BE1017773A3 - Werkwijze voor het leggen van een xtth netwerk. - Google Patents

Abstract

De uitvinding betreft een werkwijze voor het leggen van een laaste deel van een kabelnetwerk dat zich uitstrekt tussen een distritiepunt en een eindpunt omvattende het begraven van kabels nabij eindpunten, het klaarmaken van een eerste toegangspunt, het klaarmaken van een volgend toegangspunt, het doorsnijden van een kabel die aangesloten moet worden met het vorig eindpunt, en het vanuit het vorige toegangspunt terughalen van deze kabel, zodat een vrij kabeldeel wordt verkregen met een lengte die overeenstemt met de afstand tussen het volgend en vorig toegngspunt, en het gebruiken van dit vrij kabeleinddeel voor het aansluiten van het eindpunt.

Description

Werkwijze voor het leggen van een XttH netwerk

De onderhavige uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het leggen van een laatste deel ("the last mile") van een kabelnetwerk van een XttH netwerk (waarbij X duidt op koper en/of optische vezel), in het bijzonder FttH of CttH (Fiber/Copper to the Home). De werkwijze volgens de uitvinding betreft meer in het bijzonder het leggen van een laatste deel van een kabelnetwerk tussen een distributiepunt en een eindpunt, typisch een huis of groep huizen.

Volgens de bestaande werkwijzen kan men twee technieken onderscheiden. Volgens een eerste techniek wordt een groep kabels begraven over de lengte van een straat, en worden vervolgens koppelingen, zoals fusielassen, gerealiseerd tussen een kabel van deze groep kabels en een kabel die naar een aan te sluiten huis leidt. Dat is een omslachtige techniek dié veel handenarbeid vergt. Om dergelijke koppelingen te vermijden, is het verder bekend om gebruik te maken van een inblaastechniek. Daarbij wordt een lege buis aangelegd over de lengte van een straat, waarbij aftakkingen naar de verschillende huizen worden voorzien en de kabels vanaf het distributiepunt tot een aan te sluiten huis worden ingeblazen. Dat is echter een dure, tijdrovende techniek.

De onderhavige uitvinding heeft als doel het verschaffen van een werkwijze van het in de aanhef genoemde type, die goedkoper en gemakkelijker uit te voeren is dan de bestaande werkwij zen.

Daartoe onderscheidt de werkwijze volgens de uitvinding zich daarin dat deze de volgende stappen omvat: - het begraven van een groep kabels nabij een aantal eindpunten, typisch over de lengte van een straat; - het nabij een eerste aan te sluiten eindpunt klaarmaken van een eerste toegangspunt dat toegang verleent tot de groep kabels; - het nabij een volgend eindpunt klaarmaken van een volgend toegangspunt dat toegang verleent tot de groep kabels; - het in het volgend toegangspunt doorsnijden van tenminste één kabel die aangesloten moet worden met het vorig (eerste) eindpunt, en het vanuit het vorige (eerste) toegangspunt terughalen van deze tenminste één kabel, zodat tenminste één vrij kabeleinddeel wordt verkregen elk met een lengte die overeenstemt met de afstand tussen het volgend en het vorig toegangspunt, en het gebruiken van dit tenminste één vrij kabeleinddeel van deze tenminste één kabel voor het aansluiten van het (eerste) eindpunt.

Een dergelijke werkwijze heeft het voordeel dat geen extra koppelingen nodig zijn tussen het distributiepunt en het aan te sluiten eindpunt, en dat geen dure middelen aangewend moeten worden, zoals voor de inblaastechniek. Opgemerkt wordt dat de afstand tussen twee eindpunten, typisch twee groepen huizen, doorgaans ruim voldoende is om de afstand tussen het toegangspunt en een daarbij horend eindpunt te overbruggen. Een vorig en volgend eindpunt zullen dus typisch naast elkaar zijn gelegen. In het geval dat een vrij kabeldeel met een grotere lengte nodig is, kan men bij het kiezen van het volgend eindpunt één eindpunt overslaan, zoals verder zal worden toegelicht aan de hand van de figuren.

Voordelige uitvoeringsvormen van de werkwijze volgens de uitvinding worden beschreven in de conclusies 2 tot en met 6.

Merk op dat de term 'terughalen' ruim geïnterpreteerd moet worden en kan duiden op één van de volgende handelingen of een combinatie daarvan: terugtrekken, terugblazen, terugduwen, of elke andere geschikte techniek om het vrij kabeldeel beschikbaar te maken bij het vorige toegangspunt.

De onderhavige uitvinding heeft verder betrekking op een kabelnetwerk tussen een distributiepunt en een aantal eindpunten verkregen volgens de werkwijze van de uitvinding.

Bij voorkeur bestaat de begraven groep kabels uit een stel multikabel eenheden, waarbij elke eenheid een aantal koperdraden en/of een aantal optische vezels die opgenomen zijn in een buitenmantel, omvat. Indien men zowel koperdraden als optische vezels voorziet, is het systeem dus geschikt voor zowel FttH, als CttH netwerken.

De groep kabels is verder bij voorkeur opgenomen in een omhulsel, dat bijvoorbeeld vervaardigd kan zijn uit polyethyleen of gelijkaardig, en dat aan de binnenkant bij voorkeur voorzien wordt van een bekleding met een lage wrijvingsweerstand.

In een verder ontwikkelde uitvoering is tussen het omhulsel en de groep kabels een wrijvingsbeperkend vulmateriaal voorzien, zodanig dat de kabels gemakkelijk teruggehaald kunnen worden. Dat vulmateriaal heeft bij voorkeur (tenminste in de lengterichting van de kabel) een waterblokkerende functie.

De uitvinding zal nader toegelicht worden aan de hand van een niet-beperkend uitvoeringsvoorbeeld van het systeem en de werkwijze volgens de uitvinding met verwijzing naar de tekeningen in bijlage, waarin:

Figuur 1 een schematisch aanzicht van een netwerkstructuur is, waarop het concept van de uitvinding toepasbaar is;

Figuren 2A-2F schematisch de verschillende stappen van een uitvoeringsvoorbeeld van de werkwijze volgens de uitvinding illustreren;

Figuur 3 een uitvoeringsvoorbeeld van een multikabel-in-buissysteem voor gebruik in het systeem en de werkwijze volgens de uitvinding toont.

Figuur 1 toont schematisch de netwerkinfrastructuur tussen een centrale (central office, CO) of gelijkaardig, aangeduid met het verwijzingscijfer 1, en een huis 6. Hierin kunnen twee niveau's worden onderscheiden. Een eerste niveau tussen de centrale 1 en een straatcabinet 3 of gelijkaardig, en een tweede niveau tussen het straatcabinet 3 en een huis 6. In het eerste niveau is de centrale 1 door middel van voedingskabels (feeder cables) 4 en mangaten of inspectiegaten 2 (manholes) verbonden met het straatcabinet 3. De voedingskabels kunnen traditionele, rechtstreeks begraven kabels zijn of standaard "in-buis" (in-duct) kabels of "in-microbuis" mini- of microkabels.

In het tweede niveau loopt een distributiekabel 5 van het straatkabinet 3 naar een mangat 21, en vandaar moeten individuele lijnen getrokken worden naar de verschillende huizen. De distributiekabel 5 is typisch een rechtstreeks begraven kabel of een standaard "in-buis" kabel of een "in-microbuis" mini- of microkabel.

De laatste kilometer van het kabelnetwerk tussen het mangat 21 en de individuele huizen 6 is typisch één van de moeilijkste om te verwezenlijken in een ondergrondse netwerkstructuur. Typisch worden een aantal huizen, bijvoorbeeld twee huizen, verbonden via een gemeenschappelijk droppunt 7 (ook genaamd handhole, kabelkast of kabeltrekput). Wanneer een klant (huis 6) aangesloten moet worden, moet een kabel voorzien worden tussen het huis 6, via het droppunt 7, naar het mangat 2 ' .

Volgens de stand van de techniek kan men twee methodes onderscheiden voor het leggen van de "last mile". Volgens een eerste methode wordt in een straat een groep kabels 8 aangebracht. Nabij het aan te sluiten huis 6 wordt een kabel van de groep kabels doorgeknipt en wordt een koppeling gemaakt met een tweede stuk kabel dat rechtstreeks of via het droppunt 7 naar het huis 6 wordt geleid, waarbij in het geval van een optische vezel deze koppeling typisch bestaat uit een fusielas. Om dergelijke koppelingen te vermijden, werd een tweede methode ontwikkeld die bestaat uit het inblazen van de kabels. Hierbij wordt een lege buis voorzien en worden de verschillende kabels die nodig zijn voor de aansluiting van de verschillende huizen 6 één per één ingeblazen. Een dergelijke methode is echter vrij duur en tijdrovend.

Nu zal een uitvoeringsvoorbeeld van de werkwijze volgens de uitvinding beschreven worden met verwijzing naar figuur 2. In een eerste stap wordt een groep kabels Kl tot K5 begraven nabij een aantal aan te sluiten huizen, zie figuur 2A.

Typisch zal een dergelijke groep kabels begraven worden over de lengte van de straat.

Merk op dat Kl tot K5 typisch multikabels zijn. In de context van het octrooi moet de term 'kabel' ruim geïnterpreteerd worden, en omvat de term 'kabel' ook elke samengestelde kabel.

Vervolgens wordt elk huis H voorzien van een droppunt DP, typisch een handhole of kabelkast, dat toegankelijk is vanaf de straat. In het getoonde voorbeeld wordt één droppunt DP aangelegd per twee huizen H, zie figuur 2B.

In een volgende stap (zie figuur 2C) worden de verschillende toegangspunten P1,P2,P3, enz. tot de groep kabels klaargemaakt. Dat houdt in dat een gat wordt gemaakt tot aan de begraven groep kabels. Verder zal de groep kabels typisch opgenomen zijn in een omhulsel (zie verder) dat opengemaakt dient te worden om toegang te hebben tot de kabels.

Nu zal aan de hand van figuren 2D en 2E geïllustreerd worden hoe eindpunt El kan worden aangesloten. Daartoe knipt men in het toegangspunt P2 een eerste kabel KI door, zoals geïllustreerd in figuur 2D. Vervolgens kan men vanaf toegangspunt PI de kabel KI terughalen, zodat in toegangspunt PI een kabeloverschot wordt verkregen met een lengte L die overeenstemt met de afstand tussen het toegangspunt PI en toegangspunt P2. De terughaalbeweging is aangeduid met pijl T in figuur 2E. Dat kabeloverschot met lengte L kan dan gebruikt worden om de afstand tussen toegangspunt PI en eindpunt El te overbruggen, zie figuur 2F. Deze stappen kunnen vervolgens herhaald worden voor de overige aan te sluiten eindpunten E2,E3,enz.

Opgemerkt wordt dat indien de afstand tussen PI en El groter zou zijn dan de lengte L, men de kabel KI kan doorknippen in P3 in plaats van in P2. Op die manier wordt een vrij kabeleinddeel met een lengte 2L verkregen.

De vakman zal begrijpen dat het aantal eindpunten, het aantal huizen per eindpunt, het aantal kabels van de groep kabels, het aantal kabels dat aangesloten dient te worden per eindpunt, enz. in het uitvoeringsvoorbeeld van figuur 2 zuiver illustratief zijn, en dat deze aantallen kunnen variëren al naargelang het aan te sluiten gebied (stad, platteland, enz).

Zoals hierboven reeds aangegeven, is de groep kabels bij voorkeur opgenomen in een gemeenschappelijk omhulsel (of stambuis), i.e. bij voorkeur gebruikt men een multikabel-in-buissysteem. Een dergelijk systeem is schematisch getoond in figuur 3. Het in figuur 3 getoonde multikabel-in-buissysteem bestaat uit een omhulsel of stambuis 31 waarin een aantal multikabel eenheden 32 opgenomen zijn. Tussen het omhulsel 31 en de multikabel eenheden 32 kan een wrijvingsverlagend vulmateriaal 37 opgenomen zijn. Dit vulmateriaal heeft verder bij voorkeur tenminste in de lengterichting van de kabel een waterblokkerende functie.

Het omhulsel 31 is bijvoorbeeld vervaardigd uit polyethyleen of uit een gelijkaardig materiaal. Bij voorkeur wordt aan de binnenkant een bekleding met een lage wrijvingsweerstand voorzien. De pletbestendigheid is bij voorkeur gekozen voor een diepte van ongeveer 80 centimeter met een terughaalvermogen van 30 tot 100 meter. De diameter van het omhulsel 31 kan bijvoorbeeld 50 millimeter bedragen. Verder is het omhulsel 31 bij voorkeur gemakkelijk open te maken zonder dat ingewikkeld gereedschap nodig is. De multikabel eenheden 32 zijn typisch ontworpen als dropkabels voor XttH (X= koper en/of optische vezel). Verder hebben deze multikabel eenheden bij voorkeur een coating met een lage wrijvingsweerstand. De pletbestendigheid van de multikabel eenheden 32 ligt bij voorkeur in de buurt van deze van het omhulsel 31.

De groep multikabeleenheden 32 kan typisch gemakkelijk opgesplitst worden in individuele kabels waarna deze als volwaardige kabels verder kunnen verwerkt/getermineerd worden.

In de uitvoering van figuur 3 is een multikabel eenheid 32 getoond met een aantal koperdraden 35 die gegroepeerd zijn in een mantel 33 en een aantal optische vezels 36 die gegroepeerd zijn in een mantel 34. Mantels 33,34 beschikken bij voorkeur eveneens over een waterblokkerende functie.

Het wrijvingsverlagend vulmateriaal 37 tussen het omhulsel 31 en de multikabel eenheden 32 moet bij voorkeur het terughalen van een multikabel eenheid over ongeveer 20 tot 200 meter, en nog meer bij voorkeur over ongeveer 30 tot 100 meter toelaten, voor een diepte van ongeveer 80 centimeter. Opnieuw zal de vakman begrijpen dat de genoemde waarden louter indicatief zijn en dat deze mede bepaald worden door de omgeving waar het multikabel-in-buissysteem moet worden begraven.

Figuur 3 is slechts een mogelijke uitvoering van een opnamesysteem voor een groep kabels en de vakman zal begrijpen dat de uitvoering kan variëren al naar gelang de gebruikte technieken voor het terughalen en het type kabel dat men wenst aan te sluiten. Zo kan de eenheid 32 ook bestaan uit alleen een kopergroep of alleen een optische vezel groep, of kan de eenheid 32 twee kopergroepen 33 en/of twee of meer optische vezels groepen 34 omvatten.

Tenslotte is het voordelig om de verschillende multikabeleenheden 32 te voorzien van een verschillend identificatiemiddel. Zo kunnen deze eenheden 32 alle een mantel hebben met een verschillende kleur, opdruk, code, enz. Hetzelfde geldt voor de koperdraden 35 en optische vezels 36.

De vakman zal begrijpen dat vele varianten en modificaties mogelijk zijn zonder het kader van de uitvinding te verlaten dat enkel bepaald wordt door de conclusies in bij lage.

Claims (12)

1. Werkwijze voor het leggen van een laatste deel van een kabelnetwerk dat zich uitstrekt tussen een distributiepunt en een eindpunt, typisch een huis of groep huizen, omvattende de volgende stappen: - het begraven van een groep kabels nabij een aantal eindpunten, typisch over de lengte van een straat; - het nabij een eerste aan te sluiten eindpunt klaarmaken van een eerste toegangspunt dat toegang verleent tot de groep kabels ; - het nabij een volgend eindpunt klaarmaken van een volgend toegangspunt dat toegang verleent tot de groep kabels; - het in het volgend toegangspunt doorsnijden van tenminste één kabel die aangesloten moet worden met het vorig (eerste) eindpunt, en het vanuit het vorige (eerste) toegangspunt terughalen van deze tenminste één kabel, zodat tenminste één vrij kabeleinddeel wordt verkregen elk met een lengte die overeenstemt met de afstand tussen het volgend en het vorig toegangspunt, en het gebruiken van dit tenminste één vrij kabeleinddeel van deze tenminste één kabel voor het aansluiten van het (eerste) eindpunt.

2. Werkwijze volgens conclusie 1 omvattende het herhalen van de laatste twee stappen tot alle aan te sluiten eindpunten nabij de begraven groep kabels voorzien zijn van de nodige kabellengte.

3. Werkwijze volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat het terughalen bestaat uit één van de volgende handelingen of een combinatie daarvan: terugtrekken, terugblazen, terugduwen.

4. Werkwijze volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat het klaarmaken van de toegangspunten het graven van een gat tot bij de groep kabels, omvat.

5. Werkwijze volgens conclusies 4, waarbij de groep kabels opgenomen is in een omhulsel, met het kenmerk, dat het klaarmaken verder het openmaken van het omhulsel omvat.

6. Werkwijze volgens één der voorgaande conclusies, waarbij per één of meer eindpunten een droppunt wordt voorzien, met het kenmerk, dat het tenminste één vrij kabeldeel via het droppunt, behorend bij het aan te sluiten eindpunt, aangesloten wordt op dit eindpunt.

7. Kabelnetwerk tussen een distributiepunt en een aantal eindpunten verkregen door de werkwijze volgens een der voorgaande conclusies.

8. Kabelnetwerk volgens conclusie 7, met het kenmerk, dat de groep kabels bestaat uit een stel multikabel eenheden, waarbij elke eenheid een aantal koperdraden en/of optische vezels opgenomen in een buitenmantel, omvat.

9. Kabelnetwerk volgens conclusie 7 of 8, met het kenmerk, dat de groep kabels opgenomen is in een omhulsel.

10. Kabelnetwerk volgens conclusie 9, met het kenmerk, dat tussen het omhulsel en de groep kabels een wrijvingsbeperkend vulmateriaal is voorzien.

11. Kabelnetwerk volgens één der conclusies 7-10, met het kenmerk, dat de kabels van de groep kabels dropkabels zijn.

12. Kabelnetwerk volgens één der conclusies 8-11, met het kenmerk, dat elke multikabeleenheid van het stel multikabeleenheden voorzien is van een verschillend identificatiemiddel.