PL243881B1

PL243881B1 - Uchwyt na kabel

Info

Publication number: PL243881B1
Application number: PL438201A
Authority: PL
Inventors: Tomasz Piotr Wieczorek; Michał Rybko
Original assignee: Cellco Communications Spolka Z Ograniczona Odpowiedzialnoscia
Priority date: 2021-06-17
Filing date: 2021-06-17
Publication date: 2023-10-23
Also published as: EP4106123A1; PL438201A1

Abstract

Uchwyt na kabel zawierający obudowę, wkładkę umieszczaną w obudowie, kanał na kabel rozciągający się w obudowie oraz połączony z obudową zaczep (30) do zawieszenia uchwytu charakteryzujący się tym, że uchwyt zawiera ponadto element oporowy usytuowany wewnątrz obudowy i zawierający zewnętrzną powierzchnię i wewnętrzną powierzchnię oporową (11a), usytuowane przeciwlegle względem siebie. Przy czym wkładka jest umieszczana między elementem oporowym a wewnętrzną powierzchnią obudowy i wkładka jest ruchoma w kierunku ku i od wewnętrznej powierzchni oporowej (11a) elementu oporowego. Kanał na kabel rozciąga się w kierunku rozciągania się kanału od wejścia do wnętrza obudowy, pomiędzy wewnętrzną powierzchnią oporową (11a) elementu oporowego, zwróconą ku wkładce, a wkładką i rozciąga się dalej najpierw dookoła wkładki, następnie przecina część kanału między wejściem kabla, a elementem oporowym, i następnie rozciąga się przy zewnętrznej powierzchni elementu oporowego, przeciwległej do wewnętrznej powierzchni oporowej (11a) elementu oporowego, skierowanej ku wkładce i następnie rozciąga się w kierunku do wyjścia z obudowy.

Description

Opis wynalazku

Dziedzina techniki

Wynalazek dotyczy uchwytu na kabel linii napowietrznej, zwłaszcza na kabel, którego rdzeń utworzony jest z włókien światłowodowych.

Takie uchwyty zawierają element unieruchamiający do unieruchomienia kabla i element połączeniowy do przyłączenia elementu unieruchamiającego do wspornika.

Stan techniki

Takie rozwiązania są znane przykładowo z opisu FR2844111A1, który ujawnia uchwyt dla kabla telekomunikacyjnego złożony z pustego wewnątrz korpusu rurowego, który otacza przestrzeń o zmniejszającym się przekroju poprzecznym, zaczepu i bloczka klinowego. Przy czym bloczek klinowy jest połączony z korpusem za pomocą elastycznego elementu, a zaczep zawiera swobodny koniec, który może być zablokowany w komorze.

Publikacja WO2009133250A1 ujawnia uchwyt podobny do tego ujawnionego w publikacji FR2844111A1, przy czym korpus rurowy jak i bloczek klinowy zawierają dodatkowo elementy ustalające wzajemne położenie tych dwóch członów.

Publikacja FR3029023A1 (z której pierwszeństwo zastrzega PL/EP 3026767) ujawnia urządzenie mocujące do zamocowania kabla zawierające element unieruchamiający do unieruchomienia kabla i element połączeniowy do przyłączenia elementu unieruchamiającego do wspornika. Element unieruchamiający zawiera rowek do umieszczenia kabla. Wspomniany rowek jest pierścieniowy i zawiera odcinek utrzymywania i odcinek przejścia. Wymiary i ukształtowanie odcinków utrzymywania i przejścia są dobrane w ten sposób, że siła rozciągająca wywierana na czwartą część w kierunku, który powoduje oddalenie się kabla od elementu unieruchamiającego sprawia, że trzecia część dociska do powierzchni spodu odcinek drugiej części przykryty przez trzecią część.

Problem

Problemem istniejącym w znanych ze stanu techniki rozwiązaniach była konieczność wyjmowania wkładki z uchwytu w celu wyregulowania naciągu kabla i konieczność stosowania dodatkowych narzędzi w celu regulacji naciągu kabla w uchwycie oraz wyślizgiwanie się kabla z uchwytu przy zmiennych warunkach pogodowych.

Istota wynalazku

Problem ten został rozwiązany za pomocą wynalazku przez uchwyt na kabel zawierający obudowę, wkładkę umieszczaną w obudowie, kanał na kabel rozciągający się w obudowie oraz połączony z obudową zaczep do zawieszenia uchwytu charakteryzujący się tym, że uchwyt zawiera ponadto element oporowy usytuowany wewnątrz obudowy i zawierający zewnętrzną powierzchnię i wewnętrzną powierzchnię oporową, usytuowane przeciwlegle względem siebie.

Wkładka uchwytu jest umieszczana między elementem oporowym a wewnętrzną powierzchnią obudowy, przy czym wkładka jest ruchoma w kierunku ku i od wewnętrznej powierzchni oporowej elementu oporowego.

Przy czym kanał na kabel rozciąga się w kierunku rozciągania się kanału od wejścia do wnętrza obudowy, pomiędzy wewnętrzną powierzchnią oporową elementu oporowego, zwróconą ku wkładce, a wkładką.

Dalej kanał na kabel rozciąga się najpierw dookoła wkładki, następnie przecina część kanału między wejściem kabla, a elementem oporowym.

Następnie rozciąga się przy powierzchni zewnętrznej elementu oporowego, przeciwległej do wewnętrznej powierzchni oporowej elementu oporowego, skierowanej ku wkładce i następnie rozciąga się w kierunku do wyjścia z obudowy.

Korzystnie kanał w swojej końcowej części na wyjściu z obudowy przebiega wewnątrz obudowy współliniowo, wspólnie z kierunkiem osi zaczepu, w taki sposób że siła wynikająca z zamocowania zaczepu i siła naciągu kabla na wyjściu z obudowy równoważą się.

Korzystnie obudowa ma co najmniej jeden wypust a wkładka ma co najmniej jedno wycięcie do przyjęcia wypustu, przy czym wypust i wycięcie są tak wyprofilowane, aby umożliwić ruch wkładki ku i od wewnętrznej powierzchni oporowej elementu oporowego.

Korzystnie wkładka ma co najmniej jeden wypust a obudowa ma co najmniej jedno wycięcie do przyjmowania wypustu, przy czym wypust i wycięcie są tak wyprofilowane, aby umożliwić ruch wkładki ku i od wewnętrznej powierzchni oporowej elementu.

Korzystnie wkładka ma łącznik łączący wkładkę z obudową.

Korzystnie element oporowy jest podzielony na dwie części szczeliną.

Korzystnie w szczelinie umieszczany jest łącznik łączący wkładkę z obudową.

Korzystnie łącznik łączący wkładkę z obudową ma element stabilizujący części elementu oporowego.

Korzystnie w kanale, patrząc w kierunku rozciągania się kanału, przed jego początkową częścią znajdującą się między wejściem kabla, a elementem oporowym, usytuowany jest uskok.

Korzystnie na ścianie obwodowej obudowy umieszczony jest co najmniej jeden zatrzask zabezpieczający kabel w kanale.

Korzystnie na wewnętrznej powierzchni oporowej elementu umieszczony jest co najmniej jeden zatrzask zabezpieczający kabel w kanale.

Korzystnie na powierzchni zewnętrznej ściany obwodowej wkładki wyprofilowany jest co najmniej jeden zatrzask zabezpieczający kabel w kanale.

Korzystnie na powierzchni zewnętrznej ściany obwodowej wkładki, przeciwległej do wewnętrznej powierzchni oporowej, wyprofilowany jest zatrzask, zabezpieczający kabel w kanale, przy czym powierzchnia czołowa zatrzasku odwzorowuje kształt wewnętrznej powierzchni oporowej elementu oporowego.

Korzystnie wkładka i element oporowy są wykonane jako wydrążone z wewnętrznymi wzmocnieniami.

Korzystnie w części końcowej kanału przewidziany jest element z ząbkami do osadzenia gumki antywibracyjnej.

Korzystnie na zewnętrznej stronie obudowy znajduje się gniazdo, a zaczep ma na swoim wolnym końcu wypusty do umieszczania w gnieździe.

Korzystnie na ścianie obwodowej, przed wejściem do kanału znajduje się element ustalający kabel, a na wyjściu z kanału znajduje się element ustalający kabel na wyjściu z obudowy.

Korzystnie wkładka jest wykonana jako lity element.

Korzystnie wszystkie elementy uchwytu są jednolitym zespołem.

Korzystnie uchwyt jest wykonany z tworzywa sztucznego takiego jak poliamidy, poliolefiny, poliwęglany, kopolimery.

Korzystne skutki wynalazku

Rozwiązanie według wynalazku zapewnia uchwyt dzięki któremu w celu regulacji naciągu kabla w uchwycie nie ma konieczności wyjmowania z niego wkładki ani używania dodatkowych narzędzi celem regulacji naciągu kabla, a umieszczony w uchwycie kabel nie wyślizguje się przy zmiennych warunkach pogodowych.

Dzięki wynalazkowi w uchwycie formowany jest kanał na kabel, przy czym ten kanał definiowany jest przez przestrzeń ograniczoną kolejno przez zewnętrzną powierzchnię ściany obwodowej wkładki, odpowiadającą kształtem wewnętrznej powierzchni oporowej elementu oporowego, a wewnętrzną powierzchnią oporową, następnie, wewnętrzną powierzchnią obudowy i zewnętrzną powierzchnię ściany obwodowej wkładki odpowiadającą kształtem wewnętrznej powierzchni obudowy, następnie zewnętrzną powierzchnią oporową elementu oporowego przeciwległą do wewnętrznej powierzchni oporowej tego elementu i wewnętrzną powierzchnię obudowy leżącą naprzeciw zewnętrznej powierzchni elementu.

Kabel w kanale jest umieszczany poczynając od wejścia do obudowy, następnie przebiega w kanale między wewnętrzną powierzchnią oporową elementu oporowego a wkładką, po czym okrąża wkładkę i jest kierowany w kanale dalej przez uskok znajdujący się przed wejściem kanału do wnętrza obudowy. Dzięki uskokowi kabel umieszczany w kanale, przechodząc przez początkową część kanału przechodzi nad tą częścią kabla, która znajduje się już w części początkowej kanału. Tym samym dzięki uskokowi droga prowadzenia kabla w kanale jest wymodelowana za pomocą uskoku tak, żeby kabel nic uciskał sam siebie. Dzięki temu część kabla wychodząca z uchwytu znajduje się o poziom wyżej niż część kabla wchodząca do uchwytu na wejściu. Po przejściu przez uskok i minięciu początkowej części kanału kabel umieszczany jest między zewnętrzną powierzchnią oporową a wewnętrzną powierzchnią obudowy i zostaje wyprowadzony na zewnątrz uchwytu przez częścią kanału wyprofilowaną współliniowo, wspólnie z kierunkiem osi zaczepu, w taki sposób, że siła wynikająca z zamocowania zaczepu i siła naciągu kabla na wyjściu z obudowy równoważą się.

Ukształtowanie uchwytu zgodnie z wynalazkiem umożliwia umieszczenie kabla w kanale tak, że opasuje on ruchomą wkładkę, i że pociągnięcie kabla na wyjściu z obudowy powoduje przesunięcie wkładki ku elementowi oporowemu przez co następuje zmniejszenie przestrzeni między wkładką a wewnętrzną powierzchnią oporową elementu oporowego i zaciśnięcie kabla wewnątrz uchwytu.

Dzięki dociskowi jaki zapewnia ruchoma wkładka kabel nie wyślizguje się z uchwytu, a do jego regulacji nie jest wymagane dodatkowe narzędzie.

Figury rysunku

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest uwidoczniony na rysunku, na którym:

Fig. 1 przedstawia uchwyt z wyjętą wkładką - widok perspektywiczny od strony wewnętrznej powierzchni oporowej elementu oporowego.

Fig. 2 przedstawia uchwyt z wyjętą wkładką w widoku od góry.

Fig. 3 przedstawia uchwyt z wyjętą wkładką - widok perspektywiczny od strony zaczepu.

Fig. 4 przedstawia widok uchwytu od dołu z wyjętą wkładką.

Fig. 5 przedstawia uchwyt z włożoną wkładką - widok perspektywiczny od strony wewnętrz- nej powierzchni oporowej elementu oporowego z zaznaczonym przebiegiem kanału na kabel.

Fig. 6 przedstawia uchwyt z włożoną wkładką - widok perspektywiczny od strony zaczepu. Przykład wykonania

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest uwidoczniony na rysunku na którym Fig. 1 przedstawia uchwyt na kabel (nie pokazany), zawierający obudowę 10 z wkładką 20 umieszczaną w obudowie 10 oraz połączony z obudową zaczep 30 do zawieszenia uchwytu na wspornikach słupowych, hakowych i/lub oczkowych. Przy czym na zewnętrznej stronie obudowy znajduje się gniazdo 31, do mocowania w nim wolnego końca 32 zaczepu 30. Mocowanie wolnego końca 32 zaczepu 30 w gnieździe 31 może być realizowane za pomocą wypustów 33 wchodzących w odpowiednie zaczepy 34 znajdujące się w gnieździe 31

Uchwyt według wynalazku zawiera ponadto element oporowy 11, usytuowany wewnątrz obudowy 10. Element oporowy ma wewnętrzną powierzchnię oporową 11a i przeciwległą do niej zewnętrzną powierzchnię oporową 11 b. Wkładka 20 umieszczana jest w obudowie 10 pomiędzy elementem oporowym 11 a wewnętrzną powierzchnią 10” obudowy 10, przy czym umieszczona w obudowie 10 wkładka 20 jest ruchoma w kierunku ku i od wewnętrznej powierzchni oporowej 11a elementu oporowego 11.

W przykładzie wykonania kanał 12, w którym umieszczany jest kabel, definiowany jest jako przestrzeń ograniczona kolejno przez zewnętrzną powierzchnię 20’ ściany obwodowej wkładki 20, odpowiadającą kształtem wewnętrznej powierzchni oporowej 11a elementu oporowego 11, a wewnętrzną powierzchnią oporową 11a; następnie wewnętrzną powierzchnią 10” obudowy 10 i zewnętrzną powierzchnię ściany obwodowej wkładki 20 odpowiadającą kształtem wewnętrznej powierzchni 10” obudowy 10; następnie zewnętrzną powierzchnią 11 b elementu oporowego 11 przeciwległą do wewnętrznej powierzchni oporowej 11a tego elementu i wewnętrzna powierzchnię 10” obudowy 10 leżącą naprzeciw zewnętrznej powierzchni 11b elementu oporowego 11.

Kanał 12, w którym umieszczany jest kabel, rozciąga się w kierunku rozciągania się kanału pokazanym strzałkami na fig. 5 od miejsca, w którym kabel wchodzi do wnętrza obudowy, czyli wejścia 120, pomiędzy wewnętrzną powierzchnią oporową 11a elementu oporowego 11 zwróconą ku wkładce 20, a wkładką 20. Dalej kanał 12 na kabel przebiega najpierw dookoła wkładki 20, a następnie przecina część 121 kanału 12 między wejściem 120 a elementem oporowym 11. Następnie kanał 12 rozciąga się przy zewnętrznej powierzchni 11b elementu oporowego 11, przeciwległej do wewnętrznej powierzchni oporowej 11a, skierowanej ku wkładce 20. Dalej kanał 12 po opuszczeniu przestrzeni wyznaczonej przez zewnętrzną powierzchnię 11b, przeciwległą do wewnętrznej powierzchni oporowej 11a, zwróconej ku wkładce 20 i wewnętrzną powierzchnie 10” obudowy 10 znajdującą się naprzeciwko zewnętrznej powierzchni 11 b, przebiega w kierunku wyjścia 124 z obudowy 10 uchwytu w taki sposób, że pociągnięcie umieszczonego w opisanym kanale 12 kabla na wyjściu z obudowy 10 powoduje przesunięcie wkładki 20 ku wewnętrznej powierzchni oporowej 11a elementu oporowego i zaciśnięcie kabla znajdującego się między wewnętrzną powierzchnią oporową 11a elementu oporowego 11 a wkładką 20. Przy czym przewidziano również, że kanał 12 w swojej końcowej części 123, na wyjściu z obudowy 10 przebiega wewnątrz budowy współliniowo, wspólnie z kierunkiem osi x (oznaczonej na fig. 2) za czepu 30 oznaczona na fig. 2 w taki sposób że siła Fs wynikająca z zamocowania zaczepu 30 na wspornikach słupowych, hakowych i/lub oczkowych i siła naciągu kabla na wyjściu z obudowy 10 równoważą się.

Na fig. 2 w widoku uchwytu od góry pokazano, że ściana obwodowy 10’ ma wybranie, które stanowi wejście 120 dla kabla umieszczanego w kanale 12. Między wejściem 120 kabla, a elementem oporowym 11, patrząc w kierunku rozciągania się kanału 12, usytuowana jest część początkowa 121 kanału 12. Przed początkową częścią 121 kanału 12 w przestrzeni między powierzchnią zewnętrzną 20’ wkładki 20 a wewnętrzną powierzchnią 10” obudowy 10 usytuowany jest uskok 122 uwidoczniony na fig. 2 i 3. Dzięki uskokowi 122 kabel umieszczany w kanale 12, przechodząc po okrążeniu wkładki 20 przez początkową część 121 kanału 12 przechodzi nad tą częścią kabla, która znajduje się już w części początkowej 121 kanału 12. Tym samym dzięki uskokowi 122 droga prowadzenia kabla w kanale 12 jest wymodelowana za pomocą uskoku 122 tak, żeby kabel nie uciskał sam siebie. Dzięki temu część kabla wychodząca z uchwytu znajduje się o poziom wyżej niż część kabla wchodząca do uchwytu na wejściu 120.

Na fig. 2 pokazano, że uchwyt w postaci wykonania ma umieszczony w obudowie 10 co najmniej jeden wypust 13, korzystnie cztery wypusty 13, a wkładka 20 ma co najmniej jedno wycięcie 22, korzystnie cztery wycięcia 22 (pokazane na fig. 2 i 4), które służą do umieszczania w nich wypustów 13 obudowy 10, przy czym wycięcia 22 i wypusty 13 są tak wyprofilowane, aby umożliwić ruch wkładki 20 w kierunku ku i od wewnętrznej powierzchni oporowej 11 a elementu oporowego 11. To znaczy wycięcia 22 i wypusty 13 stanowią razem prowadnicę, realizującą ruch wkładki 20 w kierunku ku i od wewnętrznej powierzchni oporowej 11 a elementu oporowego 11 i jednocześnie zabezpieczają wkładkę 20 przed wypadnięciem z obudowy 10. Na tej samej zasadzie możliwe jest również wykonanie wkładki 20 z wypustami 13, a obudowy z wycięciami 22. Można również przewidzieć kombinację wypustów 13 i wycięć 22 zarówno we wkładce 20 jak i obudowie 10.

Element oporowy 11 może być wykonany jako jednolity lub może być podzielony szczeliną 11c na dwie części 11’ i 11”. Wkładka 20 może być połączona z obudową uchwytu 10 za pomocą elastycznego łącznika 21. Przy czym przewidziano, że łącznik 21 może mieć element stabilizujący 21 a. W tym wykonaniu, gdy wkładka 20 jest umieszczana w obudowie 10 pomiędzy wewnętrzną powierzchnią oporową 11a a wewnętrzną powierzchnią 10’ obudowy 10, łącznik 21 wraz z elementem stabilizującym 21 a umieszczone są w szczelinie 11 c, dzięki czemu wkładka 20 jest dodatkowo stabilizowana w obudowie 10 i zapobiega się w ten sposób deformacji - zginaniu się ku sobie - elementów obudowy 10, zwłaszcza części 11’ i 11” elementu oporowego 11 oraz wypadaniu kabla z obudowy 10 pod wpływem obciążenia wywołanego przez naciągnięcie kabla w kanale 12. Część łącznika 21 umieszczonego wewnątrz obudowy 10, znajdująca się pomiędzy zewnętrzną powierzchnią 11b a wewnętrzną powierzchnią 10” obudowy 10 leży na dnie kanału 12 w taki sposób, że przebiegający w tym miejscu w kanale 12 kabel przechodzi nad tą częścią łącznika 21. Element 21a stabilizuje powierzchnie równolegle do wcięcia 11c elementów 11’ i 11”. Dodatkowo od strony przeciwległej do elementu 20, element 21a ma ząbek 21b który po zmontowaniu uchwytu i zaciśnięciu się kabla wysuwa się ze szczeliny 11c w stronę zewnętrznej powierzchni 11 b, zabezpieczając dodatkowo kabel przed wypadnięciem. Usytuowanie ząbka 21b przy włożonej wkładce zostało uwidocznione na fig. 6. Jednocześnie w trakcie wkładania kabla w kanał 12 od strony wejścia 120, przy maksymalnym wysunięciu elementu 20 w stronę powierzchni 10”, strona elementu 21 a, leżąca po przeciwnej stronie do ząbka 21b, licuje się z wewnętrznymi powierzchniami 11a obu części 11’ i 11” elementu oporowego 11.

Kabel w kanale 12 może być ponadto zabezpieczany przed wypadnięciem za pomocą dodatkowych zatrzasków 15, 16, 23, 24 i 25 pokazanych na fig. 1,2 i 3. Co najmniej jeden zatrzask 15 umieszczony jest na ścianie obwodowej 10’ obudowy 10. Na powierzchni zewnętrznej 20’ wkładki 20 wyprofilowany jest co najmniej jeden zatrzask 23 i co najmniej jeden zatrzask 24. Przy czym w wewnętrznej powierzchni 10” obudowy 10, naprzeciwko zatrzasku 24 wyprofilowane jest wgłębienie 24’, ułatwiające umieszczenie kabla w kanale 12. Na powierzchni zewnętrznej 20’ wkładki 20 znajduje się zatrzask 25, umieszczony nad miejscem połączenia elastycznego łącznika 21 z wkładką 20. Powierzchnia czołowa zatrzasku 25 odwzorowuje kształt wewnętrznej powierzchni oporowej 11a elementu oporowego 11. Zatrzask 25 swoim czołem dociska do wewnętrznej powierzchni oporowej 11 a i zabezpiecza kabel przed nadmiernym naciskiem podczas obciążenia. Element oporowy 11 ma na swojej zewnętrznej powierzchni 11b przeciwległej do wewnętrznej powierzchni oporowej 11a zwróconej ku wkładce 20, co najmniej jeden zatrzask 16 zabezpieczający kabel. Przy czym w ścianie wewnętrznej obudowy 10, leżącej naprzeciwko zatrzasku 16 wyprofilowane jest wgłębienie 16’, ułatwiające umieszczenie kabla w kanale 12. Zatrzaski 15 i 23 są zatrzaskami elastycznymi, odchylającymi się podczas umieszczania kabla w kanale 12, a zatrzaski 16, 24 i 25 są zatrzaskami sztywnymi, zabezpieczającymi kabel na płaszczyznach na których jest on zaciskany. Alternatywnie elastyczne zatrzaski 15 i 23 mogą być wykonane jako zatrzaski sztywne. Dodatkowo wgłębienia 24’ i 16’ mają tę funkcję, że pozwalają przełożyć kabel odpowiednio pod zatrzask 24 i 16 bez jego odchylania i mogą są tak wyprofilowane, że mogą służyć do odprowadzania zgormadzonej w uchwycie podczas deszczu wody.

Dodatkowo w pokazanej na fig. 3 części końcowej 123 kanału 12 przewidziany jest element 12a z ząbkami 12b do osadzenia gumki antywibracyjnej (nie pokazana na rysunku). Na ścianie obudowy 10’ przy wejściu 120 może być przewidziany element 14a ustalający kabel na wejściu 120 do wnętrza obudowy 10. Natomiast na wyjściu z obudowy od strony części końcowej 123 kanału 12 kabel może być dodatkowo stabilizowany i zabezpieczony przed wypadnięciem z obudowy przez element ustalający 14b. Ponadto na powierzchni zewnętrznej 20’ wkładki 20 mogą być wyprofilowane prążki dodatkowo stabilizujące kabel w kanale 12.

Ponadto można przewidzieć, że wkładka 20 jest wykonana jako element zawierający dodatkowe wzmocnienia wewnętrzne 26 w postaci żeber i/lub podpór. Również element oporowy 11 może mieć dodatkowe wzmocnienia w postaci żeber.

Wszystkie elementy uchwytu mogą być wykonane jako jednolity zespół przykładowo w procesie formowania wtryskowego, a materiałem, z którego wykonany jest uchwyt może być tworzywo sztuczne takie jak np. poliamidy, poliolefiny, poliwęglany, kopolimery i podobne.

W zależności od umieszczanego w uchwycie kabla przewiduje się różne wartości promienia gięcia na poszczególnych elementach składowych uchwytu. Minimalna zalecana statyczna średnica gięcia np. dla światłowodu z włóknem A1 to 30 mm. W przykładzie wykonania najniższa wartość średnicy to 45 mm. Uchwyt można przeskalować, tak aby mógł przyjmować kable o różnych grubościach.

Na fig. 5 i fig. 6 pokazano uchwyt w stanie zmontowanym z wkładką 20 umieszczoną w obudowie 10. W tak przygotowany uchwyt wprowadzany jest, zgodnie z oznaczeniami WE, WY i strzałkami na fig. 5, kabel, który umieszcza się w kanale 12. Kabel przebiega wewnątrz obudowy wokół włożonej wkładki 20, a następnie przechodzi między zewnętrzną powierzchnią 11b a wewnętrzną powierzchnią 10” obudowy 10 i zostaje wyprowadzony na zewnątrz uchwytu. Już pojedyncze nawinięcie generuje wystarczającą siłę zaciskową do stabilnego zamocowania kabla w uchwycie. Dopuszczalne jest też wykonanie większej ilości nawinięć kabla.

Podczas pracy, gdy kabel wychodzi z obudowy 10 generowane jest wstępne naprężenie wynikające z masy kabla zawieszonego między kolejnymi odciągami oraz sprężystości łącznika 21, potem następuje zaciśnięcie kabla między częścią wkładki 20 a elementem oporowym 11. Powstaje w ten sposób dźwignia przeciwdziałająca ślizganiu się kabla wewnątrz uchwytu.

Nadmiar zwisu kabla między kolejnymi odciągami - słupami można regulować poprzez wyciąganie go w stronę przeciwną do kierunku wkładania kabla do kanału oznaczonego strzałkami WE, WY na fig. 5 i 6, przy czym siła potrzebna do regulacji jest niewielka a regulacja nie wymaga użycia żadnych dodatkowych narzędzi, ani wyjmowania wkładki z obudowy. Przy regulacji kabla należy tylko zrównoważyć naprężenie kabla, nie jest wymagana dodatkowa siła, a kabel po regulacji zostaje natychmiast zakleszczony w uchwycie.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Uchwyt na kabel zawierający

- obudowę (10),

- wkładkę (20) umieszczaną w obudowie (10),

- kanał (12) na kabel rozciągający się w obudowie oraz połączony z obudową zaczep (30) do zawieszenia uchwytu znamienny tym, że uchwyt zawiera ponadto element oporowy (11) usytuowany wewnątrz obudowy (10) i zawierający zewnętrzną powierzchnię (11b) i wewnętrzną powierzchnię oporową (11a), usytuowane przeciwlegle względem siebie, przy czym wkładka (20) jest umieszczana między elementem oporowym (11) a wewnętrzną powierzchnią (10”) obudowy (10), przy czym wkładka (20) jest ruchoma w kierunku ku i od wewnętrznej powierzchni oporowej (11a) elementu oporowego (11), a kanał (12) na kabel rozciąga się w kierunku rozciągania się kanału od wejścia (120) do wnętrza obudowy (10), pomiędzy wewnętrzną powierzchnią oporową (11 a) elementu oporowego (11), zwróconą ku wkładce (20), a wkładką (20) i rozciąga się dalej najpierw dookoła wkładki (20), następnie przecina część (121) kanału między wejściem (120) kabla, a elementem oporowym (11) i następnie rozciąga się przy zewnętrznej powierzchni (11b) elementu oporowego (11), przeciwległej do wewnętrznej powierzchni oporowej (11a) elementu oporowego (11), skierowanej ku wkładce (20) i następnie rozciąga się w kierunku do wyjścia (124) z obudowy (10).
2. Uchwyt na kabel według zastrz. 1, znamienny tym, że kanał (12) w swojej końcowej części (123) na wyjściu (124) z obudowy (10) przebiega wewnątrz obudowy (10) współliniowo, wspólnie z kierunkiem osi (x) zaczepu (30), w taki sposób że siła (Fs) wynikająca z zamocowania zaczepu (30) i siła naciągu kabla na wyjściu (124) z obudowy (10) równoważą się.
3. Uchwyt na kabel według jednego z poprzednich zastrz. znamienny tym, że obudowa (10) ma co najmniej jeden wypust (13), wkładka (20) ma co najmniej jedno wycięcie (22) do przyjęcia wypustu (13), przy czym wypust (13) i wycięcie (22) są tak wyprofilowane, aby umożliwić ruch wkładki (20) ku i od wewnętrznej powierzchni oporowej (11a) elementu oporowego (11).
4. Uchwyt na kabel według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że wkładka (20) ma co najmniej jeden wypust (13), obudowa (10) ma co najmniej jedno wycięcie (22) do przyjmowania wypustu, przy czym wypust (13) i wycięcie (22) są tak wyprofilowane, aby umożliwić ruch wkładki (20) ku i od wewnętrznej powierzchni oporowej (11a) elementu (11).
5. Uchwyt na kabel według jednego z poprzednich zastrz. znamienny tym, że wkładka (20) ma łącznik (21) łączący wkładkę (20) z obudową (10).
6. Uchwyt na kabel według jednego z poprzednich zastrz. znamienny tym, że element oporowy (11) jest podzielony na dwie części (11’) i (11”) szczeliną (11 c).
7. Uchwyt na kabel według zastrz. 6, znamienny tym, że w szczelinie (11c) umieszczany jest łącznik (21) łączący wkładkę (20) z obudową (10).
8. Uchwyt na kabel według zastrz. 7, znamienny tym, że łącznik (21) łączący wkładkę (20) z obudową (10) ma element (21a) stabilizujący części (11’) i (11”) elementu oporowego (11).
9. Uchwyt na kabel według jednego z poprzednich zastrz. znamienny tym, że w kanale (12), patrząc w kierunku rozciągania się kanału (12), przed jego początkową częścią (121) znajdującą się między wejściem (120) kabla, a elementem oporowym (11), usytuowany jest uskok ‘ (122).
10. Uchwyt na kabel według jednego z poprzednich zastrz. znamienny tym, że na ścianie obwodowej (10’) obudowy (10) umieszczony jest co najmniej jeden zatrzask (15) zabezpieczający kabel w kanale (12).
11. Uchwyt na kabel według jednego z poprzednich zastrz. znamienny tym, że na zewnętrznej powierzchni (11b) elementu (11) umieszczony jest co najmniej jeden zatrzask (16) zabezpieczający kabel w kanale (12).
12. Uchwyt na kabel według jednego z poprzednich zastrz. znamienny tym, że na powierzchni zewnętrznej (20’) ściany obwodowej wkładki (20) wyprofilowany jest co najmniej jeden zatrzask (23) zabezpieczający kabel w kanale (12).
13. Uchwyt na kabel według jednego z poprzednich zastrz. znamienny tym, że na powierzchni zewnętrznej (20’) ściany obwodowej wkładki (20) wyprofilowany jest co najmniej jeden zatrzask (24) zabezpieczający kabel w kanale (12).
14. Uchwyt na kabel według jednego z poprzednich zastrz. znamienny tym, że na powierzchni zewnętrznej (20’) ściany obwodowej wkładki (20), przeciwległej do wewnętrznej powierzchni oporowej (11 a), wyprofilowany jest zatrzask (25), zabezpieczający kabel w kanale (12), przy czym powierzchnia czołowa zatrzasku (25) odwzorowuje kształt wewnętrznej powierzchni oporowej (11a) elementu oporowego (11).
15. Uchwyt na kabel według jednego z poprzednich zastrz. znamienny tym, że wkładka (20) i element oporowy (11) są wykonane jako wydrążone z wewnętrznymi wzmocnieniami.
16. Uchwyt na kabel według jednego z poprzednich zastrz. znamienny tym, że w części końcowej (123) kanału (12) przewidziany jest element (12a) z ząbkami (12b) do osadzenia gumki antywibracyjnej.

PL 243881 Β1
17. Uchwyt na kabel według jednego z poprzednich zastrz. znamienny tym, że na zewnętrznej stronie obudowy (10) znajduje się gniazdo (31), a zaczep (30) ma na swoim wolnym końcu (32) wypusty (33) do umieszczania w gnieździe (31).
18. Uchwyt na kabel według jednego z poprzednich zastrz. znamienny tym, że na ścianie obwodowej (10’), przed wejściem do kanału (12) znajduje się element (14a) ustalający kabel, a na wyjściu z kanału (12) znajduje się element (14b) ustalający kabel na wyjściu z obudowy (10).
19. Uchwyt na kabel według jednego z poprzednich zastrz. znamienny tym, że wkładka (20) jest wykonana jako lity element.
20. Uchwyt na kabel według jednego z poprzednich zastrz. znamienny tym, że wszystkie elementy uchwytu są jednolitym zespołem.
21. Uchwyt na kabel według jednego z poprzednich zastrz. znamienny tym, że jest wykonany z tworzywa sztucznego jak poliamidy, poliolefiny, poliwęglany, kopolimery.