PL67225Y1 - Segment tarczy rafinatora - Google Patents

Description

2 PL 67 225 Υ1

Opis wzoru

Przedmiotem wzoru użytkowego jest segment tarczy mielącej młyna tarczowego, przeznaczonego zwłaszcza do domielania masy na płyty pilśniowe porowate oraz inne płyty drewnopochodne do izolacji cieplnej i akustycznej.

Proces mielenia doprowadzanej i przeciskającej się między tarczami masy, powoduje efekt obróbki zawartych w niej włókien, głównie w wyniku wzajemnego tarcia, przez co podlegają oczekiwanemu stopniowi rozdrobnienia na grubości i defibrylacji.

Tarcze ścierne wykonane są z twardego i odpornego na ścieranie materiału, mimo to stosunkowo szybko się zużywają, dlatego też najczęściej składają się one z kilku wymiennych segmentów, z których każdy ma kształt kątowego wycinka pierścienia. Najczęściej stosowany jest podział na sześć jednakowych segmentów o rozpiętości kątowej po 60°. Własności eksploatacyjne wynikają z określonej rzeźby powierzchni roboczej segmentów, którą tworzą w określonym układzie ukształtowane żebra tnące oraz bruzdy i przegrody zawarte między nimi.

Znane i stosowane są różnego rodzaju konstrukcje segmentów tarcz ściernych, przeznaczonych do domielania mas zawierających włókna i stosowanych w produkcji płyt. Z polskiego opisu wzoru użytkowego nr 62926 znany jest segment tarczy ściernej młyna tarczowego, gdzie istotąjest to, że posiada na przedłużeniu żeber ścierających, rozmieszczone w powtarzalnym układzie na powierzchni roboczej jego strefy wewnętrznej, na przemian, jedno szerokie żebro rozdrabniające, obejmujące długością całą promieniową szerokość strefy wewnętrznej, i dwa wąskie, krótsze od żeber rozdrabniających żebra rozprowadzające z klinowo obniżającymi się końcówkami. Z polskiego opisu wzoru użytkowego nr 62927 znany jest segment tarczy mielącej młyna tarczowego charakteryzujący się tym, że posiada żebra ścierające o kształcie linii łamanej, składający się z obejmującego szerokość strefy zewnętrznej odcinka domielenia i obejmującego szerokość strefy środkowej odcinka mielenia. W bazowym żebrze ścierającym odcinek domielenia odchylony jest od promienia tarczy pod kątem ponad dwukrotnie większym niż kąt odchylenia odcinka domielenia. Na powierzchni roboczej strefy wewnętrznej posiada usytuowane na przedłużeniu żeber ścierających, rozstawione na przemian żebra rozdrabniające oraz węższe od nich i krótsze żebra rozprowadzające. Z polskiego zgłoszenia wzoru użytkowego nr 116865 znane jest rozwiązanie segmentu tarczy mielącej rafinatora, charakteryzujące się tym, że podzielony jest na łuku na cztery jednakowe kątowe sekcje oraz ma przegrody łączące sąsiednie żebra tnące ustawione ukośnie, z odsuniętym odśrodkowo lewym końcem, a także żebra rozprowadzające rozmieszczone w poszczególnych kątowych sekcjach po trzy, na przedłużeniu trzech pierwszych od prawej strony żeber tnących. Żebra rozprowadzające mają kształt klinowo obniżający się ku środkowi tarczy i długość krótszą od szerokości strefy rozprowadzenia. Z polskiego zgłoszenia wzoru użytkowego nr 117836 znany jest segment tarczy mielącej rafinatora tarczowego zawierający dwie kątowe sekcje, gdzie zewnętrzne żebro oraz trzy kolejne żebra tnące są przedłużone w postaci żeber rozprowadzających. Górne płaszczyzny żeber rozprowadzających są pochylone pod kątem około 20° a przegrody łączące sąsiednie żebra tnące są usytuowane pod kątem od 30° - 40° do krawędzi żeber tnących. W płaszczyźnie segmentu usytuowane są trzy przelotowe otwory mocujące.

Segment tarczy rafinatora według wzoru użytkowego segment tarczy rafinatora tarczowego o kształcie wycinka kołowej tarczy charakteryzuje się tym, że żebra tnące, każdej kątowej sekcji, mają przedłużenie w postaci żeber rozprowadzających, o zróżnicowanej długości, których górne płaszczyzny mają pochylenie pod kątem a około 20° do podstawy dla pierwszego żebra tnącego i pod kątem β około 17° dla kolejnych sześciu żeber tnących, natomiast między żebrami tnącymi i przegrodami usytuowane są bruzdy, w każdej sekcji symetrycznie usytuowany jest przelotowy otwór, a na granicy obu sekcji usytuowany jest trzeci otwór na wysokości żeber rozprowadzających.

Korzystnym jest to, że kąt pochylenia δ przegrody w kierunku wyrzutu materiału wynosi od 55 - 65°.

Wzdłużne ścianki bruzdy tworzą ze sobą kąt γ od 30 - 35°.

Podstawa zawiera usytuowane promieniowo żebra usztywniające oraz łukowe żebra usztywniające, ponadto rozmieszczono trzy przelotowe otwory.

Rozwiązanie segmentu tarczy rafinatora według wzoru przedłuża żywotność tarczy, jednocześnie zwiększa jakość mielenia i rozdrobnienia włókien, wpływającą na jakość produkowanych płyt.

Przedmiot wzoru przedstawiony jest na rysunku, gdzie fig. 1 - przedstawia tarczę składającą się z sześciu segmentów, fig. 2 - przedstawia segment w widoku z góry, fig. 3 - przedstawia podstawę

Claims (4)

1. 3 PL 67 225 Υ1 segmentu w widoku, fig. 4 - segment w widoku z prawego boku, fig. 5 - segment w przekroju wzdłuż linii A-A biegnącej wzdłuż bruzdy, fig. 6 - wycinkowy przekrój poprzeczny wzdłuż linii B-B, fig. 7 - wycinkowy przekrój wzdłuż linii D-D. Tarcza rafinatora składa się z sześciu segmentów, natomiast każdy segment tarczy rafinatora ma kształt wycinka kołowej tarczy, z powierzchnią roboczą składającą się z dwóch identycznych kątowych sekcji I, z których każda ma po 30°. Żebra tnące 2 ukierunkowane są odśrodkowo, a między nimi usytuowane są bruzdy 6, które rozdzielone są przegrodami 5 łączącymi sąsiednie żebra tnące 2. Natomiast od wewnątrz usytuowana jest wąska strefa rozprowadzania z niższymi od żeber tnących 2 żebrami rozprowadzającymi 3, gdzie w każdej kątowej sekcji 1, w strefie mielenia, skrajne prawe żebro tnące 2 usytuowane jest zgodnie z promieniem kołowej tarczy, natomiast pozostałe żebra tnące 2 są do niego równoległe. Przy czym pierwsze zewnętrzne żebro tnące 2, oraz kolejne sześć żeber tnących Z, od prawej strony każdej kątowej sekcji ±, mają przedłużenie w postaci żeber rozprowadzających 3, o zróżnicowanej długości, przy czym najdłuższe żebro rozprowadzające jest przedłużeniem pierwszego żebra tnącego 2, natomiast każde kolejne żebro rozprowadzające 3 jest krótsze od poprzedniego. Górne płaszczyzny mają pochylenie pod kątem a = 20° do podstawy 4 dla pierwszego żebra tnącego 2 i pod kątem β = 17° dla kolejnych trzech żeber tnących 2. Między żebrami tnącymi 2 i przegrodami 5 usytuowane są bruzdy 6, a przegrody 5 łączące sąsiednie żebra tnące 2 są usytuowane pod kątem γ = 35° do krawędzi żeber tnących 2. W każdej sekcji 1. symetrycznie usytuowany jest przelotowy otwór 9 , a na granicy obu sekcji 1 usytuowany jest trzeci otwór 9 na wysokości żeber rozprowadzających 3. Podstawa 4, jako druga strona segmentu tarczy, zawiera pięć usytuowanych promieniowo żeber usztywniających 7 oraz pięć łukowych żeber usztywniających 8, z rozmieszczonymi trzema przelotowymi otworami 9. Natomiast ścianki żeber usztywniających 7 i 8 usytuowane są pod katem η = 99°. Szerokość bruzdy 6, na górnej płaszczyźnie segmentu tarczy, jest większa od szerokości płaszczyzny żebra tnącego 2 o 29%. Kąt pochylenia δ przegrody 5 w kierunku wyrzutu materiału wynosi 60°. Natomiast długość bruzdy 6, na górnej płaszczyźnie segmentu jest większa o 85% od grubości segmentu tarczy mielącej. Zastrzeżenia ochronne 1. Segment tarczy rafinatora, o kształcie wycinka kołowej tarczy, zawiera dwie identyczne kątowe sekcje po 30°, z których każda zawiera ukierunkowane odśrodkowo żebra tnące, usytuowane między nimi bruzdy, które rozdzielone są przegrodami łączącymi sąsiednie żebra tnące, a w każdej kątowej sekcji, w strefie mielenia, skrajne prawe żebro tnące usytuowane jest zgodnie z promieniem kołowej tarczy, natomiast pozostałe żebra tnące są do niego równoległe, znamienny tym, że żebra tnące /2/, każdej kątowej sekcji IV, mają przedłużenie w postaci żeber rozprowadzających /3/, o zróżnicowanej długości, których górne płaszczyzny mają pochylenie pod kątem a około 20° do podstawy /4/ dla pierwszego żebra tnącego 121 i pod kątem β około 17° dla kolejnych żeber tnących /2/, natomiast między żebrami tnącymi 121 i przegrodami /5/ usytuowane są bruzdy /6/, w każdej sekcji IV symetrycznie usytuowany jest przelotowy otwór /9/, a na granicy obu sekcji /1/ usytuowany jest trzeci otwór /9/ na wysokości żeber rozprowadzających /3/.
2. 2. Segment tarczy według zastrz. 1, znamienny tym, że kąt pochylenia δ przegrody /5/ w kierunku wyrzutu materiału wynosi od 55 - 65°.
3. 3. Segment tarczy według zastrz. 1, znamienny tym, że wzdłużne ścianki bruzdy /6/ tworzą ze sobą kąty od 30 - 35°.
4. 4. Segment tarczy według zastrz. 1, znamienny tym, że podstawa /4/ zawiera usytuowane promieniowo żebra usztywniające /7/ oraz łukowe żebra usztywniające /8/, ponadto rozmieszczono trzy przelotowe otwory /9/.