Przedmiotem wynalazku sa pierscienie rozwlókniajace do rozwlókniaczy pierscieniowych, przeznaczonych do rozwlókniania platków oraz peczków wlókien zawartych w wodnych zawiesinach mas wlóknistych, szczególnie mas makulaturowych.Znane rozwlókniacze pierscieniowe do rozwlókniania mas makulaturowych posiadaja dwie tarcze, na których sa zamocowane dwa wspólpracujace ze soba zestawy pierscieni rozwlókniajacych. Pierscienie kazdego zestawu sa osadzone wspólsrodkowo na wewnetrznej powierzchni jednej tarczy a ich srednice sa tak dobrane, ze pierscienie jednej tarczy pierscieniowej wchodza, po zblizeniu tych tarcz do siebie, w wolne koncentryczne przestrzenie pomiedzy pierscieniami drugiej tarczy rozwlókniacza. Jedna z tarcz pierscieniowych jest wirujaca.Znane pierscienie rozwlókniajace posiadaja na swych czolowych powierzchniach prostokatne zeby, zwrócone w kierunku drugiej tarczy pierscieniowej rozwlókniacza. Szerokosc zebów znajdujacych sie na poszczególnych pierscieniach jest rózna, i zalezna jest od wielkosci srednicy pierscienia.Wynalazek polega na skonstruowaniu pierscieni rozwlókniajacych posiadajacych przelotowe otwory i szczeliny, lub tylko otwory, przy czym otwory i szczeliny sa usytuowane na obwodowych powierzchniach pierscieni. Osie otworów i szczelin sa skierowane promieniowo lub pod katem do promienia tarczy, na której sa zamocowane pierscienie. Przelotowe otwory i szczeliny moga miec rózne ksztalty i wielkosci, przy czym dla otworów najkorzystniejszy jest przekrój kolowy, zas dla szczelin przekrój wieloboczny lub pólkolisty. Otwory przelotowe moga byc usytuowane na pierscieniu w jednym lub w kilku rzedach, przy czym najkorzystniej jest rozmiescic je w szachownice. Szczeliny przelotowe sa usytuowane w ten sposób, ze maja jeden bok otwarty w kierunku drugiej tarczy pierscieniowej.Pierscienie rozwlókniajace wedlug wynalazku, zamocowane na jednej tarczy, posiadaja otwory i szczeliny róznej wielkosci i róznej ilosci stosownie do polozenia pierscienia na tarczy. Pierscien wewnetrzny, o najmniejszej srednicy w zestawie posiada przelotowe otwory o najwiekszej srednicy w zestawie i najszersze szczeliny oraz najmniejsza ich ilosc w zestawie. Pozostale pierscienie zestawu posiadaja przelotowe otwory i szczeliny mniejsze i w wiekszych ilosciach niz to jest w pierwszym wewnetrznym pierscieniu. Wielkosc otworów i szczelin w nastepnych pierscieniach zmienia sie odwrotnie proporcjonalnie do wielkosci srednicy poszczególnego pierscienia w stosunku pierscienia wewnetrznego, natomiast ich ilosc wzrasta proporcjonalnie do wzrostu ich srednic.7 83 734 Dlugosc szczelin, mierzona w kierunku prostopadlym do tarczy pierscieniowej, wynosi 5 do 25% szerokosci pierscienia.Pierscienie rozwlókniajace wedlug wynalazku sa odporne w wiekszym stopniu, niz znane pierscienie na wystepujace podczas pracy rozwlóknia cza chwilowe nadmierne naprezenia spowodowane przez twarde zanie¬ czyszczenia wystepujace w przerabianej masie makulaturowej.Przyklad wykonania pierscieni rozwlókniajacych wedlug wynalazku jest uwidoczniony na rysunku, na którym fig, 1 przedstawia jeden pierscien rozwlókniajacy zamocowany na tarczy pierscieniowej, w przekroju równoleglym do osi obrotu tarczy, a fig. 2 —jeden zestaw pierscieni rozwlókniajacych zamocowany na tarczy pierscieniowej, w przekroju prostopadlym do osi obrotu tarczy.Na figurze 1 przedstawiony jest pierscien rozwlókniajacy 1, zamocowany na wirujacej tarczy pierscieniowej 2. Wieniec pierscienia 1 posiada przelotowe otwory 3, o przekroju kolowym, rozmieszczone w szachownice, w dwóch rzedach. Równiez na czolowej scianie pierscienia 1 sa usytuowane przelotowe szczeliny 4 skierowane swymi otartymi bokami w strone drugiej tarczy rozwlókniacza.Na figurze 2 jest przedstawiony zestaw skladajacy sie z trzech pierscieni 1, 5, 6 osadzonych na wirujacej tarczy 2. Naprzeciw tarczy 2 jest usytuowana wspólosiowo druga, nieruchoma tarcza z drugim zestawem trzech pierscieni rozwlókniajacych. Po zesunieciu tych tarcz do siebie, pierscienie jednego zestawu wchodza w przestrze¬ nie pomiedzy pierscieniami drugiego zestawu.Wodna zawiesine masy makulaturowej wprowadza sie srodkowym otworem nieruchomej tarczy w wewne¬ trzna przestrzen pierwszego pierscienia, gdzie za pomoca wirnika kieruje sie ja pod cisnieniem poprzez przelotowe otwory i szczeliny do przestrzeni miedzypierscieniowych obu zestawów, po czym wyplywa ona na zewnatrz rozwlókniacza. Podczas tego przeplywu masa makulaturowa jest rozbijana krawedziami przelotowych otworów i szczelin oraz podlega silnym przemiennym sprezaniom i rozprezaniom pomiedzy wirujacymi i nieruchomymi pierscieniami w wyniku czego nastepuje jej dobre rozwlóknienie. PL