (2a, 2b) hebben een variabele dikte (d), waarbij de dikte (d) van een lijn (2a, 2b) in elk punt van deze lijn (2a, 2b) functie is van de grijswaarde van de illustratie (1) in dat punt. Deze dikte (d) is verder in elk punt van de lijn (2a, 2b) minimaal 0 en maximaal de tussenafstand (s) tussen twee naburige evenwijdige lijnen (2a, 2b). De lijnen (2a, 2b) van een verzameling hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a, 2b) hebben hierbij een gelijke tussenafstand (s). In deze uitvoeringsvorm wordt de dikte (d) van een lijn (2a, 2b) in een punt gelijk aan 0 genomen indien de grijswaarde van de illustratie (1) in dit punt gelijk is aan wit. De dikte (d) van een lijn (2a, 2b) wordt in een punt gelijk aan de tussenafstand (s) tussen twee naburige evenwijdige lijnen (2a, 2b) genomen indien de grijswaarde van de illustratie (1) in dit punt gelijk is aan zwart. De lijnen (2a, 2b) van een verzameling hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a, 2b) staan verder onder een hoek (a) ten opzichte van de horizontale richting (H) van de illustratie (1).

In deze eerste stap van deze voorkeurdragende werkwijze volgens deze uitvinding wordt de illustratie (1) met grijswaarden met behulp van een beeldverwerkingsprogramma in het lijnenpatroon (2) omgezet. Een digitale foto wordt hierbij als illustratie (1) met variabele kleurintensiteit gebruikt en eventueel omgezet in een illustratie (1) met grijswaarden. Om deze illustratie (1) met grijswaarden om te zetten in een lijnenpatroon (2) kunnen in dit beeldverwerkingsprogramma verschillende instelparameters ingesteld worden. Een eerste instelparameter is het aantal verzamelingen van hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a, 2b) waaruit dit lijnenpatroon (2) dient opgebouwd te worden. Een tweede instelparameter is de tussenafstand (s) voor elk stel hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a, 2b). Een derde instelparameter is de hoek (a) waaronder een verzameling hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a, 2b) ten opzichte van de horizontale richting (H) van de illustratie (1) komen te staan. Deze tussenafstand (s) en deze hoek (a) kunnen voor verschillende verzamelingen hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a, 2b) verschillend genomen worden.

Verschillende lijnenpatronen (2) die op basis van deze eerste stap met dit beeldverwerkingsprogramma werden bekomen op basis van een illustratie (1) met variabele kleurintensiteit, zijn in figuur 2 weergegeven. De illustratie (1) met variabele kleurintensiteit werd hierbij niet afgebeeld. Deze illustratie (1) is een digitale foto van een surfer op zee.

Om tot het lijnenpatroon (2) uit figuur 2 te komen, werd één verzameling hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a) geselecteerd. De tussenafstand (s) voor deze verzameling hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a) werd relatief klein gekozen. Hierdoor levert het bekomen lijnenpatroon (2) een vrij fotorealistische reproductie van de oorspronkelijke illustratie (1) op. Hoe dichter een waarnemer bij dit lijnenpatroon (2) staat, hoe duidelijker hij ziet dat dit lijnenpatroon (2) uit lijnen opgebouwd is. Hoe verder een waarnemer van dit lijnenpatroon (2) gaat staan, hoe meer hij de indruk krijgt grijswaarden waar te nemen. Door deze optische illusie van grijswaarden waar te nemen, bekomt men het fotorealistische effect. Als hoek (a) werd voor het in figuur 2 afgebeelde lijnenpatroon (2) 135° gekozen. Hierdoor wordt het dynamische effect van de surfer in beweging op de golven van de zee versterkt.

Om het lijnenpatroon (2) uit figuur 3 te bekomen, werd eveneens één verzameling van hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a) geselecteerd. De tussenafstand (s) voor deze verzameling hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a) werd relatief groot gekozen in vergelijking met de tussenafstand (s) om tot het lijnenpatroon uit figuur 2 te komen. Hierdoor bekomt men een meer geabstraheerde afbeelding van de oorspronkelijke illustratie (1), waarin men toch duidelijk de surfer op de golven van de zee kan herkennen. Op deze manier kan men nog vlotter een gravure frezen op basis van een illustratie (1) met variabele kleurintensiteit. Opnieuw werd de hoek (a) gelijk aan 135° gekozen.

Om het lijnenpatroon (2) uit figuur 4 te bekomen werd één verzameling van hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a) geselecteerd, werd de tussenafstand (s) relatief groot genomen en werd de hoek (a) op 0° ingesteld. Door deze hoek (a) op 0° in te stellen, remt men de beweging van de surfer op de golven van de zee af en bekomt men een meer statische reproductie van de oorspronkelijke illustratie (1).

Om het lijnenpatroon (2) uit figuur 5 te bekomen werden twee verzamelingen van hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a, 2b) geselecteerd, werd de tussenafstand (s) voor beide verzamelingen van hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a, 2b) iets kleiner genomen dan voor het lijnenpatroon (2) uit figuur 4 en werd de hoek (a) voor de eerste verzameling hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a) gelijk aan 0° genomen, terwijl de hoek (a) voor de tweede verzameling hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2b) gelijk aan 90° werd genomen. De beweging van de surfer wordt door de verticale lijnen (2b) nog verder afgeremd. Wel bekomt men dankzij een bijkomende verzameling hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2b) een meer gedetailleerde reproductie van de oorspronkelijke illustratie (1).

In de tweede stap van deze voorkeurdragende werkwijze voor het maken van een gravure op basis van een illustratie (1) met variabele kleurintensiteit, die eveneens schematisch is weergegeven in figuur 1, worden de vloeiende contouren (3) bepaald van de lijnen (2a, 2b) van het lijnenpatroon (2) dat in de eerst stap werd bekomen. In figuur 6 werden dergelijke vloeiende contouren (3) afgebeeld, die volgens stap 2 van deze uitvinding bekomen werden op basis van het lijnenpatroon (2) dat in figuur 2 staat.

Om deze vloeiende contouren (3) te bepalen werd het lijnenpatroon (2) uit figuur 2 in een CAM programma gevectoriseerd. Deze vloeiende contouren (3) vormen de vloeiende randen van de zwarte lijnen (2a) uit het lijnenpatroon (2) uit figuur 2.

Daarna worden, zoals schematisch voorgesteld in figuur 1, in een derde en laatste stap van deze voorkeurdragende werkwijze voor het maken van een gravure op basis van een illustratie (1), met behulp van een freesmachine, uit een ondergrond de zones (4) die binnen deze contouren (3) liggen of de zones (5) die buiten deze contouren (3) liggen gefreesd.

De zones (4) die binnen de contouren (3) uit figuur 6 liggen, werden in figuur 7 in zwart weergegeven. De zones (5) die buiten de contouren (3) uit figuur 6 liggen, werden in figuur 8 in zwart weergegeven.

Om deze zones (4) binnen de contouren (3) of de zones (5) buiten de contouren (3) uit een ondergrond te frezen, genereert het CAM programma, waarmee deze contouren (3) bepaald werden uit het lijnenpatroon (2) in stap 2, nu het besturingsprogramma voor een CNC gestuurde freesmachine. De gebruiker van dit CAM programma kan hierbij selecteren of de CNC gestuurde freesmachine ofwel de zones (4) binnen de contouren (3) dient te frezen, ofwel de zones (5) buiten de contouren (3). De gebruiker geeft verder aan welke frezen hij tot zijn beschikking heeft en hoe diep er in de ondergrond gefreesd dient te worden.

Als ondergrond kunnen verschillende materialen aangewend worden. Deze ondergrond bestaat bij voorkeur uit plaatmateriaal, maar kan evengoed bijvoorbeeld cilindrisch uitgevoerd zijn, waarbij met een hiertoe aangepast besturingsprogramma een hiertoe aangepaste CNC gestuurde freesmachine wordt aangestuurd.

De ondergrond kan bijvoorbeeld een eerste laag basismateriaal uit een eerste kleur omvatten en een tweede laag uit een tweede kleur omvatten. Deze tweede laag kan eveneens uit basismateriaal bestaan, maar kan evengoed een deklaag zijn, die bovenop deze eerste laag is aangebracht. Als basismateriaal kan bijvoorbeeld een houten volkernplaat aangewend worden of een kunststofplaat, enz. Als deklaag kan bijvoorbeeld een verflaag of een coating, enz. aangewend worden.

Op deze manier zijn verschillende combinaties van materialen denkbaar om een gravure volgens deze werkwijze te maken. We geven enkele voorbeelden van ondergronden, die zeker niet limitatief zijn : - een basismateriaal uit een ferromateriaal, waarop een dekkleur is aangebracht met behulp van bijvoorbeeld schilderen of een andere oppervlaktebehandeling; - een kunststofplaat uit meerdere lagen, waarbij elke laag een verschillende kleur of verschillende karakteristieken heeft; - een transparante basisplaat waarop een ondoorzichtige coating is aangebracht; - een gelamineerde houten volkernplaat; - een geschilderd houten paneel.

Wanneer de ondergrond opgebouwd is uit een eerste laag in een eerste kleur en een tweede laag uit een tweede kleur, zal de bekomen gravure na frezen in de zone binnen (4) of buiten (5) de contouren (3), binnen (4) de contouren (3) de eerste kleur hebben, terwijl deze buiten (5) de contouren (3) de tweede kleur zal hebben, of omgekeerd. De kleuren van de gravure hangen hierbij enkel af van de gekozen materialen voor de ondergrond. In principe kan een dergelijke gravure dus in elke willekeurige kleurencombinatie gerealiseerd worden.

De ondergrond voor een dergelijke gravure zou echter ook uit monochrome kleuren kunnen uitgevoerd worden en kan hierbij ook uit een homogeen materiaal gevormd zijn. Dankzij de licht- en schaduweffecten kan men hierbij na frezen een gelijkaardige afbeelding bekomen als een afbeelding gevormd uit de twee kleuren. Bij het frezen bekomt men namelijk dieper gelegen zones (4 of 5), die de licht- en schaduweffecten veroorzaken.

Voor het frezen kan een combinatie gebruikt worden van gewone frezen en conische frezen. Deze conische frezen hebben een conisch gedeelte, waarbij de top niet noodzakelijk puntvormig is. Met gebruik van dit conische gedeelte op de frees varieert de lijndikte van de gravure in elk punt met de diepte.

Hoe fijner de punt van de frees, hoe fijner de gravure kan worden. Voor het frezen is in de freesmachine de bovenlaag van het gekozen materiaal in een eerste kleur zichtbaar. Indien dit materiaal een onderlaag in een tweede kleur omvat, zal bij voldoende diep frezen deze onderlaag in de tweede kleur zichtbaar gemaakt worden. Met een conische frees zal hierbij nu, wanneer de freesdiepte klein is, een dunne gefreesde lijn ontstaan, waarbij een dunne lijn in de tweede kleur zichtbaar wordt. Wanneer de freesdiepte groter is, ontstaat een breder gefreesde lijn, waarbij een bredere lijn in de tweede kleur zichtbaar wordt, ten koste van de eerste kleur.

Op deze manier heeft men in stap 3, door keuze van de ondergrond, de te hanteren frezen en de freesdiepte nog een grote invloed op het eindresultaat van de te maken gravure en kan een oneindige variatie aan gravures vlot en toch op een goed reproduceerbare manier bekomen worden op basis van een illustratie (1) met variabele kleurintensiteit.

Claims (16)

1. Werkwijze voor het maken van een gravure op basis van een illustratie (1) met variabele kleurintensiteit, met het kenmerk dat deze werkwijze de volgende stappen omvat: - Stap 1 het omzetten van de illustratie (1) met variabele kleurintensiteit in een lijnenpatroon (2); - Stap 2 het bepalen van vloeiende contouren (3) van de lijnen (2a, 2b) uit het lijnenpatroon (2); - Stap 3 het met behulp van een freesmachine uit een ondergrond frezen van de zones (4) die binnen deze contouren (3) liggen of van de zones (4) die buiten deze contouren (3) liggen om tot de gravure te komen.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk dat het lijnenpatroon (2) opgebouwd is uit één of meerdere verzamelingen van hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a, 2b).

3. Werkwijze volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk dat de lijnen (2a, 2b) een variabele dikte (d) hebben, waarbij de dikte (d) van een lijn (2a, 2b) in elk punt van deze lijn functie is van de kleurintensiteit van de illustratie (1) in dat punt.

4. Werkwijze volgens conclusie 3, met het kenmerk dat de dikte (d) van een lijn (2a, 2b) in elk punt van deze lijn (2a, 2b) evenredig is met de kleurintensiteit van de illustratie (1) met variabele kleurintensiteit.

5. Werkwijze volgens conclusie 2, 3 of 4, met het kenmerk dat de tussenafstand (s) tussen de lijnen (2a, 2b) van een verzameling hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a, 2b) gelijk is.

6. Werkwijze volgens conclusie 5, met het kenmerk dat de lijnen (2a, 2b) een variabele dikte (d) hebben, waarbij de dikte (d) van een lijn (2a, 2b) in elk punt minimaal O bedraagt en maximaal de tussenafstand (s) tussen twee naburige evenwijdige lijnen (2a, 2b) bedraagt.

7. Werkwijze volgens conclusie 3 of 4 en 6, met het kenmerk dat de dikte (d) van een lijn (2a, 2b) in een punt 0 bedraagt wanneer de kleurintensiteit van de illustratie (1) met variabele kleurintensiteit in dit punt een eerste extremum van deze variabele kleurintensiteit is en de dikte (d) van een lijn (2a, 2b) in een punt de tussenafstand (s) tussen twee naburige evenwijdige lijnen (2a, 2b) bedraagt wanneer de kleurintensiteit van de illustratie (1) met variabele kleurintensiteit in dit punt een tweede extremum van deze variabele kleurintensiteit is.

8. Werkwijze volgens één van de conclusies 2 tot en met 7, met het kenmerk dat de lijnen (2a, 2b) van een verzameling hoofdzakelijk evenwijdige lijnen (2a, 2b) onder een hoek (a) ten opzichte van de horizontale richting (H) van de illustratie (1) staan.

9. Werkwijze volgens één van de voorgaande conclusies, met het kenmerk dat stap 1 de volgende substappen omvat: - Stap 1 a. het omzetten van een illustratie (1) met variabele kleurintensiteit in een illustratie (1) met grijswaarden, waarbij de intensiteit (1) van de grijswaarde in elk punt evenredig is met de kleurintensiteit van de illustratie (1) met variabele kleurintensiteit in dat punt; b. het omzetten van de illustratie (1) met grijswaarden in een lijnenpatroon (2).

10. Werkwijze volgens één van de voorgaande conclusies, met het kenmerk dat stap 1 en/of stap 2 softwarematig worden uitgevoerd.

11. Werkwijze volgens één van de voorgaande conclusies, met het kenmerk dat stap 3 met een CNC gestuurde freesmachine wordt uitgevoerd.

12. Werkwijze volgens conclusie 10 en 11, met het kenmerk dat in: - Stap 1 de illustratie (1) met variabele kleurintensiteit met behulp van een beeldverwerkingprogramma in het lijnenpatroon (2) wordt omgezet; - Stap 2 de vloeiende contouren (3) van de lijnen (2a, 2b) uit het lijnenpatroon (2) met behulp van een CAM programma worden bepaald; - Stap 3 de CNC gestuurde freesmachine met behulp van het CAM programma uit stap 2 wordt aangestuurd.

13. Werkwijze volgens één van de voorgaande conclusies, met het kenmerk dat de illustratief) met variabele kleurintensiteit een standaard digitale foto is.

14. Werkwijze volgens één van de voorgaande conclusies, met het kenmerk dat de ondergrond een eerste laag uit een eerste kleur omvat en een tweede laag uit een tweede kleur omvat.

15. Werkwijze volgens stap 14, met het kenmerk dat de tweede laag een deklaag is, die aangebracht is op de eerste laag.

16. Gravure, met het kenmerk dat deze met behulp van een werkwijze volgens één van de conclusies 1 tot en met 15 vervaardigd is.