PL69438Y1 - Hak złacza dolnego - Google Patents

Description

Opis wzoru

Przedmiotem wzoru użytkowego jest hak złącza dolnego przeznaczonego do łączenia kolejnych szyn podwieszanej kolejki jednotorowej w tok szynowy. Z opisu zgłoszeniowego nr PL 389 192 A1 znane jest przegubowe połączenie szyn, które zawiera złącze dolne. Szyna w przekroju przypomina dwuteownik z wywiniętymi na zewnątrz półkami. Złącze dolne składa się z haka zakończonego główką oraz kieszeni. Hak jest przyspawany od dołu do dolnej półki szyny, do pierwszego jej końca tak, że główka wystaje poza obrys szyny, zaś kieszeń jest przyspawana do drugiego końca szyny. Hak w widoku z góry składa się z główki połączonej za pośrednictwem szyjki z trzonem i leżących w jednej osi, przy czym szerokość główki jest w przybliżeniu równa szerokości trzonu, która jest stała na całej jego długości. Natomiast kieszeń w widoku z góry ma postać kostki, w której znajduje się wnęka o szerokości nieco większej niż szerokość główki, do którego od czoła kostki prowadzi kanał o szerokości nieco większej niż szerokość szyjki. Hak stanowi monolit, zaś kieszeń składa się z dwóch symetrycznych części. Górna powierzchnia haka i kieszeni są płaskie, przy czym w szynie, w celu ich przyspawania ścina się na odpowiedniej długości wywinięte końce półek, tak aby uzyskać powierzchnię płaską.

Podobne rozwiązania znane są także z opisów patentowych nr PL 213 657 B1 czy PL 214 801 B1. Z kolei z opisu patentowego PL/EP 2276888 T3, figura 6, znany jest hak złącza dolnego, który składa się z trzonu połączonego za pośrednictwem szyjki z główką, przy czym trzon od strony szyjki zaopatrzony jest w poprzeczkę o długości mierzonej wzdłuż osi haka, znacznie mniejszej niż szerokość płetwy. Zarys poprzeczki od strony tylnej części haka jest wklęsły. W górnej powierzchni trzonu, w środku jego, na długości bliskiej połowie długości trzonu znajduje się wybranie, po bokach którego znajdują się otwory pod kołki mocujące hak do dolnej półki szyny jezdnej.

Hak złącza dolnego według wzoru użytkowego posiada trzon połączony za pośrednictwem szyjki z główką, które w widoku z góry leżą w jednej osi, przy czym górna powierzchnia trzonu jest płaska. Trzon haka składa się z płetwy zaopatrzonej od strony szyjki w poprzeczkę, której szerokość jest większa od szerokości główki, zaś poprzeczka łagodnie zmniejsza swoją szerokość od strony szyjki w kierunku płetwy. Długość poprzeczki jest większa niż szerokość płetwy.

Hak złącza dolnego przedstawiony jest na rysunku, na którym: • fig. 1 przedstawia rozłączony fragment toku szynowego, w widoku z boku, • fig. 2 przedstawia rozłączony fragment toku szynowego, w widoku od dołu, • fig. 3 przedstawia hak w widoku z góry, • fig. 4 przedstawia hak w widoku z boku, • fig. 5 przedstawia hak w widoku od czoła, • fig. 6 przedstawia przekrój poprzeczny A-A przez hak, • fig. 7 przedstawia przekrój poprzeczny B-B przez hak, • fig. 8 przedstawia przekrój poprzeczny C-C przez hak, • fig. 9 przedstawia kieszeń w widoku z góry, • fig. 10 przedstawia przekrój D-D przez kieszeń.

Figury 1 i 2 przedstawiają rozłączony fragment toku szynowego. Złącze dolne składa się z haka (1) oraz kieszeni (2), przy czym standardowo są one zamocowane do zewnętrznej powierzchni (3) dolnej półki (4) szyny tak, że hak (1) jest mocowany z pierwszego końca szyny (5n), zaś kieszeń (2) do przyległego końca sąsiedniej szyny (5o). Do dolnej półki (4) szyny (5n) oprócz haka (1), do jej drugiego końca zamocowana jest kolejna kieszeń (2) tak, aby szynę (5n) można było połączyć z poprzedzającą ją szyną (5m) w celu zmontowania toku szynowego. Na rysunku nie pokazano innych detali, które nie dotyczą przedmiotu ochrony, a normalnie są zamocowane do górnych półek szyn (5m, 5n, 5o ...). Szyna (5n) jest wykonana z dwuteownika.

Figura 3 przedstawia hak (1) w widoku z góry, to jest od strony szyny (5n), do której jest on mocowany. Hak (1) posiada trzon (7) połączony za pośrednictwem szyjki (8) z główką (9), które leżą w jednej osi. Trzon (7) składa się z płetwy (10) zaopatrzonej od strony szyjki (8) w poprzeczkę (11). Szerokość (S1) płetwy (10) jest mniejsza od szerokości S2 główki (9), która jest z kolei mniejsza od szerokości (S3) poprzeczki (11). Natomiast szerokość (S4) szyjki (8) jest w przybliżeniu równa szerokości (S1) płetwy (10). Czoło poprzeczki (11) od strony główki (9) jest w przybliżeniu prostopadłe do osi haka (1), lecz uwzględnia pochylenia technologiczne konieczne do wykonania haka (1) jako odlewu albo odkuwki. Natomiast poprzeczka (11) od strony płetwy (10) łagodnie zmniejsza swoją szero-

kość od (S3) do (S1), przy czym długość (L) poprzeczki (11) jest większa niż szerokość (S1) płetwy (10) . Zarys poprzeczki (11) od strony tylnej części haka (1) jest prostoliniowy. Figura 4 przedstawia hak (1) w widoku z boku. Górna powierzchnia (12) płetwy (10) i poprzeczki (11) jest płaska, a górna powierzchnia (13) szyjki (8) i główki (9) jest także płaska, przy czym jest lekko nachylona ku dołowi w stosunku do górnej powierzchni (12). Figura 5 przedstawia hak (1) w widoku od strony główki (9), za którą znajduje się poprzeczka (11) połączona z nią szyjką (8). Górna powierzchnia (12) poprzeczki (11) jest płaska. Figura 6 przedstawia przekrój poprzeczny przez hak (1) płaszczyzną A-A w miejscu zaznaczonym na figurze 4. Szyjka (8) ma w przekroju kształt zbliżony do prostokąta o zaokrąglonych rogach. Figura 7 przedstawia przekrój poprzeczny przez hak (1) płaszczyzną B-B w miejscu zaznaczonym na figurze 3. Płetwa (10) ma w przekroju kształt zbliżony do prostokąta o zaokrąglonych rogach. Figura 8 przedstawia przekrój poprzeczny przez hak (1) płaszczyzną C-C w miejscu zaznaczonym na figurze 3. Górna powierzchnia (12) poprzeczki (11) jest płaska, zaś przekrój przez poprzeczkę (11) jest zbliżony do prostokąta, przy czym rogi od strony górnej powierzchni (12) są zaokrąglone, zaś pozostałe są ścięte tak, że szerokość (S3) poprzeczki (11) zmniejsza się ku dołowi do szerokości (S4) szyjki (8). Figura 9 przedstawia kieszeń (2) w widoku z góry, to jest od strony szyny (5o), do której jest mocowana. Kieszeń (2) ma postać kostki, w której wyróżnia się powierzchnię czołową (15) oraz prostopadłą do niej powierzchnię górną (16). W kostce znajduje się wnęka (17) połączona z powierzchnią czołową (15), za pośrednictwem kanału (18), ograniczonego zgrubieniami (19a, 19b). Figura 10 przedstawia przekrój poprzeczny D-D przez kieszeń (2). Wnęka (17) jest przelotowa i przechodzi od górnej powierzchni (16) do przeciwległej powierzchni (20) jednocześnie się rozszerzając w jej kierunku. Wnęka (17) jest także połączona poprzez kanał (18), którego jeden z boków stanowi zgrubienie (19a). Hak (1) i kieszeń (2) są tak zwymiarowane, aby we wnęce (17) mieściła się główka (9), zaś w kanale (18) szyjka (8), zapewniając połączenie ze sobą kolejnych odcinków szyn w tok szynowy.

Claims (1)

1. Zastrzeżenie ochronne

   1. Hak złącza dolnego posiadający trzon połączony za pośrednictwem szyjki z główką, które w widoku z góry leżą w jednej osi, przy czym górna powierzchnia trzonu jest płaska, natomiast trzon haka składa się z płetwy zaopatrzonej od strony szyjki w poprzeczkę, której szerokość jest większa od szerokości główki, zaś poprzeczka łagodnie zmniejsza swoją szerokość od strony szyjki ku tylnej części haka, znamienny tym, że długość (L) poprzeczki (11) jest większa niż szerokość (S1) płetwy (10).