PL70495Y1 - Przewodnik elektryczny - Google Patents

Abstract

Przedmiotem zgłoszenia jest przewodnik elektryczny w postaci profilowanej szyny, mającej w przekroju poprzecznym kształt wpisany w prostokąt. Przewodnik posiada rowki zaczepowe, biegnące wzdłuż jego długości, przeznaczone do osadzania izolatorów lub łączników z innymi przewodnikami, a na ścianach zewnętrznych, wzdłuż szczelinowych otworów znajdują się miejsca styku z innymi elementami przewodzącymi. Przewodnik ten charakteryzuje się tym, że rowki zaczepowe przewodnika (1, 2, 3) i powierzchnie styku (4, 5, 6) znajdują się na każdej jego ścianie, przy czym rowki (1, 2) znajdujące się na szerszych ścianach profilu rozmieszczone są niesymetrycznie względem płaszczyzny symetrii przewodnika równoległej do tych ścian, a rowki usytuowane na węższych ścianach mają w przekroju poprzecznym kształt grzyba o główce (8) niesymetrycznej względem swojej osi pionowej.

Description

PL 70 495 Y1 2 Opis wzoru Przedmiotem wzoru uzytkowego jest przewodnik elektryczny w postaci profilowanej szyny prze- znaczony do montowania zwlaszcza w rozdzielnicach elektrycznych, mostach szynowych i instalacjach dystrybuujacych energie. Przewodniki tego typu nie posiadaja izolacji elektrycznej, montowane sa za pomoca izolatorów elektrycznych w mniej lub bardziej rozbudowane uklady i systemy. W montazu nie ma ograniczen co do ulozenia szyn tzn. mozna je montowac poziomo, pionowo, na dluzszym lub krótszym boku. W znanych urzadzeniach sluzacych do rozdzialu energii pradów wysokich stosuje sie przewodniki miedziane lub aluminiowe w ksztalcie prostokatnych plaskowników. Znane sa tez przewodniki bimeta- lowe, posiadajace aluminiowy rdzen i miedziana otoczke. Wada takich plaskowników jest koniecznosc obróbki mechanicznej, by laczyc jeden przewodnik z drugim. Znane sa równiez przewodniki aluminiowe badz miedziane wykonane w formie szynowych profili o róznych przekrojach. Przekroje dobiera sie w zaleznosci od wielkosci pradu znamionowego, przy czym dazy sie do skonstruowania przewodnika o mozliwie minimalnym polu przekroju i jednoczesnie maksy- malnym obwodzie, co z jednej strony minimalizuje ciezar i ogranicza ilosc materialu niezbednego do transmisji danej wartosci znamionowej pradu, a z drugiej zapewnia minimalizacje straty ciepla. Optymalizacja ksztaltu i ciezaru profili polega czesto na tworzeniu w ich wnetrzu przelotowych otworów. Waznymi cechami technicznymi szynoprzewodów sa powierzchnie styku umozliwiajace pola- czenie szynoprzewodu z sasiednim za pomoca miedzianych plaskowników. Znane przewodniki róznia sie umiejscowieniem, iloscia i ksztaltem tych powierzchni, a tym samym potencjalem tworzenia rozbu- dowanych systemów wielotorowych. Z europejskiego opisu patentowego EP 19990971588 znany jest przewodnik wykonany w postaci profilowanej szyny o przekroju poprzecznym wpisanym w ksztalt prostokata, zaopatrzony z kazdej strony w zewnetrzne, biegnace na calej dlugosci szyny rowki umozliwiajace polaczenie przewodnika z innymi przewodnikami, którymi moga byc sasiednie profile, plaskownik miedziany lub aluminiowy, lub po prostu przewód elektryczny z koncówka kablowa za pomoca elementów laczacych osadzanych w tych rowkach, przy czym rowki maja w przekroju poprzecznym ksztalt grzyba. Glówki grzybkowych rowków maja w przekroju poprzecznym ksztalt litery C i stanowia loze do montowania srub mocujacych. Wnetrze glówki rowka jest utworzone z dwóch plaskich powierzchni ulozonych wzgledem siebie pod katem mniejszym niz 180 stopni. Dzieki takiemu ksztaltowi wnetrza glówki i zwezajacej sie przestrzeni sruba blokuje sie w niej samodzielnie. Rowki laczace usytuowane na scianach szerszych sa usytuow- ane naprzeciwko siebie symetrycznie wzgledem plaszczyzny symetrii równoleglej do tych scian. Jesli przewodnik zawiera rowki na wezszych scianach os tych rowków jest prostopadla do osi rowków na szerszych scianach. Jesli takie rowki sa na obydwu wezszych scianach, to sa one symetryczne wzgledem plaszczyzny symetrii równoleglej do tych scian. Wokól rowków laczacych usytuowane sa powierzchnie styku przewodnika, sluzace do laczenia z plaskownikiem laczacym szyne z wylacznikami mocy lub z drugim przewodnikiem. Przewodnik wykazuje budowe modulowa. Wada tego rozwiazania jest to, ze jako elementy laczace stosowane moga byc tylko sruby mlot- kowe posiadajace stosunkowo male pole powierzchni dociskajacej srube do przewodnika. Z opisu zgloszeniowego patentu europejskiego EP2495832 A1 znany jest przewodnik wykonany w formie profilowanej aluminiowej szyny, majacej w przekroju poprzecznym ksztalt prostokata, zaopa- trzony na jednej z szerszych scian na calej dlugosci w rowki laczace biegnace od zewnetrznej po- wierzchni scian do wnetrza profilu majace w przekroju poprzecznym ksztalt grzyba i umozliwiajace jego polaczenie z innym przewodnikiem za pomoca dodatkowego miedzianego plaskownika, a na wezszych scianach w rowki o przekroju w ksztalcie litery U stanowiace wneki na izolator grzebieniowy. Wokól rowków laczacych na szerszej scianie znajduja sie plaskie powierzchnie styku przewodnika pokryte powloka miedziowana, sluzace do laczenia z plaskownikiem miedzianym. Przewodnik na calej swojej dlugosci posiada wewnetrzne przelotowe otwory o nieregularnych zarysach. Hipotetyczna linia laczaca dwa narozniki dluzszej krawedzi przekroju poprzecznego szyny od strony sciany nie zawierajacej row- ków laczacych biegnaca wzdluz zarysów przelotowych otworów dzieli powierzchnie przekroju przewod- nika na czesc glówna przewodzaca i czesc komplementarna chlodzaca. W czesci glównej przewodzacej znajduja sie rowki laczace, a przelotowe otwory i powierzchnie chlodzace znajduja sie w czesci chlo- dzacej przewodnika. PL 70 495 Y1 3 Wada tego przewodnika jest fakt, iz posiada rowki laczace o jednakowej wielkosci ulozone tylko po jednej stronie profilu, co zdecydowanie ogranicza jego uniwersalnosc oraz mozliwosc tworzenia roz- budowanych systemów rozdzialu energii. Celem wzoru uzytkowego bylo opracowanie przewodnika elektrycznego o optymalnym i uniwer- salnym ksztalcie profilu, mozliwie jak najmniejszych rozmiarach, zachowujacego maksymalna sztyw- nosc i majacego jak najwieksze pole powierzchni oddawania ciepla w stosunku do pola powierzchni przekroju przewodnika, a jednoczesnie gwarantujacego mozliwosc tworzenia rozbudowanych i zrózni- cowanych systemów rozdzialu energii. Przewodnik elektryczny wykonany w postaci profilowanej szyny majacej w przekroju poprzecz- nym ksztalt wpisany w prostokat, zaopatrzony w rowki zaczepowe biegnace wzdluz jego dlugosci od powierzchni scian do jego wnetrza w ten sposób, ze na scianach przewodnika znajduja sie wzdluzne szczelinowe otwory, a we wnetrzu przewodnika znajduja sie przestrzenie do mocowania izolatorów lub laczników laczacych przewodnik z innymi elementami przewodzacymi prad, przy czym na sciankach zewnetrznych przewodnika wzdluz szczelinowych otworów rowków zaczepowych znaj- duja sie powierzchnie przewodzace prad stanowiace miejsce styku przewodnika z innymi elementami przewodzacymi, charakteryzuje sie tym, ze rowki zaczepowe przewodnika i powierzchnie styku znaj- duja sie na kazdej jego scianie, przy czym rowki znajdujace sie na szerszych scianach profilu roz- mieszczone sa niesymetrycznie wzgledem plaszczyzny symetrii przewodnika równoleglej do tych scian, a rowki usytuowane na wezszych scianach maja w przekroju poprzecznym ksztalt grzyba o glówce niesymetrycznej wzgledem swojej osi pionowej, co umozliwia osadzenie w nich izolatora lub podlaczanie dodatkowych elementów przewodzacych. Korzystne jest, gdy w przekroju poprzecznym glówki rowków zaczepowych rozmieszczonych na szerszych sciankach profilu maja ksztalt grzybkowy. Korzystne jest, gdy glówki rowków zaczepowych znajdujacych sie na szerszych scianach profilu maja w przekroju poprzecznym ksztalt trapezu symetrycznego wzgledem osi pionowych tych rowków, co w sposób optymalny umozliwia umieszczenie w glówce lacznika. Korzystne jest, gdy rowki zaczepowe znajdujace sie na wszystkich scianach profilu przewodnika ulozone sa symetrycznie wzgledem geometrycznego srodka symetrii przekroju poprzecznego tego pro- filu. Zwieksza to uniwersalnosc przewodnika, który zachowuje identyczna konfiguracje rowków obró- cony w którakolwiek strone o 180°. Korzystne jest, gdy glówki rowków zaczepowych znajdujacych sie na wezszych scianach profilu maja w przekroju poprzecznym nieregularny wieloboczny ksztalt tak, ze w przekroju poprzecznym jedna z krawedzi bocznych glówki jest prosta, a druga przechodzi w luk, którego wierzcholek znajduje sie poza osia pionowa glówki, co umozliwia umieszczenie w glówce lepka nakretki mlotkowej stanowiacej lacz- nik, nie wykluczajac jednoczesnie umieszczenia w rowku izolatora. Korzystne jest, gdy rowki zaczepowe usytuowane na szerszych sciankach profilu maja wysokosc mniejsza od polowy grubosci profilu, a ich osie symetrii sa równolegle. Korzystne jest, gdy rowki zaczepowe ulozone sa na szerszych sciankach profilu w ten sposób, iz osie rowków na jednej scianie sa przesuniete wzgledem osi pionowych rowków na scianie przeciwle- glej tak, ze rdzen przewodnika ma ksztalt zygzaka z rozwidleniem na koncach, dzieki czemu jest sztywny, co odgrywa duza role w przypadku pradów zwarciowych oraz ma najwiekszy obwód profilu w stosunku do swojego przekroju poprzecznego, co pozwala na efektywne odprowadzenie ciepla. Korzystne jest, gdy jeden z rowków zaczepowych krancowych usytuowanych na szerszej sciance profilu przewodnika najblizej wezszej sciany tego profilu jest mniejszy od pozostalych rowków znajdu- jacych sie na tej scianie, co umozliwia podlaczenie mniejszych dodatkowych elementów przewodzacych np. przewodów z koncówka oczkowa. Korzystne jest, gdy grubosc profilu jest mniejsza na obu jego koncach, co daje mozliwosc zamo- cowania izolatora grzebieniowego i maksymalnego zblizenia do siebie laczonych przewodników. Zaleta wzoru uzytkowego jest opracowanie profilu przewodnika, w którym rowki zaczepowe i rozmieszczone w ich poblizu powierzchnie styku znajduja sie na kazdej jego scianie. Umozliwia to mocowanie z kazdej strony przewodnika, za pomoca laczników umieszczanych wewnatrz rowków zaczepowych, innych elementów przewodzacych prad i laczenie dzieki temu przewodnika z sasiednimi przewodnikami czy aparatami elektrycznymi. Usytuowanie rowków zaczepowych znajdujacych sie na szerszych scianach niesymetryczne wzgledem plaszczyzny symetrii równoleglej do tych scian wyksztalca gruby rdzen w ksztalcie zygzaka, co przy zachowaniu umiarkowanej grubosci profilu powoduje, iz prad plynacy z powierzchni styku plynie PL 70 495 Y1 4 grubszym przekrojem, generujac mniejsze straty ciepla. Poza tym grubszy rdzen gwarantuje równiez wieksza sztywnosc przewodnika. Zwezenie szerokosci przewodnika na koncach profilu umozliwia geste umocowanie przewodników oraz wstawienie izolatora grzebieniowego. Ksztalt rowków zaczepowych umozliwia stosowanie jako laczników nakretek mlotkowych posiadajacych dociskowa kulke sprezy- nowa. Nakretke mozna wsunac w rowek w dowolnym miejscu przewodnika, dzieki temu mozna tworzyc nowe polaczenia pomiedzy wczesniej istniejacymi. Asymetryczne rowki na krótszych scianach profilu umozliwiaja wsuniecie nakretek mlotkowych przewodnika w bardzo waskiej przestrzeni grubosci prze- wodnika. Przewodnik dzieki temu moze byc wezszy w stosunku do swojej calkowitej grubosci, umozli- wiajac korzystne, gestsze ustawienie mocowan przewodnika. Ksztalt tych rowków umozliwia laczenie równolegle przewodników oraz podlaczanie innych dodatkowych elementów przewodzacych. Asyme- tryczny ksztalt tych rowków nie pozbawia ich funkcji uchwytu na izolator. W opracowanym przewodniku nie ma ograniczenia w laczeniu z innymi przewodnikami elektrycznymi, równiez innego typu. Moze on byc wielokrotnie laczony równolegle, szeregowo, rozgaleziac sie, czy skrecac pod katem prostym dowolna plaszczyzna. Przedmiot wzoru uzytkowego uwidoczniony jest na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia prze- krój poprzeczny przewodnika elektrycznego, z uwidocznionymi schematycznie powierzchniami styku, fig. 2 przedstawia przekrój przewodnika z zaznaczona schematycznie hipotetyczna linia w postaci zyg- zaka rozwidlonego na koncach wskazujaca na ksztalt rdzenia profilu przewodnika oraz zaznaczonym schematycznie geometrycznym srodkiem symetrii przekroju poprzecznego, fig. 3 przedstawia widok izometryczny przewodnika z zamocowanymi jednoczesnie dodatkowymi elementami przewodzacymi w postaci plaskownika zamocowanego na wezszej sciance profilu, przewodu elektrycznego z kon- cówka kablowa podlaczona bezposrednio do rowka zaczepowego krancowego na szerszej sciance profilu oraz izolatorami grzebieniowymi osadzonymi na wezszych sciankach profilu i izolatorami zamontowanymi na wezszej i szerszej sciance profilu za pomoca laczników, fig. 4 przedstawia widok przewodnika przedstawionego na fig. 3 od strony jego szerszej sciany z zaznaczonymi liniami prze- krojów A-A, B-B i C-C, fig. 5 przedstawia przekrój A-A przewodnika na fig. 3, fig. 6 przekrój B-B prze- wodnika na fig. 3, fig. 7 przekrój C-C przewodnika na figurze 3, fig. 8 przedstawia widok izometryczny przykladowych przewodników elektrycznych polaczonych plaskownikami miedzianymi w szereg, poprzez rowki na szerszych scianach profilu, jeden za drugim w celu przedluzenia przewodnika, fig. 9 przedstawia widok izometryczny przykladowych przewodników elektrycznych polaczonych pla- skownikami miedzianymi równolegle bokami, poprzez rowki na wezszych scianach profilu, jeden pod drugim w celu zwiekszenia pola przekroju przewodnika, a fig. 10 przedstawia widok izometryczny przy- kladowych przewodników elektrycznych polaczonych plaskownikami miedzianymi poprzez rowki na szerszych scianach profilu. Przewodnik elektryczny wykonany jest w postaci profilowanej aluminiowej szyny majacej w prze- kroju poprzecznym ksztalt wpisany w prostokat. Przewodnik zaopatrzony jest na kazdej scianie w rowki zaczepowe 1, 2, 3 biegnace wzdluz jego dlugosci od powierzchni scian do jego wnetrza i majace w przekroju poprzecznym ksztalt grzyba i sluzace do osadzania w nich izolatorów lub laczników lacza- cych przewodnik z dodatkowymi elementami przewodzacymi prad, umozliwiajac tym samym tworzenie rozbudowanych systemów rozdzialu energii. Na kazdej scianie profilu przewodnika znajduja sie po- wierzchnie styku 4, 5, 6 rozchodzace sie po obu stronach szczelinowych otworów rowków laczacych 1, 2, 3. Wszystkie rowki zaczepowe 1, 2 znajdujace sie na szerszych scianach profilu maja w przekroju poprzecznym ksztalt grzyba o glówce trapezowej 7 symetrycznej wzdluz wlasnej osi pionowej i maja wysokosc mniejsza od polowy grubosci profilu, a ich osie symetrii sa równolegle, przy czym rowki zaczepowe krancowe 2 znajdujace sie po jednym na kazdej szerszej scianie profilu najblizej wezszych scian sa mniejsze od pozostalych rowków zaczepowych 1 na tych scianach, co umozliwia podlaczenie mniejszych dodatkowych elementów przewodzacych np. przewodów z koncówka oczkowa poprzez np. wkrecenie sruby samoformujacej gwint. Rowki zaczepowe 1, 2 znajdujace sie na szerszych scia- nach profilu rozmieszczone sa niesymetrycznie wzgledem plaszczyzny symetrii przewodnika równole- glej do tych scian w ten sposób, iz osie rowków 1, 2 na jednej scianie sa przesuniete wzgledem osi pionowych rowków 1, 2 na scianie przeciwleglej tak, ze rdzen przewodnika ma ksztalt zygzaka z roz- widleniem na koncach. Opracowany rdzen jest sztywny, co odgrywa duza role w przypadku pradów zwarciowych i ma najwiekszy obwód profilu w stosunku do swojego przekroju poprzecznego, co po- zwala na efektywne odprowadzenie ciepla. Rowki zaczepowe 3 usytuowane na wezszych scianach profilu maja w przekroju poprzecznym ksztalt grzyba o glówce 8 majacej w przekroju poprzecznym nieregularny wieloboczny ksztalt tak, ze w przekroju poprzecznym jedna z krawedzi bocznych 9 PL 70 495 Y1 5 glówki 8 jest prosta, a druga krawedz 10 przechodzi w luk, którego wierzcholek W znajduje sie poza osia pionowa glówki 8, co umozliwia umieszczenie w glówce lacznika laczacego przewodnik z innym przewodnikiem lub osadzenie w nim izolatora. Rowki zaczepowe 1, 2, 3 znajdujace sie na wszystkich scianach profilu przewodnika ulozone sa symetrycznie wzgledem geometrycznego srodka symetrii S przekroju poprzecznego tego profilu. Zwieksza to uniwersalnosc przewodnika, który zachowuje iden- tyczna konfiguracje rowków obrócony w którakolwiek strone o 180°. Profil na obu koncach posiada grubosc K mniejsza od grubosci profilu G w srodkowej jego czesci, co daje mozliwosc zamocowania izolatora grzebieniowego i maksymalnego zblizenia do siebie laczonych przewodników. W przykladzie wykonania przewodnik posiada na szerszych scianach po trzy rowki laczace 1, 2. Na kazdej szerszej scianie znajduje sie jeden rowek krancowy 2. Na jednej szerszej scianie w obydwu duzych rowkach zaczepowych 1 osadzone sa izolatory cylindryczne 11, a w otworze krancowym 3 zamontowany jest przewód 12 z koncówka oczkowa. Na wezszych scianach profilu usytuowane sa rowki 3 z asymetrycz- nymi glówkami 8. W rowku 3 na wezszej górnej scianie profilu zamocowane sa jednoczesnie plasko- wnik miedziany 13, izolator cylindryczny 11 oraz izolator grzebieniowy 14. Izolator grzebieniowy zamo- cowany jest tez w rowkach 3 na przeciwleglej wezszej scianie profilu, sciskajac calosc. Polaczenia przewodnika z dodatkowymi elementami przewodzacymi prad w postaci plaskownika miedzianego 13 i przewodu oczkowego 12, a takze z izolatorami cylindrycznymi realizowane sa za pomoca lacznika gwintowanego 15 w postaci nakretki mlotkowej z lebkiem 16 umieszczanym w glówkach trapezowych 7 rowków 1 na szerszej scianie i glówkach asymetrycznych 8 rowków 3 na wezszej scianie. Lepek 16 lacznika 15 umieszczany jest w rowkach zaczepowych 1, 2, 3. W otwory lepka 16 wkreca sie gwinto- wany pret lacznika, który przechodzi przez otwory w plaskowniku miedzianym, lub wkrecany jest w nagwintowane otwory w izolatorach cylindrycznych. Dodatkowy element przewodzacy w postaci przewodu niskopradowego 12 podlaczony za pomoca lacznika 15 do glówki 7 rowka krancowego 2 umozliwia bezposrednie podlaczenie szyny do aparatów elektrycznych w postaci malych wylaczników, rozlaczników, mierników czy analizatorów. Innym rozwiazaniem jest podlaczenie duzego przewodu elektrycznego do duzych rowków zaczepowych 1, co znajduje zastosowanie do podlaczenia wiekszych wylaczników, rozlaczników, a takze ochronników przepieciowych. W miejsce plaskownika miedzianego moze byc równiez stosowana miedziana szyna elastyczna. Izolatory grzebieniowe 14 osadzane sa w rowkach otworów 3 na wezszych scianach profilu. Izolator mocowany jest na obu wezszych scia- nach, przy czym najpierw mocowany jest na katownikach ramy rozdzielnicy elektrycznej skrecanych ze soba pretami gwintowanymi tworzacymi szczeki ustalajace polozenie przewodników i zapobiega- jace ewentualnemu wyrwaniu sie szyny z izolatora przy pradach zwarciowych. PL PL

Claims (9)

1. Zastrzezenia ochronne 1. Przewodnik elektryczny wykonany w postaci profilowanej szyny majacej w przekroju po- przecznym ksztalt wpisany w prostokat, zaopatrzony w rowki zaczepowe biegnace wzdluz jego dlugosci od powierzchni scian do jego wnetrza w ten sposób, ze na scianach przewodnika znajduja sie wzdluzne szczelinowe otwory, a we wnetrzu przewodnika znajduja sie przestrze- nie do osadzania izolatorów lub laczników przewodnika z innymi elementami przewodzacymi prad, przy czym na scianach zewnetrznych przewodnika wzdluz szczelinowych otworów znaj- duja sie powierzchnie przewodzace prad stanowiace miejsce styku przewodnika z innymi ele- mentami przewodzacymi, znamienny tym, ze rowki zaczepowe przewodnika (1), (2), (3) i powierzchnie styku (4), (5), (6) znajduja sie na kazdej jego scianie, przy czym rowki (1), (2) znajdujace sie na szerszych scianach profilu rozmieszczone sa niesymetrycznie wzgledem plaszczyzny symetrii przewodnika równoleglej do tych scian, a rowki usytuowane na wezszych scianach profilu maja w przekroju poprzecznym ksztalt grzyba o glówce (8) niesymetrycznej wzgledem swojej osi pionowej.

2. Przewodnik elektryczny wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze w przekroju poprzecznym glówki (7) rowków zaczepowych (1), (2) rozmieszczonych na szerszych sciankach profilu maja ksztalt grzyba.

3. Przewodnik elektryczny wedlug zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, ze glówki (7) rowków za- czepowych (1), (2) znajdujacych sie na szerszych scianach profilu maja w przekroju poprzecz- nym ksztalt trapezu symetrycznego wzgledem osi rowków. PL 70 495 Y1 6

4. Przewodnik elektryczny wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze rowki zaczepowe (1), (2), (3) znajdujace sie na wszystkich scianach profilu przewodnika ulozone sa symetrycznie wzgle- dem geometrycznego srodka symetrii (S) przekroju poprzecznego tego profilu.

5. Przewodnik elektryczny wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze glówki (8) rowków zaczepo- wych (3) znajdujacych sie na wezszych scianach profilu maja w przekroju poprzecznym ksztalt nieregularnego wieloboku, którego jedna z krawedzi bocznych (10) jest prosta, a druga prze- chodzi w luk (11), którego wierzcholek (W) znajduje sie poza osia pionowa glówki (8).

6. Przewodnik elektryczny wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze rowki zaczepowe (1), (2) usy- tuowane na szerszych sciankach profilu maja wysokosc mniejsza od polowy grubosci (G) profilu, a ich osie symetrii sa równolegle.

7. Przewodnik elektryczny wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze rowki zaczepowe (1), (2) ulo- zone sa na szerszych sciankach profilu w ten sposób, iz osie rowków na jednej scianie sa przesuniete wzgledem osi pionowych rowków na scianie przeciwleglej.

8. Przewodnik elektryczny wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze jeden z rowków zaczepowych krancowych (2) usytuowanych na szerszej sciance profilu przewodnika najblizej wezszej sciany tego profilu jest mniejszy od pozostalych rowków znajdujacych sie na tej scianie.

9. Przewodnik elektryczny wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze grubosc profilu (K) w poblizu jego wezszych scian jest mniejsza od grubosci profilu (G) w centralnej jego czesci. PL PL