PL67027Y1 - Zamek bebenkowy i klucz plaski - Google Patents

Abstract

Połączenie zamka bębenkowego i klucza płaskiego zawiera rdzeń (2), wyposażony w kanał klucza (3), do którego prowadzą promieniowe otwory (21) do wsuwania sprężynowych bolców bębenkowych (22), ustawionych w rzędzie w płaszczyźnie przecinającej oś obrotu rdzenia (2), zaś dodatkowo rdzeń (2) wyposażony jest w co najmniej jeden boczny otwór (5), prowadzący do kanału klucza (3) w kierunku poprzecznym do promieniowych otworów (21), w które to boczne otwory (5) wsuwa się bolec zabezpieczający (50), którego zaokrąglony zewnętrzny koniec może sprzęgać się (z zamkiem w pozycji zablokowanej) w zaokrąglonej wnęce zabezpieczającej (13), utworzonej w cylindrycznym wgłębieniu obudowy (1), w której rdzeń (2) jest obrotowo wpasowany ze swoją zewnętrzną powierzchnią, przy czym trzon klucza płaskiego (4) wyposażony jest na swoich szerszych stronach w podłużne żebra (42) i rowki (43), które kształtują przekrój poprzeczny klucza przeciwnie względem przekroju poprzecznego kanału klucza (3) tak, że przekrój poprzeczny kanału klucza (3) odpowiada przekrojowi poprzecznemu klucza (4), podczas gdy po szerszej stronie klucza utworzona jest wnęka (44) na wewnętrzny koniec bolca zabezpieczającego (50), którego zewnętrzny koniec zrównany jest z powierzchnią rdzenia (2), kiedy do kanału klucza (3) wprowadzony jest właściwy klucz, zaś po węższej stronie trzon klucza (4) wyposażony jest w część kodującą lub wycięcia (41) do osadzania i ustawiania bolców bębenkowych (22), na których drugich stronach osadzone są sprężynowe bolce blokujące (12), umieszczone w otworach obudowy (1). Połączenie charakteryzuje się tym, że długość bolca zabezpieczającego (50) w bocznym otworze (5) rdzenia (2) jest równa odległości od brzegu kanału klucza (3) do obwodu rdzenia (2) wzdłuż bocznego otworu (5), zaś przerwa (44) na wewnętrzny koniec bolca zabezpieczającego (50) utworzona jest jako przechodząca przez klucz (4) na poziomie teoretycznie możliwej największej głębokości (Hmax) części kodującej lub wycięć (41) po węższej stronie klucza (4) lub nad nim w kierunku strony trzonu klucza (4) bez wycięć (41).

Description

2 PL 67 027 Υ1

Opis wzoru

Przedmiotem wzoru użytkowego jest zamek bębenkowy i klucz płaski, którego trzon wyposażony jest zarówno w część kodowaną po jego węższej stronie działającą na sprężynowe bolce bębenkowe i bolce blokujące oraz w wgłębienie na co najmniej jednej z jego szerszych stron działające na dodatkowe jednoczęściowe bolce zabezpieczające.

Znane są zamki bębenkowe z kluczami płaskimi o zasadniczo prostokątnym przekroju poprzecznym, w którym utworzone są podłużne żebra i rowki służące do prowadzenia klucza w kanale klucza o takim samym przekroju poprzecznym lub profilu w rdzeniu cylindra, gdzie węższa strona klucza płaskiego wyposażona jest w część kodowaną w postaci wycięć lub zębów przeznaczonych do ustawienia jednego końca rzędu sprężynowych bolców bębenkowych tak, że jego drugi koniec zrównany jest z powierzchnią rdzenia cylindra zamka, co jest ustawieniem, w którym rdzeń zamka można przekręcić. Aby poprawić bezpieczeństwo zamka przeciw nieupoważnionemu otwieraniu, do zamka i klucza można dodać dodatkowe elementy zabezpieczające.

Dla przykładu DE 3123511 przedstawia zamek bębenkowy z kluczem płaskim, który steruje za pomocą wycięć zębowych po swojej węższej stronie sprężynowymi parami bolców bębenkowych, które ustawione są w otworach rdzenia cylindra i obudowy w jednym rzędzie. Dodatkowo rdzeń cylindra wyposażony jest w pasowane otwory, prostopadłe do środkowej płaszczyzny kanału klucza przebiegające między powierzchnią rdzenia cylindra a kanałem klucza. W każdym otworze znajduje się ułożony w sposób przesuwny pasowany bolec zabezpieczający w kształcie grzyba, którego łeb w formie nakrywki, zwrócony w kierunku zewnętrznego obwodu rdzenia cylindra, posiada większą średnicę niż jego trzon, zwrócony w kierunku kanału klucza. W kierunku promieniowym, naprzeciw łba bolca zabezpieczającego, wgłębienie cylindra w obudowie posiada wnękę zabezpieczającą w kształcie nakrywki łba, w którą wpasowuje się łeb. Gdy wprowadza się klucz o odpowiednim profilu i odpowiedniej części kodowanej po węższej i szerszej stronie, można przekręcić rdzeń. Wtedy łeb bolca zabezpieczającego w kształcie nakrywki i wnęka zabezpieczająca w kształcie nakrywki w obudowie umożliwiają wprowadzenie trzonu klucza w kanał klucza w kierunku większej płaskiej strony klucza. Jeżeli klucz jest właściwy, korpus bolca zabezpieczającego osadzony jest na dnie wgłębienia po szerszej płaskiej stronie klucza, gdy jego łeb zrównany jest z powierzchnią rdzenia, zaś rdzeń można następnie przekręcić. Jeżeli klucz nie jest właściwy, są dwie możliwości. Pierwsza polega na tym, że w gnieździć trzonu na dnie wgłębienia jego łeb wystaje z obwodu rdzenia, zaś obracanie rdzenia jest zablokowane. Druga możliwość polega na tym, że łeb zagłębia się w rdzeniu tak, że jest zrównany z zewnętrzną powierzchnią rdzenia, zaś korpus nie jest osadzony na dnie wgłębienia. Przy dalszym obrocie rdzenia łeb bolca zabezpieczającego sprzęga się ze sprężynowym bolcem zabezpieczającym, który popchnie bolec zabezpieczający dalej w rdzeń aż do momentu, gdy osiądzie on na dnie wgłębienia po szerszej stronie klucza, przy czym w tym samym czasie bolec blokujący wchodzi w otwór bolca zabezpieczającego i uniemożliwia dalszy obrót rdzenia.

Ta konstrukcja poprawia bezpieczeństwo zamka bębenkowego w porównaniu z zamkiem bez bolców zabezpieczających, ale jej wadąjest to, że nie zapobiega pokonaniu zamka przy pomocy tak zwanej metody bumpingowej. Metoda bumpingowa polega na tym, że w kanał klucza wprowadza się tak zwany klucz do bumpingu, którego przekrój poprzeczny odpowiada przekrojowi poprzecznemu oryginalnego klucza i którego węższa strona posiada tak samo głębokie wycięcia i zęby do uderzenia w wewnętrzne końce bolców bębenkowych, ustawionych w zamkniętej pozycji zamka. Wszystkie wycięcia posiadają tę samą głębokość, która jest możliwie największą stosowaną głębokością dla danego klucza.

Celem niniejszego rozwiązania technicznego jest zaprojektowanie zamka bębenkowego i klucza, do których nie można utworzyć klucza do bumpingu w celu nieupoważnionego otwarcia.

Zamek bębenkowy i klucz płaski, według wzoru użytkowego, w którym rdzeń korpusu zamka wyposażony jest w kanał klucza, do którego prowadzą promieniowe otwory do wsuwania sprężynowych bolców bębenkowych, ustawionych w rzędzie w płaszczyźnie przecinającej oś obrotu rdzenia, zaś dodatkowo rdzeń wyposażony jest w co najmniej jeden boczny otwór, prowadzący do kanału klucza w kierunku poprzecznym do promieniowych otworów, w które to boczne otwory wsuwa się bolec zabezpieczający, którego zaokrąglony zewnętrzny koniec może sprzęgać się, z zamkiem w pozycji zablokowanej, w zaokrąglonej wnęce zabezpieczającej, utworzonej w cylindrycznym wgłębieniu obudowy, w której rdzeń jest obrotowo wpasowany ze swoją zewnętrzną powierzchnią, przy czym trzon klucza płaskiego wyposażony jest na swoich szerszych stronach w podłużne żebra i rowki, które 3 PL 67 027 Υ1 kształtują przekrój poprzeczny klucza przeciwnie względem przekroju poprzecznego kanału klucza, tak, że przekrój poprzeczny kanału klucza odpowiada przekrojowi poprzecznemu klucza, podczas gdy po szerszej stronie klucza utworzona jest wnęka na wewnętrzny koniec bolca zabezpieczającego, którego zewnętrzny koniec zrównany jest z powierzchnią rdzenia kiedy do kanału klucza wprowadzony jest właściwy klucz, zaś po węższej stronie trzon klucza wyposażony jest w część kodowaną lub wycięcia do osadzania i ustawiania bolców bębenkowych, na których drugich stronach osadzone są sprężynowe bolce blokujące umieszczone w otworach obudowy. Zamek bębenkowy i klucz płaski charakteryzują się tym, że długość bolca zabezpieczającego w bocznym otworze rdzenia jest taka, że gdy jego wewnętrzny koniec jest dociskany do boku kanału klucza naprzeciw otworu, jego zewnętrzny koniec nie wykracza poza wewnętrzną cylindryczną powierzchnię obudowy dostosowaną do wstawiania rdzenia zamka, zaś wgłębienie na wewnętrzny koniec bolca zabezpieczającego utworzone jest jako przechodzące przez klucz na poziomie teoretycznie możliwej największej głębokości (Hmax) wycięć po węższej stronie klucza lub nad nim w kierunku strony trzonu klucza bez wycięć.

Korzystnie jest kiedy w punkcie przelotowego wgłębienia grubość klucza jest najmniejsza.

Korzystnie jest również, kiedy przelotowe wgłębienie w kluczu prowadzi do drugorzędnego podłużnego rowka, utworzonego na dnie podłużnego rowka, który skierowany jest w przeciwną stronę do łba bolca zabezpieczającego.

Jest również korzystnie, kiedy kształtem przelotowego wgłębienia w kluczu jest ścięty stożek, którego większa podstawa umieszczona jest na czole podłużnego żebra, którego środek znajduje się na poziomie (Hmax).

Także korzystnie jest, kiedy klucz wyposażony jest w nieprzelotowe wgłębienia po swojej szerszej stronie.

Określenie „węższa strona klucza” oznacza część klucza zaopatrzoną w część kodowaną również w postaci wycięć do ustawiania bolców bębenkowych a „szersza strona klucza” oznacza część klucza poprzeczną do niej.

Przedmiot wzoru użytkowego przedstawiony jest na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przekrój poprzeczny zamka w pozycji zamkniętej bez wprowadzonego klucza, fig. 2a przekrój poprzeczny zamka w pozycji zamkniętej z wprowadzonym kluczem, fig. 2b przekrój poprzeczny zamka po lekkim przekręceniu klucza, fig. 3a widok klucza z jednej postaci, fig. 3b przekrój A-A z fig. 3a w skali powiększonej, fig. 4a widok klucza do bumpingu do klucza bez przelotowego wgłębienia po szerszej stronie, fig. 4b przekrój B-B z Fig. 4a w skali powiększonej, fig. 5a widok klucza do bumpingu po utworzeniu rowka dla bolca zabezpieczającego, fig. 5b przekrój C-C z Fig. 5a w skali powiększonej, fig. 6a widok klucza z drugiej postaci wzoru, fig. 6b przekrój D-D z Fig. 6a w skali powiększonej, fig. 6c przekrój E-E z Fig. 6a w skali powiększonej a fig. 7 przekrój klucza z trzeciej postaci wzoru.

Jak można zauważyć na załączonych rysunkach, zamek bębenkowy składa się z profilowej obudowy 1 z cylindrycznym otworem i obrotowo pasowanego w nim rdzenia 2 z kanałem klucza 3 na klucz płaski 4. W rdzeniu 2 znajduje się rząd promieniowych otworów 21, leżących w płaszczyźnie, przechodzących przez oś obrotu rdzenia 2 i prowadzących swoimi wewnętrznymi końcami w kanał klucza 3. Zewnętrzne końce promieniowych otworów 21 prowadzą na zewnętrzną powierzchnię rdzenia 2, zaś w podstawowej pozycji rdzenia 2 połączone są ze ślepymi otworami 11 utworzonymi w profilu obudowy 1. Ślepe otwory 11 zawierają sprężyny 14, na których osadzają się dolne końce bolców blokujących 12. Górne końce tych bolców osiadają na dolnych końcach bolców bębenkowych 22, wsuwając się w promieniowe otwory 21. Jeżeli klucz 4 jest właściwie wprowadzony, górne końce bolców bębenkowych 22 wsuwają się w wycięcia 41 utworzone po jego węższej stronie i tym samym ustawiają bolce bębenkowe 22 w pozycjach, w których ich dolne końce zrównane są z obwodem rdzenia 2, zaś górne końce bolców blokujących 12 umieszczone są na rozdzielającym obszarze między rdzeniem 2 i obudową 1. Wycięcia 41 w kluczu 4 posiadają różne głębokości o przesunięciu około 0,5 mm. W przypadku powszechnej wysokości trzonu klucza płaskiego 4 równej około 8,5 mm, można wykonać dziewięć wycięć 41 o różnej głębokości po węższej stronie klucza 4. Głębokości H mierzone są począwszy od tylnej strony trzonu klucza 4, zaś największa głębokość, Hmax, to jest dziewiąta głębokość, jest w odległości około 3,75 mm od niej, natomiast najmniejsza głębokość Hmin, to jest pierwsza głębokość, jest w odległości około 7,75 mm od niej.

Klucz do bumpingu 6 dla klucza 4, posiadający wycięcia jak klucz według fig. 3a, ale nie posiadający przelotowego wgłębienia 44, przedstawiony jest na fig. 4a, 4b. Jak można zauważyć na fig. 3b, 4b, klucz do bumpingu 6 posiada identyczny przekrój poprzeczny, jeśli chodzi o podłużne żebra 42, 62 i podłużne rowki 43, 63, ale wszystkie jego wycięcia 61 po węższej stronie klucza do bumpingu 6 4 PL 67 027 Υ1 posiadają tę samą głębokość, tj. teoretycznie możliwą maksymalną głębokość Hmax. Jeżeli zamek i klucz 4 nie byłyby wyposażone w dodatkowe elementy zabezpieczające, powyżej opisany zamek można by było pokonać przy pomocy metody bumpingu. Metoda ta polega na wprowadzeniu klucza do bumpingu 6 w kanał klucza 3, tak że każdy ząbek na kluczu do bumpingu 6 posiada naprzeciwko tylko jeden bolec bębenkowy 22, aż do całkowitego wprowadzenia. Po naciśnięciu klucza do bumpingu 6 zęby 65 uderzają w bolce bębenkowe 22, po czym dolne końce bolców bębenkowych 22 odsuwają się od górnych końców bolców blokujących 12 i tym samym rozdzielający obszar między rdzeniem 2 a obudową3 zostaje zwolniony, zaś rdzeń 2 można obrócić.

Występują następujące elementy zabezpieczające uniemożliwiające utworzenie klucza do bumpingu:

Rdzeń 2 wyposażony jest w drugi otwór 5, poprzeczny względem promieniowych otworów 21, którego wewnętrzny koniec prowadzi do kanału klucza 3, nie przecinając promieniowego otworu 21, zaś zewnętrzny koniec prowadzi do obwodu rdzenia 2. Naprzeciwko otwarcia zewnętrznego końca drugiego otworu 5, w obudowie 1 utworzona jest wnęka zabezpieczająca 13 z prowadzącymi krawędziami lub zaokrąglonym obwodem. Boczny otwór 5 rdzenia 2, który jest korzystnie dopasowany, zawiera bolec zabezpieczający 50 takiej długości, że jego wewnętrzny koniec osadzony jest po stronie kanału klucza 3, zaś jego zewnętrzny koniec jest zrównany z obwodem rdzenia 2.

Zewnętrzny koniec, korzystnie, wyposażony jest w zaokrąglony łeb 51, prowadzony w drugi otwór 5 w wymienionym łączniku o większej średnicy. Jeżeli właściwy klucz 4 jest całkowicie wprowadzony w kanał klucza 3, wycięcia 41 ustawią bolce blokujące 12 przy pomocy bolców bębenkowych 22 w pozycji nieblokującej, zaś przelotowe wgłębienie 44 po szerszej stronie klucza 4 ustawione jest naprzeciwko wewnętrznego końca bolca zabezpieczającego 50 (patrz fig. 2a). Gdy klucz 4 i rdzeń 2 zaczynają się obracać, siła działająca na ukształtowany łeb 51 na krawędzi wnęki zabezpieczającej 13 spowoduje, że koniec bolca zabezpieczającego 50 wejdzie w przelotowe wgłębienie 44 po szerszej stronie klucza 4. Jak tylko wewnętrzny koniec bolca zabezpieczającego 50 osadzi się po stronie kanału klucza 3, jego zewnętrzny koniec zaczyna się wyrównywać z obwodem rdzenia 2, zaś rdzeń można dalej obrócić (patrz fig. 2b).

Wewnętrzny koniec bolca zabezpieczającego 50 ukształtowany jest tak, aby zapewnić zarówno całkowite wprowadzenie w przelotowe wgłębienie 44, jak i pewny ruch przesuwający klucz 4 do środka i na zewnątrz kanału klucza 3.

Końcówka klucza 4 ukształtowana jest tak, aby uniemożliwić utknięcie bolca zabezpieczającego 50 w otworze 5 rdzenia 2 podczas wprowadzania klucza 4 w kanał klucza 3.

Aby klucz do bumpingu 6, po wprowadzeniu go w kanał klucza 3, umożliwił osadzenie wewnętrznego końca bolca zabezpieczającego 50 po stronie kanału klucza 3 i tym samym odblokowanie rdzenia 2 od obudowy 1, tak aby umożliwić jego obracanie, powinien być wyposażony w rowek bum-pingowy 64 posiadający przekrój poprzeczny przelotowego wgłębienia 44 (patrz fig. 5a, 5b). Jednakże rowek ten oddzieliłby zęby 65 i wycięcia 61 od klucza do bumpingu 6 i tym samym obniżyłby jego wartość (patrz przyciemnione części na fig. 5a, 5b). Niemożliwe jest więc utworzenie klucza do bumpingu 6 dla klucza 4, który wyposażony jest zarówno w wycięcia po jego węższej stronie i w przelotowe wgłębienie 44 po szerszej stronie na poziomie Hmax wycięć 41, tak aby umożliwić przejście bolca zabezpieczającego 50 przez klucz 4, tak aby zatrzymać się ze stroną kanału klucza 3.

Naturalnie można wyposażyć klucz 4 w dodatkowe przelotowe wgłębienie 44 oraz nieprzelotowe wgłębienie 45 lub nieprzelotowe wgłębienia 45 (patrz fig. 6a, 6b), z którymi współpracują dodatkowe bolce zabezpieczające, będące jednak krótsze niż główny bolec zabezpieczający 50. Dodatkowe bolce zabezpieczające nie muszą być umieszczone na tej samej głębokości Hmax, ale mogą znajdować się gdziekolwiek po szerszej stronie klucza 4. Mogą być również umieszczone w tej samej poprzecznej płaszczyźnie rdzenia 2 co bolce bębenkowe 22. Środki takie są odpowiednie dla systemu kluczy nadrzędnych i podrzędnych.

Kolejna korzystna postać przedstawiona jest na fig. 7. W profilu tego klucza 4, drugorzędny podłużny rowek 430, do którego prowadzi przelotowe wgłębienie 44 na bolec zabezpieczający 50, utworzony jest na dnie podłużnego rowka 43. Naturalne jest, że profil kanału klucza 3, poza żebrem sprzęgającym się w podłużnym rowku 43 klucza 4 również wyposażony jest w drugorzędne żebro sprzęgające się w podłużnym rowku 430 na kluczu 4.

Korzystnym kształtem przelotowego wgłębienia 44 przez klucz 4 jest ścięty stożek, którego większa podstawa umieszczona jest po stronie klucza 4, który zwrócony jest w kierunku bolca zabezpieczającego 50.

Claims (5)

1. 5 PL 67 027 Υ1 Zastrzeżenia ochronne 1. Zamek bębenkowy i klucz płaski, w którym rdzeń zamka wyposażony jest w kanał klucza, do którego prowadzą promieniowe otwory do wsuwania sprężynowych bolców bębenkowych, ustawionych w rzędzie w płaszczyźnie przecinającej oś obrotu rdzenia, zaś dodatkowo rdzeń wyposażony jest w co najmniej jeden boczny otwór, prowadzący do kanału klucza w kierunku poprzecznym do promieniowych otworów, w które to boczne otwory wsuwa się bolec zabezpieczający, którego zaokrąglony zewnętrzny koniec może sprzęgać się (z zamkiem w pozycji zablokowanej) w zaokrąglonej wnęce zabezpieczającej, utworzonej w cylindrycznym wgłębieniu obudowy, w której rdzeń jest obrotowo wpasowany swoją zewnętrzną powierzchnią, przy czym trzon klucza płaskiego wyposażony jest na swoich szerszych stronach w podłużne żebra i rowki, które kształtują przekrój poprzeczny klucza przeciwnie względem przekroju poprzecznego kanału klucza, tak, że przekrój poprzeczny kanału klucza odpowiada przekrojowi poprzecznemu klucza, podczas gdy po szerszej stronie klucza utworzona jest wnęka na wewnętrzny koniec bolca zabezpieczającego, którego zewnętrzny koniec zrównany jest z powierzchnią rdzenia kiedy do kanału klucza wprowadzony jest właściwy klucz, zaś po węższej stronie trzon klucza wyposażony jest w część kodowaną, na przykład wycięcia, do osadzania i ustawiania bolców bębenkowych, na których drugich stronach osadzone są sprężynowe bolce blokujące umieszczone w otworach obudowy, znamienne tym, że długość bolca zabezpieczającego (50) umieszczonego w bocznym otworze (5) rdzenia (2) jest taka, że gdy jego wewnętrzny koniec jest dociskany do boku kanału klucza (3) naprzeciw otworu (5), jego zewnętrzny koniec nie wykracza poza wewnętrzną cylindryczną powierzchnię obudowy (1) dostosowaną do wstawiania rdzenia (2) zamka, zaś wgłębienie (44) na wewnętrzny koniec bolca zabezpieczającego (50) utworzone jest jako przechodzące przez klucz (4) na poziomie teoretycznie możliwej największej głębokości (Hmax) wycięć (41) po węższej stronie klucza (4) lub nad nim w kierunku strony trzonu klucza (4) bez wycięć (41).
2. 2. Zamek bębenkowy i klucz płaski według zastrz. 1, znamienne tym, że w punkcie przelotowego wgłębienia (44) grubość klucza (4) jest najmniejsza.
3. 3. Zamek bębenkowy i klucz płaski według zastrz. 2, znamienne tym, że przelotowe wgłębienie (44) w kluczu (4) prowadzi do drugorzędnego podłużnego rowka (430), utworzonego na dnie podłużnego rowka (43), który skierowany jest w przeciwną stronę do łba (51) bolca zabezpieczającego (5).
4. 4. Zamek bębenkowy i klucz płaski według jednego z zastrz. od 1 do 3, znamienne tym, że kształtem przelotowego wgłębienia (44) w kluczu (4) jest ścięty stożek, którego większa podstawa umieszczona jest na czole podłużnego żebra (42), którego środek znajduje się na poziomie (Hmax).
5. 5. Zamek bębenkowy i klucz płaski według jednego z zastrz. od 1 do 4, znamienne tym, że klucz (4) wyposażony jest w nieprzelotowe wgłębienia (45) po swojej szerszej stronie.